ความคิดเห็นที่ 1 เช้าวันต่อมามณีรัตนา และเจ๊หอยก็เดินทางไปยังจุดหมายที่คาดไว้ทันที  ขณะที่ขับรถยนต์อยู่เครื่องเกิดดับขึ้นมา มณีฯ : อะไรกันเนี่ย  ทำไมต้องมาเสียตอนนี้นะ  บ้าจริง เจ๊หอย :  เกิดอะไรขึ้นคะ  คุณหลานขา เจ๊กำลังหลับสบายๆเลยเนี่ย มณีฯ : ก็จะอะไรซะอีกคะ  รถเสียสิ  ทำไงดีเนี่ย เจ๊ :ว๊ายตายแล้ว  แถวๆนี้ก็เป็นป่าทั้งนั้น  เกิดโจรผู้ร้ายมาแล้วทำอะไรมิดีมิร้าย  น้าก็แย่สิคะ มณี : น้าหอยคะ ถึงมาจริงโจรก็ไม่ทำอะไรน้าหอยหรอก หนูว่าถ้าจะทำอะไรน้าก็คงจะเป็นเสือมากกว่า   ใช่ไม๊พวกเรา(เพื่อนๆ ก็หัวเราะ คุยวีดว้าย)           นายนวลเดินมาจอรถของมณีรัตนาเสียอยู่จึงเข้าไปช่วยเหลือ (เพลงใช่เลย) นวล : ขอโทษครับคุณผู้หญิง มีอะไรให้ผมรับใช้ไหมครับ มณี : เหรอยะ  เก็บเอาความหวังดีกองไว้ตรงนั้นแหละ(เพลงสะดุด)  ชั้นไม่อยากยุ่งกับพวกไร้สถุล  อีกอย่างนายแน่ใจเหรอว่าซ่อมรถแบบนี้เป็น  มันไม่เหมือนกับอัแต๋นหรอกนะ เพื่อนๆ :มินนี่ ทำไมพูดกับเค้าแบบนั้นล่ะ  ไม่ดีเลยนะ     :  จริงด้วยอีกอย่างมีคนน่ารักๆเข้ามาช่วยก็น่าจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ นวล : งั้นก็ไม่เป็นไรครับ  แต่แน่ใจนะครับว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือ  ผมขอให้โชคดีละกัน เจ๊ : ต๊าย! พูดอย่างนั้นได้ยังไง  ไม่เป็นมงคล  เราต้องการความช่วยเหลือนะจ๊ะ            จากนั้นนวลก็ช่วยซ่อมรถให้จนเสร็จ นวล : เสร็จแล้วครับ มณี : (ควักเงินออกมา)  อะ  ฉันให้  ค่าที่นายช่วยซ่อมรถให้ฉัน ฉันไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร นวล : (หยิบเงินออกมาแล้วยื่นกลับคืน) เอาเงินของคุณไปเถอะ  ที่ผมช่วยน่ะ ถือว่าสงสาร(เดินไป) มณี : ฮืม! ถ้าไม่ติดว่าช่วยซ่อมรถให้นะ  จะเอาเงินตบหน้าให้หันเลย    และแล้วมณีรัตนาก็เดินทางต่อจนถึงบ้านพัก  นายคำแสงผู้ดูแลสวนลำไยของท่านเจ้าคุณกว่าร้อยไรก็ออกมาต้อนรับคณะเดินทางของมณีรัตนา  และเจ๊หอยพร้อมเพื่อนๆ คำแสง : สวัสดีครับคุณมณีรัตนา  เชิญขึ้นบนบ้านเลยครับ มณี :  นี่ลุงอย่างน้อยๆ ลุงก็รู้ใช่ไหมว่าชั้นมาในฐานะอะไร  ชั้นจะบอกไว้ก่อนเลยนะว่าไอ้สวนลำยงลำไยอะไรเนี่ย ต่อไปลุงคงจะไม่ต้องหอบสังขารไปดูแลแล้วล่ะนะ  ก็เพราะว่า . เจ๊หอย : เพราtว่าหลานมินนี่  จะพัฒนาที่ทุรกันดารแห่งนี้ให้กลายเป็นรีสอร์ททั้งหมดมีชื่อว่า  มินนี่รีสอร์ท  และที่นี่ก็จะมีเครื่องมือทันสมัย และเครื่องอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ยังไงล่ะ  รู้ไว้ซะด้วย มณี : และชั้นก็ขอให้ลุงไปบอกพวกชาวบ้านว่า ..