ความคิดเห็นที่ 1 |
....................356
จากนั้นชัยโรจน์ก็ร้องไห้ออกมา ซึ่งตั้งแต่เด็กชัยโรจน์มักจะเป็นคนอารมณ์อ่อนไหว แต่ชัยโรจน์ก็พยายามที่จะเก็บอาการไว้ ซึ่งเวลาในตอนนี้ก็เริ่มเย็น บ่าย 3 โมงแล้ว แต่ชัยโรจน์ก็ยังคงกอดเอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยไม่ยอมปล่อย และยังกอดแน่นขึ้นอีก จนเอกวิทย์เริ่มหายใจไม่ออก
"ไอ้ชัย ปล่อยกุได้แล้ว กุหายใจไม่ออก อ๊อ ก .ก"
"...."
"ไอ้ชัย กุบอกว่ากุหายใจไม่ออก อ๊อก .กก ปล่อยสิโว้ย!!!"
จนกระทั้ง เอกวิทย์ในร่างฟ้าสวยเริ่มขัดขืน เมื่อเป็นดังนั้น ชัยโรจน์ก็ยอมปล่อย
"เออ กุปล่อยแล้ว"
แล้วนี้ตกลงมิงเชื่อแล้วใช้มะว่าเป็นกุ
เออ กุเชื่อแล้ว
เอ้อ กว่าที่กุจะทำให้มิงเชื่อได้นี้มันอยากสุดๆเลยวะ ไอ้ชัย
แล้วถ้ามิงมาเป็นกุละไอ้วิทย์ มิงคิดว่ามิงจะเชื่อได้ง่ายๆเหรอ
"เออ ก็จริงนะ นี้ถ้าไม่ได้ไอ้หมอพลช่วยอธิบายอีกแรง สงสัยจะแย่
มันก็จริง ไอ้หมอพลมันอธิบายซะละเอียดเลย
แล้วตะกี้นี้มิงเป็นบ้าอะไรวะไอ้ชัย เข้ามากอดกุซะแน่น กุเกือบตาย "
"อ๋อ ที่กุกอดมิง ก็อย่าเข้าใจผิด ที่กุกอดเพราะกุคิดถึงมิงแค่นั้นเอง"
"ขนาดนั้นเชียว แล้วทีเมื่อก่อนมิงคิดถึงกุ ก็ไม่เห็นมิงจะกอดกุเลย ไอ้บ้าชัยเฮ้ย!!"
"ก็มันไม่เหมือนกันนิ"
"ไม่เหมือนกันยังไงฟ๊ะ"
"เออ กุบอกไม่เหมือนก็ไม่เหมือนกันสิ "
"เอาเข้าไป"
"แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับมิงวะไอ้วิทย์ แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง"
"ก็เป็นอย่างที่กุเล่าให้มิงฟังนั้นแหละ กุก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ไง"
"มันเหลือเชื่อจริงๆวะไอ้วิทย์"
"แล้วนี้ตกลงมิงเชื่อกุเเล้วใช่ไหม"
"เออ กุเชื่อ คนที่กล้าพูดกับกุแบบนี้ก็มีมิงคนเดียวนี้แหละไอ้วิทย์ แล้วนี้มิงจะทำยังไงต่อไป"
จากคุณ |
:
ruddy01
|
เขียนเมื่อ |
:
8 ส.ค. 53 10:46:19
|
|
|
|