ความคิดเห็นที่ 1 *** “ ถ้าข้ามีเวทมนตร์บ้างก็คงจะดี ”    ดาเรนเวียร์เอ่ยขึ้นหลังจากกลับมานั่งทำงานต่อได้ “ จะได้หายจากตรงนี้ไปโผล่ที่ตรงนู้น   ไปไหนก็ไม่ต้องเดิน   แถมจะเข้าจะออกบ้านใครก็ยังไม่ต้องขออนุญาตเจ้าของบ้านอีก ” “ แขกของนายหญิงอาจจะมีธุระด่วนก็ได้นี่คะ ”  อัยฮีลแก้ต่างแทนผู้ที่ถูกกล่าวถึง “ แล้วคนที่เป็นฝ่ายลุกหนีมาก่อนก็คือท่านเองไม่ใช่หรือคะ ” “ ข้ายอมรับว่าพูดรุนแรงเกินไปหน่อย ”  สีหน้าของดาเรนเวียร์ปราศจากความรู้สึกผิดโดยสิ้นเชิง “ แล้วข้าก็ยังอุตส่าห์คิดจะกลับไปบอกว่าจะเลี้ยงอาหารมื้อเย็นเป็นการไถ่โทษ  แต่เจ้านั่นกลับหายตัว ไปเสียก่อน   ดีเหมือนกัน   ข้าจะได้กินคนเดียวไม่ต้องมีใครแย่ง  ส่วนเจ้านั่นก็เลยอดได้ชิมอาหารฝีมืออัยฮีล  สมน้ำหน้า ”   อัยฮีลได้แต่ส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ   ส่วนเทนนาชเพียงแต่ฟังโดยมิได้ออกความคิดเห็น   เขายกเอกสารตั้งหนึ่งมาวางลงบนโต๊ะทำงานของผู้เป็นนาย    ดาเรนเวียร์ทำตาโตเมื่อเห็นว่าความสูงของมันเกือบจะถึงระดับศีรษะของตนพลางบ่นว่า “ กองกระดาษหรือว่าภูเขากันแน่ ” “ แค่อ่าน   ประทับตรา   กับลงนามเท่านั้นขอรับ ” ดาเรนเวียร์ถอนหายใจยาว ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของคนสนิท   แต่เมื่อนึกถึงพี่ชายนัยน์ตาสีมรกตก็ฉายแววห่วงใยระคนกังวลออกมา “ ข้าต้องจัดการกับภูเขาเอกสาร   แต่ว่าท่านพี่คงต้องเผชิญหน้ากับเทือกเขาเอกสารอยู่  ”             “ อีกไม่เกินสองวันนี้ นายหญิงก็คงต้องกลับไปขอรับ เพราะพิธีบวงสรวงเทพแห่งเหมันต์ใกล้จะมาถึงแล้ว    ” “  ปีนี้ดูเหมือนลมหนาวจะมาเร็วกว่าปีก่อน   หิมะก็เริ่มตกเร็วกว่า  หิมะแรกของฤดูหนาวตกลงมาเมื่อสี่วันก่อน   อีกสามวันก็ต้องทำพิธีบวงสรวงที่มหาวิหารเลอารีเอล ”   พิธีบวงสรวงเทพประจำฤดูหนาวจะกระทำในวันที่เจ็ด   นับจากหิมะแรกของฤดูหนาวในปีนั้นโปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า “  ข้าเกือบจะลืมไปว่าฤดูหนาวปีนี้  มันจะมาพักอยู่ที่นี่ ”  น้ำเสียงและแววตาของดาเรนเวียร์เปลี่ยนไปเป็นราบเรียบแต่เยียบเย็น “  เทนนาช   มันจะมาถึงเอนเดอร์เรียสภายในวันนี้หรือว่าพรุ่งนี้  ” “ จากข่าวที่ส่งมา   น่าจะเป็นตอนสายของวันพรุ่งนี้ขอรับ ” “ แย่จริง ! ”   ดาเรนเวียร์ร้อง “ ปกติข้าก็แสนจะไม่ชอบฤดูหนาวอยู่แล้ว   แล้วปีนี้ยังต้องต้อนรับเจ้าคนน่ารังเกียจให้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันอีก  ” “ ยังมีเรื่องของท่านชายสิงห์ขาวอีกเรื่องหนึ่งค่ะ   เพราะท่านชายจะต้องเข้าร่วมการทดสอบของกองทัพในปีนี้แน่นอน ”  อัยฮีลเอ่ยเตือน