ตอนที่ 7 เรื่องของพี่ซา

“พี่ซาๆๆ “

หงส์วิ่งพลางเรียกพี่ชายคนที่สาม แล้วมานั่งแอบอยู่ใกล้ๆโต๊ะอาหารที่ซากำลังทานอาการเช้าอยู่ เขากำลังดื่มนมอยู่จวนจะหมดแก้ว หันเหลือบมามองน้องสาวข้างกาย ก็ครุ่นคิดนี่วิ่งหนีอะไรมาเนี่ย!!

“ช่วยหน่อยดิ พี่ เมื่อกี้หนูแค่หวังดีเฉยๆ แต่ว่าพี่ซอเค้า”

หงส์พูดละล่ำละลักบอกพี่ชาย พลางหันไปมองทางประตูบ่อยๆ พอเห็นพี่ชายอีกคนเดินมาก็รีบวิ่งแจ้นมาแอบข้างหลังซาทันที

ซอเดินตรงมาหงส์ ยืนทำหน้าเหมือนกินแกงบูด ซาเงยมองพี่ชายก็หัวเราะพรืด เพราะว่าพี่ชายสุดหล่อของเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลยมีแค่เพียงผ้าขนหนูพันหลวมๆอยู่ตรงรอบเอวเท่านั้น

“ยายหงส์!!!!! …..ฝีมือแกใช่ไหม”

ซอตวาดถามเจ้าตัวการที่ทำให้เขาต้องออกมาจากห้องน้ำในสภาพนี้ หงส์รีบส่ายหน้าพรืด

“เปล่าๆๆ เรื่อง’ไรมาโทษเค้าล่ะ” น้องสาวถึงปากจะเถียงอยู่แต่ตัวก็แอบไปอยู่ที่ด้านหลังของซาเฉย (ออกไปให้โง่สิ)

“มีเรื่องไรกันหรอพี่ซอ?”

ซาถาม แล้วก็ขำกับสภาพของพี่ชาย ผมเปียกแถมมีฟองหยดย้อย เลอะจนถึงคอ ซอยื่นขวดแชมพูนั้นให้ซาดู เขาอุทานขึ้น

“เฮ้ นี่มันน้ำยาล้างจานนี่!!!”

ความโมโหของซอทวีความรุนแรงขึ้น จ้องสายตาอาฆาตไปที่ยายหงส์

“ใช่ แถมมีฟองเหมือนกันเด๊ะ แต่ว่า หัวคนนะเฟ้ย ไม่ต้องมาขจัดคราบมันก็ได้ ยายบ้าแกเล่นอะไรของแกหา!!!!!”

“เอ๊ะ!!! อารายๆ มากล่าวหาเค้า อย่ามาขี่ตู่นะพี่ซอไหนล่ะหลักฐาน?”น้องสาวยื่นไม้ตาย ไม่มีไม่รับ เหอๆๆๆ

“หงส์ เอาน้ำยาล้างจานพี่ไปไหนน่ะ พี่จะล้างจาน”

พี่หนุ่มเดินออกมาหาจากห้องครัว พอดีหันมาถามน้องสาวที่เมื่อกี้มาป้วนเปี้ยนบอกจะช่วยหนุ่มล้างจาน หันมาอีกทีก็หายเงียบไป ก่อนจะชะงักมองหน้าน้องชายเลิ่กลั่ก เมื่อเห็นสภาพของซอ

“อ้าวนั่น มีอะไรกันหรอ”พี่หนุ่มถามน้องๆ

ส่วนซา ซอ จ้องหงส์ที่หลบสายตาพี่ๆทั้งสอง

“ไงล่ะ ยายหงส์ นี่ไงหลักฐาน” พี่ซอว่า หงส์เลยได้แต่ทำหน้าจ๋อยๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++

“ก็ๆ ผมพี่ซอเขาดูยุ่งๆ เลยหวังดีทำให้ผมมันอยู่ตัวดีแท้ๆ เห็นป่ะ เรียบสลวยเป็นเงางามขนาดนี้”

