ความคิดเห็นที่ 1 “ฟาล ”  คำพูดที่หลุดออกจากโตมะเหมือนจะคอยย้ำเตือนตัวเอง ว่าสิ่งที่เห็นเป็นเพียงฝัน หาใช่ความจริง  หากร่างที่นอนเหยียดยาวตรงหน้า  มีตัวตนอยู่จริง  แต่ประสบการณ์ทำให้รู้ว่ารอบๆ ร่างของคนผู้นั้นมีมนต์ตราคุ้มครองอยู่ อำนาจแห่งเวททำให้โตมะไม่สามารถเข้าไปสัมผัสผิวของร่างชายหนุ่มที่ยังนอนนิ่งไม่ไหวติง  ราวกับเป็นเพียงหินศิลานั้นได้ . “ บิ๊กเกรซกำลังวุ่นวาย ไยเจ้ามานอนอยู่นี่ ฟาล เพื่อนข้า ” “ท่านฟาล ถูกทำร้าย ด้วยรอยสัจจะ”  ครูสบอกสิ่งที่พอรู้ หลังจากเด็กน้อยตื่นมาอีกครั้งพร้อมกับการพบเจอคนแปลกหน้า การสนทนาทำให้ครูสรู้ว่าตนต้องเรียกคนตรงหน้าว่าท่านโตมะ ขาที่ขาดไปถูกแทนที่ด้วยปราณพลังของคนที่เป็นมาสเตอร์  แม้จะขยับเขยื้อนได้ไม่ดีนัก แต่ก็เดินได้ไม่ต้องคลานเอา ครูสคิดว่านี่ก็ดีเท่าไหร่แล้ว  อีกทั้งท่านโตมะยังปลอบใจเด็กชายว่า ถ้ามีเวลามากกว่านี้  จะรักษาขาให้ สร้างขาเทียมให้ใหม่ แค่นั้น ครูสต้องการแค่นั้นจริงๆ ในตอนนี้  เด็กชายอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เลยเล่าเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับตนในเวลาเพียงไม่กี่วันนี้ เล่าเรื่องของโมนิค และสิ่งที่เธอพยายามจะทำ  โตมะรู้เกี่ยวกับโซ่นาคา ครูสยังวานให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ช่วยตามหากุญแจที่โมนิคน้อยทำตกหล่นไว้ และสิ่งที่ครูสไม่ลืมคือเรื่องของท่านฟาล ครูสทำหน้าที่ได้ดี ดีเกินกว่าที่ฟาลคาดหวังไว้ สิ่งที่ฟาลต้องการบอกกับโตมะเด็กน้อยเผ่านาคาถ่ายทอดให้คนที่เพิ่งชีวิตตนฟังทั้งหมด เรื่องราวของพระแม่เจ้ามาเทวี ปริศนาของโซ่นาคากับตัวเด็กน้อยเผ่านาคา  ครูสคือเด็กชายที่ฟาลสงสัยว่าจะเกี่ยวข้องกับการทดลองของซีแมนและโรคา โตมะมีสิ่งที่ต้องทำตามมาอีกมากมาย ข้อสงสัยในตัวพระแม่เจ้ามาเทวีมีมากขึ้น การแก้แค้นของพระนางยังไม่จบอย่างนั้นน่ะหรือ  สิ่งที่พระนางต้องการคือสิ่งใด แดนลับแล เจ้าแห่งนพรัตน์ นั่นรวมไปถึงร่างจุติใหม่ของเจ้าหญิงแดนลับแล จริงหรือ ต้องรีบหาทางออกให้เร็วที่สุด “เราถูกล้อมไว้หมด ข้างนอกไม่ได้มีแค่หนอนหนาม แต่ยังมีเวิร์มร้ายที่ฆ่าไม่ตาย ต้องคอยโมนิค พาคัสเซลมาช่วย ”  นั่นคือสิ่งที่รู้จากครูสรู้และมั่นใจ “คัสเซล ” โตมะไม่แน่ใจว่าใช่คนที่ปะมือด้วยก่อนหน้านี้หรือเปล่า เพราะรีบเร่งเลยไม่ทันได้สังเกตว่าโมนิคน้อยอยู่กับคนผู้นั้น แต่สิ่งที่แน่ใจคือ “คัสเซล คือนักล่าราตรี  โมนิคจะเอาตัวคนๆ นั้นมาได้อย่างไร  คนที่ไม่เป็นมิตรกับพวกเรา ” สิ่งที่ฟาลบอกกับเด็กน้อยไม่ใช่หวังทำร้ายความฝันที่จะรอด หากนั่นก็ทำเอาเด็กชายหน้าซีดไป  ความหวังที่จะรอดดูริบหรี่เหลือเกิน แต่สิ่งที่ครูสเป็นห่วงคือเพื่อนตัวน้อยของตน  โมนิคจะเอาชีวิตรอดได้หรือเปล่า ในเมื่อต้องออกไปยังดินแดนแห่งนักล่าราตรี *************** โดเรียสติดตามซีเซลและโมนิคน้อยมาอย่างเงียบๆ จนกระทั่งคนทั้งสองไปถึงเดียบรอส เพราะความที่มัวแต่สนใจคนตรงหน้า ทำให้ราชันย์แห่งความมืดไม่ทันระวังหลัง  ไม่ทรงคิดว่านั่นคือกำดักที่มีคนวางไว้แล้ว  หรือนั่นอาจเป็นเพราะพระองค์ไม่ได้สนพระทัย  คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการต้องทนทรมานอยู่ในร่างอมตะนี้ นกน้อยสีส้มมองเห็นไม่ต่างจากสิ่งที่ฝ่าบาทของมันเห็น  ซีเซลไม่ได้เปลี่ยนไปเลยจริงๆ แม้จะสูญเสียความทรงจำ  คำว่าองครักษ์หนุ่มขี้เล่นยังใช้กับคนๆ นั้นได้ดี  ซีเซลดูแลโมนิคน้อยเหมือนๆ กับที่เคยดูแลทูลกระหม่อมกาเซียร์  แต่ต่างกันตรงที่ เวลานี้คนที่ซีเซลประคบประโหม ไม่ใช่สาวน้อยอ่อนหวาน ขี้โรคต้องคอยระวังอยู่ตลอดเวลา  โมนิคน้อยทั้งซนและอยากรู้อยากเห็น   คนทั้งสองแทบจะเหมือนกัน ซีเซลชอบเล่นโมนิคก็ชอบดูและจดจำ นกป่าสีส้มอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าภาพเก่าๆ ย้อนกลับมาได้ ภาพฝ่าบาทของมัน พร้อมซีเซล เฮเดรส คนทั้งสามอยู่กับโมนิคน้อย บรรยากาศรอบตัวจะเป็นเช่นไร แต่ “นั่นไม่ใช่ทูลกระหม่อมน้อยไม่ใช่หรือ ถ้าโมนิคน้อยไม่ระลึกชาติได้ก็คงดี”  ชิบิอดไม่ได้ที่จะหลุดปากออกมา ทั้งที่มันเกาะอยู่บนอังสาฝ่าบาทของมัน  ต้องทรงได้ยิน จะทรงดำริเช่นไรกับเรื่องนี้ “ เจ้าไม่อยากให้เด็กนั่นระลึกชาติได้ แต่ข้ามั่นใจได้ว่า เจ้าคงไม่คิดอย่างนี้กับเจ้าหญิงน้อย  เจ้าอยากให้นางจำทุกอย่างได้ไม่ใช่หรือชิบิ” “นั่นมันเรื่องก่อนหน้านี้ ชิบิอยากให้ทูลกระหม่อมน้อยกลับมา แต่ภาพตรงหน้า  ทำให้นกน้อยเปลี่ยนใจ อีกทั้งฝ่าบาทก็ทรงดื้อ ชิบิรู้ว่าไม่ทรงต้องการเจ้าหญิงน้อย แม้นางจะบอกว่าจำทุกอย่างได้ ไม่ทรงต้องการเลย  ชิบิรู้ แต่ถ้าเป็นโมนิคน้อย นางทำให้ฝ่าบาทแย้มสรวลได้”  นกน้อยระบายสิ่งที่มันคิดออกมา “นั่นต่างหากที่จะทำให้คนที่ทูลกระหม่อมน้อยรักเป็นสุข ชิบิมั่นใจว่าทูลกระหม่อมกาเซียร์ต้องดีพระทัย .