CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    เหล้าดองยา..ยาดองเหล้า(ตอนเดียวจบ )...(คนคออ่อนไม่ควรอ่าน)

    เขาเคยชิมเหล้าดองยา..หรือยาดองเหล้า..มามากมายหลายแห่ง แต่ไม่เคยติดใจเท่าร้านนี้

    ร้านนี้..หมายถึงร้านซึ่งอยู่ระหว่างคูหาตึกแคบๆและซอยเก่าๆ  และเปิดบริการเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น สินค้าอันดับหนึ่ง หมายถึงยาดองเหล้ามากมายหลายชนิด เท่าที่จะจินตนาการและสรรหามาได้ งู ตะขาบ ตุ๊กแก  กระดูกเสือ ดีหมี  สมุนไพรชนิดต่างๆ บรรจุอยู่ในขวดโหลขนาดใหญ่ มีฝาครอบห่อผ้าแดงเรียงรายตามชั้นข้างผนังด้านในซึ่งดูเหมือนจะกลายเป็นธรรมเนียมของยาดองเหล้าไปแล้ว ตะเกียงน้ำมันก๊าด โต๊ะเก้าอี้สี่ห้าชุดกับผนังไม้เก่าๆ ปิดกั้นพรมแดนระหว่างร้านและโลกภายนอก

    ลูกค้า..หมายถึงคนจำนวนหนึ่งซึ่งไม่มากมายนัก และรู้หน้าที่ของตนเองดีว่าควรจะนั่งมุมไหน เลือกกับแกล้มอะไร ซึ่งกับแกล้มที่ว่าก็ไม่ดีเลิศประเสริฐศรีอะไร เป็นจำพวก  มะขามเปียกจิ้มเกลือ  มะยมดอง อะไรประมาณนี้  ทุกคนพูดจาทักทายกันด้วยเสียงเบาๆ ก่อนจะแยกย้ายกันนั่งรับรู้สุนทรียรสแห่งเหล้าดองยา และจมอยู่กับความคิดของตนเองจวบจนเที่ยงคืน ทุกคนจะค่อยลุกเดินหายไปในความมืด บ้านใครบ้านมัน ตัวใครตัวมัน ชีวิตใครชีวิตมัน

    คนขาย…หมายถึงชายชราผอมซูบอายุค่อนชีวิต กับใบหน้าไร้ความรู้สึกราวซากศพไร้ชีวิตชีวา แต่มือทั้งสองคล่องแคล่วรวดเร็วยามผสมเหล้าจากขวดโหลต่าง ๆ ตามอัตราส่วนเร้นลับแต่เป็นที่ถูกปากถูกใจของลูกค้า บางวันแกจะดูอารมณ์ดี ตักเหล้าดองยามาละเลียดจิบช้าๆและดื่มด่ำ

    เขา…หมายถึงชายหนุ่มซึ่งดูเหมือนจะพลัดหลงเข้ามาโดยบังเอิญในคืนวันหนึ่งซึ่งเขาเดินทอดน่องรับลมกลางคืนเข้ามาในซอย  เพียงเพราะไม่อยากกลับให้ถึงบ้านเร็วกว่าปกติเท่านั้น ในคืนที่เบื่อหน่ายกับการร่ายคาถาของแม่มดประจำบ้าน

    เขาชอบเหล้าดองยาเป็นพิเศษ รสมันอาจไม่นุ่มละเมียดละไมแบบเหล้าชั้นดี แต่มันให้ความรู้สึกคลาสสิกชนิดหนึ่ง รินลงถ้วยใบเล็กๆ ยกขึ้นซด ตบท้ายด้วยน้ำเย็นๆสักอึก หรือของเปรี้ยวๆตบตูด หูตาพลันสว่างไหวก่อนจะกลับกลายเป็นพร่าเลือนในตอนหลัง ราคาก็ไม่แพงมากมาย แถมจะนั่งนานแค่ไหนก็ได้ตามใจจนกว่าจะถึงเที่ยงคืน

    บรรยากาศในร้านแห่งนี้เหมือนย้อนอดีตอย่างบอกไม่ถูก ซอยนี้ก็ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านพลุกพล่าน  ความเงียบสงบจึงยึดครองพื้นที่ส่วนใหญ่ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนมีอายุและพูดน้อย

