ความคิดเห็นที่ 1 “  ขอบคุณมาก  ยูฟิซิล   ถ้ามันใกล้เคียงที่สุดแล้ว ข้าก็คงต้องใช้คำนี้  แม้ว่ามันจะฟังดูไม่ค่อยไพเราะนักก็ตาม  ”  นาเดเวนเซลยังทรงสวมบทกุลสตรีผู้สำนึกผิดต่อไป “  ท่านราชามังกรทมิฬ  ข้าต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่ข้าเสียมารยาทไป...  ” “ไม่ต้องแล้วเจ้าหญิง”   เคชอร์รีบห้ามก่อนที่จะรับสั่งออกมาจริง ๆ    แทนที่ราชามังกรจะได้บีบให้พระองค์ยินยอมกล่าวคำขออภัย     สถานการณ์กลับกลายเป็นว่าจะได้ฟังถ้อยคำที่ทำให้เหตุการณ์นั้นย้อนกลับมาเป็นเรื่องน่าอัปยศของตนเองไป “ท่านอายุน้อยกว่าข้าเป็นพัน ๆ ปี   ข้าไม่ถือสาท่านแล้ว” “  ไม่ได้นะ  ท่านราชามังกร   ท่านจะให้อภัยข้าอย่างง่ายดายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร  ข้าควรแสดงความจริงใจในการขอโทษ ด้วยการประกาศขออภัยต่อท่านอย่างเป็นทางการ  ”  นาเดเวนเซลทรงคัดค้านราวกับว่าทรงกระทำเรื่องผิดมหันต์ “  ลาซานาร์ท  เจ้าช่วยส่งหนังสือประกาศคำขออภัยของข้าไปให้ถึงมังกรทุกเผ่าพันธุ์  และทุกตัว  ประกาศให้จอมเวททุกคนทราบโดยทั่วกันได้ยิ่งดี  ว่าข้า  นาเดเวนเซล   นาร์วาซาร์ดแห่งนาซาลอส   สตรีผู้อ่อนแอไร้พลังอำนาจใด ๆโดยสิ้นเชิง และมิได้เป็นนักรบผู้เก่งกล้าแต่อย่างใด   ขออภัยเป็นอย่างสูงที่ได้กระทำการเสียมารยาทล่วงเกินเคชอร์  ราชาแห่งเผ่ามังกรทมิฬ  ด้วยการไปเหยียบหน้าของท่าน  เนื่องจากเข้าใจว่าท่านกำลังจะทำร้ายประชาชนของข้า  ” ลาซานาร์ทแน่ใจว่าการกระทำตามพระดำรัสนั้นควรจะเรียกว่าการประจานให้อับอาย     มากกว่าจะเรียกว่าเป็นการประกาศขออภัย   เขาเห็นสีหน้าของเคชอร์ในขณะนี้แล้วอดคิดไม่ได้ว่า   หากมังกรมีคิ้ว  คิ้วของราชามังกรทมิฬคงขมวดเข้าหากันจนผูกเป็นปมแน่นแล้ว ...ขอโทษด้วยท่านเคชอร์   ข้าต้องทำเพื่อนาซาลอส... “  รับด้วยเกล้าพระเจ้าค่ะ     กระหม่อมจะดำเนินการตามพระประสงค์โดยเร็วที่สุด  ” “  หยุดก่อนเจ้าหญิง   ท่านไม่จำเป็นต้องทำอะไรเอิกเกริกเช่นนั้น  ข้าไม่ถือโทษท่านแล้วและยินดีตอบทุกคำถามของท่านโดยละเอียด  ”   หากเป็นในอดีตเมื่อครั้งที่มีโอกาสได้รู้จักกับเคชอร์ไม่นาน   ลาซานาร์ทคงนึกว่าต้องเกิดความผิดพลาดขึ้นกับโสตประสาทรับฟังของตนเองเป็นแน่ที่ได้ยินราชามังกรทมิฬกัดฟันพูดดังเช่นในวันนี้ “  ขอบคุณมาก   ราชามังกรทมิฬ  ”   ในท้ายที่สุดแล้ว รอยยิ้มของผู้ชนะก็ปรากฏขึ้นบนพระพักตร์ของนาเดเวนเซล “  ผู้มีเวทคนหนึ่งขโมยไข่ใบแรกในรอบพันปีของเผ่าเราไป  ”   เคชอร์พ่นลมหายใจเสียงดัง   แสดงความไม่พอใจจนเกือบเป็นโกรธแค้นออกมาอย่างเห็นได้ชัด  เมื่อเล่าถึงสาเหตุที่ทำให้เผ่ามังกรทมิฬออกมาจากถิ่นอาศัยและต้องเดินทางมาไกลถึงแผ่นดินนาซาลอส “  พวกเราจึงตามมา   แต่เมื่อมาจนถึงที่นี่แล้ว   เรากลับไม่ได้กลิ่นของไข่ใบนั้นอีก  อาจเป็นเพราะเจ้าหัวขโมยนั่นสร้างเวทอาณาเขตขึ้นมาซ่อนไข่ที่มันขโมยมาให้พ้นจากพวกเรา  ” “  มีใครในเผ่าท่านได้เห็นจอมเวทผู้นั้นบ้าง  ”  ลาซานาร์ทเริ่มหนักใจ  จอมเวทที่มีความสามารถเข้าไปในหุบเขามังกร  ขโมยไข่จากถ้ำของแม่มังกรซึ่งยิ่งดุร้ายขึ้นเป็นทบทวีในเวลาที่กกไข่  แล้วยังสร้างเขตอาคมที่ปิดบังสัมผัสของมังกรได้   ต้องเป็นผู้ที่มีพลังอำนาจอันสูงส่ง “ไม่มีใครได้เห็นเลย   มนตราของมันมีอานุภาพมหาศาล สะกดให้พวกเราทั้งเผ่าหลับใหลไปถึงสามวัน  พวกเราทำได้เพียงแค่ตามมาโดยอาศัยสัมผัสของนางมังกร  แม่ของไข่ใบนั้น” ลาซานาร์ทฟังแล้วต้องหันไปมองยูฟิซิลและแอนทราไดต์เป็นเชิงขอความคิดเห็น   แอนทราไดต์เพียงแต่ส่ายหน้า  ในขณะที่ยูฟิซิลมีท่าทีครุ่นคิด    ลาซานาร์ทจึงตัดสินใจเอ่ยขึ้น “  ข้าจะตามหาไข่ใบนั้นมาคืนให้ท่านเอง   แต่ข้าขอให้ท่านและเผ่าของท่านโปรดอดทนรออยู่ในช่องว่างระหว่างมิติไปก่อน  ” “  หมายความว่าเจ้าจะไม่ยอมปล่อยพวกเราออกไปจากคุกมืดของเจ้าอย่างนั้นหรือ !  ”   จ้าวมังกรทมิฬตวาดลั่น “  ขอให้ท่านเข้าใจความจำเป็นของข้าด้วย   ข้าคงไม่สามารถปล่อยให้ท่านและเผ่าออกไปค้นนครเอนเดอร์เรียสเองได้  ” ลาซานาร์ทชี้แจงแกมขอร้อง   เพราะถึงแม้จะความรู้สึกผิดในใจจะมีมากขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า ‘คุกมืด’   แต่เขาก็ยังจำภาพความวุ่นวายดังเช่นที่เกิดขึ้นในวันก่อนได้ดี     จนไม่คิดว่าจะเสี่ยงให้เกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นอีกโดยการยอมทำตามที่เคชอร์ต้องการ “  หากท่านไม่ชอบความเวิ้งว้างของช่องว่างระหว่างมิติ   ข้ายินดีจะสร้างภาพมายาให้ที่นั่นมีทัศนียภาพเหมือนกับหุบเขามังกรของเผ่าท่าน  ” ราชามังกรทมิฬกลอกตามองฟ้าแล้วทำหน้าเหมือนการเล่นงานผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อแก้แค้นได้กลายเป็นความปรารถนาอันสูงสุดในชีวิตไปแล้ว     ในขณะที่นาเดเวนเซลทรงหลุดเสียงพระสรวลออกมา “  เจ้าเด็กตัวแสบ    นั่นมันไม่ใช่ประเด็น  ” “  ข้าเข้าใจท่านเคชอร์   ว่าประเด็นสำคัญมันอยู่ที่...  ”    ลาซานาร์ทถอนหายใจยาว “ ข้าเองก็ไม่อยากพูดเช่นนี้   แต่คงจำเป็นต้องพูด  ว่าในพิภพอาเรธนี้   มีผู้มีเวทมนตร์ที่มีพลังอำนาจเหนือกว่าข้าอยู่มาก   แต่ผู้ที่สามารถปลดพันธนาการแห่งความว่างเปล่าให้ท่านและเผ่าเป็นอิสระได้   นอกจากข้าแล้วคงหาคนที่สองไม่ได้อีก ” ลาซานาร์ทกล่าวถ้อยคำทำลายความหวังของเคชอร์ด้วยสีหน้าที่แม้จริงจังแต่ก็ไร้ท่าทีอวดอ้างในตนเองเสียจนราชามังกรทมิฬถึงกับพูดอะไรไม่ออก   “  ข้าก็ยินดีจะช่วยท่านตามหาไข่ที่ถูกขโมยไปเช่นกัน    แม้ว่าขอบเขตที่มนุษย์ธรรมดาสามารถทำได้จะน้อยกว่าผู้มีเวทมนตร์ก็ตาม  ”   นาเดเวนเซลรับสั่งรับรองหนักแน่น  เพราะทรงนึกสงสารเคชอร์ขึ้นมา  เมื่อได้ทอดพระเนตรเห็นการเริ่มเปิดเผยเขี้ยวเล็บที่ซ่อนไว้ของสิงห์ในคราบแมว   แต่เหตุผลที่มีน้ำหนักเหนือกว่านั้นเป็นเพราะเริ่มทรงเล็งเห็นถึงข้อดีของการมีมังกรเป็นมิตรแล้ว เคชอร์จ้องมองนาเดเวนเซลอยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนจะทำเสียงคล้ายกับหัวเราะอยู่ในลำคอ “  เห็นแก่น้ำใจของเจ้าหญิง  และเห็นแก่อาจารย์ของเจ้าที่เป็นสหายเก่าแก่ของข้า   ข้าจะยอมรออยู่ในคุกมืดของเจ้าอย่างสงบ  ลาซานาร์ท  ” ลาซานาร์ทยิ้มขำที่เคชอร์หาหนทางที่ช่วยลดความเสียหน้าลงจนได้    ชายหนุ่มเริ่มดึงพลังเวทที่ใช้เชื่อมต่อกับช่องว่างระหว่างมิติกลับคืนมา   แต่ก่อนที่ร่างโปร่งแสงของเคชอร์จะเลือนหายไป    เขาก็เอ่ยขึ้นว่า “  เจ้าคงจะต้องรีบหน่อย    เพราะไข่ใบนั้นจะต้องฟักออกมาในอีกไม่เกินห้าวันนี้อย่างแน่นอน  ” คำพูดสุดท้ายของราชามังกรทมิฬทำให้สีหน้าของผู้มีเวทมนตร์ทั้งสามในที่นั้นแปรเปลี่ยนเป็นวิตกในทันที ********************** (โปรดติดตามตอนต่อไป) ประกาศ.... ตอนนี้ผู้เขียนต้องยอมรับความจริงแล้วว่าไม่สามารถเขียนตอนต่อไปได้   เนื่องจากรายงานที่รัดคอเหลือเกิน ตอนนี้เป็นซากร่างใต้กองรายงานไปแล้ว เพราะยังมีรายงานฉบับยักษ์ประจำรายวิชาให้ต้องไปปั่นอีก 