ความคิดเห็นที่ 1 . บทที่  8     ผู้ชาย ไม่เหมือนกัน “นายเป็นอะไรรึเปล่าเป้”          คนถูกทักกะพริบตาปริบๆ ทั้งที่ยังจับจ้องท่อนแขนขาวสวยของเพื่อนหนุ่มค้างอยู่  ...ท่อนแขนข้างเดียวกันกับที่พาดทับอยู่บนหน้าตักเขาเมื่อตอนอยู่ในสนามเทนนิส...  สายตาเลื่อนไล้ต่อไปยังข้อมือแข็งแรง ที่แม้จะเล็กกว่าข้อมือเขา แต่ก็กวัดแกว่งไม้เทนนิสรับลูกหนักๆ ของเขาได้เกือบทุกครั้ง          เลือดร้อนๆ สูบฉีดขึ้นสูงและลงต่ำในเวลาเดียวกัน  เปมะรู้สึกอุ่นวาบตั้งแต่ซอกคอ ไล่เรื่อยผ่านหน้าอก ลงไปถึงช่วงท้อง          'เจ้าชาย' คงจะเสร็จกับอะไรที่ทำอยู่แล้ว หันกลับมาเผชิญหน้าเขาเต็มตัว  เปมะค่อยๆ บังคับสายตาจากข้อมือของเพื่อน ไล่ย้อนขึ้นไปตามท่อนแขน จนถึงกล้ามสวยเหนือช่วงศอก...          ...ที่โผล่พ้นปลายแขนเสื้อลงมา          อธิกก้าวเข้ามาประชิด ยกมือขึ้นอังหน้าผากเขา บ่นพึมพำ          “อืม... เหมือนตัวร้อนๆ แฮะ  นายมีไข้เหรอเป้”          หลังมือที่แตะลงมาทำให้เปมะถึงกับสะดุ้ง          “หืม... อะไรนะ... เปล่าหรอก เล่นเสร็จใหม่ๆ ก็งี้แหละ”  มองหน้าขาวที่อยู่ห่างออกไปแค่คืบเศษแล้วก็กลั้นใจพูด  “นั่งคุยกันแป๊บได้มั้ยติ๊ก”          “จ้างดิ”  'เจ้าชายผีเสื้อ' ตอบยิ้มๆ          “นายจะเอาอะไร”  'นายหมาป่า' ถามเสียงแผ่วเบา          “เฮ้ย... ล้อเล่น  เราไม่เอาไรนายหรอก”  อธิกหันกลับไปเขย่าประตูตาข่ายทางเข้าสระน้ำเบาๆ อีกที ให้แน่ใจว่าล็อคเก่าแก่ที่ไขกุญแจปิดไปเมื่อกี๊ยังทำงานถูกต้องไม่เกเร  แล้วหันกลับมาเดินนำเพื่อนหนุ่มไปที่ม้าหินใต้ร่มเงาต้นหูกวางตรงข้างรั้ว  “มา... นั่งๆ”          เปมะก้าวตามเงียบๆ เบี่ยงตัวหย่อนก้นลงตรงที่เพื่อนชี้          “มีอะไรเหรอเป้  ทำไมทำหน้าเคร่งเครียดขนาดนั้นล่ะ”  อธิกทิ้งตัวลงฝั่งตรงข้าม เท้าศอกพาดแขนลงบนโต๊ะ โน้มตัวเข้ามาหา สีหน้าติดจะกังวล          “เรา... มีเรื่องที่คิดว่านายควรจะรู้...”  ฝ่ายนู้นนั่งนิ่งรอฟัง เปมะระบายลมหายใจแล้วรีบพูดต่อก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนใจ  “...เราเป็นเกย์”          ดูเหมือนละอองของความเงียบจะค่อยๆ ร่วงหล่นโปรยปรายลงมาจากร่มเงาของต้นหูกวางช้าๆ อย่างกับหิมะในการ์ตูน  แต่ละอองของความเงียบคงจะมีขนาดฟูฟ่องใหญ่โตพอๆ กับลูกบาส เพราะเพียงอึดใจเดียว เปมะก็รู้สึกเหมือนกับโดนกองลูกบาส เอ๊ย... กองความเงียบท่วมหัวท่วมหูจนหายใจไม่ออก          ...เขาทำลงไปแล้ว...          ในที่สุด เขาก็ทำมันลงไปแล้ว  ไม่เสียทีที่เตรียมตัวเตรียมใจไว้พร้อม  มุข 'ผู้ชายเหมือนกัน' ตื้นๆ ที่ 'เจ้าชาย' ของเขาพูดอยู่หลายครั้ง  ในที่สุดมันก็สำเร็จ          เขาได้อาบน้ำพร้อมกับอธิก โดยไม่มีอะไรปกคลุมปิดบังให้เกะกะสายตา...          ...สายตาชั่วร้ายของเขาที่โลมเลียมไปบนเนื้อตัวของเพื่อนอย่างหื่นกระหาย          ...สวย...          เจ้าชายผีเสื้อของเขา... บริสุทธิ์ผุดผ่อง สวยงามเหลือเกิน...          เปมะรู้สึกทุเรศตัวเอง            อธิกไม่เอะใจเลยซักนิดว่ากำลังตกเป็นเหยื่อของคนเลว ที่ฉวยโอกาสใช้ความไว้เนื้อเชื่อใจระหว่างเพื่อน มาหาประโยชน์เข้าตัว...          ...อย่างหน้าด้านๆ          ถ้าเพื่อนจะโกรธ แล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องโทรมาอีกแล้ว ไม่ต้องมาเจอกันอีกแล้ว เปมะก็จะไม่แปลกใจเลยจริงๆ “อืม... ขอบใจนะที่บอก  ที่จริง... มันเป็นเรื่องของนาย ไม่ต้องบอกเราก็ได้”          เปมะกะพริบตาปริบๆ          นี่เขาฟังอะไรผิดไปรึเปล่า... หรือเขาพูดอะไรผิดไป  ถ้าจำไม่ผิด เขาเพิ่งบอกว่าตัวเองเป็นเกย์  ไม่ได้บอกว่าเป็นหวัดซะหน่อย...          “ตะ... แต่...”  เงยขึ้นมองหน้าขาวของเพื่อนอย่างเป็นงง  “นาย... ไม่โกรธเหรอ”          คนตรงข้ามยิ้มตอบ ส่ายหน้า  เปมะฉุกใจคิด รอยยิ้มผุดวาบขึ้น          “หรือว่านาย...”          “เปล่าๆ”  อธิกรีบยกมือขึ้นห้ามก่อนที่จะถูกคาดเดาอะไรไปเลยเถิด  “เราไม่ได้เป็นเกย์”          รอยยิ้มร่วงหายไปจากริมฝีปากเปมะรวดเร็วพอๆ กับขามา  หนุ่มเข้มนิ่งอึ้งฟังเพื่อนพูดต่อ          “ที่เราไม่โกรธ ก็เพราะมันไม่มีอะไรน่าโกรธนี่หว่า  นายจะเป็นเกย์หรือเปล่า มันก็เรื่องของนาย  แต่เราก็ขอบใจนะที่บอกให้รู้ ขอบใจที่ไว้ใจเราว่ะเป้”          เปมะกะพริบตาปริบๆ  พยายามนึกว่าตัวเองพลาดประโยคไหนไปรึเปล่า ทำไมฟังแล้วมันผิดที่ผิดทางยังไงชอบกล          “ติ๊ก... นายฟังเรานะ”  โน้มตัวมาข้างหน้า เอาแขนพาดลงบนโต๊ะมั่ง ทำเสียงขึงขัง  “นายเข้าใจคำว่าเกย์รึเปล่า”          “เข้าใจสิเว้ย”  ฝ่ายนู้นไม่ขึงขังด้วย แถมยังหัวเราะอีกต่างหาก  “นายคิดว่าเรามาจากหลังเขารึไงวะ  เกย์ที่นายว่าก็หมายถึงผู้ชายที่ชอบผู้ชาย  ยากตรงไหน”          “งั้นนายก็เข้าใจว่าเราชอบผู้ชาย”          “อื้อ ตอนนี้เข้าใจแล้ว”          “งั้นนายก็เข้าใจว่าเรา... มีความรู้สึกทางเพศกับผู้ชาย”          ฝ่ายนู้นนิ่งไปนิดนึง เปมะรู้สึกใจหายวูบ  ...คราวนี้เข้าใจแล้วสินะ...          “นายคิดว่าเราไร้เดียงสามากเหรอเป้”  อธิกลุกจากม้าหินฝั่งตรงข้ามมานั่งข้างๆ  “ขอนั่งใกล้ๆ หน่อยเหอะ  ถ้านายพูดจาทำนองว่าเรางี่เงาอีกที จะได้ตบหัวถนัดๆ”          “อ้าว...”  หนุ่มหน้าเข้มเป็นฝ่ายยืดตัวหนีหนุ่มหน้าขาวซะเอง  “เราก็แค่... งง... ว่าทำไมนายไม่โกรธ...  ติ๊ก... นายลืมอะไรไปรึเปล่า  เราเป็นเกย์นะ แล้วเมื่อกี๊เราก็เพิ่งแก้ผ้าอาบน้ำ... พร้อมกับนาย...  เข้าใจรึยัง”          อธิกเอามะเหงกเคาะหัวเพื่อนใหม่หน้าเข้มเบาๆ หนึ่งที          “เข้าใจ ไม่ได้โง่  แล้วก็ไม่ลืมด้วย ไม่ได้ความจำเสื่อมนี่หว่า...  เอาล่ะ ตานายตอบเรามั่งนะ เปมะ  เราเป็นผู้ชาย นายล่ะ เป็นผู้ชายรึเปล่า”          “เป็นดิเว้ย”          “ทีนี้เก็บเรื่องเกย์ไม่เกย์เอาไว้ก่อน  เราเป็นผู้ชาย นายเป็นผู้ชาย เล่นเทนนิสด้วยกัน อาบน้ำพร้อมกัน ต่างคนต่างอาบ มีอะไรเสียหายรึเปล่า”          “อืม... คงไม่มั้ง”          “สรุปว่าไม่มี  ทีนี้นายเป็นเกย์ ก็แปลว่านายชอบผู้ชาย ซึ่งนายจะชอบใครก็เป็นเรื่องของนาย ไม่ใช่เรื่องของเรา  เล่นเทนนิสด้วยกัน อาบน้ำพร้อมกัน ต่างคนต่างอาบ นายไม่ได้ทำอะไรเรา มีอะไรเสียหายตรงไหน”          “แปลก...”  เปมะคราง เพ่งพิศใบหน้าขาวที่ตอนนี้ดูจริงจังกับการอธิบาย  อดไม่ได้ที่จะยกมือขวาขึ้นมาเท้าคางข้างแก้มเพื่อมองเพื่อนให้ถนัดๆ  “นายคิดอะไรแปลกๆ ว่ะติ๊ก  เรามั่นใจว่าบอกแล้วนายต้องโกรธ หรืออาจจะเลิกคบเราไปเลยก็ได้  ถ้าเป็นคนอื่น เราคงถูกชกคว่ำไปแล้ว”          หนุ่มน้อยหน้าขาวยิ้มกว้าง          “ถ้านายอยากโดนชกคว่ำ บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องพูดจาอ้อมค้อม”          อยากขำแต่ขำไม่ออก  เปมะส่ายหน้าทั้งยังเท้าคาง ระบายลมหายใจเหยียดยาว          “นายไม่คิดมั่งเหรอ ว่าเราเอาเปรียบนาย  เรามีความรู้สึกทางเพศกับผู้ชาย แล้วเราก็ดูนายโป๊เนี่ย”          “ดูแล้วเอาไปได้เหรอ”  อธิกเอนหลังพิงพนักม้าหิน ยกมือขึ้นกอดอก  “ไม่สึกไม่หรอนี่หว่า”          “แล้วนาย... ไม่รังเกียจที่เราเป็นเกย์เหรอ”          หนุ่มน้อยเจ้าถิ่นเบือนหน้าออกไปยังฝั่งตรงข้ามสระว่ายน้ำ ซึ่งเป็นเขตพื้นที่ของโรงเรียนเพื่อนบ้าน          “เรามี... คนรู้จัก... คนนึงเป็นเกย์  เขาเป็นคนดีมากๆ  ดีกว่าคนอื่นๆ ที่เรารู้จักตั้งหลายคน  เราสนิทกับเขา รู้จักตัวตนจริงๆ ของเขาตั้งนาน กว่าจะรู้ว่าเขาเป็นเกย์  มันทำให้เรารู้ว่าคนก็คือคน แต่ละคนก็คือแต่ละคน ไม่เหมือนกัน  เป็นเกย์หรือไม่เป็นเกย์ มันก็เหมือนกับคนตัวสูงตัวเตี้ย ตัวอ้วนตัวผอม  เราไม่รังเกียจใครเพราะเรื่องพวกนั้นหรอก”  อธิกเบือนหน้ากลับมา  “แล้วนายล่ะ นายเป็นเกย์ นายไม่รังเกียจเราที่เป็นสเตรทเหรอ”          “หือ... สเตรทอะไร”  เปมะทำหน้าเหรอ          “อ้าว”  หนุ่มหน้าขาวร้องเสียงหลง  “เป็นเกย์ ไม่รู้จักคำว่าสเตรทเหรอวะ  ต้องให้คนไม่ได้เป็นเกย์อย่างเราสอนเหรอเนี่ย  เวรกรรมจริงๆ  สเตรทก็แปลว่าคนที่ไม่ได้เป็นเกย์ไงเล้า”          “อ๊อ...”  