อารมณ์ขุ่นมัวของดาเรนเวียร์เลือนหายไปทันที     นางหัวเราะเสียงใสก่อนจะเอ่ยว่า “ น่าสนุกนะ  ศึกราชสีห์ที่ยืดเยื้อไม่จบสิ้นจะได้ตัดสินให้รู้แพ้ชนะเสียที ” คราวนี้เทนนาชถึงกับขมวดคิ้วพลางส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ    เพราะผู้ที่สามารถมองจุดแตกหักของความสัมพันธ์ระหว่างแอลวารอนและเลวิลอตให้เป็นเรื่องสนุกได้   ทั้งแผ่นดินนาซาลอสคงมีแต่นายหญิงของเขาเท่านั้น “ เมื่อปัญหาของเลวิลอตมารวมกับปัญหาของแอลวารอน  อาจจะได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นคำตอบของทั้งสองปัญหานั้น  ”  นัยน์ตาสีมรกตฉายแววครุ่นคิด ...เซฟาร์ลอส  แอลวารอน  กับ  ลาซานาร์ท  เลวิลอต... “  พวกเจ้าคิดว่าทายาทแห่งตระกูลเลวิลอตคนนี้เป็นอย่างไร ” เทนนาชและอัยฮีลหันมามองหน้ากัน     ก่อนที่เทนนาชจะตอบว่า “ ข้าคิดว่านายน้อยท่านนี้   ดูแล้วไม่ได้เป็นเหมือนที่สิงห์ดำควรเป็น   แต่ก็ยังไม่ใกล้เคียงสิงห์ขาว ” “  แต่สำหรับข้า    ข้าสนใจเพียงแค่... ”   ‘รอยยิ้มอำมหิต’ ปรากฏบนใบหน้าของดาเรนเวียร์ “  แท้จริงแล้วเจ้านั่นเป็นสิงห์ในคราบแมวหรือว่าเป็นแมวในคราบสิงห์   กับจะมีประโยชน์อะไรได้บ้างเท่านั้น ” อัยฮีลอดเห็นใจลาซานาร์ทไม่ได้   เพราะหากถูกนายหญิงของนางหมายตาเอาไว้เช่นนี้  นายน้อยสิงห์ดำคงต้องเผชิญชะตากรรมอันหนักหนาสาหัสเสียยิ่งกว่าที่ท่านชายสิงห์ขาวเคยประสบมาอย่างแน่นอน “ ตอนนี้พักเรื่องเจ้านั่นไว้ก่อน   แล้วทำงานกันต่อดีกว่า ”   ดาเรนเวียร์ตัดสินใจกลับมาจัดการกับกองเอกสารตรงหน้า  แต่ขณะที่กำลังจะเริ่มลงมือนั้น   ผู้ที่นางเอ่ยถึงเมื่อครู่นี้ก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากอากาศธาตุ  ตรงเข้ามาคว้าข้อมือนาง     แล้วหันไปบอกกับคนสนิททั้งสองที่ยืนตะลึงเพราะคาดไม่ถึงว่า “  ขออภัยด้วย   ข้าต้องขอยืมตัวนายหญิงของพวกท่านสักครู่  เพราะมีเหตุจำเป็นเร่งด่วนบางประการ   หวังว่าพวกท่านคงเข้าใจ  ” *** ดาเรนเวียร์ยังไม่ทันได้ทักท้วงหรือแสดงกิริยาไม่ยินยอมใด ๆ  ในวินาทีต่อมาลาซานาร์ทก็พานางมาถึงมหาวิหารเลอารีเอลแล้ว  ชายหนุ่มรีบคลายมือจากข้อมือของหญิงสาว   ก่อนจะน้อมศีรษะต่ำ “  ข้าทราบดีว่าการกระทำของข้านั้นแย่มากจนถึงขั้นไร้มารยาท   แต่ว่ามีเรื่องสำคัญจริง ๆ  และท่านเฟเลสจะเป็นผู้ชี้แจงให้ท่านทราบรายละเอียด ” ความรู้สึกผิดอย่างจริงใจที่ฉายชัดในสีหน้าของลาซานาร์ททำให้ดาเรนเวียร์สงบโทสะที่กำลังจะระเบิดออกมาลงไปได้กว่าครึ่ง     “ ก็ได้   ตอนนี้ข้าจะอภัยให้เจ้าเป็นการชั่วคราว...”   