ความคิดเห็นที่ 1 อืมม เคยคิดจะไป ปฏิบัติธรรมเหมือนกันคะ  แต่ก้เป็นได้ แค่คิด  เพราะ จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไปสักที ได้อ่านแล้ว ก็รู้สึกว่าพี่รสา  ใช้เวลาว่างได้ดีจริงๆ ค่ะ  นึกแล้ว ก็รู้สึกว่ากลับมาคราวนี้คงอิ่มบุญเป็นแน่แท้ อนุโมทนา  สาธุ  ด้วยคนนะคะ ป.ล.  เห็นบรรยากาศ ของวัดแล้ว สวยดีนะคะ  เขียวขจี ดีจัง จากคุณ : *แชมพู* - [ 24 ม.ค. 46 23:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลวงพ่อเจ้าอาวาสวัดที่หมู่บ้านพลัมชื่อท่าน ติช นัช ฮันห์ หลาย ๆ คนอาจเคยได้ยินชื่อท่านมาก่อน หรืออาจเพิ่งเคยได้ยิน ส่วนตัวฉันเคยได้ยินแต่เพียงชื่อเท่านั้น แต่ไม่ได้รู้จักอะไรท่านเลย ที่เคยได้ยินก็มาจากเพื่อนคนหนึ่ง แนะนำให้ฉันไปหาหนังสือของท่าน มาอ่าน หนังสือของท่านจะเป็นแนวปรัชญา ฉันเพิ่งทราบว่า ที่เมืองไทย มีหลายคนเอาหนังสือของท่านมาแปล เพื่อน ๆ สามารถ   หาอ่านได้ตามร้านหนังสือทั่วไป เช่น ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ เป็นต้น แต่หนังสือที่แปลมาน่าจะแปลมาจากภาษาอังกฤษอีกทีหนึ่ง ไม่ใช่จากต้นฉบับโดยตรง เพราะเท่าที่ทราบมา ท่านเขียนเป็น ภาษาเวียดนาม แล้วมีผู้แปลเป็นภาษาอังกฤษอีกทีหนึ่ง หนังสือที่ฉันอ่านของท่านส่วนมากก็เป็นฉบับภาษาอังกฤษ เช่น The Miracle of Mindfulness ซึ่งตรงกับฉบับภาษาไทย ที่ฉันกล่าวไปข้างต้น นอกจากนี้ก็มี Peace is every step และ In Peace เป็นต้น ฉันเพิ่งได้พบกับตัวจริงของท่านเมื่อฤดูร้อนที่ผ่านมา ก็ราว ๆ เดือนสิงหาคมที่เบอร์ลิน ท่านเป็นชาวเวียดนาม เกิดในประเทศเวียดนามตอนกลาง บวชเป็น พระเมื่ออายุได้ ๑๖ ปี ท่านเคยได้รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพเมื่อ นานมาแล้ว ในฐานะที่ช่วยเหลือผู้อพยพจากประเทศในแถบเอเชีย ตะวันออกเฉียงใต้ หลวงพ่อจะมีวิธีการสอนที่ไม่เหมือนใคร ท่านจะเน้นถึงการที่พวกเรา มาจากธรรมชาติ ซึ่งก็ตรงกับหลักของศาสนาพุทธเราที่ว่า ร่างกายคนเราประกอบไปด้วยธาตุสี่ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ และธาตุลม และอาหารที่เราทานเข้าไปก็ล้วนมาจากธรรมชาติทั้งสิ้น จะกล่าวอย่างละเอียดอีกทีตอนเล่าเรื่องการรับประทานอาหาร และในที่สุดเมื่อเราตายไป เราก็กลับคืนสู่ธรรมชาติ ดังนั้นในโลก ปัจจุบันที่พวกเราได้อาศัยอยู่ เราจึงควรจะช่วยกันรักษาธรรมชาติ รักษาสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ เปรียบเสมือนกับเราร่วมรักษาตัวเรา เอง และลูกหลานของเราด้วย เพียงแค่ฟังเท่านี้ ฉันก็รู้สึกกินใจ ในคำสอนของท่านมากแล้ว ยังไม่เคยมีพระที่ไหนที่สามารถโยง เรื่องของธรรมมาสู่เรื่องของการรักษาสิ่งแวดล้อม หรืออาจจะมี ก็ได้ แต่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน นอกจากนี้แล้ว เรื่องของศีล ๕ ที่ท่านได้ถ่ายทอดมายังละเอียดและ ล้ำลึกซึ่งแตกต่างจากศีล ๕ ในเถรวาทของเราที่เป็นข้อห้าม แต่ก็มีบางส่วนที่คล้ายคลึงกัน ไว้ถ้าฉันขยันเมื่อไหร่ จะพิมพ์มาให้ อ่าน เพราะศีลแต่ละข้อนั้นยาวจริง ๆ ค่ะ หลักคำสอนส่วนใหญ่จะเน้นในเรื่องของชีวิตประจำวัน ในแง่ของ การเจริญสติทุกลมหายใจเข้าออก การระลึกรู้ในสภาพธรรม ซึ่งเป็น วิธีการเบื้องต้นที่ใช้ในการกำจัดอวิชชา หรือความไม่รู้ ตลอดจน โลภะหรือความโลภ โทสะหรือความโกรธ และโมหะหรือความหลง ลดทอนลงได้ ท่านไม่ได้สอนให้กำจัดหรือควบคุมความโกรธนั้น เพราะเราย่อม ไม่สามารถไประงับความโกรธได้ แต่ให้ตามรู้ถึงความโกรธ และ เข้าใจมัน แล้วจึงใช้ความกรุณา หรือเมตตา เอาความรักของเราที่มี   โอบล้อมความโกรธนั้น ความโกรธนั้นในที่สุดก็จะค่อย ๆ เปลี่ยนมา เป็นความรัก หรือความเมตตาแทน เมื่อเราฝึกจนชินเป็นนิสัย เรา ก็จะสามารถลดทอนความโกรธลงได้ มีแต่ความรักและความเมตตา ต่อเพื่อนมนุษย์ และต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย ที่เล่ามานี้ก็ไม่ใช่ว่าฉันทำได้ เพียงแต่ได้ยินได้ฟังที่หลวงพ่อสอนมา ก็อยากเอามาบอกเล่าค่ะ และคิดว่าอาจมีเพื่อน ๆ อีกหลาย ๆ คน สามารถทำได้ หรือใครมีประสบการณ์อยากแลกเปลี่ยนก็เชิญได้ค่ะ คำสอนที่ฉันติดใจอีกเรื่องหนึ่งก็คือเรื่องของการแบ่งแยก หลวงพ่อ เคยกล่าวว่า เราไม่ควรที่จะไปแบ่งแยกเป็นพวกเขา พวกเรา เพราะทุกคนก็ล้วนมาจากธรรมชาติทั้งสิ้น ไม่ว่าเราจะรับประทาน พืช หรือสัตว์ก็ตาม สัตว์นั้นก็ย่อมไปทานพืช หรือทานสัตว์ที่ทานพืช อีกทีในที่สุด ดังนั้นพวกเราในโลกนี้ ควรที่จะรักกัน ช่วยเหลือ เกื้อกูลกันเท่าที่จะทำได้ เพราะพวกเราก็ล้วนมาจากธรรมชาติทุกคน เราไม่ควรที่จะไปรังเกียจเดียดฉันท์ผู้ที่มีความโกรธ หรือผู้ที่ก่อ สงคราม เพราะถ้าหากเรามองย้อนมาดูตัวเราเอง เราก็ย่อมจะมี ความโกรธนั้นด้วยกันทุกคน เพียงแต่จะมากหรือน้อย ก็ขึ้นอยู่กับ หิริ โอตัปปะ หรือ ความเกรงกลัวต่อบาป ความละอายต่อบาป ของแต่ละคนที่จะแสดงออกมามากน้อยต่างกันไป ฉะนั้นพวกเราทุกคน ควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อันไหนพอจะเตือนได้ก็ควรจะเตือน ค่อย ๆ ปรับตัวบ่มเพาะนิสัยที่ดีกันต่อไป จากคุณ : รสา รสา - [ 24 ม.ค. 46 23:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วดีจังเลยค่ะ เรเองก้อเคยไปนั่งสมาธิฟังธรรมเหมือนกันค่ะ รู้สึกดีมากกก จนคิดอยากจะไปซ้ำ ตอนนี้ที่เยอรมันเปงไงบ้างคะ หนาวหรือเปล่า รักษาสุขภาพนะคะ เป้นห่วงค่ะ จากคุณ : เรเร - [ 24 ม.