ความคิดเห็นที่ 1 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๗ เมษายน  ๒๕๔๖  ๐๓:๐๓ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - ประกายตาเธอนั้น ฉันจำแนกด้วยหัวใจ ถึงเธอผู้มีประกายตาวิบไหว ฉันพึ่งอ่านหนังสือ ที่มีปกเป็นดอกสวีตพีสีชมพู จบลง เขียนโดยนางแบบชื่อก้อง หลานสาวของนักเขียนวรรณกรรม เยาวชน โรอัล ดาห์ล  - - แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่าตอนเริ่มเรื่องหรอก เทพนิยายประกายตา * ประกายตาเธอนั้น ฉันจำแนกด้วยหัวใจ ... จากบางถ้อยคำบนปกหนังสือ เล่มสีชมพู เคียงคู่กับดอกสวีตพี ทำให้ฉันตัดสินใจได้ไม่ยากเย็นนักที่จะอยากอ่านเรื่องราวภายใน ว่าจะละม้าย หรือคลับคล้ายเธอ หรือฉันมากแค่ไหน - - หญิงสาวที่แสนธรรมดา พบรักกับชายหนุ่มหน้าตาธรรมดา แต่มีแววตาวิบไหว  ดูคุ้นๆไหมเธอ เหมือนเธอยังไงยังงั้น ปิแอร์ เองก็เป็นหญิงสาวที่ผู้คนอาจจะพบเห็นได้โดยทั่วไป อาจจะเหมือนหญิงสาว หลายร้อย หลายพัน บนโลกนี้ ปิแอร์ ชอบจ่อมจมอยู่กับกองหนังสือ เธอทำงานอยู่ในร้านหนังสือ มีความสุขกับการอ่านหนังสือ ชอบเพลงบ้อบ ดีแลน มีความฝันว่าบั้นปลาย อยากมีบ้านที่อิตาลี พร้อมเตาอบ มีลูก ๔ คน กับแพะหนึ่งตัว ความฝันที่เรียบง่ายของหญิงสาวคนหนึ่ง ที่ไม่ได้อยากมี อะไรมากไปกว่าการได้มีครอบครัวที่อบอุ่น การมีลูก มีสัตว์เลี้ยง หมายถึงภาวะการอยากมีครัวได้เป็นอย่างดี ส่วนชายหนุ่มของปิแอร์ที่มีแววตาวิบไหว เป็นหนุ่มที่แสนอ่อนหวาน โรแมนติก เขาชอบวาดรูป มีรอยสักนางเงือก บนต้นแขน และอยากวาดรูปเธอ ชอบร้องเพลงบ้อบ ดีแลน กล่อมเธอก่อนนอนทุกคืน ส่งดอกสวีตพี ให้เธอทุกวัน และทุกบ่อย  จนกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเธอ เขาอ่านบทกวีของที.เอส เอลเลียต ให้เธอฟังในอ่างอาบน้ำ เขาบอกว่าเธอคือเทพธิดา แต่ปิแอร์ รู้สึกว่า การเป็นเทพธิดาของใครสักคน ไม่ง่าย และไม่สนุกเอาซะเลย ... และเมื่อถึงวันหนึ่ง ที่ต้องจากไกล และเมื่อถึงวันที่ต้องพยายามข่มใจลืม และหลีกหนีจากพื้นที่คุ้นเคย การเปลี่ยนถิ่นที่อยู่ใหม่ การเปลี่ยนแปลงหลายสิ่งสำคัญในชีวิต เพื่อที่จะพยายามลืม - - แต่การยิ่งพยายามลืม เท่าไหร่ เธอกลับยิ่งจำได้มากขึ้นเท่านั้น การพยายามลืม แต่หัวใจกลับเฝ้ามองหาสิ่งที่พยายามลืมตลอดมา สิ่งที่ทำร้ายหัวใจ ไม่ใช่สิ่งที่จากไป กลับเป็นสิ่งที่เหลืออยู่ในใจเราเอง การได้ฝันถึงชายหนุ่มที่มีแววตาวิบไหว ก็กลับกลายเป็นความโหดร้าย ความฝัน กับการคิดถึงใครสักคน เป็นสิ่งที่เราไม่เคยควบคุมได้ เหมือนเป็นการตอกย้ำ ให้จดจำและระลึกถึงได้ เหมือนที่ใครเคยว่าไว้ ใครหลายคนอาจจะเดินผ่านเข้ามาในชีวิตเรา คนแล้ว ...คนเล่า คนแล้ว...คนเล่า แต่คงมีใครไม่กี่คนที่ทิ้งแววตาระยิบ วิบไหว ไว้ในหัวใจเราตลอดมา และไม่เคยลืมเลือนอีกเลยชั่วชีวิต แม้ว่าเราจะเคยเห็นแววตานั้นแค่ช่วงเวลาเดียวของชีวิตนั้น เหมือนแววตาเธอ เมื่อแรกเห็น ฉันไม่เคยลืมเลือน แม้จะผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหน แม้ว่าความรักของฉัน จะไม่เคยมีดอกสวีตพี อยู่จริง แม้จะไม่เคยมีบทกวีของ กวีเอกชื่อก้อง ไม่เคยมีบทเพลงของ บ้อบ ดีแลน แต่รักของฉัน  ที่ต่างดำเนินไป ถ้าฉันจะเขียนถึงเรื่องของเราเข้าสักวัน พระเอกของฉัน คงมีแววตาวิบไหว ไม่ต้องวาดรูปได้  ไม่ต้องถึงกับอ่านบทกวี  (แค่อ่านโกวเล้งก็พอ) แค่ฉันรู้ว่า แววตาแบบไหน ที่มีอยู่จริง - - ก็พอ ฉันเอง *The man with the dancing eyes :เทพนิยายประกายตา /โซฟี ดาห์ล เขียน / 'ปราย  พันแสง แปล จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 00:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมคิดถึงคุณ... จนเมื่อรู้สึกว่าขาดหายอะไรไป บ้างแล้ว เคยไหม ? ที่เมื่อถึงจุดที่เราเรียกว่าความเคยชิน จนเราคิดว่า มีอยู่ ของสิ่งนั้น ..