Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
2 วัน 2 คือที่ทัณฑสถานหญิง(เรือนจำกลางคลองเปรม) ประสบการจริงอยากจะเล่าเจอมากับตัวค่ะ ติดต่อทีมงาน

อื้มขอเริ่มเลยนะคะ ตั้งแต่ต้นจนจบแบบละเอียดมากๆ ...

ดิฉันโดนจับข้อหาปลอมแปลงเอกสารค่ะ เนื่องจากไปเซนเอกสารที่เป็นเท็จ คือดิฉันไม่ได้ตรวจสอบก่อน ง่ายๆก็คือโดนหลอกมาอีกทีนึง และดิฉันก็ไม่ทราบมาก่อนเลยค่ะ ว่าจะเป็นเรื่องเป็นราวจนถึงขั้นนี้ เรื่องของเรื่องคือมีผู้เสียหายที่เป็นลูกค้าเข้าแจ้งความเกี่ยวกับเอกสารนี้ค่ะ เลยเป็นเรื่องขึ้นมา
พอเวลาไปที่ สน ก็มานั่งเคลียร์กันไม่รู้เรื่อง ตรเลยบอกว่าจะส่งขึ้นศาลพรุ่งนี้ (วันที่5 ธค .)ซึ้งศาลจะเปิดครึ่งวัน แล้วตรก็เขียนสำนวนส่งขึ้นศาล วันนั้นที่อยู่ที่สน.(วันที่4 ธค) ดิฉันถูกฝากขังอยู่ที่สนค่ะ แล้ว สามีดิฉันก็จะทำเรื่องประกันตัวแต่ปรากฏว่า ตอนนั้นประกันไม่ได้ ตร.ให้เหตุผลว่า จนท ทำเรื่องประกัน ไม่อยู่ (ตอนนั้นดึกมากแล้ว) เดี๋ยวก็ขึ้นศาลแล้วขอประกันพรุ่งนี้

พอมาตอนเช้า (5 ธค)
ดิฉันถูกส่งขึ้นศาล ตอนประมาณ 11.30 คนเยอะมากๆ ตอนนั้นกลัวมาก เพราะ คนที่มาขึ้นศาลแต่ละคนน่ากลัวจริงๆ ค่ะ
สามีดิฉันทำเรื่องประกันอยู่ด้านนอก เมื่อถึงเวลา ดิฉันถูกส่งเข้ามาที่ห้องเก็บตัวผู้ต้องหา(ขึ้นศาลเรียบร้อยแล้ว)
ดิฉันก็รอสามี ว่าจะประกันได้หรือไม่ นานมาก จนสามีเดินมาบอกว่า ทำเรื่องประกันไม่ทันเพราะ ทาง สน. มาส่งช้า ในส่งตัวขึ้นศาลก็มาช้าเลยติดต่อไม่ทัน อีกทั้งวันนี้ศาลเปิดครึ่งวันด้วยค่ะ

ตอนนั้นดินฉันเครียดมากค่ะ แบบ น้ำตาไหลไม่คิดว่าดิฉันจะต้องเจอกับเรื่องราวที่แย่ขนาดนี้ ดิฉันจะต้องถูกส่งตัวเข้าที่เรือนจำกลางคลองเปรมค่ะ

