คราไกล...

    น้ำหลากฝั่งวรรษปลายก็หมายอุระอุไร
    รื่นเริงบรรเทิงใจ……..บ่จาง

    ลมหนาวโชยปะทะพรรณก็บั่นพิษระคาง
    เฉกแย้มแอร่มสาง……..ผสาน

    บุปผาพฤกษระรินประทิ่นผัสสราญ
    โลมรึงก็ตรึงฆาน………บ่คลาย

    นั่น..แดงเรื่อชุติทิศวิจิตรบุพประกาย
    คือรุ่งอันฟุ้งพราย………รพี

    สาดลำแสงระดะแต้มแฉล้มคละปถวี
    แดงจับสลับมี……….สมาน

    คนหนึ่งหนอ-นยะแต้มก็แย้มสุขอุฬาร
    ใครหนึ่งคำนึงขาน………มาคลอ

    กายโลมหนาวอุระอุ่นคือกรุ่นรตะพะนอ
    กับหนึ่งอันซึ้งหนอ………ไฉน

    หวนลมหอมกุสุมาเมื่อบ่ารสประไพ
    เปรียบหอมอันห้อมใคร……….ฤควร

    หอมหนึ่งนั้นผิวแทรกชำแรกระส่ำกำสรวล
    คลายหอมอันล้อมยวน……….ฤยัง

    หอมแต่ไกลระยะห่างระหว่างบ่จะประทัง
    ให้หอมอันล้อมหลัง………ละเลือน

    น้ำใจหลากภวปลายก็หมายจะย้ำจะเยือน
    เฉกค่ำย่อมกล้ำเดือน………และดาว

    วานลมล่องจรสายชะหมายนยะอันพราว
    ถึงใครว่าใครหนาว……..คำนึง.

    แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 46 14:39:34

    แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 46 13:14:04

    แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 46 13:12:42

     
     

    จากคุณ : สดายุ... - [ 6 พ.ย. 46 12:20:15 ]