ถ้าคนที่ทรงรักมีความสุข  ไม่ใช่อย่างที่ฝ่าบาททำตอนนี้ ลงโทษองค์เอง” เพราะมัวแต่สนใจฝ่าบาท นกน้อยไม่ทันได้มองลงไปเบื้องล่าง นักล่าราตรีกลุ่มหนึ่งออกมารับซีเซลพร้อมกับโมนิคน้อย นั่นคงเพื่อไปพบคัสเซล ฝ่าบาทของนกน้อยทรงคิดอย่างนั้น อีกไม่นาน คัสเซล ข้าอยากรู้นัก เจ้าเป็นใครกัน โดเรียสรู้ว่าเพราะเหตุใดจึงต้องเป็นคัสเซลที่สามารถช่วยครูสได้ อำนาจของพลอยสีน้ำเงินร้องบอกพระองค์ เลือดพิษคือสิ่งที่สามารถทำลายเซล์ลของหนอนร้ายได้ และป้องกันไม่ให้เวิร์มคืนชีพได้ แต่โดเรียสไม่ทรงรู้หรอกว่าสาเหตุที่พระองค์รู้สึกอึดอัด และอยากเจอกับคัสเซล นั่นมีสาเหตุมาจากความรู้สึกเหมือนเจอคู่แข่งที่คู่ควร มันไม่ใช่ความรู้สึกเกลียดอย่างที่บอกกับชิบิ และแน่นอนว่าพระองค์คงไม่รู้หรอกว่า คัสเซลคือเจ้าของกริชกิเลนที่ทรงตามหาอยู่ และที่สำคัญคนที่ติดตามมา กำลังรอพระองค์เข้าสู่กับดัก รวมทั้งยิปซีผู้ชราก็กำลังมุ่งหน้าตามมาเพื่อสมทบ รวมทั้งมาลาวียังติดต่อให้คัสเซลทำตามแผนการณ์ที่วางไว้ ขั้นแรก คือหลอกให้พวกยมทูตต้องจัดการกับเด็กน้อยเผ่านาคา และกักขังโดเรียส ให้ห่างกับคัสเซลก่อนคนทั้งคู่จะเปิดศึกครั้งใหญ่ นั่นคือสิ่งที่มาลาวีชี้นำให้ทำ! แต่แท้จริงแล้วนางหวังมากกว่านั้น สิ่งที่นางไม่ต้องการหาใช่การกันคัสเซลออกห่างจากโดเรียส และสิ่งที่คัสเซลแอบหวังกับสิ่งที่มาลาวีจะทำมีมากกว่าการจะเล่นงานโดเรียส คัสเซลรู้เรื่องปีกมรกต  และดูเหมือนมาลาวีจะมั่นใจว่า ถ้าโดเรียสกล้าปล่อยเด็กน้อยเผ่านาคาไว้ลำพังจริง พระองค์ต้องมอบสิ่งนั่นให้โมนิคน้อย และถ้ามีใครสักคนปองร้ายผู้ถือปีกแห่งความสัมพันธ์นั้น แผนของนางและสิ่งที่คัสเซลต้องการรู้จะบังเกิดผล ************ หลังจากติดต่อกับนักล่าราตรีที่ออกมารับ ซีซาเดรสกับโมนิคน้อยขึ้นยานขนส่งเพื่อต่อไปยังบึงกลางเมืองที่ชาวบ้านเรียกว่าบ่อกระจก ที่เชื่อมต่อกับวังของมังกรน้ำ  คัสเซลอยู่ตรงนั้น ครูสก็อยู่ไม่ไกลอีกแล้ว เวลาอีกวันกว่าๆ ทำให้โมนิคน้อยมั่นใจ เธอต้องช่วยครูสได้ “เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ รึ ”  ซีเซลถามสะท้อนสิ่งที่อยู่ในใจ  ความรู้สึกแปล๊บที่เข้าเล่นงานตนเมื่อครู่คือความรู้สึกผิดอย่างนั้นน่ะหรือ  ผิดที่ต้องหลอกใช้เด็กน้อยตรงหน้า “ก็ทำไมล่ะ ถึงเราจะเพิ่งเจอกัน อยู่ด้วยกันไม่นาน  แต่โมนิคว่าซีเซลเป็นคนดีนะ  อย่างน้อยซีเซลก็ไม่ชอบบังคับใคร  ไม่เคยบังคับโมนิค  แต่หาทางออกอื่นให้ โมนิคสัญญานะจะทำตามสิ่งที่โมนิคพูดทุกอย่าง  เมื่อช่วยครูสได้  โมนิคจะเป็นต่อล่อมังกรน้ำให้  ไม่ให้ซีเซลผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคัสเซลหรอก พอถึงตอนนั้นโมนิคก็จะช่วยครูสได้ ดีจังเลยเนอะ” “นั่นอาจทำให้เจ้า ”  ซีเซลรู้ว่าตนคงไม่ปล่อยให้เด็กน้อยตายไปต่อหน้าต่อตา แต่นั่นหมายถึงว่า สิ่งที่โมนิคน้อยทำจะนำความสูญเสียมาให้คนของน้ำ เธอจะรู้สึกเช่นไร ถ้ารู้ว่า สิ่งที่เธอจะทำกำลังเป็นการมุ่งร้ายผู้อื่น  ซีเซลรู้ว่าคนอย่างโมนิคน้อยต้องเสียใจกับตรงนี้เป็นแน่ “โมนิคไม่เป็นอันตรายหรอก เดี๋ยวดอรีสตามมา โมนิคจะให้ดอรีสติดต่อวูฟให้  วูฟสามารถพาโมนิคผ่านมังกรน้ำได้ ”  เด็กน้อยเผ่านาคาบอกมั่นใจ  ตีความห่วงใยของอีกฝ่ายไปเป็นอีกเรื่อง  “และไม่ต้องห่วงเรื่องโดเรียส  จริงๆ แล้วโดเรียสไม่ได้สนใจโมนิคหรอก ก็อย่างที่ซีเซลบอก  โดเรียสก็แค่ต้องการให้โมนิคช่วย ไม่ได้เป็นห่วงโมนิคจริงๆ หรอก แต่ ” “แต่อะไร”  อีกฝ่ายถามเมื่อเห็นเด็กตัวจ้อยตีหน้าหนักใจและเงียบไปอยู่พักหนึ่ง “ซีเซล  ไม่อยากได้ความทรงจำคืนเหรอ”  โมนิคน้อยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงความทรงจำก่อนหน้านี้ที่เคยเจอกันที่ทิวดำ คนที่อยู่ข้างๆ มีอดีตที่น่าเศร้ามากมาย  แต่สิ่งที่รู้อยู่ในตอนนี้คือ  คนๆ นี้กลับทอดทิ้งความทรงจำเหล่านั้น ทิ้งเจ้าเหนือหัวที่รักยิ่งกว่าชีวิต ทิ้งเพื่อน  ทิ้งอดีตที่หม่อนเศร้า  เด็กน้อยเผ่านาคาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่ฝังอยู่ในข้อมือของตน “ไม่ ถ้ามันสำคัญอย่างนั้นจริง  ข้าก็อยากนึกมันได้ด้วยตัวข้าเอง” โมนิคน้อยจะถ่ายทอดเรื่องราวที่พอรู้จากสัมผัสเมื่อก่อนหน้านี้ให้ซีเซลได้รับรู้   “ทำทุกวิถีทาง อย่าให้คัสเซลได้พบเจอโมนิคน้อย ทำให้โดเรียสสู้รบกับคัสเซล ให้คนทั้งสองเกลียดกันได้เท่าไหร่ยิงดี ทำให้ได้โรคา  ไม่เช่นนั้นแผนการณ์ของข้าต้องยุ่งยากขึ้นอีก พยายามทำทุกวิถีทางให้พวกคาออสรวบรวมสัญลักษณ์แห่งดาราได้เร็วที่สุด ” นั่นคือคำสั่งจากผู้เป็นนายที่ส่งต่อให้แก่คนเพียงคนเดียวที่ยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางเวิร์มร้ายที่กำลังกัดกินหนอนหนาม