ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีพี่น้องชาวอาศรมฯ สัปดาห์นี้ ณ มิตร ว่าง(อีกแล้ว) ขออาศามาเฝ้าอีกครา หวังว่าทุกท่านคงไม่ว่ากันนะครับ กระทู้อาศรมที่แล้ว อาศรมฯ ๑๔๙ ๏ แขวน คำ ประดับ ใจ ๚   [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3932201/W3932201.html ] ได้ปิดไปแล้ว ซึ่ง พี่เซ่อร์ แล พี่จำปูน เป็นพ่อบ้านต้อนรับแขกได้อย่างอบอุ่นและมีสาระ ประทับใจมากครับ เห็นแล้วอยากลองอีกครั้ง แหะๆ เลยเริ่มจั่วหัวเรื่องกระทู้หน้าบาทไว้ว่า โคลง แรก ใน ชีวิต ผมเห็นโฆษณาของสายการบิน Emirates ในต่างประเทศบ่อยๆ ที่ใช้คำเชิญชวนมาใช้บริการอันน่าประทับใจของเค้าว่า "When was your first time, you did something for the first time?" "ขอให้ Emirates ได้สร้างความประทับใจกับการเดินทางทางอากาศครั้งแรกในชีวิตของท่าน" ว่าอย่างงั้นเถอะ... ดูทีไรก็ชอบโฆษณานี้ทุกที เนื้อเรื่องแบบว่า มีสองหนุ่มอัฟริกาเดินทางมายุโรป เชคอินที่โรงแรมแล้วเดินขึ้นห้องพัก วางของปุ๊บ หิมะก็ตกปั๊บ! เค้าถ่ายให้เห็นถึงความดีใจบนสีหน้าทั้งสองคน แล้วทั้งคู่ก็วิ่งลงไปเล่นหิมะกันแบบครั้งแรกในชีวิต.... เป็นความรู้สึกคล้ายๆกันตอนสี่ปีที่แล้ว ที่ผมแต่งโคลงบทแรกในชีวิตได้ครับ (จะเรียกว่าโคลงรึเปล่าก็ไม่รู้) ตอนเรียนจบจากศูนย์ฝึกบินที่หัวหิน ดีใจและภูมิใจมากถึงมากที่สุด เอาไปโชว์ใครต่อใครทั่วไปหมด ทั้งๆที่ผิดฉันทลักษณ์เต็มๆ แทบจะทุกบาท... แหะๆ... ชั่งใจอยู่นานว่าจะเอามาให้ดูกันดีมั้ย... ขำๆนะครับ... (ถ้ารกหูรกตาพี่น้องทั้งหลายก็บอกได้นะครับ... ผมก็กลัวอาศรมฯจะหมดความขลังไป) คืนสุดท้ายที่หัวหิน คืน...ค่ำหลังฝนตก............ฟ้าใส จังเลย สุด...ที่จะชมเชย..............ใดได้ ท้าย.ตึกเคยอยู่มา.............นอนตื่น แล้ว.ต้องจำจากไป............กลับบ้านเข้ากรุงฯ ลา...ทีศูนย์ฝึกบิน.............ครูศิษย์ ก่อน.เคยได้ใกล้ชิด..........ครูสอน หัว...เบาไร้ความคิด..........ครูช่วย เติมแต่ง หิน..แข็งสามารถอ่อน.......ได้ด้วยครูเราฯ ต่อ..แต่งเติมแต้มตาม........ความถนัด ไป..สู่จุดที่นัด..................พบหมาย ต้อง.มานั่งเกลาขัด............ความรู้ ลืมไป เรียน.มาหนึ่งปีได้.............แค่ปีกสีทองฯ ที่....นั่งแต่งโคลงให้..........เจ้านี้ การ..บ้านยังบ่มี................ทำได้ บิน...จริงคงอีกปี..............รอก่อน ไทย.ได้นักบินปลาย.........แถวมาอีกคนฯ อารมณ์ตอนนั้น... แฮ่... อยากแต่ง... คิดว่าการแต่งโคลงคงมีแค่เสียงสัมผัสฟังระรื่นหูเท่านั้น... ยังไม่รู้จัก "โคลงครู เสียงฤๅเสียงเล่าอ้าง" หรือคำว่า "ฉันทลักษณ์" เลยครับ แต่พอเอามาอ่านย้อนหลังทีไรก็ยิ้มออกได้ทุกที... เพราะถือว่าเป็นโคลงแรกในชีวิต.. ฮ่า... และจากที่พึ่งได้รับซีดีรวมฮิตอาศรมจาก พี่ศาลาไทย มา (ขอบพระคุณงามๆ หน้าไมค์อีกทีครับ) อ่านกระทู้แรกๆ (ปี 2544) แล้วรู้สึกได้ถึงบรรยากาศสนุกสนานในสมัยนั้น เสียดายโอกาสจริงๆครับที่ไม่ได้เข้ามาในอาศรมตั้งแต่ตอนนั้น อดฝึกวิชากับ ครูพี่เล็ก อิสรา และ ครูหนอนสุรา ไปอย่างน่าเสียดาย ได้แอบเห็นโคลง พี่หมีเซอะ ในอดีต ขอยกมาทั้งดุ้นนะครับ อ่านแล้วประทับใจจัง... ============================ สิ่งที่ทำให้ผมประทับใจมากๆ กับถนนนักเขียนเกิดขึ้นในวันหนึ่ง .. ผมแจมกระทู้โคลงของน้องศาลาไทย ประสาวัยคะนองสมอายุ๑๗ .. เอิ๊กก กระทู้ชื่อ "เติมใจให้เต็ม" โดยเล่นกระทู้หน้าบาทด้วยคำเดียวกัน .. ผมแต่งแจมไปว่า เต็ม       ถังเกิน หกร้อย          เงินสูญ ใจ         หายกลายอาดูร         กระเป๋าแห้ง ให้(ไห้)  ห่มเสียฟายฟูม          โหนเมล์ เถิดเรียม เติม       น้ำมันสุดแพง           แหยงแล้วเยาวมาลย์ หลังจากนั้น ฮีโร่ก็ปรากฏ!! (เว่อร์ไปไหมเนี่ย  แหะแหะ) .. พี่(ครู)เล็กมาแจมต่อ (โดยมิต้องเอ่ยปากสั่งสอนใดๆ) ว่า เติม       พลังเพียงเพื่อให้             แรงมี ใจ        เสาะเพราะคนดี             กลั่นแกล้ง ให้        มาจากเพชรบุรี              กลางดึก เต็ม      เหยียดกลับเสแสร้ง        ว่าน้องลืมขนม ๚ มิต้องเอ่ยอ้างสถานะใด ผมก็รู้ว่า นี่หนอคือครูผู้เมตตา ตอนนี้เลยติดหนึบเลยครับ .. ไม่เว้นแม้แต่อาการเพี้ยนนนนนนน ..... แฮ่ จากคุณ : หมีเซอะ  - [31 ก.ค. 44 10:53:42]   ============================ จากที่เกริ่มมาซะยืดยาว จริงๆแล้วก็คืออยากให้พี่ๆน้องๆ ลองหาของเก่าเก็บที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในอดีตมาเล่าสู่กันฟังบ้างจะดีไหมครับ ให้น้องใหม่ได้แอบดูพัฒนาการของแต่ละท่านว่าถูกขัดเกลาจากครูท่านไหนอย่างไรบ้าง รวมถึงโคลงไหนจากกวีนิพนธ์ท่านใดที่คงความเป็นที่หนึ่งในดวงใจตลอดกาล คงจะเป็นประโยชน์ไม่น้อยทีเดียวนะครับ ขอบพระคุณครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:14:18 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:08:33 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:07:52 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 11:40:22 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 13 ธ.ค. 48 01:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาสวัสดียามเช้าคุณ ณ มิตร และมิตรสหายทุกท่าน ดีใจที่กระทู้แรกๆ ของอาศรมฯ ได้รับการพูดถึงอีกครั้ง ที่สำคัญ สาระความรู้ที่ผสมผสานอยู่นั้น ได้เป็นที่รับรู้ไปพร้อมๆ กัน เป็นอาศรมฯ เป็นคำโคลงโยงเส้นเสียง กาพย์ กลอน โคลงเพียง จังหวะฝัน เล่าเรื่องด้วยเรื่องต่อเนื่องกัน เป็นร้อยกรองอเนกอนันต์ไปอีกไกล แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 08:58:06 จากคุณ : . (Ar@p) - [ 13 ธ.ค. 48 08:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โคลงโคลงโคลงโคล่งโคล้ง              โคลงโขลง ใจก็จดจ่อโคลง                              เคร่งเคลิ้ม คำความประหลาดโยง                      ยากขยับ โคลงแรกแรกแต่งเยิ้ม                     เพราะบ่ซึ้งใจโคลง แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 12:06:19 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 13 ธ.ค. 48 12:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โคลงอันแรกในชีวิตเหรอคะ จำได้ว่าขึ้นต้นอย่างนี้ จวนจะเที่ยงอีกแล้ว..........ฤๅนี่ ไปกินก๋วยเตี๋ยวสักที.........ดีมั้ย จำได้แค่นี้ล่ะค่ะ เห็นแค่สองบาท ก็รู้แล้วว่าคนเขียน ไม่ค่อยเต็มบาท ฮ่าๆ.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 13 ธ.ค. 48 14:56:10 A:unknown X:202.129.0.33 TicketID:062433 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๏ โคลง เคลงยามล่องน้ำ    ทะเลคน แรก หัดฝืนแรงทน                ทุกข์ท้อ ใน คราหนึ่งอับจน                 เจียนพ่าย ชีวิต ใครช่างล้อ                    เล่ห์ล้ำทะเลใจ ๚ สวัสดีจ้ะ ณ มิตร และมิตรสหายอาศรมฯ ทุกท่าน ณ มิตร ได้รับซีดีแล้ว ถือว่ามีคนสืบทอดมรดก เอิ้ก ๆ ว่ากันตามจริงอาศรมชาวโคลง เป็นที่พบปะพูดคุยสารพัดเรื่องของมิตรสหาย เพราะฉะนั้น บางครั้งจะเห็นบางคนมาบ่อยเพราะเริ่มว่าง  บางคนห่างหายเพราะเริ่มยุ่ง มิตรเก่าใหม่ ขาจร ขาประจำ เลยมีอยู่ครบครัน ... สม่ำเสมอ ... ชอบบรรยากาศแบบนี้จัง ป.ล. แถมท้ายด้วยเดปกระเป๋าจาก "วัดเชิงเลน" ที่ไปทำบุญตั้งแต่อาทิตย์ก่อนโน้น ๔ ธ.ค. ค่ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 ธ.ค. 48 14:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โคลง   ร้องกระหึ่มห้อง ..................คลอดมา แรก    เริ่มครั้นลืมตา.......................แต่นั้น ใน     ครั้งหนึ่งเขียนคา....................อกแม่ ชีวิต   ไม่ว่างดั้น.............................ร่ำร้องโคลงกลอน โคลง  กลอนที่ว่าร้อง.......................ร้องดัง แรก  ปากอ้าปากชัง.........................แว่แว้ ใน    เสียงต่ำสูงกัง- .......................ขาแม่   หิวเอย ชีวิต  พิสดารแท้.............................อาจได้ซีไรต์ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 17:38:22 จากคุณ : mere - [ 13 ธ.ค. 48 17:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีตอนเย็นๆครับ มีคนมาเคาะประตูอาศรมฯไม่เยอะเหมือนเคย สงสัยกำลังสะสางงานหลังจากวันหยุดยาวกันแน่ๆเลย อิอิ... เกือบลืมหัวข้อสนทนาของ พี่หมี ในกระทู้อาศรมฯที่แล้ว เรื่องลูกเก็บและคำเกิน รวมทั้ง เสียงโคลงแปล่งๆของน้องใหม่ๆ ยังไม่จบ ขอนำมาคุยกันต่อในนี้ด้วยนะครับ... คิดว่ามือใหม่ทั้งหลายยังอยากเห็นโคลงเสียงดีๆจากพี่ๆผู้อาวุโสอยู่ครับ... ๐๐๐๐ น้าอาร์พี คห.๒  ๐๐๐๐ กระทู้เก่าๆจาก พี่ศาลาไทย ผมเริ่มทะยอยอ่าน ได้เห็นสมาชิกอาศรมตั้งแต่สมัยก่อนนู้นคุยกัน บรรยากาศอบอุ่นจริงๆเลยครับ... ไบไว้เจอประโยคไหนประทับใจจะขอนำมาแปะไว้ให้สมาชิกใหม่ได้อ่านกันด้วยนะครับ... ๐๐๐๐ ท่านจอมยุทธ์ฯ คห.๓  ๐๐๐๐ โคลงโคลงโคลงโคล่งโคล้ง              โคลงโขลง ใจก็จดจ่อโคลง                              เคร่งเคลิ้ม คำความประหลาดโยง                      ยากขยับ โคลงแรกแรกแต่งเยิ้ม                     เพราะบ่ซึ้งใจโคลง โคลง โคลงโคลงเท่านั้น              ฟังหวาน แรก แรกมิชำนาญ                     ย่อมเพี้ยน ใน ใจไม่รู้การ                           ฉันทลักษณ์             ชีวิต เลยต้องเมี้ยน                     ซ่อนเร้นคำโคลงฯ ขอบคุณพี่จอมยุทธ์อุตส่าห์ให้เกียรติมา... ขอยกมือรับตำรา "แต่งโคลงตำรับประมวลมารค" ของพี่จอมยุทธ์ด้วยคนนะครับ... ๐๐๐๐ พี่หางนกยูง คห.๔  ๐๐๐๐ ฤกษ์แต่งพร้อมกับฤกษ์หิว... คงมีความสุขน่าดูนะครับ อิอิ... อากาศข้างบนนู้นเป็นงัยมั่งครับตอนนี้ น่าจะเย็นสบายไม่หนาวมากนะครับ... ๐๐๐๐ พี่ศาลาไทย คห.๕  ๐๐๐๐ ๏ โคลง เคลงยามล่องน้ำ        ทะเลคน แรก หัดฝืนแรงทน                ทุกข์ท้อ ใน คราหนึ่งอับจน                 เจียนพ่าย ชีวิต ใครช่างล้อ                    เล่ห์ล้ำทะเลใจ ๚ ๏ โคลง เคลงยามล่วงล้ำ           ใจนาง แรก รักก็สับราง                      หลอกใช้ ใน สมองแม่มีสาง                    สิงอยู่ ชีวิต จักพลีให้                     แม่ได้เชือดเฉือนฯ แก้จาก ชีวิต รักจักพลีให้      แม่ได้เชือดเฉือนฯ ถ่ายรูปได้สวยเหมือนเคยเลยนะครับพี่ ไปวัดก็ถ่ายรูปได้ สงสัยพี่ศ.พกกล้องติดตัวตลอดเวลาแน่ๆเลย.. อนุโมทนาด้วยครับ (คราวที่แล้วลืม ) ๐๐๐๐ พี่mere คห.๖  ๐๐๐๐ โคลง แต่งตั้งแต่เฝ้า              ในครรภ์ แรก คลอดมาพร้อมกัน          คู่แท้ ใน เสียงหยอกหฤหรรษ์         เสียงแม่ ชีวิต เติมเต็มแล้                   กล่อมด้วยเสียงโคลงฯ แก้จาก ชีวิต เด็กเติมเต็มแล้         กล่อมด้วยเสียงโคลงฯ สวัสดี พี่mere ครับ  ขอบคุณที่แวะมาแจมกันเหมือนเดิมนะครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 09:36:09 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 13 ธ.ค. 48 18:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โคลงแรกในชีวิต งึมๆ จำบ่ได้ คิดว่าแต่งครั้งแรกตอน ป.4 น่ะ ..................................... ลืมเสียแล้ว วันนี้สิ้นปัญญาแต่งโคลง เอากลอนมาแปะ อิอิ ๏ เพลงลม ๏ โลมเพียงลมผิวพลิ้วผ่าน กลับซ่านกานท์เสียงเคียงสม แสงแดดสาดอ่อนอ้อนลม ประพรมเป็นเพื่อนเตือนใจ พิณลมพรมลัดพัดลิ่ว ไม้ปลิวปรายโปรยโรยไล่ ข้าวเอนเล่นล้อกอใบ เลาะไล้ลมลามถามมา ยินยลดนตรีจี่แจ้ว ผิวแผ่วแล้วเลาะเกาะหญ้า ลมหนาวคราวนี้ปรีดา ขอลมพัดพาอย่าเลือน๚ หนาวนานๆหน่อยเซ่!!!!!! ป.ล. รีเมค เอาของเก่ามาเขียนต่อ ขออภัย ป.ป.ล. ณ มิตร กับ Xers ขยันจริงๆ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 19:09:10 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 13 ธ.ค. 48 19:07:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สมุดภาพเล่มนี้               อนุสรณ์ จักคงอยู่ถาวร                เมื่อหน้า เตือนใจให้อาทร             ถึงอดีต ดุจภาพฉายแจ่มจ้า          ก่อนนั้นเป็นไฉน ฯ เป็นโคลงหน้าแรกของอัลบั้มภาพถ่ายครอบครัวเจียวต้ายครับ เมื่อกลับมาอ่านทีหลัง จึงพบว่าบาทที่สอง จักคงอยู่ถาวร น่าจะเป็น คงจะอยู่ถาวร นะครับ บาทที่สาม เตือนใจให้อาทร ผิด ควรจะเป็น เตือนให้จิตอาทร มากกว่านะครับ บาทที่สี่ ดุจภาพฉาย ผิด ถ้ากลับเสียเป็น ภาพดุจฉาย คงจะพอกล้อมแกล้มไปได้ครับ รวมความว่าผิดมากกว่าถูกครับ อยากให้ลองทายว่าโคลงบทนี้เขียนเมื่อ พ.ศ.ใด ท่านที่ทายได้ใกล้เคียงที่สุด จะได้รับหนังสือ ของ เจียวต้าย เป็นรางวัลครับ. แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 04:57:16 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 13 ธ.ค. 48 22:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับทุกท่าน มาแล้วนะพี่ ณ มิตร พอดีถือโอกาส พักผ่อนหลังกระทู้ก่อน อดนอนมาหลายคืน พอเข้ามาอีกที เปิดใหม่แล้ว อบอุ่นเหมือนเดิมนะครับ พี่จำปูน ฝากมาบอกว่าไป สัมนา อังคาร, พุธ ให้ผมเข้ามาทักทายทุกท่าน อาศรมฯ ใหม่ให้ด้วยครับ... ชื่อดีนะครับทำให้รำลึกถึงเมื่อครั้งแต่งใหม่ๆ ทุกคนย่อมมีครั้งแรกเสมอครับ เพียงแต่ของผมเป็นเมื่อไม่นานมานี้เอง โคลงบทแรกในชีวิตเคยลงไว้ในกระทู้ของ ท่านลี้ถ้ำฮวย ห้องกวีราชดำเนินครับ ข้ากำลังง่วงมาก... จอมยุทธ เหตุไดท่านขุด... ข้าตื่น มีผื่นผดมดแมง... ไรไต่ หากช่วยได้ยินดี... เกาให้   [ เรียกว่าโครงดีกว่า ไม่มีเนื้อเลยครับ ] แล้วจากนั้นเข้ากระทู้ คุณปู่ Agustman เข้าไปมั่วอีกจึงได้โคลงบทนี้มา คน คน คน ค่น ค้น..................คน คน คน ค่น คน คน คน..................ค่น ค้น คน คน ค่น คน คน..................คน ค่น คน ค่น คน คน ค้น..................ค่น ค้น คน คน [ ตอนนั้นปัญญาเบาไปนิด ไม่รู้ว่าคืออะไรครับ ] ขอบคุณครับท่านครูปู่ออฯ ๏ โคลง หนึ่งซึ่งแลกด้วย......ความอาย เติมซึ่งครับ โคลงใหม่ให้อายอีกแล้ว แรก ระส่ำระสาย............ขัดข้อง ใน เสน่ห์มนต์พราย.........ล้ำลึก ชีวิต สะท้อนก้อง............เมื่อต้องขลังโคลง ๚ (โคลงขลัง) ที่อยู่ส่งไปทางหลังไมค์ แล้วนะครับ พี่อาร์พี และพี่ณ มิตร ปล. ชอบอันนี้มากเลยครับ โคลง แต่งตั้งแต่เฝ้า           ในครรภ์ อ่านแล้วคิดถึงแม่ครับ เซ่อ...น้อมบันทึก แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 23:09:11 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 23:02:21 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 22:46:04 แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 22:42:59 จากคุณ : xers - [ 13 ธ.ค. 48 22:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ๐๐๐๐ พี่โกฎิ คห.๘ ป.๔  ๐๐๐๐ โอ้โห... ป.๔ ก็เริ่มแต่งแล้วเหรอครับ... มิน่า ๏ เพลงลม ๏ บทนี้อ่านแล้วเคลิ้มน่าดู... ป.๔ ผมทำอะไรหว่า อ๋อ... นั่งทึกทักเอาว่าคนนู้นคนนี้เป็นแฟนฉัน... ไร้สาระน่าดู... ๐๐๐๐ พี่เจียวต้าย คห.๙  ๐๐๐๐ พี่โกฎิ แกเริ่มตอนป.๔ ของพี่เจียวต้าย ผมทายพี่ ป.๓ เอ้า... หรือเด็กกว่านั้นเอ่ย... แต่ถึงอย่างไรของพี่ก็ผิดแค่สามแห่ง น้อยกว่าของผมตั้งเยอะครับ... ของผมเล่มนี้ กำลังจะหมดเล่มแล้วครับ... ๐๐๐๐ ท่านเซ่อร์ คห.๑๐  ๐๐๐๐ โผล่มาพอดี... เด๋วส่งซีดีให้จ้า... พักฟื้นมาเรียบร้อยแล้วแสดงว่าพร้อมจะวางโคลงงามๆให้ชมกันแล้วสิครับ ขอแซวหน่อย... สงสัยจะแก้หลายทีไปหน่อย... "โคลงหนึ่งแลกด้วยความอาย" มันหายไปไหนหนึ่งคำเอ่ย... พี่จำปูน ไปสัมนานี่เอง มิน่า อาศรมเงียบไปเห็นๆ... อิอิ... ====================================== อีกหนึ่งคำถามถามท่านผู้รู้   ถามให้ตัวผมเองที่ไม่เคยรู้ครับ... ไอ้ตัว ๏  และไอ้ตัว ๚ ที่อยู่หน้าและท้ายโคลงนี่มันมีความหมายและวิธีใช้หรือไม่อย่างไรครับ? เห็นเขาใช้กัน เราก็ใช้ตาม แบบว่าอยากรู้อ่ะครับ... ขอบคุณครับ... แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 48 22:58:52 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 13 ธ.ค. 48 22:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ๏ กระวีกระวาดโอ้..................อนาถา ดึกดื่นกลืนน้ำตา...................ต่างน้ำ ดาวเต้นเข่นพจนา..................โกญจนาท ในอกสิฟกช้ำ.....................เฉกเนื้อสูบทรวง ๚ ๏ ดาวคือดวงประทีปรู้...............ระหว่างดาว สาวย่อมรู้เชิงสาว..................จากชู้ ชีวิตใช่ยืนยาว.....................มัวงั่ง  โง่ฤๅ กวีอ่านงานกวีรู้....................แค่นั้นงานกวี ๚ ๏ ป่วยการขานขับชี้...............ชมตน ป่าอักษรเพียงผล.................ผลิตน้อย โลกสับปลับสัปดน................ยิ่งกว่า แรงกวีอันกระจ้อย................จับฟื้นคืนคง ๚ ๏ น่าปลงน่าปลิดทิ้ง...............กันที ศักดิ์มนุษย์นั่นแหละศรี.............ศักดิ์แล้ว อย่าเลยเรื่องศักดิ์กวี................น้ำเน่า ปรุงจิตใสเสมอแก้ว................ใส่น้ำใสเสมอ ๚ ขรรค์ชัย  บุนปาน จากหนังสือ นักกลอนบ่อนเข้าแช่ พอดีรับปากน้องคนหนึ่งไว้ช่วงจอมยุทธฯ กำลังได้ที่กับการดื่มด่ำรสเมรัย ว่าจะมาเขียนอะไร ไว้ให้อ่านเหล้นๆ แต่กับการที่ช่วงนี้ชีพจรลงเท้าบ่อยๆ และเงียบหายกับการอ่านตำรับตำรา ไปนาน ความรู้ที่มีๆก็ชักลืมเลือนไปหมด ก็เลยไม่รู้จะเขียนอะไร ฮ่า ฮ่า แต่เห็นตาหมี(เซอะ) มาพูดถึงโคลงบทหนึ่งของ ขรรค์ชัย  บุนปาน จอมยุทธฯ ก็เลยถือโอกาสคัดโคลงชุดนั้นแบบ เต็มๆ มาให้อ่านกัน แต่อ่านแล้วอย่าลืมตีความโคลงชุดข้างบนด้วยนะขอรับ แล้วจะร้อง โห... ก่อนจะมาว่าถึงประเด็นที่ตาหมี(เซอะ) ชวนเสวนา จอมยุทธฯ ขอคัดโคลง ๒ บท จากหนังสือ กวีนิพนธ์ ชักม้าชมเมือง ของ เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ มาให้อ่านกันขอรับ ๑๕๗ นารายณ์ทรงครุฑพริ้ม..........ผจงผัน กุมจักรสังข์กรีขรรค์................สี่ข้าง ยาตรบาทเหยียบสุบรรณ.............โบยโบก ลอยลิ่วปลิวฟ้าคว้าง................ขนดเรื้องเรืองเปลว ๒๙๒ มีด่านยุงสะกัดย้ำ..............ยุงพญา ตัวเท่าค้างคาวมา...................มุ่งล้อม ลูกลมฆ่ายุงดา-...................รดาษดับ จวบมัจฉานุน้อม....................ถนัดเนื้อชนกตน จอมยุทธฯ อยากให้เพื่อนๆ โดยเฉพาะน้องใหม่ที่ชื่นชอบโคลง ลองอ่านโคลงของ อ.เนาว์ ทั้ง ๒ บทที่ยกมาข้างบน อยากให้อ่านแบบออกเสียง แล้วลองพิจารณาดูว่าโคลงบทใดเสียงดีกว่ากัน? และเพราะอะไรจึงดีกว่า? แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 08:42:45 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 13 ธ.ค. 48 23:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คิดไปคิดมากลัวจะยากเกิน งั้นจอมยุทธฯ ขอคัดข้อเขียนของ อ.เนาว์ มาให้อ่านเหล้นๆสักชุดหนึ่ง เพื่อเป็นแนวทางสำหรับศึกษานะขอรับ อุโฆษแห่งเสียง ๏ เสียงโหยเสียงไห้มี่....................เรือนหลวง ขุนหมื่นมนตรีปวง....................ป่วยซ้ำ เรือนราษฎร์ร่ำตีทรวง...............ทุกข์ทั่ว  กันนา เมืองจักเย็นเป็นน้ำ....................