ความคิดเห็นที่ 1 "นี่นายขับรถประสาอะไร ไม่ดูตาม้าตาเรือซะบ้างเลย" ผู้พูดเป็นหญิงสาวรูปร่างสันทัด เรือนผมดำขลับถูกมัดไว้ลวกๆ ใบหน้ารูปไข่ดูจะไม่พึงพอใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่าไรนัก "แต่ผมขับมาตรงๆนะคุณ คุณต่างหากที่เลี้ยวออกมา" ชายหนุ่มเถียง เขามีรูปร่างสูงโปร่ง และจัดว่าหน้าตาดี "อ๋อ นี่จะว่าฉันผิดใช่ไหม" หญิงสาวย้อนถามอีก "ก็ใช่สิยะ บ้านนอกไม่พอ แล้วยังจะโง่อีก" ชมัยพรลงจากรถมาเกาะแขนของคนรักไว้แน่น น้ำเสียงของเธอมีแววเหยียดหยามคู่สนทนาเต็มที่ และละออก็ตระหนักได้ดีถึงน้ำเสียงนั้น "หนอยว่าใครบ้านนอก เดี๋ยวแม่ขับรถแทร็กเตอร์ทับทำปุ๋ยคอกซะนี่ ปุ๋ยเดี๋ยวนี้ยิ่งราคาแพงอยู่" คน "บ้านนอก" ทำท่าจะกลับไปโดดขึ้นรถแทรกเตอร์ของตัวเอง หากแต่มือกำยำของชายหนุ่มคว้าไว้ "จะเอาเท่าไหร่ ก็ว่ามา" เขาถามเพื่อตัดปัญหา ในขณะที่มือล้วงกระเป๋าเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกง "เอาอะไร" ละออย้อนถามงงๆ "เงินไงล่ะ ที่หล่อนโวยวายอยู่นี่หล่อนต้องการเงินไม่ใช่หรือไง" ชมัยพรเฉลย พร้อมกับน้ำเสียงเย้ยหยัน "อ๋อ เงินเหรอ งั้น 100 ล้าน ขอเงินสดๆ ไม่รับเช็ค ไม่รับบัตรเครดิต" ละออยิ้มกริ่ม ในขณะที่คู่กรณีทั้งสองทำตาโตด้วยความตกใจ "100 ล้าน เวอร์ไปหรือเปล่าคุณ ผมไม่ได้ขับรถชนเครื่องบินนะ ถึงจะต้องจ่ายตั้งร้อยล้าน" อนันท์โวยวาย "มันกะตั้งตัวได้เลยค่ะนันท์" แม่สาวชมัยพรโวยวายบ้าง "ไม่จ่ายก็ไม่จ่ายสิ จะจำไว้ ว่าไม่มีปัญญาจ่าย เชอะ วันนี้ฉันจะยกโทษให้พวกคุณไปก่อนนะ ไม่อ ยากเอาเรื่องคนจนๆ" หญิงสาวตัดบท แล้วเดินไปตรวจสอบรถของตัวเองว่าสภาพใช้การได้ดีหรือไม่ ก่อนจะขัยรถจากไปทิ้งให้ทั้งอนันท์และชมัยพรยืนงงเป็นไก่ตาแตก ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะตั้งหลักได้ และร้องกรี๊ดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ "อี๋ มันว่าเราจนค่ะนันท์ ชามมิ่งรับไม่ด๊าย" ........................... อนันท์ ------> ชื่อเล่นนันท์ ชมัยพร ------> ชื่อเล่นชามมิ่ง. ละออ -------> ยังไม่มีชื่อเล่น จากคุณ : fahzabza - [ 28 เม.ย. 51 07:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "ตายแล้ว รถเมอร์ซีเดส เบ็นซ์ คันละสามล้านแปดของผม" ปลัดอนันต์ อนันต์ทรัพย์นับไม่ถ้วน ครางด้วยเสียงหล่อเหลา ใบหน้าแม้จะกังวลก็ยังหล่ออยู่ดี แก้วขาวจัดปากแดงแจ๋ราวกับเพิ่งอพยพมาจากโรมาเนีย แม้จะเป็นข้าราชการ ปลัดอนันต์ก็ยังไว้ผมทรงเกาหลีทำสีสามเด้ง เห็นเป็นมิติลึกลับราวกับภาพคอมพิวเตอร์กราฟฟิคมาติดเครื่องฉายครอบกบาลปลัดหนุ่มไว้ฉะนั้น "กรี๊ด ชมัยตกใจจังเลยค่ะคุณอนันต์ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดๆ กรี๊ด" เมื่อชมัยพรรวบรวมสติได้ ก็ทำหน้าที่ถนัดคือกรีดร้องลั่นรถ เสียงเหมือนจิ้งหรีดเดือนติดสัด สมัยยังเป็นเด็กสาว ชมัยพรก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก ว่าจะกรี๊ดไปทำไม เจ็บคอ แต่หล่อนติดตามละครหลังข่าวเป็นประจำ เห็นผู้หญิงรวยๆ สวยๆ ชอบกรี๊ดกัน หล่อนก็สวย รวย เลิศ คุณสมบัติครบไม่แพ้หญิงมีฐานะในทีวีเหล่านั้น ก็ต้องกรี๊ดบ้างไม่ยอมแพ้ ตอนนี้ชมัยพรเชื่อว่า ไม่ว่าดาราคนไหน ก็มีเสียงกรีดร้องที่สูง ใส มีอานุภาพทำลายเท่าหล่อนไม่ได้ ปลัดอนันต์ทำหน้ายุบยู่เหมือนเต้าหู้ยี้ยีแล้วตีไข่แดงใส่ แม้ว่าจะไปเที่ยวคอนเสิร์ตกับชมัยพรมาหลายครั้ง เขาก็ยังไม่ชินกับเสียงกรีดร้องของเธอสักที "ที่อุดหูโรงเลื่อยไม้ของเตี่ย" เขาพึมพำในใจเบาๆ "รอบหน้ากรูไม่ลืมเด็ดๆ" ก่อนที่เขาจะได้ทันตั้งตัวจากอาการหูอื้อ เขาก็เห็นมือดำปื๋อเป็นขี้โคลนมาเคาะกระจกปังๆ จึงเปิดกระจกออกไป เพื่อที่จะพบ... จากคุณ : คมลิขิต - [ 28 เม.ย. 51 07:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หมายเหตุ:ลงช้าไปนิด แต่ถ้าอ่าน คห. สองก่อนคห. หนึ่ง เรื่องก็ไหลได้ต่อพอดีเลยครับ จากคุณ : คมลิขิต - [ 28 เม.ย. 51 07:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านครับ สนุกดี คุณคมลิขิตก็ค่อได้เนียน  ส่วนผมขอเป็นคนอ่านดีกว่า ไม่กล้าต่อครับกลัวเสียเรื่องแฮ่ะๆ แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 10:01:57 จากคุณ : Psycho man - [ 28 เม.ย. 51 08:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อนันต์มองมือที่เปิ้อนดำกำลังตะกุยตะกายกระจกรถของเขาเหมือนคนบ้า ไหนว่าไม่อยากได้เงินแล้วไง แล้วยัยแทรกเตอร์ต้องการอะไรอีก ก่อนที่เขากำลังจะถามไถ่ ไม่ใช่แค่ตะกุยอย่างดียวแล้ว เธอยังเอาขี้โคลนละเลงรถเขาไปทั่ว "เงินน่ะ ฉันไม่อยากได้หรอกแต่คำขอโทษน่ะมีมั้ย คนกรุงซะเปล่า ไม่มีมารยาท" คนในรถคันหรูไม่ทันได้พูดอะไร ละออก็ควักขี้โคลนจากข้างทางปาไปที่รถคันงามอย่างสนุกสนาน "กรี๊ดๆๆๆ  นันท์คะ ชามมิ่งรับไม่ได้ค่ะ สกปรกเหลือเกิน" ชมัยพรร้องกรี๊ดๆ เหมือนกำลังจะถูกลากขึ้นเขียง อนันต์นึกโมโหยัยแทรกเตอร์มากแต่ก็น้อยกว่ารำคาญเสียงกรี๊ดของชมัยพร "ชาม คุณช่วยเงียบหน่อยได้มั้ย ร้องกรี๊ดแบบนี้ แก้วหูผมจะแตกอยู่แล้ว เดี๋ยวผมจะไปสั่งสอนยัยแทรกเตอร์ให้รู้ซะหน่อย ว่าไม่ควรมายุ่งกับเรา" อนันต์เปิดประตูรถ พร้อมกับขี้โคลนสีดำลอยละลิ่วมาตรงหน้าเขาพอดี "เย้ ยาฮู แจ็คพ็อตแตกครับท่านผู้ชม" ละออเห็นหน้าขาวๆ ของชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นสีโคลนก็หัวเราะชอบใจ "ตายแล้ว นันท์ หน้าคุณมีแต่ขี้โคลนเลอะไปหมดเลยค่ะ ยี้ เหม็นจังค่ะ" ชมัยพรเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าของแฟนหน่มแล้วลองดมดู "แหวะ ผู้ดีอะไร ชอบกลิ่นขึ้ควาย อย่าดมคนเดียวสิคะ ให้แฟนดมด้วย " ละออแกล้งยัยผู้หญิงเสียงแปดหลอดเล่นๆ ไม่คิดว่าเธอก็เฃื่อจริงๆ ซะด้วย "ขี้ควาย" พอชมัยพรรู้ว่าไอ้ที่เธอจิ้มจากหน้าอนันต์คือขี้ควาย ชมัยพรก็รีบเอาไปเช็ดที่ชายกระโปรงตัวเองอย่างลืมตัว "ตายแล้ว ชุดนี้ตั้งหลายหมื่น นันท์ต้องซื้อคืนให้ชามมิ่งด้วยนะคะ ไม่งั้นชามมิ่งไม่ย๊อม ไม่ยอม" ชมัยพรดีดดิ้น อนันท์ได้แต่มองตาปริบๆ เขาเตือนเธอแล้วว่าอย่ากินปาทังก้าทอดมากเกินไป แต่ชมัยพรก็ไม่ยอมเชื่อ "แกทำแบบนี้ไม่ได้นะ" ชมัยพรแว๊ดใส่ ละออยกมืออุดหูทันที เธอเคยดูในละคร พอว่าแล้วยัยผู้หญิงคนนี้จต้องกรี๊ดต่อแน่ๆ "กรี๊ดๆ นังบ้า แกอุดหูทำไม แกฟังฉันนะ แกทำแบบนี้กับคุณปลัดอนันต์ไม่ได้นะ" "ปลัดอนันต์" ละออมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังมองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ "ใช่ นี่แหละ คุณปลัดอนันต์ ปลัดคนใหม่ของที่นี่" ชมัยพรวางท่า แอบยิ้มเยาะ ยัยแทรกเตอร์ชะงัก คงจะกลัวปลัดอำเภอจนตัวสั่น "นี่แน่ะ ปลัดเหรอ งั้นต้องต้อนรับให้สมเกียรติหน่อย" ละออ เดินกลับไปที่รถแล้วเอาพลั่วมาตักขี้โคลนสาดเข้าไปอีกหลายเท่า ตอนนี้ทั้งปลัดคนใหม่และแฟนสาวผู้ดีแปดสาแหรกอยู่ในสภาพดูไม่จืด จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 28 เม.ย. 51 09:00:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ต่อให้แล้วค่ะ คุณเชษฐา ไม่รู้ว่าเข้ากับเรื่องหรือเปล่า รอคนมาต่ออีกนะคะ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 28 เม.ย. 51 09:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ระหว่างที่นายปลัดหนุ่มโดนขี้โคลนสาด ในใจของเขากลับรู้สึกแปลก ๆ เสียวแว๊บ ๆ ที่หัวใจ   "สาวบ้านนอกคอกนาคนนี้สดใสจัง ยิ่งดูก็ยิ่งน่ารัก " ชายหนุ่มรำพึงกับตนเอง --------------------------------------------------- (ต่อไม่เก่งอะ ถ้าอ่านสะดุดก็ขอโทษด้วยครับ) จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 28 เม.ย. 51 09:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาดักรออ่านต่อ จากคุณ : Psycho man - [ 28 เม.ย. 51 10:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณที่มาต่อครับ กำลังสนุกทีเดียว ผมขอต่อต่อนะครับ ...  ...  ... "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด กี๊ด กิ๊ด" ชมัยพรกรี๊ดเป็นทำนอง "ชามมิ่งรับไม่ได้ ในชีวิตชามมิ่งเกิดมาบนกองเงินกองทอง ไม่เคยต้องเกลือกกลั้วกับโคลนตม ชามมิ่งคิดว่ามาอยู่บ้านนอกกับพี่นันท์แล้วจะได้อยู่ฟาร์มสวยๆขี่ม้าโพนี่วิ่งไปวิ่งมาแบบหนังฝรั่ง พี่นันท์! พี่นันท์ต้องช่วยชามมิ่งนะคะ! ช่วยสั่งสอนอีไพร่กะโปโลนี่ด้วย กิ๊ด" เธอเดินไปเกาะแขนปลัดอนันต์เอาไว้แน่นพลางกระทืบเท้าไปมาอย่างขุ่นแค้น ปลัดได้ยินเสียงกรีดร้องก็แสบแก้วหูยิ่งนัก จึงถามละออว่า "นี่หล่อนชื่ออะไรรึ รู้หรือไม่ว่าฉันจะมาเป็นปลัดอำเภอคนใหม่ของที่นี่ หล่อนทำอย่างนี้กับฉัน จะได้เจอดีแน่" ละออฟังดังนั้นก็หัวเราะเยาะเย้ย แลบลิ้มแบร่ๆ "หึหึ ชื่อของฉันน่ะหรือ อย่ารู้เลย หนอยทำเป็นคนเมืองแล้ววางอำนาจ ชนรถเขาไม่ยอมขอโทษ ก็เหมาะกับขี้โคลนอย่างนี้แหละ" หญิงสาวว่าดังนั้นจึงขับรถแทรกเตอร์กลับไปอย่างวางท่า "กรี๊ด กิ๊ด กิ๊ด กิ๊ด กิ๊ด กิ๊ด" ชมัยพรกรี๊ดเป็นจังหวะต่อ "ดูสิคะพี่นันท์ มันว่าชามมิ่งเหมาะกับขี้โคลน!" เธอเหลียวไปเห็นพี่นันท์ไม่มีปฏิกิริยาตอบจึง สังเกตดีๆก็เห็นว่าเขาได้เอากระดาษทิษชูในรถมาอุดหูไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบ เธอจึงดึงกระดาษออก ร้องว่า "กิ๊ด พี่นันท์ทำอะไรแปลกๆอย่างนี้คะ ชามมิ่งไม่เข้าใจ" ปลัดอนันต์หัวเราะกลบเกลื่อนจึงว่า "เอาเถอะ ผมพึ่งมาทำงานวันแรกยังไม่อยากมีเรื่อง เราไปที่ทำการอำเภอ สอบถามถึงเรื่องในตำบลนี้ให้ดีก่อน ค่อยจัดการปัญหาก็ยังไม่สาย" ชามมิ่งดีดดิ้นอยู่พักหนึ่ง ก็เห็นคล้อยตามเพราะยิ่งถ้าไปมีเรื่องกับเด็กกะโปโลที่ไม่รู้ชื่อนั่นก็จะยิ่งโดนขี้โคลนให้แปดเปื้อนเสื้อผ้าสวยๆของเธอเปล่าๆ ทั้งสองจึงกลับไปนั่งเมอร์ซีเดสเบนซ์คันละสามล้านแปดกลับไปยังที่ทำการอำเภอ ขออธิบายเพิ่มเติมว่าจริงๆแล้วตระกูลอนันตทรัพย์ของปลัดอนันต์เป็นผู้ดีเก่าจากในเมือง ส่วนชมัยพรหรือชามมิ่งนั้นมีนามสกุลเดิมว่า แซ่โง้ว แต่เปลี่ยนใหม่เป็น 'โงรับอรุณ' ครอบครัวของเธอเป็นพวกไต่อันดับทางสังคม แม่ของเธอหรือนางพิมพิกา โงรับอรุณได้เสี้ยมสอนให้ชามมิ่งพยายามเกาะคนรวยๆหล่อๆเอาไว้ ชามมิ่งจึงมาเกาะปลัดอนันต์ที่ยังโสดหาเรื่องมาตื้อทั้งเช้าเย็น ปลัดเป็นคนใจดีก็รับเป็นแฟนอย่างเสียไม่ได้ แม้จะรำคาญเสียงแปดหลอดของเธอก็ตาม จากคุณ : เชษฐา - [ 28 เม.ย. 51 10:13:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ณ ที่ทำการอำเภอบ้านมะขามหวาน (ชื่อเดียวกับตำบล) นายอำเภอผดุงเดชซึ่งเป็นเพื่อนกับพ่อของปลัดอนันต์ได้ต้อนรับปลัดอนันต์ด้วยความเอ็นดูเหมือนลูกหลาน ทั้งสองจึงสนทนาปราศัยกันถึงเรื่องต่างๆในอำเภอนั้นกัน ขณะที่ชามมิ่งฟังแล้วก็เบื่อหาวหวอด นายอำเภอผดุงเดชจึงมอบม้าโพนี่ให้เธอตัวหนึ่ง ไปขี่วนรอบที่ว่าการอำเภอเล่น "ผมอยากจะเตือนคุณอย่างหนึ่งนะ" นายอำเภอกล่าว "คือตำบลมะขามหวานนี้มีผู้มีอิทธิพลอยู่คนหนึ่งคือกำนันอำนาจ ซึ่งผมสงสัยว่ามีเบื้องหลังเลี้ยงดูพวกโจรผู้ร้ายไว้ แต่อย่างไรก็ตามผมอยากให้คุณไปทำความรู้จักกับกำนันเสียก่อนเพื่อดูท่าที" จากนั้นเขาเดินออกไปเรียกคนๆหนึ่งเข้ามา ผู้เข้ามาใหม่เป็นนายตำรวจหนุ่ม ท่าทางอารมณ์ดี "นี่คือสารวัตรไชโย ชัยภูมิซึ่งรับผิดชอบพื้นที่ตำบลมะขามหวาน ผมอยากให้คุณทั้งสองสนิทกันให้มาก เพราะต่อไปต้องทำงานร่วมกัน" นายอำเภอว่า ปลัดอนันต์กับสารวัตรไชโยจึงจับมือทักทายกัน "สวัสดีครับ ผมอนันต์ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับคุณไชโยด้วย" ปลัดกล่าว "ผมก็เช่นกันครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวกับปลัด เรียกผมสั้นๆว่าโยก็ได้ครับ" สารวัตรไชโย (พระรอง) ยิ้มรื่น ทั้งสองพูดคุยกันอย่างถูกคอจึงตกลงไปพบกำนันอำนาจด้วยกัน ขณะนั้นชามมิ่งขี่ม้าโพนี่จนเหนื่อยแล้ว รถเมอซีเดสเบนซ์ก็ล้างเสร็จแล้ว ทั้งสามจึงได้เริ่มออกเดินทาง ...  ...  ... จากคุณ : เชษฐา - [ 28 เม.ย. 51 10:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในเวลาเดียวกันนั้น ละออแกล้งคนเมืองสำเร็จก็ดีใจ จึงกลับบ้านไปอวดพ่อซึ่งก็คือกำนันอำนาจ กำนันอำนาจเป็นชายวัยกลางคนหัวล้าน ท่าทางเข้มแข็ง หน้าก็เข้ม หรือพูดง่ายๆว่าหน้าเหมือนกรุงศรีวิไล เขาห้อยพระเครื่องเต็มคอ ไปไหนมาไหนก็สวมหมวกคาวบอย ใส่เสื้อลายหมากรุก ซึ่งเป็นผลให้ลูกสาวของเขาหรือละออแต่งตัวสไตล์นี้ตามไปด้วย ละออขึ้นบ้านแล้วก็ไปกอดแขนพ่อไว้อย่างน่ารัก "พ่อจ้ะวันนี้ฉันดีใจมากเลย ฉันมีเรื่องมาอวด" "มีเรื่องอะไรหรือลูก" กำนันถาม "วันนี้ฉันเจอคนเมืองจ๊ะ เขาหล่อมาก แถมยังรวยมากด้วย นั่งรถเบนซ์คันละสามล้านแปด" ละออกล่าว "รู้ได้อย่างไรว่าคันละสามล้านแปด" กำนันอำนาจเลิกคิ้ว "อ๋อ มันมีเขียนแปะไว้บนกระโปรงหลังน่ะจ๊ะ มีชื่อกำกับไว้ด้วย รู้สึกคนเขียนจะชื่อชามมิ่งอะไรนี่แหละ" กำนันอำนาจฟังชื่อชามมิ่งดูคิกขุอาโนเนะไม่ใช่ลูกผู้ชาย ก็ไม่พอใจจึงขยับปืนลูกซองดังแกร๊ก "อย่าบอกนะว่าไอ้หนุ่มคนเมืองนั่นมันมาปะเหลาะลูกสาวของพ่อ" "อ๋อไม่หรอกจ๊ะ มันมาขับรถชนรถแทรกเตอร์ของฉันแล้วไม่ขอโทษ ฉันเลยแก้แค้นด้วยการซัดขี้โคลนใส่มันจนเละไม่มีชิ้นดี" ละออหัวเราะด้วยความสะใจ กำนันอำนาจก็หัวเราะสะใจเช่นกันยิ่งปืนขึ้นฟ้าดังเปรี้ยงปร้าง จากนั้นคนรับใช้ของกำนันชื่อไอ้ห้อย (ตัวประกอบ:ลิ่วล้อนางเอก) ก็มารายงานว่า "กำนันครับ ปลัดคนใหม่มาขอพบครับ" กำนันอำนาจจึงบอกให้เชิญขึ้นมา ...  ...  ... พอแค่นี้ก่อน เชิญต่อได้เลยครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 28 เม.ย. 51 10:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ท้องฟ้ามืดครึ้มตึ๊ดตื๋อ ลมพัดกระหน่ำจนยอดข้าวปลิวลู่ หากผมที่อุตส่าห์สระ นวด อบ เซ็ต หวี ใส่เจล ปาดอย่างประจงของปลัดใหม่นั้นทนทานกว่าทายางพาราเหนียวหนึบ ผู้อ่านของเราจึงไม่เห็นผมของปลัดอนันต์ปลิวไปตามลมแต่อย่างใด หากแต่เสื้อพลิ้วพะเยิบอวดทรงเอวอ่อนของข้าราชการหนุ่มราวกับจงใจลวนลาม "พี่นันต์อ้ะ เอินไอๆ อิ อังเอ๋นอี้อวายอู่เอย" ชมัยพรพูด เอานิ้วเรียวทาเล็บสีเขียวแปร๊ดบีบจมูกทำหน้าเบี้ยว หล่อนดินขโยกในกางเกงขี่ม้าแบบหนังอังกฤษบนพื้นแตกๆ ขรุขระ ลากบู๊ทหนักอึ้งไปหอบหายใจไปอย่างน่าสงสาร ที่หล่อนต้องทนยืนใต้ลม เพราะสารพันกลิ่นโคลนสาบควาย กลิ่นเหงื่อหล่อน กลิ่นเหงื่อม้าโพนี่ กลิ่นคอกม้า และสำคัญ ขี้ม้า ทำให้สุภาพบุรุษสองคนย้ายไปอยู่ต้นลมกันหมด โดยไชโยนั้นหนีไปอยู่สุดต้นลม เพราะดมยาหม่องน้ำจนเกลี้ยงแล้ว ทั้งสามจึงยืนเป็นแถวหน้ากระดานเรียงหนึ่งเหมือนหนังคาวบอยตะวันตก "ระวังนะครับ กำนันอำนาจชอบถือปืนไว้ตลอด" นายตำรวจไชโยพูด เสื้อยืดสีขาวเปื่อยบางเจี๊ยบกระพืออวดหุ่นล่ำสันพร้อมรอยหัวนมสองเม็ดอย่างคนไม่มีสตางค์ซื้อเสื้อใหม่ ทั้งๆ ที่ป้ายกางเกงตำรวจของเขาติดยี่ห้ออาร์มานี่ "บ้านของเขาคือหลังนั้นละครับ" ตำรวจหนุ่มเหยียดแขนชี้เหมือนกะลังชี้แมงสาบ ชมัยพรและอนันต์เห็นบ้านกลางทุ่งหลังนั้นตั้งแต่จอดรถแล้ว มันก็มีหลังเดียวโดดๆ กลางที่นาตั้งกว้าง ตอนนี้ทั้งสองจึงได้แต่มองชายแขนเสื้อของนายตำรวจหนุ่มที่รั้งเข้าหัวไหล่จนเห็นขนจั๊กกะแร้สองเส้นเล่นสะบัดตามลม สนนกลิ่นของมันสูสีกับทั้งขี้ม้าและขี้ควายเลยทีเดียว "ถ้าพร้อมแล้ว ไปกันเลยครับ" จากคุณ : คมลิขิต - [ 28 เม.ย. 51 12:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผู้ที่ก้าวขึ้นมาใหม่ในเรือนของกำนันนั้นเป็นหนึ่งหญิงสองชาย หนึ่งคือสารวัตรไชโยที่เขารู้จักดี อีกหนึ่งเป็นชายหนุ่มผิวขาวหน้าตาอ้อนแอ้นสำอางค์แนวเกาหลี  ขณะที่ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มท่าทางเป็นสาวเมืองกรุงผิวขาว นวลละออ แต่งตัวทันสมัยทาปากแดงแช้ดอย่างกับไปกินเลือดใครมา “ อย่าบอกนะว่าไอ้หนุ่มสำอางค์ นี่น่ะเหรอจะมาเป็นปลัดคนใหม่ “ กำนันอำนาจคิด ตาจ้องเจ้าหนุ่มนั่นเขม็ง “ สวัสดี ครับกำนัน “ สารวัตรไชโยยกมือไหว้ผู้สูงวัย ชายชรารับไหว้ “ ไหว้พระเถอะพ่อ  ไปยังไงมายังไงล่ะเนี่ยถึงมาเนี่ยได้ “ “ ผมพาปลัดอำเภอคนใหม่มาทำความรู้จักกับกำนันครับ “ ชายหนุ่มผายมือไปยังปลัดอนันต์  คนถูกแนะนำพนมมือไหว้ ขณะที่สาวสวยอีกคนไหว้อย่างเสียไม่ได้ “ สวัสดีครับ พ่อกำนันผมชื่อ อนันต์ จะมาทำหน้าที่เป็นปลัดใหม่ที่นี่ครับ ยังไงผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ “ กำนันอำนาจหัวเราะฮ่า..ฮ่า เฮ้อ! ไม่รู้พวกกรุงเทพคิดยังไงถึงได้เอาไอ้เด็กหน้าอ่อนมาอยู่ที่นี่ เชื่อเถอะหยิบโหย่งอย่างนี้อยู่ได้ 3 เดือนก็นับว่าเก่งแล้ว “ อ้อ! ดีๆ อำเภอบ้านมะขามหวานของเราจะได้มีคนหนุ่มมาช่วยพัฒนาให้เจริญขึ้นไปอีก  แล้วแม่หนูนี่ล่ะใคร “ ชายชราหันไปทางชมัยพร “ เมียคุณเรอะ “ ชมัยพรถลึงตาหน้าแดง คนบ้านนอกไม่มีมารยาทจริงๆพูดจาไม่สุภาพ ขณะที่ชายหนุ่มทั้งสองได้แต่ยิ้มๆ “ ไม่ใช่ หรอกครับนี่แฟนผมครับชื่อชมัยพร “ ปลัดอนันต์แนะนำหญิงสาว ผู้สูงวัยได้แต่ผงกหัว “ เออ! แม่หนูข้าขอเตือนไว้หน่อยนะ เรื่องการแต่งตัวที่นี่ “ ชายชรากวาดตามองชุด คริสเตียน ดิออร์ สีแดงเพลิง ราคาสามหมื่น ต่างหูและสร้อยชวารอฟสกี้ ราคาหมื่นสอง กำไลคาเทียร์ ราคาสองหมื่นห้า กระเป๋าหลุย วิคตองราคาสามหมื่นเจ็ด รองเท้า hight heel ปราด้า ราคาสองหมื่นของหล่อน “ แต่งชุดแบบนี้อยู่ที่นี่ระวังชุดหายล่ะ “ “ ทำไมเหรอคะ มีขโมยเยอะเหรอคะ “ หล่อนถามด้วยความภูมิใจ แสดงว่าขโมยแถวนี้ตาถึง รู้ว่าหล่อนใส่ของแพง ราคาร่วมแสน “ เปล่าหรอก “ ชายชราส่ายหน้าช้าๆ “ ข้ากลัวว่าไอ้ทุยในทุ่งนามันเห็นหนูใส่ชุดทรงเครื่องอย่างกะลิเก แล้วมันจะมาขวิดเอา “ ปลัดอนันต์และสารวัตรไชโยหัวเราคิกคัก ขณะที่ชมัยพรอ้าปากเตรียมจะกรี๊ด โอ๊ย! หล่อนเกลียดบ้านนอก ก็เพราะอย่างนี้แหละผู้คนรสนิยมต่ำ หล่อนสาบานเลยว่าจะหาทางให้อนันท์ ย้ายกลับกรุงเทพให้เร็วที่สุด ไปให้ใกลจากพวกบ้านนอกพวกนี้ ...กรี๊ด +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เอามาแจมค่ะ ชอบจริงๆเลยได้แต่งเป็นตัวอิจฉาเนี่ย...อิ..อิ.. แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 20:25:28 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 13:08:11 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 12:57:07 จากคุณ : Error Code 692 - [ 28 เม.ย. 51 12:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฮี่ๆ แวะมาเขียนบ้าง อ่านบ้าง สนุกดีครับผม แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 12:41:37 จากคุณ : คมลิขิต - [ 28 เม.ย. 51 12:38:41 ]

