ความคิดเห็นที่ 1 มาจองที่แรก... จริงๆ แล้วถ้าจะให้คนเข้ามาอ่านกระทู้เยอะกว่านี้ คุณปั๊บต้องต่อท้ายกระทู้นี้ด้วยว่า "กระทู้นี้คุณสก๊อตตี้ร่วมแต่ง" 55555555555 ขำๆ นะคะ พี่สก็อตตี้ ^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ วันแรงงาน 23:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอปรึกษาหน่อยว่าอีเวนท์ของตอนต่อไปหลังจากจบงานวิ่งควายจะเป็นแบบไหนดี ตอนนี้เท่าที่ผมนึกออกมีดังนี้นะครับ ๑. พระเอกกับนางเอกไปเก็บหน่อไม้กลางป่าแล้วฝนตก มีกระท่อมร้างอยู่แถวนั้น ๒. สารวัตรไชโยไปกินข้าวบ้านนางเอก และพระเอกตามไปหึง ๓. ชมัยพรจ้างไอ้เรืองให้จับนางเอกไปขืนใจพร้อมวางยารากราคะ แต่ตัวเองกลับดื่มเสียเอง (-__-") ๔. บ้านมะขามหวานมีผีปอบ (-__-") หรือจะเป็นอีเวนท์แบบอื่นแล้วแต่ท่านเสนอ แต่ไม่ว่าอีเวนท์ไหนก็น่าจะเริ่มพูดถึงปานแดงกับหม่อมเจ้ากาสรพงษ์เพื่อเชื่อมสู่ตีมของเรื่องอะครับผม ^__^ จากคุณ : เชษฐา - [ วันแรงงาน 23:12:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่าใช่ เรื่องนี้มีพี่สกอตตี้ร่วมแต่ง อุอุอุ ^o^ จากคุณ : เชษฐา - [ วันแรงงาน 23:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ^ เข้ามาเพราะชื่อเจ้าของกระทู้ กัับคำโฆษณาว่ามีพี่ก๊อตตี้ร่วมแต่งนี่ล่ะ อิอิ ขำมากมาย ทำไปได้นะ (หนมจีนขอตั้งชื่อตอนที่แล้วว่า จับควายมาวายกัน 555 ) จากคุณ : หนมจีน - [ วันแรงงาน 23:45:37 A:58.41.141.33 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "เดี๋ยวก่อน!!"  เสียงร้องห้ามจากเต๊นท์ทำให้ชมัยพรหยุดพลังเสียงปลดปล่อยสวัสดิกะ ของตัวเอง เป็นลำดวนนั่นเองที่ออกมาห้ามการโวยวายกรีดร้องของชมัยพร แม่ค้าสาวดีกรีเอ็มบีเอ จากสแตนฟอร์ดเดินอาดๆ ออกมาจากเต๊นท์ผู้ชมพร้อมกับสัตวแพทย์ประจำสำนักงาน ปศุสัตว์อำเภอทุ่งมะขามเปียก (ตกลงมะขามหวานนี่เป็นชื่อบ้าน ตำบล หรือำเภออ่ะ?) "ก่อนจะกล่าวหาใคร คุณควรหาพยานหลักฐานให้แน่นอนก่อนนะคะ คุณชาร์มมิง ไม่งั้น เดี๋ยวละออมันจะฟ้องคุณกลับข้อหาหมิ่นประมาทได้ ใช่ไหมคะ คุณสารวัตร?" สารวัตรไชโยที่พยายามรักษาน้ำใจของทั้งสองฝ่าย จึงเอ่ยแบบแบ่งรับแบ่งสู้ว่า "เรื่องควายๆ พวกนี้ผมไม่รู้หรอกครับ ทางที่ดีควรถามควาย เอ๊ย ผู้เชียวชาญหรือ สัตวแพทย์จะดีกว่าไหมครับ" นายสัตวแพทย์เสริม พยักหน้าก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงขรึม "ใช่ครับ เราต้องพิสูจน์ให้รู้แน่ชัดก่อน ถ้าอย่างนั้นผมขอชันสูตร เอ๊ย ตรวจโรคอเล็กซาน เดอร์ก่อนนะครับ" ว่าแล้วหมอเสริมกับผู้ช่วยก็เดินเข้าไปใกล้ๆ เจ้าอเล็กซานเดอร์ พลางสั่งผู้ช่วย "นายฟัก ช่วยหยิบไซริงจ์มาให้ผมหน่อยจะได้ไหม ผมจะเอาเลือดควายตัวนี้ไปตรวจ..." เจ้าอเล็กซานเดอร์ที่สติยังคงมีอยู่แบบครึ่งๆ กลางๆ ได้ยินอะไรที่เป็นภาษาไทยว่า ฟักแฟงแตงไทย มันก็ไพล่คิดไปถึงคำภาษาอังกฤษ มันก็คิดว่ามันถูกด่า เพราะตั้งแต่ เกิดมาพ่ออดิเรกของมันก็ยังไม่เคยดุด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายอย่างนี้มาก่อนเลย แล้ว วันนี้มันเป็นอะไรกันหนักหนา ไหนจะโดนยัยเสียงแปดหลอดนี่โขกสับ แถมยังชวดได้ สอยบั้นท้ายน้องคาวียอดขมองอิ่ม ด้วยความคับแค้นใจอย่างสุดแสนอเล็กซานเดอร์ก็ลุก ขึ้นมาอาละวาดคลุ้มคลั่งไล่ขวิดบรรดาชาวบ้านที่อยู่ใกล้ๆ จนหนีกระเจิงไปหมด สารวัตรที่เห็นอาการคลุ้มคลั่งของเจ้าควายไบซันดังนั้น ด้วยเลือดของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ เต็มขั้นจึงกระโดดเข้าไปใกล้ๆ เจ้าควายฝรั่ง พลางปลดผ้าขาวม้าสีแดงที่ละออใส่มาโบกสะบัด ด้วยมาดของมาธาดอร์พยายามล่อให้กระทิง เอ๊ย ควายไบซันตัวโตวิ่งเข้าชนต้นไม้เพื่อหยุด ความคุ้มคลั่งของมันไว้ให้อยู่ ชมัยพรที่แม้จะแค้นใจที่เจ้าควายอิมพอร์ตจะเห็นความรักยิ่งใหญ่กว่าชัยชนะของญาติ เจ้าของ เธอก็ยังอดเข้าข้างเจ้าสัตว์ที่เธอเคยขี่ไม่ได้ เธอจึงเผลอแผดเสียงร้องออกมา "อเล็กซ์ ระวังงงงงงงงงง" อเล็กซานเดอร์โกรธจนหูอื้อตาลาย เสียงใครก็ไม่เข้าหูอีกแล้ว มันจึงดิ่งตรงเข้าหาผืนผ้า ที่สะบัดยั่วโทสะมันอยู่เต็มฝีเท้าแต่คนที่ได้รับผลกระทบจากเสียงของเธอไปเต็ม ๆ คือ สารวัตรไชโยที่แม้จะมีภูมิคุ้มกันสวัสดิกะเรโซแนนซ์อยู่บ้างพอควร แต่เสียงนั้นก็ทำให้ เขาต้องชะงักไปชั่วครู่ พอดีจังหวะที่เจ้าอเล็กซานเดอร์วิ่งเข้ามาพร้อมเขาแหลมๆ ของ มัน สารวัตรไชโยที่เพิ่งรู้สึกตัวก็พยายามฉากหลบให้พ้นทางแต่ทว่ายังไม่เร็วพอกับควายที่ คุ้มคลั่ง จึงโดนเขาแหลมๆ ของมันเกี่ยวเข้าบริเวณสีข้างแล้วมันก็พุ่งชนใส่ต้นกระท้อน อายุร้อยปีเสียงอย่างแรงชนิดที่ทำให้ควายถึกๆ อย่างมันสลบเหมือดทันที หมอเสริมที่เป็นคนแรกที่วิ่งหนีอาการคลั่งของเจ้าอเล็กซานเดอร์ ยังคงไม่ลืมหน้าที่ พอเจ้าอเล็กซานเดอร์สงบจึงเอาไซริงจ์จิ้มไปตรงหัวไหล่ของมันแล้วดูดเอาเลือดออกมา ประมาณห้าสิบซี.ซี. แล้วหันมาพูดกับนายอำเภอที่เป็นประธานคณะกรรมการการแข่งขัน ด้วยมาดขรึม "เดี๋ยวผมจะเอาเลือดไปตรวจแล้วจะประกาศผลเลือดพรุ่งนี้นะครับ ว่าเจ้าควายไบซัน ตัวนี้โดนวางยาหรือไม่" แล้วหมอก็เดินจากไปพร้อมกับนายฟักผู้ช่วย ส่วนทางด้านละออทันทีที่เห็นสารวัตรโดนเจ้าควายอารมณ์เปลี่ยวเอาเขาขวิดจนได้ รับบาดเจ็บนั้นเธอก็รีบปรีเข้าไปหาสารวัตรที่นอนแอ้งแม้งบนลานวิ่งควาย หญิงสาวรีบ ประครองศีรษะของนายตำรวจหนุ่มไว้บนตัก ขณะที่ประคองเขาขึ้นมา มือของหญิงสาวก็ สัมผัสถูกของเหลวข้น ๆ ที่ไหลซึมออกมาจากบริเวณเสื้อที่ขาดเป็นแนวยาว แล้วอุทาน ออกมาด้วยความตกใจ "เลือด" "น้ำแดงไหมครับ ละออ" สารวัตรพยายามปล่อยมุก ทั้งที่ตัวเองก็ชักจะแย่แล้วเหมือนกัน แต่เพื่อไม่อยากให้ละออรู้สึกแย่ไปกว่าเดิม แม้จะแป้กแค่ไหน สารวัตรก็ยอม (ฮิ้วววว) "ไม่ขำเลยนะคะสารวัตร เลือดออกเยอะขนาดนี้ยังมาทำตลกอีก คนบ้าๆๆๆ" ตามสไตล์ นางเอกน้ำเน่าไทย แม้ว่าสารวัตรจะเจ็บแค่ไหน ละออก็ยังอุตส่าห์ทุบๆ อกคนเจ็บเหมือน สารวัตรไม่ได้บาดเจ็บอะไร "ฉันว่ารีบพาสารวัตรไปอนามัยก่อนที่เลือดจะออกหมดตัวจะดีกว่าไหมละออ" เป็นลำดวน (อีกแล้ว) ที่เข้ามาเตือนสติละออให้ตระหนักว่าสิ่งที่ตนควรทำคืออะไร ละออจึงไม่รอช้า เรียก ให้ไอ้ห้อยมาช่วยประคองสารวัตรไปขึ้นรถปิ๊กอัพของกำนันพาไปอนามัย โดยปล่อยให้ลำดวน ผู้รอดพ้นจากการถูกเรียกเงินเดิมพันคืนมองตามด้วยความเป็นห่วงไม่แพ้กัน ---------------------- คนต่อไปมาต่อได้เลยค่าาาา จากคุณ : waidhaya - [ 2 พ.ค. 51 00:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 บ้านมะขามหวานเป็นทั้งชื่อตำบลทั้งชื่ออำเภอจ้า (ชื่อเดียวกัน) ว่าแต่บทสารวัตรพระเอ๊ก พระเอก ปลัดยอมได้ไง แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 01:03:19 จากคุณ : เชษฐา - [ 2 พ.ค. 51 01:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านค่า ไมกล้าลงอะไร กลัวออกนอกทะเลไปซะ แต่ขำมากมายเลย จากคุณ : aorp - [ 2 พ.ค. 51 01:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ส่วนฟากปลัดอนันต์ แม้จะเจ็บแปลบอยู่ในใจกับภาพความห่วงใยกันและกันของคนทั้งสอง แต่เขาก็ต้องข่มใจทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยของงานเทศกาลประจำปีให้กลับเข้าสู่สภาวะปกติ และหลังจากจัดการให้สองแม่ลูกโงรับอรุณเอาเจ้าอเล็กซานเดอร์ตัวก่อปัญหาเข้ากรงเรียบร้อยแล้ว เขากับนายอำเภอก็รีบดิ่งตรงไปยังสำนักงานอนามัยเพื่อดูอาการของสารวัตรไชโย เพราะแม้อีกฝ่ายจะเริ่มแสดงตัวชัดเจนว่าเป็นคู่แข่งทางความรักที่ไม่ธรรมดา แต่ทว่าเขาก็นับถือในน้ำใจ และความกล้าตัดสินใจจัดการกับปัญหาชนิดที่เขาเองก็ไม่กล้าเสี่ยง เมื่อไปถึง ลำดวนก็ออกมารับและรายงานว่า หมอเย็บแผลให้นายตำรวจหนุ่มเรียบร้อยแล้ว พูดไม่ทันขาดคำ ละออก็ประคองมาธาดอร์จำเป็นออกมาจากห้องตรวจรักษา และมองข้ามอนันต์ไปไม่ใยดี เธอหันไปพูดกับกำนันอำนาจซึ่งตามมาสมทบในภายหลัง ในเวลาไล่เลี่ยกันกับชมัยพรและพิมพิกา "พ่อจ๊ะ พ่อจะว่าอะไรไหมจ๊ะ ถ้าละออจะให้สารวัตรไปค้างที่บ้านเราคืนนี้สักคืนหนึ่ง" แม้มักจะตามใจลูกสาวอยู่เป็นทุนเดิม แต่คำขอร้องข้อนี้ทำให้กำนันอึดอัดใจอยู่ไม่น้อย และถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายช่วยลูกสาวและหมู่บ้านไว้ เห็นกอดกันกลมอย่างนี้ มีหวังพ่อยิงพรุนไปนานแล้ว "ทำไมล่ะ ลูก... ที่อนามัยมีเตียงไม่พอหรือไง พ่อว่าให้คนทางนี้ดูแลจะดีกว่ามั้ง" หนนี้ แม่สาวจอมแก่นไม่ได้โต้เขาฉับพลันอย่างเคย "ตะกี้ มีรถผ้าป่าเทกระจาดมา เจ็บหลายราย ต้องยกเตียงให้คนเจ็บหนักหมด" เธอบอก "ให้กลับไปที่บ้านพัก สารวัตรก็ต้องอยู่คนเดียว ตำรวจคนอื่นก็ต้องทำงาน ไม่มีใครมีเวลาเฝ้าได้ตลอดคืนเลยสักคน" "พ่อจ๋า พ่อจะใจร้ายกับคนที่ช่วยชีวิตลูกสาวพ่อได้ลงคอจริง ๆ เหรอจ๊ะ" ตาแดง ๆ มองด้วยสายตาอ้อนวอนทำให้คนเป็นพ่อใจละลายด้วยความสงสารลูกสาวที่เลี้ยงมาแต่เล็กแทบขาดใจ กำนันอำนาจแต่ตกอยู่ใต้อำนาจความรักลูกเสียเองถอนใจเฮือก "เอ้า ก็ได้... พ่ออนุญาต" คำอนุญาตของผู้เป็นพ่อทำให้หญิงสาวแทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ แต่นึกได้ว่า ถ้ากระโดดแล้ววาเป๊กซ์ที่ใช้ป้ายตาเมื่อตะกี้นี้จะหล่นออกมาจากกระเป๋า ก็เลยเปลี่ยนใจ กำนันอำนาจชายตามองนายตำรวจหนุ่มที่ได้โอกาสมาให้ลูกสาวตัวเองจับมือถือแขน เห็นอีกฝ่ายพยายามไหว้ขอบคุณ เขาก็ต้องใจอ่อนยกมือรับไหว้ "บุญรักษาเถอะ คุณตำรวจ ยังไงก็ขอให้หายเร็ว ๆ นะ" จะได้ออกไปห่าง ๆ จากลูกสาวข้าไว ๆ ... ประโยคนี้เป็นประโยคที่เขาเติมท้ายอยู่ในใจโดยไม่ให้ใครได้ยิน "แล้วละออจะให้ใครคอยเฝ้าสารวัตรล่ะ" ลำดวนถามคำถามสำคัญขึ้นมา "ไอ้ห้อยอย่างงั้นเหรอ" คำถามของเพื่อนทำให้ละออฉุกคิดขึ้นมาได้ "จริงสิ... ไอ้ห้อยน่ะ มือหนักอย่างกับอะไร เดี๋ยวทำสารวัตรตายคาบ้านพอดี" เธอยกมือขึ้นตบหน้าผากด้วยความกลุ้มใจ ให้เธอนอนเฝ้าก็พอไหว แต่ถ้าถึงเวลาต้องเช็ดตัวเขาขึ้นมา เธอคงทำไม่ได้แน่ "ส่วนไอ้โอ่งก็พึ่งไม่ได้ วัน ๆ เอาแต่ออกไปเมาหัวราน้ำกับพวกเพื่อน ๆ... ทำยังไงดี" "ผมเฝ้าไข้สารวัตรเองครับ" อนันต์เสนอ "ถ้ากำนันไม่รังเกียจจะให้ผมช่วย" "แต่ชาร์มไม่ยอมค่ะ นันต์" ชมัยพรแย้งขึ้นมาทันควัน แต่ลดระดับเสียงลงเป็นระดับปกติผิดจากทุกที เพราะอย่างน้อยนางร้ายเธอก็มีสามัญสำนึกว่า นี่คือเขตสถานพยาบาล ห้ามไม่ให้ทำเสียงดังรบกวนคนไข้ "คนของเขาก็มีตั้งหลายคน แล้วนันต์จะใจดำทิ้งชาร์มมิ่งกับแม่ไว้ที่บ้านให้อยู่เหงากันสองคนจะถูกเหรอคะ" "ถูกครับ" เสียงหนักแน่นเสียงหนึ่งที่ไม่ใช่เสียงของอนันต์ดังขึ้น เป็นการตัดสินใจให้แทนทุกคนตามหน้าที่ และแน่นอนว่า เจ้าของเสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากนายอำเภอผดุงเดช (อีกแล้วครับท่าน) "เจ้าอเล็กซานเดอร์ของคุณก่อเรื่องไว้มากเหลือเกิน ผมอยากให้คุณอยู่ดูแลมันก่อนจะส่งกลับอเมริกาให้ดีดีกว่า อย่าให้คุณอนันต์ พ่อกำนัน หรือสารวัตรต้องลำบากใจเลย เรื่องแบบนี้ให้ผู้ชายเขาช่วยดูแลกันน่ะถูกแล้ว" เขามองชมัยพรและพิมพิกาด้วยสายตาคาดโทษ "ถ้าเกิดควายไบซันของคุณก่อเรื่องขึ้นมาอีกละก็ อย่าหาว่าผมใจร้ายก็แล้วกัน" ท่าทางเอาจริงเอาจังของนายอำเภอทำให้สองแม่ลูกจำใจต้องพยักหน้ารับ "คุณแม่คะ" ชมัยพรหันไปหามารดา "คะ คุณลูกขา" "เรากลับกันเถอะค่ะ" "ได้ค่ะ คุณลูก" แล้วสองแม่ลูกก็พร้อมใจกันสะบัดหน้าเชิดใส่ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นโดยถ้วนหน้า แล้วออกเท้าซ้ายก้าวไปพร้อมกัน เดินลงบันไดตรงไปยังรถเมอร์ซีเดส เอสแอลเคสีเทาของพิมพิกาที่ขับมากัน เตะยางรถเบนซ์ราคาสามล้านแปดของปลัดระบายแค้นหนึ่งที จากนั้นก็พากันขับรถของพวกเธอออกจากจากสถานีอนามัย ถ้านึกว่าคนอย่างชมัยพรจะยอมถอยละก็ผิดถนัด... มีหรือที่คนอย่างพวกเธอจะยอมใครง่าย ๆ เพราะถือคติว่า ทุกกฎมีไว้ให้โกงอยู่แล้ว และคืนนี้แหละ เธอจะเหยียบถิ่นเสือ ปีนเรือนขึ้นไปคว้าลูกเสือหนุ่มสไตล์เกาหลีถึงห้องนอนทีเดียว... คอยดู!!! "ขอโทษนะครับ เพราะผมคนเดียวแท้ ๆ ทำให้ทุกคนต้องวุ่นวายกันไปหมด" สารวัตรไชโยเอ่ยขึ้นเป็นครั้งแรกหลังความวุ่นวายสงบลง "ไม่ต้องกังวลหรอกครับ คุณไชโย" อนันต์ตอบ "ผมต่างหากล่ะครับ ที่ต้องขอโทษทุกคนแทนชมัยพรด้วย" คำตอบของเขาทำให้ละออทำเสียงฮึ ปรายตามองเขาเหยียด ๆ "รู้ตัวก็ดีนี่ คืนนี้ก็ทำความดีไถ่โทษซะด้วยล่ะ" และก่อนที่ปลัดหนุ่มจะได้ตอบอะไรเธอออกไป หญิงสาวก็ชวนกำนันอำนาจ ลำดวน และไอ้ห้อยลานายอำเภอ ทิ้งเขาให้ยืนมองเธอประคองนายตำรวจหนุ่มให้ลงบันไดด้วยความระมัดระวังผ่านหน้าเขาไปราวกับเขาไม่มีตัวตนในสายตาของเธอ ทำไมสายตาเย็นชาของเธอถึงได้คมเฉือนใจเขาได้ลึกถึงขนาดนี้ นี่ถ้าเขาเป็นคนเจ็บเพราะช่วยเธอบ้าง เธอจะทำอย่างไรกับเขากัน... "ขอบใจนะ ละออ" สารวัตรไชโยกล่าวกับหญิงสาวที่ช่วยให้เขาเข้าไปนั่งในรถ "แล้วก็ขอโทษจริง ๆ" คำขอโทษที่เขาย้ำพูดเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำทำให้หญิงสาวอดหัวเราะไม่ได้ "สารวัตรไม่เห็นต้องขอโทษอะไรเลยนี่คะ" เธอก้าวขึ้นมานั่งเคียงข้างเขาที่เบาะหลัง และเอื้อมมือไปบีบมือเขาเบา ๆ ส่งสายตาให้เขาด้วยความเป็นห่วง "ตัวสารวัตรร้อนจังเลย...ถ้าสารวัตรอยากนอนก็อิงไหล่ฉันได้นะคะ ฉันไม่ว่า" ชายหนุ่มยิ้มรับความเอื้อเฟื้อของเธอ หากแต่ส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะบังเอิญเห็นสายตาเหมือนจะฆ่าเขาให้ได้ของกำนันบนกระจกมองหลัง "ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเกรงใจ" เขาตอบ และบีบมือเธอตอบเบา ๆ และเมื่อเธอหันไปมองทางอื่น เขาก็ลอบถอนใจออกมา ทั้ง ๆ ที่คุณดีกับผมขนาดนี้ แต่ผมต้องขอโทษจริง ๆ ที่จะต้องทำเหมือนอาศัยคุณเป็นเครื่องมือ เขาสารภาพกับเธอในใจ นี่คือทางเดียวจริง ๆ ที่เขาจะสามารถเข้าไปค้นหาความจริงภายในบ้านของกำนันอำนาจได้ ทั้งเรื่องที่ว่ากำนันอาจเป็นผู้มีอิทธิพลที่ทำการหนุนหลังพวกบ่อนพนัน หวยเถือ่น และอาชญากรรมทั้งหลายในเขตบ้านมะขามหวาน รวมทั้งเรื่องที่เขาได้รับมอบหมายมาจาก 'ผู้ใหญ่' ในการติดตามตัวทายาทของหม่อมเจ้ากาสรพงษ์ พฤษภที่หายสาบสูญไปอีกด้วย เขาลอบมองหญิงสาวข้างกาย ท่านชาย... กระหม่อมอาจเข้าใกล้บุคคลเจ้าของปานแดงรูปไก่ที่ฝ่าบาทให้กระหม่อมตามหาแล้วก็ได้ ขอฝ่าบาทโปรดเอาพระทัยช่วยกระหม่อมด้วย ---------------------------------------------- ปานแดงรูปไก่กลับมาแล้ว คนต่อไปมาต่อได้เลยนะคะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 02:06:45 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 2 พ.ค. 51 02:05:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปลัดแย่แล้ว สารวัตรทำคะแนนนำประมาณ 90 ต่อ 12 ถ้าเป็นเช่นนี้เรื่อยๆมีแนวโน้มว่าพระเอกจะตกกระป๋องชัวร์ ป.ล. ถ้าผมจบเอ็มบีเอแสตนฟอร์ด ผมไม่มาเป็นแม่ค้าอยู่หมู่บ้านนี้นะ เอาจริงๆ ="= จากคุณ : เชษฐา - [ 2 พ.ค. 51 02:47:10 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาให้กำลังใจทุก ๆ ท่านก่อนค่ะ แล้วจะแวะมาอีกนะคะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 06:20:13 จากคุณ : roslita - [ 2 พ.ค. 51 06:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ในขณะเดียวกันนายสัตว์แพทย์เสริมก็นั่งมองผลการวิเคราะห์เลือดของเจ้าอเล็กซานเดอร์หน้านิ่วคิ้วขมวด ทำไม ฮอร์โมนเพศมันสูงขนาดนี้ เจ้าควายถึกนี่ก็เพิ่งบินมาถึง เจ็ทลกเจ็ทแลคก็น่าจะทำให้เหี่ยวได้ไปโข แถมยังเจอความร้อนในเมืองไทย ไม่น่าจะคึกได้ขนาดนี้ นายสัตว์แพทย์ครุ่นคิดไม่ตกว่าควรจะฆ่าหั่นศพเจ้าอเล็กซานเดอร์มาวิเคราะห์ต่อหรือไม่ ก็อกๆ นายสัตวแพทย์เสริมหันไปมอง ยังไม่ทันจะเดินไปเปิดประตู ก็ปรากฏชายสูงวัยรูปร่างประมาณเศรษฐา ศิระฉายา มือหนึ่งถือไม้ตะพด ส่วนอีกมือดึงหูไอ้โคกเดินตามมาติดๆ "สวัสดีครับ พ่อใหญ่ฤทธิ์ แล้ว.." หมอเสริมถามอย่างงงๆ (ขอย่อเป็นหมอเสริมนะ นายสัตวแพทย์มันยาวขี้เกียจพิมพ์) "ไอ้โคก สารภาพไป" พ่อใหญ่ฤทธิ์ถีบไอ้โคกคะมำมาแทบเท้าหมอเสริม เจ้าโคกพนมมือไหว้แต้ (น่าจะเพราะกลัวคนถีบมากกว่าหมอ) "ฉันวางยาไอ้ควายฝรั่ง นั่นเองกะมือจ๊ะ" หมอเสริมวางผลแลป แล้วกระชากไอ้โคกขึ้นมาเค้นคอถาม "บอกมาเดี๋ยวนี้ แกเอายาอะไรให้มันกิน" "อ่อก อ่อก อ่อก " ไอ้โคกพยายามตอบ "ใจเย็นๆหมอ" พ่อใหญ่ฤทธิ์เอาไม้ตะพดสะกิดหมอเบาๆ จนหน้ากลัวว่าไอ้โคกจะโดนบีบคอตายไปเสียก่อน "ที่ข้าพาไอ้โคกมา ก็เพื่อให้หมอรักษาไอ้ควายตัวนั้นมันถูก" พ่อใหญ่ฤทธิ์อธิบายช้าๆ ไอ้โคกก็เลยยังโดนบีบคออยู่ แม้มือหมอจะคลายออกนิดหน่อย เพราะต้องหันมาฟังพ่อใหญ่พูด "ข้าล่ะอับอายขายหน้าจริงๆ ที่ไอ้เรืองมันใช้ให้ไอ้โคกไปวางยาควาย" (ขนาดอับอายยังไม่วายเข้าข้างลูกชาย ลากไอ้โคกมารับผิดคนเดียว) "แต่เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว เอาเป็นว่าหมอรักษาควายเสร็จก็ช่วยลืมๆว่ามันถูกวางยาด้วยก็แล้วกันนะ" (อ้าว) "คงลืมไม่ได้หรอพ่อใหญ่" (ตอนนี้หมอเสริมทำเสียงคุณรองตอนพากษ์เสียงพระเอกหนังไทย) "ทำไมรึ" "ก็ยาที่ไอ้โคกให้ควายไป มันเป็นยาปลุกเซ็กซ์ที่มีฤทธิ์รุนแรงที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา" พ่อใหญ่ฤทธิ์ชะงักหันไปมองไอ้โคก ที่ตอนนี้กลับไปพังพาบอยู่ที่พื้นเรียบร้อยแล้ว "ฮือๆ พ่อใหญ่อย่าฆ่าชั้นนะ ชั้นตั้งใจจะเอายาถ่ายให้ควาย แต่หยิบขวดผิดเอารากราคะให้มันแทน" ไอ้โคกอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร "ยังเหลืออยู่ไหม" พ่อใหญ่ถาม "หมดขวดแล้วจ๊ะ" "หาเพิ่มอีกได้ไหม" "ไม่มีแล้วจ๊ะ เพื่อนชั้นมันตามนายรพินทร์เข้าป่า เลยได้แบ่งมา แต่ตอนนี้นายรพินทร์เขาเข้าไปหาคนชื่อแงซายจ๊ะ ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไหร่ ถ้านายรพินทร์ไม่มาก็ไม่มีใครรู้ว่าว่านนี่มันอยู่ที่ไหนจ๊ะ" คราวนี้ พ่อใหญ่แค่ทำท่าถีบ ไอ้โคกก็รีบหงายท้องลงไปแกล้งสลบอย่างรู้คิว "เอาไงดีหมอ" หมอเสริมคิดหนัก เขากับพ่อใหญ่ร่วมลงทุนค้นคว้าเรื่องยาอย่างว่ามานานโข เพราะทั้งสองคนมักเอาเรือไปจอดแถวๆปากอ่าวอยู่บ่อยๆ ทดลองมาหลายปี หลายขนาน เพิ่งมาเห็นที่พอจะพึ่งพาได้ ก็ดันหาเพิ่มไม่ได้เสียแล้ว "ต้องกักเอาควายไบซันไว้ที่นี่" "อะไรนะ" "ผมจะวิเคราะห์เลือดมันต่อว่ายังมีตัวยาเหลืออยู่ไหม" "ถ้ามี?" "พ่อใหญ่กับผมก็คงได้กินลาบเลือดไบซันกันก็คราวนี้" "555" เสียงหัวเราะประสานเสียง "แล้วจะกินได้กี่วัน" พ่อใหญ่ถาม "ไอ้โคก" หมอเสริมเรียก "จ๋า" "พาเพื่อนแกมา มันต้องนำทางเราเข้าป่าไปหาว่าน" "แต่มันคงพาไปไม่ถูก แล้วนายรพินทร์.." "ข้าจะทำให้มันจำทางได้เอง" พ่อใหญ่สรุป ---------------------- ปูพื้นให้มีการเข้าป่าแล้วนะ เปลี่ยนจากหาหน่อไม้เป็นรากราคะก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 06:26:07 จากคุณ : Deckard - [ 2 พ.ค. 51 06:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตัดฉากมาที่บ้านกำนันอำนาจ (มาช่วยต่อให้นิดหนึ่งค่ะ) เมื่อรถวิ่งมาถึงหน้าบ้าน ไอ้ห้อยก็วิ่งมาเปิดประตูรถให้พ่อกำนันทันที โดยที่พ่อกำนันค่อย ๆ ลุกและเดินลงจากรถอย่างช้า ๆ ด้วยสายตาที่แอบชำเลืองดูว่า สารวัตรไชโยจะแอบจับไม้จับมือลูกสาวของตนหรือไม่ เรือนไทยหลังใหญ่โออ่าหรูหรูอลังการ ประดับประดาด้วยดอกเฟื่องฟ้ารอบ ๆ รั้วบ้าน มีม้าหินอ่อนให้นั่งเล่นใต้ต้นไม้ มีคอกควายอยู่ไม่ไกลมากนัก ไม่พอแค่นั้นก็มีโรงสีข้าวที่เป็นธุรกิจสำคัญของกำนันเสียด้วย ส่วนทางด้านข้างก็เป็นเล้าไก่แหล่งบ่อเงินบ่อทองของกำนันอำนาจ ซึ่งก็มีไก่หลากหลายชนิดเลี้ยงเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นไก่พื้นเมืองธรรมดา ไก่พันธุ์นิวคาลเซิล ไก่แจ้ ไก่เทศ ไก่งวง หรือแม้แต่ไก่ชนที่นักร้องดังของเมืองไทยเลี้ยงเอาไว้ กำนันอำนาจก็มีเหมือนกัน (ว่าง ๆ เอามาชนไก่เดิมพันกันได้นะคะ คิคิ) ส่วนด้านหลังบ้านเป็นบ่อนชนไก่ที่สำคัญ ซึ่งกำนันอำนาจปกปิดซ้อนเร้นเอาไว้ตลอด โดยเลือกที่จะบอกหลาย ๆ คนที่มาพบเห็นว่า เป็นสนามให้ไก่วิ่งออกกำลังกายเล่น ๆ เท่านั้น ไม่ใช่บ่อนไก่ชนแต่อย่างใด "ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ  เชิญตามสบายนะครับ" กำนันอำนาจบอกกล่าวทุก ๆ คนก่อนที่จะเดินขึ้นเรือนก่อนใคร ๆ เพราะรู้ว่าสิ่งที่พูดออกไปนั้น ฝืนใจที่สุด ส่วนทางด้านปลัดอนันต์นั้น เมื่อเห็นละอออยู่ชิดใกล้กับสารวัตรไชโยตลอด ก็นึกหมั่นไส้ไม่น้อย แต่ด้วยหัวสมองที่ฉลาด ทำให้เขาเลือกที่จะทำดีกับสารวัตรไชโย เพื่อทำคะแนนความสนใจจากละออโดยเฉพาะ "ละออครับ เดี๋ยวผมพยุงสารวัตรเองนะครับ ละออขึ้นไปก่อนเถอะครับ" ปลัดอนันต์ไม่พูดเปล่าแต่เดินไปคว้าร่างสารวัตรมาประคองเอาดื้อ  ๆ จนทำให้ละออคนงามต้องกระเด็นไปอีกข้างหนึ่ง "เจ็บมากไหมครับคุณสารวัตร" ปลัดอนันต์ไม่ถามเปล่าแต่ถือโอกาสเดินเหยียบขาศัตรูหัวใจเสียด้วย ทันใดนั้น "โอ๊ย! เจ็บครับ" สารวัตรตอบอย่างเร็ว และที่ตอบว่าเจ็บไม่ใช่เพราะแผลที่โดนควายขวิด แต่ว่าเป็นเพราะเท้าที่ถูกปลัดเหยียบอย่างแรงต่างหาก ส่วนทางด้านละออและลำดวนก็รีบพากันขึ้นไปบนเรือน เพื่อหาข้าวของเตรียมต้อนรับแขกในครั้งนี้ "ลำดวนอย่าเพิ่งกลับเลยนะ ช่วยฉันทำกับข้าวเลี้ยงพวกคุณ ๆ ก่อนได้ไหม" "แล้วใครเฝ้าร้านให้ฉันล่ะละออ" แม้ในใจจะอยากอยู่ช่วยเพื่อนสนิททำกับข้าวต้อนรับแขกเหล่านี้ แต่อีกใจหนึ่งก็ห่วงการทำมาหากินของตัวเองไม่น้อย "ก็ปิดเหอะ แค่วันเดียว ลำดวนคงไม่ขาดทุนหรอกมั้ง" "ขาดไม่ขาดหรอกจ๊ะ แต่รายได้ที่ขาดไปต่อวันมันไม่ดีเลยนะ" แม้ลำดวนจะรักเพื่อนแค่ไหน แต่นิสัยขี้งกเรื่องทำมาหากินก็ยังบวกลบคูณหารเป็นรายได้ไปหมด ละออฉลาดคิดเสมอ "เอางี้ไหมล่ะ ลำดวนมาช่วยฉันทำกับข้าว ส่วนค่าเสียเวลาลงบัญชีพ่อของฉันเลย" "ห่า!" ลำดวนอุทานด้วยความตะลึง "ไม่ได้...ไม่ได้ ทำแบบนี้เอาเปรียบพ่อกำนันชัด ๆ เอางี้ไหม ฉันว่าลงบัญชีสารวัตรไชโยดีไหม ในฐานะที่ทำให้หลาย ๆ คนต้องเสียเวลา เสียการเสียงาน" ละออพยักหน้าเห็นด้วย "เข้าท่าดีแฮ่ะ ฉลาดคิดจริง ๆ เลยเพื่อนฉัน" (ขอเชิญท่านอื่น ๆ มาต่ออีกค่ะ ....ใครมาเร็วคนนั้นน่ารักที่สุดค่ะ เอิ๊ก ๆๆ หยอกเล่นค่ะ _/\_) แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 09:07:10 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 09:04:13 จากคุณ : roslita - [ 2 พ.ค. 51 08:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หมดมุกกระทันหันอีกแล้วอีกแล้ว เดี๋ยวไปหา prop มาประกอบevent ก่อน ตอนที่แล้ว ที่จับควายมาYกัน ขำมากเลยค่ะ ได้ใจจริงๆ เอ้าเอา ต้นว่านรากราคะ มาฝาก ที่มา:http://www.thairssfeed.com/news/0000006262WJMWM/ จากคุณ : Error Code 692 - [ 2 พ.ค. 51 09:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอาข้อมูลมาฝากอีก ที่มา: www.dek-d.com/board/view.php?id=945965 "รากราคะ" หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า " ว่าน"ซึ่งเป็นว่านโบราณที่หายากและใกล้จะสูญพันธุ์ นายณรงค์ ค้านอธรรม นักอนุรักษ์ว่านไทยโบราณ เจ้าของว่านรากราคะ เผยว่า ว่านนี้อยู่ในวงศ์ซิงจิเบอร์เรซี เป็นพืชตระกูลเดียวกับขิง ลักษณะลำต้นใต้ดินเป็นเหง้ากลม แตกแง่งเป็นไหลเล็กยาว 5-10 นิ้ว เนื้อในหัวถ้าเป็นตัวผู้จะมีสีเหลือง ส่วนตัวเมียเนื้อสีขาว มีกลิ่นคาวจัดคล้ายกับอสุจิของคนพบมากทางภาคตะวันตกและภาคเหนือ แถบจังหวัดกาญจนบุรี ตาก ลำปาง ใบเป็นรูปหอกสีเขียวมีขนาดเล็กเส้นกลางใบสีแดง ทั้งต้นสูงประมาณ 1 ฟุต ออกดอกในหน้าฝน คล้ายดอกกระเจียว แต่ไม่มีก้านดอกจะอยู่ติดกับพื้นดิน มีสีขาวอมเหลือง โดยแทงดอกขึ้นจากเหง้าหลักที่อยู่ใต้ดินก่อนการงอกขอ งใบว่านดังกล่าวนี้ ตามตำราโบราณระบุว่ามีอำนาจทางเพศรุนแรง โดยเฉพาะผู้หญิงเกิดรุนแรงมาก ถ้าเอาหัว หรือใบหรือต้นใส่โอ่งน้ำหรือบ่อน้ำ หากใครกินเข้าไปจะมีความรู้สึกทางเพศรุนแรงมาก โดยเฉพาะดอกเพียงได้กลิ่นผู้คนที่ได้กลิ่นทั้งหญิงแล ะชายจะพากันมัวเมาในโลกีย์รส ฉะนั้นจึงต้องเด็ดดอกออกเสีย นอกจากนี้ตามความเชื่อโบราณปลูกไว้ที่บ้าน ร้านค้า มีสรรพคุณทางเมตตามหานิยม ทำให้มีลูกค้าอุดหนุนอย่างไม่ขาดสาย อีกทั้งว่านดังกล่าวใกล้จะสูญพันธุ์แล้ว จึงนำออกมาแสดงให้ประชาชนได้ชมก่อนที่จะสูญพันธุ์ไป   มีรูปดอกให้ดูด้วย จากคุณ : Error Code 692 - [ 2 พ.ค. 51 09:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 "แต่..." ลำดวนลังเล เพราะยังไม่แน่ใจ "ถ้าไม่ทำกับข้าววันนี้ ของดิบที่เตรียมไว้..." ปลัดอนันต์เห็นโอกาสทองเอาชนะใจหญิงสาว ก็รีบพูดแทรกขึ้นทันที "เอางี้ ผมเซ็นเช็คเปล่าเป็นค่าเสียเวลาให้นะ ลำดวนอยากได้เท่าไหร่ไปเติมเองได้เลย" สองสาวหันมามองหน้าปากค้าง ก่อนที่ละออจะแสดงสีหน้าขอบคุณน้อยๆ ก่อนจะสะบัดร้อยแปดสิบองศาด้วยแค้นเก่า ส่วนลำดวนนั้น ดวงตาลุกวาบแวววาวราวกับต้องแสงไฟวันเฉลิมที่ถนนอักษะ กรุงเทพมหานคร "จริงเหรอคะ" "ครับ เตี่ยผมรวยอยู่แล้ว อย่าไปกวนสารวัตรไชโยเลย แค่นี้ก็ไม่ค่อยจะชนเดือนและ" ว่าแล้วก็โจมตีสินค้าคู่แข่งไปพอประมาณ ปลัดหนุ่มผู้เรียนรู้มารยาจากแฟนสาวมาบ้างเล็กน้อยกระหยิ่มยิ้มย่งอยู่ในใจ เมื่อได้ยินว่าเอาค่าเสียเวลาลงบัญชีไว้กับปลัดอนันต์ได้แบบไม่จำกัดจำนวน ไฟแม่ครัวก็ลุกโรจน์โชติช่วงชัชวาล ลำดวนก็หยิบผ้ากันเปื้อนจากกระเป๋าถือมาสวมเข้าดังฉับ ร่างระหงเดินเร็วปร๋อเข้าสู่ตู้เย็น ก่อนกระชากเนื้อนมไข่ถั่วและผักอีกแปดชนิดออกมาด้วยความไวกว่าสายฟ้าฟาด ชั่ววิบตาร่างของอีสาวบ้านนาก็หายวับ หม้อชามรามไหกระทบกันเสียงโช้งเช้งสะเทือนเลือนลั่นไปทั้งครัว ตามด้วยเสียงพลังปราณของสาวงามฉายาจอมโหดนรกครกเหล็ก "ย้ากกกกกกกก ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆ โช้งเช้ง ฉึบ ตึ้บๆๆๆๆๆๆ ต๋อม ตู้ม บรึ๊ม กรี๊ดดดดดดดดด อ๊ากสสสสสสสสส์" เสียงนั้นต่อเนื่องอย่างเมามัน จนสารวัตรที่นอนแผ่อยู่บนโซฟาครางออกมาอย่างน่าสงสาร "อย่า... ใครก็ได้ หยุดคุณชามมิ่งที ปวดหัว" ก่อนจะมือตก สลบไปอีกรอบหนึ่ง หากลำดวนได้ยิน ก็ไม่รู้ว่าจะภูมิใจดีรึไม่ ที่พลังทำลายล้างของเธอพอสูสีกับอีสาวชาวกรุงเลยทีเดียว "เป็นอย่างงี้ตลอดเลยเหรอครับ" ปลัดอนันต์ถาม ใหบหน้าที่ขาวอยู่แล้วขาวเผือดเข้าไปใหญ่ "เฉพาะเวลาเข้าครัวเท่านั้นละค่ะ" ละออตอบนิ่มๆ ว่าแต่ปลัดหนุ่มก็หันไปมองศัตรูหัวใจที่นอนสลบอยู่ ในใจกำลังคิดว่าถ้าเป็นเสียงกรีดร้องของชมัยพรจริงๆ สารวัตรคงชักกระแด่วแห้วน้ำลายฟูมปาก ไม่ได้หลับหล่ออย่างนี้เป็นแน่ "ท่าทางอย่างนี้คงนอนไม่สะดวกมั้ง พาไปห้องพักก่อนดีกว่า" ละออบอก สีหน้าเป็นห่วงจริงจังจนปลัดอนันต์ชักอยากลองใช้เสียงรีโซแนนซ์บ้างเสียแล้ว กลัวก็แต่มันจะไม่ได้ฆ่าปลาโลมาอย่างที่ชมัยพรทำ แต่จะฆ่าคนร้องเสียแทน "ก็ได้ งั้นช่วยกันแบกนะ สารวัตรตัวใหญ่ ผมอุ้มขึ้นบันไดคนเดียวไม่ไหวหรอก" ชายหนุ่มเอ่ยแทนด้วยรอยยิ้มแฝงจางๆ ในสีหน้า --------------------------------------------------- ปล. แก้ตามคำแนะนำของคุณ scottie ครับ :) แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 19:47:15 จากคุณ : คมลิขิต - [ 2 พ.ค. 51 10:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ไหว หัวเราะจนปวดท้อง สนุกมากๆๆ รวมเล่มเมื่อไหร่ อุดหนุนแน่ค่ะ คุณโก้ เราหลงรักนิยายเรื่องนี้จริงๆละ ฮาได้ใจมาก หวังว่านิยายไม่ออกทะเลไปก่อนนะคะ คุมธีมของเรื่องดีๆแล้วกัน ปล.พึ่งรู้ว่ารากราคะ มีต้นอยู่จริงๆ นึกว่าจะมีแต่ในนิยาย แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 12:18:51 จากคุณ : beemanufan - [ 2 พ.ค. 51 12:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เหล่าบัณฑิตชุมนุมที่บ้านมะขามหวานเยอะดีแท้ อีกหน่อย คงจะเป็นอำเภอตัวอย่างแน่ ๆ เลย   จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 2 พ.ค. 51 12:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณคมลิขิตค้า ตั้งใจจะบอกให้หยุดคุณชามมิ่งจริงๆ อะ หรือหมายถึงลำดวน หรือนึกว่าเป็นชามมิ่งเพราะเสียงดัง เอ่อ .. กระทู้นี้มันไม่ทันแล้วล่ะตัวซี เพราะจากนี้ไปคงซุ่มอ่านมากกว่า ทั้งมีงาน และทั้งแป้ก เขียนมะออก แต่อย่างน้อยเราก็ทิ้งโจทย์ใหญ่ไว้ให้น้า .. สารวัตรได้ใจมาก ชะรอยมาทางข้าผู้ซื่อสัตย์ซะด้วย โอ หมายปองพระรองอีกแล้วเรา จากคุณ : scottie - [ 2 พ.ค. 51 13:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ใส่ฉากคนขายกาแฟให้มั่งดิ ....   โอย ขำง่ะ เห็นด้วยว่าต้องหมายเหตุเลยนะว่าคุณสก๊อตตี้ร่วมแต่ง เป็นประวัติศาสตร์พอๆกับที่ มิสเตอร์ฟิว ตอบกระทู้อื่นนอกจากระทู้สาวๆนั่นล่ะ จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 2 พ.ค. 51 13:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ^ เป็น "เจ้าฮะ กาแฟมั้ยฮะ" แบบทัดดาว บุษยา แทนได้มั้ยคะ คุณกลิ่น ฯ อิอิ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 2 พ.ค. 51 14:06:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ความคิดเห็นที่ 19 เอาเป็นลำดวนสามารถชงกาแฟสูตรสตาบัคได้ดีไหมคะ ไหนๆก็อุตส่าห์ไปร่ำเรียน MBA ถึงเมืองนอกเมืองนา น่าจะเคยทำงานพิเศษที่สตาบัค ^0^ อิ...อิ.... แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 14:39:47 จากคุณ : Error Code 692 - [ 2 พ.ค. 51 14:39:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ยังอ่านไม่ทันแต่เห็น คห.20 แล้ว..... 5555555555555555 เอาๆๆยกมือสนับสนุนๆ จากคุณ : จริง - [ 2 พ.ค. 51 15:09:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 """ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 21:00:08 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 พ.ค. 51 15:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "" แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 20:59:47 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 15:54:50 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 15:51:45 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 15:50:18 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 พ.ค. 51 15:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แวะมาอู้งาน เอ๊ย... มาอ่านต่อค่ะ จะเกาะติดกระทู้ต่อไป จากคุณ : เม-ดา - [ 2 พ.ค. 51 16:13:04 ]

