ความคิดเห็นที่ 1 ทานที่ยิ่งใหญ่ ลงทุนน้อย ได้ผลมาก มี 5 ประการ ได้แก่ 1. งดเว้นจากปาณาติบาต  คือ เว้นจากฆ่าสัตว์ เท่ากับ  ให้ความปลอดภัยแก่ชีวิตสัตว์ทั้งหลาย 2. งดเว้นจากอทินนาทาน  คือ เว้นการลักทรัพย์ เท่ากับ  ให้ความปลอดภัยแก่ทรัพย์สินของผู้อื่น 3. งดเว้นกามาสุมิจฉาจาร  คือ เว้นประพฤติผิดในกาม เท่ากับ  ให้ความบริสุทธิ์กับภรรยา ธิดา ของตนและผู้อื่น 4. งดเว้นจากมุสาวาท  คือ เว้นพูดปด  พูดไม่จริง เท่ากับ  ให้ความจริงกับผู้อื่น 5. งดเว้นจากสุรา-เมรัย  ไม่เสพ  ไม่ดื่ม เท่ากับ  ให้ความปลอดภัยแก่ตนเอง และผู้อื่น ๐ ๐ ๐ ๐ ๐   ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 10:50:37

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพนี้ได้มาจาก... http://board.palungjit.com/showthread.php?t=322923&goto=lastpost จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 10:52:51

ความคิดเห็นที่ 3  พุทธพจน์เตือนใจ  อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย     (ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี) อตฺตา สุทนฺโต ปุริสสฺส โชติ   (ตนที่ฝึกดีแล้วเป็นแสงสว่างของบุรุษ) อตฺตนา ว กตํ ปาปํ อตฺตนา สงฺกิลิสฺสติ (ตนทำบาปเองย่อมเศร้าหมองเอง) อตฺตตฺถปัญฺญา อสุจี มนุสฺสา  (มนุษย์ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน เป็นคนไม่สะอาด) ทุคฺคา อุทฺธรถตฺตานํ     ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร (จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น) อปฺปมาทญฺจ เมธาวี     ธนํ เสฏฺฐํว รกฺขติ (ปราชญ์ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้ เหมือนทรัพย์อันประเสริฐ) ยาทิสํ วปเต พีชํ     ตาทิสํ ลภเต ผลํ กลฺยาณการี กลฺยาณํ     ปาปการี จ ปาปกํ (บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว) นิสมฺม กรณํ เสยฺโย   (ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำดีกว่า) รกฺเขยฺย อตฺตโน สาธุ     ลวณํ โลณตํ ยถา (พึงรักษาความดีของตนไว้ ดังเกลือรักษาความเค็ม) จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:03:38

ความคิดเห็นที่ 4  พระพุทธเจ้าทรงพิจารณาสัตว์โลกเปรียบเหมือนบัว 4 เหล่า บัว ๔ เหล่า ได้แก่ ๑.  ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ   พวกที่มีสติปัญญาฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมก็สามารถรู้ และเข้าใจในเวลาอันรวดเร็ว  เมื่อต้องแสงอาทิตย์ก็เบ่งบานทันที (อุคฆฏิตัญญู) ๒.  ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ   พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มเติม จะสามารถรู้และเข้าใจได้ในเวลาอันไม่ช้า ซึ่งจะบานในวันถัดไป (วิปัจจิตัญญู) ๓.  ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ   พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นประกอยด้วยศรัทธา ปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในวันหนึ่งข้างหน้า  ซึ่งจะค่อยๆ โผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง (เนยยะ) ๔.  ดอกบัวที่จมอยู่กับโคลนตม   พวกที่ไร้สติปัญญา และยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ แม้ได้ฟังธรรมก็ไม่อาจเข้าใจความหมายหรือรู้ตามได้ ทั้งยังขาดศรัทธาปสาทะ ไร้ซึ่งความเพียร  ยังแต่จะตกเป็นอาหารของเต่าปลา ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำเพื่อเบ่งบาน (ปทปรมะ) http://guru.google.co.th/guru/thread?tid=47e6089fcd7ceb7e จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:10:59

ความคิดเห็นที่ 5 - หลังจากที่พระพุทธองค์ได้ตรัสรู้แล้ว  ได้พิจารณาธรรมที่พระองค์ตรัสรู้เป็นเวลา 7 สัปดาห์  ทรงเห็นว่าพระธรรมที่พระองค์ทรงบรรลุนั้นมีความละเอียดอ่อน สุขุมคัมภีรภาพ  ยากต่อบุคคลจะรู้ เข้าใจและปฏิบัติได้  ทรงเกิดความท้อพระทัยว่า  จะไม่แสดงธรรมโปรดมหาชน ต่อมาท่านได้ทรงพิจารณาอย่างลึกซึ้ง แล้วทรงเห็นว่าบุคคลในโลกนี้มีหลายจำพวก  บางพวกสอนได้ บางพวกสอนไม่ได้ เปรียบเสมือนบัว ๔ เหล่า  ดังนั้นแล้ว จึงดำริที่จะแสดงธรรมเพื่อมวลมนุษยชาติต่อไป - จึงทรงมีพระกรุณาธิคุณ ระลึกอาฬารดาบสและอุททกดาบสว่า มีกิเลสเบาบางสามารถตรัสรู้ได้ทันที  แต่ท่านทั้ง 2 ได้ตายแล้ว จึงทรงระลึกถึงปัญจวัคคีย์  (ประกอบด้วย พระโกณฑัญญะ พระวัปปะ พระภัททิยะ พระมหานาม และพระอัสสชิ)  จึงเสด็จไปที่ป่าอิสปตนมฤคทายวัน เมืองพาราณสี แคว้นกาสี ปัจจุบันคือสารนาถ เมืองพาราณสี  ในวันขึ้น 15 เดือน 8 จึงทรงปฐมเทศนา " ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร " (แปลว่าสูตรของการหมุนวงล้อแห่งพระธรรมให้เป็นไป)  ซึ่งใจความ 3 ตอน คือ 1.) ทรงชี้ทางผิดอันได้แก่ กามสุขัลลิกานุโยค (การประกอบตนให้ชุ่มอยู่ด้วยกาม)  และอัตตกิลมถานุโยค (การทรมานตนให้ลำบาก) ว่าเป็นส่วนสุดที่บรรพชิตไม่ควรดำเนิน  แต่เดินทางสายกลางที่เรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา คือ มรรคมีองค์แปด  เป็นไปเพื่อพระนิพพาน 2.) ทรงแสดง อริยสัจ 4 โดยละเอียด 3.) ทรงปฏิญญาว่าทรงตรัสรู้พระองค์เอง และได้บรรลุธรรมวิเศษแล้ว   - โกญฑัญญะเป็นผู้ได้ธรรมจักษุก่อน เกิดความเข้าใจแจ่มแจ้งตามสภาพเป็นจริงว่า  "ยํ กิญฺจิ สมุทยธมฺมํ สพฺพนฺตํ นิโรธธมฺมนฺติ "  สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีเกิดขึ้นเป็นธรรม  สิ่งนั้นทั้งหมดมีดับเป็นธรรมดา จึงได้อุปสมบทเป็น เอหิภิกขุอุปสัมปทาองค์แรก   - หลังจากปัญจวัคคีย์อุปสมบทแล้ว  พุทธองค์จึงทรงเทศน์ อนัตตลักขณสูตร  ปัญจวัคคีย์จึงสำเร็จเป็นอรหันต์ http://www.learntripitaka.com/History/Buddhist.html จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:25:13

