ความคิดเห็นที่ 1 "นกไม่มีขน  คนไม่มีเพื่อน  ขึ้นที่สูงไม่ได้" ถ้าผมไม่มีเพื่อนเลย  คงต้องสำรวจตัวเองแล้วล่ะครับว่าบกพร่องตรงไหน  ทำไมไม่มีใครคบ   สังเกตดูคนที่เขามีเพื่อนเค้าวางตัว  ปฏิบัติตัวยังไง  แล้วก็เอามาประยุกต์ใช้บ้าง 1. ไม่สามารถเรียนจบได้ครับ ( สำหรับผมนะ ) 2. ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ครับ  แต่อาจจะมุ่งเป้าหมายอยู่เพื่อตนเองอย่างเดียว   ไม่ต้องสนโลก  ไม่ต้องสนใคร   ถ้าทำงานบริษัทหรือองค์กรที่มีคนมากๆ   อาจจะก้าวหน้าได้ช้ามากๆๆ  แต่ถ้าทำงานแบบคนเดียว  อยู่กับตัวเองหน้าคอมอย่างเดียว เขียนเว็บขาย ฯลฯ 3.  คนอย่างนี้มีแน่นอนครับ  ที่ออกข่าวบ่อยๆว่าคนอ้วน  ออกจากห้อง  ออกจากประตูไม่ได้  ต้องทุบตึกแล้วเอาเครนยกออกมาจากบ้าน  หลังเอาแต่เล่นคอมพ์และกินๆๆ  เป็นเวลาหลายปี ...ผมว่าส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเค้าไม่มีเพื่อนนี่ล่ะครับ จากคุณ : สถานการณ์มันพาไป เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:09:46

ความคิดเห็นที่ 2 ขอตอบด้วยคนค่ะ 1. เราไม่สามารถเรียนจบได้ เพราะบางครั้งต้องอาศัยเพื่อนในการทำรายงานกลุ่มต่างๆหรือเรื่องอื่นๆ 2.จะให้ทำยังไง เราก็ไม่สามารถอยู่ได้เพราะการทำงานนั้นยิ่งต้องอาศัยเพื่อนร่วมงาน 3.คนแบบนี้อาจจะมีอยู่จริง แต่เขาคงจะไม่มีความสุขเอาเสียเลย สรุป เพื่อนเราไม่จำเป็นต้องมีมากมาย แต่ในบางครั้งเพื่อนก็อาจเป็นที่พึ่งพาทางจิตใจให้เราได้ค่ะ จากคุณ : ผู้ญิ๋งแสนงอล เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:21:44

ความคิดเห็นที่ 3 ยกไม้ยกมือค่ะ เราคนนึง ไม่มีสังคม เข้าสังคมก็ไม่ได้ มันอึดอัด ยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก วางตัวลำบาก 1.เวลาไปเรียน ก็นั่งคนเดียวได้นะ แต่พอเวลาทำงานกลุ่ม ก็คือเข้ากลุ่ม จะทำคนเดียวก็ทำได้ แต่อ.จะยอมไม๊ล่ะ เลิกเรียนปุ๊บกลับบ้าน นานๆจะชวนเพื่อนสักคนไปกินข้าวด้วย ตีซะเทอมละ2ครั้ง ที่เหลือ กินข้าวคนเดียว หมกตัวอยู่ในห้อง เล่นกับกระต่าย คุยกับกระต่าย 2.ถ้าเป็นวัยทำงานก็ทำเหมือนกันค่ะ ทำงาน คุยงาน ติดต่อได้ พอเลิกงานก็กลับบ้าน ไม่ไปไหนกะใครต่อ ยกเว้นโดนแผนกบังคับก็ว่ากันอีกที จากคุณ : kamejaja เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:24:58

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไม่ชอบการเข้าสังคมนะ แต่ .. สังคม เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้จริงๆ จากคุณ : immarch เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:32:18