เสมอ จนคิดว่าสิ่งนั้น มีอยู่ ตลอดไป โดยที่เราไม่ทันได้สังเกตมอง และเรายังคิดว่ายังคง มีสิ่งนั้นอยู่ ... ตราบจนวันหนึ่ง วันที่เราเริ่มเหลียวมองหา สิ่งที่เคยชินคุ้นตา ห่างหาย .... จนเริ่มสัมผัสได้ ว่าความมีอยู่ ไม่มีอยู่แล้วหรือไร หรือความมีอยู่หายไปไหน แต่คุณเคยบอกว่าสิ่งที่มองเห็น ไม่จำเป็นว่าต้องมีอยู่ ...เสมอไป ... และสิ่งที่มองไม่เห็นไม่จำเป็นว่าต้องไม่มีอยู่ใช่ไหม ? ผมคิดถึงคุณ ถ้าผมเคยพูดเมื่อนานมาแล้ว และคุณคิดว่ามันห่างหายไป ผมคิดถึงคุณ จากคุณ : Sweet P. - [ 16 ต.ค. 46 00:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๒๗ สิงหาคม  ๒๕๔๖  ๐๐:๐๖ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - ฉันเคยบอกคุณครั้งที่เท่าไหร่ ? ถึงคุณ , ถ้าคุณคิดว่าความรักของฉัน มันหล่นหาย ไปพร้อมกับกาลเวลา ความคิดถึงของฉัน สลายไปได้เหมือนสายหมอกตอนเช้า ถ้าคุณ สัมผัสไม่ได้ และไม่รู้สึกได้จริง เพราะคุณมองไม่ทันเห็นมัน หรือเพราะคุณ ไม่รู้สึกว่า มันยังคงอยู่แล้วละก็ . .. จะมีประโยชน์อะไรที่ฉันจะพูดซ้ำใหม่ อีกหน ว่าฉันคิดถึงคุณเพียงไหน - - ว่าฉันคิดถึงคุณอย่างไร ว่าคิดถึงแล้วไม่ได้บอก มันทรมานเพียงใด แต่เมื่อผ่านไป ... ฉันกลับพบว่า - - ความทรมาน จากการได้แสดงความรู้สึกชัดเจน บางที ก็กลับเจ็บปวดกว่าซะอีก ภาวะการกดทับ ซ้ำๆ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา สร้างความคุ้นเคย ได้มากมายกว่านัก คืนนี้คุณจะเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิมในรอบหลายหมื่นปี ฉันจะเฝ้ารอ ...ฉันจะเฝ้ารอ วินาทีของความใกล้ชิดนั้น ถ้าคุณมาจากดาวอังคารจริง คืนนี้คุณจะเข้ามาใกล้ และเราจะอยู่ ในระนาบเดียวกัน และอยู่ห่างกันเพียง ๕๖ ล้านกิโลเมตร* เท่านั้น ถ้าได้เฝ้าดูนานพอ เราอาจสบตากันบ้างสักครั้งในค่ำคืนนี้ คุณมีสีส้มสมดังคำร่ำลือใช่ไหม  ? แล้วรักของคุณสีส้ม - - ด้วยรึเปล่า ? ในค่ำคืนนี้ ฉันจะรอจนท้องฟ้า ปลอดแสงไฟ ขวั่กไขว่ด้วยแสงดาว  ระยิบระยับ ฉันจะเฝ้าดูให้นานพอ - - นานจนฉันรู้สึกได้ว่า เราได้ใกล้กันอย่างที่สุดแล้ว ถ้าหากว่า ค่ำคืนนี้ เมฆหมอกจะมาบังสายตา ฉันจะใช้หัวใจเฝ้ามองดูคุณ ในความมืด ฉันคงเห็น ระยะห่างระหว่างเรา ที่ใกล้ชิดกันพอดี เพื่อที่จะมองเห็นกันได้ในระนาบตรง  ... เผื่อว่าบางที หัวใจเราอาจจะตรงกัน แม้ว่าอาจจะมองไม่เห็นกันก็ตามที ฉันเอง ระยะห่าง ๑ หน่วยดาราศาสตร์ เท่ากับระยะทางเฉลี่ย ระหว่างโลกกับดวงอาทิตย์ มีค่า ๑๓๙.๖ ล้านกิโลเมตร ในวันที่ ๒๗ สิงหาคม ๒๕๔๗ ดาวอังคารห่างจากโลก ๐.๓๗๒๗๒ หน่วยดาราศาสตร์ จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 00:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๓ กันยายน   ๒๕๔๖  ๒๐.