...ตอนที่ 3...
เสียงฮัมเพลงดังมาจากในห้องน้ำ ทำให้ร่างโปรงแสงจุดระบายรอยยิ้มทั้งปากและตา
เขาสำรวจรอบห้องของหญิงสาวอย่างถือวิสาสะ ที่นี่
ไม่เหมือนที่ๆเขาและเมรีเคยอยู่ อะไรหลายอย่างดูแปลกตาไป อาจจะเป็นเพราะกาลเวลาที่เนิ่นนานหลายร้อยหลายพันปี ทำให้วิธีชีวิตคนไม่เหมือนเดิม
สิ่งแรกที่ดึงดูดความสนใจของอีกฝ่าย ภาพหญิงสาวชุดไทยนั่งอยู่บนเก้าอี้ถูกใส่กรอบวิทยาศาสตร์ตั้งไว้เหนือชั้นวางหนังสือ ดวงตาและปากของอีกฝ่ายยิ้มให้กับกล้อง
ภาพนั้นทำเอาเขามองตาค้างเหมือนโดนน็อค
ช่างเหมือน เหมือนเหลือเกิน
ขอบตาอุ่นขึ้นจนเจ้าตัวสัมผัสได้
เสียงเปิดประตูทำให้เขาหันไปมองร่างบางที่เดินออกมาจากห้องน้ำ หญิงสาวที่เขารู้จักและคุ้นเคยเดินออกมาในชุดนอนกางเกงยาวคลุมเข่าลายการ์ตูนที่กำลังฮิตอยู่ในขณะนี้ ทำให้ร่างบางดูเด็กลงกว่าที่เขาเคยพบนาง
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาขัดตาก็คือเจ้าแว่นวงรีที่อยู่บนหน้าของอีกฝ่าย
เมื่อก่อนเมรีไม่เคยใส่เจ้าสิ่งนี้ให้เกะกะใบหน้า แต่มาบัดนี้
อะไรหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป แม้แต่การแต่งกายดูนับวันจักคล้ายการแต่งตัวของผู้ชายไปทุกที
แล้วใจนางเล่าจักเปลี่ยนไปหรือเหมือนเดิม
ถ้าเขาอยากจะทราบ
มีทางเดียวที่จะรู้ ต้องให้นางคืนความทรงจำให้เร็วที่สุด แม้แต่ดอกปริชาติยังมิสามารถฟื้นอดีตชาติของนางได้ แล้วสิ่งใดเล่าที่จักทำให้นางจำข้าได้
ดวงตาเศร้าเพ่งมองอีกฝ่าย
หากเธอมองไม่เห็นเขา
น่าเจ็บปวดเสียยิ่ง ข้าเจอนางแล้ว
แต่ข้ามิสามารถจักได้เคียงคู่ในภพนี้
ดวงตาคมวาววับเมื่อนึกบางอย่างออก
หากข้ามิสามารถเคียงคู่นางได้ในภพนี้ ข้าก็พานางไปยังภพภูมิที่เราทั้งสองจักสามารถเคียงคู่กันได้
แต่
ข้าจะพานางไปได้อย่างไร ในเมื่อตอนนี้นางยังมีชีวิตและเลือดเนื้อ
นี่สิ
ปัญหาที่เขาต้องขบคิด
เสียงหัวเราะของเด็กๆ ทำให้เมรีอดลุกไปดูที่มาของเสียงไม่ได้ เด็กหญิงตัวเล็กๆ หลายคนล้อมวงกันเล่นอะไรบางอย่างที่เจ้าตัวไม่เคยเห็น
พวกเด็กๆ เหล่านั้นยืนล้อมกันเป็นวงกลม มีคนหนึ่งอยู่ข้างใน อีกคนอยู่ข้างนอก คนข้างนอกจะพยายามเข้าไปข้างใน เพื่อนๆ ที่อยู่รอบวงต้องช่วยกันกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าไปได้ ถ้าอีกฝ่ายจับคนที่อยู่ในวงได้ คนสองคนที่กันไม่ได้จะต้องกลายเป็นคนอยู่ในวงและคนอยู่นอกวงแทน
เสียงหัวเราะทำให้เท้าของร่างบางหมายเดินจะไปดูใกล้ หากแต่พอหญิงสาวก้าวไปใกล้ เสียงหัวเราะเหล่านั้นก็เงียบหาย ทั้งหมดหันหน้ามาหาเธอก่อนที่จะยอบตัวถวายความเคารพ
