ความคิดเห็นที่ 1 แก้คำผิดค่ะ....รังเกียจ  ขอโทษด้วยนะคะ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:04:48

ความคิดเห็นที่ 2 อย่าปล่อยให้อยู่คนเดียว  และอย่าให้มีอะไรมากระทบจิตใจ พาไปพบแพทย์ไวๆ ขอให้อาการเป็นปกติในไม่ช้าครับ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:14:07

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากค่ะ เราอยู่กับแก ตลอดค่ะ เพราะค้าขายอยู่ที่บ้านด้วยกัน ตลอด  จะห่างคือเวลานอน และเวลาจะไปใหนมาใหน แกก็จะบอกเราตลอด  เราก็จะสอนลูกแกตลอดนะคะ ว่าให้อดทนมากๆกับแม่ เพราะเราอยู่กับแกทั้งวันเรื่อง บางเรื่องพูด4-5รอบ เราก็เฉยๆ เวลาบอกให้ทำอะไรก็รีบๆ ทำให้  แต่ความเป็นแม่ลูกก็จะไม่ค่อยอดทน  เท่าไรนะคะ แต่ใช่ว่าลูกๆแก ไม่ดีนะคะิ ดี แต่บางครั้ง คนอยู่ไกล้กันก็ ต้องกระทบกันบ้าง  เราก็จะสอนน้องว่า ตอนนี้สภาพจิตแม่ เค้าอ่อนไหวมากๆ ช่วยๆกันให้มากขึ้นค่ะ จากคุณ : จขกท ค่ะ (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:22:08

ความคิดเห็นที่ 4 โรคซึมเศร้า มักเกิดจาก ระดับเคมีในสมองไม่สมดุลนะคะ โรคนี้ต้องพึ่งยาค่ะ และหมั่นพาไปสูดอากาศไปไหว้พระทำบุญให้จิตใจสบายน่ะค่ะ คุณเข้าใจพี่นั่นดีที่สุดแล้ว อย่าทิ้งกันนะคะ จากคุณ : น้้องพุงค่ะ (ดอกดาวเรือง) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:29:24

ความคิดเห็นที่ 5 ู^ ^ ขอบคุณมากค่ะ เรื่องหมอเราพาแกหาตลอดค่ะ  และเราเป็น คนค้นหา สอบถามรายละเอียดทุกอย่างเลยค่ะ เวลาได้ยา อะไรมาเราก็จะมาเปิดเช็คดูว่ายาแก้อะไร มีผลยังไง และก็ จะอธิบายให้แกฟัง  เพราะแกกลัวยากลัวโน้นนี่นั้นตลอดค่ะ เรื่องไหว้พระไหว้เจ้า  ก็มีลูกสาวพาไป เมือ2เดือนก่อนก็พา ไปไหว้ถึงฮ่องกง เราก็ไปด้วยแกถึงยอม  แต่ไป ตจว. แกไม่กล้า เพราะกลัวเมารถ  ในใจแกมีเเต่เรื่องกลัวๆกังวลค่ะ เฮ้อ... จากคุณ : จขกท ค่ะ (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:41:10

ความคิดเห็นที่ 6 แนะนำให้รีบพาไปหาหมอนะคะ เพราะถ้ารักษาไม่ต่อเนื่อง อาการจะยิ่งแย่ ต่อให้รักษาครบคอร์สมันก็ยังมีโอกาสกลับมาเป็นซ้ำได้ ถึงแม้อาการจะดีขึ้นก็อยากขาดยาเอง คุณเป็นคนดีมากนะคะ ที่คอยดูแลเค้า ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว แต่คุณไม่สามารถอยู่กับเค้า 24 ชั่วโมง ถ้าอาการไม่ดี เปลี่ยนหมอเลยค่ะ ไม่ต้องกังวล เท่าที่อ่าน พี่คุณทานยาแล้วแต่ยังไม่ได้ปรับทัศนคติ เค้ายังคงมองโลกในแง่ลบอยู่ ในระหว่างรักษา ลองหาหนังสือดี ๆ มาให้เค้าอ่านก็ได้ค่ะ ถ้าเค้าไม่ถูกโรคกับหนังสือธรรมะ (เราก็เหมือนกัน) ก็หาหนังสือแนวคิดบวก ตัวหนังสือไม่เยอะ เนื้อหาเบา ๆ มาให้เค้าอ่านดูค่ะ มันช่วยได้จริง ๆ ปล. เรารักษาอยู่ ดีจนหมอจะให้หยุดยาแล้ว เการกินยามันช่วยได้ส่วนหนึ่ง คือทำให้เราสงบลงและมีเวลาคิดมากขึ้น แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือทัศนคติ ถ้าสามารถปล่อยวางได้ มันเหมือนเปลี่ยนโลกของตัวเองทันทีเลย แต่ปมตรงจุดนี้ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน อาจจะต้องใช้เวลา เราก็คิดเองไม่ได้หรอก หนังสือมันช่วยเราคิดหลายอย่างเลย จากคุณ : เสียงกระซิบจากท่อระบายน้ำ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:42:40

ความคิดเห็นที่ 7 แนะนำ 2 ข้อ 1. ให้แกออกกำลังกายเต้นแอโรบิคตอนเช้าหรือเย็น เป็นการอาศัยสารเอ็นโดรฟินในสมองทำให้จิตใจแกแจ่มใสเบิก  บานโดยไม่ต้องใช้ยา 2. ซื้อวิตามินบีรวมมาให้แกกิน  เพื่อบำรุงเซลล์ประสาทในสมอง แค่นี้แหละ จากคุณ : หน้าม้าคุง ... ฮี้ฮี้ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 20:42:45

ความคิดเห็นที่ 8 อย่าให้ไปฟาร์มจระเข้คนเดียวด้วยนะ จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 21:06:23

