ความคิดเห็นที่ 1 อเมริกาได้ตัวพ่อของการสร้างจรวดไปจากเยอรมัน (Von Bruan) ส่วนรัสเซียได้แต่ช่างระดับล่างๆ แต่เจอขุมสมบัติจรวด V2รุ่นล่าสุดที่มีระบบGyro ที่นำสมัยกว่าที่ อเมริกาได้ไปมาก ตอนแรกๆรัสเซียจึงนำโด่ง แต่เพราะไม่มีหัวกระทิมาวิจัยต่องานก็ไปได้ช้า สุดท้ายก็แพ้เมกา เพราะเงินหมด+ล้มเหลวบ่อย   ถ้าสนใจเรื่องประวัติศาสตร์ SpaceRace แนะนำหนัวสือ non-fiction ชื่อ Red moon rising ครับ เพราะพูดถึงประวัติศาสตร์ทั้งทางด้านรัสเซียและอเมริกาไปพร้อมๆกัน เล่มอื่นๆส่วนมากจะมีแต่ฝั่งอเมริกา (แถมชมตัวเองซะเวอร์) อ่อ แถมเล็กน้อยเป็นน้ำจิ้ม ตอนส่งดาวเทียม ICBMยังไม่สำเร็จน่ะครับ ที่ชิงส่งดาวเทียมก่อนเพราะว่า ตอน re-entry ยังไม่สำเร็จ จรวดละลายไปก่อนทุกที แต่เห็นโอกาสนี้ ก็เลยส่ง Sputnik ขึ้นไปเขย่าขวัญอเมริกาไปก่อน ซึ่งSputnik นั้นไม่ได้มีจุดมุ่งหมายอย่างอื่นเลยครับ เป็นแค่ตัวส่งสัญญาณวิทยุออกมา พ่วงกับแบตเตอรี่สองก้อนเท่านั้นเอง แต่ทรงกลมขัดมันวับนั้น เหตุผลเพราะว่า ฝั่ อเมริกา จะได้ส่องเห็นได้ง่ายๆนั้นเอง แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 54 17:23:10 จากคุณ : elvish346 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:19:23

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่บุกยึดเบอร์ลิน สหรัฐได้แปลนพิมพ์เขียวของจรวด (ต้นแบบจรวดทั่วโลกตอนนี้) ได้พิมพ์เขียว พร้อมกับคนที่ทำที่ทำโครงการนี้ไปด้วย รัสเซียบุกยึดเข้าไปทีหลัง ไม่ได้พิมพ์เขียว  ได้แต่ตัวจรวดไปถอดแบบ หลังจากนั้นอีกหลายปีถึงได้คนที่เคยเป็นนักวิทยาศาตร์ในโครงการของเยอรมัน ++++++++++ หลังจากนั้นสหรัฐเอา ผอ.โครงการจรวดของเยอรมันมาทำโครงการของตัวเองในสหรัฐ รัสเซียยังไม่ตั้งไข่เลย   สหรัฐทดลองจรวดลูกแรก รัสเซียเพิ่งทำพิมพ์เขียวเสร็จ + จากคุณ : เทวดาน้อย เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:23:02

ความคิดเห็นที่ 3 ความเชื่อส่วนตัว ผมเชื่อว่าในยุคแรก เป็นเพราะ การครอบงำทางวัฒนธรรมผ่านโลกมายาครับ เพราะ ผมคิดว่า ที่จริงแล้ว การนำคนไปลงบนดวงจันทร์ ที่อเมริกาบอกว่าชนะแล้วนั้น มันยิ่งใหญ่น้อยกว่า 1. การนำสิ่งมีชีวิตขึ้นไปบนอวกาศ 2. การนำมนุษย์ไปบนอวกาศแล้วกลับลงมาได้ และ 3. การอาศัยอยู่บนอวกาศได้นานเป็นปีๆ แต่ที่โลกบอกว่าการนำคนไปลงบนดวงจันทร์ ยิ่งใหญ่มาก เป็นเพราะอิทธิพลของการครอบงำผ่านสื่อ ส่วนในยุคหลัง ผมคิดว่าเป็นเพราะความร่ำรวยของระบบทุนนิยมครับ จากคุณ : รวมพล คนธรรมดา เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:25:21

ความคิดเห็นที่ 4 คห 3 งง นิดหน่อยครับ เพราะการนำมนุษย์ไปลงดวงจันทร์ได้ ก็เท่ากับว่าต้องสามารถทำ3ขั้นนั้นได้แล้วไม่ใช่หรือครับ จากคุณ : NOVA เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:41:39 A:180.183.110.37 X: TicketID:237558

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นด้วยครับว่าอยู่ที่วัดกันอย่างไรมากกว่า จากคุณ : Giuseppe เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:42:20

ความคิดเห็นที่ 6 อืม...สมมุติว่าสหภาพไม่สนอวกาศ แล้ว มีอย่างอื่นน่าสนใจกว่า เช่น HARP Project อเมกาบ้าจรวดก็บ้าไปดิสหภาพอาจมองการไกลกว่าม้าง เลยสนใจสร้างอย่างอื่นที่มีประโยชน์มากกว่า พักหลังเมกาเองก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับโครงการในอวกาศเท่าไรนี่ เริ่ม HARP Project ที่หลังรัสเซียหลายปีเลยทีเดียวเชียว  แล้วที่ว่าแพ้เชนะ นี่เอาอะไรตัดสิน ใครเป็นกรรมการฮะแล้วเค้าวัดกันแค่เหยียบดวงจันทรเหรอ แล้วถ้าสหภาพฉลาดกว่า มองการไกลกว่าเลยไม่ได้ให้ความสำคัญ เพราะการไปดวงจันทรก็ไม่เห็นจะทำได้คนเมกาดูเทพกว่าคนทั่วไปตรงไหน นี่ถือว่าแพ้หรือเปล่า งั้นเมกาก็ปลูกยางพาราแพ้ไทย ปลูกข้าวแพ้ไทยถ้าสหภาพมันเกรียนแกล้งแข่งแต่หลอกให้เมกาบินไปดูลู่ทางก่อน แล้วเห็นว่าไม่มีไรน่าสนใจเลยปล่อยๆไป หรืออาจฮั้วกับ ET ก่อนเมกา ETเลยบอกว่ายังไม่ถึงเวลาเทโนยังไม่พร้อม ไปได้ก็ได้ ก็ไปไม่ไกล เลยยังไม่รีบม้าง ไม่ได้เกรียนนา แค่ไม่ได้เชื่อทุกอย่าที่เค้าบอก เลยคิดเล่นๆดังๆแบ่งกันฟัง จากคุณ : somsannannom เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:42:32

ความคิดเห็นที่ 7 สหรัฐหลัีงจากพามนุษย์ไปบนดวงจันทร์ได้ ผอ.โครงการที่เป็นนาซีเก่า ก็ถูกลอยแพครับ กลับมาเลี้ยงหลานที่บ้าน เป็นยุคที่สหรัฐไม่ทุ่มเทพัฒนาอวกาศเหมือนต้น จากคุณ : เทวดาน้อย เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:46:20

ความคิดเห็นที่ 8 ทุกวันนี้ยังเถียงกันอยู่เลยว่า ตกลงมนุษย์เคยขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์จริงๆรึเปล่า หรือเป็นแค่การถ่ายทำในห้องส่งอย่างรอบคอบ  เพราะซูปเปอร์คอมพิวเตอร์ในยุคนั้น พลังการประมวลผลยังเทียบคอมพิวเตอร์ Pentium ไม่ได้เลย ส่วนจะว่าอเมริกาชนะก็ไม่ถูกนัก เพราะต่อให้การส่งคนไปลงดวงจันทร์เป็นเรื่องจริง แต่โซเวียตก็มีสถานีอวกาศ Mir ที่ให้คนขึ้นไปอยู่เป็นปีๆได้แบบที่อเมริกาทำไม่ได้ครับ จากคุณ : todtoh เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:53:03

ความคิดเห็นที่ 9 คห 8 ใครเถียงกันอ่ะ เค้าเลิกเถียงกันไปนานแล้ว เค้าพิสูจน์ กันไปนานแล้ว ว่า อเมริกา ไปเหยียบ ดวงจันทร์ มาจริง ไปอยู่ไหนมาเหรอ ไหนใครก็ได้เอาข้อมูลมาให้เค้าดูหน่อยสิ จากคุณ : nka เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 17:55:25 A:118.172.130.104 X: TicketID:319049

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าจะพูดมันคงยาวยืดมากเลยครับ เหตุผลมีมากมายทั้งเรื่องเทคโนโลยี นักวิทยาศาสตร์-วิศวกรรมที่เกี่ยวข้อง เศรษฐกิจและการเงิน ถ้าจะพูดถึงจุดเริ่มต้นก็อย่างที่หลายท่านว่ามา รัสเซียเริ่มต้นช้ากว่าหน่อยแต่ไล่ได้รวดเร็วเพราะทุ่มเทในโครงการขีปนาวุธนิวเคลียร์ข้ามทวีป(ICBM) มากกว่าสหรัฐอีก แล้วจากนั้นยังไงต่อ ยาวล่ะครับ โซเวียตจับดาวเทียมดวงแรกใส่ขีปนาวุธข้ามทวีป ยิงขึ้นฟ้าไปข่มสหรัฐสำเร็จจริง แต่ตอนนั้นเทคโนโลยีจรวดของสหรัฐก้าวหน้าไปไกลกว่า สหรัฐคิดค้นเชื้อเพลิงแข็งได้ก่อน และได้รับการสนับสนุนด้วยเงินทุนมหาศาล เลยทำให้โซเวียตโดนไล่ตามทีละน้อย มาถึงยุคชิงลงดวงจันทร์ โซเวียตทำพลาดอย่างร้ายแรงโดยการสร้างจรวดยักษ์ที่มีเครื่องยนต์กับส่วนประกอบเต็มไปหมด (ดูแปลนของ N1 ได้) การทดสอบยิงจรวดผิดพลาดทุกครั้ง โซเวียตเสียนัำกวิทยาศาสตร์จรวดไปมากมาย Saturn 5 ถึงจะใหญ่ แต่ชิ้นส่วนซับซ้อนน้อยกว่า N1 มาก ทำให้มีปัญหาน้อยในการยิง แม้อพอลโล 1 จะเป็นหายนะ แต่เงินทุนมหาศาลของโครงการทำให้งานเดินได้อย่างรวดเร็วมาก นั่นคือเหตุผลหลักๆที่ทำให้สหรัฐชนะการลงดวงจันทร์ ไงต่อ? หลัง 1973 โครงการอพอลโลสิ้นสุด ผมจะไม่บอกว่าใครนำในการสำรวจอวกาศ เพราะไปคนละทางกันเลย สหรัฐเปิดโครงการสำรวจอวกาศส่วนลึกมากมาย และพัฒนาโครงการกระสวยอวกาศ ซึ่งเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในเทคโนโลยีอวกาศอย่างไม่ต้องสงสัย โซเวียตผันตัวเองไปอยุ่ในวงโคจรต่ำ สร้างสถานีอวกาศและเป็นผู้นำด้านนี้ตลอดมาจนถึงโครงการ Shuttle-Mir ในช่วงปี 90 อ๊ะ ผมเล่าเลยไปละสิ หยุดๆ จริงๆมีเหตุผลยิบย่อยอีกมากครับ เป็นเรื่องของสงครามเย็นซะมาก จากคุณ : ECOS (thelegendofm) เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:04:25

ความคิดเห็นที่ 11 คนรัสเซียเอง ก็ไม่รุ้ภูมิใจหรือเปล่า การพัฒนาอวกาศของสหรัฐกับรัสเซ๊ยอยู่ระดับใกล้ ๆ กัน แต่คุณภาพชีวิต สิทธิเสรีภาพ และอื่น ๆ สหรัฐพัฒนากว่าหลายล้านปีแสง ดูก็รู้ว่า ดูดทรัพยากรไปสร้างจรวดหมด จากคุณ : คุณชินโซ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:09:33

ความคิดเห็นที่ 12 คห 9 อย่าใช้บัตรผ่านสิครับ  คนที่พิสูจน์คือใครครับ   ถ้าคืออเมริกา เขาก็ต้องพิสูจน์ให้ดูสมจริงงัย ผมยินดีรับความคิดที่แตกต่างและยอมรับได้เสมอหากเหตุผลนั้นดีกว่าจริง   แต่ภาษาเกรียนๆแบบนี้เห็นแล้วเซ็งครับ จากคุณ : todtoh เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:17:27