    เขาเป็นขาประจำร้านนี้ไปแล้ว

    เลิกงานทุกคืนจะต้องแวะก่อนเสมอ ราวกับมีมนตร์มายามาสะกด เลือกนั่งใกล้ๆกับหน้าต่าง และมองโลกภายนอกซึ่งเลื่อนไหลผ่านไปตามกาลเวลา

    เขาเป็นนักชิมเหล้าดองยา ดูเหมือนสิ่งนี้เองจะเป็นสิ่งที่ทำให้คนขายเริ่มเปิดปากพูดคุยกับเขาบ้าง และมากขึ้นตามเวลา ถ้าคนขายและคนซื้อเข้าใจและรู้ในเรื่องเดียวกันมันก้ไม่ยากเกินไปนักสำหรับการแงะปากอีกฝ่ายก่อนดอกพิกุลจะร่วง

    “บางคนอาจสงสัยว่าทำไมต้องใช้ยาดองเหล้า….”

    นั่นเป็นคำอธิบายกึ่งสนทนาของชายชราในคืนวันหนึ่ง ซึ่งดูท่าทางอารมณ์ดีเป็นพิเศษ จึงลากเก้าอี้มานั่งดื่มนั่งคุยกับเขาด้วย ซึ่งไม่บ่อยครั้งมากนัก

    “นอกจากจะเป็นตัวทำละลายที่ดีแล้ว สิ่งที่เหนือกว่าคืนสรรพคุณของมัน”

    เขายกเหล้าดองยาสูตรพิเศษขึ้นจิบ ยกแก้วน้ำเย็นดื่มอึกหนึ่ง แล้วตั้งใจฟังต่อไป อย่างน้อยก็เป็นการทำให้การสนทนามีบรรยากาศที่ดีและเป็นกันเองมากขึ้น

    “สรรพคุณของมันที่ดึงเอาตัวยาและรสของยาออกมากลมกลืนกับเหล้า ดึงเอาจิตวิญญาณของคนที่ดื่มมันออกมา ดึงเอาความทุกข์ความสุขทั้งหลายทั้งปวงออกมา”

    “ขนาดนั้นเลยหรือครับ”

    เขาถามอย่างไม่ค่อยใส่ใจเท่าไรนักกับความหมายของคำพูดเหล่านั้น แม้ว่าจะฟังดูแปลกๆดีก็ตาม

    ชายชราหัวเราะหึหึในลำคอ ยกจอกเหล้าดองยาซดทีเดียวหมดจอก ซึ่งคืนนี้ดูจะใช้จอกขนาดใหญ่พิเศษ

    “เหล้าดองยามีอะไรหลายอย่างที่เหล้าธรรมดาทำไม่ได้ ทั้งรสทั้งความหลากหลายมากมายของสูตรพิเศษ ที่นับวันแต่จะมีคนรู้น้อยและรู้จริงน้อยลงทุกวัน อัตราส่วน สูตร ที่ผิดเพี้ยนไปเพียงไม่กี่หยดก็อาจทำให้รสของเหล้าสูญเสียไปได้”

    แกว่าต่อไป ขณะเดินไปเต็มเหล้าจนเต็มจอก

    “อย่างน้อยคนที่ดื่มก็พอจะปลอบใจตัวเองได้ว่ากำลังดื่มยา นอกเหนือจากการดื่มเหล้า สำคัญคือมันเป็นเหล้าสำหรับคนคอถึงใจถึง ประเภทที่ดื่มเบียร์สองสามกระป๋องแล้วคอพับไม่สมควรกับเหล้าดองยาที่นี่หรอก”

    พูดจบแกก็ซดหมดจอกแล้วรินเต็มจอกอีกครั้ง

    “ดูคุณลุงวันนี้ดื่มมากเป็นพิเศษนะครับ”  
    เขาตั้งข้อสังเกต

    วันนี้เป็นวันพิเศษและมีความหมายสำหรับลุง..เลยต้องฉลองกันหน่อย”
    แกอธิบายสั้นๆ

    “วันเกิดเหรอครับ”

