ความคิดเห็นที่ 1 ต่อ รีเนลฟังแล้วก็ยิ้มออกมาได้นิดหนึ่ง ถึงแม้ให้เจ็บแสนเจ็บเพียงใด แต่ก็รู้ซึ้งในน้ำเสียงของจัคซ์ดี ทหารคนสนิทไม่ได้พูดอะไรเกินจริงแม้แต่นิดเดียว ก็ถ้าลองท่านหญิงโรซาลีน ไคน์ รู้เข้าว่าเขาบาดเจ็บปางตายขั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรแล้วละก็ คนแรกที่จะโดนบีบคอเนื่องจากไม่ดูแลเขาให้ดีก็เห็นจะเป็นจัคซ์นี่แหละ แล้วคงตามด้วยอามิล “ รับรองได้ว่าท่านหญิงโรซาลีนไม่บีบคอเจ้าแน่ เพราะข้ายังไม่ใกล้ตายหรือกำลังจะตาย ” จัคซ์ฟังแล้วก็ยิ้มออกมาอีกครั้งก่อนจะปรับสีหน้าเป็นจริงจังขึ้น เมื่อกล่าวประโยคต่อไป “ ท่านแม่ทัพ..ท่านจะทำยังไงกับนางแมวป่าตัวแสบนั้น จะให้ข้าส่งตัวไปให้ทางการมั้ยขอรับ? ” แม่ทัพหนุ่มฟังแล้วก็ตีหน้ายุ่งอย่างไม่สบอารมณ์นัก เมื่อนึกถึงแววตาตื่นกลัว ความขลาดกลัว หวาดผวาที่นางแสดงให้เขาเห็น แต่ทุกอย่างมันค้านกับคำบอกเล่าของยานินที่มาตามหาฆาตกรที่ข้าคนที่เลี้ยงนางมา แต่เหตุใดนางกลับมาว่าเขาเป็นฆาตกร แล้วใครคือฆาตกรตัวจริง พวกทหารของท่านข้าหลวงธีมัส พวกยานิน หรือว่าแม่แมวป่าตัวแสบ..ฟาฟีน่า! “ นางอยู่ไหน? ” “ อยู่ที่ห้องใต้ดิน ถูกคุมตัวไว้ขอรับ..ข้าสั่งให้คุมตัวนางไว้เพื่อให้ท่านแม่ทัพพิจารณาโทษนางตามสมควรแก่กฏหมาย” รีเนลฟังแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า สมองเขาก็ปวดตุ้บๆอยู่แบบนี้เหมือนมันจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่เมื่อหวนนึกถึงใบหน้าที่น่าสงสารนั้นคราใดก็ทำให้เขาแทบจะลืมเหตุผลทุกอย่างที่รับรู้และได้เรียนรู้จากนาง รวมทั้งรอยบาดแผลที่นางฝากไว้เป็นตราประทับสำหรับเขา “ พานางมาข้า ” คำสั่งนั้นแม้ราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยบางอย่างที่จัคซ์ฟังแล้วให้ขัดใจนัก “ พานางมา..! ตอนนี้นะเหรอขอรับ.. ” ร้องเสียงหลง ท่าทีลังเล “ แต่ท่านแม่ทัพยังไม่หายดีนะขอรับ ” “ ช่างเถอะ ข้าอยากเจอนางตอนนี้ ไปพาตัวมาซะ ” แม่ทัพหนุ่มกล่าวตัดบทเอาดื้อๆพลางหลับตาลงพยายามข่มอารมณ์เจ็บปวดทั้งหลายให้บรรเทาเบาบางลง อีกทางหนึ่งก็คือ เป็นการตัดปัญหาคำถามจากทหารคนสนิทไปโดยปริยาย และเพียงไม่นานนัก ก็ได้ยินสบถด่าเสียงดุของจัคซ์และอามิลดังอยู่หน้าห้องนอนของเขา ตามด้วยเสียงเคาะประตู ก๊อก ก๊อก!! และแล้วเมื่อประตูห้องเปิดออก ฟาฟีน่าที่ถูกมัดมือไพล่หลัง มีผ้าผูกปากเอาไว้ก็ถูกดันตัวเข้ามาในห้องโดยมีจัคซ์และอามิลคอยขนาบข้างอยู่ตลอดเวลา จัคซ์ดันร่างฟาฟีน่าให้เดินไปข้างหน้า จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงใหญ่ที่แม่ทัพหนุ่มนอนอยู่ เมื่อนั้นคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ค่อยๆลืมตาขึ้นตามสัญชาตญาณ ดวงตาสีดำนิลคมกริบสบนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวยเข้าอย่างจัง พร้อมกับคำพูดแรงของเขาที่เปล่งออกมาอย่างตัดพ้อเชิงไม่เข้าใจ “ เจ้าจำเป็นต้องเอาตัวรอดถึงขนาดหมายใจจะฆ่าข้าเชียวรึ? ” ฟาฟีน่าฟังแล้วก็ให้รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเมื่อเห็นผ้าพันแผลบริเวณศีรษะของเขา มันบ่งบอกชัดถึงสิ่งที่นางทำไว้กับเขา นั้นหรือคือความเลวร้ายที่นางก่อขึ้น..ตั้งแต่เกิดมานางไม่เคยทำร้ายใคร..ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเลย..แต่นี่นางทำถึงขนาดพยายามฆ่าเขา เพียงเพื่อเอาตัวรอด.. ..อ่า..ใช่แล้วความรู้สึกผิดชอบกับการเอาตัวรอดมักเดินไปบนเส้นทางเดียวกันอย่างยากลำบาก... นางขยับทำท่าจะพูด แต่ก็ทำไม่ได้เพราะผ้าที่ผูกปากนางไว้นั้นแน่นหนาจนไม่สามารถเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ แต่เหมือนรีเนลจะรับรู้ได้ว่านางต้องการจะพูดกับเขา แม่ทัพหนุ่มผินหน้าไปสั่งจัคซ์เบาๆ “ เอาผ้าผูกปากนางออก ” จัคซ์ทำท่าลังเล ไม่อยากจะเชื่อว่าท่านแม่ทัพของเขายังจะทำใจดีกับแม่แมวป่าตัวแสบนี่อีก แต่กระนั้นสายตาของแม่ทัพหนุ่มที่มองมาก็เป็นคำเตือนที่ดีว่า “เขาควรจะทำตามที่บอก ก่อนที่จะลุกขึ้นมาทำเอง” จัคซ์ปลดผ้าที่ผูกปากฟาฟีน่าออกอย่างไม่เบามือนัก จนนางนิ่วหน้าออกมาด้วยความเจ็บพร้อมทั้งส่งสายตาอาฆาตเล็กๆให้เขาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะมองไปยังรีเนลตามเดิม และแล้วแม่ทัพหนุ่มก็ได้ยินคำพูดแรกที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากของนาง “ ข้าขอโทษ ข้าไม่ได้มีเจตนาจะฆ่าท่าน แต่ข้าไม่มีทางเลือก ” รีเนลมองจ้องเข้าไปในดวงตาของนางอย่างจับผิด หรือนางจะเสแสร้ง? แต่กระนั้นเขาก็ไม่พบความผิดปกติหรือความหลอกลวงในแววตาคู่นั้น หนำซ้ำเขายังเห็นความรู้สึกผิดฉายชัดในแววตา น้ำตาใสคลอหน่วยระรื่นขึ้นมาอย่างสำนึกผิด “ งั้นเจ้าบอกข้าได้มั้ย เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ” “ ข้าจะบอกท่านทำไมกัน ในเมื่อท่านเป็นพวกเดียวกับพวกนั้น ท่านก็ย่อมรู้อยู่แก่ใจ ” นางยังไม่ยอมอ่อนข้อง่ายๆ แต่แม่ทัพหนุ่มเหนื่อยมากกว่าที่โต้คารมกับนางได้อีก ตอนนี้เขาอยากได้ยินได้ฟังและรับรู้เรื่องราวทั้งหมดให้มันกระจ่างไปสักที เขาไม่อยากเป็นผู้ถูกกล่าวหา และก็ไม่อยากให้นางถูกกล่าวหา..หากนางไม่ผิด! “..เฮ้อ ” ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย “ ฟังนะฟาฟีน่า.. ข้า รีเนล ไคน์ คือแม่ทัพนำกองทหารม้าแห่งคลาเน็ค ข้าไม่เคยรู้จักยานินทหารคนสนิทของท่านข้าหลวงธีมัสมาก่อน หากว่าคนที่เจ้าเห็นคนนั้นและกล่าวหาว่าข้ารู้จักกับเขาคือยานินแล้วละก็ ข้าบอกได้เลยว่า ข้าไม่สมัครใจจะรู้จักเขาด้วยซ้ำ แต่เขามาพบข้า เพียงเพราะหน้าที่การงาน เขาบอกว่ากำลังตามหาฆาตกรผู้หญิงที่ฆ่าคนที่เลี้ยงนางมาและหนีมาแถบคฤหาสน์รามีเลีย ” จบคำของรีเนล ฟาฟีน่าก็สวนขึ้นทันที “ ข้าไม่ได้ฆ่า..