(ทำท่าทางพูดคุยกัน) จากคุณ : rubyEE - [ วันสิ้นปี 22:51:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่สวนลำไย (ประท้วง   เพลง  ปีเตอร์ ไม่ยอม) ชาวบ้าน1 : พวกเราไม่ยอมๆ  เอาไปทำรีสอร์ทแล้วสวนลำไยล่ะ เราจะเลี้ยงครอบครัวได้ยังไง จะปล่อยให้พวกเราอดตายงั้นหรือ ชาวบ้าน2 : จริงด้วย  พวกเราทำงานอยู่ที่นี่ตั้งหลายปี  ยังไงเราก็ยอมไม่ได้  ๆๆๆๆ ชาวบ้าน3 : เห็นเค้าว่ากันว่าถ้ามีความเจริญต้องมีความสบาย  ถ้าสบายแล้ว  คนก็จะไม่ทำอะไรซักอย่าง  ทุกคนเห็นด้วยไหม     ทุกคน:  ใช่ๆๆๆ คำแสง : เงียบก่อนทุกคน  คุณผู้หญิงจะมีเงินค่าชดเชยให้แต่ละคนเอาไปสร้างเนื้อสร้างตัว  พวกแกทุกคนเตรียมตัวหางานใหม่ได้เลย ชาวบ้าน :  แล้วผู้ใหญว่ายังไงล่ะ       ผู้ใหญ่บ้าน(เงียบ)   ชาวบ้าน4 :  อ้าวผู้ใหญ่ชั้นถามทำไมไม่ตอบ ผู้ใหญ่บ้าน :เออ  ฉันก็ไม่ว่าไงหรอกก็เขาเป็นเจ้าของที่ดินในสิทธิของเขา  เขาจะทำอะไรก็ได้ ชาวบ้าน5 : ถ้าเขาบังคับให้เราขายที่ล่ะ  ลำพังหาเช้ากินค่ำยังมีเงินไม่พอเลย ถ้าจำเป็นจริงๆชั้นคงจะขาย   ขณะที่ชาวบ้านกำลังหารืออยู่นั้น เสี่ยซ้ง(รูปชั่วตัวดำหน้าตาเจ้าเล่ห์สุดๆ) : 5-5-5 เป็นไงกันบ้านทุกคน อั๊วก็เห็นใจทุกคนมากนะที่จริง อั๊วก็อยากช่วย  แต่ทำไงได้ล่ะมันเป็นธุรกิจ  เห็นมะอั๊วบอกพวกลื้อแล้วให้มาทำงานกับอั๊วก็ไม่เชื่อ   จริงมั๊ยไอ้บรูซลี บรูซลี : ถูกของเสี่ย  แต่เสี่ยเค้ายีงมีเมตตา  คิดจะช่วยเหลือพวกแกให้มีงานทำ ชาวบ้าน : งานอะไร: .(เพลงไมค์  ภิรมพร    รวยๆๆ  รวยแน่เราคราวนี้ .) บรูซลี : ก็งาน . แล้วเสี่ยซ้งก็ได้พาชาวบ้านเข้าไปในป่าเพื่อตัดไม่สงวน  โดยที่ชาวบ้านไม่รู้ว่าเป็นเขตสงวน ที่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน นวล : พ่อ ฉันว่าคราวนี้เสี่ยซ้งมันทำเกินไปแล้วนะ รวบรวมชาวบ้านไปตัดไม้ในป่าสงวน  ถ้าเกิดตำรวจจับขึ้นมา  ชาวบ้านเดือดร้อนแน่  แต่เราก็ทำอะไรมันไม่ได้  มันมีอิทธิพลล้นฟ้า ผู้ใหญ่ : เฮ่อ  อัตาหิ อัตโน นาโถ  ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน  เราจะบอกเขามากไม่ได้  เขาต้องคิดเอง บ้างไม่ใช่ให้คนมานำพาตลอด ที่บ้านพักของมณีรัตนา เจ๊หอย : หลานขา ได้ข่าวว่าพวกชาวบ้านพวกนั้นมันไม่ยอมขายที่ให้เรา   น้าว่าเราควรจะทำอะไรซักอย่าง มณี : หนูทำอะไรแน่ค่ะ  แต่หลังจากที่เราร่วมมือกับผู้มีอิทธิพลแถบนี้ก่อน หลังจากนั้นมณีรัตนาก็ได้ร่วมมือกับเสี่ยซ้ง