เปมะทำปากหวอ  “บ้าดิ เราจะไปรังเกียจพวกนายได้ไง  พวกเราน่ะมันคนส่วนน้อย ต้องหลบๆ ซ่อนๆ  พวกนายอ้ะคนส่วนใหญ่”          “ไม่เกี่ยวนี่หว่า”  อธิกโต้  “คนส่วนน้อยรังเกียจคนส่วนใหญ่ก็มีถมไป  สรุปว่า... นายรังเกียจ”          “เฮ้ยยย...”  คราวนี้หนุ่มหน้าเข้มร้องเสียงหลงมั่ง  “สรุปง่ายๆ งั้นได้ไงล่ะ  เดี๋ยวเพื่อนๆ นายยกขบวนมารุมตื้บเราพอดี”  หันซ้ายหันขวาประกอบ แล้วถอนหายใจ  “เราจะรังเกียจ 'พวกนาย' ได้ไงล่ะติ๊ก  พ่อแม่ เพื่อน ครู คนในรถเมล์รถไฟฟ้า  มีแต่ 'พวกนาย' ทั้งนั้น  เราน่ะมันคนส่วนน้อยนะ”          ไม่รู้ตัวเลย ไม่รู้ตัวซักนิด ว่านายเปมะผู้เข้มแข็ง เจ้าของสายตาเรียบนิ่งคมกริบกระชากใจใครต่อใคร พูดประโยคสุดท้ายออกมาด้วยน้ำเสียงหวั่นไหวซะขนาดนั้น          ที่รู้ก็แค่ว่า เพื่อนหนุ่มต่างโรงเรียนนิ่งไป แล้วกลับขยับลุกมานั่งเบียดกับเขาบนม้าหินตัวเดียวกัน ยกแขนขึ้นพาดบ่าเขาไว้ ...แบบเพื่อนผู้ชาย...          “เราคิดอย่างงี้นะเป้”  เสียงอบอุ่นดังอยู่ข้างหู  “ทุกคนในโลกนี้เป็นคนส่วนน้อยด้วยกันทั้งนั้นแหละ ขึ้นอยู่กับว่าจะเอาเกณฑ์ไหนมาใช้แบ่งตะหาก  ถนัดมือซ้ายก็เป็นคนส่วนน้อย  ไม่เล่นเน็ตก็อาจจะเป็นคนส่วนน้อย  อีกหน่อยพอเราโตขึ้น ถ้าไม่มีรถขับก็อาจจะเป็นคนส่วนน้อยในที่ทำงานก็ได้  เราก็เลยคิดว่าไม่เห็นเป็นไรนี่หว่า  ดีซะอีก ชีวิตจะได้มีรสชาติ  อย่างเราก็ไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นเกย์มาก่อน  ถ้าเราได้สนิทกับนายก็ยิ่งดีใหญ่  คราวนี้เราจะได้ภูมิใจได้ว่ามีเพื่อนสนิทไม่เหมือนใครไงล่ะ”          เปมะขมวดคิ้ว  ...ตกลงนี่มันปลอบหรือหลอกด่าฟะ...  หันไปตั้งใจจะทำตาขวางใส่  แต่เห็นแก้มขาวๆ อยู่ห่างจากปลายจมูกตัวเองแค่คืบแล้วก็อึ้ง  กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่อาบน้ำกรุ่นกำจายมาจากซอกคอเย้ายวนตรงหน้า  แขนเพื่อนโอบพาดอยู่บนหลัง ทำให้ไหล่เขากดแนบอยู่ตรงซอกรักแร้เพื่อนไปโดยปริยาย          ...อีกแล้ว... ทำไมนายช่างซื่ออย่างงี้นะติ๊ก... ทำไมนายช่างไว้ใจ...          ขนาดเขายังไม่อยากไว้ใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ . จากคุณ : พิธันดร - [ 11 ก.ย. 49 07:11:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . ...ถ้ากระเถิบหนี จะเป็นการทำร้ายความรู้สึกเพื่อนรึเปล่า...          เปมะเกลียดตัวเอง          เพิ่งสารภาพบาปไปแท้ๆ แต่ประตูนรกก็มาเปิดอยู่ตรงหน้า ยั่วยวนให้เขาก้าวล่วงเข้าไป          ที่เกลียดตัวเองก็เพราะ ตอนนี้เขาอยากกระโจนใส่ประตูนั่นจะแย่อยู่แล้ว          “เอ่อ... ติ๊ก...”  เสียงที่หลุดจากลำคอ ฟังดูแหบแห้งต่ำพร่ายังไงชอบกล          “หือ”          “นาย... ไม่รังเกียจเรา... จริงๆ เหรอ”          ริมฝีปากตรงหน้าคลี่เป็นรอยยิ้มกระจ่างที่เขาคุ้นตา  เพียงแต่... เขาไม่เคยได้มองใกล้ขนาดนี้ ไม่เคยได้เห็นจากแง่มุมนี้มาก่อน  ร่องแก้มหยักโค้งขึ้นรับมุมปาก  ไรคางคมสวยแต่กลับดูนุ่มนวล น่า...          “นายอย่าคิดมากดิวะเป้”  ถ้อยคำไหลผ่านหู แต่เปมะรู้สึกเหมือนถูกสะกดด้วยริมฝีปากที่ขยับไหวเนิบนาบคู่นั้น  “เราเป็นเพื่อนนาย เราคบกับนายอย่างที่นายเป็นนะเป้  เรารู้ตัวว่าเราไม่หล่อ แต่นายก็ไม่ได้รังเกียจที่เราไม่หล่อนี่หว่าใช่มั้ย  นายเองก็คบกับเราอย่างที่เราเป็นเหมือนกัน  แล้วนายจะ...”          อธิกไม่ได้พูดต่อให้จบ  เพราะเปมะโน้มตัวจรดปลายจมูกและริมฝีปากลงบนแก้มขาวของเพื่อนหนุ่มแผ่วเบา แล้วกดแนบสูดดมกลิ่นอายหอมหวานและตักตวงความนุ่มนวลของผิวเนื้อเนิบนิ่งอยู่อย่างนั้น          เหมือนโลกจะหยุดหมุนไปชั่วครู่          เหมือนใบหูกวางทุกใบแข็งค้างตะลึงงันอยู่กับที่  แม้แต่แสงแดดเรืองรองที่ล้อมรอบขอบเมฆหนาทึบอยู่ไกลๆ ก็ยังเหมือนจะพลอยตกใจ รีบหลบหลุบผลุบหายไปจากสายตา แล้วเกาะยึดผืนฟ้าไว้แน่นราวกับกลัวว่าจะตกต้องลงมากระทบกระเทือนผู้ชายสองคนที่นั่งแนบชิดกันอยู่บนเก้าอี้ม้าหิน          เปมะไม่ได้จับหรือรั้งตัวเพื่อนหนุ่มเอาไว้  แขนของอธิกข้างนึงยังคงโอบทาบอยู่บนบ่าเขา ส่วนแขนของตัวเขาเองทั้งสองข้างวางพาดไว้บนโต๊ะ สองมือประสานบีบกันแน่น          'เจ้าชาย' ของเขาเงียบ... นิ่ง... จนน่าใจหาย  หนุ่มเข้มค่อยๆ ถอนริมฝีปากจากแก้มนุ่ม  ปลดมือขาวสั่นน้อยๆ ที่วางอยู่บนไหล่ตัวเองวาดข้ามหัวส่งคืนไว้บนตักเพื่อน  แล้วลุกขึ้นจากม้าหินที่นั่งเบียดกันอยู่          สายตาสองคู่สบกันนิ่ง  คู่หนึ่งเบิกกว้างอย่างตื่นตระหนก  ส่วนอีกคู่หนึ่ง...          เหมือนเงาทะมึนของเมฆคลุ้มตอนนี้ ที่ซ่อนแสงกล้าเอาไว้ข้างหลังอย่างมิดชิด          “นายเป็นผู้ชาย ติ๊ก...  เราก็เป็นผู้ชาย...  แต่ไม่เหมือนกัน” . จากคุณ : พิธันดร - [ 11 ก.ย. 49 07:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . บทที่  9     เดิมพัน เย็นวันพฤหัสฯ สัปดาห์ที่สี่ของการเปิดเทอม  อธิกเดินเตร่อยู่หลังโรงเรียน          นายพ้งพงษ์พิชญ์เพื่อนซี้ วันนี้มีประชุมกรรมการชุมนุมบาส  อาทิตย์หน้าจะเริ่มซ้อมทีมแล้ว ก็เลยต้องเตรียมการแบ่งกลุ่มจัดโปรแกรมซ้อมกับอาจารย์ที่ปรึกษา          สองเท้าพาคนถูกเพื่อนทิ้งมาถึงด้านข้างโรงยิมที่เป็นกำแพงสูง สายตาจับจ้องอยู่ที่ม้าหินไกลออกไป            ม้าหินใต้ต้นหูกวาง ตรงหน้าทางเข้าสระว่ายน้ำ... ม้าหินตัวที่เขานั่ง... คุย... กับเปมะ เมื่อวันเสาร์          เสียงคนกระโดดน้ำตูมตาม เสียงสาวๆ ร้องกรี๊ดกร๊าดดังมาจากในสระ  ทำให้อธิกนึกได้ และชะงักขาไว้ก่อนที่จะกลายเป็นหนุ่มนักถ้ำมอง (เหมือนใครบางคน) ไป          ช่วงเทอมต้น เพื่อนผู้หญิงชั้น ม.3 มีเรียนว่ายน้ำตอนเย็นวันจันทร์ อังคาร กับพฤหัสฯ เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรยุวกาชาด  เหมือนที่พวกผู้ชายเรียนไปเมื่อเทอมปลายตอน ม.2 ปีที่แล้ว  ถ้าเขาไปนั่งทอดอารมณ์ตรงนั้น มีหวังโดนเพื่อนสาวๆ จับทอดกรอบก่อนสิ้นวันแน่          ตรงข้างกำแพงนี่ก็ยังมีโต๊ะม้าหินอีกสองชุด อธิกเลือกนั่งลงตรงตัวที่ใกล้ที่สุด  คงเป็นแค่เหตุบังเอิญที่เก้าอี้ตัวนี้หันหน้าไปทางเก้าอี้ตัวนั้น... ตัวที่เขาเคยนั่งอยู่กับเพื่อนหนุ่มต่างโรงเรียน          วันนั้น นั่งคุยกันอยู่ดีๆ เปมะก็... หอมแก้มเขา... แล้วลุกพรวดพราดขึ้น          “นายเป็นผู้ชาย ติ๊ก...  เราก็เป็นผู้ชาย...  