PANTIP.COM : U12775525 5 คดีพิศวาสฆาตกรรมฝีมือ "หมอ" [ข่าวชาวบ้าน]

ความคิดเห็นที่ 2

จากนั้นปี พ.ศ. 2536 คดีนายแพทย์จ้างวานฆ่าภรรยาเกิดขึ้นซ้ำรอยอีก ครั้งนี้น่าสะเทือนใจตรงที่มีบุตรสาววัย 2 ขวบของผู้ตายนั่งร่ำไห้กอดศพผู้เป็นมารดาคือ น.ส.ศยามล ลาภก่อเกียรติ อดีตผู้ช่วยพยาบาล สภาพถูกฆ่ารัดคอและจ้วงแทง พร้อมอำพรางคดีว่าเป็นการฆ่าข่มขืนในพื้นที่ จ.เพชรบุรี คดีนี้ตำรวจสืบสาวราวเรื่องอยู่นานสักพักใหญ่ ก็แกะรอยจับกลุ่มคนร้ายที่ลงมือสังหารเหยื่อได้ก่อนจะซัดทอดไปถึงจอมบงการ คือ นพ.บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ แพทย์ รพ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ เป็นอดีตสามีของผู้ตายนั่นเอง ส่วนปมสังหารก็มาจากฝ่ายชายไปพบรักใหม่และต้องการให้อดีตภรรยาย้ายออกไปจาก อ.หัวหิน จึงตัดสินใจวางแผนสังหารอย่างเลือดเย็น คดีนี้ศาลตัดสินลงโทษประหารชีวิต แต่ต่อมาได้รับการอภัยโทษเหลือจำคุกตลอดชีวิตและได้รับอภัยโทษเรื่อยมากระทั่งเหลือจำคุก 40 ปี

หมอฆ่าเมีย

คดี ฆ่า ศยามล

หมอ คือ บุคคลที่คอยช่วยเหลือคนไข้ให้หาย หรือบรรเทาจากอาการเจ็บป่วยต่าง ๆ

หมอ ถือเป็นอาชีพที่มีเกีรยติ และใครหลายคนใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็น หมอ

หมอ คือ ผู้ที่เปรียบเสมือนความขาวสะอาด และบริสุทธิ์แก่ผู้ที่พบเห็น

แต่ ! ! ! หมอ ก็ยังเป็นปุถุชนคนหนึ่ง ที่ยัง ไม่ละ และ หมด ซึ่ง ความ โกรธ โลภ หลง

พวกเราคงเคยพบเห็นข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์หลายฉบับ ที่มีข่าวเกี่ยวกับ หมอ

ข่าวที่เป็นที่สนใจ และทำให้วงการแพทย์ สั่นสะเทือน จนเป็นคดีความ คือ ข่าว " หมอฆ่าเมีย "

โดยเฉพาะ " คดี ศยามล " นับว่าเป็นอีกคดี ที่สะเทือนขวัญต่อความรู้สึกของประชาชน

เนื่องจาก " จำเลยที่หนึ่ง " เป็นสามีและเป็นนายแพทย์ ซึ่งเป็นบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถ และ มีการวางแผนการสังหารที่สลับซับซ้อนพอสมควร

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้น ในเช้าตรู่ ที่แสนสดใส ของวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2536 ถนนทางเข้าหนองปลาไหล หมู่ที่ 2 ตำบลไร่มะขาม อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี

ณ ที่นั้น เป็นหมู่บ้านธรรมดา และ ชาวบ้านก็ธรรมดา ซึ่งช่วงเวลานั้น ชาวบ้านหลายคน ก็กำลังเตรียมตัวออกไปทำงาน

ในขณะที่ พระภิกษุหลายรูป ก็เดินออกมาเพื่อ บิณฑบาต ไปตามท้องถนนในหมู่บ้าน

ก็เป็นวันธรรมดาอีกหนึ่งวัน พระภิกษุหลายรูป คิดอย่างนั้น

จนกระทั่ง กลุ่มพระภิกษุ กลุ่มนั้นเดินมาพบกับ รถเก๋ง คันหนึ่ง.......

รถเก๋งคันนั้น เป็นรถยี่ห้อ นิกสัน รุ่น ซันนี่สีขาว หมายเลขทะเบียน ก-2344 ประจวบคีรีขันธ์

จอดสงบนิ่ง อยู่ที่ริมถนนทางเข้าหมู่บ้าน ราวกับเจ้าของไม่สนใจแต่อย่างใด

ขณะที่ พระภิกษุ กำลังเดินอุ้มบาตรอย่างสำรวม ผ่านรถเก๋งคันนั้น ก็ได้ยินเสียงของ เด็กหญิง ๆ ร้องไห้ เล็ดลอดออกจาก รถเก๋ง คันงามคันนั้น

เสียงร่ำไห้ของเด็กหญิง ทำให้ พระภิกษุ เกิดความสนใจ จึงมองเข้าไปภายในรถคันนั้น เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ทันทีที่เห็นภาพที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า พระทุกรูป ถึงกับ ผงะ และ ตกใจสุดขีด ! ! !

มันเป็นภาพ " ศพหญิงสาว อายุประมาณ 30 ปี " นอนทอดร่างบนเบาะรถตอนหน้าด้านข้างคนขับ ที่ถูกปรับพนักพิงในตำแหน่งเอนราบไปด้านหลัง

ศีรษะของหญิงสาว ห้อยตกไปด้านหลัง ทั่วร่างเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดที่แห้งเกรอะกรัง

ท่อนล่างเปลือยอย่างอุจาดตา เนื่องจาก กางเกงถูกถอดรูดลงมาอยู่แค่หัวเข่า ไร้เสื้อผ้าสวมใส่และปกปิด

บนศพของหญิงสาวคนนั้น มีร่างของเด็กสาวตัวน้อย ๆ นั่งกอดศพอยู่อย่างน่าเวทนา ! ! !

เด็กสาวตัวน้อย ร้องไห้ จนกระทั่งเสียงแหบแห้ง และ น้ำตาเหือดหาย

ในมือของหนูน้อย กำกระดาษทิชชู คอยเช็ดคราบเลือดของหญิงสาวด้วยความรัก ซึ่งแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่า " ศพ " นั้น เป็น " แม่ของเด็กคนนั้น "

คาดว่า หนูน้อย ร้องไห้ และทำแบบนี้ ซ้ำไปซ้ำมาราว 6 ชั่วโมง ทำให้เป็น " ภาพสลดหดหู่ " ต่อผู้พบเห็นอย่างยิ่ง

แม้กระทั่ง ตำรวจ และ ผู้สื่อข่าว ต่างก็สังเวชสงสาร ภาพที่อยู่เบื้องหน้า อย่างจับใจไม่มีวันลืม

" ผมได้รับแจ้งจากทาง วิทยุตำรวจ ว่ามี เหตุฆาตกรรม เกิดขึ้น ผมรีบเดินทางไปที่เกิดเหตุเพื่อทำข่าว เมื่อไปถึงผมเห็นภาพอันน่าสลดใจ คือมี ศพหญิงสาว นั่งอยู่ตรงข้ามกับคนขับ บนตักมีเด็กที่น่าจะเป็นลูกนั่งไม่ยอมห่างไปไหน แม้กระทั่ง เจ้าหน้าที่ จะพยายามจะอุ้มแยกออกมา เด็กก็ยังมีท่าทีขัดขืนไม่ยอมออกจากอกผู้หญิงคนนั้น "

แม้ภาพที่ปรากฏออกมา จะสร้างความรู้สึกสะเทือนใจ และเวทนาต่อผู้พบเห็นมากเพียงใดก็ตาม

แต่ไม่มีใคร กล้าแตะต้อง หรือ ให้ความช่วยเหลือ " หนูน้อย " แต่อย่างใด

เรื่องนี้ จำต้องแจ้ง ตำรวจ เพื่อจัดการมากกว่า

หลังจากนั้นไม่นาน ตำรวจจำนวนหนึ่งจาก สภอ.บ้านลาด จ.เพชรบุรี ก็เข้ามาในพื้นที่ที่เกิดเหตุทันที

พวกเขา ทำการบันทึกภาพที่แสนสะเทือนใจนั้น ในมุกแง่มุม เพื่อเป็นหลักฐานและใช้ประกอบคดี

หนูน้อยที่น่าสงสารคนนั้น ถูกพาตัวออกไปจากรถ สู่อ้อมอกของ เจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งต้องคอยพูดจาปลอบขวัญเด็กน้อย หลังจากต้องอยู่กับศพเป็นเวลาเนิ่นนานหลายชั่วโมง ตลอดคืนแห่งความหฤโหด

แต่ถึงแม้ หนูน้อย จะอยู่อ้อมแขนของ เจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ปากของหนูน้อยคนนั้น ก็พร่ำแต่เรียกหาแม่ตลอดเวลา อย่างน่าสงสารเหลือจะกล่าว

ผลจากการชันสูตรศพ พบว่า ผู้ตายเสียชีวิตเพราะถูกแทง3 แห่ง โดยแผลที่แทงอยู่บริเวณลิ้นปี่และหน้าอก เสียชีวิตไม่ต่ำกว่า 6 ชั่วโมง

ทราบชื่อในเวลาต่อมาว่าชื่อ " นางศยามล ลาภก่อเกียรติ " อายุ 30 ปี เจ้าของร้านขายเสื้อผ้าบูติก " บารมี " ตั้งอยู่ อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

และ ผ่านการหย่า กับ " นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ " แพทย์ประจำ โรงพยาบาลหัวหิน

ซึ่ง ศยามล หย่าขาดไป เมื่อ 2 ปีก่อน

ส่วนเด็กน้อย หรือ ลูกของผู้ตาย มีชื่อเล่นว่า " อิงอิง "

ในเวลาเดียวกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจ ทราบว่า รถยนต์ของผู้ตาย ถูกแจ้งความว่า " หายจากบ้าน " ตั้งแต่ 28 กันยายน พ.ศ. 2536 ที่ สภ.ต.สามกระทาย แต่ปรากฏตัวอีกครั้งก็พบมาอยู่กับ " เจ้าของ " ที่เป็นศพไปแล้ว

ในเวลาต่อมา เมื่อพบว่า นางศยามล ได้รถคันดังกล่าวมาแล้ว แต่ไม่แจ้งให้ตำรวจทราบ

ในวันก่อนเกิดเหตุ ศยามล และ เด็กหญิง อิงอิง ก็ขับรถเก๋งออกจากบ้าน

และไม่นานมี " พยานรายหนึ่ง " ยืนยันว่าเห็น รถเก๋ง ของ นางศยามล วิ่งด้วยความเร็วสูงออกจาก อำเภอหัวหิน ข้างในมีชายสามคนอยู่ในรถด้วย

เมื่อ " ญาติ " ทราบข่าวนี้ ก็เลยเข้าไปแจ้งความตำรวจไว้ แต่ไม่ทันการณ์ เพราะมารู้ที่หลังว่า ศยามล กลาย " เป็นศพ " ไปแล้ว

ต่อมาไม่นานนัก " มารดาของ ศยามล " นาง ซิวเหลียง แซ่เล้า ก็เดินทางเพื่อมา " รับศพ " ของลูกสาว

ก่อน " เปิดเผย " เรื่องราวความรักของ " ศยามล และ นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ " ที่นำไปสู่ โศกนาฏกรรม ดังต่อไปนี้.....

.....มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมานานแล้ว

มันเริ่มขึ้นเมื่อ ศยามล เกิดหลงรัก กับ นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ ที่ โรงพยาบาลหัวหิน

ทั้งสอง " แอบ " ไปจดทะเบียนสมรสอย่างลับ ๆ เพื่อไม่ให้ครอบครัวสองฝ่ายรู้ และอยู่กินกันจนกระทั่ง ศยามล ให้กำเนิด ด.ญ.อิงอิง ในเวลาต่อมา

ครอบครัวของ ศยามล นั้น เป็นครอบครัวที่มีชาติตระกูลดีในสังคมท้องถิ่น

ส่วนของ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ นั้น ก็เป็นครอบครัวที่มีฐานะ ที่เป็นที่นับถือตาใน หัวหิน

เมื่อรู้เรื่องของชายหญิงคู่นี้ ทางญาติผู้ใหญ่ของ ศยามล โกรธมากถึงขั้นให้เลือกว่า จะอยู่กับชายที่เธอรัก หรือ จะเลือกญาติพี่น้อง

.....ในที่สุด ศยามล เลือกอย่างหลัง

ศยามล หย่าขาดกับ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ อย่างเป็นทางการ

และมีการเรียกร้องเงินจำนวนถึง 2 ล้านบาทจาก น.พ. บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ เป็นค่าเลี้ยงดู ด.ญ.อิงอิง

แน่นอนตอนแรก น.พ. บัณฑิต ไม่เห็นด้วย เพราะทำให้ " ขาดผลประโยชน์ " ในเรื่อง มรดก จากครอบครังของ ศยามล

แต่ จำต้องหย่า เพราะโดนบังคับ

หลังการหย่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นางศยามล เปิดร้านขาย ผ้าบูติก ที่ ตลาดหัวหิน

เวลาต่อมา นางศยามล ทราบข่าวว่า น.พ. บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ กำลังจะแต่งงานกับ แพทย์หญิง ในโรงพยาบาลเดียวกับที่ทำงาน

เรื่องนี้ทำให้ ศยามล " ยอมไม่ได้ "

เลยใช้วิธีการหลายอย่าง เพื่อให้ " แฟนใหม่ " ของ " อดีตสามี " วางตัวลำบาก ไม่กล้าแต่งงานด้วย

จนเรื่องเริ่มตึงเครียดถึงขั้น ข่มขู่ กันว่า ถ้า ศยามล ไม่ออกไปจากหัวหิน จะต้องมีเรื่อง ! ! !

ด้วยความดื้อดึงของ นางศยามล เธอไม่ยอมย้ายตนเอง ออกไปจาก หัวหิน ตามคำข่มขู่

ทำให้ น.พ.บันทิต ทำอะไรไม่ถูก และไม่กล้าทำอะไรกับ ศยามล ขั้นเด็ดขาดมากนัก

เพราะ ญาติผู้ใหญ่ ของเธอบางคน มีหน้ามีตาในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ พี่ชายของเธอเป็น อดีตผู้กว้างขวางของเขต อ.ปราณบุรี กุยบุรี มีอิทธิพลกว้างไกลเป็นที่รู้จักกันดีในวงการ " เจ้าพ่อ " ที่มีระดับ

เรื่องของคนทั้งสอง คาราคาซัง เรื่อยมา

จนกระทั้งมาถึง วันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2535 ..........

วันนั้น มีโทรศัพท์มาหา ศยามล

ปลายสายเป็นของ น.พ. บันทิต

เขาบอกว่า จะรับตัว ศยามล ไปดูบ้านพักสร้างใหม่ เป็นของขวัญให้เธอกับลูก ขอเพียงให้เธอมาหาเขา แต่ห้ามบอกใครว่า เธอจะไปไหน

ทันทีที่ ศยามล วางสาย แม้เธอไม่บอกใครว่าจะไปไหน

แต่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นคือ น.ส.ปาริชาติ ลาภก่อเกียรติ รู้ดีว่า ศยามล จะไปหา สามีเก่า

จากนั้น รถเก๋งของ นางศยามล ก็ออกจากร้าน

เธอไม่กลับมาอีกเลย...............