๐๒ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - คืนวันพระจันทร์ครึ่งดวง ถึงคุณ , ความจริง ฉันน่าจะเข้าใจได้ดี มาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่เคยเข้าใจเสียที ... ทั้งความใกล้ชิด ยิ่งกว่าใกล้ และความห่างห่างเหิน - - ยิ่งกว่าไกล นั้น หรือเธอไม่เคยเห็นฉันอยู่ภายในนั้น ... ฉันก็จะพยายามเข้าใจ และจากไปเสียให้ได้ โอกาสของคนเรามีไม่มากครั้งนักหรอกว่าไหมที่รัก และโอกาสนั้นก็คงผ่านไปแล้ว ขณะเขียนจดหมายฉบับนี้ ฉันนึกถึงหนังและหนังสือเรื่อง The Bridges of Madison County พระเอกชอบคำว่า Blue  รู้ไหมว่าเพราะอะไร ส่วนฉันไม่ได้ชอบคำว่า you มากไปกว่าคำว่า love หรือ take care , หรือ forgive หรอกนะ ทำไมฉันถึงเลือกชอบแต่ verb ทั้งสิ้น นะ ทั้งที่เราควรจะหลงรักคำนาม และคำสรรพนามได้ตั้งมาก  อย่าง we / our นั่นไง our - - อ่านว่า เอาวร   ออกเสียงอย่างไรดี เสียงที่ออกผ่านมาจากลำคอ ริมฝีปากบนล่างสัมผัสกันเบาๆ หมายความถึงสองเรา ของเรา ความหมายดีเนอะ ... ที่จะบอกก็คือว่า  - - โอกาสของคนเราแม้ไม่เท่ากัน แต่เรื่องบางเรื่องผ่านมาให้เราได้เลือกและ ได้ตัดสินใจแค่เพียงครั้งเดียว เท่านั้นเอง เค้าว่ามาน่ะ Bitter N. ไกลหรือใกล้ก็เท่าเดิม จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 00:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๐ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๒๒.๓๕ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - คืนวันพระจันทร์เต็มดวง P. ที่รัก คืนนี้เป็นคืนที่ฉันอยากเขียนจดหมายถึงเธอมากที่สุด มากกว่าในรอบหลายคืนที่ผ่านมา แรงบันดาลใจแรก น่าจะมาจาก พระจันทรอีกเช่นเคย เย็นนี้ฉันขับรถตามพระจันทร์เต็มดวง ที่สุกเปล่งปลั่ง มาพร้อมกับมีรัศมี นิดๆ รอบดวงพระจันทร์ ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า ถ้าฉันขับรถตามไปเรื่อยๆ ฉันจะไม่มีวันหลงทาง --- ได้เลย พระจันทร์คืนนี้สวย ซะจนฉันอยากเรียกให้เธอได้ออกมาจ้องมอง พร้อมๆกัน ในตอนที่อากาศกำลังเย็นสบายดี ไม่ร้อนจนร้อนรน หรือไม่เย็นจนฉ่ำฝน ไม่มืดมน จนไม่เห็นดวงดาว เชื่อไหม ? คืนที่พระจันทร์ส่องสว่างขนาดนี้ ฉันยังมองเห็นดาว จนเรียกได้ว่าเป็นอีกหนึ่งในความมหัศจรรย์ของธรรมชาตินั่นเอง แต่จนแล้วจนรอด ฉันก็ไม่ได้เรียกเธอออกมาชมจันทร์พร้อมๆกัน ฉันไม่เคยทำได้อย่างที่ใจคิดสักที ไม่รู้ทำไมทุกครั้งที๋ฉันมองเห็นพระจันทร์ ฉันจะต้องนึกถึงเธอเสมอ ไม่ว่าจะเป็นพระจันทร์รูปอะไรก็ตาม บางคืนพระจันทร์มีเพียงเสี้ยวเดียว บางคืนครึ่งดวงพอดิบพอดี แต่บางคืนก็เต็มดวงโตได้อย่างคืนนี้ หรือเหตุผลที๋ฉันคิดถึงเธอมีไม่มากนัก  --- แค่เพียงได้คิดถึงก็เท่านั้น เปล่าเลย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพระจันทร์แม้แต่นิดเดียว เพราะไม่ว่าจะอย่างไร พระจันทร์ก็ยังวนมาให้เราได้มองเห็นอยู่ทุกวันคืน ไม่เหมือนเธอสักนิด ที่ไม่ได้วนมาให้ฉันได้เห็นกันสักเท่าไหร่ วงโคจรของเรา - - ที่นานๆทีอาจจะได้พบหรือเจอะเจอกันสักครั้ง แต่ในแต่ละวงนั้นล้วนแล้วแต่มีความหมายกับฉันเสมอ ปีนี้กำลังจะครบรอบขวบปีที่ฉันเฝ้าติดตามพระจันทร์มาอีกแล้ว แสงเงาของพระจันทร์ดวงนี้ ไม่เคยเข้มขึ้นไปกว่าปีก่อน แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้อ่อนแสงลงไปแต่อย่างใด ระยะทางห่าง ระหว่างสองใจ ก็อย่างนั้นเอง ... เราไม่ได้โคจรใกล้กันไปกว่าวันนี้ในปีก่อนสักนิด แต่ก็ไม่ได้ไกลไปกว่าวันไหนๆปีก่อน อีกเช่นกัน เธอยังคงรักษาระยะห่าง ได้แจ่มชัดเสมอ ระหว่างเรา - - ระหว่างเรา ฉันเอง ที่รู้สึกว่ายิ่งไกลไปทุกที จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 00:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๒ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๒๒.