ความคิดเห็นที่ 6 โปรดพระพุทธบิดาและพระประยูรญาติ ณ กรุงกบิลพัสดุ์ - ทรงแสดงธรรมโปรดพระพุทธบิดา (พระเจ้าสุทโธทนะ)  ได้บรรลุโสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล จนบรรลุอรหันตผลเมื่อใกล้สวรรคต - พระนันทะ (เป็นโอรสของพระสุทโธทนะกับพระนางปชาบดีโคตมี)  ซึ่งเป็นพระอนุชาของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้านำ ออกผนวชอุปสมบท - ต่อมาพระนางยโสธราก็ให้พระกุมารราหุลซึ่งมีอายุ 7 ปีไปทูลขอราชสมบัติ  พระพุทธเจ้าเห็นว่าราชสมบัติเป็นสิ่งไม่จีรังยั่งยืน อริยทรัพย์(ทรัพย์อันประเสริฐ)ต่างหากเป็นสิ่งยั่งยืน  จึงทรงให้พระสารีบุตรทำการบรรพชาให้ราหุลเป็นสามเณร  จึงเป็นสามเณรรูปแรกในพระพุทธศาสนา ณ นิโครธาราม  พระเจ้าสุทโธทนะจึงขอร้องว่า  "ขออย่าให้ทรงบวชใคร โดยที่พ่อแม่เขายังไม่ได้อนุญาต" เมื่ออายุครบ 20 ปี ได้รับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ  จากนั้นก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์และได้ยกย่องว่าเป็นผู้เลิศในทางใคร่ต่อการศึกษา - ทรงให้อุปสมบทแก่เจ้าศากยะ 5 พระองค์ คือ  พระอานนท์ พระอนุรุทธ์(เป็นผู้มีเลิศในทางมีทิพยจักษุ) พระภัททิยะสักยราชา พระภัคคุ พระกิมพิละ  และเจ้าโกลิยะ 1 พระองค์ คือพระเทวทัต จนได้บรรลุอรหัตผล 5 ท่าน ยกเว้นพระเทวทัต - พระอุบาลีเป็นบุตรของช่างกัลบก(ช่างตัดผม)อยู่ในวรรณะต่ำ  ได้รับแต่งตั้งให้เป็นพนักงานภูษามาลาของเจ้าศากยะ ทำหน้าที่จัดการดูแลเครื่องแต่งกาย  เมื่อเจ้าศากยะ 5 พระองค์ และเจ้าโกลิยะ 1 พระองค์ทรงออกผนวช  อุบาลีได้ติดตามไปขออุปสมบทด้วย พระอุบาลีเมื่อได้อุปสมบทแล้วไม่ช้าก็บรรลุอรหัตผล  และได้ยกย่องว่าเป็นผู้เลิศทาง ด้านผู้ทรงไว้ซึ่งพระวินัย - พระนางปชาบดีโคตมี(พระน้าของพระพุทธเจ้า) ได้ผนวชเป็นภิกษุณีรูปแรกในพระพุทธศาสนา  โดยพระอานนท์ช่วยกราบทูลขออนุญาตพระพุทธเจ้าสุดท้ายได้บรรลุพระอรหันต์  และได้ยกย่องว่าเป็นผู้เลิศในทางรู้ราตรี - โปรดให้พระนางยโสธราได้อุปสมบทเป็นภิกษุณีชื่อพระนางภัททา กัจจานา จนบรรลุอรหัตผล  และได้ยกย่องว่าเป็นผู้เลิศในทางบรรลุอภิญญาใหญ่  (สามารถระลึกเหตุการณ์ในกัปป์ต่างๆย้อนหลังไปได้มากนับไม่ถ้วน) จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:34:08

ความคิดเห็นที่ 7 - วิธีเผยแพ่รศาสนาในกรุงราชคฤห์ ทรงเทศน์โปรดชฎิล(นักบวชเกล้าผม)สามพี่น้อง ได้แก่ พระอุรุเวลกัสสปะ พระนทีกัสสปะ พระคยากัสสปะ และบริวาร รวม 1,000 คนก่อน แล้วได้ขอบวชในพระพุทธศาสนา เพราะพวกชฎิลเป็นเจ้าลัทธิบูชาไฟที่ยิ่งใหญ่ หากชฎิลยอมรับพุทธธรรมได้ ประชาชนก็ย่อมเกิดความศรัทธา - พระอุรุเวลกัสสปะได้ยกย่องว่าเป็นผู้เลิศในทางมีบริษัท(บริวาร)มาก - พระเจ้าพิมพิสารทรงถวายวัดนับว่าเป็นวัดแห่งแรกในพระพุทธศาสนา คือ พระเวฬุวันมหาวิหาร (วัดเวฬุวัน) - ณ กรุงราชคฤห์นี้เอง เด็กหนุ่มสองคน ซึ่งเป็นศิษย์ของนักปรัชญาเมธี ผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งชื่อ สัญชัย เวลัฏฐบุตร โดยพระอัสสชิได้แสดงธรรมให้อุปติสสะว่า "ทุกสิ่งจากเหตุ พระศาสดาทรงแสดงเหตุของสิ่งเหล่านั้น และการดับเหตุของสิ่งเหล่านั้น" อุปติสสะได้ฟังก็เกิด "ดวงตาเห็นธรรม" จึงกราบลาท่าน แล้วรีบไปบอกข้อความที่ตนได้ฟังมาแก่โกลิตะทราบ โกลิตะได้ฟังก็เกิด"ดวงตาเห็นธรรม" เด็กหนุ่มสองคนจึงมาขอบวชเป็นสาวกพร้อมกัน และมีชื่อเรียกทางพระศาสนาว่า พระสารีบุตร และ พระโมคคัลลานะ ตามลำดับ - หลังจากบวชได้ 7 วัน พระโมคคัลลานะได้ไปบำเพ็ญสมาธิอยู่ที่ กัลลวาลมุตตคาม ใกล้เมืองมคธ รู้สึกง่วงเหงาหาวนอน แก้อย่างไรก็ไม่หาย จนพระพุทธเจ้าเสด็จไปตรัสบอกวิธีเอาชนะความง่วงให้ พร้อมประทานโอวาทว่าด้วยความไม่ยึดมั่นถือมั่น ให้ใช้ปัญญาพิจารณาเวทนา (ความรู้สึก) ทั้งหลายว่า เป็นอนิจจังไม่เที่ยงแท้แน่นอน จบพุทธโอวาท พระโมคคัลลานะก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ - หลังจากบวชได้ 15 วัน พระสารีบุตรได้ถวายงานพัดพระพุทธเจ้า ขณะพระองค์ทรงแสดงธรรมโปรดทีฆนขะปริพาชก (นักบวชไว้เล็บยาว) อยู่ที่ถ้ำสุกรขาตา เชิงเขาคิชฌกูฏ ท่านพัดวีพระพุทธองค์พลางคิดตามพระโอวาทของพระพุทธเจ้าไปด้วย เมื่อจบพระธรรมเทศนาก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ - ทั้งสองท่านได้รับแต่งตั้งจากพระพุทธเจ้าให้เป็นพระอัครสาวก โดยพระสารีบุตรเป็นพระอัครสาวกเบื้องขวา มีความเป็นเลิศกว่าผู้อื่นทางปัญญา และพระโมคคัลลานะเป็นพระอัครสาวกเบื้องซ้าย มีความเป็นเลิศกว่าผู้อื่นทางฤทธิ์มาก ขอบคุณที่มาของข้อมูล จาก... http://www.learntripitaka.com/History/Buddhist.html จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:39:22

ความคิดเห็นที่ 8 - ก่อนปรินิพพาน 3 เดือน ทรงปลงอายุสังขาร - ก่อนปรินิพพาน 1 วัน นายจุนทะถวายสุกรมัททวะ (หมูอ่อน) เมื่อพระองค์เสวยแล้วประชวรพระอานนท์โกรธ พุทธองค์จึงตรัสว่า "บิณฑบาตที่มีอานิสงส์ที่สุด มี 2ประการ คือ เมื่อตถาคต (พุทธองค์) เสวยบิณฑบาตแล้วตรัสรู้ ,ปรินิพพาน" - ก่อนปรินิพพานทรงกล่าวพุทธโอวาทว่า 1.)การบูชาพุทธองค์อย่างแท้จริง คือ การปฎิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม 2.)พุทธศาสนิกชนที่ต้องการเฝ้าพระองค์ควรไปที่ "สังเวชนียสถาน" 3.)การวางตัวของภิกษุต่อสตรี ต้องคุมสติอย่าแปรปรวนตามราคะตัณหา 4.)พระบรมสารีริกธาตุเป็นเรื่องของกษัตริย์(มัลลกษัตริย์) มิใช่กิจของสงฆ์ 5.)ความพลัดพรากเป็นธรรมดาของโลก 6.)ธรรมและวินัย จะเป็นศาสดาแทนพุทธองค์ ทั้งนี้เพราะบุคคลไม่เที่ยงแท้เท่ากับพระธรรมซึ่งเป็นสัจธรรม - ปัจฉิมสาวก คือ สุภัททะบริพาชก - ปัจฉิมโอวาท "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราขอบอกเธอทั้งหลาย สังขารทั้งปวงมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา พวกเธอจึงทำประโยชน์ตนเอง และประโยชน์ของผู้อื่นให้สมบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด" (อปปมาเทน สมปาเทต) - ปรินิพพาน ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 ใต้ต้นสาละ ณ สาลวโนทยาน ของเหล่ามัลลกษัตริย์ เมืองกุสินารา แคว้นมัลละ พระชนมายุ 80 ปี ทรงเทศนาสั่งสอนมาเป็นเวลา 45 ปี http://www.learntripitaka.com/History/Buddhist.html จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:44:48