ความคิดเห็นที่ 13 คนที่พิสูจน์ ก็ คน ในเวปนี้ แหละครับ และ ดิสคัฟเวอร์  มิสบัตเตอร์ ก็ หาทาง พิสูจ กันครับ หากยังสงสัย ก็ รอคนในนี้ ขุดกระทู้เก่า มาให้ดูครับ จากคุณ : joyrisus เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:20:34

ความคิดเห็นที่ 14 ขออีกรอบ จากที่ดูสารคดี เวิลวอcolor อะไรนั้น โซเวียดเข้าเบอร์ลิน ไปก่อนอเมริกา แค่คงซวย เพราะ นักวิทยาศาสตร์ ดีดี ไปอยู่ฝั่งตะวันตก หมดมั่งครับ อเมริกา เลยได้หัวกะทิไป จากคุณ : joyrisus เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:23:00

ความคิดเห็นที่ 15 ปีหน้า อเมริกา จะ พาคนทั่วไปขึ้นไปเที่ยวอวกาศแล้ว ไปกับยาน VSS Enterprise บริษัท Virgin Galactic ของท่านเซอร์ ริชาร์ด แบรนสัน ไปจองตั๋วดูสิ www.virgingalactic.com จากคุณ : nka เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:33:08 A:118.172.130.104 X: TicketID:319049

ความคิดเห็นที่ 16 คห 12 จุดน่าสงสัยที่ฝ่ายทฤษฏีสมคบคิดยกขึ้นมา โดนยิงตกไปหมดเรียบร้อยแล้วครับ แต่ส่วนใหญ่คนที่เชื่อว่าเป็นการจัดฉาก จะเอาแต่ปิดหูปิดตาไม่ยอมฟังคำอธิบาย ในขณะที่คำถามสำคัญที่ยกขึ้นมาถามพวกนักทฤษฏีสมคบคิดดันตอบกันไม่ได้ อย่างแผ่นสะท้อนที่เค้าเอาไปวางไว้บนดวงจันทร์ เพื่อใช้เลเซอร์ยิงขึ้นไปวัดเวลาสะท้อนเพื่อคำนวนระยะ หอดูดาวหลายๆที่ทั่วโลกก็ยิงเลเซอร์ขึ้นไปให้มันสะท้อนลงมากันตั้งแต่ ตอนที่มันโดนเอาขึ้นไปวางไว้ ถ้าไม่ได้ขึ้นไปมันไปอยู่ตรงนั้นได้ไง หรือถ้าจะบอกว่าสมคบคิดกัน แสดงว่าสหรัฐไปเตี้ยมกับทั่วโลกเลยน่ะนะ จากคุณ : NOVA เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:39:27 A:180.183.110.37 X: TicketID:237558

ความคิดเห็นที่ 17 มะกันไปเหยียมมาจริงๆครับ เรื่องแพ้ชนะ มันจบที่โซเวียตแตกไป เพราะตังหมดนะแหล่ะ สมัยนั้นมะกันทุ่มงบให้นาซาถึงสี่เปอร์เซนของจีดีพี ตอนนี้แค่ศูนย์จุดสามได้มั้ง ตอนนี้ทุ่มให้อาวุธแทน จากคุณ : ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพัน เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:49:18

ความคิดเห็นที่ 18 มายืนยันว่าแผ่นกระจกที่สหรัฐเอาไปวางบนดวงจันทร์เพื่อยิงเลเซอร์วัด เพื่อวัดระยะห่างระหว่างดวงจันทร์ และโลก ยังใช้อยู่ ใช้งานปีละครั้ง จากคุณ : เทวดาน้อย เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:52:34

ความคิดเห็นที่ 19 mechanic ของรัสเซียเหนือกว่า ทางด้านจรวดแม้กระทั่งปัจจุบันนี้ก็ตาม สิ่งที่ อเมริกา ขึ้นมานำหน้ารัสเซีย คือความหลากหลายทางเทคโนโลยี ซึ่งรัสเซียไม่มี นั่นเป็นผลมาจากระบบทุนนิยม ที่ก่อให้เกิดทุนมหาศาล ใช้จ่ายในการค้นคว้าวิจัยหลายๆด้าน เซมิคอนดัคเตอร์ สารกึ่งตัวนำ ระบบสื่อสาร บบ telemetry ต่างๆ ล้วนเป็นสิ่งสำคัญ ในการสำรวจอวกาศ ซึ่งโซเวียตขาดตกบกพร่องไป เพราะเงินทุนของคณะกรรมการกลางพรรคคอมฯ มุ่งจัดสรรไปให้แก่โครงการที่เห็นผลกลับมาเร็วทันตา มันเลยกลายเป็น จรวดต่างๆซะเป็นส่วนใหญ่ ขณะที่อุตฯต่างๆที่ว่ามา มันต้องอาศัยการพัฒนาจากพื้นฐาน มาหลายสิบปี ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คอมมิวนิสต์มองเห็น ดังนั้นศาสตร์ด้าน เครื่องยนต์กลไก พลศาสตร์ของจรวด โซเวียตล้ำกว่าอเมริกามาตลอด แม้กระทั่ง ศาสตราจารย์ รูดอล์ฟ คาลมาน ผู้เสนอทฤษฎี คาลมาน ฟืลเตอร์ ที่โด่งดัง เป็นที่ยกย่องไปทั่ว อเมริกาและนาซ่า แต่ทว่า ทางโซเวียตพัฒนาระบบควบคุมแบบนี้ก่อนไปไกลแล้ว เพราะมันคือระบบตัวแบบ Hidden Markov ที่โซเวียต พัฒนามาใช้กับจรวดก่อนหน้าอเมริกา แต่ไม่เปิดเผย เมื่อมาถึงยุค ดิจิทัลคอมพิวเตอร์ เข้ามารับงานระบบควบคุมจรวดแทนอนาล๊อกแบบเดิมๆ ที่สายไฟยั้วเยี้ยเป็นร้อยๆไมล์ในตัวจรวด โซเวียตก็เลยเสร็จอเมริกาไป ถึงแม้ตัวแบบโมเดล ทางทฤษฎีของโซเวียตด้านนี้จะเหนือกว่าก็ตาม แต่โซเวียตแพ้เพราะขาดเทคโนโลยีสารกึ่งตัวนำที่แข็งแกร่ง มาช่วยสนับสนุน จากคุณ : ว่าด้วยจรวด เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:53:00 A:210.246.73.97 X: TicketID:052378

ความคิดเห็นที่ 20 เงิน จากคุณ : AEOU เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:13:12 A:223.206.222.9 X: TicketID:165031

ความคิดเห็นที่ 21 มะกันชนะด้วยเงิน แต่ถ้าเทียบการส่งคนขึ้นไปอวกาศได้บ่อยที่สุดแล้วต้องยกให้รัสเซียนะ ไปดูเที่ยวบินของลูกเรือ ISS ได้เลยมีแต่ Soyuz ทั้งนั้น จากคุณ : เดอะฟักทองอินเตอร์ เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:15:59

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าเงินพอๆ กัน ผมว่ารัชเซียชนะครับ อย่าลืมสถานีอวกาศเมียร์ เป็นของใคร จากคุณ : ยนย (thanaphop) เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:20:48

ความคิดเห็นที่ 23 เราจะมาเริ่มกันก่อนนะครับ ที่ว่า ใครได้ใครไปจากสงครามโลกครั้งที่ 2 ซึ่งก่อหน้านั้น ทั้ง 2 ชาติต่างมีวิศวกรจรวดของชาติตนเองอยู่ก่อนแล้ว โดยของสหรัฐนั้นคือ โรเบิร์ต กอดดาร์ต ส่วนสหภาพโซเวียตมี คอนสแตนติน ไชออลคอฟกี้ ถ้าจะรวมถึงเยอร์มันด้วยก็ เฮอร์แมน โอเบิร์ต ทั้ง 3 คนคือกลุ่มผู้จุดประกาย และคิดค้นจรวด และวางรากฐานให้กับประเทศของตนไว้อย่างดี แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ทั้ง 2 ชาติ[สหรัฐ,สหภาพโซเวียต]รุกหน้าไปอีกก้าวนึงของโครงการอวกาศคือ การได้ตัววิศวกรของเยอร์มันและแบบแปลนจากโครงการจรวด V-1 และ V-2 และบุคคลที่สหรัฐต้องการตัวมากที่สุดจากเยอรืมันคือ เวออร์เฮอร์ ฟอนบราวน์ หัวหน้าวิศวกรโครงการจรวด V-1-,V-2 ที่พิเนมันเด้ ซึ่งในขณะนั้นจริง ๆ แล้วกองทัพโซเวียตต่างบุกยึดพีเนมันเด้ได้ทั้งหมดแล้ว ในตอนนั้นเหล่าวิศวกรชาวเยอร์มันต่างคิดกันอยู่ว่าจะหันไปร่วมมือให้ฝ่ายไหน ระหว่าง ฝรั่งเศส อังกฤษ สหรัฐ และ สหภาพโซเวียต พวกเค้ามองว่า ฝรั่งเศสคือชาติที่พวกเค้าเกลียด ส่วนอังกฤษก็ไม่น่าจะมีงานที่จะเสนอให้พวกเค้าทำได้ จึงเหลือเพียง สหรัฐและสหภาพโซเวียต โดย ฟอนบราวน์มองว่าหากเค้าจะทำงานให้กับชาติใด ชาตินั้นจะต้องให้ความอิสระต่อสิ่งที่พวกเค้าจะทำ ซึ่งฟอนบราวน์มองเห็นแล้วว่าเค้าควรที่จะเลือก สหรัฐ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:21:31

ความคิดเห็นที่ 24 เอาไปอ่านฆ่าเวลาครับ อันนี้เชื่อแบบ 50-50 นะ เพราะว่าเป็นบทความที่เอามันส์ค่อนข้างเยอะเหมือนกัน http://www.cracked.com/article_19142_5-soviet-space-programs-that-prove-russia-was-insane.html จากคุณ : Munch เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:31:39

ความคิดเห็นที่ 25 ทางสหรัฐนั้นได้ตัวของ ฟอนบราวน์ไปดังหวังพร้อมกับลูกทีมชั้นหัวกระทิของเค้า ส่วนสหภาพโซเวียตนั้นได้พนักงานจากโครงการ V-1,2 ไปได้บางส่วนในระดับล่าง ๆ พร้อมกับแปลนโครงการจรวด V-2 ไปบางส่วน ภาพ ฟอนบราวน์กับทีมงานจากนาซ่า กำลังมองดูการเหยียบดวงจันร์ของนิว อามสตองร์ ในปี 1969 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:47:58

ความคิดเห็นที่ 26 แต่ด้วยความที่สหภาพโซเวียตนั้นมีขุมกำลังความรู้ทางด้านจรวดอยู่ก่อนแล้วตั้งแต่ปี 1920 ทำให้มันไม่ใช่เรื่องยากที่พวกเค้าจะพัฒนามันต่อได้หลังจากได้บางส่วนของ V-2 และผู้ที่เป็นบิดาแห่งประตูสู่อวกาศของสหภาพโซเวียตผู้ที่ทำให้ชาวสหรัฐต้องตกตะลึงและอยู่ในสภาวะหวาดกลัวจนสุดขีดจากแค่เสียง "ปิ๊บ ปิ๊บ"จากดาวเทียมสปุนิต 1 เค้าผู้นั้นคือ เซอร์ไก โคโรเลฟ เค้าคือผู้ที่คิดค้นเครื่องยนต์จรวด เป็นหัวหน้าทีมวิศวกรในการสร้างจรวด วอสตอก ในการพาดาวเทียมสปุนิต 1 ไปโคจรรอบโลก หลังจากนี้ไปตลอด ปี ค.ศ. 1945-1957 มันจะกลายเป็นปีทองที่สุดสำหรับสหภาพโซเวียตในการเปิดโลกสู่อวกาศ โดยที่สหรัฐไม่อาจสู้ได้ แต่ทำไมละ สหรัฐถึงไปดวงจันทร์ได้ก่อนพวกเค้า... ภาพ เซอร์ไก โคโรเลฟ และมนุษย์อวกาศคนแรกของโลก ยุริ กาการิน จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 20:02:43

ความคิดเห็นที่ 27 http://www.youtube.com/watch?v=mefEKqzq8cg Mythbuster - NASA MOON LANDING เขาพิสูจน์แล้วครับ จากคุณ : ฟ้าเขียวใจเดียว เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 20:39:01

