ความคิดเห็นที่ 1 .. กลางแสงจันทร์นวลกระจ่าง ..เรือท่องเที่ยวตบแต่งสวยงามลำหนึ่ง จอดนิ่งสงบอยู่ริมทะเลสาปราวหลับไหล เสียงพิณดังติงตังเคลียคลอ ยิ่งเพิ่มบรรยากาศยามนี้งดงามจนน่าลุ่มหลง ทันใด..ฝีเท้าหลายคู่เร่งรุดมาทางนี้อย่างเร่งร้อน ในเสียงเอะอะดังสับสน ทำลายบรรยากาศอันสงบสวยงามยามนี้ไปโดยสิ้น หม่าจิ้งทิ้งกายลงบนชายหาด ดวงตาเคร่งเครียดกวาดสำรวจไปรอบข้าง " มันโดนพิษคงหนีไปได้ไม่ไกล ต้องหลบอยู่ละแวกนี้อย่างแน่นอน พวกเจ้าค้นหาดูให้ทั่ว " เอ่ยถึงตอนท้ายเพ่งตามองไปที่เรือลำนั้น " พวกเจ้าสองคน ตามข้ามา " เสียงพิณยังดังเสนาะ คล้ายมิรับรู้ต่อความวุ่นวายที่ด้านนอก ทรัพย์สมบัติบ่งบอกถึงฐานะของเจ้าของ เรือน้อยที่งดงามลำนี้ มองปราดเดียวก็ทราบว่าเจ้าของเรือคงจะมิใช่คนสามัญธรรมดา หม่าจิ้งต่อให้ลำพองเพียงใด ก็ไม่กล้าล่วงเกินอีกฝ่ายโดยพลการ ยังคงรักษามารยาทของบู๊ลิ้ม พอทิ้งกายลงบนหัวเรือก็ประสานมือกล่าวทักทาย " หม่าจิ้งแห่งบ้านเทพเจ้า ขอรบกวนเรียนถาม มิทราบท่านเจ้าของเรือเป็นใคร.." ทันใดนั้นเสียงพิณพลันหยุดชะงัก ครู่หนึ่ง..ม่านประตูถูกเลิกขึ้นวูบ ร่างอ้อนแอ้นชุดเหลืองเบียดกายออกมา แลเห็นนางอายุราวสิบแปดสิบเก้าปี ใบหน้าสะสวยคมขำ ดวงตาคู่งามแฝงแววฉลาดซุกซน เอาเรื่องไม่กลัวคน หม่าจิ้งพอเห็นอีกฝ่ายเป็นโกวเนี้ยน้อยนางหนึ่งค่อยรู้สึกคลายใจลง " โกวเนี้ย นายของท่านล่ะ ? " " ผู้อาวุโสมีธุระใดก็โปรดถ่ายทอดกับข้า ไม่ต้องรบกวนถึงนายข้าหรอก " สุ้มเสียงนางไพเราะสดใส คนก็งามสะคราญเฉิดฉาย ราวบุตรีในตระกูลใหญ่นางหนึ่งก็ไม่ปาน ดูไปไม่คล้ายบ่าวรับใช้นางหนึ่งแม้แต่น้อย .แม้สาวใช้ยังมีบุคลิกสูงส่งขนาดนี้แล้วผู้เป็นนายจะขนาดไหน " เราติดตามคนร้ายมา ต้องล่วงเกินนายท่านสักครา ให้คนของเราตรวจค้นเรือ " " ทำไม่ได้ " " เพราะเหตุใด ? " " ทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ ท่านพาคนกลับไปได้แล้ว ." นางแม้เยาว์วัยแต่ก็หยิ่งยโสไม่เกรงกลัวใครแม้แต่น้อย หม่าจิ้งหน้าเคร่งเครียดลง " ทารกหญิงที่ไร้มารมาท ทราบหรือไม่ว่าเราเป็นใคร " " เป็นคนของบ้านเทพเจ้าแล้วเป็นอย่างไร " นางย้อนถามกลับอย่างรวดเร็ว หม่าจิ้งโทสะพลุ่งขึ้น ขณะคิดจะอาละวาด พลันบังเกิดสุ้มเสียงหนึ่งดังนุ่มนวลไพเราะ " ผู้อาวุโสกำลังตามหาผู้ใด " ม่านประตูถูกเลิกขึ้นอีกครั้ง หม่าจิ้งพอเหลียวหน้าถึงกับรู้สึกกระจ่างจ้านัยน์ตา ถูกภาพเบื้องหน้าสะกดไว้จนคำพูดทั้งหมดชะงักค้างอยู่ในลำคอ . ที่ปรากฏกายเป็นหญิงสาวเยาว์วัยชุดขาวร่างอ้อนแอ้นสูงระหงงามสง่านางหนึ่ง ใบหน้านางงดงามบริสุทธิ์สะคราญปานเทพธิดาจุติจากฟ้า กิริยานุ่มนวลแฝงบุคลิกราศีอันสูงส่งดั่งกุลสตรีในราชนิกูลผู้สูงศักดิ์ พริบตานั้นหม่าจิ้งแทบรู้สึกว่านี่คือความฝัน ในโลกไฉนยังมีหญิงสาวที่งดงามปานนี้ หรือนางคือเจ้าของเรือลำนี้ ? ข้างกายของหญิงสาวชุดขาวยังติดตามมาด้วยสาวใช้หน้าตางดงามหมดจด ในอาภรณ์ชุดสีฟ้าอีกคนหนึ่ง นางอยู่ในวัยที่ไล่เลี่ยกับสาวใช้ชุดเหลือง หากแต่ท่วงท่าดูสงบเยือกเย็นกว่า " ยี่เสียวเจี๊ยะ เฒ่าผู้นี้บังอาจคิดจะขอค้นเรือของพวกเรา " สาวใช้ชุดเหลืองรีบรายงานอย่างขุ่นเคือง " บ่าวขับไล่มันก็ไม่ยอมไป " หม่าจิ้งสูงวัยปานนี้ แต่มิทราบเพราะเหตุใด กลับถูกบุคลิกของหญิงสาวชุดขาวสะกดใส่จนมิกล้าล่วงเกิน แม้รู้โดยสัญชาตญาณว่าฝ่ายตรงข้ามคงมีฐานะความเป็นมาที่ไม่สามัญธรรมดา แต่ยามกระทันหันยังคงคำนวณไม่ออกว่านางเป็นใคร " ขออภัยโกวเนี้ยที่ต้องมารบกวนยามวิกาลเช่นนี้ เรากำลังติดตามคนร้ายผู้หนึ่ง มันผู้นี้จิตใจอำมหิต ฝีมือสูงส่ง ข้าเกรงว่ามันจะแอบซุกซ่อนอยู่ในเรือของท่าน ดังนั้นจึงขออนุญาตตรวค้น.." " มันทำผิดอะไรหรือ ." " คนผู้นี้ฆ่าคนวางเพลิง ปล้นชิงทรัพย์สิน มีพฤติกรรมโหด***มทารุณ เกรงว่า " หญิงสาวชุดขาวกล่าวช้าๆ สุ้มเสียงนุ่มนวลสดใสดุจระฆังเงิน " เรือน้อยของข้าลำเล็กเพียงนี้ หากมันหลบซ่อนอยู่ข้าไหนเลยไม่ทราบได้ " " ความหมายของโกวเนี้ยคิดจะบอกว่า คนร้ายไม่ได้อยู่บนเรือลำนี้ " " หรือว่าท่านคิดว่าเราจะแอบซุกซ่อนตัวคนร้าย ." " หามิได้ ข้าเพียงเห็นพวกท่านล้วนเป็นสตรีอักเยาว์วัย เกรงว่าจะมีอันตราย " " กุศลเจอตนาของผู้อาวุโส ข้าขอรับด้วยใจ ท่านกลับไปได้แล้ว ." หม่าจิ้งเงียบงันไม่โต้เถียง หากแต่ยังไม่มีท่าทีจะล่าถอย " ผู้อาวุโสไม่ไว้วางใจพวกเรากระมัง " " นั่นคงต้องขอให้โกวเนี้ยโปรดชี้แนะอธิบายให้มากกว่านี้แล้ว " กล่าวจบโบกมือต่อบริวารทั้งสองที่ติดตามมาให้กระจายกันตรวจค้นเรือ หญิงสาวชุดขาวยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก โบกแขนเสื้อยาวแผ่วพลิ้วผ่านหน้าพวกมันทั้งสองคราหนึ่งกล่าวเสียงอ่อนหวาน " โปรดชะงักเท้าก่อน.." ขาดคำท่าร่างของบริวารทั้งสองก็ชะงักค้าง หม่าจิ้งขมวดคิ้วกวาดตามองพบว่าพวกมันถูกจี้สกัดจุดแข็งทื่อไปแล้ว ยามกระทันหันไม่ทันเห็นว่านางลงมือเช่นไร ที่แท้ เป็นยอดฝีมือเยาว์วัยนางหนึ่งเช่นกัน ฐานะความเป็นมาที่ลี้ลับ วิชาฝีมือที่สูงส่งทำให้ชายชราอย่างหม่าจิ้งต้องลอบสูดลมหายใจลึกๆอย่างเหน็บหนาวมิได้ มันไม่ได้เกรงกลัวหญิงสาวที่เยาว์วัยนางนี้ เนื่องเพราะนางงดงามจนเกินกว่าที่จะทำใจให้รู้สึกเกรงกลัวได้ แต่ที่มันหวั่นเกรงกลับเป็นบิดามารดา หรืออาจารย์ของนาง คงยังมีวิธีอื่นที่ชาญฉลาดกว่าการเข้าหักหาญตรงๆกับบุคคลเช่นนี้ หม่าจิ้งกลอกตาครุ่นคิดลอบตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็มิกล้าคุกคามสืบต่อไป ประสานมือกล่าวอย่างเกรงใจ " ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะ โกวเนี้ยฝีมือสูงส่ง เราผู้เฒ่าก็ค่อยคลายใจลง เพียงแต่มิทราบพอจะให้เกียรติประกาศนามของท่านออกมาได้หรือไม่ ." " ข้าแซ่จู ." หม่าจิ้งท่องแซ่นี้อยู่ในใจ พริบตานั้นพลันฉุกใจคิด ต้องลอบสะท้านใจวาบ แซ่จู หรือว่านางเป็นราชนิกูลจริงๆ ? " ที่แท้เป็นจูโกวเนี้ย ดึกมากแล้ว งั้นข้าคงไม่รบกวนอีก ขออำลา " " ขออภัยที่ไม่ออกไปส่ง " กล่าวจบโบกแขนเสื้อแต่ไกลคลายจุดให้กับสองบริวารบ้านเทพเจ้า หม่าจิ้งแม้ไม่เต็มใจไป แต่ก็ไม่กล้าใช้กำลังเข้าหักหาญล่วงเกิน ขบคิดเล็กน้อยเบือนหน้ามา " คนร้ายผู้นี้อำมหิตเลือดเย็น ในความเห็นของข้า บางทีมันอาจเป็นคนของพรรคมารบัวขาว ดังนั้นถ้าโกวเนี้ยพบเห็นร่องรอยของมันก็ได้โปรดช่วยส่งมันให้บ้านเทพเจ้าด้วย ขอบคุณ...." กล่าวจบชักนำบริวารโผกายกลับขึ้นฝั่ง หญิงสาวชุดขาวพึมพำ " พรรคมารบัวขาว " ถึงกับนิ่งอึ้งไป สาวใช้ชุดเหลืองแสยะปากกล่าวอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ " คนของบ้านเทพเจ้าเห่อเหิมลำพองนัก ไฉนท่านไม่สั่งสอนมันให้มากกว่านี้ " หญิงสาวชุดขาวส่ายหน้าช้าๆ " ข้าไม่อยากก่อเรื่องสร้างความแค้นล่วงเกินพวกชาวยุทธ ท่านอย่าลืมสิว่า พวกเรามาที่นี่เพียงเพื่อคิดท่องเที่ยวชมธรรมชาติเท่านั้น " " ยี่เสียวเจี๊ยะ " สาวใช้ชุดสีฟ้าขบคิดพลางเอ่ยขึ้น " ถ้าหากคนผู้นั้นเป็นคนของพรรคมารบัวขาวจริงๆ ก็เท่ากับฟ้าเป็นใจช่วยเหลือพวกเราแล้วนะ " ใบหน้าอ่อนเยาว์งดงามของยี่เสียวเจี๊ยะพลันเคร่งเครียดลง " ถ้าหากมันเป็นคนของพรรคบัวขาวจริงๆ ข้าไม่ปล่อยมันแน่ ชักใบออกเรือเถอะ.." ----------------- จากคุณ : หลานหลิง - [ 27 พ.ย. 48 20:25:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ... สามนายบ่าวกลับเข้าสู่ห้องในเรืออีกครั้ง สาวใช้ชุดสีฟ้าก็แค่นเสียงขึ้น " ยี่เสียวเจี๊ยะเราทราบมานานแล้วว่าท่านหลบซ่อนอยู่ในนี้ ปรากฏตัวเถอะ " กล่าวขาดคำร่างสายหนึ่งก็ซวนเซออกมา ในความไม่มั่นคงของสติสัมปชัญญะ แต่คนก็ยังคงรักษาบุคลิคภาพอันเข้มแข็งองอาจไว้ ประสานมือกล่าวอย่างเกรงใจ " ขอบคุณดกวเนี้ยที่ช่วยเหลือ เรา ." เรา..