4 วิชา +งานขนาดกลาง 1 ชิ้น+งานย่อย ๆ แต่จะเวียนมาทุกอาทิตย์ อีก 3  ชิ้น และอีกเหตุผลหนึ่งคือ หลังจากที่ผ่านการสอบกลางภาคไปแล้ว ผู้เขียนได้สำนึกตัวว่า ถ้ายังอ่านหนังสือแบบไปอ่านจบเอาหน้าห้องสอบก่อนสอบเหมือนเมื่อตอนกลางภาค ผู้เขียนอาจจะต้องย้อนกลับมาเสียใจไปจนวันตายได้   เพราะนี่เป็นการเรียนปีสุดท้าย (สุดท้ายจริงๆ เพราะอาจจะไม่มีวันกลับมาเรียนป.โทอีก นั่นเป็นเรื่องอนาคต) และผู้เขียนก็ไม่อยากให้สิ่งที่ทุ่มเทมาตลอดสามปีที่ผ่านมา  ต้องมาสูญเปล่าไปเพราะพลาดในปีนี้ไปแค่ปีเดียว ดังนั้น  จึงขอหยุดพักเรื่องไว้ชั่วคราวค่ะ (ซึ่งเหมือนจะเท่ากับเป็นการหยุดพักความสุขของตัวเองไปด้วย) ประมาณ  4  เดือน  (ธ.ค.ปีนี้)  หรืออาจจะนานกว่านั้น   บางทีอาจจะต้องรอเรียนจบไปก่อนเลยก็เป็นได้   นั่นคืออีกประมาณ 8 เดือน (มี.ค. ปีหน้า) แต่อย่างไรก็ตาม  (ปกติก็ไม่เคยเขียนได้เร็วอยู่แล้ว ) ต้องขอโทษผู้อ่านทุกท่านที่เคยติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่แรก ผู้เขียนเองก็รู้สึกแย่เอามาก ๆ ที่เขียนอืดไม่ไปถึงไหนสักที  ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพอเริ่มขึ้น ปี 3-4 งานมันก็เริ่มมาแล้ว เอาเป็นว่าถ้าเขียนเรื่องนี้จบได้เมื่อไหร่  แล้วจะเขียนเรื่องต่อไป คงต้องใช้วิธีเขียนให้จบก่อน แล้วค่อยลง และขอบคุณทุกท่านที่ยังอุตส่าห์โพสความเห็นเป็นกำลังใจ  ผู้เขียนขอเรียนให้ทราบนะคะว่าเวลาที่ได้อ่านความเห็นจากคนอ่าน ไม่ว่าจะสั้นแค่ไหน หรือมีไม่กี่คน ก็มีความสุขทั้งนั้นค่ะ และขอโทษด้วยค่ะ ที่เรื่องนี้ก็ยังไม่ได้มีดีอะไรมากมาย   บางทีช่วงที่หยุดไปอาจได้พัฒนาขึ้นบ้าง (ถ้าไม่ถูกงานทับตายไปเสียก่อน) สุดท้าย ก็คงต้องบอกว่า แล้วพบกันใหม่ค่ะ ถ้าโชคดีก็เร็วหน่อย ถ้าโชคร้ายก็อาจจะช้าหน่อย แต่ต้องได้พบกันอีกแน่ค่ะ ชี้แจงเกี่ยวกับบทที่พึ่งลงไปล่าสุด ตอนที่ 11 : บทที่ 9 จุดเริ่มต้นของปัญหา: ตอนที่ 2 เหตุผลของมังกร (ส่วนที่2/3 ) ตอนนี้มันจะมีเรื่องต่อไปอีกเล็กน้อย คือ ส่วนที่ 3/3 ก็ขอยืดไปก่อน อาจจะแว่บมาลงได้ สักหลังสอบปลายภาคเสร็จ ซึ่งหมายความว่างานเสร็จ สอบเสร็จ ปิดเทอมนั่นเอง เพราะตอนนี้ขอสารภาพตามความจริง(อันแสนปวดร้าว) ว่า ตอนนี้คนเขียน~...ไม่...ไหว...