ความคิดเห็นที่ 1 ส่วนพิมพอเห็นแอ๊นท์เดินลงมาก็แปลกใจที่เห็นเพื่อนไม่ได้หลับอย่างที่ชายหนุ่มบอกก็เลยร้องถามเพื่อนของเธ อออกไป   “อ้าว  แอ๊นท์  ทำไมแกเดินลงมาเองล่ะ  ชั้นนึกว่าคุณวรรษเขาจะอุ้มแกไปส่งที่ข้างบน” พิมไม่รู้ว่าแอ๊นท์เพิ่งเข้าใจผิดชายหนุ่มไปหมาดๆ  ก็เลยพูดไปเรื่อยๆ   “เห็นเขาบอกว่าไม่ให้ปลุกแกน่ะกลัวแกตื่น” พิมพูดจบทำให้แอ๊นท์ที่กำลังจะเดินขึ้นบ้านต้องหยุดชะงักอยู่กับที่และหันไปถามพิมอีกครั้ง   “เขาบอกอย่างนั้นจริงๆเหรอ”แล้วเธอก็ทำหน้าตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อว่าชายหนุ่มจะเป็นห่วงเธอ ทำให้พิมสงสัยแอ๊นท์ว่าต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆที่ทำให้เพื่อนเธอถามอะไรแปลกๆอย่างนั้นกับเธอ   “ทำไมแกถามอะไรแปลกๆอย่างนั้นล่ะ  หรือว่าแกเข้าใจผิดอะไรคุณวรรษอีก  ชั้นว่าต้องมีแน่ๆเลยใช่มั้ย” พิมเดินเข้ามาหยิกแอ๊นท์พร้อมกับพูดต่อว่าเพื่อนของเธอ   “  และนี่แกไปพูดจาว่าอะไรเขารึเปล่าเนี่ย  ชั้นรู้จักนิสัยแกดี  ไม่ค่อยยอมฟังเหตุผลของใคร คุณวรรษเขาจะคิดยังไงเนี่ยที่เขาทำดีกับแกแต่แกกลับเข้าใจผิดอย่างนี้น่ะ แกรู้มั้ยว่าเขาจะเสียใจขนาดไหน”   พิมเทศน์เพื่อนของเธอไปเรื่อยๆจนทำให้คนผิดอย่างแอ๊นท์สำนึกที่เข้าใจชายหนุ่มผิด   “ชั้นว่าแกไปขอโทษเขาเถอะ”  พิมพูดไม่ทันจบแอ๊นท์ก็ร้องออกมาเสียงดัง   “หา  ว่าไงนะ  จะให้ชั้น”  แอ๊นท์ทำท่าเอามือมาชี้ที่ตัวเองและพูดต่อ  “ไปขอโทษ  นายนั่นน่ะเหรอ  ฮึ   ไม่มีทางหรอก  ก็ใครจะไปรู้ว่าคนอย่างนายนั่นน่ะหวังดีกับคนอื่นเขาเป็น”  แอ๊นท์พูดกระทบชายหนุ่ม ทำให้พิมหมั่นไส้หยิกแอ๊นท์แรงกว่าเดิมจนแอ๊นท์ต้องร้องออกมา   “โอ๊ย  ยายพิมนี่แกจะหยิกชั้นให้ได้อะไรขึ้นมาเนี่ย  ก็บอกว่าไม่ไป  ก็ไม่ไปไงล่ะ  ใครจะกล้าไปขอโทษเขาล่ะ ชั้นทำกับเขาซะขนาดนั้น  ไม่กล้าหรอก  แกแหละ  ไปขอโทษแทนชั้นที  นะ  นะ  ชั้นขอร้องหละ  พิม” แอ๊นท์พูดอ้อนให้พิมไปขอโทษชายหนุ่มแทน  แต่พิมไม่เล่นด้วย  ส่ายหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้ปฏิเสธบอกว่า   “เรื่องอะไร  ชั้นไม่ได้เป็นคนทำผิดนี่  ถึงจะต้องไปขอโทษเขา  แกนั่นแหละ  ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด  ไปเลย ไปขอโทษเขาเลยไม่งั้นชั้นจะไม่พูดกับแกอีก”  แอ๊นท์กำลังจะบอกว่าไม่พูดก็อย่าพูดชั้นคุยกับโยก็ได้ แต่พิมรีบพูดออกมาก่อนว่า   “รวมทั้งโยด้วย”  แล้วพิมก็หันมาทางแอ๊นท์ทำหน้าตาดุไม่พอใจเพื่อนของเธอ   ทำให้แอ๊นท์ร้องออกมาด้วยความโมโห   “ยัยพิม  นี่แกไม่ข้างชั้นเลยนะชั้นเป็นเพื่อนของแกนะ”  พิมก็เลยบอกออกไปใส่แอ๊นท์ทันทีเหมือนกัน   “ฮึ  เพื่อนนิสัยไม่ดี  ชั้นไม่คบหรอก”  พิมทำท่าเชิดหน้าไปทางอื่นแอ๊นท์ก็เลยทำหน้ามุ่ย พอดีชายหนุ่มเดินเข้ามาบอกว่าจะกลับบ้านแล้ว   “คุณพิม  ครับ”  เขาพูดและก็มองหน้าพิม  “คือถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” เขาหันมาชำเลืองมองแอ๊นท์แค่นิดเดียวจริงๆ  สงสัยว่าชายหนุ่มยังโกรธหญิงสาวไม่หายแน่ๆ   แล้วเขาก็เดินออกไป  พิมก็เลยผลักแอ๊นท์ให้ออกไปส่งชายหนุ่ม   “ไปสิ  มัวยืนหากล้วยกินรึไง  เขาไปแล้วรีบไปส่งแล้วก็ขอโทษเขาซะสิ  ยืนบื้ออยู่ได้” พิมว่าแอ๊นท์พร้อมกับทำหน้าดุใส่  ทำให้แอ๊นท์ต้องรีบวิ่งตามชายหนุ่มลงไป   ที่ลานจอดรถหน้าบ้านแอ๊นท์ชายหนุ่มกำลังจะปิดประตูไขกุญแจจะสตาร์ทรถแล้ว   หญิงสาวก็รีบวิ่งมาดึงประตูรถไว้ ทำให้ชายหนุ่มตกใจที่เห็นหญิงสาววิ่งตามลงมาก็เลยนั่งมองหญิงสาวในรถว่าเธอจะมาไม้ไหนกับเขาอีก สักพักนึงแอ๊นท์ก็พูดกับชายหนุ่มเบาๆเหมือนคนสำนึกผิด   “คือ   .ชั้นลืมขอบคุณ  เอ่อ ..เรื่องที่คุณช่วยชั้นไว้ในเธคน่ะค่ะ  แล้วยังมาส่งชั้นที่บ้านอีก และชั้นต้องขอโทษด้วยที่เข้าใจคุณผิดและทำร้ายคุณไป  หวังว่าคุณคงไม่โกรธชั้นนะคะ” พอเธอพูดจบชายหนุ่มก็เงียบไปทำให้เธอเข้าใจผิดคิดว่าชายหนุ่มไม่ยกโทษให้เธอ ก็เลยพูดขอโทษชายหนุ่มอีกรอบนึง  หรือไม่ก็  เธอคงไม่รู้ตัวว่าเธอเริ่มที่จะแคร์ชายหนุ่มขึ้นมาบ้างแล้ว ถึงทนไม่ได้ที่เห็นชายหนุ่มโกรธเธอ   “ชั้นขอโทษ  ชั้นขอโทษจริงๆ  คุณจะโกรธ  จะเกลียดชั้นยังไงก็ได้จะตบชั้นคืนก็ได้นะ  ชั้นยอม” แล้วเธอก็จับมือชายหนุ่มขึ้นมาเขย่า  (อุ๊ย  นางเอกของเราใจสปอตจริง)   "ว่าไงล่ะคุณ  จะยกโทษให้  หรือไม่ยกโทษให้ก็พูดออกมาสิอย่าเงียบอย่างนี้  ชั้นใจไม่ดีนะ”   และเธอก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้  ทำให้ชายหนุ่มที่เห็นอาการที่แสดงออกมาของหญิงสาวแล้วอดยิ้มไม่ได้ว่า เวลาที่พูดจาดีๆหญิงสาวก็ดูน่ารักดี  แต่เวลาเฮี้ยวนี่สิ  สุดทนจริงๆ   ชายหนุ่มสงสารก็เลยบอกหญิงสาวออกไปว่าเขาไม่โกรธแล้ว  ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงไม่ยอมเลิกขอโทษแน่   “คือ  ผมไม่ได้โกรธคุณแล้วล่ะ” แค่นี้หญิงสาวก็ยิ้มออกแล้วแต่เขายังพูดไม่จบและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพูดกับแอ๊นท์อีกว่า   “แต่จะให้เลิกโกรธเฉยๆ  มันก็คงจะไม่ได้หรอกนะ  ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันนิดหน่อย ไม่รู้ว่าคุณจะทำได้หรือเปล่า”  หญิงสาวได้ยินข้อแม้ของชายหนุ่มก็ทำหน้าสงสัยและถามชายหนุ่มออกไป   “ข้อแม้อะไร  ชั้นยอมทั้งนั้นแหละขอเพียงแค่ให้คุณหายโกรธก็พอ  เพราะชั้นไม่อยากมีปัญหากับเพื่อน ”ชายหนุ่มก็เลยยิ้มให้หญิงสาวอีกรอบนึงก่อนจะพูดกับเธอว่า   “ไปกินข้าวกับผมมื้อนึง  โอเคมั้ย”  แอ๊นท์ได้ยินข้อแม้ง่ายๆของเขาอย่างนี้ก็ตอบรับชายหนุ่มออกไป   “ได้สิ  ทำไมจะไม่ได้  เรื่องง่ายๆ  แค่ไปกินข้าวสบายอยู่แล้ว” แต่ชายหนุ่มกลับส่ายหน้าและตั้งข้อแม้กับหญิงสาวต่อไปอีกว่า   “ไม่ใช่ร้านอาหารข้างทางนะ  ต้องไปกินร้านอาหารหรูๆ  แต่งตัวสวยๆด้วยนะ ว่าไงตกลงมั้ย”ชายหนุ่มถามหญิงสาวกลับไป  แอ๊นท์ทำหน้าคิดหนัก  ไม่รู้จะตอบตกลงดีหรือไม่ดี จนชายหนุ่มต้องเร่งรัดคำตอบของหญิงสาวอีกรอบ   “เอ้า  คิดหนัก  ว่าไงคุณจะโอเคหรือโนเค ถ้าโนเคล่ะก็ผมจะบอกเรื่องนี้ให้แม่ของคุณรู้ให้หมดว่าคุณไปก่อเรื่องอะไรไว้ ทำให้หญิงสาวรีบร้องออกมาทันที   “ไม่ได้นะ  คุณจะบอกเรื่องนี้ให้แม่ชั้นรู้ไม่ได้   แล้วเธอก็เงียบไปก่อนจะพูดกับชายหนุ่มใหม่อีกรอบทำเสียงเบาๆ   “โอเค  ว่าไง  ว่ากันละกัน  ไหนๆมันก็เลือกไม่ได้แล้วนี่  เอ๊ยไม่ใช่สิ  มันไม่มีทางเลือกแล้วต่างหากล่ะ คุณเล่นปิดทางชั้นซะหมดอย่างนี้  จะเลือกอะไรได้ล่ะ  เธอพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ยใส่ชายหนุ่ม   เขาก็เลยบอกกับหญิงสาวว่าจะกลับบ้านแล้ว   “งั้นผมกลับบ้านแล้วนะ  แต่ก่อนกลับขออะไรกลับไปบ้านหน่อยสิ” ชายหนุ่มบอกกับหญิงสาวทำให้เธองงว่าเขาจะขออะไรเธอ  ก็เลยเงยหน้ามองไปที่ชายหนุ่ม และเธอก็เห็นชายหนุ่มเอานิ้วชี้ไปที่แก้มของเขาเอง แค่นี้หญิงสาวก็เข้าใจแล้วว่านายเฮี้ยบต้องการให้เธอทำอะไร  เธอก็เลยสั่นหน้าไม่ยอมทำตามที่เขาบอก   ชายหนุ่มก็เลยพูดกับหญิงสาวเบาๆอีกแต่ทำให้หญิงสาวต้องรีบทำตามที่เขาบอก   “ถ้าไม่ทำ  งั้นก็โมฆะหมดที่พูดกันไว้ยกเลิก  