เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอก*-*-*-*-*-*-*-*ตอนที่..1..จุดเริ่มต้นของความฝัน*-*-*-*-*-*-*-*

    เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอก*-*-*-*-*-*-*-*ตอนจุดเริ่มต้นความฝัน*-*-*-*-*-*-*-*

    อารัมบท



    จุดมุ่งหมายของการเขียนไดอะรี่นี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก   ความฝัน ความหลัง ความรัก
    และอีกหลายๆความ รู้สึก  ฉัน ,, ผู้หญิงไทยใจหาญกล้า,,  ที่รักตัวเอง เเและเมื่อฉันรักตัวเองแล้ว
      ฉันก็จะสามารถแบ่งปันความรักนั้นไปให้คนอื่นได้        ดังนั้นไดอะนี่เล่มนี้จะเป็น เพื่อนฉันทั้งยามสุข  ยามทุกข์ เหงา เศร้า หรือเดียวดายในโลกนี้ ยามหิว และยามอิ่ม และเป็นเพื่อนให้กับคนอื่นได้ด้วย  (ซึ่งฉันยังไม่แน่ใจว่าจะตั้งชื่อไดอะรี่นี้ว่าอะไรดี  ตอนจบฉันคงได้บทสรุปนะเนี่ย)



                       ขอเล่าประวัติส่วนตัวสักเล็กน้อยก่อนนะจ๊ะ   ฉัน เป็นเด็กบ้านนอก ที่บ้านมีอาชีพทำสวน ทำไร่ ทำนา ทำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเกษตรกรรม   ตอนแรกฉันก็อยากเรียนเกษตรกรรมเหมือนกันจะได้กลับไปรับมรดกทำเกษตรต่อ  แต่คุณมารดาที่รักได้บอกว่า ถ้าอยากเรียนเกษตรกรรมเรียนกับแกก็ได้ ไม่ต้องไปเรียนในมหาวิทยาลัยให้เสียตังค์  เพราะแกจบป.4 มาก็ทำสวนทำไร่นา จนติด  Top Ten Chart  ของหมู่บ้านหนองงูหางกระดิ่งแล้ว  แต่ใจอีกดวงหนึ่งฉันอยากจะโบยบินไปดูโลกภายนอกมากกกกกกก...ก็เลยต้องแหกคอกออกมาเรียนวิศวกรรมแทน  



    ประวัติย่อพอสังเกตได้

    บัตรประชาชน                   นางสาวดาวเรือง  ประดิษฐ์พฤกษา

    แม่เรียก                              เรียมเอ้ย (ตอนนี้กำลังตามหาไอ้ขวัญอยู่)

    ชาวบ้านเรียก                  เรียมแม่เอ้ย (แม่ชื่อเอ้ย  ชาวบ้านก็เลยเรียกอย่างนี้จะได้ไม่ซ้ำกับคนอื่น)

    เพื่อนเรียก                      ไอ้เรือง,ดาวกระจาย

    วันลืมตามาฝัน              30 เมษายน 2520

    งานอดิเรก                     ฝันค่ะ ชอบฝันทั้งฝันกลางคืนและฝันกลางวัน



    ความฝัน (ที่มีแนวโน้มว่าเป็นไปได้ในความเป็นจริง)

               1. เรียนจบปริญญาโท              แนวโน้ม 99.99  %

               2. ว่ายน้ำให้เป็น                       แนวโน้ม 1 %

               3. มีธุรกิจส่วนตัว                      แนวโน้ม 40 % (อีก 60 % กำลังรอหุ้นส่วนใจ)

               4. น้ำหนัก   55 กก.                   แนวโน้ม 50/50

               5. เป็นนักเขียนนิยายน้ำคลำร่วมสมัย   แนวโน้ม  40 %  เย้ๆๆๆๆๆๆ

               6. แบกเป้  สะพายกล้อง มือจดบันทึก  ท่องโลก แนวโน้ม           70 %

               7. มีเงินเก็บก่อนเกษียณสัก  800 ,000 บาท  ตอนนี้เก็บได้ 499 บาทแล้ว   *-*

               8. ดูแลพ่อแม่ญาติพี่น้องให้มีความสุขมากๆ  เป็นจริงเกิน 100 %



    ความฝัน (ที่มีแนวโน้มว่าเป็นไปได้ยากกกกส็.....มาก)

                1. มีลูกสัก  3  คน ชายหนึ่ง หญิงสอง ผู้ชายหน้าตาเหมือนฉัน  ผู้หญิงหน้าตาเหมือนพ่อ (เฮ้ย อันนี้แนวโน้มเป็นศูนย์  ก็ตอนนี้ยังไม่มีใครกล้ามาเหยียบหัวใจ มาฝากรอยจารึกบนเรือนใจฉันเลยนี่น้า)

               2. เกิดใหม่หน้าตาเหมือนเหมือนคัทลียา แมทอินไต....หุ่นเหมือนจูเลีย ระเบิด...รวยเหมือนบิลส์ ลูกเกตต์ ฉลาดเหมือนไอสตายน์.....และ ...ฯลฯ