โดยที่มณีไม่รู้เบื้องหลังในการทำผิดกฎหมายของเสี่ยเลย  และเสี่ยก็เริ่มสนใจในตัวมณีรัตนาขึ้นมา  หมู่บ้านขจีเขียวก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นจนทำให้ทรัพยากรป่าไม้ลดน้อยลง (มีคนวิ่งแตกตื่น  ชายคนหนึ่งทำเหมือนโดนผีเข้า) ชาวบ้าน1 : แย่แล้วๆ ไอ้มิ่งโดนผีเข้า ชาวบ้าน2 : งั้นรีบพาไปหาปู่เจ้าหนานฤทธิ์เลย ที่บ้านหนานฤทธิ์ ชาวบ้าน1 : ช่วยด้วย  พ่อหนานช่วยไอ้มิ่งมันด้วย หนานฯ : มีอะไร ชาวบ้าน2 : พ่อหนานช่วยไอ้มิ่งมันด้วยมันโดนผีเข้า หนานฯ : เดี๋ยวเป็นหน้าที่ของข้าเอง จากคุณ : rubyEE - [ วันสิ้นปี 22:55:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทำพิธีกรรม      (เพลงสยองๆ) หนานฯ : ท่านมาแล้ว  ท่านบอกว่า ไอ้มิ่งเนี่ยมันเข้าไปตัดไม้ในป่าต้องห้าม  และเมื่อเห็นตัวอย่าง  อย่างนี้แล้ว  พวกเอ็งทั้งหลาย อย่าไปทำเหมือนไอ้มิ่งมัน  ไม่เช่นนั้นพวกเอ็งเจอดีแน่ ผี :  ฮ่า   ฮ่า  ฮ่า       หนาน:  ฮ่า   ฮ่า  ฮ่า  (มะลึกกึกกึ๋ย) ผี : พอได้แล้วไม่ต้องหัวเราะตามข้าหรอก ชาวบ้านเดินออกมา ชาวบ้าน1 : เอ็งว่าไง   ไอ้สม  ที่หนานฤทธิ์บอก ชาวบ้าน2 : ทำไงได้วะ  ข้าไม่มีงานทำ   นอกจากตัดไม้เนี่ย  งานที่สวนลำไยเค้าก็ไม่จ้างเราแล้ว หลายเดือนผ่านไปป่าไม้แถบหมูบ้านเขียวขจี ได้ลกจำนวนลงอย่างน่าใจหาย  ทำให้เจ้าหน้าที่ป่าไม้เริ่มออกมาตรการขั้นเด็ดขาด  หลังจากที่สงสัยมานาน จนกระทั่ง มณี : นี่ซ้งคะทำไมเงินที่ได้จากการลงมุนทำรัสอร์ท  มันถึงลดลงอย่างนี้  ทั้งๆที่แขกมาพักที่รีสอร์ทของเราตั้งมากมาย  แล้วอากาศที่นี่ทำไม่มันเป็นอย่างนี้ เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ทั้งร้อนและรู้สึกว่าอากาศไม่ค่อยบริสุทธิ์เหมือนแต่ก่อน เสี่ยซ้ง : คุณอย่ากังวลเลยมินนี่  เรื่องเงินทองของเล็กๆน้อยๆ  เออ ..อาทิตย์หน้าผมว่างอยู่พอดี  คุณน่าจะไปพักผ่อนสมองนะ  และผมมีอะไรพิเศษจะให้คุณดู มณี : ก็ดีเหมือนกัน  งั้นฉันชวนเพื่อนไปด้วยนะ 7  วันผ่านไป   ณ  บ้านพักของกรมป่าไม้  เจ้าหน้าที่ได้ทราบว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องทั้งหมดคือเสี่ยซ้ง   และพวกเขาได้วางแผนในการจับกุม หัวหน้าเจ้าหน้าที่ : อ้าววันนี้ทำไมคุณศิริพงษ์  ไม่มาร่วมการประชุมเนี่ย เจ้าหน้าที่ : คือว่าเรื่องนี้ผมได้ปรึกษากับคุณศิริพงษ์แล้วครับ   ที่หน้าหมู่บ้าน นวลหรือเจ้าหน้าที่ป่าไม้ศิริพงษ์ กลับจากไร่ได้พบกับ  เสี่ยซ้งและมณีรัตนา  