ความคิดเห็นที่ 1 1.  ยึดมั่นจุดยืนที่ถูกต้องต่อชาวยิวและรวมถึงศาสนาอื่นทั้งหมด จุดยืนอันนี้แสดงถึงหลักการเชื่อมั่นที่ถูกต้องของศาสนาอิสลามและการศรัทธาในเอกภาพแห่งอัลลอฮฺ ส่วนศาสนาอื่นนอกจากนี้ถือว่าเป็นที่มาของการสร้างความเสี่อมเสียและเป็นกุฟรฺ พร้อมทั้งยืนยันอย่างหนักแน่นว่าในวันกิยามะฮฺอัลลอฮฺจะไม่ตอบรับบ่าวคนใดนอกจากบ่าวมุสลิมที่ยอมจำนนต่อพระองค์ ดังที่พระองค์ได้ตรัสไว้ว่า   ความว่า  “และผู้ใดที่แสวงหาศาสนาอี่นนอกจากอิสลามแล้ว ศาสนานั้นจะไม่ถูกตอบรับโดยเด็ดขาด และในวันอาคิเราะฮฺเขาจะอยู่ในกลุ่มของบรรดาผู้ที่ขาดทุน“ (อาละ อิมรอน : 85)               แน่นอนการยืนยันต่อสิ่งนี้เป็นบรรทัดฐานที่ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ดำเนินในการดะวะฮฺของท่านและจำเป็นต้องยึดเอาจุดยืนต่างๆ ปฏิบัติตามแนวทางของท่าน เพราะว่ามันเป็นความจำเป็นต่อหลักอะกีดะฮฺของมุสลิม  โดยเฉพาะในยุคสมัยสุดท้ายที่ถูกนำมาเสนอเพื่อบิดเบือนสร้างความหม่นหมองจากบรรดานักเผยแผ่ที่เรียกร้องไปสู่ “ความเป็นหนึ่งเดียวของศาสนา”  ดูรายละเอียดคำตอบในเรื่องนี้ในคำถาม (หมายเลข 21534)   2. ด้วยเหตุผลดังกล่าว ท่านนบี มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ให้ความสำคัญในการเชิญชวนพวกเขาสู่อิสลาม ท่านจะไม่ปล่อยโอกาสในการเผยแผ่ไปสู่ศาสนาของอัลลอฮฺได้สูญหาย  ยกเว้นท่านจะต้องกระทำมัน ท่านจะไม่เริ่มต้นด้วยกับการสู้รบกับพวกเขา  - จากสาเหตุการคดโกงหรือบิดพริ้ว -  นอกจากท่านจะเชิญชวนและกล่าวตักเตือนพวกเขาก่อน  ดั่งที่ท่านได้กล่าวกับอะลี อิบนิ อะบีฏอลิบ เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุ ในสมรภูมิค็อยบัรว่า ความว่า “ท่านจงปฏิบัติอย่างใจเย็น จนกระทั่งท่านไปสู่สนามของพวกเขา  หลังจากนั้นท่านจงเชิญชวนพวกเขาสู่อิสลามและจงบอกหน้าที่ที่จำเป็นต่อพวกเขา ขอสาบานต่ออัลลอฮฺว่าการที่พระองค์อัลลอฮฺทรงให้ทางนำแก่ใครสักคนหนึ่ง เพราะท่าน นับว่าเป็นสิ่งที่ประเสริฐแก่ท่านมากกว่าการได้รับอูฐสีแดง” (บันทึกโดย อัล-บุคอรี หมายเลข 2942, มุสลิม หมายเลข 2406 ) จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 20:29:43

ความคิดเห็นที่ 2 3. เน้นหนักการผูกมิตรและภักดี (วะลาอ์) ต่อบรรดาผู้ศรัทธาเท่านั้น  และนับเป็นความจำเป็นในการแสดงตนให้บริสุทธิ์หรือการไม่ยอมรับ (บะรออ์) จากทุกการปฏิเสธ (กุฟรฺ) ที่ปรากฏชัดเจน ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้วางบรรทัดฐานของการเป็นพี่น้องร่วมอุดมการณ์อิสลาม ไม่เป็นที่อนุญาตให้แก่มุสลิมที่จะมอบความรักความใกล้ชิดให้แก่ชนต่างศาสนิก(เยี่ยงเดียวกันกับที่มอบให้กับผู้ศรัทธา) ด้วยเหตุนี้จะพบว่าท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ท่านรีบจัดการตั้งแต่เริ่มแรกของการเดินทางมาถึงมะดีนะฮฺ มีการแยกออกจากกันอย่างชัดเจนระหว่างอิสลามกับยิว  ดังที่มีปรากฏในสนธิสัญญา – ธรรมนูญ – ซึ่งท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ใช้ให้มีการบันทึกเพื่อที่จัดระเบียบในการติดต่อสัมพันธ์ของประชากรชาวเมืองมะดีนะฮฺ “ผู้ศรัทธาเป็นประชาชาติเดียวกัน  ไม่ใช่กับบุคคลอื่น”  บันทึกโดย อัลกอสิม อิบนิ สะลาม ในหนังสือ อัลอัมวาล (หมายเลข 517) จากมะรอสีล อัซซุฮฺรียฺ                 ดร. อักรอม อัลอุมะรียฺ กล่าวว่า “มุอาคอฮฺ (การผูกญาติระหว่างมุฮาญิรีนและอันศอร) จำกัดอยู่เฉพาะมุสลิมเท่านั้น  ไม่ได้ครอบคลุมถึงผู้อื่นไม่ว่าผู้นั้นเป็นยิวและบรรดาพันธมิตร