แต่นางก็ยังคาดโทษไว้ว่า   “ แต่ถ้าเหตุผลของเจ้าไม่หนักแน่นพอ   ข้าเล่นงานเจ้าแน่ ” ลาซานาร์ทนำทางดาเรนเวียร์ไปยังห้องพักของจาทาน ตอนแรกนางแปลกใจเล็กน้อยที่พบสังฆาจารย์เฟนเนฟที่นั่น “ อาจารย์... ”  ดาเรนเวียร์แสดงคารวะต่อประมุขแห่งศาสนจักร   ก่อนจะเอ่ยถาม “ เกิดอะไรขึ้นคะ ” “ เอริฟถูกพิษของต้นริสโคล ”  ในแววตาของเฟนเนฟมีรอยกังวล “ ถ้าอย่างนั้น    ก็แค่ใช้ต้นฮอร์ซิม... ”  ดาเรนเวียร์ชะงักแล้วนิ่งไป   เพราะหากเฟเลสมีต้นฮอร์ซิม  การรักษาคงดำเนินไปเรียบร้อยแล้ว   และนางก็คงไม่ต้องถูกตามตัวมา “ตอนนี้ในคลังยาของมหาวิหารไม่มีต้นฮอร์ซิมเหลืออยู่เลย” เฟเลสซึ่งก้าวออกมาจากด้านในห้องเอ่ยขึ้นเป็นการยืนยันการคาดเดาของดาเรนเวียร์ “ อย่าว่าแต่ต้นเดียว   แม้แค่เพียงใบเดียวก็ยังไม่มี ” “  อย่าบอกนะว่าบังเอิญสมุนไพรชนิดนี้กำลังอยู่ในภาวะขาดตลาด   ทำให้ร้านขายยาทั่วทั้งนครหลวงก็ไม่มีเหมือนกัน ”  ดาเรนเวียร์เริ่มคาดเดาถึงปัญหาที่เกิดขึ้นได้ราง ๆ “ ขออภัยด้วยที่จำเป็นต้องบอกท่านว่า  บังเอิญเหลือเกินที่ครั้งนี้ท่านเดาถูก ”  สีหน้าอันเคยสงบสำรวมของนักบวชหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นยุ่งยากใจ “  ข้าไม่อยากเดาถูกเลย  ความบังเอิญที่เลวร้าย ”  ดาเรนเวียร์ถอนหายใจ  ก่อนจะหันไปทางลาซานาร์ท “  ข้าตกลงใจยกโทษให้เจ้าเป็นการถาวรแล้ว ” ลาซานาร์ทเกือบจะยิ้มรับเมื่อได้ยิน    เฟเลสมองทั้งสองด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความสงสัยชั่วขณะ  แล้วเริ่มเล่าให้ดาเรนเวียร์ฟังคร่าว ๆ ว่าเขาพาเอริฟเข้าไปดูสมุนไพรหายาก    แต่เด็กชายเผลอทำขวดบรรจุสารสกัดจากต้นริสโคลหล่นแตก    และเมื่ออาการของเด็กชายแย่ลง   จาทานจึงส่งสัญญาณแจ้งข่าวไปถึงลาซานาร์ท “ โดยปกติแล้วไอระเหยของริสโคลไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายมนุษย์   แต่หากใครแพ้พิษของมัน  อาการจะรุนแรงมาก ” ดาเรนเวียร์พยักหน้ารับรู้ “ ถ้าในเอนเดอร์เรียสไม่มี   แล้วเมืองที่อื่นอยู่ใกล้ๆ ก็ไม่มีด้วยหรือ ”   “ สองสามวันก่อน   ข้าได้ข่าวมาว่าทุกเมืองที่อยู่ใกล้กับเอนเดอร์เรียสก็ล้วนแต่กำลังขาดแคลนฮอร์ซิม เช่นเดียวกัน    เวลานี้สถานที่เดียวที่เราพอจะหาฮอร์ซิมได้คงมีแต่เมืองแอตฮีนเท่านั้น ”   “ ข้าเข้าใจแล้ว ”  ดาเรนเวียร์เอ่ยหลังจากได้รับคำตอบ “  บังเอิญว่ามีข้าคนเดียวที่พอจะพูดจากับผู้เฒ่าจอมขวางโลก   เจ้าของสวนสมุนไพรหายากประจำเมืองแอตฮีนรู้เรื่อง   ข้าก็เลยต้องถูกพาตัวมาโดยด่วนด้วยมนตราของท่านจอมเวท   ”   “ ข้าต้องขออภัยด้วยที่... ”  ลาซานาร์ทกล่าวขอโทษอีกครั้ง  แต่ดาเรนเวียร์แทรกขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจนจบ “  ช่างเถอะ   ข้ายกโทษให้เจ้าไปแล้ว  ” หญิงสาววกกลับมาเข้าประเด็นเดิม “ เดินทางไปกลับระหว่างแอตฮีนกับเอนเดอร์เรียสด้วยม้าฝีเท้าจัดจะต้องใช้เวลาสิบวัน  แต่ข้าจะไปและกลับมาภายในห้าวัน   ” “ ข้าเกรงว่าถ้าไม่ได้ฮอร์ซิมมาภายในสองชั่วโมงหลังจากตะวันตกดิน  เอริฟอาจจะไม่รอด ” เฟเลสได้แต่ส่ายหน้า “ เฟเลส ! ”  ดาเรนเวียร์ทำตาโต   “ ไรน์ของข้าถึงจะวิ่งเร็วแค่ไหนก็ยังเป็นแค่ม้าธรรมดานะ  ไม่ใช่ม้าสวรรค์มีปีกบินบนฟ้าได้   ถ้าหากเราเหลือเวลาน้อยเพียงแค่นั้น   ทำไมไม่ให้ลาซานาร์ทใช้เวทมนตร์เดินทางไปแอตฮีนล่ะ  ” “ ข้าไม่สามารถใช้มนตร์ประตูเวทข้ามมิติไปยังแอตฮีนได้  ”  ลาซานาร์ทชี้แจงเหตุผล “ เพราะเวทมนตร์นี้จะใช้ได้เฉพาะกับสถานที่ที่เคยไปหรือเคยเห็น   ” “  ข้อจำกัดบ้าบอแบบนี้มีด้วยหรือ   แล้วทำไมอยู่ดี ๆ เจ้าก็โผล่ไปที่บ้านข้าได้ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยไปและไม่เคยเห็น ”  ดาเรนเวียร์ถามด้วยสีหน้าเหมือนพร้อมจะเอาเรื่องอีกฝ่ายได้ทันที  หากไม่ได้รับคำตอบ “ คือว่า... ”  ลาซานาร์ทแน่ใจว่าตนเองไม่เคยหวั่นเกรงสิ่งใด  แต่บางทีนัยน์ตาสีมรกตคู่นี้อาจเป็นสิ่งแรก “  ข้าเห็นจากความคิดของคนของท่าน  ” ดาเรนเวียร์นิ่งไปครู่หนึ่ง     ก่อนจะตัดสินว่า “ คำอธิบายพอฟังขึ้น ” “  เพราะข้าเดินทางด้วยเวทมนตร์ไม่ได้    ดังนั้นข้าจะใช้วิธีหยุดเวลาในร่างกายของเอริฟไว้     และให้ภูตมนตราของข้าพาท่านไปแอตฮีน ”   “ แต่ข้าไม่เห็นด้วยกับวิธีนี้ ” จาทานซึ่งละจากการเฝ้าดูอาการหลานชายและออกมาได้ยินข้อเสนอนั้นพอดีกลับคัดค้านขึ้น “ ในระหว่างที่หยุดเวลา    เจ้าไม่ควรแบ่งแยกพลังไปให้กับภูตมนตราอีก   เพราะนอกจากอาจจะเกิดความผิดพลาดในการควบคุมขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงสมดุลแห่งกาลเวลาแล้ว  ยังอาจทำให้ตัวเจ้าต้องเสี่ยงกับการใช้พลังเกินขีดจำกัดจนเป็นอันตราย   ”   สีหน้าของชายชรามีแต่ความเป็นทุกข์ “ ข้าเป็นห่วงหลานชายของข้าคนเดียวก็พอแล้ว  อย่าให้ข้าต้องเป็นห่วงเจ้าเพิ่มขึ้นมาอีกคนด้วยเลย  แล้วหากเกิดอะไรขึ้นกับเจ้า   ข้าจะมองหน้าเชเลนซาคอร์นสหายของข้าได้อย่างไร ” จากคุณ : จินตานุภาพ - [ 31 มี.ค. 49 13:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ แม้ข้าจะไม่รู้เรื่องของเวทมนตร์   แต่ข้าก็เห็นด้วยกับท่าน  ข้าต้องไปแอตฮีนเอง ”   ดาเรนเวียร์ตรงไปคว้าปากกาขนนกและกระดาษมาจากโต๊ะตัวเล็กที่มุมห้อง  เขียนข้อความสั้น ๆ ลงไปอย่างรวดเร็ว   ก่อนจะยื่นส่งให้ลาซานาร์ท “ ช่วยส่งจดหมายนี่ไปถึงมือคนของข้าให้เร็วที่สุดด้วย ข้าต้องการความช่วยเหลือบางอย่างจากพวกเขา ” “ แต่ว่า... ”  ลาซานาร์ทมีทีท่าว่าจะทัดทาน “ เราไม่มีเวลาคิดหาวิธีอื่นอีกแล้ว ”  