คำให้การของ บรรดาญาติพี่น้อง ของ ศยามล ล้วนมุ่งไปที่ตัวของ น.พ.บันทิต ว่า เขาน่ามีส่วนรู้เห็นในการฆ่า ศยามล

โดยเฉพาะคำให้การของ มารดา ศยามล ยืนยันว่า ศยามล ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางให้ใครเจ็บแค้น ถึงขั้นอยากฆ่ามาก่อน นอกจากกรณีของ น.พ. บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ นั่นแหละ ที่อยากให้ ศยามล หายไปจากโลกนี้

หลังจาก ตำรวจ ประมวลผลจากหลักฐานที่พบแล้ว

ตำรวจ เชื่อว่า นี้เป็น คดีฆาตกรรมอำพราง

เพื่อให้ ตำรวจ หลงประเด็น ว่าเป็น การข่มขืน และฆ่าและชิงทรัพย์

ดังนั้น " ผู้ต้องสงสัย " ในขณะนั้น มีเพียงคนเดียวคือ " น.พ. บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ "

ดังนั้น การสอบปากคำ น.พ. บัณฑิต จึงเป็นเรื่องที่ต้องกระทำการอย่างเร่งด่วน

แต่ตอนนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจ ยังไม่สามารถดำเนินการได้

เพราะ น.พ. บัณฑิต มีการอ้างหลักฐานที่อยู่

เพราะช่วง ศยามล ถูกฆาตกรรมนั้น

น.พ. อยู่ในระหว่างพักร้อน เขายื่น ใบลาพักร้อน ไปเที่ยวจังหวัดอื่น 27 - 30 กันยายน และ ลากิจในวันที่ 1 ตุลาคม เพิ่มขึ้นอีก 1 วัน

ในตอนนั้น ศพของ ศยามล ตั้งบำเพ็ญกุศลที่ วัดศาลาลัย ตำบลไร่เก่ า อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยมีกำหนด ณาปนกิจภายใน 7 วัน แม้คดียังไม่คลี่คลายก็ตาม

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2536 คดีของ ศยามล ถูกปรากฏไปตาม หน้าหนังสือพิมพ์ เกือบทุกฉบับ ทีรายงานการคืบหน้าว่า ตอนนี้ ตำรวจ จับ ตัวผู้ต้องสงสัย ชื่อ นาย เอก ไม่ทราบนามสกุล มีพยานเห็น เขากับพรรคพวกสองคน ขึ้น รถเก๋งของ ศยามล

นอกจากนั้น ข่าวยังระบุว่า ตอนนี้ ตำรวจ ได้ หลักฐานชิ้นสำคัญ เป็นสมุดบันทึกของ นางศยามล ที่ทราบมาว่า นางศยามล เป็นคนชอบจดบันทึกเรื่องราวทุกอย่างเอาไว้ โดย ตำรวจ หวังว่าสมุดเล่มนั้น น่าจะมีรายละเอียดที่ ตำรวจ ต้องการอยู่

วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เวลาประมาณ หนึ่งทุ่มเศษ น.พ. บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ เดินทางกลับมาถึงบ้าน และเปิดโอกาสให้หนังสือพิมพ์ สัมภาษณ์ เพราะตอนนี้ทั้งประเทศ คงเข้าใจว่า หมอฆ่าเมีย ( เก่า ) กันหมดแล้ว

คำสัมภาษณ์ของ น.พ. บัณฑิต ส่วนใหญ่ เน้นไปทางที่ว่า เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆ่า ศยามล

เขา เพิ่งทราบ ข่าวว่า เมีย ( เก่า ) ตาย เมื่อวันที่ 30 กันยายนนี้เอง

เพราะช่วงนั้น เขาไปพักผ่อนที่ภูเก็ต พักที่ โรงแรมแปซิฟิค ไอซ์แลนด์

อีกทั้ง ไม่เคยข่มขู่ เมีย ( เก่า ) ตามที่เป็นข่าวเลย

วันที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เวลา 09.00 น. น.พ. บัณทิต ให้สัมภาษณ์อีกครั้ง เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตนที่ " จี้อันตึ้ง " ถนนเพชรเกษม อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

คำให้สัมภาษณ์ ของ นายแพทย์ บัณฑิต มีคร่าว ๆ ต่อไปนี้

" ผมรู้จัก ศยามล มาตั้งแต่ปี 2530 ตอนนั้น ผมเป็นแพทย์อยู่ที่ รพ. กุยบุรี จากนั้นหนึ่งปี เราก็จดทะเบียนสมรสกันอย่างลับ ๆ โดยที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายไม่รู้เรื่องมาก่อน พอปลายปี 2531 เธอขอไปเรียนตัดเสื้อที่กรุงเทพ ซึ่งผมต้องการแต่งงานกับเธออย่างเป็นทางการ แต่เธออ้างว่าไม่พร้อม ขอเรียนให้จบก่อนจึงค่อยแต่ง ทำให้เราทั้งสองมีอันเริ่มห่างเหินกันเรื่อยมา "

" ปี 2532 ผมย้ายมาประจำที่ หัวหิน ซึ่งเป็นบ้านเกิดของผม ทำให้ผมต้องออกงานลี้ยงพบปะเพื่อนบ่อยครั้ง ช่วงนั้นเธอตั้งท้อง และมักต่อว่าผม ที่ไม่มีเวลาให้เธอ จากนั้นก็มีปัญหาเรื่อยมาจนเราต้องแยกทางกัน "

" ผู้ใหญ่ของเราสองฝ่ายเห็นด้วย ซึ่งตอนที่เราตัดสินใจเลิกกัน ลูกสาวผมเพิ่งคลอดออกมาได้เดือนเศษ ผมขอลูกผมมาเลี้ยง แต่ ศยามล เขาไม่ยอม พ่อผมเลยมอบเงินให้เธอ 2 ล้านบาทเป็นค่าเลี้ยงดู....."

" มีข่าวว่าผมไปข่มขู่ ศยามล นั้น ไม่เป็นความจริง เราต่างคนต่างอยู่ ร้านขายเสื้อของ ศยามล อยู่ที่ หัวหินคอมเพล็กซ์ อยู่ไกลจากคลินิกผมมาก แล้วผมจะไปฆ่าเธอทำไม ทำแล้วได้ประโยชน์อะไร ผมขอยืนยันอย่างลูกผู้ชายว่าผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้เป็นพวกสัตว์เดรัจฉาน ซึ่งแยกแยะสิ่งที่ถูกสิ่งที่ผิดไม่ออก ผมเสียใจอย่างมาก เหตุการณ์แบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับ ศยามล อย่างไรก็ตามเขาก็เป็นอดีตภรรยาผม อย่างน้อยผมก็ต้องห่วงลูก.....สิ่งแรกที่ผมต้องทำในตอนนี้คือ เอาลูกมาเลี้ยงด้วยตนเอง "

จากนั้น นายแพท ย์บัณทิต ก็สารยาย อ้างที่อยู่

" ผมทราบเรื่องที่ ศยามล ถูกฆ่าวันที่ 30 กันยายน หลังเกิดเหตุ 1 วัน ซึ่งตอนนั้นผมพักอยู่ที่ โรงแรมแปซิฟิก ไอซ์แลนด์ ภูเก็ต เพื่อไปร่วมงานแต่งงานของ นายแพทย์พิภพ อุไพศิลป์สถาพร ซึ่งเป็นนักเรียนแพทย์ที่ โรงเรียนวัดจันทร์ฐารามวิทยาคม ซอยเพชรเกษม 48 ในวันอาทิตย์ที่ 26 กันยายน เวลา 21.00 น. หลังจากงานเลิกแล้ว ผมนัดเพื่อนไปเที่ยวภูเก็ต โดยขึ้นเครื่องที่สนามบินดอนเมือง ในวันรุ่งขึ้น ด้วยเที่ยวบิน ทีจี 291 ออกจากดอนเมืองเวลา 17.55 น. ถึงสนามบินภูเก็ตเกือบ 20.00 น. เพราะเครื่องดีเลย์ ก่อนมาทราบข่าวของ ศยามล เมื่อวันที่ 30 กันยายน ผมก็รีบโทรไปสอบถามกับคนทางบ้านว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร จากนั้นผมก็เดินทางกลับหัวหิน เวลา 17.00 น. วันที่ 1 ตุลาคม "

ก่อนที่ นายแพทย์ บัณฑิต จะย้ำลงท้าย ก่อนจบสัมภาษณ์ว่า

" ผมไม่ได้ฆ่า ศยามล ! ! ! "

เนื่องด้วยคดีนี้ กลายเป็น คดีสะเทือนขวัญ ของประชาชนทั่วประเทศ เพราะผู้ต้องสงสัยเป็น " หมอ "

ส่วนทางด้าน ตำรวจ ไม่สนใจ คำให้การของ แม่ ศยามล กับ นายแพทย์ บัณฑิต อยู่แล้ว

โดยทาง ตำรวจ เริ่มได้ตั้งข้อสังเกตว่า คำให้การของ นายแพทย์ บัณฑิต ไม่ตรงกับของ ตำรวจ ที่สืบทราบมา

เมื่อมีข้อพิรุธหลายอย่าง ตำรวจ เริ่มแบ่งกำลังสืบสวน

โดยส่วนแรกเป็น ตำรวจทางจังหวัดเพชรบุรี ส่วนสอง ตำรวจภูเก็ต

การสืบสวนของตำรวจ คืบหน้าอย่างมาก เมื่อตำรวจได้ " พยานปากสำคัญ " ที่ทำให้ตำรวจรู้ว่าคนที่ ฆ่า ศยามล ประกอบด้วย ผู้จ้างวาน และ ผู้ลงมือ รวมทั้งหมด 5 คน

ช่วงนี้มีกระแสข่าวลือว่า น.พ.บัณฑิตได้ติดต่อขอเข้าพบ พ.ต.อ.พิสิทธิ์ คำแน่น ผกก.ภ.จ.เพชรบุรี โดยอ้างว่า จะมาให้ปากคำแบบละเอียด เพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของตนเอง

แต่ ทางตำรวจ ไม่เล่นด้วย เพราะตำรวจเน้น หลักฐาน และ พยาน มากกว่าคำให้การของ นายแพทย์

วันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เกิดปาฎิหารย์เหนือธรรมชาติขึ้น เมื่อตอนสายของ วันฌาปนกิจศพ ศยามล หลัง สวดอภิธรรม ครบ 7 วัน

ทางญาติได้เชิญ หมอผีไสยศาสตร์ มาเซ่นไหว้ เรียกวิญญาณของ ศยามล หลังเสร็จพิธีเผาศพไปแล้ว

จากนั้นไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้นำรูปถ่ายของ ศยามล ไปให้ เจ้าหน้าที่ใน โรงแรมหัวหิน ดู

ปรากฏว่ามี " กลิ่นศพ " โชยขึ้น พร้อมกลิ่นธูปเทียน จนทำให้เจ้าหน้าที่ตกใจกลัวกันยกใหญ่ ! ! !

นอกจากนี้ วิญญาณ ของ ศยามล ก็ปรากฏตัวให้ญาติเห็นบ่อย ๆ โดยเฉพาะ ลูกสาว ด.ญ.อิง อิง เห็น วิญญาณของแม่ สองครั้ง

แน่นอนว่า เด็กหญิง อิง อิง คือ พยานปากสำคัญ ที่ ตำรวจ อยากได้ตอนนี้ที่สุด

แต่กว่าจะได้ ตำรวจ ต้องรอให้เด็ก หายอาการหวาดผวาก่อน จึงจะเริ่มสอบปากคำได้ และต้องส่งกำลังมาคุ้มครองเด็กตลอด 24 ชั่วโมง

เนื่องจาก ตำรวจ ได้ข่าวว่า มีชายคนหนึ่ง แต่งชุดซาฟารี แอบอ้างว่าเป็น ตำรวจนอกเครื่องแบบ ได้มาที่บ้าน เพื่อขอเบอร์โทรศัพท์ นอกจากนี้ ยังมี รถตู้สีขาวลึกลับ ไม่ทราบยี่ห้อ ขับวนหน้าบ้านของ เด็กหญิงอิงอิง แบบผิดสังเกต

ทางด้าน น.พ. บัณฑิต ก็เก็บตัวเงียบอยู่กับบ้านระยะหนึ่ง ก่อนที่จะกลับมารับหน้าที่ที่โรงพยาบาล โดยมีพรรคพวกเพื่อนฝูง มาอารักขาคุ้มกันตลอด ทั้งขาไปและขากลับ

วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2536 นายคงศักดิ์ ลิ่วมโนมนต์ ผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี เดินทางไปอ่าน สำนวนการสอบสวน เกี่ยวกับคดี ศยามล ที่ สภ.อ.บ้านลาด ก่อนที่จะสั่งให้ เจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่ นำสำนวนการสอบสวนนี้ ไปหารือต่อที่ จวนผู้ว่า ฯ โดยไม่มีการเปิดเผยรายละเอียดใด ๆ ให้สื่อมวลชนทราบ

การสืบสวนของตำรวจ กินเวลานานกว่าครึ่งเดือน

จนถึง วันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2536 มีความคืบหน้า เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจ มีหลักฐานมากพอ ที่จะ " มัดตัว " หนึ่งในผู้ต้องหา ร่วมกันฆ่า นางศยามล ได้เป็นคนแรก

.....คือ ส.ต.อ.แผ่ว ภูเต็ง เจ้าหน้าที่ตำรวจตระเวนชายแดนที่ 14 สังกัด ค่ายพระมงกุฎเกล้า จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ถูกจับกุมตัว ในขณะที่เดินทางมาขึ้นศาลจังหวัดเพชรบุรี ซึ่งไปรับคำฟ้องถึง 5 ข้อหา เป็นคดีค้างเก่าสมัยอยู่ สภ.กิ่ง อำเภอแก่นกระจาน คือ มีอาวุธและกระสุนปืนไว้ครอบครองโดยไม่รับอนุญาต พกอาวุธปืนไปในเมืองและหมู่บ้านโดยมีมีเหตุอันควร และไม่ได้รับอนุญาต ยิงปืนในเมืองและหมู่บ้าน เมาสุรา ประพฤติวุ่นวายในที่สาธารณะ และปลอมแปลงเอกสาร

ซึ่ง ส.ต.อ. แผ่ว ก็ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา

แต่ ตำรวจ ก็สู้ด้วยหลักฐานและพยาน เพราะมีคนเห็นว่า ส.ต.อ.แผ่ว นั้น มีความสนิทสนมกับ " ผู้บงการ " ในฐานะผู้มีพระคุณที่ต้องทดแทน และมีพยานเห็นว่าเขาเป็นคนที่นั่งรถผู้ตายในที่เกิดเหตุ แถมประวัติก็ไม่เบา เพราะมีคดีทำร้ายร่างกายคนอื่นเพียบ แถมเป็นญาติกับ นาย โก ภู่เต็ง อดีตมือปืนชื่อดังของ ส.ส.จังหวัดเพชรบุรี