ความคิดเห็นที่ 26 Please try to keep up with the theme na krab.   Do not create too many characters since it will be hard to control. I think we already have more than enough characters so please stop creating them for a while. Futhurmore, please follow the same event at one time to keep the story line clear. (Can anybody connect the "Searching for Rakraka" event, and the "Illness of Mr.Chaiyo" event together so it will be only one story line to follow.) By the way, if you add any facts that's unrelevant to the character's nature, please give the reasons for them too. I don't mean to be too strict or take it too serious, but this is for keeping our story easy for everyone to follow and for the sake of quality control too. Please remind that if we made this story good enough (and it has been very good so far) we can really publish it   Ps. sorry for typing english, I am using the university's computer now. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 17:44:24 จากคุณ : เชษฐา - [ 2 พ.ค. 51 17:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รับทราบค่า :) --------------------------------------------------- ฝ่ายชมัยพรรอให้ทางสะดวกแล้ว ก็เริ่มปฏิบัติการฉกลูกเสือสไตล์เกาหลีดีกรีบัณฑิตมหาวิทยาลัยบริสตอลที่เริ่มตีตัวออกห่างจากถ้ำเสือบ้านกำนันอำนาจ เธออาศัยความมืดและดงกล้วยหลังกำบังตัว เมื่อใกล้เป้าหมายก็ทิ้งตัวลง ม้วนตัวสามตลบเลียนแบบนักรบหน่วยซีลเข้าไปหลังโคนต้นไม้ เหวี่ยงเชือกปลายตะขอขึ้นไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ใหญ่ ถีบและโหนตัวขึ้นไปเกาะบนกิ่งไม้นั้นด้วยความชำนาญราวกับจีจ้า ญาณิน เล่นจริง เจ็บจริง "คุคุคุ" ไฮโซสาวปิดปากหัวเราะด้วยความพึงพอใจ เมื่อพบว่าลางสังหรณ์ในการกำหนดเป้าหมายโจมตีของเธอช่างแม่นยำจนน่าไปเปิดบริการ หมอดู 1900-1900 แข่งกับเทพธิดาพยากรณ์ หรือหมอลักษณ์ฟันธง เพราะในห้องตรงข้ามกับกิ่งไม้ที่เธอใช้กำบังตัวนั้น มีปลัดอนันต์ยืนอยู่และดูเหมือนจะอยู่ตามลำพัง โดยไม่มียัยละออบ้านนอกศัตรูหัวใจของเธอป้วนเปี้ยนอยู่ด้วย ชมัยพรไต่กระดึ๊บ ๆ จากโคนกิ่งไปยังปลายกิ่งเพื่อหาพิกัดที่ชัดเจนที่สุดสำหรับการถ้ำมอง เอ่อ สอดแนม และกะระยะสำหรับบุกเข้าไปภายใน แต่ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเบื้องหลังแว่นอินฟาเรดไนท์วิชั่นของเธอทำให้เธออยากจะระเบิดสวัสดิกะเรโซแนนซ์ออกมาเหลือเกิน แต่ฝืนใจสะกดใจตัวเองเอาไว้ให้ทำตัวเป็นใบ้ชั่วคราวเพื่อไม่ให้เสียการใหญ่ (ความพยายามสูงจริงจริ๊ง อีหนูเอ๊ย) ปลัดอนันต์ไม่ได้อยู่ในห้องเพียงลำพังอย่างที่เธอเห็นในคราวแรก เขาทรุดตัวลงนั่งเคียงข้างใครอีกคนหนึ่ง ก้มลงเหนือใบหน้าคนคนนั้นช้า ๆ  แล้ว... แล้วก็... "ไม่นะคะ นันต์... นันต์ต้องไม่ทำแบบนี้..." เธอได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ หากชายหนุ่มไม่ได้หยุดอย่างที่เธอส่งกระแสจิตขอร้อง ริมฝีปากของชมัยพรสั่นระริก น้ำตาคลอเบ้า... "แอร๊ยยยยยยยยย ชาร์มมิ่งรับม่ายด้ายยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดด" ------------------------------------------------------------------------- "เอ๊ะ นี่คุณ คนเจ็บคือสารวัตรนะ ไม่ใช่ฉัน ไม่ต้องมาประคองฉัน" ละออแหวใส่ชายหนุ่มที่ถือโอกาสเอื้อมแขนข้างที่ควรจะประคองเอวสารวัตรไชโย ซึ่งสลบเหมือดจากเสียงเคาะกระทะมหากาฬของลำดวนเลยมาสัมผัสที่เอวของเธอเหมือนกับตั้งใจจะประคองเธอเข้าไปในห้องด้วยอีกคนหนึ่ง ปลัดอนันต์หัวเราะหึ ๆ ไม่ยอมทำตามคำสั่งของหญิงสาวในทันที เพราะเริ่มเรียนรู้แล้วว่าเทรนด์ใหม่ของพระเอกละครไทยยุคนี้ ต้องเป็นพระเอกที่เกรียนเล็กน้อย ปากเสียพอประมาณ และต้องเป็นนักตบจูบ(แต่ปลัดยังเป็นระดับอนุบาลอยู่ ยังไม่ถึงขั้น) ถึงจะได้ใจชาวบ้าน ส่วนคนที่ดีแสนดี ฉลาด น่ารัก ทุ่มเท ยังไง๊ ยังไงก็ต้องเป็นพระรองไปตลอดกาลวันยังค่ำ  ตามคำกล่าวอ้างของผู้จัดที่ยืนยันว่าแบบนี้คนดูนิยม (เหรอ?) "นี่คุณ จะปล่อยได้หรือยัง" ละออต้องถลึงตาใส่ แล้วดุซ้ำอีกครั้ง เขาถึงยอมปฏิบัติตามคำสั่งของเธอแต่โดยดี ทั้งสองคนเถียงกันไป ทะเลาะกันไปตลอดทาง และถ้าคนกลางอย่างสารวัตรที่ถูกเขย่าไปมาระหว่างคนสองคนมีสติอยู่ในตอนนั้นละก็... เขาคงจะรีบเขียนจดหมายขอย้ายตัวเองลงไปปฏิบัติราชการสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ดูจะปลอดภัยกว่านี้ทันทีแน่ ๆ เมื่อช่วยกันจัดให้สารวัตรไชโยนอนบนเตียงในห้องเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็คุกเข่าลงข้าง ๆ และเอื้อมมือไปอังที่หน้าผากของเขา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อพบว่า ใบหน้าของคนที่ยังนอนไม่ได้สติร้อนจัดจนตอกไข่ใส่ก็คงจะสุกเกือบทันที "ไข้สูงเชียวค่ะ คงเพราะแผลควายขวิดแน่ ๆ" (แต่ที่จริงเป็นเพราะฝีมือเธอกับปลัดนั่นแหละ) เธอหันไปบอกอนันต์ "เดี๋ยวฉันเอาจะน้ำมาเช็ดตัวให้เขา" "คุณไปเอาน้ำมา ไม่ต้องน้ำเย็น น้ำธรรมดานี่แหละ เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้เขาเอง" เขาเสนอ "ให้ผู้ชายด้วยกันดูแลกันเองดีกว่า คุณไม่ต้องห่วงหรอก" "แต่..." หญิงสาวมองหน้าเขาสลับกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งอย่างลังเล "นี่คุณ กะใจคุณจะอยู่ดูตอนผมแก้ผ้าเขาหรือไง หือ" อนันต์กล่าวเสียงเข้มเหมือนดุอยู่กลาย ๆ คำถามของเธอทำให้เธอหน้าแดงวูบขึ้นมาทันที แล้วค้อนเขาวงใหญ่ เดินลงส้นเท้าปึง ๆ ออกไปจากห้อง "ก็ได้ คุณทำ ฉันจะไปเอาน้ำกับผ้าขนหนูมา" "ผมถามจริง ๆ เถอะทำไมคุณถึงเป็นห่วงเป็นใยเขามากมายขนาดนี้" ละออชะงักฝีเท้ากึก หันมายิ้มที่มุมปากให้ "เขาเป็น 'คนของฉัน' ทำไมฉันถึงจะห่วงคนของฉันไม่ได้" คำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มนิ่งงัน จนถ้อยคำที่จะถามอะไรต่อไป ปล่อยให้หญิงสาวรีบก้าวไปยังห้องน้ำด้วยความเร็วเกือบจะเป็นวิ่ง สารวัตรไชโยเป็นคนของฉัน...คนของฉันอย่างนั้นหรือ เธอถามตัวเองในใจ ทำไมเธอถึงหลุดคำนี้ออกมาได้ เธอยกมือขึ้นกุมศีรษะ... เธอเคยพูด และเคยได้ยินคำคำนี้มาจากที่ไหนสักแห่งมาก่อนแน่ ๆ แต่เธอนึกอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ หลังละออเอาอ่างใส่น้ำ (เวลาเช็ดตัวเพื่อลดไข้ควรใช้น้ำธรรมดานะจ๊ะ) ผ้าขนหนู และเสื้อผ้าสำหรับให้สารวัตรผลัดมาส่งให้ และออกไปจากห้องแล้ว อนันต์วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะหัวเตียง ทรุดนั่งลงบนขอบเตียงที่ชายหนุ่มร่นราวคราวเดียวกันนอนอยู่ ที่จริงตอนนี้จะให้เขาบีบคอสารวัตรให้ตายไปเลยก็ทำได้ แล้วต่อจากนี้ไปละออก็คงเสียใจ แล้วเขาจะได้ใช้โอกาสนี้ปลอบทำคะแนน แต่ไม่ได้ ไม่ได้...พุทโธ ธัมโม สังโฆ หิริโอตัปปะ ปาณาติปาตาเวรมณีสิกขา... เย็นไว้ก่อนโยม แต่ถ้าทำแบบนั้นก็คงไม่ใช่พระเอกน่ะสิ หลังบังคับใจตัวเองให้กลับเข้าสูโหมดพระเอกผู้แสนดี มีสปิริตแม้กระทั่งกับคู่แข่งทางความรัก เขาถลกแขนเสื้อเชิ้ตของตัวเองขึ้น บิดผ้าขนหนูชุดน้ำให้หมาดเตรียมไว้ จากนั้นก็ลงมือปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายออกทีละเม็ด เผยให้เห็นผิวเนื้อบนแผ่นอกที่ขาวสะอาดแบบหนุ่มเกาหลี เอ๊ย เหมือนลูกผู้ดีไม่ผิดแผกไปจากเขาเลยแม้แต่น้อย นึกแปลกใจได้ไม่นาน ก็มีเรื่องให้เขาต้องแปลกใจอีกเป็นระลอกสอง เมื่อสารวัตรไชโยที่ยังคงไม่ได้สติกำลังกล่าวอะไรพึมพำออกมา แม้จะเป็นอาการเพ้อที่มาจากอาการไข้ขึ้น แต่สิ่งที่อนันต์ได้ยินกลับเป็นเรื่องที่ชวนสะดุดใจอย่างประหลาด "ปานแดงรูปไก่..." นายตำรวจหนุ่มเอ่ยแผ่วเบาโดยยังไม่ลืมตา "เธอต้องเป็นคนที่เราตามหาอยู่แน่ ๆ" ปลัดอำเภอก้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้าของอีกฝ่าย เพื่อฟังความให้ถนัดขึ้น และในจังหวะเดียวกันนั้นเอง มือของไชโยก็คว้ามือของเขามาจับไว้แน่น "หม่อมละเอียดจะพาคุณหญิงน้อยไปจากท่านกาสรจริง ๆ หรือครับ" น้ำเสียงของคนพูดขาดเป็นห้วงเหมือนคนอยู่ในความฝัน "ถ้าคุณไป ท่านชายจะเสียพระทัยขนาดไหน... อย่าเพิ่งไป... อย่า" ศัพท์แสงที่อีกฝ่ายใช้ในยามไม่ได้สติดูคล่องปากเหมือนใช้จนคุ้นเคย ไม่ใช่กำลังฝันว่าตัวเองเป็นพระเอกลิเกวิกไหนแน่ ๆ เรื่องนี้มันชักจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว... อนันต์คิด... แสดงว่าการที่สารวัตรมาทำงานที่นี่ก็น่าจะมีเบื้องหน้าเบื้องหลังมากกว่าเรื่องปราบอิทธิพลเถื่อน และแล้วความทรงจำวันที่ละออหกล้มโดนแก้วบาด ผ้าซิ่นร่นให้เห็นปลีน่องที่เปล่งประกายก็แวบมาในสมอง ที่ปลีน่องของเธอนั้น มีปานแดงรูปไก่ ขนาดเท่าเหรียญห้าบาทยุคเก่าอยู่... ไม่ผิดแน่ หรือว่า... ละออจะเป็น 'คนคนนั้น'... ---------------------------------------------------------------------------- สิ่งที่เกิดขึ้นข้างบนนี้ คือ ความจริงที่เกิดขึ้นภายในห้อง แต่ภาพที่ชมัยพรเห็นจากกิ่งไม้ที่เธอแอบซ่อนอยู่กลับอกุศลกว่านั้นหลายเท่า เพราะเธอมองภาพอนันต์ก้มลงไปฟังความจากสารวัตรไชโย และภาพที่สารวัตรไชโยดึงเขาเข้าไปหาเป็นอื่นไปโน่น นี่กะใจพวกผู้ชายหล่อ ๆ ในโลกกลายเป็นพวกเดียวกับเจ้าอเล็กซานเดอร์ไปหมดเลยหรือไง.... กรี๊ดดดดดดดดด "แต่ถ้าเขาเป็นไบก็คงไม่เป็นไรมั้ง" เธอพยายามทำตัวเป็นผู้หญิงคิดบวก "มีคนบอกว่าชายเหนือชายคือยอดชายนี่นา" แต่ยังไงก็ทำใจให้รับได้ยากจริง ๆ พับผ่า... เธอเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป (ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ก็ไม่มีอะไร) และเมื่อเธอขยับ เท้าก็ไปถูกใส่กิ่งไม้เล็ก ๆ หักดังเป๊าะ เป็นผลให้อนันต์สะดุ้งหันไปยังทิศที่ได้ยินเสียงทันที "ใครน่ะ" เขาร้องถาม แล้วก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาว่า "เมี้ยววววว" "อ้อ แมวหรอกเหรอ" เขาเกาศีรษะ แล้วกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ขืนปล่อยไว้นาน ๆ สารวัตรเป็นปอดบวมตายพอดี ส่วนเจ้า 'แมว' ก็ได้แต่ถอนใจโล่งอก รีบพาตัวเองลงจากต้นไม้ วิ่งหนีกลับไปทำใจที่บ้านพัก วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอก...! ____________________________________________ งวดต่อไปจะเป็นคนอ่านบ้างแล้วละค่ะ งานเริ่มมาเยอะละ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 23:56:09 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:00:39 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 18:28:15 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 2 พ.ค. 51 17:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 28 Khun ปฤษณะ krab, please cancel "the casino in the tunnel" plot dai mai krab. We may use it in the future, but for now I think it makes the plot too complicate. (Please be reasonable, how can Pimpika and Chamaiporn found this casino?) By the way, do you forget that Dr.serm still need to report for the result of Alexander's blood test. If it turn out that Alexander is poisoned, then the winner title of Cavi must be canceled. And Chaimaiporn can accuse Laall for doing this, and so on... แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 18:07:41 จากคุณ : เชษฐา - [ 2 พ.ค. 51 18:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เมื่อเช็ดตัวและสวมเสื้อผ้าให้ชายหนุ่มเสร็จเรียบร้อย ซึ่งก็ดึกลงโขแล้ว ชายหนุ่มก็ลงมาชั้นล่าง สายตาแอบมองหาละออโดยอัตโนมัติ แขกเหรื่อที่ช่วยหามกันมาส่งสารวัตรไชโยกลับไปกันหมดแล้ว เหลือแต่ละออกับลำดวนที่กำลังกินอาหารที่เหลือจากการเลี้ยงแขกอยู่ ปลัดไม่นึกว่าการเช็ดตัวนายตำรวจจะใช้เวลานานขนาดนี้ หลังจากที่เขาได้ยินเรื่องปานแดงรูปไก่ เขาก็ครุ่นคิดอย่างหนัก ละออมีอะไรเกี่ยวข้องกับหม่อมเจ้างั้นเหรอ หรือว่านายตำรวจผู้มีใจให้ละออเพ้อถึงควายเพียงเพราะโดนควายขวิดจนเป็นไข้ "พี่ปลัด มากินกันๆ" ลำดวนร้องชวน ทำให้ปลัดมองตามอย่างสนใจ กับข้าวไม่น้อยกว่าห้าอย่างวางเต็มโต๊ะ มีทั้งแหนมข้อไก่ทอดชวนเปรี้ยวปาก ต้มแซ่บซิงเกอร์(ตีนไก่)หอมฉุย ผัดผักบุ้งไฟแดงสีฉูดฉาดควันคลุ้ง ยำปลาสลิดแลดูกรุบกรอบ...และอื่นๆ อีกมากมาย ทำให้ชายหนุ่มถลาไปนั่งร่วมวงโดยอัตโนมัติ โดยไม่ลืมกระแซะลำดวนจนได้นั่งตรงข้ามกับหญิงสาวพอดี "พี่เช็ดตัวให้คนของเธอเสร็จแล้วนะ" ปลัดหนุ่มว่า แกล้งทำเสียงน้อยใจให้หญิงสาวจับได้ "สารวัตรก็เพ้อถึงเธอด้วย ดีจริงที่เป็นห่วงเป็นใยกัน" ละออนิ่ง เพราะไม่รู้จะตอบอย่างไรถูกดี จึงส่งสายตาพิฆาตไปที่ลำดวนที่บังอาจชวนชายหนุ่มมาร่วมวงสนทนา หากสาวน้อยแม่ค้าเข้าใจไปว่าหนุ่มสาวอยากอยู่กันสองต่อสอง ก็เอ่ยว่า "ง่า... เอ่อ เดี๋ยวลำดวนไปเตรียมโจ๊กให้สารวัตรดีกว่านะคะ" ว่าพลางก็ทอตามองข้าวที่พร่องไปไม่ทันครึ่งจานอย่างเสียดาย "ละออเหลือกับให้เค้าด้วยน้า" แล้วหญิงสาวก็ลุกหนีไป ทิ้งให้ละออและปลัดอนันต์นั่งอยู่สองคน ท่ามกลางแสงไต้อาบไล้พื้นกระด่นมันปลาบ และเทียนเปลือกส้มสำหรับไล่ยุงที่หอมอวล จากคุณ : คมลิขิต - [ 2 พ.ค. 51 20:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ฮามากมาย จากคุณ : นอกราชการ - [ 2 พ.ค. 51 21:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 31 รับทราบครับคุณเชษฐา  พอดีเห็นคนเปิดทางให้ไปเที่ยวป่าเลยอยากไปป่าแหะแหะ คุณปิยะรักษ์ออกแนววายนะคร้าบนี่  ผมกำลังแอบคิดถึงฉากประมาณนี้ตั้งแต่ตอนที่แล้ว  *o* จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 พ.ค. 51 21:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ]ลงชื่อไว้ก่อนค่ะ จะตามมาอ่านเรื่อย ๆ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 2 พ.ค. 51 21:07:21 ]