แม่นายอยู่หัว มีพระประสงค์สิ่งใดเพคะ เด็กคนที่โตสุดดูเหมือนจะรู้งานกว่าเพื่อน
เปล่า เราแค่มาดูพวกเจ้าเล่น
น่าสนุกดีนะ เล่นต่อไปเถอะ หญิงสาวนั่งริมบันได เด็กๆ หันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะเล่นเหมือนกับว่าไม่มีเธออยู่ตรงนั้นด้วย เสียงหัวเราะทำให้ที่นี่ดูไม่เงียบเหงานัก
ความสุขของเด็กๆ โดนทำลายอีกครั้งเมื่อพระพี่เลี้ยงสองคนวิ่งกระหืดกระหอบมา แม่นายอยู่หัวเพคะ มนุษย์เพคะ
มนุษย์ บุหลันรีบชิงทูลก่อน หากแต่เสียงหอบนั้นทำให้เมรีไม่สามารถจับใจความได้มากนัก ยาตราต้องเป็นฝ่ายทูลเล่าต่อ
แม่นายอยู่หัวเจ้าขา
มนุษย์ผู้ชายหน้าตาน่ากินถือสารจากพระแม่เจ้าอยู่หัวมาเพคะ คำบอกของอีกฝ่ายทำให้เมรีผุดลุกขึ้นมาอย่างดีใจ เธอสนใจสารมากกว่าคนส่งสาร
นานเท่าใดแล้วที่พระแม่เจ้าไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย
ตั้งแต่นำตาจำนวน 23 ลูกมาฝากไว้ให้เธอพลางกำชับให้ดูแลรักษาอย่างดี
แววตาของพระแม่เจ้ายามนั้นมีความสะใจจนปิดไม่มิด ทำให้บุตรสาวบุญธรรมตัวน้อยอดถามไม่ได้
พระแม่เจ้า ทรงพระสรวลด้วยเหตุใดเพคะ นางยักษาลูบหัวบุตรีด้วยความเอ็นดู
แม่สะใจเหลือเกินแล้วลูกเอ๋ย พวกคนที่คิดทรยศต่อแม่
มันต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสมที่สุด จำไว้นะเมรี
หากวันใดเจ้าคิดทรยศต่อความไว้วางใจของแม่
จงดูตัวอย่างในนี้ไว้
เมรีไม่มีทางทรยศต่อพระแม่เจ้าเพคะ พระแม่เจ้าเปรียบเสมือนมารดา ความรักที่พระแม่เจ้ามีให้เมรี
เมรีจักจำไว้จนวันตาย
เมรี ลูกรักของแม่ นางยักษ์โอบกอดเด็กหญิงตัวน้อย ทั้งๆ ที่คิดว่าเข็ดแล้วจะไม่รักใครแล้วตั้งแต่พวกนางสิบสองทรยศต่อความไว้ววางใจ แต่เมื่อพบกับเมรีและเลี้ยงดูเด็กน้อยจนเติบใหญ่
หัวใจที่แห้งแล้งกลับอิ่มเอิบด้วยความรัก
ของคนเป็นแม่ นางคงทนไม่ได้ หากวันใดเมรีทรยศนางเหมือนที่พวกนางทั้งสิบสองเคยทำ และยิ่งทนไม่ได้หากอยู่โดยไม่มีเมรี
มนุษย์ผู้นั้นอยู่ที่ใด
หม่อมชั้นให้เจ้าคนนั้นรออยู่เขตท้องพระโรงชั้นนอกเพคะ บุหลันรีบทูลแม่นายอยู่หัวให้ทรงทราบ
ร่างบางรีบเดินไปยังจุดหมาย
พระแม่เจ้า ทำไมถึงส่งมนุษย์ผู้อ่อนแอเข้ามาในแดนยักษาทั้งๆ ที่รู้ว่าหากเข้ามาอาจจะไม่มีวันได้กลับออกไป หรือพระแม่เจ้าประสงค์สิ่งใดเกี่ยวกับบุรุษผู้นี้ถึงได้ส่งเขามา
เบื้องหน้า
ชายผู้ยืนหันหลังให้ ทำให้เมรีชะงักไม่กล้าก้าวเดินต่อ กลิ่นมนุษย์ที่โชยมาตามลมบอกเธอว่า คนผู้นี้เอง