ค. 46 23:20:54 A:210.203.189.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 น้องแชมพูมาเร็วจังค่ะ เกือบหัวโหม่งกันซะแล้ว ได้ข่าวมาว่าหลวงพี่นิรามิสา จะไปเมืองไทยตอนช่วงเดือน พฤษภาคม ยังไงถ้าสนใจมาฟังหรือร่วมฝึกอบรม พี่จะเมล์ไปบอกรายละเอียดให้อีกทีหนึ่งค่ะ เชิญอ่านต่อไปได้เลยนะคะ หลวงพ่อ ติช นัช ฮันห์ ท่านสามารถพูดได้หลายภาษา ไม่ว่าจะเป็น ภาษาแม่อย่างภาษาเวียดนาม ท่านยังสามารถเขียนภาษาจีนได้อีกด้วย นอกจากนี้แล้ว แน่นอนภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส คำสอนที่ท่าน ถ่ายทอดออกมาตลอดเวลาที่ฉันอยู่ที่วัดจึงเป็นภาษาเวียดนามบ้าง ภาษาอังกฤษบ้าง ถ้าอยู่ต่อไปก็อาจได้ฟังภาษาฝรั่งเศสจากท่านเป็นแน่   ซึ่งฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอก ภาษาอังกฤษก็แทบเป็นใบ้แล้ว ไม่ต้อง พูดถึงภาษาอื่นกันล่ะ หมู่บ้านพลัมที่ว่านี้อยู่ทางตะวันตก เยื้องไปทางใต้ของประเทศ ฝรั่งเศส นั่งรถไฟจากเมือง Bordeaux (อ่านออกเสียงเป็นทำนอง ว่า บอร์ดโด) ไปประมาณชั่วโมงเดียว ถ้าจะบินไปก็สามารถบิน ไปลงที่ปารีส แล้วต่อเครื่องอีกชั่วโมงหนึ่งไปเมืองบอร์ดโด หรือจะนั่งรถไฟจากปารีสไปบอร์ดโดก็ได้ คงประมาณ ๔ ชั่วโมง วีถีชีวิตประจำวันที่หมู่บ้านพลัม ค่อนข้างเรียบง่าย สงบ และไม่ วุ่นวาย เมื่อเทียบกับชีวิตในโลกปัจจุบัน ที่ต้องแก่งแย่งแข่งขันกัน เกือบทุกเสี้ยววินาที เริ่มต้นจากตื่นแต่เช้ามืดประมาณตีห้า ก็ไม่คิด ว่าฉันจะตื่นไหวเหมือนกัน แต่กอรปกับเข้านอนแต่หัวค่ำและบรรยากาศ เป็นใจ ก็ทำให้ตื่นเช้ากับเขาได้เหมือนกัน หลังจากตื่นแล้ว ก็ทำ ธุระส่วนตัว และเดินออกจากที่พักเงียบ ๆ มายังห้องสวดมนต์ เพื่อนั่งสมาธิจากตีห้าครึ่งถึงหกโมงเช้า ต่อจากนั้นจะทำการสวดมนต์ ระลึกถึงคุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พร้อมทั้งฟังพระสูตร เรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสติปัฎฐานสี่ หรือที่เรารู้จักกันใน เรื่องของการตั้งสติกำหนดพิจารณาและกำกับดูให้รู้เท่าทันกาย เวทนา จิต และธรรม สี่อย่าง ซึ่งก็จะฟังต่อมาประมาณอีกหนึ่งชั่วโมง   บทสวดมนต์จะเป็นภาษาเวียดนาม ซึ่งก่อนที่จะไปนั่งสมาธิ ก็มีเอกสารแจกแปลเป็นภาษาอังกฤษหรือฝรั่งเศสให้เลือกหยิบ หลังจากนั้่นก็จะเดินออกจากห้องสวดมนต์อย่างเป็นระเบียบ เพื่อเตรียมตัวมารับประทานอาหารเช้า ที่วัดนี้ห้ามดื่มสุราและ ของมึนเมาทุกชนิด รวมทั้งห้ามสูบบุหรี่ด้วย และอาหารก็เป็นอาหาร มังสวิรัติ ซึ่งไม่มีผลิตภัณฑ์จากสัตว์ ดังนั้นจึงไม่มีนมวัวและไข่ แต่จะใช้นมจากถั่วเหลืองหรือน้ำเต้าหู้แทน อาหารทุกมื้อ เป็นสไตล์ อาหารเวียดนาม ซึ่งก็คล้าย ๆ กับอาหารไทยนั่นเอง เรื่องอาหาร การกินสำหรับฉันจึงไม่มีปัญหา ตอนเช้าจะมีน้ำเต้าหู้ ใครชอบจะเติมข้าวโอ๊ต คอนเฟรต หรือ มูสลี่ ลงไปด้วยก็ได้ นอกจากนี้ก็มีข้าวเหนียวใส่ข้าวโพดหวาน หรือ บางวันมีข้าวต้มเต้าหู้แทน ใครที่ชอบทานอาหารฝรั่ง ก็มีโยเกิร์ต กับแอบเปิ้ลกวน และขนมปังบาเก็ต หรือขนมปังฝรั่งเศส เนย แยม ช็อคโกแลตทา เป็นต้น อาหารกลางวันมีข้าวซ้อมมือ หรือข้าวขาวให้เลือก ผัดผักรวมมิตร แกงจืดวุ้นเส้น สลัดผัก สลัดผลไม้ บางวันก็เป็นสปาเก็ตตี้ราดซอส มะเขือเทศใส่เต้าหู้และโปรตีนเกษตร ขนมมี พายแอบเปิ้ล หรือ ผลไม้ พวกกล้วย แอบเปิ้ล ส้ม เป็นต้น อาหารเย็นจะคล้าย ๆ อาหารกลางวัน หรือบางมื้อก็เบาหน่อย มี ข้าวต้ม หรือ ผัดหมี่แทน พูดแล้วก็อยากกลับไปที่วัดอีกเพราะติดใจ ในเรื่องอาหาร อ้าว จะไปวัดไปลดละกิเลสไม่ใช่หรือ เสียงในใจ ฉันเถียงขี้น แต่แหมเรื่องรสน่ะ มันห้ามกันยากนา เอาเถอะขอ ยกเว้นอยู่บ้างแล้วกัน จะเห็นว่าที่วัดนี้ พระภิกษุและพระภิกษุณี ท่านฉัน ๓ มื้อ ซึ่งแตกต่าง จากบ้านเรา เพราะการเรียนหนังสือ หรือการทำงานที่ใช้สมองมาก ร่างกายย่อมต้องการอาหารเป็นธรรมดา นั่นคือตัวทุกข์ ดังนั้นวิธีการ แก้ทุกข์ก็คือหาอาหารให้เขาทานเสีย พระวินัยที่วัดนี้จึงแตกต่างจาก พระวินัยตามนิกายเถรวาทในบ้านเราหลายข้อ จากคุณ : รสา รสา - [ 24 ม.ค. 46 23:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แง ๆ ๆ วันนี้ตาลายแล้ว ไว้วันหลังจะมาเล่าต่อเรื่องการรับประทานอาหารนะคะ สุขสันต์วันหยุดแค่ทุก ๆ คนค่ะ น้องเรเร ตามอ่านไปเรื่อย ๆ นะคะว่าจะเหมือนกับที่เมืองไทย หรือเปล่าน่ะค่ะ ตอนนี้ไม่ค่อยหนาวแล้วค่ะ อุ่นขึ้นค่ะ ประมาณ ๕ องศาเซลเซียสค่ะ หิมะละลายไปหมดแล้วด้วยค่ะ มีแต่ฝนนิดหน่อยค่ะ แต่เห็นเพื่อนบอกว่าหิมะจะตกมาอีกรอบน่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 24 ม.ค. 46 23:52:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นับได้ว่าเป็นการใช้เวลาว่าง (ฉลองคริสมาสต์) ได้อย่าง มีประโยชน์จริงๆ เคยได้ยินชื่อ ติช นัช ฮันห์ มานาน เพิ่งรู้ว่าเป็นชื่อของ หลวงพ่อ (แย่จังเลย แหะ แหะ) อ่านแล้วพลอยทำให้รู้สึกสงบไปด้วยเลยค่ะ ^_^ จากคุณ : O-HO - [ 25 ม.