ณ  ซอกเขาที่เชื่อมต่อกับแผ่นดินนาคา . ด้วยเหตุนี้ผู้สามารถบงการเวิร์มอย่างโรคาจึงยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แทบอาร์คคิม เพื่อจัดการกับเวิร์มร้ายบางส่วน ยับยังไม่ให้มันเผยตัวก่อนเวลาอันควร นั่นรวมทั้งการติดต่อระหว่างตนกับพระแม่เจ้ามาเทวีที่เพิ่งจบลง  โรคายังคงไม่เข้าใจอะไรอีกมากมาย  หากคำสั่งที่ได้รับคือสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้  ไยตนต้องขัดขวางการพบเจอของเด็กน้อยเผ่านาคากับคัสเซล สิ่งที่พระแม่เจ้าหวาดกลัวคือสิ่งใด  นายของตนกลัวการพบเจอระหว่างคัสเซลกับเด็กโมนิคมากกว่าการให้เด็กนั่นอยู่กับโดเรียสอย่างนั้นน่ะหรือ “โดเรียสจะไม่มีวันยอมรับเด็กน้อยเผ่านาคานั่น แต่ไม่ใช่กับคัสเซล”  นั่นคือสิ่งที่พระแม่เจ้ามาเทวีทรงตระหนักได้  หากโรคาคงไม่รู้ลึกถึงปานนั้น คัสเซลเกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าหญิงแดนลับแล หรือสิ่งที่อยู่ในมือของคัสเซล คือกริชกิเลนที่ว่า โรคาจะต้องหาคำตอบพวกนี้ให้ได้ แต่นั่นคงหลังจากการชิงตัวโมนิคน้อยมาจากนักล่าราตรี ที่กำลังมุ่งหน้ามาหาตน  ใครกันจะตกเป็นเหยื่อของเวิร์มร้ายกระหายเลือด มันซุ่มรอราวกับเตรียมการณ์  การล่าที่ไม่ใช่แค่ต้องการเหยื่อ แต่มันถูกควบคุมโดยนายที่ยืนอยู่หลังโขดหินสูง รอคอย คนที่มุ่งหน้ามาอย่างไม่คิดว่าอันตรายรออยู่ ยานขนส่งถูกตั้งจุดหมายปลายทางไว้แล้ว กำลังทะยานเข้าสู่ช่องเขาที่กระหนาบกันไปสองลูก  สุดปลายทางเส้นขี้ถึงเดียรบอส ไม่ไกลกันนักจะเป็นบ่อน้ำกลางหมู่บ้าน ที่นักล่าราตรีรู้ว่ามันเชื่อมต่อกับวังน้ำ ซึ่งเป็นที่อยู่ของมังกรน้ำ พร้อมกับเสียงสิ่งเคลื่อนที่ความรู้ถูกแหวกอากาศ ประกายไฟวาบขึ้นเบื้องหน้า โมนิคน้อยรู้ราวกับว่า ตนกำลังทะยานเข้าหาความระอุของอาทิตย์ที่แผดกล้า “อ๊าคคคคคค!”  เด็กน้อยเผ่านาคาร้องเสียงหลงยกมือขึ้นป้องอันตรายตามสัญชาตญาณ  ผิดกับคนหน้าขาวที่นั่งข้าง ในยานลำนั้น ก่อนที่ประกายไฟจะเข้าปะทะยาน ออร่าคุ้มครองถูกปล่อยออกมาปกป้องตนและเด็กน้อยเผ่านาคาที่อยู่ข้างตัว แรงระเบิดสะเทือนลั่นทำร้ายยานขนส่งกลายเป็นเศษซากที่กำลังลุกไหม้ แต่ผู้โดยสารทั้งสองคนกลับปลอดภัย “ เจอหมาลอบกัดซะแล้ว ”  คนหน้าขาวๆ สบถอย่างขัดใจ แต่ไม่ถึงกับอารมณ์เสียจนใบหน้าบึ้งตึง ผิดกับเด็กน้อยเผ่านาคาที่ถูกอุ้มมาวางลงบนโขดหิน  ใบหน้าน้อยๆ ยังซีดเผือด “โมนิค ยังไม่ตายเหรอ ซีเซล”  คำถามสั่นเครือเพราะไม่อยากเชื่อ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังคุยเรื่องตลกกันอยู่เลย เห็นชัดว่าก่อนหน้านี้ยานระเบิดตูมใหญ่  ประกายไฟลุกท่วมตัว แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกถึงพลังอบอุ่นที่หอหุ้มตัว พร้อมกับคำปลอบประโลม  ที่เพิ่มความน่าเชื่อถือจากอุ้งมือใหญ่ๆ ที่ลูบแผ่นหลังแผ่วเบา ‘ไม่เป็นไรแล้วพระเจ้าค่ะ จะไม่มีอันตรายใดทำร้ายพระองค์ได้ ทูนหัวของเกล้ากระหม่อม ’  โมนิคน้อยคิดว่าได้ยินคำพูดนี้จริงๆ ในช่วงเวลาที่กำลังจะสิ้นหวัง “ทำไม” โมนิคน้อยไม่เข้าใจ “จะตายได้ยังไง ข้าไม่ยอมให้เจ้าเป็นอะไรไปก่อนเจอคัสเซลแน่ ” ซีเซลบอกกับเด็กน้อยก่อนจะเบือนหน้ามาทางหมาลอบกันที่ว่า แต่ทันทีที่เห็นหน้าขาวๆ นั้นได้ถนัดโรคาถึงกับไม่เชื่อสายตา คนๆ นี้คือองครักษ์ที่มาจากคาออสไม่ใช่หรือ  ถ้าได้ข่าวมาไม่ผิด  มันผู้นี้ดับสลายไปแล้วไม่ใช่หรือ เจ้าหญิงน้อยบอกเช่นนั้น พระแม่เจ้ามาเทวีก็ทรงรู้สึกเช่นนั้น แต่ไย “ ระเบิดยานข้า แน่ใจนะว่ามีปัญญาชดใช้”  แต่คำพูดที่หลุดปากคมๆ นั้น  โรคาแน่ใจว่า ยังคงกวนประสาทไม่ต่างจากเดิม  มั่นใจได้เลยว่าไม่ผิดคน “ซีเซล ไม่คิดว่าเจ้าจะมาที่นี่ และไม่คิดว่าเจ้าจะอยู่กับเด็กน้อยเผ่านาคานั่น  อัตรายนัก ” โรคาคิดว่าการให้คนของคาออสอยู่ใกล้เด็กน้อยโมนิคไม่เป็นการบังควร แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด  นี่กระมังเส้นทางที่พระผู้เป็นเจ้าทรงลิขิตไว้ และมนุษย์ที่ต้องการความยิ่งใหญ่จะต้องเปลี่ยนมัน ดังนั้นพระแม่เจ้ามาเทวีจึงต้องเอาชนะ  และแก้โจทย์ที่ผู้อยู่สูงสุดตั้งขึ้น “รู้จักข้าด้วยเหรอ”  ซีเซลคิดว่าคนตรงหน้าต้องเคยมีคดีกับตนไว้ ไม่ต่างจากโมนิคน้อย นั่นอาจเป็นคนที่รู้จักตนก่อนที่จะสูญเสียความทรงจำ และสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้รู้ว่า การทักทายเมื่อครู่คงไม่ใช่มิตรเป็นแน่ “แต่โทษทีนะ ข้าไม่มีความทรงจำเก่าๆ จำไม่ได้แม้แต่หน้าเหยๆ ของแก ”   “ฮึ นี่หรือคือชะตา ” โรคาตระหนักอะไรได้จากสิ่งที่เห็น  นี่กระมังสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้าชี้นำ  แล้วคนอย่างพระแม่เจ้ามาเทวีกำลังจะเปลี่ยนแปลงเส้นที่ผู้อยู่เหนือทุกสิ่งขีดไว้ พระนางไม่ได้เกรงกลัวว่ามหาเทพจะทรงกริ้ว  แต่พระนางกำลังทำให้พระองค์สนุกที่จะเฝ้ามองความเป็นไปของลูกมนุษย์  พระองค์กำลังเฝ้าดูว่า ลูกมนุษย์จะสร้างความสนุกให้พระองค์ถึงเพียงไร   “มีธุระอะไรว่ามา หรือจะฉะกันเลย ข้ามีธุระ อย่ามาโอ้เอ้” “ธุระข้าคือ จัดการกับเด็กที่มากับเจ้า ” โรคาบอกตามตรง “ถ้าเจ้ายกนางให้ข้า เจ้าก็ผ่านตรงนี้ไปได้  นั่นคือธุระของข้า กับเจ้าตอนนี้” “โมนิคน้อย ถอยออกไปก่อน”  นั่นคือคำตอบที่ให้กับทั้งโรคาและเด็กตัวจ้อยที่ยืนระล้าระลังอยู่ เพราะดูท่าคู่ต่อสู้ตรงหน้าคงควบคุมค่อนข้างลำบาก อีกทั้งสิ่งผิดปกติเบื้องหลังของศัตรูดูท่าจะไม่ใช่สิ่งที่จะรับมือได้ง่ายๆ การให้โมนิคน้อยอยู่ใกล้ จึงไม่เป็นการดี “ซีเซล ”   “ไม่ต้องกลัวหรอก ข้าไม่ยอมปล่อยมือจากเจ้าแน่ โมนิคน้อย” นั่นคือเสียงที่เด็กน้อยเผ่านาคาได้ยินก่อนที่การต่อสู้ของนักรบทั้งสองจะเริ่มขึ้น พร้อมตามมาด้วยการโจมตีของสัตว์ร้ายที่น่าเกลียดน่ากลัว “เวิร์ม ร้าย”  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นตัวเต็มวัยของหนอนหนาม  เหตุการณ์นี้เหมือนเกิดขึ้นอีกครั้ง มันเข้าโจมตีซีเซลไม่ต่างจากเข้าทำร้ายดอรีส กับ คลอลี่ . “เจอตัวจนได้นะ ” เสียงที่ดังมาจากเบื้องหลังทำให้เด็กน้อยเผ่านาคาเบิกตากว้าง  เพียงปราดแรกที่เห็นโมนิคน้อยจำได้แม่นว่า คือกลุ่มคนที่เข้าเล่นงานพวกตนก่อนที่จะเข้าประตูเมืองอาร์คคิม และเวลานี้เสื้อตาไฟซึ่งเคยปะมือกับวูฟยืนจังก้าอยู่เบื้องหน้าตน โมนิคน้อยแทบลืมหายใจเมื่อมันหายใจแรงๆ นั่นไม่รวมถึงใบหน้าใต้หน้ากากเหล็กของยมทูตที่ขี่อยู่บนหลังมัน “อย่าๆ”  ความกระเหี้ยนกระหือรือที่ถูกส่งมา ทำให้โมนิคน้อยรู้ว่าศัตรูที่เพิ่งก้าวเข้ามาต้องการชีวิตตน  ไม่ได้ต้องการตัวเพื่อเป็นเชลยแต่ต้องการชีวิต “ซีเซล ช่วยโมนิคด้วย” เด็กน้อยกรีดร้องหวาดกลัวเมื่อเสื้อตาไฟคำราม และทำท่าว่าจะกระโจนเข้าขย้ำคอของตน  แต่คนที่เธอเรียกคงไม่มีเวลามากพอที่จะมาจัดการกับเหล่ายมทูต  หรือเพราะซีเซลคิดว่านั่นคือพวกของตน  คงไม่ทำอันตรายเด็กน้อยเผ่านาคาข้ามหน้าตนเป็นแน่ นั่นเพราะไม่รู้ แต่ไม่ใช่กับฮาลายี   นักล่าราตรีพุ่งเข้าไปช่วยซีเซลผิดกับเหล่ายมทูตอื่นๆ ที่ได้แต่ยืนดู  ราวกับจะคอยดูความสามารถของผู้ทีเพิ่งก้าวเข้ามาเป็นพวกของตน สิ่งที่ฮาลายีทำไม่ใช่แค่จะเข้าไปช่วยเพื่อน แต่การเข้าไปใกล้เพื่อบอกความบางอย่าง สิ่งที่รู้จากฮาลายีคือ ‘เหล่ายมทูตกำลังจะเอาชีวิตเด็กน้อยเผ่านาคา ตามคำสั่งของยิปซีผู้แฝงกายอยู่ในแผ่นดินนาคา นั่นหมายความว่าชีวิตของโมนิคน้อยอยู่ในอันตราย ’ “ฮาลายี ช่วยข้าที ”  นั่นคือสิ่งที่ซีเซลร้องบอก ช่วยในที่นี้ฮาลายีรู้ดีว่ามันคือการช่วยเปิดทางให้ องครักษ์หน้าขาวออกจากการจู่โจมของเวิร์มร้ายที่มีโรคาบงการอยู่เบื้องหลัง ฮาลายีรู้ว่าเวิร์มตัวนี้ แตกต่างจากที่พวกตนเคยเจอ  มันเป็นสัตว์ร้ายที่น่ากลัวและขนาดใหญ่กว่าที่เจอเล่นงานพวกตนก่อนหน้านี้ และที่สำคัญมันสามารถงอกอวัยวะที่ถูกตัดขาดออกมาได้แทบจะทันที่ที่ถูกทำร้าย มันไม่ต่างจากหนอนหนาม แตกต่างจากเวิร์มที่ตนรู้จัก “โธ่โว้ย”  ซีเซลไม่สามารถฝ่าวงล้อมการโจมตีของเวิร์มที่อยู่ในการควบคุมของโรคาได้ มันเพิ่มมาอีกสองตัวรวมเป็นห้าตัว “ขอชีวิตเจ้าเถอะเด็กน้อย ”  สิ้นเสียงของยมทูตที่บงการเสื้อตาไฟ โมนิคน้อยรู้ถึงได้ถึงอุ้งเท้ามหึมาที่ทะยานเข้าหาตน “อย่านะ ไม่!”  แต่ก่อนที่มันจะทันได้ตะปบร่างเล็กๆ เสียงกรีดร้องแหลมของเจ้าเวหา กระตุกให้มันชะงัก  และรีบเบี่ยงตัวหลบการจู่โจมจากด้านบน โมนิคน้อยเงยหน้าขึ้นฟ้าตามสัญชาตญาณ “ดอรีส คลอลี่”     อินทรีย์ขาวเข้าเล่นงานเสื้อตาไฟ ที่มีมนุษย์คอยบงการ ถึงมันจะกันอันตรายแรกออกจากนายน้อยได้ แต่ยังเหลือเหล่ายมทูตอีกสองคน ที่กำลังย่างกายเข้าหาโมนิคน้อย ในเวลาไล่เลี่ยกัน คัสเซลได้รับการติดต่อจากประธานจักรวรรดิให้ตามไปสมทบกับพวกยมทูตตามแผนการ โดยที่คัสเซลไม่รู้ว่า คนกลุ่มนี้คิดจะเอาชีวิตโมนิคน้อย เมื่อมาถึงสิ่งแรกที่เห็นถึงฮาลายีกำลังลังถูกเล่นงาน ผิดกับซีเซลที่กำลังตัดร่างของเวิร์มร้ายออกเป็นสองส่วน แต่มันไม่จบแค่ตรงนั้น เวิร์มอีกตัวที่ถูกดาบแห่งแสงตัดหนวดมหึมาขาดสะบั้นกลับเขมือบร่างของเวิร์มอีกตัวที่ถูกตัดเป็นสองท่อน จากนั่น  สายตาทุกครู่รู้สึกว่า เวิร์มตนนั้นมันมีขนาดใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น ทุกคนแปลกใจยิ่งนัก ผิดกับโรคาที่ยังคงยืนนิ่งเพียงออกคำสั่ง เล่นงานมัน ลูกๆ ของข้า เล่นงานมัน ระหว่างนั้นโมนิคน้อยกระเสือกกระสนพยายามที่จะหนียมทูตที่ตามเอาชีวิตตนอย่างนึกสนุก ไม่ทันระวังว่าเบื้องหลังของตน มีเวิร์มร้ายอีกตัวที่กำลังเสียหัว ไปจากการโจมตีของซีเซล มันสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนที่ของเหยื่อ อาหาร มันเคลื่อนที่เข้าหา อย่างรวดเร็ว “ไม่ ไม่นะ อย่า!”   