และไม่มีข้อสงสัยเลยว่าการแบ่งความชัดเจนทางศาสนาเป็นเรื่องที่ต้องทำเพื่อไปสู่เป้าหมายเพื่อเพิ่มสายสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นและความมีเกียรติยศศักดิ์ศรีในตัวของมันเอง”  ดูรายละเอียดในหนังสือ “อัซซีเราะฮฺ อัลนะบะวียะฮฺ อัศศอฮีฮะฮฺ“ ของ ดร. อักรอม อัลอุมะรียฺ (1/272 – 291 ) โดยได้ขยายความและวิเคราะห์ไว้ในเรื่องข้อชี้ขาดของสนธิสัญญา 4. แต่ทว่าท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยอมรับสิทธิในด้านต่างๆ ของชาวยิวและคริสเตียน ย่อมเป็นความเข้าใจที่ผิดพลาดของผู้ที่คิดว่า คำว่าไม่ยุ่งเกี่ยวกับศาสนายิวที่ถูกบิดเบือนแล้วจำเป็นต้องไปอธรรมและไม่เคารพสิทธิ  เพราะแท้จริงท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยอมรับการอยู่ร่วมกับชาวยิวในเมืองมะดีนะฮฺ ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้บันทึกไว้ในสนธิสัญญามะดีนะฮฺ “แท้จริงยิวจากบะนีเอาฟฺเป็นกลุ่มชนหนึ่งที่อยู่พร้อมกับบรรดาผู้ศรัทธา” และท่านนบีได้ปกป้องสิทธิต่างๆ ให้แก่พวกเขา อาทิ ... 4.1 สิทธิในชีวิต  ท่านไม่เคยทำการสู้รบกับยิวคนใดเลย  นอกจากสู้รบกับผู้ที่ผิดสัญญา คดโกงบิดพลิ้ว 4.2 สิทธิเสรีภาพในการนับถือศาสนา กล่าวคือ ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยอมรับให้พวกเขายังคงนับถือศาสนาเดิมและไม่ได้บังคับคนหนึ่งคนใดให้เข้าอิสลาม สนองตอบคำดำรัสของอัลลอฮฺที่ว่า       ความว่า  “ไม่มีการบังคับในการนับถือศาสนา”  ( อัลบะเกาะเราะฮฺ / 256 ) ท่านได้บันทึกไว้ในสนธิสัญญามะดีนะฮฺว่า “สำหรับยิวมีศาสนาสำหรับพวกเขา และสำหรับมุสลิมตัวของพวกเขาเองและบริวารของพวกเขาก็มีศาสนา”       4.3 สิทธิในการครอบครอง ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ไม่ได้ไปเพิกถอนกรรมสิทธิ์จากคนหนึ่งคนใดของพวกเขา ยิ่งกว่านั้นท่านนบีมุฮัมมัด  ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยังยอมรับให้มีการทำธุรกิจหรือค้าขายระหว่างมุสลิมและยิว         4.4 สิทธิในการคุ้มครองดูแล ดังที่มีปรากฏในสนธิสัญญาว่า “สำหรับยิวต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูของพวกเขา สำหรับมุสลิมต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูของพวกเขา และแท้จริงระหว่างพวกเขาต้องช่วยเหลือกันกับผู้ที่มาสู้รบกับชาวสนธิสัญญาฉบับนี้”         4.5 สิทธิในการให้ความเป็นธรรมและขจัดความอธรรม  ดังที่มีปรากฏสนธิสัญญามะดีนะฮฺว่า “ยิวคนใดที่ปฏิบัติตามสัญญาของเราเขาจะได้รับการช่วยเหลือและการปฏิบัติที่ดีโดยไม่ถูกอธรรม  และไม่มีใครมาละเมิดได้” ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้สร้างความเป็นธรรมในการตัดสินปัญหาถึงแม้ว่าทำให้มุสลิมต้องตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบก็ตาม   ความว่า “เมื่อชาวคอยบัรได้ฆ่าอับดุลลอฮฺ บิน สะฮฺลิ เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮู ท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ไม่ได้ตัดสินให้เขาต้องจ่ายสินไหมทดแทน (ดียะฮฺ)  และท่านก็ไม่ได้ลงโทษต่ออาชญากรรมที่พวกเขาได้ก่อขึ้น  เนื่องจากไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนในที่สุดท่านได้ชดใช้ค่าสินไหมทดแทนจากทรัพย์สินของมุสลิม”  (บันทึกโดยอัล-บุคอรี หมายเลข 6769 และมุสลิม หมายเลข 1669)   “และเมื่ออัลอัชอัษ บินก็อยสฺได้เกิดข้อพิพาทกับชายชาวยิว  ไปหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในกรณีที่ดินในเยเมน ในขณะที่เขาไม่มีหลักฐานอันใด  ท่านได้ตัดสินที่ดินให้แก่ยิวโดยการให้เขาสาบาน” (บันทึกโดยอัลบุคอรี  