วันที่ไม่อยากอุดอู้อยู่แต่ในบ้าน แต่ก็ขี้เกียจเกินกว่าจะออกไปเที่ยวไหนไกลๆ
สนามเด็กเล่นข้างที่ทำงาน คือที่ที่ฉันมักจะนึกถึงเสมอ
ด้วยความที่อยู่ใกล้ เดินเล่นๆเรื่อยๆก็ถึงได้สบายๆ
และด้วยความที่สนามเด็กเล่นเป็นสถานที่หนึ่งในความทรงจำ
..ความประทับใจในวัยเด็ก
จำได้ว่าตอนที่ฉันกับน้องอยู่ชั้นประถม
เรามีสามล้อเจ้าประจำที่จะมารับเรากลับบ้าน
เพราะโรงเรียนเลิกตั้งแต่พ่อกับแม่ยังไม่เลิกงาน และสมัยนั้นบ้านเราก็ยังไม่มีรถใช้
กว่าจะรอให้พ่อกับแม่เลิกงาน กว่าพ่อกับแม่จะนั่งสามล้อมารับเราก็ค่ำเกินไป
เมื่อคิดสารตะแล้วถึงความปลอดภัย-ไม่วุ่นวาย แม่ก็เลยตัดสินใจจ้างสามล้อประจำ
ด้วยความที่ต้องนั่งสามล้อประจำกลับบ้าน
ทำให้เราต้องรอ 'ลุงสามล้อ' ที่จะมาช้าบ้าง เร็วบ้าง
แล้วแต่ว่าก่อนหน้านั้นแกจะต้องไปส่งลูกค้าคนอื่นไกลจากโรงเรียนแค่ไหน
หรือบางวันจะมารับเราแล้วยางแตกกลางทาง
สองพี่น้องก็จะได้แต่ชะเง้อคอรอแกจนอ่อนใจ
และที่ที่เรารอแกก็ไม่ใช่ที่ไหน ..ในสนามเด็กเล่น
จริงๆแล้วสำหรับเด็กๆ สนามเด็กเล่น อาจจะไม่ใช่แค่สนามเด็กเล่น
แต่เป็นเหมือนโลกสมมติที่กว้างใหญ่
ฉันเคยขี่ม้าหมุนแล้วสมมติว่าตัวเองเป็นคาวบอยควบม้าไปกลางทะเลทราย
เคยมุดเข้าไปในท่อ (ท่อใหญ่ๆแบบในสนามหญ้าเรื่องโดราเอมอน..ถ้านึกไม่ออก)
แล้วสมมติว่าตัวเองเป็นสายลับในหลุมหลบภัย
เคยนั่งหลับตาบนชิงช้าที่แกว่งไกว แล้วสมมติว่าตัวเองกำลังบินอยู่บนฟ้า
และบางที นอกจากโลกสมมติ สนามเด็กเล่นก็ยังเป็นอะไรที่มากกว่า
เมื่อมองย้อนกลับไป ฉัน-ผู้ใหญ่ในวันนี้-ก็พบว่าในสนามเด็กเล่นนั้น
มิตรภาพเกิดขึ้นได้ง่ายดาย ไม่เชื่อคุณลองไปสังเกตการณ์แถวสนามเด็กเล่นได้
(ถ้าจะให้ดีต้องเป็นแบบที่เด็กๆจากหลายๆที่มารวมกัน
..อย่างสนามเด็กเล่นในโรงพยาบาล)
แล้วคุณจะรู้ว่าเด็กๆนั้นเป็นเพื่อนกันได้ง่ายเพียงใด จากที่เห็นต่างคนต่างเล่น
เผลอแป๊บเดียว ฉันก็ต้องแอบยิ้มกับภาพเด็กๆที่กำลังเจี๊ยวจ๊าว สนุกสนานกันใหญ่
ในรอยยิ้ม ในเสียงหัวเราะนั้น ฉันมองไม่เห็นความแตกต่างใดๆ
จะเสื้อยืดราคาแพง จะเสื้อคอย้วยมอมแมม แต่พวกเขาก็คือผ้าที่ขาวสะอาด
..สดใส
ในหัวใจดวงที่มีขนาดเท่ากำปั้นเล็กๆนั่น.. ก็กว้าง..
กว้างกว่าหัวใจผู้ใหญ่อย่างเราๆเสียมากมาย
ไม่มีการแบ่งแยก ไม่มีความแตกต่างใดๆ
ฉันมองภาพเด็กๆที่กำลังเล่นสนุกสนาน แล้วก็นึกภาวนาในใจ
อยากให้พวกเขารักษาใจพิสุทธิ์ดวงนี้ไว้ แม้เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่
อย่าให้ความแตกต่างระหว่างฐานะ เชื้อชาติ ศาสนา มาเป็นตัวกำหนดระยะห่างระหว่างใจ ฉันไม่รู้หรอกว่ามันจะเป็นจริงได้ไหม
ฉันก็ได้แต่ภาวนา
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 47 20:49:36
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 47 20:45:49
จากคุณ :
เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย 
- [
22 พ.ย. 47 20:42:03
]
ความทรงจำในสนามเด็กเล่น