ความคิดเห็นที่ 15 hight heel ของpradaค่ะ เอามาจาก www.shopstyle.com/users/A+Squared จากคุณ : Error Code 692 - [ 28 เม.ย. 51 13:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชุด คริสเตียน ดิออร์ สีแดงเพลิง ราคาสามหมื่น ต่างหูและสร้อยชวารอฟสกี้ ราคาหมื่นสอง กำไลคาเทียร์ ราคาสองหมื่นห้า กระเป๋าหลุย วิคตองราคาสามหมื่นเจ็ด รองเท้า hight heel ปราด้า ราคาสองหมื่นของหล่อน << รวมๆแล้วทั้งตัวประมาณแสนสามหมื่น น่าปล้นมากกกก จากคุณ : เชษฐา - [ 28 เม.ย. 51 13:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากนั้นปลัดอนันต์ สารวัตรไชโย กำนันอำนาจ กับชมัยพร จึงนั่งคุยเรื่องสัพเพเหระกัน ไชโยแกล้งกล่าวว่า "ระยะนี้มีโจรออกมาอาละวาดในตำบลมะขามหวานบ่อยๆ แต่ไม่รู้เพราะอะไร กว่าผมจะยกกำลังตำรวจไปจับพวกมันก็หายเข้ากลีบเมฆไปได้ทุกที เหมือนกับว่ามีใครในหมู่บ้านนี้สนับสนุนมันอยู่" เขาเอ่ยทีเล่นทีจริง กำนันฟังดังนั้นก็หัวเราะ "อ้าวอ้าว สารวัตรมาสงสัยอย่างนั้นได้อย่างไร การจับโจรผู้ร้ายมันเป็นหน้าที่ของตำรวจไม่ใช่รึ คุณก็พยายามจับให้ได้ก็หมดเรื่อง" ไชโยยิ้มเครียด กล่าวต่อว่า "แล้วก็ยังมีเรื่องหวยเถื่อนที่ชาวบ้านแอบเล่นกัน ผมจับใครมาสอบสวนก็ไม่มีใครยอมบอกว่าเจ้ามือหวยเป็นใคร เหมือนกับกลัวอิทธิพลของมันอยู่นั่นแหละ" "ผมไม่เห็นได้ยินเรื่องหวยเถื่อนเลย สารวัตรคิดไปเองหรือเปล่า โฮะโฮะ" กำนันยังปั้นหน้าระรื่น "นอกจากนั้นผมยังได้ยินว่ากำนันกว้านซื้อที่ดินเอาไว้ แล้วให้เงินชาวบ้านกู้ดอกเบี้ยแพงๆ ที่ดินในตำบลนี้เป็นของกำนันให้ชาวบ้านเช่าทำกินกว่าครึ่ง" สารวัตรกล่าวไปเรื่อยๆ "มีชาวบ้านหลายคนร้องทุกข์เรื่องไม่มีปัญญาใช้หนี้สิน ผมอยากให้กำนันผ่อนผันให้เขาบ้าง" กำนันจะพูดอะไรต่อ แต่ชมัยพรพูดขัดขึ้นมาก่อนว่า "เท่าที่ฟังมานี่ชามมิ่งรู้สึกสะใจจริงๆเลย ที่ไอ้พวกบ้านนอกมันมีชีวิตระกำลำบาก กำนันคะกดขี่มันให้เยอะๆนะคะ ให้มันขายไร่ขายนา จนเครียดกินเหล้า โฮะโฮะโฮะ" กำนันรู้สึกว่าโลจิกของผู้หญิงคนนี้แปลกๆ แต่ก็ชอบในความกล้าหาญ ทั้งสองจึงตบมือกันแบบคู่หูที่รู้ใจ ส่วนปลัดอนันต์นั่งเครียด คิดว่าตูหน้ามืดคบคนอย่างนี้เป็นแฟนได้ไงวะ จากนั้นกำนันจึงเรียกให้ลูกสาวเอาเหล้ามาเสิร์ฟแขก ละออก็ถือถาดใส่ขวดกับแก้วเหล้าเดินออกมาจากหลังบ้าน ทันทีที่เธอได้สบสายตากับปลัดอนันต์อีกครั้ง ทั้งสองก็ตกใจจนเนื้อเต้น "นะ... นั่นมัน ยัยขับรถแทรกเตอร์คนสวยที่ปาโคลนใส่เรานี่" อนันต์ร้อง "นั่นมันไอ้หนุ่มคนเมืองคนหล่อที่เราแกล้งนี่" ละออร้อง กำนันอำนาจฟังแล้วรู้สึกแหม่งๆจึงถามละออว่า "อ้าว รู้จักกันมาก่อนเหรอ" ละออวางถาดแล้วพูดว่า "ใช่จ๊ะพ่อ ก็คนนี้แหละที่มันขับรถชนรถแทรกเตอร์หนูแล้วไม่ยอมขอโทษ!" เธอชี้หน้าปลัด "อะไรนะ! แล้วใครกันที่ขับรถแทรกเตอร์ออกมาไม่ดูตาม้าตาเรือ แถมยังไม่ฟังเหตุผล!" ปลัดลุกขึ้นร้องด้วยความโมโห ทั้งสองทะเลาะกันไปกันมา สารวัตรไชโยฟังแล้วก็พอปะติดปะต่อเรื่องออกจึงรีบร้องห้ามให้เพื่อนใจเย็น และบอกว่า "เออน่า มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด อย่าทะเลาะกันเลย" เขายังกระซิบปลัดอีกว่า "คุณยังไม่รู้อะไร แม่คนนี้น่ะชื่อละออ เป็นลูกสาวของกำนันอำนาจ เป็นคนแก่นเซี้ยว ร้ายขนาดที่นักเลงก็ไม่กล้าหือ ผมว่าทางที่ดีคุณอย่ายุ่งกับเธอดีกว่า" ปลัดฟังดังนั้นจึงยอมสงบ แต่สายตายังจ้องกับละออด้วยความอาฆาตมาดร้ายอยู่ จากคุณ : เชษฐา - [ 28 เม.ย. 51 14:12:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาอ่าน ต่อความยาวกันไปได้น้อ~ จากคุณ : BestChild - [ 28 เม.ย. 51 15:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จากคุณ : กริชครับผม - [ 28 เม.ย. 51 18:00:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กำนันอำนาจเห็นท่าจะไม่ดี กลัวจะเสียชื่อในการเป็นเจ้าบ้านที่น่าเทิดทูน จึงถามผู้มาเยือนว่าต้องการให้ผสมเครื่องดื่มอย่างไรบ้าง ให้ละออจัดการ ตามนั้น ข้างฝ่ายละออก็ผสมให้ แต่แอบขยับปากสรรเสริญชายหนุ่มและ หญิงสาวไฮโซไปพลาง แต่มีหรือที่นางร้าย เอ๊ย ชามมิ่งจะไม่เห็น เธอมั่นใจว่าละออต้องไม่สรรเสริญ ตนในทางบวกแน่  เมื่อละออเดินเอาเครื่องดื่มมาส่ง จึงแก้แค้นด้วยการแกล้ง ขัดขาละออ แก้วเหล้าตกกระทบพื้น แตกกระจาย ไม่พอ แก้วเหล้าตกแตก น้ำสุราไหลนอง นางเอกนิยายน้ำเน่าต้องซุ่มซ่ามเป็น ปกติ ละออจึงลื่นล้ม เศษแก้วบาดทะลุผ้าซิ่นปักลายเข้าที่ปลีน่องซ้าย "โอ๊ย" เสียงละออร้อง ดังประมาณ 3 หลอด เป็นนางเอกไม่ควรร้องถึง 8 หลอด ปลัดอนันต์ขยับตัวลุกขึ้น หวังจะเข้าไปดูแผล แต่ชามมิ่งคว้าแขนไว้ พลางส่ง สายตาจิกไว้ ประมาณว่าอย่าได้ริเข้าไปช่วยเชียว "คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"  สารวัตรไชโยถาม ปรี่เข้าถึงสาวงามผู้ถูกกลั่นแกล้ง (ว่าแต่มีคนเขียนว่างามยังเนี่ย?) ไม่วายขอโทษก่อนเลิกผ้าซิ่นขึ้นเปิดดูแผล อา ปลีน่องของละออ สาวถิ่นช่างงามจับตาเป็นยิ่งนัก แม้จะเป็นสาวต่างจังหวัด แต่ผิวก็ละออสมชื่อ ราวกับมีออร่าเปล่งประกายเจิดจ้า "เอาเศษแก้วออกก่อนนะครับ แล้วกำนันช่วยหาชุดปฐมพยาบาลให้ผมหน่อย" ไอ้ห้อยไม่รอช้า (ต้องเสียเวลาขึ้นไปหาชื่อไอ้ห้อยนะเนี่ย) เผ่นแผลวไปเอา กล่องปฐมพยาบาลมาให้โดยไว สารวัตรไชโยเอาเศษแก้วออกจากแผลให้ละออ ล้างความสะอาดแผลให้ เมื่อเช็ด คราบเลือดออกจากน่องของละออแล้ว ที่ปรากฎต่อสายตาทุกคนนั่นคือรอยแก้วบาด และ .. และ .. และ .. ปานแดงรูปไก่ขนาดประมาณเหรียญห้าบาทยุคเก่า เผื่อคนอื่นชักลังเลว่าใครจะเป็นพระเอกแน่ ทำไมสารวัตรไชโยได้จับปลีน่องที่มี ออร่าเปล่งประกาย แต่ปลัดยังบื้ออยู่ ให้พึงทราบว่าทันทีที่ปลัดเห็นปานแดงรูปไก่ ขนาดเท่าเหรียญห้าบาทยุคเก่า ก็พึมพำออกมาทันที "ปานแดงรูปไก่ ขนาดเท่าเหรียญห้าบาทยุคเก่า บนน่องข้างซ้าย หรือว่า .." แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 21:37:04 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 21:30:57 จากคุณ : scottie - [ 28 เม.ย. 51 21:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถูกใจน้องควายไล่ขวิดครับ อิๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 28 เม.ย. 51 21:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หรือว่า... ละออจะเป็น... หมีน้อยมาต่อแล้วจึงมาแก้ไข แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 23:42:11 แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 23:34:25 จากคุณ : waidhaya - [ 28 เม.ย. 51 23:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ฮา... เค้าเล่นด้วย ________________________________________________ หรือว่าเธอจะเป็นลูกของหม่อนเจ้ากาสรพงษ์ที่หายสาปสูญไปเมื่อยี่สิบปีก่อน (อนุมานเอาว่าละออน่าจะสักยี่สิบ เรียนอยู่รัฐศาสตร์จุฬา แต่กลับมาช่วยงาน พ่อแม่ที่บ้านนอกช่วงปิดเทอม) สารวัตรไชโยแย่งปลัดตอบในใจ โดยกลัวว่า บุคคลอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับภารกิจลับที่เขาได้รับมอบหมายมาจากท่านผู้บัญชาการ ครั้งเมื่อได้เข้ามารับตำแหน่งใหม่ๆ  จะรู้เข้าและทำให้แผนการล่มเอาได้ ใครจะไปคิดว่าบุคคลที่สู้อุตส่าห์ตามหาเบาะแสเสียครึ่งปีจะเป็นจุดไต้ตำตอ อยู่ที่นี่แท้ๆ เฮ้อ... "เอ่อ... คุณสารวัตรจะจับน่องของละออไปอีกนานไหมคะ มันจั๊กกะจี้น่ะค่ะ" ผู้บาดเจ็บเอ่ยถามพลางดิ้นยุกยิกเพื่อให้หลุดจากมือขาวจัดผิดวิสัยของข้าราชการไทย เช้าชามเย็นชามเป็นยิ่งนัก มันคงจะผิดวิสัยจริงๆ เพราะบ้านมะขามหวานแห่งนี้ ทรุกันดารเหมือนตามชนบทไทยทั่วๆ ไป จึงไม่มีรถราจอดคับคั่งให้ตำรวจ ได้ตระเวนขับมอเตอร์ไซค์ไปล็อคล้อรถอย่างที่เคยทำ "ขอโทษทีนะละออ พอดีว่าผมกำลังดูแผลให้แน่ใจน่ะว่าไม่มีเศษแก้วเหลืออยู่" เขากล่าวขอโทษลูกสาวกำนันพลางส่งยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์ใส่เธอเสียหนึ่งที่ ซึ่งก็เรียกสีชมพูระเรื่อให้ปรากฏอยู่บนใบหน้าหญิงสาว จนต้องเบือนหน้าหนี ตำรวจหนุ่มอย่างเอียงอาย และภาพที่เกิดขึ้นนั้นสร้างความขุ่นข้องใจให้แก่ปลัดอนันต์เป็นยิ่งนัก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมรู้สึกแบบนี้ แต่เขาก็อดที่จะขวางหูขวางตา ไอ้สารวัตรหน้าหล่อคนนี้ขึ้นมาพิกล "แค่แก้วบาดแค่นี้คงไม่ถึงตายหรอกครับสารวัตร" อนันต์กล่าวเสียงห้วน ก่อนจะเดินเข้าไปแทรกกลางระหว่างสองคน "ผมเพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง อยากได้คนนำทางในการสำรวจพื้นที่สักหน่อย เธอจะช่วยเป็นคนนำทาง ให้กับผมได้ไหม ละออ" ทันทีที่ปลัดหนุ่มพูดจบ ชมัยพร (น่าจะชไมพรป่ะ) ก็กรี๊ดร้องด้วยระดับคลื่นเสียง เรนจ์เดียวกับปลาโลมา ก่อให้เกิดปรากฏการณ์เรโซแนนซ์จนทำให้แก้วและกระจก หน้าต่างร้าวกันเป็นแถบๆ "ไม่ได้นะคะ! นันต์จะไปกับแม่นั่นไม่ได้! ชามมิ่งไม่ย๊อมมมม" ว่าพลางกรี๊ดร้องออกมา อีกหลายรอบจนกำนันทนไม่ไหว ต้องให้ไอ้ห้อยหยิบลูกฝรั่งที่วางอยู่บนโต๊ะยัดใส่ปาก แม่คุณเอาไว้ก่อนที่แก้วหูของทุกคนจะพิการไปเสียหมด "อย่าทำตัวไม่มีเหตุผลสิครับชามมิ่ง ผมแค่ไปปฏิบัติหน้าที่ของปลัดที่ดีเองนะ" เขายกเหตุผลแบบที่พระเอกสามัญทั่วไปควรทำมาว่า "แต่ชามมิ่งไม่ยอม ถ้าคุณจะไปกับแม่นั่นจริงๆ ชามมิ่งจะไปด้วย!" เธอแย้ง หลังจากที่เคี้ยวฝรั่งที่ไอ้ห้อยเอามาอุดปากเธอจนหมดเรียบร้อย "คุณจะตามผมไปทำไมล่ะครับ ข้างนอกอากาศร้อน แถมแดดแรงอีก แค่ไวท์เทนนิ่งกับซันบล็อคที่คุณเตรียมมาไม่พอแน่ๆ เดี๋ยวผิวเสียเอานะ" ว่าพลางยกมือไล้แก้มนวลของแฟนสาวจนทำให้เธอสะเทื้อนอาย "โธ่... นันต์คะ ทำอะไรเกรงใจสายตาชาวบ้านเขาบ้างเถอะค่ะ ชามมิ่งอาย" ไฮโซสาวหวดเข้าที่ต้นแขนเขาอย่างน่าเอ็นดูก่อนจะบิดซ้ายบิดขวาแต่พองาม ก่อนจะกระเง้ากระงอดเขาต่อ "ชามมิ่งไม่ไปก็ได้ค่ะ เดี๋ยวผิวจะเสีย แต่นันต์ต้องระวังตัวเองให้ดีนะคะ ชามมิ่ง ไม่ไว้ใจคนบางคน" ว่าพลางปรายตาไปที่ละออซึ่งกำลังเดินเขยกไปที่เก้าอี้รับแขก ด้วยสายตาแสดงความดูหมิ่นออกมาอย่างโจ่งแจ้ง ทั้งการแสดงท่าทางของอนันต์และชมัยพรที่ทำให้ละออนึกพาลในใจแล้ว สายตา เหยียดหยามของเธอก็ทำให้ละอออดปรี๊ดแตกไม่ได้ แต่เธอก็ยังสงวนท่าทีเอาไว้ ก่อนจะไปหยิบกุญแจรถอีแต๋นที่จอดไว้ใต้ถุนเรือนเพื่อเตรียมตัวพาปลัดไปออกพื้นที่ พลางนึกเข่นเขี้ยวในใจ เดี๋ยวแม่จะเล่นให้แสบเลย คอยดู!!! แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 51 23:42:26 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 28 เม.ย. 51 23:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มารอต่อบท อิอิ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 00:29:29 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 00:05:16 จากคุณ : superverynice - [ 29 เม.ย. 51 00:03:28 ]