ความคิดเห็นที่ 9 มหัศจรรย์ วันปรินิพพาน “ หนฺท ทานิ ภิกฺขเว อามนฺตยามิ โว วยธมฺมา สงฺขารา อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราผู้ตถาคตจักเตือนท่านทั้งหลายให้รู้ว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงอันเป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้บริบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด” นี่เป็นพระดำรัสสุดท้ายของพระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์ทรงรวบรวมพระโอวาททั้งปวงที่ได้ประทานมาตลอด ๔๕ พรรษานั้นลงในความไม่ประมาท ประทานแด่ภิกษุสงฆ์พุทธบริษัทก่อนเสด็จดับขันธปรินิพพาน สืบเนื่องจากเมื่อพระบรมโพธิสัตว์ได้ตรัสรู้ อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว พญามารได้เข้ามาทูลอาราธนาให้พระองค์ดับขันธปรินิพพาน คือไม่ยอมให้พระองค์ได้ทำหน้าที่โปรดเวไนยสัตว์ แต่พระพุทธองค์ผู้ทรงเปี่ยมด้วยมหากรุณาธิคุณได้ตรัสว่า “ดูก่อนมารผู้ใจบาป ตราบใดสาวกทั้งหลายของตถาคต คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา เป็นพหูสูตทรงจำไว้ได้ซึ่งพระธรรมวินัย ศึกษาและปฏิบัติสืบต่อกันไป แสดงหลักธรรมคำสอนโปรดเวไนยสัตว์ ทั้งเทวดาและมนุษย์ให้หลุดพ้นสำเร็จมรรคผลนิพพานได้ ยังศาสนาให้แผ่ไพศาลไปทั่วสารทิศแล้ว ตราบนั้น ตถาคตจะรับอาราธนาท่านเข้าสู่ปรินิพพาน” ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พญาวสวัตตีมารพยายามติดตามคอยหาโอกาสตลอดระยะเวลา ๔๕ พรรษา เมื่อประสบโอกาส จึงเข้าไปกราบทูลให้เข้าสู่ปรินิพพานอีก ซึ่งในครั้งนี้พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสตอบว่า “ดูก่อนมารผู้ใจบาป ท่านอย่าได้ทุกขโทมนัสไปเลย อีกไม่ช้าแล้ว ตถาคตก็จักปรินิพพาน นับจากนี้ล่วงไปอีก ๓ เดือนเท่านั้น ตถาคตก็จักเข้าสู่ปรินิพพาน” พญามารได้ฟังแล้ว ก็เกิดปีติโสมนัส แล้วอันตรธานหายไป ลำดับนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมีพระสติสัมปชัญญะมั่นคง กำหนดปลงพระชนมายุสังขารในวัน “มาฆปุรณมี ณ ปาวาลเจดีย์” ว่า “นับแต่นี้ไปอีก ๓ เดือน ตถาคตจักดับขันธ์เข้าสู่นิพพาน” เมื่อพระบรมครูกำหนดปลงอายุสังขารดังนั้น ได้บังเกิดเหตุมหัศจรรย์บันดาลให้แผ่นดินหวั่นไหว พระอานนทเถระเกิดความสงสัย จึงเข้าไปกราบทูลถามเหตุแห่งแผ่นดินไหวนั้น พระพุทธองค์ตรัสกับพระอานนท์ว่า ... "เหตุให้เกิดแผ่นดินไหวนั้น มี ๘ ประการ คือ ๑. ลมกำเริบ ๒. ท่านผู้มีฤทธิ์บันดาล ๓. พระโพธิสัตว์จุติจากดุสิตเทวโลกลงสู่พระครรภ์ ๔.พระโพธิสัตว์ประสูติ ๕. พระตถาคตเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ ๖.พระตถาคตทรงแสดงพระธรรมจักรกัปปวัตนสูตร ๗. พระตถาคตเจ้าปลงอายุสังขาร ดูก่อนอานนท์ บัดนี้ ตถาคตรับนิมนต์จากพญาวสวัตตีมารให้ดับขันธปรินิพพานและปลงอายุสังขารแล้ว จากนี้ไปอีก ๓ เดือน ก็จะปรินิพพาน เพราะฉะนั้น แผ่นดินจึงไหว” พระอานนท์กราบทูลวิงวอน  ขอให้พระพุทธองค์ทรงพระชนม์อยู่ต่อไปอีกจนสิ้นกัปหนึ่ง  เพื่ออนุเคราะห์ชาวโลก เพื่อความสุขแก่เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย พระพุทธองค์ตรัสห้าม แต่พระอานนท์ก็ยังกราบทูลวิงวอนถึง ๓ ครั้ง พระพุทธองค์จึงตรัสถามว่า “ดูก่อนอานนท์ เธอเชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของตถาคตหรือไม่” “ข้าพระองค์เชื่อ พระเจ้าข้า” “ดูก่อนอานนท์ ถ้าเธอเชื่อแล้ว เหตุไฉนจึงมาวิงวอนตถาคตถึง ๓ ครั้งเล่า” “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้าได้ฟังพระองค์ตรัสว่า อิทธิบาทสี่ ผู้ใดเจริญจนชำนาญดีแล้ว ถ้าปรารถนาจะมีชีวิตยืนยาวตลอดกัปหนึ่งหรือมากกว่านั้นก็ย่อมกระทำได้ อิทธิบาทสี่นั้น พระองค์เจริญแคล่วคล่องชำนาญแล้ว พระองค์ก็สามารถจะดำรงพระชนม์อยู่ตลอดกัปหนึ่งหรือมากกว่าได้ ข้าพระองค์เห็นดังนี้ จึงกราบทูลวิงวอนถึง ๓ ครั้ง พระเจ้าข้า” “ดูก่อนอานนท์ ตถาคตทำนิมิตโอภาสให้เธอดูอย่างชัดแจ้งถึง ๑๖ ครั้ง เพื่อให้เธออาราธนาให้ตถาคตดำรงพระชนม์อยู่ แต่เธอก็ไม่รู้ในนิมิตนั้น และไม่ได้อาราธนาวิงวอนตถาคต ถ้าเธอทูลวิงวอนแล้ว ตถาคตก็จะห้ามเพียง ๒ ครั้ง ในครั้งที่ ๓ ตถาคตก็จะรับคำอาราธนานั้น เพราะเธอไม่วิงวอนเสียแต่แรก จึงเป็นความบกพร่องของเธอเอง” พระบรมศาสดาได้ตรัสเล่าเรื่องนิมิตโอภาสที่ทรงแสดงให้อานนท์ดูถึง ๑๖ ครั้ง แต่เนื่องจากท่านพระอานนท์ถูกพญามารบดบังธาตุธรรม เห็น จำ คิด รู้เอาไว้ ทำให้ท่านลืมอาราธนาไปเสียสนิท อย่างไรก็ตาม พระพุทธองค์ทรงยกใจท่านพระอานนท์ว่า “ดูก่อนอานนท์ สังขารทั้งหลายมีความไม่เที่ยงเป็นธรรมดา มีความเกิดขึ้นในเบื้องต้น มีความเปลี่ยนแปลงแปรปรวนไปในท่ามกลาง และดับสูญสลายไปในที่สุด การระงับดับเสียซึ่งชาติและมรณะ คือพระปรินิพพานนั้นเป็นเอกันตบรมสุขอันหาสิ่งอื่นจะเสมอเหมือนมิได้” ข่าวการปลงอายุสังขารได้แพร่กระจายไปในหมู่ภิกษุสงฆ์ และลือกระฉ่อนไปถึงเหล่าพุทธบริษัท ผู้ที่เป็นปุถุชนอยู่ครั้นได้สดับแล้วก็ตกใจเสียใจร้องไห้ เพราะไม่อยากให้พระพุทธองค์ผู้เป็นที่พึ่งของสัตว์โลกจากไปเร็วนัก ส่วนพระอริยเจ้าทั้งหลายต่างก็เกิดธรรมสังเวชว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ แม้แต่สังขารของพระบรมศาสดายังต้องแตกสลายไปในที่สุด ภายใน ๓ เดือนก่อนการเสด็จดับขันธปรินิพพานนั้น พระพุทธองค์ทรง บำเพ็ญพุทธกิจ ตอบปัญหาแก่เหล่าพุทธบริษัททั้งมนุษย์และเทวดาที่ทยอยมาเข้าเฝ้าจนคลายความสงสัย ทรงสะสางเรื่องราวทุกอย่างเพื่อให้พระพุทธศาสนาปักหลักมั่นเป็นหลักชัยของมนุษยชาติตราบนานเท่านาน