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณมากค่ะ ทั้งคุณคห.6-7 ถูกค่ะ เพราะแกไม่เปลี่ยนทัศนคติ  เมื่อก่อนเป็นแกเป็นคนปากไว ปากร้ายมาก อารมณ์ร้อนสุดๆค่ะ  ใครก็รู้นิสัยแกทั้งซอย  แต่พอ ตอนนี้กลายเป็นแบบนี้  แกก็คิดว่าตัวเองแย่แล้ว เคยเก่งคล่อง สู้งานได้ทุกอย่าง(ความขยันแกเป็นเลิศค่ะ) แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว จบแล้ว ชีวิตเก่าๆแก คิดลบตลอด แย่แล้ว ในโลกนี้ไม่มีใครแย่เกิน ฉัน ด้อยค่า แย่ๆๆๆ...ขนาดเราพูดคุยอธิบายมาตั้งแต่ต้นปี53(รอบแรกนะคะ) เรายกตัวอย่างที่ไกล้ตัว มองเห็นรูปภาพมาอธิบายให้แกเห็น เกือบ ทุกวัน วันๆเราได้แต่ขอพรให้สมองสั่งคำพูดดีๆซึ้งๆที่โน้นใจแกได้ มาให้เราพูดทุกวัน(สาบานค่ะ)  เ้รื่องอ่านหนังสือไม่มีทางค่ะ อ่านไม่ได้ คนจีนโบราณอ่ะค่ะ ทำแต่งานไม่ได้เรียน  เราเคยซื้อซีดีธรรมะ เปิดให้ดู แต่ก็มิได้นำพาค่ะ  แกเข้าไม่ถึง  ต้องค่อยๆอธิบายตัวๆ เราจะบอกแกว่าเป็น โรคนี้ยังดีกว่า เป็นโรคที่รักษาไม่หายนะ มะเร็ง เอดส์อะไรพวกนั้นอ่ะ รอบแรกหายเกือบเต็ม100 แล้วนะคะ แต่กลับเครียดอีก หนักเลยช้าด้วย.. คุณคห.7 เรื่องออกกำลัง เคยฝากเพื่อนบ้านไปวันเดียว  แกบอกเราว่าไม่ไปอีก แล้วนะ อยากอยู่บ้าน  วิตามินอาหารเสริม ลูกสาวซื้อมาหลายตังค์ แต่แกไม่ยอมกิน บอกว่า มันเม็ดใหญ่ กินไปเดี๋ยวไม่ละลายและไม่ อยากกินยาอะไรเยอะๆ กลัวเป็นไต และเค้าไม่ชอบการฝืนใจด้วยสิ ถ้าเค้าไม่ เราก็ต้องเปลี่ยนแผน..เฮ้อเหนื่อย ค่ะ แต่ก็จะจูงมือแกสู้ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 21:16:13

ความคิดเห็นที่ 10 คห.8 คงไม่ได้ไปหรอกค่ะ แกเดินแค่เยาวราชอ่ะค่ะทั้งวัน จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 21:17:11

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องมีคนดูแลแล้วละครับ ปล่อยไว้คนเดียวไม่ได้เลยครับ ไปพบหมอปรึกษาหมอครับ ว่างๆก็พาท่านไปนอกบ้าน เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง หายไวๆนะครับ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 23:55:41

ความคิดเห็นที่ 12 เขา เลิกกับสามี เหรอครับ หาตลกมาเปิดดูเป็นเพื่อนก็ดีครับ เขาทานอาหารปกติมั้ยครับ ลองให้เขาทานอาหารที่มีพลังหยางมากๆ จากคุณ : The UNITY เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 02:14:50

ความคิดเห็นที่ 13 คนรอบตัวทุกคนควรจะรู้ และเข้าใจ และคุณควรบอกวิธีปกิบัติต่อพี่คุณ แก่ทุกคนด้วย พาไปหาหมอที่เคยรักษาครับ หรือไม่ก็เสริท หาหมอที่เชี่ยวชาญ เฉพาะทางด้านนี้ แล้วไปรักษาโดยเร็วครับ ช้าไปเรื่องไม่ดีอาจเกิดได้ครับ ลองสังเกตุดูครับว่า สิ่งใดทำให้เค้ามีความสุขได้ก็ พยายามจัดให้เค้าหน่อยครับ พยายามให้มีคนอยู่ด้วยตลอดก็ดีครับช่วงนี้  ผมว่าคุณเข้าใจเค้าดีน่ะครับตอนนี้ คุณต้องเต็มที่แล้วน่ะครับ อย่าไปท้อ จากคุณ : Nai Mar เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 03:28:27

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกท่านค่ะ............... สามีแกเสียแล้วค่ะ  พื้นฐานแกเป็นคนขยันมากๆทำแต่งานๆ รักลูกที่สุด อะไรเพื่อลูกหมดทุกอย่าง  ตั้งแต่แกเป็นใหม่ๆ เราก็เอา เรื่องลูกแก มาพูดคุยให้เป็นหลักยึดสำหรับแก  เราจะบอกลูกแก ทุกคน(3คน) ว่าต้องทำยังไง สอนแม้คำพูด ว่าให้พูดแบบนี้  บางที ลูกวัยรุ่นก็ไม่กล้า จะพูดแบบนี้กับแม่  เราก็ต้องบอก  และที่ใหนที่เรา คิดว่าแกไปแล้วจะรู้สึก ดีเราก็ให้ลูกพาไป  และกระตุ้นแกไปเองบ้าง แต่เหมือนเราพัดเตาค่ะ  คือพอเราบอกว่่าให้ไปโน้นนี่บ้าง แกก็อยากไป นะคะ  แต่พอสักพักแกบอก ไม่อยากไปแล้ว กลัวรถติด ฝนตก คนเยอะ กลัวๆๆ เราก็จะไม่ฝืนค่ะ บ่อยครั้งที่เราจะ พาไปกินข้าวนอกบ้าน  พร้อมหน้าพร้อมตากัน  แกก็ดีใจ แต่ถ้าเราไม่ทำสักคน  ลูกเค้าก็ไม่ทำ จะว่าไป เหมือนเราเป็นตัวชูโรง ตลอด เราสร้างทุกความประทับใจ  กว่าจะพูดออกมาแต่ละคำ  คิดแล้วคิดอีก กลัวแก ฟ้งแล้วจะเสียใจ  คิดว่าตัวเองไร้ค่า ทำอะไรก็ผิดทุกอย่าง ซะงั้น เมื่อวันแม่ที่ผ่านมา เรากลับบ้าน ตจว. ยังสั่งเค้กมาส่งเซอร์ไพร์แกๆก็ดีใจ บ่อยครั้งที่แกขอกอดหอมเรา  บอกรักเราเหมือนลูก บอกอย่าทิ้งแกไป... แต่ครั้งแรกที่เป็นพ.ย52 แต่เรารู้ว่าเป็นโรคและพาหาหมอปลาย ม.ค53 ช่วงมิ.ย53  แกก็ดีขึ้นมาก และตุลาก็หายเกือบปกติ  หลังที่ลูกสาวพา ไปเที่ยวเมืองจีนมา    แต่รอบนี้เป็นต้นๆธ.ค54 จนป่านนี้ ก.ย55 ยังไม่ กระเตื้องเลย  ไม่เหมือนคราวก่อนมันค่อยๆหายเป็นขั้นบันไดอ่ะค่ะ แต่งวดนี้ เหมือนเฉยๆเรียบๆ  จนบางครั้งเราคิดแกจะไม่หายแล้วเหรอ ขนาดลูกเขยแกคิดว่า ไปเที่ยวนอกเปลี่ยนบรรยายกาศ คงหายเหมือน คราวก่อน  ก็รีบพาไปเที่ยว ฮ่องกง นั้นล่ะค่ะ ก็ไม่ดีขึ้น ก่อนถึงวันหาหมอ เราคงต้องพูดโน้วน้าวแกไปเรื่อยแหล่ะค่ะ  เฮ้อ.... จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 04:56:25

