ความคิดเห็นที่ 1 “มีข่าวลือลอยมาตามลมค่ะว่า พี่หมิงติดผู้หญิงจนโงหัวไม่ขึ้น” “เฮ้ย!! บ้าแล้วไปเอาข่าวจากไหนมาเนี้ย”  ปลายสายโวยวาย “ไม่รู้หนูยีบอกแล้วว่ามันลอยมาตามลม จริงหรือเปล่าค่ะ” “ไม่จริงนะสิ บอกมาข่าวมาจากไหน”  คนถูกกล่าวหาเริ่มคาดคัดหาคำตอบจากนักข่าวสาว “ก็หนูยีบอกแล้วว่ามันลอยมาตามลมไงคะพี่หมิง” “ไม่ต้องเลยเรานะ ข่าวที่ไหนมันจะลอยมา บอกมาว่ามันลอยมาจากปากใคร” “ไม่รู้จริงๆนะพี่หมิง”   นักสืบเริ่มหาทางชิ่งไม่ตอบคำถาม  แต่เสียงผู้หญิงที่ได้ยินผ่านโทรศัทพ์เข้ามาว่า ‘โทษทีหมิงรอนานไหม’  นี่สิทำให้นักสืบสาวตาโต   “พี่หมิงโกหกหนูยี!” “เฮ้ย! พี่เปล่า” “แล้วเสียงผู้หญิงคนนั้นละเป็นใครค่ะ  พี่หมิงติดผู้หญิงจริงๆด้วย พี่หมิงทำแบบนี้ได้ไงคะ” นักสืบสาวเริ่มโวยวายแต่พอสบตาเพื่อนสาวที่นั่งตรงหน้าจึงตัดสินใจเดินออกไปคุยด้านนอกของร้าน เพื่อจะได้โวยวายได้สะดวกและเพื่อไม่ให้เพื่อนรักต้องฟังสิ่งที่ทำให้สะเทือนใจมากไปกว่านี้  โดยก่อนไปก็ขยับปากแบบไม่มีเสียงบอกเพื่อนว่า ‘เดี๋ยวมานะ’ “มันไม่ใช่อย่างที่หนูยีคิดนะ” “แต่เมื่อกี้เสียงผู้หญิงที่พี่หมิงหลงจนโงหัวไม่ขึ้นชัดๆ” ชายหนุ่มฟังที่นักสืบสาวกล่าวหาแล้วอยากหัวเราะไปด้วยไม่ได้ กระบวนการคิดเองเออเองนี่ละไม่มีใครเกิน ขนาดไม่เคยเห็นหน้าหรือได้ยินเสียงของผู้หญิงที่เขา ‘หลงจนโงหัวไม่ขึ้น’ นะ ยังรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่กับเขาคือต้นเหตุของข่าวลือ นี่ต้องจัดการคุยกันให้รู้เรื่องก่อนที่ข่าวมันจะไปกันใหญ่ ชายหนุ่มขอตัวคนข้างๆแล้วทำท่าจะลุกไปหามุมสงบคุยเพราะดูท่าว่า เรื่องนี้ต้องคุยกันยาว แต่ “หมิงจะไปไหน” เสียงหญิงสาวที่อยู่ข้างชายหนุ่มถาม “เราขอไปคุยโทรศัทพ์ก่อน มีเรื่องต้องเคลียร์นิดหน่อย” “คุยตรงนี้ก็ได้นี่” “ไม่ได้จริงๆ เดี๋ยวมานะ”  ก็จะให้คุยตรงนี้ได้ไงในเมื่อมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงตรงหน้านี้โดยตรงนี่นะ ชายหนุ่มคิด “เดี๋ยวนี้หมิงมีความลับกับเราแล้วหรอ”   จบประโยคนี้เล่นเอาชายหนุ่มอึ้งไปทันที  แต่ก็ถูกดึงสติกลับมาได้ทันทีเหมือนกันเมื่อเสียงโวยวายของนักสืบสาวไม่เบานักดังมาจากโทรศัพท์ที่แนบหูอยู่ขณะนั้น “พี่หมิ๊งงงงงงงงงงง!!!!   ไหนว่าไม่มีอะไรไง   คนไม่ได้เป็นอะไรที่ไหนพูดแบบนี้กันคะ  หนูยีเกลียดพี่หมิงแล้ว อย่ามายุ่งกับกานต์อีกนะ พี่หมิงบ้า!!” พูดเสร็จเจ้าตัวก็กดตัดสายทันที หลังจากวางสายแล้ว หนูยีเดินกลับมาที่โต๊ะ กานต์ที่นั่งรออยู่แล้วก็ถามขึ้นด้วยใบหน้าซึมๆ “ไอ้หนอนว่าไงบ้างอะ” “ก็ไม่ว่าไง  แต่ยีจะไม่ให้พี่หมิงเข้าใกล้กานต์อีกแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”  ประโยคของคนตรงหน้าเล่นเอาคนฟังงง  คล้ายๆกับถามไปว่า  ไปไหนมา แล้วตอบกลับมาว่า อร่อยดี - -“  (มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี้ย) “เดี๋ยวๆหนูยี มันเกิดอะไรขึ้น เล่ามา”   “.....เออ..