เพล้ง !
ชุดกาแฟพลอสเลนเนื้อดีกระทบพื้นแตกดังเปรื่อง ตามมาด้วยกรอบรูปเซรามิก กล่องดนตรีสีหวาน กระปุกทรงกลมเพ้นท์ลายกุหลาบที่ภายในบรรจุลูกกวาดรูปหัวใจสีแดงสดใส ของจิปาถะที่อยู่ในกล่องกระดาษสีน้ำตาลถูกหยิบขึ้นมาทีละชิ้น และถูกทำลายด้วยการขว้างเข้าหากำแพง
มือทำลายคือหญิงสาววัย 24ปีผู้มีผมยาวยุ่งเป็นกระเซิงเพราะไม่คิดจะสนใจดูแล ใบหน้าเรียวมนได้รูปบัดนี้หมองคล้ำ คิ้วเล็กๆขมวดมุ่น ดวงตาแดงช้ำถุงใต้ตาปูดบวมเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก มือเล็กบางก้มลงหยิบของที่อยู่ในกล่องขึ้นมาอีก
คนเลว สิ้นเสียงเกรี้ยวกราด นาฬิกาตั้งโต๊ะเรือนเก๋ที่อยู่ในมือก็ถูกเหวี่ยงหวือปะทะเข้ากับกำแพงสุดแรงเกิด
น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง มือที่ควานหาของในกล่องหยุดชะงัก เมื่อสัมผัสสร้อยคอเล็กๆที่ทำจากหินหลากสี
มันตีค่าเป็นราคาไม่ได้หรอกนะปัด แต่ค่าของมันถูกแทนไว้ด้วยหัวใจของผม
โกหก
หลอกลวง
ปลิ้นปล้อน
สับปรับ
สิ้นคำผรุสวาท พื้นห้องก็ยิ่งกลาดเกลื่อนไปด้วยข้าวของที่ถูกขว้างถูกเหวี่ยงแตกหักกระจัดกระจายอยู่ตามพื้น
สุดท้ายเจ้าของก็ทรุดตัวลงนั่งร้องไห้โฮอย่างไม่อาย
ลูกปัดจมอยู่กับความทุกข์มาเป็นเวลากว่าอาทิตย์ เธอร้องไห้จนตาปูดบวม และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดร้องได้ง่ายๆ เธอร้องมันทั้งกลางวันกลางคืน ร้องทุกๆครั้งที่เห็นของทุกชิ้นที่มีความสัมพันธ์ทางใจกับเธอ ท้ายสุดลูกปัดก็เลือกที่จะทำลายของทั้งหมดที่เธอรัก
รักมากก็เจ็บมาก
ใครจะคิด คนที่เธอเคยรักที่สุด กลับเป็นคนที่เธอชิงชังเข้ากระดูกดำ ไม่แม้แต่จะมองหน้า
ไม่แม้แต่จะคิดให้อภัย
ลูกปัดถืออาหารจานโปรดของเขาไว้ด้วยมือข้างเดียว เธอมองอาหารที่อยู่ในจานยิ้มอย่างมีความสุข วันนี้ณัฐต้องแปลกใจแน่ๆที่เธอกลับมาเร็วกว่าทุกวัน เธอก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ หกโมงกว่าแล้ว ป่านนี้เค้าคงหิวโซ ลูกปัดพลิกข้อมือหมุนลูกบิดประตู เอะใจไม่น้อยกับเสียงหัวเราะเล็กแหลมที่ดังอยู่ภายในห้อง
ประตูเปิดออกช้าๆ เท้าสะดุดหยุดกับที่เมื่อสายตากระทบกับเตียงขนาดใหญ่กลางห้อง ภาพบาดตาของชายคนรักที่กำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงหน้าตาสวยจัด เสียงหัวร่อต่อกระซิกยามกระเซ้าเย้าแหย่กัน มันทำให้เลือดในกายของเธอเย็นเยียบ
เคร้ง จานใบสวยกระทบพื้น แยกออกจากกันเป็นสองส่วน อาหารหล่นกระจาย
ปัด ร่างกำยำทะลึ่งพรวดอย่างตกใจ หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆหยุดหัวเราะรีบดึงผ้าคลุมสีขาวนวลขึ้นมาปกปิดร่างกาย เธอทำท่าราวกับตกใจเสียเต็มประดา ในขณะที่แววตาหวานเยิ้มฉายชัดว่าท้าทาย และลองคิดลองดี
กล้าดียังไงมาทำบัดสีในที่ของฉัน
ปัดใจเย็นๆ ฟังณัฐก่อน ชายหนุ่มตาลีตาเหลือกควานหากางเกงที่กองอยู่กับพื้นมาสวมอย่างลวกๆ ก่อนจะลุกเดินเข้ามาหา เขาตีหน้าหมองดวงตาหลุบต่ำดังเด็กที่ถูกจับได้คาหนังคาเขา
ไล่แม่คนนี้ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้ ลูกปัดตวาดเสียงสั่น เนื้อตัวสั่นระริก ร่างกายสะบัดร้อนสะบัดหนาวราวจับไข้ เธอสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอดเพื่อระงับอารมณ์ที่โหมแรงดุจพายุ หากเธอไม่ยับยั้งตัวเองเอาไว้ บางทีแม่ผู้หญิงที่กำลังจัดการกับตัวเองอยู่บนเตียงนั่นอาจกลายเป็นศพได้ง่ายๆ
ใจเย็นๆน่าปะ
.