ในห้องพักที่อยู่ในตอนนี้มีผู้ต้องหาอยู่ด้วยอีก 11 คน รวมดิฉันเป็น12 คน
10คนเป็นผู้ต้องหาคดียาเสพติด อีก1 เป็นคดีฉ้อโกง และดิฉันโดนเรื่องปลอมแปลงเอกสาร ห้องตรงนั้นเป็นห้องใหญ่ๆ ร้อมไปด้วยกรง แล้วห่างออกไปด้านหน้าเป็นที่สำหรับญาติๆ
มายืนเพื่อนที่จะคุยด้วย ผู้ต้องหาแต่ละคนจะมายืนเกาะลูกกรงตะโกนคุยกับญาติ ต่างคนต่างคุย ต่างคนต่างตะโกน
เสียงดังลั่นห้องฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนนั้นดิฉันร้องไห้สติแทบหลุดออกมา สามีดิฉันยืนถือเอกสารเป็นปึ้งๆที่จะพยายามประกันตัวแต่ทำไม่ได้
แล้วตอนนั้นสามีดิฉันบอกว่าให้รอแป๊บนึง เค้าหายไปสัก20นาที แล้วกลับมาพร้อมชุดชั้นใน เอามาฝากคุณ(เป็นศัพท์ที่คนในคุกเรียกผู้คุม ดิฉันก็เพิ่งรู้ตอนที่ผู้ต้องหาคนอื่นๆเรียก)
แต่คุณไม่ให้ฝากอะไรเลยค่ะ บอกว่าฝากได้แต่เงิน สามีดิฉันฝากเงินไว้2000 บาท แต่คุณก็ยังบอกว่าไม่ให้อีก เพราะในเรือนจำเบิกได้วันละ200 เท่านั้น
ดิฉันก็ยิ่งนั่งร้องให้ ข้าวที่สามีดิฉันซื้อมาดิฉันก็ทานไม่ลง ตอนนั้นสรุปว่าสามีดิฉันฝากเงินไว้500 บาท เพราะดิฉันต้องอยู่เรือนจำ 2 วัน
เนื่องจากวันนั้นเป็นพ่อ และอีกงันคือวันหยุดชดเชย จะทำเรื่องได้อีกทีคือวันอังคารเลย ประมาณบ่าย2 ดิฉันหันไปถามคนอื่นๆว่า เราจะไป
ที่เรือนจำกี่โมง เค้าบอกว่าประมาณ บ่าย2 ว่า ดิฉันตัดใจไล่สามีไป บอกให้กลับบ้านไปก่อน แล้วต้องเอาดิฉันออกไปให้ได้นะ
สามีดิฉันพูดขึ้นมาคำนึงว่า มั่นใจในตัวเขาเถอะนะที่รัก ผมไม่เคยทิ้งคุณ ดิฉันพูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ ร้องให้ฟูมฟาย แล้วสามีตะโกนบอก
ดิฉันว่า อย่าร้องไห้นะ แต่ดิฉันเห็นว่าน้ำตาเค้าไหล แล้วเดินจากไป ดิฉัยนืยมอง หลังของสามีดิฉันไปใจหาย
ดิฉันซุดตัวร้องไห้อยู่ตรงนั้น จนมีคนอื่นๆมาปลอบแล้วบอกว่าไม่ต้องร้อง เราต้องยอมรับ
พอตั้งสติหยุดร้องไห้ได้แล้วดิฉันก็เริ่มสนทนากับคนอื่นๆ ว่าไปมายังไงกันบ้าง คนแรกที่ได้คุยชื่อเพ็ญพร (หลิน) ผิวจะคล้ำๆ
มีรอยแผลเป็นเต็มไปหมด โดนเรื่องครอบครองจำหน่ายยา อะไรเนี่ยแหละคะ แค่เค้าเคยติดคุกมาแล้ว ดิฉันถามเค้าว่า
ข้างในนั้นน่ากลัวเหมือนในหนังในละครมั้ย? หลินตอบว่าน่ากลัวขนาดเค้ายังกลัวเลย ... ในใจดิฉันคิดว่าแย่แล้ว จะทำยังไงดี
แถมยังมีการบอกอีกว่า หน้าตาแบบนี้เข้าไปโดนข่มขืนแน่ ดิฉันยิ่งกลัว แล้วร้องไห้แรงขึ้นกว่าเดิมจนแทบจะหายใจหายคอไม่ออก
แล้วทุกๆคนก็เริ่มรวมกลุ่มคุยกัน ในนี้มีผู้ต้องหาหลายๆคนที่เคยติดคุกมาก่อนหน้านี้แล้ว ก็ได้เข้ามาปลอบใจดิฉันกัน
บอกว่า เรารวมกลุ่มกัน ไม่ทิ้งกันอยู่ด้วยกัน ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็บอกให้ดิฉันกินข้าวเยอะๆ เพราะเดี๋ยวเข้าไปจะไม่ได้กินแล้ววันนี้
แต่ดิฉันก็กินไม่ลงอยู่ดี แล้วยังมีน้องผู้หญิงอีกคนที่ไม่ได้ดดนเรื่องคดียา แต่เป็นเรื่องฉ้อโกง ที่นั่งร้องไห้เหมือนดิฉัน
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนพาพวกเราไปขึ้นรถลูกกรง ในรถมีโซนแยกหญิงชายในคันเดียว น่าจะเคยเห็นกันนะคะ รถนักโทษ แบบนั้นเลย

ในรถเบียดเสียดกันจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว ดิฉันก้อยังน้ำตาไหลอยู่ รถวิ่งผ่านตรงเมเจอร์รัชโยธินดิฉันยิ่งร้องไห้เพราะมาดูหนัง
กับสามีบ่อยมากๆ ค่ะ


ขอย้อนความถึงชีวิตดิฉันก่อนหน้านี้นะคะ เพื่อนเป็นการเปรียบเทียบถึงชีวิตในเรือนจำที่อยากจะเล่าต่อไป
บ้านดิฉันทำทุรกิจขายส่งอยู่ที่แถวดินแดงค่ะเป็นคนจีน ที่บ้านค่อนข้างมีฐานะดี และดิฉันก็ไม่เคยลำบากเลย ดิฉันก็ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปค่ะ
เรียนจบจบ ทำงานด้านการเงินและแต่งงานกับแฟนที่คบกันมา4ปี ชีวิตเป็นสุขแบบเรียบง่ายทั่วไป มีเงินใช้ มีรถขับ โทรศัพไอโฟน4(อันนี้เป็นมุกพูดขำๆค่ะ)
จะสื่อว่าชีวิตโอเคแหละ ดิฉันแต่งงานมาได้7เดือนเองคะ ยังไม่มีลูก แต่ สามเดือนมานี้ประจำเดือนไม่มาเลย แต่ก็คิดว่าไม่ได้ตั้งครรภ์นะคะ
เอาละคะ มาเรื่องเข้าเรือนจำกันต่อ