ความคิดเห็นที่ 28 ในความเป็นจริงแล้วสหรัฐนั้นมีนักคิดนักประดิษ์ผู้ยิ่งใหญ่อยู่ก่อนแล้วตั้งแต่ปี 1926 นั้นคือ โรเบิร์ต กอดดาร์ต นั้นเอง ผลงานของเค้าตลอดช่วงชีวิตนั้นมีมากมายที่เป้นสิทธิบัตรถึง 200 กว่ารายการ แม้กองทัพจะให้โอกาสเค้า แต่พวกเค้าก็มองข้ามสิ่งที่ โรเบิร์ต กอดดาร์ตสร้างไว้ จนเค้าเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1942 หลังจากนั้นผลงานของเค้าถึงได้รับการยอมรับและยกให้เป็นปูชนียบุคคลของชาติ จากสิ่งที่เค้าสร้างไว้ ต่อมาหลังจากสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 สหรัฐได้ตัวฟอนบราวน์และคณะ ในปี 1946 พวกเค้าจึงเริ่ม ปฎิบัติการณ์คลิปหนิบกระดาษ ขึ้น มีการขนบ้ายชิ้นส่วนในการสร้างจรวด V-2 ได้ 100 ลูกผ่านทางเรือมายังสหรัฐ พร้อมวิศวกร 500 คน ตลอดปี 1946-1952 มีการยิงจรวด V-2 ในนิวแม็กซิโก 64 ครั้ง โดยจะเป็นการทดลองทางวิทยาศาสตร์ซะเป็นส่วนมาก หลังจากนั้นจึงมีการดัดแปลงให้จรวดมีกำลังขับดันมากขึ้น และสามารถขึ้นไปได้สูงถึง 180 กิโลเมตร ซึ่งเป้นชั้นสูงสุดของชั้นบรรยากาศที่ห้อหุ้มโลกเอาไว้ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 20:45:40

ความคิดเห็นที่ 29 เซอร์ไก โคโรเลฟ ถ้าจำไม่ผิด ดันตายซะก่อน สหรัฐเลยชนะไป ใช่มั้ย? จากคุณ : KaMeLRo เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 20:55:11

ความคิดเห็นที่ 30 ในปี ค.ศ. 1949 วันที่ 24 กุมภาพันธ์ ความสำเร็จครั้งยิ่งใหญ่ของสหรัฐก็เริ่มขึ้น จากสหรัฐโดยวิศวกรชาวเยอร์มันพวกเค้าสามารถสร้างจรวด 2 ท่อนแบบสลัดทิ้งได้เป็นลำแรกของโลก และเมื่อพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า สิ่งใดก้ไม่สามารถจะหยุดมันได้ วันนั้นมันได้ขึ้นไปได้สูงถึง 400 กิโลเมตร ไกลกว่าจรวดที่เคยสร้างมาทุกลำบนโลก โดยมันเป็นจรวดต้นแบบที่วิศวกรเยอร์มันคิดค้นขึ้นในช่วง ค.ศ. 1941-1942 โดยมีระยะยิงไกลสุด 5,000 กิโลเมตร จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 21:01:33

ความคิดเห็นที่ 31 กลับมาทางฝั่งสหภาพโซเวียตกันอีกครั้ง ในความจริงแล้วตามที่ผมบอกไว้ว่า สหภาพโซเวียตนั้นมีขุมกำลังทางความรู้ทางด้านจรวดอยู่ก่อนแล้วมากกว่าและก่อนสหรัฐ และพวกเค้ายังสามารถบุกเข้ายึด พิเนมันเด้ฐานทดลองและวิจัยจรวด V-2ของเยอร์มัน ได้ก่อนชาติผู้ชนะสงครามชาติใด พวกเค้าจึงได้แปลนของจรวด V ไปเยอะมาก รวมไปถึงวิศวกรถึง 2,000 คน แต่มันเป้นเพียงวิศวกรระดับกลางถึงล่างซะเป้นส่วนมาก แต่ถึงกระนั้นสหภาพโซเวียตก้ยังห่วงในสิ่งที่ตนเองมีอยู่[ความรู้ด้านจรวด] มันจึงเกิดการแบ่งแยกการทำงานของกลุ่มวิศวกรแบบแปลก ๆ และตลก... นั้นคือ สหภาพโซเวียตจะแยกให้วิศวกรทั้งสองชาติทำงานแยกจากกัน โดยส่วนมากจะให้วิศวกรเยอร์มันเป็นที่ปรึกษา และให้วิศวกรโซเวียตเป็นผู้ลงมือ มีการเปรียบเทียบกันของนักสังเกตการณ์ว่า 10% ของความสำเร็จด้านจรวดของสหภาพโซเวียต มาจากวิศวกรเยอรืมัน แต่ 80% ของความสำเร็จด้านจรวดของสหรัฐนั้นมาจากวิศวกรชาวเยอร์มัน [ชะอุ๊ย..เจ็บจัง อิอิ ขอขำจิ๊ดนึง...] จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 21:19:35

ความคิดเห็นที่ 32 ^ ^ ต่อๆ อ่านกำลังสนุกเลย จากคุณ : หัวปลาทู เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 23:03:28

ความคิดเห็นที่ 33 กลับมาต่อครับ อิอิ ไปที่สหภาพโซเวียตกันต่อครับ สหภาพโซเวียตเองนั้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945 ก็เริ่มโครงการด้านจรวดต่อทันทีจากจรวด V-2 ที่ยึดได้จากเยอร์มันในจำนวนหลายสิบลูก โดยพวกเค้าได้ทำการทดลองยิงจรวด V-2 ไปประมาณ 20 ครั้งที่ แคปูสติสยาร์ ไม่ใกลนักจากกรุงสตาลินกราด ทำให้พวกเค้ามีความมั่นใจและเชี่ยวชาญมากยิ่งขึ้น โดยมี เซอร์ไก โคโรเลฟที่ถูกส่งมาเป้นหัวเรือใหญ่ของการทดลองครั้งนี้ ด้วยความสำเร็จตรงนี้ทำให้ โจเซฟ สตาลิน ได้คิดที่จะสร้างจรวดและขีปนาวุธ จึงได้เปิดสถานบันวิจัย NII-88 ขึ้น และที่นี้เองที่วิศวกรเยอร์มันได้สร้างจรวด V-2 ขึ้นมาใหม่อีกครั้งโดยเรียกมันว่า R-1 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 23:20:31

ความคิดเห็นที่ 34 แหมะ ต่อด่วนเด๋วขาดตอนครับ จากคุณ : ผมไม่เกี่ยวผมมาซื้อลูกชิ้น เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 23:48:44

ความคิดเห็นที่ 35 ในช่วงปี ค.ศ. 1947  สถาบัน NII-88 ได้คิดค้นและวิจัยจรวดที่มีแรงขับดันที่เพิ่มสูงขึ้น เพื่อรับกับการบรรทุก "หัวรบหรือระเบิดนิวเคลียร์" มีการออกแบบจรวด R-2 ให้มีระยะทำการไกลขึ้นจาก จรวด V-2 2 เท่า และตามมาด้วยจรวด R-3 ที่มีระยะทำการไกล 3,000 กิโลเมตร ไกลพอที่มันจะสามารถโดจมตีอังกฤษได้ ***** พูดถึงอังกฤษผมจะขอเล่าเรื่องของอังกฤษนิดนึงในการพาตัวเองเข้าร่วมวงเสวนาภาษาจรวดกับประเทศอื่นเค้าบ้าง... หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อังกฤษนั้นก็เจ็บแค้นจากจรวด V-2 อยู่ไม่น้อย ในปี ค.ศ. 1945 ในเดือนตุลาคม ที่เมืองคุกซ์ฮาเฟิน ของเยอร์มัน มันถูกใช้เป็นจุดยิงจรวด v-2 ถล่มอังกฤษ อยู่หลายครั้งก่อนที่จะถูกอังกฤษเองตามมาบุกยึดได้ในที่สุด ทางกองทัพได้ส่งวิศวกรอังกฤษหลายคนเข้ามาศึกษาหาข้อมูลของจรวด V-2 อย่างสุด ๆ เช่นกัน และทางอังกฤษได้ทำการดึงตัว[บังคับ]วิศวกรจากพิเนมันเด้ 20 คน เข้ามาสร้างจรวดให้แก่อังกฤษ แต่การทดลองและวิจัยต่าง ๆ ต้องหยุดชะงักลงหลังจากนั้นไม่นานเพราะอังกฤษขาดเงินที่จะนำมาทดลองและสร้างจรวดต้นแบบ... ที่เจ็บแสบกับอังกฤษยิ่งกว่านั้นคือ สหรัฐวางแผนหลอกอังกฤษในตอนที่ต่างฝ่ายต่างค้นหาพิมพ์เขียวของจรวด V-2 ซึ่งสหรัฐนั้นสมารถรู้ที่ซ่อนได้ก่อนเพราะผู้นำมันไปซ่อนคือ ตัว ฟอนบราวน์เอง ซึ่งในตอนนั้นเค้ายอมจำนนต่อสหรัฐไปแล้ว และบอกที่ซ่อนแบบแปลนต่อสหรัฐ โดยมันถูกฝั่งอยู่ในเหมืองแร่ในเมือง ดอร์เดนเต็ม ซึ่งสหรัฐนั้นมาถึงก่อน และอังกฤษที่ตามมาถึงอย่างติด ๆ โดยสหรัฐได้หลอกว่า พวกตนนั้นมาวิเคราะห์แร่เหล่านี้ว่าจะมีสารตกค้างของอาวุธเคมีหรือเปล่าเท่านั้น... ซึ่งอังกฤษก็เชื่อ... จบเรื่องอังกฤษต่อโครงการจรวดแต่เพียงเท่านี้ครับ ไปไม่ถึงไหนกับเค้าอะประเทศนี้ ==" ******** จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 23:58:21

ความคิดเห็นที่ 36 ต่ออีกได้ไหมครับ ^_^ จากคุณ : จขกท (Mr.Feynman) เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 00:12:17

ความคิดเห็นที่ 37 กลับมาที่สหภาพโซเวียตอีกครั้ง เมื่อสามารถสร้างจรวดตัวต้นแบบ แบบต่าง ๆ สำเร็จและก้าวหน้าไปมาก จึงทำให้ในปี ค.ศ. 1950 สหภาพโซเวียตตัดสินใจยุติโครงการจรวดที่มีต่อวิศวกรเยอร์มันลงทั้งหมด และส่งกลับประเทศ จนเจ้าหน้าที่และวิศวกรชาวเยอรมันคนสุดท้ายที่เดินทางกับบ้านเกิดครบทั้งหมดในปี ค.ศ. 1953 หลังจากที่สร้างจรวด R-3 ไปได้ไม่มาก การออกแบบก็พบกับปัญหาเพราะวิศวกรโซเวียตและเยอรมันไม่สามารถสร้างเครื่องยนตร์ที่มีกำลังขับที่สูงกว่าได้[ก็เล่นทำงานแยกห้องกันนิ=="] สุดท้ายทำให้โครงการจรวด R-3 ต้องยุติลง เมื่อโครงการจรวด R-3 ล้มพับไป เหล่าวิศวกรโซเวียตก็รีบสร้างโครงการจรวด R-5 ต่อทันที แต่มันถูกลดประสิทธิภาพลงจากที่จรวด R-3 ถูกวางไว้ให้มีระยะทำการ 3,000 กิโลเมตร แต่กับจรวด R-5 มันถูดลดลงเหลือเพียง 1,200 กิโลเมตร โดยการสร้างจรวดและทดลองยิงครั้งแรกสำเร็จในปี ค.ศ. 1953 นับเป็นความสำเร็จเพื่อสานต่อสู่โครงการจรวด R-7 หรือที่เรารู้จักกันใน ICBM นั้นเอง... จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 00:21:21

ความคิดเห็นที่ 38 ผมจะขอหยุดเรืองของทางสหภาพโซเวียตเอาไว้ก่อนนะครับ เราจะกลับมาดูกันที่ทางสหรัฐกันบ้าง หลังจากที่พวกเค้าประสพความสำเร็จในการสร้างจรวด 2 ท่อนแบบสลัดทิ้งได้เป็นผลสำเร็จในปี ค.ศ. 1949 ตามที่ผมได้บอกเอาไว้ หลังจากนั้นในปี ค.ศ.1950 เวอร์เฮอร์ ฟอนบราวน์และทีมงานก็ได้ย้ายสถานที่ทำงานของพวกเค้าไปอยู่ที่ เรดสโตน อาเซนัล ของกองทัพบกสหรัฐที่ ฮัสต์วิลล์ อลาบามา ในปี ค.ศ. 1953 ทีมวิศวกรของฟอนบราวน์ทำการสร้างจรวด[ขีปนาวุธ] "เรดสโตน" ที่มีกำลังมากกว่าจรวด V-2 สามารถบรรทุกระเบิดนิวเคลียร์ไปสู่เป้าหมายได้ไกล 320กิโลเมตร จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 00:43:31