ย่อมน้ำตาครวญ ๚ โคลงจากลิลิตพระลอบทนี้อ่านซ้ำจำได้ ด้วยเสน่ห์ของคำ ธรรมดาๆ พื้นๆ รู้ความทันที ที่อ่าน และรับรสอารมณ์โศกระทดได้โดยพลัน ผมมาฉุกคิดภายหลังว่า เพียงคำธรรมดาๆ เท่านั้นหรือ คือเสน่ห์ของโคลงบทนี้ ลองท่อง ซ้ำๆดูจึงรู้สึกได้ถึง "เสียง" เสียงทั้งหมดของแต่ละวรรคโคลงทีเดียว ไม่ใช่เสียงของแต่ละคำ เสียงคำแต่ละคำให้ความ หมาย แต่ไม่ได้ให้ความไพเราะ คำ "โหย" รู้ว่าคร่ำครวญ คำ "ไห้" รู้ว่าร้องไห้ แต่ละคำก็แต่ละความ หรือ "น้ำ" กับ "น้ำตา" ก็รู้ว่าต่างกันโดยความหมายด้วยคำขยายความที่เพิ่มเข้ามานั้น แต่ละคำก็มีเสียงเฉพาะทุกคำ แต่เสียงเหล่านั้นก็เพียงบอกความว่าต่างจากคำอื่นๆ ดังคำ "เสือ-เสื่อ-เสื้อ" ต่างความหมายกันด้วยอำนาจแห่ง "เสียง" อันมีวรรณยุกต์เป็นเครื่องกำหนด นี่คือความสำคัญเบื้องต้นของเสียงคำ ครั้นเมื่อนำคำมาเรียงกันเราจึงสำเหนียกได้ถึงความแตกต่างของเสียงคำแต่ละคำนั้นๆ ตรง นี้เองที่ความไพเราะเริ่มต้น เหมือนเสียงล้วนๆของตัวโน้ตที่นำมาเรียงต่อกัน ทำให้รู้สึกได้ถึงความแตกต่าง ห่างถี่ และเหลื่อมล้ำกันของเสียงเหล่านั้น ความรู้สึกได้ "ถึง" เสียงคำนี้แปลกกว่า ความรู้สึกได้ "ต่อ" เสียงดนตรี เพราะดนตรีเราได้ยิน จากหูโดยตรง แต่เสียงคำหรือเสียงอักษรนั้นเรารู้สึกได้จากการ "จำได้หมายรู้" คือมันอุโฆษ อยู่ในความทรงจำเท่านั้น เสียงอันอุโฆษอยู่ในความจำกระนั้นหรือ ลองฟังดู "เสียงโหยเสียงไห้มี่....." อุโฆษแรกที่กึกก้องนำมานั้นคือ ความต่างกันของเสียงอักษรที่มีเสียงของตัว -ส-ห-ส-ห-ม- โดยมีสระกำหนดรูปเป็น -เอียง-โอย-เอียง-ไอ-อี- อุโฆษต่อมาก็คือ เสียงที่นำด้วยเสียงจัตวาถึง ๓ เสียง แล้วต่อด้วยเสียงโทอีก ๒ เสียง ได้ยินไหม  "เสียงโหยเสียงไห้มี่....." ที่จริงยังมีเรื่องของจังหวะอีก เพราะจังหวะที่กระชับรับช่วงแล้วทอดยาวตรงคำ "มี่" ช่วยเพิ่ม ความไพเราะขึ้นเป็นทวีคูณทีเดียว ลองอ่านใหม่ซิครับ คราวนี้อ่านทั้งบทเลย ไพเราะตรงไหนบ้างล่ะ ผมชอบเสียงตรง "ขุนหมื่นมนตรีปวง" แล้วก็ "ป่วยซ้ำ" เสียจริง คือ มันต่ำด่ำลึกแล้วขึ้นสูง จากจัตวาไปเอกแล้วสามัญ กระทั่งตบท้ายด้วยเอกกับตรี คือ "ป่วยซ้ำ" เป็น "เสียง" สรุปจาก วรรคต้นนั่นเองจริงไหม บาทที่สามนี้ หวนกลับมาเล่นเสียงธรรมดา ถ้าจัดกระบวนการทางดนตรี บาทแรกกับบาท ๒ มีท่วงทำนองลีลาที่ผาดโผนมาแล้ว ถึงบาทนี้จึงใช้ทำนองลีลาราบเรียบ ซึ่งกลับทำให้เด่น ขึ้นมาเพราะเหตุที่มันสำแดงแห่งอุโฆษอันตัดกันนั้นเอง บาทสี่ฟังเหมือนเสียงสะเทือน แห่งระลอกพรายฟองอันกำจายมาจากบาทต้นๆ คำว่า "จัก" นั้น มาสกัดเสียงสามัญที่แวดล้อม อยู่ก่อนที่จะตวัดขึ้นสูงด้วยเสียง "น้ำ" แล้วตอกย้ำคำ "น้ำ" อีกครั้งด้วยเสียงโทแทรก คือ "ย่อม" ก่อนจะลงด้วยเสียงธรรมดาสามัญว่า "ตาครวญ" ที่ผมว่าดังพรายฟองนั้น.... คัดจากบางส่วนของหนังสือ "ดังนั้นฉันจึงเขียน" ของ เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ ก่อนจะจากไปนอนคืนนี้ จอมยุทธฯ ขอฝากโคลงไว้ให้อ่านเหล้นๆ อีกบทขอรับ ๏ ลิ้มรสกวีพจน์ถ้วน..............เล่ห์ระเริง สุขประทิ่นกลิ่นเชิง...............ดอกไม้ ไพเราะเสนาะบรรเทิง..........ทิพโสต ภาพพจน์รสคำได้..................อิ่มด้วยรสความ ๚ พ.ณ ประมวญมารค  จากหนังสือ นักกลอนบ่อนเข้าแช่ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 08:43:31 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 13 ธ.ค. 48 23:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ๏ โคลง เคลงแลเหว่ว้า           กลางทะเล แรก คลื่นซัดซวนเซ              อยู่บ้าง ใน จิคมิหันเห                      ย่อมฝ่า ได้นอ ชีวิต แม้อ้างว้าง                    แต่ไร้คนลวงฯ สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาวอาศรมฯ ไม่ได้แวะเข้ามาซะนาน มีเพื่อนใหม่มากหน้าดีเหลือเกินครับ คุณ namit ครับ โคลงเริ่มกระทู้ บาทสี่ วรรคหลังคำเกินนะครับ ชีวิต โคลงพี่น้อง                      ก่อนนั้นเป็นอย่างไร? ก่อนนั้นเป็นอย่างไร อ่านได้ 5 คำครับ ลองเทียบกับของหนูศ.ในความเห็นที่ 5 บาทที่ 4 เหมือนกัน มี 5 พยางค์เหมือนกันดังนี้ ชีวิต ใครช่างล้อ                    เล่ห์ล้ำทะเลใจ ๚ แต่ในโคลงจะอ่านได้ 4 คำ เพราะมีลูกเก็บที่คำว่า ทะ ซึ่งจะอ่านรวมกับคำว่า เล อ่านเป็นคำเดียวกันว่า ทะเล จึงทำให้เสียงไม่เกินครับ ลูกเก็บนั้นจะเป็นพยางค์ที่เป็น ลหุ เป็นส่วนมาก (ส่วนน้อยที่ไม่ใช่คำลหุที่เป็นลูกเก็บ ต้องลองดูโคลงครูเก่าๆดูครับ) ซึ่งคำลหุ มีใช้ในฉันท์ เป็นพยางค์ที่สะกดด้วยสระเสียงสั้น และไม่มีตัวสะกด ทางแก้ให้โคลงมีคำไม่เกิน ก็ขอลองแก้จากคำว่า "อย่างไร" เป็น "ไฉน" ดังนี้ครับ ๏ โคลง ใดจักเรียกได้               ว่าโคลง แรก เริ่มลองแต่งโยง                สะกดคล้อง ใน เสียงส่งฟังโหลง-                 เหลงอยู่ ชีวิต โคลงพี่น้อง                      ก่อนนั้นเป็นไฉน? คำจะไม่เกิน แต่เสียงที่ส่ง เปลี่ยนจากเสียงสามัญ เป็นเสียงจัตวาไป ให้ความรู้สึกอยากรู้มากขึ้น และโคลงจากความเห็นที่ 7 บาทที่ 4 ที่ตอบหนู ศ.ว่า ชีวิต รักจักพลีให้                     แม่ได้เชือดเฉือนฯ วรรคหน้านับได้ 6 คำ เสียงเกินครับ เพราะอย่างที่บอกไว้ ในวรรคนี้ ไม่มีลูกเก็บ 6 พยางค์จึงอ่านได้ 6 คำครับ การแก้ไข โดยคงความหมายเดิมอยู่ ค่อนข้างยาก แต่อ่านดูแล้ว น่าจะตัดคำว่า "รัก" ออกได้ ดังนี้ ๏ โคลง เคลงยามล่วงล้ำ           ใจนาง แรก รักก็สับราง                      หลอกใช้ ใน สมองแม่มีสาง                    สิงอยู่ ชีวิต จักพลีให้                         แม่ได้เชือดเฉือนฯ ซึ่งอ่านดูแล้ว ความหมายไม่เปลี่ยนมากนักครับ และโคลงในความเห็นเดียวกัน ที่ตอบคุณ mere บาทที่ 4 ความว่า ชีวิต เด็กเติมเต็มแล้              กล่อมด้วยเสียงโคลงฯ เสียงเกินที่วรรคแรกเช่นกันครับ คุณ ณ มิตร คงเข้าใจว่า "ชีวิต" เป็นคำเดียว แต่จริงๆอ่านออกมาได้ 2 เสียง 2 คำครับ การแก้ไข ค่อนข้างลำบากครับ อยากให้คุณ ณ มิตร ลองแก้ดูเองก่อนละกัน ว่าจะตัดคำใดออก หรือจะเปลี่ยนบางคำ หรือทั้งวรรค ก็ลองดูนะครับ ๏ โคลง เล่นลูกเก็บไซร้          ย่อมมาก พยางค์นอ แรก แรกแต่งอ่านยาก           แม่นแล้ว ใน คำเรียกมาจาก                 คำลหุ นั้นแฮ ชีวิต กวีบ่แคล้ว                    พลาดพลั้งคำเกินฯ อ่านสาระที่ทั่นจอมยุทธฯมาวางไว้ ต้องขอคารวะจากใจ ที่ผ่านมามิค่อยได้ใส่ใจลึกซึ้งนัก มักแต่งตามความรู้สึกส่วนตัวเป็นใหญ่ และพออ่านถึง เสือ-เสื่อ-เสื้อ ทำให้นึกถึงโคลงกลบทที่เคยแต่งไว้ ขอนำมาลงให้ระลึกถึงหน่อยนะครับ ๏ ฟังเจ้าชะนีนี่นี้                    กู่ขาน บางบ่างบ้างโจนทะยาน           เกาะไม้ ชนคางค่างค้างนาน                คงเจ็บ ปวดแฮ เสื้อเสื่อเสือคาบไว้                กระโดดแจ้นกระโจนหนีฯ จากคุณ : Little Red - [ 14 ธ.ค. 48 02:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตาม #9 แก้ไขแล้วจะเป็นดังนี้ครับ สมุดภาพเล่มนี้                     อนุสรณ์ คงจักอยู่ถาวร                    เมื่อหน้า เตือนจิตให้อาทร                ถึงอดีต ภาพดุจฉายแจ่มจ้า              ก่อนนั้นเป็นไฉน สิ่งใดได้ผ่านแล้ว                 ลืมเลือน ภาพนี้จักคอยเตือน               จิตไว้ แม้ห่างต่างปีเดือน                 ดุจเกิด ใกล้แฮ ทั้งสุขทั้งทุกข์ได้                   พลิกแล้วเพลินตา ฯ บทที่สองลอกมาจากของเก่าโดยไม่ได้แก้ไขครับ โคลง เก่าเราเพิ่งรู้                   ร่ำเรียน แรก เริ่มค่อยหัดเขียน              ฝากไว้ ใน สมุดภาพหมุนเวียน              วันก่อน ชีวิต ผ่านมาให้                        หลากร้อยเรื่องราว ฯ โคลงเก่าสองบทนั้น ไม่ใช่โคลงชิ้นแรกในชีวิต แต่เป็นบทแรกที่ค้นเจอ ผมเขียนเมื่ออายุ ๒๒ ปีครับ. แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 09:16:23 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 ธ.ค. 48 06:27:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ฮา...ในที่สุดจอมยุทธฯ?ก็เข้ามา รู้ดีหรอกว่า..อดใจไม่ได้ ที่รู้ ที่เรียน เขียนมันเข้าไป แบ่งอ่านกันให้..แพร่หลายตลอดกาล. เข้าใจว่า จอมยุทธฯ คงลงแดงเต็มที่เลยเข้ามาจนได้ พกพาความรู้เต็มพุงพีๆ มาด้วยอย่างน่าประทับใจ ขอบอกก่อนว่า ผมไม่กล้าอ่านงานจอมยุทธมากหรอก เพราะกลัวว่า มันจะเข้าไปเต็มพุงเหมือนจอมยุทธฯ  - ฮ่า ว่าจะวางกลอนสักบท  แต่คงเป็นบ่ายๆ   สวัสดีจอมยุทธฯ และทุกท่านครับ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 13:10:38 จากคุณ : Ar@p - [ 14 ธ.ค. 48 09:10:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แรก เขียนเพียงรู้ว่า.................ใจชอบ เริ่ม แต่งยังหลุดกรอบ............บ่อยครั้ง เขียน คำเพื่อคำตอบ...............นำต่อ โคลง สู่โคลงฤๅยั้ง..................จวบซึ้งแก่นโคลง ๚ จอมยุทธเมรัย ๑๕ ส.ค. ๔๖ ยอมรับว่าเห็นชื่ออาศรมภาคนี้ แล้วสะดุดใจ เลยลองไล่ย้อนดูกระทู้อาศรมที่จอมยุทธฯ รับหน้าที่ เฝ้ากระทู้เมื่อปี ๒๕๔๖ เลยเจอกระทู้นี้ครับ อาศรมชาวโคลง ภาค ๗๑ ๏ ๏ ๏ แรกเริ่มเขียนโคลง ๏ ๏ ๏       http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2413512/W2413512.html ตอนนี้ยังเปิดลิงก์เข้าไปดูกระทู้ได้ เข้าไปอ่านๆดู จอมยุทธฯบอกตัวเองได้อย่างเดียวว่าตูว่างขนาดนั้น เลยเหรอ ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวจอมยุทธฯ จะรวบรวมเปลเปล้อร์จากตรงนั้นมาวางไว้ที่กระทู้นี้ด้วยแล้วกันขอรับ   ณ มิตร (namit) / ๗  อย่าเรียกจอมยุทธฯ ว่าท่านเลยครับ เพราะจอมยุทธฯยังเป็นคนธรรมดาอยู่ ถ้าจะเรียก ขอเป็น คุณ หรือ พี่ หรือ น้อง ก็ได้ขอรับ ตั่วกอ / ๑๔  คุณภาพยังคงคับแก้วเหมือนเดิมขอรับ สุดหล่อ / ๑๖  ครือว่าจอมยุทธฯได้กลิ่นธูปของใครบางคน ฮ่า ฮ่า จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 10:36:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในกระทู้ที่แล้วเห็นเพื่อนๆสนใจในการเขียนโคลงกันอย่างล้นหลาม มาถึงตรงนี้จอมยุทธฯ นึกถึงเลกเชอร์เก่าๆ ของครูหนอนสุรา จึงขอนำมาตัดต่อใหม่ตามประสาจอมยุทธฯ สำหรับเพื่อนๆที่ แรกเริ่มเขียนโคลง ทุกท่านขอรับ วิธีแต่งโคลงสี่สุภาพ จากแต่งโคลงตำรับประมวลมารค ว่าไว้ว่า วิธีแต่งโคลงมี ๒ วิธี คือ วิธีแต่งโคลงโดยย่อความ และวิธีแต่งเข้าหา หรือออกจาก "เชื้อ" จนเต็มบท คำว่าเชื้อเป็นศัพท์กวี แปลว่า ใจความ หรือคำสองสามคำ ซึ่งจำเป็นต้องใช้ แลต้อง วางให้ถูกเอกโทแลสัมผัส การแต่งเข้าหาหรือออกจาก "เชื้อ" นี้ค่อยว่ากันอีกทีครับ ตรงนี้มาว่ากันถึงการแต่งโคลงสี่สุภาพโดยวิธีย่อความกันดีกว่าขอรับ การแต่งโคลงสี่สุภาพเรื่องหนึ่ง หรือความคิดหนึ่งจะให้จบภายในบทเดียวหรือหลายๆบทก็ได้ แต่มีข้อสำคัญอยู่ ว่าควรจะบรรจุความตอนหนึ่งๆ ไว้ภายในโคลงบทเดียว ดังนั้นในการเขียนโคลงแต่ละบทจึงควรจะมีวิธีการดังนี้ ๑. คิดเนื้อเรื่องเป็นคำพูดธรรมดาเสียก่อนว่า ต้องการจะบรรจุเรื่องอะไรลงไปในโคลง ตรงนี้ให้คิดเป็นร้อยแก้ว นะขอรับ ๒. นึกย่อความให้เหลือ ๓๐ คำ โดยแบ่งออกเป็นช่วงๆ ช่วงละประมาณ ๗ คำ นั่นคือพยายามบรรจุคำลงในแต่ ละบาทให้ครบพอดี ถ้าคำยังไม่พอก็คิดอ่านเพิ่มคำสร้อยได้อีก ๒ แห่ง ๓. นึกโทสี่แลสัมผัสนอกทั้งสองชุด คือชุดแรกได้แก่คูโท ซึ่งก็คือคำสุดท้ายของบาทที่ ๒ กับคำที่ ๕ ของบาทที่ ๔ สัมผัสนอกชุดที่สอง คือคำสุกท้ายของบาทที่ ๑ กับคำที่ ๕ ของบาทที่ ๒ และ ๓ ๔. เกลาใส่คำเอก ๗ แห่ง ตามลักษณะบังคับ ถ้าหากติดขัดก็ขอให้นึกถึงข้ออนุโลมซึ่งอาจใช้คำอย่างอื่นแทนได้ แล้วเกลาขั้นสุดท้าย ซึ่งถ้าหากดำเนินการมาได้ทั้ง ๔ ขั้นดังกล่าว ก็ควรจะได้โคลงสี่สุภาพหนึ่งบท ซึ่งมีลักษณะบังคับถูกต้อง โดยการ แต่งโคลงวิธีนี้ เป็นวิธีย่อความหรือบรรจุคำให้พอดีกับคณะของโคลงซึ่งเป็นวิธีที่ไม่ยากนัก ข้อสำคัญอยู่ที่การคิด ย่อความในตอนแรก ถ้าหัดฝึกจนสามารถคิดโคลงได้ครั้งละบทเช่นนี้แล้ว ก็คงแต่งโคลงสี่สุภาพได้แน่ ตัวอย่างไม่มีอะไรดีกว่ายกมาจากแต่งโคลงตำรับประมวลมารคแน่ ฮ่า ฮ่า "ความคิดเดิม" คนไทยเราก็เป็นเชื้อชาติทหารมานานแล้ว เช่นเมื่อครั้งโบราณทหารของพระร่วงก็ปราบขอมยับเยิน ไปได้ พวกเราก็เป็นลูกหลานคนไทยพวกพระร่วงนั่นเอง เราไม่ควรที่จะเสียชาติเกิด เราต้องช่วยกันชวนเพื่อนฝูง ให้คิดการป้องกันบ้านเมืองของเรา   จะได้ขึ้นชื่อลือชาไปทั่วโลก ชักช้าก็เปลืองเวลาเปล่า ขอให้ช่วยกันมีเรือรบดังใจ การย่อความ ตามโคลงพระราชนิพนธ์ของ ร.๖ จำนวน ๒ บทซึ่งเป็นโคลงโบราณไม่บังคับเอกโท และมี ๗ คำใน บาทที่สี่ แทน ๙ คำอย่างโคลงสุภาพ ไหนๆจะว่ากันถึงโคลงสี่สุภาพ ก็ให้ถือเสียว่าพระราชนิพนธ์นี้ยังเป็นร้อยแก้ว ซึ่งย่อความแล้วได้  ๒ บทคือ ชนไทยผู้เชื้อชาติ.............................ทหาร พลพระร่วงราญขอม......................พินาศ พวกเราลูกหลานไทย.....................พระร่วง นั้นแล เราจะเสียชาติเกิด..........................ไป่ควร ช่วยชวนกันคิดป้อง........................กันเมือง เราเทอญ ศักดิ์จะเฟื่องฟูไกล..........................เกรอกภพ ชักช้าจะเปลืองวัน...........................ไปเปล่า นาพ่อ ขอช่วยเรือรบได้...............................ดั่งใจ ขั้นต่อไปคือการดำเนินการในขั้นตอนที่ ๓ กับ ขั้นตอนที่ ๔ คือคิดโทสี่แลสัมผัสนอก แลเกลาใส่เอก ไทยสมัยพระร่วงเชื้อ.....................ชาติทหาร ขับไล่ขอมแหลกกาล......................ก่อนกี้ พวกเราเหล่าลูกหลาน..................พระร่วง เสียซึ่งชาติเกิดนี้.............................เปล่าไร้ฤๅควร ไทยชวนไทยช่วยป้อง.....................กันเมือง ไทยเทอญ วันเปล่าวันเปลืองวัน......................ปล่อยไว้ ผิผดุงรุ่งเรืองรบิน............................รบือแผ่น ภพพ่อ เร็วเร่งเรือรบได้................................ดั่งแจ้งใจไทย โคลงบทที่ ๒ ท่านจันทร์ ใช้คำรับสัมผัสบังคับจากคำที่ ๕ บาทแรก มารับสัมผัสบังคับที่คำที่ ๔ บาท ๒ และ ๓ แต่ขอ ให้ดูพอเป็นตัวอย่างนะขอรับ นอกจากนี้ยังสามารถรวมใจความโคลงทั้งสองบทเป็นบทเดียวได้ด้วย ดังนี้ ชาติทหารพระร่วงโพ้น...................ไทยผลาญ ขอมะพ่อ เราเหล่าลูกหลานทหาร.................ร่วงเจ้า เรือรบบ่ครบนาน.............................ขาดเนิ่น ควรฤๅ ไทยช่วยไทยช่วยเร้า.......................เร่งป้องกันเมือง หวังว่าเพื่อนๆคงได้แนวทางบ้างนะขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 15 ส.ค. 46 09:40:44 ] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 10:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 19 วันนี้เปิดหนังสือของครูเนาว์ กับคมทวน คันธนู มาอ่านเหล้นๆ เห็นประเด็นที่น่าสนใจ เลย ขอเรียบเรียงเป็นเปลเปล้อร์ มาให้อ่านสักชุดแล้วกัน เอก-โท นั้นสำคัญไฉน ? ว่ากันว่า สูตรหลักของเสียงโคลง คือการกำหนดให้ใช้ เอก-โท ในแต่ละวรรคนั่นเอง หรือ แทบจะกล่าวได้ว่า โคลงนั้นแต่งพอให้ถูกเอกถูกโท ก็ไพเราะแล้ว เล็กเชอร์เก่าของครูหนอนสุรา ได้เคยยกโคลงที่ครูเนาว์แกล้งแต่ง มาให้ฟังกัน จอมยุทธฯ ขอยกมาอีกรอบแล้วกันขอรับ ฉันเองนั้นชอบร้อง................เพลงนัก ถึงจะมีคนทัก.......................ว่าเฮ้ย ไม่ร้องจะเอาสัก.....................เท่าไหร่ ฉันก็ยังร้องเย้ย....................ยั่วให้กระถางเลย โคลงบทนี้ครูเนาว์แต่งตามเพลง "กระถางดอกไม้ให้คุณ" ของวงคาราบาวที่โด่งดังนั่นเอง จะเห็นว่า แค่แต่งให้ถูกเอกโทเท่านั้น ถึงจะไม่ไพเราะเพราะพริ้ง แต่ก็ยังพอฟังได้ ฮ่า ฮ่า โคลงบทแกล้งกล่าวนี้ถูกเอก-โทเปี๊ยบเลย ถึงที่อื่นจะรกรุงรังด้วยเอกโทก็ไม่เป็นไร ถือว่าไม่ บังคับแล้วนี่ นี่แหละจึงว่า อิทธิพลของเอกโทบังคับเสียงโคลงให้ไพเราะได้ทันหูทันตาทีเดียว เอกโทก็คือ เสียงสูงต่ำอันเหลื่อมล้ำกันอยู่นั่นเอง เสียงเอกจะต่ำเสียงโทจะสูง อย่าลืมเรื่องพื้นเสียงที่ต่างกันด้วยนะขอรับ แม้จะใช้วรรณยุกต์เอกหรือโท แต่พื้นเสียงอาจ จะไม่ใช่เสียงเอก เสียงโทก็ได้ เอกโทถูกที่จึงเป็นสูตรหลัก แต่ในที่ไม่บังคับเอกโท ไม่จำเป็นแล้วอย่าใช้เอกโทให้รุงรัง จะเป็น การดีที่สุด จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ส.ค. 46 23:14:53 ] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 10:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คมทวน คันธนู ได้วิเคราะห์ไว้ว่า คำโททั้ง ๔ ในโคลงสี่สุภาพ อ่านผ่านๆแล้วคล้ายมิได้ทำหน้าที่ ทว่าถ้าอ่านดีๆ ๔ คำโทนี้จะมีหน้าที่มีลีลาต่างกันไป คำโทในบาทแรก เป็นตัวเน้นไม่แตกต่างจากคำเอกข้างเคียง (จึงสลับเสียงสลับที่กันได้อยู่ในที) คำโทในบาทที่สองคือ คำสุดท้ายของบาท เป็นตัวกวาดตามของทั้ง ๒ บาท ให้อยู่หมัด แล้วส่ง สัมผัสไปยัง คำโทคำที่ ๑ ในบาทสุดท้าย เป็นตัวรับสัมผัสคำโทในบาทที่สองและเป็นตัวเน้นสำคัญที่สุดของ บทโคลงที่จะโยงรับแล้วส่งกลับมายัง คำโทคำที่ ๒ ในบาทสุดท้าย ทำหน้าที่เน้นปลายบท ฉะนั้นความสำคัญจึงถูกลดระดับลงไปมาก ถึงตรงนี้จึงขอเน้นว่าจุดสำคัญที่สุดของคำโท คือคู่โทส่งสัมผัสนั่นเอง เป็นอย่างไรมาว่ากันต่อ ทั้งครูเนาว์ และคมทวน คันธนู สรุปความเห็นตรงกันว่า คู่โทที่รับส่งสัมผัสกันในบาทที่ ๒ กับ บาทที่ ๔ นั้นควรให้เสียงต่างกันจึงจะดี เป็นอย่างไร? เรามาดูกันทีละแบบดีกว่า... แบบที่ ๑ ขุนเสียมสามารถต้าน..............ขุนตะเลง ขุนต่อขุนไป่เยง....................หย่อนห้าว ยอหัตถ์เทิดลบองเลบง.........อังกุส ไกวแฮ งามเร่งงามโทท้าว..................ท่านสู้ศึกสาร (ตะเลงพ่าย) นี่คือการส่งสัมผัสคู่โท จากรูปโทเสียงโทในบาทที่ ๒ (ห้าว) มาสู่รูปโทเสียงตรีในบาท ๔ (ท้าว) ว่ากันว่า การใช้คู่โทสัมผัสแบบนี้ เป็นการไล่ระดับเสียงที่ไพเราะเพอร์เฟ็คที่สุดในการแต่งโคลงสี่สุภาพ แบบที่ ๒ เรืองเรืองไตรรัตน์พ้น............พันแสง รินรสพระธรรมแสดง.............ค่ำเช้า เจดีย์ระดะแซง......................เสียดยอด ยลยิ่งแสงแก้วเก้า..................แก่นหล้าหลากสวรรค์ (นิราศนรินทร์) คู่โทที่ส่งสัมผัสกัน ตัวแรกเป็นรูปโทเสียงตรี (เช้า) ส่งสัมผัสกับคำโทเสียงโท (เก้า) ท่านว่าแบบนี้ยัง โอเค แต่จะมีลีลาค้างๆตรงคำโทเสียงตรีนิดหน่อย แบบที่ ๓ บัดดลดำรัสให้....................พระศรี เสาวราชมาตยามี.................ชอบอ้าง อำรุงประชาชี.....................ชมชื่น จิตแฮ หนสุโขทัยสร้าง...................สืบหล้าอย่าศูนย์   (ตะเลงพ่าย) คู่โทสัมผัสทั้งส่งและรับเป็นรูปโทเสียงโททั้งคู่ (อ้าง-สร้าง) ท่านว่าไพเราะพอควร แต่ยังไม่เสนาะเท่า แบบที่ ๑ และ ๒ แบบที่ ๔ ลงลุแก่งตุ่มตั้ง...................โศกา แสนตุ่มตวงชลนา................พี่พ้น กลิ่นโศกสุดอกอา-................ดูรเทวษ วายเลย ซับแต่สายเนตรล้น...............ลูบร้อนฤๅเย็น (นิราศนรินทร์) จะเห็นว่าคู่โทสัมผัสส่งรับกันด้วยรูปโทเสียงตรี (พ้น-ล้น) ว่ากันว่าเกือบทำให้ไร้รสไพเราะเกือบสิ้น สิ้นเชิงสิ้นพลัง แต่อาศัยจังหวะพอจะปรากฎอยู่ เลยอ่านดูไม่ขัดเขิน แบบโคลงคู่โทสัมผัสทั้ง ๔ แบบ อยากให้ลองอ่านออกเสียงดู หรือถ้าอ่านเป็นทำนองเสนาะได้จะ ดีมากๆ แล้วจะเห็นข้อแตกต่างของแต่ละแบบได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ว่างๆจอมยุทธฯ จะเรียบเรียงเปลเปล้อร์ตอนตำแหน่งเอกบังคับในโคลง มาว่ากันต่อครับ... จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ส.ค. 46 23:15:27 ] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 10:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ว่าจะต่อเรื่องคำเอกในโคลงสี่สุภาพ แต่ยังมีประเด็นเรื่องคำโทที่เพิ่งคิดได้ เลยขอนำมาเป็นประเด็น ต่อเนื่องไปเลยนะขอรับ ตำแหน่งโทในโคลงใช้คำตายเสียงโทแทนได้หรือไม่ ? ขอบอกว่าเปลเปล้อชุดนี้คงจะใช้ความคิดเห็นของจอมยุทธฯ เป็นหลักในการนำเสนอ แต่จะพยายาม อ้างอิงรูปแบบโบราณไว้ นะขอรับ ก่อนจะเข้าเรื่อง เรามาว่ากันถึงหลักภาษาไทยกันสักหน่อย วิชาที่เป็นเหมือนยาขมสำหรับจอมยุทธฯ สมัยเรียนมัธยม จนปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นอยู่ ฮ่า ฮ่า อักษรไทย แยกเป็นกลุ่มตามเสียงได้ ๓ กลุ่ม คือ สูง กลาง และต่ำ อักษรสูง และ กลาง คำตาย (คือคำที่ประสมด้วยสระเสียงสั้น หรือสะกดด้วยแม่กก กด หรือกบ) ที่ไม่มีรูปวรรณยุกต์ ผันได้เสียงเดียวคือ เสียงเอก เช่น บก อด สบ หับ เป็นต้น ส่วนอักษรต่ำคำตาย สามารถผันได้ ๒ เสียงคือ เสียงตรี กับ เสียงโท แล้วแต่จะประสมด้วยสระเสียงสั้น หรือสระเสียงยาว เช่น รก รัก ริบ เป็นเสียงตรี และ ราก ราด รีบ เป็นเสียงโท ปัญหาอยู่ตรงคำตายเสียงโทนี่แหละครับ ที่เป็นที่สงสัยกันว่าใช้แทนรูปโทในโคลงได้หรือเปล่า ? เมื่อก่อนจอมยุทธฯ ก็เคยสงสัยข้อนี้ และคิดว่าจะแต่งโคลงสักชุดหนึ่งที่ใช้คำตายแทนรูปเอก และ โท ทั้งหมด แต่โดนตาอกนิษฐ์ ตัดหน้าแต่งไปซะก่อน ฮ่า ฮ่า ขอยกโคลงชุดนั้นมาให้ดูแล้วกัน ขอรับ   มาดูโคลงรูปลักษณ์.................แปลกตา ลดรูปวรรณยุกต์พา...................ยุรยาตร กลจอมยุทธฯ ศึกษา...................นวแบบ อักขระเรียงลีลาศ.......................