ความคิดเห็นที่ 1 14 พฤศจิกายน เมล์ตอบ Dr. Arnold ฉบับที่สอง (เมล์ฉบับวันที่ 11/11/2003) หลังจากที่ผ่านมา 4 วัน Date :  08/11/2545  12:49 From  : Dawrong Praditphausa To :  Dr. Arnold Copy : Subject : Re: Course “ ET Technology engineering” Dear Dr. Arnold Thank you  for the opportunity you have given me. I will do much better to learn German  course at  Goethe-Institute in Bangkok,Thailand. I immediately report the progress and send the result of German language examination & certificate to you. If you want any further information regarding my qualification , I will be happy to send you All the information and please do not hesitate to give me more suggestion. Thank you in advance for your kind consideration. I hope that, I will have the opportunity of attending your university in the next year at Dresden too. Your sincerely Ms. Dawrong Praditphausa DEF company และฉันก็ได้รับเมล์ตอบกลับมาจาก  Dr. Arnold ในเย็นวันนั้นเลย....ละอายจังเลย ฉันกว่าจะตอบได้ต้องคิดแล้วคิดอีก แถมใช้เวลานานตั้งสี่วัน  แต่ท่านเป็นถึงโปรเฟสเซอร์ยังเอาใจใส่กับเด็กต่างชาติที่ไม่มีความสำคัญอันใดเลย ....เศร้าก็คนมันโง่นี่นา  แต่อีกทางหนึ่งก็เป็นการบอกท่านทางอ้อมว่า การที่ฉันจะตอบเมล์ท่านได้ต้องผ่านการไตร่ตรองอย่างหนักจากหัวสมองของฉัน (อีกอย่างฉันใช้เวลางานมานั่งพิมพ์เมล์ไม่ได้ด้วย  ได้แค่พิมพ์ในเวลาพักกลางวัน แล้วอาจจะกด send ในเวลางานเท่านั้น..) Date :  14/11/2545  15:36 From  : Dr. Arnold To :  Dawrong Praditphausa Copy : Subject : Re : Course “ ET Technology engineering” Dear Ms. Dawrong Praditphausa Thank you for your Message for German  information. I do not further information at present from you. Do you know Professor Rossbach? He was now some years in Thailand at  a university. He is now again with us and teaches “ ET from Jupiter” Your sincerely Arnold “ Professor Romban  นี่คือใครหว่า”  หลังจากที่ฉันอ่านเมล์นี้แล้ว ก็งงๆเล็กน้อย จะตอบไปเลยว่าไม่รู้จักก็อาจจะทำให้คะแนนติดลบ  เดี๋ยวต้องไปหาข้อมูลก่อน หลังจากนั้น ฉันก็โทร.ไปถามเพื่อนฝูงในวงการ ก็ยังไม่มีใครรู้จัก กำลังจะตอบเมล์ไปว่า”หนูไม่รู้จักท่าน Professor Romban  หรอกค่ะ ” ก็เผอิญได้ไปคุยกับพี่ที่บริษัทคนหนึ่งก็นั่งคุยกันถึงโปรเจคท์ตัวหนึ่ง  แล้วก็มีการอ้างอิงเอกสารต่างๆ  แล้วทันใดนั้น.......ฉันก็เหลือบไปเห็นชื่อ Professor Romban เข้าโดยบังเอิญ  ทำให้จุดประกายความคิดได้ว่า เมื่อปีที่แล้วประมาณ ต้นปีฉันได้ไปสัมนาทางวิชาการเกี่ยวกับ ET Technology ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งนี่นา   ฮ่า...ฮ่า ...ดวงของฉัน  นี่มันเฉียดฉิวๆทุกครั้งเลยนะเนี่ย    ก็เลยได้ไอเดียไปตอบเมล์แล้ว  เอาละเดี๋ยวตอบเมล์อันนี้วันที่ 16 พฤศจิกายน แล้วกัน 16 พฤศจิกายน Date :  08/11/2545  8.00 From  : Dawrong Praditphausa To :  Dr. Arnold Copy : Subject : Re: Course “ ET Technology engineering” Dear Dr. Arnold Thank you  for  your reply mail. For answered your question. I have been seen Professor Romban in “  Symposium on ET technology”  seminar on April 25-26,2001 at Thailand University , Bangkok. Professor Romban lectured the topic “ The role of Genetic engineering Technology in ET” From that seminar with Professor Romban. I have the impression , and interest in ET technology in Germany. Furthermore ,I want to develop my ability to enhance Profession in the field of ET by integrating my working experience and further study in advance level . I search the university, teaching ET technology program in Germany form www.daad.de and other German websites . I saw that ET technology in Germany university is closed my present working and my interesting. For this reason, I applied to your university in Course “ ET Technology engineering” If you want any further information regarding my qualification, I will be happy to send you all the information and please do not hesitate to give me more suggestion. Thank you  for your kind attention. I am looking forward to receiving your reply in near futures. Your sincerely Ms. Dawrong Praditphausa DEF company อยากเล่าให้ฟังนิดนึงเกี่ยวกับการตอบเมล์ของฉัน  ที่ได้มาจากการประมวลความรู้ทั้งหลายเกี่ยวกับการตอบอีเมล์ จนสรุปมาเป็นหลักของฉันเอง ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าถูกหรือผิด  แต่รู้สึกว่ามันใช้ได้ผลดีในระดับหนึ่งนะ หลักการตอบเมล์ของฉัน  (อันนี้ถ้าจะเลียนแบบ โปรดเขย่าขวดหรืออ่านฉลากก่อนทำ) 1. ขึ้นต้นต้องขอบคุณโปรเฟสเซอร์ที่กรุณาตอบเมล์ของฉัน 2. เนื้อหาที่จะตอบ  ตามที่เขาถามมา ตรงนี้จะสำคัญที่สุด เพราะมันเป็นการแสดงให้เขาเห็นกึ๋นของเรา ( ซึ่งฉันมีอย่างน้อยนิด) 3. จะต้องขอบคุณอีกครั้งสำหรับความช่วยเหลือและโอกาสที่ให้  และเรียนถามท่านว่าจะต้องการข้อมูลอะไรจากฉันอีกไหม 4. ประโยคเด็ดที่ต้องมีทุกครั้งคือ“ Please do not hesitate to give me more suggestion” (ประโยคนี้ได้มาจากที่ปรึกษาคนยาก) 18 พฤศจิกายน เอ...หายไปเลย...ไม่เห็นมีเมล์มาอีกเลย   โปรเฟสเซอร์ท่านไม่อยากได้ข้อมูลอะไรเพิ่มแล้วเหรอ 25 พฤศจิกายน ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีเมล์ ไม่มีเอกสารตอบกลับ 30 พฤศจิกายน เงียบฉี่ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- สรุปความสำเร็จของเดือนนี้       1. ประสบความสำเร็จขั้นที่หนึ่งแล้ว..