หมายเลข 2525, และมุสลิมหมายเลข 138)         4.6 และยิ่งกว่านั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ยังได้ให้สิทธิในการตัดสินข้อพิพาทระหว่างพวกเขาตามกฎหมายของศาสนาพวกเขา และท่านก็ไม่ได้บังคับให้พวกเขาปฏิบัติตามกฏหมายของมุสลิม เมื่อใดที่เกิดกรณีพิพาทขึ้นระหว่างพวกเขาด้วยกัน นอกจากว่าเมื่อพวกเขาได้มาหาท่านและต้องการให้ท่านตัดสินปัญหา  ท่านก็จะตัดสินด้วยกับหลักชะรีอะฮฺและศาสนาของมุสลิม อัลลอฮได้ตรัสไว้ว่า ความว่า  “ถ้าหากพวกเขามาหาเจ้า ก็จงตัดสินระหว่างพวกเขา หรือไม่ก็หลีกเลี่ยงพวกเขาเสียและถ้าหากเจ้าหลีกเลี่ยงพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ให้โทษแก่เจ้าได้แต่อย่างใดเลย และหากเจ้าตัดสินก็จงตัดสินระหว่างพวกเขาด้วยความยุติธรรม แท้จริงอัลลอฮฺทรงรักบรรดาผู้ที่มีความยุติธรรม”  (อัลมาอิดะฮฺ / 42) จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 20:34:36

ความคิดเห็นที่ 3 5. ปรากฏว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ปฏิบัติด้วยความดีงามกับมนุษย์ทุกคน และส่วนหนึ่งก็ปฏิบัติกับพวกยิว แท้จริงอัลลอฮฺได้สั่งให้มีความเป็นธรรมและประกอบความดีงาม  ให้มีจรรยามารยาทที่ดีและคืนสิทธิให้แก่ชาวยิวและแก่คนอื่นๆ ดั่งที่พระองค์ได้ตรัสไว้ว่า ความว่า   “อัลลอฮฺมิได้ทรงห้ามพวกเขาเกี่ยวกับบรรดาผู้ที่มิได้ต่อต้านพวกเจ้าในเรื่องศาสนา และพวกเขามิได้ขับไล่พวกเจ้าออกจากบ้านเรือนของพวกเจ้าในการที่พวกเจ้าจะทำความดีแก่พวกเขา และให้ความยุติธรรมแก่พวกเขา แท้จริงอัลลอฮฺทรงรักผู้ที่มีความยุติธรรม”  ( อัลมุมตะหะนะฮฺ : 8 )        และตัวอย่างส่วนหนึ่งจากความดีงามของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ในการสร้างปฏิสัมพันธ์กับชาวยิว อาทิ ...         5.1 ท่านไปเยี่ยมเยียนชาวยิวที่เจ็บป่วย อัล-บุคอรีได้รายงาน (หมายเลข 1356) จากอนัส บิน มาลิก เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮู กล่าวว่า ความว่า “แท้จริงมีเด็กชาวยิวเคยรับใช้ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ล้มป่วย  ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม มาเยี่ยมเขา โดยที่ท่านได้นั่งใกล้ศีรษะของเขาแล้วกล่าวว่า  จงเข้ารับอิสลามเถิด จากนั้นเขาได้มองไปยังพ่อของเขา (เพื่อขอความคิดเห็น) พ่อของเขากล่าวว่า  จงเชื่อฟังอบุลกอสิม ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม  แล้วเขาก็รับอิสลาม  ต่อจากนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม เดินออกมาแล้วกล่าวว่า  “อัลฮัมดุลิลลาฮฺ ผู้ที่ทำให้เขารอดพ้นจากไฟนรก”         5.2 ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม  รับของกำนัลจากพวกยิว มีรายงานจาก อัลบุคอรี (หมายเลข 2617) และมุสลิม (หมายเลข 2190) จากอนัส บิน มาลิก เราะฏิยัลลอฮุ อันฮู กล่าวว่า    ความว่า “แท้จริงมีผู้หญิงชาวยิวคนหนึ่ง  ได้นำเนื้อแพะใส่ยาพิษมาให้แก่ท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม จากนั้นท่านก็รับมันไปรับประทาน”         5.3 ท่านได้ให้อภัยต่อการกระทำที่ชั่วช้าของพวกเขา เนื่องจากท่านได้ห้ามการฆ่าผู้หญิงคนดังกล่าวที่ใส่ยาพิษในเนื้อแพะเพื่อพยายามจะฆ่าท่าน  ซึ่งมีระบุต่อจากหะดีษที่ผ่านมาว่า ความว่า “นางถูกนำมาหาท่านเราะสูลลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม  ท่านได้ถามนางถึงเรื่องดังกล่าว นางตอบว่า ฉันต้องการที่จะฆ่าท่าน  ท่านเราะสูลกล่าวว่า อัลลอฮฺไม่ต้องการทำให้เธอมีชัยในเรื่องนี้ บรรดาเศาะฮาบะฮฺกล่าวว่า ให้เราฆ่านางได้หรือไม่? ท่านเราะสูลกล่าวว่า : ไม่”.   