ที่กำลังจะออกไปพักผ่อนและได้เกิดเหตุการณ์ณ์ขึ้น(รถได้เฉี่ยวชนนวล) เสี่ย : ไอ้ลูกหมา  แกมันหมาชัดๆ รู้มั๊ยรถของข้าคันละเท่าไหร่  อยู่ดีไม่ว่าดีมาเกะกะขวางทางข้า นวล : ขอโทษครับ  แต่คุณเป็นคนเฉี่ยวผมก่อนนะครับ เสีย : พูดแบบนี้อยากเจอดีรึไงวะ  คนอย่างแกรึจะมาเทียบรัศมีข้าได้   ไอ้บ้านนอก   มณีลงจากรถ  นวลเห็นแล้วเจ็บแปลบที่ขั้วหัวใจอย่างไรบอกไม่ถูก มณี : พอได้แล้วค่ะซ้ง   เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก นวล : นี่คุณมอมมี่  กำลังจะไปไหนครับ มณี : ฉันมินนี่  ไม่ใช่มอมมี่ และอีกอย่างเรื่องอะไรชั้นต้องบอกนายด้วย  ว่าชั้นกำลังจะไปแถบป่าแถวโน้น นวล : ไม่ใช่ก็เหมือนใช่นั่นและ  มอมมี่  ผีกินบ้านกินเมือง     มณี : อะไร เสี่ย : รีบไปกันเถอะ  เดี๋ยวไอ้พวกนั้นรอนาน มณี : พวกไหนคะ เสี่ย :  ขึ้นรถเหอะน่า  เดี๋ยวก็รู้เอง นวล :   ว  1  เรียก  ว 2  หมึกดำเดินทางไปกับผู้หญิงที่ชื่อมินนี่  ไปทางแถบป่าสงวน  ทราบแล้วเปลี่ยน    เมื่อมณีรัตนากับเสี่ยซ้งไปถึงจุดหมายภาพที่มณีรัตนาเห็นก็คือ  มีคนงานตัดไม้กันอย่างรีบร้อน มณี : นี่มันอะไรกันคะซ้ง  ทำไมพวกเค้าถึงตัดต้ไม้ในป่าสงวนแถบนี้ด้วย แถมยังเป็นพวกชาวบ้านทั้งนั้น เสี่ย :  ผมก็แค่ตัดนิดเดียวไม่เป็นไรหรอก ป่าแถบนี้ต้นไม้เยอะจะตาย แบ่งตัดวันละ 4 ซ้า 5 ต้น คงไม่เป็นไรหรอก มณี :  อย่างนี้มันก็ผิดกฎหมายซิคะ  ทำให้ธรรมชาติเสียหายด้วย เสี่ย : โธ่  มินนี่ใครจะมาทำอะไรผมได้ ทันใดนั้นตำรวจและเจ้าหน้าที่ป่าไม้ทำการจับกุมเสี่ยและพวก เจ้าหน้าที่ : ก็พวกเรานี่ยังไงล่ะที่จะจับคุณ ยอมให้จับซะดีๆ เสี่ยซ้ง มณี : ว๊ายตายแล้ว เพื่อนๆ:  ไอ้เสี่ยเลว  ไอ้ผีกินป่า หลังจากนั้นทั้งฝ่ายเสี่ยซ้งและฝ่ายเจ้าหน้าที่ก็เกิดการต่อสู้กันและแยกย้ายกันหลบหนี โดยเสี่ยได้พามณีรัตนาหนีไป มณี : แล้วต่อไปเราจะทำยังไงกันคะซ้ง นวล : หยุดอย่าขยับ  ทิ้งปืนบัดเดี๋ยวนี้  แล้วยอมมอบตัวซะดีๆ  นายหนีไม่รอดหรอก เสี่ย : ขืนเข้ามาอีกก้าวนังนี่ถูกเจาะกะโหลกด้วยลูกปืนแน่ มณี : คุณทำไมทำแบบนี้คะซ้ง คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง  ฮือ  ๆ เสี่ย : นี่ชั้นจะบอกแกให้เอาบุญนะ แก่น่ะโง่ รู้มั๊ย ฉันหลอกเอาเงินที่ได้จากรีสอร์ท เอามาเป็นไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว  แกก็ไม่รู้เลย  ฮ่า  ฮ่า  โง่บัดซบจริงๆ ฮ่า  ฮ่า จากคุณ : rubyEE - [ วันสิ้นปี 23:00:06 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขณะที่เสี่ยเผลอ นวลได้เตะปืนออก  และเกิดการต่อสู้กันขึ้น  เสี่ยแกล้งสลบนวลหันหลังอยู่เสี่ยจึงหยิบปืนขึ้นมาเพื่อจะยิง   นวลยิงสวนไปพร้อมกัน มณี : ระวังค่ะ            ปัง!  