ค. 46 00:36:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยังไม่เข้านอนเห็นเอ่ยถึง"หมู่บ้านพลัม"เลยเข้ามาอ่าน เพราะเคยอ่านหนังสือของ"ท่าน ติช นัช ฮันห์" ชื่อ " ปาฎิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ" แปลโดย "พระประชา  ปสนฺนธมฺโม"  ดีมากๆ จะติดตามอ่านต่อไป ครับ   จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 25 ม.ค. 46 01:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไชโย!!! ได้อ่านเรื่องของน้องรสาแล้ว แต่พี่คงต้องขอพริ๊นซไปอ่านข้างนอกค่ะ จะได้อ่านกันทุกคนไงล่ะ...พี่อ่านดูคร่าว ๆ บ้างแล้ว เขียนได้ดีมากเลยค่ะ ทำให้ซึมซับกับคำสอนและบรรยากาศภายในสถานที่นี้ไปด้วย แล้วพี่จะคอยติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : นุภา - [ 25 ม.ค. 46 05:59:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุโมทนา สาธุ นะคะ จากคุณ : ชื่นชม - [ 25 ม.ค. 46 07:03:49 A:192.146.136.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณค่ะ @^_^@ จากคุณ : ธราธร - [ 25 ม.ค. 46 09:57:34 A:194.80.32.12 X:10.38.47.73 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : เม-ดา - [ 25 ม.ค. 46 11:37:54 A:202.28.38.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่แถวหน้า สงบจิตสงบใจและตั้งใจฟัง ตาแป๋ว จากคุณ : ปิ๊วน้อยหิวบุญ - [ 25 ม.ค. 46 20:11:57 A:202.133.139.12 X:202.133.139.12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แวะมาทักทาย และ แวะมาอ่าน และมาโหวตกระทู้ให้ด้วย ดีครับ จากคุณ : sasipop - [ 25 ม.ค. 46 23:55:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เจ๊ O-HO คะ ตัวเองก็เพิ่งทราบว่าท่านเป็นพระตอนที่ได้เจอตัวจริงของท่าน   แหละค่ะ ข้างบนมีโฮมเพจของวัดพลัม คลิกไปดูรูปท่านได้ค่ะ   พี่ออฯ เล่มนี้รสายังไม่เคยอ่านภาคภาษาไทยเลยค่ะ แต่หลาย ๆ คนก็ว่าเขียนดีค่ะ ตอนต่อไปมาแล้วค่ะ ตามติดได้เลยนะคะ พี่นุภา สงสัยต้องพิมพ์ไปอ่านอีกรอบแล้วมั้งคะ คุณชื่นชม คุณธราธร คุณเม-ดา และพี่นามเพราะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ตามต่อได้เลยนะคะ ลุงปิ้ว นั่งเรียบร้อยก็เป็นแฮะ แต่กระทู้ กรุณางดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และบุหรี่นะคะ แล้วบุญจะมาเองจนหายหิวค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ม.ค. 46 02:25:52 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตอนต่อ เรื่องการรับประทานอาหาร หลังจากได้ยินระฆังตีบอกเวลารับประทานอาหารแล้ว ก็ค่อย ๆ เดินเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบมายังห้องอาหาร เพื่อจะหยิบภาชนะตักอาหารที่ทางวัดเตรียมไว้ให้ ก่อนที่จะลงมือหยิบจานช้อนส้อม เราจะต้องตั้งจิตพิจารณาก่อนว่า ให้ดูจากจานที่ว่างเปล่านี้ เดี๋ยวเราจะตักอาหารที่มีคุณค่าให้เต็ม ซึ่งอาหารที่ว่านี้ ถ้าหากไม่มีคนทำอาหารให้เราแล้ว เราก็คงจะ ไม่มีอาหารมาทาน ดังนั้นเราจึงควรรู้สึกขอบคุณคนที่ทำอาหารมื้่อนี้ ให้ทานเป็นอย่างยิ่งข้อแรก เพราะเขาทำอาหารมา เพื่อให้เรา ทานอาหารเข้าไปให้ร่างกายแข็งแรง และเราจะได้นำร่างกายเรานี้   ไปใช้ประโยชน์ต่อไปในอนาคต โดยที่เราจะพยายามให้มีสติอยู่ทุก ลมหายใจเข้าออกเท่าที่เราจะสามารถระลึกได้ เสร็จแล้วจึงลงมือหยิบจาน ชาม ช้อม ส้อม หรือตะเกียบ หรือมีด และตักอาหารค่อย ๆ อย่างสติ เมื่อตักอาหารเสร็จแล้วและยก มานั่งตามโต๊ะที่จัดไว้ บางมื้อก็ยังไม่ลงมือรับประทานเลย จะรอให้ตักพร้อมกันหมดก่อน และได้ยินเสียงระฆังอีกครั้งหนึ่ง จึงเริ่มลงมือรับประทานพร้อมกัน แต่บางมื้อก็รับประทานได้เลย ก่อนที่จะลงมือรับประทาน ก็ให้ทำการตั้งจิตพิจารณาอีกครั้งหนึ่ง ถึงความอยากรับประทานอาหาร จะเห็นว่าน้ำลายในปากเรา ซึ่งเป็นน้ำเมือกเหนียว ๆ หนืด ๆ ไหลออกมาเต็มปาก นี่แหล่ะคือ น้ำลายเราที่จะมาทำการย่อยอาหารบางส่วน เพียงแค่จุดนี้ บางคนอาจรู้สึกไม่อยากอาหารไปอีกนาน หรือมองเห็นถึงสิ่งที่ไม่สวยงามที่มีอยู่ในตัวเรา เห็นถึงตัวทุกข์ แล้วก็รีบเร่งทำความเพียรเพื่อจะได้ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก แต่ฉันก็ยังไม่รู้สึก ยังรู้สึกสนุกอยู่ จึงต้องลองมาดูบทเรียนถัดไป ต่อจากนั้น เรากำหนดรู้ว่า เราจะรับประทานอาหารอย่างมีสติ เพื่อนำอาหารนี้มาบำรุงร่างกายให้แข็งแรง เพื่อเป็นแหล่งพลังงาน ให้เราทำประโยชน์ต่อสังคมต่อไป และอาหารที่เห็นอยู่นี้ก็ล้วนมาจาก   ธรรมชาติทั้งสิ้น ย่อมเป็นที่ยืนยันได้ว่าเราก็ล้วนมาจากธรรมชาติ ด้วยกันหมดทุกคน เราจึงควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เหมือนกับ เราช่วยธรรมชาตินั่นเอง ที่สำคัญจะต้องไม่ลืมช่วยกันรักษาสภาพ แวดล้อมรอบตัวเราด้วย เสร็จแล้วจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหาร อย่างมีสติ ค่อย ๆ เบา ๆ ซึ่งน้อยครั้งนักจะได้ยินเสียงช้อมส้อม กระทบกัน หรือเสียงเคี้ยวอาหาร บางมื้อจะรับประทานแบบเงียบ ๆ ไม่มีการพูดคุยกันเลยตลอดมื้อ เพื่อให้เราได้มีใจจดจ่ออยู่กับการทานอาหาร การเคี้ยว และ การกลืน จะได้เคี้ยวอย่างละเอียด ช้า ๆ นี่เป็นข้อดีที่ฉันมารู้ ภายหลังจากหลวงพ่อว่า จะได้ไม่สำลัก หรือเผลอกัดลิ้นตัวเอง และที่สำคัญ กระเพาะอาหารก็จะได้ไม่ทำงานหนักด้วย แต่บางมื้อก็อนุญาตให้พูดคุยกันได้อย่างมีสติ หลังจากทานอาหาร