สายตาดุๆของซอที่มองจ้องมา ทำให้หงส์ได้แค่หัวเราะแฮะๆในลำคอ อ่ะ ไม่ขำหรอ

ซอจ้องมองหน้าน้องสาวนิ่ง พี่หนุ่มเลยเกลี้ยกล่อมให้ซอใจเย็นๆลง

“เอาน่าอย่ามีเรื่องกันเลยนะ เมื่อวานแกก็เพิ่งแกล้งยายหงส์นี่ ถือว่าคราวนี้หายกันนะ”^_^ พี่หนุ่มเอาน้ำเย็นเข้าลูบ

“ใช่ๆ ทีเมื่อวานพี่ซอน่ะ เอาหนังมามัดผมหนูกะหมอนข้าง โห ตื่นมาผมแทบจะหลุดแน่ะ ยังแค้นไม่หายแค่นี้น่ะมันเด็กๆ”

หนุ่มปรามน้องสาวด้วยสายตา หงส์เลยได้แต่ก้มหน้าไปตามเดิม

“คู่นี้เนี่ย เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกันซะที ตั้งแต่เด็กยันโต ไม่รู้มีเรื่องอะไรกันหนักหนา”ซาว่า

ซอลุกขึ้น “อ่ะๆ ผมยอมก็ได้ ครั้งนี้ครั้งเดียวนะยายหงส์ ฝากไว้ก่อนเหอะ”

ซอชี้หน้าน้องสาวก่อนจะเดินเข้าห้องไปอย่างหัวเสีย ซามองตามพี่ชายก็แอบหัวเราะ ทำเป็นโกรธจะเป็นจะตาย แล้วก็ยอมง่ายๆ นี่ก็คงสงบได้ไม่กี่วันหรอก ก่อนที่พี่ซอจะย้อนกลับมาแกล้งน้องใหม่ และก็โดนยายหงส์เอาคืน แสบๆอีก ซาส่ายหน้าปลงๆหยิบกระเป๋าเป้ข้างตัวหลังจากทานเสร็จ

“ไปไหนหรอพี่ซา” หงส์ถาม เมื่อกินอาหารเช้าด้วยกัน ยังไม่หมดดีเลย

“ไปซ้อมจ้ะ วันนี้คงกลับเย็นๆ พี่หนุ่มไม่ต้องเหลือข้าวไว้นะ เผลอๆ ผมก็ไปนอนบ้านไอ้ต้น”

บ้านของต้นที่แทบจะเป็นบ้านหลังที่สองของซาก็ว่าได้ เสื้อผ้า ทุกอย่าง มีครบ จนไม่ต้องเอากระเป๋าไปก็ได้

“อ่ะ พี่ซา ซ้อมเฉยๆนะ อย่าแอบแว่บไปจีบสาวกะพี่ต้นด้วยล่ะ เพื่อนพี่น่ะ เจ้าชู้ใช่ย่อย เห็นท่าทางเรียบร้อย
อย่างนั้นก็เหอะ”

ซาหัวเราะฮึๆ เขาน่ะนะ จะมีเวลาไปไหนล่ะ

“อืมๆ จ้าน้องหงส์สุดสวย พี่ไปก่อนนะ”

ซาลุกมาลูบหัวน้องอย่างเอ็นดู หงส์ยิ้มมองพี่ชายของตนเดินแบกเป้ใบย่อม เดินออกไปหน้าบ้านพร้อมกับเรียกแฮนด์ที่เพิ่งตื่นให้ไปส่ง แฮนด์พยักหน้าเดินไปหลังบ้านพร้อมกับซา หงส์มองตามพี่ชายทั้งสอง

“พี่ซา นิสัยก็ดี หน้าตาก็ดี เล่นกีฬาก็เก่ง จะไม่มีใครมาจีบเลยหรอ เฮ่อ พี่เราเขาไม่สนเรื่องพวกนี้หรอก ไว้ใจได้”หงส์พูดเองสรุปเองอย่างผู้เชี่ยวชาญ

