๏ ครืนครืนราวฟ้าลั่น ระงมขรม
อึงมี่กราวเกรียมกรม หม่นไหม้
ดึงดอกลั่นทมดม ดอมกลิ่น
หอมอ่อนโยนโหยไห้ แห่ห้อมโหยหวน ๚
๏ รัญจวนจำจากเจ้า กนิษฐา
เกลียวคลื่นซัดสาดมา ซับซ้อน
กลอยเกลียวรักโรยรา ซ้ำซาก
กรอมเกาะสีชังร้อน รุ่มเร้าใจสลาย ๚
*** สวัสดีจังงัง, เกษตรน้อยและมิตรสหายทุกท่าน
ตอนนี้อารมณ์โคลงกำลังเศร้านะ ขอทักทายแค่นี้ก่อน
ปล. ดอกลั่นทมได้ดมแล้วแหละ หอมอ่อนๆ ชื่นใจจริง
หมายเหตุ : ขออภัยที่โคลงสองบทนี้ถูกแก้ไขบ่อยนัก
เพราะยิ่งอ่านยิ่งพบเจอ โดยเฉพาะเมื่ออ่านออกเสียงน่ะครับ
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 47 13:32:44
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 47 13:14:45
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 47 10:48:01
แก้ไขเมื่อ 12 พ.ค. 47 10:22:44