กำซาบกลสนาน ๚ วันก่อนได้สนทนากับทั่นจอมยุทธเมรัย เห็นเกริ่น ๆ เกี่ยวกับโคลงไร้ลักษณ์ อกนิษฐ์ก็เลยรีบชิงตัดหน้า แต่งก่อนซะเลย ฮิฮิ :::อกนิษฐ์::: อ่านแล้วกHรู้สึกแปลกๆ ครับ ทั้งที่คำตำแหน่งโท ก็เป็นเสียงโทหมด (รูป-ยาตร-ลาศ-ซาบ) แล้วเป็นเพราะ อะไร ลองมาวิเคราะห์กันดูเหล้นๆ ขอรับ ประเด็นแรก คำรูปโทแท้ ผันได้ ๒ เสียงเท่านั้น คือ เสียงโท กับ เสียงตรี เสียงโทจะมาจากการใช้อักษรกลาง และอักษรสูงรูปโท ส่วนเสียงตรีจะมาจากการใช้ อักษรต่ำรูปโท ขณะที่คำตายถ้าจะผันให้ได้เสียงโทหรือตรี ต้องใช้อักษรต่ำเท่านั้น เพราะถ้าใช้อักษรกลางหรือสูงจะเป็นเสียงเอกทันที ตรงนี้บอกถึงอะไร? ต้องหันกลับไปดูฉันทลักษณ์โคลง จอมยุทธฯ อยากจะชี้ชัดประเด็นนี้ลงไปเลย ว่าที่ โบราณกำหนดตำแหน่งโทบังคับเอาไว้ ให้ใช้รูปโทแท้เท่านั้น เพื่อคุมเสียง และการไล่ระดับเสียง ระหว่างในวรรค ไปจนถึงทั้งบาทและทั้งบท ถ้ากำหนดเป็นคำตายใช้ในตำแหน่งโทบังคับได้เกิดใช้เป็นเสียงเอกเข้าโคลงก้อ จะเพี้ยนไปทันที หรือ ถ้าใช้อักษรต่ำคำตาย แทนตำแหน่งโท ความไพเราะของโคลงก้อจะหายไปทันทีเช่นกัน เป็นเพราะอะไร มาดูที่ประเด็นที่ ๒ ขอรับ ประเด็นที่ ๒ จากเปลเปล้อร์ชิ้นที่แล้วของจอมยุทธฯ ที่ได้สรุปไว้ว่า คู่โทสัมผัส คือส่วนที่สำคัญที่สุดของการ ตำแหน่งโท และควรใช้ระดับเสียงต่างกัน ถ้าใช้คำตายเสียงโท หรือตรี มาแทนตำแหน่งโทตรงนี้ รับรองว่า ไม่สามารถ ทำระดับเสียงให้แตกต่างกันได้แน่ๆ ดังนั้นการที่โบราณ กำหนดคำ เอกโทษ-โทโทษ จึงเป็นการกำหนดให้ใช้รูปในการแต่งนั่นเอง มั่วมาถึงตรงนี้ เขียนเองยังงงเอง ไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะงงตามจอมยุทธฯ หรือเปล่า มาว่ากันต่อครับ ครูหนอนสุรา เคยตั้งกระทู้ "อันเนื่องมาจากโทหาย" เพื่อจะพิสูจน์ว่าโคลงโบราณ มีใช้คำตายแทนตำแหน่งโท บ้างหรือเปล่า (เน้นยุคก่อน ร.๖) ปรากฎว่าไม่มีเลย ดังนั้นครูหนอนฯจึงสรุปไว้ว่า ตำแหน่งโทบังคับ ต้องใช้ คำรูปโทเท่านั้น   แต่เคยมีตาอกนิษฐ์ อีกนั่นแหละ เคยนำโคลงสองจากลิลิตพระลอ มานำเสนอไว้ ดังนี้ เมื่อผมจับลิลิตพระลอมาอ่านอีกรอบ ก็สะดุดตากับโคลงสอง ที่ไม่ใช้ไม้โท เลยรีบยกมาวางให้ทัศนา ครับผม.. ๏ เดือนจรัสโพยมแจ่มฟ้า.............ผิบได้เห็นหน้า ลอราชได้ดูเดือน   ดุจแล ฯ ๏ ตาเหมือนตามฤคมาศ................พิศคิ้วพระลอราช ประดุจแก้วเกาทัณฑ์  ก่งนา ฯ แต่อยากให้ดูความสำคัญของตำแหน่งเอกโท ระหว่างโคลง ๒ กับ โคลง ๔ ซึ่งจะเห็นว่าโคลง ๒ บังคับ เอก ๓ โท ๓ และ โคลง ๔ บังคับ เอก ๗ โท ๔ จึงให้ความสำคัญกับการบังคับเอกโทไม่เหมือนกัน และใน ลิลิตพระลอ เองก็น่าจะมีโคลงสอง บทนี้เพียงบทเดียวเท่านั้นที่ไม่ใช้โทรูปโท โคลงที่เหลือก็เป็นรูปโทหมด และอย่าลืมว่าลิลิตพระลอ มีมาก่อน จินดามณี เล่มแรก ดังนั้นขอยกไว้เป็นกรณีพิเศษบทเดียวเท่านั้นเอง ฮ่า ฮ่า ถึงตรงนี้ จอมยุทธฯ ก็ขอสรุปว่า ตำแหน่งบังคับโท เป็นตำแหน่งบังคับสำหรับคำรูปโทเท่านั้น   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 ส.ค. 46 11:07:20 ] แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 10:58:01 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 10:53:55 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 10:53:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ๐๐๐๐ พี่จอมยุทธ์ฯ-ตกเขา-ติดต้นไม้-รอดตาย-ได้คัมภีร์  คห.๑๒,๑๓  ๐๐๐๐ ขอบคุณสำหรับ ความรู้เรื่องเสียง ครับ ๑๕๗ นารายณ์ทรงครุฑพริ้ม..........ผจงผัน กุมจักรสังข์กรีขรรค์.....................สี่ข้าง ยาตรบาทเหยียบสุบรรณ..............โบยโบก ลอยลิ่วปลิวฟ้าคว้าง....................ขนดเรื้องเรืองเปลว ๒๙๒ มีด่านยุงสะกัดย้ำ...............ยุงพญา ตัวเท่าค้างคาวมา.......................มุ่งล้อม ลูกลมฆ่ายุงดา-........................รดาษดับ จวบมัจฉานุน้อม........................ถนัดเนื้อชนกตน จอมยุทธฯ อยากให้เพื่อนๆ โดยเฉพาะน้องใหม่ที่ชื่นชอบโคลง ลองอ่านโคลงของ อ.เนาว์ ทั้ง ๒ บทที่ยกมาข้างบน อยากให้อ่านแบบออกเสียง แล้วลองพิจารณาดูว่าโคลงบทใดเสียงดีกว่ากัน? และเพราะอะไรจึงดีกว่า? ผมลองอ่านการบ้านที่ พี่จอมยุทธ์ฯ ฝากไว้ ดังๆ (เด๋วนี้อ่านโคลงออกเสียงตลอดตามคำแนะนำของหลายๆท่าน จนคนในบ้านหันต้องมามองทำตาปริบๆ) ก็รู้สึกว่ายังไม่มีพื้นฐานใดในตัวสามารถจะตัดสินได้เลยครับ ว่าโคลงไหนเสียงเพราะกว่ากัน (แค่บทที่สองผมก็แปลความไม่ค่อยจะออกแล้วครับ ลูกลมคือหนุมานใช่มั้ยครับ???) จนได้อ่าน... อุโฆษแห่งเสียง ๏ เสียงโหยเสียงไห้มี่....................เรือนหลวง ขุนหมื่นมนตรีปวง........................ป่วยซ้ำ เรือนราษฎร์ร่ำตีทรวง...................ทุกข์ทั่ว  กันนา เมืองจักเย็นเป็นน้ำ......................ย่อมน้ำตาครวญ ๚ ข้อเขียนของ อ.เนาว์ มือใหม่อย่างผมค่อยได้เห็นภาพครับ ว่าการวิจารณ์เสียงโคลงนั้น เป็นอย่างไร... มิใช่จะดูแต่การใช้เสียงของคำสุภาพ, การใช้สำผัสใน หรือแค่การสำผัสคำ... ขอบคุณมากครับ... จารจิตจดนบน้อม                คำครู วางเถิดเปิดตาหู                  เด็กน้อย ครวญโคลงคัดเสียงขู           โขอุ- โฆษแฮ ออกอิ่มออกอกข้อย             อ่านถ้อยคำครู ว่าแล้วก็อ่านเลคเชอร์ของ พี่จอมยุทธ์-ได้คัมภีร์-มีวิชาตัวเบา-ขึ้นเขามาสำแดง ต่อ.... ๐๐๐๐ พี่แดงน้อย  คห.๑๔  ๐๐๐๐ ขอบคุณสำหรับคำติครับพี่ แก้ไขตามที่บอกแล้วครับ ผมก็ว่าแล้ว ทำไมอ่านบาทปิดโคลงเปิดกระทู้ตัวเองแล้วมันยาวๆพิกล อิอิ... ทีแรกว่าจะใช้ "ไฉน" แต่นึกเองว่าความหมายมันคือ "ทำไม" หรือ "เหตุใด" จนพี่ทักมาถึงได้ไปเปิดพจนานุกรม... มันก็ใช้ได้นี่นา... อิอิ... ได้ทั้งความหมายและเสียงที่ดีกว่ารวมทั้งทำให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกอยากรู้ตามไปด้วยอย่างที่พี่แนะนำเป๊ะ.. ขอแก้ตามนั้นนะครับ... จะจำจะจดไว้                     คำลหุ เสียงอ่านออกเพียงอนุ         มากใช้ ลูกเก็บเก็บจากกรุ               โคลงเก่า เพียรอ่านเพียรขับให้           สะดวกใช้ในสมอง ๐๐๐๐ พี่เจียวต้าย  คห.๑๕  ๐๐๐๐ ตอนผมอายุ ๒๒ ผมทำอะไรหว่า.... อ้อ พึ่งจบ เริ่มทำงาน ไม่ค่อยได้สนใจโคลงเลยครับ... แหะๆ ตอบผิดไปแค่สิบกว่าปีเอง   อดได้รางวัลเลยเรา... โคลง ก่อกำเนิดให้             รู้ความ แรก เริ่มงำงัมตาม              เพื่อนพ้อง ใน ปฐมยังขาม                  การแต่ง ชีวิต ติดเสียงคล้อง             เสนาะต้องเสียงโคลง คำถามขอฝากไว้อีกข้อครับ... นอกจากเรื่อง การใช้ ตัว ๏  และตัว ๚ เปิดปิดโคลง ว่ามีความหมายอย่างไรแล้ว... เรื่อง การใช้ " - " ยติภังค์ นั้นถือเป็น โทษ เหมือนการใช้ เอกโทษ, โทโทษ ด้วยหรือไม่ครับ.... พอดีเห็น "ลูกลมฆ่ายุงดา-...................รดาษดับ" ที่ อ.เนาว์ ใช้แล้ว รู้สึกทึ่งครับ ว่ามีลูกเล่นแบบนี้ใช้กันด้วย.. ๐๐๐๐ น้าอาร์พี  คห.๑๕  ๐๐๐๐ ถ้าพี่จอมยุทธ์ พกพาความรู้เต็มพุงพีๆ จริงนี่.. สังสัยจะใช้วิชาตัวเบาไต่ขึ้นเขาลำบากหน่อย... คงจะหนักนะครับ... หนักความรู้...  อิอิ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 12:48:27 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 12:39:46 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 14 ธ.ค. 48 12:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดี พี่ๆทุกท่าน ครับ แวะเข้ามาอ่าน ขอรับ อ่านแล้ว เขียนไม่ออกแล้ว เมื่อคืนอ่านไป 2 บท มึนครับ สงสัยต้องค่อยๆ ตั้งสติก่อน โคลงนี่เหมือนเพลงโบราณเลยนะครับ ตอนนี้เขียนไม่ออกเลย ขอเข้ามาอ่านก่อนนะครับ สวัสดีครับ จากคุณ : xers - [ 14 ธ.ค. 48 12:39:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 "อยากให้ลองทายว่าโคลงบทนี้เขียนเมื่อ พ.ศ.ใด ท่านที่ทายได้ใกล้เคียงที่สุด จะได้รับหนังสือ ของ เจียวต้าย เป็นรางวัลครับ. " ขอตอบลุงเจียวต้ายว่า  งานชิ้นนี้น่าจะประมาณ 2522 ครับ อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 14 ธ.ค. 48 13:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งไม่ดีที่เรียกว่า ความโกรธ เธอรักมัน  เธอแน่นหนัก รักความโกรธ เป็นของโปรด มองหาหลังอาหาร วันละนิดวันละหน่อยร้อยเรื่องพาล เหมือนเธอกลัวรักหวานหวานจะจีรัง อยู่อยู่เธอเลือดขึ้นหน้าต่อว่ามด ต่อว่าฉัน ยกกฏออกคำสั่ง คนก็ดี มดก็ดี จงระวัง ถึงสามครั้งไม่ไว้หน้าอย่าว่ากัน เธองุมงำคล้ายคล้าย  ร่ายบางมนตร์ ขับไล่สิ่งปลอมปนจากความฝัน อ้างฟ้า อ้างฝน เหตุผลยัน กวาดบ้านโครมครัน..มันอะไร คนก็สัตว์ มดก็สัตว์  สัมผัสชีพ ไม่เร่งรีบ อย่างนี้ดีใช่ไหม เอาใจเราใส่ใจเขา เราเข้าใจ ไม่เห็นมีสิ่งใดใด ไม่สมควร ฉันเถียงเธอ แทนมดสดสดว่า คนสัตว์มีมะโนค่าอยู่ทุกส่วน สุข-ทุกข์มีเสมอไปจงใคร่ครวญ ทั้งหมดล้วนอิงอาศัยไปด้วยกัน รักชีวิต-คนสัตว์ทั่วมีหัวใจ อยู่ใกล้ไกลทั้งผองพี่น้องฉัน จึงร่วมสุข ร่วมทุกข์อย่างผูกพัน หยุดเถอะอย่าห่ำหั่นกันนักเลย เธอฟังนิ่ง เหมือนนิพพานผ่านมาหา แต่แววตาขุ่นคล้ำเกินคำเอ่ย “เมื่อรักมด อย่าแค่พล่ามตามไปเลย (สิ่งที่เคย) อย่ามาขอพอกันที”. ๑๓๑๒๒๕๔๘-๑ จากคุณ : Ar@p - [ 14 ธ.ค. 48 13:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอมาตอบคำถามก่อนแล้วกัน ๏   : ฟองมัน หรือ ตาไก่ ใช้เริ่มต้นข้อความ ๚  :  อังคั่นคู่หรือขั้นคู่ ใช้จบตอน ๚ะ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์ ใช้จบบท ๛ : โคมูตรหรือเยี่ยวโคหรือเยี่ยววัว ใช้จบเรื่อง ๚ะ๛ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์โคมูตร ใช้จบบริบูรณ์ สำหรับคำถามที่ว่า เรื่อง การใช้ " - " ยติภังค์ นั้นถือเป็น โทษ เหมือนการใช้ เอกโทษ, โทโทษ ด้วยหรือไม่ครับ.... ขอตอบว่าใช้ได้ครับเมื่อจำเป็นจริงๆ แต่ถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็ควรหลีกเลี่ยงครับ แต่ถ้าใช้ ยติภังค์ ในทุกบาทของโคลงถือว่า เป็นกลบทอย่างหนึ่งที่ควรฝึกปรือเป็นอย่างยิ่งครับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ธ.ค. 48 14:46:09 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีทุกท่านที่นับถือในฝีมือครับ คุณพี่จอมยุทธ์ เอาสาระดีๆ มาฝากอีกแล้วงิ ๑๕๗ นารายณ์ทรงครุฑพริ้ม..........ผจงผัน กุมจักรสังข์กรีขรรค์.....................สี่ข้าง ยาตรบาทเหยียบสุบรรณ..............โบยโบก ลอยลิ่วปลิวฟ้าคว้าง....................ขนดเรื้องเรืองเปลว ๒๙๒ มีด่านยุงสะกัดย้ำ...............ยุงพญา ตัวเท่าค้างคาวมา.......................มุ่งล้อม ลูกลมฆ่ายุงดา-........................รดาษดับ จวบมัจฉานุน้อม........................ถนัดเนื้อชนกตน] ให้ผมแสดงความเห็น ผมเห็นว่าโคลงบทแรกเสียงเพราะกว่าครับ เพราะถ้าอ่านทำนองเสนาะแล้ว บทแรกจะมีเป็นเสียงตามนี้ครับ สามัญ สามัญ สามัญ ตรี ตรี(ตรงนี้จะเอื้อนสูงครั่นเสียง) สามัญ(ขึ้นเสียงสูง) จัตวา(เอื้อนสูง) สามัญ เอก จัตวา(สูง) สามัญ จัตวา(หลบเสียงลงต่ำ) โท โท(เท่ากันทั้งสองโท) โท(ครั่นเสียงยาว) โท โท ตรี(ต่ำ,สั้น) สามัญ(เอื้อน) สามัญ โท สามัญ โท(ครั่นเสียง) สามัญ ตรี ตรี(ตรงนี้เอื้อนหลบเสียงสูงทั้งสองตรีแล้วปิดด้วยเอื้อนยาว) เอก(ขึ้นสูง) ตรี(เอื้อน)สามัญคู่ แล้วจบลง ลักษณะที่บาทสุดท้ายใช้โทคู่ จะคล้ายโคลงดั้น แต่เมื่อเอามาแต่งเป็นโคลงสี่สุภาพแล้วจะดูคล้ายมหาสินธุมาลี (อ้างจากคำนำของชักม้าชมเมืองของอ.เนาวรัตน์ โดย พ.ณ. ประมวญมารค) จะเห็นได้ว่าโคลงบทแรกเมื่ออ่านออกเสียงแล้วจะมีที่ให้ผู้อ่านได้ใช้ความสามารถเอื้อน ครั่น ครอ เคร่าเสียงได้มากกว่าบทที่สองที่เน้นสัมผัสเสียงสามัญเป็นหลัก จึงดูไพเราะกว่า แต่เมื่อมีบทที่ใช้พลังมากขนาดนี้แล้ว จึงจำเป็นต้องมีบทเรียบๆให้พักหายใจบ้าง ไม่งั้นเสียงก็จะเฝือจนเบื่อกันไป โคลงแบบบทที่สองจึงจำเป็น แต่ใช่ว่าจะเรียบจนไม่มีสำเนียงเสนาะ ดังจะเห็นได้ว่าบาทสุดท้ายของโคลงบทที่สอง ก็ไพเราะไม่แพ้บทแรกเลย "จวบมัจฉานุน้อม       ถนัดเนื้อชนกตน" โท(สั้น)ตรี(สั้น)จัตวา ตรี(อ่านรวบเสียง) ตรี(เอื้อน)  เอก(ขึ้นสูง)ตรี(เอื้อน) ตรี(คร่อมเอก) สามัญ โดยเฉพาะตรง "ถนัดเนื้อชนกตน" ดูจะไพเราะกว่า "ขนดเรื้องเรืองเปลว" เสียอีก เรื่องเสียงโคลงนี่ อ.เนาวรัตน์ ท่านแต่งได้ไพเราะมากครับ คิดว่าเป็นเพราะท่านชำนาญเรื่องเสียงจากดนตรีไทยมาก่อน ส่วนของคุณคมทวน คันธนู(รุ่นพี่คณะเดียวกันกับผม อิอิ) ก็ได้วิเคราะห์ไว้อย่างละเอียดยิบเลย แต่เสียดายที่หาอ่านยากไปสักหน่อย ผู้ริเริ่มแต่งโคลงจึงจะขาดแบบบททฤษฎีที่ย่อยมาแล้ว ต้องไปแกะมาโคลงเก่าเอง เสียเวลา เสียกำลังสมองไปไม่มากก็น้อย แหะๆ ที่วิเคราะห์มาทั้งหมด ก็ใช่ว่าจะถูกอะไร ก็อยากให้พวกเราทุกคนช่วยกันคิดต่อไปด้วยครับ ๏ โคลง นี้ฉันแต่งไว้      ไม่นาน แรก เริ่มอย่ารำคาญ       คิดแกล้ง ใน   ใจใฝ่ส่งสาร           สู่เพื่อน ชีวิต  หวังมิตรแย้ง         มุ่งย้ำคำเฉลย๚ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 15:07:45 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 14 ธ.ค. 48 15:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 28 โคลง....ฉันวันนี้เริ่ม..........กอกา แรก....แรกแปลกภาษา.........สื่อถ้อย ใน....ระหว่างว่างเวลา...........หลบพัก ชีวิต....นิดหนึ่งน้อย.............ล่วงชั้นสวรรค์กวี. สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าครับ จากคุณ : ศาลายา - [ 14 ธ.ค. 48 15:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ๐๐๐ นักท่องเที่ยวเซ่อร์ คห.๒๓  ๐๐๐ ๏ แอ่วเชียงรายแอ่วหน้า            หนาวฤดู อบหมอกอุ่นไอสู                     ห่อมร้อน ปะเนื้อคู่ค่อยคู                        ขันก่ง พันธ์ผูกเชื้อเรียมอ้อน               เผื่อได้คู่ครอง ๚ ไปเดี่ยวหรือไปคู่เอ่ย... เที่ยวให้สนุกนะครับ สวัสดิภาพกลับมาวางโคลงกันต่อ... ๐๐๐ น้าอาร์พี คห.๒๔,๒๕  ๐๐๐ ถ้า พ.ศ.๒๕๒๒ พี่เจียวต้ายอายุ ๒๒ ตอนนี้ก็ต้องอายุ ๔๘ แล้วจิครับ ขอเปลี่ยนคำเรียกหาเป็น ลุงเจียวต้าย ตามน้าอาร์พีนะครับ... “เมื่อรักมด อย่าแค่พล่ามตามไปเลย (สิ่งที่เคย) อย่ามาขอพอกันที”. อันนี้ หลาน ณ มิตร ขอเดาว่าเป็นอาหารมื้อเช้านะครับ... ๐๐๐ ทั่นจอมยุทธ์ฯ คห.๒๖  ๐๐๐ ๏   : ฟองมัน หรือ ตาไก่ ใช้ เริ่มต้นข้อความ ๚  :  อังคั่นคู่ หรือ ขั้นคู่ ใช้ จบตอน ๚ะ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์ ใช้ จบบท ๛ : โคมูตร หรือ เยี่ยวโค หรือ เยี่ยววัว ใช้ จบเรื่อง ๚ะ๛ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์โคมูตร ใช้ จบบริบูรณ์ คุ้นๆว่าเคยเรียนมาตอนเด็กๆ ภาษาไทยเมื่อยังเล็กก็ขมสำหรับผมเหมือนกันครับ โตมาค่อยเห็นคุณค่า เสียดายเวลาที่ไม่ตั้งใจเรียน... ขอบคุณครับ... "แต่ถ้าใช้ ยติภังค์ ในทุกบาทของโคลงถือว่า เป็นกลบทอย่างหนึ่งที่ควรฝึกปรือเป็นอย่างยิ่งครับ " ผมเลยแวะไปเก็บโคลงกลบทเก่าจาก อาศรม ๑๔๔ ๏ ๏ ๏ บันทึกเลข ๔ ๏ ๏ ๏ [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3742003/W3742003.html#7  ] ของ พี่หมอวฤก ที่ใช้ ยติภังค์ ถกไว้เรื่องหุ้นมติชนมาให้ท่านทั้งหลายได้ชมกันนะครับ จำได้ว่าตอนนั้น พี่เซ่อร์ ยังไม่เข้าอาศรม อิอิ... +++ จึงแทรกแซงแย่งซื้อสื่อสร้างสรรค์ +++ ๏ แทรกแซงสวมสื่อซื้อ...........สวนมติ- ชนต่างเห็นตำหนิ...................เนื่องต้าน- ทานทุนทุ่มผลริ-....................เริ่มเผด็จ- การกดให้เขียนด้าน................ดั่งแม้นมันประสงค์ ฯ ๏ ความพะวงพากย์วุ่นทั้ง..........ธานี ฤๅลุกาลกลี...........................ก่อร้าย คุณธรรมถูกย่ำยี.....................ยับป่น ทุจริตชนอาจป้าย...................เปลี่ยนเปื้อนเป็นขาว ฯ ๏ ดังข่าวคางคกขึ้น................ขี่วอ ทุ่มทรัพย์หมายเชิดศอ............สู่ฟ้า ด้วยครองสื่อพะนอ.................พณฯ ท่าน อมพระพร่ำบ่นบ้า...................บอกข้าลงทุน ฯ ๏ ถึงจุนเจือเพื่อซื้อ...............สื่อมติ- ชนอย่าแย้งเพลาวิ-...............พากย์ร้อง- เรียนไปใช่คือนิ-...................เคราะห์เหนี่ยว- รั้งหยุดแทรกซื้อซ้อง.............แซ่ไซร้ไร้ผล ๚ะ ๑๖ กันยายน ๒๕๔๘ จากคุณ : วฤก   - [ 16 ก.ย. 48 17:48:56 ] ๐๐๐ ทั่นจอมยุทธ์ฯ อีกครั้ง คห.๑๗, ๑๘, ๑๙, ๒๐, ๒๑  ๐๐๐ คารวะงามๆอีกครั้งสำหรับเล็กเฉ้อเก่า วิธีแต่งโคลงสี่สุภาพ และ เรื่องเสียงโคลง ครับ... "ทั้งครูเนาว์ และคมทวน คันธนู สรุปความเห็นตรงกันว่า คู่โทที่รับส่งสัมผัสกันในบาทที่ ๒ กับ บาทที่ ๔ นั้นควรให้เสียงต่างกันจึงจะดี" เพิ่งจะได้รู้ความสำคัญของ เสียงคู่โทส่งสัมผัส เป็นครั้งแรกก็วันนี้เองครับ.... แต่ก่อนเคยถามน้าอาร์พีใน อาศรม ๑๔๘ ๏๏ เพียงฟ้าจดดิน ๏๏ [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3915615/W3915615.html#82 ] "ถึง หลาน ณ มิตรแก้จาก คุณ ณ มิตร อิอิ ถาม- แต่งอย่างไรให้เสียงไพเราะ? ตอบ- แต่งตามรูปแบบของโคลงที่สอนต่อๆ กันมานั่นแหละ การเคร่งฉันทลักษณ์ตามที่ครูบอก จะได้เสียงที่ไพเราะ  เพราะนั่นคือบทสรุปที่สืบทอดกันมานาน ไม่มีเหตุผลที่จะไปเถียงว่า ไม่ไพเราะ" จากคุณ : Ar@p   - [ 3 ธ.ค. 48 16:31:01 ] วันนี้มาเจอ ทั่นจอมยุทธ์ฯ เล็กเฉ้อบทสรุปนี้อีกครั้ง ฉันเองนั้นชอบร้อง................เพลงนัก ถึงจะมีคนทัก.......................ว่าเฮ้ย ไม่ร้องจะเอาสัก...................เท่าไหร่ ฉันก็ยังร้องเย้ย....................ยั่วให้กระถางเลย โคลงบทแกล้งกล่าวนี้ถูกเอก-โทเปี๊ยบเลย ถึงที่อื่นจะรกรุงรังด้วยเอกโทก็ไม่เป็นไร ถือว่าไม่ บังคับแล้วนี่ นี่แหละจึงว่า อิทธิพลของเอกโทบังคับเสียงโคลงให้ไพเราะได้ทันหูทันตาทีเดียว รู้สึกเหมือนสูงสุดคืนสู่สามัญอะไรทำนองนั้นเลยนะครับ.... ส่วนประเด็น "ตำแหน่งโทในโคลงใช้คำตายเสียงโทแทนได้หรือไม่ ?" ขอมือใหม่ ณ มิตร ไปอ่านจับผิดโคลงเก่าๆตามหนังสือที่มีอยู่ หากเจอมั่งจะนำมาแปะให้ชมกันนะครับ... เพราะฉะนั้นตอนนี้ขอย้ำคำครูไว้ก่อนครับ   "ตำแหน่งบังคับโท เป็นตำแหน่งบังคับสำหรับคำรูปโทเท่านั้น" ๐๐๐ พี่โกฎิดารา   คห.๒๗  ๐๐๐ พี่อธิบายได้เห็นภาพเลยครับ... แต่ยังอยากรู้ว่า จะหาตัวอย่างทำนองเสนาะฟังได้จากที่ไหนบ้างครับ... โคลง สี่สุภาพพร้อม             ขับขาน แรก อ่านบ่รู้การ                  ขับร้อง ใน เสียงเสนาะพาน             จะขับ ชีวิต ไทยควรจ้อง                ขับเอื้อนเสียงโคลง ๐๐๐ พี่ศาลายา   คห.๒๘  ๐๐๐ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้า นี่แสดงว่าจะไม่เข้ามาอีกจนสิ้นปีเหรอครับ.. ไม่เสียดายความรู้จากเล็กเฉ้อทั่นจอมยุทธ์หรือครับ.. ยังงัยก็เที่ยวให้สนุกนะครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:28:21 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 17:30:29 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 14 ธ.ค. 48 17:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เนื่องจากอาศรมโคลงขบวนนี้ ชวนให้เอาโคลงเก่ามาแลกเปลี่ยนกัน ผมจึงขอยกโคลงผิด ๆ มาแฉอีกสองบทครับ สูงเยี่ยมเทียมเทียบพื้น                  อัมพร ยอดแหลมแซมซอกซอน               เสียบฟ้า เป็นสัญลักษณ์แห่งนคร                  ปฐมที่ เด่นแฮ ยั่งยืนอยู่เยี่ยมหล้า                        คู่ฟ้าเมืองไทย สูงใหญ่ไป่เปรียบด้วย                     พระปฐม ยอดเหยียดเสียดสีลม                     ลูบไล้ คู่เคียงเพียงได้ชม                          หมู่เมฆ ไม้นา แต่ฝังจิตชิดใกล้                            อีกทั้งเคยเนาว์ บทแรกชมพระปฐมเจดีย์ เมื่อครั้งอุปสมบทแล้วไปไหว้พระปฐม ส่วนบทหลังชมเจดีย์ วัดบุรณศิริมาตยาราม ริมคลองตรงข้ามศาลอาญา หรือกระทรวงยุติธรรมในปัจจุบัน ซึ่งเป็นวัดที่จำพรรษาครับ อ่านแล้วจะรู้สึกว่าผิดมากมาย ท่านผู้รู้ท่านใดจะช่วยแก้ไขให้ถูกต้องได้บ้าง ก็จะเป็นพระคุณยิ่งครับ โคลง เก่าเราเขี่ยไว้                  นานมา แรก แต่งหาตำรา                     ไม่ได้ ใน หลายสิบปีพา                      พบผิด ชีวิต ที่พลาดไว้                       ยากแก้กลับคืน ฯ เพิ่งได้ความรู้เรื่องเครื่องหมายกำกับโคลง จากคุณจอมยุทธ ฯ เดี๋ยวนี้เอง แต่ไม่เห็นมีบนแป้นพิมพ์เลยครับ สำหรับคำทาย พ.ศ.ที่แต่งโคลงแรกของเจียวต้ายนั้น ทีแรกคิดว่า คุณ ณ มิตร จะได้รางวัลเสียแล้ว (เพราะมีคนเดียว) ตอนนี้ คุณอาร์พี เข้ามาแข่งแล้วครับ แต่ก็ยังห่าง มากกว่า   คุณ ณ มิตรอีก ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 ธ.