“หงส์บ่นพึมพำอะไรคนเดียว กินหมดยัง พี่จะเก็บจาน” พี่หนุ่มถามน้องสาว ก่อนจะเก็บจานใบอื่นมาซ้อนๆกัน
หงส์หันไปมองหน้าพี่หนุ่ม ลุกช่วยพี่ชายเก็บจานอีกคน

“วันนี้หงส์ช่วยนะคะ อารมณ์ดี ช่วยล้างจานเลยก็ได้ พี่หนุ่มไปพักดีกว่าค่ะ” หนุ่มทำหน้าปูเลี่ยน

“เอ จะดีเหรอ งวดที่แล้ว จานก็แตกไปตั้งสองใบแน่ะ ลายดอกไม้ใบโปรดของแม่ด้วย”จะช่วยมันก็ดีนะ แต่ผลที่ตามมาเนี่ย ไม่ไหวจริงๆ -_-“

“พี่หนุ่มอ่ะ แหมคนเราผิดพลาดดันได้นี่ ไปๆ ไปพักซะ ดูทีวีก็ได้ เห็นพี่หนุ่มยุ่งมาตั้งแต่เช้าแล้ว เดี๋ยวหงส์จัดให้” หงส์ดันหลังพี่ชายให้ไปนั่งบนโซฟานุ่มๆ แถมบริการเปิดทีวีดูข่าวให้พร้อม >_<

แล้ว หงส์เดินทะมัดทะแมงเข้าครัวไป หนุ่มมองมาทางครัวบ่อยๆ เพราะว่าหงส์ล้างจานเสียงกระทบกันดังมาก จะ
ไว้ใจได้ไหมเนี่ย หวาดระแวงชะมัด T_T

+++++++++++++++++++++++++++++++++++

“เตะขาให้สูงขึ้นอีก อย่างนี้นะซา”

ผู้ชายสูงวัยกว่าหันมาบอกกับซา ชื่อแทนไทเขาเป็นนักกีฬาเก่า ในประเภทเทวคอนโดและตอนนี้เป็นอาจารย์ฝึกสอนให้กับซา เขาทำท่าเตะขาเหวี่ยงไปในอากาศ ดูรุนแรงหนักแน่น ซาอยู่ในท่าที่เตรียมพร้อม พยักหน้ามองดู และทำตามคำแนะนำทันที

“นั่นแหละ ดีๆ”

แทนไทเดินไปรอบๆ มองดูเด็กที่ฝึกซ้อมมีอยู่ประมาณเจ็ดแปดคน เหลือบสายตาไปเห็นต้นกำลังซ้อมเตะอยู่เช่นกัน เขาเดินเข้ามาดูใกล้มาก จนทำให้ต้นที่ซ้อมเตะรู้สึกประหม่า แล้วก็เตะผิดๆถูกๆ ในอากาศหลายครั้ง พลางเหลือบมองอาจารย์แทนเป็นระยะๆ

“อดนอนมาหรือไง ตฤณภพ ซ้อมเตะอย่างนี้ ดูเหมือนไม่มีแรงเลย นายไปทำอะไรมา”

ตฤณภพ หรือว่าต้น ยิ้มแหยๆพลางหัวเราะแฮะๆกับอาจารย์แทน ที่จับพิรุธเขาจนได้

“เมื่อคืน..ผมไป..ไปเที่ยวผับมาครับ กลับค่อนข้างดึก”ต้นสารภาพเสียงอ่อยๆ เขาไม่ค่อยชอบโกหกปิดบังซะเท่าไร โกหกทีไร ก็มีคนจับได้อยู่เรื่อย ๆ เขาก็เลยมักจะพูดความจริงเป็นส่วนใหญ่ แล้วยิ่งอาจารย์แทนไท ยิ่งโกหกไม่ได้เลย

“อืม ก็ยังดีนะที่สารภาพ แต่แย่หน่อยที่ทำผิด เฮ้อ ฉันควรจะทำยังไงกับเธอดีนะ ใกล้จะแข่งแล้วตัดชื่อจากตัวจริงเลยดีไหม” อาจารย์แทนถามความคิดเห็นกับต้น ( ต้น :หา!! ไม่ดีครับ ไม่ดี)