เป็นอย่างไรกล่าวมิทันขาดคำ คนก็ร่างอ่อนระทวยทรุดลงกับพื้นแน่นิ่งไป หญิงสาวทั้งสามงงงันวูบ สาวใช้ชุดสีฟ้าสะอึกกายเข้ามาแตะตรวจชีพจรบนข้อมือ " ชีพจรของมันอ่อนล้ายิ่ง คิดว่าคงได้รับพิษมา " ยี่เสียวเจี๊ยะขบคิดเล็กน้อย " เราต้องการซักถามข้อมูลจากมัน คงต้องช่วยชีวิตมันไว้ก่อน พี่ฉุ่ยเอ๋อ..รบกวนท่านช่วยไปหยิบยาเม็ดหยาดทิพย์ในหีบโอสถให้ข้าหน่อย " สาวใช้ชุดสีฟ้าส่งเสียงรับคำพลางพุ่งกายไปยังห้องด้านข้างทางขวามือ สาวใช้ชุดเหลืองช่วยนายสาวประคองคนชุดดำ ไปนอนบนเก้าอี้นวมยาวบุขนจิ้งจอกขาวหนานุ่มริมหน้าต่าง เพิ่งจัดการกันเสร็จ ฉุ่ยเอ๋อก็ถือขวดหยกสีขาวเดินกลับเข้ามา ยื่นยาเม็ดหนึ่งให้สาวใช้ชุดเหลืองป้อนใส่ปากคนผู้นั้น " คนผู้นี้ไฉนต้องใส่โม่งคลุมหน้าทำลึกลับปานนี้ด้วย " สาวใช้ชุดเหลืองเอียงหน้าพึมพำอย่างซุกซน " มิทราบใบหน้ามันมีปากจมูกงอกเงยผิดที่ หรือมีบาดแผลอัปลักษณ์จนเปิดเผยต่อชาวโลกไม่ได้หรือไรกันแน่ ช่างน่ารำคาญนัก " " หนิงเอ๋อ..อย่าซนนะ " ฉุ่ยเอ๋อหันมาร้องเตือน หากแต่ช้าไป..เสียงร้องเตือนเพิ่งขาดคำ สาวใช้ชุดเหลืองนาม หนิงเอ๋อก็ดึงถุงโม่งของคนชุดดำออกมาแล้ว พอเพ่งมองเห็นใบหน้าคนชุดดำชัดตาถึงกับอึ้งวูบไปชั่วขณะ แลเห็นอีกฝ่ายเค้าใบหน้าเกลี้ยงเกลาคมคาย อายุคล้ายประมาณยี่สิบปี ถึงกับเป็นชายหนุ่มเยาว์วัยที่หล่อเหลาคนหนึ่งทีเดียว ลักษณะริมฝีปากคิ้วคางบ่งบอกนิสัยอันดื้อรั้นทรนง หากแต่เค้าใบหน้านั้นสัตย์ซื่อเที่ยงธรรม ดูไม่ออกว่าเป็นมารร้ายจิตใจอำมหิตดังที่หม่าจิ้งบอกมาแม้แต่น้อย ยามกระทันหันแม้แต่ยี่เสียวเจี๊ยะ ก็ยังอดขมวดคิ้วอย่างรู้สึกเหนือความคาดหมายมิได้ " ยี่เสียวเจี๊ยะ " ฉุ่ยเอ๋อหันมาถามความเห็น " เราจะทำอย่างไรกับเขาดี..? " " ลองตรวจค้นร่างของเขาดูซิ..เผื่อมีหลักฐานอะไรบ้าง ." " แต่ว่า..ทำเช่นนี้ดีหรือ ." " ทำไมไม่ดี..? " " เขาดูไปไม่คล้ายพวกคนร้ายอำมหิต หากเขาถูกใส่ร้ายมิกลายเป็นเราล่วงเกินเขา " ยี่เสียวเจี๊ยะรู้สึกคำพูดนี้ว่ามีเหตุผล หนิงเอ๋อพลันแย้งขึ้น " แต่หากเขาเป็นคนดีทำไมต้องทำตัวลึกลับ อย่าว่าแต่ด้วยศักดิ์ศรีของบ้านเทพเจ้าคงไม่กล่าวหาคนส่งเดช " " นั่นก็ไม่แน่ บางคนอ้างชื่ออยู่ฝ่ายธรรมะหากแต่มีพฤติกรรมชั่วร้ายน่าชิงชัง สำหรับ คนแซ่หม่าเมื่อครู่นี้ประกายตาลึกซึ้งยากคำนวณ ภายนอกอ้างคุณธรรม แต่กลับใช้ฝีมือชั่วร้ายทำร้ายคนผู้นี้นี่ยังนับเป็นการกระทำของจอมยุทธผู้กล้าหรือ อย่าว่าแต่..