และสิ่งที่ตำรวจสนใจมากว่า ส.ต.อ.แผ่ว น่าจะมีส่วนเกี่ยวของกับ คดีศยามล คือ ภรรยาของ ส.ต.อ.แผ่ว ชื่อ นาง ตา ภู่เต็ง อดีตนางพยาบาล และมีความสนิทกับ นายแพทย์ บัณฑิต เป็นอย่างดี เข้ามาหาสู่เป็นประจำ

อีกทั้ง ส.ต.อ.แผ่ว ยังติดหนี้ นายแพทย์ บัณฑิต เรื่อง ขอให้หมอมาเป็นพยาน ในการตรวจและออกใบรับรองแพทย์ในศาล ของ คดียิงปืนขึ้นฟ้ากลางงานเลี้ยงส่ง เจ้าหน้าที่ชลประทาน เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2534

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เวลา 17.30 น. หลังตำรวจจับ ส.ต.อ.แผ่ว ผู้ต้องสงสัยคนแรกได้ นายแพทย์ บัณฑิต ก็ให้ สัมภาษณ์หนังสือพิมพ์ อีกครั้ง โดยยืนยันว่าตนเองบริสุทธิ์ และขออยู่ที่ หัวหิน ต่อไปโดยไม่หนีไปไหน

ส่วนเรื่อง ส.ต.อ.แผ่ว นั้น นายแพทย์ บัณฑิต ย้ำว่า " เขา ไม่รู้จัก ส.ต.อ. คนนี้ แต่อย่างใด "

วันที่ 16 ตุลาคม พ.ศ. 2536 ตอนค่ำ มีกระแสข่าวสับสนว่า ตำรวจออกหมายจับ นายแพทย์ บัณฑิต ร้อนไปถึง ญาติพี่น้อง ของ นายแพทย์ ต้องโทรศัพท์ไปหา ผู้หลักผู้ใหญ่ ของ ตำรวจว่า ข่าวที่แท้จริงเป็นไง ผลคือเป็นเพียง แค่ข่าวลือ

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2536 มีการจับกุมผู้ต้องหารายที่สอง เมื่อเจ้าหน้าที่ตามจับ นาย บรรจบ นิลห้อย อดีตนักข่าวหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นจังหวัดเพชรบุรี เพื่อนของ ส.ต.อ.แผ่ว ที่ชายแดนประเทศมาเลเซีย

มีพยานหลายปากยืนยันว่า ผู้ต้องสงสัยรายนี้ ติดรถไปกับ ปิกอัพ ขับตาม รถของศยามล ในคืนที่เกิดเหตุ ซึ่งหนีจากการจับกุมของตำรวจได้ หลังจากได้ยินข่าวของ ส.ต.อ.แผ่ว เพียงวันเดียว

นายบรรจบ นิลห้อย กลายเป็นกุญแจสำคัญที่จะเอาผิดผู้บงการ

เขาต่างจาก ส.ต.อ.แผ่ว เพราะ เขาสารภาพตลอดข้อกล่าวหา และให้การรับสารภาพทั้งหมด จนตำรวจสามารถออกหมายจับ นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ ในที่สุด

วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เจ้าหน้าที่ตำรวจ นำตัว นาย บรรจบ นิลห้อย ไปทำแผนประกอบคำรับสารภาพ และชี้ที่เกิดเหตุ

จากนั้นก็นำตัวไปสอบสวนหาตัวคนร้ายอีก 2 คน เพื่อจะได้นำตัวมาดำเนินคดีให้ได้เร็วที่สุด

วันที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2536 วันเดียวกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจทำการจับกุมตัว นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ ที่ โรงพยาบาลหัวหิน ภายในห้องพักแพทย์ วอร์ด 3 แผนกผดุงครรภ์ โดยมีพ่อของ นายแพทย์ บัณฑิต ติดตามไปอย่างกระชั้นชิต ท่ามกลางฝนตกลงมาอย่างหนักตลอดทาง

เวลา 11.15 น. ตำรวจสอบสวน นายแพทย์ บัณฑิต อย่างหนัก มีการปิดห้อง และไม่เปิดเผยรายละเอียดการสอบสวน แต่มีการประกาศการแถลงข่าวความคืบหน้าของคดีในเวลา 14.00 น. ที่ห้องประชุม พริบพรี ศาลากลางจังหวัดเพชรบุรี

เวลา 14.20 น. มีการแถลงข่าวการจับกุม นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ โดยทางตำรวจยืนยันว่า หลักฐานที่ได้แน่นหนามาก จนไม่จำเป็นต้องรอให้ น.พ.บัณฑิตสารภาพ เพราะพนักงานสอบสวน รู้ถึงขนาดว่ามีการวางแผนฆ่าที่ไหน จ่ายเงินงวดแรกไปเท่าไหร่

ข่าวการจับกุม นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ ทำให้กระแสข่าวในเวลานั้นแรงมาก ๆ จนถึงขั้นว่า ใครไม่ได้อ่านข่าว ศยามล ถือว่าเชยมาก ๆ เพราะประชาชนสนใจคดีมาก ถึงขั้นติดตามวันต่อวันเหมือนละครทางทีวีไม่มีผิด

ส่วนทางด้าน น.พ.บัณฑิต ถูกนำตัวไป ขังเดี่ยวชั่วคราว ที่ สภ.อ.เมือง จ.เพชรบุรี มีสภาพจิตค่อนข้างย่ำแย่ มีอาการหวาดวิตกตลอดเวลา ซีดเซียว นัยน์ตาเหม่อลอย นั่งเชื่อมซึม นอนไม่หลับ

ทำให้ นาย ชูศักดิ์ ผู้เป็นพ่อ ที่นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องขัง รู้สึกหวาดวิตกกลัวว่า ลูกชายอาจฆ่าตัวตายเพราะเครียดจัด

ไม่กี่วันต่อมา บรรดาญาติ ๆ ของ นายแพทย์ บัณฑิต ยื่นเรื่อง ขอประกันตัว แต่ทางตำรวจ " ปฏิเสธ "

วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2536 มีหนังสือไปยัง ผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี ให้มีคำสั่งให้ นายแพทย์ บัณฑิต " พักงานราชการ " และให้คนอื่นทำงานแทน เพื่อป้องกันข้ออ้างในการขอประกันตัว

ต่อมา มีการนำตัว ด.ญ. อิงอิง มาสอบสวน

ตำรวจ นำ รูปถ่าย ผู้ถูกกล่าวหาทั้งสอง ซึ่งปะปนกับบุคคลอื่น ๆ อีกจำนวนสิบ ๆ รูป ให้ ด.ญ. ดู

ผลคือ ด.ญ.อิงอิง สามารถชี้ภาพบุคคลทั้งสองอย่างถูกต้อง

ซึ่งตำรวจยังให้การคุ้มครองเด็กหญิงนี้อยู่ ถึงขั้นพา ด.ญ. ไปซ่อนตัวอย่างลับสุดยอด

วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เจ้าหน้าที่ตำรวจ นำตัว นายแพทย์ บัณทิต ไปค้นหาหลักฐาน และเอกสารเกี่ยวกับคดี ที่คลินิกและบ้านพักของ นายแพทย์ บัณฑิตที่ อำเภอหัวหิน แต่ไม่มีการเปิดเผยแก่สื่อมวลชนว่า เจอหลักฐานอะไรบ้าง

ในขณะที่ทางด้าน นายแพทย์ บัณฑิต ก็ยังให้การปฏิเสธตลอดข้อกล่าวหา และร้องขอทนาย และให้การแก่ชั้นศาลเท่านั้น

วันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เจ้าหน้าที่ตำรวจ นำตัว นายแพทย์ บัณฑิต ไปฝากขังที่ใหม่ที่ ศาลจังหวัดเพชรบุรี ศาลไม่อนุญาตให้ประกันตัว และส่งผู้ต้องหาไปขังต่อที่ เรือนจำเพชรบุรี ซึ่งเป็นที่เดียวกับ ส.ตอ.แผ่ว ถูกนำตัวมาขังอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

ช่วงนี้ตำรวจได้ ประกาศความคืบหน้า ของคดีว่า กำลังจะได้ผู้ต้องหาสองคนที่เหลืออยู่ได้แล้ว โดยคนหนึ่งหนีไปยังจังหวัดบุรีรัมย์ อีกคนหนีไปสุโขทัย แต่เจ้าหน้ายังปกปิดชื่อผู้ต้องหาไว้ก่อน โดยให้เหตุผลว่า " เพื่อไม่ให้เสียรูปคดี "

วันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2536 เจ้าหน้าที่ตำรวจ เชิญ พยานบุคคลไม่เปิดเผยชื่อ และที่อยู่จำนวน 3 คน ไปที่ ห้องประชุมกองกำกับ ฯ เพชรบุรี ทั้งหมดให้การตรงกันว่า นายแพทย์ บัณฑิต มีส่วนเกี่ยวข้องในการฆ่า นางศยามล

วันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 เจ้าหน้าที่ตำรวจ นำตัว นาย บรรจบ นิลห้อย ไปที่ เรือนจำจังหวัดเพชรบุรี ไปชี้ตัว ผู้จ้างวาน

ผลคือ นายบรรจบ ชี้ตัว นายแพทย์ บัณฑิต อย่างถูกต้องและแม่นยำ โดยไม่มีลังเลหรือไตร่ตรองใด ๆ ทั้งสิ้น

หลังเสร็จสิ้นการชี้ตัว นายบรรจบ ขออนุญาตต่อ เจ้าหน้าที่ ฯ เพื่อขอคุยกับ นายแพทย์ บัณฑิต เป็นการส่วนตัว

" ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเขา " นายแพทย์ บัณฑิต บอก ตำรวจอย่างงั้น ก่อนที่จะกลับเข้าห้องขัง

" ภาพของ นายแพทย์บัณฑิต ตอนนั้น แทบไม่เหลือความเป็นแพทย์ เขาสวมชุดนักโทษ สวมเสื้อคอกลมแขนสั้นสีกรัก ที่ข้อเท้าทั้งสองข้างถูกตรวจเวลาเดินต้องหิ้วโซ่ตรวนตลอดเวลา ใบหน้าเขาซีดขาวหม่นหมอง มีอาการเคร่งเครียดเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก " พยานในวันชี้ตัว กล่าวถึง นายแพทย์ บัณฑิต

10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 มีการจับกุม ผู้ร่วมสังหาร ศยามล รายที่สาม คือ นาย สมหมาย สังข์เคลือบ ที่จังหวัดกาญจนบุรี ชายแดนประเทศพม่า

หลังการจับกุม ตอนแรก นาย สมหมาย ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา

แต่เมื่อ เจ้าหน้าที่ตำรวจ รุกหนักเข้า ก็สารภาพว่า มีส่วนร่วมในการสังหาร ศยามล จริง

จากนั้นจึงมีการส่งตัว นาย สมหมาย ไปดำเนินคดีต่อที่ เพชรบุรี

วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 เวลา 09.00 น. เจ้าหน้าที่ ฯ เปิดแถลงข่าวเรื่อง การจับกุม นาย สมหมาย ที่ห้องประชุมของศาลากลางจังหวัดเพชรบุรี ท่ามกลางสื่อมวลชนและนักข่าวหนาแน่น

เจ้าหน้าที่ ฯ เผยว่า นาย สมหมาย คนนี้ เป็นคนทำหน้าที่ ขับรถปิ๊กอัพ นิสสัน สีเทาดำ ป้ายแดง ก-7740 กรุงเทพ ฯ ปาดหน้ารถของ นางศยามล โดยมีคนร้ายอีก 2 คน เข้ามาล็อกตัว นางศยามล และอุ้มไปฆ่าที่สถานที่ที่กำหนดไว้แล้ว ก่อนที่จะมารับเงินจากผู้ว่าจ้างและหลบหนีไป

พร้อมกันนี้ เจ้าหน้าที่ ฯ ก็เบิกตัว สมหมาย มาชี้แจงรายละเอียดคดีด้วย

โดยบอกว่า ญาติ ซึ่งก็คือ นาย บรรจบ ติดต่อกับเขาว่า มีงานดีมาเสนอ โดยให้ไปรับงานที่บ้านของ นาย บรรจบ ที่จังหวัดเพชรบุรี

และเมื่อมาถึงก็พบว่า เป็นแผนฆ่าคน ซึ่งต้องทำไปเพราะ ตกบันได้พลอยโจน

ก่อนจบ นายสมหมาย ย้ำว่า " ผมแค่เป็นคนขับรถเท่านั้นนะครับ ไม่ได้เป็นคนฆ่า ศยามล "

ก่อนจบการแถลงการณ์ ตำรวจยอมระบุ ผู้ต้องหาที่เหลือคนสุดท้าย ชื่อ นาย สมหมาย เนียมศรี หรือ " ลาย " อายุ 63 ปี ระบุว่าเป็น มือแทง นางศยามล ต่อหน้า เด็กหญิงอิง อิง

และมีการเพิ่มผู้ต้องสงสัยอีกคนคือ นาย สาธิต มีเย็น หรือ " เอ๊ะ " อายุ 27 ปี คนบ้านเดียวกับ นาย สมหมาย สังข์เคลือบ ทั้งสองมีประวัติติดคุก ชิงทรัพย์ และเป็นคนรู้จักของ นาย บรรจบ

จากนั้น เจ้าหน้าที่ ฯ ได้นำตัว นาย สมหมาย สังข์เคลือบ ไปทำ แผนประกอบคำรับสารภาพ โดยไม่มี นายแพทย์ บัณฑิต ไปด้วยแต่อย่างใด

มีการให้ นาย สมหมา ยชี้ รถปิดอัพ ของตนเอง ในการกระทำความผิด

และชี้ รถเก๋งของ นางศยามล ก่อนที่จะมีการเล่าเป็นฉาก ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่เกิดเหตุในวันนั้น........