ดาเรนเวียร์ตัดบทเสียงเฉียบขาด    นัยน์ตาสีมรกตแวววาวด้วยความแน่วแน่บอกให้ชายหนุ่มรู้ว่าไม่มีทางเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของนางได้อีก   เขาจึงรับจดหมายจากนางมา  แล้วร่ายมนตร์  เพียงไม่กี่คำกระดาษธรรมดาแผ่นนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นนกสีขาวขนาดเล็ก  และโผบินจากไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า   “ ขอบใจ  ”   นัยน์ตาสีมรกตอ่อนแสงลงชั่วขณะ “ ข้าจะไปและกลับมาภายในสามวัน    แต่ตอนนี้ข้าต้องขอไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทางก่อนนะคะ ท่านอาจารย์ ” ดาเรนเวียร์เรียนให้ประมุขแห่งมหาวิหารทราบด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานพลางหันหลังแล้วเดินออกไปในทันที “ สามวัน   เพียงแค่สามวันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน ”  จาทานกล่าวขึ้นด้วยความสงสัย “ มีคำเล่าขานสืบต่อกันมาว่า  อาชาที่เกิดในราตรีอันมวลดาราล้วนดับแสง   หากแต่มีเพียงหมู่ดาวอาชาที่เจิดจรัส  จะได้รับพรจากเทพแห่งหมู่ดาวอาชาให้มีฝีเท้าว่องไวดั่งพายุ  มีพละกำลังไม่หมดสิ้น  และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย   อาชาที่มีคุณลักษณะนี้หาได้ยากยิ่งนัก   อาจจะมีแค่ตัวเดียวเท่านั้นในนาซาลอส  นั่นคือนั่นคืออาชาคู่ใจของดาเรนเวียร์  ”   เฟนเนฟอธิบาย “  ข้าจะไม่ลืมความช่วยเหลือของนางในครั้งนี้เลย  ”  ความหวังเริ่มปรากฏขึ้นในแววตาของจาทาน “ ลาซานาร์ท  เจ้ายอมเสี่ยงเพื่อช่วยเอริฟ  ข้าขอบใจเจ้ามาก    ขอบใจเจ้ามากจริง ๆ ” “ ท่านจาทานครับ   เอริฟยังเด็ก  เขาต้องมีชีวิตอีกยาวไกล  ข้ายินดีที่จะช่วยเขา ” ลาซานาร์ทเอ่ยเพื่อให้ผู้มากวัยกว่าสบายใจขึ้น  เขารู้จักพลังและขีดจำกัดของตนเองดี  ดังนั้นจึงมั่นใจว่าจะสามารถควบคุมไม่ให้เกิดความผิดพลาดใด ๆ  ได้ *** บานประตูห้องถูกผลักให้เปิดออกอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงดัง   “ นายหญิงคะ ”   อัยฮีลก้าวเข้ามาพร้อมกับเรียกหาผู้เป็นนายด้วยความร้อนใจ   แต่เมื่อกวาดสายตาไปรอบ ๆ และเห็นเฟนเนฟอยู่ในที่นั้น  นางก็ต้องสงบอารมณ์ลงและแสดงคารวะต่อหัวหน้านักบวชแห่งมหาวิหารพร้อมกันกับเทนนาชที่เดินตามหลังนางมา “ ท่านสังฆาจารย์  นายหญิงสั่งให้พวกเราเตรียมสิงจำเป็นสำหรับการเดินทางให้ด่วน   นี่มันเรื่องอะไรกันคะ  นายหญิงจะไปไหน ” “ ไปช่วยชีวิตคน ” ดาเรนเวียร์เป็นผู้ตอบขึ้นเองเพราะกลับมาได้ยินคำถามของคนสนิทพอดี  นางเปลี่ยนเครื่องแต่งกายจากเดิมไปเป็นชุดรัดกุมสีดำสนิทสวมทับด้วยเสื้อคลุมตัวยาวสีเทา  เส้นผมที่เคยปล่อยสยายยาวถูกถักเป็นเปียและพันรวบเก็บไว้เพื่อความคล่องตัว   