ความคิดเห็นที่ 33 .. หนุ่มสาวมองตากันท่ามกลางแสงไต้อันวูบไหวก่อเงาเต้นพลิ้ว "ปลัดอนันต์คะ"  เธอร้องเรียกด้วยเสียงหวาน "ครับละออ"  เขาตอบ "ปลัดอนันต์คะ" เขายิ้มให้แล้วตอบอีกครั้ง  "ครับละออ" ปลัดอนันต์สะดุ้งจากฝันกลางคืนเมื่อละออใช้มือเรียวของหล่อนตบยุงเฉียดปลายจมูกเขาไปนิดเดียว เขาเกาท้ายทอยอย่างเก้อเขินที่ไปคิดจินตนาการถึงอะไรแบบนั้นได้  ปลัดหนุ่มแอบมองแม่สาวจอมแก่นซึ่งเมินหน้าจากเขาไปทางเรือนอันสารวัตรนอนเจ็บอยู่ "ยุงเยอะนะครับ  ขนาดจุดเปลือกส้มไล่แล้วยังไม่ไป" ปลัดอนันต์พยายามชวนคุย  เธอหันกลับมามองหน้าเขาแล้วเน้นเสียง "นั่นสิคะ  ยุงมันด๊านด้านเนาะ  ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไปสักที..เหมือนใครก็ไม่รุ" ชายหนุ่มเค้าหน้าเกาหลีสะอึกเมื่อรู้ความหมายในวาจาของนิสิตสาวคณะรัฐศาสตร์ "คุณดูท่าจะเป็นห่วงสารวัตรมากเลยนะ"  ในที่สุดเขาก็ถามตรง ๆ   "ก็ใช่สิคะ  คุณสารวัตรเท่ห์ออก  ยอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเหลือคาวีของฉัน"  พูดแล้วก็อมยิ้ม  เธอนึกภาพไม่ออกว่าหากอเล็กซานเดอร์เกิดหื่นมาไล่ปล้ำสารวัตรแทนคาวีจะเกิดอะไรขึ้น  แต่ชายหนุ่มตรงหน้าก็เข้าใจว่าเธอยิ้มหวัวเพราะนึกปฏิพัทธิ์ต่อสารวัตรไชโย เขาหน้าสลดลง  ในใจก็นึกสับสนเพราะตนก็มีชมัยพรอยู่แล้ว  ทำไมถึงต้องรู้สึกใจหวิว ๆ ด้วย พอดีกับที่ลำดวนเดินเข้ามาพร้อมกับกำนันอำนาจที่ถือไม้ตะพดมาด้วย ปลัดยิ้มแหย ๆ เมื่อกำนันเคาะไม้ตะพดลงกับพื้นกระดาน "กินเสร็จยังคุณปลัด  ถ้าเสร็จแล้วก็กลับบ้านกลับช่องเถอะพ่อ  อยู่ดึกไปมันจะไม่งาม" "ไหนว่าจะให้ผมอยู่ดูแลสารวัตรไงครับ" "ไม่ต้องดูลงดูแลแล้ว  เดี๋ยวให้ลำดวนดูให้ก็ได้  จริงมั้ยวะนังลำดวน" "จ้ะ"  ลำดวนยิ้มรับ  หล่อนก็แอบดีใจที่จะได้ใกล้ชิดสารวัตรสุดหล่อ  แต่หัวธุรกิจก็ทำให้เอ่ยปากทวง  "ว่าแต่พ่อกำนันมีค่าป่วยการให้ชั้นหรือเปล่าจ๊ะ" "เอ็งอยากได้เท่าไหร่ข้าจะให้  แล้วปลัดก็กลับไปได้แล้ว  ยืนอยู่ทำไมอีกล่ะ" "ครับ"  หนุ่มหัวนอกไม่กล้าหือกับว่าที่พ่อตา  เอ๊ย...กำนันอำนาจ  เขาลุกขึ้นยืนแล้วส่งสายตาไปทางละออ "ผมกลับก่อนนะครับคุณละออ" ละออแสร้งเมิน  เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ  อยากจะหันกลับไปมองตา  อยากจะเดินไปส่งหน้าชานก็ยังดี  แต่ว่า..เธอทำอย่างนั้นไม่ได้ เมื่อเห็นว่าละออคนงามไม่ตอบ  ปลัดอนันต์ก็หน้าหมองแล้วเดินลงเรือนไป "ลำดวน  เอ็งค้างที่นี่ก็ได้นะ  จะได้คอยช่วยกันดูแลสารวัตรแทนปลัด" หางตากำนันเหลือบมองลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน   เขาไม่ปล่อยให้ชาวบ้านนินทาได้เด็ดขาดว่ามีผู้ชายมาค้างอ้างแรมในบ้านตามลำพังกับลูกสาว  อย่างน้อยมีลำดวนอยู่ก็จะได้ไม่มีใครพูดอะไร ปลัดอาภัพรักเดินกลับตามทางมืด ๆ เปลี่ยว ๆ   มองไกล ๆ มีแสงไฟตามใต้จากเรือนและแสงจันทร์เสี้ยวพอมองเห็นทางในเงามืด  เขาเดินมาถึงกอไผ่หน้าที่ดินกำนันเท่านั้นเอง  กลุ่มคนสามสี่คนก็โผล่ออกมาดักทางเขาไว้ "พวกแกเป็นใครวะ!" พระเอกของเราร้องอย่างตกใจแล้วตั้งท่าการ์ด อีกฝ่ายหัวร่อแบบดาวร้าย  ก่อนจะยกไม้หน้าสามที่พาดไว้บนบ่ามาเคาะกับมือตน  มันร้องตอบไปว่า... "เอ็งชื่อรพินทร์ใช่มั้ย  นายข้าให้มาตามตัวเอ็ง" ปลัดร้องเสียงหลง  "รพินทร์?  ใครวะ  ไม่รู้จัก"   "อย่าโกหก!  เอ็งอย่าหมายจะเก็บรากราคะไว้คนเดียว  เฮ้ย  พวกเรารุมมัน!" ชายฉกรรจ์พุ่งเข้ามาเงื้อไม้ฟาดใส่  ปลัดคนเก่งถอยหลบฉากวูบด้วยฟุตเวิร์คแบบมวยไทย (เฮ้ย  มวยไทยมันมีฟุตเวิร์คด้วยเหรอฟะ!) คนที่หนึ่งพลาด  คนที่สองก็เข้ามารุมต่อ  ไอ้ตัวหัวหน้าเห็นท่าว่าลูกน้องจะไม่ได้เรื่อง   เลยย่างสามขุมเข้ามา จังหวะที่ปลัดหนุ่มจะเพลี่ยงพล้ำนั่นเอง  ชมัยพรซึ่งยังไม่กลับไปบ้านพักหลังการสอดแนมก็โผล่เข้ามาขวางไว้แล้วร้องกรี๊ดด้วยเสียงแปดล้านสี่แสนวัตต์ของหล่อน หมาทั้งหมู่บ้านเห่าหอนกันขรมด้วยตกใจกับพลังนรกประทานของแม่สาวไฮโซ ปลัดเขย่าหัวตัวเองด้วยความมึนงง  ขนาดว่าอุดหูไว้ทันแล้วยังเกือบเน่าไปพร้อม ๆ กับพวกวายร้าย  ชมัยพรเห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาออเซาะ "ตายแล้ว  ชาร์มมิ่งร้องดังไปเหรอคะ  พี่ปลัดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" ปลัดพยายามจะเดิน  แต่ไปได้สองสามก้าวก็มึนงง  เพราะน้ำในหูยังสั่นสะเทือนริก ๆ  ชมัยพรรีบประคองแขนของปลัดไว้ ละออมองภาพบาดตานั้นจากหลังกอไผ่  เธอแอบหนีพ่อกำนันมาตามดูปลัดด้วยความเป็นห่วงว่าจะกลับไปได้ปลอดภัยหรือเปล่า  พอได้ยินเสียงกรี๊ดลั่น  ก็เลยวิ่งมาทันโผล่ออกไปทันเห็นฉากตระกองกอดหวานซึ้งของสองหนุ่มสาว สาวบ้านนารู้สึกหงุดหงิดจนกำลำไผ่ขนาดเท่าข้อมือหักไปหนึ่งลำ กร๊อบ! ปลัดอนันต์ชะงัก  เขาแตะแขนของชมัยพรให้ระวังตัว  แล้วกันคนรักไปไว้ขางหลังอย่างปกป้อง "สงสัยพวกมันจะมีอีกคน" ละออเหงื่อตก  เธอจะไม่ให้เขาเจอตัวได้เด็ดขาด  ไม่งั้นจะแก้ตัวได้ยังไง  ละออรีบป้องปากร้องด้วยปัญญาไว "ตั๊กแก!  ตั๊กแก!" ปลัดถอนหายใจด้วยความโล่งอก  ชมัยพรรีบมาเกาะแขนเขาจีบปากจีบคอพูด "อ๋อ  เก๊กโก้นี่เอง  ชาร์มมิ่งก็ลืมไปว่าบ้านนอกคอกนาแบบนี้จะมีตัวอะไรได้  เชอะ"   "งั้นเรากลับกันเถอะครับ"  หนุ่มหน้าเกาหลีเอ่ยชวน  ทว่าร่างบางนั้นย่อตัวลงโหย่งหยิบก้อนหินแล้วเขวี้ยงใส่กอไผ่ "อีเก๊กโก้บ้า" หล่อนสะบัดมือแล้วเดินบิดสะโพกตามคนรักไป ละออกกุมหัวโหนก ๆ ร้องซี๊ดกัดฟัน ความแค้นนี้ชั้นต้องชำระแน่  ยัยชมัยพรเอ๊ย! .. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:46:29 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 21:56:02 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 พ.ค. 51 21:37:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากฟื้นขึ้นมาสมุนของพ่อใหญ่ฤทธิ์กลับไปหาเจ้านายที่บ้าน หมอเสริมเองก็มานั่งรอฟังข่าวว่าจะหารากราคะได้หรือเปล่า  ตรงหน้าพวกเขาคือไอ้โคกกับเพื่อนมันที่โดนกระทืบเสียจนน่วมเพื่อรีดความจริงว่ารพินทร์อยู่ที่ไหน  เนื่องจากพวกมันไม่รู้จริง ๆ  แต่ถ้าไม่บอกไปสักแห่งก็โดนซ้อมจนตายแน่  เลยบอกส่ง ๆ ไปทางบ้านกำนันอำนาจ แต่ละคนเดินมาถึงแคร่ที่พ่อใหญ่นั่งแบบเป๋ ๆ  พ่อใหญ่ฤทธิ์ตวาดถามทันที "เฮ้ย!  พวกเอ็งทำไม่สำเร็จเหรอวะ" "นายรพินทร์เก่งมากครับพ่อใหญ่"  ไอ้ตัวหัวหน้าเดินปวดหัวหนึบ ๆ มา พ่อใหญ่ถีบโครมเข้าใส่  "ไอ้(ดูดเสียง)  ใช้ให้ไปทำ(ดูดเสียง)อะไรไม่ได้เลย  เนี่ยเหรอวะ  ที่เรียกว่าสู้ไมได้  ดูพวก(ดูดเสียง)แต่ละตัวไม่เห็นจะมีรอยฟกช้ำสักนิด" "มะมะมันเลี้ยงผีผู้หญิงไว้ด้วยครับ"  โดนถีบเข้าไปก็เสียงสั่นด้วยความกลัว  หมอเสริมเอามีดผ่าตัดออกมาแคะเล็บเล่น  แสงไต้ใกล้ ๆ ส่องโดนแว่นตาเขาเป็นแสงสะท้อนขาวพราว "ให้ผมช่วยรีดความจริงมั้ยพ่อใหญ่" พ่อใหญ่ฤทธิ์หิ้วคอไอลูกกระจ๊อก(ไม่มีชื่อตามประสาตัวประกอบ)ไปวางใกล้ ๆ กับสัตวแพทย์หนุ่ม  หมอเสริมจับปลายคางของมันขึ้นแล้วเอามีดผ่าตัดปาดตามไรหนวดให้ "อื้ม  นายนี่หนวดรกนะ  เดี๋ยวโกนให้หมดเลยเอามั้ย" "มะมะไม่ครับหมอ "  มันปากคอสั่นเมื่อเห็นว่ามีดเล็ก ๆ ในมือหมอเสริมคมกว่ามีดโกนที่บ้านเพียงไร "ผมมือนุ่มนะ"  คุณหมอกล่อม  "ปาดตรงนั้น  ปาดตรงนี้  รู้สึกตัวอีกทีก็บ๊ายบาย.."  หนุ่มหน้าตี๋ยิ้มแสยะ  "..ลาโลกไปเสียแล้ว" เขาเปลี่ยนเป็นเสียงโหด  "เอาล่ะ  เล่ามาซะ  ว่าเรื่องจริง ๆ มันเป็นยังไง" ไอ้หมอนั่นกลัวลาน  ขาสั่นพั่บ ๆ   แล้วเล่าให้พวกพ่อใหญ่ฤทธิ์ฟังทั้งหมดที่เห็น  แต่เนื่องจากความมืดทำให้เข้าใจไปว่าเป็นภูตผีปีศาจ  พ่อใหญ่เพิ่มฟังแล้วก็ลูบคางครุ่นคิด  แล้วหันไปถามความเห็นของหมอเสริม "หมอคิดว่าไง  มันเป็นตัวอะไรกันแน่" หมอเสริมดันแว่น  เขารู้แล้วล่ะว่าไอ้ที่พวกนั้นเจอมาคืออะไร "ขอเอาชื่ออากงเป็นดิมพันนะครับ  ไอ้นั่นมันก็คือ.." .. .. .. [พักโฆษณาประมาณครึ่งชั่วโมง] .. .. .. ภาพกลับมาฉายที่หมอเสริมกำลังดันแว่นและพูดประโยคเด็ด "ขอเอาชื่ออากงเป็นเดิมพันนะครับ  ไอ้นั่นก็คือ.." "คือ?"  ทุกคนลุ้น "แมนดราโกร่าครับ  มันเป็นว่านหายากชนิดหนึ่ง  รูปร่างเหมือนผู้หญิงเวลาถอนออกจากดินจะส่งเสียงกรีดร้องทำลายโสตประสาท  พบได้เฉพาะในป่าลึกชายแดนไทยเขมรเท่านั้น" "ฮ้า.."  พ่อไอ้เรืองร้องอย่างตื่นเต้น "จากที่ไอ้โคกเล่ามาว่านายรพินทร์เป็นพรานที่เที่ยวล่องในป่าลึกอยู่เรื่อย  การที่เขาจะมีแมนดราโกร่าในครอบครองก็ไม่แปลกเลย  ดังนั้นปริศนาของรากราคะในห้องปิดตายไขกระจ่างแล้ว" ทุกคนกลั้นหายใจ "คนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด  เป็นคนเก็บรากราคะไว้  และให้ที่หลบซ่อนแก่นายรพินทร์ก็คือ..กำนันอำนาจนั่นไงล่ะครับ" พ่อใหญ่ฤทธิ์ตบเข่าฉาด  "ไม่นึกเลย  เกลอกันแท้ ๆ มีของดีไม่ยอมแบ่ง  แบบนี้มันลูบหนวดเสือนี่หว่า" "เอามันเลยพ่อใหญ่"  ไอ้โคกร้องสนับสนุนจากใต้ปากบวม ๆ เจ่อ ๆ "ไม่ได้ ๆ   เราเข้าไปโจ่งแจ้งไม่ได้  เราจะต้องลอบเข้าไป"  พ่อใหญ่หันไปมองหมอเสริม  "หมอ  งานนี้ต้องพึ่งหมอล่ะนะ" สัตวแพทย์หน้าตี๋ร้องเฮ้ยคำหนึ่ง  แต่นึกขึ้นได้ว่า  หากตนเจอรากราคะคนแรกก็จะสามารถเม้มไว้ได้เยอะที่สุด  กระหยิ่มใจอยู่อย่างนี้เลยตกปากรับคำพ่อใหญ่ไป สรุปว่า  ไม่มีใครเอะใจถึงชมัยพรเลยเรอะเว้ยเฮ้ย =[]=" .. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:32:48 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:29:17 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:26:09 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 51 22:25:14 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 2 พ.ค. 51 22:12:37 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ฮ่า ๆ โดนคุณปฤษณะทักเลย ปกติไม่เขียนแนววายค่า ยิ่งแนวขำขัน ยิ่งไม่ใช่แนวตัวเองเลยค่ะ แหะ ๆ แต่ถ้าให้ต้องเขียนแนวที่ไม่ใช่ของตัวเองบ้างก็ต้องลองดูบ้างละเนอะ ได้เรื่องบ้าง ไม่ได้เรื่องบ้าง เวิร์กบ้าง แป้กบ้าง หลุดบ้าง ก็ว่ากันไป ^ ^ สำหรับฉากวาย (ไอ้ตอนที่เขียนก็ไม่ได้คิดเลยว่าแบบนี้มัน คือ วาย ^ ^") ก็เผื่อ ๆ ไว้อย่างงั้นเองค่ะ เวลาชาร์มอกหักจะได้มีข้อแก้ตัวปลอบใจตัวเอง เพราะคนคาแรกเตอร์นี้ เวลาพลาด จะไม่โทษตัวเอง โยนให้คนอื่นหมด เผลอ ๆ เอามาบลัฟคนอื่นทีหลังได้อีก แบบฉันไม่ได้ แกก็ต้องไม่ได้ หรือถึงแกได้ ก็ได้เพราะฉันไม่เอาเอง แกไม่รู้ละสิว่า หมอนี่มี defect อะไร คิดแค่นี้เองแหละค่ะ ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเลยจริง ๆ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 2 พ.ค. 51 22:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เมื่อชมัยพรพาปลัดอนันต์กลับมาบ้านของเขา หญิงสาวก็จูงชายหนุ่มไปนั่งบนโซฟา อาการชายหนุ่มไม่ค่อยดีนัก เพราะเสียงกรีดร้องของชมัยพรยังกระทบกระเทือนสมองไม่น้อย เนื่องจากเขายืนอยู่ใกล้ชมัยพรมากที่สุด ถึงจะปิดหูแล้วก็ตาม จึงนั่งนิ่ง พูดอะไรไม่ออก มีอาการตาลายและเห็นภาพซ้อนเป็นครั้งคราว "เดี๋ยวนะ ชามมิ่งจะต้มข้าวต้มปลาให้กิน" ว่าแล้วหญิงสาวก็นวยนาดเข้าครัวไป "เอาละ" หญิงสาวพึมพำ "คืนนี้แหละ หลักฐานดิ้นไม่หลุดแน่ๆ" มือเรียวขาวจั๊วะหยิบเอายาว่านรากราคะมาถือไว้ ครั้งแรกหล่อนกะจะวางยาเขาในน้ำส้ม แต่เนื่องจากยามันเหม็นคาวอย่าบอกใคร แผนแรกจึงต้องตกไปโดยปริยาย หญิงสาวจึงต้องขอสูตรข้าวต้มคุณแม่พิมพิกามาเตรียมไว้เพื่องานนี้โดยเฉพาะ ...ข้าวต้มปลาน่ะ ดีแล้ว จะได้โทษว่าเป็นคาวปลา ไม่น่าสงสัย ชมัยพรกรีดร้องเป็นระยะๆ เมื่อน้ำเดือด และเมื่อหล่อนหย่อนปลาลงไปแล้วน้ำร้อนกระเด็นสูงจากหม้อหนึ่งนิ้ว แต่สุดท้ายข้าวต้มปลาก็สำเร็จทันให้หล่อนได้หยอดว่านรากราคะลงไปในข้าวต้ม "หึหึหึ พี่นันต์จะต้องเป็นของฉัน" จากคุณ : คมลิขิต - [ 2 พ.ค. 51 23:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เมื่อชมัยพรก้าวออกจากห้องครัวในชุดแอพรอนผ้าลินินแท้จากฝรั่งเศสปักลายผีเสื้อสยายปีกชมดอกไม้ ปลายผ้ามีข้าวติดอยู่หนึ่งกระจุกและเลือดปลาสาดยาวเป็นแนว หล่อนก็พบกับปลัดอนันต์ในสภาพที่หล่อนคาดไม่ถึง เขาหลับ...หลับไปแล้ว ปลัดหนุ่มเครียดทั้งเรื่องหลวงเรื่องราษฐ์ ทั้งคดีวางยาในงานชมควาย ทั้งเรื่องสารวัตรไชโย เรื่องในบ้านกำนันอำนาจ ไหนจะการลอบโจมตีกลางดึกและเสียงกรีดร้องของชมัยพร ทำให้เมื่อมีโอกาส ชายหนุ่มก็หลับน็อคทันที ชมัยพรทำท่าเต้นแบบไม่มีเสียง อยากจะกรีดร้องอีกสักรอบแต่ก็กลัวจะทำให้เสียอารมณ์วาบหวามที่เตรียมไว้ หล่อนวางถาดข้าวต้มลงแล้วเขย่าตัวปลัดเบาๆ "พี่นันต์ขา..." ชมัยพรเรียกเสียงหวาน "อือ... ปานแดงรูปควายโดนปล้ำที่ปากไก่คาบเหรียญห้าบาทเก่า อือ..." ชายหนุ่มละเมอเบาๆ บ่งบอกความคิดที่ซับซ้อนของคดีชิ้นนี้ที่ปลัดเองก็ไม่อาจหาคำตอบได้ "พี่นันต์ละก็" หญิงสาวอ้อนอย่างเริ่มขัดใจ "อือ...ขาอ่อนซ้าย...สารวัตรไชโย... ขาอ่อน... งึมงึม อร่อย แหนมอร่อย... แจ๊บๆๆ" ตามด้วยคำละเมอพึมพำเกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนนอนที่ชวนให้ชมัยพรเข้าใจผิดเป็นที่ยิ่งนัก ตามประสาสาวผู้มีความอดทนต่ำ เมื่อเห็นชายหนุ่มแย้มริมฝีปาก ชมัยพรก็มือไวตักข้าวต้มราคะหยอดไปทันที ชายหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นในบัดดล เมื่อรู้สึกถึงความร้อนวาบจากลำคอลงไปถึงกระเพาะ โลกที่ปลัดหนุ่มมองเห็นเป็นสีชมพูหวาน เสียงที่ได้ยินพริ้งพรายราวกับเสียงสวรรค์ บวกกับโลกที่โคลงหมุนตึ้บ ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ความต้องการบางอย่างแผ่พล่านราวกับเส้นเลือดของเขากำลังเดือดปุดๆ เพียงแค่เสื้อเชิ้ตที่สวดอยู่เสียดสีกับแผ่นหลังและลำคอ เขาก็รู้สึกจั๊กจี้ไปหมด ...อยากจะถอดออกจัง... แขนขวาของเขาสะบัดกระตุก แล้วเสื้อเชิ้ตที่สวมก็หลุดติดมือออกมาง่ายดาย แผ่นอกและช่วงท้องขาวสะอาดแน่นเนียนของเขาบัดนี้แดงโชติด้วยไฟราคะ ชมัยพรยืนอยู่ตรงนั้น หญิงสาวกำลังยิ้ม เขาไม่เคยเห็นชมัยพรยิ้มได้สวยขนาดนี้มาก่อนเลย รูปร่างของชมัยพรก็ไม่เคยเย้ายวนขนาดนี้ วันนี้หญิงสาวสวยเหลือเกิน สวยมากๆ... กว่าที่เขาจะรู้ตัว กางเกงของเขาก็ไถลรูดไปกองอยู่กับพื้น แม้ชมัยพรจะถูกเสี้ยมสอนว่าให้จับผู้ชายอย่างไร ให้ใช้จริตมารยาอย่างไร แต่ด้วยความที่เป็นคนมีเสน่ห์พร้อมด้วยอำนาจเสียงทำลายล้าง หญิงสาวจึงไม่เคยได้ผ่านมือชายใดมาก่อน จนกระทั่งปลัดหนุ่มหลงเข้ามา ภาพปลัดหนุ่มในกางเกงในบ็อกเซอร์มองตรงมาหาหล่อนด้วยสายตาวาววาบ จึงเป็นสิ่งที่น่ากลัวมิใช่น้อย ...ท่องไว้ เพื่อเงิน เอ้ย... เพื่อพี่นันต์ หญิงสาวนึกในใจ เรียกสติ ...เพื่อพี่นันต์ ร่างสูงโปร่งค่อยๆ ย่องช้าๆ ตรงมาหาหล่อน เหมือนแมวพร้อมตะครุบเหยื่อ ...รักพี่นันต์ สัตว์ร้ายในคราบชายหนุ่มกระโดดผลุงเข้าใส่หญิงสาวที่ไม่อาจทนได้อีกต่อไป "ไม่อ๊าวววววววว แอร๊ยยยยย กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดด" เสียงกรีดร้องนั้นชะงักชายหนุ่มได้พอประมาณ ก่อนที่หญิงสาวจะจิกปลายเท้า สะบัดเอวหันหลัง บิดมือสร้างพลังลมปราณ ก่อนจะเตะส้นเท้าซัดเข้าใส่ทัดดอกไม้ของปลัดหนุ่มชะตาขาดเข้าจังเบ้อเริ่ม ร่างขาวผงะถอยหลัง เมื่อปลายนิ้วชี้ทาเล็บอย่างดีปักเข้าจุดตายหว่างตาเต็มรัก ทำให้เขาล้มลงไปกับพื้นในพริบตาเดียว "แฮ่กๆ พลังปราณ 'ส้นเท้าโงสงบเก้าราตรี ผนวกดรรชนีตระกูลโง้ว' ที่ป๊าสอนมาใช้ได้จริงๆ ด้วยละ" หญิงสาวหอบพึมพำ มองซากที่เมื่อสักครู่เป็นปลัดหนุ่มสุดหล่ออย่างสงสารน้อยๆ "ชามมิ่งขอโทษค่ะพี่นันต์ตอนป๊าทำก็ฆ่าหมีตาย หวังว่าเราแรงน้อยคงทำให้แค่สลบนะ" ตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่งว่าจะทำไง ก่อนที่ชมัยพรจะพยักหน้ากับตัวเอง "อืมๆ อย่างนี้ดีแล้วมั้ง แก้ผ้าก็แก้แล้ว แถมยังหลับไปเองงี้ ทำตามแผนต่อได้" ว่าแล้วหญิงสาวก็ใช้กำลังอุ้มร่างกึ่งเปลือยไม่ได้สติของชายหนุ่มพาดบ่าเข้าห้องนอนแขกของปลัดที่หล่อนใช้เป็นที่พักไปทันที "ถือว่าว่านรากราคะใช้ได้ผลละกัน คิกๆ" แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 00:30:59 จากคุณ : คมลิขิต - [ 3 พ.ค. 51 00:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ก๊าก ชอบของคุณคมลิขิจเหมือนเดิม ชอบของคุณปกฤษณะด้วย แมนดราโกลา คิดได้ไง ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 00:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เพื่อความไม่งงจะขอแต่งเพิ่มไปตรงนี้เลยแล้วกันนะครับว่าพ่อใหญ่ฤทธิ์เป็นผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นอีกคนที่เป็นพ่อของเรือง แต่ความสัมพันธ์กับกำนันอำนาจยังคลุมเครือ ไม่รู้จะให้ใครเป็นตัวร้ายสุดระหว่างกำนันกับพ่อใหญ่ บางทีอาจจะแก้ให้พ่อใหญ่ฤทธิ์อยู่เบื้องหลังความชั่วร้ายทั้งหมดแล้วมาใส่ร้ายกำนันก็ได้ หรือให้พ่อใหญ่ฤทธิ์เป็นหัวหน้าโจร ปล้นคนแล้วแบ่งผลประโยชน์ให้กำนัน กำนันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็ได้ จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 00:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอยกมือออกความเห็นว่า ด้วยบทกำนันอำนาจเป็นพ่อผู้เลี้ยงดูนางเอก เพื่อเรื่องราวไม่รันทดเวอร์จนเกินไปไม่น่าจะให้เป็นคนร้ายค่ะ แต่น่าจะประมาณว่าถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนร้าย แต่ไม่ใช่คนร้ายตัวจริง แบบนี้จะดีกว่ามั้ยคะ อย่าลืมว่าปานแดงที่ปลีน่องของละออมันหมายความว่ายังไง แล้วกำนันอำนาจเกี่ยวพันกับท่านชายกาสรฯ จนได้ละออมาเป็นลูก ได้ยังไงเน้อ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 3 พ.ค. 51 00:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 งั้นให้กำนันถูกเข้าใจผิดแล้วกันครับ แต่ต้องมีเหตุผลว่าทำไมกำนันถึงยอมถูกเข้าใจผิด เช่นพ่อใหญ่ฤทธิ์เคยมีบุญคุณกับกำนันอยู่ อะไรทำนองนี้ ส่วนความลับของปานแดง เราจะแต่งให้เข้าใจตรงกันตรงนี้ก่อน หรือจะเก็บให้เรื่องพัฒนาไปถึงแล้วให้ใครคนหนึ่งทำเซอไพรส์อ่า คือยังไงละออก็คงเป็นลูกหม่อมเจ้าแหงๆ แต่หม่อมเจ้าหายไปไหน? หายไปทำไม? และละออมาอยู่กับกำนันได้อย่างไร? ยังเป็นปริศนา ส่วนสารวัตรไชโยนี่มีแนวโน้มเป็นร้อยตำรวจเอกปลอมตัวมาสืบคดีแฮะ (ตำรวจปลอมตัวเป็นตำรวจ -__-") หรือเราจะต้องอีกกระทู้ไว้ปรึกษาเรื่องพลอตโดยเฉพาะและถ้าคนที่มาอ่านอย่างเดียวไม่อยากถูกสปอยก็ไม่ต้องเข้ากระทู้นั้น จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 00:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 42 55555 แมนดราโกล่า ถ้าจับมาต้มกิน จะรักษาอาการจากรากราคะได้รึเปล่าคะนี่? (แค่เหมือนก็หมดกำลังใจกระทันหันไง อิอิ) ตอนแรกนึกว่าจะแอบมาแต่งบทให้หม่อมเจ้าที่อยู่เผ้าที่วังพฤษกผกาษร อีกกุญชรที่ปลดปลงฯ อย่างเดียวดาย นั่งเพ้อรำพึงถึงลูกสาวที่หายสาบสูญสียหน่อย (เพิ่มความไฮโซน้ำเน่าให้กับนางเอกเล็กน้อย ไม่มีผลต่อแนวเนื้อเรื่องใดๆ ^^a) แว่บมาอีกที อ้าว เสด็จทิ้งกระหม่อมไปเสียแล้ว ไว้คราวหน้าแล้วกันนิ ^^ จากคุณ : หนมจีน - [ 3 พ.ค. 51 01:01:53 A:58.41.36.234 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 43 หนมจีน... ยังเหลือคาวี กะ เอล็กซ์คุง ให้หนมจีนมาต่อยอดอีกน้า อิอิ (หรือจะเขียนให้ปลัดแอบหวั่นไหวกะสารวัตรดีเนี่ย ฮา...) เรื่องกระทู้ปรึกษาพล็อต คิดว่าผู้เขียนบางท่านเองก็เข้ามาอ่านแต่กระทู้นี้ กระทู้เดียวอ่ะค่ะ เลยคิดว่าคงคุยๆ กันที่กระทู้นี้แหละ แต่เราแค่พูดถึง องค์ประกอบโดยรวมของเรื่องที่มันควรจะเป็นไปก็พอนิ (ป้องกันการ พาออกทะเลจนเรื่องไม่เดิน) ส่วนประเด็นเรื่องปมปริศนาอื่นๆ คิดว่าผู้เขียนแจมหลายๆ ท่านคงพอ เดาทางกันออกค่ะ เหมือนรอลุ้นว่าคนต่อไปจะมาเขียนให้ปมปริศนา มันคลายยังไงดีไง อิอิ จริงๆ นอกจากเรื่องกำนันอำนาจที่อาจถูกมองว่าเป็นผู้ร้ายแล้ว ก็ไม่น่ามีปัญหาในส่วนของพล็อตโดยรวมนะคะ เพราะพล็อต นิยายน้ำเน่ามันก็มีแนวทางของมันที่เราเองก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว เพียงแต่จะเลือกมุกไหนมาใช้เท่านั้นเอง (ฮา...) วันนี้ขอยื่นใบลาค่ะ มัวแต่ด้นนิยายสดจนนิยายตัวเองไม่เดินเลย เดี๋ยวมันจะน้อยใจ (พูดแบบโฆษณาลูกอมบ๊วยเซี่ยงไฮ้ 5555) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 3 พ.ค. 51 01:48:30 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สรุปปมที่ยังไม่คลายตอนนี้กันก่อนดีกว่าครับ มีเหตุการณ์อะไรยังอยู่ในคืนแข่งควายอีกบ้าง เผื่อคนที่เข้ามาจะงง ต่อยอดไม่ถูก (เช่นป๋มเป็นต้น จะสอบอยู่ 7.00 น. แล้วยังมาอ่านนิยายสดอยู่นั่น) จากคุณ : คมลิขิต - [ 3 พ.ค. 51 02:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มาสนับสนุนให้มีกระทู้นิยายสดอย่างเดียวอีกคน ส่วนตัวแล้วคิดว่าเสน่ห์ของกระทู้นี้ นอกจากการอ่านแล้ว ก็คือการมาลุ้นว่าคนอื่นๆจะต่อเรื่องอย่างไร นี่แหละ ขืนปรึกษา plot กันก่อนก็หมดลุ้นซิคะ จากคุณ : Deckard - [ 3 พ.ค. 51 02:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เอาเป็นว่าโจทย์คร่าวๆ ที่เราทุกคนจะต้องช่วยกันแก้ไขขึ้นมาในตอนนี้ก็คือ 1. การพิสูจน์หลักฐานหาผู้ร้ายในการวางยาควายเอล็กซานเดอร์ ในงานแข่งวิ่งควาย (ผู้ร้ายคือชาร์มมิ่ง แต่กำนันอำนาจกำลังโดนใส่ความ) 2. ปริศนาของปานบนปลีน่องของละออ และชาติกำเนิดของเธอ 3. เบื้องหลังธุรกิจมืดของบ้านมะขามหวาน โดยตอนนี้กำนันอำนาจ เป็นผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งอยู่ 4. ปลัดและสารวัตรเกี่ยวข้องกะท่านชายกาสรฯ อย่างไร โจทย์ที่จะต้องแก้คงมีประมาณนี้ค่ะ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 3 พ.ค. 51 02:26:23 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาติดตามเรื่องที่คุณสก็อตตี้ร่วมแต่งค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 3 พ.ค. 51 02:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สรุปเรื่องในคืนวันแข่งวิ่งควายตามที่ผมเข้าใจนะครับ อเล็กซานเดอร์ชนสารวัตรบาดเจ็บ >>> หมอเสริมเอาเลือดไปตรวจ >>> ละออพาสารวัตรไปรักษาที่บ้าน ปลัดตามมาด้วย >>> พ่อใหญ่ฤทธิ์จับได้ว่าโคกวางยาอเล็กซานเดอร์  >>> หมอเสริมสรุปว่าเป็นว่านรากราคะที่หายาก >>> พ่อใหญ่ฤทธิ์อยากได้จึงให้คนไปตามรพินทร์ไพรวัลย์ >>> อีกทางหนึ่งละออทำเจ้าแง่:-)อนกับปลัด >>> ปลัดรู้ความลับเลาๆจากการละเมอของสารวัตร ชมัยพรมาแอบดู >>> ปลัดโดนละออค่อนแคะ โดนอกหักออกจากบ้าน >>> ลูกน้องของพ่อใหญ่ฤทธิ์ไปหารพินทร์แล้วเข้าใจว่าปลัดเป็นรพินทร์  >>> ปลัดสู้กับลูกน้องพ่อใหญ่ฤทธิ์ ชมัยพรมาช่วย >>> ละออมาเห็นทั้งสองกอดกัน (ปลัดสลบเพราะเสียงชมัยพร) ละออเข้าใจผิด >>> ชมัยพรจับสารวัตรกลับไปวางยารากราคะ >>> ลูกน้องพ่อใหญ่ฤทธิ์กลับมารายงาน หมอเสริมสรุปว่าชมัยพรคือแมนดาโกรลา >>> หมอเสริมรับอาสาไปสืบที่บ้านกำนันเพื่อหาว่านรากราคะที่เข้าใจว่ามีแมนดาโกรลาปกป้องอยู่ ตอนนี้มีเนื้อเรื่องดำเนินอยู่สองปลายนะครับ คือทางชมัยพรที่กำลังปล้ำพระเอก กับทางบ้านกำนันที่หมอเสริมจะไปบุก สองเหตุการณ์นี้จะต้องคลี่คลายโดยอย่างน้อยได้ให้ทางออกแก่ โจทย์ข้อที่ ๑ ของคุณตัวซี คือ "1. การพิสูจน์หลักฐานหาผู้ร้ายในการวางยาควายเอล็กซานเดอร์ ในงานแข่งวิ่งควาย (ผู้ร้ายคือชาร์มมิ่ง แต่กำนันอำนาจกำลังโดนใส่ความ)" ส่วนโจทย์ข้ออื่นๆไปไว้ทีหลังได้ จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 04:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อยากเพิ่มโจทย์ให้จุดที่ยังงงๆก็คือ ๑. พ่อใหญ่ฤทธิ์รู้เรื่องไอ้โคกวางยาได้อย่างไร? และไอ้เรืองมีความเกี่ยวข้องกับความชั่วของพ่อใหญ่ฤทธิ์มากแค่ไหน? ลูกน้องพ่อใหญ่ฤทธิ์ไม่เคยเห็นหน้าปลัดเหรอ เป็นคนละพวกกับลูกน่้องเรืองเหรอ? ประมาณนี้น่ะครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 04:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 50 วันนี้มาแอบอ่านอีกตามเคย...ยังไม่มีมุก แต่เอารูปmandragora ที่หมอเสริมอ้างถึงมาฝาก ที่มา:www.omi.si/eng/links.html จากคุณ : Error Code 692 - [ 3 พ.ค. 51 09:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 51 จากโจทย์ข้อนี้ของตัว z นะคะ >>>การพิสูจน์หลักฐานหาผู้ร้ายในการวางยาควายเอล็กซานเดอร์ ในงานแข่งวิ่งควาย (ผู้ร้ายคือชาร์มมิ่ง แต่กำนันอำนาจกำลังโดนใส่ความ)" ส่วนโจทย์ข้ออื่นๆไปไว้ทีหลังได้ ผู้ร้ายคือไอ้เรืองหรือเปล่าเอ่ย? แถมมีการสารภาพกันไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ? แต่ยังไม่ได้ประกาศให้ชาวบ้านรู้ เรื่องก็บานปลายเพราะหมอเสริมอยากได้รากราคะไว้เองรึเปล่า? ชาร์มมิ่งน่าจะเป็นผู้เสียหายนะคะนี่ ^^a โจทย์ข้อนี้น่าจะจบแล้วนี่คะ เหลือแค่จะบิดเบือนเรื่องให้ชาวบ้านรู้ยังไงเท่านั้นเอง (โหย ตัว Z รู้ได้ไงว่าหนมจีนคิดอะไร แต่ถ้าสารวัตรหวั่นไหวจริง กลัวพี่ก๊อตตี้จะช็อคไปก่อนอ่ะจิ ^^a) จากคุณ : หนมจีน - [ 3 พ.