1. เริ่มแรก ทีมสังหาร มารวมตัวที่บ้านของ นาย บรรจบ และทำการปรึกษาวางแผนครั้งสุดท้าย ก่อนลงมือทำงาน โดยมีค่าจ้างให้จำนวน 1 ล้านบาท โดยจ่ายล่วงหน้า 3 แสนบาท

2. กลุ่มทีมสังหารทั้งหมด ขับรถออกจากบ้านไปยัง ศูนย์การค้าหัวหิน คอมเพล็กซ์ อำเภอหัวหิน

3. กลุ่มทีมสังหาร เห็นรถของ นางศยามล จอดใน ศูนย์กลางค้า จึงขับรถมาจอดใกล้ ๆ

4. กลุ่มทีมสังหาร มานั่งกินข้าวในร้านอาหารชั้นล่างของศูนย์กลางค้า นายบรรจบ เดินขึ้นไปดูร้าน " บารมี " ซึ่งอยู่ ชั้นสอง ของ ศูนย์การค้า

5. กลุ่มคนร้าย ไปนั่งกินข้าวอีกครั้ง ที่ร้านอาหารข้างคอนโด ฯ ริมถนนเพชรเกษม

6. ทีมสังหาร ขับรถมาดู นางศยามล อีกครั้งที่ ศูนย์การค้า และรอจน นางศยามล ออกมา และขับรถกลับบ้าน

7. จากนั้น ทีมสังหาร ก็ขับรถ ตามรถ ศยามล ไป เมื่อเห็นรถ ศยามล จอดข้างทาง เพื่อซื้อขนมปังที่ร้านเบเกอรี่ รถของคนร้าย จึงต้องขับล่วงหน้าไปเพื่อไม่ให้ ศยามล สงสัย

8. คนร้าย เลี้ยวรถ ตามรถของ ศยามล ซึ่ง ศยามล ขับรถย้อนกลับ ศูนย์การค้า แล้วจอดรอ

9. กลุ่มคนร้าย ขับรถตาม ศยามล ออกจาก ศูนย์การค้า อีกครั้ง

10. ทีมสังหาร ขับรถ ติดตามรถของ ศยามล อย่างกระชั้นชิด ไปตามถนนเพชรเกษม มุ่งหน้าไป อ.กุยบุรี

11. นางศยามล จอดรถแวะเติมน้ำมันที่ ปั๊มหนองหอย โดยมี รถของทีมสังหาร ขับรถเลยไป จอดรถรอห่างประมาณ 200 เมตร เมื่อ นางศยามล ขับรถออกจากปั๊ม ทีมสังหาร จึงขับรถติดตามไปอีกครั้ง

12. ทีมสังหาร เริ่มขับรถปาดหน้า รถเก๋งของนางศยามล และลงไปใช้อาวุธมืดและปืน จี้บังคับ นางศยามล และนำตัวแม่และลูก มานั่งบนเบาะตอนหน้าด้านข้างของคนขับ โดบมี นายบรรจบ และ นายสมหมาย เนียมศรี นั่งอยู่เบาะหลัง ประกบตัว ด.ญ.อิงอิง เอาไว้ พร้อมส่งคนไปขับรถแทน ศยามล

13. ทีมสังหาร ได้จอดรถของ นางศยามล รอผู้ต้องหาอีกคนหนึ่ง ซึ่งขับรถตามมา แล้วเลี้ยวเข้าไปตามทางเข้าหมู่บ้าน หมู่ 2 ต.ไร่มะขาม

14. รถทั้งสองคันถึงที่เกิดเหตุ ทีมสังหาร นำโดย นาย สมหมาย เนียรศรี ใช้เชือดรัด และมีดแทงหน้าอกของ นางศยามล 3 แผล ต่อหน้า เด็กหญิงอิง อิง จนถึงแก่ความตาย

15. ที่จริง ทีมสังหาร ต้องทำตาม คำสั่ง ผู้บงการ อีกข้อหนึ่ง โดยให้ " ข่มขืนศพ " เพื่ออำพรางคดี แต่ถึงเวลาจริง ไม่มีใครอาสาข่มขืนศพ เลยต้องใช้ " ก้านกล้วย " มาใช้ในการ " ชำเราศพ " แทน

16. ทีมสังหารทั้งหมด แยกย้ายกันหลบหนี

17. ทีมสังหาร นำอาวุธทั้งหมด ไปทิ้งแม่น้ำและทุ่งนา

18. ทีมสังหาร แวะที่ ปั๊มน้ำมัน มิล ( เพชรภิมุข ) หมู่ 5 ต.บ้านหม้อ อ.เมือง จ.เพชรบุรี ( มีการพบหลักฐาน กระเป๋าเงิน และ พวงกุญแจ ของ ศยามล ที่ป่า ข้างห้องน้ำ ของปั๊ม ) เพื่อล้างมือ และมอบทรัพย์สิน ที่ได้จากผู้ตายมาให้ นายบรรจบ

19. ทีมสังหาร แยกย้ายกันหนี ไปต่างจังหวัด

หลังจากทำ แผนประกอบการรับสารภาพ และ การให้ข่าวกับสื่อมวลชน มีการติดต่อจาก นายสาธิต มีเย็น หรือ " เอ๊ะ " หนึ่งให้ผู้ต้องหา ได้ติดต่อขอมอบตัว โดยให้ เจ้าหน้าที่ตำรวจชั้นผู้ใหญ่ เดินทางมารับ

วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 เวลา 10.30 น. นายสาธิต มีเย็น หรือ " เอ๊ะ " เข้ามอบตัว และสารภาพในทุกข้อที่กล่าวหา ก่อนที่ เจ้าหน้าที่ตำรวจ จะนำตัว นายสาธิต ไปแถลงการณ์ร่วมต่อสื่อมวลชนในเวลาต่อมา

วันที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2536 เวลา 16.30 น. ตำรวจ ทำการ จับกุม ผู้ต้องหารายสุดท้าย คือ นาย สมหมาย เนียมศรี ได้ที่ พื้นที่ ต.โป่งกระทิง อ.จอมบึง จ.ราชบุรี หลังจากหนีรอดเงื่อมมือตำรวจหลายครั้ง จนถึงคราวตัน และหลังถูกจับ นายสมหมาย สารภาพอย่างหมดเปลือก

เป็นอันจบการสอบสวนของตำรวจต่อคดี ศยามล ในเวลาต่อมา

คราวนี้ก็มาถึงเรื่องของศาล

.....ผู้ต้องหาทั้ง 5 คน ที่มีความผิดฐานฆ่า ศยามล นั้น

ในทางกฎหมาย อาจได้รับโทษ มากบ้าง น้อยบ้าง ตามดุลยพินิจของศาล

ยกเว้น ส.ต.อแผ่ว ภู่เต็ง ที่ปฏิเสธคำให้การตั้งแต่แรก อาจมีโทษหนัก ถึงขั้นจำคุกตลอดชีวิต

สำหรับ นายแพทย์ บัณฑิต โฆษิตชัยวัฒน์ ผู้บงการ

5 มกราคม พ.ศ. 2537 อัยการจังหวัดเพชรบุรี ยื่นฟ้อง หมอบัณฑิต และพวก

22 ธันวาคม พ.ศ. 2537 ศาลชั้นต้น พิจารณาคดี พิพากษา ประหารชีวิต หมอบัณฑิต และตัดสินจำคุกตลอดชีวิตทีมฆ่าอีกสามคน

หลังจากนั้น หมอบัณฑิต ได้ยื่นอุทธรณ์ แต่ไม่เป็นผล ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตาม ศาลชั้นต้น

23 ธันวาคม พ.ศ. 2539 ศาลฎีกา พิพากษายืนตาม ศาลชั้นต้น และ ศาลอุทธรณ์

แต่ปัจจุบัน หมอบัณฑิต ได้รับการอภัยโทษจากการประหารชีวิต และได้รับการลดโทษลง 1 ใน 4 ด้วย

โดยโทษประหารชีวิตจะลดลง เหลือจำคุก 40 ปี ตามลำดับ

ส่วนความเป็นอยู่ของ หมอบัณฑิต ในคุกนั้น นายพิทยา ผู้บัญชาการเรือนจำกลางบางขวาง กล่าวว่า

" หมอบัณฑิต ในคุก เป็น ผู้ต้องขังชั้นดี นิสัยดี เรียบร้อย ช่วยงานทุกอย่าง เป็น หมอประจำแดน ก็ว่าได้ "

" เขาพูดจายิ้มแย้ม แจ่มใสดี ไม่มีอาการเครียด "
แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 16:47:01

จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย

เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 15:56:29

ความคิดเห็นที่ 3

สำหรับปี พ.ศ. 2541 แม้ผู้ต้องหาจะยังไม่ใช่นายแพทย์เต็มตัว แต่ก็กำลังศึกษาอยู่ในวงการแพทย์ คือคดีของ นายเสริม สาครราษฎร์ นศ.แพทย์ ก่อคดีฆ่าหั่นศพ น.ส.เจนจิรา พลอยองุ่นศรี แฟนสาว นศ.แพทย์ชั้นปี 5 สาเหตุกระทำการชั่ววูบลงไปนั้น เนื่องจากแค้นที่แฟนสาวพยายามบอกเลิกและตีตัวออกห่าง จึงวางแผนชวนมาติวหนังสือที่ห้องพักและพยายามปรับความเข้าใจกัน พอไม่สำเร็จจึงใช้ปืนยิงศีรษะจนเสียชีวิต จากนั้นลงมือชำแหละศพ แยกชิ้นส่วนทิ้งลงชักโครก ส่วนกะโหลกศีรษะนำไปทิ้งแม่น้ำบางปะกง จ.ฉะเชิงเทรา หลังถูกจับกุมเจ้าหน้าที่ต้องเค้นสอบอยู่นาน กระทั่งยอมรับสารภาพ ศาลพิพากษาจำคุกตลอดชีวิต อย่างไรก็ตามระหว่างถูกจองจำถือเป็นนักโทษชั้นดี ได้รับการพระราชทานอภัยโทษเรื่อยมา กระทั่งช่วงต้นปี พ.ศ. 2555 ก็ได้รับอิสรภาพในที่สุด

พิษรักต้องชำแหละ

เสริม สาครราษฎร์ พิษรักต้องชำแหละ

คมมีดขาวกริบวาววับ

....ค่อย ๆ กรีดลงไปนื้อหนังมังสาของ ร่างผู้หญิง คนหนึ่ง จนเกือบมิด

เลือดสีแดงพุ่งกระฉูด เลือดไหลเปื้อนเปรอะไปที่ผนังและพื้นห้องน้ำ

ดวงตาหื่นโพลงของวัยรุ่นนักศึกษาคนหนึ่ง ระทึก

แต่มือเจ้าของดวงตา ยังทำหน้าที่การชำแหละร่างไร้วิญญาณต่อไป

เศษชิ้นเนื้อ ถูกเฉือนออกมา ถูกทิ้งลงในโถชักโครก

ภายในห้อง แม้อุณหภูมิจะเย็นเฉียบด้วยเครื่องปรับอากาศขนาดใหญ่

แต่ก็ยังปรากฏเม็ดเหงื่อที่ใบหน้า และแผ่นหลังของเขาจนโชกชุ่ม รวมไปถึงน้ำตาที่ไหลริน พร่างพราย

เพราะร่างผู้หญิงที่เขารัก กำลังเปลี่ยนไปเป็นเศษเนื้อ ในอีกไม่ช้า ไม่กี่วินาทีข้างหน้า

เขาหวนคิดถึงอดีตที่ผ่านมา นี่คือผู้หญิงคนแรกในชีวิต

และเป็นคนที่เขารักหลงใหล เทิดทูลเธออยู่ในหัวใจ เป็นเวลาหลายปี

ยิ่งรักมาก ก็แค้นมาก...ด้วยอารมณ์ชั่ววูบแท้ ๆ ที่ทำให้เขาฆ่าเธอ

เธอจะเป็นของใครไม่ได้ทั้งนั้น นอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น...

ลาก่อน...เจนจิรา...ลาชั่วนิรันดร์

.....พุทธศักราช 2536 หรือ ประมาณ 17 ปี มาแล้ว

มีข่าวหนึ่งที่ไม่เล็กไม่ใหญ่ ปรากฎบนหน้าหนังสือพิมพ์ของประเทศไทยหลายสำนัก

เป็นข่าว เด็กชายอายุ 15 ปี คนหนึ่ง จากจังหวัดชลบุรี สามารถสอบเอ็นทรานซ์ เข้า คณะวิศวกรรมศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยได้

เขาสร้างความแปลกใหม่ให้แก่วงการศึกษา ในความเป็นเด็กยอดอัจฉริยะ

ข่าวนี้ทำให้ประชาชนสนใจ และกล่าวถึงความเก่งกาจ ความฉลาดของเขา

อีก 5 ปีต่อมา เขาสำเร็จการศึกษาได้เป็น วิศวกรรมบัณฑิต สมความตั้งใจ

แต่แค่นี้ยังไม่พอ เขาตัดสินใจ สอบเอ็น ฯ อีกครั้ง

ด้วยความเป็นเลิศทางมันสมอง

คราวนี้เขาสอบติด คณะแพทย์ศาสตร์ สมความตั้งใจ

ซึ่งไม่บ่อยครั้งที่ เด็กไทยจะสามารถเรียนจบ ในมหาวิทยาลัยของรัฐ ได้เป็นทั้ง วิศวกร และ นายแพทย์ สองอาชีพที่สุดยอดของประเทศไทย

แต่เด็กคนนี้ทำได้ เขาอาจเป็นหนึ่งในล้าน ! !

แต่ไม่นาน ข่าวของเขา ดังไปทั่วประเทศอีกครั้ง

คราวนี้ไม่ใช่ ข่าวการสำเร็จการศึกษา

แต่เขาขึ้นหน้าหนึ่ง หนังสือพิมพ์รายวันทุกฉบับ ทุกสำนัก

สื่อโทรทัศน์ออกข่าวแทบทุกช่อง ไม่เว้นแต่ละวัน

ข่าวหนังสือพิมพ์ พาด หัวว่า

จับฆาตกรโหด หั่นศพ อดีตแฟนสาว.................! ! !

เสริม สาครราษฎร์ ฆาตกรอัจฉริยะ เด็กฉลาดคนนั้น ! ! !

.....อีกมุมหนึ่งของฆาตกร

ครอบครัวของ เสริม สาครราษฎร์ เป็นครอบครัวที่ถือว่า มีฐานะดี พอสมควร

แม้มีเงิน แต่ชีวิตของ นายเสริม ค่อนข้างน่าสงสาร ค่อนข้างกดดันตั้งแต่เด็ก

เขาเป็นเด็กที่ เก็บกดมาก ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา และบางครั้ง เขาเงียบจนดูน่ากลัว ดูท่าทางคิดอะไรอยู่ตลอด

สาเหตุก็เนื่องมาจาก... พ่อของเขา เป็นคนที่เข้มงวด และเผด็จการมาก บังคับลูกทุกอย่าง

แม้แต่ แม่ของเขาเอง ก็ไม่สามารถมีปากมีเสียงได้

ในยามลับหลังพ่อ.....แม่ของเขา ก็โอ๋เขามากเช่นกัน เพราะสงสารลูก ที่ถูกพ่อบังคับและตีมาตลอด

เสริม เป็นเด็กที่เรียนเก่งมาก เพราะพอเรียนจากโรงเรียนเสร็จมา ก็จะต้องไปเรียนกวดวิชาต่อจนค่ำมืดดึกดื่น ( เป็นแบบนี้ทุกวัน )

ตั้งแต่เรียนหนังสือมา เขาเรียนได้ที่ 1 มาตลอด รางวัลเรียนดีอะไรต่ออะไรเต็มบ้านไปหมด

แต่ดูเป็นคนไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อน

ครั้นพอเขาเรียนจบมัธยม ( เขาเรียนจบเร็วมาก เพราะเขาสอบเทียบหลายปี )

ความจริงแล้ว เสริม อยากเรียนวิศวะ

แต่ พ่อ ต้องการให้เรียนหมอ เขาก็ไม่เคยเถียงหรือพูดอะไร

แต่พอถึงตอน เอ็น ฯ เขาก็ " ขัดใจ " พ่อ

โดยการใส่ชื่อ คณะวิศวะ ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง " อันดับเดียว " ( ในสมัยนั้นสามารถเลือกได้ 4 อันดับ )

ผลออกมาก็คือ เขาติด คณะวิศ วะสมใจเขา

แต่ พ่อเสริม โกธรเขามาก และก็ไม่ยอมให้ไปเรียน

บอกว่า ให้รอปีหน้า แล้ว เอ็น ฯ ใหม่ ระหว่างนั้นก็ทั้ง ด่า ตี ต่าง ๆ นานา

พอ แม่ เข้ามาช่วย ก็พลอยโดนลูกหลงเข้าไปด้วย

เชื่อไหมว่า...พ่อของเขา ทั้งด่า และ ตีเขา ทุกวัน...ทุกวัน

สุดท้าย... แม่เขา สงสารลูก ทนไม่ไหวจึงแอบส่งลูก ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่สอบติด และแอบส่งเงินให้ทุกเดือน

ส่วนพ่อเข้าใจว่า ลูกหนีออกจากบ้าน ทำให้ประกาศลั่น ตัดพ่อตัดลูก

แต่ เสริม เรียนเก่งมาก เพราะเขา สามารถ จบวิศวะ โดยใช้เวลาแค่ 2 ปีครึ่งเท่านั้น ! !