    ประวัติการศึกษาพอสังเกตได้


    ประถมศึกษา  :         เรียนอยู่โรงเรียนวัด  ก็สอบได้ที่หนึ่ง มาโดยตลอด  

    มัธยมศึกษา  :            พอมาเรียนมัธยมก็เกือบได้ที่โหล่  (แปลว่ายังไม่ได้ที่โหล่) ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน....สงสัยโง่ลง

    มหาวิทยาลัย  :             เรียนมหาวิทยาลัยก็ดีขึ้นมาหน่อย เรียนได้เป็นอันดับห้าของผู้หญิงที่เรียนเอกเดียวกัน

                  (เอ่อ ที่เมเจอร์เดียวกันมีผู้หญิงห้าคน นอกนั้นเป็นผู้ชายหมดจ้ะ)  เวลาเรียนอิฉันเวลาเรียนจะเน้นกิจกรรม เป็นส่วนใหญ่   ที่สถาบันมีกิจกรรมอะไร สโมสรนักศึกษา , ค่ายอาสาพัฒนา , ชมรมพุทธศาสนา ,  ชมรมเหนือ,อีสาน,กลาง, ใต้  ชมรมอนุรักษ์   ฯ   จะต้องมีฉันเข้าไปแจมด้วยทุกกิจกรรม   แต่ไม่เคยได้เป็นใหญ่เป็นโตกับเขาสักที  T_T  ฉันนางสาวดาวเรือง  แต่เพื่อนชอบเรียกไอ้เรือง หรือบางทีก็นางสาวดาวกระจาย  แต่ไม่ใช่ดาวประดับฟ้า ไม่ใช่ดาวมหาวิทยาลัย    และยังไม่มีโอกาสได้เป็นดาวในใจใครสักคน   (ฮือๆ  เศร้า  เหงาเพราะรัก)



                         พอเรียนจบก็ตกงานอยู่ประมาณเดือนหนึ่ง   หลังจากนั้นก็มีบริษัทที่บังเอิญโชคร้าย...เอ้ย....โชคดี รับฉันเข้าไปทำงาน ทำได้สักประมาณ  6 เดือนก็ได้เปลี่ยนงานใหม่อีกครั้ง   ไปทำงานใกล้ๆบ้าน  พร้อมทั้งเงินเดือนและตำแหน่งที่ดีกว่าเดิม    และบริษัทนี้แหละ ทำให้ฉันได้รับประสบการณ์หลายๆ  อย่าง

    ......ได้มิตรภาพที่แสนงดงาม

    ......ได้ประสบการณ์ทำงานที่ต้องทรหด และอดทน

    ......ได้รับผิด(รับ)ชอบงาน  และหน้าที่  ที่ต้องใช้ความสามารถหลายๆด้านมาประมวลเพื่อให้ออกมาซึ่งผลลัพธ์คือ “ ความสำเร็จ”  ซึ่งหลายครั้งก็ออกมาเป็น “ ความล้มเหลว”  ให้ได้เรียนรู้และแก้ไข

    ......ได้ใช้สมองอันน้อยนิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ

    ......ได้ฝึกฝนการเป็นลูกน้อง และเป็นลูกพี่  และเพื่อนร่วมงาน

    ......ได้รู้ว่าต้องทำงานอย่างไรให้ได้ทั้งงานและได้ทั้งเพื่อน และใจคนอื่น  

    ......ได้รู้จักการประสานงา เฮ้ยประสานงาน การจัดการ และอะไรอีกหลายๆอย่าง  ที่เป็นพื้นฐาน

    ความเข้มแข็ง อดทน มีน้ำใจ  และความซื่อสัตย์ในกาลต่อมา    

    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

    *-*  บางทีเหมือนกันที่ทำให้ใจคนอื่นต้องเสียไป พร้อมๆกับใจของเอง ที่เว้าแหว่งไป  L

    *-*  บางทีที่ทดท้อเสียจนน้ำตาตกในแล้วกลั่นออกมาเป็นความท้อแท้ และทดถอย  T_T

               *-* บางเวลาใจของตัวเอง ก็พองโตเกินกำมือตัวเอง เวลาเจอหน้าใครบางคน  *-*

    *-* บางเวลาใจก็พองโตพร้อมกับหน้าที่บานเวลาทำงานแล้วประสบความสำเร็จ และได้ทั้งงานได้ทั้งคำชมและ อีกๆหลายๆอย่าง   :-D  



    และที่นี่เอง เป็นจุดเริ่มต้นความฝันของฉัน     และต่อไปนี้คือประสบการณ์ที่ฉัน

    นางสาวดาวเรือง  ประดิษฐฺ์พฤกษา  อยากจะเล่า และแบ่งปัน และสานความฝันของตัวเองให้คนอื่นได้รับรู้บ้าง

    จากคุณ : เรียมแม่เอ้ย - [ 26 ส.ค. 46 13:22:32 A:217.85.224.50 X: ]