ฮี่...ฮี่..ฮี่           2.ได้รู้จัก  “ Professor Arnold,  Professor Romban ,Ms. Nora Pruefer        3.เก็บเงินได้อีก 7,000 บาท (รวมยอดยกมา 54,500 บาท : เดือนนี้ยอดลดลงเล็กน้อยเนื่องจากมีเทศกาลเยอะ เช่นลอยกระทง  ,การฉลองความสำเร็จขั้นที่หนึ่ง  ) *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 2 พ.ย. 46 18:43:10 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ธันวาคม 2002  ........... ใจหายไปเลย 10 ธันวาคม ไปลงทะเบียนที่เกอเธ่...แพงจังเลย ...เล่นเอากระเป๋าแห้งเลย ได้เรียนชั้นพื้นฐานแรกสุดเลย พอลงทะเบียนเสร็จก็ขอเอกสารรับรองว่าเรียนอยู่ที่นี่ เขาบอกว่ายังไม่สามารถออกให้ได้เนื่องจากฉันยังไม่ได้เรียนอะไรเลย  แล้วความรู้ทางภาษาเยอรมันก็ไม่มีเลย  ก็เลยเอาบัตรนักเรียนไปถ่ายเอกสาร 4 ชุดแล้วเอามาให้เจ้าหน้าที่ที่อยู่ที่เกอเธ่ปั้มตราเก่อเธให้  แล้วส่งเอกสารอันนี้ไปให้ โปรเฟสเซอร์อาร์โนล์อีกครั้งพร้อมกับเมล์ไปบอกด้วยว่าได้ส่งเอกสารเพิ่มเติมไปแล้วนะคะ 15 ธันวาคม โปรเฟสเซอร์อาร์โนล์เมล์ได้ตอบเมล์มาบอกว่าได้รับเอกสารแล้ว และอวยพรให้ประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาเยอรมัน   “ ขอบคุณค่ะ ...ถึงหนูจะไม่ได้เรียน แต่ก็ต้องขอบคุณนะคะ ที่ทำให้หนูได้ลิ้มรสความชื่นบาน ของความสำเร็จระดับหนึ่ง  และขอบคุณค่ะสำหรับความเมตตาที่ให้กับเด็กต่างชาติคนหนึ่ง ขอบคุณจริงๆ “   ฉันคิดในใจ แต่ไม่ได้เขียนไปในเมล์หรอกนะ 18 ธันวาคม ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเหมือนเดิม 20 ธันวาคม ทรมานกับการรอคอย 25 ธันวาคม กอดคอกับมาช่า  ร้องเพลง...รอ.... T_T_T_T_T_T_ T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_ T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_T_ ใครบางคนได้แค่เพียงแต่รอ คนบางคนจะ..เมล์ตอบ..มา ยังจำ..เมล์ทุกทุกเมล์..ก่อนลา ตอกย้ำให้รับรู้ว่าต้องรอ * ดูมันนาน...มันเหนื่อย....จนไม่เข้าใจ มันลังเลและหมดหวัง ** ไม่รู้ต้องรออีกอีกนานแค่ไหน.......ไม่รู้เมื่อไร.....ที่ เราจะได้คำตอบ จะเหลือสักกี่ปี  จะเหลือสักกี่วัน ที่ชีวิตฉันจะอยู่....ได้พบและเจอความฝัน การรอคอยที่มัน....มี...จุดหมาย มันเป็นความทรมาณ....วันวันหนึ่งมันช่างดูเนิ่นนาน กว่าวันแต่วันจะเลยผ่าน ( ซ้ำ *  ,** ) ในใจมันยังร้อนรน....ในใจมันยังโหยหา ในใจมันยังทุกข์ทน....เฝ้ารอเธอ..ตอบ..มา.....ได้แต่ถามหัวใจ เมื่อไรจะได้...คำตอบ...เมื่อไรจะเจอ...ความฝัน 28  ธันวาคม ไปซื้อกำไรมาใส่ดีกว่า....เขาบอกว่า....ถ้าเป็นผู้หญิงให้ใส่กำไร จะได้มีกำไรชีวิต อยากได้กำไรหยกจัง...เพราะเราเกิดวันพุธคู่กับสีเขียว...ว้า...แต่แพงจังเลย....ใส่กำไรพลาสติกไปก่อนแล้วกัน 30 ธันวาคม ส่งเมล์ไปอวยพรปีใหม่ให้กับโปรเฟสเซอร์อาร์โนลและมิสโนรา  แนบไฟล์ที่เป็นแอนนิเมชั่น     รูปหมีโคลาไปที่มีข้อความดีๆเกี่ยวกับความรักเป็นภาษาอังกฤษ...(ไม่รู้ตอนนั้นใช้สมองส่วนไหนคิด...ไม่รู้คิดได้ไง แต่คิดไปว่า...ก็มันเป็นปีใหม่นี่นา...ใครๆเขาก็ส่งความสุขกันทั้งนั้น...ฉันก็อยากส่งให้ท่านบ้างซิ) 31 ธันวาคม “ ดีใจจังเลย..... ปีนี้ได้โบนัสครึ่งเดือน...ได้เงินเพิ่มมาอีกหน่อย” พาพ่อกับแม่ไปช้อปปิ้ง   ไปซื้อสิ่งที่ท่านอยากได้ แต่ไม่อยากซื้อเอง  ซึ่งฉันได้บอกไว้ว่าตั้งแต่ต้นปีว่า “ เดี๋ยวโบนัสหนูออก  หนูพาพ่อกับเเม่ไปซื้อของแล้วกัน แม่กับพ่อคิดไว้แล้วกันว่าอยากได้อะไร “ ดีใจจัง....การทำให้บุพการียิ้มและมีความสุขนี้ ....มันก็เป็นความฝันของเราเหมือนกันนะ. *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- สรุปความสำเร็จของเดือนนี้       1. ส่งเอกสารไปให้ Professor Arnold เพิ่มเติม         2.ไปลงเรียนภาษาเยอรมันแล้ว ...กระเป๋าแห้งเลย        3.เก็บเงินได้อีก 2,990บาท (รวมยอดยกมา 57,490 บาท : เดือนนี้ยอดลดลงอีกแล้วเนื่องจากไปลงทะเบียนเรียนภาษาเยอรมันที่เก่อเธ่   แล้วก็เทศกาลปีใหม่ด้วย       *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 2 พ.ย. 46 18:44:29 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เเน่ใจว่าลืมกันไปเเล้วหรือยังนะคะ   เเต่มีเหตุให้เกิดการชงักงันของการนำเรื่องมาลงค่ะ  เพราะเพิ่งย้ายหอเสร็จค่ะ  เเล้วคอมพิวเตอร์ก็เพิ่งใช้ได้ค่ะ เเต่จะเอามาลงให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ค่ะ กระทู้ของอันเก่าค่ะ ตอนที่..1..จุดเริ่มต้นของความฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2429102/W2429102.html ตอนที่..2..How to ไล่ล่าหาความฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2432498/W2432498.html ตอนที่..3..ไฟลนก้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473001/W2473001.html เดี๋ยวจะเอาตอนต่อไปมาลงอีกนะคะ ใกล้อวสานเเล้วค่ะ เเต่ยังไม่เเน่ใจว่า จะเเฮปปี้เอ็นดิ้งหรือเปล่านะคะ ต้องรอดูกันต่อไปค่ะ จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 2 พ.ย. 46 18:49:31 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 มกราคม 2003  ..........แผน 2 และ แผน 3 1 มกราคม สิ่งทีตั้งใจจะทำในปี 2003นี้ • เขียนไดอะรี่ทุกวัน • ดูแลเอาใจใส่คนในครอบครัวให้ดี • อ่านหนังสือด้าน E.T.engineering และสรุปโน้ตให้เสร็จก่อนเดือนกุมภาพันธ์ • ตั้งใจเรียนภาษาเยอรมันให้รู้เรื่อง • สวดมนต์ก่อนนอนทุกวัน สิ่งที่ขอคือปัญญาและความกล้าหาญ • ตื่นนอนก่อน 7.00 น.