ความคิดเห็นที่ 5 ตราบใดที่ยังดำรงชีวิตทางร่างกายได้ ยืนยันว่ามีคนที่ใช้ชีวิตตามปกติได้ครับ เพียงแต่กระแสพฤติกรรมมนุษย์ในปัจจุบันนั้นจะมีจิตใจยึดถือชอบชังเป็นสำคัญ โดยถ้าเป็นสภาพชัวิตแบบนั้นคนส่วนมากจะเกิดอาการทางจิตไปต่างๆนานาเพราะมีความยึดถืออย่างนั้น ชอบแบบนี้ ไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้น ฯลฯ  หรือบางคนอยากอยู่คนเดียวบนโลกก็ยังมี(เพียงแต่สภาพแวดล้อมยังไม่เอื้อสนองความต้องการดังกล่าว) ถ้าไม่นับรวมผู้พิการทางปัญญาที่มีสภาวะจิตใจดำรงชีพไปแบบของเขา  คำตอบโดยรวมที่ถาม จะมีบุคคล 2 ประเภทที่อยู่ได้ตามปกติคือ - คนที่ยึดถือชื่นชอบสภาพชีวิตแบบนี้ (วิเคราะห์ตามกระแสสังคม ณ กาลเวลาสถานที่ปัจจุบัน จะหายากหน่อย) - คนที่มีจิตใจผ่องใสปล่อยวาง ไม่ชอบไม่ชัง (ยิ่งหายากไปกันใหญ่) จากคุณ : ผู้ศึกษา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:37:27

ความคิดเห็นที่ 6 ขอถามเพิ่ม... คุณคิดว่า คนแบบนี้จะพอมีแฟนกับเค้าได้หรือไม่ จากคุณ : โลนลี่แพลเน็ต เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:55:31 A:223.206.61.202 X: TicketID:139200

ความคิดเห็นที่ 7 1. ไม่ได้ค่ะ เพราะเวลาเรียนจะต้องมีงานเป็นกลุ่ม ไม่ก็ลงพื้นที่ ซึ่งมันต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นน่ะ อีกอย่างงานกลุ่มต้องพรีเซนต์ร่วมกันด้วย ต้องตกลงเนื้อหาให้ดี ทำความเข้าใจร่วมกัน หาธีมของงานให้เจอ 2. ไม่ได้เช่นกัน ไม่คิดจะดิวงานกะใครเลยหรอ ยากมากเลยนะ มันเป็นเรื่องวัฒนธรรมองค์กรด้วยแหล่ะ ถ้าเข้ากะใครไม่ได้เลย ก็ลำบากอยู่ 3. มีค่ะ ทางจิตเวชเรียกบุคลิกแบบนี้ว่า withdrawal คือ จะแยกตัวออกไปเลย มีปัญหาความสัมพันธ์กับคนอื่น เข้ากับใครไม่ได้ ต้องการอยู่คนเดียว ไม่ต้องการสังคม จะต่างจาก social phobia เล็กน้อยตรงที่แบบหลังนี่ ต้องการเข้าสังคม แต่จะมีความกลัววิตกกังวลน่ะ  มันก็มีแยกย่อยไปอีก แต่ถ้าชื่อโรคที่พอคุ้นๆ การ์ตูนชอบเอามาใช้ไม่ก็อย่างหนังใครในห้อง ก็อาจเรียก "ฮิคิโคโมริ" ซึ่งที่จริงจะต้องเป็นแบบ ไม่ต้องการพบปะกับคนเลย ไม่ว่าจะเป็นในเนต ที่บ้าน หรือในสังคมน่ะ 1. ไม่ได้ค่ะ เพราะเวลาเรียนจะต้องมีงานเป็นกลุ่ม ไม่ก็ลงพื้นที่ ซึ่งมันต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นน่ะ อีกอย่างงานกลุ่มต้องพรีเซนต์ร่วมกันด้วย ต้องตกลงเนื้อหาให้ดี ทำความเข้าใจร่วมกัน หาธีมของงานให้เจอ 2. ไม่ได้เช่นกัน ไม่คิดจะดิวงานกะใครเลยหรอ ยากมากเลยนะ มันเป็นเรื่องวัฒนธรรมองค์กรด้วยแหล่ะ ถ้าเข้ากะใครไม่ได้เลย ก็ลำบากอยู่ 3. มีค่ะ ทางจิตเวชเรียกบุคลิกแบบนี้ว่า withdrawal คือ จะแยกตัวออกไปเลย มีปัญหาความสัมพันธ์กับคนอื่น เข้ากับใครไม่ได้ ต้องการอยู่คนเดียว ไม่ต้องการสังคม จะต่างจาก social phobia เล็กน้อยตรงที่แบบหลังนี่ ต้องการเข้าสังคม แต่จะมีความกลัววิตกกังวลน่ะ  มันก็มีแยกย่อยไปอีก แต่ถ้าชื่อโรคที่พอคุ้นๆ การ์ตูนชอบเอามาใช้ไม่ก็อย่างหนังใครในห้อง ก็อาจเรียก "ฮิคิโคโมริ" ซึ่งที่จริงจะต้องเป็นแบบ ไม่ต้องการพบปะกับคนเลย ไม่ว่าจะเป็นในเนต ที่บ้าน หรือในสังคมน่ะ ที่ถามมีแฟนไหม ก็พูดยากนะ อาจจะมีก็ได้ แต่จะคบกันไปได้ไหมอีกเรื่องหนึ่ง เพราะแฟนก็ต้องมีสังคมของเขา มีเพื่อน มีญาติ จะไปให้เขาตัดสังคมของเขามาอยู่แบบไร้สังคมด้วยกัน คงไม่ใช่ที่ คงต้องพยายามปรับตัวกันให้ได้และหาตรงกลางกันให้เจอน่ะ ถ้าไม่เข้าสังคมนานๆ อาจขาดทักษะการเข้าใจอารมณ์อีกฝ่าย การเอาใจเขามาใส่ใจเรา การอ่านสีหน้าและเข้าใจอารมณ์ ซึ่งมันจำเป็นนะกับการคุยกะใครซักคนหนึ่ง แต่ส่วนมากถ้าไม่ป่วยเป็นโรคทางจิตเวชนะ มักไม่ถึงขนาดที่พูดถึงข้างบนหรอก ที่เป็นกันมาก็มักจะมีแต่ติสท์แตก กะ โลกส่วนตัวสูงแหล่ะ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 55 23:02:45 จากคุณ : ขี้เหงา...เอาแต่ใจ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:56:23

