ความคิดเห็นที่ 1 พอถึงตอนเย็น ฉันก็ถูกเต๋อหยงกับชมพู่จับเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงฟูฟ่องที่มิ้นท์เป็นคนเลือกไว้ให้ ฉันกลุ้มใจจังเลยค่ะ ไม่ว่าฉันจะใส่ชุดไหน ฉันก็สวยไปหมดเลย อ้าว อ้วกกันอีกแล้ว ฮ่าๆๆ แต่ฉันสวยจริงๆนะ อิอิ ฉันกับมิ้นท์ไปเจอกันที่โรงแรมที่จัดงานเลี้ยงค่ะ อืม...คนเยอะกว่าที่ฉันคิดไว้มากเลย คือเพื่อนมิ้นท์กับเพื่อนพ่อมากันเยอะมั่กมากส์ อาจเป็นเพราะอยากเห็นเจ้าสาวแสนสวย ฮ่าๆๆ ม่าช่ายๆๆ คือมิ้นท์กับพ่อเป็นนักธุรกิจใหญ่อ่ะนะก็เลยมีเพื่อนมาเยอะ ไม่แปลกหรอกค่ะ นายเหอซื่อก็มาด้วยนะ ที่สำคัญพี่โก้ บีมิกซ์ก็มาร่วมงานด้วยค่ะ ไม่อยากจะบอกเลย ว่านอกจากที่ฉันจะเป็นสาวกเวสไลฟ์ตัวยงแล้ว ฉันยังเป็นแฟนพันธุ์แท้ของบีมิกซ์อีกด้วย โดยเฉพาะพี่โก้ค่ะ คนอะไรก็ไม่รู้น่ารักมากๆ น่ากอดน่าหอม ยิ่งตัวจริงยิ่งหล่อ เห็นแล้วอยากนอกใจมิ้นท์ซักห้านาที กรี๊ดๆๆ นี่ฉันคิดอะไรเนี่ย หื่นอีกแล้วเรา "ผักบุ้ง นี่โก้นะ เพื่อนสนิทของผมเอง" มิ้นท์ที่ยืนอยู่ข้างๆฉันพูดพลางแนะนำให้ฉันรู้จักกับพี่โก้ค่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่ามิ้นท์รู้จักกับพี่โก้อ่ะ ฉันรู้สึกประหม่าจังเลยที่ยืนอยู่ต่อหน้านักร้องที่ปลื้มมากขนาดนี้อ่ะ >_< "สวัสดีค่ะโก้" ฉันพูดพร้อมยิ้มแบบอายๆนิดนึง มันเขินจริงๆนะ "สวัสดีครับผักบุ้ง เห็นนายมิ้นท์พูดถึงคุณบ่อยๆว่าคุณน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้ วันนี้ได้เจอตัวจริงก็เชื่อแล้วล่ะครับว่าคุณน่ารักจริงๆ" พี่โก้พูด ต๊าย ปากหวานจังนะคะ พูดแบบนี้ฉันก็เขินแย่สิ คุณเป็นคนที่ฉันปลื้มนะคะคุณโก้ >_< "เฮ้ยๆๆ เจ้าสาวฉันนะ นายอย่ามาม่อ" มิ้นท์พูด แหม ไม่ต้องหึงฉันขนาดนั้นก็ได้จ้ะที่รัก อิอิ "แหม ไม่ต้องหวงขนาดนั้นหรอกน่ามิ้นท์" พี่โก้ยิ้ม กรี๊ดๆๆๆๆ ใจละลาย ละลาย ละลายๆๆๆ "ไม่ได้เว่ย นายมันชอบหลี" มิ้นท์พูด "ฮิฮิ" พี่โก้หัวเราะค่ะ "เดี๋ยวฉันไปหาไอ้กรก่อนดีกว่านะ" พี่โก้พูด มิ้นท์ก็พยักหน้าแล้วก็พี่โก้ก็เดินไปค่ะ และฉันกับมิ้นท์ก็ไปเดินถ่ายรูปตามโต๊ะต่างๆ แล้วฉันก็เริ่มได้ยินเสียงเอะอะโวยวายที่ประตูทางเข้า ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ลางสังหรณ์ไม่ดีมันเกิดขึ้นกับฉันอีกแล้วค่ะ กลัวจังเลยว่ามันจะเป็นเหมือนในฝัน "เสียงเอะอะอะไรน่ะ" มิ้นท์พูดแล้วหันไปมองทางประตู ส่วนฉันไม่กล้าหันไปค่ะ ฉันกลัวมากๆ กลัวว่าจะหันไปเห็นนายเฉินหลิง "นายเฉินหลิง" O_O ฉันตาค้างทันทีที่มิ้นท์พูดชื่อของเขา