แต่ไม่เหมือนกัน”          เพื่อนหนุ่มทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วก็คว้าเป้ขึ้นไหล่ หันหลังเดินดุ่มๆ หนีไปโดยไม่ล่ำไม่ลา          อธิกได้แต่มองตาม พูดไม่ออก  ตกใจที่ถูกคนนอกครอบครัวหอมแก้มเป็นครั้งแรกก็เรื่องนึง  แต่ที่งุนงงมากกว่าคือ... เปมะโมโหอะไร... เขาทำอะไรให้เพื่อนโกรธ...          คืนวันอาทิตย์ อธิกจัดการทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ปีนขึ้นเตียงตอนสี่ทุ่มครึ่งเป๊ง  ...รอ...          แต่ก็ไม่มีโทรศัพท์มา ไม่ว่าจะสายตรงหรือมือถือ          หนุ่มน้อยอ่านนิตยสารไม่รู้เรื่อง ได้แต่หยิบวาง หยิบวาง แล้วก็หันดูนาฬิกาอยู่อย่างนั้น          จนห้าทุ่มถึงได้ตัดใจปิดไฟเข้านอน          ...นายหมาป่าจะไม่สบายรึเปล่านะ...  ไม่หรอกมั้ง หัวแข็งซะขนาดนั้น... คงมีธุระน่ะแหละ...          คืนวันอังคารก็เหมือนเดิม  ขึ้นเตียง รอ... แล้วก็ปิดไฟเข้านอน  ไม่มีเสียงโทรศัพท์ ไม่มีการพูดคุย          วันนี้วันพฤหัสฯ อธิกบอกตัวเองว่า พอแล้ว... พอกันทีกับการนั่งรอนอนรอ          ...เรารู้แล้ว ว่ายังไงนายก็ไม่โทรมา... ข้างกำแพงโรงยิมตรงนี้เป็นเขตอับลม  ต้องตรงช่องว่างแคบๆ ระหว่างหน้าโรงยิมกับสระว่ายน้ำถึงจะมีลมพัดดี  อธิกเห็นพุ่มต้นเข็มตามแนวรั้วตาข่ายล้อมรอบบริเวณสระเขย่าไหวเกรียวกราว  ใกล้หน้าฝนเต็มที บางวันลมก็กรรโชกแรงไม่ใช่เล่น  ถัดออกไปทางขวามือบนถนนที่คั่นระหว่างโรงเรียนเขากับโรงเรียนเพื่อนบ้าน ใบไม้แห้งบนพื้นถูกลมหอบขึ้นหมุนวนจนเป็นเกลียว  ...แบบเดียวกับเมื่อวันเสาร์นู้นที่นัดเล่นเทนนิสกับนายหมาป่าครั้งแรก...          เหมือนมีลมอ่อนๆ พัดผ่านแก้ม ...ข้างเดียวกันกับที่โดนนายหมาป่าขโมยหอม... ทั้งที่ตรงนี้ไม่มีลมพัด          เหมือนมีขนนกบางเบาที่มองไม่เห็น พลิ้วไหวลงไปหยุดนิ่งอยู่ที่ช่องว่างตรงกลางระหว่างท่อนแขนสองข้างของเขาที่พาดวางอยู่บนโต๊ะ          อธิกเลิกคิ้วจ้องมองแผ่นหินที่ดูเหมือนว่างเปล่า...  แต่เมื่อกี๊เขารู้สึกเหมือนมีผ้านุ่มๆ บางๆ ปัดป่ายข้อมือของเขาเบาๆ วูบนึงนี่นา...          ++ คุณพี่ติ๊กงับ ++          เหมือนมีเสียงกระซิบเล็กๆ แว่วมาในสายลม          ...อะไรเนี่ย... โรงเรียนเราไม่เคยมีผีนี่หว่า...          ++ แง้ว... ป๋มไม่ใช่ปี๋ เอ๊ย ผีนะงับ  ป๋มเป็นปู้ด เอ๊ย ภูตงับ ++          ...อ้อ... ภูต... ไม่ใช่ผี...  เอ่อ... ตกลงมันต่างกันใช่มั้ย...          ++ ใช่งับ (หงึกหงัก หงึกหงัก)  ป๋มชื่อป๊องงับ ++          ...อ้อ... อ่า... เรา... ชื่อติ๊กนะ...          ++ ป๋มรู้จักคุณพี่ติ๊กแล้วงับ  คุณพี่ติ๊กมีอะไรไม่สบายใจเหรองับ ทำไมคุณพี่ติ๊กเศร้าจังเลยอะงับ ++          ...อ้า... เหรอ... พี่ดูเศร้าเหรอ...  (ผงะนิดนึง)  เอ่อ... ก็ไม่ได้รู้สึกเศร้าอะไรนี่นา แล้วเพื่อนๆ จะสังเกตรึเปล่าล่ะเนี่ย...          ++ ไม่สังเกตหรอกงับ  คุณพี่ติ๊กเพิ่งดูเศร้าตอนมานั่งตรงนี้เองงับ ++          หนุ่มน้อยระบายลมหายใจโล่งอก แต่ก็ยังไม่คิดว่าตัวเองเศร้าอะไรอยู่ดี          ...เอ๊ะ... หรือว่าเรื่องนายหมาป่า...          ++ หมาป่าไหนงับ  คุณพี่เป้เหรองับ ++          คราวนี้อธิกถึงกับสะดุ้ง          ...เฮ้ย... นายรู้จักเป้ด้วยเหรอ...          ++ รู้จิงับ ก็ป๋มเป็นปู้ด เอ๊ย ภูตนี่นา ++  (มั่วนิ่มเลยนะเจ้าป๊อง)          หนุ่มน้อยขมวดคิ้วนิดนึง นึกสงสัยว่ามันเกี่ยวกันตรงไหน  แล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเล็กๆ เบาๆ ขึ้นมา... ขี่... เอ๊ย นั่งคร่อมอยู่บนข้อมือข้างซ้าย  หัวใจไหวยวบ อดรู้สึกเอ็นดูไม่ได้  ...เจ้าภูตนี่... ที่แท้ก็ตัวนิดเดียวเอง...          ++ คุณพี่ติ๊กทะเลาะกับคุณพี่เป้เหรองับ ++          คำถามที่เขาเองก็ตอบไม่ได้            ...ทะเลาะรึเปล่า... ไม่รู้...  แต่ที่แน่ๆ นายเป้ไม่ยอมโทรมาหาเลย ตั้งหลายวันแล้ว... วันนี้ก็... คงไม่โทรมาอีก... เหมือนเดิม...  และก็คงไม่โทรมาอีกแล้ว... มั้ง...          ++ ทำไมคุณพี่ติ๊กไม่โทรหาคุณพี่เป้ล่ะงับ ++          หนุ่มน้อยกะพริบตาปริบๆ          ...เอ้อ... นั่นดิเนอะ... สี่ทุ่มสี่สิบนาที          มั่นใจอยู่แล้วว่านายหมาป่าไม่โทรมาแน่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรออีกซักนิด...  อธิกเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือจากโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาหาเบอร์ แล้วกดโทรออก          ตามองเพดาน... หูฟังเสียงสัญญาณเรียก  ห้าครั้ง... หกครั้ง... เจ็ดครั้ง... สัญญาณตัดสาย          ระบายลมหายใจ  ...จงใจกดทิ้งหรือเปล่า...          ...ไม่น่า... อาจจะไม่ได้อยู่ที่เครื่อง เดี๋ยวค่อยลองใหม่...          หย่อนโทรศัพท์กลับคืนไว้บนโต๊ะ ยังไม่ทันชักมือกลับ สายบ้านก็ดังขึ้นซะก่อน          “เป้...”  กรอกเสียงทักอย่างมั่นอกมั่นใจ          “ฮื่อ  มีอะไร”          “นายไม่สบายรึเปล่า”  อดเป็นห่วงไม่ได้  ...ถามเผื่อไว้ก่อน ใครจะไปรู้...          “เปล่า  นายมีอะไร”          “เสาร์บ่ายยังว่างรึเปล่า  เราท้านายแข่ง”  ฝั่งนู้นเงียบไป  อธิกสำทับ  “แข่งเซ็ตมีเดิมพัน  กล้ารึเปล่า”          “ชนะแล้วได้อะไร”          “ถ้านายชนะก็รู้เองแหละ...”  อดยั่วไม่ได้  “...แต่ถ้านายแพ้...”          “ไม่มีทาง”          “งั้นเจอกันที่เดิม เวลาเดิม”          ฝ่ายนู้นไม่ตอบอะไร มีแต่เสียงพ่นลมออกจมูกดังฟืด          อธิกไม่ยอมแพ้ ไม่กดวางสาย ถือหูรออยู่อย่างนั้น  ...แน่จริงนายวางก่อนเดะ...          ผ่านไปหลายนาที ก่อนที่จะมีเสียงสุดท้ายลอดสายโทรศัพท์มาแผ่วเบา          “ฝันดีนะ เจ้าชาย” . จากคุณ : พิธันดร - [ 11 ก.ย. 49 07:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 . วันเสาร์มาถึงพร้อมกับแดดสวย          เมื่อคืนวานเป็นวันฟ้าวิปโยค ฝนตกตั้งแต่เย็นจนดึก การจราจรเป็นอัมพาตอยู่หลายชั่วโมงเกือบทุกตารางนิ้วของกรุงเทพฯ  แต่ดูเหมือนฝนจะล้างฟ้าจนสะอาด ตื่นเช้ามาแดดใสพอใช้ได้เลยทีเดียว  แถมในอากาศยังมีไอดินชื้นๆ แบบหลังฝนตกอีกต่างหาก  แม้แต่สนามเทนนิสของโรงเรียนก็อุตส่าห์มีกลิ่นหอมแบบเดียวกัน          วันนี้แข่งแบบมีเดิมพัน เลือกฝั่งเล่นตามใจชอบคงไม่เหมาะ สองหนุ่มเลยใช้วิธีโยนเหรียญแทน          เซ็ตแรกอธิกชนะไปแบบฉิวเฉียด เรียกว่าแต้มขึ้นตีคู่กันไปจนลูกสุดท้าย ก่อนที่หนุ่มเข้มจะเสียคะแนนไปอย่างไม่น่าพลาด เพราะไม่รับลูกที่ตกภายในกรอบเส้นพอดี ทั้งที่อุตส่าห์วิ่งไปจนถึงแล้วแท้ๆ          เซ็ตที่สองเปมะโต้คืนอย่างรุนแรง และเอาชนะ 'ผีเสื้อสีขาว' ไปอย่างทิ้งห่าง          เซ็ตที่สามอธิกดูเหมือนจะกลับมาทำคะแนนได้ในช่วงแรกๆ  แต่แล้ว 'นายหมาป่า' ก็สวมวิญญาณโหดซัดไม่ยั้ง  ฟ้าที่พอจะใสมาแต่เช้า เริ่มมีเมฆครึ้มปกคลุมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  อากาศก็เริ่มอึดอัดหนักทึบขึ้นเรื่อยๆ  อย่างกับว่าพายุที่ทั้งแรงทั้งเร็วในสนามเหนี่ยวนำขึ้นไปถึงเบื้องบน  คะแนนของอธิกชะงักงันมาเกือบตลอดทั้งเซ็ต  อีกเพียงไม่กี่แต้มเปมะก็จะชนะแล้ว  แต่ฝนก็เริ่มทิ้งเม็ดเปาะแปะลงมาซะก่อน          อธิกแหงนหน้ามองฟ้า  เหงื่อย้อยเข้าตาจนต้องยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ด  แต่ก็ไม่ช่วยอะไร... เพราะเนื้อผ้าเปียกโชกพอกันกับเนื้อคน  ...