ความคิดเห็นที่ 39 ตรงนี้มันคือหลักในการออกแบบที่แตกต่างกันครับ เป้าหมายในการสร้างขีปนาวุธของสหรัฐและสหภาพโซเวียตนั้นมีความแตกต่างกันนั้นเองครับ สหรัฐนั้นจะสร้างจรวดที่มีขนาดเล็กได้ดีกว่า ส่วนสหภาพโซเวียตนั้นชอบสร้างจรวดที่มีขนาดใหญ่ เหตุผลในส่วนนี้นั้นอาจมาจากการที่สหรัฐนั้นเก่งในเรื่องของไมรโครอิเล็กทรอนิกส์ แต่สหภาพโซเวียตนั้นไม่ค่อยเก่งในด้านนี้ พวกเค้าจึงมีแนวคิดที่สร้างจรวดขนาดใหญ่ ๆ มีกำลังขับดันสูง ************ ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ ส่วนเนื้อหาต่อจากนี้จะมาต่อให้ในวันพรุ่งนี้ครับ (/\) จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 01:01:54

ความคิดเห็นที่ 40 กลับมาต่อนะครับ จากความสำเร็จของ เรดสโตน ทำให้ในปี ค.ศ. 1954 กองทัพอากาศสหรัฐจัดตั้งกรมขีปนาวุธขึ้น เพื่อผลิตขีปนาวุธพิสัยไกลข้ามทวีป เป็นขีปนาวุธธอร์ และขีปนาวุธแอตลาส ซึ่งในเวลาต่อจากนี้อีกไม่นานมันจะกลายมาเป็นจรวดส่งดาวเทียมสำหรับสหรัฐนั้นคือ “แวนการ์ด” จรวดสำหรับการส่งดาวเทียมดวงแรกของสหรัฐนั้นเอง จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 09:54:42

ความคิดเห็นที่ 41 ........ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 10:23:07

ความคิดเห็นที่ 42 เว็บมันค้าง ๆ อะครับ โพสอะไรแทบจะไม่ได้เลย ไว้เที่ยง ๆ ผมจะมาพิมพ์ต่อนะครับ (/\) จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 10:39:18

ความคิดเห็นที่ 43 เว็บมันค้าง ๆ อะครับ โพสอะไรแทบจะไม่ได้เลย ไว้เที่ยง ๆ ผมจะมาพิมพ์ต่อนะครับ (/\) จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 10:40:33

ความคิดเห็นที่ 44 เป็นกำลังใจให้คนข้างบนครับ อ่านเพลินดีจัง จากคุณ : ชมรมชมจันทร์ เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 11:32:47

ความคิดเห็นที่ 45 กลับมาต่อ[อีกครั้งครับ แฮ่ ๆ ] ข้ามกลับไปอีกทีกับสหภาพโซเวียต ซึ่งก่อนหน้านี้ผมได้บอกไปแล้วว่าทางสหรัฐนั้นเริ่มที่จะมีจรวดต้นแบบ แวนการ์ด สำหรับส่งดาวเทียมแล้วในปี ค.ศ.1956 ส่วนสหภาพโซเวียตนั้นพวกเค้ากำลังรุกหน้าไปไกลอีกก้าวหนึ่ง จากความสำเร็จของจรวด R-5 ระยะทำการ 1,200 กิโลเมตร หลังจากนั้นไม่นาน ในต้นปี ค.ศ. 1954 พวกเค้าจึงเริ่มสานต่อโครงการจรวด R-7 ต่อทันที ความจริงแล้วนั้น โครงการจรวด R-7 นั้นมีการริเริ่มอยู่ก่อนหน้านี้แล้วตั้งแต่ปี ค.ศ.1952 แต่มันยังไม่มีความเป็นชี้นเป็นอันเท่าที่ควรเนื่องจากโครงการจรวดของสหภาพโซเวียตนั้นมีการแตกหน่อแตกแขนงไปเยอะมาก ทำให้การวิจัยจรวด R-7 นั้นไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่ รวมไปถึงในช่วงนั้นทางกองทัพนั้นได้มองข้ามของเรื่องวิทยาศสาตร์และดาวเทียม พวกเค้ามองไปแค่สิ่ง ๆ เดียวและจะทำให้มันไปได้ไกลมากที่สุดเท่านั้น นั้นคือ ขีปนาวุธ แต่เซอร์ไก โคโรเลฟ วิศวกรผู้ขับเคลือนโครงการจรวดของสหภาพโซเวียตคนสำคัญกลับมองต่างออกไป เค้ามีความคิดอยู่เสมอว่าจะต้องเสนอให้มีการส่งดาวเทียมขึ้นสู่วงโคจรให้ได้ในสักวัน... และมันคือความคิดของผู้ผลิกโลกสู่อวกาศ... เซอร์ไก โคโรเลฟ ที่แคปูสติยาร์ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:01:55

ความคิดเห็นที่ 46 โหวตเป็นกระทู้แนะนำแล้วขอจัดแบบยาวๆเลยได้ไหมครับ อยากอ่านแบบยาวๆอ่ะ ^_^ จากคุณ : จขกท (Mr.Feynman) เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:02:35

ความคิดเห็นที่ 47 ครับ งั้นสรุปคือ เยอร์มัน เก่งสุด .. อ้าววว จากคุณ : noname เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:11:55 A:203.153.166.116 X: TicketID:111907

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านมันส์มากครับ  น่าเจ็บใจแทนเยอรมันจัง  โดนเค้าขโมยเทคโนโลยีหมดเลย จากคุณ : ฮาตะมงบะ เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:21:36

ความคิดเห็นที่ 49 R-7 คือขีปนาวุธจรวดแบบสองท่อน[สองสเตจ] ที่ทางสหภาพโซเวียตสร้างได้เป็นลำแรก มีระยะทำการไกลกว่า 7,000 กิโลเมตร ไกลกว่าจรวดแบบสองท่อนของสหรัฐที่ได้ต้นแบบจากจรวด V-2 ที่มีพิสัยไกล 5,000 กิโลเมตรโดยประมาณ ถึงแม้สหรัฐจะสร้างขีปนาวุธแบบสองท่อนได้ก่อนพวกเค้า แต่ต่อจากนี้ไปพวกเค้าจะสร้างขีปนาวุธที่มิพิสัยทำการไกลกว่าของสหรัฐและลำใหญ่กว่า [ทางนักวิเคราะห์ต่างมองว่าที่สหรัฐสร้างจรวดแบบสองท่อนได้ก่อน เพราะสหรัฐได้แบบแปลนของโครงการจรวดแบบสองท่อนของเยอร์มันไปนั้นเอง]   แต่หลังจากการเริ่มโครงการจรวด R-7 อย่างเป็นจริงเป็นจังมาตั้งแต่ตอนต้นปี ค.ศ. 1954 เป็นต้นมา ทางสหภาพโซเวียตก็ต้องพบกับความผิดหวังและล้มเหลวอยู่อย่างยาวนานเลยทีเดียว จนกระทั้งในเดือนสิงหาคม ปี ค.ศ. 1957 ปีแห่งความสำเร็จก็วิ่งกลับเข้าสู่สหภาพโซเวียตจนได้ จรวด R-7 ส่งเสียงคำรามกึ่งก้อง พุ่งทยานขึ้นสู่ฟ้า เป้าหมายของมันในครั้งนี้คือ คาบสมุทรคัมชัตคา ที่อยู่ไกลออกไปทางตะวันออกของสหภาพโซเวียต มันไม่มีการติดตั้งหัวรบชนิดใดลงไป การทดสอบประสพผลสำเร็จมันตกถึงที่หมาย ณ ตอนนี้ ICBM ชนิดแรกของโลกได้เกิดขึ้นแล้ว แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 15:43:36 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:25:38

ความคิดเห็นที่ 50 แฮ่ ๆ ต้องขอโทษเพื่อน ๆ ทุกคนด้วยจริง ๆ นะครับที่ตอบช้า พอดีว่าผมเขียนเอาจากความทรงจำบ้าง และเรียบเรียงมาจากหนังสือที่มีอยู่ 1-2 เล่มบ้างให้เนื้อหามันสั้นที่สุด มันเลยออกมาช้า ๆ อะครับ ยังไงก็ต้องขอโทษเพื่อน ๆ ด้วยนะครับ (/\) จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:31:14

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านสนุกมากๆครับ   ขอบคุณ คุณ hideto b1 มากๆครับ จากคุณ : ตี๋อุดร เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:48:53

ความคิดเห็นที่ 52 ในตอนนี้ โคโรเลฟมั่นใจแล้วว่าการส่งจรวดพร้อมดาวเทียมสำหรับเค้านั้นมันจะเป้นไปได้ เพียงแต่ปัญหานั้นอยู่ที่เค้าจะโน้มน้าวกองทัพได้อย่างไรเท่านั้นเองให้เห็นด้วยกับความคิดของเค้า และที่สำคัญในปี ค.ศ. นั้น [1957-1958] จะเป็นปีธรณีฟิสิกส์สากล ซึ่งโคโรเลฟต่างรู้ดีอยู่แก่ใจว่าสหรัฐ[ฟอนบราวน์] ก็คิดไม่ต่างไปจากเค้า นั้นคือการส่งดาวเทียมดวงแรกของโลกขึ้นสู่วงโคจร แต่ตอนนี้ โคโรเลฟนั้นเค้ามี R-7 เป็นจรวดขนส่งได้แล้ว ดังนั้นเค้าจะต้องทำให้โครงการนี้ของเค้าสำเร็จให้ได้ภายในปี ค.ศ. 1957 ด้วยการผลัดดันโครงการของเค้าต่อกองทัพอย่างสุดกำลัง สุดท้ายโครงการส่งดาวเทียมของเค้าก็เกิดขึ้น... หลังจากนี้ชาวสหรัฐจะต้องตกตะลึงกับ หนวดกุ้งลอยฟ้า... ==" แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 23:32:50 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:54:34

ความคิดเห็นที่ 53 กลับไปที่สหรัฐ หลังจากได้เริ่มสร้างโครงการจรวด แวนการ์ดเพื่อส่งดาวเทียมไปยังวงโคจรรอบโลกของกองทัพอากาศสหรัฐ และมันก็จริงตามที่ เซอร์ไก โคโรเลฟคิดเอาไว้ เพราะทางสหรัฐ[ฟอนบราวน์] เองก็คิดที่จะทำการส่งดาวเทียมขึ้นสู่วงโคจรให้ได้ในปี ธรณีฟิสิกส์สากล เช่นกัน แต่ในตอนแรกนั้นทางสหรัฐนั้นจะทำการส่งขึ้นในช่วงปี 1958 ซึ่งพวกเค้าคิดว่าวกเค้าน่าจะพร้อมมากที่สุด ช่วงนี้ฟอนบราวน์เองก็ถูกกดดันหนักจากทางกองทัพสหรัฐเช่นกันในการคิดค้นจรวดขนส่งดาวเทียม ณ ตอนนี้เค้าและคณะทำงานกลับรู้สึกว่าตัวพวกเค้าเองในขณะนี้อยู่ในสถานะที่ไม่ต่างไปจากค่ายแรงงาน ไม่ต่างไปจากช่วงที่ นาซีเยอรมันบังคับให้พวกเค้ามาสร้างจรวด V-2 ทางเซอร์ไก โคโรเลฟ หลังจากได้ไฟเขียวจากกองทัพพวกเค้าก็เริ่มสร้างดาวเทียมดวงแรกของโลกทันที โดยมันใช้เวลาในการสร้างเพียง 1 เดือนครึ่งเท่านั้นเอง....[0*0] มันเป็นความจริงที่ว่า ดาวเทียม สปุนิก 1 นั้นไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าเครื่องรับส่งวิทยุ ที่มีเสาอากาศโผลมาเหมือนหนวดแมว[==" แมวควาย] มีเครื่องวัดอิเล็กตรอนในชั้นบรรยากาศ หนัก 83 กิโลกรัม กว้าง 22 นิ้วครึ่ง พร้อมกันนี้มันจะส่งเสียง ปิ๊บ ๆ ปิ๊บ ๆ กลับมายังโลกทุกพื้นที่ ๆ มันบินผ่าน เมือมองดูมันคือหม้อข้าวต้มลอยได้ดี ๆ นี่เอง โคโรเลฟพร้อมกับทีมวิศวกรช่วยกันประกอบมันโดยใช้เวลาเพียงไม่นาน และทดสอบอุปกรณ์ ผ่านไปได้ด้วยดี ณ ตอนนี้ สหภาพโซเวียตพร้อมแล้วที่จะประกาสให้ทั้งโลก[สหรัฐ] ได้รับรู้ว่าสหภาพโซเวียตนั้นมีเทคโนโลยีที่ทันสมัย ไม่ได้ล้าหลังอย่างที่บางประเทศ[สหรัฐ] คิด... แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 22:40:20 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 13:21:46