เขา มักถามข่าวกับ แม่ ว่า

" พ่อใกล้ตายหรือยัง "

เพราะระหว่างที่เรียนอยู่ แม่เขาจะส่งข่าวมาตลอดว่า พ่อป่วยหนัก เป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย

แม่ของเสริม เล่าให้เขาฟังว่า... พ่อบ่น และเพ้อออกมา ตอนป่วยว่า

" อยากให้เขาเรียนหมอ อยากให้เขาเป็นหมอ "

แม่เสริม จึง " ขอร้อง " ให้เขาเรียนหมอ โดยให้ถือซะว่า " ทำเพื่อแม่ "

แม่ของเขาขอร้องให้เขาเรียนหมออีกครั้งอยู่นาน

แม่ของเสริม ถึงขนาดร้องไห้ทุกวัน ไม่กินข้าวกินปลา จนเขาทนไม่ไหว

ด้วยความที่รักแม่ จึงรับปากว่า เขาจะ เอ็น ฯ และเรียนหมออีกครั้ง " เพื่อแม่ " ...

ผลออกมาก็คือสามารถ เอ็น ฯ ติด

แต่ พ่อของเขา ไม่สามารถที่จะอยู่เพื่อเห็น " ความสำเร็จ และสิ่งที่บังคับ " อยากให้ลูกเป็น มาตลอดชีวิตได้

เพราะหลังจากที่ เสริม เข้าเรียนได้ไม่กี่เดือน " พ่อเขา ก็เสียชีวิต "

และที่นั้นเอง เขาก็ได้พบ เจนจิรา ผู้หญิงที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาตลอดกาล....................

ตามหาเธอ....." เจนจิรา "

30 มกราคม พ.ศ. 2541

นายสมคิด และ นางสุดา พลอยองุ่นศรี พ่อแม่ ของ เจนจิรา

ทั้งคู่มีบ้าน และกิจการค้าอยู่ที่ อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม

รู้สึกถึงความผิดปกติของ เจนจิรา เมื่อรับโทรศัพท์จาก ยายของเจนจิรา ที่กรุงเทพ ฯ แจ้งมาว่า

" เจนจิรา ไม่กลับบ้าน แม้จะเรียกเพจเจอร์หลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ไม่ติดต่อกลับมา "

หัวอกของคนที่เป็นพ่อแม่ ย่อมหวาดวิตก และเป็นห่วงลูกสาวตามสัญชาติญาณ

เพราะ เจนจิรา เป็นเด็กสาวน่ารัก รูปร่างหน้าตาดี มีความประพฤติเรียบร้อย เป็นเด็กหัวดีเรียนเก่ง ไม่เคยทำตัวเหลวไหลตอนกลางคืน

จากการสอบถามไปถึงเพื่อนสนิทของเธอทุกคนแล้ว ก็ไม่ได้ข่าวคราวคืบหน้าของลูกสาวแต่อย่างไร

เวลาล่วงเลยมาถึงวันที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2541

ทั้งคู่จึงเดินทางมาแจ้งความที่ สน.พญาไท ว่าลูกสาวตัวเองหายไป พร้อมกับ รถโตโยต้าคันหนึ่ง และทรัพย์สินมีค่าอีกจำนวนหนึ่ง

จาการสืบสวนของ ทีมตำรวจ สน.พญาไท ในการสืบสวนขั้นแรก

.....เจ้าหน้าที่ตำรวจพบว่า เจนจิรา นัดพบกับ เสริม เป็นคนสุดท้ายที่ ห้างเวิลด์เทรด ฯ ก่อนที่จะหายตัวไปอย่างลึกลับ

เสริม ถูกเรียกมาสอบปากคำทันที่ทันใด

เขาให้การว่า นัดพบ เจนจิรา จริง

แต่หลังจากทะเลาะกัน เขาน้อยใจ และขอตัวกลับหอพักก่อน จากนั้นก็ไม่พบเธออีกเลย

ตำรวจ ตรวจตามร่างกาย และรถของเขา แต่ก็ไม่พบหลักฐาน พิรุธ หรือ ร่องรอยอะไรเพิ่มเติม จึงจำเป็นต้องปล่อยตัวเขาไป

ในที่สุดเมื่อไม่มีวี่แวว ร่องรอยอะไรเพิ่มเติม จึงจำเป็นต้องระดมกำลังค้นหา และการสืบสวน จึงเริ่มต้นอย่างจริงจัง อย่างใกล้ชิด เพราะสื่อมวลชน เริ่มทำข่าวนี้อย่างต่อเนื่อง

ประมาณ 1 สัปดาห์ต่อมา....ทีมสืบสวนปักใจเชื่อว่า บุคคลที่น่าสงสัยมากที่สุดในคดีนี้คือ นายเสริม สาครราษฏร์ แฟนหนุ่มของ เจนจิรา มากกว่าใคร

ต่อมาเขาถูกสอบสวนผ่าน " เครื่องจับเท็จ "

ผลที่ออกมาพบว่า มีหลายคำตอบ " เขาตั้งใจโกหก " และบ่งบอกพิรุธหลายอย่าง ให้การวกวนไปมา รวมทั้งก่อนหน้านี้ เสริม พยายามเดินทางไปที่ สามพราน บ้านของ เจนจิรา หลายครั้ง แสดงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างผิดสังเกต ต่อพ่อแม่ของเธอ

พร้อมกันนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจ ได้ ตรวจรถ ของเขา อย่างละเอียดอีกครั้งหนึ่ง

...คราวนี้พบ คราบเลือด ที่กระโปรงท้ายรถ

พบ กระดุมเม็ด ตกอยู่ รวมทั้ง เส้นผม ที่ไม่ใช่ของ เสริม

ไม่นานนักคำรับสารภาพทั้งหมด ก็พรั่งพรู ออกจากปาก นายเสริม สาครราษฏร์

แม้แต่ เจ้าหน้าที่ตำรวจ เอง ยังตกตะลึง

เขาได้ฆ่า และหั่นศพ แฟนสาว เรียบร้อยแล้ว แผนการหฤโหด เริ่มต้น และ ดำเนิน จากการวางแผน ของเขาคนเดียว

เรื่องโกหกของ เสริม

แม้จะยอมรับสารภาพว่า ตนเองเป็น ฆาตกรที่ฆ่าหั่นศพ แฟนสาวของตัวเองไปแล้วจริง ๆ

การทำ แผนประกอบคำรับสารภาพ ในชั้นแรกของเขา ยังเป็นที่คลางแคลงใจหลายฝ่าย

" เขา " เล่าเป็นฉาก เป็นตอน ราวกับ " นิทานชั้นหนึ่ง " ว่า.............................

6 มกราคม พ.ศ. 2541

ณ ห้างเวิลด์เทรด เซ็นเตอร์ ราชประสงค์

เสริม สาครราษฏร์ ชื่อเล่นว่า เอ นักศึกษาแพทย์ ปี 2 ของ วชิระพยาบาล นัดพบ นางสาว เจนจินา พลอยองุ่นศรี นักศึกษาแพทย์รุ่นพี่ เพื่อปรับความเข้าใจเรื่องความรักที่ระหองระแหง

ก่อนหน้านี้ ทั้งคู่มีปากเสียงกันมาหลายครั้งหลายครา และยังตกลงเรื่องราวของความสัมพันธ์ในหัวใจ ที่ค้างคากันมานาน 2 ปี ไม่สำเร็จ

เจนจิรา เธอยังยืนยันขอแยกทางกับ เสริม

เพราะรู้สึกว่า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา นิสัยของ ฝ่ายชาย เป็นเครื่องพิสูจน์เป็นอย่างดีว่า " เข้ากันไม่ได้กับเธอ "

เสริม ตกใจกับคำปฏิเสธของ หญิงสาว

เขาตาม ง้อ วิงวอน เพราะ เจนจิรา เป็นผู้หญิงคนแรก ที่เขารักจนหมดหัวใจ

เขา เดินตาม สาวคนรัก มาที่ ลานจอดรถ ที่ค่อนข้างเงียบสงัด และลับตาคน และตามไปนั่งคุยต่อในรถของ ฝ่ายหญิง

เขา เกิดอารมณ์โกรธสุดขีด มันทำให้ เขา ขาดสติ จนยั้งใจไม่อยู่

เมื่อพูดกันไม่รู้เรื่อง เขา ลืมตัวบีบคอ แฟนสาว จนตายคามือของเขา

แต่เมื่อสติหวนคืนกลับ เสริม ตกใจกลัวสุดขีด

ข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา มันรุนแรงแค่ไหนนั้น เขารู้ดี

ชีวิตของเขา หน้าที่การงานของเขา จะถูกทำลายเพราะถูกจับ ฐานฆ่าคน ไม่ได้

เขา นั่งในรถ ข้าง ศพเจนจิรา นาน 2 ชั่วโมง

แล้วแผนการต่าง ๆ ถูกร่างขึ้นในสมอง

เขา กำลังหาวิธีทำลายศพแฟนสาว

จะทำอย่างไรล่ะ เผา ทิ้งแม่น้ำ ฝังศพไว้ในป่าลึก

เพราะ ถ้า ไม่มีศพ ก็ไม่มีพยานหลักฐานที่เอาผิดได้

ทันใดนั้นเอง....เขาก็คิดได้

.....แต่กรรมวิธีนั้นมัน สยดสยอง และหฤโหด สุดคณา

เขาขับ รถเก๋ง โตโยต้า โคโรน่า สีเขียว หมายเลขทะเบียน 8ษ - 8580 กรุงเทพ ฯ ของ เจนจิรา ออกจาก ลานจอดรถ ห้างเวิลด์เทรด ในเวลาพลบค่ำ

พาร่างที่ ไร้วิญญาณของเจนจิรา อยู่ในกระโปรงหลังรถ

เขาตรงไปที่ประตูน้ำ

และ ปลายทางลิ้นสุดลง ที่ห้อง 156 ของโรงแรม 99 ในซอยรางน้ำ

.....หลังจากจ่ายค่าห้องแบบค้างคืนแล้ว

เสริม สาครราษฏร์ ค่อย ๆ อุ้มศพของ เจนจิรา เข้าไปในห้องน้ำ

วาง ศพเธอ ที่แข็งตัวแล้วไว้ที่อ่างน้ำ

ถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นออก

ตามปกติ เสริม เป็นคนชอบพกมีด ขนาดยาวประมาณ 5 นิ้ว ไว้ในกระเป๋าสะพาย ติดตัวอยู่บ่อย ๆ

มีดเล่มที่คมกริบเล่มนั้น มันคือเครื่องมือสำคัญในการ กำจัดศพ ของเธอ

เขาค่อย ๆ เฉือนอณูเนื้อของ แฟนสาว ออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ ตามที่ร่ำเรียนมาจากคณะแพทย์ เขาเฉือนเสร็จ ก็ทิ้งลงในชักโครก แล้วกดน้ำทิ้ง

เขาทำเช่นนี้อยู่นาน 2 ชั่วโมง จนชักโครก และท่อระบายน้ำเกรอะ เริ่ม อุดตัน ซากเศษเนื้อมนุษย์ จนเขาเริ่มวิตก

ต่อมา เขาขับรถกลับโรงแรมอีกครั้ง

เขาซื้อ น้ำยาล้างห้องน้ำ น้ำยาดับกลิ่น น้ำยาขจัดสิ่งอุดตัน ถุงดำใส่ขยะ ที่ปั๊มลมสำหรับโถส้วม ที่ ร้านเซเว่น ฯ ในละแวกนั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขากลับมา ชำแหละศพ ของแฟนสาว แบบนอกตำราต่อจน...ไม่มีอะไรเหลือ

หัวกะโหลก และโครงกระดูกทุกชิ้นของ เจนจิรา ถูกใส่ถุงดำ ถึง 3 ถุงใหญ่

แผนการขั้นต่อไป เขา คิดขึ้นมาได้ว่าต้อง

" กำจัด หัวกะโหลก และ กระดูก " ทั้งหมด รวมทั้งหลักฐานทั้งหมด ให้สิ้นซาก

...ที่ไหน...อย่างไรดี.......? ? ?

