................................ เ ห ล้ า ลื ม โ ล ก ................................



    น้ำตาผมเอ่อนล้นขอบ..



    ขอบตาร้อนผะผ่าวด้วยน้ำบ่อตื้นปื้นชื้นทั่วดวงตา...


    ...


    .....



    เจ็บบ .... เจ็บปวดเหลือสุดแสน..



    ผมยกขวดเหล้าข้างกายซดเพื่อให้ลืมความปวดร้าวที่เกาะกุมหัวใจผมในยามนี้..




    รสชาติ... รสชาติผมแทบไม่รับรู้...



    รู้แต่ว่า... ผมต้องดื่ม...



    ......


    ดื่ม...



    ดื่มเพื่อเมา..... เหล้าลืมโลก....



    ลืมทุกข์โศก..... ที่ร้าวฉาน..




    ....




    ขวดแล้ว.... ขวดเล่า....


    จำนวนขวดเปล่ากองระเนระนาดตรงหน้า..



    แต่ยังไร้ซึ่งท่าทีที่ผมจะอยุดดื่ม.





    น้ำตา... ผมไหล....



    อาบแก้ม.. เลื่อนต่ำ....




    ..


    เหล้าผสมน้ำบ่อตาไหลเลื่อนอาบคอหอยเข้าสู่ร่าง..




    แอลกอฮลล์ชักซึมทั่วกระแสเลือด..



    แต่เหมือนยิ่้งดื่ม ผมยิ่งรับรู้...



    ....


    รับรู้ถึง.......ความเจ็บปวด...





    และรับรู้...




    ถึงความเค็ม...









    เ พิ่ ง ม า รู้ ตั ว ว่ า เ ห ล้ า ห ม ด ก็ ต อ น ซ ด น้ ำ ป ล า ต่ า ง เ ห ล้ า นี่ แ ห ล ะ








    จากคุณ : เหว่ย - [ 29 ส.ค. 46 13:17:56 A:203.107.207.234 X: ]