ตอนที่ 1

“โอ๊ย .. ทำมายมันไขยากเย็นอย่างงี้ อ้ายกุญแจบ้า .. ฮึ .. ง้านนอนมานตรงเนี้ยแหละ” ร่างบางที่ยืนโงนเงนอยู่หน้าประตูห้องบ่นอ้อแอ้ ก่อนล้มลงไปกองกับพื้น โดยคนเป็นเจ้าของห้องตัวจริงที่เห็นเหตุการณ์อยู่แล้วจากทางเดินจะวิ่งมารับแต่ไม่ทัน

นทีได้แต่ส่ายหน้า .. สาวสมัยนี้เห็นเหล้าเป็นขนมรึไงนะ กินกันเป็นว่าเล่น แล้วเวลาเมามายเนี่ยมันดูได้ซะที่ไหน แถมยังกลับบ้านกลับช่องตัวเองไม่ถูก มาฟุบอยู่หน้าห้องใครก็ไม่ได้รู้ตัวเลย คิดพลางพยายามช้อนร่างบางขึ้นมาแล้วพยุงให้เธอยืน พร้อมกับเรียก

“คุณ คุณ ..”

“หือ .. อะราย ครายเนี่ย” เสียงงัวเงียอู้อี้ลอดออกมาจาปากบางที่ดูเหมือนไม่ค่อยได้ขยับ อีกทั้งผมเผ้าก็ปิดบังรกใบหน้าไปหมด จนนทีเห็นแล้วก็อดเอามือไปเขี่ยผมให้พ้นดวงหน้าขาวที่แต่งแต้มสีสันอย่างจัดจ้านไม่ได้

เมื่อไม่มีผมรกบังหน้าตา นทีก็ถึงกับอึ้งกับคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เนื่องจากถ้าเขาจำไม่ผิด เธอเป็นพิธีกรรายการโปรดของเขา ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าที่ชอบดูเนี่ย ชอบเนื้อหารายการรึว่าชื่นชอบพิธีกรคนสวย แต่หลังจากคืนนี้ไปเขาคงต้องทบทวนใหม่แล้วล่ะว่าจะชอบต่อไปดีมั้ย ก็สาวที่ดูสวยเก่งมั่นใจภาพลักษณ์ดี ทำไมตอนนี้เมาแอ๋ ดูกร้านโลกอย่างนี้นะ

“คุณเมธาวี .. ตื่นเถอะคุณ บ้านอยู่ไหนผมจะไปส่งให้” นทีตัดความคิดทั้งหมดออกไปจากหัว เพราะว่าควรจะรีบทำอะไรซักอย่างก่อนที่คนอื่นจะมาเห็นเธอในสภาพนี้ดีกว่า

“หือ บ้านเหรอ ก้เนี่ยงาย .. แต่ไอ้กุญแจเฮงซวยมันเป็นไรม่ายรู้ ไขม่ายด้าย” เมธาวีตอบอ้อแอ้พร้อมยกกุญแจชูไปมาหน้าเขา

“เมาจนจำบ้านไม่ได้เลยเหรอคุณ .. เฮอะ” นทีได้แต่ถอนใจกับคนในอ้อมแขน

งั้น ... เขาใช้เวลาคิดเพียงครู่ ก็ไขกุญแจห้อง แล้วช้อนร่างบางขึ้นพาเข้าไปข้างใน ........ คงไม่เป็นไร เพราะว่าเขามั่นใจในความเป็นสุภาพบุรุษของตัวเองพอ

เมื่ออุ้มร่างของคนที่ตอนนี้หมดสติไปเรียบร้อยโรงเรียนแอลกอฮอล์เข้ามาข้างในแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะเอาเธอไปวางไว้ไหนดี โซฟา .. รึว่าเตียงนุ่มๆ .. ยังไงดี .. ก็เลยยืนเก้ๆกังๆอยู่อย่างนั้นจนเสียงมือถือที่ไม่ใช่ของเขาดังขึ้น

มือบางของคนที่หลับอยู่ก็ควานหาที่มาของเสียงนั้นจนลูบโดนตัวเขาอยู่หลายที ทำเอานทีเกือบตบะแตกต้องรีบเอาเธอเข้าไปวางในห้องของเขา แล้วช่วยหาเจ้ามือถือตัวปัญหาให้เธอ

เมื่อเมธาวีได้มือถือมาอยู่ในมือแล้ว

“ฮาลโหลลลลลลลล มีรายคะ”

“ยัยเมทำไมเสียงเหมือนคนเมาอย่างนี้ นี่เราไปกินเหล้าเมาอีกแล้วเหรอ” เสียงปลายสายตอบมาทำเอาคนเมาฉุนทันที

“แล้วเกี่ยวอะไรกับพ่อล่ะ” เมธาวีตอบกลับไปอย่างคนถือดี ทำเอาคนที่ไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่ได้ยินก็ถึงกับตกใจ ให้ตายเถอะดาราสาวคนโปรดเขาเป็นไปได้ขนาดนี้เลย