พวกเราล้วนเป็นสตรบริสุทธิ์ จะกระทำค้นตัวบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่ง นี่ออกจะไม่สมควรอย่างยิ่ง " ในที่สุดยังเป็ยฉุ่ยเอ๋อความคิดอ่านสุขุมกว่าหนิงเอ๋อ ยี่เสียวเจี๊ยะผงกศีรษะ " ที่พี่ฉุ่ยเอ๋อพูดมาก็มีเหตุผล แต่ว่าคนผู้นี้ท่าทางลึกลับไม่น่าไว้ใจเช่นกัน.. หากไม่ค้นตัวเขารอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อน..บางทีอาจจะสายไปแล้ว " " อย่างโน้นก็ไม่ได้อย่างนี้ก็ไม่ได้ พวกท่านไม่กล้า ข้าจะลงมือเอง ." หนิงเอ๋อตัดบทอย่างรำคาญ ยี่เสียวเจี๊ยะกลับร้องสนับสนุน " ดีอย่างยิ่ง..งั้นพี่หนิงเอ๋อเชิญท่านลงมือเลย เท่าที่ข้าทราบมา..คนของพรรคบัวขาวจะสลักรูปดอกบัวไว้ที่ต้นแขนด้านซ้าย.. ท่านลองตรวจค้นดูว่ามีหรือไม่ " หนิงเอ๋อส่งเสียงรับคำ แต่ทว่าอย่างไรก็ตาม นางยังคงเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์อันเยาว์วัยนางหนึ่ง กับบุรุษที่คมเข้มสมชายชาตรีผู้นี้ ยามมือยื่นสัมผัสต้องถูกกล้ามเนื้อบึกบึนแข็งแรงของเขา อดรู้สึกวาบหวิวประหม่าจนมือสั่นสะท้านเล็กน้อยมิได้ หากแต่ก็ยังทำใจกล้าตรวจค้นมิให้ใครเห็นพิรุธในใจ แขนเสื้อด้านซ้ายของอีกฝ่ายถูกถลกจนถึงหัวไหล่ ตั้งแต่ปลายมือจนถึงต้นแขนราบเป็นผิวเนื้ออันเรียบเกลี้ยงเกลาดุจสลักเสลาจากหยก ไร้แม้ร่องรอยบาดแผลเป็นหรือเม็ดผื่นใดใดสักรอยเดียว " หรือว่าข้าจำมาผิด " ยี่เสียวเจี๊ยะพึมพำ " อาจเป็นไหล่ข้างขวากระมัง " หนิงเอ๋อเปลี่ยนเป็นยื่นมือถลกแขนเสื้อข้างขวา แขนเสื้อเพิ่งเปิดถึงข้อศอก พลันมืออันเข้มแข็งข้างนั้นเคลื่อนไหววูบตวัดคร่ากุมข้อมือเล็กเรียวของหนิงเอ๋อไว้ คนชุดดำลืมตาผุดทะลึ่งขึ้นนั่ง " ทำอะไร " หญิงสาวทั้งสามหน้าแดงวูบ โดยเฉพาะหนิงเอ๋อถึงกับแดงฉานจนจรดใบหู ตะกุกตะกัก " ปล่อย..ปล่อยมือข้านะ ." คนชุดดำพอเห็นฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงหญิงสาวเยาว์วัยนางหนึ่ง ถึงกับหน้าแปรเปลี่ยนรีบปล่อยมือข้างนั้นอย่างรวดเร็ว ยี่เสียวเจี๊ยะกลอกตาคู่งาม ฝืนยิ้มพลางรีบเป็นเชิงกลบเกลื่อน " คิดไม่ถึงว่าท่านจะฟื้นได้สติรวดเร็วปานนี้ พลังฝีมืออันสูงส่ง เลื่อมใสยิ่ง " ชายหนุ่มชุดดำค่อยๆขยับตัวออกห่างจากหนิงเอ๋อเล็กน้อย มันคล้ายกับชั่วชีวิตไม่เคยชิดใกล้กับสตรี ยามนี้อยู่เผชิญหน้ากับหญิงงามทั้งสามนาง ยิ่งพอฟื้นขึ้นมาก็รู้สึกถึงนิ้วมือเล็กเรียวอ่อนนุ่มละมุนคู่หนึ่งที่ลูบไปบนแขน ถึงกับสร้างความตระหนกจนขนลุกซู่ แสดงอากัปกิริยาลนลานลำบากใจออกมาให้บุคคลฝ่ายตรงข้ามพบเห็นเป็นครั้งแรก ขณะจะกล่าวอันใด พลันรู้สึกถึงลมเย็นยะเยียบจากนอกหน้าต่างที่พัดสัมผัสเสียดผ่านใบหน้าไป ยกมือขึ้นลูบอย่างลืมตัวพบว่าโฉมหน้าตนเองถูกเปิดโปงแล้ว ต้องสะท้านใจอีกครั้ง " นี่หมายความว่ายังไง ." หนิงเอ๋อเมื่อครู่ถูกจับกุมข้อมือไว้ ถึงกับอับอายจนกลายเป็นขุ่นเคือง พอฟังต้องร้องว่า " ท่านถูกพิษทำร้ายจนสลบไป หากมิใช่ยี่เสียวเจี๊ยะเราประทานยาเม็ดวิเศษให้รับประ ทาน ป่านนี้ก็คงตายไปแล้ว นี่ยังมีโทสะกับพวกเราที่เปิดโปงใบหน้าของท่านอีกหรือ เฮอะ..ถ้าหากเราไม่ถอดมันออกมาแล้วจะป้อนยาให้ท่านได้อย่างไร ขืนป้อนผิดป้อนถูกส่งเข้าจมูกของท่านแทนมิแย่หรอกหรือ " ชายหนุ่มชุดดำค่อยได้คิด สีหน้าเคร่งเครียดเปลี่ยนเป็นกระดากเล็กน้อย " เมื่อครู่ข้าพเจ้าลืมตัวไปต้องขออภัยต่อโกวเนี้ยทั้งสามเป็นอย่างสูง " ยี่เสียวเจี๊ยะบอกว่าไม่เป็นไร ขบคิดเล็กน้อย ตัดสินใจถามตรงๆ " ท่านมีฐานะใดในพรรคบัวขาว..? " ชายหนุ่งชุดดำงงงันวูบ " ไฉนท่านเข้าใจว่าข้าเป็นคนของพรรคบัวขาว ? " " คนของบ้านเทพเจ้าบอกมาเช่นนั้น " " เฮอะ ท่านก็เชื่อแล้ว " " ฟังว่าคนพรรคบัวขาวจะสลักรูปดอกบัวไว้บนต้นแขน..ท่านกล้าพิสูจน์หรือไม่.." ชายหนุ่มชุดดำพอฟังอดยิ้มมิได้ มันพอยิ้มออกมาถึงกับสลายบุคลิกภาพอันเย็นชาลบรังสีฆ่าฟันออกจากร่างไปแทบหมดสิ้น กลับกลายเป็นชายหนุ่มสุภาพอ่อนโยน เปลี่ยนไปเป็นคนละคน " ข้าเข้าใจแล้ว เมื่อครู่พวกท่านคงคิดตรวจค้นหารอยสลักสัญลักษณ์ของพรรคบนร่างของข้ากระมัง ในเมื่อโกวเนี้ยทั้งสามรู้สึกข้องใจ งั้นข้าก็ยินดีให้พิสูจน์ ." กล่าวจบถลกแขนเสื้อทั้งสองข้างแสดงให้ดู ฉุ่ยเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยถามอย่างสงสัย " งั้นที่แท้ท่านทำความผิดอะไรถึงถูกคนบ้านเทพเจ้ากล่าวหาตามไล่ล่าเช่นนี้ " " ที่แท้พวกมันกล่าวหาข้าว่าอย่างไร.." " พวกมันบอกว่าท่านฆ่าคน ปล้นชิงทรัพย์ ." ชายหนุ่มชุดดำเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเหยียมหยาม " ฆ่าจอมโจรราคะที่ชอบผลาญพรหมจารีย์หญิงสาว ช่วงชิงทรัพย์จากเศรษฐีหน้าเลือดที่ขูดรีดคนยากไร้ นี่เรียกว่าเราชั่วร้ายอำมหิตหรือ..