ทุกวัน • เก็บตังค์ให้ได้ 100,000 บาทก่อนพฤษภาคม • สมัครเรียนต่อเมืองนอกให้ได้ • เฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นบนเขาและพระอาทิตย์ตกที่ทะเลให้ได้อย่างละ 1 ครั้ง • พูดคำว่า “ ขอบคุณ “ ให้มาก ๆ และอีกเยอะมากซึ่ง....ไม่อาจเขียนไว้ ...ณ...ที่นี้ได้ 5 มกราคม เรียนภาษาเยอรมันเป็นวันแรก  เหมือนโลกแตก งงมาก “ Guten Tag  =สวัสดีค่ะ “ “ Wie heissen Sie ? =ท่านชื่ออะไรคะ” “ Mein Name ist Dawrong.  =  ชื่อของฉันคือดาวเรือง” “ Ich heisse*  Dawrong =  ฉันชื่อดาวเรือง” “ Wie bitte  = กรุณาพูดอีกครั้งค่ะ หรือ อะไรนะ “ “ Wer ist das? =นั่นคือใคร ” “ Das ist  Herr Prawes  =นั่นคือ Mr.ประเวศ ” “ Das ist Frau Dawrong =  นั่นคือ Miss. Dawrong “ “ Wie geht es Ihnen ? = ท่านสบายดีหรือเปล่าคะ “ “ Danke , gut. = ขอบคุณค่ะ สบายดีค่ะ และบททักทายอีกมากมาย  สำหรับใช้กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน และการทักทายกันในชีวิตประจำวัน (* หมายเหตุ heissen ; ss จริงๆเเล้ว เป็นตัวภาษาเยอรมันที่เรียกว่า EsZet จะเขียนคล้ายๆตัว B แต่คิดว่าพอพิมพ์ลงพันทิพย์แล้วจะเป็นพยัญชนะประหลาดก็เลยใช้ SS เพราะสามารถใช้แทนกันได้เหมือนกัน แต่บางคำก็ไม่สามารถใช้ได้เพราะความหมายจะเปลี่ยน หากผิดพลาดอย่างไรต้องขออภัยไว้นะที่นี่ด้วยนะคะ) 6 มกราคม โปรเฟสเซอร์อาร์โนลตอบมาแล้ว  เป็นภาษาเยอรมัน   แง..แง...แง...เพิ่งเรียนภาษาเยอรมันไปเมื่อวานเอง ... 10 มกราคม เพิ่งเเปลได้ความว่า.... ท่านเซอร์ไพรส์มากที่ได้เมล์อวยพรปีใหม่ของฉัน (สงสัยฉันเป็นคนแรกที่ทำอย่างนี้...ไอ้ความรู้สึกเซอร์ไพรส์ของท่านเนี่ยมัน positive หรือ negative...หว่า) ....และก็อวยพรกลับให้ประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาเยอรมัน 11 มกราคม ตอบเมล์โปรเฟสเซอร์อาร์โนลไปว่า “ ขอบคุณค่ะสำหรับคำอวยพร ดิฉันจะพยายามเรียนภาษาเยอรมันให้ดีที่สุด เพื่อให้เป็น พื้นฐานในการเรียนต่อไป “ และแน่นอนว่าต้องเป็นภาษาเยอรมันค่ะ   เเฮะ...เเฮะ....คิดเป็นภาษาไทยแล้วไปโพสต์ไว้ที่   www.pantip.com/cafe/klaibann ค่ะ  ไปรบกวนพี่ๆนักเรียนไทยในเยอรมัน  เพราะตอนนั้นยอมรับจริงๆว่า...ไม่รู้เรื่องเลย...ยังผันกริยา ประธานไม่ถูกเลย...งง...ตึ้บเลย.. ขอบคุณอีกครั้งนะคะ 12 มกราคม เรียนภาษาเยอรมันวันที่สอง  เพิ่งหายงง...แต่ก็ต้องมาตาแตกอีก.... A : Wie heissen Sie? (ท่านชื่ออะไร) B: Kunio Otani. A: Wie ist Ihr Familienname? (นามสกุลของท่านคืออะไร) B : Otani A: Noch einmal , Bitte langsam. ( กรุณาพูดอีกครั้งค่ะ  ช้าๆนะคะ) B:  O-ta-ni A : Wie schreibt man das? Buchstabieren Sie bitte.(เขียนอย่างไรคะ กรุณาช่วยสะกดให้หน่อยค่ะ) B:  O-t-a-n-i และอีกเยอะเเยะมากมายให้จดจำ   ภาษาเยอรมันกับภาษาอังกฤษเป็นความเหมือนที่แตกต่าง  ในความคิดของฉัน ถ้าภาษาอังกฤษฉันดีนะ....ก็จะมีส่วนให้ภาษาเยอรมันดีไปด้วย แต่นี่....เเง..เเง...เเง 14 มกราคม เพิ่งได้ผลโทเฟิล .....ฮือ...ฮือ ...ฮือ...คะแนนไม่ได้ตามที่หวังไว้ ( ที่หวังไว้  213 คะแนนแบบ computer-based test )...แต่เป็นไปตามที่คาดไว้ “ ทำไมแกโง่อย่างนี้นะ ไอ้เรือง “ สมองซีกซ้ายและซีกขวา เริ่มประนามตัวฉัน “ เออ..ไม่ฉลาดบ้างแล้ว  ถ้าฉลาดแล้วอย่ามาง้อแล้วกัน “ หัวจิตกับหัวใจ ที่มีความเห็นใจฉันอยู่เสมอช่วยแก้ให้ ฉันไม่กล้าบอกใครเลยว่าได้ผลโทเฟิลเท่าไร ไม่กล้าเมล์ไปบอกที่ปรึกษาคนยาก  ไม่กล้าส่งผลไปให้โปรเฟสเซอร์อาร์โนลด้วย แต่พอไปคุยกับคนอื่นๆที่เคยสอบโทเฟิล ก็เริ่มยิ้มได้บ้าง เพราะคะแนนเราไม่ได้ต่ำไปกว่าใครเลย “ นี่ การที่แกได้คะแนนไม่ต่ำกว่าใครนั้น ไม่ได้แสดงว่า ..แกเก่งหรอกนะ..แกต้องเข่งกับตัวเองซิ”       สมองซึ่งเป็นผู้บัญชาการสูงสุดในตอนนั้นตักเตือนมาอีก “ ก็ได้ๆ  แหม ...แค่ยิ้ม...เพราะมันเป็นกำลังใจอันน้อยนิดเท่านั้นเอง” หัวใจบ่นอุบอิบ 16 มกราคม ไม่มีเสียงสะท้อนเกี่ยวกับเรื่องเรียนกลับมาโปรเฟสเซอร์อาร์โนลเลย จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 2 พ.ย. 46 18:54:05 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 19 มกราคม วันนี้รู้สึกดีมากๆเลย  ก็หลังจากเรียนภาษาเยอรมันแล้ว  ฉันก็ได้ไปไหว้พระพรหมที่หน้า World Trade Center ได้ขอพรและบอกท่านว่า อยากไปเรียนที่เยอรมัน อยากได้ความรู้ อยากได้วิชาการทั้งหลายของเขา ซึ่งก็ได้ขอพรท่านไว้ และบอกว่าถ้าได้ไปเรียนใน winter  นี้จะนำ ช้างไม้ 1 คู่ พวงมาลัย 5 พวงมาถวายค่ะ หลังจากนั้นก็ไปจตุจักร ซึ่งได้ไปเป็นประจำทุกครั้งหลังจากเรียนเสร็จ เพื่อหาหนังสือภาษาเยอรมันอ่านเพิ่มเติม ก็มีใบไม้ใบหนึ่งร่วงมาใส่ศรีษะฉัน ฉันก็คิดแล้วว่า วันนี้ต้องมีสิ่งดีเกิดขึ้นแน่ๆเลย (เป็นความเชื่อส่วนตัวนะคะ  เพราะการที่จะเดินไปแล้วใบไม้หล่นใส่ศรีษะนั้นยากมาก  เฉพาะในกรณีที่เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาตินะคะ  ไม่ใช่ไปโยกต้นไม้  ต้นที่ใบกำลังเหลืองจะร่วงมิร่วงแหล่แล้วหล่นใส่ศรีษะอันนั้นใช้ไม่ได้ ) และทุกวันอาทิตย์หลังเลิกเรียนก่อนจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด....กิจกรรมที่ต้องทำอีกอย่างหนึ่งคือ ไปนั่งฟังไวโอลีน ตรงจุดที่ขายไวโอลีนซึ่งใกล้ๆกับแถบที่ขายหนังสือที่จตุจักร  ซึ่งคุณตาที่ขายไวโอลีนจะเล่นไวโอลีนกับเพื่อนทุกครั้ง แล้วก็ไพเราะมาก .....