๔๔น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - อย่าถามถึงเหตุผล P. ที่รัก I love you for sentimental reasons* I love you for sentimental reasons I hope you do believe me I'll give you my heart I love you and you alone were meant for me Please give your loving heart to me And say we'll never part I think of you every morning Dream of you every night Darling, I'm never lonely Whenever you are in sight I  love you for sentimental reasons I hope you do believe me I'll give you my heart P. ที่รัก เธอเคยถาม ว่าฉันรักเธอ(มาก) และอยากรู้ว่าเพราะอะไร จนถึงกับทำให้เธอไม่แน่ใจมานักต่อนักแล้ว ... อย่าสนใจเลย เหตุผลมาทีหลังอารมณ์ แต่เน้นเด่นชัด น้อยไปกว่าความรู้สึก ถ้าไม่มีเหตุผลมาประกอบคำรัก จะดูกลายเปนคนไร้เหตุผล และไม่น่าเชื่อถือหรือ ? ... เพลงนี้เพราะมาก เธอคงเคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง ฉันชอบเวอร์ชั่นที่ผู้หญิงคนนึงร้อง ชื่อ Linda Ronstad เธอร้องได้ดี จนฉันเชื่อว่า เธอรักใครคนนึง ที่เธอนึกถึง ตอนเธอ ร้องเพลงนี้เลยเชียว ... ไว้เราฟังเพลงนี้ด้วยกันนะ N. ที่ไม่มีเหตุผลเท่าไหร่ *Words & Music by Deek Watson & William Best Recorded by Nat "King" Cole*, 1946 จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 00:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๕ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๒๓.๓๔น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - เราต่างเป็นเหมือนเม่นที่เปลี่ยวเหงาในโลกใบนี้ Sweet P.นายเม่นขนแหลม , ช่วงนี้อากาศแถวนี้ร้อนรน ไม่เหมือนปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาวเอาซะเลย แม้จะมีฝนตกอยู่บ้าง แต่ก็พอจะดับความร้อนลงไปได้เล็กน้อยเท่านั้น แต่เวลาเย็น ค่ำมืด ก็มาถึงอย่างรวดเร็วเหมือนกัน เหมือนกับว่า พระอาทิตย์ ก็รีบที่จะตกดินไปซะอย่างนั้น เมื่อความมืดโรยตัวมาอย่างรวดเร็ว ความเปลี่ยวเหงา ก็รีบมาเช่นกัน หรือว่าจริงๆแล้ว ความเหงา เศร้า อยู่กับเรามาตั้งแต่เมื่อบ่าย แล้วอ้อยสร้อยอยู่ต่อจนถึงเมื่อตะวันตกดินไปก็ไม่รู้ ... เธอว่าฉันเหมือนตัวเม่นไหม ? เมื่อฉันอ่านหนังสือเล่มนี้จบลง (หนังสือแปลภาษาเกาหลีชื่อ นายเม่น*) ฉันอดถามตัวเองไม่ได้ ว่าจริงๆแล้ว คนเรานี่ต่างก็เหมือนเม่นสักตัว ที่เปลี่ยวเหงา หรือเปล่า? คนเราเมื่อผ่านความเจ็บช้ำมาหลายต่อหลายครั้ง ย่อมอยากจะสร้าง เกราะป้องกันให้ตัวเอง ที่เราคิดว่าเราสร้างหนามแหลมๆขึ้นมา เพื่อทิ่มแทงใครต่อใคร แต่เอาเข้าจริงๆ เราเองอาจจะมีแค่เพียงขนหนาๆ นุ่มๆ ไว้ให้น่าลูบไล้  ซะมากกว่า ซะด้วยซ้ำไปน่ะ ฉันมีขนเม่นที่หนานุ่ม ดีไหม ? เธอยังจำเรื่องเม่นสองตัวในถ้ำท่ามกลางฤดูหนาวเรื่องนั้นได้ไหม ? ที่ว่า