ยิ่งกว่านั้นจากหะดีษอะบีฮุร็อยเราะฮฺ ในเศาะฮีหฺอัลบุคอรี (หมายเลข 3169)  แท้จริงเรื่องดังกล่าวเป็นการรู้เห็นของชาวยิวและพวกเขาเองก็ยอมรับถึงความพยายามที่จะฆ่าท่านเราะสูลด้วยกับยาพิษ  แต่ทั้งนี้ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ไม่ได้สั่งให้แก้แค้นแทนตัวของท่านเอง แต่ท่านได้มีคำสั่งให้ฆ่านางหลังจากที่เศาะฮะบะฮฺท่านหนึ่งได้เสียชีวิตเนื่องจากเขากินแพะอาบยาพิษพร้อมกับท่าน เศาะฮะบะฮฺผู้นั้นคือ บิชร์ อิบนิ อัลบะรออฺ เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุ             และทำนองเดียวกันเมื่อ ละบีด อิบนิ อัลอะศ็อม เป็นชาวยิวได้ทำไสยศาสตร์กับท่านนบีและอัลลอฮฺทรงปกป้องท่านให้รอดพ้นจากไสยศาสตร์  ท่านไม่ได้แก้แค้นและไม่ได้สั่งให้ฆ่าเขาแต่ประการใด ยิ่งกว่านั้นยังมีปรากฏในสุนันอัลนะสาอียฺ  (หมายเลข 4050) และรับรองความถูกต้องโดยเชคอัล-อัลบานีย์ จากเซด อิบนิ อัรกอม กล่าวว่า ท่านไม่ได้กล่าวเช่นนั้นกับยิว และไม่ได้เห็นสิ่งใดบนใบหน้าของท่านเลย”         5.4 ปรากฏว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม เคยทำธุรกรรมทางการเงิน (ค้าขาย) กับชาวยิวและท่านรักษาสัญญาในการคบค้าสมาคมกับพวกเขา จากท่านอับดุลลอฮฺ อิบนิ อุมัร เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุมา กล่าวว่า ความว่า “ท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ให้ชาวยิวทำการเพาะปลูกในแผ่นดินคอยบัร  โดยการแบ่งปันผลผลิตที่ได้จากการเพาะปลูก”  (บันทึกโดย อัลบุคอรี หมายเลข 2165, และมุสลิม หมายเลข 1551)  และจากอาอิชะฮฺ เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮา กล่าวว่า    ความว่า “ท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ซื้ออาหารจากชาวยิวโดยการใช้เครดิตแล้วเอาเสื้อเกราะประกันไว้” (บันทึกโดยอัลบุคอรี หมายเลข 1990, และมุสลิม หมายเลข 1603)         5.5 ในตอนแรกของการเดินทางมายังเมืองมะดีนะฮฺ  ท่านนบีเห็นพ้องกับการกระทำและจารีตประเพณีของชาวยิว  เป็นการสร้างสัมพันธไมตรีต่อหัวใจของพวกเขาเพื่อเชิญชวนพวกเขาสู่อิสลาม แต่หลังจากที่ท่านเห็นว่าพวกเขามีความดื้อดึง ต่อต้าน และยโสโอหัง  ท่านมีคำสั่งให้ปฏิบัติที่แตกต่างและห้ามต่อการเลียนแบบพวกเขา  จากอิบนิ อับบาส เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุมา กล่าวว่า ความว่า “แท้จริงท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ปล่อยผมในขณะที่พวกมุชริกแยกผมโดยที่ชาวคัมภีร์ (ยิว คริสต์) ได้ปล่อยผม  และปรากฏว่าท่านเราะสูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ชอบที่จะเห็นพ้องกับชาวคัมภีร์ ในสิ่งที่อัลลอฮฺไม่สั่งใช้แต่ประการใด  ต่อจากนั้นท่านรอสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ได้หวีผมแยก”  บันทึกโดยอัล-บุคอรี (หมายเลข 3728) และมุสลิม (หมายเลข 2336)   6. เวลาสนทนาโต้ตอบกับพวกยิวท่านเราะสูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัมไม่แสดงตนว่ามีความสูงส่ง  แต่ท่านกลับมีความนอบน้อม อ่อนโยน  ไม่กดขี่  ข่มเหงต่อพวกเขา ตอบคำถามของพวกเขาถึงแม้ว่าพวกเขาถามเป้าหมายเพื่อการยั่วยุหรือพิพาทโต้เถียง ความว่า “จากอิบนิ มัสอูด เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุ กล่าวว่า “ระหว่างที่ฉันได้เดินพร้อมกับท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ที่สวนแห่งหนึ่ง  ในขณะที่ท่านนอนตะแคงบนทางของต้นอินทผลัม