ไม่ได้เป็นทั้งพ่อค้า และไม่ค่อยได้เป็นลูกค้าด้วยเช่นกัน (ผมงก)
แต่บังเอิญบ้านอยู่ซอยห้างที่ว่า เลยได้เดินผ่านแทบทุกวัน
เพราะต้องเดินทะลุมาจาก central ผ่านห้างเพื่อเดินเข้าบ้าน
เคยเดินผ่านๆ ก็บ่อยๆ แอบฟังคนซื้อ-คนขาย ก็หลายครั้ง
บางครั้งก็ต่อราคากันฮาดีนะ ต่อแบบว่าถ้าผมเป็นคนขาย
คงอยากถีบกระเด็นออกไปจากร้าน (ต่อราคาพ่...ง มิงสิขนาดนี้)
แต่ก็อีกเช่นกัน บางครั้งไม่ต้องเดินเข้าร้านหรอก
แค่แวะยืนดูหน้าร้านว่าสินค้ามีอะไรบ้าง (กูอุตส่าห์ยืนยิ้มๆ ให้)
พอไม่ถูกใจสินค้า ก็เดินไปหน้าร้านถัดไป แต่พอหันมองกลับมา
พ่อค้า - แม่ค้า (บางคน) ทำยังกับตูเป็นขอทานที่เดินผ่านหน้าร้าน
ถ้าขี้ :-)ไหลออกมาทางหน้าได้ คงไหลออกมาแล้ว (หน้าปวดขี้มาก)
ก็เข้าใจแหละนะ ว่าทุกคนก็อยากซื้อ-อยากขาย
แต่ก็ใจเขาใจเราหน่อย (ทั้งไอ้คนขาย และคนซื้อ)
ฝรั่งจะชอบคิดว่าคนไทยยิ้มง่าย อัธยาศัยดี
ก็ทำแบบที่ฝรั่งเขาเข้าใจกันไปให้ตลอดเถ้อะะะะะะ