เคยไหมที่เคยได้พบใครแค่สักคนหนึ่งเพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิต แต่นับจากนั้นคุณก็ไม่เคยลืมเขาเลย จนคุณคิดไปว่าถ้าคุณย้อนเวลากลับไปได้ คุณจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดมือไปเป็นอันขาด
เคยไหมที่เคยพบใครคนนั้น คนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่พบกันนั้นดูราวกับคุณรู้จักเขาดีมาเมื่อนานแสนนานมาแล้ว ไม่ว่าจะคุยเรื่องอะไรกันก็สนุกไปทุกเรื่อง เหมือนกับคำพูดออกมาเองโดยที่คุณไม่ต้องใช้สมองขบคิดให้ออกมาฟังดูสวยหรู คุณคุยอย่างเป็นธรรมชาติที่สุดราวกับคุยอยู่กับเพื่อนสนิทที่รู้จักกันเป็นปี ๆ เลยด้วยซ้ำ
ฉันเคยเจอใครคนนั้น
แต่ตอนนั้นเป็นเพราะตัวฉันเองที่ขี้ขลาด ฉันไม่กล้าทำตามสิ่งที่ร่ำร้องออกมาจากหัวใจ เพียงเพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวฉันมาก่อน ฉันจึงทำตัวไม่ถูก และปล่อยให้สมองทำงานมากเกินไป
แล้วฉันก็ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านเลยไป
ฉันคิดอยู่เสมอว่ามันเป็นเพียงความประทับใจชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ที่ฉันยังคงจดจำมันอยู่ก็เป็นเพียงเพราะฉันเสียใจในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำลงไป มันก็เท่านั้น
แต่อีกใจหนึ่งฉันก็คิดว่า . . .
ฉันปล่อยให้สิ่งดี ๆ หลุดลอยไปเพียงเพราะความกลัวหรือเปล่า
และฉันจะต้องเสียใจอย่างนี้ไปตลอดชีวิตไหม
ครั้งนี้ฉันได้แต่หวังว่า . . .
ถ้าฉันพบใครที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้อีก
ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาหลุดมือไปอย่างที่ผ่านมา
และหวังว่าจะไม่มีใครทำผิดเช่นฉันอีก
------------------------
ขอความเห็น หรือ จะเป็นคำชี้แนะใด ๆ ก็ได้ เพื่อนำไปปรับปรุงในงานเขียนครั้งต่อ ๆ ไปด้วยค่า
จากคุณ :
Motif 
- [
6 ก.ย. 46 20:32:09
]
คุณเชื่อในคำว่าพรหมลิขิตไหม