ที่ถือสารของพระแม่เจ้ามา แปลกจริง
ทำไมหัวใจถึงได้เต้นขนาดนี้นะ เรากำลังคาดหวังอะไรอยู่ หญิงสาวกระซิบถามใจตัวเอง แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบ
รถเสนหันกลับมามอง ด้วยรู้สึกถึงสายตาของใคร
กำลังจ้องมองอยู่ สิ่งที่เขาพบเบื้องหน้าคือหญิงสาวผู้มีใบหน้าคล้ายมนุษย์จนเขาแปลกใจว่านางเป็นใคร ดวงตาคู่นั้นทำไมดูมีแววอ้างว้างแลเงียบเหงา
ท่าน
เสียงเมรีชะงักเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่าย คนผู้นี้ใยคุ้นหน้านัก ราวกับเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง รูปหน้าดุจจะคล้าย
คล้ายใครกัน นึกไม่ออก หากแต่น้ำตากลับไหลลงมาอย่างไม่ตั้งใจ ใยปวดใจนัก
เจ้า
ก่อนที่เขาจะได้พูดสิ่งใด เสียงที่ดังก้องฟ้าทำเอาคนทั้งสองที่อยู่บริเวณนั้นต้องมองหาที่มาของเสียง
เมรี
ตื่น ตื่นได้แล้ว เสียงนั้นเหมือนจะดึงให้หญิงสาวตื่นจากนิทรากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง เจ้าตัวรับรู้ถึงดวงตาที่ชื้นเปียก คราบน้ำตาไหลเปื้อนแก้มบาง จนเจ้าตัวต้องปาดมันขึ้นมาดูด้วยความแปลกใจ เธอร้องไห้ทำไม ?
พี่เมธัส
หญิงสาวยังคงงุนงง ภาพเบื้องหน้าและในฝันตีกันยุ่ง จนเจ้าตัวต้องหลับตาลงพักใหญ่
พี่เข้ามาทำไมคะ
อ้าว
พูดแบบนี้คิดจะเบี้ยวพี่หรือไง เมื่อคืนพี่บอกแล้วไม่ใช่หรือว่าวันนี้จะพาไปหาหมอ เขาเอามือโคลงหัวอีกฝ่ายกึ่งหยอก ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว
แต่เมรีไม่อยากไปนี่นา
เมรีไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย พี่เมธัสตื่นตูมไปเอง หญิงสาวย่นหน้าเมื่อคิดถึงชุดกาวน์และกลิ่นยาที่เธอเกลียด
เอาเป็นว่าพี่ยอมตื่นตูมไปเอง ดีกว่าจะไปแก้เมื่อสาย พี่ไปรอข้างล่างให้เวลาสิบนาทีนะ เขาลุกขึ้นจากเตียงน้องสาว
สิบนาที โห
อาบน้ำยังไม่เสร็จเลยพี่เมธัส ขอสักชั่วโมงไม่ได้หรอ หญิงสาวพยายามถ่วงเวลา
ให้เวลาครึ่งชั่วโมง ช้ากว่านี้เสร็จสภาพไหนพี่ขึ้นมาลากไปเลย เขามองตาน้องสาวพลางขู่ที่บอกให้อีกฝ่ายรู้ว่า ไม่ได้พูดเล่นแน่ มือหนาของบุรุษเอื้อมไปจับลูกบิดก่อนพาร่างไปอยู่หลังประตู งับประตูด้วยเสียงเบา เขาหลับตาพิงประตู
ภาพน้องสาวที่นอนร้องไห้บนเตียงเมื่อครู่ยังติดตา
น้องเขาร้องไห้ทำไมกัน ? หรือเมรีจะฝันร้าย
เมธัสผละออกมาจากประตู เดินเข้าห้องตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเมรี ทันทีที่ประตูห้องอีกฝ่ายปิดลง