เสริม ตัดสินใจทิ้งรถไว้ที่ โรงแรม 99

แล้วเรียก แท็กซี่ กลับ ห้างเวิลด์เทรด ฯ อีกครั้ง เพื่อกลับไป เอารถ ของเขา

แล้วไปจอดที่ โรงแรมเฟิร์สต์ สี่แยกราชเทวี เพื่อไม่ให้มีพิรุธ และเป็นที่น่าสงสัยของ ห้างเวิลด์เทรด ฯ

เขานั่งแท็กซี่ กลับไปที่ โรงแรม 99 อีกเที่ยว

.....แล้วนำ ถุงกระดูก ของ เจนจิรา ทั้ง 3 ถุง ใส่รถของเธอ ขับขึ้นทางด่วน ไปลง ถนนบางนา - ตราด

.....มุ่งหน้าต่อไปยัง สะพานบางปะกง

จอดรถที่ กลางสะพาน ดูจนแน่ใจว่าไม่มีคนเห็น

จากนั้นก็ โยนถุงทั้งหมด ทิ้งลง แม่น้ำปางปะกง เพื่อทำลายหลักฐาน

" ลาก่อน.......เจนจิรา หากชาติหน้ามีจริง....เราคงได้พบกัน "

เสริม ขับรถของ เจนจิรา กลับมา โรงแรมเฟิร์สต์ อีกครั้ง

.....ขนถ่าย เสื้อผ้า ข้าวของ เครื่องใช้ทั้งหมดของเธอ มาใส่ รถของตัวเอง

แล้วขับ รถแฟนสาว ไปทิ้งหน้า บริษัท ทีแอนด์ที โอเพ่นนิ่ง จำกัด ใน หมู่บ้านเมืองทองธานี ถนนแจ้งวัฒนะ

จากนั้นก็ต่อ รถแท็กซี่ กลับไปเอา รถของตัวเอง

จากนั้นก็กลับไป หอพัก เก็บของเสร็จสรรพแล้ว

เขาไม่ยอมนอน

เขาขับรถต่อไปยังบ้าน เพื่อนสนิทคนหนึ่ง ใน ย่านบางพลัด ถนนจริญสนิทวงศ์

.....เมื่อเวลาสว่างพอดี เขาขอให้ เพื่อน " ล้างรถ "

เสร็จแล้ว เดินทางไปหอพัก เพื่อ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และขับรถไปบ้านเกิดที่ จังหวัดชลบุรี

.....เพื่อ " เผา " ทำลายเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ของ เจนจิรา จนหมดสิ้น

สิ้นควันไฟ เขาถอนหายใจ ทุกอย่าง ถูกทำลายย่อยยับจนหมดสิ้น ไม่ให้ " ตำรวจ " สาวตัวมาถึงเขาได้

แน่นอนถ้า ไม่มีหลักฐาน ไม่มีศพ ก็ไม่มีใคร " เอาผิด " เขาได้

ความจริงแห่งความตาย

ตำรวจ เงียบไปพักใหญ่ เมื่อฟังคำรับสารภาพของ นายเสริม

" ทำไมกัน.....ทำไม.....เขาต้อง วางแผนยุ่งยาก แบบนี้ด้วย เดี๋ยวไปโน่น เดียวไปนี่ สลับซับซ้อนเหลือเกิน หรือว่าเขาโกหก ! "

มีทางเดียวเท่านั้น ที่จะรู้ความจริงคือ " การเข้าเครื่องจับเท็จ "

ผลออกมาปรากฏว่า.....เขาโกหก

แต่ กฎหมายไทย " ผลจากเครื่องจับเท็จนั้น " ไม่สามารถใช้เป็นหลักฐานได้

ตำรวจ จำเป็นต้องปล่อยตัวเขาอีกครั้ง

แต่ได้สั่ง " คน " ตามไปประกบ จับตาดู

ผ่านไป 10 วัน มีรายงานเข้ามาว่า " เสริม " เปลี่ยนไป เป็นคนละคน

เมื่อ เขา เลิกเรียนแล้ว ก็กลับมาหมกตัวอยู่ในห้อง ไม่สุงสิงกับใคร กินข้าวก็กินในห้อง แทบไม่ออกไปไหนเลย

มันเป็นการพบหลักฐานสำคัญ ที่ประหลาดและพิศดารมาก

เพราะมันเริ่มมาจากการที่ " ตำรวจ " ได้รับแจ้งเหตุว่า มี งูเหลือม เข้าบ้านพัก จึงไปตามจับถึงบ้านพัก

งูเหลือม จำนวน 2 ตัว เลื้อยหลบหลีก และขึ้นไปซ่อน บนฝ้าเพดานใต้หลังคา

ตำรวจ สามารถ " จับงู " ได้ที่นั้น

และสายตาก็เหลือบไปเห็น

" ถุงดำ ! "

สิ่งที่พบใน " ถุง " ตำรวจ ต้องตกตะลึง

.....เพราะ มันเป็นข้าวของเครื่องใช้ของ นางสาวเจนจิรา เหยื่อหั่นศพ

ซึ่งก่อนหน้านี้ นายเสริม อ้างว่า " เผา " ทำลายทิ้ง หมดแล้ว

หลักฐานเพิ่มเติมนี้ เป็นหลักฐานมัดตัว เสริม สาครราษฎร์ ให้หนักแน่นขึ้น

ความจริง

จากการสืบสวนของ เจ้าหน้าที่ตำรวจ ภายหลัง

สามารถ สรุป สำนวน และ ความเป็นจริง ของ คดีสยดสยองนี้ ได้ตามขั้นตอนต่อไปนี้

จาก ห้างเวิลด์เทรด ฯ " เสริม " ใช้วาจา ล่อหลอก ให้ " เจนจิรา " ตามเขาไปที่คอนโด ฯ ซึ่งเป็น หอพัก ของเขา ย่านฝั่งธน ฯ ได้สำเร็จ

ทั้งคู่ เกิดมีปากเสียงกันอย่างรุนแรง

ในขณะที่ เธอ เข้าห้องน้ำนั้น

ด้วยโทสะสุดขีด เขาใช้ " อาวุธปืน " จ่อยิงศีรษะของเธอ อย่างโหดร้าย ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องน้ำออกมา

การชำแหละ " ศพ เจนจิรา " เกิดขึ้นที่ ห้องน้ำ ที่พัก ของเขาเอง

หลักฐาน ก็คือ ที่ห้องพัก โรงแรม 99 ตำรวจ ไม่พบ คราบเลือด เส้นผม และ ชิ้นเนื้อใด ๆ ในบ่อเกรอะของโรงแรม แม้แต่น้อย

แต่ใน ห้องน้ำของเขา และ บ่อเกรอะ ตำรว จพบ ทั้งคราบเลือด และ เศษเนื้อมนุษย์ จำนวนมาก

ซึ่งผลการพิสูจน์ ดีเอ็นเอ ยืนยันแล้วว่าเป็นของ เจนจิรา จริง

.....จากนั้น ก็มีการพบ กระโหลกศีรษะ ของมนุษย์ โดย ชาวบ้าน ใน แม่น้ำบางปะกง " ทอดแห " ไปเจอเข้า

เมื่อ ทางนิติเวช นำมาตรวจพิสูจน์ " ภาพเชิงซ้อน " ลักษณะของ ฟัน และ ดีเอ็นเอ แล้ว พบว่าเป็นของ เจนจิรา

ทั้งสองหลักฐานที่ได้มานี้ เป็นหลักฐานสำคัญทางวิทยาศาสตร์ ที่มัด นาย เสริม สาคาราษฏร์ ชนิดดิ้นไม่หลุด

ทำไม คำสารภาพครั้งแรก ของเขา เขาต้องโกหก

เขา ต้องการให้ เจ้าหน้าที่ ไขว้เขว หรือ ไม่อยากให้หาหลักฐานเจอ หรือ เพื่อประวิงเวลา จนไม่สามารถ " เอาผิด " กับ เขา ได้

ผลสุดท้าย เสริม สาครราษฏร์ ถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต

ชำแหละหัวใจ... " เสริม สาครราษฎร์ "

HI-CLASS พาคุณ เดินผ่านประตูคุก เพื่อ เปิดเปลือยเรื่องราวของนักโทษอย่าง เสริม สาครราษฎร์ เข้าไปนั่งรับรู้ตัวตนที่แม้จริง เข้าไปฟังวินาทีสังหาร ชนิดคำต่อคำ และสัมผัสความรู้สึกหลังความผิดบาปที่ได้ก่อขึ้น

ไฮ-คลาส ครอบครัวเสริม สาครราษฎร์ ตั้งแต่เด็กมาก็เป็นเหมือนคนอื่นทั่วไป พ่อแม่ก็อยู่ด้วยกันครอบครัวก็สมบูรณ์คุณพ่อก็ไม่
ได้มีภรรยาน้อยอะไรมีอาชีพค้าขาย มีพี่น้องสองคนผมเป็นคนโตแล้วก็มีน้องสาวอีก
คนหนึ่ง สมัยประถมผมเรียนที่โรงเรียนศรีราชา เป็นโรงเรียนคริสต์ที่มีแต่ผู้ชาย
ล้วน เรียนอยู่ที่ชลบุรีจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็เข้ามาที่กรุงเทพฯเป็นโรงเรียน
คริสต์อีกเช่นกัน

ไฮ-คลาส ทำไมถึงตัดสินใจเรียนวิศวะ

ตอนนั้นเป็นคนที่สนใจเรื่องเหล่านี้เป็นคนชอบคอมพิวเตอร์ เลยตัดสินใจเรียน
วิศวคอมพิวเตอร์

ไฮ-คลาส แสดงว่าสมัยมัธยมเป็นเด็กเรียนเก่งพอสมควร

ตอนมัธยมต้นก็เรียนดีพอสมควร ผมสอบเทียบตั้งแต่มัธยม 4 ช่วงม.ปลายคะแนน
อาจจะตกลงไปบ้างเพราะต้องทุ่มเวลาอ่านหนั งสือเพื่อเตรียมสอบเอ็นทราน พอ
สอบจริงก็ติดคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยทางภาคใต้แต่ก็ไม่เอา เราตั้งเป้าแล้ว

ว่าเราจะเข้าวิศวจุฬา เลยตั้งใจอ่านหนังสืออย่างหนักแล้วก็สอบเข้าได้

ไฮ-คลาส ได้ยินมาว่าคุณพ่อเป็นคนที่ดุมากใช่หรือเปล่า

ก็เป็นคนค่อนข้างเจ้าระเบียบมากกว่า ไม่ค่อยถูกตามใจเรียกว่าไม่เคยตามใจเลย
ดีกว่า เขาเลี้ยงลูกให้อยู่ในกรอบ คงเป็นเพราะเขามองอะไรแบบผู้ใหญ่ ผมเลย
ได้เรื่องความระเบียบอะไรอย่างนี้มาจากคุณพ่อมาก แต่โดยส่วนตัวไม่ใช่คนที่มีนิสัย
ดุอะไรอย่างที่เข้าใจนะ เป็นคนเงียบๆ และเก็บอารมณ์ได้มากกว่า

ไฮ-คลาส ระหว่างคุณพ่อกับคุณแม่ คุณเสริม สนิทหรือรักใครมากกว่ากัน

ถ้าถามตอนนี้ก็ต้องบอกว่ารักแม่มากกว่าเพราะคุณพ่อเสียแล้ว แต่ถามว่าทั้งคู่รักใคร
มากกว่ากันนั้นมันตอบลำบาก เพราะเราไม่ได้อยู่กับครอบครัวตลอด เรามาอยู่
โรงเรียนประจำมากกว่าพอจบจากโรงเรียนประจำเราก็มาอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่ยังเด็ก พอมหาวิทยาลัยก็อยู่กรุงเทพฯเลยไม่ค่อยสนิทกับครอบครัวมากเท่าที่ควรเลย
ไม่รู้ว่ารักหรือสนิทกับพ่อหรือแม่คนไหนมากกว่ากัน

ไฮ-คลาส คุณพ่อมีส่วนตัดสินใจบ้างหรือเปล่าเพราะได้ยินข่าวว่าพ่ออยากให้คุณ

เสริมเป็นหมอ

ข่าวก็เป็นข่าวลงกันเรื่อย ความจริงคุณพ่อไม่ได้อยากให้เราเรียนหมอมาตั้งแต่ช่วง
แรกอยู่แล้ว การตัดสินใจเรียนวิศวก็เป็นการตัดสินใจของผมเอง เราตั้งเป้าว่าจะ
เรียนทางนี้ แต่พอเรียนจริงมันยากพอสมควร เราต้องเรียนหนัก ความจริงแล้ว
เราก็ไม่ได้เป็นคนที่เรียนเก่งอะไรมากมาย เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 2 กว่ายังไม่ถึง 2.5
เลยด้วย ซ้ำ ข่าวเอาไปเขียนว่าเรียนเก่งเป็นเด็กอัจฉริยะ ความจริงไม่ได้เป็น
อย่างนั้นเลย แต่เราก็เรียนมาจนจบวิศว เราเข้าเรียนปี 2535 มาจบเอาปี
2539 ก็ 4 ปีพอดีช่วงที่เราเรียนอยู่ปี 4 เป็นปีที่คุณพ่อเสียชีวิตพอดี

ไฮ-คลาส มารู้จักกับ 'เจนจิรา' ได้อย่างไร

ความจริงก่อนที่เราจะมารู ้จักกับ 'เจนจิรา' ผมเคยมีแฟนมาก่อนแล้วคนหนึ่งแต่
พอตอนหลังเขาขอเลิกไปเพราะเรียนหนัก ก็แยกกันด้วยดี จากนั้นเราก็มารู้จักกับ
'เจนจิรา' ประมาณปี 3 เข้าปี 4 ก็รู้จักด้วยการเป็นเพื่อนกันก่อนตอนนั้นยังไม่ได้
เป็นแฟนกัน เขาเรียนมหิดลเราเรียนจุฬาฯแต่ไปเจอกันในโบถส์เพราะเขาก็นับถือ
ศาสนาคริสต์เหมือนกัน คือไปเจอกันก็เลยมีโอกาสพูดคุยกัน เขาเป็นคนเรียบร้อย
ส่วนผมเป็นคนเรียบๆเฉยไม่ค่อยคบหากับใครมากนักชอบเก็บตัวอยู่คนเดียวจึงไม่
ค่อยมีเพื่อนอะไรเท่าไหร่

ไฮ-คลาส ทำไมมีนิสัยเก็บตัวอยู่คนเดียว

ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อใจใครง่ายๆโดยเฉพาะผู้ชาย ถึงแม้เราจะเคยเรียน
โรงเรียนที่มีแต่ผู้ชายล้วนๆ ก็ตาม เพราะเราเจอแต่ความไม่จริงใจเจอความเห็น
แก่ตัวมาเยอะ เราอาจจะมองว่าเพื่อนเป็นสิ่งที่ดีคอยช่วยเหลือกันแต่ความเป็นจริง
ที่เราเจอมันต่างกัน มีแต่การใส่หน้ากากเข้าหากันตลอด ต้องอยู่ในสังคมที่ใช้ความ
หรูหรามาวัดกัน อวดมั่งอวดมีอวดรวย ชอบงานรื่นเริง เป็นสังคมที่พยายามแสดง
ตัวเองออกมาว่าเป็นคนระดับสูง ไม่ได้คบกันด้วย ความจริงใจ เราเลยไม่ค่อย
เชื่อใจใคร เมื่อมาอยู่มหาวิทยาลัยจึงไม่ค่อยมีเพื่อนจะมีก็แต่เพื่อนผู้หญิง

ไฮ-คลาส ทำไมถึงคิดมาเรียนหมอ

ตอนนั้นผมเริ่มอยู่ปี 4 ใกล้จบแล้วเราเริ่มสนิทกันมากขึ้นเราเริ่มแคร์เขามากขึ้น
เขาเคยพูดถึงเรื่องอนาคตของเขากับเราว่า หากเรียนจบแล้วอยากจะไปอยู่เมือง
นอกและอยากมีแฟนเป็นหมอเหมือนเขา คือตอนนั้นเราคบกันแบบเพื่อนะยังไม่ได้
บอกว่าเราชอบเขา และจากตรงนั้นมั้งทำให้เราตัดสินใจเรียนหมอ
ไฮ-คลาส เราบอกกับ 'เจนจิรา' อย่างไรว่าวันนี้เรารู้สึกกับเขามากกว่าการ
เป็นเพื่อนธรรมดา