เพราะฉะนั้น พระพุทธองค์จึงทรงให้โอกาสแก่สงฆ์ทั้งปวงที่ประชุมกัน ได้ทูลถามข้อข้องใจสงสัยต่างๆ แต่ก็มิได้มีภิกษุองค์ใดกราบทูลถาม พระอานนท์จึงกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุแม้เพียงรูปหนึ่ง ที่มีความสงสัยในพระรัตนตรัย ในมรรคและปฏิปทา ไม่มีเลย ข้อนี้นับเป็นสิ่งอัศจรรย์อย่างยิ่ง” เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงเห็นว่าเหล่าพระสาวกไม่มีใครสงสัยในธรรมวินัยของพระองค์แล้ว จึงได้ประทานปัจฉิมโอวาทเป็นอมตะวาจาว่า “ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราผู้ตถาคตจักเตือนท่านทั้งหลายให้รู้ว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงอันเป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้บริบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด” เมื่อพระบรมศาสดาประทานปัจฉิมโอวาทอันเป็นอมตะวาจาเสร็จสิ้นแล้ว ต่อจากนั้น พระพุทธองค์ก็มิได้ตรัสอะไรอีกเลยทรงเข้าปฐมฌาน ออกจากปฐมฌานแล้วเข้าทุติยฌาน ออกจากทุติยฌานแล้วเข้าตติยฌาน ออกจากตติยฌานแล้วเข้าจตุตถฌาน และออกจากจตุตถฌานตามลำดับ ครบองค์รูปาวจรสมาบัติ ทรงออกจากฌานที่ ๔ แล้วเข้าอรูปาวจรสมาบัติ ๔ คือ เข้าอากาสานัญจายตนะ ออกจากอากาสานัญจายตนะ เข้าวิญญานัญจายตนะ ออกจากวิญญานัญจายตนะ เข้าอากิญจัญญายตนะ ออกจากอากิญจัญญายตนะ เข้าเนวสัญญานาสัญญายตนะ ออกจากเนวสัญญานาสัญญายตนะแล้ว ทรงเข้าสัญญาเวทยิตนิโรธ ดับจิตสังขาร ทรงเข้าอนุปพพวิหารสมาบัติด้วยประการฉะนี้ ณ ที่นั้น ท่านพระอนุรุทธเถระผู้เลิศด้วยทิพยจักษุอยู่ในที่ประชุมนั้นด้วย ท่านปรารถนาจะดูการเสด็จปรินิพพานของพระบรมศาสดา จงเข้าสมาบัติตามเสด็จไปทุกห้องแห่งสมาบัตินั้นๆ ส่วนพระอานนท์เห็นพระพุทธองค์สงบนิ่งอยู่ จึงถามพระอนุรุทธเถระว่า “อนุรุทธ พระบรมครูเข้าสู่พระปรินิพพานแล้วหรือ” “ยังไม่ปรินิพพาน อานนท์ พระองค์กำลังอยู่ในสัญญาเวทยิตนิโรธสมาบัติ” สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จอยู่ในนิโรธสมาบัติตามเวลาที่ทรงกำหนดแล้ว ออกจากนิโรธสมาบัติ ย้อนกลับสู่อรูปฌานสี่โดยปฏิโลม แล้วเข้าสู่รูปาวจรฌานทั้ง ๔ โดยปฏิโลมตามลำดับเช่นกัน ครั้นออกจากปฐมฌานแล้ว เข้าทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌานเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อออกจากจตุตฌานในครั้งนี้ “พระบรมศาสดาก็..ปรินิพพาน..!!!” ณ เวลาปัจฉิมยามแห่งราตรี ในวันวิสาขปุรณมี ดิถีเพ็ญเดือน ๖ ด้วยประการฉะนี้ เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าปรินิพพานแล้ว ท้าวสหัมบดีพรหมได้กล่าวคาถานี้พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า “สัตว์ทุกหมู่เหล่า จักทอดทิ้งร่างกายไว้ในโลก พระตถาคตผู้ศาสดา ผู้หาบุคคลเปรียบมิได้ในโลก เป็นพระสัมพุทธะผู้เปี่ยมด้วยพระสัพพัญญุตญาณเช่นนี้ ยังปรินิพพานแล้ว” ฝ่ายท้าวสักกะผู้เป็นใหญ่ของทวยเทพได้กล่าวคาถานี้ พร้อมกับกาลเป็นที่ปรินิพพานว่า “สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ มีความเกิดขึ้น และเสื่อมไปเป็นธรรมดา เกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป ความเข้าไปสงบสังขารเหล่านั้นเป็นสุข” ท่านพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย การเสด็จดับขันธปรินิพพานของพระบรมศาสดานั้น ทำให้เราได้ตระหนักว่า สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ ที่มีการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และเสื่อมสลายไปตามกาลเวลา ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ แม้กระทั่งตัวของเราเอง ล้วนไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ดูอย่างพระพุทธองค์ผู้เปี่ยมล้นด้วยพุทธบารมีก็ยังต้องถึงวันสุดท้ายของชีวิต คือการเสด็จดับขันธปรินิพพาน แต่เพียงว่าพระพุทธองค์ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดในภพสามอีกแล้ว มีแต่ไปเสวยเอกันตบรมสุขในอายตนนิพพานอย่างเดียว พวกเราทั้งหลายจึงไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่นในสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ควรมุ่งไปแสวงหาสิ่งที่เป็นสาระที่แท้จริงของชีวิต แสวงหาสิ่งที่จะมาเป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง ที่คงความเป็นอมตะ เที่ยงแท้ ไม่แปรผัน คือมีลักษณะเป็นนิจจัง เป็นสุขขัง เป็นอัตตา ไม่มีการเปลี่ยนแปลง มีแต่สุขล้วนๆ เป็นตัวของตัวเองได้ กิเลสอาสวะเข้ามาครอบงำบังคับบัญชาไม่ได้ และการที่จะเข้าไปถึงสิ่งที่เป็นอมตะนี้ได้ ท่านให้เข้าไปทางสายกลาง คือ “มัชฌิมา ปฏิปทา” ที่มีอยู่ภายในตัวของทุกคน ด้วยวิธีการทำใจให้หยุดนิ่ง โอกาสนี้เป็นโอกาสที่ดีที่สุดในชีวิตของเรา ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ มาพบพระพุทธศาสนา ได้รู้จักหนทางแห่งความหลุดพ้น เพราะฉะนั้น อย่าได้ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสิ่งที่ไร้สาระ ให้รีบประพฤติปฏิบัติธรรมให้เข้าถึงที่พึ่งที่ระลึกภายใน คือพระรัตนตรัย ที่จะทำให้ชีวิตเราปลอดภัยและมีความสุขไปทุกภพทุกชาติ ตราบวันเข้าสู่พระนิพพาน... พระธรรมเทศนาโดย : พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย) http://skn.ac.th/skl/project1/kum50/f16.htm แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 55 11:57:11 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 11:55:22