ความคิดเห็นที่ 25 "เอ้า จะสั่งเสีย เอ๊ย จะร่ำลาอะไรแฟน ก็ให้มันเร็ว ๆ หน่อย คุณปลัด" ละออใช้มือข้างหนึ่งเท้าสะเอว อีกข้างควงกุญแจรถมองภาพสาวชาวกรุง (อาชีพไม่แจ้งชัด รู้แต่ว่าเป็นลูกคนรวย ไม่รู้ว่าทำมาหากินอะไร) ที่ยืนกอดแขนปลัดหนุ่มแจเหมือนลูกลิงยังไม่หย่านม "พวกอิฉันไม่มีเวลาว่างไว้รอใครทั้งวันหรอกนะเจ้าคะ" พูดจบก็เดินลิ่ว ๆ ทั้งที่ขายังกะเผลกออกไปชานเรือน แถมไม่พอยังหันกลับมายักคิ้วใส่เหมือนจะท้าทายว่า เปลี่ยนใจยังทันนะ เพ่ อนันต์กัดฟันกรอด... เหลือบมองคนข้างตัวแวบหนึ่งก่อนทำการตัดสินใจอย่างเด็ดขาดอีกครั้งหนึ่งในชีวิต...ยอมเสียชีพเพราะเสียงโซนาร์ยังดีกว่าถูกยัยเด็กเมื่อวานซืนลบเหลี่ยมลูกผู้ชายก็แล้วกัน!! เขาแกะมือของชมัยพรออกจากแขน ทิ้งมาดปลัดอำเภอผู้ทรงเกียรติวิ่งโครม ๆ ตามหลังหญิงสาวไปทันทีโดยมิได้นำพาต่อเสียกรี๊ด ๆ ของชมัยพรที่ไล่หลังมาติด ๆ "คุณ ๆ รอผมก่อน จะรีบไปไล่ควายที่ไหนไม่ทราบ" เขาตะโกนไล่หลังคนที่กำลังเดินลงบันได "ควายที่ไล่ขวิดแฟนคุณมั้ง" ละออหันกลับไปสวนทันควัน แต่แล้วเธอก็ต้องร้องวี้ดออกมาด้วยความตกใจเมื่อในขณะเดียวกันนั้นเองเป็นจังหวะที่เธอเหยียบขั้นบันไดพลาดพอดี วินาทีนั้น เธอรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะก่อนที่จะค่อย ๆ เรียกสติขึ้นมาได้ทีละน้อย และพบว่าไม่เพียงตนเองจะไม่ได้ตกบันไดลงไปกองอยู่บนพื้นเบื้องล่าง หากมีอ้อมแขนแข็งแรงของใครคนหนึ่งโอบประคองร่างของเธอเอาไว้ เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอพบว่า มีใบหน้าของปลัดอนันต์อยู่ห่างจากใบหน้าเธอเพียงแค่ชั่วปลายขนตา สองหนุ่มสาวที่ต่างตกอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันประสานสายตากันเนิ่นนาน และคงจะนานกว่านี้ ถ้าหากไม่ได้ยินเสียงคลื่นความถี่สูงเท่าปลาโลมาตรงเข้ากระทบโสตประสาท คราวนี้ หัวใจที่เต้นแรงจนเหมือนได้ยินเสียงดังออกมานอกอกเมื่อครู่นี้ก็ถูกแทนที่ด้วยเสียงตุบตุบจากกำปั้นเล็ก ๆ ของหญิงสาวที่รัวลงมาบนท่อนแขนของเขานั่นเอง "ปล่อยได้แล้ว อีตาบ้า" ละออร้อง ใบหน้าขาวนวลเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ อนันต์อมยิ้ม... คราวนี้ละ ยัยตัวแสบ เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเสียงประท้วงและการประทุษร้ายของอีกฝ่าย ย่อตัวลงช้อนร่างของหญิงสาวขึ้นมาอุ้มไว้ แต่ไม่ยักกะง่ายดายเหมือนที่พระเอกหนังไทยทำ ในความพยายามรอบที่สอง เขาเลยต้องใช้เข่ายันจึงอุ้มเธอขึ้นมาได้สำเร็จ "ปล่อยยยย" อนันต์ยักไหล่ ยิ้มแบบสะใจ ทั้งที่ในใจแอบนึกว่า ไม่น่าทำแบบนี้เลย ตู หนักก็หนัก ร้อนก็ร้อน "ก็เห็นขาคุณเจ็บ ผมเป็นสุภาพบุรุษก็ต้องช่วยซิ บันไดแค่นี้ยังตกได้ นับอะไรกับปีนขึ้นรถล่ะคุณ... เอ้า ตกลงจะไปรถคันไหน เดี๋ยวผมจะขับให้" คราวนี้ คนที่ดิ้นขลุกขลักอยู่เมื่อกี้นิ่งสนิทขึ้นมาทันตา จนน่าระแวงว่าเจ้าหล่อนมีแผนอะไรอีก แล้วที่กลัวไว้ก็เป็นจริงจนได้ เมื่อละออชี้นิ้วตรงไปที่รถแทรคเตอร์คันยักษ์คู่ใจของตัวเอง แล้วยัดกุญแจรถใส่กระเป๋าเสื้อของเขา ปลัดหนุ่มกลืนน้ำลายเอื๊อก ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็ไม่เคยสัมผัสของพรรค์นี้สักหนในชีวิต แต่บอกตัวเองให้ฮึดสู้อีกสักตั้ง ไม่ได้ ไม่ได้ มาถึงขนาดนี้แล้ว เขาจะต้องเป็นฝ่ายคุมเกมให้ตลอด... ในเมื่อขึ้นชื่อว่า รถก็ต้องหาทางขับให้ได้สิน่า แล้วจะทำไงดีวะเนี่ย... ----------------------------------------------- ทำไงต่อดีล่ะ คุณปลัด แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:34:04 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:06:05 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:03:26 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 เม.ย. 51 00:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:04:12 จากคุณ : waidhaya - [ 29 เม.ย. 51 01:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขำดีค่ะ 555 จากคุณ : Jasmine-warin - [ 29 เม.ย. 51 01:04:40 A:92.50.74.204 X: TicketID:168186 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เมื่อเห็นปลัดหนุ่มยืนอ้าปากค้างอยู่หน้ารถ ละออก็หัวเราะพรืดออกมาทันที "ขับแทรคเตอร์ไม่เป็นก็ยอมรับมาดี ๆ เหอะ คุณ" จากน้นหญิงสาวก็ปีนขึ้นขึ้นอีแต๋นคู่ใจอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ปลัดอนันต์อุ้มมาส่งถึงที่ พยายามบังคับให้เลือดที่ขึ้นมาสูบฉีดบนใบหน้าให้มันกลับลงไปอยู่ที่เดิมของมันให้เร็วที่สุด บ้าเอ๊ย ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยวะ เสียฟอร์มจริงๆ ลออคิดก่อนจะหันไปค้อนให้ปลัดหนุ่มที่ยืนอมยิ้มอยู่อย่างไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านั้น "ชักช้าอยู่นั่นนะปลัด เร็วๆเข้า ไม่ได้มีเวลาพาทัวร์พื้นที่อย่างเดียวนะ" หญิงสาวหันมาแว๊ดใส่อนันต์เพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินและหน้าแดง ชายหนุ่มปีนขึ้นมานั่งอย่างลำบากจนเป้ากางเกงแทบขาด แม่เอ๊ย รถบ้านี่ นั่งยากชิบ ปลัดหนุ่มบ่นในใจหลังจากนั่งเคียงข้างกับลออเรียบร้อย ลออหันขวับมามองกอนจะเอ่ยถามเสียงเข้ม "บ่นอะไรปลัด" เย้ยยย นี่ขนาดบ่นในใจยัยนี่ยังได้ยินอีกเหรอเนี่ย "เปล๊า แหม ผมจะไปกล้าบ่นอะไรกับลูกสาวกำนันได้" ลออมองดุๆ ก่อนจะหันไปสตาร์ทเครื่องเข้าเกียร์เสียงดัง อมยิ้มที่มุมปากสีหน้าเจ้าเล่ห์เมื่อคิดอะไรแผลงๆขึ้นมาได้ มาทำให้ฉันใจสั่นหน้าแดงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต ปลัดเอ๋ย เจอดีแน่ๆ หลังจากนั้น ลออก็จงใจขับพาไปในเส้นทางที่มีแต่หลุมแต่บ่อจนรถสะเทือนสั่นคลอนตัวปลัดหนุ่มโยกโยนสั่นพับๆราวกับเป็นสันนิบาตก็ไม่ปาน "คู๊ณณณณ ขับให้มันดีๆ หน่อยได้ไหมเว้ยครับ หัวผมจะหลุดจากบ่าแล้ว" อนันต์ร้องโวยวายเสียงลั่นพร้อมกับเกาะคอนโซลหน้ารถเอาไว้แน่น ผมที่ไม่เคยปลิวแม้เจอกับแรงพายุ บัดนี้หลุดกระจายยุ่งเหยิงราวกับรังนกไม่ปาน ลออหัวเราชอบใจกับอาการหมดมาดของปลัดอนันต์โดยไม่ได้สังเกตทางตรงหน้าที่มีควายแม่ลูกอ่อนพาลูกของมันเนข้ามถนน แต่ปลัดอาภัพที่นั่งอยู่ข้างๆนั้นเห็นถนัด "คู๊ณณณณณ ควายยยย ระวังคว๊ายยยยย" อนันแหกปากร้องเสียงลั่นอย่างตกใจจนลออเหยียบเบรกกระทันหัน และในทันใดก็กระโดดกอดลูกสาวกำนันจอมแก่นไว้ทั้งตัวจนหายใจแทบไม่ออก แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:30:58 จากคุณ : superverynice - [ 29 เม.ย. 51 01:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 5555 สงสารควายจัง ทำไมต้องมาเจออีสองตัวนี้ด้วยวะเนี่ย 5555 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 29 เม.ย. 51 01:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ละออรู้สึกตกใจกับอาการแต๋วแตกแบบกระทันหันของปลัดหนุ่มหน้ามนคนใหม่ของ บ้านมะขามหวาน หญิงสาวจึงมีปฏิกิริยาตอบกลับแบบเฉียบพลันด้วยการเอาฝ่เท้า ข้างที่ไม่เจ็บยันชายโครงปลัดหนุ่มให้ไกลจากรัศมีพวงมาลัยรถของเธอ แล้วหักหลบ ควายเคราะห์ร้ายตัวนั้น แต่ทว่ารถแทร็คเตอร์ของเธอต้องตกลงไปในท้องร่อง ข้างทางพร้อมกับร่างของสองหนุ่มสาวลอยละลิ่วไปตามแรงโมเมนตั้ม ละออหลับตาปี๋เตรียมตัวพร้อมกับความเจ็บปวดจากการกระแทกด้วยความเร่ง ยี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง หากสิ่งที่รู้สึกได้กลับไม่ใช่แบบนั้น เมื่อเธอรู้สึกว่าเธอตกลง ไปกองอะไรสักอย่างที่พันกันยุ่บยั่บไปหมด แถมรู้สึกจุกเหมือนมีควายตกลงมาทับ ใส่ทั้งตัว เมื่อลืมตาขึ้นเธอก็ต้องตกใจเมื่อสิ่งที่ทับเธออยู่กลับไม่ใช่ควายอย่างที่เธอคาดหวัง เอาไว้ แต่เป็นปลัดตัวเป็นๆ ที่นั่งคู่กับเธอบนเบาะข้างคนขับเมื่อครู่นี้และที่ร้ายไป กว่านั้น คือ นอกจากตัวเขาที่บังอาจระเห็จมาใช้เธอเป็นเบาะแล้ว เธอยังพบว่าริม ฝีปากของเขายังประกบเข้ากับริมฝีปากของเธอพอดิบพอดี ------------------------- คนต่อไปมาต่อเร้วววว แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:52:49 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 01:52:34 จากคุณ : waidhaya - [ 29 เม.ย. 51 01:51:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า "มนต์รักมะขามหวาน" ไปก่อน ก่อนที่จะนึกชื่อดีกว่านี้ได้ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 04:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วอดน้ำตาไหลไม่ได้...ไม่ใช่เพราะเศร้านะคะ  แต่เพราะขำ หัวเราะจนน้ำตาไหล...ไม่กล้าแต่ง-ต่อกลอนกับผู้มีประสบการณ์อย่างด้านบนเลยค่ะ กลัวทำเรื่องของเค้าเสียหมด เอาเป็นว่ามานั่งปูเสื่อหัวเราะไปเรื่อยๆนะคะ จากคุณ : teansri - [ 29 เม.ย. 51 04:22:30 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว เมื่อละออลืมตาขึ้นเธอก็ต้องตกใจเมื่อสิ่งที่ทับเธออยู่กลับไม่ใช่ควายอย่างที่เธอคาดหวัง เอาไว้ แต่เป็นปลัดตัวเป็นๆ ที่นั่งคู่กับเธอบนเบาะข้างคนขับเมื่อครู่นี้และที่ร้ายไป กว่านั้น คือ นอกจากตัวเขาที่บังอาจระเห็จมาใช้เธอเป็นเบาะแล้ว เธอยังพบว่าริม ฝีปากของเขายังประกบเข้ากับริมฝีปากของเธอพอดิบพอดี ------------------- ละออ อ้าปากร้อง "กรี๊ดดดดดดดดด" (ต้องติดชามมิ่งมาแน่ๆเลย) ปลัดก็ "ว๊ากกกก" และแล้ว ละออเป็นลม ปลัดนันท์เริ่มงง เป็นลมได้ไง มันผิดฟอร์ม ฟอร์มอย่างนี้มันต้องนางเอกดาวพระเสาร์ต่างหาก แก่นแก้วแกมเซี๊ยวแบบนี้ เป็นลม รับไม่ด้ายยยยยย "แต่เอ ไหนๆก็เป็นลมไปแล้ว พระเอกที่ดีต้องทำอะไรบ้างหว่า" ปลัดนันท์คิดหนัก "แทรกเตอร์ตกมาในท้องร่อง น่าจะเอาวิธีช่วยคนจมน้ำมาใช้ได้นะ" (แม้ว่าความจริงจะไม่มีใครตัวเปียกสักคน - มันเรียนจบมาได้ไงหว่า) คิดแล้ว ปลัดก็นึกได้ว่า "ต้องมีคนนินทาเราแน่ๆเลย ว่าเรียนจบจากอิงแลนด์มาได้ไง คนตกแทรกเตอร์จะผายปอด เราเปลี่ยนเป็นซีพีอาร์ก็แล้วกัน ไฟว์ ไฟว์ ไฟว์" (ก็ 555 นั่นแหละ คุณปลัดแกยังติดไทยหลายคำ อังกฤษคำอยู่บ้างพอให้หมั่นไส้เล็กน้อยถึงปานกลาง) ต่อไปคุณปลัดก็เตรียมทำซีพีอาร์ ซึ่งก็คือการเตรียมผายปอด สลับกับปั๊มหัวใจ เริ่มด้วย อุ้มละออมานอนตรงที่มันสบายกว่าท้องร่องหน่อย ปลัดหนุ่มนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ ดูไปดูมาแล้วก็ตัดสินใจลองเขย่าๆเสียหน่อยเผื่อจะฟื้น จะได้ไม่ต้องทำ (คือตั้งแต่อมรมมา ตาปลัดยังไม่เคยทำให้ใครเลย เลยชักปอดๆ) แต่ไม่ฟื้นแฮะ ปลัดหนุ่มเลยต้องกลั้นใจเตรียมตัวต่อ การออกแรงกด เพื่อปั๊มหัวใจนะ คนปั๊มก็ดูคนป่วยด้วยนะว่าตัวแค่ไหน เคยมีคนกลัวมีแรงไม่พอ ไม่กดอย่างเดียว โถมลงไปทั้งตัว เล่นเอาคนป่วยซี่โครงหักก็มีมาแล้ว  เสียงครูแว่วขึ้นมาในหัว ปลัดหนุ่มก็เลยต้องหันมาพิจารณามือของตัวเองเทียบกับพื้นที่เป้าหมาย "เิื้อื้อก" พื้นที่เป้าหมายนั่น 36 ซี เป็นอย่างต่ำ ใจมันค่อนข้างจะว่อกแว่กไปในทางลามกยังไงชอบกล เอาเป็นว่า กลับไปผายปอดก่อนละกัน คิดแล้วก็ยกมือขึ้นมาบังปาก ทดสอบกลิ่นลมหายใจเสียหน่อย ตึงงง ปลัดหนุ่มล้มหงายหลังลงไปนอน นี่ถ้าไม่นั่งอยู่แล้วก็คงล้มทั้งยืนนั่นแหละ "ลืมไปเลยเรา ว่าก่อนเข้าไปหากำนันแอบกิน limburger cheese and onion sandwich เป็น snack ไปสามสี่ชิ้น" (ใครที่นึกไม่ออกว่ากลิ่นขนาดไหน ก็ลองเอาปลาร้าไม่ผ่านกรรมวิธีไปทาขนมปังกินคู่กับหัวหอมดูได้ จะได้อารมณ์เดียวกัน แม้กลิ่นจะไม่ค่อยเหมือน เพราะเจ้า limburger cheese นี่ดังในเยอรมัน เลยไฮโซกว่าจิ๊ดนึง) หลังจากรู้สาเหตุ ก็ไม่ต้องปฐมพยาบาลแล้วล่ะ เดี๋ยวคงฟื้นเอง ว่าแต่มีใครพกมายด์มินต์มามั่งแหมะ (ซีนนี้ให้พระเอกไปคนเดียว ใครช่วยแต่งต่อให้นางเอกฟื้นด้วยเน้อ) จากคุณ : Deckard - [ 29 เม.ย. 51 05:48:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เอ้า... ต่อ... __________________________________________________ แม้ความรู้สึกจะเลือนรางไปบ้างจากกลิ่มลมปากมหาประลัยที่ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายหน้าตาดี อย่างอีตาปลัดอนันต์จะปากเหม็นได้เพียงนี้ แต่สุดท้ายแล้วนางเอกอย่างละออก็ไม่ปล่อย ให้ตัวเองสลบไปนานนัก เธอส่งเสียงครางอืออาเล็กน้อยพอเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายที่ กำลังนั่งกลุ้มว่าจะไปหาเมนทอส คอลเร็ตดาร์คซีเคร็ตรุ่นพี่โดม หรือ ริกลี่ย์กลิ่นดึงดูด พอลล่าได้จากที่ไหนในกลางทุ่งเช่นนี้ "ฮ้า! คุณฟื้นแล้ว!" ปลัดหนุ่มที่สังเกตเห็นอาการของเธอปราดเข้ามาประคองร่างบอบบาง แต่อวบอัดในส่วนที่ผู้หญิงหลายคนจำเป็นต้องมีไว้ในวงแขนอย่างเบามือ ด้วยกลัวว่าจะ ทำให้เธอบาดเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจอีก คิ้วโก่งดุจคันศรที่ผ่านการกันมาอย่างดีหลังจากเสร็จงานฟุตบอลประเพณี (ลืมบอกว่าไป ว่าเป็นลีดจุฬาด้วย) ขมวดมุ่นเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตากลมโตดุจกวางจะกระพริบ ปริบๆ เพื่อปรับโฟกัส และสิ่งแรกที่เธอมองเห็นก็คือ ใบหน้าของปลัดอนันต์ที่มองมายัง เธอด้วยความโล่งอก แล้วริมฝีปากของเธอก็ขยับเอ่ยคำถามกับเขา "ฉัน... เป็นอะไรไปเหรอ?" (ประโยคเบสิกสำหรับคนที่เพิ่งฟื้นหลังสลบนะจ๊ะ) "คุณสลบไปน่ะ ตอนแรกผมตกใจหมดเลยนึกว่าคุณสมองกระทบกระเทือนหรือเปล่า แต่โชคดีจริงๆ ที่คุณไม่เป็นอะไรมาก" แล้วเขาก็ไล่สายตาสำรวจร่างกายเธออีกครั้งเพื่อ ความแน่ใจว่าเธอไม่เป็นอะไรจริงๆ (แล้วตอนสลบทำไมไม่ทำฟระ -*-) "คุณลองขยับตัวดูได้ไหมว่าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ด้วยน้ำเสียงแสดงความเอื้ออาทร ของปลัดหนุ่มหน้าหล่อทำให้ละออไม่อาจจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำผรุสวาทอย่างที่ใจอยากได้ แล้วก็ดันตัวเองออกห่างจากอ้อมแขนของเขาอย่างขัดเขิน พร้อมกับลองขยับแขนขาดู ตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่าย ซึ่งก็พบว่าไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ เกิดขึ้นเลย "ไม่เจ็บ ถ้าจะมีก็คงจุกจากที่โดนคุณทับล่ะมั้ง..." แล้วแก้มขาวนวลก็ซับสีระเรื่อขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้ เมื่อภาพเหตุการณ์ก่อนที่สติเธอจะดับไปโผล่แว่บเข้ามาในห้วงความคิด หญิงสาวผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและขยับออกห่างจากเขาให้มากขึ้นโดยหวังว่าเขาจะ ไม่เห็นกิริยาเขินอายของเธอ แต่มีหรือที่ปลัดสายตาเฉียบคมอย่างอนันต์จะไม่เห็น เขาคลี่ยิ้มอย่างเอื้อเอ็นดูกับท่าทาง ใสซื่อไร้จริตมารยาของเธอก่อนจะยันตัวลุกขึ้นตาม แล้วใบหน้าที่ยิ้มแย้มก็แปรเปลี่ยน เป็นสลดลงเมื่อเห็นเจ้ารถแทรคเตอร์ของละออซึ่งเอียงกะเท่เร่เพราะตกมาจากถนน ซึ่งดูสภาพแล้วเขาก็ไม่คิดว่าแรงของคนสองคนจะดันให้มันกลับไปอยู่ในสภาพเดิมได้ "แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ รถก็เป็นแบบนี้เสียแล้ว แถมเรายังออกมาไกลจากบ้านคนเอา เรื่องอยู่นะเนี่ย" ละออเงยหน้าขึ้นมองพระอาทิตย์ที่กำลังส่องแสงเจิดจ้าโดยไม่ปราณีต่อคนที่อยู่บนโลก ว่าจะเป็นโรคมะเร็งผิวหนังหรือไม่ด้วยสีหน้าปั้นยาก พร้อมทั้งยังรู้สึกผิดที่ความคึกคะนอง ชั่ววูบของตัวเองจะส่งผลแย่เสียขนาดนี้ แต่รู้สึกผิดได้ไม่นาน พลันสายตาก็แลเหลือบไป เห็นเจ้าควายคู่กรณีที่ทำให้ทั้งเธอและปลัดขับรถตกท้องร่องซึ่งกำลังยืนเคี้ยวเอื้องอยู่ กลางถนนอย่างไม่สะทกสะท้านว่าเจ้ารถแทรคเตอร์มหาภัยเมื่อครู่เกือบปลิดชีวิตมัน ไปเสียแล้ว ดวงหน้าขาวนวลยิ้มอย่างยินดีอีกครั้งเมื่อสังเกตลักษณะของเจ้าควายตัวนั้นอีกที แล้วเธอก็ตบมือ ลงบนต้นขาพร้อมกับตะโกนร้องเรียกใส่มัน "ที่แท้ก็เป็นแกนี่เอง แอบหนีนามาถเลถไลไกลถึงนี่เชียวเหรอ โมะ โมะ โมะ มานี่เร้ววววว เจ้าลูกแม่" และดูเหมือนเจ้าควายตัวนั้นจะว่าง่ายเกินคาด เมื่อมันเหลียวหันกลับมามองคนที่ร้องเรียก มันแว่บหนึ่ง แล้วเดินเยื้องย่างอย่างสง่างามอย่างที่กระบือหนุ่มตัวหนึ่งจะเป็นได้ตรงเข้า ไปหาละออ (แหม... ใครว่าควายโง่เนี่ย 555) "คุณรู้จักควายตัวนี้เหรอละออ" ปลัดหนุ่มมองละออด้วยความทึ่งที่หน้าตาสวยๆ อย่างเธอ จะเรียกควายได้เหมือนกับเรียกสุนัขยังไงยังงั้น ละออหันไปส่งยิ้มให้กับปลัดหนุ่ม ก่อนจะลูบเขาของเจ้าควายตัวนั้นเล่นอย่างรักใคร่ "รู้จักสิ ก็นี่ควายฉันนี่ ทำไมฉันจะจำมันไม่ได้ นี่นะ ปล่อยให้ไปอยู่ในนาแท้ๆ แต่ดันหนี เที่ยวเตลิดมาถึงนี่เชียว มันน่านัก" ว่าแล้วเธอดีดหูมันไปเสียหนึ่งที "เหรอ แล้วมันชื่ออะไรล่ะ" "มันชื่อ คาวี" แล้วเธอก็ลูบจมูกมันเป็นการปลอบใจเมื่อมันส่งเสียงประท้วงกับการลงโทษ ของเธอ "มันน่ะนิสัยไม่เหมือนควายตัวอื่นๆ หรอก เอาแต่ใจ ขี้หงุดหงิด แล้วก็ชอบหนี เที่ยว พ่อเลยไม่ค่อยอยากปล่อยให้มันออกมาอยู่ในนาสักเท่าไหร่ เก็บเอาไว้เป็นพ่อพันธุ์ อย่างเดียวก็พอแล้ว เพราะมันผสมพันธุ์กับควายตัวเมียเก่ง" ปลัดหนุ่มทำหน้านิ่วกับคำบอกเล่าถึงนิสัยอันพิลึกพิลั่นของควายของเธอแม้ชื่อและ อุปนิสัยของมันจะฟังดูคุ้นๆ อยู่บ้าง แล้วเขาก็หันไปทางรถแทรคเตอร์ "แล้วเราจะทำยังไงกับรถคันนี้ดี" ละออมองสภาพรถแล้วนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ "ก็คงต้องเข้าไปในหมู่บ้านแล้วเอา รถกระบะของพ่อมาช่วยลากให้มันกลับเข้าที่นั่นแหละ เพราะดูจากสภาพแล้วมันก็ไม่ได้ เป็นอะไรมากนอกจากเสียหลักแล้วก็คว่ำแค่นั้นเองน่ะนะ" "แล้วเราจะกลับไปในหมู่บ้านยังไงล่ะ เราออกห่างจากหมู่บ้านมาหลายกิโลมาเลยนะ แล้วถ้าเดินกลับไปก็มีหวังได้มืดก่อนแน่ๆ" อนันต์ว่าพลางมองท้องฟ้าอย่างลำบากใจ "ฉันเองก็ไม่อยากเดินเหมือนกันแหละน่า" แล้วเธอก็เหนี่ยวตัวขึ้นไปนั่งบนหลังเจ้าคาวี อย่างชำนาญ "ขึ้นมาสิคุณ อย่ามัวโอ้เอ้" อนันต์มองภาพตรงหน้าแล้วก็อ้าปากค้าง "นี่คุณจะให้ผมขี่ควายกลับเข้าไปในหมู่บ้านกับ คุณอย่างนั้นน่ะเหรอ" ละออยักไหล่ "แล้วไงล่ะ หรือว่าคุณจะเดินไป" ปลัดหนุ่มทำหน้าคิดหนัก ไม่คิดเลยว่าการเข้ามารับตำแหน่งที่บ้านมะขามหวานจะทำให้ เขาต้องเจอเหตุการณ์บ้าๆ แบบนี้ และมันคงตลกพิลึกถ้าหากมีคนมาเห็นเขาควบควาย กลับเข้ามาในหมู่บ้าน "ว่าไงล่ะคุณ ถ้าคุณไม่ไปก็นั่งรถฉันเอาคนมาช่วยอยู่ที่นี่ก็ได้นะ" แล้วเธอก็ทำท่าจะทิ้ง เขาไว้จริงๆ จนอนันต์ต้องเรียกเธอเอาไว้ก่อนจะตะกายตัวขึ้นมาบนหลังเจ้าคาวีอย่าง ยากเย็น โธ่เอ๋ย... เป็นปลัดไม่ถึงวัน ต้องมาขี่ควายเสียแล้ว ถ้าคุณพ่อคุณแม่มาเห็น คงต้อง ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดแน่ๆ! ______________________________________________ เอ้า คนข้างล่างมาต่อเร้ววววววววว อิอิ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 07:58:14 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 07:57:11 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 07:56:43 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 29 เม.ย. 51 07:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาดักอ่านต่อครับ ไปได้สวยเชียว เป็นเรื่องเป็นราวไม่เสียศูนย์ด้วย จากคุณ : Psycho man - [ 29 เม.ย. 51 08:42:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ฮา.... ควายชื่อคาวี อินเทรนด์จริงๆ วุ้ย จากคุณ : waidhaya - [ 29 เม.ย. 51 09:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มีส่วนร่วมด้วยวุ้ยเรา ภูมิใจๆ อันเนื่องมาจากลืมไปว่านางเอกแก่นเซี้ยว เลยดันเขียนไปว่านุ่งผ้าซิ่น เอามาใช้ต่อละกัน ----------------------------------------------- ตามประสาลูกหนุ่มชาวกรุงจบนิวอิงแลนด์ กว่าจะขึ้นควายได้ก็แสนยากเย็น นับประสาอะไรกับการทรงตัวบทหลังควาย แม้จะเป็นถึงควายคาวีที่หล่อล่ำ ที่ยามเคี้ยวเอื้องกุ๊กกิ๊ก หรือไล่ขวิดดะ ควายสาวๆ ทั้งมะขามหวานก็เผลอใจ อดหลงใหลไม่ได้ก็เถอะ การอยู่บนหลังควายของปลัดอนันต์จึงดูประดักประเดิก เป็นยิ่งนัก ทำเอาการเยื้องย่างของคาวีต้องเสียจังหวะ ละออแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะเคยขี่คาวีลงแข่งวิ่งควายคว้าที่ 1 มาแล้ว ให้แปลกใจว่าทำไมคาวีจึงช้านัก จะว่ารับน้ำหนักเยอะขึ้น ก็เคยซ้อมแบกน้ำหนัก ทั้งไอ้ห้อยและเธอพร้อมกันมาแล้ว เลยเอี้ยวตัวมามอง ก็เห็นปลัดจวนแจจะตก คาวีมิตกแหล่ "อ้าว แล้วทำไมไม่นั่งให้มันดีๆ ล่ะคุณ เดี๋ยวก็ร่วงท้ายลงไปหรอก เขยิบเข้ามา นิดนึงก็ได้" ว่าพลางตัวก็เขยิบขึ้นข้างหน้า ใกล้เขาคาวีเข้าไปอีกนิด เหลียวหลังมา ดูปลัดอีกหน่อย ไม่อยากทำให้คาวีเสียศักดิ์ศรีควายแชมป์ว่าทำคนร่วง ละออคงจะลืมไปว่าตัวเองนุ่งซิ่นอยู่ (จริงๆ ไอ้คนแต่งคคห.ที่ 20 มันลืม แหะๆ) ยามเมื่อขยับตัวผ้าซิ่นจึงเลิกสูงขึ้น แค่ปลีน่องออร่ายังเปล่งประกาย ยามเมื่อขาอ่อนเผยออกมา แสงจึงยิ่งเจิดจรัส ขึ้นไปอีก ความขาวเนียนชวนสัมผัสที่เห็นจากปลายตานั้น ถึงกับทำให้ปลัดหนุ่ม ต้องเสียมารยาทลูกผู้ดี ละสายตาจากวงหน้ารูปไข่ เรียวคิ้วงามของละออ ไพล่ไป มองขาอ่อนของสาวแทน สายตาที่ตวัดฉับไปทางพื้นดินของปลัดหนุ่ม ทำให้ละออเสตามองตาม พลางสงสัย ว่าปลัดมองหาแมงกุ๊ดจี่อยู่หรืออย่างไร ทำไมมองต่ำแล้วหูแดง แม้จะเป็นเส้นทางที่ควายเดินผ่านไปมา แต่ตรงนั้นไม่มีขี้ควายอยู่เลย ข้อสงสัยว่า มองหาแมงกุ๊ดจี่จึงตกไป ละออไล่สายตาของปลัดหนุ่มอีกครั้ง หาเป้าหมายของ ดวงตาเรียวยาว (เทรนด์เกาหลีมาแรง อิอิ) ก็พบว่าที่แท้ปลัดจับจ้องอยู่ที่ใด ตางามของสาวเปล่งประกายอำมหิตขึ้นมาในฉับพลัน หนอยแน่ ไอ้ปลัด ทั้งอุ้ม ทั้งปากชนปาก ทั้งลมหายใจหายนะจนสลบ แล้วยังจะมาโลมเลียทางสายตา อีกหรือ ไม่รู้จักแม่ซะแล้ว นิสิตรัฐศาสตร์ เชียร์ลีดเดอร์ แชมป์วิ่งควาย หันขวับ โน้มตัวคว้าเขาคาวีเสยเข้าตัว ส่งเสียง "โมะ" ยาวๆ (อยากพิมพ์โมะ แบบสระอะเยอะๆ อะ) ส่งสัญญาณให้คาวี ออกวิ่งทันที คาวีรับสัญญาณไม่รอช้า ยกขาหน้าทั้งสองขึ้น เตรียมโจนทะยานไปข้างหน้า (คาวีเก่งไปหน่อยมั้ยเนี่ย แต่ไม่เป็นไร หล่อ) ปลัดอนันต์ไม่ทันตั้งตัว เดิมก็เจียนจะร่วงอยู่แล้ว เมื่อคาวียกขาหน้าขึ้น จึงส่งผลให้หนุ่มหล่อแนวเกาหลีร่วงไปแอ้งแม้งที่พื้นในทันที แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 12:22:17 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 11:41:13 จากคุณ : scottie - [ 29 เม.ย. 51 11:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อ่านความเห็นต่อไปได้เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:51:01 จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 12:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เอาอีก +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ปลัดหนุ่มหล่อสไตล์เกาหลีสะบัดหัวอย่างเสียฟอร์มที่ตกควาย แต่เจ้าคาวีปรายตามองพลางยิ้มเยาะในใจคิดว่าอย่ามายุ่งกับนารินเอ้ย! เจ้านายของกรู เดี๋ยวก็หงิกชนซะหรอก ปลัดหนุ่มไม่ยอมแพ้ตามวิสัยพระเอกหนังไทยที่ดีจึงตะกุยตะกายขึ้นเจ้าคาวีจนได้ ทั้งสองขี่ควายเดินไปตามถนนลูกรังช้าๆ “ หมู่บ้านนี่มีซักกี่หลังคาเรือนน่ะ “ “ ไม่รู้สิ ไม่ใช่นายทะเบียน คุณน่าจะรู้ดีมากว่าไม่ใช่เหรอก็คุณจะมาเป็นปลัดที่นี่เนี่ย  ทางการเค้าไม่ได้บอกมารึยังไง “ ละออเหน็บเข้าให้ หนุ่มหล่อกลอกตาอ่อนใจกับวาจาของเจ้าหล่อน อำเภอไกลปืนเที่ยงอย่างนี้เนี่ยนะ Google earth จะ search ข้อมูลเจอหรือเปล่าก็ไม่รู้   ทันใดนั้นเจ้าคาวีก็เบรกดัง.... ( ดังยังไงดีล่ะก็มันเป็นควายนี่เอาเป็นว่าเบรคก็แล้วกัน ) ชาวบ้านคนหนึ่งต้อนควายแม่ลูกอ่อนข้ามถนน การเบรคครั้งนี้ของเจ้าคาวีทำให้ตัวเขายิ่งแนบติดคนบังคับควาย  จนได้กลิ่นแป้งหอมสปริงซองกระป๋องละ 20 บาทจากร่างบาง ขณะที่ลออก็ได้กลิ่นน้ำหอม Hugo Boss ขวดล่ะ 2,250 บาทจากตัวเขา “ อย่ามาเบียดสิ มันหนัก ตัวคุณก็เหม็นด้วย “ หล่อนผลักพลางย่นจมูก เขาหัวเราะเบาๆ ระหว่างทางกลับบ้านพ่อกำนันทั้งสองคุยเรื่องสัพเพเหระ แต่ออกไปในแนวถามคำจิกคำมากกว่า จนมาถึงที่หมายก็ต้องแปลกใจเพราะพ่อกำนัน สารวัตรไชยโย และไอ้ห้อยมายืนรออยู่ที่หน้าบ้านกันหมด “ เกิดอะไรขึ้นเหรอพ่อกำนัน “ ละออถามหน้าตาตื่น  กำนันทำหน้าเบ้ก่อนที่จะบุ้ยปากไปทางปลัดหนุ่ม “ ก็แฟนคุณปลัดน่ะสิอยู่ๆก็เอาน้ำหอมอะไรไม่รู้ขึ้นมาฉีดจนเหม็นไปทั้งบ้าน พวกเราทนไม่ไหวเลยหนีตายกันมาอยู่ที่นี่แหละ “ “ นันต์ขา กลับมาแล้วเหรอคะ “ ชไมพรร้องด้วยเสียงระดับเรโซแนนซ์ วิ่งถลาลงจากเรือนพ่อกำนันมาหาชายหนุ่ม กลิ่นน้ำหอม poison ของ คริสเตียน ดิออร์ ขวดละสองพันกว่าห้อมฟุ้ง โถ่เอ้ย! อนิจจาน้ำหอมสุดหรูของเจ้าหล่อนกลายเป็น ยาพิษ(poison)ให้คนแถวๆนี้จนได้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ....บอกแล้วเรื่องเป็นนางอิจฉาน่ะ!ชอบ ...ความเห็นที่แล้ว ขอรวมเป็นเนื่อหาเดียวกันเลยละกัน แก้ฝูงวัวเป็นควายแม่ลูกอ่อนให้คุณเชษฐาแล้วนะคะ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 21:49:49 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:54:01 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:51:31 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:50:17 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:33:08 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:28:33 จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 13:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 โพสต์ชนกับคุณ Error Code 692 แต่ไม่เป็นไร พอกล้อมแกล้มได้ ...  ...  ... "กะระอี๊ด กรี๊ด กรี๊ด กิ๊ด กิ๊ด กิ๊ด!" ชมัยพรร้องขึ้นพลางวิ่งไปหาปลัดซึ่งกำลังลงจากควายอย่างทุลักทุเล "พี่นันท์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึงดูกระเซอะกระเซิงขนาดนี้" ปลัดไม่ตอบแต่หันไปจ้องละออซึ่งกำลังนั่งยิ้มเยาะด้วยตาเขียวปั๊ดเป็นทำนองว่า "ฝากไว้ก่อนเถอะ" จึงกล่าวกับแฟนสาวว่า "ไม่มีอะไรหรอก เราขับแทรกเตอร์ไปตรวจบริเวณ พอดีละออหักหลบควายแม่ลูกอ่อนข้ามถนน รถแทรกเตอร์จึงไปตกท้องร่อง เราจึงจำต้องขี่ควายกลับมา" สารวัตรไชโยเห็นละออขี่คาวีควายที่พยศที่สุดในตำบลบ้านมะขามหวานก็เข้าใจว่าระหว่างทางปลัดคงจะถูกแม่ละออแกล้งให้ตกควาย เขาถอนหายใจให้แก่ความแก่นของลูกสาวกำนัน จึงหันไปบอกกำนันอำนาจว่า "กำนันครับ ขอบคุณที่เลี้ยงเหล้า เมื่อธุระตรงนี้จบแล้ว พวกผมขอตัวกลับก่อนแล้วกันครับ" เขายกมือไหว้ "เออ ไปดีมาดีนะ" กำนันรับไหว้ เมื่อเห็นพวกปลัดนั่งเมอซีเดสกลับไปแล้ว กำนันจึงหันไปถามลูกสาวด้วยเสียงดุว่า "แกล้งเขามาละซิ!" ละออกำลังจูงคาวีไปผูกก็จับหลังหัวตัวเองแลบลิ้น "โธ่พ่อจ๊ะ ฉันหมั่นไส้อีตานี่ เลยแกล้งให้มันคลุกดินคลุกทรายนิดหน่อยเท่านั้นเอง" กำนันปั้นหน้าโกรธประเดี๋ยวหนึ่งก็ระเบิดหัวเราะออกมา แล้วตบบ่าลูกด้วยความรัก "โฮ่ๆๆ ต้องอย่างนี้สิถึงจะสมเป็นลูกพ่อ วันหลังแกล้งไอ้ปลัดนั่นบ่อยๆนะลูก พ่อก็หมั่นไส้มันเหมือนกัน หนอยถือว่ารูปหล่อสไตล์เกาหลีแล้วจะมาแหยมกับพวกเรา" "รับทราบจ้ะ" ละออทำท่าตะเบ๊ะ สองพ่อลูกหัวเราะจึงพากันไปนั่งอยู่ในศาลานอกบ้าน ขณะที่ไอ้ห้อยกำลังใช้ไม้หนีบผ้าหนีบจมูกและพยายามเช็ดดับกลิ่นน้ำหอมของชามมิงในบ้านอยู่ ...  ...  ... ขณะขับเมอซีเดสอยู่นั้น ปลัดก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน นึกว่าทำยังไงถึงจะแก้เผ็ดแม่ละออได้ สารวัตรไชโยเหมือนรู้ใจ จึงกล่าวปลอบว่า "ผมบอกปลัดแล้วว่าแม่คนนั้นน่ะร้ายกาจมาก คนในตำบลก็รู้กิตติศัพท์กันดีทุกคน แต่ปลัดอย่าเสียใจเลยครับ เดี๋ยวคืนนี้ผมขอเชิญคุณกับแฟนไปกินข้าวที่บ้านผมดีไหม จะได้ทำความรู้จักกันด้วย" "ใช่ค่ะ พี่นันท์อย่าไปสนใจนังเด็กกะโปโล่นั่น พวกไพร่ๆมันก็มีสันดานอย่างนี้แหละค่ะ ผิดกับคนรวยนุ่งปราด้าแบบชามมิ่ง" ชมัยพรกล่าว "อืม ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณครับ" ปลัดอนันต์พูดแก่ไชโย แม้ในใจจะยังคิดถึงละออก็ตาม ขณะนั้นรถเมอซีเดสได้ขับผ่านจิ๊กโก๋กลุ่มหนึ่งซึ่งเดินเก๋าบนถนน ผู้นำจิ๊กโก๋ใส่แว่นตาดำทำผมทรงเอลวิส ใส่เยลเต็มหัว ใส่เสื้อเชิร์ตเปิดอกยุคเอทตี้ กางเกงจิ้งหรีดรัดๆ ชมัยพรเห็นแล้วก็ตกใจ ร้องว่า "กรี๊ด กะระอี๊ด กิ๊ด กิ๊ด พี่นันท์คะ พี่นันท์ดูสิคะ คนอะไรแต่งตัวเสี่ยวได้ใจ" ไชโยมองตามจึงอธิบายว่า "อ๋อ นั่นคือไอ้เรืองที่เป็นจิ๊กโก๋ประจำตำบลนี้ครับ วันๆมันไม่ทำมาหากินอะไรเอาแต่เกะกะระรานชาวบ้านไปเรื่อย แต่กำนันอำนาจชอบใจในความเป็นนักเลงของมันจึงเลี้ยงเอาไว้ ระยะหลังดูเหมือนมันถูกใจละออ และพยายามตามจีบด้วย" ปลัดอนันต์ฟังดังนั้นก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเฉยๆโดยไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่กล่าวกลบเกลื่อนว่า "เหอะๆ ก็สมกันดีนี่ จิ๊กโก๋ กับ เด็กกะโปโล" "กิ๊ด กิ๊ด กิ๊ด ใช่คะ พี่นันท์พูดถูกใจชามมิ่งมากมาย แต่อยากเรียกมันว่าเด็กกะโปโลเลยค่ะ เรียกว่าเด็กกะโปโล่ ฟังดูน่ารักกว่า" ชมัยพรพูดไปเรื่อยๆ ขณะคนทั้งสามนั่งรถผ่านกลุ่มจิ๊กโก๋ของไอ้เรืองดังกล่าว แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:43:51 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 13:38:31 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 13:35:18 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ..ความเห็นที่แล้ว ขอรวมเป็นเนื่อหาเดียวกันเลยละกัน แก้ฝูงวัวเป็นควายแม่ลูกอ่อนให้คุณเชษฐาแล้วนะคะ ^ ^ อ่า จริงๆไม่เป็นไรเน่อครับ ควายแม่ลูกอ่อนที่ผมหมายถึงคือใน คคห. 28 ที่ทำให้ละออต้องหักแทรกเตอร์จนตกท้องร่องน่ะครับ แต่ไม่ต้องแก้กลับนะ ตำบลนี้มีควายแม่ลูกอ่อนข้ามถนนบ่อยๆ แปลกดี จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 14:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ตัวร้ายออกโรง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ เฮ้ย! นั่นรถใครว่ะ ไอ้สารวัตรกิ๊กก๊อกนั่นมันมีรถหรูขับแต่งแต่เมื่อไหร่ “ จิ๊กโก๋ใส่แว่นตาดำทำผมทรงเอลวิส ใส่เยลออด๊าร์ดเต็มหัว ใส่เสื้อเชิร์ตเปิดอกยุคเอทตี้ กางเกงจิ้งหรีดรัดๆผู้นำกลุ่มเชิดหน้าเอียงคอถามลิ่วล้อ   “ ไม่ใช่หรอกพี่เรือง เห็นไอ้ห้อยมันบอกว่าเป็นรถปลัดคนใหม่ เห็นว่ามาจากกรุงเทพ จบเมืองนอกมา “ ลิ่วล้อคนที่หนึ่งใส่ชุดแดงมากระซิบข้างหู   “ เห็นมันบอกว่าอรชร อ้อนแอ้นผิวขาวอย่างกับพระเอกลิเก แถมพาแฟนที่แต่งตัวทรงเครื่องวิบวับๆมาด้วย ท่าว่าลิเกหลงโรงจะมาเล่นที่ว่าการอำเภอเรานะพี่ “ ลิ่วล้ออีกคนใส่ชุดเหลืองเสริม แล้วทั้งหมดก็หัวเราะฮ่าๆแบบผู้ร้ายหนังไทย “ หน้าตาอย่างงั้นคงอยู่ไม่ได้นานหร๊อก “ ไอ้เรืองรำพึงเสียงยียวน “ ใช่จ๊ะพี่ เห็นว่าหล่อสไตล์เกาหลีกิมจิ เต้าหู้จืด หล่อสู้พี่เรืองก็ไม่ได้ อย่างนี้แหละหล่อ ดาร์ค ทอล แอนด์ แฮนซั่มไทยแท้ “ ลิ่วล้ออีกคนใส่ชุดเขียวหยอดให้ “ ใช่ๆ อ้อนแอ้น อย่างนั้นแม่ละออไม่ชอบหรอก มันต้องแข็งแรงบึกบึนแบบพี่เรืองสิ “ ลิ่วล้อคนอื่นพลอยสนับสนุน ลูกพี่คนถูกยอหัวเราะชอบใจ “ พูดได้ถูกใจข้ามาก ไปโว้ย! ไปร้านไอ้โกกันข้าจะเลี้ยงเหล้า ฮ่า...ฮ่า.. “ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ บอกแล้วเรื่องตัวร้ายเราชอบ.....อิ...อิ.. แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 15:29:32 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 15:26:50 จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 15:09:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คืนนั้นอนันต์และแฟนได้ไปที่บ้านสารวัตรไชโยซึ่งเป็นเพียงบ้านไม้หลังเล็ก นายตำรวจอยู่คนเดียวเพราะยังโสด แม้กระนั้นเขาก็ยังสรรหาอาหารพวกไก่ย่างปลาปิ้งมาเลี้ยงปลัดดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ตามเงินเดือนข้าราชการ ปลัดรู้สึกซึ้งน้ำใจจะกล่าวขอบคุณ แต่ชมัยพรที่มาด้วยกลับชิงกล่าวก่อนว่า "กรี๊ด ยี้ ทำไมสารวัตรอยู่บ้านไม้เล็กๆสกปรกๆอย่างนี้ละคะ ข้าวปลาอาหารก็มีแต่ของต่ำๆ ชามมิ่งรับไม่ด้ายยย" ว่าแล้วเธอก็ทำท่าจะเอาน้ำหอม poison มารมบ้านอีก อนันต์โมโหแฟนจะดุ แต่สารวัตรไชโยเป็นคนเข้าใจคนจึงได้เตรียมการรับมือเรื่องนี้ไว้แล้ว ...คือเมื่อตอนเย็นเขาขอยืมม้าโพนี่มาจากนายอำเภอผดุงเดช ตอนนี้จึงมอบม้าโพนี่ให้ชมัยพรเอาไปขี่รอบบ้านเล่น ส่วนเขาและปลัดมานั่งดื่มเหล้าคุยกัน "ปลัดครับ ปลัดรู้หรือเปล่าว่าอีกสองวันที่วัดประจำตำบลของเราจะมีงานวัดเป็นงานใหญ่ประจำปี นอกจากมีคณะหมอลำและลิเกที่ตำบลเราจ้างมาถึงห้าคณะ ตอนกลางคืนก็จะมีการแข่งขันชกมวยที่กำนันอำนาจเป็นสปอนเซอร์ด้วยซึ่งไอ้เรืองเป็นแชมป์งานนี้มาสามสมัยแล้ว อีกวันหนึ่งก็จะมีการแข่งวิ่งควาย ซึ่งควายคาวีของละออชนะมาสามสมัยแล้วเช่นกัน" สารวัตรเอ่ย "อ้อ ผมได้ยินนายอำเภอพูดถึงเหมือนกัน ท่านบอกว่าจะใช้งานวัดนี้เป็นโอกาสในการแนะนำตัวผมกับประชาชนน่ะ" ปลัดอนันต์ว่า แล้วทั้งสองก็ชนแก้วกันดื่มเหล้า จากนั้นไชโยก็ยักคิ้วให้ฝ่ายตรงข้าม "แต่ปลัดทราบไหมว่าและจะมีการประกวดนางงามมะขามหวานด้วย สาวๆสวยๆทั้งอำเภอจะมาประกวดกัน ปลัดสนใจไปดูกับผมไหมครับ" "อืม ก็ดีเหมือนกันนะครับ" อนันต์ยิ้มน้อยๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงเรโซแนนส์ปลาโลมาดังมา "กรี๊ด! เมื่อกี้ชามมิ่งหูแว่วว่าจะมีการประกวดนางงามกันใช่ไหมคะ!" ชมัยพรซึ่งนั่งบนม้าโพนี่ควบผ่านมาได้ยินพอดี "อืม ทำไมหรือ" ปลัดหันไปถาม "ชามมิ่งอยากประกวดด้วยยยยยย! ตั้งแต่เกิดมาไม่ว่านางงามอนุบาลตราหมี นางงามประถม นางนพมาศมัธยม ชามมิ่งได้เอาชนะมาหมดทุกเวทีแล้ว ชามมิ่งสะสมมงกุฏอยู่ที่บ้านเป็นโหลๆ ดูทีไรก็ปลื้มใจทุกที" ชมัยพรประกาศ "อ้าว แต่เธอไม่ได้เป็นคนอำเภอนี้นี่!" ปลัดพยายามห้ามปราม ชามมิ่งฟังดังนั้นก็ลงไปดิ้น "ไม่เอา จะประกวดๆ ฮือๆ งอแงเป็นเด็กๆ" เธอร้อง สารวัตรยิ้มกล่าวเนิบๆว่า "กติกาไม่ได้ห้ามคนนอกเข้าประกวดหรอกครับ คุณชมัยพรสวยขนาดนี้ต้องชนะได้รางวัลแน่นอน" "เย้ จริงเหรอ ดีใจจังเลย!" ชามมิ่งลุกขึ้นมาร้อง ขณะที่ปลัดเอามือก่ายหน้า จากนั้นเธอเกิดนึกบางอย่างขึ้นได้ "เออ แล้วนังลูกสาวกำนันที่เป็นเด็กกะโปโล่นั่นจะประกวดด้วยหรือเปล่าคะ?" "อ๋อ ไม่หรอกครับ ขานั้นเขาแก่นๆ ไม่เคยสนใจแต่งตัวมาก่อน" ไชโยหัวเราะ ชมัยพรจึงเอามือถูกันอย่างเจ้าเล่ห์ เริ่มคิดว่าเธอจะโทรไปบอกให้แม่ส่งเสื้อยี่ห้อมาให้สามกระเป๋า เพื่อเธอจะได้แต่งตัวเอาไปเชิดให้คนทุกคนในตำบลนี้ตะลึงและนับถือเธอเป็นราชินีความงาม ...  ...  ... edit แก้ตรงแข่งวิ่งควายครับ แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 23:21:01 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 16:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาขำก่อนค่ะ หมู่บ้านนี้ควายเยอะจริง ๆ เหอ ๆ ฉากระเบิดภูเขา เผากระท่อม หลงป่า ติดฝนกลางเพิงหมาแหงนจะออกมาเมื่อไหร่เนี่ย แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 16:46:06 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 เม.ย. 51 16:44:31 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เดี๋ยวเราค่อยๆไปแล้วกันครับเอาอีเวนท์งานวัดก่อน อิอิ ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 16:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ได้เลยค่ะเดี๋ยวจะขนเสื้อผ้าโอกูตูว์ และ propต่างๆให้พร้อม Eventงานวัดต้องอลังการแถมด้วยต้องมีนางร้ายนางงามภูธรมาพ่วงด้วย ปล.โหวตกระทู้นี้ดีไหมนะ จะได้เก็บไว้เล่นนานๆแก้เครียดดี แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 19:20:03 จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 17:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โหวตเลยครับ ช่วงนี้ถนนักเขียนก็ไม่ค่อยมีกระทู้แนะนำด้วย จะได้มีคนมาเล่นเยอะๆอิอิ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 17:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เอาล่ะเอาตัวละครในสต็อคมาใช้สักที +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ กรี๊ด! คุณแม่ขา คุณแม่ “ชไมพร กรอกเสียงเรโซแนนส์ปลาโลมาใส่โทรศัพท์ Vertu Constellation Yellow Gold Black Leatherสีทอง ราคา 670,000 ( นัยว่าเป็น Limited Edition เลยแพงหน่อย ) “ ขา คุณลูกชาร์มมิ่งของแม่เป็นอะไรเหรอคะ ใครทำอะไรให้คุณแม่ขัดใจ บอกคุณแม่มาเลยค่ะคุณแม่จะไปจัดการมันเอง “ เสียงแปดหลอดต้นฉบับคุณหญิงแม่ของคุณพิมพิกา โงรับอรุณ กรีดร้องมาตามสาย “ คุณแม่ ช่วยส่งเสื้อผ้ามาให้ชาร์มมิ่งด้วยนะคะเอามาหมดตู้นั่นแหละค่ะ โดยเฉพาะ John Galliano คอลเล็คชั่น Haute Couture ชุดนั้นที่ชาร์มมิ่ง บินไปซื้อที่แพริส คุณแม่ส่งมาให้หน่อยนะคะ “ คนเป็นแม่ขมวดคิ้วซักแป้บแล้วรีบคลายออก ด้วยกลัวโบท็อกซ์ที่เพิ่งไปฉีดมาจะจับตัวเป็นก้อน “ ทำไมต้องเอาชุดนั้นไปใส่ที่บ้านนอกคอกนาด้วยล่ะคะ คุณลูกชาร์มมิ่งขา “ “ อีกสองวันจะมีงานประกวดธิดามะขามหวานที่วัดของตำบลนี้ เป็นงานแนะนำตัวของนันต์ด้วย ชาร์มมิ่งต้องการประกาศให้พวกบ้านนอกมันได้รู้กันค่ะ ว่าไฮโซจากกรุงเทพเค้าแต่งตัวกันยังไง   งานนี้จะได้โชว์ความสวยของชาร์มมิ่งให้เจิดจรัส พวกบ้านนอกนี่จะได้รู้กันค่ะว่าชาร์มมิ่งเหมาะสมกันกับนันท์ขนาดไหน โฮะ...โฮะ...“ คนเป็นแม่พอได้ฟังก็หัวเราะโฮะ...โฮะ...เสียงแหลมตามลูกสาว “ คุณแม่รีบส่งมาเลยนะคะ “ หล่อนสำทับ “ ได้จ้ะ คุณลูกชาร์มมิ่งคุณแม่จะรีบส่งไปให้เลยนะจ้ะ จะให้ Fed Ex ไปส่งให้ถึงที่เลยจ้ะ เออ! เดี๋ยวแม่จะส่งหนังสือ How to chase a guy in 10 days ไปให้จ้ะ แม่เคยอ่านแล้วได้ผล  พ่อหนูเสร็จแม่ก็เพราะหนังสือเล่มนี้แหละ “ “ ขอบคุณค่ะ คุณแม่ “ หญิงสาวยิ้มร่า “  จ้ะ คุณลูกชาร์มมิ่ง เออ! อีกอย่างลูกจำคุณหญิงกลีบผกาได้ไหม เห็นคุณหญิงบอกว่ามีว่านของขลัง ทำให้ผู้ชายรักผู้ชายหลง ชื่อว่า ว่านรากราคะ คุณหญิงใช้แล้วเค้าว่าได้ผล “ “ งั้นรีบส่งมาให้ชาร์มมิ่งเลยนะคะ คุณแม่ชาร์มมิ่งจะได้ใช้กับนันต์ “ “ แต่ว่าว่านนั่นมันหายาก เดี๋ยวแม่จะให้ พ่อรพินทร์ ไพรวัลย์ เค้าไปบุกป่าดงมรณะมฤตยูดำหามาให้ ถ้าหาเจอเมื่อไหร่แม่จะรีบให้ Fed Ex ส่งไปให้เลยจ้ะ “ หญิงสาวกระหยิ่มในใจไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องอาด้วยคาถา   อนันต์ต้องเป็นของหล่อนคนเดียว ....โฮะ....โฮะ... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ชุดของJohn Galliano คอลเล็คชั่น Haute Couture โหวตกันหน่อยค่ะว่าจะให้ชาร์มมิ่งใส่ชุดไหนประกวดดี แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 13:11:11 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 19:51:18 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 18:10:59 จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 18:07:41 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เสียงในโทรศัพท์ต่อจากนั้น "แม่คะ ชาร์มมิงขออีกอย่างนึงได้ไหมคะ" ชมัยพรยังขอต่อ "อะไรเหรอคุณลูก ขอมาเถอะ แม่ยินดีจัดให้ทุกอย่าง" พิมพิกาว่า "ช่วยส่งควายที่วิ่งเร็วๆมาให้หน่อยได้ไหมคะ" "จะเอาของพันธุ์นั้นไปทำไมเหรอลูก" "คือในงานประกวดมันจะมีการแข่งวิ่งควายด้วยน่ะค่ะ แล้วชาร์มมิงกำลังหมั่นไส้นังเด็กกะโปโล่คนหนึ่งที่ชื่อละออเพราะมันมาเกาะแกะกับอนันต์ แต่ชาร์มมิงได้ข่าวว่านังละออมันมีควายดีชื่อคาวีที่ชนะการแข่งวิ่งควายบ่อยๆ ชาร์มมิ่งเลยอยากหาอะไรไปข่มมันน่ะค่ะ" ชมัยพรดีดดิ้น "อ๋อๆ งั้นขอเวลาแม่แป๊บนะ" พิมพิกากล่าว จากนั้นจึงโทรศัพท์ติดต่ออยู่พักหนึ่งก็โทรกลับมาบอกว่า "ได้แล้วลูก เป็นควายพันธุ์ American Bison ชื่อเจ้า Alexander สัตว์เลี้ยงของคุณลุงอดิเรกที่อยู่อเมริกา เขาเล่าว่ามันวิ่งเร็วยิ่งกว่าควายตัวใดๆในเมือง Buffalo รัฐนิวยอร์ค เดี๋ยวแม่จะส่งเจ้า Alexander ไปกับ FedEx นะ" ชาร์มมิ่งฟังก็ดีใจ "กรี๊ดๆดีจังค่ะแม่ ทีนี้เราจะได้ให้พวกบ้านนอกมันเห็นว่าควายไฮโซเป็นยังไง โฮะๆๆ" "จีะลูก โฮะๆๆ" พิมพิกาหัวเราะประสานเสียงตาม จากนั้นชมัยพรก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ "แม่คะ หนูมีแผนการณ์ชั่วร้ายบางอย่าง หลังจากแม่จัดหาของเสร็จแล้ว ช่วยมาที่ตำบลมะขามหวานได้ไหมคะ" "ทำไมเหรอลูก" พิมพิกาถาม ชมัยพรแสยะยิ้มจึงค่อยๆเล่าแผนการณ์ร้ายของเธอให้ฟัง edit เพิ่ม แผนของชมัยพร แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 15:55:12 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 18:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ชุดJohn Gallianoใน คคห. 49 ขอโหวตอันด้านขวาแล้วกันครับ แจ่มดี ว่าแต่อย่างนี้ละออน่าจะมีชุดสวยๆใส่มั่งนะ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 18:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 52 มาโหวตหนึ่งจึ๊กก่อนไปหม่ำข้าวค่า ดึกๆ จะมาช่วยต่อน้า ^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 29 เม.ย. 51 19:29:51 ]