คงจบเกมทันก่อนฝนตกหนักแหละน่ะ...          กระชับไม้เทนนิสในมือเตรียมพร้อม  แต่คู่เล่นดูเหมือนจะคิดอีกอย่าง เปมะหันหลังเดินดุ่มๆ ไปเก็บลูก แล้วแทนที่จะเข้าประจำที่ กลับทำหน้าหงิก (เหมือนที่ทำมาทั้งวัน) โบกไม้โบกมือไล่เขาชิ่วๆ มาจากฝั่งนู้นของสนาม  พร้อมกับที่สองขาแข็งแรงคู่นั้นก็จ้ำพรวดๆ ตรงกลับมาทางนี้ด้วย          หนุ่มน้อยเจ้าถิ่นเล่นอยู่ฝั่งตึกสี่ชั้นซึ่งติดกับทางเข้า  ยืนเกาหัว (ด้วยไม้เทนนิส) ว่าทำไมไม่รีบๆ เล่นต่อให้จบเกม  เม็ดฝนที่ตกลงมาปะทะหน้าก็เริ่มจะหยดโตขึ้นเรื่อยๆ  คราวนี้ชักเอะใจ แหงนหน้ามองฟ้าอีกที  ทั้งที่แดดยังสว่าง แต่เมฆก้อนใหญ่ยักษ์ดำปี๋ที่เมื่อกี๊คงอยู่หลังตึกสี่ชั้น ตอนนี้อยู่เหนือหัวตรงๆ เลยทีเดียว          อธิกหมุนตัวคว้าเป้สองใบที่ตั้งอยู่ห่างกัน (ผิดจากครั้งก่อนๆ ซึ่งแทบจะเกยกัน) แล้วโกยแน่บไปที่ประตูทางเข้าสนาม  พอผลุบออกมาได้ ก็หักเลี้ยววูบเข้าไปในระเบียงชั้นล่างของตึกสี่ชั้นทันที          กระเป๋าสองใบปลอดภัย... ซองหนังปลอดภัย... ส่วนนายเปมะกับลูกเทนนิส...          อยู่ๆ ก้นเมฆก็รั่ว น้ำฝนหล่นร่วงทะลักทะลายเหมือนใครเอาน้ำทั้งถังมาสาด ผิดกันแต่คราวนี้มีหลายถังและสาดแบบไม่ยั้ง เรียกว่าไม่มีจังหวะพักเลยทีเดียว          โชคดีที่ 'นายหมาป่า' พุ่งพ้นประตูสนามออกมาแล้ว  อธิกคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนล่ำสัน แล้วดึงเพื่อนหนุ่มเข้ามาในระเบียงตึกจนแทบจะชนกันกลิ้ง  แต่ก็ทำให้รอดพ้นจากห่าฝนที่หล่นโครมลงมาได้แบบพอดิบพอดี          “ขอบใจ...  ที่จริงไม่ต้องช่วยดึงก็ได้  เดี๋ยวก็ล้มลงไป... ทั้งคู่...  ยังไงเราก็เปียกเหงื่ออยู่แล้ว”          เสียงดุๆ นั่นเข้ากับหน้าหงิกๆ เป็นปี่เป็นขลุ่ย  อธิกยิ้มกว้าง คลายมือจากต้นแขนที่กำไม่รอบของเพื่อน          “เปล่า ไม่ได้ห่วงนาย  ห่วงไม้ตะหาก”  พยักเพยิดไปทางไม้เทนนิสสุดรักสุดหวงของคนหน้าหงิก          ฝ่ายนั้นเหมือนอึ้งไป  หนุ่มเจ้าถิ่นคว้าข้อมือหนุ่มต่างถิ่น          “ตรงนี้น้ำกระเด็น  ไปข้างบนดีกว่า...”  ไม่รอฟังคำตอบ คว้าเป้บนพื้น ออกเดินขึ้นบันไดโดยมีเพื่อนติดมือต้อยๆ ไปด้วย  “ชั้นสองนี่ เป็นห้องเรียนของ ม.3  ห้องแรกนี่ห้องเราเอง”          สองหนุ่มหยุดยืนอยู่หน้าห้อง ซึ่งปิดล็อคเอาไว้เพราะเป็นวันหยุด  อธิกเดินไปจนเข่าชนกับที่นั่งปูนซึ่งยาวตลอดกำแพงระเบียง ชี้ลงไปข้างล่าง  “ตรงกับสนามเทนนิสพอดีเลย เห็นเปล่า  สะดวกชะมัด”          นักท่องเที่ยวไม่ตอบว่าอะไร (เอาแต่ทำหน้าหงิก) มัคคุเทศก์ก็เลยคว้าข้อมือลากต่อ          “ไปชั้นห้าดีกว่า ลมดี”          เมื่อก่อนตรงนี้คงเป็นหลังคา  ตึกสี่ชั้นเพิ่งมีชั้นห้าเมื่อไม่นานมานี้เอง ต่อเติมเป็นห้องกว้างโล่งเรียงกัน ใช้สำหรับสอนวิชานาฎศิลป์กับดนตรีทั้งไทยและสากล รวมถึงเป็นห้องเก็บอุปกรณ์ไปด้วยในตัว  ด้วยความที่เป็นชั้นสูงที่สุดทางด้านนี้โดยไม่มีตึกอื่นบัง เลยเป็นชั้นที่รับลมอย่างเต็มๆ  เรียกว่าเดินออกมาจากห้องนาฏศิลป์ที ผ้าแดงที่นุ่งไว้เป็นโจงกระเบนแทบจะปลิวหลุดลุ่ยกระจุยกระจายเลยทีเดียว          อธิกแย่งเป้จากมือเพื่อนมาวางแอบไว้ด้านในให้พ้นจากฝนสาด แล้วเดินไปเกาะกำแพงระเบียงที่สูงราวชายโครง ชะเง้อมองลงไปข้างล่าง          “มาดูสนามเทนนิสดิเป้  มองจากตรงนี้ดูเหมือนเล็กนิดเดียวเองนะ  แต่พอลงไปเล่นจริงๆ วิ่งกันซะขาแทบขวิด”          ...เงียบ...          หนุ่มน้อยระบายลมหายใจ  ...เหนื่อย... ไม่ใช่เหนื่อยกายจากเกมกีฬาเมื่อครู่... แต่เป็นเหนื่อยใจ...          “นายโกรธอะไรเราวะเป้”  อธิกกางศอกพาดลงบนขอบกำแพง สายตายังจับจ้องอยู่กับพื้นสีเขียว หงายมือสองข้างขึ้นเล่นละอองฝนที่ฟุ้งกระจายลอดชายคาเข้ามา  “บอกเราหน่อยไม่ได้เหรอ”          รู้สึกถึงฝีเท้าที่ก้าวเดินมาหยุดอยู่ข้างหลัง  เสียงแข็งๆ ถามขึ้นเบาๆ          “แข่งคราวนี้เดิมพันอะไรติ๊ก  นายยังไม่ได้บอกเรา”          “ถ้านายชนะ เราก็จะเลิกยุ่งกับนายอีก  แต่ถ้าเราชนะ เราอยากขอให้นายกลับมาเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม”          คนข้างหลังเงียบไป  คนข้างหน้าเงยขึ้นมองเมฆบนฟ้าแล้วบอกต่อ          “คงอีกนานกว่าฝนจะหยุด  เมื่อกี๊ถ้าเล่นต่อเราก็แพ้นายแหงๆ  ถือว่าคราวนี้นายชนะแล้วกันเป้”          “ไม่ได้”  เสียงแข็งดังกระชากเหมือนตวาด ก่อนที่จะอ่อนเบาลง  “ยังไม่จบ ยังไม่รู้แพ้ชนะ”          อธิกกำลังจะบอกว่าตามใจ  แต่แล้วก็รู้สึกได้ว่าร่างล่ำสันของเพื่อนหนุ่มก้าวเข้ามาซ้อนประชิดข้างหลังแนบแน่น  ...แน่นเสียจนเขารู้สึกได้ผ่านเนื้อผ้าบางเบาเปียกชุ่มที่ปกคลุมตัวเขาอยู่... รู้สึกถึงกล้ามเนื้อแน่นแกร่งของแผ่นอกที่กดประทับอยู่บนหลังของตัวเอง ไล่เรื่อยลงไป... ถึง... ช่วงขาแข็งแรงที่บดเบียดอยู่ตรงสะโพก          สองมือของเพื่อนหนุ่มสอดใต้วงแขนเขาเข้ามาโอบรัดตัวเข้าไว้  โชคดีที่อธิกยืนเกาะกำแพงระเบียงอยู่จนชิด สองแขนของเปมะเลยแนบทาบอยู่แค่ราวอก ไม่เลื่อนเลยรุกล้ำต่ำลงไปกว่านั้น  แต่สองมือ...          ข้างนึงกางกระชับกล้ามอกซีกซ้ายของเขาเต็มฝ่ามือ  อธิกรู้สึกได้ถึงจังหวะเต้นของหัวใจตัวเองที่สั่นรัวราวกับจะดิ้นรนให้พ้นอุ้งมือแข็งแกร่งนั่น  ส่วนอีกข้าง... ไต่นิ้วเลาะไล้อยู่บนไหล่ข้างขวาจนมาหยุดอยู่ตรงซอกคอ          “เราชอบนาย ติ๊ก... เราชอบนาย”          เสียงต่ำพร่าแผ่วผ่าวอยู่ตรงข้างหู          อธิกก้มมองสองแขนแข็งแรงที่โอบรัดเนื้อตัวเขาไว้แนบแน่น          ...พูดไม่ออก... (ติดตามตอนต่อไปทู้หน้าคร้าบ หวังว่าคราวนี้คงไม่ตัดฉึบเกินไปนะคร้าบ แหะๆๆ) จากคุณ : พิธันดร - [ 11 ก.ย. 49 07:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!! >_< จบแบบนี้เลยหรือคะ คุณพี่ขา แง่งๆๆๆ แหม คุณหมาป่าละก็ บอกออกไปซะแล้ว แบบนี้ก็เรียกว่าคนดีได้อ่านะ= =" ดีกว่าจับกดไปแล้วค่อยบอก (เฮ้ยๆๆ) กว่าจะเอามาลง ยาวนานมากอ่า แถมครั้งนี้ดูเป้จะเป็นคนดีมีจิตสำนึกมากขึ้นกว่าครั้งที่แล้วๆมาซะอีก แต่จะให้อภัยลบล้างความหื่นครั้งที่แล้วมาทั้งหมดคงไม่ได้นะค้า^^ อธิกจ๋า...ยอมๆเขาไปเหอะน่า (เฮ้ยๆๆ) เขาอุตส่าห์ทุ่มขนาดนั้นแระ คนอ่านยังอายแทนเลย แบบว่าทำไมกล้าขนาดนี้ ^O^ ยอมๆไปเถอะนะ เจ้าชาย เอิ้กๆ ยอมถูกกิน..(เอ้ย...ไม่ใช่) ตอนต่อไปมาเร็วๆนะค้า จากคุณ : Loki Trickster - [ 11 ก.ย. 49 08:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาถึง office ตอนเช้า เปิดคอม ก่อนเข้าประชุม 9.00 น. อดไม่ได้ที่จะแอบเข้ามาเดินในถนนฯ ก่อนเจ้านายมา เห็นกระทู้อยู่ติดกันพอดี เลยเข้ามาทักทายก่อนค่ะ เพราะ วันจันทร์อย่างนี้หลังจากประชุมช่วง 9.00 น.แล้วไม่แน่ว่า จะได้กลับมานั่งเปิดเว็บอีก ...555... จากคุณ : มณีนาคา - [ 11 ก.ย. 49 08:47:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฮะ โฮกกกก หะ หะ หอมแก้มไปแล้ว อิจฉาจริงว้อย นายเป้กล้าดีค่ะ ดูจริงใจดีที่บอกสิ่งที่ตัวเองเป็นกับเพื่อน ถ้าเราเป็นเพื่อนเราจะขอบคุณด้วยซ้ำที่บอกเรา ทั้งๆที่ไม่ต้องบอกก็ได้ เนื้อเรื่องกระชับฉับไวดีมากค่ะ ชอบแนวคิดของติ๊กที่บอกกะเป้เรื่อง "คนส่วนน้อย"มากๆ เพราะเราก็อาจเป็น "ส่วนน้อย" ที่อ่านนิยาย Y กรุ่นๆ ^^ งืม...