ค. 51 10:22:35 A:58.41.36.234 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เพิ่งย้ายคอมเสร็จค่ะ มาต่อให้แล้วกัน ปล. กรี๊ดๆๆๆๆ พี่ก๊อตตี้อ่ะ คราวหลังแต่งเป็นเรื่องให้อ่านบ้างนะคะ แต่งเรื่องนี้ หนุกหนานเชียว - - - - - - - - - - - - - - - - - - เหตุการณ์ความควายวายยังไม่ทันหายเรื่องรากแมนดราโกล่าก็เข้ามาแทนที่ ตอนนี้ในทุ่งมะขามหวานกำลังสับสนวุ่นวายกันไปหมด ค่ำคืนนี้คนที่มีความสุขคือ ชมัยพร นั่นเอง หลังจากปลัดอนันต์สลบเหมือดไปแล้ว ชมัยพรก็เฝ้าแต่คร่นคิดทั้งคืน "ตอนเช้าจะให้คนมาเห็นเรากับนันท์นอนท่าไหนดีนะ แบบนี้ก็ไม่สวย แบบนี้ก็ไม่เหมือนคนที่ทำอะไรด้วยกันทั้งคืน โอ้ย กลุ้ม ชาร์มมี่ กลุ้มๆๆๆ ปรึกษาหม่ามี้ดีกว่า" ชมัยพรลองทุกท่า(ท่านอน) แล้วยังไม่สวยถูกใจ เธอก็เลยต้องโทรไปปรึกษาคุณพิมพิกาซะก่อน "หม่ามี้ขา ชาร์มมี่ มีเรื่องเครี๊ยด เครียดค่ะ" "ทำไมคะลูกขา" "ตอนนี้ชาร์มมี่นอนกับผู้ชายค่ะ แต่ไม่รูว่าจะใช้ท่าไหนดี" "ต๊ายแล้ว ลูกขา ทำไปพูดแบบนั้นละคะ ท่าไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ หุหุ ดูหม่ามี๊ซิคะ ได้ทุกท่า หุหุ" ชมัยพรยกโทรศัพท์ออกจากหู ลองดูเบอร์อีกครั้ง ไม่รู้กดไปติดเบอร์ใคร พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง "ก็เบอร์หม่ามี๊นี่น่า" ชมัยพรดูจนแน่ใจว่าใช่เบอร์คุณแม่แล้วก็ค่อยเรียบเรียงเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังใหม่ "อ๋อ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องเครียดค่ะ หม่ามี๊รู้ว่าจะทำยังไง ให้ท่าออกมาสวยที่สุด" ชมัยพรตั้งใจฟังที่คุณหญิงแม่สั่งสอนแล้วก็ค่อยๆ ลุกจากที่นอน เปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายของ กุ๊ดจี่คอลเลคชั่นล่าสุด แล้วเข้าไปกระซิบข้างหูปลัดอนันต์เบาๆ "เดี๋ยวมานะคะ ที่รัก" ชมัยพรเดินออกจากห้องและปิดประตูไว้อย่างแน่นหนา จะให้ใครมาเห็นเขาก่อนเธอจะกลับมาไม่ได้ คืนนี้ดวงดาวพร่างพราวเต็มฟ้า ละออในชุดนอน (กางเกงย่ะ) ลายคิ๊ตตี้กำลังนั่งชันเข่ามองดาวอยู่บนระเบียง แผลเป็นจากเศษแก้วเมื่อคราวก่อนยังเหลือริ้วรอยเอาไว้ บนปลีน่องเรืองแสง แถมไม่ห่างกันปานแดงตราไก่คาบเหรียญก็ยังเด่นเป็นสง่า ช่างเป็นเรียวขาที่ดูสวยแปลกดีเหลือเกิน "กึก กึก" เสียงฝีเท้าเดินมาข้างหลังทำให้ละออหันกลับไปมอง "อ้าว พ่อน่ะเอง ยังไม่นอนเหรอจ๊ะ" "ทำไม ละออยังไม่นอนอีกล่ะลูก" "ยังไม่ง่วงเลยจ้ะ วันนี้ดาวสวยดีนะพ่อ" "เอ๊ะ นั่นเงาใครตะคุ่มๆ ตรงนั้นน่ะ" กำนันอำนาจบอกให้ลูกสาวมองลงไปข้างล่าง จริงอย่างพ่อว่า เงาของใครคนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางนี้แล้ว "ขโมยหรือเปล่า เดี๋ยวพ่อไปเอาปืนมาก่อน" กำนันอำนาจรีบวิ่งเข้าไปในบ้านพร้อมหยิบปืนลูกซองมาด้วย "ถ้าเป็นขโมยต้องยิงขู่มันก่อน มันจะได้กลัว" กำนันอำนาจบอก "แล้วทำไมพ่อไม่ดูก่อนล่ะ แอบสะกดรอยก็ได้" "ไม่หรอก พ่อชอบดูทอง 9 ไม่ต้องพูดมาก ยิงมันก่อนเลย" ไม่พูดอย่างเดียว กำนันอำนาจยิงปืนขึ้นฟ้าหลายนัด เงาตะคุ่มทีกำลังวิ่งอยู่ ตกใจมากรีบหันหลังกลับทันที "โฮ่ง โฮ่ง" "โบร๋ว โบร๋ว" "หม่ามี๊นะ หม่ามี๊ แฮ่ก แฮ่ก ทำไมต้องให้ชาร์มมิ่งมาทำแบบนี้ด้วย ชาร์มมิ่ง เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แฮ่ก แฮ่ก ไอ้หมาบ้าเลิกเห่านะ ถ้าจะเห่าแกช่วยเห่าเสียงอื่นได้มั้ย เห่าเสียงเหมือนเห่าคนสวยน่ะ ทำเป็นมั้ย ไอ้หมาบ้า" ชมัยพรสุดแสนจะเหนื่อย แถมหมาก็เห่ากันดังขรม แต่แล้วคำพูดของหม่ามี๊สุดเลิฟก็ลอยมาเข้าหู "คุณลูกขาต้องไปวิ่งรอบหมู่บ้านสักสองรอบนะคะ จะได้เหนื่อยมากๆ ทีนี้ก็มาอาบน้ำแต่งตัวหอมๆ นอนข้างคุณนันท์ รับรองว่า ตื่นเช้ามา ใครมาเห็นจะต้องได้ท่านอนกอดก่ายกันสวยงามราวรูปปั้น" "ทำไมอย่างนั้นคะ หม่ามี๊" ชมัยพรถามกลับตามประสาคนไม่เค๊ยไม่เคย "ก็เวลาที่เราเหนื่อยมากๆ จะทำให้หลับแบบมีความสุขไงล่ะคะ" ถึงหม่ามี๊จะอธิบายยังไง แต่ชมัยพรก็ไม่เข้าใจอยู่ดี "เชื่อแม่เถอะค่ะ ถ้าคุณนันท์เขาตื่นขึ้นมา คุณลูกขาอาจจะเหนื่อยอีกรอบนะคะ ต้องอดทนนะคะ"คุณพิมพิกากำชับอีกที "ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวชาร์มมี่เอาอะไรหนักๆ ไว้ฟาดหัวคุณนันท์อีกทีดีกว่า เผื่อตื่นมา ชาร์มมี่จะได้ไม่เหนื่อย" แล้วคืนนั้น ชมัยพรก็ยกเลิกแผนการวิ่งโดยด่วน แล้วไปอาบน้ำและนอนกอดขวดน้ำปลาไว้แทน (ก็มันหาอย่างอื่นหนักๆ ไม่ได้นี่น่า) *แก้ไขนิดหน่อยค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 15:13:55 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 3 พ.ค. 51 12:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ตัวเลือกของเล็กนะคะ คุณเชษฐา ........................ ผู้ใหญ่ฤทธิ์รู้เรื่องรากราคะจากไอ้หย็อยลูกน้องคนสนิท(ขอเพิ่มตัวละครนะคะ)  ไอ้หย็อยเล่าให้ฟังว่ามันไปตีสนิทกับไอ้โคกและชวนไอ้โคกไปร้านคาราโอเกะด้วยกัน เพื่อสืบเรื่องความเป็นไปในทุ่งมะขามหวาน "มันบอกอะไรเอ็งมั่ง" ผู้ใหญ่ฤทธิ์กางหูฟัง ไอ้หย็อยเล่าเรื่องทุกหมดอย่างไม่ปิดบัง แต่เพิ่มเติมสีสันไปมากเหมือนที่พวกนักข่าวไม่มีจรรยาบรรณชอบทำกัน หลังจากเหล้าเข้าปาก ไอ้โคกก็เริ่มโม้ให้เพื่อนใหม่แต่กินน้ำเปลี่ยนนิสัยเข้าไป ก็เลยนึกว่าเป็นเพื่อนกันมาแต่ชาติปางก่อน ไอ้โคกเล่าทุกเรื่องแบบไม่มีเม้ม "ข้ามียาดีนะโว้ย ใครชอบผู้หญิงคนไหนให้มาบอกเลย" "น้ำมันพรายเหรอวะ" "ไม่ใช่เว้ย นั่นมันเชยแล้ว อีกอย่างน้ำมันมันแพง คนอื่นมันลนน้ำมันใต้คางผีไปขายหมดแล้ว ของข้านี่เรียกว่ารากแมนโด (ตัวย่อของแมนดราโกร่า คู่แข่งของรากราคะ) ผู้หญิงคนไหนกินแล้ว ไม่วิ่งตามพวกเอ็ง ข้าให้เตะเลย" "จริงป่าว" ไอ้หย็อย มองแบบไม่อยากจะเชื่อ "จริงดิ ขนาดไอ้ควายฝรั่ง มันยังตามปล้ำได้คาวีมาแล้ว" ไอ้โคกโชว์ความแน่ของตัวเอง หรืออีกนัยก็คือโชว์โง่น่ะเอง ผู้ใหญ่ฤทธิ์ฟังแล้วเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง "จริงๆ นะ พ่อผู้ใหญ่ ฉันไม่เชื่อ ลองเอาให้นักร้องในร้านกิน โอ้โห แย่งกันจนฉันต้องรีบวิ่งหนีมาเนี่ยแหละ" "ขนาดนั้นเลยเหรอวะ" ผู้ใหญ่ฤทธิ์ยังไม่เชื่ออีก "จริงสิ ถ้าผู้ใหญ่ไม่เชื่อ เราลองไปหามากินดีป่ะ" ไอ้หย็อยเสนอ "เออ น่าสนใจ ข้าจะเอาให้นังละออมันกิน อยากรู้ว่ามันจะดีจริงอย่างเอ็งว่าหรือเปล่า" ผู้ใหญ่ฤทธิ์ลูบเคราตัวเอง แบบตัวโกงทั่วไป "งั้นเรามาวางแผนไปเอารากแมนโดกันเถอะ พ่อผู้ใหญ่" "เพื่อรากแมนโด สู้ๆๆ" ผู้ใหญ่ฤทธิ์ให้กำลังใจตัวเอง ------------------- และแล้ว ก็เป็นตัวเลือกอีกตัวสำหรับปมของผู้ใหญ่ฤทธิ์ รู้เรื่องควายถูกวางยาค่ะ *มาแก้ไขนิดหน่อยค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 15:26:19 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 15:25:27 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 3 พ.ค. 51 12:41:10 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ยังไม่ได้ออกไปกินข้าวเที่ยง ก็เลยมันส์มือ มาต่อให้ก่อนแล้วกันนะคะ ................................... ที่วังกาสรพฤษภ   ท่านชายกาสรกำลังนั่งดูรูปภาพเก่าๆ บนโต๊ะทำงาน ภาพถ่ายใบนี้สีเหลืองซีดบ่งบอกว่าถ่ายมาไม่น้อยกว่ายี่สิบปีแล้ว ในภาพท่านชายกาสรกำลังประทับบนโต๊ะและข้างๆ ก็มีท่านหญิงแน่งน้อยชายาอยู่เคียงข้าง และที่เห็นอยู่ลับๆ ตาก็คือ แม่ละเอียด คนรับใช้ที่กำลังอุ้มลูกน้อยไว้แนบอก ท่านกาสรใช่แว่นขยายแพ่งที่รูปของแม่ละเอียดและลูกน้อย น้ำตาค่อยๆ ไหลปริ่มออกมา ความทรงจำเก่าๆ เริ่มผุดขึ้นมาเหมือนมีภาพฉาย "แม่ละเอียด เธอไปท้องกับใครมา บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ" ท่านหญิงแน่งน้อย มองแม่ละเอียดเหมือนสิ่งน่ารังเกียจ "คือ อิฉัน.." แม่ละเอียดได้แต่ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด จะให้บอกคุรหญิงแน่งน้อยผู้มีพระคุณได้อย่างไร ว่าเด็กน้อยนี้เป็นลูกของท่านชายกาสร "ไม่ต้องสนใจมันค่ะ ท่านหญิง ไล่มันออกไปเลย คนแบบนี้อยู่ไปก็เป็นเสนียดกับวังของเรา" นังอิ่ม ญาติของนางแอบ ณ บ้านนางทาส ทำตัวเป็นบ่างช่างยุทันที (เอาเป็นสมัยเลิกทาสแล้ว แต่เย็นเป็นคนใช้บ้านท่านชายวี แทน) "ดูอย่างนังเย็น บ้านท่านชายวีซิคะ มันยังอยากได้ท่านชายวีใจจะขาด ท่านหญิงระวัง นังเอียดมันอยากได้ท่านชายนะคะ" นังอิ่มทำหน้าที่ได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง "ใช่ ฉันล่ะเกลียดเมียหลวงอย่างนังคุณหญิงแย้มมัน โง๊โง่ ไม่มีใครปาน แต่ฉันไม่โง่อย่างมันหรอก ไป๊ นังเอียด แกออกไปจากบ้านฉัน" ท่านหญิงแน่งน้อยตวาดแว๊ด ละเอียดได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ "มีอะไรกันเหรอ คุณ" ท่านชายกาสรได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย รีบเข้ามาดู เห็นละเอียดก้มหน้าร้องไห้ ท่านชายกาสรมองภาพนั้นด้วยแววตาพร่าเลือน "ละเอียด เธอคลอดลูกเมือไหร่ ทำไมไม่บอกฉัน" ท่านชายกาสรทรุดลงไปอ้มลูกน้อยของละเอียด ท่ามกลางสายตาริษยาของท่านหญิงแน่งน้อย ....................................... ไปกินข้าวก่อนนะคะ กะจะต่อให้ยาวกว่านี้ แต่หิวแล้วค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 12:56:09 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 3 พ.ค. 51 12:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 55 555 สนุกจัง ผมอัพเดทโปรไฟล์ตัวละครแล้วนะครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 3 พ.ค. 51 14:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่ะ กะลังมัน จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 3 พ.ค. 51 15:06:23 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เอาเข้าไป สวรรค์เบี่ยง นางทาส มากันครบเซ็ตเลยวุ้ย อย่าพึ่งออกทะเลนะคะ แต่ขำมุกแมนดราโกร่าของต๋องจริงๆ คิดมาได้ยังไง จากคุณ : beemanufan - [ 3 พ.ค. 51 15:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ๊ะ แต่งตามที่คุณ ลำบากใจจังฯ เสนอมา จะลองดูนะว่าจะโยงให้ปลัดรอดได้ไหม ------------------ โป๊ก เสียงมะเหงกตกลงบนกระโหลกหนาๆของไอ้โคกอย่างหนักแน่น "พี่เรือง ชั้นเจ็บ" "แค่นี้ยังน้อยไป หนอยไปโม้ในวงเหล้าซะความแตก ข้าเลยโดนกักบริเวณไปด้วย" "โธ่ลูกพี่ คนเป็นลูกพี่ต้องปกป้องลูกน้องซิ นี่ไม่ช่วยแล้วยังมาซ้ำเติมอีก" "เดี๋ยวก็โดนอีกที นี่ข้าเสี่ยงตายหนีออกจากบ้าน (ที่โดนกักบริเวณ) มาช่วยเอ็งออกจากคลินิกหมอเสริม ยังไม่เรียกว่าช่วยอีกหรือวะ" "จ๊ะๆ ลูกพี่คนดีที่หนึ่งเลย" ไอ้โคกรีบเอาใจก่อนจะโดนอีกหนึ่งโป๊ก "อืมม พี่ ไม่รู้พ่อใหญ่ให้คนไปหานายรพินทร์ที่ไหน โดนซ้อมสะบักสะบอมกลับมาเชียว" "ไหนเอ็งบอกว่า นายรพินทร์เข้าป่าไปแล้ว" "ก็ไปแล้วซิพี่ ชั้นถึงสงสัยไง ว่าไอ้พวกนั้นมันไปโดนใครซ้อมมา แล้วตามที่พวกมันบอก ชั้นว่าคนทีซ้อมพวกมัน คล้ายๆไอ้ปลัดใหม่ยังไงชอบกลนะพี่" เรืองคิดอยู่หนึ่งอึดใจ "เป็นไปไม่ได้หรอกว่ะ กล้องแกล้งขนาดนั้น" "แต่ก็น๊อคพี่มาแล้วนา" ไอ้โคกค้าน จนโดนไปอีกโป๊ก "เออ งั้นตามข้ามา" "ไปไหนพี่" "บ้านไอ้ปลัดไง ไปพิสูจน์กัน" ------------------ เรืองกับไอ้โคกขี่ควายมาถึงบ้านพักปลัดฯตอนที่ชมัยพรออกไปวิ่งพอดี "ประตูเปิดอ้าซ่าเลยพี่" "ไป" พอเข้าไป ก็เจอปลัดอนันต์นอนนุ่งลิงตัวเดียวอยู่ข้างชามข้าวต้ม (ที่คุณก็รู้ว่ามีอะไรเป็นเครื่องปรุงหลัก) "โห --ตู๊ด-- อุดจาดว่ะ แล้วเราจะถามมันไงล่ะพี่" "เอามันไปสอบสวนที่บ้านข้า" ว่าแล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันทั้งอุ้มทั้งลากปลัดอนันต์ไปพาดหลังควายได้จนสำเร็จ "เหนื่อยจิ๊บ หมดแรงข้าวต้มเลย" ไอ้โคกบ่น โป๊ก "หนอยทำบ่น ข้ายังไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยซ้ำ เออ ในบ้านไอ้ปลัดมีข้าวต้มอยู่นี่หว่า เอ็งพาไอ้ปลัดกลับบ้านไปเลย ข้าขอหาอะไรกินก่อน เดี๋ยวตามไป" ไอ้เรืองสั่ง แล้วย้อนกลับไปหาข้าวกินหน้าตาเฉย ------------- ใครช่วยเขียนต่อที หนูเขียนต่อม๊ายด๊าย มันจะเกินเรท ฉ เอา แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 15:34:01 จากคุณ : Deckard - [ 3 พ.ค. 51 15:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ไปไหนกันหมดเนี่ย - - มาต่อเรื่องปมปลีน่องต่อแล้วกันค่ะ ว่าจะมาโพสเรื่องของตัวเอง ดันลืมเอาไฟล์มา รอไปก่อนเน้อ อ่านเรื่องนี้ก่อนแล้วกันค่ะ ........................................................ ท่านชายกาสรอุ้มเด็กน้อยเอามาแนบอก ด้วยรู้อยู่แก่ใจว่าเด็กน้อยคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง แต่สายตาที่ภรรยามองอยู่ทำให้ท่านชายกาสรแสดงออกได้ไม่มากอย่างที่ใจคิด "คุณชายคะ ไปอ้มเด็กสกปรกนั่นทำไมกันคะ" ท่านหญิงแน่งน้อยตว๊าดแว๊ด ท่านชายกาสรถอนใจเฮือกใหญ่ "คุณท่านคะ" ละเอียดกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่เห็นสายตาวิงวอนของท่านชายและรังสีอำมหิตจากท่านหญิงแน่งน้อย ก็เลยพูดไม่ออก "พี่เห็นว่าเด็กน่ารักดีจ้ะ ไม่สกปรกอะไรหรอก" "อุ้ย" ระหว่างที่ท่านชายกาสรส่งเด็กคือนให้ละเอียด ผ้าอ้อมที่พันร่างเด็กน้อยเกิดเลื่อนหลุด "ตายแล้ว ท่านหญิงคะ เด็กอะไรน่าเกลียดจังเลย มีปานแดงรูปแบบนี้ น่าเกลียดน่ากลัวตัวละบาทจริงๆ ค่ะ" นังอิ่มเห็นก่อน รีบร้องบอกเจ้านาย หวังความดีความชอบเต็มที่ "นั่นสิ นี่ปานรูปอะไร ปานรูปไก่คาบเหรียญเก่าแบบนั้นเหรอ ฉันถามจริงเถอะ ตอนเธอคลอด มันมีอะไรแปลกอีกมั้ย หรือว่าตอนคลอด เธอไม่ได้คลอดเอง แต่ลูกออกมาจากหอยสังข์กันแน่ คิกคิก" ท่านหญิงใช้วาจาเชือดเชือนจิตใจของละเอียดเหลือเกิน ท่านชายกาสรก็เอาแต่ปิดปากเงียบ "แล้วแกได้ยินหรือเปล่าที่ฉันบอก ออกไปจากวังกาสรพฤษภของฉันเดี๋ยวนี้นะ อย่ามาอยู่ให้วังฉันต้องเปือดเปื้อนเพราะหล่อน" ท่านหญิงแน่งน้อยใช้นิ้วจิ้มที่หน้าผากของแม่ละเอียด เธอเกือบจะหงายหลัง แต่โชคดีที่พอมีพื้นฐานยิมนาสติกมาจากบ้านนายฝรั่งมาก่อน ก็เลยกลับมาอยู่ในท่าปกติได้ "อะไรกันนะ คุณน้อย สงสารเด็กมันเถิด ดูสิ เราไล่ไปแล้วเด็กจะไปอยู่ทีไหน อีกอย่างลูกยังเล็กแบบนี้ ไปไหนมาไหนลำบากนะ" "ช่างมันสิคะ หญิงไม่ชอบค่ะ คุณชายก็รู้ว่าดิฉันเจ็บปวดใจที่มีลูกให้คุณชายไม่ได้ ยิ่งเห็นเด็ก หญิงก็ยิ่งเจ็บลึกเข้าไปในหัวใจ ฮือ ฮือ " ท่านหญิงแน่งน้อยแกล้งซบหน้าร้องไห้ นังอิ่มทำทีเข้ามาปลอบ "แต่ถ้าเป็นความปรารถนาของคุณพี่ ก็ตามแต่เถอะค่ะ หญิงรับได้ ฮือ ฮือ โฮ" แม่ละเอียดเห็นท่านหญิงแน่งน้อยกับนังอิ่มแอบหัวเราะให้กัน พอท่านหญิงเห็นเธอกำลังมองอยู่ก็ส่งสายตาอาฆาตมาให้ "ละเอียด เธอก็มีลูกเล็กอยู่ ไม่ต้องทำงานหรอกนะ บ่าวไพร่บ้านนี้มีเยอะแยะ ไปพักผ่อนแล้วก็เลี้ยงลูกให้ดีเถอะ ฉันไปทำงานก่อนนะ" ท่านชายเข้าไปจับเด็กน้อยอีกครั้ง ถึงแม้อยากจะกอดทั้งลูกทั้งแม่ใจจะขาด แต่สายตาท่านหญิงแน่งน้อยกำลังจ้องมองอยู่ "คุณชายไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ หญิงจะช่วยดูแลให้นะคะ หญิงมาคิดดูแล้ว ตัวเองก็ไม่มีลูก ได้เลี้ยงดูลูกแม่ละเอียดก็คงจะทำให้หญิงมีความสุขไม่น้อย" ท่านหญิงแสยะยิ้มกับนังอิ่ม แม่ละเอียดเสียวสันหลังวาบ ท่านหญิงมาโหมดนี้น่ากลัวที่สุด ก่อนที่ท่านชายจะออกจากบ้าน ท่านหญิงแน่งน้อยนัดภาพมาถ่ายรูปแฟชั่นที่บ้าน เพื่อต้องการเก็บไว้ดูในอนาคต ท่านชายมองช่างภาพและหน้าของแม่ละเอียดสลับกัน ลางสังหรณ์บางอย่างทำให้ท่านชายกาสรเรียกช่างภาพเข้ามาหา "ช่วยถ่ายรูปให้ฉันด้วย" "ต๊าย คุณชายคะ หญิงชวนตั้งนานไม่ยอมถ่าย วันนี้นึกยังไงคะ" ท่านหญิงแน่งน้อยแย้มแก้มปริ ที่จะได้ถ่ายรูปคู่กับสามี ทั้งที่โดนปฏิเสธมาตลอด "ก็นึกอยากถ่าย" ท่านชายการสรบอกท่านหญิงแน่งน้อยแล้วหันไปกระซิบบางอย่างกับช่างภาพ หลังจากวันนั้นที่ท่านชายกาสรออกไปทำงาน พอกลับมาถึงบ้าน ท่านหญิงแน่งน้อยบอกว่าสามีของละเอียดมารับไปอยู่ด้วยแล้ว ท่านชายรู้ว่ามันไม่จริง และไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะสามีของแม่ละเอียดคือท่านชาย ที่ทำได้ก็คือคอยติดตามหาแม่ละเอียดกับลูกมาตลอด จนท่านหญิงแน่งน้อยชิงตายไปซะก่อน และไม่มีทายาทด้วยกัน ในวันนี้ ท่านชายกาสรในวัยหกสิบปีกำลังใช้มือข้างหนึ่งเช็ดน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลออกมา "รูปสุดท้ายของหนู ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนลูก ถ้าพ่อตายไป แล้วใครจะมาใช้มรดกเจ็ดหมื่นล้านที่พ่อเพิ่งได้จากค่าขายดาวเทียมของเรา ฮือ ฮือ" ท่านชายกาสรได้แต่คร่ำครวญอยู่คนเดียว แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 16:04:38 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 16:01:18 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 51 15:59:34 จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 3 พ.ค. 51 15:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มารออ่าต่อค่ะ ติดงอมแงมเลยอ่ะ จากคุณ : ซูเฟล่เนยแข็ง กับซอสปู - [ 4 พ.ค. 51 02:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ... 5 5 5 จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย - [ 4 พ.ค. 51 02:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มรดกเจ็ดหมื่นล้าน ขอซักล้านได้เปล่าคะ ท่านชาย หนูจน 5555555555 รออ่านต่อไป จากคุณ : beemanufan - [ 4 พ.ค. 51 08:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 63 เมื่อสิบห้าปีก่อน ท่านชายกาสรได้ตัดสินใจออกตามหาทายาทผู้มีปานแดงรูปไก่ฯลฯ  โดยเริ่มต้นที่บ้านมะขามหวานซึ่งก็เป็นบ้านเกิดของแม่ละเอียดอดีตภรรยาน้อยของท่านนั่นเอง ในตอนแรก ท่านชายตัดสินใจจะทิ้งทรัพย์สมบัติเจ็ดหมื่นล้านมาทำไร่ไถนา ท่านจึงนำพืชพันธุ์ไม้ที่ท่านสะสมไว้ติดตัวมาปลูกขยายพันธุ์ด้วยโดยเฉพาะสมุนไพรและว่านต่างๆ  รวมทั้งว่านตระกูลขิงที่คุณณรงค์ศักดิ์(ภาพปลากรอบในคห.13)นำมาถวาย ท่านชายปลอมตัวเข้ามาซื้อที่ดินสิบไร่ที่บ้านมะขามหวานพร้อมทั้งเปลี่ยนพระนามเป็น "ตาแม้น โคกมะขาม" เพื่อให้กลมกลืนกับชาวบ้านมะขามหวาน  แรกๆก็มีเพื่อนบ้านไปมาหาสู่ตาแม้นไม่ขาด มาคุยมั่ง มายืมเงินมั่ง แต่เป็นธรรมเนียมของบ้านตาแม้นว่า จะมีเวลคัมดริ๊งเป็นน้ำว่านสมุนไพรที่ท่านปลูกเอง ซึ่งแขกทุกคนต้องดื่ม(แต่ท่านเองไม่ดื่ม) จากนั้นจำนวนแขกที่มาเยี่ยมตาแม้นก็ลดจำนวนลงอย่างน่าใจหาย ส่วนใหญ่จะติดเลี้ยงลูกเพราะลูกดกมาก เมื่อไม่ได้ร่องรอยเกี่ยวกับปานแดงรูปไก่เลยเพราะไม่มีใครคบอีก ประกอบกับเสียดายเงินเจ็ดหมื่นล้าน ท่านจึงจำต้องกลับกรุงเทพ ทิ้งกระท่อมตาแม้นปลายนาให้กลายเป็นบ้านร้าง ซึ่งในบ้านยังคงมีพวกหม้อกะทะประทับตราหัวกาสร อันเป็นตราประจำตระกูล รวมทั้งพวกชามช้อนก็สกรีนลายหัวกาสรเช่นกัน ปล่อยทิ้งไว้เกลื่อนกลาด รอผู้มาพบเห็น นอกจากนี้รอบบ้านก็ยังมีว่านตระกูลขิงปลูกอยู่มากมาย ในบ้านก็มีสูตรน้ำสมุนไพร และน้ำสมุนไพรยูเอชทีตรากาสร 100และกาสร 150 แบบบรรจุกล่องที่ท่านเตรียมทำจำหน่ายกองอยู่เป็นภูเขาทีเดียว ข้างกล่องมีชื่อบริษัทกาสร และที่อยู่ที่กรุงเทพฯ ซึ่งเป็น address ที่วังของท่านเอง รอผู้มาพบอีกเช่นกัน น่าประหลาดที่บ้านนี้เป็นทางผ่านของลมฝนทั้งตามฤดูและนอกฤดูอยู่เสมอๆ แต่ไม่เคยมีหนุ่มสาวคู่ใดหลงเข้ามาเวลาฝนตกเลยแม้แต่สักครั้งเดียว สิบกว่าปีแล้ว... แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 21:32:52 จากคุณ : มะแวง - [ 4 พ.ค. 51 14:20:30 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ผ่านไปหนึ่งวัน ไม่มีใครต่อเรื่อง ไอ้เรืองกะหนูชาม(มิ่ง) งั้นเดี๋ยวต่อเอง ขอจองที่ไว้ก่อน โปรดอดใจรอสักครู่ ---------- มาล่ะ ---------- ไอ้เรืองเดินกลับเข้าบ้าน(ปลัด) ทีแรกก็ตรงเข้าไปในครัวด้วยความหวังว่าจะมีข้างต้มเหลือติดก้นหม้ออยู่บ้าง แต่น้องชาม(มิ่ง)เธอขอดไปจนแทบไม่เหลือ ด้วยความหิวจัดไอ้เรืองก็เลยต้องย้อนกลับมาคว้าข้าวต้มที่วางทิ้งไว้ไปอุ่น "อุ่นเสียหน่อย เชื้อโรคก็ตายเกลี้ยงแล้ว ซำบายเรา" ระหว่างที่ไอ้เรืองเข้าครัวอุ่นข้าวต้ม น้องชาม(มิ่ง)(วงเล็บอีกที สังเกตแมะ ตอนนี้เรียกตัวอัจฉาซะน่ารักเชียว) ก็กลับมาถึงบ้าน ตรงไปอาบน้ำ แล้วกลับมาเอาขวดน้ำปลา(ที่เคยวางอยู่ข้างข้าวต้ม)ไปกอดนอน โดยไม่ได้เหลือบแลไปทางก้นครัวเลย กลับมาที่ไอ้เรือง "แหวะ ข้าวต้มอะไรวะ คาวจิ๊บ" โครก ถึงอยากจะวางข้าวต้มรสชาติประหลาด แต่เสียงท้องร้องมันทำให้ไอ้เรืองหยุดไม่ได้ "หาน้ำปลาเติมเสียหน่อยคงดีขึ้น" แต่หมุนซ้ายก็แล้ว หมุนขวาก็แล้ว "ไม่มีน้ำปลา? เป็นไปได้ไงวะ" "อ้อ" ไอ้เรืองดีดนิ้วดังเปาะ "ลืมไปเลย เมื่อกี๊มันอยู่ข้างชามข้าวต้มนี่หว่า" คิดออกแล้วก็ถือชามเดิน(หาน้ำปลา)ไปกิน(ข้าวต้ม)ไป เมื่อไปถึง "อ๊ะ หายไปไหนวะ" ไอ้เรืองบ่น ในขณะที่เริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างประหลาด ฝ่ายชามมิ่ง นอนเกลือกกลิ้งกอดขวดน้ำปลาได้สักพัก ก็เริ่มได้ยินเสียงกุกๆกักๆ "ผี.... บ้านเก่าๆแบบนี้ ผี..แน่นอน บรื้์๊อ ขนลุก" ชามมิ่งกอดขวดน้ำปลาแน่นขึ้น แต่ "ไม่ได้ นางเอกอย่างเรา มีเสียง(พิฆาต)หวานใสเป็นอาวุธ จะมานอนกอดขวดน้ำปลาแบบนี้เสียฟอร์มหมด" คิดแล้วก็ย่องออกไปดู ถือขวดน้ำปลาไปด้วย และแล้ว ชามมิ่งกับไอ้เรืองก็มาเจอกันที่ทางเดินระหว่างห้องนอนกับห้องรับแขก ทั้งสองฝ่ายตะลึงงันด้วยความตกใจ น้องชามมิ่งอ้าปากเตรียมกรีดร้อง แต่ประสบการณ์เมื่อตอนกลางวัน(บนเวทีมวยไง) ทำให้ไอ้เรืองรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าปล่อยให้ยายคนนี้แผดเสียงได้ จึงใช้ของอย่างเดียวที่มีอยู่ในมือและพอจะอุดปากคนได้ ส่งเข้าปากชามมิ่งอย่างรวดเร็ว ซึ่งก็คือ ช้อนที่มีข้าวต้มอยู่พูนๆนั่นเอง โดยสัญชาตญาน ชามมิ่งหุบปากทันที แต่ช้าไปเสียแล้ว ข้าวต้มเข้าปากไปทั้งช้อน ชามมิ่งดึงช้อนทิ้งอย่างโมโหจัด แต่ไอ้เรืองทิ้งชามข้าวต้มตามมาประชิดตัว เอามือปิดปากอย่างรวดเร็ว ด้วยความกลัวว่าถ้าคายข้าวต้มออกมาได้ แม่นี่ต้องกรี๊ดเสียงดังกว่าเก่าแน่ ชามมิ่งก็เลยต้องรีบเคี้ยวและกลืนก่อนที่จะติดคอตาย ระหว่าที่นัวเนียกันอยู่นี่เอง ความร้อนวูบวาบในตัวไอ้เรืองก็พุ่งขึ้นกระทันหัน ในหัวไอ้เรืองเต็มไปด้วยความสับสน เรื่องอย่างนี้ มันก็พอจะมีประสบการณ์อยู่บ้าง แต่ไม่เคยมีน้องนางคนไหนทำให้มันสั่นสู้ได้ขนาดนี้ ขนาดละออที่มันเฝ้าหวงแหน มันยังไม่เคยคิดจะหื่นใส่ จะมีก็แต่คอยดูแลไม่ให้ริ้นไรไต่ตอม โอ้ ในที่สุดมันก็รู้ใจตัวเอง ว่า ว่า มันรักละอออย่างน้องสาว ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้น แม่สาวชาวกรุงคงปลุกอารมณ์มันไม่ได้ขนาดนี้แน่นอน ส่วนชามมิ่ง ทันทีที่กลืนข้าวต้ม(สวาท)ลงท้อง เธอก็เริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นในช่องท้อง เมื่อบวกกับไอ้เรืองที่นัวเนียอยู่ใกล้ๆ เธอก็ยิ่งร้อนเข้าไปใหญ่ เป็นไปได้ไง ที่ไอ้บ้านนอกคนนี้มันแตะตรงไหนก็เหมือนมีไฟฟ้าสถิตย์ที่ตรงนั้น โอ้ มันสปาร์คไปหมด ช่างเหมือน ช่างเหมือน นิยายโรแม้นซ์ที่อ่าน เป็นไปได้ยังไง ทีกับพี่นันต์ ทำไมชามมิ่งถึงเฉยๆ หรือ หรือ หรือเป็นเพราะ เป็นเพราะ เราไม่ใช่เนื้อคู่ ขณะที่ทั้งคู่กำลังสับสน รากราคะก็ทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์ ทั้งคู่ไม่รู้ตัวเลยว่า จากการเอาช้อนอุดปากไม่ให้กรี๊ด กลายเป็นปากปิดปากไปได้อย่างไร ทั้งสองไปถึงห้องนอนกันตอนไหน ไอ้เรืองรู้แค่ ทั้งชีวิต มันไม่เคย รัก ใครได้แบบนี้ และคงไม่มีอีกในอนาคต ส่วนชามมิ่ง เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอยอม ทำไมเธอลืมว่านางเอกตัองหวงตัว (คิดดูซิ วางยาพี่นันต์แล้วยังต้องทำให้สลบต่อเลย) ลืมว่าต้องรอวันแต่งงาน เธอจำได้แต่บทของนางเอกในหนังสือโรแม้นซ์ (ตอนไหนคงไม่ตรงบอก) เธอไม่รู้ว่าไอ้บ้านนอกคนนี้จะพาเธอไปสวรรค์หรือนรก แต่เธอก็จะตามมันไป ------------- แฮ่ก ได้แค่นี้แหละ เกินกว่านี้ เดี๋ยวต้องติดป้าย "ผู้ปกครองโปรดแนะนำ" แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 17:02:54 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 17:00:38 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 51 16:56:54 จากคุณ : Deckard - [ 4 พ.ค. 51 15:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ยังอ่านอยู่ค่ะ คคห. 59 ท่านชายอยู่กรุงเทพไม่ใช่หรอ รอคนมารับมรดก 70000 ล้าน (ขอล้านนึงด้วย) จากคุณ : scottie - [ 4 พ.ค. 51 19:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อูย......เลิฟซีนเอาอีก......เอาอีก......ชอบ จากคุณ : Error Code 692 - [ 4 พ.ค. 51 20:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อ้าวตราย ทำเรื่องเขาตกร่องอีกละ จำได้ว่าอ่านเมื่อภาคก่อนเขียนว่าหม่อมเจ้ากาสรหายไปยี่สิบปีก่อน ตกลงเอาท่านชายกลับกทม.ไปแล้วนะคะ ทิ้งกระท่อมร้างไว้รอละกัน จากคุณ : มะแวง - [ 4 พ.ค. 51 21:34:12 ]