การจะคลายความหนาวเย็นตอลดฤดูหนาวที่ยาวนาน โดยที่เม่นทั้งคู่ ต่างก็ต้องขยับเข้าชิดใกล้กัน เพื่อหาและให้ความอบอุ่นแก่กัน แต่ขณะที่ให้และถ่ายเทความอบอุ่นนั้น หนามแหลมของตัวเอง ก็คอยทิ่มแทงเม่นอีกตัวนึงไปด้วย - - ผลก็คือนอกจากจะอุ่นไอแล้ว เม่นก็ยังได้รับบาดแผลจากความอบอุ่นไปไม่น้อย แต่ถ้าเมื่อใดที่เม่นทั้งสอง ขยับตัวหนีห่างกันไปไกล - - ความหนาวเย็นก็จะแทรกซึมเข้ามา ทำให้มันทั้งคู่ยิ่งหนาวยะเยือกมาก ยิ่งขึ้น - - เม่นจึงต่างต้องเรียนรู้ให้ได้ว่า ทำอย่างไรจึงจะได้ระยะห่าง ที่พอเหมาะพอดี ไม่ใกล้กันจนร้อนและห่างกันจนหนาวเย็นเข็ญใจ แล้วระหว่างเรา ใกล้หรือไกลเกินไปไหม ทำไมฉันยิ่งรู้สึกหนาวเย็นเพิ่มขึ้นไปทุกที ... ฉันเองBitter N.นางสาวเม่นที่มีขนหนานุ่มดี ปล.ฉันชอบคำโปรยท้ายปก  : "แต่งงานกับผมนะครับ นี่ผมกำลังขอคุณแต่งงานอยู่นะ" "ก็ได้ค่ะ ถ้างั้นฉันจะให้เวลาคุณ ๓๐ วินาที ให้ยกเหตุผลมา ๓  ข้อ ว่าทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉัน" "ไม่ต้องรอให้ถึง ๓๐ วินาทีหรอก : ข้อแรก เพราะผมรักคุณ ข้อสองเพราะผมอยากอยู่เคียงข้างคุณ ข้อสาม " (ที่เหลือไปหาอ่านต่อเอาเอง) *วีกีซอล -เขียน / กาญจนา ประสพเนตร แปล จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 01:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หายไปนานค่ะ ไม่รู้จะพอจำกันได้ไหม ? กลับมาเอางานที่เขียนไว้ (แต่น้อย) มาแปะไว้ดูเล่นแถวนี้ เผื่อคิดถึง โปรดอย่าถามถึงตอนต่อไป ยังไม่มีค่ะ << ขีดเส้นใต้เอาไว้เลย จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 01:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอ่านแว๊บ ๆ .. เพราะคิดอยากจะเขียนจดหมายถึง ชายคนรักแบบนี้เหมือนกัน ติดแต่ว่า.. ไม่มีใครให้เขียนถึง นะซี.... จริง .. จริ๊ง .. จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 16 ต.ค. 46 01:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^__________^ เรื่องน่ารักจังค่ะ ว่าแต่.. จะไม่มาต่อให้จบเหรอคะ คนอ่านเขารออยู่น้า.. จากคุณ : immuno - [ 16 ต.ค. 46 01:29:26 A:203.113.41.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 หายไปนานเลยที่รัก..ถึงเปลี่ยนนามพี่มะก็ยังจำได้จ้า สไตล์ลึกล้ำอย่างนี้น่ะ เอาออกไปอ่านข้างนอกนะจ๊ะ จากคุณ : มะวัน - [ 16 ต.ค. 46 05:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หายไปนานจริๆค่ะ แต่ยังจำได้นะคะ จำได้ด้วยว่าอ่านจดหมายเสร็จทีไรต้องไปขวนขวายหาหนังสือในเรื่อง(ถ้ายังไม่เคยอ่าน)มาอ่านทุกที แต่ฉบับพวกนี้โชคดีที่ได้อ่านแล้วเลยไม่ลงแดงเท่าไหร่ :) หลายเรื่องที่คุณเคยพูดถึง อืม จำได้แม่นๆคือเป็นประกาย อ่านแล้วนะคะ ชอบมาก คุณอ่านเรื่องนกน้อยของผมหรือยังคะ แหะ  อยากให้เขียนถึงในจดหมายบ้าง อยากรู้ว่าคุณคิดยังไง :) จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 16 ต.ค. 46 07:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 Haven't seen you for a long time. I really miss these letters. Anyway, I just wondering wherther you write all there letters exactly the same date as they appear on the header of the letters. I love the way you post your letter one at a time like you used to do before. The feeling of waiting for the next letter made me more interested in your letter. May be I'm kinda marsochist....stucking in the past eventhought I know that it hurts myself. Well, waiting for the next letter. จากคุณ : Guiness Draft - [ 16 ต.