นั่นคือเสียงที่สะท้อนอยู่ในหัวของโรคา เวิร์มที่เล่นงานพวกของซีเซล ฮาลายี และคัสเซลหยุดกึก “ฆ่ามัน ” โรคาออกคำสั่งอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ยังฉงน “ลูกๆ ของฆ่า  ฆ่ามัน ” เวลาเดียวกัน แต่อยู่ลึกลงไปใต้ดิน ไม่ไกลกันนัก “ไม่นะ อย่าทำร้ายโมนิค ”  โตมะตกใจไม่น้อยกับอาการแปลกๆ ของเด็กน้อยที่อยู่ข้างตัว   โตมะไม่รู้หรอกว่าเสียงนั้นทำให้ เวิร์มในการควบคุมของโรคาหยุดชะงักอีกครั้ง “ไม่!!!!”  ครูสตะโกนลั่นอีกครั้ง ยกมือกุมหัวราวกับเจ็บปวดแสนหาหัด “ไม่!!!!”   นั่นคือเสียงร้องสุดท้ายก่อนที่ร่างเล็กๆ จะล้มคว่ำไปหมดสติไปอีกครั้ง อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย มาสเตอร์หนุ่มฉงนนัก นี่มันเกิดอะไรขึ้น ครูสเป็นอะไรไป ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ยังพูดคุยอยู่เป็นปกติ “ฆ่ามัน ” โรคาสั่งเวิร์มอีกครั้ง หลังจากแน่ใจว่าเสียงร้องห้ามที่ก้องอยู่ในหัวตนนั้น หายไปแล้ว มันเกิดอะไรขึ้น มองดูลูกๆ ของตนตรงเข้าเล่นงานศัตรู และทันได้เห็นว่ายมทูตตนหนึ่งกำลังเงื้อนดาบขึ้นเตรียมจะบั่นคอเด็กน้อยเผ่านาคา “มันจบแล้ว เด็กนั่นจบชีวิตลงแล้ว”   โรคาไม่ทันได้อยู่ดู ว่าดาบที่กระหน่ำลงท่ามกลางเสียงร้องหวาดกลัวของโมนิคน้อยนั้น ไม่ได้ลิ้มรสเลือดสดๆ ของเด็กน้อยเผ่านาคา “เจ้ามาขวางข้าทำไม”  คำถามนั่นไม่ได้แสดงความกริ้วกราด แต่เป็นเพียงวาจาที่เอ่ยขึ้นเพื่อขอเหตุผลที่สมควร “รออีกหน่อย เหยื่อยังไม่กินเบ็ดนะ ซาเวท”   โมนิคน้อยรู้ได้ทันทีว่า ตนที่เพิ่งมาขวางคมดาบไม่ใช่มิตรที่จะช่วยเธอ แต่เสียงที่คุ้นหูนั้นทำให้เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมอง แม้ความตายจะยืนอยู่เคียงค้างภาพที่สะท้อนอยู่ในดวงตา “มาลาวี เจ้ามาเร็วกว่าที่คิด” และทันทีที่ร่างของยิปซีตรงหน้าเบือนหน้ากลับมา “มาร์ทา ”  นั่นคือสิ่งที่เด็กน้อยเผ่านาคาสัมผัสได้  “ช่วยโมนิคด้วย ”   เด็กตัวจ้อยไม่ทันได้คิดรีบพุ่งเข้าหา แต่อีกฝ่ายกลับถอดตัวหนีมือเล็กๆ ที่ยื่นหาขาของนาง “มาร์ทาจ๋า ช่วยโมนิคด้วย ” เด็กน้อยอ้อนวอน เมื่อเริ่มมองเห็นที่เพิ่ง เมื่อไม่มีผู้ควบคุม อีกทั้งคัสเซลก็ใช้เลือดพิษเข้าเล่นงานเวิร์ม มันถูกฆ่าโดยที่ไม่สามารถสร้างเซล์ลขึ้นแทนทีได้  ไม่นานนักสัตว์ร้ายก็แดดิ้นไปอย่างไม่ยากเย็น แม้ฮาลายีจะบาดเจ็บบ้างแต่ไม่หนักหนา “คัสเซล ”  มาลาวี ยื่นมือออกมาเบื้องหน้าเมื่อคัสเซลเดินเข้ามาใกล้ ราวกับรู้กันดีกว่า นางกำลังร้องขอสิ่งใด “มาร์ทา จะทำอะไร”   หยาดน้ำตาที่รินตรงหน้าเมื่อถูกผู้หมายชีวิตยืนห้อมล้อมตนไว้ โมนิคน้อยรู้ว่าอินทรีขาวไม่สามารถเข้ามาในเขตอาคมนี้ได้  พวกมันคงใช้เวลาอีกมากในการจะทำร้ายออร่าที่ถูกปล่อยออกมาโดยหนึ่งในยมทูตนั้น เวลานี้เธอกำลังจะถูกฆ่าตาย โดยที่คงไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วย ยกเว้นแต่มาร์ทา “คัสเซล ” ซีเซลไม่เข้าใจ ว่าทำไมคัสเซลยื่นกริชกิเลนให้กับยิปซีที่ถูกเรียกว่ามาลาวี คนพวกนี้จะทำอะไร  จะใช้ดาบนั่นบั่นคอโมนิคน้อยอย่างนั้นน่ะหรือ  แต่สายตาเว้าวอนของเยื่อนั้นคืออะไร เด็กตัวน้อยรู้จักกับหนึ่งในยมทูตนี้จริงหรือ “มาร์ทา จ๋า”  เด็กน้อยเริ่มถดตัวหนีเมื่อเห็นคมดาบถูกตวัดมาเบื้องหน้า “คัสเซล พวกเจ้าจะทำอะไร”  ซีเซลตรงเข้าหาเจ้าชายแดนลับแลอย่างไม่เข้าใจ  “คนพวกนี้จะฆ่าเด็กตัวเล็กๆ นะ เจ้ารู้ใช่มั้ย  เจ้าจะทนดูอย่างนี้นะหรือ พวกเจ้าเป็นบ้าไปแล้ว” “ถ้าดาบเล่มนั้น ฆ่านางได้ ก็สมควรที่นางต้องตาย” คัสเซลบอกเป็นปริศนา แต่ซีเซลไม่รู้หรอกว่านั่นคือความตั้งใจ  คัสเซลต้องยอมให้มาลาวีใช้กริชเล่มนั้นบั่นคอ เด็กน้อยเผ่านาคาแน่  นั่นเป็นการพิสูจน์อะไรบางอย่าง และถ้าเป็นตน เจ้าชายแดนลับแลแน่ใจว่า คงไม่กล้าตวัดดาบใส่คนที่มีใบหน้าของน้องตัวน้อยเป็นแน่ “คุณหนู”  นั่นคือสิ่งยืนยันว่า ตนตรงหน้าถือมาร์ทาจริงๆ โมนิคน้อยมั่นใจ แต่ไยนางจึงหันคมดาบเข้าหาเธอ  เด็กน้อยไม่เข้าใจ “ขอชีวิตของคุณหนูให้มาทาร์เถอะ”   “ไม่!!!!”  ซีเซลตวาดลั่นพร้อมกับคมดาบวาดผ่านร่างเล็กๆ ราวกับเวลาช้าลงไปอีก  เหตุการณ์นี้ถ่ายทอดให้มหาเทพได้รับรู้ อำนาจของกริชกิเลนกรีดผ่านเป็นวง พร้อมแสงเสียดสีกับอากาศ โมนิคน้อยเห็นชัดว่ากริชเล่มนั้นถูกส่งต่อมาจากคัสเซล แต่สิ่งที่ใจดวงน้อยแทบสลายคือ คนที่กำลับตวัดอาวุธร้ายใส่ตนกลับเป็นมาร์ทาผู้เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย  ชีวิตที่คิดว่ามีเพียงมาร์ทากำลังจะแตกดับเพราะตัวของมาร์ทาเอง ฟิ้ว!!!!  