ทำให้ดวงหน้านวลนั้นแลดูเยาว์อายุลงจนคล้ายจะกลับเป็นดรุณีน้อยแรกรุ่น “ ทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม  เทนนาช ” “ เรียบรอยแล้วขอรับนายหญิง ”   “ ดี ”   คำชมสั้น ๆ ของดาเรนเวียร์ทำให้สีหน้าเรียบเฉยของเทนนาชปรากฏรอยยิ้มขึ้นครู่หนึ่ง  อัยฮีลซึ่งยังคงมีความห่วงใยฉายชัดบนใบหน้าทำท่าจะซักถามสิ่งใดอีก  แต่ดาเรนเวียร์รีบชิงเอ่ยขึ้นว่า “  ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว  ข้าต้องรีบไป   สงสัยอะไรก็ไปถามท่านเฟเลสนะ ” นักบวชหนุ่มเริ่มสังหรณ์ใจว่าหลังจากที่ดาเรนเวียร์ไปแล้ว  เขาคงถูกซักไซ้ไล่เลียงไปจนกว่านางจะกลับมาเป็นแน่ ดาเรนเวียร์มองซ้ายขวา    เฟนเนฟรู้ได้ในทันทีว่านางมองหาใคร “ พวกเขาเข้าไปดูอาการของเอริฟ ” *** ลาซานาร์ทและจาทานหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู    ทั้งสองมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นว่าผู้มาคือดาเรนเวียร์ “ ท่านจาทาน  ข้าขอคุยกับลาซานาร์ทสักครู่ได้ไหมคะ ”   ชายชราซึ่งนั่งเฝ้าดูอาการของหลานชายอยู่พยักหน้าช้า ๆ ดาเรนเวียร์มองไปทางลาซานาร์ทแล้วเดินนำไปยังระเบียงเล็ก ๆ ที่ยื่นออกไปทางด้านทิศเหนือ   นางทอดสายตาไปสู่ความมืดมิดของฟ้าราตรีขณะที่รออีกฝ่ายหนึ่ง “ดูเหมือนว่าชีวิตของเจ้าจะวุ่นวายเพราะเรื่องของคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลาเลยนะ ” หญิงสาวหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของชายหนุ่มมาหยุดอยู่เบื้องหลัง   “ ก่อนจะช่วยคนอื่น    เจ้าแก้ปัญหาของตัวเองได้หรือยัง ”   “  ขออภัย   หากนิสัยของข้าทำให้ท่านไม่พอใจ  ”   ลาซานาร์ทยิ้ม   แต่นัยน์ตาทอแววเศร้า “  อย่าทำหน้าแบบนั้น   ข้าเห็นแล้วรำคาญ ”  ดาเรนเวียร์ทำเสียงดุ  แล้วเสมองไปทางอื่น “ ข้าขออภัยอีกครั้ง  หากทำให้ท่านรำคาญตา ” “ พอได้แล้ว   ข้าจะไม่ว่าอะไรเจ้าอีกแล้วก็ได้  ”  ดาเรนเวียร์แกล้งตวาด   ขณะที่ลอบชำเลืองมองท่าทีของชายหนุ่ม   ชั่วพริบตาหนึ่งนัยน์ตาสีฟ้าคู่นั้นพราวระยับผิดปกติก่อนจะกลับเป็นหม่นหมองดังเดิม   หญิงสาวจึงรู้ตัวว่าตนเองกำลังถูกเอาคืนเข้าให้แล้ว “ ความจริงข้าแค่อยากจะมาบอกเจ้าว่า... ”  ดาเรนเวียร์พยายามระงับโทสะลงด้วยความเยือกเย็น “ ห้ามเหนื่อยตายไปเสียก่อนที่ข้าจะกลับมาถึง ”   ...เพราะข้ายังไม่ได้ใช้เจ้าทำประโยชน์คุ้มค่าให้สมกับที่เจ้าหนีหายไปตั้งสิบปีเลย... “ ขอบคุณที่ท่านเป็นห่วง ”  ลาซานาร์ทคาดไม่ถึงเลยว่าคู่สนทนากำลังคิดอะไรอยู่ ดาเรนเวียร์ซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้มิดชิด ...