ความคิดเห็นที่ 53 โหวตไปละ...มันส์ดีแฮะ จากคุณ : BestChild - [ 29 เม.ย. 51 19:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คคห. 51สำหรับละออเหรอ จัดให้ เลือกเอาเลยว่าจะเอาชุดไหน ของ Versace Couture แต่ยังงี้มันมิกลายเป็นแต่งชุดราตรีประชันกันเหรอ หรือจะให้แต่งชุดไทยดู ที่มา :http://i7.photobucket.com/albums/y288/kimberly07/versacecouture.jpg จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 20:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 และแล้ว วันงานก็มาถึง สาวงามต่างตำบลร่วมเข้าประกวดกันพร้อมหน้า ยิ่งลือเสียงแว่วว่ามีปลัดสุดหล่อชาวกรุงมาประจำที่บ้านมะขามหวาน เหล่าดอกไม้บ้านนาก็ยิ่งประทินโฉมกันเต็มเครื่อง สีสันสดใสจนต้องหาคอกมากั้นควายอีกชั้นหนึ่ง ไม่ให้เข้ามาขวิดผู้เข้าประกวดนางงามได้ ที่เด่นสุดก็เห็นจะเป็นชมัยพร สาวชาวกรุงเทพแฟนปลัด ผู้รับเสื้อมาจาก Fedex เธอมาในชุดกระโปรงสีชมพูหวานใสเปิดไหล่อวดเนินอกเต่งตึงดึ๋งดั๋งและไหปลาร้าเป็นแนวตามประสาสาวกรุงหุ่นนางแบบโฆษณาอย่ากินยาลดความอ้วน เนื้อผ้าตรงเอวจับจีบม้วนเป็นกุหลาบแบบแอบแสตร็กท์ดอกโตสีแดงฉานล่อสายตาควายกลัดมัน ถุงมือหนังสีดำคลุมยาวถึงข้อศอกน่าใช้ป้องกันโรคฉี่หนูยามทำนา ที่เด่นที่สุดก็คือหมวกยักษ์สีชมพูยาวปิดก้นที่มีขนห่านย้อมสีชมพูอ่อนหวานกระจายพองไปรอบบริเวณเหมือนไก่งวง "รางวัลเทพีมะขามหวานปีนี้จะต้องเป็นของเรา โฮะๆๆๆ" หญิงสาวหัวเราะร่าอยู่ในใจ แต่กรีดนิ้วปิดปากแล้วแหงนหน้าเหมือนเล่นละครใบ้ ยามหัวเราะ ขนห่านที่ติดย้อยอยู่รอบหมวกก็กระดกขึ้นลงเหมือนเครื่องยนต์รถตัดหญ้า "ผู้เข้าแข่งขันมาครบกันทุกคนรึยังครับเนี่ย" ปลัดอนันต์ถาม วันนี้เขาปรากฎตัวในชุดข้าราชการเต็มยศเพราะเป็นงานพิธี แต่เส้นผมนั้นทำไฮไลท์เพิ่มเป็นสีส้มแดงสว่างสดใสตามคำกรีดร้อง...เอ๊ย... ขอร้องของชมัยพร เพื่อจะได้เข้ากับเสื้อผ้าที่เธอใส่ "ยังขาดอีกคนครับ" ผู้ดูแลนางงามตอบก่อนเหลือบๆ มองดูสีผมของปลัดหนุ่มอย่างไม่แน่ใจ... เอ หรือว่าตูต้องกั้นคอกควายเพิ่มอีกชั้น... "มาแล้วค่ะ ขอโทษที่มาสาย" เสียงใสๆ นั้นร้องบอกผู้จัดงานจากด้านหลังของเขา ทำให้ปลัดหนุ่มเอี้ยวตัวไปมองก่อนตะลึงตาค้าง ละอองั้นหรือ... -------------------------------- เลือกแล้ว ขอชุดขวานะครับ เป็นไงเอ่ย ชามมิ่งใส่แล้วสวยไหม เสื้อผ้าของละออแต่งกันเองนะ ผมไม่มีหัวด้านแฟชั่น จากคุณ : คมลิขิต - [ 29 เม.ย. 51 21:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เดี๋ยวนะ ต้องใส่เหตุผลไปด้วยว่า ทำไมละออถึงอยากมาประกวดทั้งที่ไม่เคยประกวดมาก่อน และอย่าลืมงานแข่งวิ่งควายกับชกมวยที่มีก่อนงานประกวดนางงามนะครับ อุตส่าห์สั่งเจ้าอเล็กซานเดอร์มาแล้ว ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 21:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ฮ่าๆ เอาอีก เสื้อผ้าของละออเลือกกันได้เลยตามสบาย ไว้จะมาแต่งตอนตัวร้ายออกโรงใหม่ เดี๋ยวต้องไปคุม พ่อรพินทร์ ไพรวัลย์ ให้หาว่านรากราคะมาให้นางอิจฉาของเราหน่อย ไหนจะต้องไปช่วยไอ้เรืองปาดเยลออด๊าร์ดใส่ผมทรงเอลวิสบ่อยๆ ไม่งั้นหัวจะแฟ่บเสียสถาบันตัวโกงหนังไทยอีก เฮ้อ...ก็บอกแล้วตัวร้ายนี่เราชอบ จากคุณ : Error Code 692 - [ 29 เม.ย. 51 22:03:31 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาช่วยโหวตอีกแรงก่อน ^ ^ แวบไปทำงานก่อนแป๊บนึง ความงามบรรยายไม่ไหว แต่ความควาย (ไบซัน) ได้อยู่ค่า... อิอิ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 เม.ย. 51 22:35:02 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เรื่องชกมวยกับวิ่งควายเดี๋ยวมาต่อทีหลังได้ ตอนนี้ก็ติ๊งต่างให้เป็นวันรับสมัครผู้เข้าประกวดไปก่อนก็แล้วกัน เผื่อใครอยากจะดันให้ตาปลัดขึ้นชกกะเอลวิสเรืองเพิ่มด้วย ^^ จากคุณ : Deckard - [ 29 เม.ย. 51 22:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 60 กติกาในการประกวดครั้งนี้ ก็คือการนับลูกโป่งเป็นหลัก ผู้ประกวดท่านใดได้ลูกโป่งเยอะ ถือว่าเป็นผู้ชนะในครั้งนี้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เหล่าบรรดาสาวงามแต่ละคนต่างก็มีสปอนเซอร์คอยช่วยซื้อลูกโป่งให้กับตน ยกเว้นละออเท่านั้นที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เธอยอมขึ้นเวทีเพราะแรงยุจากชาวบ้านเป็นหลัก ลำดวนเพื่อนซี้ของละออ (เพิ่มตัวละครมาอีกหนึ่งคนนะ) เป็นแม่ค้าขายของชำประจำหมู่บ้าน งานนี้เธอไม่น้อยหน้าใคร ๆ ยกร้านค้าทั้งร้านไปตั้งแผงขายอย่างหรู---ห --รา  ไม่ว่าจะเป็นขนมคบเคี้ยว ข้าวเกรียมกุ้ง กับแกล้ม หรือ ก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่ง บุหรี่ ตั้งแต่ สายฝน กรองทิพย์ untill Camel มีหมดค่ะ และที่พิเศษไปกว่านั้น ก็มีบุหรี่ยอดฮิตจากประเทศคิวบาด้วย งานนี้ลำดวนยอมจ่ายค่าส่วยให้ลูกพี่ลูกน้องที่พักอาศัยอยู่แถบ ๆ ฟลอริด้า เป็นนายหน้าซื้อบุหรี่จากคิวบาส่งมาให้ทางเครื่องบินโดยเฉพาะ เพราะเธอหวังจะขายบุหรี่ให้กำนันอำนาจเป็นหลัก...(กำนันอำนาจหลงใหลบุหรี่จากประเทศคิวบาเป็นอย่างมากค่ะ ไม่ใช่ยาเส้นเหมือนที่คนอื่น ๆ คิดนะคะ ) ส่วนเหล้านั้นมีตั้งแต่สาโทที่ทำเองที่บ้าน ยันบรั่นดีเมืองนอก ซึ่ง Import มาจากอเมริกาและหลากหลายทวีป ไม่พอแค่นั้นลำดวนก็ขายลูกโป่งเสียด้วย โดยไปจ้างลูกชาวบ้านในละแวกบ้านใกล้เรืองเคียงให้มาช่วยกันเป่าลูกโป่งขายในครั้งนี้ และลูกโป่งแต่ละอันก็มีสีสันหลากหลาย ไม่ว่าจะ มิกกี้เม้าท์ ดอร์ร่า สไปเดอร์แมนแฮนด์ซั่ม  คิงออฟเดอะฮิวส์ สโนว์ไวท์ สารพัดตัวการตูนหลัก ๆ สร้างสีสันให้ลูกโป่งของร้านลำดวนเป็นที่ดึดดูดและน่าสนใจเป็นอย่างมาก ด้วยราคาซื้อสิบอันแถมเหล้าขาวจอกหนึ่ง (บ้านนอกคอกนาชอบเหล้าขาวนะคะ เอิ๊กๆๆๆๆ) ผู้คนล้วนแต่ชอบทั้งนั้น ถ้าซื้อมากกว่านั้น คุณสามารถเลือกออฟชั่นได้ด้วย ไม่ว่าจะเป็นการซื้อลูกโป่ง 20 ลูกขึ้นไป สามารถรับประทานก๋วยเตี๋ยวแห้ง ลูกชิ้นสามลูก ถ้าซื้อสามสิบอันขึ้นไป ได้ก๋วยเตี๋ยวน้ำ ลูกชิ้นสามลูก แถมเนื้อหมูให้สามชิ้น หากใครซื้อ 50 อัน ได้ทั้งก๋วยเตี๋ยวแบบออฟฟชั่นที่สอง พร้อมเหล้าขาวจอกหนึ่ง สารพัดลดแหลกแจกแถมด้วยออฟชั่นต่าง  ๆ แต่มีข้อแม้อยู่อย่างหนึ่ง....จ่ายสด งดเชื่อ...เพราะลำดวนไม่ชอบทวงค่ะ...(อิอิ) ส่วนเรืองนักเลงดังประจำตำบลนี้ นอกจากจะต้องขึ้นเวทีชกมวยแล้ว เรืองก็ยังแอบเป็นสปอนเซอร์เงียบ ๆ ให้กับละออด้วย "นี่ลำดวน ฉันเหมาลูกโป่งทั้งร้านเอ็งนะ อย่าไปขายให้ใครล่ะ งานนี้ส่งหน้าม้าไปมอบให้แม่ละออคนสวยของฉันด้วยล่ะ เรื่องราคาไม่ต้องห่วง ข้าจ่ายเต็มที่" เรืองไม่ได้มีนิสัยใจนักเลงเท่านั้น แต่ด้วยความรักที่มีให้ละออมานานหลายปี ทำให้เรืองกลายเป็นคนใจป้ำที่สุด "ลูกพี่ ทั้งร้านของยัยลำดวนมันหลายบาทนะพี่ ว่าแต่พี่เรืองจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายให้ยัยลำดวนล่ะ" ไอ้โคกลูกน้องคนสนิทของเรืองทักท้วงด้วยความเป็นห่วง เรืองมองค้อนลูกน้อง "เอ็งไม่ต้องห่วง ปีนี้พ่อข้าปลูกมันสำปะหลังเป็นร้อยไร่ ข้ามีเงินจ่ายก็แล้วกัน มรึงอย่าลืมนะ ปีนี้มันสำปะหลังขึ้นกิโลละ 6 บาทแล้วนะเว้ย ไม่ใช่กิโลละ 50 สตางค์นะ นี่ราคาข้าวก็แพงขึ้นด้วย พ่อข้าบอกว่าจะลงข้าวสักร้อยไร่ด้วย รับรองรวยเละ..ฮ่า ๆๆ" ไอ้โคกพยักหน้าเห็นด้วย "ลูกพี่ฉลาดจัง หัวนักธุรกิจที่สุด สมแล้วที่เป็นลูกพี่ของผม" เรืองหันมามองลูกน้อง "พวกเอ็งห้ามให้แม่ละออรู้นะ ว่าข้าแอบเหมาลูกโป่งจากร้านยัยลำดวนให้ละออ ถ้าละออรู้คงไม่คุยกับข้าแน่เลย หรือไม่ข้าก็อาจจะโดนหนังสติ๊กของละออเป็นแน่" "ไม่ต้องห่วงลูกพี่ ผมไอ้โคกคนนี้ ขอเอาหัวเป็นประกัน และจะควบคุมทุกอย่างให้เอง ว่าแต่ลูกพี่นะ จะขึ้นชกทั้งทีหาของดีมาป้องกันตัวหรือยังล่ะ" ไอ้โคกลูกน้องผู้ซื่อสัตย์มักจะห่วงใยลูกพี่เสมอ เรืองยิ้มร่า "ไม่ต้องห่วงข้าหรอกนะ งานนี้ข้าได้พระมาอมใต้ลิ้นด้วยว่ะ รับรองชนะแน่นอน พวกเอ็งเตรียมท้องกินเหล้าได้เลยนะ แล้วอย่าลืมหาพรรคพวกไปป่วนเหล่าบรรดาพี่เลี้ยงคู่ชกของข้าด้วยนะ พวกมันจะได้ขวัญหนี่ตีฝ่อแต่เนิ่น ๆ " (ทุกครั้งที่มีการชำ เรืองมักจะเล่นของทุกครั้ง โดยการอมพระอยู่ใต้ลิ้น เพื่อให้คู่ต่อสู้ตาพร่ามัวชกผิดชกถูก สุดท้ายก็ถูกน๊อคเป็นประจำ 555) "ว้าว...ลูกพี่เรืองนี่ สมองโหดร้ายได้หลักแหลมที่สุด ไม่ต้องห่วงพี่เรือง ผมจัดการเอง" บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความสนุกสนาน คณะหมอลำซิ่งและไม่ซิ่งเต้นโยกเย้าส่ายเอวเป็นว่าเล่น ทำให้หนุ่มน้อยที่อายุยังไม่ถึง 15 ปีต่างก็แห่กันไปอยู่กลางเวที แม้แต่หลานชายละออ "ไอ้โอ่ง" (เพิ่มตัวละครมาอีกนิดหนึ่งนะคะ) ก็ไปตั้งวงกินเหล้าอยู่ข้าง ๆ เวทีหมอลำตั้งแต่หัวค่ำ (มาแจมค่ะ ...อ่านแล้วขำค่ะ 555) แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 23:40:34 จากคุณ : roslita - [ 29 เม.ย. 51 23:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ท่าทางจะอยากประกวดนางงามกับต่อยมวยกันแล้ว งั้นวิ่งควายผมเลื่อนไปเป็นอีกวันนึงแล้วกัน เดี๋ยวขอไปแก้ก่อนนะครับ edit แก้เรียบร้อยแล้วครับ ขึ้นไปดูได้ใน คคห. 44 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 23:53:41 แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 51 23:52:43 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 23:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 62 บนเวทีประกวด ซึ่งก็มีสาวงามจากหลายหมู่บ้านเข้าประกวด ต่างก็หวังชิงตำแหน่งความงามไปครอบครอง และก็หวังไต่เต้าบันไดความงามไปสู่การเป็นดาราด้วย (คิดเอาเอง เอิ๊ก ๆๆ) สาวงามบ้านนอกคอกนา ต่างก็ใส่ผ้าซิ่นงามเริ่ด ไม่ว่าจะเป็นไหมแท้ไหมปลอมมีให้เห็นเด่นเต็มไปหมด สีสันลวดลายของผ้าซิ่นแตกต่างกันไป ส่วนเสื้อผ้านั้นก็มีหลายแบบหลายสไตล์ ไม่ว่าจะเป็นคอจีบกลมแบบตุ๊กตา หรือเปิดอก โชว์เอว หรือโชว์เนื้อเนินอก มีให้เห็นหมด ยกเว้นแต่เพียงคนเดียว ละออ สาวงามผู้ละออสมชื่อ (ละออ ในภาษาเขมรแปลว่า สวยเริ่ดค่ะ 5555) เธอมาในชุด.................................. ขอท่านอื่น ๆ มาต่อนะคะ (เปิดซีนให้แล้วค่ะ ...คิคิ) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:32:45 จากคุณ : roslita - [ 29 เม.ย. 51 23:22:20 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ละออ สาวงามผู้ละออสมชื่อ เธอมาในชุด.................................. ... ... ...คาวบอย... เธอสวมหมวกปีกกว้างนุ่งกางเกงยีนส์ ใส่เสื้อคาวบอยสีขาว ผ้าพันคอสีแดง รองเท้าคาวบอย แถมยังพกปืนลูกซองขี่คาวีเข้ามากลางงานเสียด้วย ชาวบ้านทุกคนรวมทั้งปลัดพอเห็นละออในชุดนี้ต่างอ้าปากค้างไปตามๆกัน "ละออ ทำไมเธอถึงใส่ชุดอย่างนั้นล่ะ นี่มันงานประกวดนะ" ลำดวนซึ่งรวบรวมสติได้คนแรกวิ่งเข้าไปถาม "ก็แม่ฉันเสียไปตั้งนานแล้วนี่ บ้านฉันไม่มีญาติผู้หญิงสักคน ฉันก็ไม่เคยใส่ชุดผู้หญิงสวยๆเลย(เคยแต่นุ่งซิ่น) นี่คือชุดที่สวยที่สุดที่ฉันมีแล้ว พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดตอนสอบเอนท์ติด พอดีวันนั้นพึ่งดูหนังคาวบอยจบ" ละอออธิบาย จากนั้นเธอก็ควบคาวีเดินไปเคี้ยวหญ้าแถวๆนั้นโดยไม่สนสายตาใคร เพราะเธอไม่สนรางวัลอยู่แล้ว จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 23:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 66 รวมตัวละคร ณ ปัจจุบันให้ครับ ๑. อนันต์ อนันตทรัพย์ - ชื่อเล่นนันท์ ปลัดรูปหล่อของเรา รูปร่างเข้มแข็งสมชาย (เดี๋ยวมันคงต้องมีบทไปชกสู้กับตัวร้ายด้วยน่ะ) ผมทรงพระเอกหนังเกาหลี เป็นไฮโซผู้ดีเก่า พึ่งจบมาจากเมืองนอก ฯลฯ เป็นคนรักความยุติธรรม ใจดี ขี้ใจอ่อน (จึงยอมเป็นแฟนกับนางอิจฉา) และเป็นสุภาพบุรุษแบบพระเอกหนังไทย ขี่เบนซ์คันละสามล้านแปด รู้สึกถูกชะตานางเอกคือละออตั้งแต่แรกเห็น เพียงแต่ไม่รู้ตัว ๒. ละออ - ลูกสาวคนสวยของกำนันอำนาจ ใบหน้ารูปไข่ หน้าตาคมขำ เพียงโผล่มาแค่น่องก็มีออร่าเจิดจรัสให้คนหลงไหลได้ (เข้าใจว่าผิวขาวจัํ๊วะแบบโฆษณาไวเทนนิง แม้มันจะไม่ค่อยเข้ากับสภาพชนบทก็ตาม) นิสัยแก่นเซี้ยวซุกซน แต่รักความยุติธรรมเหมือนกัน จริงๆแล้วเรียนอยู่รัฐศาสตร์จุฬา แต่ตอนนี้ปิดเทอมจึงกลับมาพักที่บ้าน นอกจากนั้นเธอยังมี "ปานแดงรูปไก่ ขนาดเท่าเหรียญห้าบาทยุคเก่า บนน่องข้างซ้าย" อันเป็นปริศนาอยู่ แต่ผมว่าคนแต่งทุกคนก็รู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร ๓. ชมัยพร โงรับอรุณ - ชื่อเล่นชามมิ่ง เป็นคุณหนูเอาแต่ใจตัวเองแด๊ดแด๋ที่ถูกครอบครัวเสี้ยมสอนให้จับผู้ชายหล่อๆตระกูลสูงๆมาทำสามีให้ได้เพื่อไต่บันไดทางสังคม เธอชอบใส่เสื้อผ้ากับเครื่องประดับราคาแพง ที่ติดตัวอยู่ก็ราคาร่วมแสนกว่าๆ ความสามารถพิเศษคือส่งเสียงกรีดร้องในระดับความถี่เดียวกับปลาโลมาไปทำลายแก้ว กระจก และประสาทของคนฟังได้ ปัจจุบันเป็นแฟนของพระเอก ๔. ไชโย ชัยภูมิ - สารวัตรหนุ่มที่ประจำอยู่ตำบลบ้านมะขามหวาน เป็นคนหล่ออีกเหมือนกันเพราะเป็นพระรอง และเป็นคนที่รู้ความลับต่างๆมากมาย รวมทั้งที่สงสัยถึงที่มาของปานแดงบนน่องของละออ และคลางแคลงว่ากำนันอำนาจอยู่เบื้องหลังความชั่วร้ายหลายๆอย่างในตำบลมะขามหวาน ทั้งเรื่องสนับสนุนโจร, เป็นเจ้ามือหวย, ปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยสูง ๕. อำนาจ - กำนันของตำบลบ้านมะขามหวาน หน้าเหมือนกรุงศรีวิไล เป็นคนใจนักเลง โผงผาง ห้อยพระเครื่องเต็มคอ ไปไหนมาไหนก็ถือปืนลูกซองไป เป็นคนหวงลูกสาวมาก และถูกสงสัยว่าอาจอยู่เบื้องหลังโจรที่อาละวาดในตำบลนี้ ๖. ผดุงเดช - หรือนายอำเภอผดุงเดชแห่งอำเภอบ้านมะขามหวาน (ชื่อเดียวกับตำบล) เป็นเจ้านายของอนันต์ และเป็นเพื่อนกับพ่ออนันต์ เอ็นดูพระเอกเหมือนลูกหลาน ๗. ห้อย - หรือไอ้ห้อย เป็นคนรับใช้ในบ้านของกำนันอำนาจ และเป็นลูกน้องนางเอก ๘. หม่อมเจ้ากาสรพงษ์ - หม่อมเจ้าที่หายสาปสูญไปเมื่อยี่สิบปีก่อนอย่างลึกลับ เป็นที่ทราบว่าลูกของเขาที่หายตัวไปเช่นกันนั้นมี "ปานแดงรูปไก่ ขนาดเท่าเหรียญห้าบาทยุคเก่า บนน่องข้างซ้าย" แต่อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย กาสรพงษ์มันแปลว่าตระกูลควายไม่ใช่เหรอ ๙. พิมพิกา โงรับอรุณ - แม่ของชมัยพรที่เสี้ยมสอนให้ลูกจับพระเอกเป็นแฟน เป็นสตอคแคแรคเตอร์อีกคนที่ยังไม่โผล่ แต่แต่งเก็บไว้เผื่อเอามาใช้ ๑๐. คาวี - ควายพ่อพันธุ์ของกำนันอำนาจที่ชอบหนีออกมาเที่ยว พาหนะคู่ใจของละออ ๑๑. เรือง - จิ๊กโก๋ประจำตำบล ไว้ผมทรงเอลวิส ใส่เสื้อเชิร์ตเปิดอก นุ่งกางเกงจิ้งหรัด เป็นคนไม่ทำการทำงาน เอาแต่เกะกะระรานไปทั่ว แต่กำนันอำนาจชอบในความเป็นนักเลงจึงเลี้ยงไว้ ระยะหลังนี้มาจีบละอออยู่ ๑๓. โคก - ลูกน้องของเรือง มักจะยอลูกพี่อย่างตลกๆเสมอๆ ๑๔. ลำดวน - เพื่อนแม่ค้าของละออ หัวการค้าเฉียบแหลม เป็นคนยุยงให้ละออขึ้นประกวดนางงามมะขามหวาน และเอาลูกโป่ง (ซึ่งเป็นเครื่องตัดสินนางงาม) มาขายในงานพร้อมกัน ๑๕. โอ่ง - หลานของละออ อายุประมาณสิบห้าปี ๑๖. ลำไย - ช่างเสริมสวยประจำตำบล แอบชอบกำนันอำนาจ เอ็นดูละออเหมือนลูกสาว ๑๗. เฉลิม - มรรคทายกประจำวัดตำบลมะขามหวาน แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 17:01:57 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 02:25:34 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 23:36:00 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ต่อนะครับ แต่การที่ละออใส่ชุดคาวบอยนั้นกลับทำให้พวกชาวบ้านชอบเธอมากกว่าเก่า เพราะรู้สึกว่าน่ารักแปลกตาไปอีกแบบ ส่วนปลัดก็ชอบใจในความแหวกแนวของเด็กสาวจึงยืนยิ้มอยู่ "กรี๊ดๆ นันต์ขา ดูสิคะ พวกชาวบ้านมองนังเด็กกะโปโล่นั่นตาเป็นมันใหญ่แล้ว" ชมัยพรเดินมาฟ้องอนันต์เพราะไม่พอใจที่ชาวบ้านไม่มองเธอที่อุตส่าห์ตัดเครื่องแบบมา (จริงๆชาวบ้านก็อยากมองเธอแต่ติดที่แสบตา)แต่เธอกลับพบว่าแฟนของเธอก็ชะเง้อมองแม่สาวนั่นอยู่เหมือนกัน "กะระอี๊ด! นันต์ขา ไปมองแม่นั่นทำไม ชาร์มมิ่งไม่ยอมๆ" ชมัยพรลงไปดิ้นโดยลืมไปว่าทำให้เสื้อเลอะ อนันต์กำลังคิดว่าจะปลอบยังไง พอดีขณะนั้นนายอำเภอผดุงเดชเรียกเขาขึ้นเวทีพอดีแนะนำตัวพอดีจึงถือโอกาสหลบฉาก เมื่ออนันต์ขึ้นมาแล้ว ผู้หญิงทุกคนในตำบลบ้านมะขามหวานก็พากันเนื้อเต้นด้วยความหล่อสไตล์เกาหลีของปลัดหนุ่ม ซึ่งจะมีคนที่สูสีก็เพียงสารวัตรไชโยคนเดียว "ผมชื่ออนันต์ อนันตทรัพย์ครับ เป็นปลัดคนใหม่ของที่นี่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ผมจะพัฒนาบ้านมะขามหวานให้เจริญรุ่งเรือง บลาๆๆ" อนันต์พูดผ่านไมค์ด้วยเสียงทุ้มนุ่มน่าฟัง ทำให้สาวๆแทบจะเป็นลมกันอีกยกเว้นละออที่หมั่นไส้อนันต์อยู่จึงแกล้งไม่สนใจ ส่วนชมัยพรนั้นหน้าบานภูมิใจในความหล่อของแฟน เรืองซึ่งไม่พอใจที่สาวๆชอบปลัดจึงพูดแทรกขณะปลัดกล่าวปราศรัยว่า "เฮ้ย คุณปลัดคนใหม่ครับ ผมขอแสดงความยินดีด้วยครับที่มารับตำแหน่ง แต่ผมอยากให้ปลัดแสดงฝีมืออะไรให้ประจักษ์หน่อยได้ไหมครับ" ปลัดได้ยินก็รู้ว่าไอ้นี่ไม่ได้มาดี แต่ในเมื่อเป็นกลางเวทีจึงจำต้องตอบไปแบบสุภาพว่า "อะไรหรือครับ" "ผมขอท้าปลัดให้ร่วมแข่งขันต่อยมวยในงานครั้งนี้ด้วย เพื่อพิสูจน์ว่าปลัดมีฝีมือแค่ไหน และผมเองก็จะเข้าร่วมแข่งเช่นกัน ผมไม่ท้าเปล่าๆ ถ้าปลัดชนะผมได้ ผมจะยกลูกโป่งทั้งหมดที่ผมมีให้ปลัด ซึ่งมีจำนวนเยอะมาก เรียกว่าถ้าปลัดยกลูกโป่งจำนวนนี้ให้ใคร คนๆนั้นจะชนะการประกวดนางงามทันที" เอลวิสเรืองกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง ปลัดนั้นตอนเรียนที่อังกฤษก็เคยเข้าชมรมมวยไทย แต่เพราะไม่อยากมีเรื่องจึงคิดจะปฏิเสธ อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะทันกล่าวอะไรชมัยพรก็ร้องขึ้นด้วยเสียงดังว่า "ตกลงรับคำท้านี้! เพราะถ้าพี่นันต์ชนะ พี่นันต์ย่อมมอบลูกโป่งทั้งหมดให้แก่ชาร์มมิ่ง!" ชาวบ้านฟังดังนั้นก็โห่ร้องสนับสนุนเรียกว่ากดดันให้ปลัดปฏิเสธไม่ได้ ขณะที่ละออทำหน้าเบ้อยู่ ปลัดอนันต์จึงหันหน้าไปทางนายอำเภอผดุงเดช นายอำเภอรู้ว่าปลัดคนนี้ต่อยมวยเป็นจึงพยักหน้าให้ "ลองดูก็ไม่เสียหายนี่คุณปลัด ถือว่าเชื่อมสัมพันธ์กับชาวบ้าน" อนันต์ฟังดังนั้นจึงยอมรับคำท้าของเรือง แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:10:24 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:07:48 จากคุณ : เชษฐา - [ 29 เม.ย. 51 23:51:57 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาอ่านต่อครับ  ฮาดี จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 30 เม.ย. 51 00:03:43 ]