แล้ว~ ตอบความเห็น คุณ GTW  ----  ตัวละครบางตัวในเรื่องนี้มันเป็นพวกไว้ใจไม่ได้ค่ะ คุยสนุกหรือคะ ^^" อืม...หวังว่าคงไม่ได้ชวนคุยมากจนผู้อ่านรำคาญนะคะ  เพราะคนเขียนมีความสุขค่ะที่ได้คุยกับผู้อ่านทุกคน เหมือนกันเลยค่า ^_^ เดินมาในสายวิทย์ตลอด  ตอนประถม-ม.ต้น จะใช้บัตรห้องสมุดหมดบ่อยมาก เทอมหนึ่งบางที 3-4 ใบ     สมัยม.ต้น จินตามักเป็นคนแรกที่ยืมนิยายเล่มใหม่ที่พึ่งเข้าห้องสมุด  แล้วก็จะภูมิใจมาก แบบเด็ก ๆ เรื่องฟังเพลง จินตาก็เป็นพวกติดเพลงพอสมควรเหมือนกันนะ  ช่วงหลัง ๆ มานี่ ฟังเพลงมากกว่าอ่านหนังสืออีก (เรื่องแปลเรื่องไทยก็ไม่ค่อยได้อ่านแล้ว T_T) แล้วก็จะชอบฟังอะไรแปลก ๆ เช่น ซาวนด์แทร็คหนังที่เป็นดนตรีน่ะค่ะ แต่ไม่ได้ฟังทุกเรื่อง  ได้ฟังแค่บางเรื่องที่หาซื้อได้ เช่น ลอร์ดฯ เป็นต้น  ฟังเพลงก็ดีนะคะ พล็อตนิยายบางเรื่องก็ถือกำเนิดจากความคิดของจินตาเพราะเพลงค่ะ และขออภัยค่ะ  ที่ต้องปิดเรื่องหนีไปเรียน เพราะสายวิทย์มันทำพิษเข้าแล้วค่ะ -_-" ขอบคุณมาก ๆ นะคะ คุณGTW ที่ตามอ่าน+ฝากความเห็นเป็นกำลังใจให้จินตามาตลอด  (แถมยังชวนคุยด้วย) คุณ  scottie ---- เป็นความผิดของจินตาเองค่ะ  ที่ชื่อตัวละครมันจำยาก  เคยมีเพื่อนทักเหมือนกันว่าชื่อมันอ่านยาก  (แต่จินตาอยากตังชื่อให้อลังการ) จินตามีทริคมาฝากคุณ  scottie  ค่ะ   ว่าในเรื่องนี้ ตัวละครที่มีความสำเค็ญต่อเนื้อเรื่อง  มักจะมีชื่อตั้งแต่ 3 พยางค์ขึ้นไป  เรียกว่าพวกชื่อยาวนั่นเอง ว่าแต่จินตาต้องหยุดพักเพื่อไปเรียนอย่างนี้  กลับมาอีกที คุณ scottie คงลืมเรื่องหมดแล้วแน่เลย ^^" ขอบคุณคุณ  scottie  มาก ๆ ค่ะที่ติดตามนิยายที่ไม่ค่อยได้เรื่องเรื่องนี้มาตลอด ถึงคุณ run saya ---- ขออภัยค่ะที่ต้องหนีไปเรียนแล้ว  T_T แต่จะกลับมาแน่นอนค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่อ่านเรื่องนี้มาตลอด  (และขอบคุณที่อุตส่าห์ยอมคุยกับจินตาเสียยาว) ถึงคุณ Psychoman ---  ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ  แต่จินตาคงต้องขอลาชั่วคราว  แล้วพบกันใหม่ค่ะ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านอีกครั้งค่ะ (_ _) ********************************* จากคุณ : ซากร่างใต้กองรายงาน(อีกนาน) (จินตานุภาพ) - [ 17 ส.