ก็นั่งอยู่พักหนึ่งก็มีหนุ่มสาวชาวอเมริกา ชื่อ ไดแอน กับมาติน น่ารักมากทั้งคู่เลย เขาถามฉันเกี่ยวกับสถานที่บางแห่ง ซึ่งเราไม่รู้ก็ได้พยายามช่วย โดยไปถามวินมอเตอร์ไซค์ให้  แล้วก็ได้คุยกันพักหนึ่ง ทำให้ฉันรู้สึกดีมาก (ว่าภาษาอังกฤษฉันไม่ได้แย่อย่างที่คิด) เขาออกทัวร์มา 3 เดือนแล้ว เป็นแบ็คแพ็คเกอร์โดยจักรยาน เขาเพิ่งมาจากภูเก็ต และมีโปรแกรมจะไปเชียงใหม่ ฉันก็บอกว่า “ wow ,that is my dream”  แล้วฉันก็ได้คุยกันพักใหญ่ แล้วก็มีการแลกนามบัตรกัน  แล้วฉันก็ได้กลับมาด้วยความรู้สึกดีๆ  ที่ได้ช่วยเขาทั้งคู่และได้ทำหน้าที่ของคนไทยคนหนึ่ง “ ขอบคุณค่ะ ที่มิตรภาพในโลกยังมีอยู่มากมาย ทำให้ฉันได้สูดดม กลิ่นหอมของมัน “ 22 มกราคม ใจอบอวลไปด้วยมิตรภาพอยู่ 24 มกราคม ใจเริ่มร้อนรน 26 มกราคม เงียบกริบเหมือนน้ำในทะเลสาบก่อนเกิดพายุใหญ่ 27 มกราคม ใจมันรอนๆๆๆๆๆๆ 28 มกราคม ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยย.... และแล้ว ฉันก็ได้คิดแผนที่หนึ่ง สองและสาม  เพื่อมาเป็นแผนสำรอง เพื่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมาย เขาบอกไว้ว่า “ การที่จะทำธุรกิจหรือทำงานสักอย่างนั้น ต้องหาทางทั้ง 1. ทางที่จะประสบความสำเร็จ 2. ทางหนีหากไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นฉันควรมีแผนที่  1- 2 – 3  เพื่อความไม่ประมาท แผนที่หนึ่ง  หากได้ทุน DAAD เรียนที่เยอรมัน -   จะรู้ผลประมาณ กุมภาพันธ์  (หากหลังวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ยังไม่ผล ให้ดำเนินแผนสองและสาม) แผนทีสอง ถ้าไม่ได้ทุน DAAD ส่งใบสมัครไปเยอรมันใหม่ไม่ต้องสมัครทุนแต่เลือกมหาวิทยาลัยใหม่ - ส่งก่อนพฤษภาคม 2003 พร้อมเอกสารทั้งหมด ที่เพิ่มเติมคือใบรับรองการเรียนภาษาเยอรมันที่เกอเธ่ - เริ่มส่งเอกสารไปตามมหาวิทยาลัยต่างๆ วันที่ 19 กุมภาพันธ์ - ตั้งเป้าไว้  4 มหาวิทยาลัย - จะรู้ผลประมาณ กรกฎาคม 2003 แผนที่สาม  สมัครเรียนที่ออสเตรเลีย เตรียมข้อมูลอีกครั้งหนึ่ง พร้อมปฏิบัติการ - สอบโทเฟิลใหม่เดือนมีนาคม - ส่งก่อนพฤษภาคม 2003 พร้อมเอกสารทั้งหมดที่เพิ่มเติม - เริ่มส่งเอกสาร  19 มีนาคม - ตั้งเป้าไว้  4 มหาวิทยาลัย - จะรู้ผลประมาณ กรกฎาคม 2003 *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- สรุปความสำเร็จของเดือนนี้       1. เรียนภาษาเยอรมันได้ความรู้ในระดับหนึ่ง (ระดับแรกเลย)         2.มีแผนสำรองเเล้ว        3.เก็บเงินไม่ได้ (รวมยอดยกมา 57,490 บาท : เนื่องจากต้องขึ้นลงกรุงเทพทุกอาทิตย์ ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ไม่มีเงินเก็บเลย...เฮ้ย..แย่จัง) *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 2 พ.ย. 46 18:55:36 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 :-)  อ่านแล้วรู้สึกว่าความรู้สึกของผู้เขียน เอ้อ... ตอนติดต่อกับ Prof. นี่ น่าตื่นเต้นยิ่งกว่าได้ e-mail จากแฟนซะอีก จากคุณ : canossa (Canossa) - [ 2 พ.ย. 46 20:17:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 LOL ^______^ จากคุณ : ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) - [ 2 พ.ย. 46 20:32:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หายไปนานเลยนะคะ ตามมาลุ้นด้วยคนค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 2 พ.ย. 46 23:35:46 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กุมภาพันธ์ 2003 ..........กรี๊ด......ว้าก......แว้ก 1 กุมภาพันธ์ เตรียมข้อมูลเกี่ยวกับการเรียนต่ออีกครั้งหนึ่ง ทีนี้หาข้อมูลอย่างเข้มข้นเกี่ยวกับการเรียนต่อที่ออสเตรเลีย  ทั้งเรื่องคณะที่จะเรียน ,มหาวิทยาลัย ,เมืองที่จะเรียน, ค่าครองชีพ, งานพิเศษ เพราะฉันมันเงินน้อย แถมออสเตรเลียเนี่ยจะขอทุนยากมาก เพราะคนต้องการไปเรียนเยอะมาก เพราะฉะนั้นด้วยคุณสมบัติของฉันที่ได้กล่าวมาแล้วแต่ต้น จึงยากที่แข่งขัน  แต่ทว่า...... “ มันอาจจะยาก ...แต่มันก็เป็นไปได้ “  (It may be difficult,but it is possible) 5 กุมภาพันธ์ เหนื่อยจังเลย ....ช่วงนี้ชีวิตฉันราวกับนักธุรกิจใหญ่....ไม่มีเวลาให้กับใครเลยตั้งแต่ต้นปีแล้ว วันจันทร์ถึงวันเสาร์ทำงานทุกวันตั้งแต่  8.00 น.ถึง 17.00 น. และทำต่อไปถ้างานไม่เสร็จบางวันก็ถึง 1 ทุ่ม  (ฉันทำงานโรงงานนะ) พอวันเสาร์เย็นก็นั่งรถบริษัทเข้ากรุงเทพ  เพื่อมาเรียนภาษาเยอรมันวันอาทิตย์ (ซึ่งจะประหยัดตังค์ เพราะรถบริษัทไม่ต้องเสียเงิน )  พอเรียนภาษาเยอรมันวันอาทิตย์เสร็จประมาณเที่ยงก็ต้องรีบไปต่อรถที่หมอชิตเพื่อกลับบ้าน (อันนี้จ่ายตังค์เอง) จะถึงบ้านประมาณ  2-3 ทุ่ม  วันจันทร์ก็ต้องทำงานต่อ   โอ้...ชีวิต...ไอ้เรือง ช่วงนั้นจะโดยอาจารย์ประนามเพราะภาษาเยอรมันไม่ค่อยกระเตื้องเลย...อยากแก้ตัวจังเลยว่ามันเหนื่อย....แต่ก็ไปให้แกประนามทุกอาทิตย์แหละ..... หนุกดี......ไม่ได้เป็นนักเรียนมานานแล้ว แถมคนที่ไปเรียน ...ส่วนใหญ่จะเป็นคนทำงานแล้ว  แล้วมีจุดมุ่งหมายเหมือนกันคือไปเรียนต่อที่เยอรมัน  ก็เลยคุยกันถูกคอ....เพื่อนบางคนมาเยี่ยมลูกค้าที่จังหวัดที่ฉันทำงานอยู่ก็จะแวะมาเยี่ยม  และในชั้นเรียนก็มีน้องที่ยังเรียนอยู่...   ก็รู้สึกนับถือเขาเหลือเกิน   รู้จักวางแผนอนาคตตัวเองแต่เล็กแต่น้อย... (ฉันเหมือนยายแก่เลย) 10  กุมภาพันธ์ ตอนนี้เริ่มร้อนรนอีกครั้ง  ก็ตามข้อมูลของฉัน ทุน  DAAD จะบอกผล ประมาณ กลางเดือนกุมภาพันธ์นี่นา...นี่มันก็อีก 4 วันก็จะกลางเดือนแล้วนี่นา ( ปีนี้เดือนกุมภาพันธ์มี 28 วัน) “...สงสัย...ไม่ได้ ซะแล้วกระมั้ง...ไอ้เรือง ...ส่งเอกสารไปมหาวิทยาลัยใหม่ได้แล้วมั้ง “ สมองของฉันซึ่งจะใช้หลักตรรกยะในการคำนวณ เสมอ  พร่ำบอก “ นี่...ยังไม่ถึงกลางเดือน อีกตั้ง 4 วันถึงจะถึงกลางเดือน แกอย่าเพิ่งใจร้อนด่วนสรุป ให้ไอ้เรืองมันหมดความมั่นใจซิ...ฟุตบอลเขายังทำคะแนนกันได้ในวินาทีสุดท้ายเลย” หัวใจซึ่งใช้หลักธรรมเสมอมาปลอบใจฉันกระซิบบอก 11 กุมภาพันธ์ นอนไม่หลับ 12 กุมภาพันธ์ เริ่มคิดถึงแผนหนึ่งแผนสองแผนสามด้วยหัวใจที่ร้าวรอน จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 3 พ.