ความคิดเห็นที่ 69 รอดูด้วยใจระทึก....มีฉากฆาตกรรมเรียกได้ครับ ชำนาญฉากพวกนี้ หุๆ จากคุณ : นายปลาตีน - [ 30 เม.ย. 51 00:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ส่วนทางด้านเจ๊ลำใย (เพิ่มตัวละครคนสุดท้ายอีกหนึ่งคนนะคะ) ช่างเสริมสวยประจำหมู่บ้าน แม้เธอจะเป็นแม่หม้ายหลังจากที่แต่งงานได้แค่ 7 วัน แต่เธอก็ไม่เคยตกลงปลงใจรักกับใครอีกเลย สาเหตุที่สามีของเธอเสียชีวิต ก็เนื่องมาจากสามีของเธอทำงานเป็นไปรษณีย์ประจำอำเภอ และด้วยความที่รักหน้าที่การงานเป็นอย่างมาก ทำให้สามีของเธอรีบกลับไปทำงานหลังจากที่แต่งงานกันได้แค่สามวัน ไม่รู้เป็นเวรกรรมอันใดที่เจ๊ลำใยทำไว้ ทำให้สามีของเธอขี่มอเตอร์ไซต์ชนหมา...ตาย แต่น่าเสียดายที่บุญของสามีเจ๊ลำใยมีน้อยกว่าหมา ทำให้หมาไม่ตาย แต่คนที่ตายกลับเป็นสามีเจ๊ลำใยนั่นเอง (โทษทีนะคะ หากใช้คำศัพท์ไม่สุภาพ _/\_) เมื่อไม่มีสามีเจ๊ลำใยก็ต้องไปเรียนวิชาชีพเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง และอาชีพที่เธอถนัดที่สุดก็แต่งหน้าทำผม และสุดท้ายก็ทำให้เธอกลายเป็นช่างเสริมสวยที่ขึ้นชื่อที่สุดในอำเภอนั้น ไม่พอแค่นั้นด้วยความสนิทสนมที่พบปะกับกำนันอำนาจบ่อย ๆ ทำให้เจ๊ลำใยมีจิตใจหวั่นไหวมาตลอด จากที่คิดว่าไม่สามารถรักใครได้อีกเลย แต่ตอนนี้หัวใจของเจ๊ลำใยกลับมอบให้กำนันอำนาจแต่เพียงคนเดียว "ต๊าย ๆๆๆๆ ละออขึ้นเวทีกับเขาด้วยเหรอ ทำไมไม่มีใครบอกเจ๊บ้าง แบบนี้เสียชื่อเสียงลูกสาวกำนันอำนาจหมด ไม่ได้การณ์แล้วล่ะ งานนี้เจ๊ต้องทำคะแนนสักหน่อย" เจ๊ลำใยไม่พูดเปล่าแต่เธอเดินไปบอกกรรมการขอเวลาพักให้สาวงามด่วน เพราะเธอตั้งใจจะเปลี่ยนโฉมให้กับละออเสียใหม่ "เจ๊ ...เจ๊จะทำอะไรเหรอ?" ลำดวนทักท้วงทันที "ฉันก็จะแปลงโฉมให้ละออเสียใหม่สิ ดูสิชุดคาวบอยใส่ไปได้ยังไง" เจ๊ลำใยผิวพรรณขาวสวย แต่ใบหน้าเต็มไปด้วยศัยกรรมด้วยมีดหมอจาก ยันฮี ทำให้เจ๊ลำใยมีใบหน้าดูเด็กกว่า ๆ เพื่อน ๆ ในวัยห้าสิบต้น ๆ ยิ่งมีครีมกวนอิมรองพื้นเสียด้วย ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าเจ๊ลำใยสวยนวลดุดดั่งผิวพระจันทร์ไม่มีผิด เมื่อสาวงามเดินลงเวที เจ๊ลำใยก็ไมรอช้า "ไปเลยลำดวน ไปเอาชุดเครื่องสำอางจากรถอีแต๋นให้เจ๊หน่อย ชุดไทยที่เจ๊ใส่ไว้ในรถเอามาให้หมดนะ เจ๊จะแปลงโฉมให้ละออเป็นเจ้าหญิงสักหน่อย" แม้ว่ารถอีแต๋นที่ใช้ทำมาหากินของเจ๊จะเก่าไปหน่อย แต่คงไม่มีใครรู้ว่า เจ๊ลำใยคนนี้สามารถพกพาเครื่องแต่งหน้า ทำผม และชุดไทยต่าง ๆ ไปได้หลายชุดทีเดียว ไม่ว่าจะงานใหนใครเรียกใช้บริการ เจ๊ลำใยไปได้หมด เจ๊ลำใยไม่รอช้ารีบเดินไปหาละออทันที เมื่อเห็นละออเดินตามหลังสาวงามทังหลาย "ละออจ๋า มานี่สิจ๊ะ เจ๊จะบอกอะไรให้" จากนั้นเธอก็กระซิบบอกแผนการให้ละออทราบทันที "ไม่เอาเจ๊ ฉันไม่ใส่หรอกชุดธงชุดไทย เกิดมายังไม่เคยใส่เลย" ละออทำตาขวางทันที เจ๊ลำใยมักจะมีแผนเสมอ "แล้วละออไม่อยากได้ที่หนึ่งหรอกเหรอ หรือว่าอยากให้นังชะนีเมืองกรุงได้ตำแหน่งนี้ไปครอง ก็แล้วแต่ละออนะ เจ๊ก็แค่แนะนำในฐานะผู้หวังดีและผู้รักและนับถือกำนันอำนาจมาตลอด" คำพูดของเจ๊ลำใยทำให้ละออฉุกคิดทันที "เข้าท่าว่ะเจ๊ แล้วคนอย่างฉันจะสวยสู้คนอื่น ๆ ได้หรือเปล่าล่ะ" "โธ่ละออจ๋า เจ๊ว่าละออไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นนะ ละออสวยอยู่แล้ว เดี๋ยวเจ๊จะแปลงโฉมให้ละออกลายเป็น กาในฝูงหงส์ทันที" พูดยังไม่ทันจบละออก็ทักท้วย "หงส์ในฝูกกาเจ๊ เจ๊นี่ก้อพูดเสียจนฉันกลัว" สาวน้อยละออแม้จะแก่นแก้วแค่ไหน แต่ถ้าการขึ้นเวทีประกวดครั้งนี้ เพื่อต้องการเอาชนะชมัยพร เธอก็ยอมให้เจ๊ลำใยแปลงโฉมทันที ไม่น่าเชื่อว่ามีอาชีพอย่างเจ๊ละใยจะทำให้ละออในชุดคาวบอย กลายเป็นเจ้าหญิงในชุดไทยประยุกต์สีฟ้าอ่อนอย่างสวยงาม ไม่พอแค่นั้นทรงผมที่ถูกเกล้าขึ้นและก็อาศัยเด็ดดอกลั่นทมข้าง ๆ งานมาประดับรอบ ๆ ทรงผม ทำให้ละออสวยงามโดดเด่นกว่าใคร ๆ "ละจ๋า...ละออสมชื่อจริง ๆ นี่นะถ้าละออไม่ได้รางวัลนะ คืนนี้เจ๊เอาหัวตัวเองเป็นประกันเลยจ๊ะ พ่อกำนันจะให้เจ๊ทำอะไรเจ๊ก็ยอม" ที่แท้เจ๊ลำใยก็มีแผนสูงนั้นเอง กะว่าเข้าฝ่ายละออและก็ถือโอกาสอ่านกินพ่อกำนันอำนาจนี่เอง "ขอบคุณเจ๊มากนะจ๊ะ ฉันสวยจริง ๆ นะเจ๊ะ" ด้วยความที่ไม่เคยขึ้นเวทีประกวดมาก่อน ทำให้ละออพะวงหน้าพะวงหลังไม่น้อย "สวยจริง ๆ ละออ ฉันไม่เคยเห็นเธอสวยอย่างนี้มาก่อน" ลำดวนเพื่อนซี้รีบชมเพื่อนอีกคน เพื่อให้ละออมีกำลังใจมากขึ้น "ข้าเชื่อเอ็งลำดวน ในฐานะเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ  สวยก็สวยว่ะ" พูดเสร็จละออก็ยิ้มถูกอกถูกใจ และก็ทำหน้าเชิดอีกต่างหาก เพราะหวังอยู่ลึก ๆ ว่าตัวเองอาจจะได้ตำแหน่งมาครอง เพราะแท้จริงแล้วละออไม่ยอมให้ชมัยพรคว้าตำแหน่งนี้แน่นอน (มาต่ออีกนิดค่ะ ...อิอิ..ชอบเกาะเวทีค่ะ อิอิ) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:58:45 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:38:20 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:35:42 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:29:02 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:26:51 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:24:59 จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 00:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 71 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:31:56 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 00:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โทษทีนะคะคุณเชษฐา ยีนส์มาช่วยแต่ง บังเอิญเขียนสด ๆ นะคะ ผิดเยอะค่ะ ...เลยแก้ไขเยอะค่ะ ..อิอิ ชอบค่ะ สนุกดีค่ะ ...อิอิ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 00:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่อ บ่เป็นหยังดอกครับ เอาเลย สนุกดี อิอิ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 00:35:51 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ใครเขียนอยู่หรือเปล่าน้า... แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 00:48:29 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 00:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ยกให้คุณเชษฐาก่อนค่ะ พอดีกำลังรีดผ้าอยู่นะคะ เดี๋ยวมาช่วยต่อเด้อค่ะ ..^ - ^ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 00:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อ่าไม่เป็นไรครับ ผมหมดมุกแล้วอ่า ตอนนี้รออ่าน จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 00:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 77 คุณเชษฐาค่ะ ตกลงอำเภอมะขามหวานอยู่ภาคไหนของไทยค่ะ คนต่อจะได้นำมุขแต่ละภาคมาลงให้สมบทบาทค่ะ เพราะแต่ละภาคมุขตลกมีแตกต่างกันค่ะ คิคิ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 01:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อ่า ไม่เคยคิดเลย แต่น่าจะอยู่ภาคกลางนะครับ แถวๆนครสวรรค์ เพชรบูรณ์ กำแพงเพชร อะไรอย่างนี้ดีบ่ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 01:08:20 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เมื่อละออเดินออกมาจากการแต่งผมแต่งหน้าจนสวยแล้ว เสียงระฆังก็ดังขึ้นพอดี บนเวทีกลางแจ้งแสงสว่างจ้า อ้ายเรืองและปลัดหนุ่มต่างก็ประจันหน้ากันด้วยการ์ดมวยเต็มที่ สาวๆ ที่เข้าประกวด ไม่แน่ว่าอาจติดเชื้อจากชมัยพร เพราะขณะนี้ทุกคนกำลังกรีดร้องเสียงระงมกันทีเดียว "กรี๊ดดดด ปลัดอนันต์ถอดเสื้ออออออออ" สาวในชุดตะเบงมานสีม่วงรัด อัด ยัด หน้าใจขนาดใบลานเต้นเหยงจนใจสะท้านสะเทือนเลื่อนลั่น "ขาววว ค้าววว ขาวววว ยิ่งกว่าโฆษณาครีมแย่งผัวอีกนะแก๊..." แน่นอน... เนื่องจากไปศึกษาที่อิงแลนด์แดนเกาะหนาวมาหลายปี ทำให้ผิวของปลัดหนุ่มขาวปลั่งราวน้ำนม กางเกงเลื่อมสีแดงกระพือตามจังหวะสายลมบ้านนาและฟุตเวิร์คอวดขาอ่อนขาวเป็นหยวกกล้วยชวนให้สาวแลตามตาเหลือกถลน "แก๊... ชั้นอยากเป็นกระจับ" สาวประเภทสองจุดห้าในชุดประกวดทรงขาหมูแฮมพองปิดกล้ามแขนมหึมาสีบานเย็นแสบสันต์กรี๊ดขึ้นมาบ้าง เล่นเอาสาวผู้เข้าประกวดรายอื่นตื่นเต้นเห็นด้วยกันยกใหญ่ ไอ้เรืองหงุดหงิดมากขึ้น มันอุตส่าห์มีกล้ามซิกแพ็คสง่างามเพราะยอมขายควายไปซื้อคู่มือฟิตกล้ามมาเชียว กางเกงสีน้ำเงินก็แอบไปตัดขาให้สั้นเป็นพิเศษอวดกล้ามขา ดันไปกรี๊ดหนุ่มเอวอ่อนรูปร่างเหมือนแย้กันเสียได้ ...ส่วนที่ขาวข้าก็มีนะ ตรงขี้กลากไง ขาวผ่องกว่าไอ้ปลัดนี่ตั้งเยอะ... "เอาละครับ เรามาดูกัน การชกระหว่างปลัดอนันต์ อนันต์ทรัพย์ ศิษย์ค.คล้าก มหากะยาลัยบิดต้อน กับไอ้เรือง ลูกยายจ๊อดหลายยายแจ่ม เป็นหนี้กูอยู่สามร้อยรีบคืนด้วย เอาละครับ เอาละครับ เอาละครับ จะเป็นยังไงกัน ต้องติดตามครับต้องติดตาม" ระฆังยกที่หนึ่งเริ่มตี พอดีกับที่สายตาของปลัดเหลือบแลไปเห็นร่างผุดผ่องราวเทพธิดาของละออพอดี ด้วยแสงไฟหลอกตากับฝีมือประจงสุดฤทธิ์ของป้าลำไย หญิงบ้านนาก็เปลี่ยนร่างเป็นนางฟ้า แสงไฟสีขาวเหลืองต้องกระทบซีกแก้มนวลผ่องที่แต้มน้ำยาอุทัยเป็นสีปรางสุก เส้นผมมันปลาบแต่งด้วยกลีบลั่นทม เรือนร้างของหญิงสาวในชุดไทยบรมพิมานสีฟ้าเหลือบทองราวกับจะส่องแสงออกมาได้ด้วยตัวเอง ผลัวะ... "โอย... โดนเข้าแล้วครับ ปลัดของเรา มัวแต่เหล่สาวนิ โดนไอ้เรืองสอยเข้าไปหนึ่งดอกแล้วครับ เรื่องมันจะเป็นยังไงละครับนี่ท่านผู้ชม ดูกันเข้า เชียร์กันเข้าครับ" จากคุณ : คมลิขิต - [ 30 เม.ย. 51 01:40:59 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ภาคไหนก็ได้ค่ะ ยีนส์ได้ทั้งนั้นค่ะ ...เอาสนุก ๆ ไว้ก่อนค่ะ คิคิ ^ - ^ มาต่อนะคะ ขณะที่ยืนเชียร์มวยไปด้วย และรอเรียกกลับสู่เวทีประกวดอีกครั้ง ละออก็ได้กลิ่นโชยส้มตำติดจมูกขึ้นมาทันที ด้วยกลิ่นหอมของปลาร้าตลบอบอ่วน ทำให้ท้องของละออร้องขึ้นมาด้วยความหิว แน่ละสิ.... ละออไม่ได้กินอะไรรองท้องตั้งแต่ตอนบ่าย เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการขึ้นเวทีครั้งนี้ เมื่อได้ทีเธอก็รีบเดินไปที่ร้านลำดวนทันที "ตำให้ฉันครกหนึ่งสิลำดวน เอาอร่อย ๆ นะ ข้าวเหนียวจานหนึ่งด้วย" ด้วยความหิวทำให้ละออลืมห่วงเรื่องสวยงามไปโดยปริยาย ส่วนเจ๊ลำใยนั้นก็รีบทักท้วงทันที  "นี่ละออ เจ๊เพิ่งแต่งตัวให้เสร็จนะ จะไปกินส้มตำได้ยังไง เดี๋ยวก็ได้แต่งหน้ากันอีกรอบแหละ" ละออมองค้อนให้เจ๊ลำใยนิดหนึ่ง "เจ๊!  ฉันนะหิวจะตายอยู่แล้ว ถ้าเจ๊ไม่ให้ฉันกินสักคำสองคำ มีหวังฉันเป็นลมกลางเวทีแน่เลย" เมื่อได้ยินดังนั้นเจ๊ลำใยก็จำใจยอม "เออ ๆ กินก็ได้ แต่อย่าตะกละล่ะ เดี๋ยวลิปสติกที่เพิ่งทาจะถูกกินไปหมดเสียก่อน" "เจ๊ก้อ! ฉันรู้แหละน๊า" พูดเสร็จละออก็จัดการนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ติดกับเวทีประกวดทันที โดยที่มีเจ๊ลำใยนั่งอยู่ด้วย ส่วนลำดวนนั้นก็รีบตำส้มตำให้เพื่อนเลิฟอย่างเร็ว ไม่พอแค่นั้นก็จัดการเอาปิ้งไก่มาเพิ่ม ด้วยกลิ่นความแซ่บที่โชยติดจมูกอยู่ตลอด ทำให้ละอออดสงสัยไม่ได้ "ลำดวน เอ็งไปได้ปลาร้ามาจากไหนเหรอ? กลิ่นหอมคลุ้งเชียว" ลำดวนยิ้มพออกพอใจ "ก็จะที่ไหนล่ะละออ ฉันนะก็ทำมากับมือเลยแหละ นี่นะ...ฉันไปได้สูตรจากป้าที่อยู่สกลนครมานะ กลิ่นหอมไหมล่ะ" "หอมสิ เกิดมาฉันไม่ยังเคยเห็นส้มตำร้านไหนกลิ่นดึดดูดใจขนาดนี้" พูดจบละออก็เอาผ้าสะใบไทยเช็ดน้ำลายนิดหนึ่ง จากนั้นก็นั่งกินส้มตำอย่างเมามันส์ แม้แต่เจ๊ลำใยที่ห่วงเรื่องความสวยเป็นชีวิตจิตใจก็ไม่อาจจะห้ามใจได้ "นี่ลำดวน ส้มตำครกนี้โคตรอร่อยเลยว่ะ" เจ๊ลำใยไม่พูดเปล่าแต่เห็นตอนปลาร้าที่ติดมากับส้มตำ ก็อดไม่ได้ที่จะหยิบมาฉีกทันที ในขณะนั้นชมัยพรเดินมาเห็นพอดี "ยี้.....บ้านนอกที่สุดเลย กินไปได้ยังไง" เมื่อได้ยินเสียงทักท้วง ทำให้ละออหันไปมองเจ้าของเสียงทันที "ใครบ้านนอกคะ ที่นี่หมู่บ้านของฉันเอง คุณนี่แหละบ้านนอก" ละออเคยยอมคนอื่นซะที่ไหน เมื่อถูกดูถูกเธอก็จัดการย้อนให้ชมัยพรทันที "ต๊าย ๆๆ อีเด็กบ้า คอยดูนะ ฉันจะคว้าตำแหน่งสาวงามมาครองให้ได้ จะรอดูน้ำหน้าผู้หญิงบ้านนอกอย่างเธอ ว่าจะทำหน้ายังไง" ชมัยพรพูดยังไม่ทันจบ ทางกรรมการก็ประกาศเรียกชื่อผู้เข้าประกวดขึ้นเวทีอีกรอบ ส่วนเจ๊ลำใยไม่รอช้า รีบหยิบลิปสติกขึ้นมาอย่างรีบเร่ง "เช็ดปากหน่อยละออ เดี๋ยวเจ๊จะเติมลิปสติกให้สักหน่อย" แม้จะเพิ่งโซยส้มตำไปหยก ๆ  แต่เรื่องเพิ่มความสวยงามนั้น เจ๊ลำใยไม่เคยมองข้ามเลยสักนิด โดยที่ละออก็ยื่นหน้าให้เจ๊เติมแต่งอีกครั้ง (มาต่อให้นิดหนึ่งค่ะ....ขอตัวนะคะ แล้วจะมาช่วยอีกค่ะ) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 01:50:20 จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 01:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 81 หลังจากต่อยปลัดได้หมัดแรกแล้วไอ้เรืองก็เหลียวไปเห็นละออซึ่งแม้จะนั่งกินส้มตำอยู่ก็ยังสวย ทำให้เขาถึงกับมองตาค้างเช่นกัน ปลัดได้ทีจึงล็อคคอไอ้เรืองตีเข่ากลับไปดังป๊อก ทำให้ไอ้เรืองเจ็บแทบล้ม "เอาละครับ กลายเป็นศึกวัดใจลูกผู้ชายเสียแล้ว ทั้งสองฝ่ายต่างอดใจไม่ไหวหันไปเหล่นางงามทำให้ต่างฉวยโอกาสตีกันได้คนละพลั่ก" เสียงคนพากษ์ดังมา ทั้งปลัดและไอ้เรืองฟังดังนั้นก็ได้สติหันมาตั้งใจสู้ ไอ้เรืองไล่บุกทะลวงหนักแบบมวยวัดเน้นหมัดหนักเข้าไว้ ขณะที่ปลัดเป็นมวยชั้นเชิง เต้นหลบไปมาด้วยลีลาพริ้วไหวรอบเวทีทำให้สาวๆทุกคนยกเว้นละออต่างกรี๊ดกร๊าดในความเท่ห์และซิกแพกซ์ของปลัดไปตามๆกัน จิ๊กโก๋บ้านมะขามหวานไล่ตามคู่ต่อสู้จนเหนื่อยก็ไม่ได้ผลจึงงัดมุกคลาสสิกขึ้นมา เขาชี้ไปข้างบนร้องว่า "ดูนั่นนกสามหัว!" ปลัดนึกว่าเป็นนกพันธุ์ใหม่ก็แหงนหน้ามองตาม ทำให้ไอ้เรืองได้จังหวะวกไปด้านหลังแล้วเตะสูงใส่หัวปลัด "รับนี่ไปซะ ลูกแข้งไร้น้ำใจ!" เขาร้อง หากการนี้แทนที่ปลัดจะเจ็บกลับเป็นไอ้เรืองเจ็บแทน เพราะเขาคิดไม่ถึงว่าผมทรงเกาหลีของปลัดนั้นจะใส่เยลไว้เยอะมากทำให้เป็นหนามแหลมมาทิ่มแข้งของเขาเลือดไหลซิบๆ "อ๊ากๆ เล่นขี้โกงนี่หว่า" ไอ้เรืองร้อง ส่วนปลัดเสยผมอย่างเท่ห์ "หึหึ ในการต่อสู้ย่อมใช้ทุกอย่างเป็นอาวุธได้ อย่ามาบ่นแค่นี้เลยคุณ!" เรืองโกรธมากร้องว่า "หนอย ไอ้อย่างนี้ข้าก็มีวะ!" ว่าพลางเขาสะบัดหงอนเอลวิสที่ใส่เยลแข็งโป๊กพอๆกันใส่หน้าปลัด ทำให้ปลัดต้องถอยกรูดกลับไป พวกสาวๆต่างกรีดร้องเสียงดัง แม้แต่ละออถึงตอนนี้ก็แอบลุ้นเอาใจช่วยปลัดอย่างไม่รู้ตัว การต่อสู้หลังจากนั้นก็เป็นไปอย่างสูสีผลัดกันรุกผลัดกันรับ ปลัดเกิดนึกอุบายอย่างหนึ่งขึ้นได้จึงหันไปทางชมัยพร ร้องว่า "ชาร์มมิง นั่นตุ๊กแก!" จากนั้นรีบอุดหู แต่ไหนแต่ไรมาชมัยพรเกลียดตุ๊กแกเป็นที่สุด พอได้ยินดังนั้นจึงปลดปล่อยเรโซแนนปลาโลมาออกมาเต็มเหนี่ยว "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!" ทุกคนที่ไม่ได้เตรียมพร้อมต่างรับพลังเสียงไปเต็มๆทำให้แทบล้มทั้งยืนโดยทั่วหน้า ไอ้เรืองย่อมโดนเรโซแนนนั้นไปเต็มๆถึงกับมึนงงชั่วขณะ ปลัดได้ทีก็ศอกกลับใส่หน้าเขาจังๆทีหนึ่ง ทำให้พระที่เรืองอมอยู่นั้นหลุดลงไปติดคอ ไอ้เรืองหายใจไม่ออกก็ดิ้นไปดิ้นมากับพื้นจนกรรมการเห็นท่าไม่ดีจึงยกมือให้ปลัดชนะและรีบส่งไอ้เรืองไปหาหมอทันที แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 02:17:12 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 02:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ต่อจ้า ^ ^ ________________________________________________ ปลัดอนันต์ลงเวทีมวยมาด้วยท่าทางงงๆ กับไซด์เอฟเฟคของไอ้เรื่องจากเรโซแนนซ์ของชาร์มมิ่งด้วยใจคอไม่ค่อย สู้ดีเท่าไหร่ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพลังเสียงของชาร์มมิ่งจะเป็นพิษภัยถึงขนาดนี้ ชายหนุ่มคิดพลางขนลุกขึ้นมาอย่าง ช่วยไม่ได้ แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อ แม่สาวพลังเสียงปลาโลมาก็ร้องวี้ดว้ายตรงมายังเขา “สุดที่รักของชาร์มมิ่งเก่งที่สุดในโลกเลย แอร๊ยยยยย” ชาร์มมิ่งพูดพลางทำตาเป็นประกายวิบวับ นี่ถ้าหากไม่ติด ว่ากลัวชุดเดรสสุดหรูของตนเปื้อนเหงื่อและรอยเท้าของไอ้เรืองแล้วล่ะก็ เธอคงเข้าไปกอดนัวเนียกับเขาเป็นแน่ “ไม่ได้เก่งอะไรหนักหนาหรอกครับ แค่โชคเข้าข้างผมมากไปหน่อยแค่นั้นเอง” อนันต์หัวเราะเสียงแห้ง ก้มหน้างุด แล้วยกมือขึ้นแตะศีรษะตัวเองอย่างเขินๆ แต่ท่าทางแบบนี้กระชากใจสาวเป็นที่สุด (ทำไงได้ ก็คนมันหล่อ) แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีหนึ่งสาวที่ไม่ได้หลงในเสน่ห์ของเขา เพราะเธอกำลังนั่งยองๆ โซ้ยส้มตำปลาร้ากับลำดวนกัน สองคนอย่างเมามัน พอส้มตำพร่องไปกว่าครึ่งจาน ละออก็สำเหนียกตัวเองได้ว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน หญิงสาวมองซ้ายมองขวา พลางผุดลุกขึ้นยืนเพื่อสำรวจว่ามีใครมองมาที่ตนอยู่หรือไม่ พลางรับกระดาษทิชชูจากเจ๊ลำไยมาเช็ดมือเช็ดปาก เป็นพัลวัน พลันดวงตากลมโตก็แลเหลือบไปเห็นอีตาปลัดหน้าขาว ที่ตอนนี้ไม่เพียงแต่หน้าอย่างเดียวที่ขาว เมื่อร่างกายที่เปลือยท่อนบนโชว์กล้ามเนื้อแบบหนุ่มสไตล์เมโทรแบบพองาม ซึ่งขาวปานงาช้างแล้วก็ทำให้ ลมหายใจของเธอสะดุด อื้อหือ... ไม่ได้ดาร์ค ทอล แอนด์ แฮนด์ซัม แต่ว่าขาวคลาสสิก และเหมือนอีกฝ่ายก็จะรับรู้ถึงสายตาของละออ ปลัดอนันต์จึงหันไปทางที่เธอยืนอยู่ แล้วทั้งคู่ก็ประสาน สายตากัน... แม้ว่าละออจะเพิ่งโซ้ยส้มตำปลาร้ารสเผ็ดสลบ แต่นั่นก็กลับเป็นผลดีเมื่อความเผ็ดร้อนของพริกขี้หนู ร้อยยี่สิบห้าเม็ดที่ลำดวนกระหน่ำใส่ลงไป (กระเพาะไม่ทะลุเอาเหรอวะเนี่ย -*-) นั้นทำให้ริมฝีปาก ของเธอดูอวบอิ่มแดงระเรื่อ ดูเซ็กซี่เป็นที่สุด ส่วนปลัดหนุ่มนั้นก็มีรอยเท้าของไอ้เรืองประทับอยู่ตามร่างกาย แถมด้วยมุมปากที่แตกนิดๆ จากการ โดนหมัดเล่นทีเผลอของมันในตอนแรก ก็กลับดูดิบเถื่อนกว่าปกตินิดหน่อย ไม่ได้ทำให้เสียหล่อ แต่ดูเร้าอารมณ์เป็นที่สุด สองหนุ่มสาวสบสายตากันอย่างเงียบๆ โดยมิได้นำพาต่อสิ่งแวดล้อมข้างกายเลยแม้แต่น้อย ณ บัดนี้ คลื่นเสียงเรโซแนนซ์ของชาร์มมิ่งไม่ได้เข้ามากระทบโสตประสาทของอนันต์เลย ผู้คนมากมายที่รายล้อม กลายเป็นหัวเผือกหัวมันไปหมด เพราะสายตาของเขาตอนนี้ มีเพียงสาวในชุดไทยบรมพิมานแต่ เพียงผู้เดียวเท่านั้น ละออยกมือขึ้นแตะหน้าอกตัวเองเมื่อรู้สึกว่าหัวใจของตนเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อได้จ้องตากับปลัดหน้าขาวนั่น แม้ทั้งคู่จะยืนอยู่ห่างกันเกือบห้าสิบเมตร แต่ดวงตายาวรีของเขาก็ยังมีอิทธิพลมากเสียจนเขย่าหัวใจของ เธอให้สั่นคลอนได้อย่างน่าประหลาด และก่อนที่จะได้รู้สึกอะไรไปมากกว่านี้... “เอาล่ะครับพ่อแม่พี่น้อง อีกสักครู่เราจะเริ่มการประกวดเทพีมะขามหวานกันแล้วนะครับ ขอให้ผู้เข้าประกวด ทุกคนมาเตรียมตัวให้พร้อมกันที่ด้านหลังเวทีได้เลยครับ” เสียงประกาศจากโฆษกในงานดังขึ้นมาจนทำให้ ละออสะดุ้งเฮือก และดึงสติกลับเข้ามาหาตัวแต่โดยเร็ว “ละออ ไปเตรียมตัวหลังเวทีกันเถอะ เดี๋ยวก็จะถึงเวลาประกวดแล้วนะ” เจ๊ลำไยรีบเดินมากึ่งลากกึ่งจูงหญิงสาว ไปยังด้านหลังของเวที ซึ่งมีผู้เข้าประกวดหลายคนยืนรออยู่แล้ว “เดี๋ยวก่อนค่ะเจ๊ ลำไยอยากได้แปรงสีฟันกับยาสีฟัน” “จะเอาไปทำไมเหรอ” เจ๊ลำไยขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ละออหัวเราะแหะเหมือนเด็กทำอะไรผิดมา “คือว่า... ละออจะเอาไปแปรงฟันน่ะค่ะ ตะกี้กินส้มตำมา กลัวกลิ่นมันจะติดมือติดปากไปบนเวที” เจ๊ลำไยส่ายหน้าด้วยความระอา ก่อนจะล้วงกระเป๋าอันเป็นที่สงสัยกันทั้งบ้านมะขามหวานว่า กระเป๋าใบนี้ ของเจ๊ลำไยใส่อะไรไว้บ้าง เพราะไม่ว่าทุกคนขาดเหลืออะไร เจ๊ลำไยจะสามารถล้วงเอาของที่ทุกคนต้องการ จากกระเป๋าใบนี้มาได้ทุกครั้ง “เอ้า... นี่แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ แป้ง แล้วก็ลิปสติก จัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนถึงคิวนะละออ อย่าให้น้อยหน้านังชะนีที่มาจากกรุงเทพนั่นเชียว” ละออมองสิ่งของที่เจ๊ลำไยล้วงมาจากในกระเป๋าใบนั้นอย่างทึ่งๆ หรือเจ๊ลำไยจะเป็นโดเรมีปลอมตัวมา... แล้วรับของเหล่านั้นมาก่อนจะเดินไปทางก๊อกน้ำที่อยู่ไม่ห่างหลังเวทีเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อย พอเธอเดินกลับมาอีกครั้ง ก็พบว่าชมัยพรกำลังนั่งเชิดหน้าอย่างสง่างามท่ามกลางเสียงซุบซิบเบาๆ จากผู้เข้าประกวดคนอื่นอยู่ ทันทีที่เห็นละออเดินเข้ามา ชมัยพรก็เบะริมฝีปากพร้อมกับส่งสายตาเหยียดหยามใส่เธออย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะแกล้งยกพัดขนเป็ดขึ้นมาบังจมูกพร้อมกับเอ่ยกระแทกแดกดัน “โอ๊ย! เหมือนสาปพวกบ้านนอกจริงๆ ไหนจะกลิ่นปลาร้า ไหนจะกลิ่นสาบควาย นี่ถ้าหากฉันไม่เห็นแก่ว่า จะได้รางวัลเทพีมะขามหวานแล้วล่ะก็ ไม่มีวันซะหรอกย่ะที่ฉันจะมายืนหายใจที่เดียวกับหล่อน” “นี่แก!!!” เป็นเจ๊ลำไยที่ปรี๊ดแตกขึ้นมาคนแรก “คำก็บ้านนอก สองคำก็บ้านนอก เป็นบ้านนอกแล้วมันผิดตรงไหน ยะ แล้วประเทศไทยมันมีแต่กรุงเทพหรือไง ถึงได้เห็นคนต่างจังหวัดเป็นพวกหมูหมากาไก่เสียหมด ถ้าหากเป็น คนกรุงแล้วต้องนิสัยแบบแกน่ะนะ ฉันขอเป็นคนบ้านนอกแบบนี้ดีกว่า” ชมัยพรหน้าแดงก่ำที่ถูกเจ๊ลำไยเถียงกับด้วยความโมโห เพราะตั้งแต่มาอยู่บ้านมะขามหวานไม่มีใครสักคน จะมาด่าว่าเธอ แต่ละคนเห็นเธอก็ต้องชื่นชม ยกย่องบูชาในความรวย สวย และเริ่ด เชิด หยิ่ง ของเธอกันหมด แล้วยัยมะพร้าวทึนทึกนี่เป็นใครกัน จึงบังอาจมาว่าชาร์มมิ่งได้ “แอร๊ยยยยยยยย ยังแก่หนังยาน แกกล้าว่าฉันงั้นเหรอ” ตัวอิจฉาโดยบทบาทและ DNA ชี้นิ้วที่สั่นระริกไปทาง เจ๊ลำไย “ทำไมจะไม่กล้า ก็คนมีสองขาเหมือนกันนี่นา ไม่ใช่เทวดาสักหน่อย” เจ๊ลำไยยังลอยหน้าลอยตาเถียงต่อไป แม้ว่าละออจะพยายามห้ามปรามตนอยู่ “ไม่ต้องมาห้ามเจ๊เลยละออ นังนี่มันต้องโดนเปลือกทุเรียนตบหน้า แบบนังเชอร์รี่ ถึงจะได้สำนึก” พอรู้ตัวว่าจะโดนประทุษร้าย ระบบป้องกันตัวด้วยเสียงเรโซแนนซ์ของชมัยพรจึงทำงานทันที พอสาวเมืองกรุง อ้าปาก คนที่รู้พิษสงของมันมาก่อนหน้านี้อย่างละออก็รีบเอามืออุดหู แต่ทว่าคนอื่นไม่ได้รู้เหมือนอย่างละออนี่ จึงได้แต่ยืนงงว่ายัยไฮโซนี่อ้าปากทำไม “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉานจาฆ่าแก๊ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ด้วยความโมโหจัด ชมัยพรจึงได้ ปลดปล่อยสวัสดิกะเรโซแนนซ์ขั้นที่สองออกมา (มีชื่อว่า “เรโซน่า ไม่ทำให้คุณผิดหวัง”) ความรุนแรงของมันส่งผล กระทบกระเทือนต่อระบบสมองจนทำให้ผู้คนที่ได้ยินสลบเหมือดระนาว และก่อนที่พลังเรโซน่าจะปลิดชีวิตใคร ละออก็เหวี่ยงเท้าเตะลูกมะนาวที่กลิ้งมาจากไหนไม่รู้อุดปากชมัยพรไว้เสียก่อน ทันทีที่เสียงแห่งหายนะเงียบลง ก็ปรากฏว่า ผู้เข้าประกวดเทพีมะขามหวานทั้งหมดยกเว้นละออพากัน สลบเหมือด และผู้จัดงานที่เกี่ยวข้องก็พากันวิ่งหน้าตื่นมาทางหลังเวทีว่าเกิดอะไรขึ้น “เกิดอะไรกันขึ้น แล้วทำไมทุกคนถึงได้เป็นแบบนี้ไปกันหมด” นายอำเภอผดุงเดชมองสภาพด้านหลังเวทีประกวด นางงามด้วยท่าทางตื่นตระหนก ไม่คิดเลยว่าการประกวดเทพีมะขามหวานปีนี้จะเข้มข้นจนถึงขนาดเกิดเรื่อง ร้ายๆ ขึ้นมาได้ ชมัยพรที่พยายามคายลูกมะนาวที่อุดคับปากแล้วฟ้องนายอำเภอ แต่ละออก็ไวกว่าจึงเตะมะนาวอีกลูกเข้าไปใน ปากของชมัยพรจนแก้มตุ่ย “พอดีว่ามีงูเห่าเลื้อยผ่านด้านหลังเวทีตะกี้น่ะจ้ะนายอำเภอ พอคุณชมัยพรเธอเห็นเข้าก็เลยร้องกรี๊ดด้วยความ ตกใจ ทุกคนก็เลยพากันสลบไปเพราะอุดหูไม่ทันน่ะจ้ะ” ละออเล่าพลางปรายตาไปมองทางชมัยพรด้วยสายตา น่ากลัวอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน “จริงไหมคะ คุณชมัยพร” ชมัยพรที่แม้จะไม่ถูกชะตากับยัยบ้านนอกนี้แต่ไหน แต่พอเห็นสายตาที่เจือไปด้วยไอสังหารแล้ว ก็ได้แต่พยักหน้า หงึกหงักอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี “แล้วกัน... ผู้เข้าประกวดพากันสลบไปหมดแบบนี้แล้วจะประกวดกันยังไงล่ะ” มรรคทายกเฉลิม (เพิ่มตัวละครอีกตัว) ผู้เป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดงานประกวดเทพีมะขามหวานในทุกๆ ปี โอดครวญ “จะยกเลิกก็มีหวังโดนชาวบ้านด่าขรมแน่ๆ เลย” “ก็ยังมีผู้เข้าประกวดเหลือตั้งสองคนนี่ครับ” สารวัตรไชโยกล่าวแทรกขึ้นมาหลังจากที่ไปสำรวจสภาพร่างกาย ของผู้เคราะห์ร้ายจนครบแล้ว (โผล่มาตอนไหนเนี่ย) ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น มรรคทายกเฉลิมก็มีสีหน้าสดใสขึ้นมาอีกครั้ง “เออ จริงของสารวัตรนะ เหลือผู้เข้าประกวด ตั้งสองคนนี่นา” “ถ้าอย่างนั้นก็คงเริ่มการประกวดได้แล้วกระมัง นี่ก็ถึงเวลาแล้วนี่” นายอำเภอผดุงเดชสรุป ก่อนจะเดินกลับไป นั่งตรงที่นั่ง วี ไอ พี (เวรี่ อินเซน เพอร์ซัน) กับปลัดอนันต์ที่ตอนนี้กลับมาสวมเสื้อผ้าเหมือนเดิมแล้ว เมื่อได้ผลสรุปดังนายอำเภอว่า ทีมงานของกองประกวด (แหม ไฮโซเชียว) ก็ต้อนให้ทั้งสองสาวสวยไปยืนรอ แสตนบายอยู่หลังเวที โดยละออนั้นอดเป็นห่วงเจ๊ลำไยที่นอนแผ่สองสลึงอยู่บนลานดินไม่ได้ แต่ด้วยหน้าที่ที่ เธอจะต้องแบกรับศักดิ์ศรีของสาวบ้านมะขามหวานเอาไว้ จึงทำให้เธอต้องต่อสู้กับยัยพลังเสียงปลาโลมาบน เวทีประกวดนี้ให้จงได้! +++++++++++++++++++++ รอบแรกของการประกวดนั้นก็เป็นการเดินโชว์ตัวรอบเวทีสามรอบ ก่อนที่จะให้คนดูในงานได้ให้คะแนนกับ ผู้ประกวด ซึ่งผลปรากฏว่า ทั้งละออและชมัยพรได้คะแนนลูกโป่งในรอบนี้เท่ากัน ส่วนลูกโป่งของปลัดอนันต์ ที่ได้จากการชกชนะไอ้เรืองนั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะมอบให้ใคร เพราะเขากำลังชั่งใจอย่างหนักระหว่างแฟนสาว ปอดเหล็กของตน กับสาวที่เขย่าหัวใจของเขาในเวลาไม่กี่วันอย่างละออ รอบที่สองของการประกวด ก็เป็นการตอบคำถามเหมือนอย่างการประกวดนางงามทั่วไป โดยที่ชมัยพรจับฉลาก ได้เป็นคนตอบคำถามก่อน ซึ่งด้วยอำนาจเงินของเธอที่ล็อบบี้พวกกรรมการจัดงานไว้ก่อนหน้านี้ จึงทำให้คำถาม ของเธอช่างง่ายแสนง่าย แม้แต่เด็กอนุบาลยังสามารถตอบได้อย่างฉะฉาน ด้วยคำถามที่ว่า... “หนึ่ง บวก หนึ่ง เท่ากับเท่าไหร่” คำถามนี้เรียกเสียงฮือฮาจากคนดูได้ไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าปีนี้จะมีคำถามประเภทนี้ออกมาด้วย ชมัยพรรับไมโครโฟนจากจากโฆษกไปด้วยท่าทางเอียงอายพอได้จริต ก่อนจะจีบปากจีบคอตอบ “ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ ก่อนอื่น ชาร์มมิ่งต้องขอให้โลกใบนี้มีสันติภาพเสียก่อนนะคะ เพราะพวกเราทุกคน จะได้อยู่ด้วยกันอย่างเป็นสุข และชาร์มมิ่งก็รักเด็กทุกๆ คนในโลกนี้ค่ะ เพราะเด็กทุกคนมีความน่ารักเท่าเทียมกัน ถ้าหากเป็นไปได้ ชาร์มมิ่งก็อยากจะสร้างหอสมุด หอระฆัง ตั้งโรงเรียนฮอกวอร์ดไว้ยังบ้านมะขามหวานแห่งนี้ค่ะ และคำตอบของคำถามที่ท่านคณะกรรมการที่กรุณาถามมาก็คือ สอง ค่ะ ขอบพระคุณมากค่ะ” คำตอบอันยาวเหยียดราวสามนาทีของชมัยพรก็เรียกเสียงเฮจากบรรดากองเชียร์ซึ่งเธอจ้างมาได้เป็นอย่างดี แม้ว่าคำตอบของคำถามจะแสนง่ายอย่าง สอง ก็ตาม ด้วยกระแสของคนดูในตอนนี้ทำให้ละออเริ่มเครียด เพราะรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลของการประกวดครั้งนี้ตะหงิดๆ เสียแล้ว และมันก็เป็นจริงอย่างที่เธอคาดการณ์เอาไว้ เมื่อคำถามต่อมาซึ่งเป็นคำถามของเธอก็คือ... “ใครฆ่าพื่ห้างทอง...” เอ๊ย ไม่ใช่ “ถ้าหากคุณเป็นปลัดอำเภอที่จะเข้ามารับตำแหน่งใหม่ คุณจะมีวิธีการอย่างไรที่จะเป็นที่ยอมรับของชาวบ้าน มะขามหวานให้เร็วที่สุด” เสียงคนดูร้องฮือฮากันอีกครั้ง เพราะถ้าเทียบกับคำถามเมื่อครู่ คำถามนี้นั้นเหมือนกับเป็นปัญหาระดับชาติ ทีเดียว แต่ด้วยความที่มีดดาบยังรู้จักคมในฝัก แล้วนิสิตรัฐศาสตร์จุฬาซึ่งควบตำแหน่งเชียร์ลีดเดอร์งานฟุตบอล ประเพณีอย่างเธอน่ะหรือจะยอมแพ้ ละออรับไมค์จากโฆษกด้วยท่าทางมันใจก่อนจะตอบอย่างฉาดฉาน “สิ่งแรกที่ละออจะทำก็คือ ละออจะไปทำความรู้จักกับชาวบ้านมะขามหวานทุกคนอย่างเป็นมิตร และนอบน้อม ถ่อมตน” เธอพูดพลางเหลือบตาไปมองปลัดหนุ่มที่มองเธออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว “และถึงแม้ว่าโดยพื้นเพเราจะดี มากจากไหนก็ตาม แต่คำว่า ‘ข้าราชการ’ ก็หมายถึง ‘ผู้รับใช้ประชาชน’ ไม่ใช่เป็นเจ้านายเหนือประชาชนแต่อย่าง ใด ก็หมายความว่า เราจะต้องทำตัวสุภาพอ่อนน้อมเข้าหาประชาชนและพร้อมที่จะช่วยงานและให้บริการอย่าง เต็มใจ ไม่ใช่ถือเจ้ายศเจ้าอย่างเข้าข่มชาวบ้านโดยที่ไม่คิดจะปรับตัวเข้ากับพื้นที่เอาเสียเลย ซึ่งถ้าหากเรารู้จัก อ่อนน้อมถ่อมตนแล้ว ไม่ว่าอะไรก็ไม่ยากเกินไป แม้กระทั่งการมัดใจชาวบ้านอย่างเราๆ จริงไหมคะพี่น้อง” ทันทีที่เธอพูดจบ ก็มีเสียงเฮดังลั่นงานด้วยความประทับใจกับคำตอบอันแสนชาญฉลาดของเธอ ละออยิ้มกว้าง รับเสียงตอบรับของคนทั้งหมู่บ้าน ก่อนจะส่งไมค์คืนให้กับโฆษก โดยไม่ทันได้สังเกตว่า แววตาของชมัยพรส่อแวว อาฆาตมาดร้ายแค่ไหน “โอ้โห... เทพีมะขามหวานปีนี้แม้จะมีคนประกวดน้อย แต่ก็เข้มข้นกว่าทุกๆ ปีจริงๆ ครับ เดี๋ยวเราจะให้ผู้เข้า แข่งขันเดินโชว์ตัวเพื่อรับลูกโป่งอีกรอบเพื่อเป็นการตัดสินนะครับ ขอให้ผู้ที่มีลูกโป่งให้คะแนนมาเตรียมตัวที่ ด้านหน้าของเวทีได้เลยครับ” และด้วยความที่เป็นรอบสุดท้ายของการประกวด ปลัดอนันต์จึงต้องลุกขึ้นไปยืนรอตรงหน้าเวทีทั้งที่ใจกำลัง สับสนอย่างหนักว่าจะมอบลูกโป่งทั้งหมดนั้นให้แก่ใครดี ด้วยชมัยพรก็เป็นแฟนของตน แต่คำตอบที่กระชาก หัวใจของเขาจากละออก็เหมือนจะมีน้ำหนักให้โอนเอียงไปทางนั้นมากกว่า ใครจะไปคิดว่าสาวบ้านๆ อย่างเธอ จะมีวิสัยทัศน์กว้างไกลเช่นนี้กัน... ปลัดหนุ่มนึกพลางถอนหายใจ ชมัยพรมองคู่แข่งที่ยืนยิ้มรับเสียงเฮที่เรียกชื่อของละออไม่หยุดด้วยความริษยา เพราะอะไรกันคนถึงได้ชอบนังนี่ มากกว่าเธอ ทั้งที่เธอสวย รวย ชาติตระกูลก็ดีกว่าแท้ๆ แต่ก็อย่างว่า... พวกบ้านนอกมันก็โง่เง่าเหมือนกันหมดนั่น แหละ แต่อย่าหวังว่าแกจะชนะฉันได้นะ นังละออ! ริมฝีปากแดงจัดของชมัยพรบิดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เธอจะ ล้วงเอา ‘บางอย่าง’ ที่เหน็บไว้ตรงเอวเสื้อ (เสื้อมันมีเอวมั้ยอ่ะ เอาเป็นว่ามีละกันนะ) มาถือไว้ในมือ และเมื่อถึง จังหวะที่ละออจะต้องหมุนตัวก่อนเธอ ชมัยพรจึงอาศัยมุมบังสายตาคนดู ตวัดมือลงบนด้านหลังของละอออย่าง รวดเร็ว ก่อนจะเดินตามหลังละออไปอย่างไม่มีพิรุธ ปลัดมองสองสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความหนักใจ จำนวนลูกโป่งที่ทั้งคู่มียังเท่ากันอยู่ ก็หมายความว่า เป็นตัวเขาที่จะต้องตัดสินว่า ใครจะเป็นฝ่ายได้ตำแหน่งเทพีมะขามหวานแห่งนี้ไป อนันต์ลังเลอยู่นานจนคนดูหลายๆ คนชักสงสัยและส่งเสียงฮือฮา แต่ในที่สุดแล้วเขาก็ตัดสินใจได้และเดินไปหา ละออ ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกๆ คน โดยเฉพาะชมัยพร... อย่าว่าแต่ชมัยพรเลย แม้แต่ละออเองก็อึ้งอยู่ไม่น้อยเหมือนกันที่อีตาปลัดหน้าขาวนี่คิดจะมอบลูกโป่งให้แก่เธอ แต่พอก้มตัวลงไปรับลูกโป่งเธอก็รู้สึกเย็นวาบตรงด้านหลัง พร้อมกับผ้าสไบที่ซึ่งเป็นเครื่องแต่งกายท่อนบนชิ้น เดียวของเธอได้เลื่อนหลุดลง อารามด้วยความตกใจและกลัวโป๊ ละออจึงเผลอปล่อยลูกโป่งที่อยู่ในมือทั้งหมดให้ ลอยขึ้นไปเพื่อที่จะได้จับผ้าสไบซึ่งถูกกรีดจากทางด้านหลังให้ปกปิดร่างกายตัวเองเอาไว้ไม่ให้มันหลุดลงมา คนดูพากันส่งเสียงฮือฮาเมื่อเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด โดยที่ชมัยพรนั้นได้แต่ยิ้มกระหยิ่มอย่างสมใจ โชคดีจริงๆ ที่เหน็บมีดโกนขนหน้าแข้งเอาไว้ก่อนจะขึ้นเวที และมันก็ได้ใช้งานจริงๆ เสียด้วย แต่แล้วก็ต้องกรี๊ดออกมาอีก เมื่อแฟนหนุ่มของตนปีนขึ้นไปบนเวทีและถอดเสื้อให้ละออสวมอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อ ขาว ตี๋ ของปลัดหนุ่ม เคร่งเครียดเมื่อมองไปรอบๆ เวที ในขณะที่ละออนั้นได้แต่ยืนเป็นบื้อและใบหน้าซีดเผือด “มีคนแอบกรีดสไบของละออ มีใครในงานเห็นบ้างไหม” ปลัดหนุ่มกล่าวถามทุกคนเสียงเครียดไม่แพ้ใบหน้า _______________________________________________ เอ้า ข้างล่างต่อเร้ววววววววววววว :) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 06:11:24 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 06:10:31 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 30 เม.ย. 51 04:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 83 555 ขำมากค่า ชมัยพรนี่แย่งซีนคนอื่นตลอดเลย  แต่งไม่เป็น เอาภาพประกอบของชมัยพรตอนเด็ก ๆ (ถ่ายกับพี่ชาย) มาให้ดูแทนนะคะ หิหิ จากคุณ : โกวเนี้ย - [ 30 เม.ย. 51 04:45:14 ]

