ความคิดเห็นที่ 1 ..เรื่อย..เรื่อย..มา..เรียง..เรียง..เคียง The Reader.. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1615249/W1615249.html จากคุณ : dorayaki - [3 ส.ค. 45 08:50:32 A:202.57.149.64 X:]

ความคิดเห็นที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1615249/W1615249.html ทำลิงก์ให้ค่ะ แล้วเลยไปตอบที่กระทู้นั้นอีกทีด้วย จากคุณ : scottie - [3 ส.ค. 45 10:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ แต่.... ขออนุญาตก็อปจากความคิดเห็นที่ 20 ของ mufc' จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1548213/W1548213.html มาแปะเพิ่มเติมค่ะ ความคิดเห็นที่ 20 The Reader -- Bernhard Schlink* เรื่องรัก--รักของคนใจดำ   พออ่านหนังสือเล่มนี้จบลง  ความรู้สึกแรกคือ ดีแท้ ไม่ได้ร้องไห้เพราะอ่านหนังสือ แบบนี้มานานแท่าไหร่แล้ว ดังนั้น ---ฉันจึงร้อง คำโปรยเขาว่า เปนงานอีโรติค เรื่องรักระหว่างเด็กหนุ่มอายุ ๑๕ กับสาวใหญ่วัย ๓๖ ช่องว่างระหว่างอายุของคนสองวัย ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เท่า ระยะห่างระหว่างกัน ที่ต่างไม่ได้ พยายามจะเข้าถึงกันให้มากขึ้น ฮันนา(นางเอกของเรื่อง)ชอบให้พระเอกอ่านหนังสือให้ฟัง ก่อนที่จะมีเซ็กส์ด้วยกัน เรื่องที่อ่านจะเป็นวรรณกรรมระดับโลก อย่าง The old man and the sea / War and Peace.... แล้วเธอก็นั่งฟังอย่างมีความสุข บางหนมีพยักหน้าตามเรื่องราว บางคราวมีขัดเคืองใจในบทบาทตัวละคร จวบจน ถึงจุดเปลี่ยนแปลง ผกผัน ในบทบาทของตัวละคร ไม่กล้าเล่าค่ะ เกรงว่าใครไม่ได้อ่านจะเสียรส แต่ถ้าใครอ่านแล้ว อยากคุยกันกันต่อ ก็ไม่ว่ากัน ...(วันนี้พึ่งไปตามล่าฉบับภาษาอังกฤษมาได้ค่ะ ไม่รู้จะอ่านจบเมื่อไหร่ ..แฮ่ๆ) แต่สารภาพก่อน เราร้องไห้เพราะอ่านหนังสือเล่มนี้ (ไม่ผิดหรอกเนอะ) อยากน้อยเราก็อยากมีคนอ่านหนังสือให้เราฟัง โดยที่เราไม่ได้พิการหรือว่าป่วยไข้  เราว่ามันน่ารักดีเนอะ คนอื่นคิดแบบนี้ไหมนี่.... พระเอกเคยเขียน กวีบทนึง ฉบับเดิมเค้า ว่ามาแบบนี้ When we open ourselves you yourself to me and I myself to you , when we submerge you into me and I into you when we vanish you into me, and into you I Then am i me and you are you . แล้วคุณสมชาย (ผู้แปล) ก็แปลกวีบทเดียวของพระเอก เสียเพราะเชียว ค่ะ ว่า เมื่อเราเปิดเผยตัวเรา คุณเผยต่อฉัน ฉันเผยต่อคุณ เมื่อเราต่างหลอมรวมเข้าด้วยกัน คุณเข้ามาเปนส่วนหนึ่งของฉัน และฉันกลายเปนส่วนหนึ่งของคุณ เมื่อนั้นเองที่ฉันเริ่มรู้จักฉัน และคุณริ่มรู้จักตัวเอง คือเราต่างไม่รู้จักตัวเองดีพอ จนกว่าเราจะมีกันและกัน ประมาณนั้นเลย .... เรื่องนี้สะเทือนใจค่ะ ไม่กล้าเขียนต่อ ไม่กล้าเล่าต่อ ไว้ถ้าใครอ่านแล้ว ชอบ อยากคุยถึงเรื่องนี้บ้าง ก็ลองดูนะคะ ...เล่มนี้ได้มาจากงานสัปดาห์หนังสือน่ะค่ะ อ่านมาหลายเดือน แต่ยังประทับใจจนถึงตอนนี้ แนะนำเลยค่ะถ้าชอบเรื่องสะเทือนใจ เศร้าหน่อยๆ จริงๆ เราเคยเขียนเกี่ยวกับ เดอะรีดเดอร์ไว้ยาวเลยค่ะ ติดไว้ก่อนก็แล้วกัน ... จากคุณ : mufc`  - [7 มิ.ย. 45 22:46:22 ] จากคุณ : - โอ้โฮ - - [3 ส.ค. 45 13:41:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมายิ้มค่ะ ... เขียนเกี่ยวกะเรื่องนี้ไว้เยอะเลย แฮ่ๆ ไม่ได้โคดสะนาค่ะ ของงี้มันขึ้นอยู่กะรสนิยม บางช่วงเวลา เราอาจจะไม่ชอบก็ได้ บางช่วงเวลา กลับมาอ่าน ชอบเฉยเลย .... เขิลๆ  ที่เจ๊ โอ้โฮ เอามาแปะจัง แฮ่ๆ จากคุณ : mufc ` - [5 ส.ค. 45 17:45:17 A:203.144.205.146 X:]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเรื่องที่ดีมาก อ่านแล้วประทับใจ จากคุณ : Mam - [5 ส.ค. 45 21:37:33 A:203.149.38.197 X:]

ความคิดเห็นที่ 6 ดีคะ.. ไม่ได้อ่านยังงี้มานานเหมือนกัลล์ ในความเป็นไปไม่ได้..อย่างที่เราคิด เป็นก็ย่อมเป็นไปได้.. เหมือนฮันนา..กันพระเอกของเรา จากคุณ : arno - [6 ส.ค. 45 12:36:41 A:203.154.169.133 X:10.3.3.33]

ความคิดเห็นที่ 7 มีหนังชื่อเหมียนกันเป็นคนอ่านหนังสือกัน อีโรเหมียนกัลลล อี๋ยยย Le Lectrice (The Reader) Directed by Michel Deville France 1988 ตอ้งไปด้อมๆมองๆแถวจตุจักร ซอย27 มาซะแล้ว จากคุณ : นิวัติ - [ 29 พ.ค. 48 15:36:56 A:192.168.0.203 X:210.4.148.114, 203.151.114.130 ]