ค. 46 07:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 miss jang ka' จากคุณ : trin - [ 16 ต.ค. 46 09:01:28 A:130.130.37.6 X:130.130.66.165 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นครั้งแรก (หรือเปล่านะ) ที่เห็นคุณ Sweet P. มาตอบด้วย! เห็นอีกทีแล้วคิดถึงจัง จดหมายของคุณละเมียดละไมดีแท้ (ทำไมอ่านแล้วคิดถึงคุณนารูมิได้นะ) วันนี้ยังไม่มีตอนต่อ วันหน้าเอามาลงนะคะ เล็งๆ หนังสือขนเม่นไว้เหมือนกัน :) จากคุณ : scottie - [ 16 ต.ค. 46 11:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รอคอยอ่านจดหมายคุณมานานแล้ว แวะเข้ามาที่นี่บ่อยมาก แต่ไม่เคยได้เขียนอะไรทิ้งไว้ วันนี้ดีใจ ที่ขวัญใจกลับมาเขียนอีกครั้ง รักและเป็นกำลังใจให้คุณเสมอค่ะ จากคุณ : นีนนารา - [ 16 ต.ค. 46 12:46:16 A:203.155.45.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^_______________^ มาทักทายค่ะ จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 16 ต.ค. 46 12:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 From : Sweet_P@yahoo.com Date : ๑๖ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๑๑.๑๑น. To :  Bitter_N@hotmail.com Subject : - - ผมเหมือนเม่นมากไหมครับ?? ผมเหมือนเม่นมากไหมครับ !!! เวลาคุณมองมาทันเห็นขนยาวๆแหลมๆ ที่หลังผมบ้างรึเปล่า? ถึงว่าผมคันหลังบ่อยๆ คงเพราะขนที่งอกขึ้นมานี่เอง เรื่องนายเม่น - - ผมชอบภาพประกอบครับ ผมว่าเป็นมุขน่ารักๆของหนังสือเล่มนี้เชียวล่ะ เห็นว่าคนวาดภาพประกอบเล่มนี้ เป็นภรรยาของผู้เขียนซะด้วย ถ้าอย่างนั้นคงเป็นคนที่เห็นขนเม่นยาวแหลม ชัดถนัดกว่าใครเลย ใช่ไหมครับเนี่ย แล้วถ้าเป็นคุณวาด คุณจะวาดผมมีขนแหลมๆแบบนี้ไหมครับ ? นายเม่นขนแหลม จากคุณ : Sweet P. - [ 16 ต.ค. 46 14:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 19 From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๑๖ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๑๔.๐๐น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - -คุณน่ะเป็นมากกว่าเม่นซะอีก !!!! ถึงคุณ !!!! นอกจากคุณจะทำให้ฉันตกใจ แล้วคุณยังทำให้แปลกใจอีกด้วยรู้ไหม สงสัยการประชุมเอเปกที่เมืองหลวง คงส่งผลให้คุณมีเวลาเขียนจดหมาย ฉบับสั้นๆถึงฉันได้ด้วยหรือนี่  ????? แต่แค่นี้ขนเม่นของคุณก็ไหวยวบลงไปได้ตั้งเยอะแล้วล่ะ จากขนแหลมๆที่คอยทิ่มแทงฉันในปีก่อน อาจจกำลังพัฒนาไปสู่ ขนที่ดูนิ่มแต่ระคายเคืองก็ได้นี่นะ - - คุณคงไม่ได้มาทำให้แค่ฉันสั่นหวั่นไหวเท่านี้ใช่ไหม ? เฮ้อ!!! นี่ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยนะนี่ เฝ้าแต่อ่านจดหมายฉบับนี้ของคุณ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วพยายามดูว่า นั่นใช่คุณจริงๆรึเปล่า ? แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกของคุณก็ตามเถอะ  แต่มันก็สร้างความสับสน ให้กับฉันมากกว่า ครั้งใดๆ เหมือนกับ เวลาที่คุณพูดคุยกับปลาทองในตู้อยู่ดีดี ทุกทีปลาทองตัวเดิมก็ว่ายวนไปมาในตู้ โดยที่เราไม่รู้ว่าฟังรู้เรื่องหรือเปล่า แต่เราก็สบายใจทุกครั้งบที่ได้พูดคุย และได้โปรยอาหารปลาลงไป แต่อยู่มาวันนึง ก็มีเสียงออกมาจากปลาทองตัวนั้น แม้จะเป็นแค่ประโยคสั้นๆ นั่นจะไม่ทำให้คุณตกใจเลยหรือ ก็ไหนว่าปลาทองความจำสั้น - - ฉันเอง ปล. ขอเวลาไปทำใจสักครู่ แล้วจะกลับมากู้สถานการณ์ :-) จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 14:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาลงชื่อทักทายค่ะ อ่านแล้วก็เคลิ้มตามไปกับจดหมายแต่ละฉบับ และดีใจที่ สวีท พี มาตอบด้วย ^_^ อ่า ตะกี้ ไม่เห็น ความเห็น 18 - 19 มีเมล์ตอบกลับมาด้วย เป็นเราคงตกใจไม่แพ้ Bitter N. แหะ แหะ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 46 15:33:26 จากคุณ : O-HO - [ 16 ต.ค. 46 15:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คิดถึงจดหมายของ Bitter N. ค่า ... หายไปนานเลยเชียว คราวนี้มีทีเด็ด Sweet P. มาตอบด้วย ชอบ ๆ ^^ อ่านแล้วอยากอ่านเรื่องเม่นจังเลยอะ อยากอ่านจม. ต่อ ๆ ไปอีกค่า ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 16 ต.ค. 46 16:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุ้นๆว่าเคยอ่าน สวีทพี กับ บิตเตอร์เอ็น นานมาแล้ว (นานแล้วรึเปล่าหว่า) น่ารักจังค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 16 ต.ค. 46 17:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 From : Sweet_P@yahoo.com Date : ๑๖ ตุลาคม   ๒๕๔๖  ๑๕.๑๑น. To :  Bitter_N@hotmail.com Subject : ให้ตายสินี่ผมเป็นปลาทองไปซะแล้ว คุณครับ ... หลังจากที่เป็นเม่นไปเมื่อเช้า ตกบ่ายผมกลายเป็นปลาทองไปแล้วรึนี่!! รสชาติอาหารปลาตราซากุระ เร่งสีเร่งกลิ่นนี่ไม่เลวหรอกครับ ผมเคยลองมาแล้ว แต่ปลาทองอย่างผมความจำไม่สั้นหรอก เพราะผมจำรสชาติและกลิ่นของมันได้ดี เอเปคน่ะหรอครับ ไม่ได้ช่วยให้หัวใจผมพองโตนักหรอก กรุงเทพฯไม่เหมือนกรุงเทพฯ เอาซะเลย ตอนนี้แม้แต่หมาจรจัด ก็ยังไม่มีให้เห็น - - จะลวงกันไปถึงไหนก็ไม่รู้น่ะครับ นี่ผมจริงๆครับ ผมอาจจะทำตัวสับสนไปสักหน่อย แต่ก็คงไม่ได้มาบ่อยๆหรอกครับ ผมก็เป็นอย่างนี้เอง บางทีคนเราต้องพูดทุกอย่างที่คิดเสมอไปเลยหรอ ? (แม้แต่เขียนก็เถอะ) จากคุณ : Sweet P. - [ 16 ต.ค. 46 21:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พักเบรคจดหมาย ที่เยิ่นเย้อเอาไว้ก่อนนะคะ ขอตอบทุกความคิดเห็นก่อนค่ะ หลังจากที่พักไปยาวนาน เนื่องด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่เนอะ แต่กลับมาคราวนี้ก็อบอุ่นดีจังค่ะ ขาประจำและไปกลับเยอะแยะเลย ช่วยให้ตอนต่อมาไวกว่าที่คิดเยอะ ... สีน้ำฟ้า  - - คู่เขียนที่คู่ควรอาจจะมีอยู่จริง หรืออาจจะไม่มีเลยก็ได้น่ะค่ะ แต่ถ้าอยากเขียนก็ลองเขียนดู (เล่นๆ) ไปพลางๆก่อนก็ได้นี่คะ immuno  - - ตอนต่อมาแล้วอีกนิดๆหน่อยๆ ให้พอหายอยาก แต่ก็เหมือนยังจะไปต่อไปยากอยู่ มันยังหาจุดที่อยากให้เป็นของ คนเขียนไม่ได้น่ะค่ะ  ขอบคุณนะคะ :-) พี่มะวัน - - เอาออกไปอ่านข้างนอกก็เอามาคืนด้วยนะคะ แล้วเห็นว่าเป็นไงก็ติชมได้เต็มที่ค่ะ เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย  - - ขอบคุณค่ะที่จำได้นานขนาดนั้น (ขนาดเป็นปีเลยนะนั่น เรื่องนั้นเขียนไปเมื่อปีก่อนนี่นา) แล้วอย่างนี้จะไม่อยากเขียนต่อได้ยังไงน๊อ รออ่านต่อไปนะคะ เรื่องมือที่สามเป็นนก นี่น่าสนใจค่ะ บางทีมือที่สามของเรื่องนี้ อาจจะเป็นเม่น ปลาทอง หรือนกกระจอกเทศ ก็ได้ใครจะรู้ เนอะ Guiness Draft - - สวัสดีค่ะ ดีใจที่เจอคุณอีกเช่นกันนะคะ เหมือนเจอแฟนเก่าเลยแฮะ เมื่อก่อนก็จำได้ว่าแปะแนวนี้นี่นา หลายๆฉบับมาที  วันที่ที่เขียนหัวเรื่อง เก็บไว้เป็นความลับต่อไปดีไหมคะ? แต่เขียนวันเดียวจอดคงไม่ไหวน่ะค่ะ สมองคงฝ่อไปก่อนนน ถ้าคนอ่านมาโคซิสม์ คนเขียนก็มาโคซิสม์(ขั้นกว่าล่ะค่ะ) จดหมายถึงคนไกลในปีนี้ อาจจะเปลี่ยนไปจากปีก่อนก็ได้ trin - - ขอบคุณค่ะ scottie  - - ผิดค่ะ !!  :-) สวีตพี เคยเขียนจดหมายมาแล้วครั้งนึงในปีก่อน ๑ ฉบับแน่ะ ปีนี้เค้าเลยเขียนมาอีก สงสัยพึ่งว่าง(มั้ง) ขอบคุณนะคะ ๆ นีนนารา - - สวัสดีค่ะคุณนีนนารา อันนี้แฟนเก่าที่ไม่ประสงค์จะออกนาม นี่นา ดีใจค่ะที่ได้อ่านความเห็นของคนที่อ่านงานของเรา ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - - สวัสดีค่ะ O-HO  - - สวัสดีนะคะ อย่าพึ่งเคลิ้มไปค่ะ เดี๋ยวจะทำคนเขียนเขวไปด้วย ตอนนี้เลยลังๆเลๆ ก้ำๆกึ่งๆ  เอ้า รออ่านไปเรื่อยๆก็แล้วกันค่ะ Clear Ice -- - มาแล้วค่ะ มาแล้ว ตอนต่อ(แบบนิดๆหน่อยๆ ) เพราะคนเขียนก็ตื้อๆ  ขอบคุณนะคะ TSURUGI - - สวัสดีค่ะ นานแล้วค่ะ ที่ไม่ได้เจอกัน ยังจำได้ คนเขียนก้ดีใจน่ะค่ะ สำหรับสวีตพี - -แล้วจะมาตอบคุณอีกทีนะคะ ร้ายนักเชียว ปีนี้ จากคุณ : Bitter N. - [ 16 ต.ค. 46 21:29:22 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอเข้ามา แอบอ่านจมหมาย ด้วยคนนะค่ะ o........o จากคุณ : kekajung - [ 16 ต.ค. 46 22:49:28 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 @^_____^@ จากคุณ : ธราธร - [ 17 ต.ค. 46 04:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 จำได้ค่ะ จำได้ คนอาไร้ ภาษาสวยซะไม่มี โรแมนติคได้ใจไปเลยค่ะ :) จากคุณ : นารูมิ - [ 17 ต.ค. 46 12:51:08 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จดหมายของคุณขมเหนือเนี่ย อ่านแล้วรู้สึกว่าคนเขียน คั้นความรู้สึกออกมาเป็นตัวอักษรได้อย่างงดงามเชียวครับ ส่วนคุณถั่วหวานก็เขียนตอบได้หยดย้อยไม่แพ้กัน ว่าแล้วก็คารวะให้หนึ่งจอกเต็มๆ  ในฝีมืออันยอดเยี่ยม จากคุณ : wok - [ 17 ต.ค. 46 14:19:42 A:203.54.28.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีอีกทีค่ะ ขอบคุณสำหรับนักอ่านนะคะ ตามสบาย จดหมายออนแอร์ค่ะ ท้ังคุณ kekajung  ธราธร , คุณนารูมิ ขอบคุณที่จำกันได้ค่ะ ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับคำชมและหนึ่งจอกของคุณ wok นะคะ ขอบคุณค่ะ จดหมายต่อไปจะเอามาลงเร็วๆนี้ค่ะ จากคุณ : Bitter N. - [ 18 ต.ค. 46 00:11:52 A:169.210.100.39 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีค่ะ  เข้ามาทักทายค่ะ  เพิ่งได้อ่านงานของคุณ Bitter N. เป็นครั้งแรกเป็นจดหมายที่งดงามมาก  ภาษาสวยมาก  ซึ้งอย่างแรง  ชอบค่ะ ^_^ จากคุณ : เพียงฝัน - [ 18 ต.ค. 46 08:53:56 A:203.107.193.111 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณค่ะ คุณเพียงฝัน จากคุณ : Bitter N. - [ 28 ต.ค. 46 00:13:04 A:203.155.194.111 X: ]