ข่าวลือเป็นเรื่องจริงละ”  คำพูดนั้นทำให้คนตัวสูงกว่าหน้าเริ่มซีดลงอย่างไม่รู้ตัว แววตาฉายความเจ็บปวด ดวงตากลมโตปรากฏแววรื้อของน้ำตาที่เจ้าตัวพยายามกักเก็บไว้ไม่ให้ไหลรินออกมา   คนตัวเล็กกว่าเอื้อมมือมาจับมือเพื่อนรักอย่างปลอบประโลม “กานต์ ไม่เป็นไรนะ”  เหมือนคนตรงหน้าจะรู้สึกตัว “จะเป็นอะไรได้ไงเล่าหนูยีก็  ก็กานต์บอกแล้วว่าไม่ได้คิดอะไรกับไอ้หนอนมันสักหน่อย” เจ้าตัวตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ฟังดูรื่นเริง แต่หนูยีฟังอย่างไรก็รู้ว่าเป็นการฝืนทำ “หนูยีไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก กานต์ไม่ได้ชอบไอ้หนอนมันจริงๆ   เอ๊ากานต์ว่าเรากลับกันดีกว่า” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ยืนขึ้นตะโกนเรียกพนักงานให้มาเก็บเงินเสียงดังลั่นร้านพยายามให้ดูว่าตัวเองร่าเริ่งบ้าๆบอๆ ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้น “น้องๆ  เก็บเงินโต๊ะนี้โลดดดดดดด  พี่จะกลับแล้ววววววว....”      เสียงที่ไม่เบานั้นเรียกให้สายตาของลูกค้าในร้านหลายคู่มองมาที่โต๊ะของสองสาว และตัวกานต์คงไม่รู้สึกอะไร ถ้าไม่ได้สบตาเข้ากับร่างสูงที่นั่งอยู่อีกมุมของร้าน และข้างๆร่างสูงมีร่างผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ด้วย     ท่าทางที่ผิดปกติของเพื่อนรักเรียกความสนใจของร่างเล็กอย่างมาก “เป็นอะไรกานต์”  แล้วไม่ต้องรอให้เพื่อนรักตอบ    “คำตอบ” ก็เดินตรงมาหาสองสาวทันที พร้อมๆกับผู้หญิงอีกคนที่ตามมาไม่ยอมปล่อย   คนร่างเล็กกว่าแปลกใจนิดหน่อยที่ร้านที่พวกเธอนั่งจะเป็นร้านเดียวกับที่ชายหนุ่มเข้ามานั่ง เธอมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆชายหนุ่มก่อนตวัดสายตากลับมาที่ชายหนุ่มที่ทำท่าจะเข้ามาคุยกับเพื่อนรักของเธอ   “พี่ไม่นึกว่ายีอยู่ร้านเดียวกัน พี่โทรกลับทำไมเราไม่รับ...สะ” “ยี กลับกันเถอะ”  เสียงนิ่งๆชักชวนเพื่อนให้กลับดังขัดขึ้นก่อนชายหนุ่มจะพูดจบประโยค “อืม กลับกันเถอะ ยีไม่อยากเห็นหน้าคนโกหก”   “เดี๋ยว ยังกลับไม่ได้”  ชายหนุ่มขวางไม่ให้ทั้งสองสาวพากันกลับไป “ฉันจะกลับ แกถอยไปได้แล้ว”  กานต์พูดด้วยเสียงแข็งๆ สายตาที่สบกันบอกให้ชายหนุ่มรู้ว่าร่างบางตรงนี้กำลังโกรธ และอีกความรู้สึกหนึ่ง น้อยใจ “ไม่  เราต้องคุยกัน” “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก ถอยไป ฉันจะกลับ” “ก็ฉันบอกว่ายังกลับไม่ได้ไงละ”  ชายหนุ่มยืนยันไม่ยอมถอยเหมือนกัน “หมิงจะไปห้ามเขาทำไมละ เขาอยากกลับก็ให้เขากลับไปสิ”  เสียงหญิงสาวข้างๆดังขึ้นขัดหนุ่มสาวตรงหน้าที่ตอนนี้กลายเป็นจุดสนใจของคนทั้งร้านไปเรียบร้อยแล้ว แต่ทั้งสองคนก็ไม่สนใจหรือจะพูดให้ถูก ทั้งสองคนคงลืมไปแล้วว่า อยู่ในที่สาธารณะ   และเพราะคำพูดของผู้หญิงข้างๆตัวชายหนุ่มนี้เองทำให้อารมณ์ของร่างบางโหมแรงขึ้น  โกรธ  เธอโกรธอย่างไม่รู้ว่าทำไมถึงโกรธ และความโกรธนี้ก็มีความรู้สึกหนึ่งที่ปนเข้ามาด้วยคือ ความน้อยใจ     ไอ้หนอนมันเห็นคนอื่นดีกว่าเธอ  ....    