ทันใดนั้น มีชาวยิวกลุ่มหนึ่งเดินผ่านมา  บางส่วนของพวกเขาก็กล่าวว่า "จงถามเขาดูเกี่ยวกับเรื่องวิญญาณ" พวกเขาบางคนกล่าวว่า  "พวกท่านสงสัยสิ่งใดในตัวของเขาอีก เขาจะไม่ต้อนรับพวกท่านด้วยสิ่งที่พวกท่านไม่ชอบแน่"  บางคนก็ตอบกลับไปว่า "จงไปถามเขาซะ"  แล้วกลุ่มหนึ่งจากพวกเขาได้ลุกขึ้นไปถามท่านถึงเรื่องวิญญาณ อิบนุมัสอูดเล่าว่า   ดังนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม เงียบเฉยไม่ตอบโต้แต่ประการใด ฉันรู้ว่าวะฮฺยูกำลังถูกประทานมายังท่าน  อิบนุมัสอูด เล่าต่อว่า ฉันได้ลุกขึ้นออกจากที่ที่ฉันยืน  ดังนั้นอัลลอฮฺจึงประทานโองการลงมาว่า ความว่า  “และพวกเขาจะถามเจ้าเกี่ยวกับวิญญาณ  จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) เรื่องวิญญาณนั้นเป็นเรื่องของพระผู้อภิบาลของฉัน และพวกเจ้าจะไม่ได้รับความรู้อันใด  นอกจากแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น” (บันทึกโดยอัล-บุคอรี หมายเลข 4444, และมุสลิม หมายเลข 2794) จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 20:39:51

ความคิดเห็นที่ 4 7. ท่านเคยดุอาอฺให้แก่พวกเขาให้ได้รับทางนำและให้มีสภาพที่ดี  จากอะบีมูสา เราะฏิยัลลอฮฺอันฮุ กล่าวว่า ความว่า “ปรากฏว่าชาวยิวต่างก็กล่าวดุอาอฺขณะที่พวกเขาจามต่อหน้าท่านนบีศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม  เพื่อหวังให้นบีกล่าวดุอาอฺ (ยัรฮะกุมุลลอฮฺ หมายถึง ขออัลลอฮฺเมตตาพวกท่าน)แก่พวกเขา แต่ท่านก็ไม่กล่าวเช่นนั้น แต่กล่าวว่า (ยะฮฺดีกุมุลลอฮฺ วะยุศลิฮฺบาละกุม หมายถึง ขออัลลอฮฺชี้ทางพวกท่าน และแก้ไขสถาพพวกท่าน)” (บันทึกโดย อัต-ติรมิซียฺ หมายเลข 2739 และ ท่านกล่าวว่า หะดีษฮะซัน เศาะฮีหฺ และได้รับรองความถูกต้องโดย เชคอัล-อัลบานีย์  ในหนังสือ เศาะฮีหฺ อัตติรมิซียฺ)   8.และในทางตรงกันข้ามท่านรอซูล ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ก็ไม่ยอมให้ยิวละเมิดสิทธิของมุสลิม ท่านได้ลงโทษกับทุกคนที่ละเมิดและอธรรมต่อมุสลิม เช่น เมื่อชาวยิวจากเผ่าบะนีก็อยนุกออฺได้ทำร้ายมุสลิมะฮฺนางหนึ่งในตลาด  และพวกเขาวางแผนเพื่อที่จะเปิดเอาเราะฮฺของนาง  พวกเขาได้อาฆาตว่าจะฆ่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม และพวกเขากล่าวว่า “โอ้มุฮัมมัดอย่าหลงตัวเองไปเลยในการที่ท่านสามารถสังหารชาวกุเรชได้  พวกเขาเป็นผู้ที่อ่อนแอไม่รู้จักการทำสงคราม หากท่านได้ทำสงครามกับพวกเราท่านจะรู้ว่าพวกเรานั้นคือมนุษย์”  (อ้างจาก อิบนุ ฮะญัร ใน ฟัตฮุลบารียฺ  7 / 332 ) ดังนั้นท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ขับไล่พวกเขาออกจากเมืองมะดีนะฮฺ  เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นในเดือนเชาวาล ปีที่ 2 ของการฮิจเราะฮฺ              หลังจากที่การสร้างความเดือดร้อนของกะอฺบฺ อิบนิ อัล-อัชร็อฟชาวยิวได้เพิ่มมากขึ้น เขาได้ดูถูกและเหยียดหยามต่อมุสลิมที่กล่าวไว้ในบทกวีของเขา  พร้อมกันนั้นกะอฺบฺได้เดินทางไปยังมักกะฮฺเพื่อจะหว่านล้อมแกนนำของกุเรชให้ทำสงครามกับมุสลิม  ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้มีคำสั่งให้ฆ่าเขา (อ้างจาก บทสรุปส่วนหนึ่งจากประวัติศาสตร์ที่ยาว ซึ่งเกิดขึ้นในเดือนเราะบีอุลเอาวัล ปีที่3 ของการฮิจเราะฮฺ บันทึกโดย อัลบุคอรี หมายเลข 2375 และมุสลิม หมายเลข 1801)        และเช่นเดียวกันเมื่อความพยายามที่จะฆ่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม จากเผ่าบะนีอัน-นะฏีรเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า  