มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ
สำหรับคนที่ต้องการความรู้สึกใหม่ๆ กับชีวิตเสมอ
การเดินทางของความรู้สึกที่ไม่เคยหยุดนิ่ง....
และมีความเชื่อมั่นว่า หนทางข้างหน้า และเก้าอี้ที่รอคอยให้เขานั่งมีอยู่เรียงราย
และเขามีสิทธิ์ที่จะเลือก....และเดินทางต่อไป
โดยไม่ใส่ใจกับเก้าอี้ตัวเดิม ว่าจะมีรอยขูดขีดจากการนั่งของเขามาก่อนหรือไม่
แม้หากว่า...เก้าอี้ตัวนั้น....ยังอยากที่จะให้นั่งต่อก็ตาม
แต่วันหนึ่งเก้าอี้ตัวนั้น ก็ต้องพบกับคนอื่นๆ
ที่จะมานั่งต่อไปจากเขาคนนั้นเช่นกัน
แม้เก้าอี้ตัวนั้นจะยินดีหรือไม่
......
และบางคน ก็ชอบที่จะนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม
แม้บางขณะเก้าอี้ตัวนั้น....อาจไม่เหมือนเดิม
สีถลอกไป หรือบางอย่างทรุดโทรม แต่เขาก็ยังยินดีซ่อมแซม
เพราะคิดว่า....เขารัก คุ้นเคย และเก้าอี้ตัวนี้คือส่วนหนึ่งของชีวิตเขา
.....
แต่เก้าอี้บางตัว....ล่ะ
ก็อาจต้องการคนนั่งใหม่ๆ เช่นกัน
....
แต่สำหรับฉัน ยามเดินทางไปในที่ต่างๆ ยามเหนื่อยล้า
มองหาเก้าอี้ที่ยังว่างไปเรื่อยๆ
แต่ในยามใดที่เราไปในที่นึงที่เราคุ้นเคย
เช่นในสวนสาธารณะ....
ฉันมักมองหาเก้าอี้ตัวเดิมเสมอ
เก้าอี้สีเขียวในลานดอกลั่นทม...ตัวนั้น
*-----*
อ่านงานคุณ kwan2402 แล้ว อดไม่ได้ที่จะแจม.....
ตามมุมความคิดของตัวเองค่ะ
แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 21:51:24
แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 21:48:55
แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 21:48:05
แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 48 21:46:09
รอยขูดขีดบนเก้าอี้ตัวนึง