ซาหัวเราะเบาๆ ยิ้มส่งซิกให้เพื่อน ต้นหันมามองอาจารย์ด้วยสายตาที่ดูน่าเวทนา

“โหจารย์ “ต้นกอดขาอาจารย์พลางอ้อนวอน”ผมผิดไปแล้ว ขอโทษ ผมจะไม่ทำอีก และไม่แก้ตัวอะไรทั้งสิ้น แม้ว่าไอ้โน๊ต เพื่อนตัวแสบของผมจะลากผมไปด้วยก็ตามขณะที่ผมพยายามแล้ว ที่จะไม่ไป ถึงไปผมก็แค่ดิ้นเฉยๆอ่ะ ไม่ได้กินอะไร กินแต่น้ำอัดลม ทำตัวดีเรียบร้อย และพอเลิกผมก็กลับบ้านเลย” อาจารย์แทนเหล่มองต้น พร้อมกับฟังข้อแก้ตัวที่ยาวพรืด

“อืม ไม่แก้ตัวเลยจริงๆนะ แต่เล่ายาวเป็นวา… ไม่เป็นไร ครั้งเดียว ครั้งแรก แต่ครั้งต่อไป”

อาจารย์แทน ทำมือปาดคอตนเอง พร้อมยิ้มด้วยรอยยิ้มเย็น จนหนาวยะเยือกจนต้นกลืนน้ำลายเอื๊อก

“ครับๆๆ ผมสัญญา” ต้นทำท่าสาบานแบบลูกเสือ พออาจารย์เดินไปก็ถอนใจพรืด เฮ้อ นึกว่าจะโดนซะแล้ว ซาเดินมาหาต้น

“แหม ลื่นไปได้เรื่อยๆนะเพื่อนเรา” ซาตบบ่าต้นเพียงเบาๆ ต้นหันมามองหน้าซา

“นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว”ต้นปาดเหงื่อที่แตกพลั่กอยู่เมื่อกี้

“แล้วตกลงเมื่อคืนเอ็งไปไหนวะ ไม่เห็นบอกใครเลยข้าว่าหนีไม่พ้นเรื่อง.. ผู้หญิง”

ซาถามจี้จุดเข้า ต้นเลยสารภาพเบาๆพอได้ยินแค่สองคน เห จารย์ไม่ได้อยู่ทางนี้นะ

“น้องจ๋าเขาชวนข้าว่ะ ไม่ไปไม่ได้ เขาบอกจะชวนคนอื่น เฮ้อ รู้งี้ไม่น่าไปเลย เพื่อนเขาเป็นฝูง หมดตัวเลยว่ะ”

“ข้าว่าแล้ว บอกแล้วว่ายัยคนนี้ดูแปลกๆ เค้าไม่ได้ชอบเอ็งจริงหรอก” ซาสรุป

“ก็ข้ารักของข้านี่หว่า เฮ่ย” ต้นหันไปมองที่หน้าทางเข้าโรงยิม เมื่อเห็นอะไรเข้า

“ซา เด็กเอ็งมาแล้ว”ต้นสะกิดให้ซาดู

ซาหันมองไปตามเพื่อน ก็ได้เห็นคนที่เขาไม่ค่อยอยากจะเจอเลย หายไปตั้งอาทิตย์กว่าแล้ว ไม่นึกว่าตอนนี้เขากลับมาอีกแล้ว -_-“

ปูเป้ คือชื่อของสาวน้อยคนนั้น คนที่มาดูซาซ้อม และทุกนัดที่แข่ง แถมยังมีการเอาขนมนมเนยมาให้อีกไม่ได้ขาด มันก็ดีน่ะนะในตอนแรก แต่ว่าเจ้าหล่อนนี่สิ บางทีก็ตะโกนเชียร์เขาแข่งจนบางทีเสียสมาธิเกือบแพ้ไปตั้งหลายครั้ง ยังไม่นับเรื่องให้ที่ไปเขม่นผู้หญิงอื่นที่จะมาเข้าใกล้เขา และของขวัญวันวาเลนไทล์ เป็นเสื้อถักสีชมพูแหววที่เขาไม่กล้าใส่อีก( ฝีมือดีก็จริง แต่ว่าสีมันนี่สิ โชคดีที่ยายหงส์ชอบ เลยนึกว่าพี่ชายซื้อให้ )แล้วก็ยังเพื่อนจอมดุของยายปูเป้ที่ชอบข่มขู่เขาอีก ชื่อยายแนน