เป็นเรื่องเล่าที่แพร่หลายที่ได้บันทึกโดยบรรดานักประวัติศาสตร์  พวกเขาได้วางแผนการณ์กับชาวกุเรชเพื่อทำสงครามกับชาวมะดีนะฮฺ  และพวกเขาได้ชี้แนะความลับให้  ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม มีคำสั่งให้ขับไล่พวกเขาพ้นจากมะดีนะฮฺ เหตุการณ์เกิดขึ้นในปีที่ 4 ของการฮิจเราะฮฺ  (ดูรายละเอียดใน อัลมะฆอซียฺ ของอัลวากิดียฺ 1/363-370 และซีเราะฮฺ อิบนิ ฮิชาม 3/682)              และสำหรับยิวเผ่ากุร็อยเซาะฮฺ ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ฆ่านักรบของพวกเขาหลังจากที่พวกเขาได้บิดพลิ้วในสงครามอัลอะฮฺซาบ  และพวกเขาได้เป็นพันธมิตรกับชาวกุเรชและอาหรับเผ่าต่างๆ เพื่อเป็นฝ่ายที่อยู่ตรงข้ามกับมุสลิม  และพวกเขาก็ได้ละเมิดสัญญาต่างๆ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในปีที่ 5 ของการฮิจเราะฮฺ (ดูรายละเอียดใน อิบนิ ฮิชาม 3 / 706)             และมีรายงานมากมายว่าท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ให้อภัยแก่ทุกคนที่รักษาสัญญาต่อพวกเขาและท่านไม่ได้เอาโทษนอกจากกับผู้ที่ร่วมกันในเรื่องการบิดพริ้ว  (โปรดดูรายละเอียดใน อัซ-ซีเราะฮฺ อัน-นะบะวียะฮฺ อัศ-เศาะฮีฮะฮฺ ของ ดร.อักรอม อัล-อุมะรียฺ 1/ 316)    และมีปรากฏในสนธิสัญญามะดีนะฮฺ  “สำหรับยิวคือศาสนาของพวกเขา  และสำหรับมุสลิมตัวของพวกเขาเองและบริวารของพวกเขาก็มีศาสนา  นอกจากผู้ที่อธรรมและทำบาปก็ไม่ได้ทำอันตรายแก่ผู้ใดนอกจากต่อตัวเองและครอบครัว”              สุดท้ายเมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้เห็นการบิดพลิ้วและหลอกลวงของพวกยิว  อัลลอฮฺมีโองการให้คาบสมุทรอาหรับนั้นมีเพียงศาสนาแห่งเตาฮีดเท่านั้น จะไม่ให้หลงเหลือศาสนาใดนอกจากศาสนาที่พระองค์อัลลอฮฺทรงพอพระทัยเท่านั้น  จากอิบนิ อับบาส เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุมา ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้สั่งเสียตอนที่ท่านล้มป่วยก่อนที่จะเสียชีวิตว่า   ความว่า “จงขับไล่พวกมุชริกีนออกจากคาบสมุทรอาหรับ” (บันทึกโดยอัลบุคอรี หมายเลข 2888, และมุสลิม หมายเลข 1637)   วัลลอฮุ ตะอะลา อะอฺลัม มุฟตี : มุหัมมัด ศอลิหฺ อัล-มุนัจญิด แปล: ยูซุฟ อบูบักรฺ ตรวจทาน: ฟัยซอล อับดุลฮาดี ที่มา www.islamqa.com ฟัตวาหมายเลข 84308 ลิ้งก์ : http://www.islamhouse.com/p/192428 แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 06:53:24 แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 06:43:33 จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 20:47:23

ความคิดเห็นที่ 5 จากตอนสุดท้ายนี้ บทสรุปก็คือ พระผู้เป็นเจ้าได้ั่ทรงอนุญาตเฉพาะศาสนาอิสลามเท่านั้นที่สามารถเผยแผ่ได้ในคาบสมุทรอาหรับ  และห้ามโดยเด็ดสำหรับศาสนาอื่น? จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 21:15:38

ความคิดเห็นที่ 6 คห ที่ 5 ครับ ต้องบอกว่าจากทั้งหมดของเรื่องราวดีกว่าครับ บอกว่า จากตอนท้ายสุด  ตามความเห็นของผมไม่ค่อยจะถูกต้องเสียทีเดียว -เหมือนหนังตอนสุดท้าย พระเอกโดนต่อยปากแตก ก็เลยว่าคนต่อยไม่ดี คนเลว ทั้งที่ตลอดเรื่อง พระเอก :-)นด่าเค้าตลอด -ในขณะเดียวกัน ถ้าผู้ร้ายโดนต่อยปากแตก ในตอนสุดท้าย เพราะผู้ร้าย:-)น ด่า พระเอกตลอด ศก  นันแหละไอ้เลว โสน้าหน้า สรุป คือคำตอบอยู่ที่หัวใจของคนรับฟังเรื่องราว ว่าอยากให้ผลลัพท์เป็นเช่นไรครับ จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 23:07:27