พร้อมกันนั้น แสงสีเขียวปราดขึ้นตรงข้อมือของโมนิคน้อยที่ยกขึ้นบังตัวเองจากอันตราย แต่ทุกคน ณ ที่แห่งนี้ไม่รู้หรอกว่า ประกายไฟสีเขียวที่สว่างวาบนั่นเป็นอำนาจปกป้อง  ปีกมรกตกำลังเผาตัวของมันเอง จุดประสงค์เพื่อนำพาและเรียกผู้ครอบครองผู้มอบอำนาจมรกตนี้ มาเพื่อปกป้อง ซีซาเดรสเหมือนจะเห็นเหตุการณ์นั้นแทบจะทุกวินาที   “ ฝ่าบาท ไม่!”  ตะเบ็งเสียงลั่น รู้สึกเจ็บแปลบเข้าไปในอก ผู้สูญเสียความทรงจำไม่เข้าใจว่าไยภาพตรงหน้าถึงทำให้ตรงรู้สึกเจ็บลึกและแค้นเคืองคนที่ทำร้ายร่างกำยำที่เพิ่งปรากฎตรงหน้า “โดเรียส ” โมนิคน้อยเห็นไม่ต่างจากทุกคน ณ ที่แห่งนี้   ร่างกำยำที่โผล่มาขวางคมดาบอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทรุดฮวบลงตรงหน้า ด้วยฤทธิ์ของกริชกิเลนพร้อมอำนาจของเจ้าแห่งนพรัตน์สี่ดวง ที่ถูกคัสเซลร้องขอไว้ก่อนหน้าที่ใช้เล่นงาน เวิร์มร้าย หรือเพราะนั่นอยู่ในแผนการที่เตรียมไว้ แผนการที่จะเล่นงานร่างอมตะ .นั่นมันหมายถึงว่าของเหล่านี้สามารถทำร้ายผู้ครอบครองดวงเนตรสีน้ำเงินได้ เลือดที่รินลงพื้นตรงหน้ายืนยันชัดเจน   “ อย่า ” โมนิคน้อยร้องลั่นเพราะมาร์ทาของเธอกำลังตวัดกริชที่สร้างแผลกับร่างกำยำตรงหน้าขึ้นอีกครั้ง   และความคมกริบนั้นพุ่งใส่ร่างกำยำอีกครั้งอย่างไม่รอช้า ประกายแสงวาบเข้าตาอีกครั้ง โมนิคน้อยกรีดร้องราวใจกำลังจะแตกสลาย เธอไม่ได้รับแผลไม่รู้สึกเจ็บปวด นั่นทำให้แน่ใจว่า คบกริชนั้นกระหน่ำใส่ร่างของปีศาจตาดุอีกเป็นครั้ง “โดเรียส ”  เด็กตัวจ้อยโอบกอดร่างกำยำตรงหน้าจากข้างหลังราวจะปกป้อง ทั้งๆ ที่ไม่ยอมลืมตาขึ้นมองเหตุการณ์ “ซีเซล ” แต่พอลืมตาขึ้นมาก็รับรู้ได้ว่า ซีเซลพุ่งตัวเข้าขวางคมกริชของมาร์ทา   นกน้อยสีส้มเห็นได้ชัดว่าดาบแห่งแสงสามารถทานอำนาจของกริชกิเลนได้ แต่ไยฝ่าบาทของมันถึงเอาองค์เองเข้ารับคมดาบ มันเห็นชัดว่าพระองค์ไม่คิดปกป้ององค์เองมากไปกว่า พาวรองค์พุ่งเข้าหาคบดาบ  ใช้ร่างรับราวกับตั้งใจ พระองค์หวังพิสูจน์อำนาจของเจ้าแห่งนพรัตน์ พร้อมกริชกิเลนจริงหรือ เพราะองค์ต้องการพิสูจน์คำของเซเรสอย่างนั้นน่ะหรือ  แล้วสิ่งที่ซีเซลทำคืออะไร  องครักษ์หน้าขาวสูญเสียความทรงจำไปแล้วจริงหรือ แล้วไยปกป้องผู้ครอบครองดวงเนตรสีน้ำเงินอยู่อีกเล่า นกน้อยสีส้มไม่เข้าใจ แต่การที่ซีเซลไม่ยอมให้ยมทูตรวมทั้งมาร์ทาเข้าใกล้ฝ่าบาทของมันยืนยัน “เจ้าจะทำอะไรซีซาเดรส ”  ริดดิกตะเบ็งเสียงใส่อย่างกระเหนี่ยนกระหือรือ เพราะการที่ซีเซลสร้างออร่าเป็นกำแพงปกป้องโดเรียสกับโมนิคน้อยทำให้พวกของตนไม่สามารถเข้าเล่นงานศัตรูได้ “ ข้าทำอะไรลงไป ” ซีเซลสบสนแต่เห็นชัดว่าร่างกายนี้เคลื่อนที่ไปตามสัญชาตญาณ คบดาบที่สร้างแผลให้กับซาเวสหนึ่งในยมทูตยืนยันชัดเจน ซีเซลตอบโตคนที่จะเข้าจูโจมเข้าเล่นงานร่างกำยำที่ยังทรุดอยู่กับพื้นต่อหน้าเด็กน้อยเผ่านาคา “คัสเซล”  นั่นคือคนๆ เดียวที่ซีเซลแน่ใจว่านาจะให้คำตอนนี้ได้ “จิตสำนึกของเจ้า จะนำพาความทรงจำของเจ้ากลับมา .แม้แต่อำนาจของกริชกิเลนยังไม่อาจเมินเฉยกับความรู้สึกลึกๆ ในใจของเจ้า ซีซาเดรส นี่คงเป็นคำตอบที่เจ้าได้บอกข้า ความทรงจำ มันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย  ถ้าเจ้าไม่ดึงมันกลับมาด้วยตัวเอง ” “คัสเซล ข้าขอโทษ แต่ข้าให้พวกเจ้า ทำร้าย ฝ่าบาทไม่ได้ ข้าทำไม่ได้ ” “ข้ารู้อยู่แล้ว .”  คัสเซลบอกเยือกเย็น  พร้อมเรียกกริชกิเลนคืนจากมาร์ทา  “แต่ข้า ก็ปล่อยให้โดเรียสรอดไปไม่ได้เช่นกัน” เจ้าชายแดนลับแลยืนยันเจตจำนง  ท่าทางเตรียมพร้อมยืนยันชัดเจน  แต่แวบหนึ่งดวงตาสีดำคู่นั้น ทอดมองเด็กน้อยเผ่านาคาที่ยังกอดร่างของโดเรียสแน่นสะท้อนแววเจ็บปวด ต้องเห็นภาพเจ้าน้องตัวน้อยร่ำให้ใช้เป็นใครจะทานทนได้ แต่ต้องทน เพราะมีสิ่งที่สำคัญกว่ารออยู่ “มาร์ทา ”  โมนิคน้อยยังคงมึนงง  แต่ก็อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่  “มาร์ทาจะฆ่าโมนิคทำไม” “ มาร์ทาผิดเอง ที่เลี้ยงคุณหนูมาด้วยเข้าใจผิด คุณหนูคือสิ่งชั่วร้าย ความชั่วร้ายที่ไม่น่าเกิดมาตั้งแต่แรก มาร์ทามีอดีตที่ต้องชดใช้ มาร์ทาต้องเลี้ยงดูเจ้าหญิงของมหาเทพฯ  ดวงจิตของทูลกระหม่อมน้อยกาเซียร์ แต่ คุณหนูของมาร์ทาคือสิ่งตรงข้าม คือนาเดีย เจ้าหญิงที่ทำร้ายทุกสิ่งในคาออส ” “โมนิค ผิดเหรอ โมนิคไม่ได้ต้องการอย่างนั้น โมนิคเลือกได้เหรอ ”  เด็กน้อยอ้อนวอนราวกับจะขอร้องให้ทาร์ทาอย่าได้คิดเช่นนั้น “คุณหนูไม่ผิด แต่การคงอยู่ของคุณหนู จะนำพาความยุ่งยากมาให้ทุกคน ” “ถ้าโมนิคบอกว่า โมนิคจะไม่ทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างนาเดีย มาร์ทาก็คงไม่มีวันเชื่อใช่มั้ย” ใจดวงน้อยแทบจะสลาย “ชีวิตของโมนิคโตมาเพราะมาร์ทาเลี้ยงดู แต่ถ้ามาร์ทาไม่ต้องการ ไม่รักโมนิคแล้ว โมนิคก็ไม่คิดว่าจะมีชีวิตอยู่ไปอีกทำไม โมนิคเคยคิดว่าถึงโมนิคจะเป็นนาเดียที่ทุกคนเกลียดชัง