พวกนั้นต่างหากฆ่ามีน่า..แล้วก็ตามฆ่าข้าอีก..พวกนั้นจะไม่ยอมหยุดจนกว่าข้าจะตาย ฮึก..” ท้ายเสียงนั้นหลุดรอดเสียงสะอื้นออกมาอย่างยั้งไม่อยู่ เมื่อหวนรำลึกถึงเหตุการณ์วันนั้น มีน่า..ตายไปต่อหน้า “ ทำไมพวกเขาต้องฆ่าเจ้า ถ้าเจ้าไม่ใช่ฆาตกร? ” “ ข้าไม่รู้..ไม่รู้อะไรทั้งนั้น..ข้าไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคย.. แต่หลังจากวันนั้น ” น้ำเสียงเริ่มเศร้าสร้อยลงทุกขณะ ดวงตาคู่สวยเริ่มเหม่อลอยราวกับคนไร้สติ น้ำตาที่เอ้อท้นหยาดหยดลงมาให้ได้เห็นก่อนที่นางจะทรุดลงนั่งบนเตียงข้างๆร่างของแม่ทัพหนุ่มอย่างหมดเรี่ยวแรง แม่ทัพหนุ่มลุกพรวดขึ้นนั่งทันที แต่อาการลุกพรวดพราดของเขา ทำให้เขาปวดหัวมากยิ่งขึ้น แต่กระนั้นเขาก็ไม่ยอมอยู่เฉยกลับสั่งจัคซ์อีกต่างหาก “ จัคซ์..แก้มัดนางเดี๋ยวนี้ !” “ แต่ว่า ” จัคซ์ทำท่าจะคัดค้าน แต่รีเนลไม่ยอม ชายหนุ่มทำท่าจะแก้มัดฟาฟีน่าเอง จนทหารคนสนิทต้องยอมแก้มัดตามที่เขาบอก หลังจากที่พันธนาการทั้งหมดถูกปลดออกจนฟาฟีน่าเป็นอิสระอีกครั้ง ทุกคนล้วนแล้วแต่กลัวว่านางจะอาละวาดโวยวายและทำร้ายแม่ทัพหนุ่มอีกครั้ง แต่เปล่าเลย นางกลับยื่นมือไปแตะบนผ้าพันแผลบริเวณขมับขวาของคนเจ็บก่อนจะเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา “ เจ็บมากมั้ยคะ ข้าขอโทษ ” “ ไม่เป็นไร..อย่าห่วงเลย ข้าคิดว่าข้าเริ่มเข้าใจในสิ่งที่เจ้าหวาดกลัวแล้ว..ฟาฟีน่า ” เขาส่งยิ้มอ่อนโยนให้แม้ศีรษะจะปวดตุ้บจนตีสีหน้าแย่ๆออกมาให้ได้เห็นก็ตาม “แต่ตอนนี้ ข้าอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด เริ่มตั้งแต่เจ้าและมีน่า นางเป็นใคร” ฟาฟีน่าฟังแล้วก็มองหน้ารีเนลนิ่งอยู่อึดใจ..นางไว้ใจในตัวผู้ชายคนนี้ได้หรือ..? เขาจะหลอกนางหรือเปล่า? แต่หากว่าเขาพูดความจริงที่เขาไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น การที่นางฟาดหัวเขาจนได้แผลแบบนี้ก็ถือว่าผิดหนักหนาแล้วนะ? แต่กระนั้นนางก็เลือกที่จะพูดในส่วนที่นางพูดได้ และมันคือกุญแจสำคัญที่นางเองก็ยังไม่รู้ตัว “ มีน่า..นางเคยเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์หลังนี้..