ความสบสนในความรู้สึกผลักดันให้กลายเป็นการกระทำออกมาในรูปแบบของการใช้เสียง “ฉันจะกลับ”  เธอตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม “ไม่ให้กลับ”  ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้ตะโกนใส่เธอเหมือนกัน “จะกลับ” “ไม่ให้กลับ” “จะกลับ” “ก็บอกว่าไม่ให้กลับไงเล่า” “...เออ....พวกพี่ยังกลับไม่ได้หรอกครับ”  น้ำเสียงฟังดูเกรงอกเกรงใจในจังหวะที่ทั้งสองคนเงียบ เหมือนเจ้าของเสียงจะจ้องหาจังหวะเวลานี้มานานแล้วขัดขึ้น  เรียกให้สายตาของทั้ง 2 คนหันกลับมาให้ความสนใจเจ้าของเสียง ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มพนักงานของร้าน  “คือ...ผมขอเก็บค่าอาหารก่อนครับพี่”  พร้อมส่งยิ้มเห่ยๆไปให้   ชายหนุ่มล่วงเงินในกระเป๋าส่งให้โดยไปดูจำนวนก่อนจะบอกว่า “ไม่ต้องทอน” แล้วจัดการคว้ามือร่างบางแล้วพาออกมา  ตอนนี้เขาต้องหาที่ๆจะคุยกับเธอให้เข้าใจโดยไม่มีใครมาขัดจังหวะทั้งนั้น   หญิงสาวที่มากับชายหนุ่มทำท่าจะตามทั้งคู่ไป แต่หนูยีก้าวเข้ามาขวางไว้ “เดี๋ยวค่ะ จะไปไหนค่ะ” “ถอยไป”  หญิงสาวว่าเสียงสะบัดใส่ “จะตามพวกพี่หมิงไปทำไมคะ ตอนนี้พี่หมิงกับกานต์ต้องปรับความเข้าใจกันนะคะ คนนอกไม่เกี่ยว” “ฉันเป็นเพื่อนกับหมิง ทำไมฉันจะตามไปไม่ได้”  คำตอบของผู้หญิงตรงหน้าทำให้คนตัวเล็กกว่ายิ้มมากขึ้น  แต่รอยยิ้มของเธอสร้างความหงุดหงิดให้ผู้หญิงตรงหน้าแทน “ยิ้มอะไรนะ” กระชากเสียงถามอย่างหงุดหงิด “คนมีความสุขไม่คิดมาก ยิ้มไม่ได้หรือคะ คุณ” “มีความสุขนักก็ถอยไป อย่ามาขัดขวางคนอื่นเขา” “เป็นแค่เพื่อนกับพี่หมิงไม่ได้หมายความว่ายุ่งเรื่องส่วนได้นะคะ” “เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กอย่างเธออย่ามายุ่ง” ว่าแล้วผู้หญิงตรงหน้าก็พลักคนตัวเล็กกว่า แต่คนตัวเล็กกว่าไม่ยอมยื้อแขนไว้ไม่ให้ผู้หญิงตามไปได้  จนเกิดเป็นภาพชักเย่อกันขึ้น  และคงไม่หยุดจนเด็กหนุ่มพนักงานร้าน(คนเดิม) ขัดขึ้น “เออ..คงไปไหนไม่ได้ทั้งสองคนนั่นละครับ”  คำพูดนิ่มๆของพนักงานหนุ่มทำให้สองร่างที่ยื้อกันอยู่หยุดชะงักฟัง  ฝ่ายผู้หญิงที่หงุดหงิดอยู่แล้วถามอย่างน้ำเสียงไม่ดีไปว่า “ยุ่งอะไรอีกหา! เงินก็จ่ายไปแล้วไง” “คือ... ยังขาดอีก 200 บาทครับ”   + +  + + + +  + + + + + + + + + + ทางด้านชายหนุ่มที่สามารถลากหญิงสาวร่างบางที่ขัดขืนตลอดทางมาที่ๆต้องการได้แล้วจึงหันกลับมาตั้งใจจะคุยกันให้รู้เรื่อง “คุยกันได้สักทีใช่ไหมกานต์” “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับแก” ร่างบางบอกด้วยเสียงงอนๆปนโกรธ “แกมีเหตุผลหน่อยสิ เราต้องคุยกัน”  เพียงเท่านั้นอารมณ์น้อยใจที่สะสมมาตลอดตั้งแต่ชายหนุ่มห่างหายไปไม่เหมือนเดิม  คำว่าเหตุผลที่ต้องคอยบอกตัวเองทุกวันว่าคนตรงหน้าคงยุ่งไม่มีเวลา เหตุผลที่ต้องคอยบอกตัวเองเสมอว่าเราคือเพื่อน  เหตุผลที่ต้องคอยฟังว่าที่มันหายไปเพราะมีแฟน เหตุผลๆๆๆๆ ที่ตัวเองย้ำกับตัวเองตลอดเวลา มันทำให้ความรู้สึกทั้งหมดระเบิดออกมา “ใช่!  