บอกความในใจไปแล้วนี่ เจ้าชายเราจะมีโองการอย่างไรต่อไปกับหมาป่าตัวนี้กันน้อ... จากคุณ : ชุ่มฉ่ำฝนตก (Zither) - [ 11 ก.ย. 49 08:57:10 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หนมจีนว่าภารกิจนี้ เจ้าป๊องคงไม่ต้องทำอะไรมากมั้งคะเนี่ย นายหมาป่ารุกซะขนาดนี้ >.< (ห่างหายไปจากถนนนาน ตอนนี้กลับมาประจำการแล้วค่ะ ^^ V) จากคุณ : หนมจีน - [ 11 ก.ย. 49 10:44:12 A:203.144.204.161 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หุหุ จากคุณ : กริชครับผม - [ 11 ก.ย. 49 12:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หึหึหึหึหึหึหึ  นายเป้น่ารักอ่ะ  กล้าจริง ๆ มันต้องไม่จบเร็วแบบนี้หรอกน่า  เดี๋ยวก็มีอะไรให้ใจหายใจคว่ำ  อีกอย่างติ๊กยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นเกย์หรือเปล่า คงไม่น่าจะยอมรับตัวเองได้ในเร็ววันนัก   ไอ้ป๊อง  สู้ ๆ นะเว้ย  ลุ้นให้สำเร็จนะ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 11 ก.ย. 49 14:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เพิ่งกลับไปเห็นว่าเฮียพีทถามผม  ว่าผมใช้เวลาเล่นเน็ตทำอะไรหมด แหม  เฮียก้อ...   หนุ่มโสดเสน่ห์แรงแบบผมจะทำอะไรไปเสียนอกจากว่าคุยกับกิ๊กจนหมดเวลาล่ะครับนี่ พูดไปก็อายปากตัวเอง  คิคิ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 11 ก.ย. 49 15:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ระทึก จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 11 ก.ย. 49 16:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หุหุ....น่ารักดีอ่ะเฮีย อิอิ นายเป้ ช่างหาญกล้าเสียนี่กระไร บอกรักเลยนะเนี่ย = = ส่วนตอนก่อน นายเป้ก็ช่างกล้านัก หอมแก้มซะงั้น งืมๆ รุกไวได้ใจจริงๆ วุ้ย ...ตอนนี้นายติ๊กคงพูดไม่ออก บอกไม่ถูก แถมตอนนี้ ก็ยังไม่รู้ตัวเองอีกต่างหาก รอดูปฏิกิริยาต่อไปอย่างทั้งสองคนครับ ป.ล. นายติ๊กนี่ ไม่จงใจยั่ว ก็เหมือนจงใจ ใคร๊ใครมันจะทนได้เล่า (ใช่ไหมเป้?) จากคุณ : OgaRyu - [ 11 ก.ย. 49 19:13:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! เลือดกำเดาจะหมดตัวตั้งแต่เริ่มบทแล้วง่ะเฮีย ...ตอนที่ชวนให้นั่งคุยแล้วนายติ๊กบอกว่าจ้างดิ ตาหมาป่าแกก็ตอบ “นายจะเอาอะไร”  ฮิ้ววววววว "ขอทั้งตัวและหัวใจละกัน" กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!! แหม ๆ ทำไมฉากอาบน้ำมันผ่านไปเร็วจังอ่ะเฮีย ยังจิ้นได้ไม่ถึงไหนเล้ยยยย แต่............มาแหกปากลั่นบ้านก็ไอตรงที่นายเป้ชิงหอมแก้มพ่อเจ้าชายน่ะสิ ย๊ากกกกๆๆๆๆ ไม่ยอมนะเฟ้ยยยยยยยยยยยย!!! อยากโดนหอมมั่งง่า T____T เจ้าชายของเราก็มองโลกแง่ดีจังเลยเนอะ ถ้าคนทั้งโลกคิดแบบนี้ได้ก็ดีสิ แต่คงไม่มีทาง เหอ ๆ - -" เป็นการสมนาคุณแฟน ๆ หรือป่าวเฮีย ไอ้ป๊องบทเยอะ(?)เหมือนกันนะ ค่อยสมกับชื่อเรื่องภูตกระซิบหน่อย แต่ก็อย่างที่คุณ "หนมจีน" ว่าห่วงนี้ไอ้ป๊องคงไม่ต้องเหนื่อยมากละม้าง เดาถูกอีกแล้วอ่ะเฮีย ว่าจะต้องเดิมพันแบบนี้แหง ๆ  เดาถูกหลายรอบและ มีรางวัลมะคับ อิอิ โหย บรรยายเห็นภาพเลยเฮีย อกล่ำ ๆ ทาบอยู่กลางหลัง แถมมือยังขยำหน้าอกอีก ไม่ต้องจิ้นเลยนะเนี่ย เฮียจัดให้เสร็จสรรพเลย **“เราชอบนาย ติ๊ก... เราชอบนาย”** - โห ทำไมมันรุกยังงี้อ่ะเฮีย ไม่เหลืออะไรไว้ให้คนอ่านลุ้นเลย แต่ก็เอาฟะ..........ไม่เปลืองหน้า รวดเร็วทันใจ ฮ่า ๆ ๆ ปล.ไอ้เป้ "หื่น" มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (เหมือนคนเขียน) ปล2.ถ้าไอ้พากมาเห็นตอนโดนหอมแก้ม มีหวังเป็นลมตายตรงนั้นแหล่ะ ปล3.ไม่ได้คุยกะเฮียน๊านนนน นาน คิดถึงนะ จุ๊บ ๆ :p ปล4. msn live เดี้ยง!!!! เล่นไม่ได้ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 49 19:41:30 จากคุณ : enishi - [ 11 ก.ย. 49 19:37:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พะ พะ พูดไม่ออกเหมือนกันค่า... งือ... คุณพีททำกันอย่างงี้ได้ยังไง แง่งๆ จากคุณ : Ezel - [ 11 ก.ย. 49 21:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 งื่มๆ ไม่นึกว่าไอ้เจ้าเป้มันจะออกตัวยอมรับได้อย่างหน้าชื่นตาบาน อย่างนี้ เออๆยอมรับก็ได้หว่ะว่าเอ็งอ่ะแน่ที่กล้าสารภาพไปตรงๆเยี่ยงนั้น (แต่อดหมั่นไส้เล็กๆไม่ได้ ฮิฮิ ขอซักนิดส์เนาะ) เฮ้อ ถ้าคนทั้งโลกมีความคิดแบบนายติ๊กของผม (ของแกตะแต่เมื่อไหร่ฟ่ะ- ตั้งแต่เฮียพีทแกเผลอหว่ะ ฮิฮิ) ก็คงจะดีเนาะคับ ถึงในปัจจุบันนี้สังคมส่วนใหญ่ก็ “ดูเหมื่อนว่าจะ” ยอมรับได้ถึงเรื่องแบบนี้ แต่ ก็แค่ผิวเผินเท่านั้นแหละ (ไม่ต้องมาหลอกข้าเลย ไอ้สังคม ชิๆ – สงสัยท่าจะบ๊องน่ะเอ็ง ไอ้ยามะ) จ๊ากกกกกกกกกกกกก !เฮ้ย ไอ้เป้ ชิๆชมมันได้หน่อยเดียว ดีแตกซะแระ “แก ตาย!” บังอาจที่สุด กล้ามาขโมยหอมแก้มเจ้าชายเงือก เฮ้ย! ผิดเรื่อง เจ้าชายผีเสื้อหิมะโปรย ของข้าได้ไงฟ่ะ ข้ายังไม่ได้แอบแอ้มเลย (อีตาเฮียพีทชอบกันท่าอยู่เรื่อย) แง่มๆๆอยากจะเข้าไปปันกระโหลกไอ้เป้มันนักเชียว แง่มๆทำ’ไรไม่เผื่อบ้างเล๊ยไอ้นี่ (อ้าว) ++ คุณพี่ยามะงับ ++ เหมือนมีเสียงกระซิบเล็กๆ แว่วมาในสายลม         ...อะไรเนี่ย... บ้านเราไม่เคยมีผีนี่หว่า...         ++ แง้ว... ป๋มไม่ใช่ปี๋ เอ๊ย ผีนะงับ  ป๋มเป็นปู้ด เอ๊ย ภูตงับ ++         ...อ้อ... พี่รู้แล้วล่ะคับ คือพี่แค่อยากจะรู้ว่า เออ เออ หวยงวดหน้าจะออกอะไรอ่ะคับ เย้ย ขอโทษกั๊บ ย้อเย่นไอ้ป๊องนิดส์ .นึ่งกั๊บ ฮิฮิ อ๊ะๆไม่เล่นแย้วเดี๋ยวเฮียพี๊ทเบิดท์กระโหลกพ๋ม พ๋มกัวกั๊บ แหะๆ อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคค .เหมือนเอาสว่านมาเจาะหัว เหมือนเอาหัวมาโขกขอบปูน เฮียพี๊ดดดดดดดดด เอาอีกแย้วนะคับ ฆ่าตัดตอนอีกแล้ว โรคนี้ท่าจะรักษาไม่ได้ หายไม่นาน ทนมะไหวแล้วอย่างงี้ถอดเสื้ออย่างเดียวไม่ได้แล้ว ต้องถอดกุงเกงด้วย ถึงจะสาสมกับความคับแค้นใจในคราวนี้ ว่าแล้วก็ มะเข้ามาเลยคับเฮียไอ้ยามะขอสู้ตาย ว่าแล้วก็รำดาบญี่ปุ่นผสมฝรั่ง(โดยเฉพาะค่าย Bel Ami ฮิฮิ) จ๊ากๆๆ งั๊มๆๆ ฉับๆๆ จึ๊กๆๆ เอาให้เลือดสาดกันไปข้างเยย ฮิฮิ         รอจังหว่ะที่เฮียพีทกะลังร้อง (เพลงเรื่องบนเตียง) ไห้กระซึกๆ อยู่ เฮ้อ ไหนๆข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกซะแล้ว เอาว่ะยอมเป็นกิ๊กคนที่ เก้าร้อยเก้าสิบแปด ของเฮียก้อดะ ฮิฮิ ไปล่ะคร๊าบบบบบบบบบบก่อนจะถูกรุมตืบ ฮิฮิ .. ปล. ไอ้พากโว้ยมัวไปมุดหัวอยู่ที่ไหนฟ่ะ ไอ้นี่ พี่ติ๊กแกกะลังจะ ..แล้วนะเฟ้ย (หาพวกเอาไว้ก่อน ฮิฮิ) แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 49 22:40:37 จากคุณ : คนชอบนิยายคับ (yamapeejang) - [ 11 ก.ย. 49 22:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นึกกังวลแทนเจ้าป๊องแล้วอ่ะ ห่วงจะเพิ่มอีกวงหรือป่าว   ถ้าเพิ่มขึ้น เจ้าพากดีใจแน่ๆ เลย   "รักเจ้านายจังเลยงับ" จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 11 ก.