.
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่วัยยี่สิบตอนปลาย นั่งเอามือกุมขมับขบกรามแน่นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด อยู่บนเก้าอี้เหล็กตัวหนึ่งในสวนสาธารณะ เบื้องหน้าเขานั้นเป็นสระน้ำใส รอบสระปกคลุมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาปกคลุมบริเวณที่เขานั่ง พื้นดินรอบเก้าอี้ปกคลุมด้วยหญ้าสีเขียวสด ลมจากธรรมชาติพัดกิ่งไม้ และใบไม้แห้งตกใส่พื้นหญ้าสีเขียว ดูเป็นภาพที่งามตา
แม้ทัศนีย์ภาพรอบตัวเขาจะชวนให้เกิดความรู้สึกสงบผ่อนคลาย แต่เขาหาได้สนใจสิ่งแวดล้อมรอบตัวไม่ ในตอนนี้จิตของเขาจมอยู่ในโลกของความคิด ความทรงจำและเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในหัวของเขา ชายหนุ่มพยายามค้นหาเรื่องดีดีในชีวิตของเขา แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
เรื่องราวเลวร้ายผุดขึ้นเต็มหัว ตั้งแต่วัยเด็กที่ต้องอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า โตขึ้นมาหน่อยต้องทำงานหนักหาเงินเรียนเองมาตลอด จนถึงวันนี้ที่ชีวิตดีขึ้น แต่มันก็กลับพังทลายกลายเป็นศูนย์อีกครั้งในวันนี้เอง เช้าที่เหมือนทุกวันแต่มันกลายเป็นนรก เมื่อจู่ๆ เขาก็ถูกหัวหน้าเรียกไปคุยเรื่องให้ออกจากงานด้วยข้อหาทุจริตอย่างร้ายแรง แน่นอนมันไม่ใช่ความจริง ตลอดเวลาเขาทำงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริตมาโดยตลอด มันไม่น่าเกิดขึ้นกับเขา แต่ความจริงก็ปรากฎเมื่อเขามารู้ทีหลังว่าแฟนที่คบกันตั้งแต่เรียนอยู่ปีหนึ่ง นอกใจไปกิ๊กกับหัวหน้า นี่เองสาเหตุที่แท้จริงที่เขาต้องกระเด็นออกจากบริษัท เขาเดินอย่างคนเสียสติจากบริษัทจนมานั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กตัวนี้
ตายดีกว่ามั๊ง เขารำพึง ถ้าเราหายไปซักคนก็ไม่มีใครสนใจหรอก เสียงเขาสั่น แต่แฝงความหนักแน่นเอาจริง จิตของเขาจมเข้าสู่ความมืดดำอีกครั้ง ครั้งนี้เขามองไปยังอนาคตและพบว่ามันมีแต่ทางตัน เหมือนติดอยู่ในห้องมืดที่ไม่มีทางออก
ใช่ตายดีกว่า เขารำพึงอีกครั้ง ความสั่นของเส้นเสียงหายไปแล้ว เหลืออยู่แต่ความหนักแน่นจริงจัง นัยน์ตาเบิกกว้าง รอยยิ้มเหมือนคนโรคจิตปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา เงาดำได้ครอบคลุมจิตวิญญาณของเขาไปจนหมดสิ้น
เขาขยับตัวจะลุกขึ้น ก็มีมือลึกลับจากทางด้านหลังเอื้อมมากดไหล่ของเขาให้นั่งอยู่กับที่ ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำมาดเข้มขึมสวมแว่นตาดำ เดิมอ้อมมาจากทางด้านหลัง มานั่งบนเก้าอี้คู่กับเขา ชายลึกลับในไขว่ห้าง ขอศอกข้างหนึ่งวางอยู่บนที่ท้าวแขนนิ้วมือประสานกัน หันหน้าจ้องมองมาทางเขา
มรึงเป็นใคร เขาถามขึ้นด้วยเสียงอันดัง
ผมเป็นด้านมืดในจิตใจคุณ ชายลึกลับตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ชวนขนลุก
มรึงมันบ้า อย่ามายุ่งกับกู เขาตอบด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เคลื่อนตัวจะลุกออกจากเก้าอี้
เดี๋ยวก่อนสิมานพ ชายลึกลับเรียก ทำให้เขาต้องชงัก เขาแน่ใจว่าไม่รู้จักชายคนนี้และไม่เคยพบเจอกันมาก่อนแน่นอน แต่ทำไมชายคนนี้ถึงรู้ชื่อของเขา
มรึงรู้จักชื่อกูได้ยังไง
ผมรูทุกอย่างเกี่ยวกับตัวคุณนั่นแหละ มานพ พบจะพูดให้ฟัง แม่คุณคลอดคุณเสร็จแล้วก็ทิ้งคุณไว้หน้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า คุณทำงานหนักมาตลอดชีวิต และเจอแต่เรื่องซวยเป็นประจำ จนกระทั่งวันนี้คุณถูกไล่ออกจากงาน ด้วยขอหาทุจริตร้ายแรงที่คุณไม่ได้ทำ และคุณก็มารู้ความจริงทีหลังว่าแฟนคุณกำลังกิ๊กกับหัวหน้าที่พึ่งไล่คุณออก และตอนนี้คุณอยากตาย ที่ผมพูดมานี่ถูกไหม?
ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง ความรู้สึกแน่นตึงแผ่ขึ้นมากลางอก สิ่งที่ชายคนนี้พูดเป็นความจริงทั้งหมด เขาเป็นใครกันแน่และทำไมถึงรู้เรื่องราวของเราอย่างละเอียดเช่นนี้ ชายลึกลับแสยะยิ้มเล็กน้อย เมื่อเห็นอาการของชายหนุ่มเบื้องหน้า
ตลอดชีวิตของคุณเคยคิดฆ่าตัวตายมาทั้งหมดสิบสองครั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สิบสาม คุณสร้างผมขึ้นมาจากจิตที่เศร้าหมองของคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณคิดฆ่าตัวตาย ผมอยู่กับคุณมาตลอดแต่นี่เป็นครั้งแรกที่คุณสัมผัสผมได้ ผมมีอะไรบางอย่างจะมอบให้คุณ
จากคุณ :
Kengmanny 
- [
28 มิ.ย. 52 19:20:26
]
มีดที่ 13