และร่างกายของฉันมันก็หันไปมองทางประตูโดยอัตโนมัติ เขามาจริงๆด้วย นายเฉินหลิงเขามาจริงๆ เหตุการณ์นี้มันเหมือนกับในฝันเปี๊ยบ นายเฉินหลิงเดินมา โดยมีฟูหลงกับเจี้ยนหาว และลูกน้องอีก4-5คนตามมาด้านหลัง เขากำลังตรงมาทางฉันกับมิ้นท์ด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก นี่ฉันจะถูกฆ่าแล้วใช่มั้ย ไม่นะ บอกฉันทีว่านี่ไม่ใช่ความจริง แงๆๆๆ นายเฉินหลิงเดินมาหยุดตรงหน้าฉันกับมิ้นท์ซึ่งไม่ใกล้มากนัก "ผักบุ้ง มานี่" นายเฉินหลิงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ พร้อมกับยื่นมือมาให้ฉัน อ้าว นายไม่ได้มาฆ่าฉันเหรอ "มาหาฉันสิ แล้วเรากลับฮ่องกงด้วยกัน" เขาพูดอีก >.< ฉันสับสนไปหมดเลย ไม่รู้ทำไม พอเห็นหน้าเขาแล้วจิตใจมันถึงได้อ่อนวูบวาบขนาดนี้ มิ้นท์จับมือของฉันที่กำลังสั่นด้วยความสับสน ฉันหันไปมองหน้ามิ้นท์ มิ้นท์ก็มองหน้าฉัน นี่มิ้นท์คงอยากร้องเพลงไม่ถูกทุกข้อของบีมิกซ์เกิลลี่เบอรี่เฟรนคลับใช่ไหม(ฉันนี่ท่าจะบ้าสองวงนี้เอามากๆเลยนะเนี่ย) -*- แล้วเราสองคนก็หันไปทางนายเฉินหลิงอีกครั้งค่ะ "ฉะ..ฉัน.." ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรฉันก็ได้ยินเสียงปืนค่ะ แล้วนายเฉินหลิงก็ล้มลงที่พื้น ทันทีที่เขาล้มฉันก็เห็นคนที่ยิงเขาซึ่งยืนอยู่ด้านหลังในระยะไกล ชมพู่ ! O_O "คุณเฉินหลิง คุณเป็นอะไรรึเปล่า" ฉันวิ่งไปประคองนายเฉินหลิงลุกขึ้นมานั่งค่ะ เขาจับที่แขนของตัวเอง และมันมีเลือดไหลออกมาด้วย "ชมพู่ทำอะไรน่ะ" เสียงของพี่กรดังขึ้นและเขาตั้งใจจะเดินเข้าไปหาชมพู่ แต่พี่กรต้องหยุดชะงัก "อย่าเข้ามานะ" ชมพู่ตะโกนเสียงดังพลางหันปากกระบอกปืนไปทางพี่กรที่พยายามจะเข้าไกล้เธอ แล้วชมพู่ก็หันมาทางนายเฉินหลิงซึ่งฉันกอดเขาอยู่ "คุณผิดสัญญาที่ให้ไว้กับฉัน คุณบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้เองนะ" ชมพู่พูดไปก็ร้องไห้ไป สัญญางั้นเหรอ ชมพู่กับนายเฉินหลิงสัญญาอะไรกันไว้ ไม่เห็นมีใครเคยบอกฉันเลย งง "ฉันขอโทษที่ผิดสัญญากับเธอ ชีวิตฉันที่เธอเป็นคนช่วย ถ้าเธออยากได้ฉันก็จะคืนมันให้เธอ แต่ฉันจะยอมให้ผักบุ้งแต่งงานไม่ได้ เพราะฉัน.. รัก ผักบุ้ง" นายเฉินหลิงพูด และหันมามองหน้าฉันค่ะ O_O ฉันก็อึ้งไปเลย นะ..