ข้าต้องเป็นห่วงคนที่ดูน่าจะมีประโยชน์มากอย่างเจ้าอยู่แล้ว   นายน้อยแห่งตระกูลเลวิลอต... “ และขอบคุณมากที่ท่านช่วยเอริฟ ”  ลาซานาร์ทกล่าวอย่างจริงใจ   “ หากจะขอบคุณ  ก็จงขอบคุณที่เกิดมาบนแผ่นดินนาซาลอส   ”  ดาเรนเวียร์ตอบเสียงเรียบ “ เพราะหากเจ้าหนูนั่นไม่ใช่ชาวนาซาลอส  ข้าอาจจะไม่ทำเช่นนี้ก็ได้ ” “ แต่ข้าไม่เชื่อว่าท่านจะนิ่งเฉยอยู่ได้จริงๆ  ในยามที่เห็นความเดือดร้อนของผู้อื่น ” “ ผิดกับเซฟาร์ลอส ”   หญิงสาวส่ายหน้าพลางยิ้มขัน “ รายนั้นชอบว่าข้าร้ายกาจ  ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็เป็นจอมวายร้ายเหมือนกัน ”   น้ำเสียงที่ดาเรนเวียร์ใช้บอกชัดว่าความสนิทสนมระหว่างนางกับญาติผู้พี่ของเขาอยู่ในระดับที่เกินกว่าธรรมดาไปมาก   จนลาซานาร์ทยิ่งสงสัยกว่าเดิม “ ท่านเป็นใครกันแน่ ” “ ข้าไม่ได้เป็นผู้สืบเชื้อสายตระกูลขุนนางใหญ่โต  ไม่ได้เป็นลูกหลานตระกูลวาณิชร่ำรวย  เวลานี้ข้าอยู่ในฐานะศิษย์ฆราวาสของประมุขแห่งมหาวิหารเลอารีเอลเท่านั้น ” “ เราตกลงกันไว้ว่าไม่ว่าข้าจะถามอะไร  ท่านก็จะตอบตามจริงมิใช่หรือ ”  คำตอบที่วกวนนั้นทำให้ลาซานาร์ทแกล้งท้วงนางด้วยการทวนข้อตกลงเดิม “ ข้าบอกว่าจะตอบตามจริง  ไม่ได้บอกว่าจะตอบตามตรงนี่ ”   ดาเรนเวียร์เอ่ยด้วยสีหน้าของผู้ชนะ  แล้วรีบเดินหนีไปทันที *** “ ไรน์    ครั้งนี้เจ้าคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ ”  วงแขนของดาเรนเวียร์โอบรอบคอของอาชาสีขาวสง่างามอย่างอ่อนโยน   เทนนาชนำสัมภาระซึ่งมีเพียงสิ่งจำเป็นจำนวนไม่มากนักมาบรรทุกบนหลังม้าคู่ใจของผู้เป็นนาย   อัยฮีลยังคงเฝ้ามองนายหญิงของนางอย่างกังวล    ในขณะที่เฟนเนฟและเฟเลสเพียงแต่ดูอยู่ด้วยสีหน้าสงบ “ อัยฮีล ไม่ว่าเจ้ากับเทนนาชจะเป็นห่วงมากเพียงใด ข้าก็ต้องไปคนเดียว ”  ดาเรนเวียร์พูดขึ้นเมื่อหันมาเห็นท่าทีกระวนกระวายของคนสนิท   อัยฮีลทราบดีว่านางและเทนนาชไม่สามารถติดตามนายหญิงไปได้  เพราะไม่มีม้าตัวใดในเอนเดอร์เรียสที่จะตามไรน์ได้ทัน   นางจึงพยายามเก็บความห่วงใยไว้ภายใน    เทนนาชส่งดาบเล่มเพรียวซึ่งแม้จะขึ้นชื่อว่าเป็นของนาง    แต่นางแทบไม่เคยใช้ให้   ดาเรนเวียร์รับมาและเอ่ยเพื่อให้ทั้งสองคลายความวิตก “ ถึงฝีมือข้าจะอ่อนหัดอย่างที่เทนนาชมักจะว่าบ่อยๆ   แต่ข้าก็เอาตัวรอดได้  ลองคิดดูสิว่าถ้าข้าให้ไรน์พาหนี    ใครจะตามข้าทัน  ”   “ ข้าน่าจะสวดภาวนา  แล้วอธิษฐานขอให้ทวยเทพทรงคุ้มครองท่าน ”   นักบวชหนุ่มทำท่าจะทำอย่างที่กล่าวจริง ๆ “  เฟเลส  ข้าแค่จะเดินทางไกล  ไม่ได้จะไปออกรบ  ”  ดาเรนเวียร์รีบเบี่ยงเบนประเด็นด้วยการเลี่ยงไปสั่งงานคนสนิท “ บอกกับเรวันยาร์ว่าข้าขอเลื่อนนัดวันพรุ่งนี้ไปเป็นอีกสี่วันแทน   