พรุ่งนี้แม่คุณจะได้รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มพูดจบหญิงสาวเลยต้องจำใจทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง  เธอหน้าแดงและหลับตาเอาจมูกชนที่แก้มเขาเบาๆ อย่างรวดเร็วแล้วก็รีบเดินขึ้นตึกไป   ชายหนุ่มเห็นอาการของเธอแล้วก็ยิ้มปิดกระจกขับรถออกไปจากบ้านของหญิงสาว แล้วอย่าลืมไปอ่านตะวันแห่งรักด้วยนะ เดี๋ยวจะกลับมาตอบกระทู้จ๊ะ   จากคุณ : ต้นข้าว - [ 5 ก.พ. 47 10:38:17 A:203.113.81.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ^ ) _ _ _ __ _ _ _ __ _ _ _(^ จบแค่นี้อ่ะ เอ่อ อ่ะ นะ คะ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 5 ก.พ. 47 15:06:41 A:202.28.27.13 X:10.30.2.65 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ง่ะ.........เจ้าเล่ห์จริงๆ พระเอกเรา มีข่มขู่ด้วย จากคุณ : aRaRe - [ 5 ก.พ. 47 15:53:19 A:203.113.86.156 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฉวยโอกาสเชียวนะ จากคุณ : scottie - [ 5 ก.พ. 47 16:42:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่า  ข้าว ก็ว่ามันยาวนะคุณ เอ่อ่อ่ะนะ ไว้ตอนหน้าละกันจะนำบทลงโทษของแอ๊นท์ที่โกหกแม่หนีไปเที่ยวมาให้อ่าน มาดูซิว่าใครจะเป็นคนปากโป้ง ทำให้แม่ของแอ๊นท์จับได้ อย่าลืมค่ะ ตอนหน้าสนุก คุณ scottie ตามอ่านนิยายของข้าวทุกเรื่องเลยขอบคุณนะคะ หนูอาราเร่ด้วย อย่าลืมอ่านตอนหน้านะ แอ๊นท์จ๋อยแน่ๆ จากคุณ : ต้นข้าว - [ 5 ก.พ. 47 17:11:50 A:203.113.81.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 No link to the previous chapter??? T-T จากคุณ : desdemona - [ 5 ก.พ. 47 17:42:56 A:81.227.248.35 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เหมือนจะจบ แต่ก็รู้สึกว่าไม่จบนะ มันยังไง ๆ อยู่อ่ะ จากคุณ : เด็กน้อย - [ 6 ก.พ. 47 11:46:58 A:202.28.27.5 X:202.28.24.50 ]

ความคิดเห็นที่ 8 555 ไม่เนียนเลยโกหกให้แม่จับได้ เอิ้กก เหมือนเราเล้ย โกหกไม่ขึ้น กรรม จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 7 ก.พ. 47 22:48:06 A:202.133.171.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามอ่านจ๊ะ พระเอกเราปราบยัยจอมซ่าได้แฮะ ชอบ ชอบ จากคุณ : bookmark - [ 9 ก.พ. 47 19:47:37 A:203.113.77.68 X: ]