‘นี่นาย ถ้านายพูดแรงๆกับเพื่อนฉันอีก และทำให้เพื่อนฉันช้ำใจ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายแน่’ ยายปูเป้ก็เป็นยูโดสายดำที่อยู่ชมรมอื่น ชอบมาเป็นเพื่อนยัยปูเป้นี่บ่อยๆ เสียงของเจ้าหล่อนที่ดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา จนทำให้เขาเกือบประสาทแตกนี่อีก

ปู้เป้ อยู่ปี1 เรียนสายคอม คณะเดียวกับเพื่อนเธอ ผมสั้น ซอยไสลด์หน้าตาน่ารักเหมือนเด็กญี่ปุ่น ตัวเล็ก ผิวขาว ชอบทำตัวน่ารักคิกคุโนะเนะ เอาของขวัญมาให้ ชอบตามตื้อแจเหมือนลูกหมา ซึ่งเขารู้สึกว่าเวลาคุยด้วยแล้ว ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย จะทำอะไรก็ตามใจเขาเสมอประมาณว่าเห็นเขาเป็นพระเจ้า โอเค หน้าตาก็น่ารักนะ แต่ว่า ทำไมเขาไม่รู้สึกชอบเอาซะเลย

ส่วนเพื่อนของเธออีกคน ที่ดูดุยังกะ... แล้วก็เหมือนเป็นทอมยังไงก็ไม่รู้ รักและหวงเพื่อนจะเป็นจะตายมีอะไรออกรับแทนหมด ตัวก็สูงเกินผู้หญิงทั่วๆไป แต่เตี้ยกว่าเขา หน้าเล็กๆ คิ้วขมวดไว้ตลอดเวลา ไม่รู้ว่ากลุ้มใจอะไรหนักหนา หน้าตาเป็นไทยแท้ออกไปแนวแขก ผิวสีน้ำผึ้ง ซึ่งก็ไม่ใช่เสป็คของซาด้วย แถมยายสองคนนี้ก็ทำซา เสียสมาธิไปอยู่เหมือนกัน ทำไมไม่เหมือนคนอื่น ที่เขามาดูเชียร์เฉยๆ และก็เป็นกำลังใจให้ธรรมดาๆ ด้วยนะ

ซาหน้าซีด หันมามองเพื่อน

“หายไปตั้งนาน ไหงมาอีกเนี่ย”อุตส่าห์หายใจได้คล่องๆ คอหน่อยแล้วเชียว

“อ๋อ เห็นเขาว่าสอบอยู่น่ะ ตอนนี้คงว่างแล้ว คงมาหานายได้ทุกเมื่อเลย”ต้นตบบ่าเพื่อนพลางหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของซายิ่งซีดเผือก ซาจับไหล่เพื่อนแน่น

“อย่าพูดให้สยองสิฟะ ข้าต้องทำไงเนี่ย”

“เฮ้ย จะยากอะไร สลัดผู้หญิงเนี่ย จีบยังยากกว่าเลย”ซาหันไปถามผู้มีประสบการณ์

“ทำไง?”

“ก้อบอกไปดิ ว่าเป็นเกย์ไง”

ซารีบเงยหน้า หันมองหน้าเพื่อนประมาณว่ามันคิดไรของมันอยู่

“จะบ้าหรอ ใครจะไปทำได้ ข้าโกหกไม่เก่งว่ะ”


“มันจะไปยากอะไร เดี๋ยวข้าสอนให้”

ต้นลากคอเพื่อนเมื่อหมดเวลาซ้อมไปหาที่เงียบๆคุยกันส่วนตัว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++