ย. 46 03:51:34 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 13 กุมภาพันธ์ 8.00 น. วันนี้วันพฤหัสบดี ...พรุ่งนี้ก็วันวาเลนไทม์แล้วนี่นา ....แต่ใจฉันมันเศร้าจัง 12.00 น. เหนื่อย...กินอะไรไม่ค่อยลง แต่มีโปรแกรมแล้ว พรุ่งนี้ ฉันกับพี่ๆๆ เราจะไปฉลองความโสดกัน ....55555 ส่วนฉันจะไปฉลองความเศร้า..... 13.00-16.30 น. ทำงานอยู่ในรายผลิต 17.00 น. กลับมาที่ออฟฟิศ...ทันทีนั่งโต๊ะ.... ก็เห็นซองเอกสารสีน้ำตาล ด้วยความกลัว...ค่อยค่อย..มอง..เหลือบซ้ายเหลือบขวา...ไม่มีใครสนใจ เอกสารลงทะเบียนจากสถานทูตเยอรมันแห่งประเทศไทย ...มือสั่นๆ.... ใจก็เต้นสั่นๆ..กลัวๆกล้าๆ ตั้งสติอยู่ประมาณ 5 วินาทีแล้วค่อยแกะซองเอกสารอย่างประณีต ทันทีที่เห็นกระดาษแผ่นแรก....หน้าฉันที่เเดงมาจากความเหนื่อย......เริ่มเเดงอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น.. *-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*--*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-* RE :  Your application for a scholarship in Germany Letter of Award Dear Miss. Dawrong Praditphausa I take pleasure in letting you know that the selection committee of the German Academic Exchange Service (DAAD) has taken a positive decision on your application. Upon its recommendation DAAD is granting you a scholarship ................................................ *-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-* “ กรี๊ด...เเว้ก....ว้าก...ได้แล้ววววววววว............ฉันได้ทุนแล้ววววววววว” “พี่ พี่ดำรง  หนูได้ทุนแล้ววววว”   ฉันตะโกนพร้อมกับวิ่งตุบตับไปที่พี่ที่เป็นผู้จัดการอีกเเผนกหนึ่ง ซึ่งได้ให้ความเมตตาเเละคำปรึกษาเรื่อยมา “หนูได้ทุน แล้ว หนูได้ทุนไปเรียเยอรมันแล้ว “   “ พี่ๆๆ  ช่วยหนูดูหน่อยซิว่าหนูฝันไปหรือเปล่า   นี่มันของจริงหรือเปล่า ”   ฉันพูดเสียงสั่น พลางส่งเอกสารให้พี่ดำรงด้วยมือที่สั่นๆเช่นกัน  พร้อมกันนั้นพี่ที่อยู่ในห้องคอมพิวเตอร์ก็พามารุมล้อม  แล้วช่วยกันดูเอกสารที่ฉันรอมาเป็นเวลาร่วมหกเดือน   “นี่มันเอกสารจริงนี่    เธอได้ทุนแล้วล่ะ” “นี่มันเป็น the document of   award  และอันนี้มันเป็น  letter of award ซึ่งมันบอกว่าเขาให้ทุนเธอเท่าไร...นาน...2 ปีครึ่งแน่ะ.. อันนี้ก็เป็นเอกสารที่เธอต้องเซ็นแล้วก็ส่งกลับไปให้เขาว่าเธอตกลงจะเอาทุน  พี่ดีใจกับเรืองด้วย  ,,    เฮ้ยพวกเรา ต่อไปเราก็มีเพื่อนเรียนนอกแล้วนะเนี่ย .....   ฮ่าฮ่าฮ่า  อย่างนี้ต้องไปฉลองกันหน่อยแล้ว  “ พร้อมกันนั้นทุกคนก็มาร่วมแสดงความยินดีกับฉัน   พร้อมกับฉันที่น้ำตาเกือบไหลด้วยความดีใจ....และหวั่นใจกับอนาคตที่มองไม่เห็นชัด.... 14 กุมภาพันธ์ วันนี้เป็น “ วันแห่งความรัก “ ค่ะ เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย วันนี้แต่งหน้ามาทำงานด้วย มีแต่คนแปลกใจ ...สงสัยฉันจะมี...ความรัก...ซะกระมั้ง (เวลาโดยปกติ ..หน้าจะเต็มไปด้วยเหงื่อ...และจะมันย่อง เพราะเป็นวิศวะ -กรรม-กร  เป็นที่รู้กันว่า เป็น วิศวกรฝ่ายวิจัยและพัฒนา หรือวิศวกรที่ทำงานเยี่ยงกรรมกร เพราะต้องอาบเหงื่อต่างน้ำ) มีแต่ฉันกับพี่ๆที่สนิทกันมันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน จากเดิมที่วางแผนว่าจะไปฉลองความเศร้า ฉันก็เปลี่ยนเป็น ฉลองความสำเร็จ แทน ปลายเดือนกุมภาพันธ์ ตอนแรกกะจะไม่บอกพ่อกับเเม่ จะทำวีซ่าและเอกสารทั้งหมดแล้วเอาไปเซอร์ไพร์สทีเดียวเลย แต่หัวใจฉันบอกว่า ”..ฉันเหลือเวลาที่จะอยู่กับพ่อแม่อีกแค่เดือนครึ่งเท่านั้น  เพราะฉันต้องไปเยอรมันต้นเดือนเมษายน 2003....ควรจะใช้เวลาที่เหลือให้มีค่ามากที่สุด ให้เวลาท่านให้มากๆ   .....เพราะอีกเกือบสามปีกว่าฉันจะได้กลับมา “   ก็เลยไปบอกท่าน   “ แม่ พ่อ หนูเรื่องจะบอกจ้ะ  คือหนูได้ทุนแล้ว หนูได้ไปเรียนแล้วที่ประเทศเยอรมัน แล้ว จ้ะ” แม่ฉันถึงกับน้ำตาไหล ด้วยความดีใจ ปนความสลดเล็กน้อย ที่ฉันต้องไปเยอรมันต้นเดือนเมษายน     แต่ความดีใจมีมากกว่า แล้วจากวันพ่อกับเเม่ก็วุ่นวายกับการจัดการจัดของที่จะให้ฉันเอาติดตัวมาเยอรมันด้วย   พร้อมกับป่าวประกาศเรื่องของฉันให้ญาติๆฉันฟัง   ช่วงนี้ชื่อของฉันจะดัง ติดข่าวดัง 10 อันดับของหมู่บ้านหนองงูหางกระดิ่งทีเดียว ส่วนฉันก็ต้องมาวุ่นวายกับการไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลของรัฐ ทำวีซ่า ไปรับตั๋วเครื่องบิน  เตรียมภาษาเยอรมันและอังกฤษ  เสื้อผ้าเสื้อกันหนาว  ยารักษาโรค หนังสือ หลักฐานเอกสารสำคัญต่างๆ  รวมทั้ง  ร่ำลาญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง อาจารย์  หัวหน้างาน เพื่อนรวมงาน  รวมทั้งนำ ช้างไม้ 1 คู่ พวงมาลัย 5 พวงไปถวายพระพรหมด้วย นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ทำให้ต้องมาตกระกำลำบากอยู่ที่เยอรมันที่คนเยอรมันเรียกว่า ด้อยชลันท์ จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 3 พ.ย. 46 03:56:03 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 มีนาคม   2003 .........บทส่งท้ายก่อนหัวใจออกเดินทาง 3 มีนาคม วันนี้ก็ครบหนึ่งปีพอดีของการตามหาความฝันอันแรกของฉัน  ฉันถามตัวเองว่า.... ฉันฝันหรือเปล่า....สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นความจริงหรือเปล่า   จนแม้กระทั่งฉันได้วีซ่ามาแล้ว   ได้ตั๋วเครื่องบิน (ซึ่งทาง DAAD เป็นผู้จ่ายกะตังค์)  ฉันก็ยังไม่แน่ใจ สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันนั้นเป็นเพราะ - ฉันโชคดีมาก (ตามที่ได้ยินหลายคน...เวลาได้ยินข่าวฉัน..เขามักจะพูดว่า ไอ้เรือง...เเกโชคดีจังเลย) หรือเป็นเพราะ - ฟลุคมาก  (เพราะโอกาสที่คนทำงานเอกชน แถมด้วยคุณสมบัติที่ไม่ค่อยเยอะอย่างฉันได้มา...