เสี่ยซ้งตาย . นวล : ปืนของผมไม่ได้มีแค่กระบอกเดียว  นี่คุณเห็นมั๊ย  คุณเกือบจะพลอยฟ้าพลอยฝนกับไอ้เสี่ยนั่นไปด้วย มณี : ก็ฉันไม่รู้นี่ ว่ามันทำเลวขนาดนี้ ตอนแรกฉันนึกว่ามันเป็นแค่นักธุรกิจป่าไมหรือพวกทำสถานที่ท่องเที่ยว แบบฉัน นวล :  ผมว่าคุณน่าจะกลับได้แล้วนะ มณี : เดี๋ยวก่อน  ยังมีอีกเรื่องที่ฉันอยากจะบอกคุณ  ฉันขอโทษนะที่เคยพูดไม่ดีกับคุณไว้ตั้งมากมาย นวล :  คุณก็ร้ายไม่ใช้เล่นเลยนะ  แต่ก็ไม่เป็นไรครับ  มีเรื่องหนึ่ง  ผมอยากขอร้องให้คุณเห็นใจชาวบ้านบ้าง เขาต้องนำที่ดินไปใช้ในการประกอบอาชีพ และรีสอร์ทของคุณมันทำให้เกิด มลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม  ไหนจะน้ำเสีย และรถของนักท่องเที่ยวที่มาพัก ป่าแถบนี้เมื่อก่อนเคยอุดมสมบูรณ์ แต่ตอนนี้กลับลดจำนวนลงมา  ถ้าอีก  10  ข้างหน้าผมว่าประเทศไทยคงจะมีแต่ภูเขาหัวโล้นกระมัง มณี : ฉันเข้าใจแล้วค่ะ  ต่อไปนี้จะปลูกป่าทดแทน  และทำรีสอร์ทเชิงอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมไม่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม  งั้นฉันไปก่อนนะ (แกล้งทำผ้าเช็ดหน้าตก) นวลเก็บผ่าเช็ดหน้าขึ้นมาแล้วอมยิ้ม หลังจากนั้นมณีรัตนาได้ร่วมมือกับหน่วยงานต่างๆ รวมทั้งชาวบ้านร่วมกันปลูกป่าและพัฒนาหมู่บ้านเขียวขจี  ให้เขียวขจีดังชื่อหมู่บ้านต่อไป        /จบ ็ ก็พอดีเจอน่ะ มานั่งอ่านข้อความเก่าก็นั่งขำอยู่คนเดียวล่ะคะ่  ทำให้คิดว่า  เมื่อก่อนเราก็แต่งอะไรบ้าๆบอๆ  อย่างนี้เหมือนกัน  ให้อ่านเล่นๆน่ะค่ะ  อย่าซีเรียส  ช่วยวิจารณ์ด้วยนะ  ขอบคุณค่ะ(ฮิ ฮิ จากคุณ : rubyEE - [ วันสิ้นปี 23:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บางช่วงมันฉุบฉับไปหน่อยน่ะค่ะ จากคุณ : scottie - [ วันปีใหม่ 23:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ก็สมกับบทละครที่ใช้เล่นในห้องเรียนละฮะ ฮาๆแทรกความรู้ ตะก่อนก็ต้องมาทำอะไรแบบนี้อยู่เหมือนกัน ก็สนุกดี จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง - [ 2 ม.ค. 49 09:48:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแล้วฮาดีค่ะ...ความคิดแบบเด็กๆ สมัยก่อนก็เคยเป็นแบบนี้ เอาฮาเข้าว่า จากคุณ : Wild Monkey - [ 3 ม.ค. 49 14:59:31 ]