ความคิดเห็นที่ 15 เพิ่มเรื่องการกิน...แกก็เครียด กินนี้จะมันไปไหม กินปลา จะติดคอไหม  กินก็กินแบบเขี่ยๆ ขอให้ผ่านไปมื้อๆค่ะ บางทีก็บอกให้เราช่วยนึกหน่อยว่ากินอะไรดี  ก็สั่งร้าน ตามสั่งกิน  เราจะบอกให้กินอะไรที่มันมีรสชาดหน่อย แกคิดไม่ออก กินข้าวต้มๆ  เราว่าตัวเองเป็นโรคเหงาๆ เศร้าๆ ยังกินอะไรที่มันจืดๆชืดๆ ตอกย้ำตัวว่าเป็นคนป่วย ตลอด เราจะเรียกกินพวกต้มยำ ผัดอะไรมีพริก  แกก็บอกนะคะ ว่านานกินๆแล้ว ก็แซ่บๆดี55+  จริงแถวเราขอกินเยอะๆแยะ เราบอกจะกินอะไร ขอให้บอก  เรายินดีเดินไปซื้อให้ ไม่ต้องเกรง ใจ  แกก็กล้าใช้ไม่กี่ครั้ง แล้วสังง่ายๆกินแถวบ้าน  เฮ้อ..(รอบ2) งานอีกอย่างคือ คิดเมนูให้แกแหล่ะค่ะ555+ จากคุณ : จขกท ค่ะ (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 05:02:58

ความคิดเห็นที่ 16 เข้าดีใจแทนพี่สาวคุณจริงๆค่ะ ที่มีน้องไม่ทิ้งกันแบบนี้ พาไปรักษาทางกายแล้ว ดูแลใจด้วยนะคะ จากคุณ : น้องพุงค่ะ (ดอกดาวเรือง) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 08:40:36

ความคิดเห็นที่ 17 ^^ แกไม่ยอมไปเต้นแอโรบิคข้างนอก จขกท ก็หาเวลาสักวันละ 30นาทีเต้นเป็นเพื่อนแกที่บ้านสิคะ ซื้อDVD สอนเต้นมาเปิดแล้วเต้นกันในบ้าน 2คน แกอาจจะยอมออกกำลังค่ะ เรื่องการไปไหว้พระทำบุญไม่ต้องไปไกลก็ได้ค่ะวัดแถวนั้นก็เยอะ หรือจะพาแกไปทำบุญที่โรงพยาบาลสงฑ์บ้าง ไปเลี้ยงอาหารกลางวันน้องๆเด็กกำพร้าบ้างก็ได้ค่ะ จขกท น่ารักมากเลยค่ะถ้าแกไม่มี จขกท อยู่ด้วยป่านนี้แกจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:07:17

ความคิดเห็นที่ 18 เรายอมคุณเลยค่ะ  นับถือ ในความพยายามแล้วก็ความเมตตาเลย เขาโชดีจริงๆค่ะ ที่มีคุณคอยอยู่ข้างๆ แต่การจะทำให้คนที่คิดลบ มีอาการโรคซึมเศร้า ไปหาหมอได้เนี่ย ก็ยากมากๆเลย เราเองก็เคยเจอนะคะ น้องสาวเราไม่ถึงกับเป็นโลกซึมเศร้า แต่ก็เป็นคนที่โดนพูดจาถากถางตั้งแต่เด็ก โดนเปรียบเทียบ จนทำให้ไม่มีความมั่นใจ ทำอะไรไม่กล้า ใส่เสื้อสีดำตลอด คิดว่าตัวเองดูไม่ดี วันนึงได้ไปอยู่กับเรา เราก็เน้นพาเที่ยว พร้อมกับสร้างทัศนคติใหม่ๆให้เขา ชวนกันแต่งตัวเราปกป้องเขาไม่ให้มีใครมาพูดจาถากถางกับเขาอีก เราจะเหวี่ยงกลับแทนเลยค่ะ แรกๆแม่ก็จะคอบประคบประหงม ไม่ให้น้องรู้สึกไม่ดี ตามใจ แต่พอมากับเรา เราเน้นบังคับ ให้ออกไปทำอะไรด้วยตัวเอง(นั่งรถเมล์ใน กทม นี่แหละ) มันก็ไม่กล้า แม่ก็โทรมาด่าเรา เราก็ได้แค่รับ แต่ก็ให้น้องทำต่อไป พอมันกลับมา เราก็พูดจาภูมิอกภูมิใจ กับความกล้าความสามารถของน้อง แล้วก็พากันไปหาไรกิน เพระาว่ามันทำได้  เราพยายามแม้จะลบไม่ได้ทั้งหมด แต่เขามั่นใจขึ้นมากเลยค่ะ ทุกวันนี้อยู่ กทม คนเดียวได้แล้ว คนเป็นพี่อย่างเราก็สบายใจ จากคุณ : สมองคิดอะไรๆได้เสมอ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:28:53

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุกท่านค่ะ..... เรื่องออกกำลังกาย  เราก็อธิบายว่า ทำแล้วมันดียังไง มันจะหลั่งสารดีๆมาช่วยโรคเราได้ยังไง พอๆกับสอนให้แก คิดบวกแหล่ะค่ะ  แต่แกเป็นคนเปลี่ยนแปลงอะไรยากมากๆ อาจจะเพราะเป็นแบบนี้ มาตั้งแต่เกิดจน60ปี แล้วมั้งคะ เราเลยพยายามหาทางอื่นให้แกผ่อนคลายค่ะ  ตอนแกดีๆก็ สะสมแต่ความเครียดไว้เยอะ  วันขายของๆ ทะเลาะกับลูกค้า บ้าง บ่นลูกบ้างทะเลาะสามีที  วันๆคิดหาแต่เงินให้ลูก เพราะรับภาระ คนเดียวมาตลอด  เลี้ยงลูก3คน สามีก็ไม่ได้ช่วยอะไร  พี่น้องแกก็ ไม่มีใคร  เพื่อนยิ่งแล้วไปใหญ่ แทบไม่มีเลย  เพราะแกเป็นคนไม่เอาใคร พอเป็นแบบนี้  แกก็ถึงรู้ว่าคนเราต้องมีสังคม เพื่อนบ้าน มีผ่อนหนักผ่อน เบา  แต่เพื่อนบ้านก็ดีกับแกนะคะ ถามไถ่ตลอด ทั้งที่แกเคยร้ายใส่เค้าบ้าง มีแต่เราที่มาอยู่กับแก ตั้งแต่อายุ14ปี จนป่านนี้เรา36แล้ว  อยู่กับแกเกือบ ทั้งวัน  รู้เห็นชีวิตแก ทุกมุม ลูกๆแกก็เป็นเด็กเรียนๆ พอทำงานก็เช้าออกเย็นเข้า ไม่รู้ว่าวันๆแม่ ทำอะไร คิดอะไรยังไง  แม้แต่ตัวหนังสือของแก  ก็มีเราคน เดียวที่อ่านออก  เพราะ แกเรียนมานิดเดียว เขียนก็ตามความคิดแก เราอ่านได้คนเดียวจริงๆ55+เวลาเขียนสั่งของเราต้องลอกใหม่ให้นะ หลายต่อหลายครั้ง เราเหนื่อยเราท้อ คิดอยากออกจากแกไปนะคะ แต่พอ อารมณ์เย็นลงก็ ทิ้งแกไม่ลงจริงๆ เพราะแกน่าสงสาร เหมือน ตัวคนเดียว  แม่เราก็บอก อยู่ๆดูๆกันไป  จะทิ้งกันไปก็ทำไม่ลง เรากับแกคงทำ บุญทำกรรมมาด้วยกันมั้งค่ะ  ถึงต้องมาเจอกันแบบนี้ วันนี้ ดูแก ก็ยังไม่ผ่อนคลายเท่าไรนะคะ  แต่เราก็ชวนแกคุยทั้งวัน  จะสู้ต่อค่ะ.. จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 09:42:33

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเห็นใจ และนับถือในหัวใจของเจ้าของกระทู้มากๆเลยนะครับ ผมช่วยได้แค่เสนอความคิดเห็นเล็กๆน้อยๆนะครับ เพราะไม่มีความรู้ด้านระบบความคิด อะไรทั้งสิ้นเลย ผมแนะนำว่าให้ไปไหว้พระที่วัด หรือไปงายบุญใหญ่ๆที่วัดครับ วัดที่มีบรรยากาศผ่อนคลาย สบายๆน่ะครับ ผมเชื่อว่าถ้าทำแบบนั้น ใจของพี่สาวคุณอาจจะได้ปล่อยวาง อาจจะทำให้สบายใจได้บ้าง ถึงแม้จะชั่วคราว ช่วงสั้นๆ แต่ก็อาจเป็นช่วงที่เค้าอาจจะตั้งสติได้ ไม่แน่ช่วงเวลาสั้นๆที่วัด ที่ตั้งสติได้ อาจจะทำให้ลบล้างความคิดไม่ดีออกไปได้บ้าง ส่วนวัดที่ว่านี้ ไม่แน่ใจว่าทางครอบครัวคุณเจ้าของกระทู้ นับถือศาสนาทางไหน (คือไม่แน่ใจว่า นับถือพุทธแบบไทย หรือพุทธแบบจีน) ก็หาสถานที่ที่เหมาะสมนะครับ ผมช่วยได้เท่านี้เอง แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้ และเชื่อว่าครอบครัวคุณจะผ่านพ้นไปได้แน่นอนครับ จากคุณ : Nemesis เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:01:43 A:58.8.27.205 X: TicketID:357962