ความคิดเห็นที่ 10 บัวเหล่าที่ 5 (บัวพลาสติค) เป็นอาหารของเต่าปลาก็ไม่ได้ คนเช่นนี้ ตายไปแล้ว เอามาทำปุ๋ย ต้นไม้ก็ไม่โต จากคุณ : ตาแว่น (chanyout) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:11:50

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะคุณแสนดี... จากคุณ : ครูอ้วน (beautiful teacher) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:16:30

ความคิดเห็นที่ 12 สาธุเจ้าค่ะ ... แต่ตอนนี้ไม่สามารถดับไฟโกรธในจิตใจได้เลย.. ทำไงดี ..? จากคุณ : ผิดตรงไหนก็ไม่รู้ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 21:09:51

ความคิดเห็นที่ 13 มี มนต์คลายโกรธ มาฝากค่ะ :) (ก่อนอื่นต้องทำใจให้สงบ...แล้วอ่านดูนะคะ) จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:32:08

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:33:10

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:33:43

ความคิดเห็นที่ 16 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:34:15

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:35:01

ความคิดเห็นที่ 18 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:35:34

ความคิดเห็นที่ 19 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:36:06

ความคิดเห็นที่ 20 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:36:35

ความคิดเห็นที่ 21 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:37:08

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:37:37

ความคิดเห็นที่ 23 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:38:12

ความคิดเห็นที่ 24 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:38:38

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:39:13

ความคิดเห็นที่ 26 ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ จากคุณ : มณีรินค่ะ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:39:20

ความคิดเห็นที่ 27 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:39:49

ความคิดเห็นที่ 28 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:40:41

ความคิดเห็นที่ 29 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:41:15

ความคิดเห็นที่ 30 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:42:19

ความคิดเห็นที่ 31 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:42:42

ความคิดเห็นที่ 32 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:43:31

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:44:06

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:44:46

ความคิดเห็นที่ 35 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:45:20

ความคิดเห็นที่ 36   จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:45:51

ความคิดเห็นที่ 37 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:46:41

ความคิดเห็นที่ 38 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:47:05

ความคิดเห็นที่ 39 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:47:45

ความคิดเห็นที่ 40 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:51:37

ความคิดเห็นที่ 41 ขอร่วมอนุโมทนาบุญไปยังผู้จัดทำหนังสือมนต์คลายโกรธ... และเจ้าของข้อมูลที่ดิฉันได้นำมาลงไว้ในกระทู้นี้... ขอให้ได้รับบุญกุศลในการให้ธรรมทาน... สพฺพทานํ  ธมฺมทานํ  ชินาติ การให้ธรรมะเป็นทาน  ชนะการให้ทั้งปวง บุญรักษาทุกท่านที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ด้วยเทอญ...สาธุ จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 22:56:07

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณมากนะคะคุณแสนดี...สำหรับบทความที่มีคุณค่าต่อพวกเราชาวรสกอย่างมากมาย...พี่เองก็บันทึกไว้หลายตอนค่ะ...เพราะนำไปใช้สอนตัวเองและให้กำลังใจกับตัวเอง...พี่คิดว่าคงมีอีกหลายคนในห้องรสกคิดแบบนี้เช่นกันค่ะ...ขออานิสงส์ที่คุณแสนดีได้มีบทความดีๆมาให้พวกเราตลอดมา...ช่วยบันดาลให้คุณแสนดีและครอบครัวปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง...และมีความสุขตลอดไปค่ะ... จากคุณ : ครูอ้วน (beautiful teacher) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 00:00:42

ความคิดเห็นที่ 43 ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ กระทู้ของคุณแสนดีมีประโยชน์เสมอ ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำสอนของหลวงปู่มั่น บางครั้งเราเลื่อมใสศรัทธาแต่ไม่ได้ลึกซึ้งว่าท่านสอนอะไร ทราบแต่ท่านเป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบก็เลื่อมใส คุณแสนดีช่วยทำให้ความศรัทธาและเลื่อมใสลึกซึ้งขึ้นอีก ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : มะค่า (Ormosia) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 03:57:31

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบพระคุณคุณครูเพชร, คุณครูอ้วน, คุณมะค่า, คุณมณีริน คุณ : ผีเฮี้ยน, คุณ : amakusa_gin, คุณ : chanyout, คุณโย่, คุณ : CutieTrinity  ทุกท่านที่เข้ามาอ่านและร่วมอนุโมทนาบุญด้วยกันนะคะ คุณ : ผิดตรงไหนก็ไม่รู้ คะ...อ่านแล้วหายโกรธได้หรือยังคะ ? หากยังไม่สามารถระงับความโกรธได้..ลองอ่านทฤษฏีลิง 3 ตัวนี้... แล้วลองนำไปใช้ดูนะคะ...เป็นวิธีสุดท้ายที่สามารถระงับความโกรธได้ชัวร์ค่ะ เพราะตัวดิฉันเองก็ได้อ่านและนำมาใช้ในชีวิตประจำวันแล้วค่ะ ^_^ >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ทฤษฎีลิง 3 ตัว เป็นทฤษฎีของนักปราชญ์ชาวจีน โดยมีความเชื่อว่า การเป็นผู้บริหารที่ดีนั้น  ต้องรู้จักควบคุมการฟัง ควบคุมการมอง และควบคุมการพูด  ซึ่งเปรียบเทียบได้กับสัญลักษณ์ของลิงทั้ง 3 ตัวนี้มีลักษณะแตกต่างกัน  ก็เปรียบเสมือนกับคนเราย่อมแตกต่างกัน  ลิงตัวเดียวไม่สามารถปิดหู ปิดตา ปิดปากได้ในเวลาเดียวกัน เพราะมีมือเพียงสองมือเท่านั้น  มนุษย์ก็เช่นกันไม่สามารถทำอะไรในเวลาเดียวกันได้ทุกอย่าง  เพราะฉะนั้นผู้บริหารควรจะเลือกนำมาใช้ว่าสถานการณ์ใดควรใช้แบบใด  ทฤษฎีลิง 3 ตัว มีรายละเอียด ดังนี้ ลิงตัวที่ 1 นั่งปิดหูหนึ่งหู ก็หมายความว่า คนเราควรจะรู้จักควบคุมว่าอะไรที่ควรฟังหรือไม่ควรฟัง  ต้องแยกแยะในสิ่งที่ฟังมา ต้องฟังหูไว้หู แล้วนำสิ่งที่ฟังมาวิเคราะห์ว่ามันเป็นอย่างไร  โดยใช้หลักการและเหตุผลมาประกอบเข้าด้วยกัน อย่าเชื่อในสิ่งที่เราฟังทั้งหมด  เพราะมันอาจจะไม่ใช่ความจริงทั้งหมดก็ได้ ลิงตัวที่ 2 นั่งปิดตาหนึ่งตา ก็หมายความว่า รู้จักควบคุมการมองว่าอะไรควรมองหรือไม่ควรมอง  อย่างเชื่อในสิ่งที่เรามองเห็นทั้งหมด เพราะบางครั้งสิ่งที่เรามองเห็นก็ไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด  มองแล้วพิจารณาไตร่ตรอง อย่าตัดสินคนทันทีที่เห็น  ลิงตัวที่ 3 นั่งปิดปากครึ่งปาก ก็หมายความว่า รู้จักควบคุมการพูดว่าอะไรควรพูดหรือไม่ควรพูดอย่างไร  การเป็นผู้บริหารหรือผู้ปฏิบัติงานก็ตาม ควรจะไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกมา  เพราะบางครั้งคำพูดของเราอาจจะไปกระทบกับบุคคลอื่นโดยไม่รู้ตัว  หรืออาจจะนำความเสียหายมาสู่องค์กรได้ เพราะฉะนั้นการที่เราจะทำอะไรก็ควรจะคิด  และพิจารณาให้ดีก่อนที่จะพูดออกไป ....     สุญญตาธรรม เปรียบจิตคน เหมือนลิง กลิ้งไปมา หัดปิดหู ปิดตา ปิดปากบ้าง ไม่ยินดี ยินร้าย สิ่งต่างต่าง ปล่อยจิตวาง ว่างไว้ ไร้ตัวกู เมื่อจิตว่าง วางได้ ไร้ตัวตน ไม่ต้องมัว สะละวน ปิดตาหู มีสิ่งใด ให้เห็น ให้ตาดู สักแต่รู้ จิตไม่ยึด ไม่เกาะตาม อันความทุกข์ มีได้ เพราะใจยึด ดิ้นไม่หลุด ติดพัน เพราะใจหาญ กล้าไปแต่ง เป็นตัวกู ของกูตาม มีแต่พาล ให้เกลือกกลั้ว ในชั่วดี อันจิตว่าง ใจว่าง ตามแต่เดิม ไม่ต้องเสริม ไม่ต้องตัด ให้บัดสี ปล่อยจิตใจ เป็นธรรม- ชาติดี ทุกอย่างมี ล้วนไม่หลุด ไม่ติดใคร อันความว่าง ว่างอยู่แล้ว ตามธรรชาติ ไม่ต้องอาจ ไปเสริมแต่ง ให้ว่างใหม่ ธรรมชาติ ล้วนสมบูรณ์ อยู่ภายใน หัดเข้าใจ เช่นนั้นเอง ในตัวเรา หัดฝึกจิต ให้แยบคาย เมื่อผัสสะ ใช้ตบะ ใช้ปัญญา อย่าได้เขลา เมื่อกระทบ อย่ากระเทือน เป็นตัวเรา ปล่อยให้เขา เป็นธรรม ของเขาเอย อันความรู้ ในธรรมขั้น สุญญตา อย่าเพ่งหา ในที่ใด สหายเอ๋ย ตถตา แจ้งอยู่แล้ว ตามที่เคย ฝึกให้เคย ทุกสิ่งว่าง แล้วในตัว จากกระทู้เรื่อง... * * * คุณรู้ไหม ว่า....." ในตัวเรามีคนอยู่สามคน ".....ลองอ่านดูนะคะ * *  http://topicstock.pantip.com/isolate/topicstock/2011/12/M11474324/M11474324.html ขอน้อมนำภาพคำสอนของท่านหลวงพ่อพุทธทาส มาให้อ่านกันค่ะ ภาพปริศนาธรรม "ลิงสามตัว" อนุโมทนาบุญนะคะ สาธุค่ะ _/|\_ จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 05:53:45