ความคิดเห็นที่ 54 กำหนดการในการส่งดาวเทียมดวงแรกของโลกได้ส่งไปถึง โคโรเลฟและทีมงาน มันคือวันที่ 4 ตุลาคม ปี ค.ศ. 1957 เร็วกว่าที่พวกเค้าคิดไว้ถึง 4 เดือน [ว่ากันว่าเป็นการจงใจชิงตัดหน้าสหรัฐ เพราะอะไรเดี่ยวมาอ่านกันครับ] สถานที่ในการส่งดาวเทียมมีขึ้นที่ ทะเลทรายคีซิคุลร์  ไบโคนูร์ คอสโมโดรม อยู่ลึกเข้าไปในคาซัสถานในปัจจุบัน ซึ่งมันคือฐานยิงของจรวด R-7 ทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมานั้นเอง [ถ้าใครนึกภาพไม่ออกลองหลับตานึกถึงเกมส์ call of duty op ดูนะครับที่มีอยู่ด่านหนึ่งที่เราต้องไปทำลายจรวด วอสทอก อันนั้นแหละครับ ฐานยิงของประเทศเค้าละ] เมื่อถึงวันปล่อย ทุก ๆ อย่างเรียบร้อยดี ทั้งโลกต่างเฝ้ามอง โดยเฉพาะชาวสหรัฐนั้นอยู่ในสภาวะแตกตื่นกันมาก เพราะพวกเค้าไม่สามารถที่จะรู้แน่ชัดว่าสิ่งที่จะลอยข้ามหัวพวกเค้ามันคืออะไรกันแน่ มันจะเป้นขีปนาวุธเพื่อถล่มสหรัฐมั้ย มันจะลอยข้ามประเทศพวกเค้าเพื่อสอดแนมรึเปล่า มันจะปล่อยอาวุธเคมีมาลงที่พวกเค้ามั้ย นั้นคือความรู้สึกของชาวสหรัฐในขณะนั้น และในเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสหรัฐ ช่วงเวลานั้นมันคือการถูกตบหน้าครั้งใหญ่... สปุนิก 1 เดินทางขึ้นสู่วงโคจรรอบโลก บนความสูง 956 กิโลเมตรเหนือผิวโลก ใช่เวลาโคจรรอบโลก 1 รอบ ประมาณ 90 นาที ซึ่งก้พอ ๆ กับที่ STS ใช้ในการโคจรรอบโลกในปัจจุบันเช่นกัน ด้วยความที่มันไม่มีเครื่องยนตร์ในการปรับวงโคจร ซึ่งมันเป้นความต้องการของวิศวกรโซเวียตอยู่แล้ว เพราะที่พวกเค้าสร้างสปุนิก 1 ขึ้นมานั้นเป้าหมายเพียงเพื่อการเอาชนะสหรัฐเท่านั้น ดังนั้นสปุนิก 1 จึงมีระยะเวลาในการโคจรรอบโลกที่น้อย ๆ มาก จนในที่สุด วันที่ 3 มกราคม ค.ศ. 1958 หลักจากขึ้นไปไม่กี่เดือนมันก็ลดระดับและเข้าสู่ชั้นบรรยากาศของโลกและเผาไหม้... ภาพในวันที่สปุนิกถูกปล่อย ส่วนหัวแหลม ๆ ตรงปลายของจรวดคือจุดที่ใช้เก็บดาวเทียมสปุนิก 1 นั้นเอง จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 13:49:19

ความคิดเห็นที่ 55 หลังจากการปล่อยดาวเทียมสปุนิก 1 ชาวสหรัฐมึนงงเหมือนถูกไบก้อนเขียวฉีดเข้าที่หน้า แต่ไม่กี่เดือนนับจากนี้พวกเค้าจะช๊อกสุดขีดมากกว่านี้ ในกรุงมอสโคว์ มีการเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่ และทางกองทัพมองเห็นแล้วว่าการส่งดาวเทียมนั้นส่งผลต่อนานาชาติมากแค่ไหน พวกเค้าสนับสนุนโครงการดาวเทียมครั้งต่อไปทันที ทั้ง ๆ น่าคิดที่ก่อนหน้านี้พวกเค้าไม่เห็นคุณค่าของมัน... กลับมาที่สหรัฐกันอีกครั้ง ก่อหน้าที่โครงการจรวดขนส่งดาวเทียมของสหภาพโซเวียตจะสำริตผล สหรัฐนั้นได้มีโครงการจรวดอยู่หลัก ๆ สองโครงการ นั้นคือโครงการจรวด แวนการ์ดของกองทัพอากาศ และโครงการจรวด จูบิเตอร์-ซี ของทีมงาน ฟอนบราวน์ โครงการของกองทัพอากาศสหรัฐนั้นล้มเหลวไม่เป็นท่าเกือบจะทุกครั้ง จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 14:07:30

ความคิดเห็นที่ 56 โครงการจรวดของฟอนบราวน์นั้นทำให้กับกองทัพบกสหรัฐ โดยในปี ค.ศ. 1956 กองทัพบกสหรัฐก่อตั้งองการขีปนาวุธขึ้น ซึ่งต่อมาในอีก 2 ปีให้หลังมันจะกลายมาเป้นองการสำรวจอวกาศที่ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของโลก องค์การ นาซา นั้นเองครับ ในความเป็นจริงอีกเรื่องหนึ่งที่น่าเสียดายสำหรับสหรัฐนั้นคือ ทางทีมงานของฟอนบราวน์สามารถสร้างจรวดต้นจูบิเตอร์-ซี ซึ่งต่อยอดมาจากจรวด เรดสโตนของพวกเค้าเองได้สำเร็จและขึ้นสู่อวกาสได้สำเร็จในวันที่ 20 เดือนกันยายน ปี ค.ศ. 1956 โดยมันขึ้นไปสูงถึง 1,089 กิโลเมตร สูงกว่าจรวด R-7 ที่ส่งดาวเทียมสปุนิกขึ้นสูงวงโคจร แต่ครั้งนั้นมันไม่ไม่ได้มีการติดตั้งดาวเทียมชนิดใดขึ้นไปด้วยเลย เพราะฟอนบราวน์เพียงต้องการทดสอบเครืองยนตร์เพียงเท่านั้น แต่ในเวลาต่อมามันจะได้ทำหน้าที่นั้น และช่วยกู้หน้าประเทศสหรัฐอเมริกา ** ก่อนหน้านี้ในโครงการเรดสโตนนั้นมีการสร้าง จรวด จูบิเตอร์-เอ ขึ้นมาด้วยโดยมันเป็นขีปนาวุธพิสัยกลาง แต่การจะขึ้นสู่วงโคจรจะต้องสร้างจรวดที่มีแรงขับมากขึ้นไปอีก และรับน้ำหนักได้มากกว่า จูบิเตอร์-ซี จึงเกิดขึ้น ภาพจรวด จูบิเตอร์-ซี แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 14:32:28 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 14:26:20

ความคิดเห็นที่ 57 มันคือความจริงที่ผมบอกว่า จรวดแวนการ์ด คือจรวดขนส่งดาวเทียมดวงแรกของสหรัฐ เพราะมันใช่จริง ๆ บางคนอาจสัยสัยว่า มันจะใช่รึ ที่ผมเคยได้ยินมามันไม่ใช่แบบนี้ แต่มันจริงครับ เพียงแต่ว่ามันไปไม่ถึงวงโคจรเท่านั้นเอง ==" ด้วยความที่ตอนนี้สหภาพโซเวียตรุกหน้านำสหรัฐไปแล้ว ทำให้โครงการจรวดแวนการ์ดที่ไม่ค่อยพร้อมอยู่แล้วต้องออกหน้า นำดาวเทียมดวงแรกของสหรัฐไปเข้าวงโคจรรอบโลกให้ได้ หลังจาก สปุนิก ในวันที่ 6 เดือน ธันวาคม ปี ค.ศ. 1957 สหรัฐรีบเร่งในการส่งดาวเทียมเพื่อกู้หน้า ที่ เคป เคเนดี้ [แหลมคานาเวรัล] สหรัฐพร้อมที่จะกู้หน้า สายตานับล้าน ๆ ดวงเฝ้ามองที่จอทีวี เพื่อรอชมการปล่อยจรวดแวนการ์ด เพื่อนำดาวเทียมดวงแรกของสหรัฐขึ้นสู่วงโคจร ที่ฐานปล่อย เมื่อจรวดถูกจุดติด มันเร่งเครื่องทันทีและยกตัวขึ้น เพียงแค่ไม่ถึง 2-3ฟุตมันก็หมดแรงส่งตัดขาดกำลังเอาดื่อ ๆ... และต่อสายตานับล้าน ๆ คู่ มันระเบิดต่อหน้าพวกเค้าคาฐานปล่อย ชาวสหรัฐทั้งช๊อก และ งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 14:57:15

ความคิดเห็นที่ 58 ขอตัวไปทำธุระก่อนครับ ไว้เย้น ๆ จะมาเพิ่มเนื้อหาส่วนต่อไปครับ (/\) ปล ใครอยากได้สารคดีของ MythBusters ตอนพิสูตรการเหยียบดวงจันทร์ แบบภาษาไทย pm มานะครับ จะส่งลิ้งที่ผมอัพให้ครับ*** แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 15:12:16 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 15:07:42

ความคิดเห็นที่ 59 อะโฮ๋ กำลังมันส์เลย สุดยอดมาก คุณhideto b1 จากคุณ : เทวดาตกกระป๋อง เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 15:11:46

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาลงชื่อติดตามอย่างจดจ่อครับ ^ ^ จากคุณ : Dev Nat เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 15:46:47

ความคิดเห็นที่ 61 อ่านถึงนี่ จากคุณ : โสดเสมอเมื่อเจอผู้ชาย เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 15:57:12

ความคิดเห็นที่ 62 ปัญหาการเมืองภายในที่ สหภาพโซวเวียดล่มสลายเป็นประเทศต่าง ๆ หรือเปล่า อาจเป็นเหตุผลนึงในการหยุดชะงักของการพัฒนา จากคุณ : โมกหลวงสีชมพู เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 16:20:55

ความคิดเห็นที่ 63 ต่อครับ ก่อนที่จรวดแวนการ์ดจะจัดงานดอกไม้ไฟ ในวันที่ 3 พฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1957 ทางสหภาพโซเวียตไม่รอช้า ให้ชาวสหรัฐได้ผวากันรอบใหม่ สปุนิก 2 มันคือดาวเทียมชิ้นที่ 2 ที่จะถูกส่งขึ้นสู่วงโคจร แต่ที่สร้างความตื่นเต้นมากที่สุดคือ มันจะนำพาสิ่งมีชีวิตขึ้นไปด้วย นั้นคือสุนัข ในความเป็นจริงแล้ว สปุนิก 2 ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับกับการนำสิ่งมีชีวิตขึ้นไปด้วย ทางโคโรเลฟและทีมวิศวกรก็ยังแปลกใจและงุนงงกับคำสั่งที่ให้นำสุนัขขึ้นไปกับดาวเทียมดวงนี้ด้วย พวกเค้าเลยต้องสร้างที่พักให้กับมัน โดยการบุด้วยฝุกนิ่ม ๆ และ ฉนวนกันความร้อน พร้อมกับยึดมันไว้อยู่กับที่เคลือนไหวได้เพียงเล้กน้อย ให้พอทานอาหารและน้ำได้เท่านั้น และยังมีการฝั่งขั๋วไฟฟ้าเพื่อวัดความดันเลือด ระบบเกื้อชีวิตก็ทำแบบง่าย ๆ ผ่านปั๊มออกซิเจนและขั่วแบตเตอร์รี่ มันบ่งบอกว่าคำสั่งนี้นั้นเร่งรีบแค่ไหน ถึงจะไม่ค่อยสำบูรณ์แบบนักแต่มันก็แข็งแรงพอที่จะนำเจ้า "มุ๊ตนิก" [ชื่อตามที่พวกสหรัฐตั้งให้มัน^^] ขึ้นไปบนวงโคจรได้ และเที่ยวบินนี้ไม่มีขากลับ วิศวกรโซเวียตไม่ได้สร้างดาวเทียมดวงนี้มาเพื่อกลับสู่โลกได้ และความจริงที่ถูกเปิดเผยหลังจากสหภาพโซเวียตล่มสลายคือ เจ้ามุ๊ตนิก[ไลกา] นั้นได้เสียชีวิตเพียงช่วงเวลา 6-7 ชั่วโมงหลังจากขึ้นสู่วงโคจรเพียงเท่านั้น จากอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ติดตั้งอยู่บนสปุนิก 2 บ่งบอกว่าภายในสปุนิก 2 นั้นเกิดความร้อนที่สูงมาก และนั้นอาจจะเป็นสาเหตุของการตายของมัน จะยังไงก็แล้วแต่ ณ บัดนี้สหภาพโซเวียตได้พาโลกไปอีกจุดหนึ่งของการท่องอวกาศหน้าใหม่ และมันยังเป็นการบ่งบอกสหรัฐว่าอีกไม่นานพวกเค้าจะนำมนุษย์ขึ้นไปบนอวกาศ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 20:42:40