ความคิดเห็นที่ 8 เพื่อนสนิทคุยได้ทุกเรื่องไม่มี เพราะเราไม่เชื่อว่าคนๆนึงจะรับรู้เรื่องต่างๆโดยไม่มีอคติได้ เพื่อนสนิทรองลงมามีน้อยแค่สี่ห้าคน แต่อยู่ไกลกันหมด เพื่อนร่วมงานมีเยอะมีสนิทเป็นพิเศษประมาณสิบคน ชีวิตนี้มีแต่ครอบครัวกับงาน เหงาเหมือนกันเวลาอยากจะชิทแชทอะไรก็ไม่ได้ อยากไปชิลตามประสาสาวๆก็ไม่ได้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ อยากจะลดโลกส่วนตัวลง และรักษาเพื่อนๆไว้ให้มากกว่าที่เคย จากคุณ : น้องเหมียวสีสวาด เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 22:58:30

ความคิดเห็นที่ 9 มาตอบด้วยคน ว่า อยู่ได้ อยู่มาจนวัยกลางคนแล้ว ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร สบายดีออก ถ้า อยากจะมีเพื่อน มีสังคม ก็คงพิจารณาตัวเองนะ ว่าต้องทำอย่างไร และอยากจะมีเพื่อนแบบไหน และมีเพื่ออะไร ส่วนตัว ไม่อยากมี เพราะคิดว่า เพื่อนที่ดีและจริงใจต่อกัน นั้นหายากมาก คนทุกวันนี้ จะคบกันก็ต่อเมื่อเห็นผลประโยชน์ที่จะได้จากอีกฝ่าย ไม่เห็นผลประโยชน์ ก็ไม่รู้จะคบไปทำไม นั่นแหละ คือ เหตุผลที่ไม่คบใคร เพราะไม่ต้องการผลประโยชน์จากใครเหมือนกัน และไม่ต้องการให้ใครมาหาผลประโยชน์จากเรา ไม่มีสังคม มีเพื่อนที่ดีที่สุดเพียงคนเดียว ก็อยู่อย่างมีความสุขได้ จากคุณ : เขียนบน iPhone (successfully) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 23:06:35

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่มีเพื่อน ไมมีสังคม แต่เราเพิ่งมาเป็นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่าน เพราะมันมีเหตุการณ์บางอย่างเขามาในชีวิต ถึงรู้ว่าการที่มันคือสังคมจอมปลอม เพื่อนก็ปลอม อยู่กับครอบครัวค่ะทุกวันนี้ มีความสุข กว่าอีก จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 23:07:42

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านหลายๆคนแล้วผมคิดว่า ผมนี่โชคดีพอสมควรแฮะ เพื่อนที่สนิทกันมากๆขนาดคุยกันได้ทุกเรื่องก็มีอยู่ 2-3 คน เพื่อร่วมก๊วนที่ไปกินไปเที่ยวกัน(ไม่นับกลุ่มแรก) อีก 4-5 คน เพื่อนที่ยังติดต่อเจอหน้ารู้ข่าวคราวบ้างอีกราวๆ 20 คน ผมยังคิดว่าตัวเองเพื่อนน้อยเลยนะ จากคุณ : bigcy เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 03:19:29