แต่โมนิคก็ยังมีมาร์ทา ยังไงมาร์ทาก็ยังรักยังต้องการโมนิค ” เด็กน้อยสะอื้นไห้ ความรู้สึกในใจถ่ายทอดออกมาเป็นถ้อยคำ นั่นมันหมายถึงว่าสิ่งยึดเหนี่ยวเดียวที่เหลืออยู่หลุดลอยไปแล้ว “แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว แม้แต่มาร์ทาก็ยังไม่ต้องการโมนิค แล้วโมนิคเกิดมาทำไม ในเมื่อไม่มีใครต้องการ ”  โมนิคร่ำไห้ ทั้งๆที่มือยังไม่ยอมปล่อยจากร่างที่ชุ่มไปด้วยเลือดของปีศาจตาดุ บรรยากาศเงียบไปเช่นนั้น ราวกับพวกยมทูตรวมทั้งนักล่าราตรีเองก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเด็กน้อยเผ่านาคา “ งี้เง่าสิ้นดี ” เป็นครั้งแรกที่ร่างกำยำซึ่งทรุดคว่ำกับพื้นเหยียดกายขึ้น นกน้อยสีส้มแน่ใจว่าทรงได้ยินถ้อยสนทนาก่อนหน้านี้ทั้งหมด ได้ยินสิ่งที่มาร์ทากระทำกับโมนิคน้อย ได้ยินสิ่งที่ซีซาเดรสบอกกับคัสเซล   “ ในที่สุด เจ้าก็ทำร้าย คนที่เจ้าคาดหวังอีกจนได้” องค์จักรพรรดิแห่งคาคูด้าทรงหยัดกายขึ้น นกน้อยสีส้มเห็นได้ชัดว่าวงพักตร์คมนั้นซีดเผือด แผลจากกริชกิเลนทำร้ายพระองค์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ มันเห็นชัดว่าคมดาบฟาดจากอังสาซีกซ้ายถึงกลางพระอุระ หัตถ์กำยำยกขึ้นแตะความเจ็บปวดอย่างลืมองค์  ทรงเซผละไปหน่อยหนึ่งก่อนจะเหยียดองค์ได้มั่นคง โดยที่มีโมนิคน้อยสะอื้นไห้อยู่ข้างวรองค์ “สิ่งที่หม่อมฉันทำก็เพื่อชำระบาป ”  ยายเฒ่ามาร์ทารู้ว่าราชันย์ตรงหน้ากำลังมองตนด้วยแววเนตรสมเพชและต่อว่า “นาเดีย คือคนที่ทำร้ายคนรักของฝ่าบาท ไม่ใช่หรือเพคะ น่าจะทรงดีพระทัย พวกหม่อมฉันกำลังจะแก้แค้นให้พระองค์ ” คำพูดของมาร์ทามีถ้อยคำดูแคลนกลายๆ ยมทูตคนอื่นๆ ย่างกายเข้าหา นักล่าราตรีโดยการนำของคัสเซลเองก็ไม่รอช้า คนร่วมร้อยตีวงล้อมเข้าหาคน สามคนที่กำลังตกที่นั่งลำบาก นกน้อยสีส้มโผนขึ้นเกาะไหล่ของซีเซลเหมือนยอมรับ   คัสเซลไม่เข้าใจ  ทั้งๆที่พยายามจะ ทำให้โดเรียสเกลียดน้องสาวของตน แต่ยิ่งเหมือนกระตุ้นจิตใต้สำนึกของอีกฝ่าย  ดวงเนตรอำพันที่ทอดมองเด็กน้อยที่ร่ำไห้ราวจะขาดใจเวลานี้ยืนยันชัดเจน  โดเรียสไม่ได้เกลียดชังร่างเล็กนั้นเลย ระหว่างกาเซียร์กับโดเรียสมีสายใยอะไรกันแน่ที่เชื่อมโยงคนทั้งสองไว้ด้วยกัน มันจะเหมือนสายใยบางๆ ของพี่น้องแดนลับแลหรือไม่ “ ไวลด์ ”   สิ้นเสียงมังกรทองแสดงอำนาจอีกครั้ง แม้จะอยู่กันคนละทิศละทาง ถ้าเจ้าชีวิตร้องเรียก ผู้ครอบครองร่างสีทองก็พร้อมจากปรากฏกายตรงหน้า เหมือนกับอำนาจของปีกมรกตที่เรียกโดเรียสให้ปกป้องโมนิคน้อย . ไวลด์ออกอาละวาดอย่างที่เคยทำเพื่อเปิดโอกาสให้นายของมันหนี ได้โอกาสอินทรีขาวเข้าเล่นงานนักล่าราตรีอื่นๆ   ซีเซลเองก็อยู่ไม่ได้เช่นกัน แม้ความทรงจำยังไม่คืนกลับมาทั้งหมด แต่องครักษ์หน้าขาวก็มีชิบิคอยชีนำ แม้จะหนีไปคนละทางกับฝ่าบาทของมันที่ทะยานลงสู่บึงกระจก . อย่างมีเป้าหมาย นกน้อยรู้ว่า นั่นเพราะครูสอยู่ตรงนั้น ฝ่าบาทของมันจะทำตามความต้องการของโมนิคน้อย                                                <============================> แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 48 13:20:32 จากคุณ : เบญจามินทร์ (adel_ew) - [ 1 ก.ค. 48 13:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริงๆ แล้วตอนนี้ว่าจะเขียนให้ยาวๆ กว่านี้นะคะ แต่รู้สึกว่ามันจะทิ้งนานไปหรือเปล่า ถ้าจะเขียนให้จบทุกคู่ เลยตัดไปแค่นี้ก่อนดีกว่าเนอะ   ================================== [: Midnight Moon ]   สงสารมิคาเอลเหมือนกันค่ะ จริงๆ แล้วอยากเขียนเรื่องของมิคาเอลเยอะ เรื่องของคัสเซลเยอะๆ ซีเซลเยอะๆ เฮเดรสเยอะๆ  ฯลฯ เยอะๆ แต่ว่ามันก็จะยาวววววววววววว ไป อ้อ รวมทั้งเรื่องวีรกรรมแสบๆ ของซีเซล เฮเดรสและโดเรียสด้วย ไว้ว่างๆ จะเขียนเป็นตอนพิเศษมาให้อ่านนะคะ แล้วรัตนมณีที่รีไรท์ใหม่น่ะเหรอค่ะ ยังไม่มีเวลามาลงให้เลยค่ะ อ่านเดิมๆ ก่อนได้มั้ยคะ :) ติดไว้ก่อนนะ ถ้ามีเวลาจะเอามาลงให้อีกแน่นอนค่ะ ========================== [:scottie ] เอกลักษณ์พิมพ์พิดเนี่ย อ่อนใจเหมือนกันค่ะ ด้วยความที่ไม่ได้เช็ค เขียนไว้แล้วให้คนอื่นพิมพ์และลงให้ ดีใจที่คุณ scottie บอกว่าเริ่มๆ ตามเรื่องไว้บ้งแล้วค่ะ ========================== [: piggy ] แต่จริงๆ แล้วตอนนี้อยากเขียนให้มันซึ้งๆ ดีๆ กว่านี้ค่ะ แต่ได้แค่นี้ก่อนเนอะ อยากให้ซีเซลแสดงความรู้สึกยิ่งกว่านี้ค่ะ เมื่อไหร่โมนิคจะโต  อีกไม่กี่ตอนแล้วค่ะ...