ความคิดเห็นที่ 1 อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "เพลงยาวถวายโอวาท" มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์ จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "สุภาษิตสอนหญิง" บัดเดี๋ยวดังหงั่งเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "พระอภัยมณี" (ตอน พระฤาษีสอนสุดสาคร) อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน แค่องค์พระปฎิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา กลอนสุนทรภู่ บางตอนจาก "พระอภัยมณี" จากคุณ : สาวนาขาเหี่ยน เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 12:49:03

ความคิดเห็นที่ 2 ระลึกถึงบรมครูสุนทรภู่    ๐๐๐๐  หวัง ๐๐๐๐ หวังความเป็นเพื่อนก็เลือนหาย       หวังรักอย่าหมายยังไกลห่าง คบกันหวังไว้เป็นสองทาง                   แต่ทุกอย่างลางเลือนทั้งเพื่อนทั้งรัก จากคุณ : Susisiri เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 19:47:37

ความคิดเห็นที่ 3 ชอบตรงนี้ครับคุณสาวนา .. เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง ดูเยี่ยงยูงแววยังมีที่วงหาง ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจะไว้วาง ให้ต้องอย่างกริยาเป็นนารี ฯ จากคุณ : ก้อนเงิน เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 54 20:20:13

ความคิดเห็นที่ 4 เหมือนภุมรินบินหาซึ่งสาโรช     ถึงร้อยโยชน์แย้มกลิ่นคงบินถึง แต่ดอกไม้ไทท้าวในดาวดึงษ์ ไม่พ้นซึ่งพวกหมู่แมลงภู่ชม เช่นกระต่ายกายสิทธิ์นั้นผิดเพื่อน ขึ้นแต้มเดือนได้จนชิดสนิทสนม เสน่หาอาลัยใจนิยม จะใคร่ชมเช่นกระต่ายไม่วายตรอม                            นิราศวัดเจ้าฟ้า จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 09:47:00

ความคิดเห็นที่ 5 ๏ ขอเดชะพระอุมารักษาสวาท ให้ผุดผาดเพียงพักตร์พระลักษมี วิมานแก้วแววฟ้าฝูงนารี คอยพัดวีแวดล้อมอยู่พร้อมเพรียงฯ     ๏ ขอเดชะพระอินทร์ดีดพิณแก้ว ให้เจื้อยแจ้วจับใจแจ่มใสเสียง สาวสุรางค์นางรำระบำเรียง คอยขับกล่อมพร้อมเพรียงเคียงประคอง ๏ ขอพระจันทร์กรุณารักษาศรี ให้เหมือนมณีนพเก้าอย่าเศร้าหมอง เหมือนหุ่นเชิดเลิศล้วนนวลละออง ให้ผุดผ่องผิวพรรณเพียงจันทราฯ     ๏ ขอพระพายชายเชยรำเพยพัด ให้ศรีสวัสดิ์สว่างจิตขนิษฐา หอมดอกไม้ในทวีปกลีบผกา ให้หอมชื่นรื่นวิญญาณ์นิทรารมณ์ฯ     ๏ ขอเดชะพระคงคารักษาสนอม อย่าให้มอมมีระคายเท่าปลายผม ให้เย็นเรื่อยเฉื่อยฉ่ำเช่นน้ำลม กล่อมประทมโสมนัสสวัสดีฯ                            รำพันพิลาป จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:05:19

ความคิดเห็นที่ 6 นทีตีฟองนองระลอก กระฉอกกระฉ่อนชลข้นขุ่น เขาพระเมรุเอนเอียงอ่อนละมุน อนนต์หนุนดินดานสะท้านสะเทือน ทวยหาญโห่ร้องก้องกัมปนาท สุธาวาสไหวหวั่นลั่นเลื่อน บดบังสุริยันตะวันเดือน คลาดเคลื่อนจัตุรงค์ตรงมา                  รามเกียรติ์ตอนศึกสิบขุนสิบรถ จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:15:17