เพี้ยะ! หน้าของชายหนุ่มหันไปตามแรงฝ่ามือที่กระแทกเข้ามาเต็มๆ เขายืนนิ่งใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มข้างที่ชาปวดแสบปวดร้อนด้วยอารมณ์ที่ยากจะเดา
สาแก่ใจคุณแล้วใช่ไหมที่ทำผมเจ็บ เขาหันขวับมองลูกปัดอย่างเดือดดาล แต่ก็รีบสงบอารมณ์วู่วามลงเมื่อรู้ว่าตนเองเป็นคนก่อเรื่อง
สาแก่ใจงั้นเหรอ
คนที่เจ็บน่ะณัฐหรือปัดกันแน่ ลูกปัดฉุนขาด ความโกรธแล่นเป็นริ้วๆขึ้นถึงขีดสุด เวลานี้ต่อให้เห็นช้างอยู่ตรงหน้าเธอก็คิดว่ามันเป็นมด ลูกปัดกระโจนเข้าหาหญิงสาวที่กำลังยกมือขึ้นสยายผมสีน้ำตาลบรอนซ์ที่ย้อมได้อย่างเป็นธรรมชาติ หล่อนใช้นิ้วกรีดจัดแต่งสายคล้องไหล่เส้นเล็กให้เรียบร้อย แม่นี่ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับสิ่งที่เธอกระทำแม้แต่น้อย ลูกปัดโถมร่างเข้าใส่คู่กรณีให้ล้มหงายอยู่บนเตียง
กรี้ด
.ณัฐช่วยพั้นช์ด้วย หล่อนร้องเสียงหลงเมื่อผมถูกดึงทึ้งจนเสียรูป ลูกปัดกระโดดขึ้นคร่อมร่างหญิงสาว ใช้มือทั้งจิกทั้งทึ้งเส้นผมจนหลุดติดนิ้วมากระจุกใหญ่ ก่อนจะยกฝ่ามือข้างขวาฟาดเปรี้ยงลงบนใบหน้าสวยๆเต็มแรง ใบหน้าของหญิงสาวปรากฎรอยนิ้วมือขึ้นเป็นปื้น เสียงกรี้ดร้องดังจนแสบแก้วหู ณัฐวัฒน์รีบกระโจนเข้าขวาง เขาดึงร่างเล็กๆทว่าเรี่ยวแรงมหาศาลของลูกปัดออกห่างจากคู่นอน
ปล่อยชั้น ลูกปัดสะบัดตัวให้พ้นจากเขา เธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใกล้แม้แต่น้อย ณัฐวัฒน์ใช้แขนล็อกเธอจากด้านหลัง กอดไว้แน่น ทว่าลูกปัดดิ้นสุดแรงเกิด จนเขายอมปล่อย ก่อนหมุนตัวเข้าหาเสยหมัดชกเข้าที่เบ้าตาเต็มแรง เขาร้องครางทรุดตัวลงข้างเตียงไม่คิดช่วยเหลือคู่นอนอีกต่อไป
ลูกปัดหันกลับมาจัดการกับหญิงสาวบนเตียงต่ออย่างไม่ยอมให้เสียโอกาส เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังฉาดๆจนคนที่กองอยู่ข้างเตียงเสียวสันหลังวาบ ร่างของลูกปัดหงายตึงเมื่อถูกเท้าของเจ้าหล่อนถีบเข้าไปเต็มแรง ฝ่ายรับได้เปรียบเริ่มรุกเอาบ้าง หล่อนถลกชุดบางเบาขึ้นสูงก่อนจะคร่อมตัวลงบนร่างเล็กๆ
คิดว่าฉันจะยอมให้ฝ่ายเดียวรึยังไง หญิงสาวยิ้มอย่างสะใจ ยกฝ่ามือขึ้นสูงเตรียมเหวี่ยงลงมาที่แก้มใสเต็มที่ ลูกปัดหลับตาปี๋ ทว่า
หยุดนะพั้นช์ มือแข็งแรงทันจับข้อแขนเอาไว้
ณัฐ
..อย่าห้าม ไม่เห็นเหรอว่านังนี่ทำร้ายพั้นช์ก่อน
พอเถอะ
เราไปจากที่นี่กัน