ความคิดเห็นที่ 21 ู^ ^ ขอบคุณค่ะ  ลืมเล่าไปเรื่องทำบุญน่ะค่ะ ด้วยความที่แกเป็นคนจีนโบราณ วันๆทำแต่งาน เมื่อก่อนเรื่องทำบุญ เข้าวัดไม่เคยอยู่ในหัวแกเลยค่ะ  ใครขอทำผ้าป่าอะไร แกไม่ทำเพราะกลัวเค้าหลอก นานๆจะไปไหว้ที่ศาลเจ้าดังๆแถวบ้านสักที แต่พอเป็น มีแต่คนแนะทำบุญไหว้พระ แกก็เอามั้ง ไหว้ ศาลเจ้าแถวบ้าน  ขอพร ใครไปใหนทำบุญฝากบอกเค้าขอพร ให้ด้วยซะงั้น  ตักบาตรทุกวันพระ  แต่เราก็บอกแกว่า  ทำบุญก็ เหมืิอนการฝากเงินในแบงค์  เราต้องฝากวันละนิดละหน่อย พอถึงเวลาเดือดร้อน เราก็จะมีเงินให้ถอนออกใช้ได้  ไม่ใช่ ไม่เคยฝาก แต่เดือดร้อนจะถอนเป็นแสนๆ  เหมือนแกไม่เคยทำบุญ แต่เป็นโรค ก็ขอพรให้ช่วยคุ้มครอง  แต่ถ้าทำแล้วสบายใจแก เราก็บอกให้ทำต่อไปได้  แต่ยังไงแกก็เข้าไม่ถึง  ทำแบบฝืนๆ เพราะอยากให้พรเป็นจริง แค่นั้นอ่ะค่ะ     คราวก่อนที่เป็น มีแม่ค้าติดหนี้เรา แล้วไม่จ่าย เค้าให้เราเอาข้าวมา ตักบาตรแทน   เพราะพระมาหน้าร้านเรา  เราก็ให้แกเอาข้าวนั้นอ่ะ มาตักบาตรอยู่2เดือนกว่าได้มั้งค่ะ  ทุกวัน  พอหมดเงินเราไป  แกเลย ทำทุกว้นพระแทน555+ เราอธิบายเรื่องพระ-เจ้ายังไง แกก็เข้าไม่ถึง  ก็เลยเลือกให้แก ไหว้ๆที่ๆแกทำ แล้วสบายใจแทนค่ะ  เมื่อต้นเดือน ลูกสาวชวนไปถือศิลที่วัดจ.ชัยภูมิ แกก็ไม่ไป  เหตุผลกลัวนั่งรถ เท่านั้นเอง  และที่สำคัญแกถามว่า ไปแล้วจะ หายไหม...คือทุกวันที่ทำเพื่อจะให้หายจากโรคเร็วๆเท่านั้น เฮ้อ.. เราได้แต่บอก ไม่ต้องเข้าวัด  แค่ทำจิตใตเราให้นิ่งได้ก็เก่งแล้ว    เราสะบายใจมากๆเลยนะคะ ที่ได้ระบายในนี้ ตั้งแต่ เมื่อคืน คือเราก็คนธรรดา นะคะ  มีโมโห โกรธ เหมือนกัน  เราไม่ไหวก็จะบ่นๆกับเพื่อนๆหรือลูกค้า ที่ไว้ใจ ฟังบ้าง  แต่บ้างคนไม่เข้าใจโรค ก็จะมองว่าเเกบ้า หรือเพี้ยนๆไป เราก็เลยไม่อยากบ่นหรือระบายให้เค้าฟังกัน  ถึงยังไงเราก็เจ็บเวลา มีคนว่าแก แบบนั้น  แต่เราไม่ระบายก็จะเป็นไปอีกคน555 จริงๆเราเป็นคนบ้าๆบอๆนะคะ  แต่เจอแกนี้บ้าบอไม่ออก55+ แกเคยบอกว่า อยากร่าเริงเหมือนเรา เราหัวเราะทั้งวันค้าขาย คุยแหย่ ลูกค้าตลอด  เราบอกว่า ถ้าแกไม่ปล่อยวางทำใจว่างเหมือนเราก็ร่าเริง เหมือนเราไม่ได้หรอกนะ   ทั้งที่จริงๆ2-3เดือนครั้งที่เรานอนร้องไห้คนเดียว... ุ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:31:06

ความคิดเห็นที่ 22 รักษาหมอต่อเนื่องเลยนะคะ อย่าให้หยุดยา กินไป 2-3 ปี ถ้าดีขึ้นจึงค่อยหยุดก็ได้ เด๋วนี้คนเป็นโรค ซึมเศร้า กันเยอะมาก อย่างน่าตกใจ จากคุณ : porrawee เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 10:57:33

ความคิดเห็นที่ 23 จาก ค.ห. 20 นะครับ อย่างที่ผมแนะนำไป จริงๆไม่ได้สื่อว่าจะให้อาการหายไปจากการทำบุญ หรืออภินิหารย์จะมาช่วยรักษาโรคหรอกนะครับ หวังแค่ให้ท่านเปลี่ยนบรรยากาศ ได้อยู่ในสถานที่ที่สบายใจ ไม่มีอะไรต้องกังวลใจ จริงๆแล้วก็เหมือนไปเที่ยวน่ะครับ ที่แนะนำให้ไปวัด หรือแนะนำมาทางศาสนา ก็เพราะบรรยากาศ สงบ ร่มเย็น ของสถานที่ทางศาสนา น่าจะช่วยให้จิตใจ สงบ ร่มเย็นไปด้วย เปรียบกับไปเที่ยวแล้ว สบายใจก็จริง แต่อาจมีอะไรให้พบเจอ แล้วมากระทบความคิดได้อีก ก็เลยแนะนำให้ลองไปวัด จิตใจ สงบ นิ่ง ร่มเย็น ไม่ต้องไปทำบุญก็ได้ แค่ลองชวนไปเที่ยว ไปนั่งเล่น ไปทานอาหาร เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศของจิตใจดูครับ ความสบายใจ จิตใจสงบ ร่มรื่น เย็นใจ อาจะจะเป็นส่วนประกอบนึงช่วยให้การรักษาทางการแพทย์ได้ผลดียิ่งขึ้นก็ได้นะครับ จากคุณ : Nemesis เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 11:23:26 A:58.10.84.65 X: TicketID:357962

ความคิดเห็นที่ 24 อายุแก่เท่าไหร่แล้วคะ ป้าแก้วสงสับว่าแกจะวัยทองหรือเปล่าคะ วัยทองด้วย เหงาด้วย ซึมเศร้าด้วย หาคุณหมอดีที่สุดค่ะ ปรับฮอรโมนในสมองก็คงดีขึ้นนะคะ ขอให้ความใจดีมีน้ำใจของหนูช่วยให้แกหายเร็วๆนะคะ จากคุณ : แก้วแต้มสี เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 12:26:50

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ จากคุณ : ช็อกโกแลตกับสตรอเบอรี่ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 12:40:02

ความคิดเห็นที่ 26 คห.23 เราเข้าใจความหมายและ ความหวังดีของคุณนะคะ และที่เราเล่าไว้คห.20คือนิสัยส่วนตัวของพี่เราอ่ะค่ะ ธรรมะสำหรับคนอื่นคงช่วยได้เยอะค่ะ แต่สำหรับเเก เราทำยังไงแกก็เข้าไม่ถึง แค่นั่งในวัดแกก็หงุดหงิดซะงั้น ป้าแก้ว..แกอายุ60แล้วคะ คงวัยทองด้วยและความเครียดที่แก สะสมเลยกลายเป็นโรคขึ้นมา ขอบคุณมากค่ะป้าแก้ว น้องแคป...ขอบใจมากมายค่ะ จากคุณ : จขกท ค่ะ (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 13:11:27