    เขาคาดเดา ชายชราได้แต่ยิ้มๆ ไม่พุดว่าอะไร แต่เขา กะว่าวันนี้จะอยู่ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนลุงแกสักหน่อย  และการดื่มการพูดคุยระหว่างลูกค้าและคนขายก็ดำเนินไปอย่างถูกปากถูกคอ

    ++++

    เขารู้ตัวว่าเมา เพราะผนังห้องห้องเริ่มหมุนนิดหน่อยแล้ว เหลือบมองนาฬิกาข้างฝายังพอดูรู้เรื่อง นี่มันเลยเที่ยงคืนไปจนเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว มองดูรอบๆก็ไม่เหลือลูกค้าคนอื่นอีกแล้ว

    “ผมขอตัวก่อนนะครับ ลุง ดึกมากแล้ว..”

    เขาพยุงสังขารลุกขึ้น คืนนี้เมาหนักกว่าวันก่อนๆ  และเหล้าดองยาชุดหลังๆที่แกเอามาบริการดูอร่อยเป็นพิเศษกว่าทุกคืน คืนพรุ่งนี้จะต้องมาถามสูตรเสียแล้ว

    พรุ่งนึ้คงมีปัญหากับการไปทำงานแน่นอน แต่ยังดีที่เหล้าดองยาไม่ค่อยเมาค้างมากมายเหมือนเหล้าธรรมดา

    “รอก่อนสิ คืนนี้เป็นวันพิเศษ…”

    คุณลุงเสียงอ้อแอ้ลิ้นคับปากเหมือนกัน แกเดินโซเซไปทางหลังร้าน อุ้มขวดโหลดองเหล้าขนาดใหญ่มาขวดหนึ่งแล้วบรรจงวางลงบนโต๊ะอย่างทะนุถนอม

    “เหล้าดองยาที่เรากินตอนหลังๆ ยังเหลือตั้งเยอะ เพิ่งยุบไปหน่อยเดียวเอง  ต้องลองนี้ สูตรเด็ดพิเศษสุดสำหรับวันที่มีความหมาย”

    เขามองดูภายในขวดแล้วต้องตลึงตาค้าง

    สิ่งที่บรรจุอยู่ในขวดโหลขนาดใหญ่เป็นพิเศษ เป็นศีรษะของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งถูกตัดขาดแค่คอ กำลังเพยิบพะยาบอยู่ในน้ำเหล้าท่ามกลางชิ้นส่วนยาสมุนไพรซึ่งกำลังสั่นไหวไปมาตามแรงสั่นสะเทือนของการเคลื่อนย้าย แสงตะเกียงสาดให้เห็นเศษเนื้อหนังรุ่งริ่งตามลำคอสั่นไหวไปมาน้อยๆ  ผิวหน้าซีดขาวจนน่ากลัวเพราะแช่เหล้าอยู่เป็นเวลานาน นัยน์ตาลืมโพลงเหมือนจะขยับมองไปมาและสุดท้ายจ้องนิ่งมาที่เขา ริมฝีปากเหมือนจะขยับตามแรงกระเพื่อมของน้ำเหล้าจนคล้ายจะส่งยิ้มให้  ฝาขวดแทนที่จะเป็นผ้าสีแดงตามปกติกับดูแล้วเหมือนผ้าลงยันต์ลงอักขระ

    เขารู้สึกสมองลั่นเปรี้ยะ พื้นห้องหมุนคว้างจมดิ่งลงสู่เบื้องล่าง ความหวาดกลัว ขยะแขยง  สยดสยอง ประทุขึ้นมาอย่างรุนแรงเกินกว่าจะรับได้ ก่อนสติจะดับวูบยังได้ยินเสียงของคุณลุงคนขายแว่วๆราวกับมาจากที่ไกลแสนไกล

    “วันนี้วันครบรอบวันตายของภรรยาลุงเอง แต่นี่ล่ะคือความลับและจุดเริ่มต้นของเหล้าดองยาสูตรพิเศษแสนอร่อยนี้ ถูกปากถูกใจดีไหมพ่อคุณ….”

    ++++

    จบ

    แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 47 20:26:23

    แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 47 20:24:57

    จากคุณ : Psycho man - [ 26 ส.ค. 47 20:19:59 ]