มันก็เป็นเรื่องที่ผิดปกติ  ) - ฉันมีความพยายามมาก ( คนใกล้ตัวฉัน  พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนร่วมงานที่ใกล้ชิด และที่ปรึกษาคนยากบอกมา เพราะเขาเหล่านี้มีส่วนร่วมและได้เห็นในการพยายามของฉันอยู่เสมอ) แต่จากการกลั่นกรองด้วยหัวใจและสมอง (วันนี้สมองและหัวใจสามัคคีกัน :-D)  ฉันคิดว่า  ทุกอย่างที่เขาพูด เขาให้ความเห็นนั่นแหละ ฉันมีหมดเลย  ฉันมีทั้งความพยายาม  ความโชคดี และก็ฟลุคด้วย ทุกสิ่งมารวมกัน   ทำให้ฉันได้มีวันนี้ .....มันยาก ....มันเหนื่อย   ฉันเสียน้ำตา...เสียใจ....เสียเหงื่อมามาก เพื่อให้ได้มาซึ่งวันนี้....ฉันไม่รู้หรอกว่าวันหน้าฉันจะเรียนสำเร็จหรือเปล่า..แต่ฉันเชื่อว่า..ตราบใดที่เรายังมีความฝันและพยายายามอยู่เสมอเพื่อไปให้ถึงความฝันนั้น  เราก็จะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน บางเวลาที่เราดูหนัง ดูละคร หรือดูโฆษณาครูเคท หรือนักกีฬาต่างๆ  เกี่ยวกับการพยายาม ...ความเพียร ของคนอื่นๆ ในการสอบเอ็นทรานซ์  การพูดภาษาอังกฤษ หรือการทำงานอะไรสักอย่างหนึ่ง แล้วประสบความสำเร็จ...หนังมักจะตัดเป็นบทละครสั้น ฉากสองฉาก   แต่ในชีวิตของคนเรา..  ฉันเชื่อว่าคงต้องนานกว่านั้น....ขึ้นอยู่กับว่าเป้าหมายหรือความฝันของเรามันสูงแค่ไหน ....สำหรับฉัน...ฉันตั้งเป้าหมายเป็นจิ๊กซอร์เล็กๆ...แล้วค่อยๆทำให้จิ๊กซอร์เล็กๆเหล่านั้น เป็นความสำเร็จเล็กๆ...ทีละขั้นละตอน. (เนื่องด้วยความสามารถของฉันมีไม่ค่อยมาก) เมื่อฝันให้ไกล.... ก็ต้องไปให้ถึง.... จะถึงหรือไม่ถึงก็เพราะ.... เพราะแสวงหา  มิใช่เพราะรอคอย เพราะเชี่ยวชาญ  มิใช่เพราะโอกาส เพราะสามารถ  มิใช่เพราะโชคช่วย ดังนี้แล้ว     “  ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน  ” “ อย่ายอมแพ้... ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่ ” แต่ความสำเร็จของฉันเนี่ยฉันไม่ได้ทำมันตามลำพังหรอก  มีคนอีกมากมายที่มีส่วนในความสำเร็จของฉัน *-* ขอบคุณหัวหน้าของฉันทุกๆคนที่เมตตาและให้โอกาสต่างๆเสมอมา *-* ขอบคุณพี่ๆ ที่คอยด่าเสมอเวลาฉันเริ่มขี้เกียจอ่านหนังสือ .คอยให้กำลังใจและปลอบใจ เวลาที่ฉันท้อแท้และอยากถอย  รับฟังเรื่องราวความฝันของฉันอย่างตั้งใจ *-* ขอบคุณเพื่อนๆที่ให้กำลังใจ คอยเลี้ยงข้าวเวลาไม่มีกะตังค์  คอยเป็นเพื่อนเวลาที่ร้องไห้และรู้สึกร้าวรอนกับสิ่งรอบตัว  ให้ความรู้สึกดีดีทั้งหลาย *-* ขอบคุณน้องๆ  ที่มักจะให้กำลังใจ “ผมว่าเจ๊ต้องทำได้  หนูว่าพี่ต้องทำได้ค่ะ” *-* ขอบคุณคนบางคนที่ทำให้รู้สึกว่าโลกนี้เป็นสีชมพูนะไม่ใช่สีเทา..ดำ หรือสีขาว เพียงด้านเดียว *-*  ขอบคุณครูบาอาจารย์ที่ประสิทธิประสาทวิชาให้ฉัน  ให้คติชีวิตฉันอยู่เสมอ *-* ขอบคุณญาติพี่น้องที่เป็นแรงกระตุ้น...ให้ฮึกเหิมอยู่เสมอ *-* ขอบคุณน้องสาวคนรองที่ไม่บ่นเวลาโอนเงินเดือนไปให้ช้า และช่วยใช้อย่างประหยัด  :-D เป็นเพื่อนคู่คิด...เป็นที่ปรึกษา....เป็นเพื่อน....ยามที่ถูกคลื่นสังคมกระหน่ำ *-*ขอบคุณคนทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของฉัน...ทำให้ได้รู้ได้ซึ้งว่า ชีวิตคืออะไร *-* ที่ลืมไม่ได้ก็ต้องขอบคุณที่ปรึกษาคนยากของฉัน  ที่คอยแนะนำข้อมูล  ตักเตือน แนะแนวทาง  คอยให้ข้อคิด และให้คำปรึกษาการเรียนต่ออย่างไม่เบื่อหน่าย *-* และที่สำคัญที่สุดต้องขอบคุณ ...พ่อเเม่..ที่ให้กำเนิด...ให้หัวจิตหัวใจ...ให้การศึกษา ...คอยยืนเคียงข้าง... ให้กำลังใจฉันและรักฉันเสมอไม่เคยร้างลา  ขอบคุณค่ะ *-* เกือบลืม .... ขอบคุณ  www.pantip.com  & ชาวพันทิพย์  และชาวเน็ตทั้งหลายด้วยค่ะ...ฮี่...ฮี่..ฮี่ *-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-* สรุปความสำเร็จครั้งสุดท้ายก่อนหัวใจออกเดินทาง 1.ได้ไปเรียนเมืองนอก(ประเทศเยอรมัน) แล้ว ...เย้...เย้...เย้ 2.ได้ทุน DAAD ซึ่งช่วยงบประมาณคลังของแม่ไปได้ 3. ได้ชื่อเรื่องแล้ว...เรื่อง...”เมื่อฉันอยากเรียนเมืองนอก ” 4.โปรเจ็คนี้ก็ปิดได้อย่างสวยงาม  โปรเจ็คต่อไปอาจจะเป็น  “เมื่อฉันมาเรียนภาษาที่สามเมืองเยอรมัน ” *-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-**-*-*-*-* ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑.......จบแล้วจ้ะ....... ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑ “เฮ้ย....น่ากลัวจังเลย  ตอนเเรกก็อยากได้ทุนอยู่หรอก ....แต่พอได้แล้วก็กลัวจังเลย “ หัวใจบ่น “ แกจะกลัวอะไร  ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไปซิ”   สมองปลอบ “แต่ฉันมาคิดๆแล้วนะ ไอ้เรืองมันคงลำบากอีกเยอะเลยเนี่ย ” หัวใจพูด “ทำไมล่ะ”  สมองถาม “เเหม....ถ้าแกมีรอยหยักมากกว่านี้...ฉันก็คงมั่นใจในตัวไอ้เรืองมันอยู่หรอก  แต่นี่รอยหยักแกไปปรากฎอยู่ที่เส้นผมหมด   ไอ้เรืองมันคงต้องขยันสุดชีวิตแน่ ...สงสารมันหว่ะ “ หัวใจพร่ำพูด ฉันฟังหัวใจกับสมองทะเลาะกันแล้วก็เริ่มสงสารตัวเอง  เนี่ยน้า.....หาเรื่องลำบากแท้ๆนะไอ้เรือง จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 3 พ.ย. 46 03:58:57 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 สุดท้ายนี่ฉันหวังว่าเรื่องของฉันจะเป็นประโยชน์ให้กับใครๆบ้างนะคะ   เพลง ผู้ชนะ ของ คุณเสก โลโซ หากชีวิตคือการดิ้นรน คนหนึ่งคนต้องเดินก้าวไป ให้เรารู้เส้นทางแห่งใจ  แล้วก็ไปให้ถึงที่นั้น * เพราะชีวิตคือการต่อสู้ ให้เรียนรู้ด้วยใจตั้งมั่น เส้นทางไกลแค่ไหนช่างมัน คนช่างฝันเท่านั้นที่ทำได้ ** ฉันคือคนหนึ่ง ที่ทนฟันฝ่า  พลังศรัธาคือสิ่งดี ได้มาเท่ากัน  เหมือนกันทุกที่ คือใจที่มี  ให้มั่นคงเข้าไว้ *** ขอเพียงแค่ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึงที่จุดหมาย โปรดจงมั่นใจ  ที่ทำลงไปนี่   นั่นถูกแล้ว อย่าฟังคำคน อย่าสนใจใคร อย่าเปลี่ยนแนว คนแน่แน่วเท่านั้นผู้ชนะ หากปัญหาเข้ามาถ้าโถม  อย่าไปโหมให้จนอ่อนล้า ค่อยๆคิดสบาย   ปล่อยมันไปตามเรื่องสักวัน ซ้ำ   *,**,*** (เป็นเพลงที่ฟังแล้วรู้สึกฮึกเหิมและโดนใจมากเลย..