ถ้าเราไม่จัดการแล้วจะรอให้ใครมาจัดการ " วาจาอันหนักแน่นแฝงความเด็ดเดี่ยวทรนงองอาจ สะกดสามนายบ่าวอดรู้สึกเลื่อมใสมิได้ แทบลืมไปว่าอีกฝ่ายจะอย่างไรก็ยังคงเป็นบุรุษแปลกหน้าลึกลับผู้หนึ่ง " บ้านเทพเจ้าเรียกตนเองว่าเป็นผู้นำฝ่ายธรรมะ แต่เคยเหลียวแลเรื่องประดานี้บ้างหรือไม่ พรรคบัวขาวเคยสร้างความเดือดร้อนแก่บู๊ลิ้มก็จริง แต่คิดไม่ถึงว่าบ้านเทพเจ้าจะอาศัยชื่อนี้เที่ยวประนามศัตรูทุกคนว่าเป็นคนพรรคบัวขาว ยืมมือชาวยุทธจัดการกับศัตรูของตนเอง เมื่อเป็นเช่นนี้คงต้องมีผู้คนมากมายที่ถูกเข้าใจผิด ถูกฆ่าอย่างงมงายแล้ว " สามนายบ่าวรับฟังจนเงียบงัน ยี่เสียวเจี๊ยะพยักหน้ายอมรับ แต่ก็อดแย้งบ้างมิได้ " ที่ท่านกล่าวแม้มีเหตุผล..แต่วาจานี้ออกจะปรักปรำบ้านเทพเจ้าจนเกินไปหรือไม่.." " เฮอะ..ศักดิ์ศรีของข้าน้อยนิด ไร้ชื่อเสียงเรียงนามในบู๊ลิ้ม ย่อมมิอาจนำไปเทียบกับบ้านเทพเจ้าอันเกรียงไกร ข้ากล่าวโดยไร้เหตุผล ท่านย่อมมีสิทธิ์จะเชื่อหรือไม่ก็ได้ .อย่างไรก็ตามวันนี้ท่านช่วยเหลือข้าไว้ บุญคุณวันหน้าค่อยหาโอกาสทดแทน..ขออำลา ." กล่าวจบผุดลุกลงจากเตียง หนิงเอ๋อรีบร้องเรียก " ท่านจะไปไหน " ฉุ่ยเอ๋อกล่าวว่า " ท่านคิดจะมาก็มา จะไปก็ไป ไยไม่บอกชื่อเสียงเรียงนามกันบ้าง " ชายหนุ่มชุดดำหวนนึกถึงพวกนางล้วนมีบุญคุณต่อเขา หากไม่บอกชื่อแซ่ก็ออกจะเสียมารยาทและไร้น้ำใจเกินไป จะอย่างไรโฉมหน้าก็ถูกเปิดโปงแล้ว จะเปิดเผยชื่อแซ่ต่อพวกนางก็คงไม่เป็นไร " ข้าพเจ้า..ฮั่งคิ้ม มิทราบนามอันสูงส่งของโกวเนี้ยคือ ." " ข้าชื่อเอี้ยนหลาน ส่วนพวกนาง นี่คือพี่ฉุ่ยเอ๋อ..แล้วนี่คนนี้ พี่หนิงเอ๋อ " นางเป็นถึงยี่เสียวเจี๊ยะ แต่กับสาวใช้กลับให้เกียรติเรียกหาว่าพี่อย่างสนิทสนมทุกคำ แสดงออกถึงจิตใจอันบริสุทธิ์อ่อนโยนมีน้ำใจสูงส่งไม่ถือตัวแม้แต่น้อย ฮั่งคิ้มกล่าวคำ..ยินดีที่ได้รู้จัก ขณะจะหันกายจากไป หนิงเอ๋อก็สะอึกกายเข้าขวาง " ผู้แซ่ฮั่ง ท่านคิดจะไปแล้วหรือ " " ข้าสมควรต้องไปแล้ว " " ตอนนี้ท่านยังไปไม่ได้..อย่างน้อยต้องรอถึงพรุ่งนี้ ." " เพราะเหตุใด ." หนิงเอ๋อลอยหน้าตอบเขา " ..ไปไม่ได้ก็คือไปไม่ได้ " " เฮอะ ท่านสามารถรั้งข้าได้หรือ ." " เฮอะ..ผู้ใดอยากรั้งท่านไว้..หากท่านคิดว่าไปได้ก็เชิญเถอะ " นางกล่าวราวท้าทาย ฮั่งคิ้มลอบผนึกกำลังเตรียมพร้อม แต่เห็นนางไม่มีวี่แววจะลงมืออันใด ขณะจะไถ่ถามพลันฉุกใจคิดขึ้นมาได้เอง ถลันวูบออกมานอกเรือ สายตาพอกวาดมองถึงกับหัวร่อมิได้ร่ำไห้มิออก .. สิ่งที่พบเห็นคือพื้นน้ำอันมืดเวิ้งว้าง มีแต่ดวงจันทร์ดวงโตลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะ ...นี่ย่อมเป็นกลางทะเลนั่นเอง ฉุ่ยเอ๋อเดินตามออกมา กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอ่อนโยน " คนของบ้านเทพเจ้าต้องการค้นเรือ มันแม้ยอมผละจากไปในตอนนั้น แต่ย่อมต้องหวนกลับมาอีกครั้ง เพื่อสลัดจากเรื่องราวอันยุ่งยาก ยี่เสี่ยวเจี๊ยะจึงให้พวกเรากางใบออกเรือ เรื่องนี้หาได้มีเจตนากักกันหน่วงเหนี่ยวท่านแม้แต่น้อย หวังว่าท่านคงไม่เข้าใจพวกเราผิดกระมัง " ฮั่งคิ้มไม่กล่าวกระไร ได้แต่ฝืนยิ้มออกมา . เพราะนอกจากยิ้มแล้ว เขายังสามารถทำอะไรได้อีกในเวลานี้ . ...................................... (โปรดติดตามตอนต่อไป) มิแน่ใจว่าเคยโพสต์หรือไม่ แต่ลอง search ดูแล้วกลับหาไม่เจอ  จึงขอฝากเรื่องนี้ไว้ที่ถนนแห่งนี้ด้วย.. ขอบคุณค่ะ จากคุณ : หลานหลิง - [ 27 พ.ย. 48 20:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 3 . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 27 พ.ย. 48 22:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โหย ตามอ่านเรื่องนี้มานานในเจเจ แต่ไม่จบเพราะพี่เคยบอกว่าเขียนจบแล้วแต่ยังไม่ได้พิมพ์ให้จบใช่มั้ยคะ มาลงตอนต่อๆ ไปบ่อยๆ นะจะตามอ่านค่ะ จากคุณ : kacey - [ 28 พ.ย. 48 04:04:48 A:172.21.211.198 X:131.111.8.96 TicketID:070220 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องใหม่ท่าทางน่าสนุก ยังรอเรื่องเก่าอยู่เหมือนกัน อิอิ จากคุณ : ลูนาติก - [ 28 พ.ย. 48 09:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอย... พี่หลานหลิงปรากฏกายในยุทธจักรแล้ว เย้ เย้ เย้ (หนมจีนรอเรื่องเก่าอยู่เหมือนกันนะคะ) จากคุณ : หนมจีน - [ 28 พ.ย. 48 10:21:42 A:203.151.145.7 X: TicketID:063710 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ๊าย พี่จ๋า .. แล้วเรื่องนี้จะลงจนจบปล่าวจ๊ะ แล้วเรื่องอื่นที่ค้างชำระไว้อะพี่ งือๆ (ยี่เสียวเจี๊ยะ แปลว่าอะไรนะ) จากคุณ : scottie - [ 28 พ.ย. 48 10:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รอตอนต่อไปครับ จากคุณ : เจ้าชายไร้เงา - [ 28 พ.ย. 48 15:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยี แปลว่า สอง เสียวเจี๊ยะ แปลว่าหญิงสาว หรือนายหญิง รวมกันก็น่าจะเป็น นายหญิงคนที่สอง ไม่รู้มั่วถูกป่าว อิอิ จากคุณ : ลูนาติก - [ 28 พ.ย. 48 18:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 พี่หลานหลิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ในที่สุดพี่ก็หวนคืนยุทธจักร..... แต่.........หนูจะเอากงจื้อจอมสังหาร!!!!!!!!!! จากคุณ : อมราวตี (อมราวตี) - [ 28 พ.ย. 48 21:47:31 ]