ค. 48 18:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เรียน ท่านสหายชาวโคลง กระผมมีอะไร ติงต๊อง มาฝาก ขอรับ มีคุณครูอยู่ท่านหนึ่ง เปนนักเขียนใหญ่...(แต่ ค่อนข้าง โบราณ) หากเอ่ยชื่อท่านขึ้นมาแล้ว คณะพรรค ต้อง.......อ๋อ.......กันทีเดียวแหละ ท่านว่าโคลงสี่สุภาพ ที่ตรงเป๊ะกับ บทครู ของพวกเรา ไว้ว่า ดังนี้ ขอรับ ชมเพลินเดินดู่พ้รรณ     พฤกษา มากม่ายในวนา            เหลื่อจ้ำ แลเหนพ่วงพะกา          กรองส่วย จริงโวย จึงเก่บมันมาท้ำ            เป่นพ้วงมาลัย. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 14 ธ.ค. 48 18:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ ๆ เกือบไป ขอรับ ท่านผู้รจนาโคลงบทเมื่อกี้นี้   คือ คุณครู อบ ไชยวสุ หรือ หลวงตา "ฮิวเมอริสต์" ของชาว สยามรัฐ นั่นเอง หากผิดพลาดพลั้งไป...ก็ขออภัยเน้อท่าน...ขอรับ. (ขะมาย ท่านครู มาเย้ากันเล่นหนอ.....สหายเอย.....) แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 18:58:51 จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ (พจนารถ๓๒๒) - [ 14 ธ.ค. 48 18:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอคำแนะนำด้วยก๊าบบบ เอ่อ สรุปว่าใช้เสียงลหุ แล้วไม่ผิดฉันทลักษณ์เหรอครับพยางค์จะไม่เกินเหรอครับ งั้นก็คงประมาณนี้ได้ไหมครับ ......โคลง ใดอนุใช้............ในวจี แรก เริ่มเดิมบ่มี.................ลหุไว้ ใน นี้จึ่งขอที.....................ลองเถิด ชีวิต ยังบ่สิ้นไซร้................อยากขอลองดี ....การ งานมีหมักไว้......ทำไง เศร้าใจ บ้าน อยู่ก็บ่ได้..............เสร็จน้า เยอะ มากปั่นอย่างไร.....ก็ไม่ จบแฮ มาก กว่าสายศิลป์ซ้า......ทับข้าจมดิน ขอคำแนะนำเกี่ยกับคำลหุไว้ด้วยนะก๊าบพี่ทั่นและทั่นครูทั้งหลายคร้าบ มีเกร็ดดีๆกระพ้มขอน้อมรับ อาจไม่ได้เข้าบ่อยนักครับก็จะพยายามแวะมาบ้าง จากคุณ : อีกปีก็เอนท์แย้วววววว - [ 14 ธ.ค. 48 19:58:58 A:203.113.36.7 X:203.151.140.117 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ๐๐๐ ลุงเจียวต้าย   คห.๓๐  ๐๐๐ มีอารมณ์กวีศิลป์ขณะนุ่งเหลืองห่มเหลืองนี่ไม่อาบัติเหรอครับ.. อิอิ... ล้อเล่นนะครับ.. เด๋วตกนรก... ไม่เอา.. ไม่เอา... สำหรับตัวอักษรพิเศษของภาษาไทยนี่ ไปหามาจนเจอ รหัส ASCII พิมพ์ ได้โดยกด ALT ค้างไว้ตามด้วยหมายเลขดังนี้ครับ ฟองมัน   ๏ = ALT+239 อังคั่นคู่   ๚ = ALT+250 วิสรรชนีย์   ะ = ALT+208 โคมูตร   ๛ = ALT+251 ใช้รวมกันก็กดหลายทีหน่อยนะครับ ๚ะ๛ = ALT+250 ALT+208 ALT+251 แต่เนื่องจาก Spelling Check ของ Pantip เวลาพิมพ์ในช่อง คคห. มันจะพิมพ์ "ะ" เฉยๆไม่ได้ ก็ใช้พิมพ์ใน Notepad ก่อนแล้วค่อย copy มานะครับ ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะไปหาเจอจากเวปหญิงไทยที่ ทั่นจอมยุทธ์ฯ กับ พี่นายทิวา ไปตอบไว้ตั้งแต่ปี  ๒๕๔๕ ครับ [ http://www.yingthai-mag.com/webboard/Questionv.asp?GID=346 ] ส่วนอันนี้... เจอโดยบังเอิญ... เด็กไทยเล่นเกมส์ออนไลน์เรียก โคมูตร ว่า "เครื่องหมายยันต์" ไปซะแล้ว... แย่จัง... [ http://www.ragnarok.in.th/community/forum_posts.asp?TID=35776&PN=1 ] ๐๐๐ ถึง พี่เซ่อร์ อีกที.. ๐๐๐ พี่เซ่อร์คงรู้ความหมายและการใช้เครื่องหมายเหล่านี้อย่างดีนะครับ.. ถึงได้ใช้ ฟองมัน และ อังคั่นคู่ ในชื่อกระทู้อาศรมที่แล้วว่า "อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๔๙ ๏ แขวน คำ ประดับ ใจ ๚ " ไม่บอกไต๋ผมมั่งเลยนะเนี่ย... ๐๐๐ ท่านพจนารถ๓๒๒  คห.๓๑ แล ๓๒  ๐๐๐ ๏ โคลงท่านช่างม่วนแต้          ม่วนหลาย ม่วนป่วนหัวใจชาย                 ณ มิตร น้อย ฉันทลักษณ์ถูกกลับหาย         เสียงส่ง อ่านออกเสียงห้อยห้อย          เป่นพ้วงมาลัย ๚ ๐๐๐ (พี่)น้องอีกปีก็เอนท์แย้วววววว  คห.๓๓  ๐๐๐ ยังติดใจกลอน (พี่)น้องฯ ใน อาศรม ๑๔๘ ๏๏ เพียงฟ้าจดดิน ๏๏ อยู่เลยครับ... เพียง พิศเห็นร่ายริ้วทิวอักษร ฟ้า พร่างพรายด้วยกลอนสะท้อนจิต จด สุดท้ายปลายหน้าให้ได้คิด ดิน ประดิษฐ์บทกลอนสุนทรพา คำแนะนำเกี่ยกับคำลหุและการใช้ลูกเก็บกับการแบ่งคำ นี้ พี่หมีเซอะ ได้กล่าวไว้หน่อยในอาศรมที่แล้ว ภาค ๑๔๙ ๏ แขวน คำ ประดับ ใจ ๚ ใน คห.๕๗ และ ถัดๆลงไป ลองอ่านดูนะครับ [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3932201/W3932201.html#57 ] คิดว่าท่านครูๆทั้งหลายคงจะมาเล็กเฉ้อเพิ่มให้ในนี้อีก ผมก็อยากอ่านครับ... ***แอบแนะนิดหนึ่งว่าก่อนจะไปเล่นกับคำลหุ หันมามุกับฉันทลักษณ์ก่อนก็จะดีไม่น้อยครับ... ใน คห.๑๘ ทั่นจอมยุทธ์ฯ รวบรวมคัมภีร์เก่าๆมาให้อ่านกันแล้ว เป็นประโยชน์มากครับ... ทำลิงค์ให้หากไม่ยากเลื่อนขึ้นไป... [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3948016/W3948016.html#18 ] ขออนุญาตแก้ไขให้ถูกต้องตามตำรา... อย่าว่ากันนะครับ... ......โคลง ใดอนุใช้............ในวจี แรก เริ่มเดิมบ่มี.................ลหุไว้ ใน นี้จึ่งขอที.....................ลองเถิด ชีวิต บ่สิ้นไซร้...................อยากได้ของดี ....การ งานมีหมักไว้...........ทำไง เศร้าเฮย บ้าน อยู่ก็เถลไถล..............บ่เสร็จน้า เยอะ มากปั่นอย่างไร..........ก็ไม่ จบแฮ มาก กว่าสายศิลป์ซ้า..........ทับข้าจมดิน คำว่า "ชีวิต" นั้นไม่ถือเป็น ลูกเก็บ เนื่องจากไม่ใช่คำลหุ เรื่องลูกเก็บนี้ ผมก็โดน พี่แดงน้อย สอยร่วงเอาตั้งแต่กระทู้เปิดอาศรมเลย ส่วนเรื่อง คำสร้อย นั้น ๑๘ คำ มีให้อ่านใน อาศรม ภาค  ๑๓๕ โคลงสดตามคำขอ ครับ... มันยาวเลยไม่เอามาแปะ... แต่ถ้ากระทู้นี้ไม่ค่อยวิ่ง จะเอามาแปะเพื่อปั่นอีกที.. อิอิ.... [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3518871/W3518871.html#17 ] ถ้าเริ่มอย่างถูกต้องตั้งแต่วันนี้... เหมือน ลุงเจียวต้าย เริ่มตั้งแต่ ป.๓ พี่โกฎิดาราเริ่มตอน ป.๔ ในอนาคตเราคงจะมีกวีเก๋าเพิ่มมาอีกคนนะครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:32:43 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:01:21 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 14 ธ.ค. 48 21:58:41 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ณ มิตร #29 "แต่ยังอยากรู้ว่า จะหาตัวอย่างทำนองเสนาะฟังได้จากที่ไหนบ้างครับ..." หายากแฮะ ผมใช้ของเก่าที่อัดมาจากครูภาษาไทยสมัยมัธยมเป็นต้นแบบน่ะครับ ของ ครูแจ้ง คล้ายสีทอง กระมัง แล้วก็ได้ฝึกปรือมาตั้งแต่ครั้งมัธยมต้น ทักษะการอ่านทำนองเสนาะจึงพอมีอยู่บ้าง แต่โคลงบางโคลง เอาเสียงเพราะมากก็ไม่ได้ เพราะ "ความ" มันบังคับอยู่ ต้องแล้วแต่ต่างกรรมต่างวาระครับ แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 22:50:50 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 14 ธ.ค. 48 22:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สวัสดีครับคุณ ณ.มิตร ขอเป็นมิตรโคลงกลอนด้วยคนครับและขออภัยที่มาเข้าห้องเรียนสายครับเมื่อวาผมขาดเรียนครับ.... กระทู้ ชื่อ ๏ ๏ ๏ โคลง แรก ใน ชีวิต ๏ ๏ ๏  อยากเรียนว่ากระตุ้นต่อมความหลังผมมากมายเลยครับ..ขอชมเชยความคิดที่ตั้งกระทู้นี้ครับ..ขอแปะด้วยกลอนแรกครับ ทุกทุกข์  เยี่ยมเยียนมา  แล้วก็จาก สุขทุกข์     วนเวียนมาก    ล้วนพรากหนี 1จิต       1ใจ                   สุข-ทุกข์-ยินดี 1ใจนี้     ยินดี                 น้อมรับธรรม ส่วนโคลงแรกขอค้นก่อนครับอีกสักครู่จะมาแฉตัวเองครับ...และขอขอบคุณทั่นพี่จอมยุทธเมรัยมาให้โคลงสวยงามมากมาย... อาจเป็นความรู้สึกส่วนตัวซึ่งความงามของโคลงครูนั้นคงจะไม่ดึงดูดใจผมเมื่ออ่านเองเท่ามาอ่านจากในอาศรมครับ... แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 48 23:30:39 จากคุณ : จันทร์แห้ง (จันทร์แห้ง) - [ 14 ธ.ค. 48 23:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 กระทู้นี้ทำให้ผมนึกย้อนถึงความสุขในใจมากมายครับสุดที่จะบรรยายและโคลงนี้อาจเป็นโคลงแรกที่หาเจอครับ... โคลงแคลงอ่านคล้าย    เรือโคลง แจวจ่าจ้ำเรือโค้ง                 คว่ำแล้ว เริ่มแล่นบ่ไหลโลม             ลิ่วเร็ว ผิดจากแบบไม่แคล้ว         ไป่แล้ เรือแล่น....ฯ       พายเรือแจวจ้ำไว้         คัน คลอง  น้ำคล้ำ หวังไม่โดนน้ำคำ               กล่าวอ้าง วาดน้ำกระจ่างขำ              เปียกปอน  เพื่อนเอย หมดสง่าหมดล้าง               อดแก้ ดั่งเดิม.......ฯ          ใจดิ่งตรงนิ่งล้วน     เพลิดแพร้ว เย็นที่เนาแล้ว                   ไป่ล้า ไม่ทำเขื่องรีบแจว             ร้อนรน พายพ่อแรงพอจ้า              เร่งไว้ ไม่โคลง......ฯ        โคลงแคลงเรือล่องเรื้อย    จนถึง ยามหัดไม่ดื้อดึง                แม่น้อง         เขียนเพียรเริ่มใจจึง         จดจำ เอกโท ยลไม่งามมิท้อ                   จดไว้  ในบัญ.........ฯ 13 พ.ค. 46 - 01:05 และขอแจมกระทู้ต่อด้วยครับ ๏โคลง กลอนวอนว่าเว้า   วาดสนาน แรก ขุดค้นกลอนกานท์   ค่ำเช้า ใน จิตคิดขำขาน   ไขส่ง ชีวิตทุกข์ สุขสิ้น   ขีดแล้วเล่าเขียน ๚ จากคุณ : จันทร์แห้ง (จันทร์แห้ง) - [ 14 ธ.ค. 48 23:54:04 ]

ความคิดเห็นที่ 38 วันนี้ผมเข้าห้องเรียนแต่เช้า มาช่วยปั่นกระทู้ครับ คุณ ณ มิตร ถามว่าเมื่ออุปสมบทแล้วมีอารมณ์กวีศิลป์ได้ฤๅ คุณคงจะลืมไปกระมัง ว่าท่าน สุนทรภู่ กวีเอกของโลก ก็เขียนบทกวีอันลือลั่น มากมาย ในขณะที่ครองเพศบรรพชิต นะครับ คุณ ณ มิตร ไม่ช่วยแก้โคลงชมเจดีย์ของผม ก็เลยแก้ซะเอง ล่อนจ้อนเลยครับ สูงเยี่ยมเทียมเทียบพื้น             อัมพร ส่งยอดแซมซอกซอน              เสียบฟ้า เป็นสัญลักษณ์แห่งนคร            ปฐมที่ เด่นแฮ ยังอยู่ยงเยี่ยมหล้า                   คู่ฟ้าเมืองไทย สูงใหญ่ไป่เปรียบด้วย               พระปฐม ยอดเหยียดเสียดสีลม              ลูบไล้ เคียงคู่วัดนานนม                     บูรณ ศิริแฮ ฝังจิตด้วยชิดใกล้                    บวชทั้งพรรษา ฯ เมื่อแก้แล้วก็อยากให้ผู้รู้ เช่นคุณจอมยุทธ ฯ ช่วยติเตียน...เอ๊ย..ติชมด้วยครับ คุณ ณ มิตร อย่าเพิ่งดีใจที่คิดว่าทายถูกนะครับ คนอะไรอายุ ๒๒ ปีแล้ว ยังเรียนอยู่แค่ ป.๓ เอง เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวมาร่วมด้วยช่วยกันใหม่ครับ. แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 05:32:41 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 15 ธ.ค. 48 05:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คคห38..โหคุณเจียวต้าย...ขอคารวะ...ตื่นเช้ากว่าผมใจตรงกัน น้อมสืบความสุขจาก คคห3และ4ครับ ขอยืมโคลงทั่นพี่จอมยุทธเมรัยด้วยความเคารพรักครับ ๏โคลงโคลงโคลงโคล่งโคล้ง...โคลงโขลง ใจก็จดจ่อโคลง.....................เคร่งเคลิ้ม คำความประหลาดโยง.............ยากขยับ โคลงแรกแรกแต่งเยิ้ม.............เพราะบ่ซึ้งใจโคลง ๚ ๏ต้มโคล้งเครื่องครบล้วน.......แซบแสบ โป๊ะแตกโคลงต้นแบบ...........อร่อยจี้ด โหยหิวใหญ่ให้แคบ-.............คับปลิ้น พุงนา สุขแบบว่า Mynead..............จึ่งซี้ดถึงทรวง๚ (บทนี้ขอยืมทั่นน้องซอมพอแดงครับ) ๏จวนจะเที่ยงอีกแล้ว.......ยามดี กินก่วยเตี๋ยวสักที..............ดีมั้ย ขาหมูสักชามพี.................อ้วนหน่อย เป็นไร อิ่มแป่ลจุกอกไซร้.............ห่อนได้สบายหนอ๚ และขอบคุณ คุณ ณ.มิตร สำหรับเครื่องหมาย ฟองมัน และ อังคั่นคู่ครับ จากคุณ : จันทร์แห้ง (จันทร์แห้ง) - [ 15 ธ.ค. 48 07:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 40 โคลง การเราก่อนนี้                    บ่ประสา แรก พบอาศรมฯอุรา                  โลดเต้น ใน วารสนุกหา                          ประเด็นแต่ง ชีวิต มิเคยเว้น                          คิดเนื้อความโคลง ฯ สวัสดีครับ คิดถึงสมัยมาใหม่ ๆ ราวอาศรมฯ ๑๙ มาปุ๊ป มาพี่เลี้ยงคอยแนะนำปั๊ป อบอุ่น ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ธ.ค. 48 10:54:50 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พี่ยุทธเอาเปลเปล้อร์มาวางไว้หอบใหญ่ .. ไม่รู้มือใหม่จะอ่านทันหรือเปล่า .. แต่อยากบอกว่า .. เป็นประโยชน์แก่ตัวหมีมากครับ ช่วงก่อน (ทุกช่วงที่งานยุ่งๆนั่นแหละ) ผมไม่ค่อยได้เข้าอาศรม เข้ามาปั๊บก็แต่งๆไป ตามเนื้อหาสภาวะขณะนั้น .. ไม่ได้จดจำ+จัดเก็บ พอได้อ่านตามลิ้งก์ที่พี่จอมยุทธ์เมรัยทำไว้ในคคห.17 ก็มองเห็นพัฒนาการ และแนวทางที่จะแก้ไขปรับปรุง อยากบอกว่ามือใหม่ควรเก็บงานเก่าๆไว้นะครับ .. จะทำเป็นรหัสแบบพี่อาร์พีก็ได้ หรืออาจริเริ่มโครงการที่จะจัดเก็บกระทู้อาศรมให้เป็นระบบ+ออนไลน์ได้จริงๆจังๆเสียที หมีเห็นว่าจะเกิดประโยชน์ในแง่ของพัฒนาการของทุกท่านอย่างยิ่ง   จากคุณ : หมีเซอะ - [ 15 ธ.ค. 48 11:37:20 ]

ความคิดเห็นที่ 42 มีอีกเรื่อง..ต้องอธิบายก่อนมือใหม่จะเข้าไปอ่านตามลิ้งก์แล้วเจอโคลงๆเคลงๆของหมีเข้า คือเมื่อก่อนหมีชอบแต่งโคลงหลายๆแบบ.. เพื่อทดสอบเสียง ทดสอบความเข้าใจของตัวเอง.. สิ่งนี้หมิ่นเหม่ต่อการถูกมองว่าเป็นพวกนอกกรอบ ซึ่งหมีอยากบอกว่ามือใหม่หากอยากเรียนอยากรู้ .. น่าจะลองทำดู จุดมุ่งหมายไม่ใช่ทำนอกกรอบ แต่เพื่อหาว่าขอบเขตของกรอบมันอยู่ตรงไหน เพื่อเราจะได้เล่นอยู่ในกรอบได้อย่างอิสระ ตรงนี้นึกไปถึงนักการเมือง, นักการตลาด สมัยนี้ชอบพูดกันนักว่า ต้อง think out of the box ฟังดูก็โก้อยู่ แต่การจะทึกทักเอาว่าการคิดนอกกรอบ คือการโยนตำราเก่าๆทิ้ง โยนกรอบเก่าๆทิ้ง แล้วใช้การดำน้ำ+นั่งเทียนเอาคนเดียว นึกวิธีอะไรได้ก็บอกว่านี่คือการคิดนอกกรอบ เหมือนคนแต่งกลอน แต่งโคลง ไม่สนฉันทลักษณ์ แล้วมาบอกว่าคิดนอกกรอบ ซึ่งหมีไม่เห็นด้วยเลย หากไม่เข้าใจกรอบ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าตรงไหนคือนอกกรอบ การจะคิดนอกกรอบ จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องศึกษากรอบอย่างถ่องแท้ เราต้องรู้ก่อนว่ากรอบมันอยู่ตรงไหน จะต้องอ่านตำราเก่าๆอย่างละเอียด รู้ว่าตรงไหนยืดหยุ่นได้มิได้อย่างไร แล้วไอ้นอกกรอบที่เราคิดนั่นมันสัมพันธ์ และสัมพัทธ์กับกรอบอย่างไร หมีอยากบอกว่า การไม่ศึกษากรอบแล้วทึกทักเอาว่ากำลัง  think out of the box นั้น ในทัศนะหมีคือขี้เกียจ+มั่วนิ่ม นั่นเอง ทีนี้เมื่อเรารู้จักกรอบได้เป็นอย่างดีแล้ว .. เราจะเห็นว่าพื้นที่ในกรอบมีที่ว่างมากมายให้เราได้เล่น ทั้งหมดนี้..เพื่อที่เราจะได้สนุกกับการเล่นอยู่ในกรอบครับ ปล.ช่วงนี้คงไม่ค่อยได้เข้านะครับ จากคุณ : หมีเซอะ - [ 15 ธ.ค. 48 11:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โคลงแรกหนูแต่งได้        ห่วยจัง หลังจากนั้นก็ยัง              แย่ล้ำ แต่งมั่วไม่บันยัง             เล่นสนุก ครูเบื่อแทบขย้ำ             หิ่งห้อยคามือ          ^_^ จากคุณ : หิ่งห้อยน้อยใจ - [ 15 ธ.ค. 48 12:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 44 - สวัสดีครับน้องณมิตร เจอกันอีกแล้วเนอะ มาช้าไปหน่อย ติดงานอยู่ น้องเซ่อไปเที่ยวแล้วน่าอิจฉาจัง - สวัสดีทุกๆท่านครับอุ่นหนาฝาคั่งเหลือเกิน บางท่านก็ไม่เคยทักทายกัน ผมพึ่งแวะเข้ามาอย่างไรก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ------------------------------------------------- แรกแต่งโคลงเมื่อไรจำไม่ได้  ครูท่านไม่ได้สอน ก็แงะแคะลอกมาบ้าง หัดไปมา ก็ได้เท่านี้ครับ ------------------------------------------------- โคลง แรก ใน ชีวิต ๏ โคลง ไม่เคยแต่งเล้ย       ก่อนมา แรก แต่งกลอนก็ขา            ขวิดแล้ว ใน สี่วรรคยากครา              สัมผัส ชีวิต กวีกินแห้ว                 แต่งแล้วไร้ความ ๚ ๏ โคลง ใดไม่วุ่นว้า             บอกที แรก  แต่งขมันขมี               ตรวจด้วย ใน ยามคล่องลางที             ลืมสอบ  -ทานนอ ชีวิต ใช่ปอกกล้วย               ยากแท้ยามเสนอ ๚ ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                    ปรับแก้ วรรณยุกต์บังคับ                   ตกหล่น ได้เจอะอาจารย์แท้               แล่นแล้วหัวสมอง ๚ --------------------------------------------- คำถาม- บางทีก็ใช้คำที่หาคำแปลในพจนานุกรมไม่ได้เช่น วุ่นว้า  ขมันขมี อย่างนี้จะผิดหรือไม่ครับ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 12:35:42 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 15 ธ.ค. 48 12:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ๏ โคลง ทักทายพี่น้อง         อาศรม แรก หัดผลัดติชม                 เริ่มคุ้น ใน คราพลาดจ่อมจม           พึงพัก ชีวิต เพียงกระจิดวุ้น            ว่ายเวิ้งวนเวียน ๚ ***โคลงนี้วรรคหน้าบาทสุดท้าย  แอบขโมยซีนมาจากพี่หมอโมโน แห่ง ว่ายเวิ้งวรรณศิลป์ สวัสดีอีกคราวจ้ะ ณ มิตร  เป็นคนเฝ้าอาศรมฯ ที่น่ารักมาก ๆ แบบนี้ต้องทำแฮททริก เอิ้ก ๆ (จริง ๆ หาเรื่องให้มีคนเฝ้าต่อไปอีกสักสามกระทู้  จะได้ช่วยกันผ่อนแรง  รู้ว่าไฟยังแรงอยู่ ) ฝากสวัสดีถึงมิตรสหายทุกท่านในกระทู้นี้  ทั้ง เกลออาพี - Ar@p - ชอบกลอนของเกลอในความคิดเห็นที่ ๒๕ เป็นเพราะมด จึงอดขอ ต่อของเก่า มากระเซ้า พึงลดละ จังหวะฝัน แอบหาเรื่อง ด้วยเรื่อง ต่อเนื่องกัน เติมร้อยกรอง ลงประชัน ฉันท้าเธอ... เอิ้ก ๆ  "ฉันท้าเธอ..." ที่ว่ามีที่มานะจ๊ะเกลอ  "พี่รวี" เขาว่า  "รับคำท้า" พี่จอมยุทธเมรัย (ธูปศาลาไทยยังใช้การได้ เอิ้ก ๆ) ใครให้การบ้าน ก็อย่าลืมตามมาตรวจการบ้านด้วยล่ะกัน ว่าแต่ว่า "เปลเปล้อ" คราวนี้ยาวดีจริง ๆ นะ จ้าน... พี่หญิง - ซอมพอแดง - คุณแม่น้องทิวสุดสวย อย่าลืมส่งเลขท้ายสามตัว  คูเป้ขับเคลื่อนสี่มือ + สองเท้า มาให้ด้วย พรุ่งนี้หวยออก ... เอิ้ก ๆ โกฏิดารา - ชอบกลอน "เพลงลม" เขียนกาพย์บ้าง  แต่ให้ชื่อ  "ลมลวง"  ล่ะกันนะ เพลงลมพรมพลิ้วแผ่ว ยินเสียงแว่ววาบหวามไหว กลิ่นกรุ่นเคยอุ่นไอ ยามอิงแอบแนบเนานาน เพลงลมพรมพลิ้วพัด ร้อยรึงรัดร่วมขับขาน สุขใดไหนเปรียบปาน เดือนปีผ่านยังผ่าวทรวง เพลงลมพรมพัดเลย หัวอกเอ๋ยเคยห่วงหวง ลืมชื่นรื่นรสปวง ทักถามทวงยิ่งระทม เพลงลมพรมพัดย้อน ฤๅอาทรร้อนทุกข์ถม หัวใจใครจ่อมจม ยังโง่งมกับลมลวง... โอย... กว่าจะจบได้  เอิ้ก ๆ ป๋าเจียวต้าย สวัสดีค่ะป๋า  ทราบข่าวจากพี่ชายนายทิวาแล้วนะคะ พักนี้ศาลาไทยไม่ค่อยได้อ่านงานในถนนนักเขียนสักเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยได้แวะไปทักทายป๋าฯ ในหลาย ๆ กระทู้ แต่คราวนี้ขอศาลาไทยเล่นด้วยคนนะคะ ทายว่าสัก พ.ศ. ๒๔๘๘  (คุณแม่เกิด พ.ศ.นี้ เอิ้ก ๆ ) คุณ xers ให้ยืมมุขศาลาไทยไปใช้  วันไหนเขียนร้อยกรองไม่ออก เอารูปมาฝากแทน  ฮิ ๆ คุณศาลายา ชื่อคล้ายศาลาไทยเลยค่ะ  ทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ ตอนเข้ามาถนนนักเขียนแรก ๆ พี่ ๆ ชวนกันล้อ  ศาลาแดง ศาลาเล็ก ศาลา...  น่ารักดี เอิ้ก ๆ สงสัยจะอยู่แถวมหิดลเนาะ คุณพจนารถ๓๒๒ พักหลังไม่ค่อยได้ทักทายกัน  สบายดีนะคะ  เห็นชื่อคุณแล้วคิดถึง "ขุนช้างขุนแผน" ทุกทีสินะ คุณจันทร์แห้ง ดีใจที่กลับมาเขียนด้วยกันอีกค่ะ  หายไปนานเหมือนกันนะคะ  รออ่านที่ว่า "จะมาแฉตัวเอง"  เอิ้ก ๆ พี่พิราบเงิน ยาฮู้............................. คิดถึงจังเลย................ ไม่รู้จะชวนคุยอะไรดี  เอาเป็นว่า  หาวันว่างมาเขียนด้วยกันบ่อย ๆ ล่ะกันนะคะ ป.ล. หลังไมค์มาบอกที่อยู่ไว้ด้วย จะส่ง "ปฏิทิน" ไปให้เจ้าค่ะ พี่หมีเซอะ ตกลงว่า "สิบบาท" ไม่หายกัน  ผลัดกันหยอดกระปุกก็แล้วกันนะคะพี่ พี่หิ่งห้อยน้อยใจ กินข้าวด้วยกันแล้ว  ห้ามน้อยใจว่าศาลาไทยไม่รับสายอีกนาาาาา... คุณจำปูน (อ่างหยก) ถ้าถามศาลาไทยนะคะ  บางคำ  เช่น  ว้าวุ่น  ท่านว่าไม่ควรสลับคำล่ะ คุ้น ๆ ว่าอ่านมาจากที่ไหน  จำบ่ได้เหมือนกัน  ฝากพี่ ๆ ช่วยหาหน่อยเน้อ... ว่าแล้วก็รีบชิ่ง  ก่อนเจ้า ณ มิตร จะมาหาว่าขโมยซีน เอิ้ก ๆ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:02:51 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ธ.ค. 48 12:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 46 #42 คุณพี่หมีเซอะ อ่านคคห.