ฉันมันเป็นคนไม่มีเหตุผล  งั้นแกก็เลิกยุ่งกับคนไม่มีเหตุผลอย่างฉันสิ แกไปยุ่งกับผู้หญิงของแกคนนั้นโน่น เอาเวลามีค่าของแกไปใช่กับหล่อนโน้น ไปเลย” “ฟังกันก่อนสิกานต์!  ฉันไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทั้งนั้นนะ” “แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันละ  ยืนอยู่ข้างๆแกอย่างกับเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ  อะไรๆก็หมิง อะไรๆก็หมิง ฉันไม่ใช่หนูยีนะโว้ย ที่พูดแล้วจะเชื่อแกทุกอย่างนะ” “ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพื่อน” “แกอย่ามาหลอกฉัน   แกดูฉันนี่ ฉันก็เพื่อนแก  ฉันทำอย่างที่ผู้หญิงของแกทำหรือเปล่า  แกดูแลฉันอย่าที่ดูแลผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า  เด็กอนุบาลดูยังรู้เลยว่ามันไม่ใช่แค่เพื่อน”   “ก็บอกไม่ใช่ไงเล่า”   ชายหนุ่มบอกด้วยความอัดอั้น เขาไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด แต่ทำไมยิ่งพูดยิ่งไม่เข้าใจกัน “ฉัน – ไม่ – เชื่อ”   คำเพียงสามจากร่างบางทำให้ชายหนุ่มรู้สึกทนไม่ได้  เขาไม่อยากให้เธอเข้าใจผิด เขาไม่อยากให้เธอทำท่าไม่สนใจใยดีเขาแบบนี้  เขาทนไม่ได้ ที่เธอจะหลบสายตาไปจากเขา เขาไม่ยอม! ชายหนุ่มคว้าแขนร่างบางให้หันกลับมามองบังคับให้เธอสบตากับเขา   “ฟังนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง บังคับให้เธอฟังเขา “ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับผู้หญิงที่เธอเห็น ไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่เธอคิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพี่อน และผู้หญิงที่ฉันคิดเกินเพื่อนมีเพียงแค่คนเดียวคนนั้นคือ.. “หนูยี”   “แว๊กกกกก!!” เสียงเรียกจากด้านหลังมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งร้องเสียงหลงก่อนจะเก็บรวบรวมกระดาษสมุดที่กระจายอยู่เต็มโต๊ะรวบๆเข้าด้วยกันยืนขึ้นหันหลังบังสิ่งที่ตนเองกำลังทำให้พ้นสายตาจากผู้มาใหม่ “กานต์นะ มาเงียบๆหนูยีตกใจหมดเลยเห็นไหม” “โทษทีๆ แล้วหนูยีทำอะไรอยู่ละ” “เปล่าๆ ไม่ได้ทำอะไร” “ไม่ทำอะไรได้ไง ก็เห็นเขียนอะไรอยู่นี่  แล้วทำไมต้องทำท่าแอบด้วย” สาวอารมณ์ไหวสงสัย “ไม่ได้แอ๊บ ได้แอบเสียหน่อย ยีก็เขียนอะไรไปเรื่อยอะ” “ไหนก็กานต์ดูบ้างสิ” ว่าแล้วทำท่าจะเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดู “ไม่ได้นะ!” หนูยีห้าม  “ยีเขียนเรื่องสั้นนะกานต์ยังไม่จบเลย ยังอ่านไม่ได้” “เอาน่าเดี๋ยวกานต์ช่วยตรวจคำผิดให้ไง” “ไม่ต้อง!  เออ..เดี๋ยวจบแล้วกานต์ก็ได้อ่านแน่ๆน่า  ยีเอาไปลงที่ถนนฯ อยู่แล้วเออ..ตอนนี้ยีรีบนะ ขอตัวไปปั่นให้จบก่อนนะ”   ว่าแล้วคนตัวเล็กกว่าก็คว้ากระดาษกับปากกาแล้ววิ่งจากไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกให้หยุดจากคนอารมณ์ไหวแต่อย่างใด     ก็จะให้รู้ได้อย่างไรว่า  เขียนเรื่องสั้นเรื่องนี้เป็นของขวัญวันเกิดให้เพื่อน  โดยเอาเพื่อนรักมาเขียนเป็นนางเอกแถมด้วยพระเอกรับเชิญคู่กัดแบบนี้... คืนหลุดให้เพื่อนรักอ่านก่อนได้เอาไปลง  มีหวัง.....