ความคิดเห็นที่ 84 555  ไม่อยู่เสียหลาบวัน มาอ่านเช้านี้ แค่กระทู้ 20 ก็ฮาไม่หยุดมาถึงนั่นแล้ว ขอฝากขอบคุณ ด้วย  "ผักตบชวา" แก้เน่าไว้กอค่ะ แล้วจะมาอ่านต่อนะคะ โหวตให้ด้วยเลย จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 30 เม.ย. 51 06:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 85 แวะมาอ่านต่อค่ะ...ตอนนี้ยังไม่มีมุขค่ะ เพราะเพิ่งตื่นนอน..เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ เอิ๊ก ๆๆๆ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 08:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 86 แง่ม.....เริ่มโหลดอื่นแล้ว ขึ้นตอนใหม่กระทู้ใหม่ดีไหมหนอ จากคุณ : GTW - [ 30 เม.ย. 51 08:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ชาวถนนรักสวยรักงามนะเนี่ย ฉากประกวดยาวเลย แถม มีแนวสืบสวนด้วย อิอิ เอ่อ สารวัตรคะ อุตส่าห์หนุน มาทำหน้าที่เร็ว จากคุณ : scottie - [ 30 เม.ย. 51 10:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 88 " ไอ้ปื๊ดค่ะ ไอ้ปื๊ด โน่น มันวิ่งไปทางโน้นนนนน" ชมัยพรชี้ห้านิ้วสองมือไปคนละทิศละทาง "เห็นจะจะกะตาเลยค่ะ " "ทางไหนครับ ทางไหน" ปลัดหนุ่มหันตาม แต่ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึงอยู่นั้น พ่อค้าหอยทอดใจกล้าก็กระโดดขึ้นมาบนเวที มือขวาถือตะหลิว มือซ้ายกำหอยแมลงภู่ไว้ขยุ้มหนึ่ง ตามด้วยคนขายลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกปิ้ง แจ่วฮ้อน หมูสะเต๊ะ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อน้ำตก และคนขายขนมจีนน้ำยา "มันไปทางไหนแล้วครับ" พ่อค้าหอยทอดถาม "ไปทางบ้านกำนันค่ะพี่ปลัด"ชมัยพรตอบ "บ้านกำนันทางไหนครับ" พ่อค้าหอยทอดถามอีก ชมัยพรชักอารมณ์เสีย แม้ว่าคนหาเช้ากินค่ำทั่วโลกจะไม่มีทางอยู่ในสายตา แต่เธอก็ยังอุตส่าห์มองคนขายหอยทอดตั้งแต่หัวจรดเท้า   "ชั้นจะพูดกับพี่ปลัด แล้วไอ้ปื๊ดไปทางไหนมันเกี่ยวอะไรกับแกคนขายหอยทอดไม่ทราบ" พ่อค้าหอยทอดทิ้งตะหลิวลงกับพื้นดังเปรื่องง ส่วนอีกมือก็โปรยหอยทั่วเวที จากนั้นจึงยกมือขวาขึ้นตะเบ๊ะอย่างงดงาม มองไปที่ละออ "ผม ร้อยตำรวจเอกไชโย สภ.บ้านมะขามหวาน ยินดีรับใช้ประชาชนครับ" ละออยกมือทาบหน้าอก "โอ คุณนั่นเอง จำได้แล้วค่ะ คุณเคยช่วยดิฉันเอาเศษแก้วออกจากส้น เอ๊ย ปลีน่อง" สารวัตรไชโยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ แล้วหันไปทางพ่อค้าลูกชิ้น ปลาหมึก ฯลฯ อีกกลุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างหลัง "เอ้า แนะนำตัวซะพวกเรา" พ่อค้าลูกชิ้นปิ้งยกมือตะเบ๊ะ "ผม ดาบตำรวจแย้ม สภ. มะขามหวานเช่นกัน ครับผม" "เอ้า ต่อไป" สารวัตรไชโยสั่งต่อ "เอ่อ ขอโทษนะคะ "ละออขัดคอ "คือถ้าแนะนำกันหมดทุกคนเนี่ย ไอ้ปื๊ดคงข้ามไปเขมรเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง กะทะหอยทอดของสารวัตรก็ไหม้แล้วด้วย รีบไปจับผู้ร้ายดีกว่าค่ะ ละออจะรอค่ะ " "ครับผม ไป พวกเรา กระจายกำลังกันค้นหา " แล้วตำรวจนอกเครื่องแบบกลุ่มใหญ่ก็ลงจากเวทีหายไปในความมืด (ชอบกระทู้นี้จังค่ะ ) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 10:44:51 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 10:44:09 จากคุณ : มะแวง - [ 30 เม.ย. 51 10:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อ้าว! ขึ้นกระทู้แนะนำซะแล้ว...เย้ๆ มาแต่งต่อเร็ว รออ่านอยู่(วันนี้หมดมุกกระทันหัน) T....T แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 10:51:51 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 10:49:50 จากคุณ : Error Code 692 - [ 30 เม.ย. 51 10:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 90 มาจองที่ค่ะ จากคุณ : waidhaya - [ 30 เม.ย. 51 10:50:40 ]

ความคิดเห็นที่ 91 มาช่วยต่อนิดหนึ่งค่ะ คิคิ ปลัดหนุ่มไม่ยอมน้อยหน้าสารวัตรไชโย เมื่อเห็นสารวัตรโชว์ความเป็นฮีไร่ขนาดนั้น ก็รีบอาสาทันที "ผมขอไปช่วยคุณสารวัตรจับผู้ร้ายอีกคนครับ" น้ำเสียงหนักแน่นและดูจริงจังไม่น้อย ทำให้ละอออดที่จะชะม้ายชายตาไปมองเจ้าของเสียงไม่ได้ "อย่าเลยคุณปลัด เดี๋ยวโจรจะจับคุณปลัดไปเป็นตัวประกันเสียเปล่า ๆ โจรประเภทนี้ต้องเจอกับละออค่ะ" เธอไม่พูดเปล่าแต่ถลกผ้าถุงทันที เมื่อทุกคนเห็นขาอ่อนของละออเป็นต้องตาค้างด้วยความตะลึง....ตะลึง ๆๆๆๆๆ "นิสัยไม่ทิ้งเลยลูกพ่อ" กำนันอำนาจพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจกับภาพที่เห็น ขาอ่อนที่เรียวสวยของละออไม่ได้สวยแต่เพียงอย่างเดียว แต่กลับมีอาวุธมากมายพกพาแนบอยู่กับขาอ่อนซึ่งเป็นสายกระเป๋ารัดไว้อย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นหนังสติ๊ก มีดคู่ใจ และปืนสั้นก็มีครอบครัน หญิงสาวหยิบปืนสั้นมาชูขึ้น "เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับละออลูกพ่อกำนันอำนาจเหรอ เดี๋ยวจะยิงให้หัวกระจายเหมือนแตงโมเสียเลย" เสียงเอาจริงเอาจังของละออทำเอาชมัยพรเกรงกลัวไม่น้อย พูดจบหญิงสาวก็ถอดส้นสูงออกทันที "ลำดวน ขอคอนเวิร์ดด่วน" และก็เรียกหารองเท้าคู่ใจจากเพื่อนซี้ทันที ลำดวนมักจะรู้ใจละออไปหมด เมื่อถึงคราวคับขัน เธอรู้ว่าละออมักจะต้องการอะไรในยามนี้ คอนเวิร์ดสีแดงแป้ด จากร้านขายของชำในตัวเมืองมะขามหวาน มักจะได้ออกงานทุกครั้งที่ละออพร้อมทำศึก "ได้เลยละออเพื่อนเลิฟ" ลำดวนรีบหยิบรองเท้ามาไว้ตรงหน้าเพื่อนซี้ ละออไม่รอช้ารีบใส่รองเท้าคู่ใจทันที และก็ถลกสะใบออกจากร่างบอบบางอย่างเร็ว "เกะกะเสียจริง ๆ เลย เดี๋ยวได้วิ่งหัวทิ่มก็งานนี้แหละ" พูดเสร็จก็ยื่นผ้าสะไบสวยงามให้กับเจ๊ลำใยทันที จากนั้นก็กระโดดลงจากเวทีอย่างเร็ว โดยที่มีเจ๊ลำใยร้องเรียกตามหลังอยู่ตลอด "ละออจ๋า ยังไงก็อย่าทำให้ชุดไทยของเจ๊เละนะ ชุดนี้กว่าเจ๊จะได้มา เจ๊ก็แย่งกับแม่ค้าที่สำเพ็งเกือบตายแหนะ" ที่แท้เจ๊ลำใยก็ห่วงชุดไทยบรมพิมานของตัวเองนั่นเอง แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 11:16:04 จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 11:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ตัวแทนละออพร้อมรบค่ะ ^ - ^ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 11:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 93 มาช่วยๆๆ --------------------------------------- หลังจากที่ใ้ช้กลลวงหลอกล่อสารวัตรไชโยและพรรคพวกได้สำเร็จแล้ว หญิงสาว ก็แอบขว้างมีดโกนขนหน้าแข้งทิ้งไปข้างๆ เวที เพื่อทำลายหลักฐาน แล้วจึงเดิน กระแซะเข้ามาหาปลัดอนันต์ด้วยสีหน้าตกใจอย่างยิ่งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “ไม่คิดว่าแค่การประกวดนางงามจะมีเรื่องน่ากลัวอย่างนี้เกิดขึ้น นันท์ขา... ชาร์มมิงกลัวจัีงเลยค่ะ” ชมัยพรซุกหน้าเข้ากับแผงอกขาวๆ ของปลัดอนันท์โดยไม่สนใจสายตาประชาชน ชาวมะขามหวานเลยแม้แต่น้อย ส่วนลำดวนที่เห็นท่าทางโอเวอร์แอ็คติ้งของ ชมัยพรเช่นนั้น หญิงสาวจึงทะลุกลางปล้องเพื่อขัดจังหวะก่อนที่ฉากเลิฟซีนจะไป ไกลกว่าเรท ท. “ตกลงใครได้ตำแหน่งเทพีมะขามหวานคะ คุณโฆษก” ยังไม่ทันที่โฆษกจะได้ประกาศอะไร ชมัยพรที่กำลังซบอกปลัดอยู่นั้นก็กรากเข้า ไปหาโฆษกแล้วแย่งไมโครโฟนมาประกาศเสียเอง “เนื่องจากว่าคุณลออได้ทำลูกโป่งที่เป็นคะแนนลอยหายไปบนท้องฟ้าหมด แล้วยังวิ่งออกจากเวทีไปจับผู้ร้าย ดังนั้นจึงถือว่าคุณลออสละสิทธิ์ และคะแนนที่ ละออได้เป็นโมฆะไป เพราะฉะนั้นจึงเหลือชาร์มมิงที่เป็นผู้เข้าประกวดคนเดียวที่ ยังเหลืออยู่ ดังนั้น ชาร์มมิงจึงขอรับตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้ด้วยความเต็มใจค่ะ” ว่าแล้วเธอก็หยิบมงกุฎมาสวมแล้วเดินส่งจูบให้กับคนดูทั่วเวที ท่ามกลางความ ตกตะึลึุงของบรรดาโฆษกและกรรมการที่เธอสามารถเนียนเอาตำแหน่้งเทพี มะขามหวานไปได้โดยละม่อม แต่ชมัยพรหารู้ไม่ว่าด้านหลังเวทีนั้นมีสายตาคู่หนึ่งแอบจ้องมองพฤติกรรมของ เธอมาตั้งแต่ต้น มันเดินไปข้างเวทีพร้อมกับหยิบมีัดโกนขนหน้าแข้งสีชมพูที่มี รอยสลักตรงใบมีดว่า “Charming” มันแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวเมื่อมันเห็นคมมีด สะท้อนแสงไฟเป็นประกายวาววาม "แม่สาวชาวกรุง... แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" -------------------------- เพิ่มตัวละครลับอีกตัว มาช่วยกันต่อเร้ว แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 11:34:03 จากคุณ : waidhaya - [ 30 เม.ย. 51 11:33:03 ]

ความคิดเห็นที่ 94 "พี่โอ่ง ๆ มีเรื่องแล้ว! " ไอ้เหน่งลูกน้องไอ้โอ่งรีบเขย่าร่างที่เมาสลึมสลือของไอ้โอ่งทันที แม้จะเมาหัวราน้ำอยู่หน้าเวทีหมอลำตั้งแต่หัวค่ำ แต่ไอ้โอ่งก็ยังระลึกอยู่เสมอว่าน้าสาวคนสวย "ละออ" ขึ้นเวทีประกวดสาวงามกับเขาด้วย "มรึงมีอะไรว่ะไอ้เหน่ง หมอลำจะโชว์กระโปรงสั้นอีกเหรอว่ะ" ด้วยฤทธิ์เหล้าขาวและวัยที่ยังไม่ถึง 18 ปี ทำให้ไอ้โอ่งคออ่อนกว่าใคร ๆ ในบรรดาพรรคพวก แถมหัวสมองนึกถึงแต่ความงามของหางเครื่องหมอลำอยู่ตลอด "เปล่าลูกพี่ หมอลำนะ เขาโชว์กระโปรงสั้น ๆ ตลอดกาล แต่ที่ผมมาปลุกลูกพี่ ก็เพราะว่าที่เวทีประกวดสาวงามมีเรื่องกัน" ไอ้เหน่งรีบรายงานข่าวด่วนแก่ลูกพี่ทันที เมื่อได้ยินว่ามีเรื่อง ไอ้โอ่งก็ตาสว่างทันที "เรื่องอะไรว่ะ ไหนบอกข้ามาสิ" และอาการมึนเมาก็หายไปด้วยหัวใจที่คึกกับสิ่งที่ได้ยิน "ก็พวกไม่หวังดีนะพี่ มันเอาใบมีดโกนกรีดชุดพี่ละออของพี่" ไอ้เหน่งรายงานไปตามสายข่าวที่บอกเล่าต่อ ๆ กันมา ไอ้โอ่งลุกขึ้นทันที "เฮ้ย! ไม่ได้การณ์แล้ว่ะ พวกเอ็งไปกับข้า มันเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับไอ้โอ่งหลานกำนันเหรอ มรึงเละแน่งานนี้!!!!!" แม้จะล้มลุกคลุกคลาน แต่ไอ้โอ่งก็ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายน้าสาวจอมเฮี้ยวแน่นอน และไอ้โอ่งก็มักจะทำตัวเป็นบอดี้การ์ดคอยสู้รบเคียงข้างน้าสาวอยู่เสมอ "ลูกพี่เดินระวัง ๆ หน่อยเดี๋ยวก็ได้ตกคลองแหละ" แม้จะเป็นลูกน้อง แต่ความห่วงใยมีให้ลูกพี่เสมอ "เออน่า" ไอ้โอ่งพูดยังไม่ทันจบก็ทำท่าจะล้ม โดยที่มีไอ้เหน่งวิ่งมาประคองเอาไว้ ส่วนลูกสมุนในวงเหล้าสามสี่คนก็เดินตามหลังมาติด ๆ ไม่พอแค่นั้นก็ยังถือขวดเหล้าขาวกรอกปากมาตลอดทาง "ผมยังพูดไม่ทันขาดคำเลย ลูกพี่ก็จะล้มเสียแล้ว" ไอ้เหน่งต่อว่าลูกพี่ทันที "ขอข้าอ้วกก่อนว่ะ  ไม่ไหวแล้วเว้ย!" พูดจบไอ้โอ่งก็อ้วกออกมาอย่างเร็ว ทำให้ลูกสมุนต่างก็รีบหลบมุมกันทันที เพราะเกรงว่าจะโดนลูกพี่อ้วกใส่ เมื่ออ้วกเสร็จ ไอ้โอ่งก็เอาผ้าขาวม้าลายสก๊อตเช็ดหน้าเช็ดตาให้สะอาดสะอ้าน แม้อายุจะเพียงน้อยนิด แต่เรื่องใจนักเลงมีไม่น้อยกว่าน้าสาว ด้วยสายเลือดที่แข็งแกร่งและถูกสอนมาให้ดูแลกันและกัน ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ถ้าหากรู้ว่าละออน้าสาวคนสวยมีเรื่องกับใคร ไอ้โอ่งมักจะไปร่วมแจมด้วยทุกที "น้าละออ รอไอ้โอ่งด้วย" ไม่พอแค่นั้นมันก็ยังแหกปากร้องเรียกหาน้าสาวไปตลอดทาง โดยที่มีลูกน้องช่วยกันพยุงมันไปด้วย (มาช่วยต่อให้อีกค่ะ ^ _ ^) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 11:47:08 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 11:43:45 จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 11:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 95 อ่า แนะนำว่าเราควรชะลอการเพิ่มตัวละครนะครับ เพราะมีมากไปเดี๋ยวเรื่องคุมยาก มาใช้ตัวละครที่เปิดออกมาแล้วให้คุ้มแล้วกัน แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 12:30:39 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 12:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 96 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 16:41:34 จากคุณ : มะแวง - [ 30 เม.ย. 51 15:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ฮามาก ผมไปแก้ให้ใน คคห. 50 แล้วนะครับว่าชมัยพรโทรเรียกมาด้วยเพื่อจัดสถานการณ์นี้โดยเฉพาะ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 15:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ต่อค่ะ ต่อ -------------------------------------------------------------- ระหว่างเจ้าโอ่งเดินทางมาร่วมวง บนเวทีประกวดก็ยังคงเต็มไปด้วยบรรยากาศชวนพิศวงงงงวย ขณะที่ชมัยพรกำลังเดินร่อนไปทั่วเวทีโบกไม้โบกมือและส่งจูบให้แก่ประชาชนทั้งหลายที่ยืนอ้าปากค้างอยู่ด้านล่างกับผลการโหวต เอ๊ย ผลการประกวดที่พลิกล็อกขนานใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ "เธอแน่ใจแล้วเหรอว่า เธอสมควรได้ตำแหน่งนี้น่ะ" เสียงประกาศก้องจากด้านล่างของเวทีทำให้สาวไฮโซตกใจสะดุดร่องกระดานปูเวทีคะมำไปข้างหน้า โชคดีที่ไม่ล้มเพราะลุงมัคทายกรับไว้ทัน แต่ต้องรีบปล่อยมือเพราะฤทธิ์กลิ่น poison มหาประลัย ชมัยพรเลยได้ลงไปนอนวัดพื้นจริง ๆ ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษและความกลัวว่า งานเทศกาลบ้านมะขามหวานจะเละเป็นโจ๊กด้วยเสียงกรี๊ดที่อาจอัพเกรดให้มีความรุนแรงเทียบเท่าพายุแคทรีนา ปลัดอนันต์จึงรีบวิ่งขึ้นไปประคองแฟนสาวและรีบอุดปากเธอเอาไว้ก่อนที่หายนะจะเกิดขึ้น เมื่อโงหัวขึ้นมาได้ ชมัยพร โงรับอรุณก็พบว่า เจ้าของเสียงประท้วงที่กำลังเดินตรงขึ้นมาบนเวทีท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่จับจ้องตรงมาแทบเป็นตาเดียว คือ หญิงสาวในเสื้อเชิ้ตพับแขน ผ้าซิ่นยาวที่ถูกปรับให้ร่นสั้นขึ้นเพื่อให้เคลื่อนไหวได้อย่างทะมัดทะแมง และรองเท้าผ้าใบคอนเวิร์ส ซึ่งเข้ากับผู้สวมใส่เป็นอย่างดีราวกับเป็นเสื้อผ้าในสไตล์มิกซ์แอนด์แมทช์ (ไม่รู้เข้ากันได้ไง แต่เชื่อ ๆ หน่อยก็แล้วกัน) "ละออ..." ปลัดหนุ่มพึมพำ แท้จริงแล้ว เธอทำเป็นวิ่งออกไปตามหาผู้ต้องสงสัย แต่ได้ย้อนกลับมาสังเกตและซุ่มดูคนร้ายที่คิดไว่ไม่น่าจะหนีไปไกลนัก แล้วก็ใช่อย่างที่คิดจริง ๆ "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย" ชายหนุ่มถามตามประสาพระเอกที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรกับเขาสักอย่างถึงจะเรียนมาสูงก็ตาม ดวงตาคมของเจ้าของชื่อตวัดมองเขาแวบหนึ่ง ใบหน้านวลใสปราศจากรอยยิ้ม ส่วนน้ำเสียงที่เธอใช้เอ่ยกับเขาก็แห้งแล้งจนน่าใจหาย "ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันก็แค่อยากขึ้นมาแสดงความยินดีกับนางงามมะขามหวานคนใหม่ แล้วก็อยากถามอะไรสักคำเท่านั้นแหละ" ชมัยพรที่ตะกายลุกขึ้นมาได้แล้วสะดุ้งน้อย ๆ แต่กระนั้นเธอก็ยังเชิดหน้าใส่ และยิ้มเหยียดให้อีกฝ่ายเป็นการกลบเกลื่อนพิรุธ พร้อมคว้าไมโครโฟนจากมือมัคทายกส่งให้ "ขอบใจนะยะ... อยากถามอะไรก็ถามมาซิ" ละออยิ้มหวาน หากแววตาเป็นประกายที่ชวนให้คนมองเย็นยะเยือกลงไปถึงไขสันหลัง "ได้ชัยชนะมาด้วยการโกงคนอื่นนี่ภูมิใจมากใช่มั้ยคะ คุณชมัยพร" คำถามที่ถูกขยายผ่านเครื่องขยายเสียงดังไปทั่วลานเรียกเสียงฮือฮาจากทุกคนตั้งแต่ท่านนายอำเภอไปจนถึงคุณยายที่กำลังตะบันหมาก "แก..." สาวชาวกรุงกรี๊ดไม่ออก "นี่แกกล่าวหาฉันว่าเป็นคนกรีดสไบของแกใช่มั้ย" จากนั้นเธอก็งัดไม้ตายเป็นมารยาหมายเลข 52 ในบรรดาร้อยเล่มเกวียนออกมาใช้ด้วยการโผเข้ากอดปลัดหนุ่ม เบะปาก ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ "นันต์ ดูสิคะ... ละออแพ้เพราะสละสิทธิ์เองแท้ ๆ แต่ก็ยังมาใส่ความชามมิ่ง ว่าชามมิ่งโกง" ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ละออรู้สึกร้อนวูบขึ้นมาในอกอย่างบอกไม่ถูก ทำเสียงฮึอย่างหมั่นไส้ "นันต์ ดู ดู๊ ดู ดูมัน... เอ๊ย... เธอทำสิคะ" ชมัยพรชี้นิ้วใส่คู่กรณี ตั้งท่าจะกระทืบเท้า แต่อดใจไว้ได้เพราะกลัวจะเหยียบใส่เท้าปลัด แล้วจะไม่มีพวก "แกมีหลักฐานอะไรมาปรักปรำฉัน" "นั่นสิ" อนันต์เอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรก ถึงจะเอาใจเข้าข้างสาวบ้านนาคนสวยมากกว่า แต่ในเมื่อเขาเป็นปลัด เป็นข้าราชการฝ่ายปกครองก็ต้องฟังความทั้งสองฝ่าย "คุณมีหลักฐานอะไรมาแสดงว่าชามมิ่งเป็นคนทำเรื่องร้ายกาจ ขี้โกง และเล่นสกปรกอย่างน่ารังเกียจแบบนั้น" เขาสำทับ โดยไม่รู้เลยว่าข้อความแต่ละคำกำลังจะทำให้คนข้างตัวแทบกระอักเลือดอยู่แล้ว "มีแน่ คนอย่างนังละออ นักเลงพอ ไม่กล่าวหาใครพล่อย ๆ อยู่แล้ว" สิ่งที่วางอยู่ในห่อทิชชูที่ลูกสาวกำนันคนเก่งยื่นมาให้ดูทำให้ชายหนุ่มถึงกับอึ้ง หันไปมองหน้าสาวเรโซแนนซ์ที่ยึดเขาเป็นที่พึ่งด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม ถึงเป็นหลักฐานชิ้นเดียว แต่มันก็เป็นหลักฐานที่มัดตัวคนร้ายได้หนักแน่นอย่างยิ่ง เพราะมันคือ ใบมีดโกนที่ห้างแฮรอดส์ทำขึ้นมาเป็นพิเศษเพียง 100 ชุดในโลกเท่านั้น (ส่วนจะโอกาสไหนก็ช่างหัวมันเถอะ) โดยจะสลักชื่อผู้ซื้อเอาไว้ให้เป็นที่ระลึก และเขาจำได้ว่า เขาเป็นคนพาเธอไปซื้อเอง เพราะทนการรบเร้าไม่ได้ นอกจากนี้ คำว่า Charming รูปแบบเฉพาะบนมีดโกนเป็นสิ่งบ่งชี้ถึงเจ้าของได้ดีที่สุด และชนิดที่ดิ้นไม่หลุด อาการนิ่งคิดของอนันต์ทำให้ชมัยพรร้อนตัว แต่ไม่ทันร้องกรี๊ดดดดดดออกมาให้สมใจก็ถูกชายหนุ่มเอามืออุดปากไว้เป็นคำรบสอง "เป็นไปได้ไหมว่า จะมีคนขโมยเขาของของชามมิ่งออกมาใช้แกล้งคุณ เพื่อที่จะโยนความผิดให้ชามมิ่ง" เปล่านะ เขาไม่ได้เข้าข้างคนที่(จำใจ)พามาจากกรุงเทพฯ ด้วยกัน แต่ถามเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรมต่างหาก ละออได้ยินคำถามนั้นแล้วถึงกับสะอึก ยิ่งเห็นยัยชามตราไก่ผู้ร้ายปากแข็งกระแซะเข้าชิดอีตาปลัดงี่เง่าที่ดูจะหูเบาหลงเชื่อแฟนจนโงหัวไม่ขึ้นก็ยิ่งขุ่นใจ โกรธก็พอว่า แต่ทำไมต้องอยากร้องไห้ด้วยนะเนี่ย... ไม่เข้าใจตัวเองเลย ก่อนที่เธอจะคิดคำตอบอะไรโต้เขาออกไปได้ ก็มีเสียงทุ้มนุ่มของใครคนหนึ่งแว่วมาจากด้านหลัง และตอบคำถามนั้นแทนเธอ "คงจะเป็นไปไม่ได้หรอกครับ คุณอนันต์" สารวัตรไชโยที่ปลอมตัวเป็นคนขายหอยทอดแทรกซึมอยู่ในงานวัด และกลับมาจากการไล่ตามหาตัวคนร้ายในคดีกรีดสไบตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เดินขึ้นเวทีมายืนเคียงข้างละออ "ละออไม่ได้ปรักปรำคุณชมัยพรหรอกครับ... เพราะความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น และผมก็ขอเอาชื่อคุณปู่ของผมเป็นประกันได้เลย" นายตำรวจหนุ่มกระตุกยิ้มโชว์เขี้ยวเสน่ห์แวบหนึ่ง แล้วมองนางงามบ้านมะขามหวานผู้ถูกกล่าวหาว่าปล้นชัยชนะด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "ก่อนหน้าที่ละออกับคุณชมัยพรจะขึ้นประกวด นางงามและคนที่มาช่วยแต่งตัวทั้งหมดถูกพลังงานเสียงลึกลับที่แหลมสูงมากโจมตีจนสลบ จึงไม่มีใครที่มีสติหรืออยู่ในสภาพที่จะรื้อค้นของของคุณชมัยพรออกมาได้... อย่าลืมสิครับว่า ก่อนที่ผมจะปลอมตัวออกไปตรวตราความเรียบร้อยในงาน ผมเป็นคนเข้าไปดูที่เกิดเหตุด้วยตนเองและเป็นคนเสนอให้ละออกับคุณชมัยพรที่เหลือกันอยู่สองคนขึ้นประกวด" "นอกจากนี้ ระหว่างที่อยู่บนเวที มีการเดินโชว์ตัว พวกเราทุกคนที่ดูการประกวดย่อมเป็นพยานได้ว่า ชุดของละออยังอยู่ในสภาพปกติดี จนกระทั่งช่วงจากรับลูกโป่งครั้งสุดท้าย ก่อนปลัดอนันต์มาตัดสินนั่นละ ถึงมีปัญหาเกิดขึ้นกับชุดของเธอ" "หล่อนกรีดชุดของหล่อนเองไม่ได้หรือไง" ชมัยพรระล่ำระลักแย้งออกมาเพื่อทำลายความน่าเชื่อถือของข้อสันนิษฐานของอีกฝ่าย ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ในคราบคนขายหอยทอดส่ายหน้าช้า ๆ อย่างใจเย็น นึกสมเพชกับความพยายามปัดสวะให้พ้นตัวของสาวที่สวยแต่รูปตรงหน้า แต่พูดอย่างไรความผิดที่รู้แก่ใจก็ทำให้เธอเผลอพูดเข้าตัวไปเสียหมด "ยากครับ จุดที่สไบขาดเป็นจุดที่เราไม่สามารถเอื้อมมืออ้อมหลังเอามีดไปกรีดได้ และถึงกรีดเองได้ รอยกรีดก็คงจะไม่ยาวถึงขนาดที่เป็นอยู่แบบนี้ สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุด คือ เกิดจากฝีมือของคนอื่นเท่านั้น" สารวัตรไชโยจ้องหน้าชมัยพรเขม็ง "บนเวทีมีพวกคุณอยู่กันแค่สองคน ไม่มีไอ้ปื๊ดที่ไหนขึ้นลงระหว่างการประกวด คนที่อยู่ใกล้ตัวละออมากที่สุดและน่าสงสัยที่สุด ไม่ใช่ไอ้ปื๊ด แต่เป็นคุณนั่นแหละ คุณชมัยพร!!" --------------------------------------------------------------- ขออนุญาตยาวหน่อยนะคะ สารวัตรออกโรงแล้ว  ใครจะต่อว่ายังไงเชิญได้เลยค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 18:18:37 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 17:48:49 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 30 เม.ย. 51 15:56:40 ]