ความคิดเห็นที่ 12 พวกฤาษีอยู่ป่า บำเพ็ญพรตเยอะแยะนะ  ไม่มีสังคมก็คือ ต้องอยู่นอกสังคม  ถ้ายังเดิน ยังเข้าชั้นเรียน  มัีนก็คือสังคม  เพียงแต่เราไม่ได้คลุกคลีอะไรจนมากไป   ซึ่งคนก็เป็นแบบนั้นเยอะแยะ จากคุณ : คุณหนูขาวมณี เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 05:10:30

ความคิดเห็นที่ 13 มีเพื่อนดีกว่าไม่มีนะจ๊ะ จากคุณ : kidsaren เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 08:20:29 A:223.207.105.59 X: TicketID:359770

ความคิดเห็นที่ 14 1.เรียนคนเดียวจนจบทำได้ครับผมทำมาแล้วแต่ยากหน่อยตอนทำโปรเจคเพราะต้องเข้ากลุ่ม 2.ทำงานตอนนี้จะให้ตอบว่าได้ก็ได้ครับ เพราะอย่างน้อยมีคอมมีเนตให้เล่น ถ้าไม่มีนี่ก็แย่เหมือนกัน เพราะผมนั่งออฟฟิตไม่ใช่อยู่ในไลน์ผลิต ถ้าผมอยู่ในไลน์ผลิตทำได้แน่นอน 3.มีครับ ผมนี้แหละไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ตอบเพิ่มเรื่องแฟน มีได้ครับ แต่ต้องดูที่นิสัยตัวเองด้วย ว่าจีบใครหรือปล่าว ผมไม่เคยจีบใครเลย ก็เลยมีแค่คนเดียวเขามาจีบผมถ้าไม่มีใครจีบ ผมโสดแน่ๆ ก็คบอยู่คนเดียวไม่มีใครอื่นแต่ที่ผิดพลาดนิดนึงตรงที่เขาอายุมากกว่าผม 10 ปี มีลูก 2 อีก แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 55 08:30:49 จากคุณ : chanapoom เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 08:27:32

ความคิดเห็นที่ 15 เพื่อนต้องมีบ้าง ญาติพี่น้องก็ต้องมี... (...คบคนพาลพาลไปหาผิด...คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล...) จากคุณ : 123 (เทพบุตรสายฟ้า) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:42:20

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่มีเพื่อน  มีหลายกรณีนะคะ ไม่มีใครเอา  หรือเลือกที่จะไม่เอาใคร เพราะปัจจุบันมีแต่พวกหาผลประโยชน์ ช่างเม้า  ทำตามที่เค้าต้องการคือเค้าพอใจ  ถ้าขัดใจก็มีนินทา  มีเม้าธ์ คุณว่าเพื่อนแบบนี้สมควรคบมั้ย สำหรับเราเพื่อนที่ดีที่สุดคือเพื่อนสมัยเรียน  ตอนที่คบไม่สนใจว่าใครจะยากดีมีจน พอจบแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่  ถึงใครจะเป็นเศรษฐี  เจ้าของบริษัทฯ ลูกจ้าง  ไม่มีงานทำ  ก็ยังคุยสนิทใจเหมือนเดิม จากคุณ : จอมมารดำขาว เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:49:57

ความคิดเห็นที่ 17 มีเพื่อน มีสังคมค่ะ เราไม่ได้มีเพื่อนแบบทุกเรื่องพูดได้ เล่าได้อะไรขนาดนั้น เพื่อนบางคนคุยได้แค่บางเรื่องเท่านั้น แต่เราจริงใจกะทุกคน จากคุณ : แม่ขนตางอน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 09:51:21

ความคิดเห็นที่ 18 1.จบได้ครับ   2.สงสัยจะยากลำบากมากๆ อาจจะไม่ได้เลย เพราะการทำงานเป็นหมู่คณะ 3. มีนะ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 11:40:09