ความคิดเห็นที่ 64 จากความผิดพลาดที่เกิดขึ้นทำให้ทั้งประเทศชะงักงัน นี่หมายความว่าเทคโนโลยีของสหรัฐอเมริกาไม่สามารถที่จะสู้กับสหภาพโซเวียตได้อย่างนั้นหรือ แต่กองทัพบกไม่ปล่อยให้ทุกอย่างเงียบงันและรอช้า สายตรงถึงประธานาธิบดีไอเซนเฮาวร์ "ท่านครับเรายังอยู่ในเส้นทาง" 55 วันหลังจากจรวดแวนการ์ดระเบิด ฟอนบราวน์และคณะทำงานก็สร้างจรวด จูบิเตอร์-ซี และดาวเทียม เอ็กพอลเรอร์ 1 ได้สำเร็จ โดยดาวเทียมดวงนี้ติดตั้งอุปกรณ์วิทยาศาสตร์ของ เจมส์ แวน อัลเลน ขึ้นไปด้วย [จนสสามารถตรวจพบรังสีวงแหวนรอบโลก] มันพร้อมอีกครั้งที่ เคปเคเนดี้ ฟอร์ริดา  วันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 1958 เวลาตี 3.48 จรวด จูบิเตอร์-ซี ก็ทยานขึ้นสู่ท้องฟ้ามุ่งหน้าสู่อวกาศ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 20:59:29

ความคิดเห็นที่ 65 ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ทุกฝ่ายโล่งใจ แต่มันก็ไม่น่ายินดีมากนัก เพราะสหภาพโซเวียตนำพวกเข้าไปก่อนแล้ว หลังจากนี้คือเกมส์อวกาศที่สหภาพโซเวียตจะรุกหนักให้สหรัฐวิ่งตาม ถึงแม้ว่าสปุนิก 3 จะไม่สามารถขึ้นสู่วงโคจรได้ก้ตาม และในปี  ค.ศ. 1959 วันที่ 2 มกราคม สหภาพโซเวียตได้สร้างโจทย์อีกชิ้นหนึ่งขึ้นให้สหรัฐต้องนั่งปวดหัวอีกครั้ง พวกเค้าได้ส่งยานลูน่าร์ 1 เดินทางหลุดพ้นจากแรงดึงดูดของโลก และได้ทำการส่งวิทยุติดต่อกลับมายังโลกจการะยะทาง 371,000 ไมล์ ไกลที่สุดเท่าที่สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นจะเดินทางออกไป สหรัฐต้องเดินตามทางของสหภาพโซเวียตอีกครั้ง.. แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 21:33:25 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 21:22:48

ความคิดเห็นที่ 66 เคยอ่านเกี่ยวกับ การแข่งขันเทคโนโลยีด้านบุกเบิก อวกาศ แรกๆนี้ อเมริกา โดนโซเวียต เก็บมิดเลยครับ อเมริกา ปล่อยทีระเบิดบ่อยมาก โซเวียตมนุษย์อวกาศ ขึ้นไปได้คนแรกเสร็จ หลังจากนั้น อเมริกา ก็ ไล่บี้ จนแซง ไปเลย ไม่เห็นฝุ่น เพราะช่วงหลัง โซเวียตล้มเหลว บ่อย ขาดงบ ด้วยแหละ จากคุณ : joyrisus เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 21:53:36

ความคิดเห็นที่ 67 คราวนี้ทั้ง 2 ชาติต่างเริ่มมองไปยังดวงจันทร์... ในความจริงแล้วทางสหรัฐเคยคิดทดลองการนำวิถีในการเดินทางไปยังดวงจันทร์มาแล้วตอนปี ค.ศ. 1958 โดยการใช้จรวด เอเบิ้ล 1  ยิงไปยังดวงจันทร์มาแล้วถึง 9 ครั้ง แต่มันไม่เคยเข้าเป้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว จนในที่สุด ในปี ค.ศ. 1959 ปีเดียวกับที่สหภาพโซเวียตส่ง ลูนา 1 ออกจากแรงดึงดูดของโลก [ความจริงคือลูนา 1 ถูกสร้างให้วิ่งเข้าชนดวงจันทร์นั้นแหละครับ แต่มันพลาดเป้า ทำให้โคโรเลฟเปลี่ยนคำสั่งให้มันส่งวิทยุติดต่อกลับมายังโลกแทน อิอิ] วันที่ 12 กันยายน สหภาพโซเวียตก็สามารถวางพิกัดนำยาน ลูนา 2 วิ่งเข้าชนดวงจันทร์ได้สำเร็จ เป็นชาติแรกของโลกที่สามารถนำสิ่งที่สร้างจากมนุษย์ไปอยู่บนดวงจันทร์[ในสภาพพังยับเยิน] แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 23:34:10 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 21:54:02

ความคิดเห็นที่ 68 แค่นั้นยังไม่พอ โคโรเลฟได้ส่งยาน ลูนา 3 ตาม ลูนา 2 ไปติด ๆ ในเดือนตุลาคม และได้กลายมาเป็นชาติแรกที่สามารถถ่ายภาพด้านหลังของดวงจันทร์ได้เป็นผลสำเร็จ พร้อมกันนี้ในโครงการลูนา โคโรเลฟได้ทำการพัฒนาจรวด R-7 ให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นไปอีกด้วย หลังจากนี้ ใน ค.ศ 1960 เป็นต้นไป จะเป็นการต่อสู่หลัก ๆ ที่การนำคนขึ้นไปสู่อวกาศ ซึ่งจะเป้นการขับเคี่ยวที่ทั้งสองขั่วอำนาจต้องผลานเงินไปจำนวนมาก ภาพอีกด้านของดวงจันทร์ที่มนุษย์ไม่เคยเห็น จากยาน ลูนา 3 ของสหภาพโซเวียต... แก้ไขเมื่อ 31 พ.ค. 54 22:38:25 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 22:36:44

ความคิดเห็นที่ 69 ต่อครับ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 23:13:23

ความคิดเห็นที่ 70 จะเห็นได้ว่าในช่วงยุค 50 นั้นสหภาพโซเวียตนั้นได้ขึ้นไปเป็นผู้นำด้านจรวดและอวกาศอย่างแท้จริง ส่วนหนึ่งนั้นเพราะพวกเค้าได้มีการวางรากฐานมาเป้นอย่างดีตั้งแต่อดีต และเมื่อเริ่มต้นต่อสู่กันในด้านอวกาศ พวกเค้าจึงได้รีดทกความรู้และกำลังมาลงอย่างเต้มที่ มันเป็นการนำความรู้ความสามาถที่พวกเค้ามีอยู่มาใช้อย่างเห้นผล แต่สิ่งเหล่านี้มันจะหล่อเลี้ยงพวกเค้าไปได้อีกนานแค่ไหน... เมื่อมาสู่ยุค 60 ทั้งสองชาติเริ่มคิดแล้วว่าจะต้องทำการนำคนขึ้นไปสู่วงโคจรของโลกให้ได้อย่างเร้วที่สุดเป็นและชาติแรกเสียที สหรัฐริเริ่มโครงการเมอร์คิวรี่ สหภาพโซเวียตริเริ่มโครงการวอสตอก  ที่ต่อยอดอย่างงดงามจากโครงการสปุนิก และจากดาวเทียมสอดแนม เซนิก ภาพดาวเทียมสอดแนมเซนิก ** สหรัฐเป็นชาติแรกที่มีดาวเทียมสอดแนมขึ้นไปโคจรบนโลก จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 23:30:24

ความคิดเห็นที่ 71 ขอตัวไปนอนก่อนครับ เนื้อหามันเยอะมาก แฮ่ ๆ ผมพายายามนำมาเฉพาะที่สำคัญ ๆ นะครับ โดยเฉพาะช่วง 1960-1969 มีการขึ้นไปในอวกาศเยอะมากของทั้งสองชาติ ชนิดที่ขึ้นกันไปถี่ยิ่บเลย ==" ไว้พรุ่งนี้ผมจะมาต่อให้มันจบในยุค 60 ครับ เพราะคิดว่า ในยุค 60 มันเป็นการตัดสินอย่างแท้จริง... ราตรีสวัด์ครับทุกท่าน (/\) จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 23:39:51

ความคิดเห็นที่ 72 เยี่ยมเลยครับ อ่านจนเพลินเลย ขอให้คืนนี้นอนหลับฝันดี มองเห็นยานอวกาศนะครับ จากคุณ : ชมรมชมจันทร์ เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 00:15:37

ความคิดเห็นที่ 73 สรุปว่าต้องขอบคุณ ฮิทเลอร์ ใช่มั้ยครับ ไม่งั้นโลกเราคงไม่พัฒนาเหมือนปัจจุบันนี้ เราอาจจะยังไม่มี iphone ใช้ก็เป็นได้ จากคุณ : น้องหนอนนุ่ม เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 00:36:49

ความคิดเห็นที่ 74 แต่อย่าลืมนะครับว่า โซเวียตก็สามารถส่งหุ่นยนต์บังคับทางไกลไปวิ่งบนดวงจันทร์ได้ก่อนสหรัฐอเมริกา แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 01:54:03 จากคุณ : Manitaya เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 01:53:41

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านถึงนี่แล้ว รออ่านต่อครับ จากคุณ : หัวปลาทู เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 01:58:24

ความคิดเห็นที่ 76 ที่สหรัฐชนะโซเวียตได้เพราะ เขาซื้อตัวนักวิทยาศาสตร์ไทย ไปช่วยสร้าง อุปกรณ์ลงจอดบนดวงจันทร์แล้วทำได้สำเร็วหรือป่าวหละครับ จากคุณ : BOSS เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 03:34:16 A:58.64.111.43 X: TicketID:295959

ความคิดเห็นที่ 77 อ่านมันส์ดี เข้าคิวรออ่านต่อครับ จากคุณ : toronado เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 04:34:06

ความคิดเห็นที่ 78 แวะซื้อหมึกย่างข้าวโพดคั่วนั่งรอ จากคุณ : MagicWrap เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 12:07:35

ความคิดเห็นที่ 79 สตาร์วอร์สฉบับชีวิตจริง จากคุณ : Godgate เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 12:45:57

ความคิดเห็นที่ 80 ในปี ค.ศ. 1959 สหภาพโซเวียตได้เริ่มเปิดศูนย์ฝึกอบรมสำหรับนำนักบินอวกาศขึ้นสู่วงโคจร แพทย์จากกองทัพได้ให้ข้อมูลเสนอแนะมาว่านักบินอวกาศของสหภาพโซเวียตนั้นควรจะต้องมาจากกองทัพอากาสเพราะพวกเค้าน่าจะคุ้นชินกับแรง G มากที่สุด แม้จะมีการโต้เถี่ยงอย่างหนักจากสมชิกพรรคคอมมิวนิสต์ สุดท้ายเซอร์ไก โคโรเลฟ ได้ตัดสินใจว่า ผู้ที่จะเข้ามาสมัครจะต้องเป็นทหารจากกองทัพอากาศ สูง 175-180 เซนติเมตร น้ำหนักไม่เกิน 75 กิโลกรัม มีความแข็งแรงของร่างกายดี และรายละเอียดปลีกย่อยต่าง ๆ อีกนิดหน่อย ในเดือน มิถุนายน ปี ค.ศ. 1959 รายชื่ผู้ที่ผ่านการคัดเลือกและอนุมัติ 200 คน เดือน กันยายน ปีเดียวกัน จากผู้เข้ารับการคัดเลือก 200 คน เหลือเพียง 20 คนเท่านั้นที่ผ่านการทดสอบและสัมภาษณ์ การคัดเลือกและฝึกอบรมทั้งหมดถูกปิดเป็นความลับ ภาพนักบินจากกองทัพอากาศสหภาพโซเวียตขณะสอบข้อเขียน จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 14:38:29