ความคิดเห็นที่ 99 โพสต์ชนกัน แต่ event ของคุณปิยะรักษ์น่าจะมาก่อนของคุณมะแวง เอาเป็นว่าคุณมะแวงช่วยย้ายเนื้อเรื่องท่อนนั้นลงมาโพสต์ข้างล่างแล้วแก้ให้เป็นชมัยพรอับอายที่ถูกจับได้ จึงใช้กำลังลากปลัดไปปล้ำดีไหมครับ ง่าแล้วชมัยพรนุ่งชุด John Galliano เน้อ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 16:10:44 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 16:07:56 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 15:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 100 อ้าว อิๆ มาต่อใหม่ค่ะ แม้ว่าชมัยพรจะจนด้วยหลักฐานจนปฏิเสธไม่ได้ แต่เธอก็จำเป็นต้องเถียง " ชามถูกใส่ร้ายค่ะพี่นันต์ จริงๆนะคะ คนพวกนี้น่ะรวมหัวกันใส่ร้าย สารวัตรกล้าดียังไงเนี่ย รู้มั้ย ชามลูกใคร รู้มั้ย" สารวัตรไม่สนใจคำแก้ตัว "คุณละออจะเอาเรื่องมั้ยครับ " ละออหันไปมองชมัยพรซึ่งเกาะแขนปลัดอยู่ไม่ห่าง "ไม่หรอกค่ะ นางเอกถูกเขารังแกเป็นธรรมชาติค่ะ  ละออรับได้อยู่แล้ว ขอบคุณมากค่ะสารวัตรไชโย คุณเป็นคนดีจริงๆ " ละออยิ้มให้สารวัตรอย่างจริงใจ "ขอตัวนะคะ" แล้วละออก็เดินจากไปโดยไม่เหลียวมามองปลัดอนันต์อีก ปลัดอนันต์ทอดสายตาไปในความมืด ไม่มีแม้แต่เสียงหรีดหริ่งเรไรมาเป็นเอฟเฟ็กต์  เขาก็แทบไม่มีกำลังจะก้าวเดินต่อ "นันต์คะ พักผ่อนก่อนเถอะค่ะ คุณเหนื่อยมากแล้วนะ" ชมัยพรเอาหน้าซุกที่หน้าอกขาวๆของเขาอีกเป็นครั้งที่สี่ พระเอกยังคงนิ่งอยู่ในภวังค์ "อืม งั้นเดี๋ยวชามไปส่งนันต์ที่บ้านดีกว่า ขึ้นรถเถอะค่ะ" เขายังนิ่ง "ขึ้นสิคะ" นิ่งอีก "เอ๊ะ ยังไงเนี่ย หมั่นไส้จริง" ในที่สุดชมัยพรก็ทนไม่ได้จำต้องแสดงความแข็งแรงของเธอออกให้ประชาชนได้เห็น ด้วยการลากอนันต์ขึ้นรถ เธอถลกกระโปรงขึ้นเผยให้เห็นกล้ามเนื้อต้นขาเป็นมัดๆ ล็อคคออนันต์และแทบจะอุ้มเขาไปถึงรถ กล้ามของเธอเป็นมัดๆทีเดียว ไม่ใช่เฉพาะความแข็งแรงของปอดและหลอดเสียงเท่านั้น แม้ชมัยพรจะเป็นสาวกรุงไม่ต้องตักน้ำขุดดินถางหญ้า แต่เธอก็เป็นสมาชิกฟิตเนสถึงสามสี่แห่ง ละออได้คู่ต่อสู้ที่สมกันจริงๆ รถเบ๊นซ์ราคาสามล้านแปดไม่ได้ตรงกลับไปที่บ้านพักปลัดอย่างที่ชมัยพรบอก แต่มันตรงไปที่บ้านของเธอเอง เมื่อรถยนต์จอดนิ่งสนิท แววตาของเธอก็กลับหวานซึ้งเป็นประกาย  เธอลากเขาเข้ามาในบ้านจนได้ แน่นอนว่าที่บ้านของเธอเตรียมเหล้าไว้เป็นลังๆแล้วเรียบร้อย "ดื่มสิคะ นันต์ จะได้สบายใจ"ชมัยพรยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ "ดื่มอีกค่ะด่าลิ้ง"  "น้าน เก่งจัง" อนันต์ยกเหล้าซดขวดแล้วขวดเล่า พร้อมกับตัดพ้อ"ทำไมนะ ทำไม ตำรวจคนนั้นมันมีดีตรงไหน แค่ยินดีรับใช้ประชาชนน่ะเหรอ แหม สเป๊ค" เขาหันมามองใบหน้าของชมัยพรอีกครั้ง แต่ด้วยฤทธิ์อัลกอฮอล์ ภาพหญิงสาวที่ปรากฏเบื้องหน้าของเขาจึงกลับกลายเป็นอีกคนหนึ่ง "ละออ ละออ " เขาเอื้อมมือแตะใบหน้าของชมัยพร ชมัยพรรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่แผนการก็จำต้องดำเนินต่อไป "นันต์เมามากแล้วนะคะ ไปนอนก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวชามจะเอาผ้ามาเช็ดตัวให้" ชมัยพรลากเขาขึ้นไปนอนบนเตียง ปลดกระดุมออกทีละเม็ด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อขาวๆเป็นมัดๆ อนันต์ยังคงเมาไม่ได้สติ และแล้วเธอก็เริ่มจะรูดซิปกางเกง ครื่ดดดด "โอ๊ะ ตายละ ซิปติด ทำไงดีเนี่ย " ในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ชมัยพรตัดสินใจใช้แขนที่ทรงพลังของเธอต่อสู้กับซิป ควากกกก "อ๊ากกกกกกก" เสียงอนันต์ดังลั่นบ้าน ชมัยพรรีบคว้าผ้าขนหนูมาพันทับชุด John Gallianoได้ทันท่วงที และก็เป็นไปตามที่เธอคาด อนันต์ตาโพลง หายเมาเป็นปลิดทิ้ง "นี่ผมมาอยู่ที่ไหนเนี่ย " เขามองไปรอบๆ ชมัยพรสะอื้นฮักๆๆ  "นันต์คะ นันต์จำไม่ได้เลยเหรอ ฮือๆๆๆ หมดกันแล้ว หมดกัน นันต์ต้องรับผิดชอบนะคะ" "เรื่องอะไรกันเนี่ย  อูย ซี้ดดดดด เจ็บ" ทันใดนั้น ก็มีเสียงเปิดประตูดังผลัวะ แม่พิมพิกาของชมัยพรนั่นเอง เธอยืนตกตะลึงอยู่ที่ประตู และเปล่งเสียงดังแปดหลอดไม่แพ้ลูกสาว "กรี๊ดๆๆๆ ตายแล้ว ยายชาม ทำไมเป็นอย่างนี้เนี่ย นี่พ่อนันต์ต้องรับผิดชอบลูกสาวชั้นนะ ยับเยินหมดแล้ว นางงามของแม่" "ผม เอ่อ ผมไม่ โอย เจ็บ" "ตอบมาก่อน จะรับผิดชอบมั้ย จับได้คาหนังคาเขาเลยคราวนี้" นางพิมพิกาคาดคั้น "เอ่อ ครับ แต่ตอนนี้ผมขอไปรักษาตัวก่อน" อนันต์วิ่งตัวงอไปที่รถ แล้วขับออกไปทันที ชมัยพรหันมาขยิบตากับแม่ของเธอ "เรียบร้อยค่ะแม่ คราวนี้เสร็จเราแน่" "แม่เตรียมสั่งซื้อพวกมะยม มะดัน ไว้แล้วนะลูกชาม เดี๋ยวซีนหน้าได้ใช้แน่ รับรองไม่มีขาดตลาด คริคริ " "แหม คุณแม่เก่งจริงๆ เหมือนลูกไม่มีผิดเลยค่ะ " สองแม่ลูกหัวเราะกันคิกคักอย่างสนุกสนาน แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 17:41:03 จากคุณ : มะแวง - [ 30 เม.ย. 51 16:40:53 ]

ความคิดเห็นที่ 101 อ้าว!อย่างงี้ก็ไม่ต้องพึ่ง ว่านรากราคะ แล้วสิ จะได้เรียกพ่อรพินทร์กลับมาฮิๆ จากคุณ : Error Code 692 - [ 30 เม.ย. 51 17:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ตัดกลับมาที่งานวัด ขณะทุกคนกำลังงุนงง มรรคทายกเฉลิมก็ถามขึ้นไมค์ว่า "ตกลงใครชนะกันครับเนี่ย" พวกชาวบ้านเหลียวมองกันก็ไม่มีใครบอกได้ เพราะตอนนั้นกำลังมึนที่ถูกเรโซแนนท์ของชมัยพรโจมตีไปหลายระลอก "แม้การตัดสินจะยังไม่รู้ผล แต่การแข่งขันต้องมีผู้ชนะ เราจะทำอย่างไรดี" มรรคทายกถามความเห็น นายอำเภอผดุงเดชที่อยู่ตรงนั้นด้วยเห็นว่าตนเป็นคนเดียวที่มีอำนาจเปลี่ยนกฏเพื่อทางออกที่ดีแก่ทุกฝ่าย จึงขึ้นไปประกาศว่า "เอาอย่างนี้แล้วกันครับ อีกไม่กี่วันตำบลมะขามหวานจะจัดงานแข่งวิ่งควายขึ้นเป็นอีเวนท์ต่อเนื่อง และเนื่องจากผมเห็นว่าคุณสมบัติข้อหนึ่งของสาวงามในตำบลเรานั้นคือจะต้องรักสัตว์และดูแลสัตว์ได้ดี ดังนั้นผมจึงขอเสนอให้เปลี่ยนงานแข่งวิ่งควายในเป็นงานรีแมทซ์ศึกชิงนางงามมะขามหวานไปด้วยพร้อมกัน โดยให้นางงามทุกคนที่ตกรอบในวันนี้ให้แต่งตัวสวยๆแล้วขี่ควายมาคนละตัว ควายของคนไหนวิ่งชนะโดยคนขี่ไม่หลุดตกไปก่อน คนนั้นก็จะได้เป็นนางงาม ดีไหมครับ" กติกานี้นายอำเภอกำหนดขึ้นโดยจงใจเข้าข้างละออเพราะรู้ว่าละออมีคาวีเป็นควายดีที่สุดในหมู่บ้าน ประกอบกับถ้าไม่มีเหตุการณ์วุ่นวายให้ลูกโป่งหลุดมือ หรือเสื้อขาดกลางงาน ละออก็คงได้เป็นนางงามมะขามหวานไปแล้ว พวกชาวบ้านต่างเข้าใจเจตนาของนายอำเภอผดุงเดชจึงพากันโห่ร้องสนับสนุน หารู้ไม่ว่าในเงามืดนั้น ชมัยพรและแม่ที่พึ่งมาจากกรุงเทพฯหมาดๆได้เตรียน American Bison ชื่อเจ้า Alexander ไว้ประกวดแล้ว... แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 17:16:01 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 17:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 103 เอ่อ ผมว่าว่านรากราคะยังเก็บเป็นอาวุธลับได้ครับ คือถ้าปลัดไม่ยอมให้แบลคแมล์หรือมีเหตุการณ์ให้ความจริงเผยออกมา พวกนางอิจฉายังใช้ว่านนี้ทำให้ปลัดหลงมัวเมาได้ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 17:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ตามมาขำค่ะ เมื่อยแก้มจัง จากคุณ : แม่ของObst (obst) - [ 30 เม.ย. 51 17:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ว่านรากราคะเอาไว้ใช้ตอนที่นางอิจฉาไปจ้างผู้ร้ายไปฉุด/มอมยาจะปล้ำนางเอกก็ได้ค่ะ แต่ตอนหลังตัวอิจฉาดันกินเข้าไปเลยโดนซะเอง เป็นอีกตอนที่นิยายน้ำเน่ามักจะมีเสมอค่ะ จากคุณ : มะแวง (มะแวง) - [ 30 เม.ย. 51 18:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ตามมาอ่านด้วยคน ฮากระจายมากๆ โหวตค่ะ จากคุณ : beemanufan - [ 30 เม.ย. 51 18:27:43 ]

ความคิดเห็นที่ 107 มาเปรียบมวยคู่ต่อไปให้ เริ่มจาก Alexsander - American bison สัดส่วน สูงสองเมตร หนักหนึ่งตัน เอ่อ - -" ใน Wiki เขาว่า พฤติกรรมโฮโม เป็นเรื่องปกติของควายพันธุ์นี้ มันจะทำให้ฉากวิ่งควายของเราเปลี่ยนไปไหมนี่ เอ้ารูป จากคุณ : Deckard - [ 30 เม.ย. 51 18:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ที่มา : www.vvetalk.com/.../index.php?t1088.html +Wikipedia ควายไทย (ควายปลัก) ควายไทยเป็นประเภทควายปลัก เป็นสัตว์ใช้แรงงาน มีลักษณะรูปร่างล่ำสัน ขนสีเทาดำ หรือ สีเทาเข้ม เขาโค้งเป็นวงกว้าง มีขนสีขาวรูปตัววี V ( Chevron ) ที่คอ เท้าทั้งสี่ข้างด่าง ชอบนอนแช่ปลักโคลน มีความแข็งแรง อดทน น้ำหนักตัวโดยเฉลี่ย 520-560 เอารูปคาวีมาฝากจะได้เปรียบมวยได้ถูก แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:54:34 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 18:47:22 จากคุณ : Error Code 692 - [ 30 เม.ย. 51 18:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 109 คู่แข่ง คาวี - ควายไทยแท้ ส่วนสัด - สูงเมตรแปดสิบ น้ำหนัก เจ็ดร้อยโล (ปกติควายเลี้ยงหนักสูงสุดประมาณหกร้อย แต่เพื่อไม่ให้ห่างคู่แข่งมากนัก เลยเพิ่มให้อีกร้อยโล) ปล คาวี มันจะรู้ไหมนี่ว่า นอกจากชื่อมันจะแปลว่า วัวตัวเมียแล้ว คู่แข่งขันของมันยังอาจเป็นเกย์อีก (ถ้าแนวเรื่องเปลี่ยนไป หนูไม่รับผิดชอบนะ อิอิ) เกือบลืมรูป แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 18:48:43 จากคุณ : Deckard - [ 30 เม.ย. 51 18:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เกือบลืมอีกหน รูปและข้อมูลข้างบน มั่วเอาโดยอิงจากวิกีทั้งหมดเลยนะจ๊ะ ปล อีกหน รูปของคุณ Error Code 692 เขาสวยกว่า เอาเป็นว่า คาวีเป็นตัวนั้นละอัน เขาใหญ่ดี ชอบ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 18:54:39 จากคุณ : Deckard - [ 30 เม.ย. 51 18:44:42 ]

ความคิดเห็นที่ 111 เรื่องที่ชมัยพรมอมเหล้าปลัดและพยายามปลุกปล้ำ แต่ไม่สำเร็จเพราะรูดซิปแรงไป (-__-") รวมทั้งที่พิมพิกาซุ่มอยู่นอกบ้านเตรียมเข้ามาแบลคเมล์ปลัดโดยเฉพาะนั้นได้อยู่ในการแอบดูของโอ่ง, หลานชายที่อายุไม่ห่างกันมากของละออ (โอ่งเป็นลูกของลูกพี่ชายกำนันอำนาจที่เสียชีวิตหมดไปแล้ว จึงมาอยู่บ้านกำนันด้วย ...เอาอย่างนี้ก็แล้วกันนะ จะได้ไม่งง) คือโอ่งนั้นพอได้ข่าวว่าน้าสาวถูกคนแกล้งก็จะไปช่วย แต่ด้วยความเมาจึงเดินเลยไปถึงบ้านของปลัด (เป็นบ้านพักข้าราชการ อยู่ใกล้ๆบ้านนายอำเภอ) แล้วได้ยินเสียงปลาโลมาของชมัยพรจนหายเมา จึงมาแอบดูและพบเหตุการณ์ทั้งหมด เขาคิดในใจว่าเรื่องที่ชมัยพรต้องการแบลคเมล์ปลัดนี้ ดูๆก็น่าสงสารปลัดอยู่เหมือนกัน แต่ได้ข่าวว่าน้าสาวของตนไม่ถูกกับพวกคนเมืองพวกนี้จึงไม่คิดช่วย ขณะเดียวกันละออนั้นหลังจากงอนปลัดกลับมาบ้านแล้ว ก็ยังงอนไม่หายที่ปลัดพูดเข้าข้างชมัยพรที่มาแกล้งตน อย่างไรก็ตามเธอพบว่าไม่อาจหยุดคิดถึงปลัดได้ด้วยเหตุผลที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ เมื่อเธอคิดถึงตอนที่เขาเอาลูกโป่งมาให้เธอ และเสื้อมาคลุมให้เธอก็เผลอเคลิบเคลิ้ม แต่นึกได้ว่าเราต้องหมั่นไส้เขาสิถึงจะถูก จึงกลับไปนั่งงอนใหม่ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 20:28:55 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 20:27:11 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เอ ตกลงจะไปมอมปลัดที่บ้านใครกันแน่ล่ะนี่ โอย ขำจริงๆ (ยังลุ้นสารวัตรอยู่ พระรองมักเป็นคนดีที่สาวๆ หลงใหลเสมอ) ไบซันเป็นเกย์ สงสัยงานนี้ยิ่งฮาเข้าไปอีก ฮ่าๆ จากคุณ : scottie - [ 30 เม.ย. 51 20:40:30 ]

ความคิดเห็นที่ 113 คือชมัยพรไม่น่าจะมีบ้านอยู่แถวนี้อะครับ เลยแก้เป็นบ้านปลัดที่อยู่ด้วยกัน จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 20:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ปรึกษาหน่อยว่าจะอัพเกรดลำดวนขึ้นมาเป็นนางรองคู่กับสารวัตรไชโยไหม เผื่อหลังจากแห้วจากนางเอกแล้วแกจะได้ไม่เสียใจมาก + เข้าลอคนิยายแนวนี้ มีหลายๆคู่ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 20:46:23 ]

ความคิดเห็นที่ 115 คุณเชษฐาค่ะ ตอนแรกยีนส์ก็นึกว่าชมัยพรจะเป็นนางร้ายที่คู่กับสารวัตรเสียอีกค่ะ ฮ่า ๆๆๆ ยีนส์ก็เลยสร้างลำดวนขึ้นมา เพือให้เป็นสาวดามใจไอ้เรืองโดยเฉพาะค่ะ ..555 แต่ถ้าคุณเชษฐาเห็นว่าลำดวนบทบาทดี เหมาะที่จะเป็นนางเอกรอง ยีนส์ในฐานะคนสร้างตัวละครคนนี้ ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ ...^_^ จากคุณ : roslita - [ 30 เม.ย. 51 21:08:46 ]

ความคิดเห็นที่ 116 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 22:45:34 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:50:13 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:47:43 จากคุณ : waidhaya - [ 30 เม.ย. 51 21:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 117 อ้าวเหรอ ผมไม่รู้ครับ คิดว่าพระรองก็ต้องมีนางรอง นางอิจฉาก็ต้องมีตัวร้าย ทำนองนี้ (แปลว่าชมัยพรคู่กับไอ้เรือง? ...เออ ก็เหมาะกันดีนะ -__-") ตอนนี้ยังไม่ strict แล้วกันครับ ค่อยๆพัฒนาแคแรตเตอร์แล้วปล่อยไปตามความเหมาะสมของบทดีกว่า ป.ล. เรียกผมปั๊บก็ได้ครับ ^__^ แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:36:04 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 21:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เอามาจาก www.vintagedepotdirect.com แข่งวิ่งควายมันร้อนก็เลยเอาหมวกมาให้ คุณลูกชาร์มิ่งขา กับ คุณแม่ใส่ ไม่งั้นผิวจะเสีย เลือกกันตามสบาย แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:34:45 จากคุณ : Error Code 692 - [ 30 เม.ย. 51 21:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ^ ^ ^ คุณ Error Code 692 ท่าจะเก่งเรื่องแฟร์ชัน ...แต่หมวกวิคตอเรียนนี่ได้ใจผมได้เต็มๆ!! 555 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:38:46 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 21:37:31 จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 21:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 120 เดี๋ยวถึง คคห.ที่ 150 แล้วผมจะตั้งกระทู้ใหม่ให้นะครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 30 เม.ย. 51 21:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างถึงนิยายร่วมด้วยช่วยกันแต่งเมื่อนานมาแล้ว ในที่สุดก็มีโอกาสเกาะกระทู้กับเขาเสียที ^^ จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 30 เม.ย. 51 22:24:11 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ก่อนถึงอีเว้นท์วิ่งควาย ขอเอาใจแม่ยกคนเชียร์ทั่นสารวัตรก่อนนิดนึงนะคะ ---------------------------------------------------------------------- เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ลานกว้างที่เตรียมไว้สำหรับการแข่งขันวิ่งควายของบ้านมะขามหวานปีนี้ดูคึกคักยิ่งกว่าทุกปี ด้วยมีสีสันเป็นพิเศษจากการรวมเอาการประกวดนางงามมะขามหวานที่ล่มไปอย่างไม่เป็นท่าเมื่อคืนนี้มารวมอยู่ด้วย นอกจากในเพิงที่ทำการชั่วคราวสำหรับรับลงทะเบียนควายนักกีฬาที่มาร่วมแข่งขันวิ่งควายที่มีเจ้าของนำสัตว์เลี้ยงคู่ชีพฝีเท้าดีมาร่วมประลองแล้ว เพิงข้าง ๆ ที่รับสมัครผู้เข้าประกวดธิดาควาย ไม่สิ "ธิดามะขามหวานขวัญใจงานประเพณีวิ่งควาย" (ชื่อยาวจิ๊บ) ที่นายอำเภอผดุงเดชมีบัญชาให้ตัดป้ายโฟมใส่เพิ่มเข้าไปจากชื่องานเดิมก็มีคนหนาแน่นไม่แพ้กัน เพราะนอกจากสาวงามผู้เข้าประกวดแล้ว ยังมีบรรดาหนุ่ม ๆ แก่ ๆ ทั้งหลายที่มารอดูขวัญใจของตัวเองด้วย แน่นอนที่สุด คนหนึ่งที่ไม่เคยพลาดจากงานประจำปีที่สำคัญเลยสักหนและมีหน้าที่ต้องรักษาแชมป์อย่างละออก็ต้องมาด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย หากคราวนี้ มีภารกิจยิ่งใหญ่กว่าเก่าให้เธอต้องแบกรับ นั่นคือ การเข้าร่วมประกวดนางงามมะขามหวานนัดล้างตากับยายชามตราไก่ไฮโซปลาโลมาคนนั้น ในฐานที่ทำให้เจ๊ลำใยต้องสะอื้นทั้งคืนด้วยความเสียดายสไบชุดไทยบรมพิมานที่หล่อนลงทุนซื้อมาจากสำเพ็ง แต่ที่สำคัญเหนืออื่นใด คือ การสั่งสอนให้แม่สาวชาวกรุงคนนั้นรู้สำนึกเสียบ้างว่า ชัยชนะที่แท้จริง คือ ชัยชนะที่ได้จากความสามารถ ไม่ใช่โกงเขามาดื้อ ๆ เดินไปส่งกำนันอำนาจคุยกับเกษตรอำเภอแล้ว เธอกับลำดวนเพื่อนคู่หูก็พากันจูงคาวี ควายคู่ใจไปยังโต๊ะลงทะเบียน "สวัสดีครับ สาว ๆ ... จะพาคาวีมาแข่งกี่ประเภทกันละครับนี่ วันนี้" คำทักทายอย่างเป็นมิตรที่ดังมาจากทางด้านหลังทำให้สองสาวต้องหันไปด้านหลัง แล้วพวกเธอก็ยิ้มกว้างออกมาเมื่อเห็นว่าเขาเป็นใคร วันนี้ สารวัตรไชโยดูแปลกตาไปกว่าเคยด้วยชุดไปรเวทเป็นกางเกงยีนแซนด์วอชสีซีด เสื้อยืดสีดำสกรีนลายกราฟฟิก กับรองเท้าบูตหนัง แถมยังมีผ้าพันคอตาหมากรุกแบบเขมรสีแดงคล้องรอบคอมาอีกด้วย ใครเลยจะไปนึกว่าหนุ่มหล่อมาดเนี้ยบ สะอาดสะอ้านที่ทำให้ประชาชนที่มาติดต่องานมองแล้วรู้สึกสบายตา เมื่อกลายเป็นหนุ่มมาดเซอร์นิด ๆ เพื่อชีวิตหน่อย ๆ ถึงจะไม่ใช่เสื้อผ้ายี่ห้อดัง แต่คนแต่งรู้จักแต่งก็ดูเข้าท่าดีไม่หยอกเลย ไม่เหมือนใครบางคน รวยก็จริง เรียนเมืองนอกมาซะเปล่า แต่กลับงี่เง่าอย่างกับอะไรดี "ว่าไงครับ" เขาถามอีกครั้งเมื่อเห็นลูกสาวกำนันจอมแก่นเอาแต่นิ่งมองเขาชนิดไม่วางตา "ก็ประกวดทั้งสองประเภทนั่นแหละค่ะ สารวัตร" ลำดวนชิงตอบไปก่อน แล้วใช้ศอกถองเรียกสติเพื่อนให้กลับคืนมา "นางงามก่อน แล้วต่อด้วยวิ่งควาย" นายตำรวจหนุ่มทำเสียงอืมในลำคอ เอียงศีรษะมองหญิงสาวที่บอกว่าจะเข้าประกวด แต่กลับใส่แค่เสื้อหม้อฮ่อมกับกางเกงขายาวสีน้ำเงินแบบที่ชาวบ้านทั่วไปใส่ทำนา   "ใส่แบบนี้ขึ้นประกวดเหรอครับ" เขาพยักเพยิดไปทางสาว ๆ ที่มาประกวดนางงามมะขามหวานคนอื่น ๆ ที่แต่งตัวสวยงามกันเต็มที่ ละออแกล้งย่นจมูกใส่อีกฝ่าย เขาถามไปอย่างนั้นเองและกำลังนึกขำสาว ๆ พวกนั้นที่แต่งตัวมาจนน่ากลัวจะขี่ควายวิ่งแข่งตามกติกาประกวดไม่ได้ "กลัวฉันสวยสู้เขาไม่ได้ล่ะสิ" ชายหนุ่มส่ายหน้าปฏิเสธ "ละออสวยอยู่แล้ว ผมไม่ห่วงหรอก...ขาดก็แต่สีสันที่มันดูน้อยไปหน่อยเท่านั้นเอง" "แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ" เธอเลิกคิ้วถามเขายิ้ม ๆ แต่รู้สึกว่าหน้าเริ่มร้อนขึ้นมาด้วยคำชมซึ่งหน้าของชายหนุ่มที่ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่มีผู้ชายคนไหนเคยชมเธอแบบนี้เลย ถ้าไม่นับพี่หัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์ที่ร่างเป็นชายแต่ไม่ใฝ่ใจกับการคบหาสตรีเป็นแฟน "เอาชบามาทัดหูดีมั้ย" ไชโยหัวเราะเบา ๆ แล้วปลดเอาผ้าขาวม้าที่คล้องคอตัวเองอยู่ลงมาพาดบ่าเธอ แล้วจับชายทั้งสองข้างตวัดไปด้านหลังให้ การทำเช่นนั้นทำให้แขนทั้งสองของชายหนุ่มโอบล้อมร่างเธอเอาไว้ราวกับจะกักไว้ในอ้อมกอด แม้ไม่สัมผัสถูกผิวเนื้อเลยแม้ปลายนิ้ว หากความชิดใกล้จนแทบจะได้ยินเสียงหายใจ กลิ่นสบู่บางเบาจากร่างของเขา และรอยยิ้มที่ทำให้เธอหวนนึกถึงวันที่เขาสัมผัสปลีน่องเพื่อทำแผลให้ทำให้จิตใจของเธอเริ่มสั่นไหว "ผมให้ยืม ถ้าชนะขึ้นมาก็เลี้ยงข้าวผมสักมื้อละกัน" เสียงของเขาปลุกเธอให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ โอย นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย... หญิงสาวครางอยู่ในใจ ใบหน้าร้อนวูบวาบ...ยืนมองนายตำรวจหนุ่มได้พักหนึ่งก็หลบตา แล้วหันไปชวนลำดวน และกระตุกเชือกจูงคาวีให้เดินตามไป "ฉันขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะหมดเวลารับสมัคร" ก้าวออกไปได้ไม่ถึงสิบก้าว เธอก็หันกลับมาหาเขาอีกครั้ง แตะมือลงบนผ้าขาวม้าผืนที่คล้องคอ "ขอบคุณนะคะ สารวัตร แล้วฉันจะเอามาคืนให้" สารวัตรพยักหน้ารับ และโบกมือให้สองสาวแทนคำอวยพรให้โชคดี แล้วมองพวกเธอจนลับสายตาก่อนที่จะถอนใจยาวและหนักหน่วงออกมาด้วยความกลัดกลุ้ม ผมจะทำอย่างไรต่อไปกับเรื่องของคุณดีนะ ละออ... เขาไม่รู้เลยว่าในเวลาเดียวกันนั้นก็มีใครอีกคนซึ่งเดินทางมาถึงได้พักใหญ่แล้วกำลังมองอยู่ห่าง ๆ แล้วถอนใจออกมาในเวลาเกือบจะพร้อม ๆ กัน ทำไมนะ เธอถึงไม่พูดกับเขาดี ๆ ไม่ทำตัวน่ารักกับเขาเหมือนที่ทำกับสารวัตรไชโยบ้าง และแล้วเสียงกรีดร้องแหลมขั้นเทพระดับจิ๋ว-แก้มเดอะสตาร์ จีน ลูกโป่ง พัดชาเอเอฟประสานพลังกันก็ยังสู้ไม่ได้จะเรียกสติของเขาให้กลับคืนมา "กรี๊ดดดดดดดด นันต์ค้าาาาาาาาาาาา ชามมิ่งมาแล้ววววววว สนใจชามมิ่งหน่อยยยยยยยย" ------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 00:04:05 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 23:15:36 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 51 23:06:15 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 30 เม.ย. 51 22:34:56 ]

