ตลอดชีวิตวัยเด็กจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่มีหน้าที่การงานที่ดี เงินเดือนสูงพอเลี้ยงชีวิตตัวเองและคนในครอบครัวได้เป็นอย่างดี
ภาระหน้าที่ที่แบกรับมากว่าสิบกว่าปี ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด เพราะฉันมีความรักให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก
และสิ่งที่ฉันต้องการได้รับกลับคืนไม่ใช่สิ่งอื่นใด นอกจากความรักของคนในครอบครัว
ฉันเป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่งถูกเลี้ยงมาไม่ได้ดีเลิศมากกว่าเด็กธรรมดาคนหนึ่ง มีขนมกินบ้างไม่มีกินบ้างไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ
ฉันเก่งในงานบ้านงานเรือน ไม่ว่าจะทำกับข้าวหุงหาอาหาร หรือแม้แต่หาบน้ำเป็นตุ่มๆ แต่ฉันไม่เคยย่อท้อกับชีวิตของตัวเองเพียงเพราะแค่ความลำบาก
ฉันกลับรู้สึกภูมิใจทุกครั้งที่ได้ทำมัน เพราะทำให้ฉันได้แบ่งเบาภาระหน้าที่ให้กับแม่ ในขณะที่เด็กๆอีกหลายคนกลับวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน
ทุกวันฉันได้แต่ยืนมองพวกเขาเหล่านั้น ยังอดอิจฉาไม่ได้ว่าทำไมเราไม่เป็นอย่างนั้นบ้าง ฉันเคยแอบคิดน้อยใจเพียงลำพัง ว่าทำไมคุณพ่อต้องมาตายจากโลกนี้ไป
ฉันเชื่อว่าถ้าหากคุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ครอบครัวคงไม่ดิ้นรนหาเช้ากินค่ำเฉกเช่นวันที่ผ่านมา แต่มันก็เป็นได้แค่เพียงความฝันของเด็กคนหนึ่งเท่านั้น ไม่อาจเป็นความจริงได้
ฉันเคยฝันกับตัวเองว่าสักวันหนึ่งฉันจะยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง ไม่หวังพึ่งใคร ความลำบากทำให้ฉันต้องอดทนกับหลายๆเรื่อง
แต่ชีวิตฉันมันไม่ได้เศร้าเสมอไป ยังคงมีมุมอีกมุมของชีวิตที่ทำให้ฉันร่าเริงและสดใสนั่นคือ การเลี้ยงเจ้าควายที่อยู่บนท้องทุ่งนา ผูกมันไว้กับต้นมะขาม
ส่วนตัวฉันก็ปีนขึ้นไปเพื่อนั่งกินมะขามกับเกลือพริกป่น มองดูทิวทัศน์ท้องทุ่งนาอย่างมีความสุข แม้ว่าชีวิตจะค่อนข้างโดดเดี่ยวไปบ้าง แต่สิ่งนี้แหละที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดในเวลานั้น
ฉันค่อนข้างเป็นเด็กชอบเรียน ตอนมัธยมต้นฉันได้รับทุนการศึกษาจากมูลนิธิสายใจไทยตลอด 6 ปีจนจบการศึกษา
ไม่ได้ง่ายเลยสำหรับชีวิตช่วงนั้น กว่าจะผ่านวิกฤตแห่งความทุกข์และสุขมาได้ค่อนข้างยากและลำบากยิ่งนัก
ฉันเคยท้อแท้จนอยากจะลาออกจากโรงเรียนด้วยซ้ำ แต่ด้วยความมุมานะและอดทนทำให้ฉันได้มีวันนี้ วันที่ฉันจบการศึกษาสูงถึงปริญญาตรีด้วยเงินที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของฉันเอง
ฉันปลื้มใจทุกครั้งเมื่อนึกถึงวันเหล่านั้น วันที่เรียกได้ว่า อุปสรรค ในที่นี้ฉันหมายถึงเงิน ฉันผ่านชีวิตตรงนั้นมาได้
ฉันคิดเสมอว่าชีวิตของฉันต้องก้าวไปข้างหน้า จนกระทั่งฉันได้งานที่ดีทำ ชีวิตฉันก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เงินเดือนเดือนแรกฉันให้แม่เกือบหมดเหลือไว้ใช้แค่นิดหน่อย
ฉันยิ้มแก้มแทบปริเมื่อได้รับคำชื่นชมจากแม่ว่าภูมิใจในตัวฉัน ที่ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนอะไรให้กับแม่เลย
แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังเป็นคนสุดท้ายที่แม่จะคิดถึง ฉันเฝ้าน้อยใจมาตลอดว่าเพราะอะไรทำไมฉันถึงไม่ได้รับความรักจากแม่อย่างพี่น้องคนอื่นๆบ้าง
ทั้งๆที่ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีได้ทุกวันนี้มาจากฉัน ฉันไม่เคยเรียกร้องให้คนอื่นๆตอบแทนกับสิ่งที่ทำให้กับพวกเขา
ฉันขอเพียงความรักที่เกิดจากใจจริงๆของพวกเขาเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว ความรู้สึกเก็บกดและน้อยใจที่มีมาตลอด ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันขาดความรักและความอบอุ่นจากคนใกล้ตัว
แต่สิ่งเหล่านี้กลับทำให้ฉันเข้มแข็งเพื่อให้ตัวเองยืนหยัดอยู่ในสังคมและโลกใบนี้ต่อไปได้ ฉันไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร และจะเกิดอะไรขึ้น ฉันขอแค่วันนี้มีคนที่รักคอยอยู่เคียงข้างก็พอใจแล้ว
ความน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ผลักให้ฉันต้องล้มแล้วลุกขึ้นยืนไม่ได้ แต่ยิ่งทำให้ฉันเกิดความมุมานะอยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น และเพื่อให้คนที่ฉันรักมีความสุข
ทุกครั้งที่ฉันได้ทำอะไรเพื่อพวกเขา ฉันรู้สึกสุขใจ ฉันไม่เคยคิดหวังอะไรอีกแล้วในชาตินี้ นอกจากความรักจากคนในครอบครัว
แต่อาจจะหวังไว้ลึกๆว่าสักวันหนึ่งถ้าฉันเจอคนที่ใช่ ขอให้ฉันได้รับความรักจากเขาเป็นร้อยเท่าพันเท่าให้สมกับที่ฉันขาดมันไป เวลานี้แม้ว่าร่างกายรู้สึกอ่อนแอ และท้อแท้ขนาดไหน ใจของฉันยังคงแข็งแกร่งพร้อมจะเดินหน้าต่อไป เพียงแค่คำว่า ฉันรักครอบครัว
แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 52 00:20:14
จากคุณ :
ปัทมนันท์ 
- [
3 ก.พ. 52 00:15:34
]
ส่วนเกินของครอบครัว