เรื่องสั้นเรื่องแรกของเธอคงไม่ได้ออกมาสู่สายตาสาธรณะชนแน่นอน    5 5 5 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 22:27:42 แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 08:22:19 จากคุณ : หนูยี - [ 22 ส.ค. 50 01:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 + + คำชี้แจง + + เรื่องสั้นนี้ขอมอบให้แก่กานต์ เพื่อนรักของหนูยีที่พึ่งผ่านพ้นวันเกิดไปเมื่อไม่กี่วันทีผ่านมาค่ะ ปกติจะเขียนอ้างว่ารักแล้วนินทา  ภาคปกติคือเอาเรื่องจริงมาเผาในแต่ละปี  แต่ปีนี้หนูยีคิดอะไรไม่ออกจนวันเกิดกานต์ก็แล้ว กานต์ก็มาทวงให้หนูยีเขียนให้  พอยีบอกว่าคิดอะไรจำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ กานต์ก็ขึ้นพล๊อตลักษณะนิยายออกมา หนูยีเลยคิดว่า น่าจะเขียนเรื่องสั้นให้กานต์โดยที่กานต์เป็นนางเอก ไปก็แล้วกัน เพราะงั้นเรื่องสั้นเรื่องนี้มีความจริงปนเรื่องแต่งนะคะ ไม่ใช่เรื่องจริง 100 % ส่วนจะจริงกี่เปอร์เซ็นต์ แต่งกี่เปอร์เซ็นต์ คงต้องใช้วิจารญาณในการอ่านกันเองแล้วละค่ะ ^^ จากคุณ : หนูยี - [ 22 ส.ค. 50 01:34:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 555+ สนุกจริงๆ เลยเจ้ายี หายไปไหนมาตั้งนาน ไม่แวะมาที่ถนนบ้างเลยนะ จากคุณ : เม-ดา - [ 22 ส.ค. 50 09:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อืม สนุกครับ ...แต่เอ ...สงสัยจะจริงสัก 95% ละมัง จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 22 ส.ค. 50 10:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กร๊ากๆๆๆๆ แล้วกานต์กะพี่หมิงเห็นยัง จากคุณ : i_tua_yung - [ 22 ส.ค. 50 12:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ารักดีค่า หายไปไหนตั้งนาเนี่ย  คุ้นๆ จากคุณ : โยเกิตมะนาว (โยเกิตมะนาว) - [ 22 ส.ค. 50 16:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านจบแล้ว คนอ่านต้องไปเยี่ยมใครที่โรง'บาลป่าว จากคุณ : Canossa - [ 22 ส.ค. 50 16:38:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เจอประโยคแรก อย่าว่าแต่คนฟังเลยที่สำลัก คนอ่านก็สำลักเหมือนกัน ฝีมือการเขียนชักจะไม่เบานะหนูยี เริ่มสงสารคนถูกนินทาว่ะ สมจริงสมจังซะขนาดนี้ กร๊าก จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 22 ส.ค. 50 18:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับผู้หญิงที่เธอเห็น ไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่เธอคิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพี่อน และผู้หญิงที่ฉันคิดเกินเพื่อนมีเพียงแค่คนเดียวคนนั้นคือ.. “หนูยี” จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 22 ส.ค. 50 20:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หนูยี พี่ว่าหนูเขียนเรื่องสั้นให้ตัวเองเป็นนางเอกมากกว่านะ .. อิอิ แค่เคาะบรรทัดผิก ความหมายก็เปลี่ยนได้ ฮ่าๆ จากคุณ : scottie - [ 22 ส.