ไปแล้วประมาณ ๒๐ นาที นี่อาจเป็นข้อแตกต่างจากที่เมืองไทย ซึ่งไม่อนุญาตให้พูดคุยกันเลยไม่ว่ากรณีใด ๆ ซึ่งจะผิดหลัก ธรรมชาติของมนุษย์เราไปเสียหน่อย แต่ที่นี่หลวงพ่อ หลวงพี่ (พระภิกษุ และพระภิกษุณี) จะค่อย ๆ ให้เราเรียนรู้อย่างเป็น ธรรมชาติ และเราสามารถนำกลับมาใช้ในโลกอันวุ่นวายของเราได้   เมื่อรับประทานเสร็จแล้ว ก็ดูในจานอีกครั้งหนึ่งว่า เป็นจานที่ว่างเปล่ามีแต่เศษอาหาร ทำให้เรายิ่งรู้สึกขอบคุณ คนที่ประกอบอาหารให้เรา ไปจนกระทั่งถึงชาวนาที่ปลูกข้าวให้เราทาน   ดังนั้นเราจึงควรทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อสังคม ไม่ให้คนที่ประกอบ อาหารให้เรา หรือชาวนาที่ปลูกข้าวให้เราทานเสียใจได้ มื้อต่อ ๆ ไปทำให้เราทานข้าวไม่เหลือสักเม็ด เพราะเมื่อคิดถึง ความเหนื่อยยากของชาวนานั้นกว่าจะได้ข้าวเรียงเม็ดแต่ละเม็ด ก็ทำให้เราเห็นใจ และนี่เองเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรามีจิตใจ อ่อนโยนต่อเพื่อนมนุษย์ยิ่ง ๆ ขึ้น   หลังจากรับประทานอาหารเสร็จทุกมื้อ เราก็จะค่อย ๆ ทยอย เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเงียบ ๆ ไปล้างจาน โดยที่ไม่มีใครมาเตือน   ใครมาบอกกล่าว ทุกคนรู้หน้าที่เอง ซึ่งฉันเองก็รู้สึกแปลกใจมาก ที่เพียงไม่กี่วัน บรรยากาศ สภาพแวดล้อมที่นี่ ย้อมใจฉันให้อ่อนได้ ถึงเพียงนี้ รู้จักช่วยเหลือกัน อย่างน้อยเราไม่ได้เป็นคนทำอาหาร เราก็ควรจะรับผิดชอบส่วนของตัวเอง โดยช่วยทางวัดทำความ สะอาดในส่วนที่ทำได้ ถ้าทุกคนคิดแบบนี้ และช่วยเหลือกันแบบนี้ โลกจะสงบสุขเช่นใดหนอ แต่ก็คงยาก และต้องค่อยเป็นค่อยไป มิน่า หลวงพ่อถึงคอยย้ำนักย้ำหนาว่า สังฆะ หรือ สังคม สำคัญ เป็นตัวชักจูงคนให้ประกอบกรรมดีได้ เราจึงควรช่วยกันสร้าง สังฆะแบบนี้ขึ้นมา เมื่อนำจานชามของเราไปล้างที่ที่ทางวัดจัดไว้ให้ ซึ่งก็จะมีกาละมัง พลาสติก ๕-๖ ใบวางเรียงกัน ใบแรกเป็นน้ำเปล่าอุ่น เพื่อล้าง เศษอาหารที่ติดจาน อ่างใบที่สองเป็นน้ำเปล่าอุ่นผสมกับน้ำยา ล้างจาน ใบที่สามเป็นน้ำเปล่าอุ่น ไว้ล้างคราบน้ำยาล้างจาน ใบที่สี่เป็นน้ำด่างทับทิมร้อน แช่ไว้ประมาณ ๒-๓ นาทีเพื่อฆ่า เชื้อโรค ใบที่ห้าและหกเป็นน้ำเปล่าอุ่นมาก ไว้ล้างน้ำขึ้นอีก ครั้งหนึ่ง เสร็จแล้วก็นำจานช้อนส้อมมาพักตากให้แห้ง และใช้ ผ้าเช็ดจานเช็ดแห้ง แล้วนำไปเก็บไว้ที่เดิมที่เราหยิบจานมา ตักอาหาร เช่นนี้ทุกมื้อหลังรับประทานเสร็จ ในการล้างจานนี้ เราก็จะทำการล้างจานอย่างมีสติ เงียบ ๆ ใช้มือสัมผัสกับน้ำและจาน ทำให้เรารู้สึกเข้าถึงธรรมชาติมาก ยิ่งขึ้น โอ ธรรมชาติอีกแล้ว ชีวิตนี้ทุกสิ่งทุกอย่าง เราเกี่ยวข้อง กับธรรมชาติ ไม่สามารถหนีพ้นได้เลยนะ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ม.ค. 46 02:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 กิจกรรมที่หมู่บ้านพลัมในแต่ละวัน เริ่มต้นตั้งแต่ตื่นนอนตอนตีห้า และเข้านอนตอนสี่ทุ่มหรือห้าทุ่ม นั่งสมาธิตอนตีห้าครึ่งถึงหกโมง สวดมนต์และฟังธรรมจนถึีงเจ็ดโมงเศษ ๆ ต่อจากนั้นก็รอรับประทานอาหารเช้า หลังจากรับประทานอาหารเช้าตอนเจ็ดโมงครึ่ง ซึ่งจะเสร็จ ประมาณแปดโมงกว่า ๆ หลังจากเสร็จแล้ว ก็กลับมาห้องพัก แปรงฟัน ปัดกวาดหรือทำความสะอาดห้องพักในส่วนที่เราอยู่ ใช้ทำธุระ และพักผ่อน นั่งรอ นอนรอ รอเวลาจนถึงเก้าโมงเช้า ก็ไปรวมกันที่ห้องทานข้าว เพื่อฟังข่าว หรือประชาสัมพันณ์จาก พระภิกษุณี หลวงพี่ชาวเวียดนามรูปอื่น ๆ ที่จะมาบอกถึงกิจกรรม ที่จะทำในวันนี้ เพราะกิจกรรมในแต่ละวัน ก็จะเปลี่ยนไปตาม สถานการณ์ เช่นอาทิตย์ที่ฉันไปพัก ก็เป็นช่วงคริสต์มาส ดังนั้น ช่วงเช้า เราก็จะแบ่งหน้าที่ไปทำงานอย่างมีสติ ก่อนที่จะมารวมกัน ตอนสิบเอ็ดโมงครึ่งเพื่อที่จะไปเดินอย่างมีสติพร้อมกัน บางคนก็ไปล้างหม้อ บางคนก็ไปหั่นผัก เตรียมทำอาหารกลางวัน บางคนก็ไปทำความสะอาดรถ รถที่พวกเราใช้ไปวัดบน และวัดล่าง เพื่อไปฟังหลวงพ่อเทศน์ในวันอาทิตย์ และวันพฤหัส ตามลำดับ หมู่บ้านพลัมมี ๓ บริเวณ คือวัดบน (Upper Hamlet) จะมีแต่พระ ภิกษุ และฆราวาสผู้ชายอยู่เท่านั้น วัดล่าง (Lower Hamlet) จะเป็นวัดสำหรับฆราวาสที่เป็นครอบครัวมาฝึกปฏิบัติ ดังนั้นวัดนี้ จึงมีพระภิกษุณีอยู่ด้วย ส่วนฉันอยู่ที่วัดใหม่ (New Hamlet) เป็น วัดเฉพาะภิกษุณีและฆราวาสผู้หญิงเท่านั้น วัดใหม่ ห่างจากวัดบน และวัดล่างประมาณ ๒๐ กิโลเมตร ก็นั่งรถตู้ที่วัดนี้ไปประมาณเกือบ ครึ่งชั่วโมง โดยหลวงพี่ที่วัดเป็นคนขับพาไป ทำให้ฉันเห็นว่าหลวงพี่ ที่วัดก็ไม่ใช่ปฏิบัติธรรมอยู่แต่ที่วัดอย่างเดียว ท่านก็ต้องเรียนรู้ เรื่องการขับรถอย่างมีสติด้วย วันนี้หมดมุขแล้วค่ะ ไว้วันหลังจะมาเล่าเรื่องกิจกรรมที่วัดต่อนะคะ _/|\_ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ม.ค. 46 03:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาอ่านต่อแล้วจ้า เอ๊ย มาพิมพ์ไปอ่านต่อค่ะ...สงสัยต้องทำเป็น เล่มได้แน่เลย อิอิ ปล.โหวตกระทู้ให้ด้วยค่ะ   จากคุณ : นุภา - [ 26 ม.ค. 46 05:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามมาอ่านต่อแล้วค่ะ @^_^@ จากคุณ : ธราธร - [ 26 ม.