เพิ่งได้มาฟังช่วงหลังนี่เอง  ฟังแล้วนึกถึงตัวเองจัง) (* หากพิมพ์ตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ เพราะฟังจากเทปแล้วพิมพ์ตาม) จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 3 พ.ย. 46 04:00:12 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกที่เเต่งขึ้นมาค่ะ อยากเป็นนักเขียนมานานเเล้วค่ะ เเต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร เเละได้ไปอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เขาบอกไว้ว่า ถ้าอยากเขียนหนังสือ ให้เริ่มจากสิ่งที่ใกล้ตัวก่อน อาจจะเป็นไดอะรี่ ความฝัน ความรู้สึก เเล้วค่อยๆกลั่นกรองออกมา  เป็นตัวหนังสือ เเล้วทีนี้ เราเองก็เขียนไว้ เเต่ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นอย่างไรบ้าง ก็อยากเอามาให้เพื่อนได้อ่านกัน ช่วยออกความคิดเห็น คำชมคือกำลังใจ  คำติเตือน คือ ความรู้ ทุกสิ่งคือสิ่งที่ดีหมด ที่ทำให้เรารู้ตัวเอง ขอบคุณชาวเนตพันทิพด้วยค่ะ ที่มีวันนี้เเละได้ฝันมาถึงตอนนี้ได้ส่วนหนึ่งก็มาจากที่นี่เหมือนกันค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 3 พ.ย. 46 04:05:48 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 หายไปน้าน ...นานเลยนะคะ ^^ มาร่วมยินดีด้วยคนค่ะ จากคุณ : a whispering star - [ 3 พ.ย. 46 09:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยินดีด้วยค่ะ ป่านนี้คงได้เรียนในมหาวิทยาลัยแล้ว เป็นกำลังใจให้นะคะ :) จากคุณ : scottie - [ 3 พ.ย. 46 17:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แวะมาอ่านค่ะ ตอนที่..1..จุดเริ่มต้นของความฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2429102/W2429102.html ตอนที่..2..How to ไล่ล่าหาความฝัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2432498/W2432498.html ตอนที่..3..ไฟลนก้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473001/W2473001.html จากคุณ : รสา รสา - [ 3 พ.ย. 46 19:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านจบรวดเดียวเลยค่ะ เนื้อเรื่องสนุกดี เขียนเก่งค่ะ รวมทั้งมีข้อคิดสำหรับผู้ที่จะมาเรียนต่อต่างประเทศด้วยค่ะ แต่มีที่สะกดผิดนิดหน่อยนะคะ เช่น ทรมาน ใช้นอหนูสะกด และ Frau น่าจะแปลว่า Mrs. มากกว่าค่ะ แต่ที่เยอรมันหรือเยอรมนีใช้รวมกันเป็น Ms. ค่ะ ส่วนเพลง ฉันคือหนึ่งคน ที่ทนฟันฝ่า ... หากปัญหาเข้ามาถั่งโถม ... จากคุณ : รสา รสา - [ 4 พ.ย. 46 00:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อ้าว เรื่องแต่งเหรอคะ นึกว่าประสบการณ์จริง แต่ยังไงก็ขอบคุณคะ อ่านแล้วรู้สึก "ฮึด" จะรีบดำเนินการกับชีวิตของตัวเองโดยด่วนแล้วเหมือนกัน ขอบคุณคะ จากคุณ : LWWW - [ 4 พ.ย. 46 09:56:26 A:202.12.73.6 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 19 canossa (Canossa)  ตอนนั้นก็เป็นอย่างนั้นค่ะ  เเต่ตอนนี้อยากมีเเฟนจัง คือว่าเหงาน่ะค่ะ (ล้อเล่นค่ะ) ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า (invisible_TJ) เเละ คุณ scottie ตอนนี้เริ่ม T__T เเล้วค่ะ เพราะรอยหยักน้อยค่ะ ทำให้ปวดหัวอย่างเเสนสาหัสเลยค่ะ TSURUGI เเละ  a whispering star  ในที่สุดก็จบเเล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ รสา รสา  อีกครั้งนะคะ ที่ทำลิ้งให้ เเละให้คำปรึกษาเรื่อยมา ได้ไปขอบคุณไว้ที่ห้องไกลบ้านด้วยค่ะ   คุณ LWWW  เรื่องนี้ base on True story ค่ะ เคยปล่อยชีวิตให้เรื่อยๆ เเล้วรู้สึกว่ามันไม่มีรสชาติเลย เเค่ความมั่นคงอย่างเดียวคงไม่ทำรู้สีกว่า  "ชาตินี้เกิดมาใช้ชีวิตคุ้ม" ค่ะ ก็เลยต้องหาเรื่องฝัน หาเรื่องทำ หาเรื่องให้ตัวเองเดือดร้อนหน่อยๆ (เเต่อยู่บนพี้นฐานความชอบของตัวเองค่ะ) เวลาท้อๆ อ่านเรื่องนี้ของตัวเองทีไร ก็ยังนึกว่าเราพยายามมาถึงขนาดนี้เเล้ว ผ่านมาได้เท่านี้เเล้ว ก็ต้องสู้ต่อไป เเละก็เกิดเเรง ฮึด เช่นกันค่ะ เเละก็ยังมีคนอีกตั้งมากมายเป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 4 พ.ย. 46 14:24:50 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาขอเซฟไปอ่านก่อนค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย เพราะเป็นคนนึงที่อยากไปเรียนเมืองนอกมากค่ะ จากคุณ : Crystal - [ 4 พ.ย. 46 22:27:53 A:203.149.46.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาขอแสดงความยินดีด้วยอีกคนนะคะ เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่าน (ไม่รู้ว่าอะไรที่ดลใจให้มาอ่านเหมือนกันนะ..อิอิ) ชอบมากๆ เลยค่ะ ไม่อยากบอกเลยว่ารู้สึกมีอะไรหลายอย่างที่คล้ายๆกับคุณเรียมมาก อ่านแล้วเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ไปอย่างมากเลย ตอนนี้กำลังเรียนภาษาเยอรมันอยู่เหมือนกัน กะว่าปีหน้านี้คงสอบ แล้วเตรียมตัวไปเรียน และก็กำลังตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินเรียนอยู่ คือ จะเรียนด้าน design (ซึ่งคาดว่าไม่มีทุนให้แน่เลย) แต่ยังไงก็ต้องพยายามเก็บเงินให้ได้มากที่สุด ยังไงก็สู้ๆนะคะ ^0^ จากคุณ : ปังปอนด์ - -" - [ 5 พ.ย. 46 01:00:02 A:203.113.35.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านทีไรก็ได้ลุ้นไปด้วยทุกที ยินดีด้วยนะคะ จากคุณ : i-scream - [ 5 พ.