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาอ่านข้อความดีๆของคุณแสนดีค่ะ คิดดี ทำดี พูดดี คือที่รวมแห่งความดีค่ะ จากคุณ : ทองรำไร เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:03:31

ความคิดเห็นที่ 46 จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:05:14

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีค่ะ คุณทองรำไร ขอบพระคุณมากนะคะ :) ดิฉันเห็นด้วยกับข้อความนี้่นะคะ...คิดดี ทำดี พูดดี คือที่รวมแห่งความดี กราบขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรจากคุณครูอ้วนนะคะ... ขอให้คุณครูอ้วนและครอบครัว...ตลอดจนทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้... ปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง...และมีความสุขตลอดไป... ดังคำอวยพรใน คห.42 ของคุณครูอ้วน (beautiful teacher) ด้วยเช่นกันนะคะ สาธุ ป.ล. อยากได้ตุ๊กตาลิงน้อย 3 ตัวแบบนี้..ไม่รู้ว่าเค้ามีขายที่ไหนนะคะ ดูแล้วน่ารักดีค่ะ อิอิ จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:19:07

ความคิดเห็นที่ 48 ใกล้วันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ แล้วนะคะ :) ...ดิฉันขอมอบเรื่องราวดีดีให้เพื่อนๆ ด้วยค่ะ ๏~ * . . . อันเพื่อนดี มีหนึ่ง ถึงจะน้อย . . . ดีกว่าร้อย เพื่อนคิด ริษยา . . . * ~๏ http://www.pantip.com/cafe/isolate/topic/M11659143/M11659143.html อันเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา ดั่งมีเกลือเพียงหนึ่งด้อยราคา ดีกว่ามีน้ำเค็มเต็มทะเล มิตรแท้มี  4  ประเภท  ได้แก่ 1. มิตรมีอุปการะคุณ 2. มิตรร่วมทุกข์ร่วมสุข 3. มิตรแนะประโยชน์ 4. มิตรอนุเคราะห์(อนุกัมปกะ) มิตรเทียมมี 4 ประเภท ได้แก่ 1. มิตรปอกลอก 2. มิตรดีแต่พูด 3. มิตรชอบประจบประแจง 4. มิตรชวนไปในทางเสียหาย ถ้ามีเพื่อนเป็นคนชั่ว ก็ควรเร่งถอนตัว ตีจากเสียให้เร็วที่สุด เพื่อป้องกันทุกข์ภัย ที่จะมีในปัจจุบัน และในอนาคต จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:40:55

ความคิดเห็นที่ 49 คาถาปล่อยวาง จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:54:41

ความคิดเห็นที่ 50 จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:56:06

ความคิดเห็นที่ 51 สาธุค่ะ ... ขออนุโมทนาบุญ ที่นำเสนอเรื่องราวดีๆ ค่ะ. จากคุณ : nawaporn169 เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 06:58:22

ความคิดเห็นที่ 52  สวัสดีค่ะ คุณครูตุ๊ :) บุญรักษานะคะ...ขอบพระคุณมากค่ะ ^_^ จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 07:12:26

ความคิดเห็นที่ 53 สำหรับครั้งหนึ่งในชีวิต จากคุณ : @NBC เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 08:34:37

ความคิดเห็นที่ 54 สวัสดีค่ะ ป้าเยาว์ บุญรักษานะคะ _/|\_ ขออนุโมทนาบุญนะคะ ที่ได้กรุณานำภาพประวัติศาสตร์ที่มีคุณค่าควรเก็บไว้...มาฝากค่ะ จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 08:54:11

ความคิดเห็นที่ 55 อนุโมทนาบุญค่ะ... ขอให้น้องแสนดีมณ๊จันทร์มีธรรมเป็นที่พึ่งตลอดไปค่ะ จากคุณ : รจนา (ใจรจนา) เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 14:26:11

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบพระคุณมากนะคะ ดอกบัวสวยมากค่ะ อนุโมทนาบุญนะคะ คุณพี่มณีรจนาคนงาม จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 06:59:25

ความคิดเห็นที่ 57 ลืมลงภาพค่ะ อิอิ ^_^ จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 07:00:14