ค. 49 19:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขียนให้จบก่อนค่อยลงก็ดีค่ะ เอาใจช่วยเรื่องเรียนนะ กำลังคิดว่าถ้าเพิ่มความจริงจัว ให้ตัวละครสำคัญไม่เล่นกันเกินไป เรื่องจะยิ่งคมค่ะ จากคุณ : scottie - [ 20 ส.ค. 49 21:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นาเดเวนเซล ทั้งน่าสงสาร น่ารัก และน่าตี อยู่ในคราเดียวกัน บางทีก็เหมือนเด็กๆ ฮ่ะๆ และตอนนี้รู้สึกสงสารราชามังกรทมิฬเหมือนกัน ที่ต้องรักษาหน้าไว้แบบสุดชีวิต การที่คนอ่านคนเขียนชวนกันคุย ไม่ได้ทำให้ผมรำคาญแต่ประการใดครับ และคิดว่านี่คือเสน่ห์อีกอย่างของการอ่านกระทู้ ที่เปิดโอกาสให้คนอ่านคนเขียนพูดคุยกันได้ ไม่เหมือนอ่านหนังสือหรือดูหนังที่เหมือนเป็นการสื่อสารทางเดียว ^__^.. อ่านเรื่องการเรียนแล้ว รู้สึกเห็นใจคุณจินดาจริงๆ เพราะเคยเจอปัญหาแบบนี้มาก่อนเหมือนกัน ไม่เป็นไรครับ รอได้ เพร่าการเรียนเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับอนาคตของเราทั้งชีวิต อย่างไรก็ต้องคว้าไว้ก่อนครับ เรื่องงานเขียนเอาไว้เมื่อมีความพร้อมจะเขียนออกมาได้อย่างสบายใจกว่า ^__^... พูดถึงเรื่องซาวนด์แทร็ค ซาวนด์แทร็คที่ผมชอบแบบจริงๆ จังๆ ครั้งแรกในชีวิตน่าจะเป็นซาวนด์แทร็คของหนังเก่าๆ เรื่อง The sound of music  นะครับ เพราะนั่นเป็นครั้งแรก ที่ทำให้ผมเริ่มฟังเพลงคลาสสิกกับเขาเป็น และก็ชอบเพลงประกอบละครทีวึเรื่อง ซามูไรพ่อลูกอ่อน เป็นพิเศษ ถึงกับอัดวิดีโอเอาไว้ดู ฟัง เลย เสียดายว่าย้ายบ้านม้วนหายหมด เสียดายมากครับ ^____^............. จากคุณ : GTW - [ 21 ส.ค. 49 18:11:14 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะทุกท่าน วันนี้สอบเก็บคะแนนผ่านพ้นไปได้ด้วยดี จึงได้แวะมาแป๊บนึงค่ะ คุณ scottie ---- ขอบคุณค่า  จินตาเข็ดแล้วค่ะ คงเขียนจบก่อนจริงๆ แล้วค่อยลง  ส่วนเรื่องเรียนจะสู้ต่อไปค่ะ T_T เอ่อ... ขอสารภาพด้วยความละอายใจค่ะ ว่าตอนแรกที่คิดไว้  เรื่องนี้มันควรจะจริงจังอย่างที่คุณ scottie ว่านั่นแหล่ะค่ะ  แต่พอเขียนไปเขียนมา  ชักจะรู้สึกว่าปล่อยให้อารมณ์หลุดออกมาเป็นเล่นเยอะไปแล้วเหมือนกัน  กว่าจะจริงจังได้  จริง ๆ แล้วก็ต้องผ่านไปอีกหลายตอน   ต้องกลับไปจัดการอะไรอีกหลายอย่างเลยค่ะ เสียดายมาก ๆ ที่ช่วงนี้ยังมาถูกการเรียนขโมยเวลาไปหมด