ค. 50 20:50:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 - -...อะไรกันเนี่ย... ตกลง...อ้างว่ารักแล้วนินทาใคร...ใครเป็นเจ้าของวันเกิด... เอ๊ะ...แล้ว... จากคุณ : (>_<)O)O)O) (น๋อนหนังสือ) - [ 22 ส.ค. 50 21:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 “ฟังนะ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง บังคับให้เธอฟังเขา “ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับผู้หญิงที่เธอเห็น ไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่เธอคิด ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่เพี่อน และผู้หญิงที่ฉันคิดเกินเพื่อนมีเพียงแค่คนเดียวคนนั้นคือ.. “หนูยี” . . . . . หนูยีรู้ได้ไงเนี่ย... จากคุณ : (>_<)O)O)O) (น๋อนหนังสือ) - [ 22 ส.ค. 50 21:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หนูยีที่รัก อย่าลืมไปเทคบัดดี้ด้วยนะจ้ะ บัดดี้เค้ารอเธออยู่ .... จากคุณ : oreocream - [ 22 ส.ค. 50 21:18:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขำยี ขำพี่หมิง 555555555555555 อ้อม ทำหน้าที่ได้ดีมากก แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 50 21:55:13 จากคุณ : i_tua_yung - [ 22 ส.ค. 50 21:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 - -“ เว้นบรรทัดผิดเรื่องเปลี่ยนจริงๆด้วยอะ หนูยีจัดการแก้ไขแล้วนะคะ เหอ เหอ เหอ + + พี่เม-ดา + + ขอบคุณคร้าบบบ  แต่เป็นความสนุกที่รู้สึกถึงความอันตรายหน่อยๆเหมือนกันนะคะ หายไปจัดการกับชีวิตตัวเองอะค่ะ กว่าจะลงตัว ไม่รู้จะลงตัวไปอีหกเมื่อไหร่ + + คุณ กลิ่นกาแฟ(กลิ่นกาแฟครับ) + + แฮะๆ 95% เลยหรอคะ ... ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ...เกิดหนูยีไม่โผล่มาที่ถนนฯอีก แวะไปเยี่ยมหนูยีได้ที่โรงพยาบาลนะคะ ^^” + + i_tua_yung + + ตอนนี้ได้คำตอบแล้วเน้อว่าเห็นยัง + + คุณโยเกิตมะนาว + + สวัสดีค่ะ หายไปจัดการกับชีวิตยุ่งๆให้รอดพ้นจากปากปีศาจร้ายค่ะ(!?!?) หายไปนานมาก ยังมีคนคุ้นๆด้วย (แอบดีใจนะคะนี่) + + คุณCanossa + + เหอ เหอ เหอ แผนกผู้ป่วยหนักค่ะ ส่วนของเยี่ยมขอเป็นน้ำผลไม้ กับแอปเปิ้ลนะคะพี่ + + เฮียพีทคุง + + เหอ เหอ ตอนนี้หนูยีรู้สึกว่าความเย็นมันไล่ขึ้นมาตามสันหลังวาบๆเลยฮีย เขียนเรื่องนี้เสร็จอาจเป็นเรื่องเดียวที่ได้เขียนก็ได้นะคะ + + เอ่อ่อ่ะนะคะ + + กานต์อะ... อยากให้เขียนชัดๆใช่มะ ได้เดี๋ยวจัดให้ เอิ๊กๆ (ยังไม่กลัวตายนะนี่) + + พี่Scottie + + แฮะๆ เห็นด้วยค่ะ เคาะบรรทัดผิด ความหมายเปลี่ยนไปเลย แบบนี้ต้องเขียนให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า แต่แค่นี้ก็โดนอาฆาตจนหนาวสันหลังแล้วอะคะ เหอ เหอ เหอ + + พี่หมิงงงงงง + + ไม่ต้องเล่นมุกกานต์เลย เดี๋ยวเขียนขึ้นมาจริงๆแล้วจะหนาว... เอามะ เอามะ เอิ๊กๆ อ้างว่ารัก “กานต์” แล้วนินทา “กานต์กะพี่หมิง” ไง...