พอมาถึงเรือนจำ ประตูแรกที่เปิดเข้าไปก็เจอคุณ สามสี่คนกับนักโทษชุดสีน้ำเงินเข้ม มายืนรอรับ และเรียกชื่อเหมือนเช็คชื่อนักโทษ
จากนั้นก็ให้เข้าไปตรงห้องแคบๆ ที่ยืนเรียกเป็นหน้ากระดานได้แถวเดียว เป็นห้องกระจก คุณบอกว่าให้นำสิ่งของทั้งหมดทั้งเงินกระเป๋าสตางค์
อะไรที่มีติดตัวมาทั้งหมดไปฝากไว้กับเค้า ดิฉันมีเงินติดตัวมา500 บาทเท่าที่สามีให้มา ไม่ได้เอากระเป๋าหรือของอื่นใดมาเลย
คนอื่นๆ ก็บางคนมีเงินบางคนก็ไม่มีเงินเลยสักบาทเดียว เมื่อเสร็จกิจจากตรงนี้ ก็ให้มาเข้าแถวอยู่ด้านนอก จากนั้นประดูบานใหญ่ๆ
บานแรกเปิดออก เป็นแสงแรงๆที่ส่องมาจากอีกฝั่งนึงจนแสบตา มองเข้าเป็นเห็น นักโทษเต็มไปหมด ส่วนใหญ่แล้วจะใส้เสื้อสีขาวและสีฟ้า

เดินมาถึงอีกตึกที่คนที่นี่เรียกกันว่าตึก พบ. มาถึงก็มีเสื้อสีน้ำตาลอ่อนกับผ้าถุงสีน้ำตาลเข้มพับเอาไว้รออยู่ แล้วก็ให้ถอดเสื้อผ้าออกหมด
รวมถึงกางเกงในเสื้อในด้วย แล้วให้นุ่งกระโจมอกแล้วเดินไปหาคุณ อีกกลุ่มที่จะมาตรวจว่าเรามีอะไรที่ผิดเข้ามาด้วยรึปล่าว
แล้วก็ เดินต่อแถวไปตรวจสุภาพ รวมถึงตรวจภายในด้วย(ขึ้นตอนนี้เจ็บมากๆ) ดิฉันน้ำตาซึมออกมาอีกแล้ว จากตึก พบ.นี้ ใช้เวลา ชม กว่า
กว่าจะตรวจสุขภาพ และก็สักประวัติ ถ่ายรูป (ถ่ายเหมือนนักโทษที่เคยเห็นในทีวีเลยค่ะ ยืนถือป้ายชื่อตัวเองและความผิด)
ตอนแรกดิฉันไม่ทราบเลยนะคะว่าคนที่มาสักประวัติพวกเราเป็นนักโทษเหมือนกัน คนพวกนี้ทำตัวเหมือน จนท มากกว่า เสื้อสีขาวด้านหลัง
จะเขียนว่าผู้ช่วยงาน ดิฉันเลยเข้าใจว่าเป็น จนท มาช่วยงาน ตอนหลังถึงรู้ว่าก็เป็นนักโทษด้วยกันนั่นแหละ แล้วยังจะมาวางท่าใส่ด้วยนะคะ
คือพูดจาเหมือนเราเป็นหมูเป็นหมา เลยค่ะ ไม่ให้เกียตรดิฉันกับคนอื่นๆเลย ดิฉันรู้สึกแย่มากๆที่เรายังไม่ตัดสินด้วยซ้ำ ยังไม่ได้เป็นผู้ซึ่งกระทำผิด
แต่คนพวกนี้พูดจาเหมือนดิฉันเป็นคนทำผิดร้ายแรง แต่พก็ต้องเข้าใจนะคะ ว่าเรามาในฐานะนักโทษ ในตอนสอบประวัติและตรวจสุขภาพนั้น
เค้าถามถึงเรื่องว่าประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ดิฉันตอบไปว่าไม่มากว่าสามเดือนแล้ว แถมดิฉันยังมีสามีแล้ว เค้าเลยคิดไปว่า ดิฉันท้อง

เมื่อเสร็จแล้ว ก็เดินต่อแถวไป เรื่อยๆ ผ่านประตูประมาน สามสี่ประตู จนมาถึงประตูใหญ่มากๆ เขียนว่า "แดนใน" เข้าไปก็เงียบๆไม่มีใครเท่าไหร่แล้ว
มีแต่พวกใส่เสื่อสีขาว มาคอยบอกว่าต้องทำอะไรบ้าง

จากคุณ : Merlin
เขียนเมื่อ : วันรัฐธรรมนูญ 53 01:43:42 A:10.0.23.113 X:58.8.123.81 TicketID:298391

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com