ในวิถีของคนอันล้นค่า
ต่างมีความปรารถนาที่บ่าไหล
บ้างอุทกตกถั่งประดังไป
บ้างลาไลเอื่อยรินกระสินธุ์มา
มุ่งมาดวาดที่ชีวีสุข
เกลียดทุกข์รุกถมระดมหา
เติบใหญ่ในกร้านกาลเวลา
เล็กลงอ่อนล้าในอารมณ์
ค้นหาความหมายในสายหมอก
คืนค่ำจ้ำออกเก็บดอกฉม
กุหลาบอาจหายพระพายพรม
คว้าได้ลั่นทมมาล้มใจ
ปากท้องเขาหาโหยอาหาร
เห็นจานว่างเปล่าข้าวอยู่ไหน
ตีนถีบปากกัดเหมือนหมัดไร
เล็กแท้แค่ไพร่ในนคร
บ้านเขาเรือนชานกระดานเก่า
หลังคาฝาเสาดุจเงาหลอน
ผ้าผวยเสื่อขาดที่ผาดนอน
มุ้งหมอนที่มีคือที่มาร
เรือนกายเขาผอมถนอมสอด
เสื้อผ้าผุตอดตลอดฐาน
ปกจุดอุดกะกันประจาน
อุจาดชัดจ้านเป็นประจำ
เจ็บไข้ได้ป่วยคือห้วยปลัก
เงินทองกองตักหนักถนำ
หยูกยากะเกณฑ์แต่เวรกรรม
คะมำเมื่อใดให้มันมา
คือคนคนหนึ่งซึ่งเป็นอยู่
อย่าดูชี้ตายคนกลายหมา
ไม่ต้องสมเพชเวทนา
แค่ไม่หมิ่นค่าประชาจน
ไม่เหยียดเดียดหยามก็งามยิ่ง
ใจจริงแผ่บ้างสล้างผล
ไม่กอดยากลุปุถุชน
กอดคนรู้คนว่าคือใคร/.
จากคุณ :
ราม ลิขิต
- [
17 มี.ค. 46 23:12:10
A:203.113.80.11 X:
]