ความคิดเห็นที่ 123 โห...เข้ามาดูอีกที ยาวขนาดนี้แล้วหรือนี่ จากคุณ : BestChild - [ 30 เม.ย. 51 23:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 124 กรี๊ดดดดดดด ถูกใจ ได้คล้องผ้า ใกล้ชิดเผยกลิ่นสบู่ด้วย ^_^ คิดเหมือนกันแหละค่ะว่าชมัยพรไม่น่ามีบ้านแถวนี้ จากคุณ : scottie - [ วันแรงงาน 00:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 125 จบแล้ว แคสตัวนักแสดงต่อเลยนะคะ  อิอิ จากคุณ : รัก_ประจำทาง - [ วันแรงงาน 01:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 126 โห ยาวมากขนาดนี้แล้ว ขำมาก ๆ เลยค่ะ เิอิ้ก ๆ โดยเฉพาะตอนรูดซิปติด 555 0.0 จากคุณ : Jasmine-warin - [ วันแรงงาน 07:27:51 A:92.50.74.204 X: TicketID:168186 ]

ความคิดเห็นที่ 127 มาให้กำลังใจค่ะ วันนี้ไม่มีมุขเลยค่ะ แต่เอากำลังใจมาให้ทุก ๆ ท่านเต็มร้อยค่ะ แล้วจะมาช่วยคิดเขียนอีกนะคะ อิอิ ^-^ จากคุณ : roslita - [ วันแรงงาน 08:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 128 มีข้อเสนอ แต่งจบ รวมเล่มขายกัน ท่าทางจะขายดี จากคุณ : beemanufan - [ วันแรงงาน 10:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 129 แน่นอนว่า แม้จะเป็นวิ่งควาย แต่ก็เป็นควายนางงาม ดังนั้นชมัยพรจึงยังไม่ทิ้งลายสาวมาดเปรี้ยว โฉบเฉี่ยว แต่ทะมัดทะแมง หญิงสาวปรากฏกายในบู้มส้นเข็มทิ่มร่องดินหน้าแล้งเป็นรูๆ เหมือนนิวาสสถานของเหล่าจิ้งเขียดหลบแล้ง เสื้อกั๊กแจ็คเก็ตหนังมันปลาบของเควิน ดีไคลน์ แขนกุดอวดรวยเพนท์สดๆ บนต้นแขนขาวผ่องสีชมพูอ่านได้ว่า "รักพี่นันต์" เข้ากับกางเกงสีเดียวยี่ห้อเดียวกัน เสื้อตัวในเป็นเชิ้ตสีขาวตรากวาง ยี่ห้อที่เราแทบไม่เคยเห็นนายแบบเสื้อใส่เสื้อกันทีเดียว แน่นอนว่าที่เด่นที่สุดต้องเป็นหมวกที่ป้องกันแดดจากใบหน้าขาวที่ชโลมด้วยครีมกันแดด SPF 190 มาแล้ว เป็นหมวกวิคตอเรี่ยนขนาดเท่าร่มพับคันย่อมๆ สานจากฟางปาปิรุสนำเข้า ปักด้วยกุหลาบสีแดงเฉิดฉันกระตุ้นกำหนัดควาย ขนาดเท่าจานรองถ้อยกาแฟสามดอก และขนแร้งแอฟริกายาวสามศอกที่ปลายขนนั้นห้อยลงมาแตะสะโพงกางเกงหนังแก้วพอดีดิบ "พี่อนันต์อะ ทำไมไปจ้องแม่นั่นอย่างงั้นล่ะ..." ชมัยพรทำท่าออดอ้อนเป็นธรรมชาติ หากไม่ติดว่าตาระริกระรี้ด้วยชัยชนะ "พี่นันต์ต้องเชียร์ชามมิ่งนะ เพราะว่า..." ขนอีแร้งจากสหพันธรัฐมาลีแกว่งระริกเหมือนหางแมว "เรา...มี...อะ...ไร...กัน...แล้ว คิกๆๆ เมื่อคืนนี้ไง" ทันใดนั้น ก็มีเสียงถังน้ำตกพื้นดังโครมใหญ่ ละออนั่นเอง หญิงสาวเอาถังน้ำ ตั้งใจมาให้คาวี และกะจะเผื่อให้อเล็กซานเดอร์ด้วยเพราะมันท่าทางหิวน้ำใจจะขาด เมื่อเห็นสองหนุ่มสาวกระซิบริกรี้ก็เผลอใจแอบฟัง จึงเผลอได้ยินอะไรเข้าจนได้ "ทุเรศ" หญิงสาวหลุดปากออกมาคำเดียว แล้ววิ่งหนีไปทันที "เดี๋ยว ละออ" ปลัดหนุ่มทำท่าจะวิ่งถลาตาม แต่ปรากฏการซิปแหกเมื่อคืนทำให้วิ่งไม่ถนัด จึงต้องโขยกๆ ไปอย่างน่าสงสาร "ฟังผมก่อน ละออ" จากคุณ : คมลิขิต - [ วันแรงงาน 10:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ก๊าก ชอบของคุณคมลิขิตที่สุดเลย ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ วันแรงงาน 11:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 131 หยาดน้ำตาร้อนๆ ไหลลงอาบแก้ม ...คนบ้า คนผิดศีลธรรมจรรยา คนกรุงหัวนอก... เป็นแฟนกันไม่ทันไร ก็มาทำอะไรกันแบบนี้แล้ว ...วัฒนธรรมไม่มี คนเถื่อน ต่ำช้าที่สุด แล้วสายตาที่มองมามันหมายความว่ายังไงกัน ลูกโป่งพวกนั้น เสื้ออุ่นๆ ตัวนั้น ตาบ้า... ตาบ้า... ตาบ้า... รองเท้าที่สวมอยู่สะดุดพลาด ทำให้ร่างงามสันทัดถลาลงไปกองบนพื้นเลนนุ่มๆ กางเกงเปื้อนโคลนเปียกปอน หญิงสาวสะอึกสะอื้น ดีที่ตรงหลังคอกควายนี้แทบไม่มีใครเดินผ่าน ทุกคนไปสนใจเหล่านางงามที่กำลังแอ๊คท่ากอดคอควายกันยกใหญ่ น้ำตาตกกระจายบนพื้นเลนจนโคลนกระเด็นเปื้อนตัก หากหญิงสาวไม่ใส่ใจจะเช็ด จนกระทั่งร่างๆ หนึ่งถลามากอดหญิงสาวไว้แนบอก ไม่สนใจว่าร่างของหล่อนจะเปื้อนโคลนเปียกปอนสักเพียงใด "ละออ" เจ้าของเสียงนั้นกล่าว หนักแน่น อาจหาญ "ใครมันทำละออร้องไห้ บอกพี่ ละออ บอกพี่ พี่จะฆ่ามัน" สารวัตรไชโยรั้งร่างเปื้อนโคลนแนบอก แม้จะสะกดใจให้เกียรติผู้หญิงเพียงใด หญิงงามที่เขาเห็นมาตั้งแต่ตัวเล็กตัวน้อยก็กำลังร้องไห้ปานจะขาดใจ จริงๆ แล้วนายตำรวจหนุ่มปราถนาจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ "คนดี อย่าร้อง อย่าร้องนะครับ" อ้อมแขนแกร่งเหมือนปลอกเหล็กกล้ารัดร่างแบบบางเมื่อเทียบกันจนเหมือนจะกลืนกินเป็นเนื้อเดียว หญิงสาวได้กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ จากร่างกายสารวัตรที่วันนี้ไม่มีกลิ่นเต่าอย่างเคย ริมฝีปากนายตำรวจหนุ่มสั่นระริก เขาอยากพรมจูบลงบนวงหน้างาม อยากจะใช้ริมฝีปากซับน้ำตา อยากจะใช้อ้อมกอดของเขาแนบหล่อนไว้กับอกจนกว่าละออจะหยุดสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น ภาพนั้น ผนวกกับสายตาของนายตำรวจ ทำให้หัวใจของปลัดหนุ่มหยุดเต้น จากคุณ : คมลิขิต - [ วันแรงงาน 11:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ปล. ขอบคุณค้าบคุณเชษฐา จากคุณ : คมลิขิต - [ วันแรงงาน 11:20:05 ]

ความคิดเห็นที่ 133 กำลังสนุก ยังแต่งอยู่หรือเปล่าครับอยากอ่านต่อๆ ^____^ จากคุณ : เชษฐา - [ วันแรงงาน 11:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ขำจนน้ำตาเล็ด.. รีบๆมาต่อกันนะคะ รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ จากคุณ : จันทร์ไร้รัก - [ วันแรงงาน 11:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 135 ขอแทรกทางชมัยพรนิดนึงละกัน ขณะเดียวกันนั้นคุณนายพิมพิกาก็ใส่ชุดราตรีสมัยวิคตอเรียนกระโปรงบานสุ่มไก่ + หมวกขนนกฟลามิงโก มาเดินเฉิดฉายคู่กับลูกสาวในงานแข่งวิ่งควาย แต่เนื่องจากร้อนจึงต้องหยิบพัดลมไฟฟ้ามาเป่าตัวเองด้วย "คุณลูกขา เป็นยังไงบ้างคะ แผนการณ์ชั่วร้ายจับผู้ชายมาทำผัวเมื่อคืน" เธอถามลูก ชมัยพรขมวดคิ้ว "ท่าทางจะไม่ค่อยได้ผลน่ะค่ะ ฮือ ฮือ พี่นันต์ยังค่อยไม่เชื่อว่าเรามีอะไรกันแล้ว เพราะเขาฟื้นจากสลบเพราะโดนซิปบาด ถ้าพึ่งรูดซิปออกจะมีอะไรกันได้อย่างไร ฮือ ฮือ" "ต๊ายทำไมมันฉลาดจัง!" พิมพิกาว่า "จริงๆตั้งแต่อยู่กรุงเทพฯเราก็มารยาใส่เขามาหลายครั้งจนเขาไม่ค่อยเชื่อถือแล้วน่ะค่ะ" ชมัยพรยิ้มเจื่อนๆ พิมพิกากรอกตารอบหนึ่งจึงว่า "ถ้าอย่างนั้นแม่ยังมีอาวุธรับ" เธอเอามือล้วงเข้าไปใต้กระโปรงสุ่ม แล้วหยิบขวดน้ำเต้าสีดำสนิทขึ้นมา "กรี๊ด! มันคืออะไรหรือคะแม่" ชมัยพรแผดเสียงปลาโลมา แต่พิมพิการู้จักลูกสาวตัวเองดีจึงเตรียมที่อุดหูมาก่อนแล้ว "หึหึ" คุณนายหัวเราะในลำคอ "นี่คือตัวยาจากว่านรากราคะที่แม่จ้างรพินทร์ไปหามาให้ ใครก็ตามเพียงแค่ดื่มไปอึกเดียว จะเกิดอารมณ์ราคะพลุ้งพล่าน ธาตุไฟเข้าแทรก และจะปล้ำของที่อยู่ใกล้ๆอย่างแรกในทันที!" "กิ๊บกิ้ว คุณแม่นี่เก่งได้ใจจริงๆ ทีนี้ชาร์มมิ่งก็จะได้ข่มขืนนันต์เหมือนอุดมคติที่วาดหวังไว้แล้วสินะ" ชมัยพรร้องพลางจะหยิบยานั้นมาดื่ม แต่พิมพิกาเอามือดันไว้ก่อน "ไม่ใช่ลูก การไปข่มขืนผู้ชายมันไม่ใช่มารยาทของกุลสตรีแบบเรา เราจะต้องมอมให้ผู้ชายมาปล้ำเราต่างหาก เอาไว้หนูอยู่กับนันต์สองคนตามลำพังเมื่อไหร่ก็วางยาเขาเลยนะลูก" คุณนายเสี้ยมสอนบุตรสาว "กิ๊บกิ้ว ได๋ค่ะ หม่ามี้" ชมัยพรร้อง แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 11:56:40 จากคุณ : เชษฐา - [ วันแรงงาน 11:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 136 แวะไปทำงานมาคับ กลับมาแล้วๆ ----------------------------- เมื่อนกหวีดแข่งควายเริ่มขึ้น ละออก็เดินปากเม้มตรงกลับมาที่คอกควาย คราบน้ำตาของหญิงสาวแห้งสนิทแล้ว แต่รอบดวงตาและปลายจมูกยังแดงช้ำ สารวัตรไชโยประคองร่างบางของหญิงสาวอย่างหวงแหน ข้างปลัดอนันต์นั้นยังอยู่ที่ที่นั่งชม ร่างโปร่งนั่งนิ่งราวกับรูปหินสลัก ใบหน้าของเขาเรียบเฉยราวกับสวมหน้ากากหินอ่อน ขาว...และเย็นเยียบ บางช่วงเขาพยักหน้ารับคำของชมัยพรอย่างแกนๆ เหมือนหุ่นกระดาษ มีแต่ชมัยพรที่ยังไม่รู้สึกรู้สา หัวเราะร่าเกาะแขนชายหนุ่มอย่างตื่นเต้นในของเล่นใหม่สองชิ้น... ปลัดอนันต์ในโอวาท และเอล็กซานเดอร์ ...นี่ขนาดยังไม่โดนรากราคะนะ ยังเชื่องซะขนาดนี้ โดนไปแล้วจะขนาดไหน "โฮ๊ะๆๆๆ" หญิงสาวหัวเราะใส่ละออจนขนแร้งผงกกึกกัก "ดาบวมเป็นแพนด้างั้นเหรอจะมาแข่งกับชามมิ่งสุดสวยได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็ไล่นิ้วในถุงมือหนังสีดำปลาบบนแผงอกชุดข้าราชการของชายหนุ่ม "จริงไหมคะพี่นันต์ขา" หากยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะผงกหัว หรือชมัยพรจะกล่าวต่อ ดวงตาดุ โหด อำมหิต ของละออก็ปิดปากหญิงสาวได้สนิทเหมือนสับสะพานไฟ "ขอเชิญผู้เข้าแข่งขวัญ ขึ้นขี่ควายได้แล้วครับ" สิ้นเสียงประกาศ ชมัยพรก็ละจากชายหนุ่มด้วยทีท่าเสียดายอย่างแต่งแต้ม ก่อนจะระริกระรี้ไปกับควายไบซันล่ำถึกสูงสองเมตรของหล่อน คาวีเอาแก้มซบไหล่ละอออย่างอ่อนโยน "ขอบใจนะ คาวี โม๊ะๆๆ" ละออพึมพำ เกาหูควายเพื่อนรักอย่างอ่อนโยน "แกมันดีกว่าคนผู้ชายอีกว่ะ" ว่าแล้วจมูกคาวีก็จุ๊บแก้มหญิงสาว เลียแผลบจนน้ำลายเปื้อนหน้างาม หากก็เช็ดน้ำตาได้เกลี้ยง "แต่เรื่องลามกนี่สูสีเลยเว้ยเฮ้ย" กุหลาบขาวบ้านนาหัวเราะเสียงใส ควายทุกตัวเรียงแถวหน้ากระดานตามคันนากว้าง กรรมการคนเดียวกะคนพากษ์มวยยืนยืดอกสง่า มือถือนกหวีดสีแดงแจ๊ดเอาไว้ "เข้าที่... ระวัง... วี๊ดดดดด" สิ้นเสียงนกหวีด ควายนับสิบก็ออกวิ่งจนฝุ่นตลบทันที จากคุณ : คมลิขิต - [ วันแรงงาน 12:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ขอตัวก่อนละครับ เดี๋ยวเย็นๆ มาอ่านต่อ ว่าถึงไหนแล้ว จากคุณ : คมลิขิต - [ วันแรงงาน 12:40:22 ]

ความคิดเห็นที่ 138 มาช่วยต่อค่ะ ขณะที่เสียงนกหวีดดังครั้งที่สอง สารวัตรไชโยก็สั่งห้ามกรรมการชั่วคราว โดยที่เดินมาหาละออ เพราะตั้งใจเข้ามามอบกำลังใจให้หญิงสาวโดยเฉพาะ ทำให้สายตาผู้คนจดจ้องอยู่ที่คนสองคน โดยเฉพาะสายตาของปลัดอนันต์ "สู้ขาดใจนะครับละออ ผมเชียร์คุณเต็มร้อย" ไม่พูดเปล่าแต่ยื่นกระทิงแดงแรงฤทธิ์ให้ละออขวดหนึ่งด้วย ละออไม่รอช้า หยิบกระทิงแดงขึ้นมาซดให้ชื่นใจ "สู้สุดใจ หัวใจเกินร้อย" เอิ๊ก ๆ และก็หัวเราะถูกอกถูกใจ แถมสายตาเย้ยหยันคู่ต่อสู้ด้วย เมื่อได้กำลังใจและแรงใจจากสปอนเซอร์หลักของเครื่องดื่มชูกำลังไทยขนาดนี้ มีหรือที่ละออสาวบ้านนาคนนี้จะไม่ฮึดสู้ ต่อให้แข่งขี่ควายทั้งวันทั้งคืน ละออก็ไม่ย่อท้อแน่นอน จากนั้นละออก็เอี้ยวตัวไปข้างหลังคาวี และก็เอามือเกาใต้หางคาวีเบา ๆ  เพื่อให้สัญญาณแก่คาวีได้รู้ว่า มันกำลังจะถูกกระทำอย่างแรง นั่นก็คือการถูกขี่นั่นเอง และด้วยความที่คาวีชอบเทคนิคการเกาหางจากละออ ทำให้คาวีทำตาละห้อยหยาดเยิ้มทันที เสมือนกับชายหนุ่มที่กำลังสัมผัสแก้มเนียนๆ ของสาว ๆ เมื่อเห็นว่าได้ที ละออก็เหยียบขาคาวีอย่างจัง พลางกระโดดขึ้นไปนั่งคร่อมอย่างเร็ว แต่ด้วยความแรงของการกระโดดคร่อม ทำให้กางเกงในไทรส์อั้มลายลูกไม้บอบบางของละออขาดดัง "แขวะ" และหญิงสาวก็สัมผัสถึงความเจ็บปวดบางอย่างทันที พลางอุทานเบา ๆ "สุดยอด" แต่ด้วยความหยิ่งทรนงที่มีอยู่ในตัว หญิงสาวจึงกัดฟันยิ้มเชิดอย่างสง่างาม โดยที่มีลำดวนคอยยื่นหมวกคาวบอยที่สั่งซื้อมาจากรัฐเท็กซัสให้เธอได้ใส่ด้วย "ละออเทห์จังเลย" ลำดวนเพื่อนสนิทมักจะติดชมละออจนชินปาก หญิงสาวชะม้ายชายตามองไปทางด้านชมัยพรนิดหนึ่ง และปรายตามองรอบ ๆ ผู้คนที่มาดูการแข่งขันครั้งนี้ พลางฉีกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ "เทห์จริงหรือเปล่า ไม่ได้ยอให้เพื่อนลอยนะ" หญิงสาวย้อนถามเพื่อนสนิทเพื่อความแน่ใจ ลำดวนพยักหน้าทันที "จริงสิ ใครจะโกหก" ส่วนเจ๊ลำใยก็ใช่ย่อย หนีมาที่สนามแข่งขันกับเขาด้วย และเธอก็ยังคงพกกระเป๋าเครื่องแต่งหน้ามาพร้อมสรรพ "เจ๊ว่าละออเติมแป้งพับสักนิดไม่ดีกว่าเหรอ จะได้เงางามในยามบ่าย" ละออหันไปมองเจ้าของเสียงทันที "จะบ้าเหรอเจ๊!  ฉันมาแข่งขันขี่ควายนะเจ๊ ไม่ได้แข่งงามสักหน่อย" "แต่คนขี่ควายก็ต้องงามไม่ใช่เหรอละออ ไม่งั้นเสียชื่อสาวมะขามหวานหมดเลย" ด้วยความที่หัวสมองคิดแต่เรื่องสวยงาม ดังนั้นเจ๊ลำใยมักจะมีข้ออ้างอยู่เสมอ "เออๆๆๆ งามก็งาม เบา ๆ หน่อยนะเจ๊" พูดพลางยื่นหน้าไปให้เจ๊ลำใยตบแต่งอย่างเร็ว เมื่อแต่งหน้าเสร็จ เจ๊ลำใยก็กระซิบบอกละออเบา ๆ "อย่าลืมคำพูดของเจ๊นะ....สาวมะขามหวาน....สวยประหารทั้งนั้น" ละออยิ้มเริงร่าเมื่อได้ยินเจ๊ลำใยกระซิบบอก "ไม่ต้องห่วงเจ๊...ละออจะโชว์ความสวยประหาร....ให้คนที่มาชมงานในวันนี้...ได้ยลโฉมของละออแน่นอน" เจ๊ลำใยและลำดวนตบมือถูกอกถูกใจเมื่อได้ยินคำพูดอันหนักแน่นของละออ เพราะสองคนนี้คาดหวังเป็นอย่างมากว่า ละออจะต้องชนะการแข่งขันในครั้งนี้ โดยที่เจ๊ลำใยนั้นก็ได้แอบไปบ่นบานศาลเจ้าด้วยหัวหมูมาก่อนหน้านั้นแล้ว แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 13:27:13 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 13:23:08 จากคุณ : roslita - [ วันแรงงาน 13:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 139 ขอตัวไปบรรทมก่อนนะคะ พรุ่งนี้มาใหม่ ชอบกระทู้นี้มาก ๆ ค่ะ หากนิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์ ยีนส์ขอจองสักสิบเล่มนะคะ เอิ๊ก ๆๆๆ เพราะประทับใจทุกซีนเลยค่ะ ...555 ^_^ จากคุณ : roslita - [ วันแรงงาน 13:29:44 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ตัวร้ายออกโรง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตัดฉากมาก่อนที่จะมีการแข่งขันวิ่งควาย ไอ้เรืองและบรรดาลูกน้องต่างแต่งตัวยุคเอทตี้สีแสบสันต์ วันนี้ไอ้เรืองใส่กางเกงขาบานสีขาวปักหมุดเหล็กที่ไปสอยมาจากร้านไอ้โก(เซเว่นอีเลเว่นประจำตำบล) ทรงผมเอลวิทปะเยลออดาร์ดตั้งโด่ วันนี้มันแต่งตัวอย่างหล่อที่สุดด้วยกะว่าวันนี้ ละออคนงามที่มันหมายตาไว้กับไอ้คาวีควายคู่ใจคงชนะการแข่งขันวิ่งควายแน่นอน มันต้องแต่งตัวให้หล่อสมกับละออหน่อยจะได้แก้ตัวที่เสียฟอร์มแพ้ไอ้ปลัดสไตล์เกาหลีเต้าหู้จืดเมื่อคืนนี้ “ ลูกพี่ๆ ชั้นไปได้ยินข่าวเด็ดเกี่ยวกับการวิ่งแข่งควายครั้งนี้ “ ไอ้โค่กลูกน้องคู่ใจมากระซิบที่ข้างหู “ ข่าวอะไรวะ “ ลูกพี่เอียงคอแบบเอลวิทถาม “ ก็แฟนอีตาปลัดที่ประกวดธิดามะขามหวาน นัดที่ล่มไปเมื่อคืนน่ะ วันนี้เค้าจะแข่งวิ่งควายด้วย “ “ แล้วยังไงวะ “ “ ก็พวกชั้นแอบเห็นควายของยัยแฟนอีตาคุณปลัดแล้ว เป็นควายตัวสูงใหญ่มาจากเมืองนอก ได้ยินว่ามันวิ่งเร็วด้วย “ “ แล้วยังไงวะ “ ลูกพี่ยังถามยียวน “ กลัวไอ้คาวีมันจะแพ้ แล้วแม่ละออของลูกพี่จะเสียหน้า “ “ เฮ้ย! ควายนอกมันไม่อึดเท่าควายไทยหรอกว่ะ  แต่คิดๆดูมันก็ประมาทไม่ได้ “ ไอ้เรืองยังเอียงคอส่ายหัวด๊อกแด๊ก “ ชั้นก็คิดอย่างพี่เรืองเหมือนกันนั่นแหละจ้ะ ก็เลย....” ไอ้โค่กยิ้มเจ้าเล่ห์ หยิบบางสิ่งออกจากระเป๋าเป็นขวดเล็กสีดำขนาดเท่านิ้วโป้งฝาสีแดง “ ชั้นเลยไปหาตัวช่วย “ ลูกพี่พอเห็นของสิ่งนั้นก็ทำหน้าฉงน “ อะไรของเอ็งวะ “ “ มันเป็นว่านวิเศษนะพี่ คนขายเค้ามันบอกว่ามันไปหามาจาก ดงมรณะป่ามฤตยู แล้วเจ้านายมันขี้เหนียวให้เงินน้อยมันเลยแอบจิกมาขายเอง มันบอกว่าเป็น ว่านรากราคะ ถ้าผู้หญิงใช้จะมีผลทำให้คนรักคนหลง ถ้าผู้ชายใช้จะเกิดกำหนัด (หื่น) เห็นมันว่าเจ๋งกว่าโด่ไม่รู้ล้มอีก อันนี้ชั้นให้พี่ “ ลูกน้องตัวดียื่นขวดให้ลูกพี่ “ ส่วนนี่ “ ไอ้โค่กล้วงขวดอีกใบออกมาจากกระเป๋าลักษณะเหมือนขวดแรกเป๊ะแต่ฝาสีน้ำเงิน “ อันนี้สำหรับไอ้ควายเมืองนอก เป็นยาถ่ายอย่างแรง ชั้นจะเอาไปผสมใส่หญ้าให้มันกินจ๊ะ มันจะได้ไม่มีแรงวิ่งแล้วก็แพ้ แม่ละออจะได้ตำแหน่งธิดามะขามหวานยังไงล่ะจ๊ะ “ “ เออดี! ดีมาก สมเป็นลูกน้องข้าจริงๆ ฮ่า..ฮ่า..” แล้วทั้งลูกพี่ลูกน้องก็หัวเราะพร้อมกันฮ่า...ฮ่า...แบบผู้ร้ายหนังไทยก่อนที่จะยกขบวนกันไปสนามแข่งควาย แต่เนื่องจากไอ้โค่กตาบอดสีแดงกับสีน้ำเงินจึงไม่รู้ว่าใส่ขวดไหนเป็นขวดไหนกันแน่ แล้วเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรละนี่ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ อยากเห็นฉากYระหว่าง Alexander กับคาวีจัง....อิ...อิ... แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 17:11:54 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 15:55:09 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 14:09:46 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 14:01:07 จากคุณ : Error Code 692 - [ วันแรงงาน 13:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ไอ้โคกที่ได้รับคำสั่งจากลูกพี่ของมันก็รีบแอบเอายาที่ได้มาไปปฏิบัติ การตามแผน โดยมันดอดเข้าไปที่กรงพักควายอเล็กซานเดอร์ เพื่อ หยิบยาขวดที่ว่าเป็นยาถ่ายมาผสมกับหญ้าเพื่อให้เจ้าควายฝรั่งตัวนี้ ท้องเสียจะได้ไม่มีแรงวิ่ง แต่พอมันล้วงหยิบเอายาในย่ามมาดู มันก็อยากเขกหัวตัวเองยิ่งนัก มันลืมไปว่ามันตาบอดสี แถมขวดยาทั้งสองขวดก็ดันเป็นสีที่มันบอด ด้วย มันเลยเห็นฝาขวดเป็นสีเทาๆ เหมือนๆ กันหมด ที่ขวดก็ไม่มี ฉลากเขียนไว้ว่าเป็นยาอะไรเสียด้วยสิ "เวรของไอ้โคกแล้วไง แล้วข้าจะรู้ไหมเนี่ยว่ายาอะไรเป็นยาอะไร" มันทึ้งผมตัวเองด้วยความกลุ้มใจอยู่พักใหญ่ จนกระทั่งมันได้ยินเสียง คนกำลังจะเดินทางคอกของเจ้าอเล็กซานเดอร์ มันเลยต้องใช้ไม้ ตายสุดท้ายด้วยการโยนหัวโยนก้อยเพื่อเสี่ยงเอาว่าขวดไหนที่เป็น ยาถ่ายกันแน่ โดยเอาขวดสองขวดแทนหัวและก้อย ขวดซ้ายมือเป็น ก้อย ขวดขวามือเป็นหัว ซึ่งผลเสี่ยงทายก็ออกมาเป็นก้อย มันจึงรีบ หยิบขวดซ้ายมือ แล้วเทยาผสมลงในหญ้าแล้วคนๆ ให้ยาเข้าเนื้อให้ เข้ากันอย่างรวดเร็วแล้วรีบเผ่นแผล็วออกจากกรงควายฝรั่งก่อนที่คน ดูแลจะเข้ามาถึง โดยไม่รู้เลยว่าขวดที่มันหยิบมาผสมกับหญ้าของ ควายฝรั่งนั้นไม่ใช่ยาถ่าย แต่เป็นรากราคะ! ---------------------------------------------- ตัดกลับมาที่จุดสตาร์ท ระหว่างที่รอกรรมการส่งสัญญาณเริ่มต้นการแข่งขันวิ่งควาย บรรดา ควายนักกีฬาต่างๆ พากันมารอที่จุดสตาร์ทโดยแต่ละตัวจะถูกขังอยู่ ในซองเพื่อป้องกันไม่ให้ควายชนกันจนเกิดโกลาหล วันนี้เจ้าคาวีที่มี ศักดิ์ศรีเป็นแชมป์เก่าได้อยู่ในซองที่ดีที่สุดคือซองเลนกลาง โดยมี เจ้าควายฝรั่งอเล็กซานเดอร์ของชมัยพรอยู่ในซองถัดไป (ค่าที่ว่าใช้ เงินยัดเอานั่นแหละ เลยได้ซองที่ดีพอๆ กับแชมป์) ไม่รู้ว่ามันคิดไปเองหรือเปล่า แต่มันรู้สึกว่าสายตาของเจ้าควายฝรั่งที่ มองมันนั้นดูหยาดเยิ้มยังไงพิกล ไม่เหมือนควายตัวอื่นที่มักจะมอง มันด้วยสายตาอิจฉาริษยาความหล่อล่ำเป็นขวัญใจของควายสาวๆ ทั้งบ้านมะขามหวาน แต่ทำไมไอ้เจ้าควายต่างชาติหน้าตาประหลาด ตัวนี้ถึงได้มองมันเหมือนมองหญ้าอ่อนอันแสนนุ่มนิ่มน่าเคี้ยว ยิ่งมอง มันยิ่งขนลุก บรื๋ออออ ละออที่เห็นอาการแปลกๆ ของควายตัวเองก็คิดว่าเจ้าคาวีคงตื่นเต้น กับการแข่งขัน เธอจึงเกาหลังหูมันเบาๆ เป็นการปลอบเจ้าควายคู่ใจ ของเธอให้สงบลง "ชู่ว์... อย่าตื่นเต้นไปนะคาวี วันนี้ก็วิ่งอย่างทุกทีนั่นแหละ เดี๋ยวเดียว ก็ชนะแล้ว" ชมัยพรที่ขี่ควายไบซันอยู่ซองข้างๆ ได้ยินคำพูดอันแสนโอหังของ แม่สาวบ้านนอกคอกนาแล้วจึงหมั่นไส้ หล่อนแค่นเสียงในจมูกแล้วก็ แสร้งเกาหลังหูเจ้าควายไบซันของเธอพลางพูดภาษาอังกฤษด้วย สำเนียงบริติชจ๋ากับควายอเล็กซานเดอร์ว่า "วิ่งดีๆ นะอเล็กซ์ ถ้าแกแพ้รับรองว่าแกได้เป็นสเต็กเนื้อแน่ๆ" เจ้าควายอเล็กซานเดอร์ที่ตอนนี้หูอื้อตาลายด้วยพิษกำหนัดของ รากราคะ ไม่นำพาต่อคำขู่ของยายผู้หญิงที่นั่งบนหลังมันแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ในสายตามันมีแต่ควายหนุ่มรูปงามที่อยู่ซองข้างๆ มันนี่ เอง วันนี้มันจะต้องได้ควายไทยตัวนี้มาเป็นเมียมัน มันสาบานต่อเจ้า พ่อควายไบซันแห่งเมืองบัฟฟาโล ------------------------------- แวะมาแปะก่อนเดี๋ยวมาต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 51 15:49:27 จากคุณ : waidhaya - [ วันแรงงาน 15:35:04 ]