ความคิดเห็นที่ 81 จากภาพ นี่คือเหล่านักบินที่ผ่านการคัดเลือก ตรงกลางที่นั่งอยู่คือโคโรเลฟ ภรรยาและลูก ขวาสุดคือแพทย์ผู้ดูแลนักบิน ในภาพนี้มี ยูริ กาการิน รวมอยู่ด้วย หลังจากนี้เหล่านักบินที่อยู่ในภาพจะเหลืออยู่เพียง 6 คน จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 14:39:50

ความคิดเห็นที่ 82 ทางฝั่งสหรัฐ หลังจากก่อตั้งองค์การนาซาขึ้นมาแล้ว ในปี ค.ศ. 1959 พวกเค้าก็เริ่มริเริ่มโครงการคัดเลือกนักบินอวกาศขึ้นมาทันทีเช่นกัน สำหรับสหรัฐนั้นผู้สมัครทุกคนจะต้องเป็นนักบินทดสอบ หรือเป็นนักบินของกองทัพเท่านั้น มีความสูงไม่เกิน 180 เซนติเมตร หนักไม่เกิน 80 กิโลกรัม มีชั่วโมงบินไม่น้อยกว่า 1500 ชั่วโมงบิน กับเครื่องบินเจ็ทเท่านั้น หลังจากการเซนอนุมัติของประธานาธิบดี ไอเซนเฮาวร์ วันที่ 9 เมษายนพวกเค้าก็ได้กลุ่มบักบินอวกาศสำหรับโครงการเมอร์คิวรี่ โดยมีทั้งหมด 7 คน หรือที่เรียกกันติดปากว่า "เมอร์คิวรี่ 7" จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 14:40:39

ความคิดเห็นที่ 83 ในช่วงฤดูร้อนในปี ค.ศ. 1960 ทางสหภาพโซเวียตได้รับรู้ถึงโครงการเมอร์คิวรี่ที่พัฒนาไปได้มากจนน่าจะนำมนุษย์ขึ้นสู่วงโคจรได้ในเร็ววัน ทำให้โคโรเลฟคิดว่านี่คือช่วงเวลาสำคัญที่พวกเค้าจะต้องรีบนำมนุษย์คนแรกขึ้นสู่อวกาศ จากการคัดเลือกนักบินอวกาศของพวกเค้าอย่างหนัก จนทำให้เหลือ 6 คน และนอกจากการสอบที่ได้คะแนนดีเพียงเท่านั้น ยูริกาการินยังได้คะแนนจากการให้คะแนนจากเพื่อนร่วมฝึกมากที่สุด บัดนี้เค้าคือผู้ที่โดดเด่น... โคโรเลฟวางแผนการของโครงการวอสทตอก ไว้สองส่วนด้วยกันคือ เค้าจะให้ โคราบล์-สปุนิก1-5 เป็นการทดลองตัวแคปซูล ที่จะบรรจุเหล่านักบินที่อยู่ภายในว่ามันจะสามารถทดต่ออวกาศได้แค่ไหน ระบบยังชีพดีเพียงพอหรือไม่ และที่สำคัญการเดินทางกลับโลกมันจะต้องสำเร็จ 100 % เท่านั้น ไม่เช่นนั้นโครงการที่ทำขึ้นมามันคงไม่มีความหมาย จากนั้นจะเป็นการนำยานวอสทตอก 6 เที่ยวบินนำคนขึ้นไปในวงโคจรรอบโลก โคราบล์-สปุนิก1-5 จะเป็นการส่งสิ่งมีชีวิตขึ้นไปอีกครั้งเพื่อทดสอบการยังชีพและการเดินทางกลับโลก ไม่ว่าจะเป็นมะแลงสาป สุนัข พืช จนเมื่อเป็นที่แน่ใจ แคปซูล วอสทตอก 3เค จึงจะถูกส่งขึ้นไปพร้อมมนุษย์คนแรกของพวกเค้าที่จะอยู่ในห่วงของอวกาศ โคราบล์-สปุนิก ทั้ง 5 เที่ยวต่างก็มีทั้งประสพความสำเร็จและล้มเหลวคละกันไป แต่ทุกคนในโครงการต่างมั่นใจแล้วว่าพวกเค้าจะนำคนขึ้นไปสู่อวกาศได้ในไม่ช้าก่อนสหรัฐ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 15:19:00

ความคิดเห็นที่ 84 ภาพเปรียบเทียบยานวอสทตอก ของสหภาพโซเวียต กับ เมอร์คิวรี่ของสหรัฐ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 15:24:35

ความคิดเห็นที่ 85 มีเรื่องน่าคิดอยู่นิดหนึ่งคือ จากโครงการวอสทตอก ซึ่งจำเป็นจะต้องมีการกลับสู่โลก ทางโคโรเลฟและทีมงานได้คิดกันอยู่ว่า จะให้มันลงน้ำหรือลงพื้น แต่คำถามนั้นก็ได้รับคำตอบจากทางกองทัพว่า จะต้องลงพื้นเท่านั้น เหตุผลนั้นเพราะโครงการอวกาศของสหภาพโซเวียตนั้นจัดอยู่ในชั้นความลับของประเทศ และมันถื่อว่าเป็นเทคโนโลยีระดับสูงที่จะปล่อยให้ไปตกอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้ามไม่ได้ ดังนั้นหากมีการส่งกลับของแคปซูลเข้าสู่โลก มันจะต้องลงสู่พื้นดิน และตกลงในกลุ่มประเทศสหภาพโซเวียตเพียงเท่านั้น หากเกิดความผิดพลาดพวกเค้าจะทำการจุดระเบิดที่ติดอยู่กับตัวแคปซูลให้ระเบิดทันทีเพื่อป้องกันการได้ไปของเทคโนโลยีและความลับ และเหตุการณ์นี้ก็ได้เกิดขึ้นแล้วกับ โคราบล์-สปุนิก 3 ที่ส่งสุนัข 2 ตัว แมลงสาป หนูถีบจักร ขึ้นไปโคจรรอบโลก [อิจฉาวะ =="] ขณะทำการลดระดับเพื่อเข้าสู่การกลับสู่โลก จรวดปรับแรงส่งเกิดถูกจุดช้ากว่าที่ถูกกำหนดเอาไว้ ทำให้ โคราบล์-สปุนิก 3 ลอยข้ามน่านฟ้าสหภาพโซเวียตไป เมื่อแก้ไขอะไรไม่ได้ คำสั่งทำลายจึงถูกส่งไป ไม่นานหลังจากนั้น โคราบล์-สปุนิก 3 ก็ระเบิดแตกเป็นเสี่ยง ๆ[บรึ๊ม..กลายเป็นโกโก้ครั้น..]   ภาพสุนัขทั้ง 2 ตัวจาก โคราบล์-สปุนิก 3 [Rip] จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 16:02:03

ความคิดเห็นที่ 86 ปักหมุดไว้ที่ตรงนี้ รออ่านด้วยครับ อ่านมาตั้งแต่ สิบโมงเช้าวันนี้แล้ว จากคุณ : POZZ#II เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 16:10:15 A:124.122.133.159 X: TicketID:314467

ความคิดเห็นที่ 87 กลับไปที่สหรัฐกันบ้างครับ สหรัฐนั้นได้มีความคิดที่จะนำมนุษย์ไปโคจรรอบโลกตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1958 จนถึงปลายปี ค.ศ. 1959 โครงการเมอร์คิวรี่จึงได้รับการอนุมัติ จุดประสงค์ของโครงการเมอร์คิวรี่ก็เช่นเดียวกันกับโครงการวอสทตอกนั้นคือนำมนุษย์คนแรกขึ้นไปบนวงโคจร และรวมไปถึงการทดสอบต่าง ๆ ว่ามนุษย์จะสามารถทนอยู่บนอวกาศได้แค่ไหน จะส่งผลต่อร่างกายอย่างไร เพื่อเป็นพื้นฐานสู่การเดินทางสู่อวกาศที่ไกลขึ้นสำหรับโครงการต่อ ๆ ไป โครงการเมอร์คิวรี่จะอาศัยจรวดเรดสโตนที่พัฒนาไปอีกขั้นนึงเป็นตัวนำส่ง ตัวแคปซูลของเมอร์คิวรี่มองดูจะคล้ายกระดิ่งหรือระฆังบรรทุกนักบินอวกาศได้ 1 คน ภายในนั้นแคบมาก มันมีพื้นที่มากเพียงพอจะให้นักบินอวกาศสหรัฐขยับได้นิดหน่อยเท่านั้น จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 16:37:38

ความคิดเห็นที่ 88 สำหรับสหรัฐนั้นพวกเค้ามองว่าการดำเนินการกลับของแคปซูลของพวกเค้าควรที่จะลงในทะเลโดยทางฝั่งแปซิฟิก [ส่วนนึงเพราะฝั่งแปซิฟิกสหรัฐมีกองเรืออยู่จำนวนมาก และมีฐานทัพที่เพิลฮาเบอร์อยู่ตรงกลางด้วย] เพราะสหรัฐนั้นมองว่าการลงน้ำจะปลอดภัยที่สุดสำหรับนักบินภายใน และหากว่าร่มไม่กางมันยังคงมีโอกาสสูงกว่าในการรอดชีวิตของนักบิน และที่สำคัญพวกเค้านั้นมั่นใจในการคำนวนจุดตกของทางวิศวกรของพวกเค้าว่ามันจะแม่นยำ รวมไปถึงอุปกรณ์ส่งสัญญาณภายในแคปซูล การวางแผนของโครงการเมอร์คิวรี่คือ จะทำการส่ง เมอร์คิวรี่ 1 และ 2 ขึ้นไปก่อนโดยจะไม่นำมนุษย์ขึ้นไป เพื่อเป้นการทดสอบระบบยังชีพและการดำเนินการกลับ หากทุกอย่างเป็นไปตามแผนพวกเค้าจะส่งเมอร์คิวรี่ 3 พร้อมนักบินอวกาศขึ้นไป ภาพสแตมป์ของสหรัฐที่สร้างเพื่อเป็นเกียรติแก่โครงการเมอร์คิวรี่ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 16:50:37

ความคิดเห็นที่ 89 ใครจะพิมพ์เพิ่มอะไรเข้าไป หรือจะแสดงความคิดเห้นอะไรก็เชิญได้เลยนะครับ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 17:08:21

ความคิดเห็นที่ 90 สหรัฐได้เริ่มส่งเมอร์คิวรี่ 1 และ 2 ในช่วงเดือนมกราคม ปี ค.ศ.1961 และทุกอย่างก็เป้นไปได้ด้วยดี ตอนนี้พวกเค้าก็พร้อมแล้วเช่นกันในการจะนำมนุษย์ไปสู่ห้วงของอวกาศ ภาพศูนย์ควมคุมภารกิจเมอร์คิวรี่ที่ฟอริด้า จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 17:24:33

ความคิดเห็นที่ 91 ช่วงนี้สนุก จากคุณ : Sylphs เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 17:31:24

ความคิดเห็นที่ 92 แต่ก่อนที่ชาวสหรัฐจะได้ดีใจกับผู้นำคนใหม่ พวกเค้าก็ต้องตกใจสุดขีดหลังจากนี้อีกไม่นาน เพราะสหภาพโซเวียตจะทำให้สหรัฐต้องนั่งปวดหัวอีกครั้ง โปรแกรมสำหรับส่ง วอสทตอก 1 ขึ้นสู่วงโคจรพร้อมมนุษย์นั้นเอง โดยมันถูกกดดันอย่างหนักจากกองทัพแดงที่ต้องการเห็นชาวรัสเซียขึ้นไปบนอวกาศก่อนสหรัฐอย่างเต็มแก่ พวกเค้ากดดัน โคโรเลฟอย่างหนักตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว[1960] ยิ่งรายงานจากสายลับ เคจีบีที่ส่งตรงมาถึงมอสโคว์ว่าสหรัฐพร้อมไป ข่าวสารที่ได้ทำให้โคโรเลฟต้องเร่งให้โปรแกรมวอสทตอก 1 ต้องหดสั่นเข้ามา มีการเลือก ยูริกาการินเป็นนักบินอวกาศ อันดับ 1 และ เกรมาน ติตอฟ เป็นนักบินอัน 2[หากมีโอกาสจะมาเขียนเรื่องของการคัดเลือกบุคคลทั้ง 2 ครับ] มีการใช้จรวด R-7 ที่ปรับปรุงใหม่มาในรหัสว่า วอสทตอก 8เค72เค มาใช้ในการขนส่ง วันเวลาในการปล่อยจรวดครั้งประวัติศาสตร์ถูกกำหนดเอาไว้แล้วในวันที่ 12 เมาษายน ค.ศ. 1961 เพียงไม่กี่เดือนหลังจากเมอร์คิวรี่ 1 และ 2 ประสพความสำเร็จเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 18:33:28 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 18:03:25