นางบอกข้าว่านางเคยเป็นสาวใช้ในคฤหาสน์รามีเลีย และนางหนีรอดออกมาได้ในคืนวันเกิดเหตุฆ่าล้างตระกูล เพียงเพราะนางไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์ในวันนั้น! ” รีเนลฟังแล้วถึงกับเบิกตาค้างกับคำตอบที่ได้ยิน สาวใช้ ณ คฤหาสน์รอดมาได้! งั้นแล้วเด็กน้อยทายาทแห่งรามีเลียเล่า ก็อาจจะรอดมาได้เช่นกัน “ นางออกมาจากคฤหาสน์คนเดียวกระนั้นหรือ? ” แม่ทัพหนุ่มหยั่งเชิงถาม อาการปวดหัวนั้นแทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง แทนที่ด้วยความอยากรู้ซึ่งคำตอบมาแทนที่ ตอนนี้ทั้งจัคซ์และอามิลที่อยู่ในห้องเองก็แทบจะลืมสิ่งที่ฟาฟีน่าทำไว้จนหมด เมื่อได้ยินคำตอบที่เหมือนกุญแจสำคัญดอกนี้ แต่สำหรับฟาฟีน่าเอง นางยังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมการที่มีน่าเคยเป็นสาวใช้แห่งตระกูลรามีเลีย ถึงเร้าความสนใจรีเนลและคนสนิทได้ถึงเพียงนี้? “ มีน่า..บอกข้าว่า นางรอดจากการฆ่าล้างตระกูลเพียงคนเดียว ไม่ได้มีคนอื่นมาด้วย ” คำตอบนั้นเหมือนความหวังที่เหลืออยู่ได้หลุดหายไปต่อหน้าต่อตา แต่รีเนลก็ยังไม่ละความพยาพยาม “ งั้นแล้ว..เจ้าเป็นอะไรกับมีน่า? ” “ มีน่าบอกว่า ข้าคือเด็กกำพร้าถูกเก็บมาเลี้ยง นางบอกแค่นั้นจริงๆ ” สิ้นเสียงตอบของฟาฟีน่า ลมแรงก็พัดกระแทกประตูระเบียงที่ทำด้วยกระจกจนมันเปิดออก ลมหนาวด้านนอกหวีดหวิวราวกับเสียงร้องโหยหวนของอะไรบางอย่าง แม่ทัพหนุ่มเหลือบมองไปยังประตูระเบียงอย่างสงสัย แต่เพียงแค่หันกลับมามองหน้าฟาฟีน่าอีกครั้ง ก็เหมือนจะมีใบหน้าของใครคนหนึ่งซ้อนทับขึ้นมาให้ได้เห็น มันเหมือนใบหน้าของคนที่อยู่ในรูปภาพสีน้ำมันขนาดใหญ่บนเชิงบันไดสูงของคฤหาสน์ ใบหน้าของคุณหญิงคาตาน่า รามีเลีย...!! โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : กฤตธีร์ - [ 19 เม.ย. 48 21:44:23 A:202.133.172.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 นึกว่าจะเป็นอีกเรื่องที่ไม่มาลงต่อซะแล้ว :) จากคุณ : scottie - [ 19 เม.ย. 48 22:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3397487/W3397487.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3401690/W3401690.html ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3404935/W3404935.html ทำลิงค์ให้ครับ กันงงให้ตัวเองด้วย จากคุณ : เจ้าชายไร้เงา - [ 19 เม.ย. 48 23:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รอมาหลายวันเลย จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 20 เม.ย. 48 11:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแปะคับ เจ๊ฟาง ทามายทำกับรีเนลแบบนี้ง่า ฟาดคืนเลยๆ 55+ จากคุณ : Mihiru - [ 20 เม.ย. 48 21:44:38 A:203.118.109.216 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 ปกติคุณลงที่เวปไหนบ้างค่ะ จะได้ไปตามอ่านได้ถูกค่ะ จากคุณ : คนที่เคยอ่าน - [ 21 เม.ย. 48 10:49:53 A:202.182.8.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 นางเอกเป็นทายาทที่หายสาปสูญไปใช่ไหมคะ จากคุณ : รียา - [ 23 เม.ย. 48 22:55:11 A:203.172.104.230 X: ]