ค. 46 10:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีลิงค์มาฝากค่ะน้องรสา อย่าลืมเปิดเข้าไปดูนะคะ เพราะพี่เห็นมีเรื่องเกี่ยวกับธรรมะเช่นกัน ดีมากเลยค่ะ http://www.vithi.com/home02.html และมีลิงค์ของ http://www.budpage.com/zen01.html มาด้วย พี่เห็นที่นี่มีบทความของท่าน ติช นัช ฮันห์ อยู่ด้วย อ่านแล้วดีมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 46 19:35:19 แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 46 15:18:25 จากคุณ : นุภา - [ 26 ม.ค. 46 15:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แวะมาอ่าน และร่วมอนุโมทนา ครับผม จากคุณ : พิราบเงิน - [ 26 ม.ค. 46 17:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แหะ แหะ ขอรับ ข้าพเจ้าแวะมาอ่าน และซึมซับความรู้สึกดี ที่มีอยู่ ขอรับ ติช นัช ฮันห์ ข้าพเจ้าได้อ่าน "ปาฎิหารย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ" เล่มเดียวกับ พี่(ลุง)ออฯ ขอรับ แหะ แหะ ที่จริงมีอีกหลายเล่ม ทว่า ข้าพเจ้าจำชื่อบ่ได้ ส่วนใหญ่ จะเป็นสำนักพิมพ์โกมลตีมทอง จัดพิมพ์ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ สงบก็สุข ข้าพเจ้าจึงครุ่นคิดถึงการตายอย่างมีสติ ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 26 ม.ค. 46 18:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าพิมพ์เสร็จแล้วพี่นุภาบอกด้วยนะคะว่าได้กี่หน้า ส่วนลิงก์ ขอบคุณมากค่ะ ไว้ว่าง ๆ จะแวะไปดูนะคะ คุณธราธร ตอนต่อไปกำลังจะมาค่ะ คุณพิราบเงิน ขอบคุณที่แวะมาค่ะ อย่าลืมแวะมาอ่านต่อนะคะ ทั่นชายนายทิวา ขอบคุณที่แวะมา รับประทานขอรับกระผม ตอนนี้ได้ยินมาว่าทางมูลนิธิโกมลคีมทองกำลังจะแปลเรื่อง ความโกรธ หรือ Anger ของหลวงพ่ออยู่ค่ะ ที่กล่าวมาก็น่าคิดนะคะ ความตายเป็นเรื่องใกล้ตัว และทุกคน ล้วนหนีไม่พ้นก็จริง แต่หลาย ๆ ครั้งเราก็อดที่กลัวตายไม่ได้ ดังนั้นเราก็ควรที่จะเตรียมกายเตรียมใจให้พร้อม น้อมรับทุก สถานการณ์ที่อาจนำมาซึ่งความตายได้ พยายามทำจิตใจก่อนตาย   ให้ผ่องใส ลดละเลิกมิจฉาทิฏฐิทุกอย่าง อโหสิกรรมแด่สรรพสัตว์ ทั้งหลาย รวมทั้งเจ้ากรรมนายเวร ซึ่งก็คือกรรมหรือการกระทำ ที่เราทำไว้นั่นเอง ไม่ใช่คือใครที่ไหน จิตที่ดับไปดวงสุดท้ายของ ชาตินี้ จะได้นำไปเป็นชนกกรรมที่จะนำไปเกิดในชาติถัดไปที่ดี ตราบใดที่เรายังคงหมุนเวียนวนอยู่ในวัฏฏสงสารแห่งนี้ จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ม.ค. 46 23:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 23 การทำงานอย่างมีสติ ในช่วงสายของแต่ละวัน ประมาณเก้าโมงครึ่งถึงสิบโมงเช้า จะเป็น   การฝึกการเรียนรู้การทำงานอย่างมีสติ เป็นการให้รู้จักการทำงาน ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีสติ เราจะรู้ว่าวันนี้เป็นเวรเราทำอะไร ก็โดยการมาดูชื่อตัวเองบน กระดานว่าเราอยู่กลุ่มไหน อันได้แก่ กลุ่มทำความสะอาดรถตู้ของวัด   กลุ่มกวาดเก็บเศษใบไม้รอบวัด กลุ่มเตรียมอาหารกลางวัน กลุ่มล้างหม้อล้างกระทะ กลุ่มไปซื้อของใช้นอกวัด หรือใครที่ต้อง เตรียมการแสดงในงานฉลองคริสต์มาสตอนเย็นวันอังคารที่ ๒๔ ธันวาคม ก็ไปซ้อมกัน สำหรับวันแรก ชื่อฉันยังไม่มีบนกระดาน เพราะเพิ่งออกมาจาก ห้องปฐมนิเทศน์ที่หลวงพี่ชาวเวียดนามรูปหนึ่ง ได้แนะนำถึงเรื่อง ต่าง ๆ ในระหว่างอยู่ที่วัดนี้ เช่น บางครั้งคนที่ยังไม่ชินในการ กำหนดสติให้อยู่กับปัจจุบันขณะ หรือลมหายใจเข้าออก อาจมี ความคิดฟุ้งซ่านไปบ้าง ที่วัดก็ให้ใช้เสียงระฆัง เสียงนาฬิกาที่ตี ทุกสิบห้านาที และเสียงโทรศัพท์ ๓ ครั้งแรกเป็นตัวกำหนด เรียก สติกลับมายังปัจจุบันขณะ ซึ่งนี่ก็นับเป็นอุบายอย่างหนึ่งที่ทำให้เรา ไม่หลงไปกับความคิดฟุ้งซ่านต่าง ๆ เมื่อฉันกลับมาแล้ว ก็นำเอา เสียงเหล่านี้มาเป็นข้อเตือนสติ ถึงแม้จะทำไม่ได้ดีนัก เหมือนอยู่ ที่วัด แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย เพื่อน ๆ อาจจะนำไปใช้บ้าง   ก็ได้ค่ะ เมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว ไม่ว่าจะเป็นเสียงระฆัง เสียงนาฬิกา หรือเสียงโทรศัทพ์ก็ตาม ให้หยุดทำภารกิจต่าง ๆ ที่ทำอยู่ และ ทำใจให้สงบเมื่อได้ยินเสียงเหล่านี้ โดยการรับรู้ถึงเสียงที่ได้ยิน และในขณะเดียวกันก็รู้ตัวด้วยว่า หายใจเข้า รู้ตัวว่าเราหายใจเข้า   หายใจออก รู้ตัวว่าเราหายใจออก หายใจเข้ายาว รู้ตัวว่าเรา ได้ยินเสียง และตระหนักถึงเสียงที่ได้ยินนั้น หายใจออกยาว รู้ตัว ว่าเราสงบในการฟังเสียงนั้น หลวงพี่นิรามิสา เห็นฉันไม่มีชื่อในกลุ่มทำงาน และว่างงาน ไม่รู้ จะไปช่วยกลุ่มไหนทำงานดี จึงวานให้ฉันช่วยงานของหลวงพี่ ดังนั้น งานแรกที่ฉันได้รับมอบหมายคือ ไปช่วยห่อของขวัญสำหรับแจกในงาน   ฉลองคริสต์มาส นั่นคือฉันต้องไปหากระดาษห่อของขวัญในกล่อง กระดาษเอง แต่หลวงพี่ใจดีมาก ท่านก็เตรียมกระดาษกับเทปใส   ไว้ให้ฉัน ฉันก็นั่งห่อของขวัญไปคนเดียวเงียบ ๆ อย่างมีสติ หายใจเข้า รู้ตัวว่าฉันหายใจเข้า หายใจออก รู้ตัวว่าฉันหายใจออก     หายใจเข้ายาว รู้ตัวว่าฉันกำลังห่อของขวัญ หายใจออกยาว รู้ตัว ว่าฉันสงบจากงานที่ทำอยู่ ฉันไม่เคยทำงานอย่างมีความสุขเช่นนี้มาก่อนเลย ส่วนหนึ่งอาจ จะเป็นเพราะฉันทำงานอย่างสงบ มีสติอยู่ตลอดเวลา ไม่มีเรื่อง อื่นใดรกสมองมากวนใจ และรู้สึกชอบกับงานที่ทำเพราะถือว่า