ย. 49 23:53:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กรี๊ดดดดดดดดด เป้บอกความรู้สึกไปแล้วววววววววววววว จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย จากคุณ : beemanufan - [ 12 ก.ย. 49 01:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตายล่ะ โดนหมาป่าขย้ำแน่ จากคุณ : เม-ดา - [ 12 ก.ย. 49 08:50:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 [ เปมะโน้มตัวจรดปลายจมูกและริมฝีปากลงบนแก้มขาวของเพื่อนหนุ่มแผ่วเบา แล้วกดแนบสูดดมกลิ่นอายหอมหวานและตักตวงความนุ่มนวลของผิวเนื้อเนิบนิ่งอยู่อย่างนั้น ] <งงง ใครว่าเจ้าเป้มันโกรธ ที่เดินหนีไปเค้าเรียกว่า"ได้กำไแล้วชิ่ง" ตังหาก กร๊ากกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อาคุณเฮียพี่พีท ทำอย่างนี้อีกแล้วท่านผู้ชม ฮือๆๆๆ ตัดตอนอีกแล้วววววว เรียกว่าตัดฉึบเลยล่ะค่าาาา บอกตามตรงว่าบทนี้มันยาวถูกใจดีก็จริงๆ แต่มันไม่พออ่ะคะ แบบว่าอ่านกำลังมันส์ๆ อยู่แต่ถูกตักฉึบให้ไปลุ้นเอาตอนหน้างี้ ทำเอาเอ็คฯ ลงแดงได้เลยนะเนี่ย อ๊า...... นายเป้มันฉวยโอกาสอีกแล้วฮะทุกท่าน คราวนี้กอดแบบแนบแน่นแถมแนบเนื้อด้วย.... อ๋าาา ยอมอภัยให้ก็ได้ เพราะเห็นแกคำสารภาพรักแสนหวานหรอกนะ แต่ก็ยังติดโผอยู่ในแบล็กลิสต์อยู่ ถ้าทำงานถูกใจจะลดโผลงไปเรื่อยๆ ฮ่าๆๆๆๆ นายติ๊กอึ้ง เอ็คฯ ก็อึ้งตาม ไม่คิดว่านายเป้มันจะกล้าสารภาพรักแบบสายฟ้าแลบขนาดนี้ อย่างนี้ต้องจับกด งวดหน้าขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น หื่นๆๆๆ นะคร้า สู้ๆค่า คุณพีท เอ็คฯ จะเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : echoficy (echoficy) - [ 12 ก.ย. 49 15:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ข้างบน คห.ที่ 20 คอมเม้นท์ไม่สมบูรณ์นะคะ ขาดๆ หายๆ ผ่านไปหลายชั่วโมงถึงค่อยมาแก้ หุหุหุ ******************************** [ เปมะโน้มตัวจรดปลายจมูกและริมฝีปากลงบนแก้มขาวของเพื่อนหนุ่มแผ่วเบา แล้วกดแนบสูดดมกลิ่นอายหอมหวานและตักตวงความนุ่มนวลของผิวเนื้อเนิบนิ่งอยู่อย่างนั้น ] <===== (O_____O) อ๊ากกกกกกกกกกกก..........(>//////<)กรี๊ดดดดดดดดด......  เจ้าเป้.....แก.... แก๊...แก ทำอาร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย..... มาหอมแก้มเจ้าชายของเค้าได้ยังงัยห๊า!!!  ทำไมเป็นคนอย่างนี้ เล่นตอนที่เผลอนี่หว่า..... อ๊าาาาาาา แก้มนายติ๊กเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ววววว... แก๊.... หอมแก้ม นายติ๊กเค้าทำไม ใครเค้าอนุญาตกัน  ฮือๆๆๆ (T^T) ติ๊กของเอ็คฯเสียแก้มไปซะแล้ว......ฮึ่ม!!!!................... เจ้าเป้ มันน่านัก  หอมแก้มทำไมห๊า!!! ใครบอกให้หอมแก้ม.... จูบไปเลยดิ (อ้าววว?????) (--  -- a) เอิ๊กกกก [  “นายเป็นผู้ชาย ติ๊ก...  เราก็เป็นผู้ชาย...  แต่ไม่เหมือนกัน” ] <===  (--   --) (__  __) (--   --) (__  __) ถูกต้องนะคร๊าบบบบบบ.... ติ๊ก... นายเป็นผู้ชายนะใช่!  นายเป้ก็เป็นผู้ชาย แต่ไม่เหมือนกัน เพราะนายเป้มัน........หื่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ................ ....................... ...........................แต่ ................................ ...................................... ........................... ...................... .......... แต่.... เอ็ค หื่นยิ่งกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ \(^O^)/ [ ตกใจที่ถูกคนนอกครอบครัวหอมแก้มเป็นครั้งแรกก็เรื่องนึง  แต่ที่งุนงงมากกว่าคือ... เปมะโมโหอะไร... เขาทำอะไรให้เพื่อนโกรธ... ] <===โอ้ยยยย ตายๆๆ นายติ๊กไม่ใช่แค่ซื่ออย่างเดียว มันบื้อสุดๆ ด้วยนี่หว่า???? ทำไมถึงได้ "ซื่อบื้อ" อย่างนี้ เรื่องอื่นฉลาดนักเรื่องนี้กลับ........(ละไว้เป็นที่เข้าใจ)  ทำไมเป็นคน "ความรู้สึกช้า" งี้ฟร่ะ เจ้าเป้มันโกรธเหรอ? ไม่จริ๊งงง ใครว่าเจ้าเป้มันโกรธ ที่เดินหนีไปเค้าเรียกว่า"ได้กำไแล้วชิ่ง" ตังหาก กร๊ากกกก หึหึหึหึ มาคราวนี้ เจ้าป๊องก็ได้ออกโรงกะเค้าซักที หลังจากที่อู้มานาน [ ++ ทำไมคุณพี่ติ๊กไม่โทรหาคุณพี่เป้ล่ะงับ ++         หนุ่มน้อยกะพริบตาปริบๆ         ...เอ้อ... นั่นดิเนอะ... ] <==== (--  -- a)เออ นั่นดิ จริงด้วย เหอๆๆ ไอ้เราก็ไม่ทันคิดเหมือนกัน อย่างนี้ความดีความชอบต้องยกให้เจ้าป๊องสินะ อิอิ อ๊า...... นายเป้มันฉวยโอกาสอีกแล้วฮะทุกท่าน คราวนี้กอดแบบแนบแน่นแถมแนบเนื้อด้วย.... อ๋าาา ยอมอภัยให้ก็ได้ เพราะเห็นแกคำสารภาพรักแสนหวาน(จนอายแทน)หรอกนะ แต่นายเป้ก็ยังติดโผอยู่ในแบล็กลิสต์อยู่ ถ้าทำงานถูกใจจะลดโผลงไปเรื่อยๆ ฮ่าๆๆๆๆ นายติ๊กอึ้ง เอ็คฯ ก็อึ้งตาม ไม่คิดว่านายเป้มันจะกล้าสารภาพรักแบบสายฟ้าแลบขนาดนี้ อย่างนี้ต้องเชียร์ให้จับกด งวดหน้าขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น ขอหื่น หื่นๆๆๆ นะคร้า อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก อาคุณเฮียพี่พีท ทำอย่างนี้อีกแล้วท่านผู้ชม ฮือๆๆๆ ตัดตอนอีกแล้วววววว  เรียกว่าตัดฉึบเลยล่ะค่าาาา บอกตามตรงว่าบทนี้มันยาวถูกใจดีก็จริงๆ แต่มันไม่พออ่ะคะ แบบว่าอ่านกำลังมันส์ๆ อยู่แต่ถูกตักฉึบให้ไปลุ้นเอาตอนหน้างี้ ทำเอาเอ็คฯ ลงแดงได้เลยนะเนี่ย สู้ๆเจ้าค่า คุณพีท เอ็คฯ จะเป็นกำลังใจให้ และจะรอคอยครั้งต่อไปอย่างอดทนคะ งือออ จากคุณ : echoficy - [ 12 ก.ย. 49 19:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณพีทครับ หลังจากออกจากนครก๊อตแธมน้อยของแบทแมนน้อยก็ตรงเข้าบ้านพิธันดรเลย ยังไม่มีเวลาอ่านนิยายคุณพีทอย่างละเอียดเลย เล็งมานานแล้วครับ พอดีเพิ่งเจอสิงหาสับไป คุณพีทคงทราบแล้ว รู้สึกว่าเจ้าณะจะติดนิยายคุณพีทงอมแงม วันนี้เลยต้องบอกว่า ตามลูกมา เอาไว้มีโอกาสอ่านละเอียดอีกที จะมาสมัครเป็นแฟนคลับอย่างเป็นทางการนะครับ ออกจากบ้านพิธันดรแล้วจะไปบ้านใครดีหว่า อ๋อ บ้านเจ้าณะไง บ้านเมริยา จากคุณ : วิศรุต บลูสกาย - [ 13 ก.ย. 49 01:10:19 A:202.57.178.183 X: TicketID:116603 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะครับ ผมก็ยังไม่ได้อ่านเรื่องคุณพีทเหมือนกัน แหะๆ จากคุณ : masked v - [ 13 ก.ย. 49 10:01:09 ]