ความคิดเห็นที่ 58  จากเมลล์ดีดีที่คุณหมอท่านหนึ่งส่งมาให้ค่ะ.... หนังสือ time magazine บอกว่า ที่อเมริกา มีงานวิจัยพบว่าคนที่มีความสุขมากที่สุดในโลกคือพระในพุทธศาสนา โดย ทดสอบด้วยการสแกนสมองพระที่ทำสมาธิและได้ผลลัพธ์ออกมาว่าเป็นจริง + หลักความเชื่อของศาสนาพุทธคือ เหตุที่ทำให้เกิดความสุข นั้นก็คืออยู่กับปัจจุบัน ขณะปล่อยวางได้ในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ควบคุมความอยาก ที่ไม่มีสิ้นสุด + ไม่ใช้ความรุนแรง ไม่ทะเลาะ และใช้หลักเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ให้อภัยตัวเองและผู้อื่น มีจิตใจเมตตา กรุณา และเสียสละเพื่อผู้อื่น   + อริยะ สัจ 4 สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงค้นพบและบอกไว้ด้วย ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค แท้จริงแล้วก็คือทางเดินไปหาคำว่า "ความ สุข" เพราะ ถ้าเมื่อไรเรา กำจัด "ความ ทุกข์" ได้ แล้วความสุขก็ จะเกิดขึ้น   + อุปสรรค ของความสุขก็ คือแรงปรารถนา และ ตัณหา คนเราจะมีความสุขไม่ขึ้นอยู่กับว่า"มี เท่าไร" แต่ ขึ้นอยู่ที่ว่า เรา "พอ เมื่อไร" ความ สุขไม่ได้ขึ้น กับจำนวนสิ่ง ของที่เรามี หรือเราได้...   + ดังนั้นวิธีจะมี ความสุขอันดับ แรกต้อง "หยุด ให้เป็น และ พอใจให้ได้" ถ้า เราไม่หยุดความอยากของเราแล้วละก็ เรา ก็จะต้องวิ่ง ไล่ตามหลายสิ่ง ที่เรา "อยาก ได้" แล้ว นั่นมันเหนื่อย และความทุกข์ ก็จะตามมา...   + ข้อ ต่อมาที่ทำให้ เราเป็นสุขคือ การมองทุกอย่าง ในแง่บวก ชีวิตแต่ละวัน แน่นอนเราต้อง เจอทั้งเรื่องดีและไม่ดี ถ้าเราอยากจะมีความสุข เราต้องเริ่มด้วยการมองแต่สิ่งดีๆ มองให้เป็นบวก เพื่อใจเราจะได้ เป็นบวก คิดถึงสิ่งที่เราทำสำเร็จแล้วในวันนี้ สิ่งดีๆที่เราได้ทำ   + ข้อ ต่อมาคือการให้ หมายรวมถึงการให้ในรูปแบบ สิ่งของหรือ เงิน เรียกว่าบริจาค และการให้ความเมตตากรุณาต่อกัน ให้ อภัยทั้งตัวเองและคนอื่น สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัย ทำให้เรามีความ สุข....   + การ ปล่อยวางให้ได้ ในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว และที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต ไม่ว่าเรื่องจะ ร้ายแรงและ เศร้าโศกเพียงใด จำไว้ว่ามันจะโดนเวลาพัดพามันไปจากเราไม่ช้าก็ เร็ว เราจะผ่านพ้นไปได้.... และยอมรับในความเป็นจริงของชีวิต ไม่ ว่าจะเป็น เรื่องที้เราไม่ชอบเพียงใด ไม่ว่าผิดหวัง สูญเสีย เจ็บป่วย ล้วนแล้วแต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา ทุกคนต้องได้ผ่านบททดสอบนี้ทั้งสิ้น ไม่ว่าเราจะเป็นใคร...   +  ทำตนเองให้สดใส ด้วยการยิ้มให้ตนเอง ทำคนอื่นให้สดใสได้ ด้วยการยิ้มให้เขา การยิ้มไม่ต้องลงทุนอะไรเลย แต่สร้างความสดใสได้มาก ทำให้เราเป็น สุขอยู่เสมอ เพราะความสุขมันอยู่ใกล้แค่นี้เอง แค่ที่ใจของเรานี่เอง   ยิ้มแย้มอย่างแจ่มใส เห็นใครทักก่อน นี่คือ.. วิธีแสดงเสน่ห์แบบง่ายๆ แต่ให้ผลมาก   การให้อภัยไม่ต้องลงทุนอะไรเลย แต่การแก้แค้นลงทุนมาก   เขาด่าว่าเราไม่ถึงนาที เขาอาจลืมไปแล้วด้วย แต่เรายังจดจำ ยังเจ็บใจอยู่... นี่เราฉลาดหรือโง่กันแน่   บ่นแล้วหมดปัญหาก็น่าบ่น บ่นแล้วมีปัญหา ไม่รู้จะบ่นหาอะไร เรายังเคยเข้าใจผิดผู้อื่น ถ้าคนอื่นเข้าใจเราผิดบ้าง ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไร ทำไมต้องเศร้าหมอง ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอย่างที่ใครเข้าใจ   อย่าโกรธฟุ่มเฟือย อย่าโกรธจุกจิก อย่าโกรธไม่เป็นเวลา อย่าโกรธมาก จะเสียสุขภาพกาย และสุขภาพจิต   แม้จะฝึกให้เป็นผู้ไม่โกรธไม่ได้ แต่ฝึกให้เป็นผู้ไม่โกรธบ่อยได้ ฝึกให้เป็นผู้รู้จักให้อภัยได้   การนินทาว่าร้ายเป็นเรื่องของเขา การให้อภัยเป็นเรื่องของเรา   การชอบพูดถึงความดีของเขา คือความดีของเรา การชอบพูดถึงความไม่ดีของเขา คือความไม่ดีของเรา   โทษคนอื่นแก้ไขอะไรไม่ได้ โทษตนเองแก้ไขได้   แก้ตัวไม่ได้ช่วยอะไร แต่แก้ไขช่วยให้ดีขึ้น   การนอนหลับเป็นการพักกาย การทำสมาธิเป็นการพักใจ คนส่วนใหญ่พักแต่กาย ไม่ค่อยพักใจ   รู้จักทำใจให้รักผู้บังคับบัญชา รู้จักทำใจให้รักลูกน้อง รู้จักทำใจให้รักเพื่อนร่วมงาน สวรรค์ก็อยู่ที่ทำงาน เกลียดผู้บังคับบัญชา เกลียดลูกน้อง เกลียดผู้ร่วมงาน นรก ก็อยู่ที่ทำงาน การที่เรายังต้องแสวงหาความสุข แสดงว่าเรายังขาดความสุข แต่ถ้าเรารู้จักทำใจให้เป็นสุขได้เอง ก็ไม่ต้องไปดิ้นรนแสวงหาที่ไหน   อ่อนน้อม อ่อนโยน  อ่อนหวาน นั้นดี.... อ่อนข้อให้เขาบ้างก็ยังดี แต่...อ่อนแอนั้น ไม่ดี ในการคบคน ศิลปะใดๆ ก็สู้ความจริงใจไม่ได้ จงประหยัด คำติ แต่อย่าตระหนี่ คำชม อภัยให้แก่กันในวันนี้ ดีกว่าอโหสิให้กันตอนตาย ถ้าคิดทำความดี ให้ทำได้ทันที ถ้าคิดทำความชั่ว ให้เลิกคิดทันที ถ้าเลิกคิดไม่ได้ ก็อย่าทำวันนี้ ให้พลัดวันไปเรื่อยๆ   ถึงจะรู้ร้อยเรื่องพันเรื่อง ก็ไม่สู้รู้เรื่องดับทุกข์ โลกสว่างด้วยแสงไฟ ใจสว่างด้วยแสงธรรม แสงธรรมส่องใจ แสงไฟส่องทาง   ผู้สนใจธรรม สู้ผู้รู้ธรรมไม่ได้ ผู้รู้ธรรม สู้ผู้ปฎิบัติธรรมไม่ได้ ผู้ปฎิบัติธรรม สู้ผู้ที่เข้าถึงธรรมไม้ได้   มีทรัพย์มาก ย่อมมีความสะดวกมาก มีธรรมะมาก ย่อมมีความสุขมาก   เมื่อก่อนยังไม่มีเรา เราเพิ่งมีมาเมื่อไม่นานมานี้เอง และอีกไม่นานก็จะไม่มีเราอีก จึงควรรีบทำดี ในขณะที่ยังมี...เรา “ ขอขอบคุณ ผู้ที่ได้จัดทำบทความนี้  จึงขอ ส่งต่อ ให้เพื่อนๆๆ เพื่อให้มีสติมากขึ้น  และพร้อมที่ จะสู้ต่อไป  " จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 07:53:32

ความคิดเห็นที่ 59 ขอบคุณ มากครับ สำหรับกระทู้ดีๆ   จากคุณ : พี่กี้ร์ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 19:55:00

ความคิดเห็นที่ 60 สาธุ... จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 22:27:42

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมากนะคะคุณแสนดี...สำหรับข้อคิดเห็นที่58...ล้วนแล้วแต่โดนใจพี่จริงๆค่ะ...อย่างน้อยก็ช่วยให้พวกเราชาวรสกที่อ่านทู้นี้จะได้ไว้ใช้เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตได้อย่างมีคุณภาพค่ะ... จากคุณ : ครูอ้วน (beautiful teacher) เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 23:28:01

ความคิดเห็นที่ 62 เพิ่งจะว่างมาตั้งใจอ่านดี ๆ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : หญ้าหนวดแมว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 14:25:54