ไม่ได้บอกอะไรตรงๆ มันเป็นเรื่องที่รู้กันเองเริ่มจากการเป็นเพื่อนกันธรรมดามี
เวลาให้กันมากขึ้น เข้าอกเข้าใจกันมากขึ้นมันก็พัฒนาไปเองโดยที่เราก็รู้กันว่า
ระหว่างเรามันมากกว่าการเป็นเพื่อนแล้ว เริ่มมีการหึงหวงบ้างอะไรแบบนี้ ช่วง
วันสำคัญเราก็มีอะไรพิเศษให้กันบ้างอย่างวาเลนไทน์ก็ให้ดอกไม้กัน มันเข้าใจ กัน
โดยไม่ได้บอกออกมาเป็นคำพูด

ไฮ-คลาส บอกได้มั้ยว่าเรามีอะไรดีที่ทำให้ผู้หญิงมาชอบเรา

คงเป็นเพราะผมเป็นคนที่พูดอะไรตรงๆ มั้ง แต่ก็ไม่เคยถามเขานะว่าเขาชอบผม
ตรงไหน ส่วนเขาค่อนข้างจะเป็นคนจริงจังกับชีวิตพอสมควร ลักษณะนิสัยเรากับ
เขาคงคล้ายๆ กันคุยกันได้ก็เลยคบกัน คือหลายอย่าง ครอบครัวเขาเองก็ไม่ได้อยู่
ด้วยกัน แยกทางกันตั้งแต่เขายังเด็ก แม่ก็ไปเปิดร้านอาหารอยู่อเมริกา พ่อก็อยู่อีก
ทางหนึ่ง เขาต้องมาอยู่กับญาติ คงทำให้ขาดความอบอุ่น พอมาเจอกับเราคุยกันได้
ก็สนิทกันจนพัฒนามาเป็นแฟนกัน

ไฮ-คลาส ข้ามไปเร็วหน่อยหลังจากคบกันมาระยะหนึ่งรู้ได้อย่างไรว่าเขาเริ่มถอย
ห่างจากเรา

เราคบกันมากระทั่งจุดหนึ่งก็เริ่มมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสองคน คือผมเช่าหออยู่เขาก็
มาอยู่ด้วยกับเราเหมือนแฟนทั่วไปที่ผู้หญิงผู้ชายใช้ชีวิตร่วมกันก่อนแต่งงาน อันที่จริง
เขาก็มีบ้านนะบางทีเขาก็กลับบ้านบ้าง นอนหอตัวเองบ้าง อย ู่กับเราบ้าง อาทิตย์
หนึ่งอยู่กับเราประมาณ 3-4 วัน อะไรแบบนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด

แต่ระยะหลังเราเริ่มสังเกตว่าเขาเปลี่ยนไปจากเดิม เริ่มมีธุระมากขึ้นเริ่มไม่ค่อย
ว่าง คือโดยสัญชาติญาณเรารับรู้ได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม เขาเคยพูดขึ้นมาครั้งหนึ่ง
ว่าไปรู้จักกับพี่ชายของเพื่อนคนหนึ่งเป็นคนที่ให้คำปรึกษาในหลายๆ เรื่อง และเคย
มีครั้งหนึ่งเขามาเล่าให้ฟังว่า มีเพื่อนผู้หญิงซึ่งมีแฟนอยู่แล้วมาปรึกษาเขา บอกว่า
เขาไปชอบผู้ชายอีกคนหนึ่งจะทำอย่างไรดี ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ให้คำ
ปรึกษาไปว่าแล้วแต่ผู้หญิงคนนั้นว่าจะคิดอย่างไรทำนองนี้ แต่พอกลับมานั่งนึกก็เลย
เข้าใจว่าอาจเป็นตัวเขาเองที่ไปชอบผู้ชายคนอื่น

เราเริ่มสังเกตพฤติกรรมเขามากขึ้นช่วงที่อยู่กับเรา มีครั้งหนึ่งที่เรานัดกันไปไหน
สักแห่งแต่ปรากฏว่าเขาไม่ยอมมาตามนัด ผมเลยจะโทรไปฝากข้อความทางเพจ
เจอร์ของเขา แต่ก่อนจะฝากข้อความผมก็เช็คข้อความของเขาก่อนว่าฝากอะไรถึง
เราหรือเปล่าเพราะเราใช้เพจร่วมกัน โดยที่ผมเองก็มีรหัสผ่าน พอเข้าไปเช็คก็
เจอข้อความที่ถูกส่งมาจากรุ่นพี่คนนั้น เป็นคำพูดโรแมนติคมากที่หยิบมาจากภาพยนต์
เรื่องหนึ่งแต่ผมจำไม่ได้ว่าเรื ่องอะไร และในข้อความนั้นเขาก็นัดไปดูหนังกัน
เราเลยรู้ว่าที่แท้เป็นอย่างนี้นี่เองถึงไม่ว่างและไม่มาตามนัด

พอรุ่งขึ้นอีกวันหนึ่งเราก็ถามว่าเมื่อวานไปไหนมา เขาตอบว่าไปดูหนังแล้วก็กินข้า
วก?บน้องซึ่งไม่ได้เจอกันนาน เราก็รู้แล้วว่าเขาโกหกไม่บอกความจริงกับเรา
ความจริงแล้วมันมีอะไรมากกว่าการไปดูหนังกันธรรมดา มันมีหลักฐานซึ่งผมรู้มา
นานแล้วไม่ใช่แค่ครั้งนี้ผมไม่อยากพูดถึงเอาเป็นว่าผมพูดกว้างๆ ดีกว่าว่าเขาไปมี
อะไรกับคนอื่นด้วยนอกเหนือจากเรา พอดีวันนั้นเป็นวันที่ผมระเบิดออกมาจึงเกิด
การทะเลาะกัน หากวันนั้นเขายอมรับออกมาเรื่องก็อาจไม่บานปลายถึงขนาดนี้ ผม
มานั่งคิดดูเราอาจจะต่างคนต่างเลิกรากันไป แต่วันนั้นเขาไม่ยอมรับผมเลยโกรธ
มาก

ไฮ-คลาส เหตุการณ์โศกนาฎกรรมวันนั้นเป็นอย่างไรอยากได้ยินจากปากคุณโดย
ตรง

วันนั้นเราโกรธมาก มันหน้ามืดไปหมดอาจเป็นเพราะเราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่
ได้ด้วย ตอนนั้นผมเองเพิ่งอายุ 22 ปี ความคิดอะไรมันก็ยังควบคุมไม่อยู่ อารมณ์
ตอนนั้นมันโกรธจัด ทะเลาะกันรุนแรงมาก ผมเองไม ่รู้จะทำอย่างไร ไม่เข้าใจ
ว่าทำไมเขาต้องโกหกเรา มาหลอกเราทำไม คิดอะไรไม่ออกโมโหมากเดินเข้า
ไปหยิบปืนแล้วก็เขายิงทันที

ไฮ-คลาส ไปเอาปืนมาจากไหน กระแสข่าวออกมาว่ามีการเตรียมการไว้ล่วงหน้า

ผมเก็บปืนไว้ที่ห้องนานแล้วเขาก็รู้ เพราะแถวที่ผมอยู่นั้นมันเปลี่ยวชาวต่างชาติพวก
ไนจีเรียอยู่กันเยอะ ผมเองรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยไปเอาปืนจากที่บ้านมาเก็บไว้เผื่อ
ป้องกันตัว

ไฮ-คลาส ตอนที่ยิงเขาคิดหรือเปล่าว่าจะต้องยิงให้ตายหรือแค่ให้เจ็บ

ตอนนั้นก็คิดเลยว่ายิงให้ตายเพราะมันโกรธจัด คือผมจ่อยิงที่หัวเลย เป็นเรื่องของ
อารมณ์มากกว่า ไม่ใช่เราฆ่าเขาแล้วเราจะรู้สึกดีนะ ไม่ใช่เราฆ่าเพราะอยากให้
เขาตายให้สมกับความแค้นที่เขาได้หักหลังเรานะ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ

ไฮ-คลาส สังคมมองว่าคุณเป็นฆาตกรโหดเ***้ยมผิดมนุษย์ที่ฆ่าแฟนตัวเองแล้วยังแล่
ศพด้วยความใจเย็น

ตอนนั้นผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี ยิงเขาไปแล้วมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ พอตั้งสติได้ก็ร้อง
ไห้เสียใจสงสาร ไม่น่าทำแบบนี้เลย จากนั้นก็อุ้มศพเขาเข้าไปในห้องน้ำนั่งมองศพ
อยู่นานไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ตอนนั้นเริ่มกลัวแล้วไม่อยากถูกจับ เลยจัดการแร่เป็น
ชิ้นๆ เพื่อทิ้งลงน้ำโดยใช้มีดทำครัวธรรมดานี่แหละไม่ใช่มีดผ่าศพของหมออย่างที่
เข้าใจ แล่เป็นชิ้นแล้วทิ้งลงชักโครก แต่พอทิ้งไปได้สักพักมันกดน้ำไม่ลงคือท่อมันตัน
ผมเลยทิ้งศพไว้ในห้องแล้วออกมาซื้อถุงดำ ซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำ ซื้อไม้ที่ปั้มท่อ พอก
ลับมาน้ำมันเพิ่งลดลงไปหน่อยเดียวเองเลยต้องใช้ที่ปั้มนั้นปั้มท่อไปด้วย ส่วนกระดูก
ที่เหลือก็เอาไปทิ้งที่แม่น้ำบางปะกง

ไฮ-คลาส เป็นไปได้หรือไม่ว่า เพราะการที่คุณเรียนหมอต้องเคยเรียนผ่าศพด้วย
และต้องเห็นศพบ่อยๆ

ทำให้ไม่รู้สึกกลัวและสามารถแล่ศพได้อย่างใจเย็น คือเป็นเรื่องชาชินธรรมดา
ความจริงรู้สึกนะไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร เพราะศพที่อยู่ตรงหน้ามันเป็นแฟนเราเป็นคนที่
เรารัก ต่างจากการเรียนผ่าศพที่เรียกว่าอาจารย์ใหญ่นั่นเราจะไม่ค่อยรู้สึกอะไร
เพราะเราไม่รู้จักเขา การที่ต้องแล่ศพเพราะไม่รู้จะทำอย่างไรเราทำลายหลัก
ฐานไม่ได้ เราเอาลงมาจากข้างบนหอไม่ได้มันใหญ่เกินไปคนจะสงสัย เลยต้องแล่
ศพ หากเป็นที่อื่นก็อาจเผาทำลายหลักฐานได้หรืออย่างอื่น แต่นี่เป็นห้องที่เราอยู่จึง
ต้องใช้วิธีนี้ เรื่องเรียนหมอหรือไม่ได้เรียนหมอมันไม่เกี่ยวแต่มันเป็นเรื่องจำเป็นที่
ต้องทำวิธีนี้ คุณพ่อค้าขายหมูก็อาจใช้วิธีนี้ก็ได้

?ฮ-คลาส ตอนที่คุณชำแหละศพช่วงที่ต้องตัดคอคุณไม่เห็นหน้าเขาหรือคุณมองหน้า
เขาอยู่หรือเปล่า

เปล่าผมตัดจากทางด้านหลัง ผมจับเขาหันหลัง คืออย่าเข้าใจว่าเป็นความรู้สึกที่ดี
นะ มันแย่มากตอนนั้น เราเคยอยู่ด้วยกันมาก่อนไม่คิดว่าจะมาจบลงตรงนี้ ผมยังพูด
กับศพเลยไม่ได้อยากจะทำอย่างนี้ ขอโทษเขาตลอด แต่ก็ไม่อยากถูกจับมันจำเป็น
ต้องทำ

ไฮ-คลาส หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไปแล้วคุณรู้สึกกลัวหรือเปล่า เพราะได้ยินว่า
คุณก็ยังอยู่ที่ห้อง ที่เกิดเหตุ

ไม่ได้กลัวอะไร ผมเองก็ยังอยู่ที่นั่นเป็นเดือนไม่ได้หนีไปไหน แต่ก็เหงาบ้างเวลาที่
เราขาดเขาไปเพราะเคยอยู่ด้วยกัน

ไฮ-คลาส เหตุการณ์วันที่ค?ณถูกจับกุมเป็นอย่างไร

เรื่องมันผ่านมาได้เกือบเดือนหนึ่งแล้วหลังจากที่ผมฆ่าเจนจิรา ผมก็ยังอยู่ที่ห้องนั้น
ปกติต่อมา วันนั้นผมเดินๆ อยู่ริมถนนก็มีคนมาอุ้มผมขึ้นรถตู้ ปิดตาผม จากนั้นก็ใส่
กุญแจมือแล้วก็ซ้อมด้วย พอเปิดตามาก็รู้ว่าเป็นตำรวจ หลังจากนั้นเขาก็พามาส่ง
ที่สน.สอบสวนผมเสร็จแล้วก็ให้เราเซ็นชื่อรับสารภาพ ว่าฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน
ฆ่าด้วยความทารุณโหดร้าย เขาบอกว่าเซ็นไปก่อนแล้วค่อยไปสู้กันที่ศาล

ไฮ-คลาส ทำไมถึงต้องซ้อมด้วย

ผมก็ไม่รู้แต่ได้ยินว่าทางญาติจะให้เงินรางวัลหากใครเจอศพลูกสาวเขา ผมก็ไม่รู้
เป็นอย่างไร แต่พอหลังจากจับผมได้แล้วดูเหมือนตำรวจคนนั้นจากที่เคยใช้โทรศัพท์
ธรรม ดาก็เปลี่ยนมาใช้รุ่นใหม่ การซ้อมก็อาจเป็นการคาดคั้นเอาหลักฐานก็เป็นได้
อันนี้ผมไม่รู้เหมือนกันอาจจะเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้

ไฮ-คลาส รู้สึกอย่างไรบ้างกับคุณหญิง แพทย์หญิงพรทิพย์ โรจนสุนันท์ ที่เข้ามาทำ
คดีนี้

ถึงแม้เขาไม่เข้ามาทำคดีนี้ ผมรู้ว่าผมก็คงต้องติดคุกอยู่ดี เพราะเรารับสารภาพไม่
ใช่เพราะคุณหมอพรทิพย์เข้ามาพิสูจน์ แต่สังคมมองว่าเพราะคุณหมอเข้ามาทำคดีถึง
สามารถจับกุมผู้ต้องหาได้ แต่ความจริงนั้นมันไม่ใช่ ผมคิดว่าโดยทางรูปคดีสามารถ
สาวมาถึงตัวผมได้อย่างแน่นอนผมเลยรับสารภาพ โดยส่วนตัวผมไม่เคยรู้สึกอะไร
กับคุณหมอ ไม่มีความโกรธแค้นเขาแต่อย่างใด

ไฮ-คลาส ตอนที่ศาลตัดสินจำคุกตลอดชีวิตตอนนั้นรู้สึกอย่างไร

ผมทำใจไว้แล้วไม่มีอะไร แต่ก็ต่อสู้จนถึงศาลฎีกา ในชั้นฎีกาผมต่อสู้ในประเด็นที่ว่า
ผมไม่ได้โดยไตร่ตรองไว้ก่อน แต่ทุกชั้นศาลก็ไม่ได้เชื่อเราอย่างนั้นเพราะเขามอง
เห็นว่าเรามีปืนอยู่เขามอ งว่าเราเตรียมการ แต่ผมยืนยันว่าไม่ได้ไตร่ตรองเป็น
อารมณ์ชั่ววูบ แต่เราก็ทำใจไว้แล้ว