.เชื่อผม ณัฐวัฒน์ดึงร่างของหญิงสาวออกมาจากเตียง แต่เจ้าหล่อนดิ้นไม่พอใจ เมื่อทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้จึงใช้เท้ากระแทกแรงๆไปที่ลำตัวของลูกปัดอีกครั้ง ลูกปัดตัวงอเป็นกุ้งอยู่บนเตียง ณัฐวัฒน์มองอย่างเป็นห่วงหมายจะเข้าไปดู ทว่าแขนที่ช้ำไปด้วยรอยข่วนกระตุกแรง ส่งเสียงกรีดแหลม
ไหนว่าจะไป พั้นช์จะกลับบ้าน คุณไปกับพั้นช์เดี๋ยวนี้ ณัฐวัฒน์หมายใจจะเข้าไปหาลูกปัด แต่ก็ละล้าละลัง เมื่อเห็นสายตาตัดพ้อ และชิงชังรังเกียจของลูกปัดทำให้เขาตัดสินใจยืนอยู่นิ่งๆไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะกลัวแรงรักแรงหึงจะทำพิษเข้าอีก
อาลัยมันนักรึไงณัฐ
.ถ้ายังอาลัยอาวรณ์ก็อยู่ต่อ พั้นช์ไปล่ะ
หญิงสาวสะบัดหน้าเดินกระแทกเท้าตึงๆออกไปอย่างหัวเสีย ณัฐวัฒน์ทำตัวไม่ถูก คิดไม่ตก แก้ไขสถานการณ์ไม่ได้
ปัด
ตอนนี้เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องแน่
ผมไปก่อนนะ เขามองไปทางลูกปัดที ทางพั้นช์ที ในที่สุดก็ตัดสินใจคว้าเสื้อเชิ้ตที่กองอยู่ปลายเตียงก้าวตามคู่นอนออกไป ทิ้งให้ลูกปัดนอนนิ่งน้ำตาไหลรินเป็นทาง ทว่าอยู่ๆเธอก็ลุกขึ้นพรวดพราดดีดตัวออกจากที่นอนนุ่มนิ่ม ทั้งๆที่ยังร้าวระบมและจุกเสียดตรงท้องน้อย แต่ลูกปัดไม่ปรารถนาจะนอนบนที่นอนอันแสนสกปรกโสมมนี้แม้แต่เสี้ยววินาที เธอประคองตัวเองออกจากห้อง มือหนึ่งเกาะราวบันได อีกมือหนึ่งกุมท้องไว้เดินตัวงอ ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงตรงขั้นบันได ชันเข่าก้มหน้าร้องไห้แทบขาดใจ
ลูกปัดไม่ได้สนใจสักนิดว่าเธอนั่งอยู่ตรงนี้นานแค่ไหน รู้แต่ว่ายุงที่บินวนอยู่รอบๆได้กินเลือดของเธอจนอิ่ม บันไดเหล็กไหวสะเทือน ใครสักคนกำลังเหยียบย่ำมันอยู่เป็นแน่ แต่เธอไม่คิดที่จะเงยหน้าขึ้นมอง กระทั่งแรงสั่นสะเทือนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กลิ่นอาฟเตอร์เชพหลังอาบน้ำหอมกรุ่นอยู่ใกล้ๆ ผู้มาใหม่ทรุดนั่งลงข้างๆ ลำแขนแข็งแรงโอบอยู่รอบหลังดันร่างเล็กๆให้ซบลงกับไหล่กว้างของตัวเอง เพียงเท่านี้ก็ทำให้ลูกปัดเงยหน้าหันมอง ม่านน้ำตากลบอยู่เต็มตาจนมองเห็นใบหน้าคมสันของผู้อยู่ใกล้ๆเลือนราง รอยน้ำตาที่แห้งติดแก้ม เปียกชื้นอีกครั้ง
จากคุณ :
ยูนิคอร์น
- [
23 พ.ค. 48 22:38:12
A:203.155.194.75 X:
]
The upstairs...ไต่บันไดรัก ตอนที่ 1 พระจันทร์กระดาษ