ความคิดเห็นที่ 24 นายเป้สารภาพแล้ว  รอตอนหน้าด้วยความหื่น  อุ้ย ตื่นเต้น ตอนนี้ มาอ่านนิยายช้าสุดแน่เลย ปล. บ้านนุชไม่ได้อยู่หลังเขานะคะ อยู่หน้าเขาต่างหาก จากคุณ : แสงดาวฝั่งอันดามัน - [ 13 ก.ย. 49 13:46:47 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณโลกิ คร้าบบบบ จบแบบนี้เลยคร้าบ ห่วงหลุดดังพลัวะ บอกรักแย้ว เอ๊ยยย ไม่ช่าย แหะๆๆ  ช่วงนี้ตัดตอนย้ากยากอะครับ มันคงจะตัดฉึบแบบนี้ไปอีกพักแหงเลย เอิ๊ก (คุณพีทโดนคนอ่านรุมกระทำแน่...) แหะๆๆ แค่บอกรักก็ถือว่าเป็นคนดีแล้วเหรอครับ เกิดมันพูดไปเรื่อยเปื่อยไม่จริงจัง (พูดเพราะหวังจับกด เอ๊ยยยยย) แบบนี้ล่ะ ถือว่าดีเปล่า โฮ่ๆๆ อ้าว ให้ไอ้ติ๊กยอมกันง่ายๆ เลยเหรอครับ ไม่ด๊ายยย ไม่ได้ ยังไม่ครบสามสิบบทเลยนะ กร๊าก ใจเย็นๆ ครับ  เรื่องกินยังไงก็ได้แน่ (เอ๊ะ ยังไง) แต่ขอทรมานไอ้มนุษย์หมาป่าอีกหน่อย  เอิ๊ก ช่วงนี้กระปุกบางเบา ไม่มีตุนเยย มาต่อจันทร์หน้านะคร้าบ คุณมณี อิๆๆ ขอบคุณที่แวะมาทักทายต้อนรับสัปดาห์ใหม่ครับ ช่วงนี้ทำงานหนัก พักผ่อนด้วยนะเอ้อ ไม่งั้นเดี๋ยวได้นอนโรงพะบาลเหมือนฤดี  เอิ๊ก (แน่ะ มีขู่...) คุณขิม เอิ๊กๆๆ ฉ่ำมากมั้ยครับ  อาไร แค่หะ หะ หะ หอมแก้มแค่เนี้ย จิ๊บๆ ที่จริงรอมากกว่านี้ใช่เปล่าหรอก  (รู้นะ อิๆๆ) ผมว่าไอ้เป้ตอนนี้มันมีฝ่ายเทพกับฝ่ายมาร มาตะโกนเถียงกันจากไหล่ขวาไหล่ซ้ายให้วุ่นแล้วล่ะครับ (แบบว่าข้ามหน้าข้ามตามากมาย ขอบอก) ไอ้ตอนบอกเพื่อนว่าเป็นเกย์นี่ ฝ่ายเทพคงทำให้รู้สึกผิด (ที่ดูเพื่อนโป๊) เลยอยากสารภาพ แต่ดูเหมือนฝ่ายมารจะแรงกว่านิ อิๆๆ  สารภาพเสร็จปุ๊บ จุ๊บปั๊บเยย (แบบนี้เปล่าครับ ที่ภาษาไทยเขาเรียก "จมูกไว"   โฮ่ๆๆ) จะแจ้งให้ไอ้ติ๊กทราบนะงับ ผมก็เป็นคนส่วนน้อยเหมือนกัน เป็นในหลายด้านซะด้วย ไว้เรามานับแข่งกันมั่ง เอาเปล่า เอิ๊ก บอกความในใจไปแล้ว... ก็เสร็จเจ้าชายสิครับ คราวนี้ล่ะ จะบีบก็ตาย จะคลาย... ก็เดี้ยง  โฮกกกกก หนูหนมจีน กลับมาแล้ววววว เย้ยยยยย... หายไปตั้งนาน มาช่วยกันปั่นกระทู้เฮียดีกว่า  (อ้าว... ซะงั้น...) ตกลงไอ้ป๊องไม่ต้องทำอะไรมากอีกแล้วเหรอเนี่ย อิๆๆ นี่มันอู้มาหลายบท หลายฉาก หลายตอนเต็มทีแล้ว แต่ก็จริงแหละเนอะ ไอ้เป้มันรุกเอา รุกเอา ซะขนาดนี้ จะว่าไป... ให้ไอ้ป๊องมันเปลี่ยนมาเล่นบทรั้งๆ มั่งดีกว่า ฮ่าๆๆ ไอ้ดิน แอบหัวเราะอะไร อย่านะ ยังมีคดีตกค้าง โฮ่ๆๆ ไอ้ต๋อง กรั้กๆๆๆ ไอ้เป้มัน "กล้า" จริงๆ อะแหละ แต่ "น่ารัก" เนี่ย... ขอเฮียตีลังกาดูอีกทีนะ เพราะดูแบบหัวตั้งมานานแล้ว... ยังหาความน่ารักมันไม่เจอ กร๊าก มันต้องไม่จบเร็วแบบนี้แน่นอนอยู่แร้น เก่งจริงๆ น้องเรา ก็เพิ่งจะสิบบทเอง ยังไม่ถึงสามสิบนี่นา  จ๊ากกกก (เผยไต๋ซะแร้ว ข้าพี่เจ้า) แถมรู้ทันซะอีก ว่าไอ้ติ๊กมันยังไม่ได้เป็นเกย์เยย (แบบนี้ต้องจับกดมั้งเนี่ย จ๊ากกก อีกที) เอ้า ไอ้ป๊อง ตกลง สู้ใช่มั้ย... เฮ้ย... เลิกกินก่อน มาคุยกับพี่ต๋องก่อน แหม้... ไอ้นี่... (กราบขออภัยท่านผู้อ่านแทนไอ้ตะกละนี่ด้วยครับ) ป.ล. ที่ถามไว้คราวก่อน ได้คำตอบแล้วพูดไม่ออก ขอกระโถน เอ๊ย ขอไปทำใจแป๊บ คุณเร่ อิๆๆ ระทึกแทนใครคร้าบ  ไอ้ติ๊ก... หรือไอ้เป้... (มันจะโดนทุ่มลงจากชั้นห้ามั้ยเนี่ย เหอๆๆ) ไอ้หรั่ง เหย้ย... เฮียว่าช่วงนี้มันหื่นๆ นะเว้ย น่ารักได้ไงฟะ (สงสัยต้องวัดไข้หน่อยแล้วเอ็ง) ไอ้เป้เนี่ย... เฮียว่าเป็น borderline case ว่ะ คือคาบลูกคาบดอก (โปรดอ่านช้าๆ สะกดให้ครบ ห้ามเว้นวรรคผิด) ก้ำๆ กึ่งๆ ระหว่าง "กล้า" กับ "บ้า" ง่ะ... ไอ้ติ๊กถ้ามันยังซื่อแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ สงสัยก็คงได้แต่พูดไม่ออก บอกไม่ถูกอยู่เงี้ยแหละมั้ง (ขัดใจเล็กน้อย  น่าจะเอาเข่ากระแทกลิ้นปี่ไอ้หมา...ป่า... ซะ) เอ้อ... หรือว่ามันจงใจยั่วจริงๆ ฟะ  (ชักไม่แน่ใจ เอิ๊ก) ไอ้ตี๋ เอ็งเล่นเสียเลือดเป็นว่าเล่นงี้ กว่าจะจบเรื่อง มีหวังต้องหามไปโรงพะบาลแน่ เหอๆๆ ดูดิ๊ ตอนหวานๆ (หวานรึเปล่า อุตส่าห์สาดน้ำตาล) อย่างตอน "จ้างดิ" มันก็ดันอ่านให้เสียเลือดได้ (สมน้ำหน้าดีกว่า กร๊าก) ฉากอาบน้ำจะเอาอะไรกันมากมายตัวเอง ก็ราดๆๆ สาดๆๆ ถูๆๆ ถูหน้า ถูหลัง ถูบน ถูล่าง ก็เสร็จแระ จะให้เฮียบันระยายทุกขั้นตอนเลยเร้อ เหอๆๆ (อยากโดนหอมเหยอ... ที่นี่แพง เอากระเทียมได้บ๊อ...) เจ้าชายมองโลกในแง่ดี เพราะเป็นเจ้าชายไง หลุดมาจากนิทาน ถ้าทุกคนเป็นเจ้าชายกันหมด ก็อดตายจิว้อย มันต้องแบ่งๆ กันไปหลายหลากอาชีพ (เกี่ยวมั้ย...) ไรเนี่ย ไอ้ป๊องโผล่มาพล็อมๆ แพล็มๆ แค่นี้ ถือว่าบทเยอะแล้วเหรอ ได๋เลย จัดให้ เดี๋ยวให้มันโผล่มาขอส่วนบุญบ่อยๆ นะ เอิ๊ก โห ทำไมเอ็งเดาเก่งงี้วะ  เอางี้ดีกว่า ตอนนี้เฮียเริ่มตันแระ เอ็งช่วยเดาล่วงหน้าแล้วบอกมาที ว่ามันจะไปยังไงต่อ  แง่ม (ใช้งานซะ...  ส่วนรางวัล ดูผลงานก่อนแล้วค่อยพิจารณา โฮ่ๆๆ) อะนะ ไอ้นี่... ฉากอาบน้ำ ก็หาว่าข้ามเร็วไป จิ้นได้ไม่ถึงไหน มาฉากขย้ำ เอ๊ย บอกรัก ก็ว่าไม่เหลืออะไรให้คนอ่านลุ้นอีก เอาใจไม่ถูกแล้วเนี่ย คราวหน้าลงให้อ่านย่อหน้าเว้นย่อหน้าเอาเปล่า (กร๊าก คนอ่านท่านอื่น โปรดไปลงโทษไอ้เอนิ ผมไม่ยู้... เอิ๊ก) ป.ล. ไม่เหมือนคนเขียน... คนเขียนหื่นกว่า ป.ล.สอง งั้นดีแล้วที่ไม่ให้มันเห็น เพราะมันยังต้องเล่นอีกหลายภารกิจ ป.ล.สาม จ๊วบบบบบบบ ป.ล.สี่ ขอให้หายไวๆ คุณเอเซล เอิ๊ก ถึงกับพูดไม่ออกตามไอ้ติ๊กไปอีกคนเลยเหรอครับ โอ๋ๆๆ ใจเย็นๆ นะ ใจเย็นเยนนนน ว่าแต่ผมไปทำอะไรไอ้ติ๊กตั้งกะมะไหร่ ไม่มี้... ไม่มีจริงๆ ครับ  ไอ้เป้มันทำคนเดียว ผมมะเกี่ยวววว ไอ้ยามะ ฮ่าๆๆ ไอ้เป้มันโง่น่ะ เอ๊ย... ไม่ใช่ ไอ้เป้มันบ้าอะดิ (บ้าเพราะรักเปล่า... แหวะ...) มันอุตส่าห์กล้าสารภาพแล้ว ยังจะไปหมั่นไส้มันอีกเหรอ ไม่สงสารมันมั่งเหรอ (คุณพีทแอบกระซิบ... ดีแล้ว... อย่าไปสงสารมัน มาช่วยกันกระทืบไอ้เป้กันเหอะ... เหย้ย...) เอิ่ม... คนทั่วไปคงไม่คิดเหมือนไอ้ติ๊ก (ของเอ็ง) หรอก ไม่งั้นโลกเราคงจะจืดชืดไร้รสชาติแย่ ไม่มีสงคราม ไม่มีคนทะเลาะกัน ไม่มีคนเอาเปรียบกัน ไม่มีการแข่งขัน แล้วมันจะเหลืออะไรมาเป็นวัตถุดิบให้เขียนนิยายฟะ (ซะงั้น) งั่กๆๆ เจ้าชายเหงือก เอ๊ย เจ้าชายเงือกนี่ ข้ามมาจากมายาฯ ล่ะสิ ไอ้เป้น่ะ มันไม่มีทางเป็นคนดีไปได้หรอก (อ้าว) ที่จริงไม่ควรจะไปหลงชมมันตั้งแต่แรก รู้เปล่า เอิ๊ก (เฮ้ยยย เฮียเปล่ากันท่านะ  อยากทำอะไรไอ้ติ๊กก็ทำไปดิ แล้วไปฟัดกับไอ้เป้เอาเองนะ เฮียขอตัว... ไปปลอบไอ้ติ๊ก... กร๊าก) ง่ะ... เห็นไอ้ป๊องเป็นไรไปเนี่ย ขอหวยซะแล้ว เอาเลขอะไรไป ก็ระมัดระวัง ตีความดีๆ นะ ไม่งั้นแทนที่จะถูกหวย จะกลายเป็นถูกกินแทน เหอๆๆ แหะๆๆ ขออภัย ช่วงนี้รู้สึกติดลมกับการตัดฉึบว่ะ ไม่รู้ทำไม ถ้าอ้างว่าตัดบทได้ตรงนี้พอดี จะพอฟังขึ้นมั้ยน้อ... (อืม... เปลี่ยนใจแระ ไม่แก้ตัวดีกว่า คราวนี้ถอดเกงด้วยเหรอ งั้นมาฟันดาบกันเลยมา  ดูเด๊ะ ใครจะทะลุก่อน  เอิ๊ก) ง่ะ ไม่มี้... ไม่มี ใครบอกว่าเฮียมีกิ๊ก ไม่จริ๊งงง ไม่จริง ไม่เจื้อ ไหนๆ ข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกแล้ว เรามาทำข้าวผัดกันไม่ดีกว่าเหรอตัวเอง อิ่มอร่อยได้รสชาติ อิๆๆ อ่า... ไอ้พากลืมออกอีกแล้วเหรอเนี่ย... คนเขียนเริ่มสับสน คุมคิวนักแสดงไม่ถูกแระ  เอิ๊ก คุณโก้ อ้าวๆๆ อ๊าวววว ห่วงอีกวงมันจะมาจากไหนล่ะคร้าบ ตามไม่ทัน ไหนๆๆ อธิบายด่วน โฮ่ๆๆ แล้วถ้ามันเพิ่มมาจริงๆ ไอ้พากมันจะดีใจจริงเหรองับ เอ๊ย ครับ มันจะทำหน้าหงิกล่ะไม่ว่า ฮ่าๆๆ (คุณโก้ล่ะ รักเจ้านายเปล่างับ... เหย้ย) คุณบีแฟนแมนยู กรี๊ดดดดดดดดด ด้วย  ไอ้เป้บอกไปแล้ว บอกไปแล้วววว จะเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย... สงสัย... สงสัยจะโดนทุ่มลงมาจากชั้นห้ามั้งงับ  เอิ๊ก คราวนี้สนามเทนนิสกระแทกหน้าแน่ ไอ้เป้ (สม ฮ่าๆๆ) ป.