แล้วรู้สึกเหมือนอ่าน The Brief History of Time ยังไงพิกลๆ อิอิ "ในกรอบ" สัมพันธ์กับ "นอกกรอบ" คล้ายๆทฤษฎีสัมพัทธภาพเนอะ งั้นเราก็เล่นอยู่ใน กรอบ กาล-อวกาศ ของบทกวีนิพนธ์นี่เอง #44 จำปูน ตอบคำถามประโยคสุดท้ายครับ ผมคิดว่า พจนานุกรมไม่ได้เก็บคำที่มีใช้ไว้หมดหรอกครับ แล้วก็เป็นสิทธิ์ของผู้เขียนที่จะเล่นคำได้ ตราบที่ความหมายยังสื่อให้คนเข้าใจ และไม่เพี้ยนไปจากหลักภาษาที่รู้กันมาก   #45 พี่ศาลาไทย แหม โดนใครลวงมาเอ่ย? อิอิ ล้อเล่นน่ะครับ อยากได้ซีดีรวมกระทู้อาศรมมั่งจัง ผมเพิ่งเข้ามาตอนร้อยต้นๆ นี่เอง - - แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:08:56 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:04:44 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 15 ธ.ค. 48 13:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ๐๐๐ พี่โกฏิดารา  คห.๓๕, ๔๖  ๐๐๐ ฝึกเอื้อนมาตั้งแต่มัธยมต้นแบบนี้ พี่โกฏิฯ ต้องเคยลงแข่งคว้าถ้วยมานักต่อนักแล้วแน่ๆเลยครับ... ขอเชิญมาร่วมเวทีประกวดที่อาศรมฯอีกทีระหว่าง พี่โกฏิฯ กับ พี่ศาลาไทย ดีมั้ยครับ... จะได้เป็นบุญหูน้องใหม่ทั้งหลายด้วยนะครับ... ใครชนะได้ ซีดีรวมฮิตอาศรมฯ อิอิ.... ส่งที่อยู่มาหลังไมค์นะครับ.. เด๋ว ณ มิตร น้อมจัดส่งให้... ไปค้นหาเจอมา... ตัวอย่างเสียงการขับโคลงและร้อยกรองประเภทต่างๆ จาก ศูนย์สารสนเทศเสียง มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ [ http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/index.html ] เอาของโคลงสี่มาฝากกันนะครับ [ http://thaiarc.tu.ac.th/poetry/khloong/supharp/index.html#k4s ] ๏ทำนองเสนาะเอ่ยเอื้อน                     แต่กาล ก่อนนา จากปากคนโบราณ                            เพราะพริ้ง เด็กปัจจุบันขับขาน                            บ่เป็นดอก ร่วมอนุรักษ์อย่าทิ้ง                            หัดร้องหัดเขียน๚       ๐๐๐ พี่จันทร์แห้ง   คห.๓๖, ๓๗, ๓๙   ๐๐๐ ผมก็ไม่รู้ว่าความหลังครั้งไหนบันดาลให้คิดชื่อกระทู้นี้ขึ้นมาอะครับ... ไม่มีคนว่าก็พอใจแล้วครับ... อิอิ... "ยลไม่งามมิท้อ        จดไว้  ในบัญ.........ฯ" บาทนี้จบได้สมบูรณ์แบบ ได้ใจไปเต็มๆเลยครับ... ๐๐๐ ลุงเจียวต้าย   คห.๓๘   ๐๐๐ ไม่ใช่ไม่แก้ให้นะครับ... แต่มิอาจเอื้อมครับ.... ด้วยเห็นว่าลุงเน้นในเรื่องสัมผัสใน จนเกือบจะเป็น "โคลง ๔ จัตวาทัณฑี" อยู่แล้วหน่ะครับ กลัวเสียอรรถรสโคลงลุงหมดครับ... ฝีมือไม่ถึง... แหะๆ ๐๐๐  พี่พิราบเงิน   คห.๔๐   ๐๐๐ "ชีวิต มิเคยเว้น               คิดเนื้อความโคลง ฯ" ดีใจที่พี่แวะมาเยี่ยมอีกครับ.... ชอบบาทนี้ของพี่จริงๆครับ... ๐๐๐  พี่หมีเซอะ   คห.๔๑, ๔๒   ๐๐๐ เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ... เด็กซนคือเด็กฉลาด เด็กประหลาดคือเด็กไม่ซน... อิอิ... ๐๐๐  พี่หิงห้อยน้อยใจ   คห.๔๓   ๐๐๐ ๏ โคลง เราแต่งสนุกได้                สุขใจ แรก แต่งได้อย่างไร                    อย่างนั้น ผิด เสียงออกจะไหล                   ลื่นอยู่ ฉันทลักษณ์ ขาดสะบั้น                นั่งแก้นั่งเกลา ๚ แวะมาแจมกันอีกนะครับ.... ๐๐๐  พี่จำปูน   คห.๔๔   ๐๐๐ แหม... พี่เซ่อร์ บอก พี่จำปูนไปเซมิน่าร์วันพฤหัสกลับ... ผมก็รอแปะมือแทคทีมอยู่เนี่ยหละครับ... อิอิ... ที่ พี่จำปูน หาจากพจนานุกรมไม่เจออาจจะเป็นเพราะเขียนสลับที่กันนะครับ ค้น :  ขมีขมัน คำ :  ขมีขมัน เสียง :  ขะ-หฺมี-ขะ-หฺมัน คำตั้ง :  ขมีขมัน ชนิด :  ว. ที่มา :  (ข. ขฺมี; ต. ขมัน) นิยาม :  รีบเร่งในทันทีทันใด. ปรับปรุง :  98/4/2 นอกจากนี้... แนะนำหนังสือ "คลังคำ" โดย ดร.รววรรณ พันธุเมธา สนพ. อมรินทร์ ครับ ผมยืมมาจากห้องสมุด.. ใช้แล้วติดใจ... ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ วรรณยุกต์บังคับ                   ตกหล่น ได้เจอะอาจารย์แท้               แล่นแล้วหัวสมอง ๚ ขอลองเอาวิชาความรู้จาก ทั่นจอมยุทธ์ฯ ที่ได้เรียนมาในเรื่องเสียง มาใช้กับ โคลงพี่จำปูน หน่อยนะครับ ถ้าเราเปลี่ยนเสียง คำว่า "บังคับ"(เสียงตรี) ในบาทที่สาม ให้เป็น เสียงเอก เหมือนคำ "ขยับ" ในบาทที่สอง ผมลองใช้ "เจาะจงจับ" ดูนะครับ เอา "วางอยู่" มาใส่ให้เสียงต่ำลึกลงไปอีก... เปลี่ยน "เจอะอาจารย์" เป็น "เจอะหมู่มิตร" ให้ส่งเสียงจากต่ำไปสูง ส่วนคำโทบาทสุดท้ายวรรคหลัง เปลี่ยน "แล่นแล้ว" เป็น "ถกถ้อย" เพื่อให้เสียงไม่ซ้ำกับ "แท้" เขียนเองอ่านเองยังงงเอง... เอ้อ... แบบว่ามันจะฟังเพราะขึ้นหรือเปล่าครับ? ขอความเห็นครูทั้งหลายด้วยครับ.... ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ โทเอกเจาะจงจับ                  วางอยู่ ได้เจอะหมู่มิตรแท้                ถกถ้อยคำสอน ๚ พี่จำปูน ส่งที่อยู่มาหลังไมค์ได้นะครับ... เด๋วผมส่ง ซีดีรวมมิตรอาศรม จาก พี่ศาลาไทย ไปให้ครับ... ๐๐๐  พี่ศาลาไทย   คห.๔๕  ๐๐๐ ผมทั้งจุดธูปทั้งนินทา(ตามสูตรน้าอาร์พี) รอให้พี่มาช่วยตั้งนานแล้วครับ.. แหะๆ "หัวใจใครจ่อมจม ยังโง่งมกับลมลวง..." ใจชายหนุ่ม พร้อมให้แก้มนุ่มแม่เสมอ เก็บความหวังเพ้อละเมอ ขอเธออย่าใช้ลมลวง.... ๐๐๐  ณ มิตร   คห.๐๐, ๐๑  ๐๐๐ ๏ ค่ำนี้จำจากแล้ว                 แรมไกล หวังว่ามีบางใคร                    ตอบกระทู้ ณ มิตร จักอุ่นใจ                  จากนอก เมืองนา เสาร์กลับรีบอ่านรู้                 เล็กเฉ้อครูโคลง ๚ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:48:19 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:46:58 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:45:57 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 15 ธ.ค. 48 13:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เห็น พี่พิราบเงิน เข้าร่วมวงแล้ว นึกถึงโคลงตลกๆของตัวเองอีกบทหนึ่ง จาก อาศรมชาวโคลงภาค ๑๔๕ "โคลง นิทาน"  ของ พี่พิราบเงิน [ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3805678/W3805678.html ] ผมเลยอยากลองแต่งโคลงยาวๆดูมั่ง แต่ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่า "บังคับตำแหน่งคำสุภาพ" และ "สัมผัสระหว่างบท" เป็นอย่างไร ดั๊นมีหน้าเอาไปแจมให้ไก่หลุดทั้งเล้า... เอามาประจารณ์ตัวเองอีกสักรอบ... หวังว่าคงจะเป็นประโยชน์กับมือใหม่ๆที่เข้ามาอ่านกันนะครับ... ว่างๆทำการบ้านแก้ให้ถูกฉันทลักษณ์แทนผมด้วยก็ดี... ฮี่ฮี่... ...เสียงปรบมือจากท่านผู้โดยสาร... ๏ บินรับใช้ท่านผู้.................โดยสาร นานแล ขนส่งและบริการ..................ทั่วหล้า ลงนิ่มปลอดภัยพาล..............ประสบ เสียงปรบมือเงียบซ้า.............น่าน้อยใจจริง ๏ อยู่มาวันหนึ่งนั้น................พายุเข้าตรงนี้คำเกินด้วย ลมปั่นป่วนยวบเย้า................เกือบโอ้ก เครื่องบินสั่นอย่างเจ้า............ทรงอยู่ ฟ้าผ่ากลางลำโป้ก................แม่คร้าบช่วยที ๏ กัปตันหันบอก"น้อง............เด๋วพี่ ลงเฮย ใจแกร่งมองดูนี่....................เบิ่งไว้" ทำการร่อนลงที่....................ทางวิ่ง ฟ้าผ่าซ้ายขวาไซร้................ยากลุ้นน่ากลัว ๏ Turbulanceตอกโป้ง.........เครื่องสั่น ทำท่านผู้โดยฯหวั่น...............กรีดร้อง รันเวย์เปียกอีกนั่น................เครื่องสะบัด ลงแบบโครมจำต้อง..............เพื่อล้อเบรคดี ๏ เลี้ยวออกทางวิ่งแล้ว..........ฝนกระหน่ำ หนักเฮย หอฯสั่งหยุดทุกลำ................ปฏิบัติได้ ทัศนวิสัยดำ........................มองไม่ เห็นนา เครื่องจอดนิ่งรอให้...............พายุแคล้วเคลื่อนไป นึกว่า พายุ เป็นคำลหุ ๏ รออยู่นานเริ่มล้อ...............หมุนพลันตอนนั้นไม่รู้ว่า เอกโท คู่แรก สามารถสลับที่ได้ จอดเสร็จเสียงปรบมัน...........กึกก้อง รอดตายหมดสุขสันต์............บรรยากาศ เรานักบินนั่งจ้อง..................แต่หน้ากันเอง ๏ แอร์ฯมาบอกพี่ค้า.............ผู้โดยฯ ฝากชม พวกพี่เก่งจางโลย................เยี่ยมแท้ ปรบมือสนั่นโอ้โหย..............มิเคยเกิด พร่ำบอกชมจ้อแจ้................รอดแล้วจริงจริง ๏ แบบนี้น่าจัดให้.................ลุยกัน พายุรสหวานมัน...................ออกด้น ลมแรงฝ่าเมฆพลัน...............สะท้านจิต เครื่องจอดเสียงดังล้น...........ปรบให้นักบิน ๏ เรื่องมันเป็นเช่นนี้..............ที่เล่า ขอพี่น้องฟังเข้า...................โสตซ้าย ทะลุโสตขวาเอา..................ขำเถิด ผมมิได้หวังร้าย...................ท่านผู้โดยฯเอย ฯใช้ ไปยาลน้อย จบโคลงซะด้วย โง่มากกกกก หอฯ = หอบังคับการบิน แอร์ฯ = แอร์โฮสเตท & แอร์สจ๊วท ผู้โดยฯ = ผู้โดยสาร (ใช้เวลาบรรดาแอร์จะเม้าท์ท่านผู้โดยฯ) แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 13:59:06 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 15 ธ.ค. 48 13:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 แว้บมาเอาคลิปที่ท่านอังคาร ออกรายการคุณพระช่วย ทางช่อง๙ มาฝากครับ ผมตัดมาเฉพาะช่วงที่ท่านขับโคลงอยุธยาฯมานะครับ mp3 > http://www.mooload.com/file.php?file=files/1134630189/Untitled.mp3 movie clip > http://www.mooload.com/file.php?file=files/1134632427/Untitled.wmv ท่านที่อยากดูเต็มทั้งเทป สามารถไปที่เว็ปช่อง๙ และเลือกรายการย้อนหลังได้ (ดูรายการชื่อคุณพระช่วย) --------------- แว้บอ่านโคลงที่คุณ ณ มิตร เกลาโคลงของคุณจำปูน เพื่อนร่วมชั้น แล้วปลื้มมมมมม....... เดิม - โดยคุณจำปูน ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ วรรณยุกต์บังคับ                   ตกหล่น ได้เจอะอาจารย์แท้               แล่นแล้วหัวสมอง ๚ ใหม่ - โดยคุณ ณ มิตร ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ โทเอกเจาะจงจับ                  วางอยู่ ได้เจอะหมู่มิตรแท้                ถกถ้อยคำสอน ๚ บทนี้ในด้านรสคำ-ทำนองโคลง สามารถเกลาเพิ่มได้อีกตรงบาทสามวรรคหลัง ตรงตำแหน่งเอก เนื่องจากโคลงบทนี้เล่นเสียงกระแทก คำว่าอยู่-ซึ่งใช้สระอู ออกจะเบาไปนิด ถ้าได้คำตายสระเสียงสั้น + พยัญชนะ จ. เพื่อรับกับวรรคหน้า .. น่าจะแซบกว่านี้ เช่นหมีแก้ว่า เอกโทเจาะจงจับ      วางจัด ส่วนรสความ สองบาทแรกเนื้อความบอกว่าให้คนอื่นช่วยเกลาโคลงตน แต่บาทสามโดดไปเฉยๆ เรื่องนี้ไม่มีไม้บรรทัดมาทาบ .. แต่หากเป็นหมี จะยอมตัดใจจากคำว่า เจาะจง (แม้จะติดใจเสียงก็ตาม) ได้เป็น เอกโทช่วยกันจับ      วางจัด แล้วค่อยไปเกลาความบาทสี่ต่อเพื่อสรุปบทโคลงทั้งหมด ปล.ตรงโทเอก - เข้ากับเรื่องวุ่นว้า ว้าวุ่น ครูหนอนฯเคยบอกไว้ว่า การสลับคำแบบการเขียนกลอนนั้น หากมาใช้ในโคลงจะดูเป็นยี่เกพระเจ้าค่าาา.. ------------------ เข้ามาเพิ่มเติม กะลังรอที่จะไม่ว่าง เลยเข้ามาเม้าท์กะโกฎิ(ข้อความข้างล่าง) อืม พี่ ณ มิตร เป็นนักบิน ขับเรือบินไปประเทศนอกบ่อยๆอย่างนี้ น่าจะมีนิราศเรือบินมาฝากเพื่อนๆนะครับ .. ฮี่ๆๆ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 15:32:50 จากคุณ : หมีเซอะ - [ 15 ธ.ค. 48 15:15:34 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ณ มิตร ขยั้น ขยัน น่อ เดินทางปลอดภัย ไปมาสะดวกนะครับ อิอิ อันที่จริงผมก็เพิ่งรู้ว่าคำท้ายวรรคต้องเป็นคำสุภาพ ตอนเข้ามาอ่านอาศรมฯ กระทู้เก้าสิบกว่าๆนี่เอง ฮ่าๆ ขายขี้เท่อตัวเองให้ฟัง คุณหมีเซอะเข้ามาเล็กเฉ้อต่อ ได้ความรู้เพิ่มอีกกระบุง อิอิ พูดถึงเล็กเฉ้อ ฝากวรรณอำ(อิอิ) ไว้โคลงนึงนะครับ อำจากโคลงโลกนิติ ทายจิว่าบทไหน ๏ บางคาบโดดออกบ้าง        ทางประตู  ก็ดี บางคาบบ่เข้าดู                   เล็กเฉ้อ ไฟยมเท่าไฟครู                  สไลด์ส่อง จอนา เตรียมสอบระวังเป้อร์           เรียบร้อยรีไทร์๚ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 16:04:31 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 16:04:17 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 15:18:36 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 15 ธ.ค. 48 15:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 51 หาก  “ผู้หญิงคนนี้”... ไม่อาจเป็นอย่างที่ใครอยากให้เป็น ?? “ผู้หญิงคนนี้”.... คงไม่มีดีอะไร ที่ผ่านมาให้ความรักและใส่ใจ  ... ห่วงใยเธออยู่เสมอมา   “ผู้หญิงคนนี้”.... เธอมองกี่ทีคงไร้ค่า คงไม่สามารถดึงความรักและตรึงตรา  ... จากหัวใจที่เย็นชา “ของเธอ”   “ผู้หญิงคนนี้”... ทำให้เธอรำคาญ  อยู่เสมอ  เสมอ  .... เธอจึงหายห่างไป  ไม่อยากพบเจอ  ... คงเพราะฉันพลั้งเผลอ  ...  รักและห่วงใยเธอมากเกินไป “ผู้หญิงคนนี้” ... ไม่เคยมีดีเลยใช่ไหม ? ... ที่ผ่านมาทุ่มเทความรัก  เฝ้ามอบหัวใจ  ... แต่  ...  ถึงทุ่มเทอย่างไร   ...?  เธอก็ไม่เห็นค่าเลย .... ๏ร้อยฝันวันรักร้าว......................ดวงแด เจ็บจิตเมื่อปรวนแปร................รักให้ มอบรักหมั่นแทคแคร์................เธออยู่ กลายกลับสิ้นค่าไร้.....................ยิ่งร้าวหทัยเสมอ  ๚ ๏เคยคิดรักดั่งน้ำ.............................ชโลมใจ มาบัดนี้เกินใด..............................ด่าวดิ้น เหน็ดเหนื่อยเมื่อรักไกล...............เกินห่าง เกินเก็บกลั้นออกสิ้น......................หลั่งแล้วน้ำตา ๚ ใยไหม:คนของความฝัน ๑๒  ธันวาคม  พศ.๒๕๔๘ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 08:26:44 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 22:42:57 จากคุณ : กรวี - [ 15 ธ.ค. 48 17:07:35 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ใกล้ปีใหม่แล้ว  เย้...  ใครมีโปรแกรมสนุกกันบ้าง  มาเล่าสู่กันฟังหน่อยจิ.... รอรักคืนกลับห้วง......ดวงใจ หวานหว่านสู่หทัย......กู่ก้อง คงมั่นอยู่ภายใน........ระลึกอยู่  เสมอนา ว่าจะกลับคืนคู่คล้อง...กล่อมน้องนิทรา แหะๆๆๆๆ  แต่งโคลงมั่วนิดนึง  แว๊บงานมาแป๋บเดียว   เดี๋ยวไปแระ  ....ชะแว๊บ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 18:23:53 จากคุณ : กรวี - [ 15 ธ.ค. 48 17:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 53 Rare drop 1 ea! สวัสดีคุณกรวีครับ หนาวดีจังเลย ช่วงนี้ จะเอาโคลงหวานๆไปกล่อมใครน้อ................... อ๊ะ ราตรีสวัสดิ์ฝากคนที่คุณกรวีจะไปกล่อมนอนด้วยนะครับ ข้างล่าง อิอิ เอานิราศสั้นๆมาฝากเน้อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3955743/W3955743.html#2 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 48 22:27:02 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 15 ธ.ค. 48 21:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 54 โกฎิดารา... แหม ...  ฟามลับอ่ะตะเอง  เหอๆๆๆๆ.... ใครหนอ..??  คนนั้น  อิอิ  ... เพิ่งทำงานเสร็จอ่ะ  ไปนอนแระล่ะ  ... ไว้เชิฟเว่อร์ดีๆ  งานมะยุ่ง  ฯลฯจะมาฝากโคลงเคลงเอาไว้อีกเด้อ ....  ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกท่าน  บับบาย... จากคุณ : กรวี - [ 15 ธ.ค. 48 21:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีครับทั่นมิตรทุกท่าน...หากพูดถึงกลอนโคลงแรกแล้วผมได้เก็บไว้ที่ http://www.thaipoem.com/forever/my_archpoem.php?mid=3898 แต่หลังจากได้มาชมทั่นพี่ชาวอาศรมเขียนผลงานให้อ่านแล้วก็เกิดนิยมชื่นชมมากมายก็ขอตั้งใจศึกษาด้วยครับและก่อนดึกขอแจมโคลงสักบทครับ ๏ลมเหนือซอนแทรกเนื้อ.....ฤดีหนาว ยอกอกอกแตกคราว........ห่างไห้ ใกล้กอดพลอดโคลงพราว..พิศเพริศ พริ้งนา อาบอักขระคละไว้......หม่ให้หายหนาว๚ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 22:12:26 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 16 ธ.ค. 48 00:06:11 ]

ความคิดเห็นที่ 56 วันนี้ผมเข้าห้องเช้ากว่าเมื่อวานครับ ผมมีโคลงที่เคยใช้เป็นครูเหมือนกันครับ หากสยามยังอยู่ยั้ง               ยืนยง เราก็เหมือนอยู่คง                 ชีพด้วย หากสยามพินาศลง                ไทยอยู่ ได้ฤๅ เราก็เหมือนมอดม้วย              หมดสิ้นสกุลไทย ใครรานใครรุกด้าว                 แดนไทย ไทยรบจนสุดใจ                    ขาดดิ้น เสียเนื้อเลือดหลั่งไหล             ยอมสละ สิ้นแฮ เสียชีพไป่เสียสิ้น                   ชื่อก้องเกียรติงาม ลอกเอามาจากมุขหน้ากระทรวงกลาโหมครับ ดูเหมือนว่าเก่ามาตั้งแต่รัชกาลที่ ๖ ถ้าได้ฟังเพลงปลุกใจที่ใช้เนื้อนี้ ขนลุกทุกทีครับ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นได้ยิน คงจะสมานฉันท์กันหมดแล้วทั้งรอบรั้วบ้าน จาก#45 คุณศาลาไทย คิดว่า พ.ศ.๒๔๘๘ ผมอายุ ๒๒ ปีเหรอ ถึงวันนี้ก็คงต้องใช้หลอดดูดเบียร์แล้วละครับ เพราะยกแก้วไม่ไหว จาก#47 คุณ ณ มิตร โคลงสี่จัตวาทัณฑี ผมไม่รู้จักเลยครับ ผมเขียนดุ่ยไปตามเรื่อง แม้ว่าจะพยายามเกาะครู แต่ก็หลุดอยู่เรื่อยครับ โคลง กลอนแต่ก่อนนั้น               ด้นเดา แรก เริ่มยังโง่เขลา                     ต่ำต้อย ใน ใจมุ่งหมายเอา                      ความก่อน ชีวิต ผ่านใช่น้อย                       เพิ่งรู้กลโคลง. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 16 ธ.ค. 48 05:39:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 จ๊าก !!! ป๋าเจียวต้ายเจ้าขา  ศาลาไทยพิมพ์ผิดค่ะ จริง ๆ คือ ตั้งใจจะพิมพ์ว่า พ.ศ. ๒๕๙๘ ค่ะ (ปีเกิดคุณแม่) แหะ ๆ ขออภัยจริง ๆ นะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ธ.ค. 48 10:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 58 โคลงแรก.... อักษรสลับ ๏ โคลงแรกคราเริ่มครั้ง.........เรียนเขียน วางศัพท์วากย์สารเวียน.........ใส่ไว้ เผยคำผูกความเพียร.............คิดผ่าน ชูหลักเชลงใช้.....................เล่นชั้นลองเชิง ๚ ๛ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๔๘ ============================================== เมื่อเพื่อนพ้องชาวโคลงกล่าวถึงโคลงแรกที่เริ่มเขียนกัน วฤกก็ได้แต่อึ้งครับ เพราะอายุของตนก็ปาเข้าไปตั้ง ??? ฝนแล้ว สายฝนได้ชำระความทรงจำเกี่ยวกับโคลงบทแรกที่เขียนไปจนหมด โคลงแรกที่ตนเขียนนั้น เขียนไว้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม จำไม่ได้ว่าเขียนเรื่องอะไรด้วยซ้ำ จึงลองมาค้นโคลงเก่า ๆ ที่เขียนเอาไว้ และหลงเหลืออยู่ในคอมพิวเตอร์ โคลงเก่าที่สุดที่ขุดขึ้นมาได้คือ โคลงชื่อซอสามสาย เนื้อหาโคลงเป็นดังนี้....... ๏ จำเรียงเสียงส่งร้อง..............รับคลอ หวานแว่ววาดเสียงซอ.............สอดร้อง พรายพรมครั่นประพอ..............เพียงแต่ง........เสียงนา เสียงสอดสามสายคล้อง..........ขับร้องเริงเพลง ๚ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๔ วฤกเข้ามาที่ถนนนักเขียนประมาณก่อนวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๔ ไม่กี่วัน เพราะจำได้ว่ามาหาบทกลอนเกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ ดังนั้นโคลงนี้น่าจะเป็นโคลงแรกที่ตนเขียนแล้วโพสท์ไว้ในถนนนักเขียน จากวันนั้นกระทั่งถึงวันนี้ วฤกได้มองเห็นการเปลี่ยนแปลงวิธีเขียนโคลงของตน ว่ามีพัฒนาการไปอย่างไร จึงขอขอบคุณ ณ มิตร มากครับ ที่ชวนให้แต่ละคนได้ย้อนกลับไปดูตนเองอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 10:15:06 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 10:13:45 จากคุณ : วฤก (วฤก) - [ 16 ธ.ค. 48 10:11:44 ]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดียามสายทุกๆท่านครับ ไม่ได้ค่อยได้ว่างที่จะแวะเวียนมาเลย น้องณมิตรก็ไม่อยู่ให้ผมรับแขก ทักทายทุกๆท่านแทน คราวนี้คงแย่ทำได้ไม่เต็มที่เหมือนก่อนๆ คงต้องขออภัย สมาชิกเก่ามากันเต็ม เล่าขานตำนานโคลงได้น่าประทับใจมาก ย้อยอดีตไปได้ไกลทีเดียว ๏ ณ มิตร ฝากแปะโป้ง        ทำแทน งานที่ยากเหลือแสน           ตอบกระทู้ ขอท่านอย่าดูแคลน            ว่าบ่น กลัวจะขายหน้าผู้                ฝากด้วยความหวัง ๚ จะหาเวลามาทักทายต่อนะครับ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 11:29:21 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 16 ธ.ค. 48 11:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 60 โคลง กลอนสอนสติตั้ง........ไตร่ตรอง แรก เริ่มประเดิมครอง..........คู่แคล้ว ใน  บรรทัดครรลอง.............ของคู่ ชีวิต ย่ำเหยียบแร้ว..............หักร้างเสมอมี โคลง  เตียงที่สบั้น..............หักลง แรก เริ่มมิประสงค์..............เช่นนี้ ใน ไหลลู่ทางคง.................