ความคิดเห็นที่ 27 ...ขอโทษค่ะ แก้เป็นที่เล่าๆไว้ในคห.21 นะคะ พิมพ์ในมือถือมึนๆค่ะ จากคุณ : จขกท (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 13:15:45

ความคิดเห็นที่ 28 ดูจากที่คุณเล่า วิเคราะห์ไม่ยากว่าเป็นไร สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในชีวิตเขาและ กระทบกระเทือนคือ การเสียของสามี คุณต้องลงไปดูในรายละเอียดว่าแกเสียใจเรื่องอะไร เกี่ยวกับสามี อยากถามคุณเพิ่มหน่อย - สามีแกเสียนานหรือยัง - มีอะไรที่ พี่สาวคุณพูดอะไรแรงๆ หรือทำอะไรแรงๆ ต่อสามี ตอนนี้มันมีสองประเด็น คือ เขาเสียใจที่สามีตาย หรือ เสียใจอะไรในอะไรบางอย่าง ที่ทำกับสามีก่อนตาย ต้องทำให้เขาพูดออกมา เช่นพูดถึงสิ่งดีๆ ของสามี เขาจะระเบิดออกมาเอง ถ้าจะให้ดีก็หาผู้ใหญ่ที่เขานับถือ มาพูด เขาจะสะดวกใจพูดมากกว่า แต่แปลกใจอย่างลูกสาวเขามีสามีแล้วน่าจะโตพอควร ยังไงก็สู้ครับ เอาใจช่วย จากคุณ : The UNITY เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 14:55:33

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาแสดงความเห็นใจกับเรื่องพี่สาวของคุณ รวมทั้งสรรเสริญตัวคุณด้วยค่ะ . . เราเป็นคนหนึ่งที่ทรมานจากโรคซึมเศร้า อย่างที่ คห. บนบอก โรคนี้เกิดขึ้นเพราะระดับเคมีในสมองผิดปกติ ต้องกินยาเพื่อปรับ รวมทั้งต้องออกกำลังกาย นอนให้หลับ กินให้อิ่ม ไม่เครียด .... โอยอีกเยอะ...ที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน นั้นคือครอบครัวหรือคนใกล้ชิดต้องเข้าใจในตัวของโรคนี้ด้วย จะได้ทำให้เข้าผู้ป่วยมากขึ้น ^ ^ ^ นั่นคือหลักปฏิบัติทั่วไปที่คุณหมอแนะนำเรามา . . แต่ . . แต่ . . อยากจะบอกว่า เราเองก็ปฏิบัติไม่ได้ค่ะ เรารู้ตัวว่าเป็นโรคนี้เมื่อประมาณ 5-6 ปีที่แล้ว เราต้องกินยามาตลอด อาการมันก็ดีขึ้น จนเราเริ่มรู้สึกว่า เราหายแล้ว เราไม่อยากกินยาแล้ว เราก็เลยหยุดยาเองเมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว!!!! ((ซึ่งไม่ควรอย่างยิ่ง)) . . ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ ผลของการหยุดยาเองของเรา ส่งผลกระทบต่อเราอย่างมาก เราไม่สามารถเรียนได้ อ่านหนังสือไม่ได้ พออ่านแล้วตามันจะลายมองตัวหนังสือยุบยับ กองรวมกันไปหมด รวมทั้งไม่มีสมาธิในการโฟกัสที่เนื้อหาด้วย ขี้ลืมง่าย ใจลอย เหม่อ ตาลอย นอนไม่หลับ ตัดสินใจอะไรไม่ได้ ไม่อาบน้ำ ไม่ล้างหน้า ไม่แปรงฟัน ไม่หวีผม คือไม่ทำอะไรเลย เอาแต่เหม่อ เก็บตัวอยู่ในห้องไม่พูดไม่จากับใคร เราตัดขาดการสื่อสารกับเพื่อนแทบจะทุกทาง ขนาดเพื่อนโทรมาเรายังไม่รับสาย แต่เราจะใช้วิธีส่งข้อความไปถามว่ามีอะไร คือตัดช่องทางการสื่อสารที่ต้องมีการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นให้น้อยที่สุด พอเพื่อนจะมาเยี่ยมเราก็จะหาข้ออ้างทุกอย่างที่สามารถหยุดไม่ให้เพื่อนมาหาได้ ถึงขั้นที่ supervisor ต้องส่งเราไปพบนักจิตวิทยาประจำมหาวิทยาลัย สรุปว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า ((มันกลับมาแล้ว...โดยที่เราไม่ได้บอกเขาก่อนว่าเราเคยเป็น...ไม่ใช่ซิ ต้องบอกว่าเรากำลังเป็นมาตลอดหลายปีมานี้ตะหาก)) สรุปเราต้อง drop เรียนไว้ก่อนจนถึง ณ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่สามารถกลับไปเรียนได้ อ้อ เราต้องกลับมากินยาอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ก็กินเวลาปีนึงมาแล้ว และตอนนี้ก็ยังต้องกินอย่างต่อเนื่อง . . . เอ่อ...ว่าจะเข้ามาให้กำลังใจ กลับเอาเรื่องของตัวเองมาระบายซะนี่...ขอโทษด้วยนะคะ . . ขอเป็นกำลังใจให้ตัวผู้ป่วย รวมทั้งครอบครัวและตัวคุณฝ่าฟันอุปสรรคนี้ไปให้ได้นะคะ สู้ สู้ จากคุณ : sangsasi เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 15:27:35