ล. ใกล้ฤดูน้ำอีกแล้ว ขอให้บ้านคุณบีปีนี้ปลอดภัยนะคร้าบ หนูเมร์ เนอะๆๆ  ไอ้หมาป่าชั่วร้ายมันตะปบเหยื่อแล้ว ไอ้ติ๊กเสร็จแน่... (แอบดีใจ... อ้าว) คุณเอ็คฯ อิๆๆ เก่งจังครับ เม้นต์ขาดแล้วยังตามแก้ได้ครบอีก สามารถมากๆ เอิ๊ก  ไอ้เป้นะไอ้เป้  ทำเอาคุณเอ็คฯ ถึงกับกรี๊ดเลยเหรอเนี่ย อ้าว... เอ๊ะ... เอ๋... ที่กรี๊ดเนี่ย... เพราะที่จริงให้จูบบบบ เหรอครับ จูบตรงไหนเนี่ย... จ๊ากกกกกกก (คราวนี้ไอ้ติ๊กตาถลนแทน แค่นี้มันก็เหวอซะแทบแย่แล้ว ฮ่ะๆๆ) โฮ่ๆๆ ในที่สุดความลับก็เปิดเผยซะแล้ว ที่แท้ เหนือฟ้ายังมีฟ้า ไอ้เป้ว่าหื่นแล้ว ยังมีคนหื่นกว่าอีก ทีแรกนึกว่าคุณพีทซะอีก ที่แท้ก็คุณเอ็คฯ น่ะเอง... แง่ว (ไอ้เป้หน้าซีดกลับบ้านไปเลย... แต่หูยังดำเหมือนเดิม) ผมว่าไอ้ติ๊กมันต้องเกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ แล้วถูกเลี้ยงให้โตขึ้นมาแบบไม้ไผ่ในหินแน่เลย (มีเปล่าครับ) มันถึงได้ทั้ง "ซื่อ" ทั้ง "บื้อ" แถมยัง "ความรู้สึกช้า" ซะขนาดนี้ ถึงได้ไม่รู้ว่า... ไอ้เป้มัน... ฟันแล้วทิ้ง... จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก... (เอ๊ะ ผมพูดอะไรผิดเหรอครับ แหะๆๆ เหอๆๆ) ฮ่ะๆๆ ไอ้ป๊องนานๆ โผล่มาที รอบนี้มีประโยชน์นิดนึงนะครับ เพราะถ้ามันไม่โผล่มาเตือนง่ายๆ มีหวัง ไม่ได้ "เดิมพัน" กันแน่เยย (และคงไม่มีฉากฉวยโอกาสแนบแน่นสะท้านระเบียงด้วย โอ๊ววว...) ติดแบล็กลิสต์ไว้ก่อนดีแล้วล่ะครับ ผมว่าไอ้นี่มันไว้ใจไม่ได้หรอก ท่าทางก็หลุกหลิกปานนั้น  เผลอๆ มันอาจจะ ฟ.ล.ท. จริงๆ ก็ได้ เอิ๊ก ง่ะ... งวดหน้า ขอหื่นๆ จริงเหรองับ เอาแบบใครเป็นฝ่ายจับใครล่ะ ฮ่ะๆๆ  อันนี้อาจมีเฮนะ โฮ่ๆๆ ตอนนี้ตัดฉึบไปก่อน เพราะไม่รู้จะขึ้นบทใหม่ตรงไหนดี คราวหน้าคงไม่มีแล้ว (มั้งครับ แหะๆๆ) อย่าเพิ่งลงแดงน้า รอดูใจไอ้เป้ก่อน (ก่อนมันถูกทุ่มลงจากชั้นห้าไงครับ เหย้ย...) ขอบคุณสำหรับกำลังใจคร้าบ คุณรุต โย่ว... แอบตกใจเกือบตกเก้าอี้ อิๆๆ คุณรุตแวะเข้ามาเยี่ยมด้วย ดีใจจังครับ คุณรุตเองก็งานมิใช่น้อย ทั้งที่ทำงานทั้งงานเขียน ยังไม่มีเวลาอ่านก็ไม่เป็นไรหรอกครับ นิยายผมมันคงกองอยู่แถวๆ นี้อีกนาน ไม่รีบร้อน อิๆๆ ใจเย็นเยนนน คุณรุตเช้านี้เที่ยวหลายบ้านได้หลายบรรยากาศเลยนะครับ บ้านไอ้โร้ปจะอุดมไปด้วยหนุ่มๆ เยอะหน่อย ส่วนแถวนี้เน้นสาวๆ เป็นหลัก อิๆๆ แล้วไปถึงบ้านเมริยา ก็จะเป็นคอไซไฟซะมาก หลากอารมณ์ดีเชียวครับ ขอบอก เหอๆๆ คุณวี อิ๊กๆๆ ขอบคุณครับ และยินดี ผลัดกันเยี่ยมเยือนประสาเพื่อนกัน อุ่นใจดีน่อ คุณแสงดาว ใช่แล้วคร้าบบบบ สารภาพบาป เอ๊ย สารภาพรักแล้ว (เอ๊ะ... รักแน่รึเปล่าเนี่ย หรือว่า... เอิ่ม... มันแค่หื่น เอิ๊ก) ฮั่นแน่... คุณนุชก็รอตอนหน้าด้วยความหื่น เอ๊ย ตื่นเต้น เหมือนผมเลยเนี่ย กำลังลุ้นอยู่ ว่าจะให้ไอ้เป้มันบินลงมาท่าไหนดี ถึงจะเท่  กร๊ากกก อิ๊กๆๆ บ้านคุณนุชอยู่หน้าเขาเหรอครับ ว้า เก๋กว่าผมอีก  ของผมอยู่หลังเขาเป๊ะเลยง่ะ แง้ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 13 ก.ย. 49 17:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 กริ๊ดๆๆๆๆๆๆ >*< คุงพีท ทำงี้ได้ไงอ่า อยู่ๆก็จบตอนซะงั้น...ได้ใจจริงๆ นายหมาป่ารุกเร้วเร็ว...เจ้าชายผีเสื้อของเราจะรอดมั้ยเนี่ย .... จากคุณ : ชานมฯ (พายุสีเงิน) - [ 13 ก.ย. 49 19:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 27 [ โฮ่ๆๆ ในที่สุดความลับก็เปิดเผยซะแล้ว ที่แท้ เหนือฟ้ายังมีฟ้า ไอ้เป้ว่าหื่นแล้ว ยังมีคนหื่นกว่าอีก ทีแรกนึกว่าคุณพีทซะอีก ที่แท้ก็คุณเอ็คฯ น่ะเอง... แง่ว ] <== ฮ่าๆๆๆ คุณพีท ที่เอ็คฯ บอกว่านายเป้มันหื่นแล้วแต่เอ็คฯหื่นกว่านะ ก็ใช่คะ ก็แหม...ใครจะไปกว่าฟันธงกันละคะ ว่าคุณพีทหื่นยิ่งกว่าอีก(ถึงระดับเทพได้รึป่าวหว่า???) หุหุหุ แบบว่ายังไม่อยากเล่นของสูง(แต่ก็จิกกัดไปแล้ว) อิอิ ปล.แบบว่ารู้ค่าว่าคุณพีท...มากกว่าเอ็ค แต่ไม่กล้าฟันธงคะ กลัวคุณพีทแก้แค้นโดยการทำให้เจ้าสองคนนั้นเจอกับปัญหาโลกแตกแก้ไม่ได้ ทีนี้เอ็คฯ ก็จะได้ลงไปนอนดิ้นแด่วๆ เพราะขัดอกขัดใจ เหมือนกับภารกิจที่ผ่านมา ที่อะไร อะไร ก็ไม่ได้ดังใจ (^O^) (อะไรประมาณนี้นะคะ) ค่า งวดหน้าขอหื่นๆนะคะ นายเป้ "จับ" นายติ๊ก "กด " มันธรรมดาไป เอาเป็นเปลี่ยนสลับกันดีมั้ยค๊า กร๊ากกกกกกก จากคุณ : echoficy - [ 13 ก.ย. 49 19:31:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ...>>>ไหนๆ ข้าวสารก็กลายเป็นข้าวสุกแล้ว เรามาทำข้าวผัดกันไม่ดีกว่าเหรอตัวเอง อิ่มอร่อยได้รสชาติ อิๆๆ<<<... ข้าวผัด'ไรดีคับเฮีย ผัดกัน.....อ๊ะเปล่าคับ ฮิฮิ จ๊าก! คุณเอ็ค จะให้ไอ้เป้กับนายติ๊กกินข้าวผัดแบบเฮียพีทด้วยเหรอครับ ไม่อ๊าว ไม่เอา อ่ะ จิ้นไม่ออกไม่อยากจะคี้ดดดดดด โฮะ โฮะ โฮะ.... จากคุณ : คนชอบนิยายคับ (yamapeejang) - [ 13 ก.ย. 49 20:59:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 จบทำร้ายจิตใจกานเหลือเกิ๊น จาลงแดงแล้วT___T จากคุณ : MPrince - [ 15 ก.ย. 49 05:51:41 A:58.9.198.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ ทำไมจบแบบนี้ล่ะเฮีย หนูไม่ยอมนะหนูไม่ยอม  เฮียใจร้ายเกินไปแล้ว รอลุ้นตอนต่อไปอยู่นะค่ะ  รีบมาลงด้วยล่ะ(มีงอนเล็กน้อย) เกย์ก็คน  พอดีมีเพิ่อนเป็นทั้งเกย์ทั้งเลสเลยเข้าใจ555 ความคิดของคนพวกนี้ครีเอทมากๆเลย ...งานทุกอย่างออกมาดี ขอให้เป้กับติ๊กหวานๆกันหน่อยดิเฮีย(ออกแนวหาเรื่องกวนteenนะเนี่ย) บั๊บบายค่ะเฮีย จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) - [ 15 ก.ย. 49 11:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 31 "..อ้าวๆๆ อ๊าวววว ห่วงอีกวงมันจะมาจากไหนล่ะคร้าบ ตามไม่ทัน ไหนๆๆ อธิบายด่วน โฮ่ๆๆ..." อ้าว ๆ ๆ (ด้วยคน) ถ้าปฏิบัติภาระกิจไม่สำมะเร็ด ห่วงที่คอก็เพิ่มขึ้นอีก 1 ห่วง มะช่ายเหรอ? จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 15 ก.ย. 49 15:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขนลุกเลยอะ เกิดอาการวิ้งๆ จากคุณ : ซังกุงตัวเล็ก - [ 16 ก.ย. 49 13:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณชานมฯ เอิ๊กๆๆ มาแล้วครับ มาต่อให้แล้วนะ คราวนี้ไอ้ติ๊กน้อย จะรอดหรือจะร่วงก็รู้ล่ะ ฮ่าๆๆ โฮ่ๆๆ คุณเอ็คฯ จ๊ากกกกก ตกลงผมหื่นกว่าอีกเหรอครับ เอิ๊ก... (ภูมิจายยย อิๆๆ) ยังไงผมก็ไม่แก้แค้นหรอกคร้าบ ใคร้ ใครจะไปแค้นคนอ่านได้ลง โฮ่ๆๆ แต่ไอ้สองตัวนั่นน่ะ... ปัญหาโลกแตกเหรอ.... งืมๆๆๆ น่าฉนแฮะ ขอบคุณสำหรับไอเดียนะคร้าบ  กร๊าก ป.ล. งวดหน้ามาแล้ว หื่นพอยัง อิๆๆ ไอ้ยามะ อิๆๆ ผัดกัน... เหรอ... ได้จิ ใครก่อนล่ะ ฮ่ะๆๆ เอิ๊ก คุณ เอ็ม ปริ๊นซ์ อย่าเพิ่งลงแดงนะคร้าบ มาต่อให้แล้ว มาแล้ววววว หนูฟินนิกซ์ แหะๆๆ มาแล้วจ้า มาต่อแล้ว คราวนี้รับรองไม่ค้าง ไม่คา อย่าเพิ่งงอนน้า อิๆๆ คู่นี้เอาหวานๆ เหรอจ๊ะ มีคนบอกว่า หวานมาหลายคู่แล้ว หนูยังไม่เบื่อเหยอ อิๆๆ คุณโก้ ฮ่ะๆๆ เปล่าๆๆ ครับ  พ่อมดเงามะได้ใจร้ายขนาดน้านนนน ถ้าปฏิบัติไม่สำเร็จ ก็ถือว่าฟาวล์ไปครับ ไม่ลดไม่เพิ่ม แต่ถ้าไปขอความช่วยเหลือ (อย่างใน ภารฯ 1) ล่ะก็ แบบนั้นต้องเอาห่วงเป็นเดิมพัน ถ้าสำเร็จก็แล้วไป แต่ถ้าไม่สำเร็จก็ได้เพิ่มงับ คุณมาดา อิ๊กๆๆ เกิดอาการวิ้งๆๆ เลยเหรอครับ ตอนนี้ขนลุก ตอนต่อไปมาแล้วนะ ดูดิ๊ จะหายลุกเปล่า แหะๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 ก.ย. 49 11:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 34 บทที่ 10 ยังไม่จบ บทที่ 11 คู่แข่ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4720351/W4720351.html จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 ก.ย. 49 11:56:12 ]