ความคิดเห็นที่ 93 มันคือการชิงจะหวะกันอย่างแท้จริง โดยในช่วงเวลาดังกล่าวก่อนหน้านั้นสหภาพโซเวียตต้องเจอกับปัญหารุมเร้าอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุของการระเบิดของจรวด ICBM ที่ไบโคนูร์ คอสโมโดรมเมือเดือนตุลาคม ปี ค.ศ. 1960 ที่ทำให้ช่างเทคนิค วิศวกรต่าง ๆ ต้องเสียชีวิตไปมากกว่า 100 คน และนี่เองคืออีกจุดหนึ่งของลางร้ายของหายนะในวันข้างหน้า และยิ่งกว่านั้นในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1961 ในการฝึกตามแผนปกติของนักบินอวกาศ วาเลนติน โบเดียนราฟโก้ เกิดไฟลุกไหม้และเค้าถูกไฟคลอก และเสียชีวิตในเวลา 8 ชั่วโมงต่อมา ที่โรงพยาบาล เรื่องนี้ถูกเก็บเป็นความลับ โดยที่นักบินอวกาศ ยูริกาการินก็ไม่ทราบ เพราะทางกองทัพไม่ต้องการให้พวกเค้าขัวญเสียและขาดกำลังใจ เพราะการปล่อยวอสทตอก 1 นั้นใกล้เข้ามามากแล้ว จนสหภาพโซเวียตล่มสลายทางครอบครัวของ วาเลนติน ถึงได้ออกมาเปิดเผย จากที่กล่าวมาทั้งหมด มันเป็นช่วงเวลาของความเจ็บปวดและล้มเหลวบนความสำเร็จอย่างแท้จริง แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โปรแกรมของวอสทตอกจะไม่เปลี่ยนแปลง ทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนและกำหนดการ... วีดิโอที่ถ่ายไว้ในช่วงที่เกิดการระเบิดที่ ไบโคนูร์ คอสโมโดรม [เลือนไปในช่วงนาทีที่ 10:40 ได้เลยครับ] จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 18:30:48

ความคิดเห็นที่ 94 วันที่ 12 เมษายน ปี ค.ศ. 1961 วันแห่งประวัติศาสตร์ก้มาถึง ยานวอสทตอก 1 ยืนตั้งตระงานอยู่ที่ฐานปล่อย จากหนึ่งในหลาย ๆ ฐาน ในไบโคนูร์ คอสโมโดรม เวลา ตี 5.30 นักบินอวกาศคนแรกของโลกเดินทางมาถึงฐานปล่อยพร้อมกับชุดปรับความดัน ตอนนี้สหภาพโซเวียตพร้อมแล้วที่จะส่งนุษย์อวกาศคนแรกของโลกที่เป็นชาวรัสเซียแท้ ๆ ขึ้นสู่วงโคจร เวลา 6 :00 เจ้าหน้าที่ทุกคนพร้อมโคโรเลฟได้พูดคุยกับ ยูริกาการินนิดหน่อยก่อนจรวดจะถูกจุดสตาร์ท 6 โมง 07 นาที จรวด วอสทตอก-คา จุดระเบิด เสียงดังสนั่น ขายึดฐานจรวดดีดตัวกลับอย่างพร้อมพรียงกัน บัดนี้ มนุษย์อวกาศคนแรกของโลกกำลังจะเป็นของสหภาพโซเวียต จรวดพุ่งขึ้นสูงไปเรื่อย ๆ อย่างปกติ แนวของมันไปได้สวย จนลับสายตา เพียงเวลาไม่นานเค้าก็เข้าสู่วงโคจร ที่ระดับความสูง 327 กิโลเมตรเหนือพื้นโลก ยานวอสทตอกพุ่งเป้นแนวโค้งโคจรรอบโลก 1 รอบ ในเวลา 1 ชั่วโมง 48 นาที และกลับสู่โลกอย่างปลอดภัย บัดนี้โลกมีมนุษย์อวกาศคนแรกแล้ว และสหภาพโซเวียตก็ได้มันไป เป้นการช่วงชิงจังหวะที่สหรัฐนั้นเจ็บใจอย่างถึงที่สุด... ภาพ ยูริ กาการินในชุดปรับความดันก่อนไปที่ฐานปล่อย จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 19:09:10

ความคิดเห็นที่ 95 สหรัฐกลายมาเป็นผู้ตามอีกครั้ง และเพื่อกู้หน้าอีกครั้ง สหรัฐเตรียมการปล่อย เมอร์คิวรี่ 3 ที่จะมีนักบินอวกาศที่ชื่อว่า อลัน เชฟฟาร์ด นักบินกองทัพเรือชาวสหรัฐ ซึ่งจะกลายมาเป็นนักบินอวกาศคนแรกของสหรัฐ แต่โปรแกรมเมอร์คิวรี่ 3 นั้นไม่ได้ถูกกำหนดมาให้โคจรรอบโลก มันถูกกำหนดมาให้พุ่งขึ้นไปเป็นแนวกระสุนวิถี่โค้งและตกลงสู่ท้องทะเล ซึ่งมันไม่ได้ครึ่งหนึ่งของยานวอสทตอก ที่มันสามารถโคจรรอบโลกได้ 1 รอบเต็ม ๆ ฟอนบราวน์หัวเสียมาก แต่เค้าไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เพราะเมอร์คิวรี่ 3 จะต้องรีบปล่อยขึ้นไปให้เร็วที่สุด เพื่อเป้นการยืนยันว่าสหรัฐเองก็พร้อมแล้วเช่นกัน มีนักข่าวถามเค้าก่อนไปกับบเมอร์คิวรี่ 3 ว่า "อลัน ถ้าคุณขึ้นไปเจอกาการิน คุณจะพูดอะไรกับเค้า ผมจะถามเค้าว่าห้องน้ำไปทางไหน อลันพูดหยอกนักข่าว" จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 19:25:00

ความคิดเห็นที่ 96 จากภาพข้างบน ด้วยแววตาของพวกเค้า ทำให้ผมคิดว่า พวกเค้าคงต้องรับกับความกดดันอย่างสูง รับกับความหวังของประเทศ รับกับความหวังของประชาชนภายในประเทศ แววตาของพวกเค้าทั้ง 2 จากภาพด้านบนผมว่ามันสือถึงสิ่งที่พวกเค้ากำลังจะต้องทำและดูมีพลังมากจริง ๆ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 19:31:10

ความคิดเห็นที่ 97 กำหนดการสำหรับ เมอร์คิวรี่ 3 คือ วันที่ 3 เดือน พฤษภาคม ค.ศ. 1961   จรวดที่ใช้ในการขนส่งในครั้งนี้ทางนาซาไว้ใจใช้งาน จรวดเรดสโตน เพราะมีความน่าเชื่อถื่อสูงกว่าจรวดแบบอื่นในขณะนั้นของสหรัฐ โดยมันมีชื่อภารกิจว่า เมอร์คิวรี่-เรดสโตน 3 และตั้งชื่อจรวดขนส่งว่า ฟรีดอม 7 เวลา 14.35 จรวดเรดสโตนก็จุดระเบิด พุ่งทยานขึ้นสู่ฟ้านำมนุษย์อวกาศคนแรกของสหรัฐขึ้นไปสำผัสกับอวกาศเป็นครั้งแรก นับจากเวลาที่พุ่งขึ้นจากฐานจนตกลงทะเล เมอร์คิวรี่ 3 ใช่เวลาไปทั้งสิ้น 15.22 นาที ภาพแคปซูล เมอร์คิวรี่ 3 และอลัน เชฟฟาร์ด ที่กำลังถูกดึงขึ้นจากทะเล ส่วนสีเขียว ๆ ในภาพที่อยู่ในแม่น้ำนั้นเป็นน้ำยาไล่ปลาฉลาม ขอพักก่อนนะครับ แล้วจะมาต่อช่วงดึก ๆ ครับ (/\) แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 19:55:47 จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 19:49:15

ความคิดเห็นที่ 98 ^ ^ รอๆๆ ตกลงทะเลหรือแม่น้ำครับ ดูภาพแล้วเหมือนอยู่ในทะเลมาก แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 54 20:59:45 จากคุณ : หัวปลาทู เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 20:57:38

ความคิดเห็นที่ 99 #97 S-58 หรือเปล่าครับ จากคุณ : หัวปลาทู เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 21:04:18

ความคิดเห็นที่ 100 ขออนุญาตแทรกถามนะครับว่า จรวดแบบต่าง ๆ มันตั้ง หรือยึดกับฐานอย่างไรครับ แบบในรูป 97 หรือเปล่าครับ แล้วเวลาปล่อยจรวด ตัวยึดมันดีดออกอย่างไรครับ อยากทราบจนถึงพวกกระสวยอวกาศด้วยนะครับ รบกวนด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : object เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 00:51:57

ความคิดเห็นที่ 101 ไม่ใช่บั้งไฟของยโสธรหรอกหรอคะ ที่โซเวียตและสหรัฐมาดูงานที่บ้านเรา จากคุณ : DekArtKvc เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 04:11:51

ความคิดเห็นที่ 102 สงสารหมาที่ถูกส่งไปตายบนวงโคจรของอวกาศจังเลยค่ะ เฮ้อ... จากคุณ : คนสุภาพ เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 05:29:37

ความคิดเห็นที่ 103 คำถาม ที่ถาม ดันมีคำตอบ อย่างตรงผั๊วะ ในเล่ม 5-6 ของเรื่องนี้ครับ แนะนำซื้อยกชุด 10 เล่มอ่านครับ สำหรับ แฟน กระสวยอวกาศ เหตุผล ที่ หนังสือตอบ อาจไม่ตรงกับความจริง แต่ ผมว่า ใช่เลย ครับ จากคุณ : เจ้าหญิงน้อยแห่งอันดามัน เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:07:44

ความคิดเห็นที่ 104 ขอโทษที่มาตอบช้าครับ --" พี่หัวปลาทู ลงทะเลครับ อิอิ ส่วนเจ้า เฮลิคอปเตอร์นั้นน่าจะเป็นซีรียร์ของมันอะครับ นาวิกโยธินก็ใช่ชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่ง กองทัพเรือก็เรียกอีกอย่างนึง แต่น่าจะเป็น H-34/S-58 นั้นแหละครับ คุณ object ถ้าเป็นทางฝั่งสหรัฐนั้นต้องเริ่มจากการประกอบขึ้นมาก่อนครับ ในโรงประกอบพาหนะ เมื่อได้เป็นแท่งเป็นอันแล้วจึงเอาวางบนฐานเคลือนย้ายตีนตะขาบ พาออกไปที่ฐานปล่อยหมายเลขต่าง ๆ เมื่อไปถึงฐานปล่อยมันจะยึดติดเข้ากับอาคารบริการ ที่คล้าย ๆ กับปั่นจั่นสูง ๆ นั้นแหละครับ อิอิ เพื่อคอยบริการตัวจรวด หรือกระสวย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไฟฟ้า ระบบควบคุมต่าง ๆ และเชื้อเพลิงเหลว ที่จะต้องเติมก่อนขึ้นบินที่ฐานปล่อยเท่านั้น ส่วนการยึดติดนั้นมันจะมีคานสลัดยึดติดอยู่กับตัวจรวดครับ จะกี่จุดอย่างไรก็ตามการออกแบบของวิศวกร เมื่อถึงเวลาปล่อย มันจะถูดดีดกลับด้วยระบบไฮดอริกส์ครับ ส่วนคานสลัดของกระสวยอวกาศนั้นผมไม่แน่ใจในเรื่องนี้ครับ เพราะไม่มีข้อมูลเลยเห้นแต่รูปบ่อย ๆ ที่มีแท่ง 2 แท่งติดอยู่กับมัน ยังไงให้ท่านอื่นที่ทราบมาตอบก็แล้วกันครับ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:30:01

ความคิดเห็นที่ 105 ในรูปนี้คือ ขั้นตอนภารกิจของเมอร์คิวรี่ 3 ตามที่ได้บอกไปครับ จากคุณ : hideto b1 เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 14:35:49