ความคิดเห็นที่ 19 เราก็ไม่มีสังคมนะ แต่เราเพิ่งมาเป็น คือจริงๆ ไม่ชอบอ่ะ เคยยึดติดเพื่อนแล้ว เพื่อนทำให้เสียความรู้สึก แต่นั้นมาก็ไม่ยึดติด คุยเล่นได้ทุกคนไม่พิเศษอะไร แต่ทุกวันนี้เราก็ ไม่ค่อยคุยกะใคร เพื่อนมี แต่นานๆคุยที ไปไหนก็ไปคนเดียว หรือพาลูกไป ชีวิตไม่มีอะไรมาก ก็มักจะอ่านพันทิป อ่านข่าวดูหนังไป ก็อยู่ได้นะ ไม่ชอบวุ่นวายด้วย มีเพื่อนบางทีก็เหมือนเอาเปรียบ ถ้าเป็นคนด้อยกว่าเราก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่บางคนมีมากกว่ายังจะเอาเปรียบเรานี่สิ ... จากคุณ : หยาดรุ้ง เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 16:32:32

ความคิดเห็นที่ 20 เรียนคนเดียวจนจบทำได้แน่ค่ะ เราเคยผ่านมาแล้ว ตอนทำงานกลุ่มก็ลำบากหน่อยนะต้องไปขอเค้าอยู่ด้วย อยากจะบอกว่าเรานับถอยหลังรอเรียนจบเลยแหละ ไม่สนุกเลยนั่งเรียนคนเดียว กินข้าวก็ต้องกินคนเดียว ที่เราเป็นแบบนั้นเหมือนเราเป็นโรคกลัวสังคมอ่ะ เคยมีอดีตที่เลวร้ายกับเพื่อนสนิทที่ไว้ใจ เลยไม่กล้าไว้ใจใครอีก มาตอนนี้ได้ทำงานได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ก็พยายามจะพูดคุยกับคนรอบข้างให้มากขึ้น ถึงจะมีเพื่อนไม่สนิทมากแต่ก็คุยเล่นกันได้ กินข้าวคนเดียวบ้างบางที แต่ส่วนใหญ่ไปกับแฟนแล้วก็เพื่อนๆแฟน ถามว่าอยากมีเพื่อนอีกมั้ย ตอนนี้อยากมีแต่ทำไม่ค่อยเป็นแล้ว 555+ ถ้าย้อนอดีตได้คงไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้ก็แฮปปี้ดีเพราะมีแฟนและเพื่อนกินข้าวด้วย อิอิอิ จากคุณ : ~เด็กหญิงฟันหน้าสามซี่~ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 16:37:19

ความคิดเห็นที่ 21 1. ได้ แต่ก็ลำบากอยู่เหมือนกัน ตอนที่เราเรียนอยู่ก่อนเข้ามหาลัย ก็เข้ากลุ่มลำบาก เพราะไม่มีเพื่อนสนิทสักคน พอเข้ามหาลัยค่อยดีขึ้นหน่อย เริ่มมีกลุ่มที่สนิทกันขึ้น ก็เลยทำงานกลุ่มง่ายขึ้น แต่เราก็ยอมรับว่า มีบางช่วงที่อยู่ตัวคนเดียวเหมือนกัน 2. วัยทำงาน เราว่าคบได้ แต่อย่าไว้ใจมากนะคะ เราก็ยังมีพูดคุยเรื่องสัพเพเหระได้ แต่ก็ต้องดูว่า เรื่องไหนควรพูด ไม่ควรพูด เราก็มีที่พอคุยกันได้อยู่ ส่วนเป้าหมายชีวิตนี่ มีอยู่แล้ว คือ ทำงานสักพัก เรียนภาษา แล้วออกมาทำงานแปลที่บ้าน หรือทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ และก็ให้เงิพ่อกับแม่ใช้ เก็บเงินซื้อของที่อยากซื้อก็พอแล้ว 3. มีแน่นอนค่ะ และไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ด้วยในสังคมนี้ เราเองก็เป็นคนประเภทนั้น ชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบเข้าสังคม เพียงแต่เราวางตัวยังไงให้เข้ากับสังคมมากกว่า ตอนเด็กๆ ไม่มีเพื่อน เพราะถูกรังแก ดูถูกเป็นประจำ จนเราไม่ค่อยไว้ใจใคร พอโตขึ้นเข้ามัธยม ก็จำเป็นต้องปรับตัว เพราะช่วงนี้จะมีงานกลุ่มเข้ามาบ่อยๆ ไม่เหมือนประถม ตอนมหาลัย ก็ยังมีงานกลุ่มเลย... อยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อนสนิทได้นะคะ ทำอะไรสบายใจดี ไม่ต้องมานั่งรอใครให้เสียเวลา แต่เมื่อถึงคราวจำเป็น เราก็ต้องพยายามปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นด้วย เพราะชีวิตการเรียน การงาน ยังไงก็ต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น อยู่กับสังคมอยู่ดีนั่นละ :) จากคุณ : kurosakura เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 19:56:57