ครั้งขาด ชีวิต นัทชัดชี้....................ส่องแจ้งหัวใจ จากคุณ : mere - [ 16 ธ.ค. 48 13:24:25 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โคลง เคลง โคลงเคลื่อนคล้อย..........โคลงเคลง แรก เริ่มเรียนเอาเอง.......................อยู่บ้าน ใน ใจร่ำประเลง.............................มัวมั่ว เอานา ชีวิต จึ่งเริ่มกร้าน............................เริ่มคุ้นงานเขียน โคลง เพียรเรียนเริ่มรู้......................ลีลา แรก ร่ำพรรณนา............................ด่วนได้ ใน กาลต่อกันมา...........................จึ่งเชี่ยว ชาญเฮย ชีวิต จึ่งบ่ไร้..................................ซึ่งรสมันมัน จากคุณ : เทพกร - [ 16 ธ.ค. 48 18:15:31 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ๏ เสาร์สิบเจ็ดพรุ่งนี้          ห้าโมง  เช้าแฮ ชวนเพื่อนอาศรมโคลง      ใช่แกล้ง พงหลีนัดอยู่โยง                 กินดื่ม แถบอนุสาวรีย์แจ้ง            เลือกร้านกลางเมือง ๚ เพิ่งเสร็จงาน  เลยแวะมาส่งข่าวกันค่ะ  ฝากชวนมิตรสหายทุกท่านร่วมสังสรรค์ พรุ่งนี้ เสาร์ ๑๗  ธันวาคม ๒๕๔๘  เวลา ๑๑.๐๐ น. เป็นต้นไป ที่พงหลีภัตตาคาร  อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ค่ะ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -             . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 16 ธ.ค. 48 20:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 63 โฮ่ ๆ ๆ สวัสดี ขอรับ ทุก ๆ ท่าน แหะ แหะ ขอรับ บรรยากาศคึกคัก ครึกครื้น เหมือนเดิม เข้ามาอีกครา เห็นทั้ง “สาระ” และ “บันเทิงเริงใจ” ก็มีความสุขมากมาย ขอรับ หลายคืนก่อน เพื่อนพ้องน้องพี่หน้าเดิม ๆ วัยละอ่อน ประกอบด้วย หมอโมโน , จอมยุทธฯ , ศาลาฯ , หิ่งห้อยน้องใจ และชายหนุ่มวันสิบเจ็ดอย่าง นายทิวา ได้มาล้อมวง “สุราสาระ” แลกเปลี่ยนกันในหลายประเด็น มีทั้งเห็นด้วยและเห็นต่าง และเห็นอื่น ๆ อีกมากมาย แต่ก็เป็นไปแบบ “แตกต่าง” แต่ไม่ “แตกแยก” ด้วยบรรยากาศ “สมานฉันท์” แบบ “อาศรมชาวโคลง” อันเป็นวัฒนธรรมอันดีที่เราทำกันมา ขอรับ หนึ่งในประเด็นที่แลกเปลี่ยนกัน ก็คือเรื่อง “เสียง” ของ “โคลง” ก็อย่างที่ จอมยุทธฯ ทำ “เปลเปล้อ” มาให้อ่านกันนี่ล่ะ ขอรับ (ถ้าเปรียบ จอมยุทธฯ ก็ประมาณสำนักมาตรฐาน อย่าง เส้าหลิน บู้ตึ้ง คุนลุ้น ง่อไบ้ ใช้กระบี่ ดาบ หมัดมวย แบบมาตรฐาน ก็ว่ากันไปตาม “กฎ” ส่วนอีตาทิวา เป็นพวกสำนักไม่มาตรฐาน แบบถ้าใช้ดาบ ก็ต้องเป็นดาบโค้งวงพระจันทร์ ก็ว่ากันไปตาม “ข้อยกเว้น” ขอรับ อิอิ) วง “สุราสาระ” แลกเปลี่ยนกันแบบสนุกสนาน แล้วชายหนุ่มวัยสิบเจ็ด ก็ขยายผล จาก “เสียงโคลง” ไปที่ “เสียงกลอน” เรื่องของเรื่องก็มาจากประเด็นว่าด้วย “เสียงตรี” ในวรรคสอง ของ “กลอน” นี่แหละ ขอรับ ก่อนหน้านั้น อีตาทิวา เคยทำ “ปะเร-ปะเร่อ” ว่าด้วย “เสียงตรี” ในวรรครับ(วรรค๒) ของกลอน โดยหยิบเอา “อังคาร กัลยาณพงศ์” เป็น “แม่แบบ” ในการอ้างอิง เพื่อ “พูดถึง” เรื่อง “รูป” และ “เสียง” ของกลอนในวรรครับ เหตุก็มาแต่การ “จัดระเบียบ” เสียงกลอน โดย “ถือสา” เป็น “ข้อห้าม” ว่า ไม่ควรใช้ “เสียงตรี” ใน “วรรครับ” เพราะทำให้ “เสียงเพี้ยน” และลางทีลางเจ้า ก็อ้างกันไปไกลถึงขนาดว่า กวีชื่อดัง(แลไม่ดัง) ไม่มีใครใช้กัน กระป๋ม ก็เลยทำ “ปะเร-ปะเร่อ” ว่าด้วย “เสียงตรี” ใน “วรรครับ(วรรค๒) ในชื่อ “ปะเร-ปะเร่อ” ว่า “บททดลองนำเสนอ : มองรูป-เสียงกลอน ผ่าน “อังคาร กัลยณพงศ์” นำเสนอไปเรียบร้อยนานมาแล้ว ในพื้นที่อาศรมแห่งนี้ แต่จำบ่ได้ว่า ภาคไหน-ตอนที่เท่าไร (ใครว่างช่วยค้นให้ทีเน้อ เพราะจะดูย้อนหลังว่า เขียนไว้ ตั้งแต่วันเดือนปีอะไร) (หมายเหตุ : “บททดลองนำเสนอ : มองรูป-เสียงกลอน ผ่าน “อังคาร กัลยณพงศ์” ผู้สนใจยังอ่านได้ที่นี่ http://members.thai.net/jaitanjai/kebfun8.html จาก “กระท่อมแทนใจ” http://members.thai.net/jaitanjai/ ของกระป๋มเอง (โฆษณาซะหน่อย เพราะกระท่อมร้าง เหตุเจ้าของกระท่อมมัวแต่ “ค่ำเช้าเข้าหอล่อกามา” เอ๊ย ผิด ๆ ที่ถูกคือ “ค่ำเช้าเข้าหอล่อสุรา” แหะ แหะ ) “ปะเร-ปะเร่อ” ชิ้นนี้ พูดถึงเสียงตรี ในวรรครับ ของกลอน โดยอธิบายถึงเรื่องเสียง ซึ่งถ้าเป็นไปตาม “กฎ” ตาม “มาตรฐานการจัดระเบียบใหม่” (ในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ โดยยึดเอา “สุนทรภู่เป็น “ต้นแบบ”) ก็ต้องถือว่า กรณีนี้ เป็น “ข้อยกเว้น” สำหรับยุคสมัยนี้ แต่ที่มากกว่านั้น ก็คือ การนำเสนอประเด็น เพื่อให้ “ล้อมวง” แลกเปลี่ยน โดยการ “พูดถึง” ย้อนหลังไปยังยุคสมัยก่อนหน้าการ “จัดระเบียบ” ด้านหนึ่งเพื่ออธิบายว่า “กวีรัตนโกสินทร์” ที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนัก ถึงความ “นอกแบบ” อย่าง “อังคาร กัลยาณพงศ์” (ตามมาตรฐานการจัดระเบียบใหม่) แท้แล้ว “มิได้นอกแบบ” หากแต่เป็นไปตามแบบ เพียงแต่ “แบบ” นั้น มิได้จำกัดตัดตอนเพียงแค่ยุค “รัตนโกสินทร์ตอนต้น” อีกด้านหนึ่ง ยังอธิบายถึง “แบบ” ที่ย้อนหลังไปกว่านั้น ที่สามารถทำได้ (รวมถึงทำได้ดี) โดยเดินไปในแนวทางของการใช้ “หู” เขียน แทนที่จะใช้ “ตา” เขียน โดย “กฎตายตัว” ที่ถูกจัดระเบียบใหม่ แน่นอนนี่ว่ากันด้วยเรื่องของ “เสียง” ONLY และ ONLY เพียงประการเดียว (ใช้ภาษา “มะมั่น” ซะหน่อย เพื่อความเป็นอินเตอร์ อิอิ) คนในยุคนั้น “หู” ไม่เพี้ยน และ “กวีรัตนโกสินทร์” ที่ชื่อ “อังคาร กัลยาณพงศ์” ก็มิได้ “นอกแบบ” และ “หู” ก็ไม่เพี้ยนเช่นกัน (รายละเอียดอ่านได้ ตาม “ปะเร-ปะเร่อ” ชิ้นที่อ้างถึง) ซึ่งตรงกันข้ามกับคนยุคปัจจุบัน ที่อาจจะเพี้ยน กระทั่งต้อง “จัดระเบียบ” เพื่อเอาให้ชัด จะได้ไม่เพี้ยนมาก (อิอิ แซวซะหน่อย) หลังจากเขียนชิ้นนั้นไปแล้ว กระป๋ม ก็รับปากต่อที่สาธารณะ(วงสุรา ) ว่า จะเขียนชิ้นที่ ๒ ว่าด้วย “เสียงตรี วรรครับ” ต่อ เพราะเหตุชิ้นแรก อ้างถึง “ลำนำภูกระดึง” ทั้งฉบับแรก และฉบับปรับปรุง รวมถึงงานชิ้นอื่น ที่เป็นงานยุคแรก จึงรับปากว่า จะค้นต่อไปถึง “ปณิธานกวี” ที่เป็นงานอันได้รับรางวัลซีไรท์ ประเภทกวีนิพนธ์ (นัยว่า จะได้อ้างถึง “มาตรฐาน” และ “รสนิยม” ของ เวทีซีไรท์ ที่อิงอยู่กับ “มาตรฐานการจัดระเบียบใหม่” และ “รสนิยมแห่งยุคสมัย” ) แต่จนถึงบัดนี้ ก็ยังมิได้ปรากฏโฉมออกมาเลย ขอรับ แหะ แหะ นั่นสิ แล้วกระป๋ม จะมา “พูดถึง” ทำไมเนี่ย ? “พูดถึง” เสียเยอะแยะ ไหงมีแต่ “น้ำ” ไม่ยักกะเข้า “เนื้อ” เสียที แหะ แหะ ขอรับ เรื่องของเรื่อง ก็เพราะวง “สุราสาระ” ที่ว่านี้แหละ ขอรับ พอกระป๋ม โยงถึงเรื่อง “เสียงตรี” ใน “วรรครับ” ของ “กลอน” เพื่อนพ้องน้องพี่ก็เลยแลกเปลี่ยนเสียหนุกหนาน แล้ว “หมอโมโน” ก็ถาม เพราะเหตุอีตาทิวา อ้างถึง “เสียง” ในยุคสมัยก่อน “จัดระเบียบ” ในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ อีตาทิวา ก็เลยอ้างเอา “ขุนช้างขุนแผน” เรื่องราวดั้งเดิมแบบชาวบ้าน ที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยอยุธยา แล้วมาถูกชำระจัดระเบียบต่อเติมแต่งเติมบางส่วน ในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ “หมอโมโน” สงกะสัย เตรียมจะใช้มีดหมอของถนัด ชำแหละอีตาทิวา เพราะไม่ใคร่เชื่อ แต่ก็บอกว่า ถ้ามีจริงใน “ขุนช้างขุนแผน” ก็พร้อมจะยอมรับได้ แหะ แหะ ขอรับ ชายหนุ่มอายุ ๑๗ เลยต้อง “หนีงาน” ไม่ยอมหลับยอมนอน เพราะนอนไม่หลับ ไปนั่งค้นแบบ “คร่าวคร่าว” เพื่อเอา “มะพร้าว” คั้นน้ำมาล้างหน้ากระป๋ม เอ๊ยยยม่ายช่าย เอา “มะพร้าว” มาขายสวน ขอรับ อิอิ ผลการค้น ทำให้อีตาทิวา รอดตัวพ้นสภาพหน้าแหกแบบหวุดหวิด ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ขออนุญาต “คัด” บางส่วน จาก “เสภาขุนช้างขุนแผน ฉบับหอสมุดแห่งชาติ” ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๑๑ จำนวน ๑,๐๐๐ เล่ม ปี ๒๕๑๐ ที่ กรมศิลปากร อนุญาตให้ศิลปาบรรณาคารพิมพ์จำหน่าย มายืนยัน ขอรับ ตอนที่ ๑ กำเนิดขุนช้างขุนแผน หน้าที่ ๘ (กำเนิดขุนแผน) “ถึงฤกษ์งามยามปลอดคลอดง่ายง่าย ลูกนั้นเป็นชายร้องแว้แว้ พี่ป้าน้าอามาดูแล ล้างแช่แล้วก็ส่งให้แม่นม” “แว้” อันนี้ชัดเจน คำนี้เป็นเสียงร้อง และเป็นเสียงตรี ขอรับ ตอนที่ ๒ พ่อขุนช้างขุนแผน หน้า ๑๖ “ฝ่ายว่านายเวรมหาดไทย เขาหมายไปเรียนท่านผู้ใหญ่นั้น บดนี้จะเสด็จเมืองสุพรรณ ในห้าวันตามที่มีหมายมา” นั้น นี่ก็เสียงตรี ขอรับ ตอนที่ ๒ พ่อขุนช้างขุนแผน หน้า ๓๔ “ทองประศรีฟังว่าน้ำตาไหล จะเอาแกงที่ไหนพ่อพลายแล้ว วิ่งหนีเขามาตาบ้องแบว แว่วแว่วเหมือนจะเหลือแต่เนื้อปลา” แล้ว เป็นเสียงตรี แต่บทนี้ มีข้อสังเกตว่า อาจจะพิมพ์ผิด สลับกันกับ “แก้ว” เพราะบทก่อนหน้านี้คือ “พลายแก้วบิแล้วเอาข้าวเคี้ยว แห้งเหนียวพ้นใจร้องไห้ดิ้น แกงอยู่ไหนแม่ขาของคุ้นลิ้น ข้าวติดคอตราปลิ้นไม่กินแก้ว” (เพื่อนพ้องน้องพี่ ที่มีฉบับอื่น ช่วยเทียบเคียงเพื่อตรวจสอบอีกครั้ง ขอรับ) ตอนที่ ๒ พ่อขุนช้างขุนแผน หน้า ๔๑ “ดูสมเพชเวทนาหนักหนานัก ช่วยกันชักหลาวผุดหลุดออกไค้ ขุนช้างกอดศพซบร่ำไร กลิ้งเกลือกเสือกไปให้โศกา” ไค้ ก็เป็นเสียงตรี แต่มีข้อสังเกตว่า น่าจะพิมพ์ผิด ที่ถูกควรเป็น “ได้” มากกว่า (ควรตรวจสอบกับฉบับอื่น ขอรับ) ตอน ๗ พลายแก้วแต่งงานกับนางพิม หน้า ๑๖๐ “ให้ขุดหลุมระดับชักปักเสาหอ เอาเครื่องเรือนมารอไว้ที่นั้น ตีสิบเอ็ดใกล้รุ่งฤกษ์สำคัญ ก็ทำขวัญเสาเสร็จเจ็ดนาที” นั้น ก็เป็นเสียงตรี ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ กระป๋ม ค้นแบบ “คร่าวคร่าว” พลิกผ่าน ๆ มาได้ถึงแค่หน้านี้ หมดแรงเลยบ่ได้พลิกต่อ เพื่อนพ้องน้องพี่ที่มีเวลาว่าง ๆ ลองช่วยกันค้นดู เพื่อการศึกษา แลแลกเปลี่ยนกันนะ ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 16 ธ.ค. 48 21:56:54 ]

ความคิดเห็นที่ 64 (ว่ากันต่อ ขอรับ) ปุจฉา : ที่ยกตัวอย่างพอ “คร่าวคร่าว” อย่างที่ว่ามานี้ เพื่อบอกอะไรหรือ ขอรับ วิสัชนา : ไม่ได้บอกอะไรเลย นอกจากเรื่องเสียง ONLY ขอรับ ปุจฉา : บอกเรื่องเสียงอะไร วิสัชนา : บอกว่า “เสียง” มิได้ “ตายตัว” และ “ตึงตัว” จนขยับเขยื้อนเลื่อนเสียงไม่ได้เลย ปุจฉา : อ้าว ถ้าไม่ “ตายตัว” แล้วเวลาขับทำนองเสนาะ มันจะไม่เพี้ยนหรือ วิสัชนา : ไม่เพี้ยน เพราะเวลาขับทำนองเสนาะ เล่นกับ “เสียง” และ “เสียง” ในพยัญชนะไทย เป็นเสียงดนตรี ที่สามารถ “ลาก-เอื้อน-หลบ-โหน” และ ฯลฯ ได้มากมาย ถ้าขับทำนองเสนาะไม่ได้ “เสภา” ก็ควรจะขับไม่ได้เช่นกัน ปุจฉา : แล้วทำไมถึงต้อง “จัดระเบียบ” เป็น “กฎ” ห้ามไว้ ไม่พึงทำล่ะ วิสัชนา : เพราะปัจจุบัน หูอาจเพี้ยนมากกว่าอดีตกระมัง อิอิ หรือว่าไปแล้วก็คือ ปัญหาอยู่ที่ “ผู้ร้อง-ผู้อ่าน” ที่จะมีทักษะและลีลาอย่างไรนั่นเอง (คำเตือนกฎที่ได้รับการยอมรับ เพราะทำให้ส่วนใหญ่ “ทำได้” ในแบบแผนเดียวกัน ซึ่งได้ผ่านการพิสูจน์ด้วย “รสนิยมของยุคสมัย” แล้ว ผู้ใช้พึงระวัง ถ้าจะอ้างอิงโดยไม่ทำความเข้าใจให้ชัดเจนเสียก่อน เพราะเรากำลังพูด “ข้อยกเว้น” ในมาตรวัดของปัจจุบัน) นี่เป็นเรื่องของ “เสียง” ขอรับ และเมื่อมองผ่านจาก “กลอน” ย้อนกลับไปที่ “โคลง” ก็อาจเทียบเคียงบางประการได้ คำโท(คู่โท) ในบาทสอง ของโคลง เสียงที่สมูธ(อิอิ) และไพเราะอันหนึ่ง ก็คือ เสียง “ตรี-โท” นี่เป็นความคล้ายกันในแง่ “เสียง” ระหว่าง เสียงตรีท้ายบาทสองของโคลง และเสียงตรีท้ายวรรคสองของกลอน (จำได้ว่า เคยเสวนากับ ตาหมีฯ เรื่อง “เสียงโคลง” บาทสอง ที่คู่โท เป็นเสียง “ตรี” ในบาทสอง แล้วทิ้งประเด็นเพื่อขบคิดกันต่อ ถึงการเลือกใช้ “เสียงตรี” ทั้งใน บาทสองของโคลง และวรรคสอง ของกลอน มิตรสหายที่สนใจ โปรดขยายความแตกประเด็น เพื่อแลกเปลี่ยนด้วยสมานฉันท์ตามชอบใจเน้อ) เสียงดนตรีไทย มี 7 ตัวโน้ต โด เร มี ฟา ซอล ลา ซี ขลุ่ย มี 8 รู รูสุดท้าย เพิ่มเสียง โด อีกหนึ่ง ไว้เป็น โด เสียงสูง 7 ตัวโน้ตที่ว่านี้ ไม่มีครึ่งเสียง (อนุโลมยกเว้น เสียงฟา ที่จัดว่า เป็นครึ่งเสียงโดยธรรมชาติ) ทว่า 7 ตัวโน้ตที่ว่านี้ ทำหน้าที่คุมและคลอกับ “เสียงร้อง” ได้อย่างดี ทั้งที่มี 7 ตัวโน้ต แต่ “เสียงร้อง” สามารถพาไปได้ทั้ง “เต็มเสียง” และ “ครึ่งเสียง” รวมไปถึงการลงเสียง “หนัก” และเสียง “เบา” ด้วยอะไร ก็ด้วยการ “ลาก--เอื้อน-หลบ-โหน” นี่แหละ ขอรับ ว่าไปแล้ว “เพลงพื้นบ้าน” ที่ยังไม่ถูก “จัดระเบียบ” และไม่ถูกยึดครองเอามาเป็นของตัว โดย “ชนชั้นสูง” จะเป็นตัวอย่างได้ดี ขอรับ เพลงฉ่อย ที่เป็น กลอนหัวเดียว ลำตัด-อีแซว-ลิเก-เพลงเกี่ยวข้าว-เพลงเรือ กลอนชาวบ้านเหล่านี้ เราจะเห็นการ “ลื่นไหล” ของ “เสียง” และ “คำ” “เสียง” ไม่ถูกจัดระเบียบ แต่กลับเป็นระเบียบ โดยการ “เอื้อนร้อง” คำและสัมผัสของคำ ที่ไม่ “จัดระเบียบ” ตายตัว ก็ไม่เป็นผลเสีย ต่อ “แบบ” ที่วางมาแต่เดิม อาย-ไอ , อาม-อำ และ ฯลฯ เช่น ร้าย-ได้ , งาม-จำ และ ฯลฯ เป็นคู่รับสัมผัสกันได้ และไม่เสียอรรถรสของเสียงที่เปล่งออกมา พยัญชนะไทย มีเสน่ห์ของเสียงดนตรี ขอรับ เสียงของพื้นถิ่นในแต่ละภาคของไทย ก็สะท้อนถึงสิ่งเหล่านี้ได้ดี ไม่ว่าจะ แหลงใต้ , แอ่วเหนือ หรือ เว่าอีสาน กระทั่งสำเนียงต่างชาติ อย่างมอญ , ญวน และ ฯลฯ “แม่เหมย นะ แม่เหมย” แม่ เป็นเสียงโท นะเป็นเสียงโท และ เหมยเป็นเสียงจัตวา แต่เวลาออกเสียง อ่านว่า “แหม่ เม้ย น่ะ แหม่ เม้ย” แหม่ กลายเป็น เสียงเอก น่ะกลายเป็นเสียงเอก และ เม้ย กลายเป็นเสียงตรี อย่างนี้ เป็นต้น ขอรับ “เสียง” เป็นเรื่องของ “หู” ที่ใช้รับฟัง และเสียงก็สามารถ “เลื่อนไหล” ได้ โดยตัวของมันเอง ที่เป็นเสียงดนตรีตามธรรมชาติ คำของ “เสียง” หนึ่ง ๆ สามารถทำให้สูงได้ ต่ำได้ สั้นได้ ยาวได้ หนักได้ และเบาได้ ลองดูคำ ๆ นี้ ขอรับ “ก็” ก  = เสียงสามัญ ก่ = เสียงเอก ก้ = เสียงโท ก๊ = เสียงตรี ก๋ = เสียงจัตวา “ก” เป็น “อักษรกลาง” ผันเสียงได้ครบ “ก็” เป็นคำตาย ถ้าอ่านออกเสียงสั้น ๆ เบา ๆ เป็นเสียงเอก แต่ถ้าอ่านออกเสียงยาว ๆ หนัก ๆ เป็นเสียงโท คำตาย แทนตำแหน่งเอก ใน “โคลง” ได้ และ “ก็" ก็เป็น “คำตาย” ที่จะให้เป็นเสียงเอก หรือเสียงโทก็ได้ เช่นเดียวกับใน “ฉันท์” ที่เป็น “ลหุ” ก็ได้ หรือเป็น “ครุ” ก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่า คำที่ “ก็”วางก่อนหรือวางต่อ เป็นคำเสียงหนักหรือคำเสียงเบา นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ขอรับ ไหน ๆ ก็พูดถึงเรื่อง “เสียง” แล้ว ก็ต่อไปอีกหน่อยถึงเรื่อง “จังหวะ” ก็แล้วกัน ขอรับ แหะ แหะ ก็อย่างที่แซวกันเหล้น ๆ ว่า “หู” ในในยุคปัจจุบัน อาจจะเพี้ยนกว่าในอดีตแหละ ขอรับ ว่าไปแล้ว ที่ยกตัวอย่าง “แบบ” ที่ไม่ตายตัวมาอธิบาย และ “เสียง” ที่ “เลื่อนไหล” มาอธิบาย ก็เพื่อจะชี้ถึงความ “ไม่เพี้ยน” ของ “เสียง” ถ้าใช้เป็น (อันนี้ ไว้อธิบายกันในโอกาสหน้า ว่า จะใช้ “เสียง” ที่มันไม่ตรงกับ “มาตรฐาน” จะต้องมีเสียงใดส่งมา และเสียงไหนรับอีกที เพื่อให้มัน สมูธ แลนดิ้ง ก็รออีกหน่อย ถ้าอีตาทิวา ยังไม่ร่ำสุรา จนเสียชีวิตไป ก็จะมา “เลาเหล่าเล่าเล้าเหลา” ให้ฟังอีกที อิอิ) แต่ถ้า “ใช้เป็น” แต่ยังไม่ดี หรือ “ใช้ไม่เป็น” ในอดีต เขาก็มีอีกตัว ที่มากำกับเสียง นั่นก็คือ “จังหวะ” ขอรับ ดนตรีไทย มีเครื่องดนตรีกำกับจังหวะคือ “ฉิ่ง” (ไม่ใช่กลอง เพราะจังหวะของกลอง จะไม่คงที่เหมือนฉิ่ง) จะกี่ชั้นก็ว่าไป แต่เสียงของ “ฉิ่ง” จะเดินเป็น “ฐาน” เพื่อกำกับเสียงอื่น ๆ ไม่ให้แกว่ง ไม่ให้เพี้ยน ไม่ให้เร็วไป ช้าไป และ ฯลฯ มาถึงดนตรีสมัยใหม่ จะให้ใช้ฉิ่ง ก็คงไม่ได้ เขาก็เลยต้องใช้ “กลอง” ขอรับ แม้ว่า ในอดีต จะเห็นว่า เสียง “กลอง” ไม่คงที่ เลยไม่เอามากำกับ แต่ในยุคสมัยใหม่ มันจำเป็น ขอรับ โอ....ก็สมัยใหม่นี่ “หู” มันเพี้ยนเหลือเกิน สังเกตดูก็ได้ อย่างเพลงเก่า ๆ ที่ไพเราะเพราะพริ้ง จะมีช่องว่าง ความกว้างของ “เสียง” สูง-ต่ำ ห่างกันหลากหลาย แต่ในยุคสมัยใหม่ จะเหลือแต่เสียงที่เกือบ ๆ จะเป็นเสียงเดียวกัน ประมาณ “ท่องจำ” นั่นแหละ ขอรับ “กลอง” ก็เลยต้องมีบทบาทมาก พร้อม ๆ กับเสียงดนตรีอื่น ๆ ที่เข้ามากลบ “เสียงร้อง” ให้เสียงร้องถูกบังไปหมด จนแทบไม่ได้ยินเสียงร้องที่ “รู้เรื่อง” นั่นแหละ ขอรับ นี่ก็อีกตัวอย่างหนึ่งของ “เสียง” ที่ใช้ “จังหวะ” เข้ามากำกับ ขอรับ ร้อยกรอง ก็คือ ตัวหนังสือที่มีเสียงดนตรี ซึ่งนำมาเรียงร้อยกัน นอกจาก “เสียง” ก็ยังมี “จังหวะ” ที่เป็น “ตัวช่วย” ที่แข็งแรงอย่างยิ่ง นึกถึง “แพทเทริน” แบบ “สามช่า” เราก็นึกถึง ชึ่ง ชึ่ง โป๊ง โป๊ง ชึ่ง หรือถ้าเป็น “แพทเทริน” แบบ “รำวง” เราก็นึกรู้จังหวะของมัน แล้วไม่ว่า จะเป็น บีกิน , วอทซ์ , สวิง , กัวลาช่า , แทงโก้ มันก็มี “จังหวะ” ให้เรานึกถึงใช่ไหม ขอรับ ร้อยกรอง จะเป็น โคลง-ฉันท์-กลอน-กาพย์ และ ฯลฯ ก็เหมือนกัน ขอรับ อยู่ที่ว่า เราจะเล่นกับ “จังหวะ” แบบใด และใน “ลีลา” แบบไหน ไม่รู้จะยกตัวอย่างจากอะไร เอาตัวอย่างของกระป๋มเอง ก็แล้วกัน ขอรับ โคลง ๏เพียง.......สัมผัสสวาทเร้น................ระเริงขณะ ฟ้า...........ขยับจับเคล้าคละ...............ระครั่นครื้น จด...........จำร่องรอยระยะ.................ปะทะตื่น ดิน..........ชุ่มน้ำสะอึกสะอื้น..............ฤ ชื้นมิคลายฯ กลอน ๏เพียง......สัมผัส สวาทเร้น ระเริงขณะ ฟ้า..........ขยับ จับเคล้าคละ ระครั่นครื้น จด...........จำร่อง-รอยระยะ ปะทะตื่น ดิน...........ชุ่มน้ำ สะอึกสะอื้น ฤ ชื้นมิคลายฯ (หมายเหตุ : ร้อยกรองบทนี้ที่ยกมา เพื่อเป็นตัวอย่าง “พูดถึง” โดยมิได้บอกว่า ร้อยกรองบทนี้ ดี , งาม และ ฯลฯ แต่อย่างใด แหะ แหะ ) ร้อยกรองบทนี้ เขียนโดยวางอยู่ในรูป โคลง และ กลอน โดยไม่ได้ยึดตามแบบ “กลบทโคลงกลอน” ของ น้าเนาว์ “เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์” ที่นำเสนอใน “ชักม้าชมเมือง” (ผู้สนใจ โปรดหาอ่านเปรียบเทียบ หรือค้นของเก่า ที่จอมยุทธฯ เคยวางไว้ในอาศรมฯ หรือท่านอื่น ๆ เพื่อศึกษาได้) ที่ทำเช่นนี้ ก็เพราะเหตุของการทดลองเรื่อง “เสียง” และ “จังหวะ” จะเห็นว่า คำโท ในบาทสองของโคลง เป็นเสียงตรี และเมื่อวางในรูปของกลอน ก็เป็นเสียงตรีในวรรคสอง จะเห็นว่า ร้อยกรองบทนี้ เลือกใช้คำหนัก-เบา(ลหุ-ครุ) หรือ “ลูกเก็บ” ที่มีเสียงต่างกัน เพื่อวางจำนวนคำในโคลง ให้ลงตัวกับจำนวนคำในกลอน คำหนัก-เบา นอกจากเพื่อวางจำนวนคำแล้ว ยังเล่นกับ “เสียง” โดยใช้ “จังหวะ” เข้ามาคุมอีกชั้น นี่ก็เป็นการทดลองว่าด้วยการอธิบายถึงเรื่อง “เสียง” และ “จังหวะ” ขอรับ (ยังมีต่ออีก.....) จากคุณ : นายทิวา - [ 16 ธ.ค. 48 21:57:48 ]