ความคิดเห็นที่ 7 แวะมาเยี่ยม ตกลง   สุดท้ายเมื่อท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้เห็นการบิดพลิ้วและหลอกลวงของพวกยิว  อัลลอฮฺมีโองการให้คาบสมุทรอาหรับนั้นมีเพียงศาสนาแห่งเตาฮีดเท่านั้น จะไม่ให้หลงเหลือศาสนาใดนอกจากศาสนาที่พระองค์อัลลอฮฺทรงพอพระทัยเท่านั้น  จากอิบนิ อับบาส เราะฏิยัลลอฮฺ อันฮุมา ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้สั่งเสียตอนที่ท่านล้มป่วยก่อนที่จะเสียชีวิตว่า   ความว่า “จงขับไล่พวกมุชริกีนออกจากคาบสมุทรอาหรับ” (บันทึกโดยอัลบุคอรี หมายเลข 2888, และมุสลิม หมายเลข 1637) ทำไมถึงใช้คำว่าอัลลอฮมีโองการครับ เพราะการสรุปโดยใช้ฮะดิษอ้างพระเจ้าแบบนี้ มันไปขัดแย้งโดยตรงกับ อายะห์  “อัลลอฮฺมิได้ทรงห้ามพวกเขาเกี่ยวกับบรรดาผู้ที่มิได้ต่อต้านพวกเจ้าในเรื่องศาสนา และพวกเขามิได้ขับไล่พวกเจ้าออกจากบ้านเรือนของพวกเจ้าในการที่พวกเจ้าจะทำความดีแก่พวกเขา และให้ความยุติธรรมแก่พวกเขา แท้จริงอัลลอฮฺทรงรักผู้ที่มีความยุติธรรม”  ( อัลมุมตะหะนะฮฺ : 8 ) ....................................................... แค่บทสรุปใจความสุดท้ายประโยคเดียว ถ้าคนมันจะอ้างเอาไปใช้ ณตอนนี้  คนก็ตายกันเป็นแสนแล้วครับ บอกว่าเป็นฮะดิษ แต่ใช้คำว่าพระเจ้ามีโองการ  ฮะดิษ หรือ คือ เรื่องเล่าจากประวัติศาสตร์ เขียนโดยคน บันทึกโดยคน รวบรวมโดยคนนะครับ เขียนโดยคน บันทึกโดยคน รวบรวมโดยคน มันหนีประโยคนี้ไม่ได้หรอกครับ แต่ดันอ้างพระเจ้า   ผมว่าเขียนอะไรระวังหน่อยก็ดีนะครับ  เอาฮะดิษ มาเสรุปส่งๆ ไม่ดูอัลกุรอานแบบนี้ แถมอ้างว่าเป็นโองการพระเจ้าอีก ปวดตับ    สรุปสั้นๆ บทความนี้ดีมาเกือบตลอด แต่ตกม้าตายตอนท้าย  เพราะมันเผยความอาฆาตของผู้เขียนได้ชัดมาก ว่ามองคนต่างศาสนิกอย่างไร คำพูดทั้งหมด ปิดตรงนี้ประโยคเดียวไม่มิด   ต่อให้อัลกุรอานพร่ำสอนการอยู่ร่วมกันระหว่างศาสนาแค่ไหนก็ตาม ก็ดูเหมือนมันจะเปล่าประโยชน์   ถ้าจะเขียนบทความโจมตียิวนั้น ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไรนัก เพราะสิ่งทีเกิดขึ้นในตะวันออกกลางก็ทำหัวใจเราเจ็บปวดไม่น้อย   แต่ขออย่างเดียว อย่าเอาอัลกุรอานมาอ้าง เอาศาสนามาอ้าง มาบิด มาหมุน มาเบี่ยง โดยตัณหา ความแค้นที่เกิดขึ้น   สรุป เก็บเข้ากรุได้เลย จากคุณ : Yaoharee เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 23:41:07

ความคิดเห็นที่ 8 คห.๖ เป็นคำถามครับ ผมไม่ได้ตอบ ปล.มีเครื่องหมายคำถามตอนท้ายประโยค ปล.๒ ผมไม่ได้สรุปความเองครับ เห็นตอนท้ายบทความสรุปอย่างนั้นเลยงงว่า สรุปแล้ว ศาสนาอิสลามตามบทความข้างต้นนั้นมีจุดยืนอย่างไร กับต่างศาสนิกในคาบสมุทรอาหรับ (ยูดาย คริสต์เตียน โซอัสเตอร์ และศาสนาดั้งเดิมก่อนอิสลามในคาบสมุทรอาหรับ) แล้วจึงสงสัยต่อว่า แท้จริงแล้วพระผู้เป็นเจ้าทรงสั่งใช้ต่อกรณีนี้อย่างไร จะให้ขับไล่ หรือ ยังให้สิทธิเหมือนก่อนหน้าที่ท่านนบีมูหัมหมัด ศ็อลฯ ยังไม่เสียชีวิต จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 23:50:32

ความคิดเห็นที่ 9 ส่วนที่ คุณจิมมี่ ตั้งชื่อตัวละครเป็นพระเอก หรือตัวโกง นั่น ผมก็หาได้สนใจในประเด็นว่าใครเป็นพระเอกหรือตัวโกงแต่อย่างใด เพราะผมไม่ได้มีส่วนได้เสียว่ายิวกับ อิสลามนั้น จะรักกันหรือเกลียดกันแต่อย่างใดไม่  โดยส่วนตัวค่อนไปทางไม่ชอบยิวเสียด้วยซ้ำ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 00:00:05 จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 23:59:21