“ไม่ต้องมาอวดดี มันน่าไปเอาตัวแกกลับนัก ถ้าฉันไม่ติดธุระละก็คืนนี้เป็นได้เห็นดีแน่” คนเป็นพ่อโมโหเลือดขึ้นหน้า

“พรุ่งนี้ก็ยังทันค่ะ แต่ว่าต่อให้มาลากไปเมก็จะหนีมาอีก เมไม่อยากอยู่กับพ่อได้ยินมั้ยคะ” นั่น คนปากดียังอวดดีไม่เลิก

“นั่นพ่อนะคุณ พูดอะไรน่ะ” นทีตกใจถึงกับโพล่งออกมา


“เสียงผู้ชายนี่ นี่แกอยู่กับผู้ชายด้วยเหรอ แกจำทำตัวเลวๆประชดฉันไปถึงไหนเนี่ย ทนไม่ไหวแล้ว ฉันจะไปจัดการแกคืนนี้แหละ” ปลายสายเริ่มเหลืออด

“ค่า มาเลย มาเร็วๆนะคะ ก่อนที่เมจะเปลี่ยนผู้ชายอีกคน”

“.. เอ่อท่านครับ ท่านต้องประชุมแล้วนะครับ” เสียงลูกน้องคนสนิทบอกกับพ่อของเธอดังเข้ามาในสาย ทำเอาหญิงสาวฮึดฮัด ... แต่พ่อก็เลือกงานทั้งปีแหละ เธอจึงตัดสายแล้วปิดเครื่องไปเลย

เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาหญิงสาวสร่างเมา แล้วจู่ๆก็ฟูมฟายร้องไห้ยกใหญ่ ทำเอาคนที่ตะลึงค้างเรื่องเมื่อกี้ปรับตัวมาเป็นคนปลอบเธอแทบไม่ทัน

“เป็นอะไรไปอีกล่ะคุณเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย” เขาถามกึ่งประชด

เมธาวีนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องคนเดียว แล้วเมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ก็ต้องตกใจ ผู้ชายคนนี้เข้ามาในห้องของเธอได้ยังไงเนี่ย แล้วทำอะไรรึเปล่าเนี่ย

“อ๊ายยยยยย ตาบ้า นายเป็นใครเนี่ย เข้ามาห้องฉันได้ไง เป็นขโมย รึว่าเป็นคนโรคจิตเนี่ย นี่จะมาข่มขืนชั้นเหรอ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ช่วยด้วยๆๆๆๆ” เมธาวีร้องลั่น ทำเอาคนที่ตามอารมณ์เจ้าหล่อนไม่ทันถึงกับต้องรีบตะครุบตัวเพื่อจะเอามือปิดปากไว้ไม่ให้ร้อง เดี๋ยวคนทั้งคอนโดได้แห่กันมาพอดี

แต่ว่าอารามรีบทำให้เขาพลาดสะดุดขาตัวเองหกล้มจึงทำให้มือใหญ่ที่เอื้อมถึงตัวเธอพอดีกดร่างบางลงกับเตียงโดยมีร่างสูงของเขาทับอยู่บนตัวเธอ

หน้าสวยที่เลอะจนเกือบดูไม่ได้เพราะคราบน้ำตาห่างจากปลายจมูกโด่งของเขาไม่ถึงคืบ แดงเป็นลูกตำลึง ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหล้าที่เธอกินมา รึเพราะว่าเขินที่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ แต่ว่าที่รู้ตอนนี้หัวใจเขามันเต้นไม่เป็นจังหวะ และดูพองคับอก ก็คงพองโตพอๆกะตากลมที่เบิ่งอย่างตระหนกของคนตรงหน้านี่แหละ

“กรี๊...... อุบ” ยังไม่ทันที่เสียงร้องจะได้ออกจากปากบาง ก็ถูกริมฝีปากอุ่นของเขาทาบปิดไว้ทันที เมธาวีตกใจทำอะไรไม่ถูกได้แต่ตัวเกร็งไปหมด

นทีเองทั้งที่มั่นใจว่าตนไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ฉวยโอกาส โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้หญิงนิสัยเสียตรงหน้าด้วยแล้วเขาไม่ได้อยากจะพิสวาสเรยแม้แต่น้อย แต่ทำไงได้ เหตุการณ์มันพาไป ก็กลัวคุณเธอร้องคอนโดแตก เดี๋ยวก็ได้วุ่นวายไปหมด เอาแค่ปิดปากก็พอ

แต่ทว่าเมื่อจรดปากลงไปแล้วกลับไม่อยากถอนขึ้น เพราะรู้สึกเผลอไผลกับความหอมหวาน

... ยัยนี่นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ แต่ว่า...

ความคิดสะดุดเพราะนึกบางอย่างขึ้นได้ .. ยัยนี่หมดสติไปแล้ว



จบตอนที่ 1