ทั้ง ๆ ที่คิดอะไรออกมาได้หลายอย่างมาก   และอยากจัดการสมุดจดพล็อตของเล่มนี้ใหม่ เรียบเรียงให้มันเป็นพล็อตละเอียดแบบยิบสักที  เพราะตอนนี้... จะอธิบายสภาพยังไงดี   มันจะมีหลายสีมากค่ะ เขียนครั้งแรกด้วยสีน้ำเงิน แก้รอบสอง +เขียนเติมเพิ่มเป็นสีแดง ไม่พอใจแก้รอบสามเป็นสีดำ  และเต็มไปด้วยดาว ดอกจัน ฯลฯ แล้วไม่มีที่เขียนเพิ่มก็ต้องจดใส่กระดาษแทรกเอาไว้ตรงนู้น ตรงนี้ เรียกได้ว่า ไม่มีใครอ่านแล้วเข้าใจนอกจากจินตา และที่ตลกยิ่งกว่าก็คือ บางทีจินตาก็ลืมเอง ว่าที่ดอกจันเอาไว้ แล้วข้อความที่ต่อจากดอกจัน  มันอยู่ตรงไหนกัน ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ที่แนะนำ ^___^ คุณ GTW --- ขอบคุณค่ะที่ไม่รำคาญ  จินตาก็คิดเหมือนกันว่านี่คือข้อดีของอินเตอร์เน็ต  ถ้าเป็นสมัยก่อน คงต้องใช้วิธีเขียนจดหมายถึงคนเขียน เรื่องเรียน ทำเอาจินตาเริ่มขยาด  เวลานี้มองพวกพี่ ๆ ป.โทว่า ศิษย์พี่ช่างขยันอะไรเยี่ยงนี้ เรียนป.โทได้  เรื่องงานเขียนก็คงต้องหยุดยาวไปก่อนจริง ๆ   ซาวน์ดแทร็ค  จริงๆ แล้วเวลาดูหนังจินตาจะพยายามตั้งใจฟังนะคะ  เพราะรู้สึกว่ามันเป็นส่วหนึ่งที่ทำให้เรื่องมันสื่ออารมณ์ไปถึงผู้ดูได้  เสียดายบางเรื่องที่อยากหามาฟังก็หาไม่ได้ และส่วนใหญ่จินตาจะชอบเพลงของหนังแฟนตาซีค่ะ ^^"   เสียดายแทนคุณ GTW เหมือนกันค่ะ  ที่เรื่องที่ชอบมาหายไป   ส่วนเรื่องนาเดเวนเซล  เพิ่งมีคุณเป็นคนแรกที่บอกว่าเธอน่ารัก  นักอ่านเก่าแก่ของจินตาคนหนึ่ง (คุณ Ake) บอกว่าลาซานาร์ทยังต้องเผชิญอีกหลายด่าน  โดยเฉพาะด่านนาเดเวนเซล 5555 ขอบคุณค่ะ เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกรักของจินตา จากคุณ : ซากร่างใต้กองรายงาน(อีกนาน) (จินตานุภาพ) - [ 21 ส.ค. 49 20:25:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ้าว... อ้าว...ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมตอนเดียว เพื่อนหนีไปเสียแล้ว (ล้อเล่นค่ะ) หวาย...หมดเรื่องอ่าน (ดีๆ) ไปอีกหนึ่ง แต่มุเรื่องเรียนก่อนดีกว่าค่ะ <<< ข้อนี้เห็นด้วยอย่างยิ่ง คนอ่านไม่หนีไปไหนหรอก วนๆ เวียนๆ ล่องๆ ลอยๆ อยู่แถวๆ นี้ล่ะค่ะ พอสงบศึกเรียนแล้ว ค่อยมาลงต่อก็ได้ค่ะ จากคุณ : คนลอยไปลอยมา (run saya) - [ 25 ส.ค. 49 18:09:46 ]