ไฮ-คลาส คำว่า 'โหด' ในพจนานุกรรมของเสริม สาครราษฎร์ หมายถึงอะไร

การที่ฆ่าใครสักคนในความคิดของผมมองว่าไม่ใช่เรื่องโหดอะไร แต่การที่ขังคนจน
ตายอย่างนี้สิโหด การฆ่าคนๆ หนึ่งมันจบลงตรงนั้นเลยเขาไม่ได้รู้สึกอะไรต่อ แต่
การขังให้เขาอยู่อย่างนั้น 20 ปี 25 ปีอย่างนี้ผมถือว่าโหดเหมือนฆ่าเขาทั้งเป็น
บางคนแก่หง่อมทำอะไรไม่ได้แล้วยังต้องติดคุกอยู่อีก

ไฮ-คลาส แสดงว่าวันที่ศาลตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตวันนั้น หากเลือกได้คุณอยากถูก ประหารชีวิตมากกว่า

ผมว่าประหารยังดีเสียกว่าเพราะการติดคุกมันทรมาน แต่ถามว่าอยากตาย
มั้ยต้องตอบว่าไม่อยากเพราะผมยังมีแม่อีกคนที่รออยู่ผมยังอยากเจอแม่ แต่สิ่งที่ผม
กำลังบอกก๋คือการขังใครในระยะเวลานานขนาดนั้นมันไม่มีประโยชน์ ออกไปเขา
ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ซึ่งอาจจะกลับไปกระทำผิดอีกเพราะไม่ร ู้จะทำอะไร

ไฮ-คลาส คุณเชื่อว่าการกักขังอิสระภาพไม่ใช่วิธีลงโทษที่ถูกต้อง

มันเป็นวิธีลงโทษที่ช่วยได้ในระยะหนึ่งเท่านั้น แต่นานเกินไปไม่มีประโยชน์ การที่
คนติดคุก 20 ในนี้กับข้างนอกมันต่างกันโดยสินเชิง ข้างนอกอาจมองว่าแป๊บเดียว
แต่สำหรับคนที่นี่มันนานแสนนาน

ไฮ-คลาส วันแรกที่เดินเข้าเรือนจำรู้สึกอย่างไร

ความรู้สึกแรกเลยเราคิดว่ามันต้องน่ากลัวโหดร้าย มีมาเฟียร์เหมือนอย่างในหนังที่
เราเคยดูมา แต่พอเข้ามามันไม่ใช่อย่างนั้นเป็นการอยู่ร่วมกันแบบเพื่อนมากกว่า
เจ้าหน้าที่ให้การดูแลเราดี ไม่ใช่ว่าจะมาทำร้ายอะไรเรา เรื่องร้ายๆ ก็มีบ้าง
เป็นธรรมดาแต่ไม่ใช่ทั้งหมดมีเพียงส่วนหนึ่ง แต่เอาเป็นว่าไม่พูดถึงดีกว่าครับพูด
แล้วไม่ดีผมอาจไม่มีโอกาสมานั่งคุยแบบนี้ได้อีกเอาก้วางก็พอ
อย่างเรื่อพี่ใหญ่ก็มีบ้าง เช่นเราไปช่วยงานเขา ไปซักผ้าให้เขาทำงานให้เขาบ้าง
แล้วเขาก็ให้สิ่งของตอบแทนเป็นการพึ่งพาก ันมากกว่า อย่างผู้ต้องขังบางคนไม่มี
ญาติมาเยี่ยมเลย คนที่มีญาติมาเยี่ยมก็จะมีของกินข้าวใช้ก็แบ่งกัน คือให้สิ่งตอบแทน
เป็นข้าวของ

ไฮ-คลาส มีคนมาเยี่ยมคุณเสริมบ่อยหรือเปล่า

หลังจากเกิดเรื่องก็ไม่มีแล้ว ไม่มีใครมาเยี่ยมเลย เพราะข่าวสร้างให้เราดูน่า
กลัว วันนี้เพื่อนเก่าๆ กับเรามันเหมือนกับอยู่กันคนละโลกแล้ว ตอนนี้เราจะมีเพียง
เพื่อนใหม่ที่เข้าใจเรา เพื่อนที่อยู่ในคุกเหมือนกับเรา เรารู้สึกว่าทุกอย่างข้างนอก
จบสิ้นแล้วเรามี??พียงโลกของเราในนี้เพื่อนก็มีเท่าที่นี้เท่าที่อยู่ร่วมกัน เพื่อข้าง
นอกหายหน้าไปหมดแล้ว แม่ก็ไม่ค่อยมานานๆ จะมาสักครั้งคงเพราะเราทำให้เขา
เสียชื่อเสียง ผมเองเคยเขียนกลอนไปให้ที่ช่อง 3 ด้วยนะช่องคำคม เป็นเรื่อง
เกี่ยวกับเพื่อนี่แหละเขียนในทำนองว่า เวลาเราดีก็มาหากันเยอะแยะแต่พอเรา
พลาดไปก็หายหน้ากันไปหมด

ไฮ-คลาส ได้ยินมาว่าคุณเสริมไม่ค่อยถูกกับผู้คุมใช่หรือเปล่า
(หัวเรา ะ) เรื่องนี้พูดไม่ได้เอาเรื่องที่คุยได้ดีกว่า

ไฮ-คลาส แสดงว่าคุณเกเรหรือเปล่า

ผมทำตัวเรียบร้อยนะ แต่อาจจะเป็นคนที่พูดตรงไปหน่อยเท่านั้น เป็นคนที่ไม่ค่อย
ตามน้ำเหมือนคนอื่นเท่าไหร่ อย่างสมมุติว่ามีเรื่องเกิดขึ้นในคุกผมเห็นอย่างไรก็พูด
อย่างนั้น บางทีเขาก็ไม่ค่อยชอบเพราะคนอื่นอาจถูกสั่งให้ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้
แต่ผมเห็นอย่างไรก็พูดอย่างนั้นเลยไม่เป็นที่ถูกใจ

ไฮ-คลาส ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร

ก็โดนย้ายบ้าง อย่างที่ผมเคยโดนย้ายไปที่เรือนจำกลางคลองไผ่ ที่โคราช ที่นั่นกฎ
ระเบียบเข้มงวดกว่าที่นี่มาก ลำบากกว่า ที่นั่นขนาดน้ำที่ใช้กินเขาต้องผ่านเครื่อง
กรองใช่ใหมยังเขียวอื๋ออยู่เลย ลำบากกว่าที่นี่ อย่างที่นี่ค่อนข้างอบอุ่นเขาดูแลเรา
ดี ขึ้นอยู่กับนาย นายที่ย้ายมาอยู่ที่นี่เขาใจดีดูแลเรื่องสวัสดิการดี

ไฮ-คลาส คนที่ทำความผิดกับคนที่มีนิสั ยไม่ดีเหมือนหรือต่างกันอย่างไร

คนที่มาอยู่ในนี้มีทั้งคนที่ไม่ดีและคนที่ดี คนที่เป็นผู้ร้ายโดยสันดารก็มีแต่ไม่เยอะนะใน
ความคิดของผม คนที่คิดว่าเมื่อออกไปก็จะทำความผิดอีกก็มีแต่ไม่เยอะ ไม่อยากให้
คนข้างนอกมองว่าคนที่มาอยู่ตรงนี้เป็นคนไม่ดีไปเสียทุกคน

ไฮ-คลาส อยู่ที่นี่ผู้ต้องขังต้องทำอะไรบ้าง

ตื่นเช้ามาก็ออกกำลังกาย กินข้าว จากนั้นก็แยกย้ายไปทำงาน ใครเรียนหนังสือก็
ไปเรียน อย่างผมก็สอนหนังสือให้ผู้ต้องขัง สอนภาษาอังกฤษพอดีเรามีความรู้เรื่อง
เหล่านี้อยู่บ้างก็ช่วยสอนได้ ใครถนัดอะไรก็ทำอย่างนั้น กำลังคนเจ้าหน้าที่มีน้อยก็
เลยเอาผู้ต้องขังเข้ามาช่วยงาน

ไฮ-คลาส ได้ยินว่าเพิ่งเรียนจบคณะนิติศาสตร์อีกใบหนึ่งทำไมถึงเลือกเรียนวิชานี้

อยากที่จะช่วยเหลือคนอื่นด้านคดีอะไรแบบนี้ เพราะเรารู้สึกว่าอย่างตอนที่เราเซ็น
ชื่อรับสารภาพโดยไม่รู้ว่ าจะส่งผลให้รูปคดีเสีย ไม่รู้ว่าข้อกล่าวหานั้นมันเกินความ
จริงเพราะไม่ได้มีความรู้เรื่องกฎหมายทำให้เราเสียเปรียบก็เลยอยากช่วยคนอื่น
บ้าง เลยเลือกเรียนนิติศาสตร์มสธ.ก็จบแล้วตอนนี้ อย่างในนี้ก็เหมือนกันบางคนก็
เป็นแพะรับบาป ไม่ได้ทำความผิดจริงก็มีเยอะแยะ เราอยากช่วยเขา ช่วยพิมพ์คำ
ร้องบ้าง ช่วยพิมพ์ใบถวายฎีกาบ้าง บางทีเขาก็ให้ของตอบแทนเราบ้างอะไรแบบนี้
แต่บางทีเขาไม่มีก็เข้าเนื้อเราเหมือนกันแต่ก็อยากช่วย เราไม่เคยไปเรียกอะไร
จากเขา

ไฮ-คลาส ความหวังสูงสุดวันนี้คืออะไร

ความหวังสูงสุดก็อยากได้รับการอภัยโทษลงบ้าง เพื่อโอกาสวันหนึ่งจะได้กลับออก
ไปอยู่กับครอบครัวเรา อีกสิ่งหนึ่งคือหากมีโอกาสได้ออกไปอยากเจอหน้าแม่อีกครั้ง
อยากออกไปทันในช่วงที่เขายังมีชีวิตอยู่ ถ้าหากพูดความหวังในปัจจุบัน ก็อาจเป็น
เรื่องสวัสดิการในเรือนจำอยากให้ผู้ต้องขังมีความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้ แต่ที่พูดอย่างนี้ก็
ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้มันเลวร้ายรับไม่ได้นะ ตอนนี้ตั้งแต่ผบ.คนนี้มาอยู่ที่นี่ก็ดี
กว่าเมื่อก่อนท่านสนใจเรื่อ งสวัสดิการของผู้ต้องขังมากขึ้น เรื่องห้องเยี่ย?ก็มีการ
ตั้งตั้งโทรศัพท์ให้ ในวันศุกร์ผู้ต้องขังมีโอกาสพบญาติใกล้ชิดมากขึ้น เรื่องราคา
สินค้าก็ปรับปรุงให้มีราคาถูกลงกว่าแต่ก่อนซึ่งก็ถือว่าดีกว่าเมื่อก่อน เรื่องสวัสดิการ
นี่แหละคือเรื่องที่ผู้ต้องขังต้องการ

ไฮ-คลาส ต้องสรุปว่าชีวิตรักของคุณล้มเหลว เป็นความรักที่เจ็บปวด วันนี้คุณยัง
ศรัทธาในความรักอยู่หรือเปล่า

ยังเชื่อมั่นอยู่ ไม่ได้คิดว่าความรักเป็นเรื่องหลอกลวงอะไรเพียงแต่ความรักที่เรา
เจอมันไม่สวยงานเท่านั้นเอง ยังศรัทธาอยู่เสมอเชื่อว่าคงมีสักวันที่ได้เราเจอ
ความรักที่งดงามเป็นคนที่รักเราจริงๆ

ไฮ-คลาส ณ วันนี้คุณยังเชื่อว่ามีความหวังที่จะได้เจอความรักแบบนั้น

ก็ยังหวัง?ยู่เสมอ แต่คงจะมีความคิดอีกแบบหนึ่ง คืออาจไม่รักใครหัวปักหัวปำแบบ
นั้นอีกแล้ว คงไม่กล้ารักเขาเต็มร้อยอีกแล้ว

ไฮ -คลาส หากมีโอกาสได้ออกไปข้างนอกเหตุการณ์อย่างนี้จะมีโอกาสเกิดขึ้นได้
อีกหรือไม่หากเขาทิ้งคุณไปอีก

ไม่เอาแล้ว ครั้งเดียวก็พอแล้ว ไม่ฆ่าอีกแล้ว

ไฮ-คลาส อย่างแรกที่อยากทำเมื่อออกไปแล้วคืออะไร

ตอนนี้ผมก็มีความหวังอยู่อย่างหนึ่งคือหากวันหนึ่งผมได้ออกไปจากที่นี่ ผมหวังว่าแม่
ของผมยังคงอยู่ไม่เสียชีวิตไปก่อนเพราะผมเหลือแม่คนเดียว แต่แม่จะเปิดรับผม
เข้าบ้านหรือไม่นั้นยังไม่แน่ใจว่าท่านรับผมได้หรือเปล่าเพราะผมทำให้เสื่อมเสีย
วงศ์ตระกูล แม่คงเสียใจเรื่องผมมาก

ส่วนเรื่องออกไปแล้วอยากทำอะไรนั้นคงต้องขึ้นอยู่กับอายุด้วยว่าตอนนั้นอายุเรา
เท่าไหร่แล้ว หากอายุมากก็อยากกลับทำเกษตร หากอายุยังน้อยก็อยากเป็นทนาย
ช่วยคนอื่น หรืออาจต้องทำงานใช้หนี้ที่ญาติผู้ตายที่ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย 18
ล้าน เรายังไม่รู้ว่าจะเอาปัญญาที่ไหนไปใช้หนี้ แต่ผมก็อยากใช้หนี้เขานะเพราะผม
เป็นคนก่อเรื่องขึ้นเอง

ไฮ-คลาส อยากบอกอะไรกับสังคมบ้างจากบทเรียนที่คุณผ่านมา

ก็อยากจะบอกว่าอย่าใช้อารมณ์ในการแก้ปัญหา เพราะอารมณ์ชั่ววูบเพียงนิดเดียว
ทำให้เราเสียใจไปตลอดชีวิต นอกจากเราเองแล้วครอบครัวเขาก็ต้องสูญเสียคนที่
เขารักไปด้วย เราเองก็ต้องสูญเสียคนที่เรารักไป ทุกอย่างมันแย่ไปหมด ในส่วน
ของครอบครัวเจนจิราผมก็อยากจะบอกว่าผมขอโทษในเรื่องที่เกิดขึ้น ผมไม่ได้ตั้ง
ใจที่จะทำอย่างนั้น ผมรู้ว่าเขาอาฆาตผมมาก แต่มันพลาดไปแล้วผมเสียใจ วันนี้ผม
ได้รับผลกรรมที่ตัวก่อแล้ว ผมไม่อยากให้ใครตกอยู่ในสภาพนี้เหมือนผม
แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 16:51:14
แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 16:44:18
แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 16:42:53

จากคุณ : ปราการด่านสุดท้าย

เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 15:56:42