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณคุณคห.28-29 ค่ะ เรื่องเหตุของโรค ไม่ใช่เรื่องสามีค่ะ เพราะไม่ใช่100%แน่ๆค่ะ เหตุครั้งแรกที่เป็น เพราะแกไปผ่าต้อกระจกมา แล้วมันเห็นเป็นหยดน้ำ แกเก็บมาคิด เค้าเป็นที่ทุกอย่างต้องเปะ ทำไมเสียเงินไปเกือบแสน แต่ผลกลับไม่ดีสมใจ ผ่า2ข้างดีข้างเดียว ผ่า14พ.ย52 เครียด+คิด น.น72 ก.ก จนเราเอะใจรู้ว่าเป็นโรค และพาหาหมอ 22ม.ค53 น.น เหลือ64ก.ก และลงเรื่อยๆ จนเหลือ53ก.ก แกก็กลัว+กังวล จะเป็นโน้นนี่นั้น ตรวจลำใส้ตรวจอะไรๆไป สาระพัด และเราหาข้อมูลต่างๆพาแกสู้ พร้อมๆกันลูกๆแก จนดีขึ้นๆจนหาย เกือบปกติ ช่วงเดือน ต.ค53 (ช่วงนั้นรกษาจุกจิกหาโรคตามปากแกว่าหมดเงินเยอะมาก) รอบ2...ธ.ค54 แกเครียดที่ลูกชายจะแต่งงาน อยากมีทุกอย่างไว้ให้ลูก เหตุเพราะ รักลูก อยากมีเงินและบ้านและหลายๆอย่างให้ลูก  แต่มีไม่ ได้+ลูกคนนี้เป็นลูกรักแก  อาจจะแว๊บๆใจหายที่ลูกแต่งงานนิดหน่อย ก็เลยกลับไปวก คิดๆเหมือนคราวก่อน  แต่ยังกินยาตั้งเป็นรอบแรกมา ตลอดนะคะ ไม่เคยขาด แต่ช่วงนั้นหมอปรับยาลดลงด้วย  เพราะแกดี ขึ้นมากๆแล้ว  อาจจะเหตุนี้ด้วย  และหลังจากนั้นมา จนป่านนี้ก.ย แล้ว   แกยังดูไม่ดีขึ้น เรียบๆเดิมๆ ตลอด  เราก็พาไปเปลี่ยนหมอแล้ว ปรับยาแล้ว  แต่ก็ยังไม่ดีขึ้น  แต่เราเพิ่งเช็คว่าหมอคนที่รักษาครั้งแรก แกเพิ่งกลับจากนอกมา รักษาแล้ว  เราเลยจะพาไปหาหมอคนนี้อีก รอบค่ะ  เรื่องหาหมออะไร เราจัดการหมด เรารู้อะไร ก็บอกลูกๆแกหมด เราว่าไง จะทำอะไร ลูกๆแกก็ตาม  เพราะอะไรหลายๆเราจัดการมาตลอด ลูกคนโต30-28-27ปี 3คน ลูกสาวแต่งไปก็ดี ลูกเขยดีบ้านมีฐานะ แต่ ก็ดีกับบ้านเรามากๆ  ลูกชายคน2แต่ง กับคนตจว. ทำงานและเช่าบ้านอยู่ แถวบางนา มาหาอาทิตย์ละครั้ง(เราอยู่เยาวราช) แต่โทร.หาทุกวันทั้ง2คน   คนเล็กอยู่ด้วยกัน ทำงานเช้าออกเย็นเข้า  ลูกทุกคนก็ดีไม่เกเร  และลูกๆก็เครียด แต่เรา เป็นคนที่เข้าใจแกทุกเรื่องทุกอย่่าง  เวลาในบ้านมีอะไรเราก็จะปรึกษา กัน5คนตลอด  แต่ตอนนี้ ทุกคนก็ได้แต่พยายาม ช่วยๆด้านจิตใจแกไปวันๆ จากคุณ : จขกท ค่ะ (สาวถุงกาแฟ) เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 18:09:53

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าเป็นแบบนี้นอกจากกินยาและหาหมอเพื่อดูแลอาการเป็นระยะๆแล้ว ยากที่อย่างอื่นจะทำให้แกดีขึ้นจริงๆค่ะ เพราะจิตใจแกไม่เปิดรับอะไรเลย มันลำบากตรงนี้เองค่ะ ถ้าแกเปิดใจรับสักนิดอาการจะดีขึ้นมากเลยค่ะ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณสาวถุงกาแฟนะคะ มีอะไรก็มาระบายมาบอกเล่ากันในนี้ค่ะ ได้พูดคุยระบายออกมาบ้าง คุณจะได้ไม่เครียดจนเกินไป ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 18:57:33

ความคิดเห็นที่ 32 ู^ ^ ค่ะ มันยากตรงจุดนี้จริงๆค่ะ เรายอมรับ2-3วันนี้ เราเครียดมากๆ ยิ่งวันก่อนเห็นอาการแก แล้ว มันมึนไม่รู็จะพาไปหาหมอที่ใหนดี   พอได้มาระบาย ตรงนี้ รู้สึกสบายใจขึ้นมากมายค่ะ เพราะได้ทั้งกำลังใจ และคำแนะนำจากพี่ๆน้องๆห้องนี้ตลอด เวลาเรามีปัญหา บางครั้งก็ งงๆ ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครนะคะ ปกติเรา มีแต่ให้คำแนะและช่วยเหลือคนอื่น  พอเจอแบบนี้ไป ไม่เป็นเลยจริงๆ  เดี๋ยวไปหาหมอมาเป็นไง เราจะมาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ ขอบคุณทุกๆกำลังใจ และคำแนะนำ จากทุกๆท่านค่ะ เรามีกำลังใจ จะพาพี่สาวสู้ต่อไปค่ะ.....สู้โว้ย555+ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 19:19:08

ความคิดเห็นที่ 33 ผ่าตัดตา ==> ไม่สมบูรณ์ ==> เป็นโรคซึมเศร้า ความไม่สมบูรณ์ไม่น่าเป็นเหตุ ให้ซึมเศร้า โดยธรรมชาติของ Perfectionist ต้องโวยวาย ไม่ใช่เศร้า ลองไปดู ยาสลบแล้วกันครับ อาจจะเป็นผลข้างเคียง ปกติ ยาสลบออกฤทธิ์ ต่อระบบประสาท ให้หมอดูยาที่เขากินหลังผ่าตัดด้วยแล้วกันครับ มียาเกี่ยวกับประสาทหรือเปล่า  - ผ่าโรงบาลไหนครับเนี่ย จากคุณ : The UNITY เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 20:32:02