ความคิดเห็นที่ 68 หนุก หนุก มาติดตาม จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 4 พ.ค. 51 22:36:56 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอโทษค่ะ  - - คงเบลอไปหน่อยตอนนี้เขียนหลายเรื่อง แหะแหะ สรุปว่าท่านชายกลับไปอยู่กรุงเทพฯ แล้วก็แล้วกันนะคะ คุณมะแวง ขอบคุณนะคะที่ช่วยพาท่านชายกาสรกลับเข้าฝั่งได้ อิอิ พี่ก๊อตตี้ เสียใจด้วยนะคะ พอดีว่ามีโบรกเกอร์ชวนท่านชาย เอาเงินไปลงทุนซื้อสโมสรตระกร้อของนามีเบียไปแล้วค่ะ เสียใจด้วยจริงๆ ที่ให้ล้านนึงไม่ได้ อิอิ ................................................ จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ วันฉัตรมงคล 09:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ฮ่าๆ จากคุณ : ฮิปโปร้อยฝัน - [ วันฉัตรมงคล 15:17:23 ]

ความคิดเห็นที่ 71 รออ่านอยู่อ๊า จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ วันฉัตรมงคล 19:40:42 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โอ้... ในที่สุดกระท่อมในตำนานก็เผยโฉมออกมาแล้ว รอแต่พระ นาง เมื่อไหร่จะหลงไปนะนี่? จากคุณ : หนมจีน - [ วันฉัตรมงคล 20:24:34 A:58.41.38.115 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ไปซะแล้ว  ไอ้เรือง+ชาร์มมิ่ง ไอ้ขายดาวเทียมกับซื้อสโมสรนี่มันคุ้น ๆ นะครับ  ว่ามั้ย อย่าบอกว่าชื่อ..เอ๊ย  พระนามจริงของท่านชายนี่จะออกแนว อุดร ประจิม  หรดี  อีสานอะไรเทือก ๆ นี้นะครับนั่น  *-* จากคุณ : ปฤษณะ - [ วันฉัตรมงคล 23:35:07 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ตัดมาทางด้านหมอเสริมได้ปีนขึ้นบ้านของละออเพื่อหายารากราคะ พอดีเจอกับละออกำลังนั่งเหม่อลอยมองดาวอยู่นอกบ้าน (งอนปลัด) จากนั้นละออเกิดเห็นหมอเข้าจึงร้องว่า "อ้าว หมอเสริม! มาบ้านฉันทำไม" หมอเสริมเห็นว่าถูกจับได้แล้วจึงรีบตรงเข้าไปปิดปากละออเอาไว้ แล้วฉีดเข็มฉีดยาใส่ให้สลบด้วยสัญชาตญาณ พอละออสลบแล้วเขากลับเป็นฝ่ายทำอะไรไม่ถูกเอง "ซวยละซี ทำเขาสลบ ถ้าฟื้นมาก็ต้องจำเราได้ แต่ถ้าทิ้งมันเอาไว้ก็อันตรายอีก" หมอเสริมคิดไปคิดมา จึงคิดได้ว่าแกล้งลักพาตัวละออไปสอบสวนที่บ้่านพ่อใหญ่ฤทธิ์ดีกว่า เพราะถ้าค้นบ้านกำนันอำนาจตรงๆคงไม่เจอว่านง่ายๆ คิดดังนั้นเขาจึงแบกตัวละออกลับไปบ้านพ่อใหญ่ฤทธิ์ และมัดโยนเอาไว้ในกระท่อมแห่งหนึ่ง ณ ปลายนาของพ่อใหญ่ฤทธิ์ ไม่นานต่อมา โคกก็จับปลัดซึ่งมัดเอาไว้มาโยนไว้ในกระท่อมเดียวกันโดยไม่รู้ตัว แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 51 23:42:09 จากคุณ : เชษฐา - [ วันฉัตรมงคล 23:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 75 เย๋ย  ลักมาง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอนั่น O_o   ว้าว ๆ  พระนางอยู่กระท่อมร้างแล้ว  อย่างงี้ก็ต้องฝนตกน่ะซีเนี่ย ----------- หมอเสริมกลับไปรายงานพ่อใหญ่ด้วยใบหน้าซีดเหงื่อตก "พ่อใหญ่  ผมไปบ้านกำนันมาแล้ว  แต่เจอละออจับได้" "อุวะ"  พ่อปลัดตบเข่าฉาด (ทำไมชอบตบเข่าจังฟะตานี่)  "หมอไปทำอีท่าไหนล่ะนั่น  ข้าให้หมอไปแทรกซึมอย่างไม่ให้พวกมันรู้ตัวนะเว้ย  นี่ก็ว่าจะให้ไอ้โคกเอารากราคะ  เอ๊ยยาถ่ายไปวางให้แมวที่บ้านกำนันมันกิน  พอมันป่วยกำนันจะได้ตามหมอไปรักษาจะได้สืบข่าว  ทำไมหมอโง่งงงงงงง(เสียงเอคโค่เซอร์ราวนด์ดอลบี้ดิจิตอล)อย่างนี้ล่ะเหวยเฮ้ย" สิ้นสุดเทศนายาว  หมอเสริมแทบจะเอาหัวไปโขกต้นมะขามหวานกลางลานบ้านพ่อใหญ่ตายให้รู้แล้วรู้แร่ด "แล้วหมอทำไงกะนังละออ"  พ่อใหญ่ถามหนวดกระดิก "ผม..เอ่อ..เอาไปไว้ที่กระท่อมท้ายนาน่ะพ่อใหญ่" "พ่อใหญ่ ๆ"  ไอ้โคกขี่ควายปุเลงปุเลงมาแต่ไกลพลางร้องเรียกชายชราที่นั่งบนแคร่ลานบ้าน  (ไอ้เรืองเอาปลัดไปโยนไว้กระท่อมแล้วไปโผล่บ้านปลัด  ปล้ำอยู่กะชมัยพร  เลยกลับมาแต่ไอ้โคก)   "มีอะไรก็ว่ามา"  พ่อใหญ่ตะโกนตอบด้วยเสียงรมณ์บ่จอย "ชั้นกะพี่เรืองไปจับตัวปลัดมาแล้วจ้ะ  ว่าจะเอามาเสียบสวน" "สอบสวน!"  หมอเสริมกับพ่อใหญ่ตะโกนพร้อมกันยังกับหนังตลก "เออนั่นแหละ ๆ"  ไอ้โคกมันเล่าต่อ  "แต่ทีนี้มันยังไม่ตื่นชั้นก็เลยเอามันไปโยนไว้ที่กระท่อมน่ะ" หมอตี๋ตาเหลือก  "หา!  แกเอาไปไว้ที่ไหนนะไอ้โคก" "กระท่อมจ้ะหมอ  กระท่อมปลายนาไม่ผิดแน่จ้ะ" "เป็นเรื่องแล้วครับ"  หมอเสริมปาดเหงื่อ  "ผมก็เพิ่งวางยาละออ  แล้วเอาไปโยนไว้ที่กระท่อมเหมือนกัน" "เฮ้ย !  หมอทำอะไรคุณละออ"  ไอ้โคกร้อง  ถลกแขนเสื้อจะอัดหมอ  เพราะยังไงละออก็เป็นนายสาวที่มันนับถือบูชา  พ่อใหญ่ฤทธิ์ควงไม้ตะพด  กดปุ่มปุ๊บมีตะขอยื่นออกมาเหมือนอาวุธพรีเดเตอร์ปั๊บ  แล้วเอาจะงอยนั่นเกี่ยวคอเสื้อไอ้หนุ่มเลือดร้อนเอาไว้ "เอ็งหยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้โคก  ถ้าเอ็งไม่เชื่อคำข้า  ข้าจะไปโพนทะนาให้ชาวบ้านรู้ว่าเอ็งน่ะวางยาควาย  แล้วคอยนับดูว่ากี่ตีนที่จะรุมตื๊บเอ็ง" "แต่พ่อใหญ่..ยังไงชาวบ้านก็ต้องรู้  พรุ่งนี้เช้าผมจะเอาเรื่องนี้ไปบอกพวกเขาอยู่แล้ว  ความลับไม่มีในโลกนะพ่อใหญ่"  หมอเสริมพูดด้วยเสียงพากย์พระเอกของรอง เค้ามูลวดี พ่อใหญ่กดอีกปุ่มบนไม้ตะพด  มีลูกหินเล็กพุ่งฉิวใส่หัวหมอ  หมอเสริมกุมหัวป้อย ๆ ครางซี๊ด  "หมออย่าทำตัวเป็นพระเอกไปหน่อยเลย  เรื่องที่หมอวางยานังละออน่ะไม่ใช่ความลับหรือไง  หรืออยากให้ข้าเอาไปบอกกำนันอำนาจ" "อย่านะพ่อใหญ่"  หมอเสริมร้องเสียงหลง "ฟังนะหมอ"  พ่อใหญ่พูดด้วยเสียงนุ่มตามทำนองตบหัวแล้วลูบหลัง  "เรื่องวางยาควายมันเกี่ยวพันไปถึงรากราคะ  ถ้าหมอประกาศไปว่าไอ้อันเล็กสั้นเด่อ(หมอเสริมบ่นอุบอิบว่ามันชื่ออเล็กซานเดอร์)มันกินว่านนี้เข้าไป  หมอคิดดูว่าจะมีกี่พวกที่จะแย่งเราค้นหามันแทบพลิกแผ่นดิน" "ดังนั้นหมอจะต้องเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ  และประกาศว่าอ้ายควายหัวนอกตัวนั้นมันไม่ได้ถูกยา  ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด  เข้าใจมั้ย?"   หมอเสริมพยักหน้าไม่หยุดยั้ง  ตอนนี้ในหัวเขามีแต่รากราคะ  จริง ๆ ล่ะที่หากชาวบ้านรู้จะต้องมีคู่แข่งมากมายที่แย่งชิงกัน  และจะยุ่งยากขึ้นอีกมาก  พอดีเขาคิดขึ้นมาได้จึงเอ่ยปากถาม "เห  แล้วปลัดกับละออล่ะทำไง  พ่อใหญ่คงไม่ทิ้งพวกเขาไว้สองต่อสองกระมัง" "จะทิ้งได้ไงวะ  ยังไงนังละออก็เป็นลูกสาวไอ้กำนันอำนาจ  ข้ายังใช้ประโยชน์จากมันได้  ไอ้โคก  เอ็งก็สบายใจได้  รีบไปรับนังละออมา  เดี๋ยวข้าจะหาห้องหับให้มันสักคืน" ไอ้โคกรับคำ  แต่ทันใดนั้นฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงปร้าง  จู่ ๆ ลมรุนแรงก็พัดวูบจนต้นมะขามหวานส่งเสียงเกรียวกราว    หมอเสริมควักกล้องสำหรับส่องในความมืดสีเขียว ๆ ออกมาเห็นก้อนเมฆม้วนตัวเป็นรูปโคนไอศกรีมอยู่ทางทิศตะวันตก "พ่อใหญ่  แย่แล้วครับ  พายุทอร์นาโดหลงฤดู   สงสัยจะมาจากเท็กซัส" "หา!!"  พ่อใหญ่แย่งกล้องมาดู  ก็เห็นจริง   เลยรีบเผ่นขึ้นเรือนผ้าขาวม้าแทบเปิดเปิง ----------- เอ้า  ฝนใกล้จะตกพรำ ๆ แล้วครับ  เชิญท่านต่อไป แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 00:40:01 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 00:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ก๊าก .. ลากเข้าพล็อตยอดนิยมกันจนได้ อิอิ จากคุณ : scottie - [ 6 พ.ค. 51 00:38:35 ]