ความคิดเห็นที่ 22 อยากตอบสั้นๆ แต่ขอเล่าเรื่องตัวเองหน่อยละกัน ผมเป็นคนเพื่อนน้อยตั้งแต่เด็ก เพราะไม่ชอบยุ่งกะใคร แต่ก็มีเพื่อนสนิทอยู่บ้าง (เพื่อนแถวบ้าน) พออยู่มหาลัย ผมไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนมัธยมเลย อยู่ๆมันก็เบื่อสังคมนี้ไปเอง เพราะว่าเพื่อนมัธยมมันไม่ค่อยยอมรับผมเท่าไร ไม่มีสิทธิมีเสียงในกลุ่ม เนื่องจากมันเห็นผมเป็นคนเงียบมาตั้งแต่เด็กๆ เลยจะมีช่องว่างกับคนอื่นๆอยู่นิดหน่อย แต่จริงๆผมนิสัยเปลี่ยนไปแล้ว ทิ้งตัวตนเดิมๆที่เป็นคนเงียบๆ พอมหาลัยผมก็กลายเป็นพวกเข้ากับคนง่าย เพื่อนเยอะแยะ รุ่นพี่รุ่นน้องเต็มไปหมด แถมออกจะเป็นพวกมีสิทธิมีเสียงในกลุ่มด้วย (ถ้าเพื่อนมัธยมมาเห็นคงตกใจละ) แต่อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมเก็บตัวเงียบ ปิดใจกับคนอื่นๆ แถมจังหวะมันพอดีกับช่วงเรียนจบด้วย ก็เลยห่างจากเพื่อนมหาลัยไปเป็นปี เริ่มทำงาน.... สักพักก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ เปิดใจอีกครั้ง เริ่มมีเพื่อนมีคนรู้จักมากมาย และแล้วก็ถึงจุดๆนึงที่ผมปิดประตูหัวใจไม่ให้ใครเข้ามาอีกครั้งเป็นเวลา 4-5 เดือน ก็เลยคิดใหม่ว่า "เพื่อนน่ะ มีแค่นิดเดียวก็พอ แล้วก็มีเส้นกั้นไว้ดีกว่า" เพื่อนๆตอนนี้ ผมก็มีพอสมควร แต่ไม่ทำตัวสนิทกับใครแล้วครับ เพื่อนมหาลัยที่ผมเคยหายหัวไป ตอนนี้ผมก็เริ่มกลับมาคุยกับพวกมันบ้างแล้ว คนที่เคยสนิท ผมก็ห่างๆออกมา แต่ไม่ได้ทำตัวน่าเกลียดนะครับ แค่ทำตัวให้ไม่ค่อยว่าง เอาเวลาไปทำอย่างอื่น ถ้าว่างจริงๆก็ไปเที่ยวกันได้เหมือนเดิม ส่วนเรื่องการเข้าสังคมผมไม่มีปัญหาเลย หาเพื่อนใหม่ง่ายๆ สบายๆ แบบเดิมๆ แต่อย่ามาสนิท.... สนิทแล้วปัญหามากมาย น่าเบื่อ 5555 ชอบอยู่คนเดียว...แต่ก็มีสังคมได้ ผมโอเคกับชีวิตแบบนี้ที่สุดแล้วครับ จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 22:11:26

ความคิดเห็นที่ 23 1. เรียนจบได้ค่ะ ไม่เห็นลำบากอะไร 2. พอดีได้ทำงานที่ไม่ต้องทำเป็นกลุ่ม งานใครงานมันไม่เกี่ยวข้องกัน เลยอยู่ได้สบายๆ แถมตอนนี้เปิดร้านเป็นของตัวเองเลยไม่ต้องง้อใคร 3. มีค่ะ เรานี่แหล่ะ แต่ว่าเรามีแฟนที่คบกันตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย(คบกัน18ปีแล้ว) แต่ตอนมหาลัยก็เรียนคนล่ะที่ และมีเพื่อนสนิทอยู่อีกคนคบตั้งแต่ ม.ต้น(คบกันมานานกว่า 20 ปี) แต่ตอนมหาลัยก็เรียนคนล่ะที่อยู่ดี แบบว่าเราเป็นคนไม่ค่อยคบใคร มากคนมากความ แต่โชคดีของเราอย่างนึงที่แฟนเรากับเพื่อนสนิทเข้าใจเรานะเลยคบกันได้ยืด คงเพราะคบกันมาแต่เด็ก เวลาเราเงียบหายเราก็เงียบจริงๆ บางทีติดต่อเราไม่ได้ด้วย แต่ถ้าเราอยากเข้าหาเราก็จะไปหาเอง แฟนชอบบ่นว่าเราไม่รักเค้าบ่อยๆ 555 จากคุณ : Rita_Bunny เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 55 04:07:18