คงจะโตแล้วล่ะ ========================== [: เด็กใหม่ ] อยากมีรู้รูปประกอบเหมือนกันค่ะ แต่ว่าวาดไม่เป็นจ้า เด็กใหม่ วาดให้บ้างสิคะ :) ========================== [: อมราวตี ] ให้โมนิคไล่ตื๊บเลยเหรอคะ  เอาเป็นว่าเดี๋ยวจัดให้ 555555555555 เอาเป็นทิ้งทวนก่อนโตเป็นฉาวววววว ========================== [: TSURUGI ] สงสัยเหมือนกันค่ะ งงมันมั้ย เอาเป็นว่าตอนนี้คนเขียนยังไม่งง (เท่าไหร่) อิอิ ========================== [: GOD] เต็มใจค่ะ ========================== [ : oriole] ภาษาสวยแต่พิมพ์ผิดมากใช่มั้ยคะ อิอิ ========================== [: GTW] ขอบคุณค่ะ  ที่ยังตามอ่านไม่ทิ้งกันค่ะ ========================== [: lolojung] เย้...ๆ ด้วยคนนะคะ เอาเป็นว่ามาอ่านต่อนะคะ ลงให้แล้วเนอะ ========================== [: ปาล์ม] โดเรียสเก็กหลุดเหรอคะ ได้ค่ะ เดี๋ยวจัดให้ อิอิ ว่าแต่คุณปาล์มอ่านได้หรือยังคะ ยังต้องเลือนไปมาตอนอ่านหรือเปล่าคะ ========================== [:กอญ่า] ขอบคุณค่ะ ที่ตามอ่าน เวลารู้ว่ามีคนอ่านจะชื่นใจมากๆ ยิ่งมีคอมเม้นต์ยาวๆ ยิ่งดีใจ จะรีบๆ เขียนมาให้อ่านเลยล่ะค่ะ อิอิ ========================== [:Opal] จำได้น้องโอปอลไม่เคยลืมคนอ่านหรอกค่ะ จำได้เห็นชื่อก็จำได้แล้วค่ะ จากคุณ : เบญจามินทร์ (adel_ew) - [ 1 ก.ค. 48 13:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 มาแย้ว มาแย้ว นึกว่าคุณอะเดลหายยยยยยยยยไปซะแล้ว ตอนนี้อ่านได้โดยไม่ต้องเลื่อนแล้วค่ะ ปัยหาที่เกิดขึ้นคาดว่าน่าจะมาจากการที่ ปาล์มใช้เบราเซอร์ไฟร์ฟอกซ์ที่ไม่ค่อยซัพพอร์ตภาษาไทยมากกว่าค่ะ พออัพเดทเวอร์ชั่นแบบที่มีการตัดคำภาษาไทย ็ก็ปรากฏว่าอ่านได้ดี๊ดี ไม่ต้องเลื่อนอีกแล้ว ว่าแต่ว่าบทนี้สั้นไปหน่อยนา เมื่อเทียบกับการรอคอยที่ยาวนานปานอสงไขย ^^ อา...โดเรียสและโมนิคน้อย ชะตากรรมที่น่าสลดใจ แต่ปาล์มเชื่อนาว่าความรักจะแก้ไขปัญหาทุกสิ่ง (เริ่มเน่านิดๆแฮะ) จริงไหมคะคุณอะเดล จากคุณ : ปาล์ม. - [ 1 ก.ค. 48 17:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่สั้นหรอก เพราะว่าลืมเรื่องไปอีกแล้ว โฮ จากคุณ : scottie - [ 1 ก.ค. 48 21:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ห๊า โมนิคจะโตเป็นฉาวแล้ว เย้!!!! เอาเลยค่ะ รีบโตเป็นสาวมาเร็วๆนะคะ คนอ่านรอจวนใจจะขาดแล้วล่ะค่ะ แต่....ฮี่ๆๆ ตอนนี้ซีเซล โดเรียสทำดีขึ้นหน่อยเอาเป็นว่าอภัยให้ได้ล่ะกันค่ะ แต่ว่าไป........พวกนักรบคาคูด้านี่สังหรณ์แม่นนะคะ ไม่ต้องมีคำทำนายก็น่าจะรู้ด้วยตัวเองแน่ๆว่า "ทูลกระหม่อมน้อย" คือใครกันแน่ ^O^ จากคุณ : อมราวตี (อมราวตี) - [ 1 ก.ค. 48 21:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "วันนี้ที่รอคอย" ^^ จากคุณ : ...เกียร์... [Kear] - [ 1 ก.ค. 48 22:21:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มารายงานตัวเป็นสมาชิกใหม่สำหรับเรื่องนี้ค่ะ  ไว้ตามเก็บอ่านทัน  แล้วจะมาคุยด้วยนะค่ะ (ตั้ง 27 ตอน จะตามเก็บทันมั๊ยนี่  สู้ตายขา) จากคุณ : lilacaeng (lilacaeng) - [ 1 ก.ค. 48 23:01:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกเหมือนเคยค่ะ แต่ก็ลืมตอนเก่าซะสนิท จากคุณ : junpink - [ 2 ก.ค. 48 03:15:37 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แง่มๆๆ ซีเซลน่ารักที่สุดเลย ^^ ความจำเสื่อมยังไงก็ยังคิดถึงแต่โดเรียสกะทูลกระหม่อมน้อยล่ะนะ ไม่เหมือนตาโดเรียสเลย...เมื่อไหร่จะรู้จักทำตัวน่ารักๆมั่งน้า ปล. เฮเดรสโผล่จึ๊กเดียว...คิดถึงจังฮับ ^^ แค่เห็นเรื่องนี้อัพก็ดีใจแล้วค่ะ จากคุณ : Midnight Moon - [ 2 ก.ค. 48 23:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 และแล้วตอนที่ 27 ก็มาแล้ว ได้อ่านสมใจอยาก ปล. วาดรูปไม่เป็นเหมือนกันค่ะ จากคุณ : เด็กใหม่ - [ 3 ก.ค. 48 15:15:40 A:203.156.42.110 X:203.147.0.9 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นครั้งแรกตกกะใจ นึกว่าฝันไป ต้องเอามือขยี้ตาแรง นึกว่าจะไม่ได้อ่านต่อซะแล้ว ^o^ จากคุณ : หมูน้อยแก้มแดง - [ 3 ก.ค. 48 18:07:22 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แวะมาให้กำลังใจคุณอะเดลค่ะ และต้องขอแปะโป้งไว้ก่อน (อีกแล้ว) ด้วย เพราะยังอ่าน รัตนมณีแห่งดวงดาว ที่ส่งลิงก์มาให้ไม่จบเลยเจ้าค่ะ ฮือๆ สปีดการอ่านอืดฉืดมากค่ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 5 ก.ค. 48 07:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ดีนะเนี่ยที่วันนี้คิดไงไม่รู้แวะเข้ามาดูซักนิด แล้วก้อไม่ผิดหวังจิงๆ เย่เย่ >.< จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : lolojung - [ 5 ก.ค. 48 15:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาอ่าน (อีกแล้ว) "ดีใจยังซีเซลเกือยจะกลับมาแล้ว หล่ะจิเนียะ" เราเม้นต์ไม่ค่อยเป็น รู้แต่อ่านแล้วสนุก สุด ๆ เลยหละ รีบ ๆ มาต่อน่ะจ้ะ อยากรู้จัง จะเป็นไงต่อ จากคุณ : กอญ่า - [ 12 ก.ค. 48 14:19:23 A:58.10.49.68 X: ]