ได้ช่วยผ่อนเบาภาระบางส่วนจากหลวงพี่ การทำงานอย่างมีความสุขและสงบนี้ ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันได้จากที่นี่ ทำให้ฉันรู้ตัวว่าการทำงานทุกอย่างย่อมเป็นไปตามหลักอิทธิบาทสี่ ในศาสนาพุทธเรา คือเริ่มจากฉันทะ มีความชอบ ความพอใจใน งานที่ทำ เสร็จแล้วก็มีวิริยะหรือความเพียรในการทำงานนั้น นอกจากนี้แล้วยังมีจิตตะ หรือความตั้งใจมั่นในงานที่ทำอยู่ และ วิมังสาหรือการพิจารณาใคร่ครวญหาเหตุผลในงานที่ทำอยู่ เรียกว่า มีปัญญาในการทำงาน ว่างานไหนควรทำ หรือไม่ควรทำ ทำแล้ว ได้กุศล (กรรมดี) ก็ควรทำ ทำแล้วเกิดอกุศล (กรรมไม่ดี) ก็ ไม่ควรทำ ฉันคิดว่าการทำงานอย่างมีสตินี้ คงไม่มีสำนักปฏิบัติธรรมที่ไหน เน้นมากนัก ซึ่งฉันคิดว่าสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่า การนั่ง ยืน เดิน     หรือนอน เพราะพวกเราใช้เวลาส่วนมากหมดไปกับการทำงาน มากกว่าอย่างอื่น ฉันตั้งใจว่าจะนำข้อคิดอันนี้กลับไปปฏิบัติ และ เผยแพร่ต่อไป อย่างน้อยตอนนี้เราก็เริ่มพูดคุยชักชวนกลุ่มนักเรียนไทยที่นี่และ เมืองใกล้เคียงได้ ๔-๕ คนแล้ว ถึงแม้ว่าจำนวนคนจะไม่มาก แต่ฉันก็พอใจและถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ไม่เลว ถึงแม้่ครั้งแรก ๆ พวกเราจะสติแตก เพราะแต่ละคนก็พูดกันเก่ง ๆ ทั้งนั้น อดจะ ไม่เม้าท์แตกกันไม่ได้ ฉันหวังว่าคงดีขึ้นในครั้งต่อ ๆ ไป จากคุณ : รสา รสา - [ 26 ม.ค. 46 23:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พอวันที่สองและสาม งานของฉันคือไปช่วยเพื่อน ๆ ในกลุ่มเตรียม อาหารกลางวัน และล้างหม้อล้างกระทะ ตามลำดับ งานทำกับข้าว เป็นงานที่ฉันถนัดอยู่แล้ว ถึงแม้จะทำได้ไม่ดีนัก เพราะคนที่อยู่ต่าง บ้านต่างเมือง คนจะออกไปทานข้าวนอกบ้านทุกวันเหมือนอยู่เมืองไทย คงไม่ได้ เนื่องจากงบประมาณในกระเป๋าไม่พอนั่นเอง การทำอาหาร ทานเองจึงเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ที่คนทำไม่เป็นมาก่อนก็ต้อง พยายามปรับตัวทำให้เป็นให้ได้ และการทำอาหารฉันมักจะเปรียบ เหมือนการทำการทดลองกับสสารต่าง ๆ ผลที่ได้ก็คืออร่อย หรือพอทานได้ ไปจนกระทั่งต้องเททิ้งทำใหม่ นอกจากนี้แล้ว การทำอาหารยังช่วยผ่อนคลายความเครียดที่มาจากความเหงา การงาน การเรียน ที่ต้องช่วยตัวเองอยู่คนเดียวอีกด้วย หน้าที่ของฉันคือไปช่วยหั่นแอบเปิ้ล เพื่อที่จะทำเป็นสลัดผลไม้ส่วนหนึ่ง   อีกส่วนหนึ่งก็เอาไว้กวนทำแยม นอกจากแอบเปิ้ล แล้วก็มีสับปะรด หลวงพี่พระชาวเวียดนามที่เป็นเจ้าอาวาสวัดใหม่บอกว่า ฉันมาจาก เมืองไทยคงรู้จักสับปะรดและปอกเป็น เพราะเพื่อน ๆ ในกลุ่ม คนอื่น ๆ เป็นชาวยุโรป ฝรั่งเศสบ้าง อเมริกาบ้าง เยอรมันบ้าง ก็คงไม่รู้ว่าจะจัดการกับสับปะรดอย่างไร ฉันก็เลยไม่กล้าปฏิเสธ หลวงพี่ แต่นึกในใจว่า เกิดมาฉันก็ไม่เคยปอกเองมาก่อนเหมือน คนอื่น ๆ แหละ เคยเห็นแต่ให้พ่อค้าผลไม้ที่ตลาดเขาปอกใส่ถุงให้ เอ้า ลองดูหน่อยก็ได้ ใครมันจะไปเป็นอะไรทุกอย่างมาตั้งแต่เกิด ก็เริ่มจากตัดหัวตัดท้าย ปอกเปลือกนอก ที่นี้ตอนที่ต้องเอาตา สับปะรดออก จำได้ว่าพ่อค้าเขาจะปอกเป็นริ้ว ๆ เรียงกันอย่าง สวยงาม ฉันก็เลยลองทำเป็นริ้ว ๆ ดู เออ มันก็พอไปวัดไปวา ได้เหมือนกัน ถึงแม้ว่ามันจะริ้วเบี้ยว ๆ ไปบ้าง แต่ฉันก็มักจะ โชคดีเสมอ หลวงพี่พระเวียดนามอีกรูปหนึ่ง ก็เลยมาช่วงฉันปอก อีก ๒ ลูกที่เหลือ เฮ้อ รอดตัวไป ส่วนงานล้างหม้อ ล้างกระทะ ก็ต้องมาช่วยกันทำหลังจากรับประทาน   อาหารกลางวันเสร็จ เพื่อน ๆ ชาวฝรั่งเศสในกลุ่มฉันน่ารักกันมาก เขารับอาสาขัดภาชนะต่าง ๆ ฉันก็เลยเพียงแต่ล้างด้วยน้ำเปล่า กับเช็ดเก็บเข้าตู้เท่านั้น ลืมเล่าไปว่า ตอนที่พวกเราหั่นผลไม้กันอยู่ จริง ๆ แล้วต้องทำงาน อย่างมีสติเงียบ ๆ หรือจะพูดคุยกันก็ให้สำรวม และไม่พูดเพ้อเจ้อ คุยเรื่องธรรมะกันได้ ทีนี้ฉันไปนั่งติดกับเพื่อนที่มาจากอเมริกา เราก็เลยคุยกันถูกคอไปหน่อย เธอชื่อเค็ท จบปริญญาเอกทาง เศรษฐศาสตร์จากวิสคอนซิล เธอเล่าว่าเธอจบแล้วก็ทำงานกับ บริษัทเอกชนที่หนึ่ง ระหว่างทำงานเธอก็คิดเสมอว่าถึงแม้เธอได้ ทำงานตรงตามสาขาที่เธอเรียนมา แต่ที่จริงแล้ว งานที่เธอทำ ก็ไม่ได้ทำให้สังคมสงบสุขเท่าไหร่ กลับจะต้องคอยคิดแต่ให้ได้กำไร ผลประโยชน์กับบริษัทให้มากที่สุด บางครั้งก็อาจบิดเบือนความจริง ต่อผู้บริโภคบ้าง เธอก็เลยลาออก และทำงานอิสระ รับเป็นงาน ๆ ไป     เธอจึงว่างพอที่จะมาอยู่ที่วัดพลัมเดือน ๒ เดือน และเธอก็ตั้งใจจะ ไปเมืองไทยตอนเดือนกุมภาพันธ์ เพื่อไปหาที่สัปปายะ ที่สงบในการ ปฏิบัติธรรมที่เมืองไทย เราแลกเบอร์อีเมล์กัน และคงไม่ใช่เรา เท่านั้นที่คุยกันมันส์ ก็มีคนอื่น ๆ ด้วยแหล่ะ หลวงพี่จึงไปเคาะระฆัง เรียกสติพวกเรากลับมาจากนกกระจอกแตกรัง ได้ผลพอได้เสียงระฆัง   ทุกคนเงียบ กลับมาหั่นผลไม้อย่างสำรวมต่อไป พอตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ช่วงบอกข่าวและประชาสัมพันธ์ หลวงพี่ก็มาออก   ตัวขอโทษที่ต้องเตือน หรือเบรกพวกเราบ้าง ขอให้พวกเราเข้าใจ ตรงกันด้วย แต่หลวงพี่จะมีคำพูดที่ฟังดูน่ารัก อ่อนน้อม และพวกเรา ก็ให้นึกละอายที่พวกเราเผลอสติแตกบ่อย ๆ ช่วงบอกกล่าวกันนี้ หลวงพี่ชาวเวียดนามจะพูดเป็นภาษาอังกฤษ และมีหลวงพี่อีกรูปหนึ่ง แปลเป็นภาษาฝรั่งเศสและภาษาเวียดนาม ถ้าฉันฟังไม่ทันหรือไม่เข้าใจ   ตรงจุดไหน ก็มักแอบไปถามหลวงพี่นิรามิสาอยู่บ่อย ๆ จากคุณ : รสา รสา - [ 27 ม.