ร่างสูงที่ไร้เงาของอีกฝ่ายก้าวออกมาจากประตูโดยไม่ต้องเปิด เขามองไปยังห้องตรงข้าม ดวงตาฉายแววโกรธเกรี้ยว
อีกนิดเดียว
นางก็จะนึกเรื่องของเราออกแล้วเชียว เจ้า
บังอาจมาขัดขวาง อภัยให้ไม่ได้ เขาอุตส่าห์พานางย้อนกลับไปด้วยฝัน เกือบทำให้นางนึกออก
อีกนิดเดียวเท่านั้น ถ้าไม่มีบุรุษผู้เป็นพี่ชายมาขัดขวาง มันต้องได้รับโทษาที่บังอาจมาขัดขวาง
เขาเชื่อ
นางจักต้องจำเขาได้
จักต้องจำความรักระหว่างเราได้ด้วยเช่นกัน ดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธอ่อนลงเมื่อเห็นภาพที่เมรีร้องไห้
นางร้องไห้ ทำให้เขาลังเล
นางจักเกลียดเขา โกรธเขา แค้นเขาหรือไม่ที่ทำให้นางต้องสิ้นชีวี
ชาตินี้น้องตามพระมา ชาติหน้าพระตามน้องไป เสียงใสยังคงดังก้องกังวาลอยู่ในความทรงจำ ต่อให้ผ่านพ้นมากี่หลายร้อยหลายพันปี แต่ข้อความนั้นยังย้ำติดให้เขาต้อง
ตามหานาง ไม่ว่ากี่ชาติกี่ภพ เขาจะเป็นฝ่ายตามหานางบ้าง
พี่ให้สัญญาเมรี พี่จักติดตามเจ้าไปจนสิ้นกาลโลกาดับ มือหน้าเอื้อมหยิบสไบบางสีทองที่เก็บไว้ในอกเสื้อตลอดเวลา ก้มลงจุมพิตที่เนื้อผ้าแผ่วเบาดุจจะฝากให้เจ้าตัวได้รับรู้
ดวงหน้าเข้มยังไม่ละไปจากห้องของอีกฝ่าย รักส่วนรัก แค้นส่วนแค้น
เพียงพริบตาเดียวร่างที่เคยอยู่หน้าห้องของเมรีก็หายเข้าไปในห้องพี่ชายของเมรี ประตูห้องเปิดออกอย่างช้าๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกมาข้างนอกด้วยดวงตาที่เหม่อลอย ราวกับถูกควบคุม ร่างหนาเดินไปที่บันได หยุดยืนบนขั้นสูงสุด ร่างหนาโยกเอนไปมาดูน่ากลัวว่าจะพลาดเอาหน้าลงพื้น ก่อนที่ร่างหนาจะลิ่วลงมากับบันไดตามแรงโน้มถ่วงของโลกเขาก็รู้สึกตัว
เสียงร้องลั่นด้วยความตกใจ
เฮ้ย !!
ผู้ที่ยืนบนยอดบันไดมองผลงานด้วยความพอใจ ดวงตาฉายแววสะใจจนปิดไม่มิด
เขาการุณแล้วที่ไม่ปลิดชีวิตของอีกฝ่าย ด้วยเห็นความดีที่เมธัสเลี้ยงดูเมรีนับตั้งแต่แม่และย่าตาย
นี่แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น คราหน้าถ้าเจ้าบังอาจมาขัดขวางเมรีอีก ข้าจักไม่ชีวิตเจ้าแน่
...(มีต่อข้างล่างค่ะ)...
จากคุณ :
สายลมที่พัดไปไม่ถึงตัวเธอ 
- [
2 ก.ค. 49 11:50:18
]
~ * ~ * ~ * ~ พระรถเมรี . . . [ ตอนที่ 3 - 4 ] ~ * ~ * ~ * ~
... ช่ายค่ะ พระรถเนี่ยความรู้สึกช้าจังเลย กว่าจะตามหาเมรีผ่านมากี่ร้อยกี่พันปีแล้วนี่...แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมีสาเหตุนะคะ พระรถจะบอกตอนท้ายๆ เรื่องค่ะ