ความคิดเห็นที่ 65 (ต่ออีกที จบล่ะเน้อ.....) ไหน ๆ ก็มาถึงบรรทัดนี้แล้ว เพื่อไม่ให้เสียเที่ยว ก็ขออนุญาต คัดบางส่วนจาก “ปณิธานกวี” ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๖ ของ “อังคาร กัลยาณพงศ์” เพื่อ “พูดถึง” เสียงตรีในวรรครับ อีกหน่อย ขอรับ “ปณิธานกวี” นอกจากจะได้รับรางวัล “ซีไรต์ ปี ๒๕๒๙” แล้ว ก็ยังเป็นหนังสืออ่านประกอบของสถานศึกษาหลายแห่งด้วย นี่ก็ควรจะเป็นไป โดย “มาตรวัด” ว่าด้วย “มาตรฐาน” แต่ “ปณิธานกวี” ก็มี “เสียงตรีในวรรครับ” ที่มีข้อตำหนิจากการ “จัดระเบียบ” ว่า ไม่พึงใช้ เช่นกัน โปรดพิจารณาโดยพลัน ขอรับ ตื่นเถิดโลกมนุษย์ หน้า ๒๒ “เร็วเร่ง ปฏิวัติอัตตาอานุภาพ ซาบซึ้งซึ่งชัยประเสริฐเลิศล้ำ สันติสุข รุกรบภพนรกมืดงำ นำสมัยสู่ทิพย์สิบทิศเทอญ” สุนทรีย์แห่งชีวิตมนุษย์ หน้า ๒๘ “งามมโนคติริเริ่มเหินหาว ไปเยี่ยมดาวไถไกลลิบลี้ งามแสงร่อนเร่เห่สองพันปี พื้นที่เกษตรไหนไถหว่านกรรม รวงข้าวทิพย์แห่งชีวิตมนุษย์ งามวิสุทธิ์ที่งานประเสริฐเลิศล้ำ งามประโยชน์มิหยุดมนุษย์ธรรม ค้ำจุนโลกลบทุกข์โศกละลาย” ดวงใจนักปราชญ์ หน้า ๓๓ “สองแสวงข้อมูลเอกอเนกอนันต์ หมั่นวิจัยวิจารณ์มิติลึกล้ำ เสาะหากัลยาณมิตรแนะนำ หรือเพ่งทำปัญญาปฏิภาณ” หลักอารยชน หน้า ๓๘ “สาวงามรสนิยมคมเฉียบสุนทรีย์ มีมโนคติประเสริฐเลิศล้ำ วิจารณ์แก่นสารยุคบุกเบิกนำ นฤมิตกรรมกำนัลจักรวาล” บันทึก(น้ำตาของสองชีวา) หน้า ๕๑ “เว้นแต่พระผู้ประเสริฐสูงสุด แล้วยากนักมนุษย์สุดหยั่งรู้ น้ำตาของสองชีวาร่วงพรู ระเหยอยู่เป็นเมฆวิเวกวังเวง” ปริศนารมณีย์ หน้า ๕๕ “สุริยาบ่ารุ้งทองเนื้อสิบ ระยิบระยับโตรกชะโงกเงื้อมง้ำ โปรยประเสริฐสุนทรีย์ชี้นำ เลิศล้ำรมณีย์พลีเป็นทาน” พญาครุฑกับกากี หน้า ๖๗ “พญาครุฑยุคกากี สู่ฉิมพลีบาร์ป่างิ้ว กากีถูกครุฑหิ้ว ลิ่วลอยฟ้าฝ่าชั่วดี” พระธาตุพนม หน้า ๗๓ “พระธาตุพนมล้มจมดินหาย สายกว่าสายแสบสยามลึกล้ำ สิบเอ็ดสิงหาฯ อกฟ้าระกำ ต่ำใต้หล้าบ่าน้ำตานอง” ปัญญาที่เหนือกว่าเวไนยสัตว์ หน้า ๗๖ “ธรรมะอันไร้สาระแก่นทิพย์ หยิบยกว่าวิเศษสุกลึกซึ้ง สรรเสริญอเวจีขยี้ดาวดึงส์ ซึ่งมิจฉาทิฏฐินั้นอันตราย” เปลือยป่าช้าร่าระบำรำ หน้า ๘๔ “กิ้งก่าผวาหาหลักฟ้า ซ่าสอพลอสิ่งซึ่งล้ม อึ่งอ่างหมอบปลอบตม อมเหรียญตราบ้ายศจัด” บริภาษสัตว์วิทยาศาสตร์คลั่งนิวเคลียร์ หน้า ๙๒ “แจ่มจันทร์เจ้าหนาวสกาวแสงทิพย์ ระยิบระยับวับวาวดาวระย้า สำนำอนันตกาลผ่านหน้ามา สนธยาย้อยหยาดบาดดวงใจ” นี่เป็นตัวอย่าง ที่นำมาแสดงให้ดู และพร้อมกันนั้น ก็เป็นตัวอย่างเพื่อให้สังเกต “ชุดคำ” และการใช้เสียง ซึ่งต่างจาก “มาตรวัด” และมาตรฐานตามการจัดระเบียบใหม่ และนี่ก็ยังไม่รวมถึงการใช้ “สัมผัส” ในเล่ม ที่เป็นลักษณะไม่พึงใช้ เช่น “รัศมี-มี” , “หลาย-ราย” และ ฯลฯ เพื่อการศึกษาแลกเปลี่ยนเสวนากันต่อไป แหะ แหะ ขอรับ ทั้งหมดนี้ เป็นความเห็นส่วนตัว และจัดเป็น “รสนิยม” ประการหนึ่ง เพื่อการแตกประเด็นในการแลกเปลี่ยน เพื่อประโยชน์ของการศึกษา กระนั้น ที่ต้องย้ำกันอีกครั้งครา ก็คือ นี่เป็น “ข้อยกเว้น” ตาม “บรรทัดฐานของยุคสมัย” อย่าลืมว่า “ข้อยกเว้น” จะมีได้ ก็ต่อเมื่อมี “กฎ” ที่เป็น “กรอบ” ให้เห็นเป็นหลัก เพราะถ้าไม่มี “กรอบ” เราก็คงไม่มี “ข้อยกเว้น” และถ้าเราไม่รู้ “กรอบ” โดยชัดแจ้ง ก็คงพูดไม่ได้ว่า เราคือ “ข้อยกเว้น” เพื่อนอกกรอบ นี่เป็น หัวใจ ที่เป็น “ฐานราก” อันสำคัญ ขอรับ หวังใจว่า “ปะเร-ปะเร่อ” ชิ้นนี้ จะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะการ “ต่อยอด” เพื่อผลของการศึกษาและแลกเปลี่ยนให้เกิด “องค์ความรู้” ใหม่ ๆ และหวังใจว่า “ปะเร-ปะเร่อ” ชิ้นนี้ คงไม่ถูกนำไปอ้างอิง โดยมิได้ศึกษาบริบทของ “กฎเกณท์” และ “ข้อยกเว้น” ให้ครบถ้วน ๏ศิลป์สร้างศิลป์สื่อสร้าง........................อันใด เล่าเอย ศิลป์ย่อมรับใช้ใคร.......................................ใคร่รู้ ศิลป์สร้างสื่อศิลป์อะไร..................................ให้ประจักษ์ ศิลป์สื่อสื่อศิลป์สู้...........................................รับใช้มวลประชาฯ ด้วยจิตคารวะ ขอรับ นายทิวาฯ พฤหัสบดี ๑๕ – ศุกร์ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๔๘ ปล. ๑ แถมอีกนิด ถึงการใช้เครื่องหมายต่าง ๆ ในการ “ขึ้น-ลง” ใน “โคลง-กลอน” จะใช้ก็ใช้ และถ้าไม่ใช่ ก็ไม่มีใครว่า รวมถึงจะใช้เป็นอย่างอื่น ก็มิได้เสียหายมากมายแต่อย่างใด (กระป๋ม นิยมใช้ ฯ จบบท เพราะโบราณ หนังสือที่พิมพ์บางเล่ม เช่น ลิลิตเตลงพ่าย เครื่องพิมพ์ไม่มีเครื่องหมายให้ใช้ หรือบางทีมีแต่ไม่ใช้ เช่น “ปณิธานกวี” ก็เช่นกัน ก็ต้องถือว่าใช้ได้ ไม่เสียหายอะไร) ปล.๒ การร้อยโคลง ไม่มี “กฎ” บังคับว่า ต้องร้อยโคลง เมื่อเขียนโคลงชุด แต่หากสมัคใจร้อยโคลง ก็ไม่เสียหายใด ๆ ตรงกันข้าม อาจช่วยเรื่องเสียง ความเนียน สมูธ และช่วยเรื่องการ “จดจำ” ได้ง่ายขึ้น การร้อยโคลง ที่ใช้กัน มักใช้ในกรณีเข้าลิลิต (ใครจะช่วยขยายความเพิ่มเติม ก็เชื้อเชิญโดยพลัน ขอรับ) ปล.๓ สงสัยกะพ้ม จะตกงาน เพราะเหตุหนีเวลางาน มาปะข้อความ ณ อาศรม นี่แหละ ขอรับ แหะ แหะ กรุณาช่วยเหลือกะพ้มล่วงหน้า โดยการเลี้ยงสุราจั๊กหน้อยนะ ขอรับ(มากๆก็ได้ อิอิ) ปล.๔ ถึงหมอโมโน กะพ้ม ค้นมาทำ “ปะเร-ปะเร่อ” แล้ว จะมีรางวัลเป็นสุราหรือไม่หนอ อิอิ ปล.๕ ถ้าพิมพ์ผิดเขียนพลาดตรงไหน โปรดให้อภัย เพราะพิมพ์ยามดึกจนสว่าง และมิได้มีเวลาตรวจทานอีกครั้งครา ขอรับ เสร็จแล้ว ก็แวบล่ะ แบบว่า งานพ้มยังไม่เสร็จ ต้องไปทำต่อโดยพลัน จากนั้น ก็จะได้เวลาร่ำสุราอีกครั้งครา ถ้ามิตรสหายท่านใด มีใจอันเป็นกุศล จะเลี้ยงสุราด้วยน้ำใจ ก็โปรดแจ้งมาโดยพลันเน้อ ขอรับ ชะแวบ ไปล่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 22:56:03 จากคุณ : นายทิวา - [ 16 ธ.ค. 48 21:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ลืมไปอีกนิด เห็นก่อนหน้านั้น มีการใช้ "จ้าน" กันมาก แล้วก็มีคำถามถึงความหมายและที่มา กระพ้มม่ายพรื้อ ไปค้นแล้วเจอ ก็เลนำมาฝากด้วย ขอรับ จากเสภาขุนช้างขุนแผน ตอนพลายแก้วแต่งงานกับนางพิม หน้า ๑๖๖ ตามที่อ้างมาตั้งแต่ต้นนั่นแหละ ขอรับ "ไหนเหงื่อ นี่เบื่อ ว่าเปล่าเปล่า นิจจาเจ้า ลวงพี่ จริงจริงจ้าน มาไปนอน อย่าให้วอน อยู่เนิ่นนาน กอดสะพาน สะพักจูบ แต่เบาเบา" เอวัง ก็มีประการฉะนี้แล ไปล่ะ ชะแวบ จากคุณ : นายทิวา - [ 16 ธ.ค. 48 22:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 67 อาทิวาค่ะ จ้าน ในภาษาถิ่นใต้ คือ ค่าลุย แปลว่า  มากมาย นะเจ้าค่ะ หุหุหุ... แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 22:42:55 จากคุณ : กรวี (กรวี) - [ 16 ธ.ค. 48 22:35:36 ]

ความคิดเห็นที่ 68 โอ้ เปลเปล้อร์มาเป็นตั้งๆเรย วันนี้ไปประชันกลอนสด งาน 4 ทศวรรษวรรณศิลป์เกษตร มาที่ ม. เกษตรศาสตร์ครับ อ.ที่เป็นกรรมการก็พูดเรื่องเสียงตรีท้ายวรรครับเหมือนกัน ว่าใช้ไม่ได้ แต่ผมเห็นเหมือนกับเปลเปลอร์ของนายทิวาครับ ว่าคนอ่านทำนองเสนาะน่ะ หลบ เอื้อน โหนเสียงได้ ผมว่าเสียงตรีในบางคำ โหนเสียงได้เหมือนจัตวา ก็น่าจะใช้ในวรรครับได้ดังที่ยกมานั่นล่ะครับ ฝากนิราศกลอนสดเกษตรไว้แล้วกันครับ ๏ นิราศร่ายกลอนสดกำหนดสาร เกษตรศาสตร์วรรณศิลป์ถิ่นโอฬาร สี่ทศวรรษกาลตำนานกลอน เขาจัดแข่งกลอนสดกำหนดศักดิ์ ร่วมใจภักดิ์รักผลกลอักษร สิบหกธันวามาสมิ่งมาศพร สืบสาครน้ำหมึกไว้ไม่เลือนลบ มีจุฬาลงกรณ์จรมาสู่ ธรรมศาสตร์ยังสู้ไม่หลีกหลบ ศิลปากรวรรณศิลป์ผินมาพบ ราชภัฏ-จักรพงษ์ครบทีมสี่คน เจ้าภาพเกษตรศาสตร์เสนาทก้อง ท่วงทำนองกลอนไทยไม่ขัดสน ห้าสถาบันหกทีมอิ่มเอมทน ร่วมสร้างผลผลิใบในวงวรรณ +กระทู้หนึ่ง+พึงรู้อยู่เต็มจิต รูปธนบัตรมือติดคิดผกผัน ต่างประเด็นต่างมุมมองต้องประชัน สรุปพลันจบได้ในแปดนาที +กระทู้สอง+หัวข้อก่อความคิด "ปริญญาชีวิต"สิทธิ์ศักดิ์ศรี ตีความแตกความต่างแนวทางมี แล้วร้อยเรียงเสียงกวีลงที่คำ +กระทู้สาม+จอหงวนชวนฉงน แปดคำกลเรียงรายให้คมขำ คือ"ดอกหญ้า" "ฟ้าร้อง" "กองฟาง" นำ "ทางเลือก" ย้ำ "เปลือกหอย" และ "รอยเท้า" กำหนดต่อ "ดาวทอง" ดวงที่เด่น ลำบากเห็น "ห้องมืด" ชืดชาหนาว เขียนแปดคำกำหนดพจน์พร่างพราว ร้อยเรื่องราวเรียงผสมคมคำควร แล้วจึงพักรับประทานอาหารก่อน ค่อยร่ายกลอนกระทู้ดูถี่ถ้วน ที่ละคนทีละบาทตามกระบวน ไม่ให้ด่วนดลสดับสำหรับคิด +กระทู้สี่+"ใต้ร่มนนทรี"ใหญ่ แผ่กิ่งใบหนากว้างสอนสั่งศิษย์ ดอกนนทรีบานอยู่ควรบูชิต วรรณศิลป์สำเร็จฤทธิ์มิตรนนทรี +กระทู้ห้า+ว่า"บัณฑิตเชิงดอย" ถึงค่าด้อยน้อยทรัพย์อับศักดิ์ศรี เพียงออกเมืองมุ่งดอยคอยทำดี นั่นแหละที่เรียก"บัณฑิต"กิจสำคัญ จบประชันกานท์กลอนอ่อนใจเหวย กระไรเลยไร้คนมายลฉันท์ ผลัดกันอ่านวานกันเขียนเวียนจำนรรจ์ ก็หมดกันแค่นี้กวีไทย สรุปผลว่า จุฬา - ชนะเลิศ ธรรมศาสตร์ - ที่สองเพริศประกายใส ศิลปากรที่สามมีกำไร พบกันใหม่โอกาสหน้า - ถ้ายังมี๚ะ๛ เรื่องมีตติ้งอาศรมฯ ทำไมมาบอกกันฉับพลันทันด่วนอย่างนี้ล่ะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบ อยากไป แต่มีประชุม - -ที่ท่าพระจันทร์ เป็นกินข้าวเย็นไม่ได้เหรอ? แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 23:06:18 แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 48 23:05:07 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 16 ธ.ค. 48 22:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 69 วันนี้มาสายหน่อย แต่ก็ยังเป็นคนแรก เข้าใจว่าวันเสาร์นักเลงกลอนจะนอนตื่นสายกันเป็นส่วนมากครับ โลกนี้มิอยู่ได้                       เพียงคน เดียวนา มีกิจจักต้องผจญ                   รอบข้าง อย่าคอยคิดปลีกตน               โดดเดี่ยว ควรคบมิตรไว้บ้าง                   ช่วยให้เบาใจ มิตรใดมักกอบเกื้อ                 กูลกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขสันต์               อยู่ใกล้ ถึงคราวเกิดคับขัน                   ไม่ห่าง เหินนา มิตรเช่นนี้เทิดไว้                     มิตรแท้จงจำ จาก #57 คุณศาลาไทย ขอแก้ไขไม่ว่ากันครับ คราวนี้นับว่าใกล้เคียงมากที่สุดครับ เดี๋ยวผมจะไปกระซิบคำตอบให้ ที่พงหลีครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 ธ.ค. 48 07:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีวันเสาร์ครับ....อิจฉาทั่นที่ได้หยุดงานครับขอบอก..อยากไปดูด้วยตาและฟังเสียงด้วยหูตัวเป็นๆของอาจารย์ที่นัดพบกันมากเลยครับ... และขอแปะโคลงยามสายแล้วครับ งามเงื้อนเยือนสลักเงาอักษร  ขจรศาสตร์บวรศิลป์  สืบดลจินต์เจิดสนาน  สนองครองกาลสุขศรี๚ ๏เช้าตรู่ลุกตื่นแล้ว   แพร้วจินต์ เงาอักษรบวรศิลป์   สืบสร้อง ใคร่กำหนัดโคลงยิน   เสียงสั่ง สอนนา คำปราชญ์วาดใจคล้อง  ใฝ่เคล้าโคลงฉันท์๚ ๏เพลงเสนาะเพราะอ่านเอื้อน  ทำนอง ฟังกล่อมใจเรืองรอง   ขณะนั้น กำหนดกฏคล้องจอง   สูงส่งสลับนา ขานจิตไขใจคั้น   ครึกครื้นรื่นสาร๚ ๏ยากดีมีจิตล้วน   หมายสุข เฝ้ากอดงานเจ่าจุก   หม่นใหม้ โคลงเพียงบทบั่นบุก  หาอ่าน อิ่มนอ เกิดจิตกระจ่างไซร้   สงบได้เสพสวรรค์๚ ปล.ขอบคุณทั่น ณ.มิตรกรุณาแก้ให้ครับ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 48 21:14:44 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 17 ธ.ค. 48 07:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สวัสดีวันเสาร์ครับทุกท่าน -มีการพบปะพูดคุยกัน แหมอยากไปร่วมวงจังเลย จะได้รู้จักหน้าตาท่านสมาชิกผู้ทรงเกียรติ( ยืมใช้หน่อย) แต่เมื่อคืนก็สังสรรค์จนวันนี้ก็มิสร่าง เสียดายจัง คงไม่ได้ทำหน้าที่ฝากของน้อง ณ มิตรเท่าไรเอาเป็นพอหอมปากหอมคอ พอได้กลิ่นสุราแล้วกันนะครับ -คุณ mere ไม่ตกข่าวเลย ใครทราบบ้างว่าคู่เต๋านัท ไปซื้อเตียงที่ไหนอะ ทำไมหักง่ายจัง -สวัสดีคุณเทพกรครับหายหน้าไปนานเนอะ -คุณทิวานำความรู้มาปูกระดานให้อ่าน ขอบคุณมากเลยครับ อ่านกันเพลินเลย บรมครูทั้งนั้น -คุณเจียวต้าย จะไปกระซิบอะไรกับคุณศาลาไทยเอ่ย ว้า เสียดายที่มิได้ไปแอบฟัง จะกระซิบดังมั้ยน้อ -นานๆจะมีกลอนมาแปะให้ชื่นชม ขอบคุณ คุณโกฏิดารา ที่นำกลอนสดๆร้อนๆ มาป้อนให้ครับ -คุณจันทร์แห้งครับผมก็อิจช้า อิจฉาเหมือนกัน -ขอบคุณ คุณหมีเซอะ ครับที่อุตส่าห์กล่อมเกลาโคลงให้ คงต้องรับคำแนะนำอีกพะเรอเกวียน ทักทายไม่ครบทุกท่านขออภัยด้วยครับ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 10:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 -เลียนแบบคุณจันทร์แห้งครับ ๏ โคลง  เคลงพายไม่พ้น        วนเวียน แรก  คัดท้ายปวดเศียร           ผิดข้าง ใน ที่สุดความเพียร                พลันหยุด ชีวิต ล่องลอยคว้าง               เรียกจ้างคนพาย ๚ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 11:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 73 -อินเทรน เลียนแบบคุณ mere ครับ ๏ โคลง  เคลงเตียงสะบั้น       เต๋านัท แรก  ชื่นรื่นหวานจัด              ประกาศก้อง ใน เมื่อหมดสวาทตัด             ขาดจาก ชีวิต รักนักร้อง                    กลับต้องกลายไฉน ๚ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 11:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 74 - คุณศาลาไทย ครับขอเป็นคราวหน้านะครับ กระซิบเนิ่นๆเด้อ ๏ โคลง  คงไปมิได้                เจอกัน แรก  อยากมาสังสรรค์            พบหน้า ใน โอกาสหน้าพลัน                ไม่พลาด ชีวิต หายเหนื่อยล้า                ดวดเหล้าเคียงสหาย ๚ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 11:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ๏ ยามทุกข์ครวญร่ำร้อง        ฟูมฟาย ยามยากจักขวนขวาย           กอบกู้ ยามสนุกย่อมโวยวาย          โหวกเหวก ยามโกรธพิโรธรู้                 พักตร์เพี้ยงขมูขี  ๚ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 11:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ครองแครงอร่อยลิ้น             ครองแครง เอมอิ่มเคลือบมันแฝง           อร่อยล้ำ ครองแครงน้ำครองแครง       ขลุกขลิก อร่อยเอร็ดย้ำ                     รื่นรสครองแครง โคลง คำคำครุ่นคิด              เป็นคำ แรก เริ่มจดใจจำ                 อย่างนี้ ใน จิตจ่อใจนำ                   คำประดิษฐ์ ขึ้นนอ ชีวิต สุดสันต์ชี้                   เยี่ยงรู้คำโคลง จากคุณ : เทพกร - [ 17 ธ.ค. 48 18:02:22 ]

ความคิดเห็นที่ 77 จาก #45 และ #57 คุณศาลาไทยขอแก้ พ.ศ.๒๔๘๘ เป็น ๒๕๙๘ ก็เลยยิ่งห่างออกไปอีกหลายขุม แต่ผมให้รางวัลไปแล้ว ทำไงดีล่ะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 17 ธ.ค. 48 20:42:04 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ๏ ไปสังสรรค์สนุกมั้ย         ใคร่ถาม นึกอิจฉาอดตาม                ร่วมด้วย อาหารอร่อยเต็มชาม          ถูกปาก กันฤา ข้าวเปิบกันกี่ถ้วย               โปรดแจ้งแถลงไข ๚ จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 22:07:37 ]

ความคิดเห็นที่ 79 โคลง  เนินเขมือบหญ้า               อ่อนหวาน แรก   หม่ำดั่งน้ำตาล                  ชุ่มลิ้น ใน     ปากช่างนุ่นปาน                ก้นเด็ก อ่อนแฮ ชีวิต   ลืมหมดสิ้น                      เรื่องหญ้าแก่เกิน โคลง  เคลงยามท่องท้อง            ทะเลไหว แรก   พบคลื่นโถมใจ                 สุดท้อ ใน     ที่สุดสว่างไสว                  คลื่นสงบ สิ้นแฮ ชีวิต   ดั่งวงล้อ                         เมื่อขึ้นก็ต้องลง โคลง  นี้ท่านได้แต่                   ใดมา แรก   ฝึกครูหนอนสุรา               มอบให้ ใน     เหตุสิ่งใดหนา                  วานบอก ชีวิต   คลุกคลีใกล้                    ท่านให้ตะเพิดมา จากคุณ : แดงน้อย (Little Red) - [ 17 ธ.ค. 48 22:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ๏ โคลง  นี้ท่านแต่งได้             เพราะดี แรก   อิจฉาทุกที                    ที่รู้                   ใน     ทุกสิ่งท่านมี                  ครบหมด ชีวิต   สมจิตผู้                       ตะเพิดให้มาเขียน สวัสดียามค่ำครับคุณแดงน้อย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 17 ธ.ค. 48 23:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีทุกท่านครับ.... ๏ สังสรรค์กันที่ร้าน             พงหลี โถโธ่ผมดันมี                     ธุระได้ อดคุยอดกินฟรี                  ศ.พี่ เลี้ยงแฮ โอกาสหน้าหวังไว้               ณ มิตรน้อมขอแจม ๚ กลับมาแล้วครับผม... ขอบคุณ พี่จำปูน ที่ช่วยตอบกระทู้ให้นะครับ... เยี่ยมไปเลย... ต้องมาตามอ่าน ปะเร-ปะเร่อ พี่ชายนายทิวา อีกยาวเลย... ชอบๆ... ก่อนไปนอนคืนนี้พึ่งทำบล็อกนี้เสร็จครับ... เพื่อนๆพี่ๆน้องๆท่านไหนสนใจทำบุญกับ น้องๆตาบอดผู้พิการซ้ำซ้อน... เชิญได้ที่บล็อก ...ณ มิตร... นะครับ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=silhouette&month=12-2005&date=17&group=1&blog=1 เด๋วพรุ่งนี้มาใหม่ครับ... จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 18 ธ.ค. 48 01:06:03 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เค้ามี กินนรเก็บบัว ผมคงกลายเป็น กินนรเก็บมั่ว แน่เลย ๏ โคลง หนึ่งต้อง หนึ่ง ทั้ง         บทความ แรก แอบ คอย แอบ ถาม          เพื่อนบ้าง               ใน ตรอกจน ตรอก ตาม            เติมแต่ง ชี วิต ชีชีพค้าง                       ชีพจ้างชีเขียน ๚ ** ไปมั่วบาทสุดท้ายแหละครับ ** แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 48 08:46:10 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 18 ธ.ค. 48 08:39:04 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ที่สิบเจ็ดธันวามาพงหลี สิบเอ็ดโมงพอดีไม่เหหัน เจียวต้ายถึงก่อนใครไม่ช้าพลัน ขมีขมันจัดทำเลห้อง เอ.สี่ ตั้งโต๊ะกลมเก้าอี้เรียงริมหน้าต่าง วิวกว้างขวางเตรียมรับรองพวกน้องพี่ คนถัดมาเพิ่งเห็นหน้าคุณอาร์ซี สวัสดีทักทายกันจำนรรจา คุณรวี บอกอ รูปหล่อแท้ ผลิตหนังสือทำมือแน่รีบมาหา อีกประเดี๋ยว นิรนาม ก็ตามมา รอไม่ช้า หมอโมโน ก็โผล่ร่าง คุณจันทร์แห้ง รู้ข่าวเมื่อเช้านี้ รีบเร็วรี่มาทันใดไม่ขัดขวาง ท่านตัวใหญ่ใจดีมีสตางค์ ดื่มเบียร์สิงห์ไปพลางกับเจียวต้าย อีกสักพัก ศาลาไทย ก็ไปถึง อาศัยพึ่ง คุณทิวา มาที่หมาย สั่งร้อยปี่ดื่มแต่น้อยค่อยผ่อนคลาย เกือบสุดท้ายจึงเห็นหน้า อาจารย์จี คนที่สิบ จอมยุทธ ณ เมรัย แต่วันนี้เหตุไฉนไม่ดื่มปี่ นั่งรอบโต๊ะครบกันแล้วยกแก้วที ร่วมแสดงความยินดีให้หิ่งห้อย ขออาศัยอาศรมโคลงเชื่อมโยงเพื่อน สะกิดเตือนคนช่างฝันคุยกันหน่อย อีกหลายคนไม่ได้มาพากันคอย อย่าใจน้อยคราวหน้ามาพบกัน ขอเกริ่นกล่าวเล่าเรียงแต่เพียงนี้ กินเนื้อที่อาศรมชมรมขยัน อยากอ่านโคลง ศาลาไทย เล่าให้มัน เจียวต้ายนั้นหลบไปนอนพักผ่อนเอย. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 ธ.ค. 48 08:45:24 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ในอาศรมที่แล้ว คุณโกฎดาราเขียนกลอนถอดโคลง น่าทึ่งมาก ในภาค ที่ ๑๕๐ นี้ คุณทิวา ก็นำกลับมาให้ชมอีกรูปแบบหนึ่ง เลยจะลองทำดูบ้าง ปรากฎว่าช่างยากเหลือแสน ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร พอดีเคยเขียนไว้ในคราวที่แล้วเกี่ยวกับ  ยามรักยามชัง ว่า ๏ แขวน นิยามรักไว้                เนิ่นนาน คำ รักน้ำยังหวาน                    ผักต้ม ประดับ เมื่อรักราน                  เหลวแหลก ใจ ขากน้ำผึ้งก้ม                     ถ่มได้กลายขม   ๚ มาเลียนแบบกระท่อนกระแท่นได้ดังนี้ครับ กลอน ๏ ยามรักน้ำผักต้มยังชมหวาน รื่นชื่นบานจมปลักเก้อละเมอหา ไม่เคยตรมตระหนักรักตรึงตรา รักจักพาเพ้อพร่ำย้ำหมดใจ ยามชังน้ำผึ้งจักมักขมขื่น ไม่หวานชื่นอมทุกข์เคล้าเศร้าไฉน สุดตรอมตรมกระอักหนักทรวงใน วุ่นวายให้เศร้าสุดกล้ำจำสลาย ๚ โคลง ๏ ยามรัก น้ำผักต้ม................ยังชม หวานรื่นชื่นบานจม..................ปลักเก้อ ละเมอหาไม่ เคยตรม...............ตระหนัก...รักตรึง ตรารักจักพาเพ้อ.....................พร่ำย้ำหมดใจ  ๚ ๏ ยามชัง น้ำผึ้งจัก..................มักขม ขื่นไม่หวานชื่นอม.....................ทุกข์เคล้า เศร้าไฉนสุด ตรอมตรม..............กระอัก...หนักทรวง ในวุ่นวายให้ เศร้า.....................สุดกล้ำจำสลาย   ๚ ขออภัยในการทดลองครั้งแรกครับ น่าละอาย น่าละอาย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 18 ธ.ค. 48 15:18:21 ]

ความคิดเห็นที่ 85 หวังอะไรในหล้าที่ว่าหวัง ไม่เหมือนดั่งหวังรักสมัครสมาน หวังประเทศเขตสงบไม่รบราน หวังศาสน์โรจน์โชติชวาลตระการไกล แม้นประเทศเขตคามงามสงบ คงได้สบความเกษมเปรมสมัย บ้านเมืองเย็นเป็นเมืองเรืองวิไล ประเทศไทยไพบูลย์จำรูญเจริญ แม้นหากไทยช่วยไทยไม่ปล้นชาติ ไทยจะยาตรยืนยงดังหงส์เหิน สบสวัสดิ์พิพัฒน์พูนทูนไทยเทอญ ขอชวนเชิญเพื่อนไทยช่วยไทยเอย จากคุณ : เทพกร - [ 18 ธ.ค. 48 17:44:50 ]