ความคิดเห็นที่ 7 ..................................                ๏ นิราศร้างห่างเหเสน่หา   ปางอิเหนาเศร้าสุดถึงบุษบา               พระพายพาพัดน้องเที่ยวล่องลอย ตะลึงเหลียวเปลี่ยวเปล่าให้เหงาหงิม     สุชลปริ่มเปี่ยมเหยาะเผาะเผาะผอย   โอ้เย็นค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย            น้องจะลอยลมบนไปหนใด   หรือเทวัญชั้นฟ้ามาพาน้อง                ไปไว้ห้องช่องสวรรค์ที่ชั้นไหน แม้นน้องน้อยลอยถึงชั้นตรึงส์ตรัย       สหัสนัยน์จะช่วยรับประคับประคอง หรือไปปะพระอาทิตย์พิศวาส             ไปร่วมอาสน์เวชยันต์ผันผยอง   หรือเมขลาพาชวนนวลละออง            เที่ยวลอยล่องเลียบฟ้าชมสาคร   หรือไปริมหิมพานต์ชานไกรลาส         บริเวณเมรุมาศราชสิงขร หรือจะออกนอกเนมินท์อิสินธร          เที่ยวลอยร่อนเลียบฟ้านภาลัย   โอ้ลมแดงแสงแดดจะแผดส่อง          จะมัวหมองมิ่งขวัญจะหวั่นไหว   จะดั้นหมอกออกเมฆวิเวกใจ              นี่เวรใดเด็ดสวาทให้คลาดคลา ฯ ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ ๏ โอ้โพล้เพล้เวลาปานฉะนี้               เคยเข้าที่พี่เคยได้เชยโฉม   เห็นแต่ห้องน้องน้อยลอยโพยม         ยามประโลมมิรู้ลืมเจ้าปลื้มใจ โอ้เขนยเคยหนุนยังอุ่นอ่อน             แต่น้องน้อยลอยร่อนไปนอนไหน   ยี่ภู่เอ๋ยเคยชิดสนิทใน                    วันนี้ไกลกลอยสวาทอนาถนอน โอ้รินรินกลิ่นนวลยังหวนหอม           เคยถนอมแนบทรวงดวงสมร   ยังรื่นรื่นชื่นใจอาลัยวอน                 สะอื้นอ้อนอ่อนอารมณ์ระทมทวี   จนฆ้องค่ำย่ำหึ่งหึ่งกระหึม                ยิ่งเศร้าซึมโศกาถึงยาหยี   โอ้ยามอยู่คูหาเวลานี้                      เคยพาทีทอดประทับไว้กับทรวง ฯ     ๏ โอ้อกเอ๋ยเคยอุ่นละมุนละม่อม       เคยโอบอ้อมอ่อนตามไม่ห้ามหวง   ยังเคลิ้มเคล้นเช่นปทุมกระพุ่มพวง     เคยแนบทรวงไสยาสน์ไม่คลาดคลาย จนเคลิ้มองค์หลงเชยเขนยหนุน         ถนอมอุ่นแอบประโลมว่าโฉมฉาย   ครั้นรู้สึกดึกดื่นสะอื้นอาย                 แสนเสียดายสุดจะดิ้นสิ้นชีวัน   เห็นสิ่งของน้องนุชยิ่งสุดเศร้า            พระทัยเฝ้าเคลิ้มไคล้ดังใฝ่ฝัน   ยิ่งรำลึกตรึกตรายิ่งจาบัลย์               สุดจะกลั้นรีบออกนอกบรรพต ฯ                                                                         นิราศอิเหนา แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 54 10:40:59 จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 10:37:55

ความคิดเห็นที่ 8 ต้อยตะริดติดตี่เจ้าพี่เอ๋ย จะละเลยเร่ร่อนไปนอนไหน แอ้อีอ่อยสร้อยฟ้าสุมาลัย แม้นเด็ดได้แล้วไม่ร้างให้ห่างเชย ฉุยฉายชื่นรื่นรวยระทวยทอด จะกล่อมกอดกว่าจะหลับกับเขนย หนาวน้ำค้างพร่างพรมลมรำเพย ใครจะเชยโฉมน้องประคองนวล เสนาะดังวังเวงเป็นเพลงพลอด เสียงฉอดฉอดชดช้อยละห้อยหวล วิเวกแว่วแจ้วในใจรัญจวน เป็นความชวนประโลมโฉมวัณลา                                  พระอภัยมณี จากคุณ : เรียวรุ้ง เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 12:14:07