ส่วนภูเขาเอกสารนั่น พวกเจ้าตรวจแล้วแยกเรื่องไม่สำคัญออกไปได้เลย   แล้วก็เรื่องสำคัญที่สุด  กลับไปที่บ้านแล้วบอกพี่ชายด้วยว่า ไม่ต้องห่วง อีกสามวันข้าจะกลับมาเอง ”   แล้วการมอบหมายงานก็ลามมาถึงเฟเลส “ ส่วนท่าน   นอกจากจะต้องดูแลอาการของเอริฟแล้ว   ยังต้องไม่ปล่อยให้เจ้าลูกสิงห์ดำนั่นเป็นอะไรไปอีกคนด้วย ”   ดาเรนเวียร์ส่ายหน้าพลางบ่น “ ไปๆ มาๆ คนใกล้ตัวข้ากลับกลายเป็นญาติสนิทของเจ้านั่นไปหมด  ทั้งเรวันยาร์  เซฟาร์ลอส  ท่านตาแล้วก็ท่านอาเขย ”     สองคำหลังนั้น  ทุกคนทราบดีว่านางหมายถึงสมุหกลาโหมและอัครมหาเสนาบดี ดาเรนเวียร์คว้าสายบังเหียน   เป็นการบอกให้ทุกคนรู้ว่านางกำลังจะออกเดินทาง “ ข้าจะกลับมาถึงเอนเดอร์เรียสก่อนฟ้าสางของเช้าวันทำพิธีบวงสรวงเทพแห่งเหมันต์   รับรองว่าจะไม่มาเข้าพิธีสายแน่นอนค่ะ  ท่านอาจารย์ ” หญิงสาวขึ้นม้าแล้วดึงหมวกเสื้อคลุมขึ้นมาคลุมศีรษะ     ประมุขแห่งศาสนจักรเอ่ยเตือนนางด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ โปรดระวังพระองค์ด้วย ” ผู้เป็นศิษย์น้อมเศียรรับ ก่อนที่อาชาสีขาวจะทะยานไปสู่ความมืดแห่งรัตติกาลอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าสายลม จบบทที่ 7   (พิมพ์ตก+พิมพ์ผิดตรงไหนบอกได้ค่ะ) พบกันใหม่บทหน้าค่ะ จากคุณ : จินตานุภาพ - [ 31 มี.ค. 49 13:14:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เท่าที่ผมอ่านไม่พบคำผิดหรือตกหล่นเลยครับ (ทำได้ไงนี่....อยากทำแบบนี้ได้จัง ยอดมาก) ดาเรนเวียร์ตอนนี้พูดแรงไป(บ้าง)จริงๆ ในขณะที่ลาซานาร์ท(ดูเหมือน)จะใช้ความสงบสยบความเย้ยหยัน (สำนวนใหม่ อิอิ) แต่ก็ไม่ว่ากันเพราะเธอเข้มมาตั้งแต่เปิดตัวครั้งแรกแล้ว มาจนถึงตอนนี้บทที่ได้รับจากผู้กำกับก็ยังคงโดดเด่นและเท่ห์สุดๆ แต่ยังไงผมก็ชอบตอนที่ลาซานาร์ทบุกไป "ยืมตัว" เธอจากโต๊ะทำงานเอาดื้อๆ ฮ่ะๆ...เหมือนเขาจะบอกเป็นนัยๆว่าจ้างฉันก็ไม่กลัวเธอหรอก....ฮี่ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : GTW - [ 1 เม.ย. 49 05:22:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จ๊าก! ช่วงนี้งานสุมเป็นภูเขาเลากา ยังไม่มีเวลาอ่านนะเจ้าคะ แต่มาปะหัวไว้ก่อน ขนาดงานตัวเองยังไม่มีเวลามาปะเรื่องต่อเลยเจ้าค่ะ ไว้วันเสาร์นะวันเสาร์จะเข้ามาอ่านจ้า จากคุณ : run saya - [ วันจักรี 00:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 5 นาซาลอส(NASALOS) : บทที่ 8 (ครึ่งแรก) สถานการณ์บังคับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4364194/W4364194.html จากคุณ : จินตานุภาพ - [ 13 พ.ค. 49 14:10:02 ]