ความคิดเห็นที่ 24 1. จบได้ค่ะ ไม่ยาก 2. เพื่อนร่วมงานต้องมี แต่หลังเลิกงานก็จบ 3. ไม่แน่ใจ เราเองมีเพื่อนน้อยมาก แต่มีครอบครัวที่เข้มแข็ง อบอุ่น มากๆๆ เราก็เลยอยู่ได้ จากคุณ : passaway เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 55 16:47:02

ความคิดเห็นที่ 25 ของเราก็มีเหตุการณ์ฝังใจค่ะ เหอๆ ไว้ใจยากจริงๆคนเรา คนใกล้ตัวทำร้ายกัน เจ็บยิ่งกว่า อยู้กะแฟนสบายใจค่ะ ถามว่ามีไหม ก็มีค่ะ แต่ไม่ได้เล่าทุกเรื่อง เพราะเคยเล่า แล้วมันก็บอกว่าเข้าใจเราๆ พอลับหลัง เอาเราไปนินทา เหอะๆ แต่เราไม่อะไรแล้วค่ะ เรามีชีวิตที่ดี มีความสุข แต่กะคนพวกนั้นก็อยู่กะสังคมจอมปลอมไปละกัน ล่าสุด เห็นคุยกันเป็นกลุ่มดิบดี โอ๊ยรักกันจะตายหวานชื่น ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน มีคนนึงในกลุ่มนั้นคุยกะเรา บอกว่าเกลียดเพื่อนในกลุ่มมาก ชาตินี้จะไม่คุยกันอีก แต่ตอนนี้รักกันจะตาย จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 08:47:55

ความคิดเห็นที่ 26 หากชีวิตคุณไม่มีเพื่อนเลย ไม่มีใครคบ และจริงใจกับคุณ คุณเหงา ไม่รู้จะคุยกับใครได้ ไม่รู้จะระบายกับใคร : คล้ายๆกับเรานะคะ เรามีเพื่อนที่เราเรียกเต็มปากว่าเพื่อนคนเดียวค่ะ ที่เหลือเป็นเพื่อนที่ไม่สนิท แต่เรียนปรึกษางานกลุ่มกันได้ แต่ไม่ใช่เพื่อนสนิท 1.ถ้าคุณเรียนอยู่ คุณจะสามารถเรียนคนเดียว ทำงานคนเดียว เดินคนเดียวจนจบได้มั้ย : ยืนยันว่าได้ค่ะ คือเราเห็นคนอื่นน่ะค่ะ เดินคนเดียว ไปไหนคนเดียวแต่เค้าไม่มีปัญหาการเรียนอะไรนะคะ ตัวเรามีปัญหาค่ะ แต่ตอนนี้เราพอจะปรับตัวได้แล้ว แต่มันจะมีปัญหาตอนต้องร่วมกิจกรรม ก็ได้แต่ท่องคำว่าอดทนค่ะ ^^ 2.ถ้าอยู่ในวัยทำงาน คุณคิดว่าคุณจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้หรือไม่ คุณจะหาอะไรมาเป็นเป้าหมายในการมีชีวิตต่อไป : อยู่ได้ค่ะ เรายังไม่ถึงวัยทำงาน แต่เราเชื่อค่ะว่ามันมีแรงผลักดันบางอย่างให้เราทำงานได้ เป้าหมายหลักคือเงินไว้ดูแลพ่อแม่ ตัวเอง แต่การเติบโตนั่นก็อีกเรื่อง แต่อาชีพเราไม่ตกงานอยู่แล้ว และก็มันไม่่ใช่อาชีพที่ต้องใช้เพื่อนมากมาย 3.คุณคิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกนี้หรือไม่ : มีแน่นอนค่ะ จากคุณ : หิมะสีนํ้าเงิน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 21:12:52