ค. 46 00:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 บางครั้งก่อนนอนมานั่งนึก ๆ ดูแล้ว พวกเราก็ซุกซนเหลือเกินจริง ๆ โดยเฉพาะกลุ่มห้องฉัน ที่พักหรือห้องนอนของฉันเป็นแบบเตียงรวม ๗ คน ฉันเลือกที่พักแบบหอพัก คือนอนห้องรวมหลายคน ที่พักมีหลายแบบ ให้เลือก ห้องเดี่ยว ห้องคู่ ห้องสามคน ห้องสี่คน ไปจนห้องแบบที่ฉันเลือก     เพราะจะได้จ่ายค่าละทะเบียนได้ถูกหน่อย ทั้ง ๆ ที่หลวงพี่ก็ช่วยลด ราคาให้ฉันในฐานะนักเรียนแล้วด้วย แต่ก็ยังแพงอยู่ดี เมื่อเทียบกับ รายรับที่ฉันได้ และเปรียบเทียบกับราคาห้องพักฉันในปัจจุบัน แต่ถ้า คิดว่าราคานี้รวมอาหารด้วยอีก ๓ มื้อ ฉันก็ว่าก็สมราคาดี แต่ถ้าคูณ เป็นเงินไทยก็คงค่อนข้างแพง เพราะเทียบเท่ากับอัตราเงินเดือน ข้าราชการชั้นตรีดี ๆ นี่เอง ฉันพักรวมกับเด็ก ๆ ชาวเวียดนามอีก ๔ คนซึ่งไปเกิดและโต ที่ออสเตรเลีย มีเพื่อนอีกคนมาจากชิลี ส่วนอีกเตียงหนึ่งยังว่างอยู่ ยังไม่มีใครมานอน เพื่อนร่วมห้องฉันอายุตั้งแต่ ๑๖ ถึง ๒๓ ปี ฉันก็ไม่คิดว่าจะเข้ากับเด็ก ๆ ได้ แต่ความที่ฉันเป็นคนเข้ากับคนได้ง่าย จึงไม่มีปัญหา เด็ก ๆ มักจะเสียงดังเมื่ออยู่ในห้องพักตามประสาเด็ก และนอนดึก จึงปิดไฟดึกเลยห้าทุ่ม ทั้ง ๆ ที่ทางวัดกำหนดให้ปิดไฟ หลังห้าทุ่ม เพราะเป็นช่วงทำสติเงียบส่วนตัว และประหยัดไฟ แต่ห้องเรามักจะปิดไฟเที่ยงคืนเกือบทุกคืน ฉันจึงแทบไม่ได้ใช้ ไฟฉายที่เตรียมมาด้วยเลย ตามปกติฉันเป็นคนที่นอนยาก ต้องเงียบและต้องปิดไฟหมดถึงจะหลับได้   ถ้ามีเสียงอะไรกุกกัก ก็จะตื่นเสมอ แต่ก็แปลกฉันพยายามปรับตัว อยากเปิดไฟกัน ฉันก็หาผ้ามาปิดตา เสียงดังฉันก็เตรียมที่อุดหู กันเสียงมาด้วย สรุปว่าฉันหลับได้สนิทอย่างไม่มีปัญหา ฉันก็ยัง ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย นั่นคงเป็นเพราะสังฆะ หรือ สังคม ที่หลวงพ่อเน้นบ่อย ๆ ว่าเราควรช่วยกันสร้างสังฆะขึ้นมา หรือ อาจเป็นเพราะบรรยากาศในวัดเป็นใจนั่นเอง หากมีเวลาว่าง ๆ อีกก็จะมาเล่าวีรกรรมของพวกเรา และกิจกรรมในวัดตอนต่อ ๆ ไปค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 27 ม.ค. 46 00:37:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามน้องรสาไปเข้าค่ายด้วยคน อ่านแล้วรู้สึกสงบและสบายใจไปด้วยค่ะ และรู้เลยว่าตัวเองเป็นคนห่างศาสนาเอามาก ๆ (ละอายใจจัง แหะ แหะ) แถมไม่เคยได้ยินชื่อหลวงพ่อ ติช นัช ฮันห์ มาก่อนเลย ต้องขอบคุณน้องรสามากๆ ที่นำมาเล่าให้ฟังค่ะ จากคุณ : มะวัน - [ 27 ม.ค. 46 11:18:33 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แวะเข้ามา save ไปอ่านต่อ ขอชื่นชมว่าเล่าได้เห็น"ธรรม"ดีจริงนะกั๊บ คงต้องไปหยิบ "ปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอ" มาอ่านซ้ำอีกเป็นรอบที่หกแล้วล่ะ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 27 ม.ค. 46 14:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แวะมาลงชื่อไว้ก่อนเจ้าค่ะศิษย์พี่ ^_^ (Bookmark ไว้แล้วเดี๋ยวว่างๆ จะมาอ่านละเอียด) จากคุณ : ไร้นาม - [ 27 ม.ค. 46 15:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นหนังสือของท่านติช นัช ฮันห์ เข้าขั้นหนังสือขายดีเลย แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อสักเล่ม ว่าจะๆ อยู่นั่นแล้ว อนุโมทนาบุญกับรสาด้วยค่ะ ดีจัง เข้าเนตไม่ได้หลายวัน มาทีเดียวเลยได้อ่านจุใจ :) จากคุณ : scottie - [ 27 ม.ค. 46 17:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แหะ แหะ...ได้ความดีความชอบด้วยนิเรา ตามลิงก์เข้าไปดูแล้วครับ...รู้สึกว่าวัดหลวงพ่อฯ น่าอยู่จริงๆ รวมทั้งวัตรปฏิบัติที่ดูเหมือนจะอะลุ้มอล่วยให้ ฝรั่ง หรือ ผู้ที่ ยังไม่เคยได้ปรับตัวใหคุ้นชิน หากแต่ก็สามารถทำให้เรา กำหนดสติอยู่ได้... ส่งตั๋วเครื่องบินและจองห้องให้หน่อยสิครับพี่... อยากไปบ้างง่ะ... จากคุณ : Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) - [ 27 ม.ค. 46 18:57:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 พี่มะและเจ้าหนูในท้อง ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุข สงบค่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่สายที่จะเริ่มต้นมาทำความเข้าใจใหม่นะคะ บางครั้งการที่เราบอกว่านับถือศาสนาพุทธมาตั้งแต่เกิดนั้น ตัวเราเองยังไม่ทราบจริง ๆ หรอกค่ะว่าเรานับถือจากใจ เราจริง ๆ หรือเรานับถือเพราะตามบรรพบุรุษ เราจึงไปยึดติดในพิธีกรรมมากกว่าตัวคำสอนน่ะค่ะ ที่จริงพระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้คิดค้นอะไรใหม่ เพียงแต่ทรงค้นพบสิ่งที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ และเลือกที่จะนำบางส่วน   มาเผยแพร่ค่ะ เหมือนกับที่ท่านได้บอกไว้ว่า ใบไม้ในป่านั้นมากมาย แต่เราเพียงแค่หยิบมากำมือเดียวเท่านั้น อะไรทำนองนี้แหล่ะค่ะ ทีนี้วิธีที่ท่านสอนก็มากมาย ถึงแม้จะเพียงแค่ใบไม้เพียงกำมือเดียวเท่านั้น   ก็ขึ้นอยู่กับเราแล้วค่ะว่า เราจะเลือกวิธีแบบไหนที่เหมาะกับตัวเรา มากที่สุดน่ะค่ะ ตอนต่อไปว่าจะไปขึ้นกระทู้ใหม่ เพราะกระทู้่นี้ชักจะโหลดช้าแล้ว ติดตามเรื่องศีลต่อไปนะคะ พี่ออฯ อ่านหนังสือแล้ว มีตอนไหนที่รสายังเข้าใจผิดอยู่ ก็ท้วงติงมาได้นะคะ ศิษย์น้องไร้นาม อ่านแล้วอยากเสริมตรงไหน ก็เชิญตามสบายนะคะ จะได้ช่วย ๆ กันค่ะ ตามไปกระทู้ใหม่ได้เลยค่ะ scottie ตอนนี้เน็ตดีแล้วหรือ เห็นหายเงียบไปวันหยุดน่ะ สงสัยเล่มที่พี่ออฯ กล่าวถึงคงต้องฝากท่านเลขาฯ ซื้อไว้ให้ซะแล้ว อนุญาตให้อ่านได้ก่อนจ้า นาย Noppy B. Good (สายลมคิมหันต์) ตอนที่ไปบวชมาได้อะไรมาบ้าง มาช่วยเสริมบ้างก็ได้นะ ที่วัดพลัมนี้ถ้าใครตัดสินใจจะบวชแล้ว ก็ไม่มีการสึกนะ คือถือว่าการบวชเป็นพระ เป็นอาชีพหนึ่งค่ะ บวชแล้วก็บวชเลย เพราะฉะนั้นก่อนบวชก็ต้องตัดสินใจให้ดี และมีการมาฝึกปฏิบัติก่อน ๓ เดือนก่อนบวชด้วยค่ะ ใช่แล้ว เพราะคนยุโรปที่มาส่วนมากก็ยังนับถือศาสนาคริสต์ค่ะ แต่ว่าก็รู้สึกเลื่อมใสในปรัชญาคำสอนของศาสนาพุทธเรา จึงมาที่วัดและเรียนรู้คำสอนของพระพุทธเจ้า เพื่อที่จะนำไปใช้ ในชีวิตประจำวันค่ะ น่าเสียดายที่ชาวพุทธเรา มีของดีอยู่ใกล้ตัว เสียเปล่า หากแต่ไม่ค้นคว้าขวนขวายศึกษาไว้ นี่พูดถึงตัวเองนะ สมัยอยู่เมืองไทยอยู่ใกล้ครูบาอาจารย์ ก็เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ พอมาอยู่ต่างประเทศแล้วจึงเริ่มเห็นคุณค่าตรงนี้น่ะค่ะ ลิงก์กระทู้ตอนต่อไปค่ะ ค่ายฤดูหนาว ณ หมู่บ้านพลัม (ตอนที่ ๒) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2025532/W2025532.html   จากคุณ : รสา รสา - [ 27 ม.ค. 46 21:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นาย Noppy B. Good อีกทีหนึ่ง จะให้ส่งตั๋วไปให้หรือ แล้วโอนเงินค่าตั๋วกับค่าลงทะเบียนมาหรือยัง   ถ้าได้รับเมื่อไหร่ จะรีบจัดการให้โดยไม่คิดมูลค่าเลยจ้า ว่าแต่อย่าลืมเรื่องที่รับปากว่าจะเลิกนะ สงสัยว่าชื่อของหลวงพ่อ เจ้าอาวาสวัดพลัม ท่าน ติช นัช ฮันห์     ต้องสะกดผิดแน่เลย น่าจะเขียนแบบนี้มากกว่า ติช นัท ฮันห์ เพราะถ้าเทียบดูกับภาษาอังกฤษสะกดแบบนี้ Thich Nhat Hanh   แต่ที่วัดพลัม พวกเราเรียกท่านว่า ไถ่ (Thโy) แปลจาก ภาษาเวียดนามว่า อาจารย์ รูปข้างล่างเป็นรูปของหลวงพ่อค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ม.ค. 46 01:37:35 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สาธุๆๆ จากคุณ : กระเฉดน้อย - [ 28 ม.ค. 46 08:49:18 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อตอนปีใหม่เพิ่งได้หนังสือจากเพื่อน  เป็นงานเขียนของ "ท่าน ติช นัท ฮันห์" (สะกดตาม) อ่านแล้วประทับใจมาก  ต้องขอเล่มอื่นมาอ่านอีก เลยพลอยชอบกระทู้นี้ของพี่รสาไปด้วย ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 28 ม.ค. 46 12:34:47 ]

ความคิดเห็นที่ 35 น้องมิน - กระเฉดน้อย และ ยัยหนู - ศาลาไทย ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ ถ้าสนใจไปฝึกปฏิบัตินะคะ อย่างที่บอกไปช่วงเดือนพฤษภาคม หลวงพี่นิรามิสาจะไปเมืองไทย ยังไงไว้พี่ส่งข่าวไปบอกอีกทีนะคะ เผื่อจะมีโอกาสได้ไปสัมผัสพูดคุยกับหลวงพี่น่ะค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 ม.ค. 46 18:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ตามมาจากกระทู้ของ ริเศรษฐ์ แม้มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มาใช่ไหมค่ะ อ่านแล้วชื่นใจไปด้วยค่ะ เคยอ่าน หนังสือ ของท่าน ติช นัท ฮันห์ เรื่องสันติภาพทุกย่างก้าว เมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้ชักลืมๆ เนื้อหาไปแล้ว เดี๋ยวจะลองไปเปิดดูอีกรอบ อนุโมทนากับ บุญกิริยา ที่ คุณ รสา รสาได้ทำ จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 4 ก.พ. 47 09:16:29 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เดี๋ยวน้าอ่านนะจ๊ะ ช่วงนี้น้าชุลมุนในชีวิตเหลือเกิน จากคุณ : น้าสือสาว - [ 4 ก.พ. 47 09:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ป้าเคยอ่านหนังสือของท่าน ติช นัช ฮันห์ ด้วยค่ะ จำชื่อหนังสือไม่ได้ ขอไปค้นหาก่อน แต่เป็นหนังสือที่ได้คัดเลือกเก็บไว้อ่าน ในวัยชราของตัวเองอีกเล่มหนึ่ง หนังสือที่ท่านเขียน ทำให้มองเห็นความจริงของโลกอีกเยอะเลย จากคุณ : ป้าเอม - [ 4 ก.พ. 47 14:44:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณค่ะคุณกระบี่อิงฟ้า ตามให้ถึงกระทู้ ๓ ด้วยนะคะ ค่ายฤดูหนาว ณ หมู่บ้านพลัม (ตอนที่ ๓) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2053584/W2053584.html ถ้ามีโอกาสน่าไปที่อยู่สักอาทิตย์ที่วัดพลัมค่ะ หลวงพี่นิรามิสาเคยไปจัดปฏิบัติธรรมที่เมืองไทยเมื่อปีที่แล้วด้วยค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าปีนี้จะจัดหรือเปล่า ช่วงนี้เป็นช่วงเข้าพรรษาของที่วัดพลัมค่ะ ไว้รอออกพรรษาช่วงเดือนเมษา จะถามหลวงพี่ให้นะคะ น้าสือ ช่วงนี้มรสุมคงพัดผ่านเลยไปแล้วนะคะ ว่างแล้วอย่าลืมมาอ่านต่อนะคะ ชื่อปาฏิหาริย์แห่งการตื่นอยู่เสมอหรือเปล่าคะ ป้าเอม เล่มอื่น ๆ ก็ดีนะคะ ลองตามไปกระทู้ ๒ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2025532/W2025532.html มีพูดเรื่องหนังสือด้วยค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 14 ก.พ. 47 09:52:30 ]