ความคิดเห็นที่ 77 *พวกที่จะกระทืบไอ้โคก  คือพวกที่วางเดิมพันไว้ข้างอเล็กซานเดอร์ **พ่อใหญ่เริ่มเผยบทตัวร้ายอันแสนจะเจ้าเล่ห์  ใช้ความลับควบคุมไอ้โคกและหมอ  เป็นไปได้ว่าเมื่อพ่อใหญ่รู้ว่าปลัดกับละออค้างคืนด้วยกัน  อาจจะใช้ความลับนี้บีบบังคับพระ-นางอีก  หึหึหึ ***มุก 'อันเล็กสั้นเด่อ'  ยืมมาจากคุณ Ivory แห่งเรื่อง 'รักหนูร้อนเพราะโลกมันร้อนนี่คะ' --------- ตอนนี้งง ๆ กับไอ้โคก  เพราะตอนแรกที่โผล่มาดูเหมือนจะเป็นคนของกำนันด้วย (เพราะกำนันเลี้ยงไอ้เรืองกับลูกน้องไว้  เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพากับพ่อใหญ่ฤทธิ์) ซึ่งหากว่าพ่อใหญ่ฤทธิ์เกี่ยวพันกับกำนันในรูปแบบนี้  เขาจะไม่คิดแตะต้องละออเพื่อทำลายความสัมพันธ์นะครับ และถ้าพ่อใหญ่ฤทธิ์ใหญ่พอ ๆ กับกำนัน  การที่ไอ้เรืองไปพึ่งพากำนันก็เป็นความสมัครใจของมันที่จะตามจีบน้องละออคนสวย  และไอ้โคกก็เห็นละออเหมือนคนที่เจ้านายชอบ  จึงโกรธเมื่อรู้ว่าหมอเสริมวางยาละออ ตอนนี้ก็เคลียร์เรื่องท่าทีของหมอเสริมที่จะประกาศเรื่องวางยาควายไปหนึ่งเรื่องล่ะครับ  เหลือแต่บทกระท่อมร้างกลางสายฝนรอคนมาต่อ  อิอิ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 01:11:13 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 00:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 78 555 เจ๋งมากครับ ชอบไม้ตะพดพรีเดเตอร์ ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ 6 พ.ค. 51 01:14:52 ]

ความคิดเห็นที่ 79 5555 หนมจีนเคยได้ยินแต่ดาบปลายปืน อันนี้เป็นไม้ตะพดปลายปืนนี่นา จากคุณ : หนมจีน - [ 6 พ.ค. 51 07:38:57 A:58.41.141.166 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 80 โอ้ว มีกระท่อมแล้ว พระนางก็เข้าไปแล้ว ฝนก็ตั้งเค้าแล้ว ... มานจะเหลือเหรอนี่.... อิ อิ จากคุณ : นายกลิ่นเอง (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 6 พ.ค. 51 11:38:51 ]

ความคิดเห็นที่ 81 "พ่อใหญ่  แย่แล้วครับ  พายุทอร์นาโดหลงฤดู   สงสัยจะมาจากเท็กซัส" เจอประโยคนี้ของต๋องไป หัวเราะไม่หยุดเลย ทอร์นาโดหลงฤดู จะบ้าตาย กลับมาอยูในพล็อตละ เกือบออกทะเลกันแล้ว จากคุณ : beemanufan - [ 6 พ.ค. 51 12:57:04 ]

ความคิดเห็นที่ 82 กะมาจะมาต่อ เจอฉากบังคับ ก็เลยไปไม่เป็นเลยอ่ะ รอท่านต่อไปแล้วกันค่ะ ไอ้เรามันประเภทหักเหลี่ยมโหด โหมดหวานๆ ไม่ค่อยสันทัด จากคุณ : ลำบากใจจัง~ ทีเกิดมาหน้าตาดี - [ 6 พ.ค. 51 14:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ในการหลับไหลนั้น ปลัดก็ละเมอเรียกชื่อ "ละออๆ" ส่วนละออก็เรียกชื่อ "พี่ปลัดๆ" เมื่อสองเสียงประสานกันปลัดอนันต์ก็ฟื้นขึ้นมา โดยพบว่าตัวเองถูกมัดนอนก่ายกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ข้างนอกมีฝนตกฟ้าฝ่าเปรี้ยงลงมาก็มีแสงให้เห็นว่าผู้หญิงนั้นคือละออ เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง สะดุ้งหนี "อะไรกันนี่ เมื่อกี้เรายังจำได้ว่าต่อยสู้กับพวกนักเลงแล้วถูกเสียงพิฆาตของชาร์มมิ่งทำให้สลบอยู่เลย แล้วเรามาอยู่กับละออได้อย่างไร!?" ปลัดพยายามสำรวมจิตใจ พิจารณาสถานการณ์ว่าตัวเองกำลังอยู่ในกระท่อมร้างๆมืดๆ เขายังพบว่าเงื่อนเชือกที่มัดตัวเองอยู่นั้นหลวมจึงพยายามดิ้นจนหลุด แล้วเดินไปหยิบตะเกียงเจ้าพายุที่อยู่ในบ้านนั้นมาจุด เมื่อมีแสงไฟแล้วเขาจึงเห็นละออชัดเจน หน้าตาตอนหญิงสาวหลับนั้นน่ารักมาก ใจเขาก็หวั่นไหว แต่ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจึงบังคับใจไม่ให้คิดไปในทางร้าย เขาเดินไปแก้มัดละอออย่างนุ่มนวล แต่กิริยานั้นทำให้ละออตื่น เธอหันมามองก็กลับเข้าใจว่าปลัดกำลังจับตัวเองมัดอยู่ ด้วยสัญชาตญาณจึงตบปลัดฉาดใหญ่ "อะไรกันนี่ คนบ้า จะทำอะไรฉัน!" ละออร้อง "ไม่ใช่นะ ...ผม" ปลัดพยายามแก้ตัว แต่น้ำท่วมปากเสียแล้ว จากคุณ : เชษฐา - [ 6 พ.ค. 51 15:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ในการหลับไหลนั้น ปลัดก็ละเมอเรียกชื่อ "ละออๆ" ส่วนละออก็เรียกชื่อ "พี่ปลัดๆ" เมื่อสองเสียงประสานกันปลัดอนันต์ก็ฟื้นขึ้นมา --------------------------------------------------- น้ำเน่าเจง ๆ   จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 6 พ.ค. 51 17:19:34 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ปักหมุด จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 6 พ.ค. 51 18:26:16 ]

ความคิดเห็นที่ 86 "อะนะ ไหนๆก็ไหน เอาซะหน่อย" ปลัดคิดในใจ "ขนาดกระทรวงวัฒนธรรมออกมาโวยวายเรื่องพระเอกชอบข่มขืนนางเอกกี่เรื่องๆ คนก็ยังดูกันตรึมนี่นา ปล้ำเสร็จตามง้อกันก็เห็นแฮ้ปปี้เอ็นดิ้งทุกราย นี่ฝนก็ตกแล้วด้วย ไม่ปล้ำกันฉากนี้ก็ไม่รู้จะรอฉากไหนแล้ว" คิดยังไม่ทันจบละออก็ตะโกนสวนขึ้นมา "อย่านะ อย่าเข้ามานะ" "ละออ ฟังผมก่อน ผมแค่จะแก้.." ละออลุกขึ้นหนีไปรอบๆ หมุนซ้ายหมุนขวาราวกับนางเอกหนังอินเดียฉากร้องเพลงวิ่งข้ามเขา หากแต่ภายในห้องเล็กๆนั้นไม่ได้มีที่กว้างพอ แถมข้าวของยังวางเกะกะไปหมด จนเสื้อของเธอเกี่ยวเข้ากับมุมโต๊ะตัวหนึ่งขาด แควกก "อุ๊ยตายแล้ว เสื้อขาด" ละออหันไปอีกทางหนึ่ง วิ่งไปร้องไป "อย่านะคะคุณปลัด อย่าเข้ามานะ" แล้วกางเกงของเธอก็ไปเกี่ยวเข้ากับมุมโต๊ะอีกมุมหนึ่งเข้าจนได้ แควกก "อุ๊ยตาย กางเกงขาด" ละออยังคงวิ่งไปรอบๆ ขณะที่ปลัดยืนดูอยู่นิ่งๆ บางครั้งก็พูดแทรกขึ้นมาบ้าง "ละออ อย่าเข้าใจผิดละออ" แต่ละออก็ยังไม่หยุดวิ่งจนกระทั่งรุ่งริ่งไปหมดทั้งเสื้อทั้งกางเกง ทันใดนั้นฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงเสียงดังสนั่น!! "กรี๊ดดด "ละออตกใจวิ่งเข้าไปซบหน้าอกอุ่นๆของปลัดจนได้ จากคุณ : มะแวง - [ 6 พ.ค. 51 18:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ท่านผู้ว่าฯจังหวัดมะขามหวานขยับหนังสือพิมพ์อ่านพาดหัวข่าว "ระเบียบรัตน์โวยลั่น  ละครหลังถนนทำพิษ  มีแต่ฉากอะจึ๋ย ๆ" ท่านผู้ว่าฯทำตาโตแล้วรีบเปิดไปหน้าหลังเพื่อหาดูว่าละครเรื่องอะไรจะได้ตามไปดูเกาะขอบจออย่างใกล้ชิด อย่าเข้าใจผิดนะครับ  ท่านแค่จะมาจับตาหมู่บ้านมะขามหวานเฉย ๆ  คริคริคริ พื้นที่โฆษณาไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ^ ^ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 18:38:04 ]

ความคิดเห็นที่ 88 จองที่ฉากเลิฟซีน "ว้าย  อกอีแป้นแตก" ปลัดร้องบ้างเมื่อละออพุ่งเข้ามาซบไหล่ ละออตกใจจนถอยออกห่างปลัดโดยอัตโนมัติ "นี่พี่ปลัดเป็น" "ใช่..พี่เป็น...ตลกคณะเสียงอีสานน่ะจ้ะละออ" "บ้า"  ละออทุบอกปลัดดังปึ๊ก -----------ผู้กำกับสั่งคัทแล้วให้ตัดฉากนี้ออกจากบท   ปลัดตวัดแขนกอดหญิงสาวเกือบเปลือยไว้อย่างปกป้อง  หล่อนตัวสั่นเทาราวลูกนก  และหลับตาปี๋สะดุ้งสุดตัวยามที่ฟ้าร้องแต่ละที  ลมฝนหนักมากขึ้น  เสียงฝนซัดต้องใบจากมุงหลังดังครื่นครั่น  แต่ก็ยังไม่เท่าเสียงหัวใจสองดวงในอกอุ่น ๆ ที่แนบชิดติดกัน ปลัดค่อย ๆ ดึงหัวไหล่บางออกจากอ้อมอกอย่างเสียดาย  เขาเป็นสุภาพบุรุษ  ทั้งยังเป็นพระเอกของเรื่อง  เมื่อนึกขึ้นได้อย่างนั้นปลัดหนุ่มก็ค่อยวางเธอเอนลงกับพื้น  สาวงามบ้านป่าพริ้มตาตั่วสั่นสะเทิ้น  แต่เมื่อเธอหรี่ตามามองอีกทีก็เห็นไปหยิบเศษเสื้อผ้าที่ขาดของเธอจากตามพื้นห้อง  แล้วยื่นให้ "ผมไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลย  คุณเอาเศษผ้าพวกนี้ห่ม ๆ ตัวเอาไว้เถอะ  จะได้ไม่เป็นหวัด" ปลัดพูดจบก็หันหลังให้  นั่งกอดเข่ามองสายฝนจากประตูกระท่อม ละออค่อย ๆ ยันตัวขึ้นมาช้า ๆ  เมื่อครู่เธอคงจะใจร้อนไปหน่อยถึงคิดไปว่าชายหนุ่มที่สุภาพและแสนดีแบบนี้จะมาจับเธอมัดไว้ได้  คนงามบ้านป่าพยายามทบทวนความคิด  สักพักหล่อนก็หลุดชื่อออกมา "หมอเสริม.." ปลัดน้อยใจขึ้นมาทันที  ถึงจะมีแสงไม่มากเท่าไหร่  แต่ละออทำไมมองเห็นหนุ่มหน้าใสสไตล์เกาหลีอย่างเขาเป็นไอ้หมอตี๋แว่นท่าทางโรคจิตนั่นไปได้ "ใช่ล่ะ"  หล่อนทุบกำปั้นเข้ากับฝ่ามืออีกข้างของตน  "หมอเสริมแน่ ๆ ที่จับฉันมาไว้ที่นี่" ปลัดหูผึ่งรีบลุกขึ้นจากท่าหมาละห้อยไปนั่งข้าง ๆ ละออทันที   หญิงสาวขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด  ดีกรีนิสิตรัฐศาสตร์จุฬาทำให้หล่อนค่อย ๆ ประมวลเหตุการณ์ไปเรื่อย ๆ  (นางเอกเรื่องนี้ไม่โง่นะขอบอก ^ ^) เธอไปค้นแถว ๆ หิ้งที่วางของในกระท่อมปลายนาสักพักก็เจอโน๊ตบุกส์ที่ไอ้เรืองแอบซื้อเอาไว้โหลดหนังโป๊  ละออหยิบมันลงมาเปิดเครื่องและเปิดโปรแกรมเวิร์ดขึ้นมาอย่างรวดเร็วระหว่างที่ปลัดมองจนตาค้างเพราะไม่นึกว่านางเอกของเราจะใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์คล่องขนาดนี้ "ละออจะทำอะไรครับ" "ฉันจะสรุปเหตุการณ์  ถ้าจดบันทึกไว้แล้วค่อยพิจารณาจากแง่มุมต่าง ๆ  เราจะพบว่าความจริงเป็นอย่างไร  ฉันอ่านมาจากเรื่องเฮอคูล  ปัวโรต์ของอธาก้า" ปลัดเคาะหัวทึบ ๆ ของตนด้วยปลายนิ้ว  นี่แม่สาวของเขาคนนี้เป็นใครกันแน่  เขาแอบมองปลีน่องที่มีรูปไก่อย่างชัดเจนของสาวงามกึ่งเปลือยตรงหน้า  หล่อนแค่เอาเสื้อกับผ้าซิ่นมาพาดไว้ตรงหน้าอกกับหน้าตักระหว่างที่พับเพียบเลื่อนนิ้วไปตามจอโน๊ตบุกส์  แสงไฟคอมพิวเตอร์ส่องต้องผิวเนียนขาวอันโผล่จากผืนผ้าดูงามพริบพราย  ราวนางสวรรค์ผู้แช่มช้อยลงเยือนหล้า ระหว่างที่ปลัดหูตาพร่าพราย  ความคิดอกุศลก็เกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้  เขากุมเป้ากางเกงบ๊อกเซอร์ไว้แล้วถอยไปนั่งห่าง ๆ ท่องนะโมตัสสะ ทว่าละออพิมพ์อะไรไปได้สักหน่อยนึง  หล่อนก็คว้าเอาไฟฉายในกระท่อมมาส่องหน้าปลัด "คุณปลัดมาทางนี้"  น้ำเสียงนั้นออกคำสั่ง  ปลัดคลานเข่าเก้ ๆ กัง ๆ  มือก็กุมเป้าเข้ามานั่งตรงข้ามกับละออ "ละออขอจับกุมคุณในข้อหาอนาจารต่อธารกำนัล  พรากผู้เยาว์  และกักขังหน่วงเหนี่ยว  คุณปลัดมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือไม่พูดก็ได้  คำพูดของคุณปลัดจะถูกใช้เป็นหลักฐานในชั้นศาล" "หา!"  ปลัดหน้าเหวอ หญิงสาวยิ้มอย่างมาดมั่นทั้งที่ยังถือไฟส่องหน้าปลัดอยู่  "เอาล่ะ  ละออจะเริ่มการสอบสวนคุณแล้ว  ขอให้คุณปลัดให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ด้วยนะคะ" "ไม่ ๆ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ  ละออเชื่อผม  ผมบริสุทธิใจจริง ๆ" หญิงสาวตวัดสายตาเย็นชาให้  "ไม่มีประโยชน์ที่จะปฏิเสธค่ะ  คุณปลัดควรให้การตามจริง  แล้วศาลจะตัดสินคำพูดของคุณเอง" หล่อนทุบพื้นกระท่อมดังปัง ๆๆ  เหมือนเสียงเคาะโต๊ะของผู้พิพากษา "คุณจะต้องรายงานละอออย่างละเอียดว่าหลังจากที่คุณออกจากบ้านพ่อกำนัน  คุณปลัดไปที่ไหนต่อบ้าง" "ผม..ผมเอ่อ  เดินออกมาที่หน้าบ้านกำนัน  ผมก็เจอพวกผู้ร้ายเข้ามาดักทำร้าย" "ผู้ร้ายคนไหนคะ  คนที่ตระกองกอดกันกลมงั้นหรือคะ"  แม่สาวคนงามยังอดจะมีอารมณ์แง่งอนไม่ได้ "ไม่ใช่ ๆ นั่นชาร์มมิ่ง  เขามาช่วยผม  ผมจำเสียงของเขาได้" ละออเงียบนิ่งฟังปลัดเล่า   "หลังจากนั้นผมก็รู้สึกเหมือนถูกแบกไปที่ไหนสักแห่ง  คล้าย ๆ จะเป็นบ้านผมนะ  เหมือนผมจะตื่นขึ้นมา  แล้วผมก็หลับอีก  รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว" ละออพรมนิ้วลงบนแป้นพิมพ์จดบันทึกคำให้การ  เธอลดไฟส่องหน้าลงแล้วกวักมือเรียกปลัดให้เข้ามานั่งข้าง ๆ เพื่อดูข้อมูลที่รวบรวมได้  ปลัดใจเต้นตึกตักเมื่อชิดกันจนกรุ่นกลิ่นกายวัยแรกสาว  ละออเองก็เขินไม่แพ้กันแต่แสร้งเก๊กขรึม "แล้วคุณละออ  ถูกจับมาที่นี่ได้ยังไงครับ  ผมตื่นขึ้นมาก็เห็นคุณถูกมัดไว้อยู่แล้ว" "ฉันเห็นหมอเสริมมาทำลับ ๆ ล่อ ๆ ที่บ้าน  พอฉันเรียก  หมอเสริมก็ตรงเข้ามาปิดปากฉันไว้  แล้วเอาอะไรแทงแขนฉันก็ไม่รู้  รู้สึกตัวอีกทีก็เห็นคุณปลัดกำลัง..แก้เชือกให้อยู่"  เธอตอบเสียงอ่อย  เหมือนจะขออภัยที่เข้าใจเขาผิด ปลัดหักนิ้วดังกร๊อบ  "ไอ้หมอเสริม  มันไม่ได้ตายดีแน่" "อย่าค่ะ"  ละออคว้าแขนชายหนุ่มที่ทำท่าฮึดฮัดไว้พลางร้องห้ามตามประสานางเอกที่ดี  "เราต้องเก็บหมอเสริมเอาไว้สืบสาวหาตัวการ  จากที่ละออวิเคราะห์มา  หมอเสริมไม่น่าจะเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ด้วยตนเอง  จะต้องมีตัวแม่อยู่เบื้องหลังแน่นอน  ละออฟันธง" "ก็ได้  ผมจะเชื่อคุณนะละออ  ว่าแต่เราติดพายุฝนอยู่แบบนี้จะทำยังไงกันดี" "ก็รอให้ฝนหยุดไงคะ  หรือคุณปลัดคิดว่าไงล่ะ" "แต่ผมหนาว"  ปลัดคางสั่นฟันกระทบกันกึก ๆ  "ผมต้องออกกำลังกายแก้หนาว  เรามาทำ..เอ่อ..กิจกรรมเข้าจังหวะกันดีกว่า"  แววตาหื่น ๆ  ต่อให้อยู่บนดวงหน้าหล่อเลิศแบบพระเอกเกาหลี  ละออก็ไม่รับประทาน   เธอตีลังกาเตะจากท่าพับเพียบด้วยไม้ตายลูกเตะควายเขาบิ่น (กาสรเสน่งโบรกเก้นคิก)เข้าที่ก้านคอปลัด  จนชายหนุ่มสลบคาที่เป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของคืนนี้ ...จบฉากกระท่อมร้าง  =_=" แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 19:46:46 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 19:38:31 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 19:24:08 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 19:06:29 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 18:42:25 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อ้าว... ไหงมาสืบสวนสอบสวนซะงั้นเลยล่ะ วุ้ย! ไม่ปลื้ม!! 55555 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 พ.ค. 51 19:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ใจเย็นครับคุณตัวซี  ยังมีกระท่อมของตาแม้นอีกแห่งไว้ให้สานความรัก  เพราะเกิดนางเอกจะรักนวลสงวนตัวน้อยกว่านางร้ายมันจะไม่งาม  ต้องค่อยเป็นค่อยไป  อิอิ เดี๋ยวผมเขียนไซด์สตอรี่ของคาวีต่อ  ^ ^ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 19:43:34 ]