กร๊ากกกกกกกกกก เอาไว้วันเกิดพี่หมิงเอาแบบนี้บ้างไหมอะ  หนูยีรู้อยากได้ใช่ม้า ... ได้ๆ เดี๋ยวจัดให้ ฮิฮิ ^^ + + oreocream + + ฝากเทคแล้วน้า แต่ไม่ได้โผล่เข้าไปอะ + + i_tua_tung + + งา ... เตยแวะมาขำอีกรอบหรอเนี้ยยยย ขำพี่หมิงเข้าใจ แต่ทำไมต้องขำยีด้วยอา... จากคุณ : หนูยี - [ 23 ส.ค. 50 08:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาแอบขำ ขอหัวเราะแบบสะใจเสียหน่อย 5555555555555 เออ มันช่างคิดไปได้น้องช้านนนน แถมจำแต่ประโยค เหมือนอัดเทปไว้ เลยแฮะ ต่อไป สงสัยต้องระวังเวลาคุยอะไรกับเจ้ายีแระ เล่นเก็บไว้หมดทุกประโยคอย่างนี้ คราวหน้าถ้าวันเกิดพี่ห้ามนินทา แบบเจ้ากานต์นะเฟ้ย แต่จะยอมถ้าพระเอกเป็นแบรด พิตต์ อ่ะ ปล.ยี ลืมอธิบายคุณลักษณะพี่หมิงไปหรือเปล่า กรั่กๆๆๆๆ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 23 ส.ค. 50 12:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 555 คิดถึงหนูยี ว่าจะโทรตามให้มาเล่นบัดดี้ แต่ช่วงนี้งานยุ่งเหมือนกันเลย เฮ้อๆๆๆ จากคุณ : หนูลิ (ละมุนใจ) - [ 23 ส.ค. 50 12:57:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เนื้อเรื่องน่ารักเชียว ว่าแต่เพื่อนหนูยีจะได้อ่านรึยังนะ งานนี้คนเป็นเพื่อนไม่รู้จะว่าไง โดนเอามาเผาออกอากาศขนาดนี้ จากคุณ : ukaliptus - [ 23 ส.ค. 50 15:29:37 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนแรกข้าพิเจ้านึกว่า คู่กรณีที่พี่หมิงติดแจ นี่ครือ แม่นางละมุนภัณฑ์(มะลิดอง) รึป่าว จากคุณ : i_tua_yung - [ 23 ส.ค. 50 19:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 20 นึกว่าสาวที่หมิงไปติด ผิวสีกาแฟซะอีก -------------------------- “เดี๋ยว ยังกลับไม่ได้”  ชายหนุ่มขวางไม่ให้ทั้งสองสาวพากันกลับไป ^ ^ ^ หุ่นอย่างหมิงนี่โดดขวางคนทั้งร้านยังได้เลยฟ่ะ ~โดราเอ...หมิง~ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 23 ส.ค. 50 23:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ 555555555555555555555 จากคุณ : i_tua_yung - [ 23 ส.ค. 50 23:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 + + พี่นัท(เปียร์รุส) + + ฮ่า ฮ่า เอาแบบนั้นเลยหรอคะ ได้ๆ ถ้าหนูยีไม่เหี่ยวแห้งตายก่อน จัดให้ค่ะ   + + พี่ละมุนใจ + + ดีคะ ทำงานเหนื่อยๆอย่าลืมพักนะคะ + + คุณ ukaliptus + + ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณ ukaliptus เพื่อนหนูยีได้อ่านแล้วค่ะ  แถมพออ่านจบก็โทรมาแบบนี้เลยอะ “ยายหนูยี!!!!!!” เสียงแปดหลอดมาก “เธอทำแบบนี้ได้ยังไง! จำไว้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะกลับมาจัดการเธอทีหลัง” พูดจบก็วางสายทันทีเลยค่ะ หนูยีได้แต่ยืนถือโทรศัพท์ค้างอยู่อย่างนั้น เหอ เหอ เหอ + + เตย ไอ้ตัวยุ่ง + + เหอ เหอ ดูบุคลิกตัวละครสิคะว่าใช่หรือเปล่า  อย่างพี่แพรคงไม่ลุกขึ้นุมายื้อยุดฉุดกระชากพี่หมิงแบบนี้แน่ แล้วเรื่องจะผลักหนูยี  เถียงๆกันด้วยเรื่องแบบนี้อะนะ คงไม่ใช่แน่ๆอะค่ะ จริงๆแล้ว ตัวละครผู้หญิงคนนี้สังเกตว่าไม่มีชื่อ ที่ไม่มีชื่อเพราะว่า  