PANTIP.COM : W7923239 เรือนจำ..จดหมาย..กับรูปถ่ายในเวลา [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 3

ปุยฝ้ายหิ้วกระเป๋ากลับบ้าน เธอยืนร้องไห้เมื่อเห็นภาพข้างหน้าที่ปรากฏ

เศษไม้และขี้เถ้าดำตะโก เต็มไปหมด ต้นโสนดำจนไม่เหลือสภาพ

จดหมายของพ่อไหม้ไฟไปหมดแล้ว แต่ที่สำคัญที่สุดยายเธอไปไหน

ยายจ๋า ยายจ๋า ปุยฝ้ายร้องไห้ปานสายเลือด แล้วน้าข้างบ้านเธอ

ก็วิ่งเข้ามาหา บอกว่ายายอยู่ที่โรงพยาบาล ปุยฝ้ายรีบไปที่โรงพยาบาล

แถวกองทัพอากาศ ปุยฝ้ายร้องไห้วิ่งเข้าไปกอดยาย ยายฝ้ายขอโทษ

ฝ้ายไม่น่าปล่อยให้ยายอยู่คนเดียวเลย ยายกอดหลานไม่เป็นไรหรอกลูก

ทรัพย์สินนอกกาย ยายไม่เป็นอะไรมากหรอกจ้ะ แค่ขาโดนไฟลวกนิดหน่อยเอง

อีก 3 วันพ่อเราก็ออกมาแล้ว ยายก็คงได้ออกไปรับพ่อเรากับหลานนะ

ทางรัฐได้ให้ที่พักชั่วคราว แก่ผู้ถูกเพลิงไหม้ เธอทำเรื่องติดต่อ

และเตรียมหาที่พักใหม่ ที่พ่อ ยาย และฝ้ายจะอยู่ด้วยกัน

แล้ววันที่ฝ้ายและยายรอคอยก็มาถึง ฝ้ายและยายไปรับพ่อที่เรือนจำ

ศักดิ์ชัยเก็บข้าวของ เขาค่อยๆ ดึงรูปที่ยายและลูกสาวส่งมาให้

เก็บจดหมายในกล่องอย่างดี ร่ำลาเพื่อนๆ นักโทษ เขาจะได้ออกไป

ใช้ชีวิตใหม่แล้ว เขาค่อยๆเดินออกมาจากเรือนจำที่มืดมิดสู่แสงสว่าง

แล้วพ่อ ยาย และลูกก็โผกอดกันกลม น้ำตาแห่งการรอคอยสิ้นสุดลงแล้ว

คงจะไม่มีคำใดเอื้อนเอ่ย ได้นอกจากภาพแห่งความรัก ทั้งสามคนเดินทาง

ไปที่วัดใกล้บ้าน เจดีย์และต้นโพธิ์ที่เขาเห็นในความฝัน สะพานสีขาว

ทอดยาว นกพิราบโบยบินกลับสู่บ้านด้วยอิสรภาพ ความร่มเย็นเป็นสุข

กลับคืนมา และจดหมายและภาพถ่ายที่ซีดจางก็ยังพัดผ่านอยู่ในความทรงจำ

หากเราเลือกที่จะเก็บภาพสิ่งใด เราก็จะได้เห็นภาพสิ่งนั้น ใบโพธิ์ค่อยๆ

หล่นลงมาที่พื้น แล้วเสียงสะอื้นก็กลายเป็นเสียงแห่งความสุข

จากคุณ : Romeoza - [ 31 พ.ค. 52 18:39:51 ]