ความคิดเห็นที่ 91 เอาน่า คุณ ตัว(Z) นางเอกของเรายังเรียนอยู่เลย แต่ยังเหลือฉากบังคับอะไรมั่งเนี่ย จากคุณ : Deckard - [ 6 พ.ค. 51 19:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 92 Side Story ครับ  อ่านเล่น ๆ ขำ ๆ -------------- คาวีเคี้ยวเอื้องอยู่ในคอก  ควายตัวเมียสองตัวใหม่ ๆ เอ๊าะ ๆ ที่กำนันเพิ่งได้มาใหม่ยืนเบียดสีกับควายหนุ่มรูปหล่อเถื่อนดิบเร้าใจสาวแก่แม่ม่าย  ถัดไปอีกคอก  นังเผือกเหลือบมองนังควายตัวใหม่ด้วยความริษยา 'ต๊าย  ดำก็ดำกว่าเราเยอะ  พี่คาวีไปชอบนังพวกนั้นได้ยังไงเนี่ย' ไกลออกไป  เมฆเริ่มก่อตัวเป็นรูปกรวยจากลมพายุ  มันพัดกวาดม้วนเมฆเข้ามากลายเป็นสีดำทะมึน  พลางถอนรากถอนโคนต้นตาลเป็นระยะ คาวีไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าทอร์นาโดมรณะใกล้เข้ามาทุกที  มันกำลังหลับตาพริ้มเมื่อกิ๊กใหม่ทั้งสองช่วยกันทำออรัล  เอ๊ย  ช่วยกันเลียตามเนื้อตัวควายหนุ่มด้วยลิ้นสาก ๆ วู้มมมมม!!! งวงมหึมาของพายุทอร์นาโดราวกับจงใจเข้าฉกลงตรงกลางคอกกระบือของกำนันอำนาจ มออออออออออออ!!!!!! คาวีร้องสุดเสียงเมื่อมันถูกดูดเหาะขึ้นไปบนอากาศ   พายุทอร์นาโดเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็ว  ท่ามกลางสายตาของควายตัวเมียทั้งหลายในคอก  พวกมันร้องกันระงม มออออ!!! คาวีร้องไม่หยุดเมื่อถูกเหวี่ยงหมุนอยู่ในพายุ  มันมึนหัวไปหมด  พายุเคลื่อนตัวผ่านหมู่บ้านจนเข้าใกล้คอกสัตว์ของหมอเสริม อเล็กซานเดอร์ซึ่งสลบไสลจากยาสลบอันหมอเสริมฉีดไว้กำราบ  ก็กระดิกหูเบา ๆ  เมื่อได้ยินเสียงร้องแสนหวานอันคุ้นเคย มันเงี่ยหูฟังสักพัก  จนรู้ว่าไม่ผิดแน่  น้องคาวี! น้องคาวีสุดสวยของพี่กำลังตกอยู่ในอันตรายและร้องขอความช่วยเหลือ ไม่ได้การล่ะ  มันจะต้องออกไปช่วยน้องคาวีให้จงได้ ควายเกย์สัญชาติอเมริกันลุกขึ้นพ่นลมหายใจฟืดฟาด  มันเอาสะบักไหล่หนา ๆ ของมันกระแทกเข้ากับคอกส่งเสียงปึงปังแข่งกับพายุ ไม่นานตะปูที่ตอกรั้วไม้อยู่ก็กระเด็นออก  และแล้ว..อเล็กซานเดอร์ก็เปลี่ยนร่างเป็นควายยักษ์ตัวเขียวจอมพลัง (อันนี้ล้อเล่นนะจ๊ะ) อย่างไรก็ตาม  อเล็กซานเดอร์มันหลุดออกมาได้แล้ว  เจ้าของร่างหนาอุย  บึกบึนไปด้วยกล้ามเนื้อวิ่งปุเลง ๆ ตามงวงพายุทอร์นาโดที่พัดเอาคาวีหมุนไปลิบ ๆ มอออออ!!  (ช่วยด้วย  ช่วยผมด้วย  ว้าก) Moooooo!!  (Calm down darling. I'm going to rescue you.) มออออออ!!  (ไม่นะไอ้ควายเกย์  อย่าเข้ามาใกล้อั๊วนะเฟ้ย!) Moooo!!   (You're so nasty. After you get down again I'll hit your butt for punishment.) มออออ!!   คาวีร้องเสียงหลง  มันเข้าใจภาษาอังกฤษ  เพราะละออชอบนั่งหลังมันแล้วท่องเท๊กซ์อยู่บ่อย ๆ ทันใดนั้นฝูงควายตัวเมียแฟนคลับของคาวีก็ลุยออกจากคอกวิ่งตามพายุกันเป็นพรวน  พวกมันวิ่งตามอเล็กซานเดอร์มาติด ๆ อเล็กซานเดอร์คำรามใส่ 'Hey you! a folk of a bitch, how dare run in a way of man over man like me.'  (man over man ก็ชายเหนือชายไงครับ  ยืมคุณปิยะรักษ์มาใช้  ฮ่าๆๆ) แต่พวกควายตัวเมียไม่รู้ภาษาอังกฤษ  มันส่งสายตาซื่อมาให้แล้วตะโกนตอบ "พวกเราจะช่วยเธอให้ไปช่วยคาวีให้ได้" อเล็กซานเดอร์พอรู้ภาษาไทยบ้าง  ก็เลยเบรกพรืด  แล้วเจรจากับฝูงควายตัวเมีย 'พวกเรารู้ทางลัดไปดักพายุ  ต้องวิ่งลงตามทางปลัก' 'Where is it?' 'ตามพวกเรามาทางนี้'  นังเผือก  ควายขาวตัวงามตัวตั้งตัวตีขบวนการช่วยชีวิตสุดหล่อชม้ายสายตาควายหนุ่มหุ่นล่ำจากเมืองนอกให้ตามมันไป  พวกควายตัวเมียใต้บังคับนังเผือกวิ่งขนาบข้างอเล็กซานเดอร์อย่างรวดเร็ว นังเผือกชี้ให้ดูทางที่เต็มไปด้วยปลักโคลนยาวไกลสุดลุกหูลุกตา 'พวกเราเคลื่อนตัวในปลักได้ด้วยความเร็วสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง  เพียงเท่านี้เราก็จะตามไปหยุดพายุได้แล้ว' อเล็กซานเดอร์พยักหน้าอุย ๆ ของมัน  ก่อนจะไถลลื่นไปบนผิวปลักด้วยลีลาสง่างามประดุจนักเต้นรำบนรองเท้าสเก๊ต ไม่นานมันก็เห็นงวงสีดำ ๆ กับคาวีที่เจอเหวี่ยงจนหมดแรงอยู่ไม่ไกล  ควายป่าไบซันผู้กล้าหาญเข้าไปยืนขวางทางพายุ  และเริ่มโคจรลมปราณเรียกพลังเก้าเอี๊ยงมาคุ้มครองกาย  (เฮ้ย  ผิดงานแล้ว) แต่ไม่ใช่หรอก  ความตัวเมียทั้งหลายพากันมายืนเบียดออกันแน่นขนัด  แล้วไต่ซ้อนกันราวปิรามิด  นังเผือกสะกิดอเล็กซานเดอร์ให้ปีนขึ้นไปจนถึงยอด  มันมองปิรามิดควายอย่างลังเลก่อนจะก้าวขึ้นไปเรื่อย ๆ   วู้ม!!! พายุหมุนเข้ามาใกล้จนเห็นเขาโค้ง ๆ ของคาวีโผล่จากงวงลม  ควายตัวเมียเกาะกันแน่นระหว่างที่เจ้าควายเกย์กำลังเล็งเป้าหมายอยู่ โดยไม่รอช้า  อเล็กซานเดอร์กระโดดเข้าไปในตาพายุ  มันโถมทับร่างของคาวีเอาไว้  น้ำหนักมากเกินไปทำให้เพียงกระแสลมไม่สามารถโอบอุ้มพวกมันไว้ได้  ควายทั้งสองตกลงมาทับเหล่าควายตัวเมียที่รอรับอยู่แล้ว ผลั่ก! คาวีพยายามลุกขึ้น  แต่เดินเซได้ก้าวสองก้าวก็ล้ม  ก็เจอพายุเหวี่ยงไปมาจนงงนี่นา ฝนยังตกพรำ ๆ  นางเผือกมองผัวเก่าอย่างหมิ่น ๆ แล้วหันไปพูดกับเจ้าไบซันเถื่อน 'ที่พวกฉันช่วยเธอ  เพราะพวกฉันอยากเห็นคาวีเป็นผู้ถูกกระทำบ้าง  จะได้รู้รสชาติของการโดนข่มขืนอย่างที่พวกเราตัวเมียทั้งหลายโดน'  นังเผือกเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง  'ตอนนี้ไอ้คาวีก็ไม่มีแรงจะหนีแล้ว  ถึงจะหนีเราก็จะช่วยจับขึงพืดให้  เชิญเธอตามสบาย' กระบือกายขาวพูดจบก็เดินออกไปจากวงควายนารีที่แหวกทางให้อย่างผู้ชนะ  ทิ้งไว้เพียงคาวีที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้  กับเจ้าอเล็กซานเดอร์ซึ่งกำลังหื่นจัด หมดกัน  ความเป็นชายของคาวี T^T แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 21:06:19 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 51 20:19:29 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 6 พ.ค. 51 19:56:04 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เออ... กระท่อมปลายนานี่ คนละกระท่อมกับกระท่อมท่านเจ้าใช่มั้ยคะ? งี้แปลว่ายังไปลุ้นที่กระท่อมนู้นได้ (หลายกระท่อมจนหนมจีนเมากระท่อมเองแล้วเนี่ย ^^a) จากคุณ : หนมจีน - [ 6 พ.ค. 51 20:07:17 A:58.41.177.156 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ^ ^ นึกว่าหนมจีนจะเมาเป็นแค่อย่างเดียวซะอีก กร๊ากกกกก ไม่รอดแน่ คาวีเอ๊ย 55555555555 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 6 พ.ค. 51 21:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เอิ๊กกก มาเมากระท่อมด้วยคน *_* ป.ล. คาวีเอ๋ย คราวนี้เอ็งไม่รอดแน่ๆ กร๊าก จากคุณ : waidhaya - [ 6 พ.ค. 51 21:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 96 โธ่เอ๋ย คาวี .. หมดกัน จากคุณ : scottie - [ 6 พ.ค. 51 23:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 97 โถ  ตายแน่ ๆ คาวีเอ๊ย... ว่าแต่ว่าตอนนี้มีกี่กระท่อมแล้วเนี่ย O_o จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 6 พ.ค. 51 23:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 98 คงจะมีเพียงส่วนหางของคาวี ที่ยังพอจะมีเรี่ยวแรงขยับอยู่บ้าง..มันเริ่มกระเสือกระสนตวัดหางอย่างทุลักทุเล ใช้ส่วนปลายหางที่เป็นพู่ค่อยๆวักขี้โคลนซึ่งเจิ่งนองอยู่ในแอ่งปลักตรงบั้นท้ายของตัวมันเอง ขึ้นมาสร้างเป็นปราการดินเฉพาะกิจ เพื่อป้องกันบริเวณรูทวารอย่างเอาเป็นเอาตาย อนิจจา... ภาพตรงหน้ายิ่งกว่ายั่วยุอเล็กซานเดอร์ !!! เพราะมันกลับเห็นเป็นว่าเจ้าควายไทยบั้นท้ายงามกำลังโก่งหางกวัดแกว่งยั่วยวนชวนเชิญให้มันเข้ามาใกล้ Mooooooooooooooooooooooooooooo !! ยอดชายอเล็กซานเดอร์กู่ร้องด้วยความปิติอันล้นปรี่ในทรวง ควายหนุ่มที่มันเฝ้าหมายปองมานาน บัดนี้ทอดร่างระทวยอยู่เบื้องหน้า แถมยังแสดงกิริยาเชื้อเชิญมันเสียด้วย คาวีตกใจเสียงร้องนั้นเป็นกำลัง มันเอี้ยวคอหันกลับไปมองอเล็กซานเดอร์ แต่แล้วก็ต้องตะลึงพรึงเพริดขนลุกชันไปทั้งร่าง ...ภาพอเล็กซานเดอร์ที่ยืนทะมึนทึมเป็นก้อนภูผามหึมาสีดำอยู่เบื้องหลังนั้นดูคุ้มคลั่ง เส้นเลือดฝอยในตาแตกปะทุ น้ำลายขาวเป็นฟองฟู่ไหลยืดหยดแหมะด้วยกำหนัดราคะ... ราวกับกำลังป่วยหนักด้วยโรคกระบือบ้าฉะนั้น ควายไทยหนุ่มน้ำตาไหลรินเป็นทาง บัดนี้..มันเข้าใจแล้วว่าพวกวัวควายที่กำลังจะถูกนำตัวไปเชือดนั้นรู้สึกเช่นไร เงาของความสิ้นหวังเคลื่อนเข้าเกาะกุมจิตใจของคาวี เมื่ออเล็กซานเดอร์พ่นล่มออกจมูกดัง พรืดดด...ยาว ครั้งสุดท้าย ก่อนจะเคลื่อนร่างเทอะทะย่างสามขุมเข้ามาใกล้............... แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 51 09:47:01 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 51 05:31:14 จากคุณ : อสิตา - [ 7 พ.ค. 51 05:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 99 น่ากัวมั่ก -*- จากคุณ : Deckard - [ 7 พ.ค. 51 07:27:13 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เข้ามาขำและกดโหวต แต่ไม่แจมนะ เดี๋ยวพาออกทะเลจะยุ่ง..ฮี่ ฮี่ จากคุณ : BestChild - [ 7 พ.ค. 51 07:46:00 ]

ความคิดเห็นที่ 101 กร๊ากกกกกกกกก คาวีตู เสร็จไบซันเกย์แหง๋ ๆ จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 7 พ.ค. 51 09:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 102 สงสารคาวีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮามาก ไม่ไหวละ หัวเราะอย่างกะคนบ้าอยู่หน้าคอม แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 51 09:53:58 จากคุณ : beemanufan - [ 7 พ.ค. 51 09:53:01 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านะ ไม่มีคนมาต่อ สงสัยมัวแต่ไปดูคาวี 555 จากคุณ : กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ) - [ 7 พ.ค. 51 22:40:34 ]

ความคิดเห็นที่ 104 อ้าว.... ท่านปลัดจะแพ้คาวีซะแล้ว โฮะโฮะ จากคุณ : หนมจีน - [ 7 พ.ค. 51 23:58:16 A:58.41.38.64 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 105 มัวแต่ขำกับ side story กันจนลืมเรื่องหลักไปยังเนี่ย ---------------------------------------- คืนนี้กำนันมีเรื่องตื่นเต้นได้ยิงปืนเหมือนหนังเรื่องทอง 9 เพราะถึงจะไปไหนมาไหนมีลูกซอง ติดตัวตลอด แต่เรื่องยิงเปรี้ยงปร้างตอนกลางคืนแบบในหนัง ก็ไม่ใช่จะเกิดบ่อยนัก ผู้นำตำบลบ้านมะขามหวานจึงหลับไม่ค่อยสนิท พลิกไปพลิกมา สงสัยว่าเงาตะคุ่มที่เห็น คือเงาของใคร หรือจะเป็นเงาของโจรที่ข่าวว่าออกอาละวาดอยู่ ก่ายหน้าผาก เปลี่ยนมือไปมา ก็ยังไม่หลับ ฟ้าฝนก็คึกคะนอง จึงลุกมาข้างนอก คิดในใจว่าตรวจบ้านสักหน่อยดีกว่า ปัง! เสียงหน้าต่างถูกลมพัดกระแทกดังสนั่น ดังมาจากห้องละออ ปัง! "เอ้า ไอ้ละออ หลับไม่รู้เรื่องอะไรอย่างงี้วะ ไม่รู้จักลุกมาปิดหน้าต่าง" กำนันบ่น เดินไปห้องละออ "ไอ้ละออ ตื่นเว้ย เสียงดังปึงปังแบบนี้ ปิดหน้าต่างสิเอ็ง" กำนันพูดพลางมือตบประตู ไม่มีเสียงคนตอบ มีแต่เสียง เปรี้ยง! กำนันสะดุ้งโหยง "ไอ้บ้า เสือกผ่ามาได้ ตกใจหมด" ปัง! ปัง! ปัง! "เอ๊ะ อีละออนี่ ตื่นสิเว้ย" (โปรดสังเกตว่าความเอ็นดูลดลง จากไอ้เป็นอีแล้ว) กำนันเปิดประตูเข้าไปในห้องลูกสาว ในห้องนอนละออยามนี้ ผ้าม่านสีขาวปลิวไสว พัดพือไปมาตามแรงพายุ บานหน้าต่าง สั่นพั่บๆ มุ้งที่ตลบอยู่พยับเพยิบไปมา อันเป็นการบ่งบอกว่ายังไม่มีคนมาใช้เตียงในคืนนี้ กำนันเหลียวมองรอบห้อง แต่ทว่าจะมีร่างของละอออยู่มุมใดก็หามีไม่ กำนันใจหายวาบ ละออไม่อยู่ในห้อง ดึกดื่นป่านนี้ ละออลูกสาวพ่อจะหายไปไหนได้ อำนาจเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าในทันที ไม่มี! ใต้เตียง หรือละออจะเล่นซ่อนแอบกับพ่อใต้เตียง ไม่มี! กำนันค้นดูทุกมุม ไม่เว้นแม้แต่เปิดฝาถังขยะดู เผื่อฟลุก ไม่มี! 'ห้องน้ำ ไปห้องน้ำแน่ๆ' แต่เมื่อกำนันเดินไปดูที่ห้องน้ำก็พบห้องน้ำปิดไฟมืด ประตูเปิดอยู่ ละออไม่ได้อยู่ในห้องน้ำ ไม่อยู่ในตุ่ม ไม่อยู่ในคอห่าน ไม่มีละออมุมไหนทั้งนั้น หรือว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น หัวอกคนเป็นพ่อให้หวั่นวิตกยิ่งนัก ทันใดนั้นอำนาจก็คิดได้ เหลืออยู่ที่เดียวเท่านั้นในบ้านหลังนี้ที่ละออจะไปอยู่ได้ (ไม่ดูครัว กำนันรู้ดีว่าละออไม่ทำ กับข้าวกลางดึก) คิดแล้วให้อกกลัดหนอง ลูกหนอลูก พ่อยังเล่นบทโหดได้ไม่เท่าไหร่เลย กำนันมุ่งตรงไปยังห้องที่สารวัตรพักในทันที ในใจก็ขัดเคือง แม้จะรู้ดีว่าอย่างไรเสียก็มี ลำดวนอยู่อีกคน แต่เมื่อนึกว่าละออมาเฝ้าสารวัตรทั้งคืน ก็ให้นึกอายแทนวงศ์วานเผ่าเครือ ของละออยิ่งนัก ในห้องที่พระรองที่ถูกลืม เอ๊ย สารวัตรไชโยพักอยู่นั้น กำนันเห็นร่างของชายหนุ่มนอนอยู่ บนเตียง ลำดวนเอนหลับพิงฝาห้องอยู่ แต่ไม่เห็นลูกสาวแต่อย่างใด กำนันเปิดไฟห้อง ปลุกลำดวนเพื่อสอบถามในทันที "ลำดวน ตื่นเดี๋ยวนี้ ละอออยู่ไหน" (แบบว่าวันนี้เหนื่อย หลับสนิท 5 ปังยังไม่ทำให้ตื่น) กำนันตะคอกถาม เขย่าตัวลำดวนไปมา แม่ค้าสาวผวาตกใจตื่นทันที "อะไรๆ พ่อกำนันเอะอะอะไร" "ก็ละออน่ะสิ ข้าหาละออไม่เจอ มันไม่อยู่ในห้องนอน ข้าก็นึกว่ามาเฝ้าสารวัตรอยู่ที่นี่ ทำไมมีเอ็งเฝ้าอยู่คนเดียววะ" "ก็ละออมันบอกข้าว่าคืนนี้ดาวสวย มันขอออกไปดูดาวหน่อยนึงแล้วจะเข้านอน ข้าก็รอจนหลับไปเนี่ยแหละ" "มีเรื่องอะไรกันหรือครับ" เสียงสารวัตรไชโยถามมาดังแผ่วๆ ตื่นขึ้นเพราะเสียงดังของกำนัน "ละออทำไมหรือครับ โอ๊ย" สารวัตรร้องเจ็บแผลเมื่อขยับตัวลุกขึ้น "ก็ละออหายไปไหนไม่รู้น่ะซี ปกติเวลาฟ้าร้องเสียงดังครืนๆ แบบนี้ ลูกสาวผมไม่ออก ไปไหนหรอก แต่นี่ผมหามันไม่เจอ เออ เอ็งว่าไงนะลำดวน ดูดาว ข้าก็แยกกับมัน หลังซัดปืนตอนมันดูดาวนี่แหละ" "หรือว่ามันจะเข้าบ้านไม่ได้ล่ะพ่อกำนัน ลมอาจจะพัดประตูบ้านล็อค ละอออาจจะ ติดอยู่นอกบ้านก็ได้" แม่ค้าดีกรีจบนอกแนะนำ กำนันพลิกตัวกลับทันทีทันใด ลำดวนผลุดลุกขึ้นตาม ส่วนสารวัตร ค่อยๆ ลุก เพราะเจ็บแผลอยู่ ทั้ง 3 ไปที่หน้าบ้าน .. แต่ประตูหน้าบ้านไม่ได้ปิดล็อค เปรี้ยง! "เฮ้ย" "ว้าย" "เอ๊ะ" เสียงกำนัน แม่ค้า และตำรวจประสานขึ้นพร้อมกัน สารวัตรกระโผลกระเผลเดินออกมาข้างนอก เมื่อสักครู่ที่ฟ้าผ่านั้น เขาสังเกตเห็นวัตถุแวววาว อยู่ท่ามกลางชานบ้านอันมืดสลัว ก้มตัวไปหยิบ สิ่งที่ติดมาไชโยขึ้นมานั้นคือเข็มฉีดยา! ---------------------------------------------------------------- เหนื่อยอะ ไปนอนดีก่า แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 01:46:25 จากคุณ : scottie - [ 8 พ.ค. 51 00:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 106 ^ ^ ^ โห... พี่ก๊อตตี้เขียนได้เข้มข้นมากค่ะ (แต่ชอบมุขเปิดคอห่านหาอ่ะ อิอิ) แต่เข็มฉีดยามาจากไหนหว่า? -"- จากคุณ : หนมจีน - [ 8 พ.ค. 51 07:37:54 A:58.41.142.134 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ฮ่า...ฮ่า...โอ๊ยมาขำค่ะ จากคุณ : Error Code 692 - [ 8 พ.ค. 51 08:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 108 555++ จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 8 พ.ค. 51 09:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 109 เข็มฉีดยาหมอเสริมไงครับ หลักฐานมัดตัวหมอเลยนะเนี่ย ตอนนี้พ้นกลางคืนหรือยังครับพี่ก๊อตตี้ รู้สึก ราตรีนี้ยาวนานนัก  จริง ๆ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 8 พ.ค. 51 11:42:33 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ได้ๆ เดี๋ยวต่อให้เช้า ขอกินข้าวก่อน ห้ามแย่งนะ เพราะแต่งช้า ------------------------------------------- สารวัตรประมวลผลอย่างรวดเร็ว ละออหายตัวไป ผู้เป็นพ่อยืนยันว่าลูกสาว ไม่ออกไปไหนเวลามีพายุเช่นนี้ แล้วยังมีเข็มฉีดยาที่หล่นอยู่ในสถานที่ที่มี คนพบละออเป็นที่สุดท้ายด้วย "ละออเป็นโรคประจำตัวอะไรที่ต้องฉีดยาบ้างไหมครับ" สารวัตรถามหลังจาก พาทุกคนกลับเข้ามานั่งในบ้าน เริ่มเข้ากุมสถานการณ์แทนอำนาจที่บื้อไปในทันที "ไม่มีนะ ละออมันแข็งแร็งจะตายไป เอ๊ะ หรือว่ามีวะลำดวน แต่ข้าว่าไม่มีนา" กำนันตอบ "ไม่มีหรอกพ่อกำนัน อย่างที่พ่อกำนันว่าแหละจ้ะสารวัตร ละออแข็งแรงดี แล้วก็ ไม่มีทางใช้ยาเสพติดแน่ๆ ฉันมั่นใจ" ลำดวนตอบ ใส่เสียงหวานหวังมัดใจสารวัตรหนุ่ม สารวัตรคิดอย่างรวดเร็ว จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แน่แล้ว "ละออคงถูกลักพาตัวไป!" สารวัตรโพล่งขึ้นมา "หา" กำนันร้องเสียงลั่น ลำดวนตาเบิกโพลง "ใครจะมีเหตุผลในการลักพาตัวละออไปล่ะคะ สารวัตร" ลำดวนคิดตามบ้าง มองไม่เห็นเหตุผลที่ใครจะต้องการตัวเพื่อนของเธอ สารวัตรจ้องมองกำนันเขม็ง เห็นกำนันไหล่ตก นัยน์ตาหลุกหลิก "หรือจะมีคนรู้แล้ว" เสียงกำนันดังแผ่วๆ "กำนันว่าอะไรนะครับ .. ใครรู้เรื่องอะไร" สารวัตรถาม สมองหมุนจี๋ หรือนี่จะเกี่ยวกับ เรื่องโจรอิทธิพล กำนันต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ๆ เอ๊ะ หรือจะเป็นเรื่องนั้น ใจกระหวัดถึง รอยปานแดงที่เห็นบนน่องละออกับภารกิจลับที่ได้รับมอบหมายมา "เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับสารวัตร แล้วนี่พวกเราจะทำยังไงกันดีครับ โธ่ ละออ เอ็งหายไปไหนกัน" กำนันคราง "ฟ้าฝนคะนองแบบนี้ ผมว่ารอให้เช้าดีกว่า .. บางทีพวกเราอาจเข้าใจผิดกันไปเอง ละอออาจจะออกไปไหนแล้วติดฝน พรุ่งนี้ก็คงกลับมา หรือถ้าละออถูกลักพาตัว ไปจริง ไอ้พวกที่พาตัวไปก็คงจะติดต่อกลับมาครับ ถ้าพรุ่งนี้ละออไม่กลับมา ผมจะเอาเข็มฉีดยานี่ไปให้คนตรวจ ในนี้มียาเหลืออยู่นิดหน่อย รู้ว่าเป็นยาอะไร อาจจะเป็นเบาะแสเพิ่มเติมด้วยครับกำนัน ยังไงตอนนี้ เราพักเอาแรงกันอีกหน่อยดีกว่า เพราะถ้าเป็นอย่างที่เรากลัว พรุ่งนี้คงยาวแน่ .. แล้วก็ .. กำนันครับ ถ้ากำนันอยากให้ ลูกสาวปลอดภัย กำนันต้องตรงไปตรงมากับผม ไม่ปิดบังอะไรไว้นะครับ ตอนนี้ นอนพักดีกว่าครับ แค่หลับตาก็ยังดี" สารวัตรบอกคนที่เหลืออยู่ แต่ตาจับจ้องที่ กำนันเขม็ง หมายใจว่าพรุ่งนี้ต้องเค้นเรื่องที่กำนันปิดบังอยู่ไว้ให้ได้ ------------------------------------------------------------- ที่บ้านกำนันหมดคืนแล้วนะคร้าบ แล้วก็พยายามจะลากกลับมาที่ภารกิจลับให้แล้ว แต่ก็เข็นได้แค่นี้แหละนะ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 12:51:21 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 12:48:48 จากคุณ : scottie - [ 8 พ.ค. 51 12:13:13 ]

ความคิดเห็นที่ 111 side story อยากอ่านคาวีต่อ ฮามากกกกกกกกกกกกก ต๋อง ต่อคาวีทีดิ อยากอ่าน พี่อยากแต่งต่อนะ แต่กลัวพาออกทะเลจริงๆ ยังไม่เก่งเหมือนต๋อง ขอไปฝึกปรือวิทยายุทธ์ในการแต่งนิยายก่อน จากคุณ : beemanufan - [ 8 พ.ค. 51 12:15:35 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ใต้เตียง หรือละออจะเล่นซ่อนแอบกับพ่อใต้เตียง ไม่มี! ^ ^ ฮ้าๆๆ ขำ ไม่ไหวแล้ว... นึกถึงหนัง hide & seek หาในคอห่านก็ขำ... คุณscottieเขียนตลกดีจัง จากคุณ : อสิตา - [ 8 พ.ค. 51 12:30:16 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ขอบคุณคุณปฤษณะค่ะ ^/\^ ว่าแต่ตอนนี้คาวี เอ๊ย ปลัดจะเป็นไงมั่งน้อ? จากคุณ : หนมจีน - [ 8 พ.ค. 51 13:02:34 A:58.41.37.141 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 114 มิกล้าต่อครับพี่บี  เดี๋ยวมันเกินเรทไปอ่ะ  เหอเหอ พี่ก๊อตตี้เขียนหนุกมากครับ   ที่คุณหนมจีนสงสัยเรื่องกระท่อม  ที่จริงแล้วยังเหลืออีกกระท่อมน่ะครับ คือกระท่อมของตาแม้น(ท่านชายกาสรพงษ์พฤษภ)ที่ใครเขียนไว้ก็ไม่รู้อ่ะ  ท่ามกลางดงสมุนไพร  มีเบาะแสที่อยู่ของวังท่านด้วย งั้นผมต่อเหตุการณ์ทางปลัดก็แล้วกัน เหง่งงงง  หง่างงงงง เหง่งงงง   หง่างงงง เสียงระฆังจากวัดมะขามหวานกังวานแต่เช้า  เป็นสัญญาณแก่ชาวบ้านว่าพระจะเริ่มบิณฑบาต ท้องฟ้าเริ่มมีแสงทองรำไร  เสียงไก่ฝรั่งออสตราลอปที่ชมัยพรนำเข้ามาเลี้ยงจากเมืองนอกขันดังแจ่มใสเป็นทำนอง  Cock A Doo Dle Doo ที่บ้านพ่อใหญ่ฤทธิ์  หมอเสริมซึ่งติดพายุฝนกลับบ้านไม่ได้นอนน้ำลายยืดอยู่  ปากก็ละเมอ "กล้ามีกิ๊กเหรอวะ  ตาย  ตาย  ตายซะ  จะหั่น  หั่น..คร่อก" ได้ยินเสียง หั่น ๆ พ่อใหญ่ฤทธิ์ก็สะดุ้งตื่น  นึกว่าแม่ไอ้เรืองเกิดบ้าขึ้นมาจะหั่นไอ้นั่นของเขาให้เป็ดกิน เท้าก็เลยถีบผางจนหมอเสริมที่นอนอยู่ปลายตีนพ่อใหญ่ถูกถีบกระเด็น "โอ้ย!!  ใครถีบกูวะ" หมอเสริมรีบควานหาแว่นของตัวมาใส่แล้วจ้องให้ชัด ๆ  พ่อใหญ่ขยี้ตาลุกขึ้นนั่ง  สลัดหัวให้หายมึน  ก่อนจะบอกกับอีกฝ่ายว่า "โทษทีหมอ  ข้านึกว่าแม่ไอ้เรืองเลยถีบเหน็บข้างฝาไป" "พ่อใหญ่ตีนหนักชิบเป๋ง"  หมอว่าพลางคลำสะบักหลังป้อย ๆ  แสงอโณทัยเริ่มไขสว่าง  สัตวแพทย์หนุ่มก็ตาสว่าง  "เฮ้ย!  เช้าแล้ว" "เออ  จริงว่ะ"  พ่อใหญ่ว่าแล้วก็กวาดตามองพวกลูกน้องที่นอนสลบไสลกันอยู่เกลื่อนบ้าน  ไอ้เฒ่าสารพัดพิษยิ้มเจ้าเล่ห์  "หมอ  ฟังนะ  ตอนนี้พวกลูกน้องของข้ามันยังไม่ตื่น  หมอต้องรีบไปจัดการกับนังละออและไอ้ปลัดให้เรียบร้อยตามลำพัง  เพราะมากคนก็มากความจะยิ่งมีพยานรู้เห็นเยอะ  ข้าคุมลูกน้องไม่ค่อยอยู่" "เอ่อ..จัดการเหรอครับ  งั้นพ่อใหญ่มียางรถยนต์เก่า ๆ สามสี่เส้น  หรือบ่อส้วมที่ไม่ค่อยมีใครสังเกตหรือเปล่าครับ"  หมอเสริมพูดด้วยสีหน้าโรคจิต "อุวะ  ข้าไม่ได้ให้หมอไปเผานั่งยางมัน  หมอน่ะมีโนกงโนเกียมั่งมั้ยล่ะ" "มือถือ?"  หมอตี๋หยิบเครื่องมือสื่อสารของตนออกมาแสดงให้ดูเป็นคำถาม "เออ  นั่นแหละ  ถ่ายคลิปได้มั้ยวะ" "ได้ครับพ่อใหญ่  ว่าแต่พ่อใหญ่จะ.." พ่อใหญ่ฤทธิ์ลูบหนวด  "ใช่  หมอต้องไปถ่ายคลิปตอนที่นังละออกับไอ้ปลัดมันกอดกันกลม  แล้วทีนี้หมออยากบีบบังคับมันเท่าไหร่ก็ได้" หมอเสริมยกนิ้วให้  "โห  พ่อปลัดจ๊าบมากคิดได้ไงเนี่ย" "แหม๊  หมอนึกว่าข้าจะบ้านนอกคอกนาสักแค่ไหนเชียว  คลิปแอนนา คลิปเฉินก้วนซีกระจายกันออกเกลื่อนเมือง  ทำไมข้าจะคิดอุบายแค่นี้ไม่ออกวะ" หมอหนุ่มตี๋แว่นพยักหน้า  แล้วรีบลุกลงเรือนพ่อใหญ่ไป ไอ้หย๊อยซึ่งแกล้งหลับอยู่ก็ลุกขึ้นมานั่งข้างหลังพ่อใหญ่ที่แสยะยิ้มชั่วร้ายสุด ๆ "พ่อใหญ่ให้มันไปคนเดียว  เผื่อไอ้ปลัดมันตื่นแล้ว  ไอ้หมอมันจะสู้ได้เหรอ" "ไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว"  ตาแก่ร้อยเล่ห์ตอบอย่างมั่นใจ  "แต่มันเป็นผลดีกับข้าแน่ ๆ  ไม่ว่าไอ้หมอมันจะถ่ายคลิปนังละออกับปลัดมาได้  หรือว่าไอ้หมอจะโดนจัดการ  ข้าก็ไม่เสียหาย  มีแต่จะได้ประโยชน์ถ่ายเดียว  ฮ่าๆๆๆ" ที่กระท่อม  หมอเสริมคีบอีแตะลุยโคลนมาจนถึง  เขาเห็นประตูกระท่อมปิดอยู่  จึงรีบย่องเข้าไป  แล้วค่อย ๆ ผลักมันเปิดอย่างเบามือ ข้างในมืด..เพราะไม่มีแสงไฟ  อีกอย่างก็เพิ่งรุ่ง  ก้อนเมฆอันหลงเหลือจากพายุเมื่อคืนยังกระจายบดบังแสงตะวันบนฟ้า หมอเสริมย่องเข้าไป  มือถือโทรศัพท์ของตนไว้มั่น  เตรียมจะถ่ายภาพงาม ๆ ไว้แบล๊คเมล์ ผลัวะ! เคร้ง!! กะทะเหล็กในมือละออฟาดผลัวะเข้าที่ท้ายทอยหมอเสริม  จนเขาลงไปนอนนับดาวอยู่กับพื้น ปลัดซึ่งแอบอยู่หลังประตูอีกข้างมองแม่สาวคนงามอย่างทึ่ง ๆ  ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งยอง ๆ อังมือที่จมูกของหมอเสริม "โชคดีที่ยังไม่ตาย  เธอนี่มือหนักจริง ๆ  ผมชักกลัวเสียแล้ว" "กลัวทำไมคะ  พ้นงานนี้ไปเราก็ไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว  คุณปลัดก็กลับไปดูแลแฟนของคุณให้ดีเถอะค่ะ" "เฮ้อ"  ปลัดถอนหายใจยาว  "เอาเถอะ  แล้วเราจะทำยังไงกันต่อไปดี" "ลากมันไปให้พ่อกำนัน"  ละออสั่งด้วยท่วงทีแห่งนางพญา "แต่ว่า"  ปลัดหนุ่มหน้าใสสไตล์เกาหลีมองเนื้อตัวขาว ๆ ของตนที่มีเพียงบ๊อกเซอร์ปิดกาย  แล้วเงยหน้ามองละออซึ่งมือหนึ่งถือกะทะ  มือหนึ่งถือผ้าขาด ๆ ปิดบังเนื้อนมไข่ สาวบ้านป่าเห็นสายตาชายหนุ่ม  ก็ใบหน้าร้อนผ่าว  ยิ่งเห็นผิวขาวจั้วน่าเจี๊ยะของเขา  กล้ามอกสวย ๆ น่ากัด  และซิกแพคที่มีเส้นขนบาง ๆ สีดำตัดกับผิวลามขึ้นมาจนถึงสะดือ "บ้า ๆๆๆๆ"  ละออร้องใส่หน้าเขา  ปลัดลุกขึ้นอย่างงง ๆ ก็เจอตบเข้าไป เพี๊ยะ "ละออ  ตบผมทำไม" "คุณปลัดหลับตาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ชายหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย  (ลักษณะพระเอกที่ดี  ต้องศรัทธาจริตแรง  โง่  เชื่อง่าย  ใครบอกอะไรก็ทำ) ละออทำอะไรปึบปับเสียงแสกสากอยู่สักพัก  ก็สั่งให้ปลัดลืมตาได้ ตรงหน้าเขานั้น  คือหญิงสาวหุ่นสล้างอยู่ในชุดลำลองผู้ชายที่เคยเป็นของหมอเสริม ละออยิ้มน่ารัก  แล้วชี้ให้เขาดูไอ้หมอที่นอนสลบเหยียดยาวทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่กางเกงในสีขาวรูปหัวใจ  แล้วพูดกับเขาว่า "ละออจะกลับไปตามพ่อกำนันเอง  คุณปลัดรอที่นี่นะคะ  หรือถ้าอยากออกไปทั้งอย่างนี้ก็ตามใจ" "เดี๋ยวละออ  ละออ  อย่าเพิ่งไป  ละออ!" คุณปลัดร้องครางอย่างสิ้นหวังเมื่อหญิงสาวผลุนผลันออกไปจากกระท่อม  เขาชะโงกหน้าออกมาดูเห็นละออวิ่งไปตามคันนาลิบ ๆ   เขาถลันออกไป โฮ่งๆๆๆๆๆ อีแด่นหมาบ้านพ่อใหญ่ฤทธิ์ที่เดินเล่นมาจนถึงกระท่อมแยกเขี้ยวเห่าใส่เขา  น้ำลายฟูมปากตาขวาง ๆ  ปลัดหนุ่มรีบกุมเป้าป้องกันของรักแล้ววิ่งจู๊ดกลับเข้าไปในกระท่อม  เขาปิดประตูไว้แล้วเอนหลังพิงด้วยความโล่งอก  ข้างนอกอีแด่นยังเห่าไม่เลิก ----------------------- ปลัดอนันต์และหมอเสริมเกือบเปลือยในกระท่อมเดียวกัน  วี๊ดวิ้ววววว ถ้ามีใครมาเห็นเข้าจะเป็นยังไงนะ  หุหุหุ แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 14:00:46 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 13:55:36 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 13:53:43 แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 51 13:08:31 จากคุณ : ปฤษณะ - [ 8 พ.ค. 51 13:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 115 คุณ ปฤษณะ ...อ่า ยังมีอะไรติดเรทยิ่งกว่าที่เขียนไปแล้วก่อนหน้านี้อีกหรือคะ >__< เราอยากจะเขียนบทอัศจรรย์ควายต่อก็ไม่กล้าลงมือ เพราะมิใช่เจ้าของคาเรคเตอร์ควาย(เกรงใจ) จะเขียนเนื้อเรื่องหลักต่อก็ข้อมูลไม่พอ เพราะไม่ได้อ่านทั้งหมด เหอๆๆ งานสุมหัวแต่แอบมาอ่านแว๊บๆ จากคุณ : อสิตา - [ 8 พ.ค. 51 13:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เหมือนเดิมเดี๋ยวถึง 150 คคห. แล้วจะแตกกระทู้ใหม่ให้เน่อครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 8 พ.ค. 51 13:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ฮา ในที่สุดก็เช้าจนได้ ^ ^ แล้วใครจะต่อประเด็นภารกิจลับนี้ล่ะเนี่ย คุณปฤษณะคะ หมอเสริมยกนิ้วให้  "โห  พ่อปลัดจ๊าบมากคิดได้ไงเนี่ย"   น่าจะเป็น พ่อใหญ่ หรือเปล่าเอ่ย จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 8 พ.ค. 51 15:00:46 ]