ความคิดเห็นที่ 63 เพลงเกิดมาพึ่งกัน คำร้อง/ทำนอง :ไสล ไกรเลิศ เกิดเป็นคนอย่าเห็นแก่ตนแหละดี ถึงจะมีร่ำรวยสุขสันต์ จนและมีไม่เป็นที่สำคัญ แม้รักกันพึ่งพา อย่าไปตัดไมตรี เกิดมาพึ่งกัน ผิวพรรณใช่แบ่งศักดิ์ศรี วันนี้เราอยู่คิดดูให้ดี ถึงจะจนจะมี อย่าไปสร้างเวรกรรม ขืนไปทำชั่วไป อาจต้องใช้กรรมเวร อย่างมงายโลภหลง เพราะคงจะเกิดลำเค็ญ สร้างบุญพระท่านคงเห็น ร่มเย็นพ้นความกังวล ถึงจะวิบัติขัดสน ผลบุญนำให้ ศีลธรรมมั่นใจไม่ต้องกังวล ถึงจะมีจะจนเกิดกุศลดลใจ ผู้ประพันธ์ได้รับแรงบันดาลใจจากวรรณคดีเรื่อง กฤษณาสอนน้องคำฉันท์ พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ซึ่งกล่าวถึงคำสอนของนางกฤษณาเกี่ยวกับคุณธรรมที่บุคคลพึงมี พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา ต้นแบบเพลงนี้ขับร้องโดยคุณสุเทพ วงศ์คำแหง ต่อมา คุณธานินทร์ อินทรเทพ นำมาบันทึกใหม่ และวงแกรนด์เอ็กซ์ ออกอัลบั้มชุดที่ 7 ชื่อแกรนด์เอ็กซ์ http://www.youtube.com/watch?v=o2_aP9RkBlc&feature=colike จากคุณ : แสนดีมณีจันทร์ เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 10:27:00

ความคิดเห็นที่ 64 เพื่อนส่งเมลล์มาให้ค่ะ ^_^ ลูก จงจำไว้ว่า ..... การไม่ต่อสู้ใน บางกรณี กลับเป็นวีรกรรมที่ยิ่งใหญ่   กว่าการต่อสู้ อย่างเอาเป็นเอาตาย ลูกจงอย่าโกรธคนไม่ดี ที่จริงเขาก็อยากดีเหมือนกัน แต่เขาไม่เข้าใจว่า อะไรเป็นความดี ... อะไรคือไม่ดี ลูกพ่อต้องเป็นคนแข็งแรง ... ไม่แข็งกระด้าง ลูกพ่อต้องเป็นคนเรียบง่าย ... ไม่มักง่าย ลูกพ่อต้องเป็นคนอ่อนโยน ... ไม่อ่อนแอ ลูกจงโอนอ่อนผ่อนตาม อย่างฉลาดและสุขุม การพ่ายแพ้ด้วยศิลปะ ดีกว่า การชนะด้วยอารมณ์ ความกล้าหาญต้องประกอบด้วยสติปัญญา ถ้าลูกกล้าโดยไม่มีสติปัญญา เขาเรียกว่าคนบ้าบิ่น ปลายทางสุดท้ายของความไม่พอ คือ ... ความทุกข์ ลูกจงจำไว้ว่า ... ผู้ที่ไม่มีใครให้อภัยผู้อื่น คือผู้อ่อนแอทางจิตใจ การให้อภัยศัตรู   คือการสร้างมิตร ลูกควรจำสิ่งที่ควรจำ   ลืมสิ่งที่ควรลืม ทำสิ่งที่ควรทำ และต้องรู้ว่า   สิ่งใดควรทำก่อน สิ่งใดควรทำทีหลัง เมื่อลูกสังเกตดู   จะพบว่า ภายหลังเสียงหัวเราะ   จะมีน้ำตา ภา ยหลังเสียน้ำตา   จะเห็นแสงธรรม คือความจริงของชีวิต หกล้มเราเพราะก้าวเดินไปข้างหน้า ยังดีกว่าลูกยืนเต๊ะท่าอยู่กับที่ เพราะถ้าลูกยืนไม่ดี ... ก็จักมีคนมาถีบให้ล้มอยู่ดี ลูกจงหาความสุขกับปัจจุบัน อย่าใฝ่ฝันถึงอนาคต อย่างหมกมุ่นอยู่กับอดีต จะทุกข์ ลืมอะไรก็ลืมได้   แต่อย่าลืมตัว เสียอะไรก็เสียได้   แต่อย่าเสียคน ผิดอะไรก็ผิดได้   แต่อย่าผิดศีลธรรม ลูกจงจำไว่ว่า ... ธรรมชาติไม่เคยให้อภัยใคร ใครทำอย่างใด   ต้องได้รับอย่างนั้น แต่ธรรมชาติก็ให้โอกาสทุกคนเสมอ แต่คนเรา ... โดยส่วนมาก ไม่ค่อยยอมรับโอกาสนั้น ลูกจงจำไว้ว่า คนเห็นแก่เงิน   คบยาก คนเห็นแก่งาน   คบยาก คนเห็นแก่ผู้อื่น   คบสบาย ผู้กล้าหาญ   คือผู้ที่สามารถบังคับตัวเองได้ ถ้าลูกจักปลูกต้นไม้   ต้องบำรุงราก แต่ถ้าปลูกจิตใจ ต้องบำรุงด้วยศีล   ด้วยธรรม การโกรธ   เป็นวิสัยของปุถุชน การให้อภัย   เป็นวิสัยของบัณฑิต ลูกพ่อจะเป็นบัณฑิต   จึงต้องฝึกการให้อภัย ด้ วยความมีเมตตา เพราะเมตตาแก้ความโกรธได้   หน้าที่ของลูกควรปฏิบัติต่อผู้อื่น คือ การมอบน้ำใจให้แก่กันและกัน ลูกควรมองคนในแง่ดี   ให้มองว่าไม่มีใครจะเลวทั้งหมด คนเราเป็นมิตรกันได้ แม้จะมีความคิดต่างกัน เรือที่ออกทะเล ปฏิเสธคลื่นลมไม่ได้   ฉันใด ชีวิตของลูก ปฏิเสธอุปสรรคไม่ได้   ฉันนั้น บางส่วนจากเจ้าของบทความ : จากหนังสือ ๖๐ ข้อคิดบันทึกไว้จากใจพ่อ อิกคิว   ผู้คัดลอก ความดีของลูก คือความสุขของพ่อ แม่ ความเลวของลูก คือความทุกข์ของพ่อแม่  &nbsp ; ฉัน พูดกับพุทธองค์ว่า ฉันพูดกับพุทธองค์ว่า    :     ขอให้เพื่อนของฉันทุกคนมีความสุข สุขภาพดี ตลอดไป พุทธองค์ตอบว่า :   ขอได้เพียง 4 วันเท่านั้น ฉันตอบว่า : ได้   ถ้างั้นขอวันฤดูใบไม้ผลิ   วันฤดูร้อน   วันฤดูใบไม้ร่วง   วันฤดูหนาว พุทธองค์ตอบว่า : 3 วัน ฉันตอบว่า : ได้   เมื่อวาน   วันนี้   วันพรุ่งนี้ พุทธองค์ตอบว่า   : ไม่ ได้   ให้ได้แค่ 2 วัน ฉันตอบว่า : ได้   งั้นเป็นกลางวัน และ กลางคืน พุทธองค์ตอบว่า   : ไม่ได้มากไป   ให้ได้วันเดียว   ฉันตอบว่า : อ๋อ ได้   พุทธองค์ถามว่า : วันไหนล่ะ   ฉันตอบว่า : ขอเป็นวันที่เพื่อนๆของฉันยังมีชีวิตอยู่ พุทธองค์หัวเราะ แล้วพูดว่า : นับแต่นี้ไปเพื่อนๆของเธอจะมีความสุข มี สุขภาพแข็งแรงทุกๆวัน คนที่ได้เมล์ฉบับนี้แล้วส่งต่อให้เพื่อน , ขออวยพรให้เพื่อนๆ ของคุณทุกคนมีความสุข สุขภาพดี อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย   ดูแลตัวเองด้วย ( อย่าลืมส่งความอบอุ่นไปด้วยล่ะ ) แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 55 21:53:53 จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:46:15

ความคิดเห็นที่ 65 จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 12 ก.พ. 55 21:59:26