ความคิดเห็นที่ 34 แต่ผ่าข้างแรก ผลออกมาดี แกก็ดีใจนะคะชัดดีๆ เลยปรึกษาหมอ ทำอีกข้างต่อเลย แต่ผลออกไม่เปะ แกเลยเครียด บ่นๆตั้งแต่วันเปิดตา ว่าเห็นรอยหยดน้ำ ข้างๆมุมตาด้านขวา  จากนั้นก็บ่นด่าหมอทุกวัน ว่าทำตา เค้าแบบนี้  ด่าๆๆๆทุกวันเลย  จนเราสังเกตุว่าผิดปกติแล้ว แกกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย  หลังๆบ่นๆอยากไปฆ่าหมอ เหตุเพราะเสียใจมาก เพราะคาดหวังมาก ว่าทำแล้วต้องหายต้อง ชัด100% แต่ที่เราถามๆคนที่เคยทำ ก็มีบ้างนะคะ ที่ทำแล้วเป็นแบบนี้  เหมือน เป็นอุบัติเหตุ แต่คนที่ทำใจได้เค้าก็ ช่างมัน ก็จบไป(อยู่ที่การทำใจ) แต่แกไม่ใช่ แม่ค้าไกล้บ้านเรา ทำแล้วบอดเลย เค้ายังมาปลอบแก แต่ก็ไม่ทำให้แกปลงได้  เราไปถามหมอแก้ได้ไหม หมอว่าได้ แต่ไม่รับรอง ผล  แล้วใครจะกล้าแก้ล่ะค่ะ  เราบอกแก ถ้าแก้แล้วแย่ แกจะรับได้ไหม.. ทำกับหมอเก่งๆแถวบ้านค่ะ ใครๆก็ทำ หมอนัดข้างแรกทำที่ ร.พบ้านแพ้ว ข้าง2ทำที่ ร.พ บำรุงราษฎค่ะ  จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 21:01:34

ความคิดเห็นที่ 35 ขอแก้ค่ะ......... ข้างบนเราพิมพ์บรรทัดแรก ทำไมมันหายไปล่ะเนี่ย คือ...ที่มั่นใจ ว่าเครียดเพราะผลทำตาคือ   อย่างที่ว่าไว้คห.ข้างบนล่ะค่ะ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 21:05:54

ความคิดเห็นที่ 36 โดยลักษณะเขาเป็นคน Hyper  น่ะ ก่อนผ่าตัดก็บ่นปกติ หลังผ่าตัดก็บ่นปกติ จะว่าเสียใจเรื่องตาก็ไม่น่าใช่ ผมว่าเสียสามี น่าจะน่าเสียใจกว่าเยอะแยะ ผ่าตัดเสร็จแล้วยังบ่นอยู่ ==> ตัดเรื่องผลข้างเคียงยาช่วงผ่าออกได้เลย ยาที่เขากินเกี่ยวกับตาหลังผ่าตัดล่ะครับ มีมั้ยครับ จากคุณ : The UNITY เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 01:46:02

ความคิดเห็นที่ 37 ูู^ ^ ยากิน ก็แค่แก้อักเสบค่ะ  พอเปิดตา แกก็บ่นไม่ชัดๆ แต่หลังๆไม่ใช่บ่นธรรมดานะคะ บ่นด่าว่าอย่างแรง เวลาด่ามีอารมณ์สุดๆ และสกิดบอกเราว่าอยากฆ่าหมอ เราก็อธิบายว่า มันเป็นอุบัติเหตุ อยู่ที่การทำใจเรา  ถ้าคิดว่า ดวงไม่ดี ทำแล้วไม่เหมือนชาวบ้านเค้า ก็จบ เพราะแก้ไปก็ไม่ รู็จะดีไหม  เหมือนคนโดนรถชน ตื่นมาขาขาด เราบ่นด่าเสียใจ แล้ว ขาเรากลับมาไหม  เราบอกทำใจยอดรับและอยู่กับมันให้ได้ดีกว่า แกก็ว่า ถ้าหมอไม่ทำตาแกแแบบ นี้ทุกอย่างแกก็ดีเลิศไปแล้ว แกโทษหมออย่างเดียว  จนเป็นโรคไงค่ะ กินไม่ได้นอนไม่หลับ2เดือน  จนทุกวันนี้ต้องกินยานอนหลับนะคะ แต่ช่วงที่หายเกือบดีสุด ไม่ต้องกินมาเกือบปี  กินแค่คุมซึมเศร้าค่ะ เรื่องสามี..ตัดไปได้เลยค่ะ  เค้าอยู่กันแบบ คนจีนโบราณ ตัวใคร ตัวมัน ทะเลาะกันเสียส่วนมาก ไม่มีความผูกพัน  วันสามีแกเสีย แกก็บอก เอ้ย..หมดเวรกันซะที  หลังจากนั้นก็จบปกติ เราเองต้อง บอกแกทำบุญอุทิศให้เค้าบ้าง  แกยังไม่ค่อยอยากทำเลย ช่วงแรกๆ ใครๆก็ถามเรา ว่าเพราะเรื่องสามีไหม ทั้งนั้น แต่ถ้าคนแถว บ้าน100ทั้ง100 รู้ว่าไม่ใช่แน่นอนค่ะ  ชีวิตแกทุกอย่างโฟกัสที่ลูก อย่างเดียว   และด้วยนิสัยส่วนตัว  คือคิดว่าอะไรไม่ใช่ เค้าก็จะฝังว่าไม่ใช่ตลอดไป คือความคิดของเค้าเปลี่ยนแปลงไม่ได้   แต่แกก็ยอมรับว่า ตั้งแต่เป็น โรค ฟังเราพูดทุกวัน  ดึงเอาเรื่อไกล้ตัวมา บอกเล่า อธิบาย ทุกวัน แกบอกแกก็เปลี่ยนไปเยอะนะ  และน้ำใจเพื่อนบ้านช่วยทำให้แกเย็นลง คือณ.ตอนนี้ กลัวว่า ทำไมมันหายช้า และไม่กระเตื้อง ขึ้นเหมือนคราวก่อน ครั้งแรก เราพูดเยอะแยะกว่้านี้มากเลย   แต่รอบ2เหมือนทุกคนรู้แล้วว่า อาการจะเป็นแบบนี้  เลยไม่ค่อยตื้นเต้นหรือเปล่า  โรคเลยช้า  เราก็ ไม่เข้าใจอ่ะค่ะ  แต่คิดๆทุกคนก็เต็มที่นะคะ ลูก3+เรา1 เฮ้อ.. แต่พรุ่งนี้เช้าก็จะได้ไปหาหมอแล้วล่ะค่ะ............... ขอบคุณมากมายค่ะ จากคุณ : สาวถุงกาแฟ เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 55 05:17:29