ความคิดเห็นที่ 118 ฉากเช้านี่ จะเอาทีละชุด หรือจะสลับไปสลับมา อย่างตอนกลางคืน จะได้หาช่องเสียบถูก จากคุณ : Deckard - [ 8 พ.ค. 51 16:26:03 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อยากอ่านช็อตรับอรุณหลังรากราคะอะค่า ของาม ๆ ฮา ๆ เน่า ๆ ประมาณว่ามีอะไรสักอย่างไว้ดูต่างหน้ากันตามสูตรด้วยค่า ^^ จากคุณ : atihasita (atihasita) - [ 8 พ.ค. 51 17:05:39 ]

ความคิดเห็นที่ 120 ต๋อง พี่ชอบเรทๆๆอ่ะน้อง ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่าน อย่างต๋องน่ะ แต่งยังไงก็ไม่เรท ออกฮาซะมากกว่า จากคุณ : beemanufan - [ 8 พ.ค. 51 18:04:38 ]

ความคิดเห็นที่ 121 55555 ไม่รู้จะลุ้นทางไหนดี คาวีกับไอ้เล็กสั้นเต่อ หรือปลัดกับหมอเสริม แต่แหม... ทำไมไม่มีปลัดกับสารวัตรน้า เหมือนจะมีคนสุมไฟไว้หน่อย แต่ไม่มีคนช่วยกระพือเลย ว้า.... ;p จากคุณ : หนมจีน - [ 8 พ.ค. 51 20:34:13 A:58.41.177.11 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 122 ทางไหนก็น่าจะได้นะคะคุณ Deckard ถ้าเรื่องจะคืบหน้าไปได้ :) กระทู้หน้า รวบรวมเฉพาะตัวเรื่องอีกทีดีมั้ย จะได้อ่านปะติดปะต่อหน่อย จากคุณ : scottie - [ 8 พ.ค. 51 22:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 123 #121 เขียนเองเลยซี้! 5555 จากคุณ : ตัว(Z) - [ 8 พ.ค. 51 22:41:19 ]

ความคิดเห็นที่ 124 ^ ^ ฮา กำลังจะถามพอดีว่า ผู้สันทัดกรณีแบบหนมจีนไม่ลองดูบ้างเหรอ อิอิ อ่า ขอแก้นิดนึงนะคะ จากที่สารวัตรไชโยละเมอว่า ท่านชายอย่าทิ้งหม่อมละเอียดกับคุณหญิง เป็น "หม่อมละเอียดอย่าพาคุณหญิงน้อยไปจากท่านชาย" แทนละกันเนอะ เพราะดูเหมือนเรื่องตอนถัด ๆ มากลายเป็นละเอียดออกจากบ้านแทนซะละ ตอนช่วงเช้า เริ่มที่บ้านกำนันก่อนละกันนะคะ --------------------------------------------------------------------------- "สวัสดีครับ กำนัน ตื่นแต่เช้ามืดเลยนะครับ" เสียงทักทายจากคนที่นั่งพลิกอัลบั้มรูปเล่มเก่าดูอย่างสนใจอยู่ที่ชุดรับแขก ทำให้ผู้เป็นเจ้าบ้านสะดุ้งจนหนวดกระดิก กระชากลูกเลื่อนปืนลูกซองที่อาหลองเคยขอยืมไปเข้าฉากทอง 9 (แต่กำนันไม่ให้ เพราะหวง) วาดปากกระบอกจ่อหน้าคนถามโดยอัตโนมัติ ส่วนสารวัตรที่ตกใจพอกันก็กระโดดข้ามไปหมอบหลังโซฟาอย่างรวดเร็ว โดยสัญชาตญาณชนิดลืมเรื่องแผลที่อยู่บนสีข้างของตัวเองไปเสียสนิท ค่อย ๆ ยกมือสองข้างขึ้นมาทีละนิด จนถึงระยะปลอดภัยค่อยโผล่หัวขึ้นมาดู (ก็ลูกปืนกับควาย โอกาสสู้แล้วตาย มันต่างกันเยอะนี่นา) เมื่อเห็นหน้าคนที่ยกมือยอมแพ้ชัด ๆ กำนันอำนาจก็ถอนใจเฮือก "ปัดโธ่ สารวัตร ทำเอาตกอกตกใจหมด... อยากได้รูกระสุนไปประดับพุงเพิ่มจากแผลควายขวิดหรือไง " สารวัตรไชโยโล่งอกที่อีกฝ่ายไม่ทันเห็นเขาเสียฟอร์มผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ จากนั้นก็ยกมือขึ้นกุมสีข้างที่ระบมขึ้นมาอีกรอบ เพราะเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองมีแผล "กำนันจะกลัวทำไมล่ะครับ" เขาลุกขึ้นยืนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำเนียนก้าวเข้าไปประจันหน้ากับผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งบ้านมะขามหวาน "ถึงผมถูกยิงตายไป กำนันก็คงจะหาทางเอาตัวรอดในคดีฆ่าคนตายได้ เหมือน ๆ กับที่เคยเอาตัวรอดจากคดีที่แล้ว ๆ มาได้อยู่แล้ว" คำพูดดังกล่าวของนายตำรวจหนุ่มทำให้ชายเจ้าของบ้านชะงักนิ่ง หัวคิ้วสองข้างขมวดเข้าหากันในท่าใส่เกลียวซัมเมอร์ซอลต์สองรอบครึ่ง "สารวัตรหมายความว่ายังไง ผมไม่เข้าใจ ผมไปเกี่ยวอะไรกับใครตั้งแต่เมื่อไหร่" เป็นการปฏิเสธด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นที่สุดเท่าที่เขาเคยได้ยินมา คำตอบเช่นนี้ ถ้าไม่ออกจากปากผู้ร้ายปากแข็งที่สุดก็คงเป็นของผู้บริสุทธิ์ที่สุด แต่เอาเถอะ... เรื่องดังกล่าวจะจริงเท็จอย่างไร เอาไว้ก่อนก็ได้ วันหลังยังมี ทว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขาร้อนใจ และหมายมั่นว่าจะต้องรู้ให้ได้ภายในวันนี้ ก่อนลำดวนที่หลับอยู่ในห้องเขาจะตื่นขึ้นมาเล่นบทจอมโหดกระทะเหล็ก บรรเลงตะหลิวสร้างโซน่าร์กอร์ดองเบลอพิฆาตทำบ้านแตก เสียพิธีหมด "ลืม ๆ เรื่องนั้นไปก่อนก็ได้ครับ กำนัน" ไชโยบอก "เรามาคุยเรื่องของละออกันก่อนดีกว่า" การเปลี่ยนเรื่องดูเหมือนจะทำให้กำนันโล่งใจไปโข แต่ชื่อละออที่ผ่านเข้าหู ก็สะกิดใจความอัดอั้นตันใจที่ทำให้จิตใจของเขาปั่นป่วนหาทางออกไม่ได้ จนต้องลุกขึ้นมานั่งมองฝนมองฟ้าทำมิวสิควิดีโอตั้งแต่ดึกยันเช้าให้กลับมาอีกหน ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในบ้านมะขามหวานแม้ไม่ผ่านการจัดอันดับโดยนิตยสารไทม์ น้ำตาคลอ สูดน้ำมูกดังพรืด สะอื้นฮึก ๆ พองามเหมือนพระเอกช่องสี่บางขุนพรหม "โธ่ ละออของพ่อ พ่ออุตส่าห์รับปากแม่ละเอียดว่าจะประคบประหงม ให้หนูพ้นจากปากเหยี่ยวปากกามาจนเป็นสาว... เวรกรรมอะไรกันนี่" เป็นอีกครั้งที่คำพูดของเขาสะดุดหูของสารวัตรไชโยเข้าอย่างจัง มือที่ถือทิชชูว่าจะส่งให้ชะงักค้าง จนกำนันต้องคว้าทิชชูไปสั่งน้ำมูกเอง นี่เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม... เมื่อตะกี้นี้กำนันอำนาจเอ่ยชื่อ 'ละเอียด' ออกมา ------------------------------------------------------------------------ ปริศนาของกำนันไขกระจ่างไปอีกติ๊ดนึงแล้ว แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:57:12 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:38:49 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:26:07 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:04:09 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 8 พ.ค. 51 23:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ลงชื่อไว้ก่อนค่ะ ยังไม่ว่างอ่านเลย T^T ตั้งแต่มันเป็นบทแรกแล้ววววว จากคุณ : มิถุนายน - [ 9 พ.ค. 51 00:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 126 เมื่อละออผละจากปลัดอนันต์แล้ว หญิงสาวเดินยิ้มกรุ้มกริ่มจนกลับมาถึงบ้านโดย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้ทางบ้านวุ่นวายกันมากแค่ไหน เมื่อกำนันเห็นหน้าบุตรสาวก็ดีใจ มาก ตั้งท่าจะถามว่าเมื่อคืนเจ้าหล่อนหายตัวไปไหนมา ใครพาเจ้าหล่อนไป แต่เมื่อ มองดูเสื้อผ้าที่บุตรสาวสวมใส่อยู่ก็ต้องตกตะลึง แต่เมื่ออ้าปากจะถามละออก็เดิน เข้าห้องปิดประตูห้องไปเสียก่อน ราวกับไม่เห็นกำนันอยู่ในสายตา ทิ้งให้พ่อกำนัน อ้าปากค้างเสียอย่างนั้น "แม่ละเอียด... ละออมันกลับมาพร้อมเสื้อผ้าผู้ชายแบบนี้... หรือว่า... ไม่ ม่าย ยยย" กำนันรำพึงรำพันกับตัวเอง "เมื่อคืน เราคงไม่ได้ฝันไปหรอกนะ" หญิงสาวรำพึงรำพันกับตัวเอง นึกภาพที่เธอได้อยู่กับคุณปลัดอนันท์สองต่อสองใน ชุดสุดสยิว ฉับพลันใบหน้าของหญิงสาวก็แดงระเรื่อ "บ้าๆๆๆ คิดอะไรก็ไม่รู้ ลามกจริงเรา" ละออว่าตัวเองอย่างเขินอาย แต่แล้วก็นึกได้ว่าเธอมีเรื่องต้องบอกกับพ่อกำนัน... ไม่รอช้า หญิงสาวจึงเปิดประตูผัวะออกมา ส่งผลให้บานประตูฝาดเข้าใส่ใบหน้า ของพ่อกำนันที่ยืนแอบฟังบุตรสาวอยู่หน้าห้อง "อ้าว พ่อมายื่นทำไมตรงนี้" หญิงสาวถาม "ก็จะมาถามดูว่าเมื่อคืนหายไปไหนมา พ่อหาตั้งนานก็หาไม่เจอ คนอื่นๆก็ต้อง วุ่นวายกันหมด แล้วเอ็งทำยังไงถึงกลับมาได้ล่ะนี่ แล้วก็มาสภาพแบบนี้ ชุดแบบนี้ หรือว่า เอ็ง..." พ่อกำนันว่าในขณะที่มือก็กุมหน้าตัวเองไปด้วย "โอ๊ย ฉันไม่ด้ไปทำอะไรอย่างที่พ่อคิดหรอกนะ... ฉันก็จะมาบอกพ่อเรื่องนี้แหละ คือว่าเมื่อคืน... เอางี้ พ่ออย่ารอช้าเลยดีกว่า ตามฉันมาเถอะ จับให้ได้คาหนังคา เขา พาคุณสารวัตรไปด้วย" ในที่สุดทั้งละออในชุดลำลองของหมอเสริม กับกำนัน และสารวัตรก็ออกเดินทาง ไปยังกระท่อมแห่งนั้น ละออหมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องให้พ่อกำนันและสารวัตรจับ หมอเสริมให้ได้คาหนังคาเขา แต่ผิดคาด... "คุณปลัด..." เมื่อทั้งสามเปิดประตูเข้าไปในกระท่อมก็พบกับความว่างเปล่า หันไปทางซ้ายก็ไม่ เจออะไร แต่เมื่อหันมาทางขวา ก็พบปลัดอนันต์ในสภาพกึ่งเปลือยถูกจับมัดมือ ไพล่หลังไว้ที่มุมห้อง ปากของปลัดมีปลอกคอของอีกเด่นถูกม้วนเป็นก้อนยัดปาก ไว้เพื่อไม่ให้ส่งเสียง "อัน อี๋ ไอ แอ้ว" ชายหนุ่มพยายามจะส่งเสียง แต่ไม่สามารถสื่อสารได้ ร้อนถึงสารวัตรที่ต้องดึง ปลอกคออีเด่นออกจากปากปลัด "มันหนีไปแล้ว พ่อใหญ่ฤทธิ์พาคนมาช่วยมันออกไปได้ แล้วจับผมมัดไว้อย่างนี้" ปลัดอนันต์ละล่ำละลักบอก ในขณะที่ละออกำลังช่วยปลดชายหนุ่มจาก พันธนาการอันเกิดขึ้นจากพ่อใหญ่ฤทธิ์และลูกน้อง "ไอ้พ่อใหญ่ฤทธิ์ เห็นที่เราจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้อีกแล้ว" ลุงกำนันกัดฟันกรอด "ไปกัน ไปจัดการกับมัน" ชายวัยกลางคนหันไปบอกผู้อ่อน วัยกว่าทั้งสาม "เอ่อ... ผมคงไปสภาพนี้ไม่ได้ ต้องหาเสื้อผ้า..." ปลัดบอกเนื่องจกาเกรงว่า หากไปในสภาพอย่างนี้อาจถูกสาวๆละแวกนั้นรุมทึ้งเอา ได้ง่าย เนื่องจากหุ่นล่ำบึ๊ก หล่อกระชากใจ... หุ่นแบบนี้ไม่ได้สร้างในวันเดียว "ในกระท่อมอย่างนี้จะไปหาเสื้อผ้าที่ไหนกัน" ลุงกำนันพึมพำ ครู่หนึ่งสารวัตรก็ยื่นอะไรบางอย่างให้แก่ปลัดพร้อมกับบอกว่า "ผมหาได้แค่นี้แหละ คุณปลัดก็ใส่ไปก่อนก็แล้วกันนะ พออกไปจากที่นี้แล้ว ค่อย หาเสื้อผ้าเปลี่ยนก็แล้วกัน" คนที่มั่นใจว่าตัวเองหุ่นงามมองสารวัตรอย่างลังเล ... นี่เขาหูฝาดไปหรือเปล่า ไม่ นึกไม่ฝันว่า คนอย่างปลัดอนันต์ ที่มีแต่เสื้อผ้ามียี่ห้อเต็มตู้ ขับรถราคาคันละสาม ล้านแปด และกำลังมีโครงการจะถอยรถสปอร์ตรุ่นเดียวกับนักกีฬาเทนนิสนาย หนึ่งชื่อย่อ ภ. ที่มีภรรยาเป็นนางงามจักรวาลชื่อย่อ น.ในไม่ช้า อย่างเขาจะต้อง เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาปกปิดร่างกาย "ใส่ไปก่อนเถอะค่ะคุณปลัด หรือว่าจะให้รื้อใบจากบนหลังคามาปิดล่ะคะ" ละออหัวเราะคิดคัก ในขณะที่ชายหนุ่มยอมทำตามอย่างว่าง่าย หลังจากที่ปลัดอนันต์ตรวจดูความเรียบรอ้ยของตัวเองเสร็จแล้ว ทั้ง 4 ก็มุ่งหน้า ออกจากระท่อม โดยในมือของสารวัตรมีปลอกคอของอีด่างที่เคยใช้ยัดปากปลัด อยู่ด้วย ซึ่งจะเป็นหลักฐานอันแน่หนาประกอบกับหลอดฉีดยา ในการจับกุมพ่อ ใหญ่ฤทธิ์ หมอเสริม และลูกน้องต่อไป... แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:31:13 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:28:16 แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 51 00:21:41 จากคุณ : fahzabza - [ 9 พ.ค. 51 00:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ชมัยพรค่อยๆลืมตาขึ้นจากความฝัน... หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มข้างๆที่ ร่างกายปราศจากเสื้อผ้าปกคลุม ก่อนจะมองตัวเองที่เปลือยเปล่าล่อนจ้อน เช่นกันเพียงเพื่อพบคำตอบว่า เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นไม่ใช่ความฝัน แต่เป็นความ จริงที่ผิดพลาด "กะ กะ กรี๊ด ผีเอลวิสสสสสสส" หญิงสาวกรีดร้องออกมาเมื่อแผนทุกอย่างผิดพลาดไปหมด ทำเอาไอ้เรืองที่ หลับตาพริ้มต้องตื่นจากนิทรา "โอ๊ย ร้องอะไรกันนักหนาคนจะหลับจะนอน กำลังฝันดีๆอยู่... เฮ้ย ไม่ใช่ฝันนี่หว่า" ไอ้เรืองโวยวาย ในขณะที่ฝ่ายหญิงยังแหกปากไม่หยุด ฉับพลัน น้ำตาของ หญิงสาวก็ไหลพรากด้วยความผิดหวัง... ทุกอย่างที่วางแผนไว้พังทลายไป ในพริบตา ชมัยพรพยายามนึกย้อนไปว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นมา บ้างเมื่อตระหนักได้ หญิงสาวก็ยิ่งเปล่งเสียงร้องดังขึ้น ดังขึ้น จนไอ้เรืองต้อง ตวาดเข้าใส่อีกรอบ "เงียบก่อนสิคุณ เลิกแหกปากได้แล้ว" "แก... แกมันไอ้คนชั่ว" ชมัยพรคว้าของใกล้ตัวเพื่อจะขว้างปาใส่ชายหนุ่ม หากแต่ไอ้เรืองหลบทัน และกอดหญิงสาวไว้ในวงแขนของเขาก่อนจะระดมจูบไปทั่วใบหน้าของหญิง สาวจนพอใจ ส่งผลให้อารมณ์ของชมัยพรเริ่มอ่อนลง "ใจเย็นครับ ใจเย็นไว้ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง" ไอ้เรืองทำตัวเป็นลูกผู้ชายเต็มที่ เสนอตัวที่จะรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง "แกจะรับผิดชอบอะไรฉันได้ คนบ้านนอกอย่างแก... ฉันไม่ต้องการ" หญิงสาวสะอื้นฮั่กๆอยู่ในวงแขนของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีโดยพฤตินัยของ หล่อน "ถึงผมจะเป็นคนบ้านนอก แต่ก็สามารถทำให้คุณมีความสุขได้" ชายหนุ่มปลอบประโลม "ฉันจะมีความสุขได้อย่างไรความสุขของฉันคือการได้อยู่กับนันต์ มีทรัพย์ สมบัติมากมาย มีรถคันละสามล้านแปดนั่ง ฉันไม่ได้อยากแต่งงานกับคนบ้า เอลวิสอย่างแก แกจะมีปัญญาเลี้ยงอะไรฉันได้ ฉันอายคนอื่น ฮือๆๆๆ ฉัน อาย" ชมัยพรร้องไห้ตัวโยน จนสุดปัญญาของพ่อเอลวิสหนุ่มที่จะปลอบโยน เขา ทำตัวไม่ถูก ใจหนึ่งก็ต้องยอมรับว่า จริงอย่างที่ชมัยพรพูดไว้ไม่มีผิด เขาไม่ มีปัญญาอะไรจะรับผิดชอบสาวชาวกรุงไฮโซคนนี้ได้ "เอาล่ะๆ เงียบไว้ก่อน ผมสัญญาว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะเป็นความลับระหว่างเรา ผมจะไม่บอกใคร" ไอ้เรืองตัดบท ใจหนึ่งก็อยากให้หญิงสาวเลิกร้องห่มร้องไห้เสียที "จริงหริอ แกจะไม่บอกใครจริงๆนะ" ฝ่ายหญิงหรี่ตามองชายหนุ่ม "จริงสิ ด้วยเกียรติของเอลวิส ผมสัญญา" ไอ้เรืองรับปาก ในขณะที่ชมัยพรเบะปากกับคำสัญญาที่ฟังดูทะ:-)ๆของเขา "เอาเถอะๆ ฉันเชื่อแก ฉันจะถือว่าเรื่องที่ผ่านไปเมื่อคืนเป็นฝันร้าย แต่ถ้าวัน ใดวันหนึ่งพี่นันต์เกิดรู้ขึ้นมาล่ะก็เห็นดีกันแน่..." หญิงสาวขู่ "ครับๆ แต่ก่อนอื่น ผมว่า เราหาอะไรมาใส่ก่อนดีไหม คุยสภาพนี้ผมว่ามัน เย็นๆชอบกล" ไอ้เรืองบอก ในขณะที่ชมัยพรก็เริ่มตระหนักได้ว่า เธอกำลังเปลือยเปล่าอยู่ ในวงแขนของไอ้เรือง ไม้รอช้า หญิงสาวรีบคว้าเสื้อผ้ามาแต่งตัวอย่างรวด เร็ว ผิดกับไอ้เรืองที่เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มมองหญิงสาว "ยิ้มอะไร แต่งตัวสิยะ" หญิงสาวตวาดแว้ดใส่ ชายหนุ่มจึงหาเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่อย่างไม่ ถือสาหาความ "แก แก รีบออกไปจากบ้านหลังนี้ เดี๋ยวพี่นันต์ตื่นขึ้นมาจะเห็นฉันกับแกเสีย ก่อน" ชมัยพรรีบไล่ไอ้เรืองออกจากบ้าน หลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จแล้ว "ไม่ต้องรีบหรอกครับ ไอ้คุณปลัดน่ะ ไม่ได้อยู่ในบ้านนี้หรอก ไม่ต้องกลัวว่า จะมาเห็นภาพอันไม่บังควร" ไอ้เรืองหัวเราะร่า "ไม่อยู่... หมายความว่าไงที่บอกว่าไม่อยู่ แก ทำอะไรพี่นันต์ของฉัน" หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาเอาเรื่อง "โถๆๆๆ อย่ามองอย่างนั้นสิจ๊ะ ก็แค่พาไอ้คุณปลัด เปลี่ยนบรรยากาศไปนอน ที่อื่นก็เท่านั้น..." ไอ้เรืองหัวเราะก่อนจะเดินออกจากบ้านไปอย่างสบายอกสบายใจ โดยไม่รู้ ว่า ปลัดอนันต์ได้รับการช่วยเหลือเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทิ้ง ให้ชมัยพรต้องหัวฟัดหัวเหวี่ยงว่าพี่ปลัดของเธอไปอยู่ที่ ไหนกันแน่ ----------------------------------------------------------- เห็นบทของนู๋ชามมิ่งกะไอ้เรืองหายไปเลย ก็เลยมาต่อให้ คิคิ กลายเป็นว่า ไอ้เรืองกะชามมิ่งก็เรียบร้อยกันแล้วด้วย ประการทั้งปวง คุคุคุ... จากคุณ : fahzabza - [ 9 พ.ค. 51 02:33:09 ]

ความคิดเห็นที่ 128 ไม่มีใครมาต่อคาวีเลย อยากอ่านside story ต่อ ขอฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะ จากคุณ : beemanufan - [ 9 พ.ค. 51 08:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 129 โฮ่...มาแอบอ่านตามเคย เดี๋ยวสมองแล่นเมื่อไหร่จะมาร่วมแจมใหม่นะคะ จากคุณ : Error Code 692 - [ 9 พ.ค. 51 09:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 130 ว้า.. ไอ้เรืองเนี่ย ไม่กลายเป็นเศรษฐีพันล้านที่พอใจใช้ชีวิตอยู่บ้านนอกหรอกเหรอ ทั้งคู่จะได้ลงเอยกันแบบเน่าๆ โค-ตะ-ระ เน่าไง ------------------ #123 #124 เนี่ย มาเคลียร์ด่วนน ใครสันทัดกรณีอะไร ม่ายมี๊ กล่าวหาแบบนี้เข้าขั้นหมิ่นประมาท ทำให้บุคคลที่สามสี่ห้าเข้าใจผิด ต้องโทษปรับเป็นside story ของคาวีโดยด่วน หุหุ จากคุณ : หนมจีน - [ 9 พ.ค. 51 12:31:14 A:58.41.213.166 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 131 งุงิ จากคุณ : นางมารหน้าใส - [ 9 พ.ค. 51 14:35:22 ]

ความคิดเห็นที่ 132 อ่านมาตั้งแต่ตอนแรก..... แล้วก็ยังติดตามอ่านต่อไป อ่านคลายเครียดเพราะเตรียมตัวสอบ แต่คิดว่าหลังจากสอบIELTS เสร็จแล้วอาจจะได้ร่วมแจมบ้าง เรื่องฮาๆ เรทๆ นิดหน่อยแบบนี้อะ ช๊อบชอบ จากคุณ : มะปราง (nu_maprang) - [ 9 พ.ค. 51 16:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ฮา ด้วยเกียรติของเอลวิส ชาร์มมิงก็เชื่อง่ายเหลือเกิ๊น -*- จากคุณ : waidhaya - [ 9 พ.ค. 51 21:43:36 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ง่า  ไซด์สตอรี่ยังไม่จบเหรองับ >,<   สู้ ๆ นะครับทุกท่าน  ผมเป็นกำลังใจให้ห่าง ๆ อิอิอิ จากคุณ : ปฤษณะ - [ 10 พ.ค. 51 00:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เอ้า...ยาวได้ยาวดี อย่างนี้จะเขียนไปถึงปีหน้าเลยไหมนี่ จากคุณ : BestChild - [ 10 พ.ค. 51 00:10:26 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ไม่ได้แวะมาหลายวัน หอบดอกไม้มาให้ทุกท่านที่แต่งนิยายดี ๆ ให้อ่านค่ะ ยังคงติดตามอ่านเหมือนเดิมค่ะ วันก่อนยีนส์งงเรื่องว่านรากราคะ เพราะไม่เคยดูหนังไทยมาก่อน และไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ จึงรีบโทรไปหาพี่สาวที่เมืองไทยค่ะ พอพี่สาวเล่าให้ฟังจึงได้รู้ว่า ว่านรากราคะนี้เป็นอะไรในภาษาเขมรค่ะ บังเอิญที่ผ่านมายีนส์รู้แต่ภาษาเขมรนะคะ ^_^  (เชยจริง ๆ เลยค่ะ คิคิ) พอมาอ่านนิยายเรื่องนี้ทำให้ได้ความรู้เพิ่มอีกค่ะ...โดยเฉพาะศัพท์ภาษาไทยค่ะ คิคิ ขอบคุณจริง ๆ เลยค่ะ จากคุณ : roslita - [ 10 พ.ค. 51 02:32:22 ]

ความคิดเห็นที่ 137 สงสัยจะไม่จบมากกว่าน้า .. ต้องตั้งกระทู้ ทำยังไง เขียนต่อไม่ได้แทน :) จากคุณ : scottie - [ 10 พ.ค. 51 13:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ตราบใดที่มีพี่สกอตตี้เปรียบประดุจแสงสว่าง ณ ปลายอุโมงค์ เรื่องนี้จบแน่ๆครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 10 พ.ค. 51 15:27:57 ]