ใน ที่สุด เขาก็บอกว่ารักฉันแล้ว เย้ๆๆๆๆ ฉันรอคำนี้มาตั้งนานแล้วนะ ฮือๆๆ ฉันดีใจจนน้ำตาไหลเลยนะเนี่ย "คุณเฉินหลิง.." ฉันเรียกชื่อเขาค่ะ คือว่าดีใจจนพูดอะไรไม่ออกจริงๆ "ฉันก็รักคุณนะคะ" ฮือๆๆ "รักกันเข้าไปนะ ทำไมพวกเธอสองคนต้องรักกันด้วย ทำไมพวกเธอต้องทำร้ายฉันแบบนี้ ทำไมอ่ะ ฮือๆๆ" ชมพู่ร้องไห้ใหญ่เลย ในมือก็ยังถือปืนเล็งมาทางนายเฉินหลิงอยู่ ฉันไม่เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร ไม่เข้าใจจริงๆนะคะ "ยัยพู่ นี่เราเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่า" พี่กรพูด "ใช่ พู่บ้าไปแล้วพี่กร เพราะใครพี่รู้มั้ย ก็เพราะผักบุ้ง ทุกอย่างเป็นเพราะผักบุ้งคนเดียว ฉันเกลียดเธอผักบุ้ง เกลียดเธอที่สุด" ชมพู่มองหน้าฉันด้วยสายตาที่เกลียดชัง ฉันไม่เคยเห็นชมพู่เป็นแบบนี้มาก่อนเลย "พู่ เธอเป็นอะไรไป ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ เราเป็นเพื่อนรักกันไม่ใช่เหรอ เรายังเคยสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนรักกันไปอีกพันปีไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึง" "เพื่อนรักงั้นเหรอ ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอผักบุ้ง เธอทำร้ายฉัน เธอแย่งคนที่ฉันรักไป แค่นั้นยังไม่พอ เธอรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ฉันถูกพวกเทียนหมิงเซิ่นจับตัวไปเพราะเข้าใจผิดว่าฉันคือเธอ แล้วมันทำอะไรกับฉันบ้างรู้มั้ย มันทำ... ฮือๆๆๆ" ชมพู่พูดไปก็ร้องไห้ไป ชมพู่ไม่ได้พูดว่าเทียนหมิงเซิ่นทำอะไรเธอ แต่ฉันคิดว่าฉันเดาได้ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเทียนหมิงเซิ่นมาก่อน แต่ฉันเคยได้ยินเจี้ยนหาวพูดว่าเขาเป็นมาเฟียและเป็นปรปักษ์กับนายเฉินหลิงด้วย ทุกๆถ้อยคำ ทุกๆประโยคที่ชมพู่พูดออกมา ทำให้ฉันถึงกับน้ำตาซึม ฉันไม่ได้ร้องไห้ที่ชมพู่เกลียดฉัน แต่ฉันร้องไห้เพราะฉันสงสารชมพู่ ทำไมชมพู่ได้ถึงโชคร้ายขนาดนี้นะ "ชมพู่.." ฉันเรียกชื่อพู่เบาๆ ฉันเห็นใจเธอจริงๆค่ะ "ทำไมเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดกับฉันด้วย ทั้งๆที่ฉันตั้งใจไปฮ่องกงก็เพราะอยากไปช่วยเธอ แต่ฉันกลับต้องมารับชะตากรรมทุกอย่างแทนเธอ ฉันต้องเจ็บปวดก็เพราะเธอ แต่ว่าคนที่ฉันรัก เขากลับไปรักเธอ เธอคิดว่ามันยุติธรรมแล้วใช่มั้ยผักบุ้ง มันยุติธรรมกับฉันแล้วงั้นเหรอ" ชมพู่พูดเหมือนคนคลุ้มคลั่ง ยิ่งได้ยินได้เห็นแบบนี้แล้ว มันยิ่งเสียดแทงใจของฉัน ชมพู่ถูกทำร้ายเพราะฉันแท้ๆ เพราะฉันคนเดียว ฮือๆๆ นายเฉินหลิงกุมมือฉันที่ประคองเขาอยู่เหมือนกับว่าเขาเข้าใจว่าฉันคิดอะไร สายตาของเขาบอกฉันว่า อย่าโทษตัวเอง แต่ฉันก็อดที่จะคิดมากไม่ได้ พี่กรกับเต๋อหยงก็คงจะสะเทือนใจไม่แพ้กับฉันหรอก "พี่กรจะทำอะไรน่ะ" เสียงชมพู่ร้องดังขึ้นเมื่อพี่กรเข้าไปแย่งปืนจากมือของเธอ แต่ชมพู่ก็ไม่ยอมปล่อยปืนให้พี่กร "พอได้แล้วพู่ ทำแบบนี้มันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกนะ" พี่กรพูดและพยายามแย่งปืนมา ทั้งสองคนยื้อปืนกันไปมาอยู่ได้พักหนึ่ง นายเหอซื่อก็เข้ามาจับแขนชมพู่ไปอีกทาง ทำให้พี่กรแย่งปืนไปสำเร็จ แล้วก็เหมือนฉันได้ยินเสียงคนปรบมือและเสียงหัวเราะ "ฮ่าๆๆ" ไม่ใช่แค่ฉัน ทุกคนคงได้ยินเหมือนฉันเพราะทุกคนหันไปมองทางต้นเสียง ซึ่งก็คือทางประตู ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทางประตู หน้าตาของเขาก็หล่อนะ แต่ดูโหดๆยังไงไม่รู้ แถมยังมีลูกน้องตามมาอีกเป็นพรวนอย่างกับพวกมาเฟียอย่างนั้นแหล่ะ เอ๊ะ ! มาเฟีย O_O หรือว่าคนนี้จะเป็น... "เทียนหมิงเซิ่น" ชมพู่พูดแบบอึ้งๆ ใช่อย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย คนๆนี้น่ะเหรอเทียนหมิงเซิ่น คนที่ทำร้ายชมพู่ ฉันจ้องหน้ามันด้วยความเกลียดชัง มันมองมาทางฉันด้วยสายตาที่ดูเย้ยหยันยังไงก็ไม่รู้ และมันก็ยิ้มที่มุมปากพลางหันไปหาชมพู่ รอยยิ้มของมันน่าเกลียดอย่าบอกใครเลยค่ะ มันเป็นรอยยิ้มที่เหมือนกับว่ามันเป็นคนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดบนโลกใบนี้และทุกคนต้องอยู่ใต้แทบท้าวมัน "ใช่แล้ว ที่รัก ฉันเอง !" -------------------------------- นู๋ผักบุ้ง Talk: แหะๆๆ อย่าฆ่าผู้แต่งนะที่เมื่อวานปล่อยให้อารมณ์ค้างแล้วปรากฏว่านางเอกฝันไปเนี่ย >_< วันนี้มะช่ายฝันเเร้วนะ อันนี้เรื่องจิงๆ คือความจิงผู้แต่งอยากให้เฉินหลิงฆ่าผักบุ้งจริงๆแหล่ะ แต่ถ้าหากเป็นอย่างนั้นเดี๋ยวน้ำตาจะท่วมจอ เอ้ยท่วมคอม นู๋ผักบุ้งเลยเปลี่ยนตอนจบนิดหน่อยค่ะ แต่ก็ไม่อยากทิ้งฉากตอนจบแรกที่คิดไว้ ก็เลยเอามาเป็นความฝันของนางเอกน่ะ =^-^= ส่วนเรื่องนี้อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแร้วน้า เพราะฉะนั้นเม้นกับโหวตกันเยอะๆด้วยล่ะ จาดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรยค่ะ ไปแระคร่า จากคุณ : นู๋ผักบุ้ง - [ 17 ก.พ. 48 09:52:17 A:61.90.88.201 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วชมพู่จะเป็นบ้าเหมือนในละครน้ำเน่าที่ดูบ่อยๆปะคะ ^^ ล้อเล่น บุกมางี๊ก็สงสารมิ้นท์เหมือนกันนะเนี่ยงานแต่งเค้านะ มีแต่มาเฟียแถมมาฆ่ากันอีกตะหาก จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 17 ก.พ. 48 15:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 Very exciting!what's gonna happen next?is somebody gonna die ka mai Ka? จากคุณ : Mimi - [ 18 ก.พ. 48 13:30:05 A:222.153.6.148 X: ]