ไม่มีตัวตนอยู่จริงค่ะ หนูยีแต่งตัวละครคนนี้ขึ้นมาเองค่ะ  เป็นตัวละครนิสัยพื้นๆที่พบได้ในนิยายทั่วไปนะคะ ^^ + + พี่เฟิร์น เชอร์เบต จี๊ดด ด+ + เหอ เหอ สีกาแฟที่ไหนพี่เฟิร์น... จริงๆแล้วในจิตนาการหนูยีเขาผิวขาว ผมยาวหยักโศก ริมฝีปากสีแดงอิ่ม สวยมากๆ... แต่อย่างที่บอกไม่มีต้นแบบ เลยไม่ใส่ชื่อ ไม่บรรยายอะไรอะ นานๆทีพี่หมิงเขาได้เป็นพระเอกนะ  ให้สาวๆสวยๆไปติดๆเขาบ้างเถอะค่ะ น่าสงสารพอแล้วอะ (กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก) ปล. พี่เฟิร์นคิดเหมือนยีตอนเขียนเลย สังเกตอีกนิด  ที่ให้กานต์ใช้เสียงไล่แทนการใช้กำลังก็เพราะ ถึงใช้กำลังไป ผลักอย่างไรพี่หมิงก็ไม่สะเทือนนี่ละค่ะ กร๊ากกกกกก....กกกก ... 555555 + + เตย ไอ้ยตัวยุ่ง + + 5 5 5 5  ขอขำด้วยคน แก้ไขเมื่อ 24 ส.ค. 50 08:38:09 จากคุณ : หนูยี - [ 24 ส.ค. 50 08:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ้าว อ้าว เจ้าหมู เจ๊เฟริ์น มีพาดพิงนะยะ ปล่อยเค้าไปเถอะ อย่างที่หนูยีว่า "นานๆทีพี่หมิงเขาได้เป็นพระเอกนะ  ให้สาวๆสวยๆไปติดๆเขาบ้างเถอะค่ะ น่าสงสารพอแล้วอะ (กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก)" เฮ้อ  ปล่อยฉันไปเถ๊อะ หนูยีจ๋า ที่หนูยีบอกมา ถูกต้องแล้ว พี่ไม่มีทางไปยื้อยุดฉุดกระชากใครแน่ ยิ่งเรื่องผลักเรื่องเถียง ไม่มี๊ ไม่มี 5555 ยัยหมู ป้าเฟิร์น รู้ไว้นะคะ เหอๆๆๆ จากคุณ : หนูลิ (ละมุนใจ) - [ 24 ส.ค. 50 12:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อร้ายยยย หนูชมตกข่าว อืม กะลังจิ้นอยู่นะคะ อืม... หนูยี อืม... หมิง อืม... เพื่อนหมิงและเพื่อนหมิง และ อืมมม....ๆๆๆๆ จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 24 ส.ค. 50 15:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ...ไปกันใหญ่แล้ว... จากคุณ : (>_<)O)O)O) (น๋อนหนังสือ) - [ 26 ส.ค. 50 21:56:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 . . . . . . . . จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 26 ส.ค. 50 22:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 27 5555555555555555555555555555 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก บอกไม่ถูกว่าขำขนาดไหนจริงๆ ง่ะยี อึ้งตั้งแต่ประโยคแรก + ฮาแตก ตรงที่นางเอกตัวจริงโผล่มา เดี๋ยวนี้น้องสาวเราพัฒนาฝีมือไปมากเลยนะเนี้ย แต่ทำไมพี่รู้สึกเสียวสันหลังยังไงก็ไม่รู้ หึหึ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 13 ก.ย. 50 13:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 28 5555555555555555555555555 พี่นัทเข้าใจหนยังคะ ว่าทำไมถึงไม่ยอมพาไปเปิดตัว พวกเรามันน่ากลัวอย่างนี้นี่เอง @^_______________^@ ปล. แหมๆ วันนี้มาเจอแต่กระทู้เด็ดๆ 555+ จากคุณ : P_JUNG_PIGLET - [ 22 ก.ย. 50 13:50:35 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาขำค่ะ จากคุณ : The SoVo - [ 21 ต.ค. 50 22:54:05 ]