Moonlight Shadow ของ บานานา โยชิโมโต (1)

    ไม่ทราบว่าเคยมีใครแปลหรือยัง ถ้าซ้ำ หรือสำนวนแปลไม่ถูกใจก็ขออภัยด้วยนะคะ มือใหม่ค่า

    ***
    เงาแสงจันทร์ (Moonlight Shadow)
    บานานา โยชิโมโต เขียน
    ไม่ว่าจะไปที่ไหน ฮิโตชิมักจะมีกระดิ่งอันเล็กซึ่งอยู่ในกล่องที่เขาใช้เก็บบัตรโดยสารรถประจำทางติดตัวไปด้วยเสมอ ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่สิ่งของเล็กๆ ที่ฉันให้เขาก่อนที่เราจะรักกัน แต่มันก็ถูกลิขิตมาให้อยู่เคียงข้างเขาจนวาระสุดท้าย
    เราอยู่คนละห้องกันก็จริง แต่ก็มาเจอกันได้เพราะต่างก็เป็นตัวแทนห้องในคณะกรรมการจัดทัศนศึกษาสำหรับนักเรียนชั้นปีสอง และเนื่องจากเราต้องไปกันคนละเส้นทาง เวลาเดียวที่ได้อยู่ด้วยกันก็คือตอนอยู่บนรถไฟด่วนเท่านั้น เมื่อมาถึงสถานีปลายทาง บนชานชาลา เราแกล้งจับมืออำลาเสมือนว่าเสียใจหนักหนาที่ต้องจากกัน  ทันใดนั้น ฉันก็จำได้ว่าฉันเก็บกระดิ่งอันเล็กที่หล่นจากปลอกคอแมวไว้ในกระเป๋าชุดนักเรียน
    “เอ้า นี่” ฉันว่า “เป็นของขวัญก่อนจาก” แล้วก็ยื่นกระดิ่งให้เขา
    “อะไรกันนี่” เขาหัวเราะ และถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ของขวัญที่สร้างสรรค์นัก แต่เขาก็หยิบมันออกจากมือของฉัน แล้วก็ห่อไว้ในผ้าเช็ดหน้าของเขาอย่างระมัดระวัง ราวกับว่ามันเป็นสิ่งที่แสนมีค่า กิริยาเช่นนั้นทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจเป็นที่สุด เพราะมันไม่ใช่เรื่องปรกติที่เด็กผู้ชายในวัยเดียวกับเขากระทำกันนัก
    กลายเป็นว่ามันคือความรักนั่นเอง
    ไม่ว่าเขาจะทำอย่างนั้นเพราะว่ากระดิ่งเป็นของขวัญจากฉัน หรือเป็นเพราะเขาถูกเลี้ยงดูมาไม่ให้ทิ้งขว้างของขวัญก็ตาม การกระทำของเขาทำให้ฉันทึ่งและรู้สึกประทับใจในตัวเขาขึ้นมา
    เหมือนกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งระหว่างหัวใจของเราทั้งคู่ และสายไฟก็คือเสียงกระดิ่ง ตลอดช่วงเวลาที่เราอยู่ห่างกันในการเดินทางครั้งนั้น ต่างคนต่างเฝ้าคิดถึงแต่กระดิ่งอันเล็ก เมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินเสียงกระดิ่ง เขาก็จะนึกถึงฉันและเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ส่วนฉันเองก็ใช้เวลาในการเดินทางครั้งนั้น จินตนาการว่าได้ยินเสียงกระดิ่งดังข้ามท้องฟ้ากว้างมาหา และนึกถึงคนที่เก็บกระดิ่งนั้นไว้ หลังจากกลับมาจากทัศนศึกษาคราวนั้น เราก็ตกหลุมรักกันอย่างลึกซึ้ง
    (ต่อ)

    จากคุณ : พิมพ์ - [ 2 ก.ย. 45 13:22:43 A:202.130.154.66 X: ]