ย. 46 07:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แวะมาอ่านตาม เมล์ ที่คุณส่งมานะครับ เขียนได้ดีครับ ผมอ่านรวดเดียวจบเลย ถึงแม้ผมจะเป็นคนนึงที่เฝ้าดูพัฒนาการความฝันของคุณมาตั้งแต่ต้น พอมาอ่านอีกครั้ง มันก็ได้แง่คิดหลายๆอย่างเอามาใช้เป็นประโยชน์กับตัวเองเหมือนกัน คุณได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่น่าทึ่งทีเดียว ขอชมจากใจจริงครับ จากคุณ : ที่ปรึกษาคนยาก (s7014249) - [ 6 พ.ย. 46 00:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีด้วยนะคะ ชอบอ่านจังค่ะ @^_^@ จากคุณ : ธราธร - [ 7 พ.ย. 46 01:55:31 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยินดีด้วยค่ะ... เขียนสนุกดีค่ะ จากคุณ : คนอ่าน - [ 10 พ.ย. 46 20:11:34 A:212.59.63.51 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ Crystal ยินดีค่ะ  เเต่ถ้าจะนำส่วนไหนไปใช้กรุณา ปรึกษาเเพทย์หรืออ่านฉลากก่อนใช้นะคะ :-D คุณ ปังปอนด์ ของเเบบนี้ต้องลองค่ะ  จะบอกว่าของเรียมเอง ก็ไม่น่าจะได้ เเต่ก็ได้มาเเล้ว เป็นคนเเรกของสาขานี้ด้วยที่ได้ (ทั้งๆที่คุณสมบัติของข้าเจ้ากะจิ้ดเดียวเอง) ขอบคุณ คุณ i-scream มาอ่านให้กำลังใจทุกตอนเลย ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณ  คุณ ที่ปรึกษาคนยาก (s7014249)  เขินจัง :-P เป็นครั้งเเรกที่คุณชมตรงๆ เเบบนี้ทำให้มีกำลังใจอ่านหนังสือขึ้นอีกเยอะเลยอ่ะค่ะ คุณ ธราธร  และคุณ คนอ่าน ขอบคุณนะคะ  ตอนเเรกนึกว่ามันจะติงต๊องเกินไปหรือเปล่า เเต่ก็มีคนมาให้กำลังใจขนาดนี้ก็พอใจเเล้วค่ะ   ขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งนะคะ จากคุณ : เรียมเเม่เอ้ย - [ 11 พ.ย. 46 14:31:09 A:141.30.229.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านรวดเดียวจบเช่นกันค่ะ  เลยขอตอบที่กระทู้นี้เลยละกันนะคะ  ว่าทึ่งคุณมากเลย  ลุ้นตามไปด้วย  หัวเราะไปหลายยก  สุดท้ายก็จบแบบมีความสุข  สู้ต่อไปนะ  เรียมแม่เอ๊ย  (ขอเรียกแบบนี้นะ  ชอบค่ะ  ฟังน่ารักดี)   จากคุณ : น า ง อ า ย - [ 17 พ.ย. 46 21:17:00 A:62.167.92.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 เพิ่งเข้ามาอ่าน หลังจากผ่่านไปเกือบปี แต่เนื้อหาจัดจ้าน...เป็นพลังใจให้ตัวเองด้วย ขอบคุณมากๆๆๆๆ เลย จากคุณ : Kiky - [ 29 ต.ค. 47 19:22:48 A:203.146.212.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีค่ะ วันนี้ไม่รู้เป็นไร ถึงได้มาอ่านกระทู้ของคุณเรียม รู้สึกโชคดีมากๆ เลยค่ะ เชื่อไหม ค่ะ ว่า อ่านแล้วลุ้นทุกตอน ยิ่งตอนสุดท้ายที่คุณเรียมได้ทุน อ่านแล้วรู้สึกน้ำตามันคลอๆ โดยไม่รู้ตัว ขอบคุณมากนะค่ะ คุณเขียนได้สนุกมาก และเขียนได้ดีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกิด เลย เห็นคุณชอบบอกว่าอังกิดไม่ดี แต่เท่าที่อ่านดู คุณเรียมเก่งมากๆ เลยค่ ที่ต้องบอกว่าตัวเองโชคดีก็เพราะว่า กำลังลังเล เรื่องสอบชิงทุนอยู่พอดี คิดว่าตัวเองทำไม่ได้ ทั้งที่เกรดก็ดี แต่ไม่มีความมั่นใจ และก็เสียดายงาน ทั้งที่ใจตัวเองก็อยากเรียนเมืองนอกมากๆ พอมาอ่านเรื่องความพยายามของคุณเรียมแล้วอายตัวเองมากๆ ทั้งที่เรายังไม่ได้พยายาม ก็เลิกกลางคันซะแล้ว ตอนนี้คงจะเอาเรื่องของคุณเรียมมาเป็น ตัวอย่างค่ะ ขอบคุณค่ะ ถึงแม้จะมาอ่านหลังจาก สี่ปี ผ่านไป ตอนนี้คุณเรียม คงได้กลับมาเมืองไทยแล้ว ยินดีด้วยกับความสำเร็จนะค่ะ จากคุณ : จะพยายามค่ะ - [ 31 มี.ค. 49 22:32:45 A:124.121.46.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 It's great story! เราก็เป็นคนหนึ่งที่มีอะไรคล้ายกับค.เห็นที่29เลยค่ะ ชอบคิดมากจนเกินไป ตอนนี้ก็สับสนมากเพราะไม่ีรู้ว่าจะทำอย่างไรไม่มีที่ปรึกษาเลย แต่ได้มาอ่านเรื่องราวของคุณเรียมแล้วก็ทำให้มีกำลังใจมากขึ้น อยากบอกว่าทึ้งในความพยายามของคุณเรียมจริงๆค่ะ และยินดีด้วยกับความสำเร็จนะคะ ส่วนเราก็จะพยายามไล่ล่าความฝันต่อไปค่ะ จากคุณ : NITAWH - [ 19 เม.ย. 49 11:19:50 A:58.64.110.194 X: TicketID:001366 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณค่ะที่มาแชร์ประสบการณ์ เราก็เป็นอีกคนที่อยากไปเรียนเมืองนอกแต่ยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย ไม่รู้แม้กระทั่งว่าอยากเรียนสาขาอะไรกันแน่ ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องทำยังไงถึงจะได้ไป เรื่องของคุณทำให้เราฮึดสู้ขึ้นมา อยากจะขยัน อดทนและตั้งใจใด้สักเสี้ยวของคุณ จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : กล้วยน้ำว้า - [ 28 เม.ย. 49 14:19:26 A:58.10.90.247 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องนี้ติดบอร์ดยาวนาน จังค่ะ เพิ่งอ่านจบตะกี้เองค่ะ อ่านจบรวดเดียวเลย    พอดี search หาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องจะต่อโททีเยอรมันนี่แหละค่ะ ก็มาเจอกระทู้ของพี่เค้า ใช้เวลาอ่าน มาครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ น้ำตาคลอเลย ตอนจบ ดีใจไปกะเค้าด้วย   ตอนนี้  พี่เป็นตัวอย่างที่ดีของหนู มากเลยค่ะ ที่จะสู้ต่อไปเพื่อวิ่งไปคว้าความฝันของตัวเอง ขอบคุณกระทู้ดีๆ อย่างนี้ค่ะ จากคุณ : Buz_Bear (Buz_Bear) - [ วันฉัตรมงคล 13:31:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อยากอ่านตอนที่ 1,2 และ 3 จังแต่เปิดไม่ได้เลย ทำงัยดี มีใคร save ไว้บ้างเปล่าคะ หรือใครก็ได้ช่วยแนะนำทีค่ะอยากอ่านจังเลย อ่านแล้วชอบ ได้กำลังใจดีค่ะ ใครก้ได้ช่วยที่ค่ะ...... จากคุณ : อยากอ่าน - [ 4 ก.ค. 49 15:41:15 A:203.172.33.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 อยากอ่านเหมือนกันค่ะ ตอน 1,2,3 แต่เปิดไม่ได้ จะติดต่อคุณ จขกท ได้ยังไงค่ะ ใครทราบหลังไมค์ด้วนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : lallabai - [ วันภาษาไทยแห่งชาติ 17:05:24 ]