ความคิดเห็นที่ 27 เราเองก็เป็นเหมือนกัน เรียนจบ BBA มา ตอนนี้อายุ 24 ปีแล้ว ตั้งแต่เด็กก็เป็นคนไม่ค่อยชอบพูดชอบจา เกลียดการเรียนมาก ที่เป็นความสุขคือ ม้วน video เรื่องโดราเอมอน กับ DBZ และอื่นๆ ที่เหมือนเป็นความประทับใจที่สำคัญมากในวัยเด็ก ตั้งแต่เด็กเราแทบไม่ได้พูดกับใครเลย มีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวเท่านั้นมั่ง ในตอนช่วงประถม และมีอีกคนตอน มัธยม และตอนมหาลัยก็มีแค่คนเดียวที่เราคุยด้วยจริงๆ ถามว่าเป็นทุกข์ไหม ตอบได้เลยว่า โครตเลยยยยครับบบบบบบบ ข้างนอกเหมือนไม่เป็นไร แต่ลึกๆเจ็บมากกกก เฝ้าถามตัวเอง ทำไมกูเป็นคนไม่พูด ไม่กล้าเริ่มคุยกับเค้าก่อน จนตอนนี้เรียนจบแล้วก็ยังไม่ทำงานเลย ไม่อยากทำ แต่บังเอิญที่บ้านเป็นร้านขายยา พ่อผมเลยบอกว่า ถ้าไม่ทำงานก็ให้ไปเรียนต่อ และ ด้วยความที่ไม่มีทางเลือก เลยต้องไปเรียนเภสัช  เชียงใหม่ ณ เอกชนแพงๆแห่งนึง เรามาเรียนนี่ก็เป็นคนไม่พูดเหมือนเดิม อายุ 24 ปี ต้องไปเรียนกับรุ่นน้องอายุ 18-19 แต่ที่เหมือนเป็นความสุขและความทุกข์ที่ขมขื่น คือ ผมดันไปแอบชอบรุ่นน้องเค้าคนนึง เป็นดาวคณะ เมื่อก่อนตอนเรียนผมก็เคยแอบชอบคนในห้อง ครั้งแรกตอนประถม ครั้งที่สองตอนมัธยม แต่แปลกมากไม่มีตอนมหาลัยที่เก่า แต่พอมาเรียนอีกครั้งที่นี่ นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่ผมแอบชอบผู้หญิงในห้อง แต่ครั้งที่สามนี่มันเป็นเหมือนความรู้สึกที่รู้สึกดีมาก เวลาได้เห็นเค้า อยากช่วยเหลือเค้า อยากเห็นเค้ามีความสุข ไปแอบส่อง facebook เค้าทุกวัน ทุกเวลา แต่ไม่กล้า comment สักนิด ได้แค่แอบ กด like เท่านั้น T___T ยิ่งพอไปดูรูปเข้าใน face ก็ดันเห็นว่ามีแฟนแล้ว โอ้ยยยยยยยยยยยยยย ใจแทบสลายยยยย ถึงรู้ว่าเค้าคงไม่มาชอบคนแบบเราหรอก แต่เห็นเค้าพูดจา บอกรักกับแฟนเค้าทีไร ไม่รู้ทำไม ความรู้สึกอยากตาย ไม่อยากอยู่ มันพุ่งรุนแรงมาก จริงอยู่ผมคงไม่กล้าไปฆ่าตัวตาย แต่ใจมันทรมานมากๆ ยิ่งมาเทอม 2 นี่ เหมือนเธอบอกว่า ปีหน้าอาจจะย้ายไปเรียนที่กรุงเทพแทน ยิ่งทำให้ใจสลายยยยยย จากเดิมที่เค้าคงไม่มาชอบเราหรอก ได้แค่แอบรัก แต่ตอนนี้ ปีหน้าเธอไม่อยู่แล้วววว โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ขออภัยครับที่พล่ามยาวววววว แต่ดีใจจังที่คล้ายๆกับผมด้วย คือ เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ชอบพูดคุย (แต่ที่เจ็บปวด ไอแอบรักครั้งที่สามนี้มากๆ ทุกวันผมวาดฝัน อยากพาเธอไปเที่ยว อยากอยู่กับเธอ แค่เค้ายิ้มมาให้ก็มีความสุขมากแล้ว ด่าตัวเองตลอด ทำไมเราเป็นคนไม่ชอบพูด แค่ความกล้าที่จะคุยกับเขายังไม่มีเลย T____T) จากคุณ : chivu เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 55 22:34:12