ความคิดเห็นที่ 86 คุณเทพกร สวยทั้งโคลง สวยทั้งรูปที่เอามาลงเลยนะครับเนี่ย จำปูน แหม ไม่เชื่อหรอกว่าเพิ่งเขียนครั้งแรก คมซะขนาดนั้น อยากไปกิน+พบเจอพี่ๆลุงๆทั้งหลายที่นับถือในฝีมือด้วยครับ แต่มีประชุมวรรณศิลป์ที่ท่าพระจันทร์ อดเลย ฮือๆ ไว้คราวหน้า บอกล่วงหน้านานๆหน่อยนะคร้าบบบบบบบบ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 48 20:31:05 จากคุณ : โกฏิดารา - [ 18 ธ.ค. 48 20:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 87 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 10:47:11 จากคุณ : เทพกร - [ 18 ธ.ค. 48 21:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สวัสดีครับขอกล่าวถึงความประทับใจที่ได้พบเหล่าพี่ๆทุกท่านครับ ๏นนทบุรีสวัสดิ์ฟ้า   เบิกบาน บ่อนเฮย นัดด่วนภัตตราคาร   ครึกครื้น พงหลีมากอาหาร      เลิศรส ดินแตกแห้งหาชื้น   เยี่ยมแย้มยลกัน๚ ๏พัลวันรถติดต้อย      เครียดฤดี หลายหลากตำรวจมี    จับจ้อง เข้าออกเอ่ยทางที    ถามอยู่ ไหนนอ แม้นทั่นจับผมร้อง  ว่าแล้วหลงทาง๚ ๏ถิ่นท่าทางไม่คุ้น   ค้นหา ถึงพ่อ หมายหมู่มิตรกัลยา   อยู่ผู้ เขินจิตติดตั่งตา   ฝันใฝ่ ดีเฮย อายพบครูไป่รู้   ฟากฟ้างามไฉน๚ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 48 21:18:56 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 48 22:06:31 จากคุณ : จันทร์แห้ง - [ 18 ธ.ค. 48 22:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 89 -ขอบคุณ คุณโกฏิดารา ที่ชมครับ เชิญติติงปรับแก้ได้เลยครับ ครั้งแรกจริงๆ ก็เลยยุ่งขิงปานนั้น -คุณเทพกรครับ มันออกจะล่อแล้ม ล่อแหลม -สงสัยที่พงหลีจะหนักไปหน่อย หายไปหมดเลย มีคุณเจียวต้าย มาเล่าให้ฟังอยู่ท่านเดียว ขอบคุณครับ รึว่า ไม่ได้ดื่มปี่ ส่วนท่านอื่นสงสัยดื่มไปร้อยปี่แน่เล้ย จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 18 ธ.ค. 48 22:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ลองเลียนอย่างคุณทิวาดู ปรากฎว่าจังหวะจะโคนยังทะแม่งแปร่งๆอยู่ คงไม่ใช่ห่างชั้นอยู่หลายวา แต่หลายโยชน์เลยครับ กลอน ๏ โคลง สัมผัสประหลาดแท้แลสนุก แรก ถล่มระดมมุขกระปุกบี้ ใน ความวุ่นวายกระจุกกระตุกถี่ ชีวิต อนาถ ขนาดนี้ดั่งขี้ยาเขียน ๚ โคลง ๏ โคลง สัมผัส ประหลาดแท้........แลสนุก แรก ถล่ม ระดม มุข...................กระปุกบี้ ใน ความวุ่นวาย กระจุก...............กระตุกถี่ ชีวิต อนาถ ขนาดนี้....................ดั่งขี้ยาเขียน  ๚ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 13:48:38 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 18 ธ.ค. 48 22:26:08 ]

ความคิดเห็นที่ 91 สวัสดียามเช้าทุกท่านครับ วันเสาร์ไปพบคุณลุงเจียวต้ายและมิตรอาศรมฯ สบายอกสบายใจดีแท้ ในวงสนทนามีประเด็นที่อยากพูดต่ออีกหลายอย่าง คันเนื้อคันตัวไปหมด อิๆ เข้ามาพบว่า ทิวา สุดหล่อเบอร์ 2 (เบอร์หนึ่ง คือ อาร์พี) ทำ "แหก- กะ-เฌอ" (paper) ยาว ..ขยันดีแท้พวก .. มิตรสหายคงได้ประโยชน์ เรื่องเสียง อีกพะเรอเกวียน ตอนโหนรถเมลกลับอาร์พีคิดทบทวนอยู่หลายรอบ ว่าเรา (อาศรม) ค่อนข้างพูดถึง "เสียง" กันบ่อย แต่น้อยครั้งที่จะพูดถึงการสร้าง "ความ" ที่ดี อาร์พี สงสัยว่า ทำไม จึงไม่มีการพูดถึง เลยทำตุ๊กตาขึ้นในใจว่า คงเป็นเพราะเรื่องนี้สอนกันไม่ได้ หรือเปล่า แต่อาร์พีก็ยังไม่แน่ใจ เพราะคิดว่า ทุกครั้งที่เขียน ทุกครั้งที่คิด ผู้เขียนทุกคนก็น่าจะมีความชัดเจน หรือความลงตัวในแง่เนื้อหาอยู่แล้ว ระดับหนึ่งว่า คิดอะไร เรื่องที่นำเสนอมันขึ้นต้นอย่างไร และจบอย่างไร ทำให้นึกถึงคำ "คิดคม" และถามต่อว่า คิดอย่างไรล่ะที่จะให้ได้ระดับ "คม" อย่างว่า ทำให้นึกถึง "วรรคทอง" ที่บทกลอนชิ้นหนึ่งน่าจะมีวรรคทองท่อนหนึ่ง และบทกลอนดีๆ ที่ติดปากคนก็ดูจะเป็นเช่นนั้นว่า วรรคทองต้องมี   เพียงแต่ไม่ได้มีทุกบรรทัดเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ยังไม่ยุติ เข้าใจว่า คงมีการตั้งโจทย์เป็น "วาระแห่งอาศรม" ก็เป็นได้ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 09:21:48 จากคุณ : . (Ar@p) - [ 19 ธ.ค. 48 09:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 92 สวัสดีครับ ลุง ป้า น้า อา พี่ๆ ทุกท่าน ในตอนเช้าอากาศเย็นๆครับ ไปเที่ยวแป็บเดียว กระทู้มาไกลแล้ว เข้ามาจองพื้นที่ใกล้จะหมดแล้วเดี๋ยวไม่ทัน..... พึ่งมาถึงเมื่อคืนนี้ ยังครึกครื้น อบอุ่นเหมือนเดิมแม้อากาศจะเย็นขึ้นนะครับ สวัสดีครับ พี่ ณ มิตร พี่จำปูน น้าอาร์พี หลังจากไปเถลไถลหลายวัน เข้ามาเรียนไม่ทัน มีคุณครูมาช่วยติวหลายท่านเลย ก้าวไปไกลกันซะแล้วครับ อ่านดูแล้วโคลงสวยขึ้นกันเยอะเลย ของผมความรู้ยังเท่าเดิมอยู่เลย สงสัยต้องกักตัวฝึกวิชาอีกหลายวันแน่เลย ขอเอาความรู้เดิมมาแปะก่อนนะครับ ๏ โคลง ธรรมดาใส่ไว้......ในชาม แรก ดื่มคอยไต่ถาม........ไถ่ถ้อย ใน มือตวัดวาดตาม..........เติมค่อย ชีวิต ร้อยเรียงห้อย...........หยดย้อยฉ่ำหวาน ๚ เซ่อ น้อมบันทึก ----------------------------------------------------------- ขากลับจากทางทิศเหนือ ผ่านดินแดนในตำนานวรรณกรรม เลยนำภาพมาฝากครับ "ยินดีต้อนรับสู่ ดินแดนไก่ฟ้าพระยาลอ แห่งวรรณกรรมอมตะ ลิลิตพระลอ" แพร่ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 09:45:22 จากคุณ : xers - [ 19 ธ.ค. 48 09:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สวัวดีครับ น้องเซ่อ หายไปนานกลับมาหอบลมหนาวมาด้วย ดีจังเลยครับ ลิลิตพระลอ ไม่ค่อยได้อ่าน แต่ชอบละครที่เล่นมาก เพลงเพราะจริงๆ เคยไปดูที่โรงละครแห่งชาติ ต้องซื้อกลับมาฟังที่บ้านเลย ๏ ลิลิตพระลอ ยอดแล้ว           เรียบเรียง ไพเราะเสนาะเสียง                  ทิพย์แท้ เพื่อนแพงพี่น้องเคียง               พระลอเลิศ ถูกศรรักยากแก้                      เสกด้วยมนต์ขลัง ๚ ๏ หลงเดินตามไก่ฟ้า               พระยาลอ มนต์รักเจ้าปู่ยอ                      ยศให้ ชื่นนักจักพะนอ                      แนบสนิท กอดพี่น้องตระกองไว้              ดุจได้ดาวสวรรค์ ๚ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 13:43:03 จากคุณ : จำปูน (อ่างหยก) - [ 19 ธ.ค. 48 11:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 94 ๏ สัง คมหลากชาติเชื้อ           หญิงชาย สรรค์ สิ่งแบ่งปันหมาย            เพื่อนพ้อง ฉัน เธอพบเจอสหาย               เสริมส่ง มิตร เปรียบเช่นพี่น้อง             หนึ่งหล้าโลกเดียว ๚ แวะเอารูปมิตรสหาย (บางส่วน) ที่ไปร่วมสังสรรค์เมื่อวันเสาร์ มาฝากค่ะ ส่วนรายละเอียดปลีกย่อย  โปรดติดตามตอนต่อไปที่กระทู้นี้นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3961085/W3961085.html - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -                    . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 ธ.ค. 48 11:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 95 โอ้โอ้ ..........ผู้อาวุโสกันทั้งนั้น เลย อิอิ ถ้าผมไปท่าทางจะเด็กสุด ......... -*- คราวหน้าฟ้าใหม่ อยากไปมั่งคร้าบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 19 ธ.ค. 48 16:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 96 "ประเทศไทย เป็นของไทย ใช่ใครอื่น เราชุ่มชื่น เพราะไทย เป็นไทยมั่น หากเราเสีย ความเป็นไทย ไปโดยพลัน ไทยทั่วกัน ระทมทุกข์ ปลุกอาดูร..." (1) เพลงมาร์ชก้อง กังวาน สะท้านจิต ให้ได้คิด หากชาติ พินาศสูญ คงเสื่อมทราม ความเป็นไทย ที่ไพบูลย์ ใครจะเกื้อ อนุกูล เห็นป่วยการ "ชาติจะคง ตรงที่เรา เอาใจใส่ บำรุงไทย บำรุงเขต ประเทศสถาน อย่าถือเรา ถือเขา ไม่เข้าการ จงสมานผูกสมัครรักไทยชโย" (2) ขอเผ่าไทย เราร่วม รวมน้ำจิต เนาสนิท สมานสมัคร เอมอักโข ชาติจะพ้น วิกฤติการณ์ อันเซโซ ขอเดโช เทวรักษ์ พิทักษ์เมือง (1) เสวกโท จมื่นมานิตย์นเรศ (เฉลิม เศวตนันท์) "ศุกรหัสน์" (2) หลวงรณสิทธิพิชัย จากคุณ : เทพกร - [ 19 ธ.ค. 48 17:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดียามเย็นทุกท่านครับ... เห็นรูปแล้วเสียดาย.... ที่ไม่ได้ไปทำความรู้จักกับบรรดาครูผู้อาวุโสทั้งหลายในรูปจริงๆครับ... ผมเดา.. ที่สองจากซ้ายนี่ พี่จันทร์แห้ง แน่ๆเลย... อิอิ... ใช่ปะคับ?? ตามไปดูรูปพี่ศ.แปะในกระทู้ลุงเจียวต้าย ต่อดีกว่า... ============================ แวะมาทยอยตอบครับ... กระทู้จะครบแล้ว ต้องรีบปั่นการบ้านตอบให้หมด... ๐๐๐  พี่หมีเซอะ   คห.๔๙  ๐๐๐ แหม... ขอบคุณพี่หมีฯมากครับ ช่วยมาเกลาเสียงให้อีกรอบ... ผมก็มัวแต่ดูเสียงจนลืมเรื่องความไป.. อิอิ... ขออภัยครับ... เดิม - โดยพี่จำปูน ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ วรรณยุกต์บังคับ                   ตกหล่น ได้เจอะอาจารย์แท้               แล่นแล้วหัวสมอง ๚ ลองปรับ - โดย ณ มิตร ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ โทเอกเจาะจงจับ                  วางอยู่ ได้เจอะหมู่มิตรแท้                ถกถ้อยคำสอน ๚ แก้ใหม่ - โดยพี่หมีฯ ๏ เชิญตำหนิติได้                 ขอรับ คำผิดวานขยับ                     ปรับแก้ เอกโทช่วยกันจับ                 วางจัด ได้เจอะหมู่มิตรแท้                ถกถ้อยคำสอน ๚ แบบนี้นี่เอง มิน่า น้าอาร์พีถึงว่า ถ้าอ่านโคลงในอาศรมบ่อยๆ จะเริ่มจับเสียงได้ว่า โคลงนี้ของใครโดยไม่ต้องดูชื่อเลย... ส่วน นิราศเรือบิน นี่แปะไว้ก่อนนะครับ(ท่าจะนานด้วย) แค่ส่งโคลงการบ้านทีละบทก็จะแย่แล้ว... ถ้าต้อง ร่ายก่อนด้วย นี่ตายแน่ๆ... ขอบคุณสำหรับลิ้งค์บันทึกรายการคุณพระช่วยนะครับ.. ผมชอบรายการนี้จริงๆ... แต่เห็นเด็กๆประชันกันแบบกดดันนี่บางทีก็น่าสงสารเหมือนกันนะครับ... เก่งกันทุกคน... ยกนิ้วให้เสี่ยตาที่ผลิตรายการดีๆให้คนไทยได้ชมกัน...       ๐๐๐  พี่โกฏิดารา   คห.๕๐, ๕๓  ๐๐๐ ๏ บางคาบโดดออกบ้าง        ทางประตู  ก็ดี บางคาบบ่เข้าดู                   เล็กเฉ้อ ไฟยมเท่าไฟครู                  สไลด์ส่อง จอนา เตรียมสอบระวังเป้อร์           เรียบร้อยรีไทร์๚ ๏ เข้ามั่งโดดมั่งไซร้             วัยเรียน หากเรื่องกิจกรรมเพียร          ประกอบไว้ ชีวิตจักไม่เอียน                   ได้ประสบ- การณ์นอ เสริมส่งบัณฑิตให้                จบได้สมบูรณ์ ๚ จำคำสั่งสอนของรุ่นพี่ๆมาบอกต่อน้องๆ "อย่าเอาการเรียนมาทำให้กิจกรรมเสีย" (นะครับ) อิอิ... ว่าแต่ พี่โกฏิฯ มีลิ้งโคลงโลกนิติ อยู่ด้วยป่าวคับ.... ขอหน่อยจิครับ... อิอิ.... แต่ก่อนไม่ค่อยได้สนใจวิชาภาษาไทยเท่าไหร่... เคยได้ยินคำว่า "โคลงโลกนิติ" แต่ยังไม่เคยเห็นเลยครับ... ขอบคุณมากครับ.... ๐๐๐  พี่กรวี   คห.๕๑, ๕๒, ๕๔  ๐๐๐ ๏ เคยคิดรักดั่งน้ำ.............................ชโลมใจ มาบัดนี้เกินใด.................................ด่าวดิ้น เหน็ดเหนื่อยเมื่อรักไกล.....................เกินห่าง เกินเก็บกลั้นออกสิ้น..........................หลั่งแล้วน้ำตา ๚ อะไรจะเศร้าขนาดนั้นครับพี่กรวี... ๏ คำ "รัก" มาดั่งน้ำ..........................ชโลมจิต ไกลห่างพลันใกล้ชิด........................สนิทเชื้อ "คิดถึง" และ "เป็นห่วง".....................พอเอ่ย รู้สึกได้ห่มเนื้อ................................แม่ให้หายหนาว ๚ ๐๐๐  พี่จันทร์แห้ง   คห.๕๕  ๐๐๐ ๏ ลมเหนือซอนแทรกเนื้อ......ฤดีหนาว ยอกอกอกแตกคราว.............ห่างไห้ ใกล้กอดพลอดโคลงพราว......พิศเพริศ พริ้งนา อาบอักขระคละไว้................หม่ให้หายหนาว ๚ ยืมบาทจบพี่จันทร์แห้งไปตอบพี่กรวีข้างบนหน่อยนะครับ.. อิอิ... ๏ ลมเหนือพาพัดห้อง.............หัวใจ ดุจดั่งกุญแจไข....................สู่ห้อง ว่างเปล่าเรื่องราวใด...............จึงแต่ง โคลงอ่านกับพี่น้อง...............เชื่อมคล้องใจโยง ๚ ๐๐๐  ลุงเจียวต้าย   คห.๕๖  ๐๐๐ โคลงครูของลุงเจียวต้ายนี่... ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะครับว่าเพลงนี้มีเนื้อเป็นโคลงด้วย... ได้ความรู้ใหม่มาอีกหนึ่ง... ขอบคุณครับ... "เดี๋ยวนี้ไม่เห็นได้ยิน คงจะสมานฉันท์กันหมดแล้วทั้งรอบรั้วบ้าน" หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกันนะครับลุง... ๏ โคลง กลอนแต่ก่อนนั้น               ด้นเดา แรก เริ่มยังโง่เขลา                       ต่ำต้อย ใน ใจมุ่งหมายเอา                        ความก่อน ชีวิต ผ่านใช่น้อย                         เพิ่งรู้กลโคลง ๚ ๏โคลง กลแต่งยากนั้น                 เห็นจะ จริงนา แรก เริ่มลองอ่านดะ                     อยากรู้ ใน บทหลากทักษะ                      วางซ่อน ชีวิต ผ่านไป่อู้                            จักลิ้มจักลอง ๚ ๐๐๐  พี่ศาลาไทย   คห.๕๗  ๐๐๐ "จริง ๆ คือ ตั้งใจจะพิมพ์ว่า พ.ศ. ๒๕๙๘ ค่ะ (ปีเกิดคุณแม่)" งั้นลุงเจียวต้ายก็ยังไม่เกิดจิคับ... อิอิ... ขอบคุณที่เอารูปมาฝากกันนะครับพี่.... ๐๐๐  พี่หมอวฤก   คห.๕๘  ๐๐๐ ได้อ่านกระทู้อาศรมแรกๆ เห็นพี่หมอวฤกตั้งแต่ยังเป็น ด.ช.วฤก อยู่... โคลงพี่หมอวฤกมีแต่คำสวยๆที่ผมไม่ค่อยคุ้นหูคุ้นตา พอมารวมกันอยู่ในโคลงแล้วฟังไพเราะจริงๆเลยครับ เหมือนที่ส่งการบ้าน ครูพี่เล็ก ไว้ตั้งแต่ตอนนู้น............. ๏  เมฆดำงำแผ่นฟ้า                  เฟือนแสง ฝนหลั่งดังหลาวแทง                 ทิ่มพื้น พัดพังถั่งโถมแรง                     ลมคลั่ง ลมข่มจมตมตื้น                        ต่ำด้วยลมหลง  ๏  หลงกลมนหม่นไหม้             โมหะมัว มัวดั่งบังแสงสลัว                     สลักล้อม ล้อมจมข่มขวางตัว                   ตนต่ำ ต่ำตกหมกตนน้อม                    มนัสโน้มโจมหลง  ๚ะ ในความคิดเห็นที่ ๗ มาลงชื่อจองที่นั่งครับ คราวนี้เอาการบ้านมาส่ง .... ชื่อ "ลมหลง"  เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อกี้ อ่านดูแล้ว ยังงง ๆ ..... หวังว่าจะได้รับการชี้แนะครับ จากคุณ : ด.ช.วฤก (วฤก)  - [30 ก.ค. 44 14:08:46] แล้ว ครูพี่เล็ก ก็ตรวจการบ้านว่า.... • ด.ช.วฤก : ยอดมาก เยี่ยมทั้ง อักขระวิธี (การสะกดคำ) วจีวิภาค (การใช้ถ้อยคำ) วากยสัมพันธ์ (สำนวน) และฉันทลักษณ์  .... ลงตัว แปลก และกินใจไพเราะ พี่เล็กขอหัก ๑ คะแนน เพราะแก่แดดเกินเด็ก ... อิอิอิ ตอบโคลง : ลมหลิว ๏ งงงวยมองเมฆก้อน ................ มหึมา ลมหอบเพลินพัดพา .................. คลื่นพลิ้ว เลยไปสู่ภูผา ........................... เขาตะเกียบ หลิวลู่ลมควงติ้ว ....................... ปวดท้องฉุกเฉิน ๚ *** ด.ญ.หลิวกินส้มตำมากไปหน่อย ... อิอิอิ จากคุณ : lek Isara  - [30 ก.ค. 44 23:06:24]   ขอยึดแบบอย่างไว้เป็นความรู้ประดับสมองน้องๆหน่อยนะครับ... ๏ โคลงพี่พราวเพริศแพร้ว...........แพรวพราย ล้ำเลิศเหนือบรรยาย..................เยื่ยมทั้ง สำนวนอีกหลากหลาย................อักขระ บันทึกเป็นแบบตั้ง.....................จิตให้ประพฤติตาม ๚ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 48 17:42:12 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 19 ธ.ค. 48 17:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 98 อยากให้ภาค 151 กระทู้โคลงว่า "หนาว ลม ห่ม รัก" ขอรับ ลมหนาวเริ่มพัดมา หาอะไรทำดีกว่านะครับ (ฮา) จากคุณ : เทพกร - [ 19 ธ.ค. 48 18:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 99 กระทู้น่ารักดี ขอเล่นด้วยคนนะครับ ^^ โคลง...ตลกคำตลาดคล้าย............ตดครู แรก....แต่งติดขัดดู.....................กระดากด้วย นัย....อุบาทว์บาดในหู...............โหมแหก ชีวิต....กูหวิดม้วย....................หมกม้วยเหม็นโคลง จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 20 ธ.ค. 48 00:24:24 ]

ความคิดเห็นที่ 100 โคลง...จัดความจิตคล้อย..........แจงคำ- แรก ...ต่อรสบทธรรม...........ทิพย์อ้าง ใน....นัยนิพพานนำ................หนุนย่อม- ชีวิต...วิกฤติมล้าง..................หมดมล้างทางโคลง แล้วจะมามั่วใหม่ครับ แฮ่ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 48 01:01:46 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 48 01:01:14 จากคุณ : เชษฐภัทร - [ 20 ธ.ค. 48 00:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 102 (เอาใหม่ๆๆๆ ผมมั่วมากไป ขอแก้ตัวอีกครับขอรับท่าน ขอโทษจริงๆ นะค้าบบบ) (โคลงสี่สุภาพ) โคลง. .สี่ที่เริ่มต้น..........ลงไป นั่นนา แรก. .เริ่มให้หนักใจ..........สุดเศร้า ใน. .นั้นมั่วอย่างไว..........จึงผิด ชีวิต. .แหลกเป็นเถ้า...........มอดม้วยด้วยโคลง จากคุณ : Viscount - [ 20 ธ.ค. 48 01:44:12 A:61.7.140.217 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103 มาตอบใหม่แบบง่อนๆแง่นๆ... แหะๆ ครับ... (อ่านของ พี่ชายนายทิวา เยอะแล้วชักจะติด แหะ แหะ ขอรับ ตามไปด้วยเลยครับ..) ๐๐๐  พี่ชายนายทิวา   คห.๖๓, ๖๔, ๖๕, ๖๖  ๐๐๐ ตามที่ พี่ชายนายทิวา มาเล็กเฉ้อเรื่องเสียงตรีในวรรครับของกลอน และบาทสองของโคลง รวมถึงค้นหาตัวอย่างมาให้ฟังกันด้วยนั้น ในฐานะมือใหม่อย่างผมถือว่าได้เปิดหูเปิดตาเป็นอย่างมากครับ เพราะที่แต่งที่ลองมาทั้งหลายนั้นไม่เคยมีกฏตามสมัยปัจจุบันอะไรอยู่ในหัวอยู่เลย ด้วยเป็นคนที่ชอบเสียงของคำสัมผัสเท่านั้นเอง เลยคิดแต่จะแต่งผิดแต่งถูกมาให้พี่ๆในอาศรมวิจารณ์ หลายทีที่โดนตอกโป้งกลับไปด้วยความไม่แม่นในฉันทลักษณ์ ถือว่าได้ความรู้ติดตัวกลับไปมากมายครับ... ขอบพระคุณมากครับ.... ผมก็เห็นด้วยกับทั้ง พี่หมีฯ และ พี่ชายนายทิวา ครับ... ว่ากรอบมีไว้ให้เล่น... แต่ก่อนจะเล่นต้องรู้กรอบให้กระจ่างก่อนครับ... ยังติดใจบทนี้...  หมายเลขหนึ่ง(ในใจผม)จาก อาศรมฯ เพียงฟ้าจดดิน อยู่เลยครับ... โคลง ๏เพียง.......สัมผัสสวาทเร้น................ระเริงขณะ ฟ้า...........ขยับจับเคล้าคละ...............ระครั่นครื้น จด...........จำร่องรอยระยะ.................ปะทะตื่น ดิน..........ชุ่มน้ำสะอึกสะอื้น..............ฤ ชื้นมิคลายฯ กลอน ๏เพียง......สัมผัส สวาทเร้น ระเริงขณะ ฟ้า..........ขยับ จับเคล้าคละ ระครั่นครื้น จด...........จำร่อง-รอยระยะ ปะทะตื่น ดิน...........ชุ่มน้ำ สะอึกสะอื้น ฤ ชื้นมิคลายฯ ที่ทำเช่นนี้ ก็เพราะเหตุของการทดลองเรื่อง “เสียง” และ “จังหวะ” จะเห็นว่า คำโท ในบาทสองของโคลง เป็นเสียงตรี และเมื่อวางในรูปของกลอน ก็เป็นเสียงตรีในวรรคสอง จะเห็นว่า ร้อยกรองบทนี้ เลือกใช้คำหนัก-เบา(ลหุ-ครุ) หรือ “ลูกเก็บ” ที่มีเสียงต่างกัน เพื่อวางจำนวนคำในโคลง ให้ลงตัวกับจำนวนคำในกลอน คำหนัก-เบา นอกจากเพื่อวางจำนวนคำแล้ว ยังเล่นกับ “เสียง” โดยใช้ “จังหวะ” เข้ามาคุมอีกชั้น นี่ก็เป็นการทดลองว่าด้วยการอธิบายถึงเรื่อง “เสียง” และ “จังหวะ” ขอรับ โดยที่คราวที่แล้วผมอ่านแล้วก็เห็นแต่กลการใช้คำโดยมิได้ฟังถึงเสียงตรีที่ว่าแต่อย่างใด ขอบคุณ พี่ชายนาทิวา ที่ยกมาอธิบายให้ผมถึงบางอ้อได้นะครับ... ๐๐๐  พี่จันทร์แห้ง   คห.๗๐,  ๘๘ ๐๐๐ ตรวจโคลงพี่จันทร์แห้งหน่อยละกันนะครับ... แหะๆ...  ขออนุญาตนะครับ.... งามเงื้อนเยือนสลักเงาอักษร  ขจรศาสตร์บวรศิลป์  สืบดลจินต์เจิดสนาน  สนองครองกาลสุขศรี๚ [i] ๏เช้าตรู่ลุกตื่นแล้ว                 แพร้วจินต์ เงาอักษรบวรศิลป์                  สืบสร้อง ใคร่กำหนัดโคลงยิน               เสียงสั่ง สอนนา คำปราชญ์วาดสิ่งเว้า            ว่ายเวิ้งโคลงฉันท์๚ ๏เพลงเสนาะเพราะอ่านเอื้อน      ทำนอง ฟังกล่อมใจเรืองรอง                 ขณะนั้น กำหนดกฏคล้องจอง                 สูงส่ง สลับนา ขานจิตไขใจคั้น                       ครึกครื้นรื่นสาร๚ ๏ยากดีมีจนล้วน                   หมายสุข เฝ้ากอดงานเจ่าจุก                   หม่นใหม้ โคลงเพียงบทบั่นบุก                หาอ่าน อิ่มนอ เกิดจิตกระจ่างไซร้                  สงบได้เสพสวรรค์๚ และ... สวัสดีครับขอกล่าวถึงความประทับใจที่ได้พบเหล่าพี่ๆทุกท่านครับ ๏นนทบุรีสวัสดิ์ฟ้า              ฟากบ้าน บ่อนเฮย นัดด่วนภัตตราคาร              ครึกครื้น พงหลีชื่อนมนาน               (อา)หารอร่อย มากนา ดินแตกแห้งหาชื้น              เยี่ยมแย้มยลกัน๚ คำว่า "บ้าน" พอดีไปตกอยู่ในตำแหน่ง คำสุภาพ คำที่เจ็ด ของบาทแรก, คำที่ห้า ของบาทสองและ ของบาทสามครับ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่จะไม่มีรูปวรรณยุกต์นะครับ ส่วนคำว่า "(อา)หาร" คาดว่าพี่จันทร์แห้งต้องการคำพ้องเสียงกับคำว่า "นาน" ในวรรคแรกนะครับ ถ้าเป็นผม อาจจะลองใช้ "พงหลีชื่อลือนาน             รสเลิศ" เพื่อตัดความโดยไม่ต้องใช้คำสร้อยครับ... ๏พัลวันรถติดต้อย         อนุสาวรีคำเกินมาหน่อยครับ.. อิอิ.. หลายหลากตำรวจมี       จับจ้อง เข้าออกเอ่ยทางที          ถามอยู่ ไหนนอ แม้นทั่นจับผมร้อง          ว่าแล้วหลงทาง๚ ๏ถิ่นท่าทางไม่คุ้น          ค้นหา ถึงพ่อ หมายหมู่มิตรกัลยา        อยู่ผู้ เขินจิตติดตั่งตา             ฝันใฝ่ ดีเฮย อายพบครูไป่รู้              ฟากฟ้างามไฉน๚ แต่จบด้วยบาทนี้ ให้คะแนนเต็มไปเลยครับ... "อายพบครูไป่รู้              ฟากฟ้างามไฉน๚ " แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 48 04:00:54 จากคุณ : ณ มิตร (namit) - [ 20 ธ.ค. 48 02:25:24 ]