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ aramis_s ผมขอตอบด้วยความเคารพมิได้มีอคติใดๆ นะครับว่า ด้วยประการดังนี้ ผมถึงไม่ค่อยอยากให้ ไม่สนับสนุน บุุคลทั่วไปวิพากศ์อะไรเกี่ยวกัฐศาสนาอิสลาม หรือศาสนาใดๆ เพราะทุกอย่างมีบรบท และมีเหตุผล บนพื้นฐานของหลักศรัทธาของศาสนานั้นๆ เวลาตั้งคำถาม ถ้าคำถามดีก็ดีไป ถ้าตั้งคำถามไม่ดี ไม่รู้จะไปเข้าขาใคร หรือกลายเป็นคำถามชี้นำ โดยที่ตั้งใจหรือไม่ ขนาดคำถามของคุณ ผมยังเข้าใจเจตนาของคุณผิดๆว่าไปชี้นำเลยครับ คิดหรือว่าคนอื่นที่อ่านจะไม่คิดแบบผม ถ้าท่านสังเกตุผม จะไม่มีแม้กระทู้เดียว หรือ คห เดียว ที่จะไปก้าวล่วงในศาสนาใดๆ ความเชื่อของใคร หรือไปยุ่มย่ามในศาสนาคนอื่นที่นับถือ แต่ถ้าถามว่าผมอ่าน หรือศึกษาหรือไม่ อ่าน ครับแต่ถ้าถามผมว่าผมสงสัยหรือไม่ สงสัยครับ แล้วถ้าถามผมว่าทำไมไม่ถาม ผมก็ขอบอกว่าถามไปแล้วผมจะได้อะไรไป ทุกอย่างก็กลับไปที่ 0 ไม่มีได้มีแต่เสีย ถามดีไม่ดีไปเข้าทางใคร ขาใครไม่รู้ เรื่องศาสนา เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่มีใครเข้าใจศาสนานั้นๆได้ดีกว่าตัวคน  คนนั้นเองแม้กระทั่งศาสนาเดียวกันความเข้าใจยังไม่เหมือนกันเลย แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 00:33:27 จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 00:30:11

ความคิดเห็นที่ 11 ด้วยความเคารพเช่นกันครับ      ๑.ผมเห็นว่า การการเชื่อโดยห้ามมีข้อสงสัยนั้นไม่ก่อให้เิกิดการตกผลึกความรู้ ทั้งต่อผู้ที่อยู่ในศาสนานั้นๆ และผู้ที่อยากจะทำความเข้าใจในศาสนานั้นๆ เช่นกัน เมื่อสงสัยจึงถาม ดังนี้ เมื่อ จขกท. ยังกล้าที่จะเผยแพร่บทความเพื่อให้เกิดความเข้าใจในหมู่ศาสนิก (ซึ่งรวมทั้ง ศาสนิกอื่นที่สนใจ) ผมว่า การอภิปรายกันอย่างเปิดเผยโดยสุจริต ย่อมสามารถกระทำได้     ๒.อัล กรุอ่านบทนี้ ผมเคยอ่านผ่านตามาแล้วเหมือนกันเมื่อสามวันก่อน แต่ผมเพิ่งเคยเห็นประโยคท่อนสุดท้าย ก็เลยสงสัยว่า แท้จริงแล้วพระผู้เป็ฯเจ้าสั่งใช้อย่างไร ซึ่งก็ได้ความว่า ท่อนท้ายนั้นอยู่ใน อัล ฮะดิษ จึงทำให้ผมอ่านไม่เจอในบทนั้น (เราไม่พูดเรื่องเอาฮะดิษ หรือไม่เอาฮะดิษ เพราะขึ้นอยู่กับจุดยืนของแต่ละคน) จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 07:42:02

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณ ท่าน aramis_s ที่ปุจฉา ด้วยหลักการของท่าน นั้นถูกต้อง 100 % ผมไม่ทัดทานอะไรเลย แต่เรื่องศาสนา เราจะเอา ตรรก ข้อนี้มาใช้ คงยืนกันคนละพื้นฐานกัน ศาสนา ทุกศาสนา เป็นเรื่อง ของจิตวิญญาน ไม่ใช่เรื่องของเหตุและผล เพียงแต่ประการเดียว คำว่า จำนนท์ กับคำว่า ยอม  หรือ  ยินยอม น้ำหนัก นั้นไม่เหมือนกัน การเปิดเผยโดยสุจริต ใจนั้น เราสามารถเปิดเผยได้ ผมยืนยันได้ว่า ผม นั้นสุจริตใจ และผมก็เชื่อด้วยว่า ท่านนั้นสุจริตใจ  แต่มีใครรับรองแทนใจ ผู้อื่น ในที่สาธารณะนั้นได้ ว่าทุกคนสุจริตใจ  เมื่อพื้นฐาน ในระบบคิดและจิตใจต่างกัน  ก็ต้องเป็นเรื่องของคนผุ้นั้นมาคุยกันเป็นการส่วนตัว หลักการศาสนา นอกจากเป็นเรื่องของจิตวิญญาน ยังเป็นเรื่องของหลักปรัชญาของชีวิต ปรัชญา ของคำว่าอะไร  หรือมิอะไร หรือปรัชญาความเชื่อ การเรียนรู้ไม่ว่าของศาสนาใด ก็ตาม ถ้าเรียนรู้ในทางลึก มากกว่าคำบอกเล่า ต้องเรียนใน ห้อง หรือจับเข่าคุยกันเท่านั้น ถ้าออกมาแก้ผ้าโล่งโจ่ง ผลร้ายมากกว่าผลดี มากมายรังแต่จะก่อให้เกิดข้อพิพาทกันเปล่าๆ เพราะคนมันก็ยังคือคน คิดไม่เหมือนกัน อยู่วันยังค่ำ อ้อ...มีเพิ่มเติมนิดนึงนะครับ ศาสนาอิสลาม มีระบบคิด อยู่ 4 ประการในที่นี้ผมจะกล่าวเฉพาะ ในหลักการที่เกี่ยวกับคำว่า เหตุผลนิดนึงว่า ข้อที่ 4  บอกว่า ความเชื่อความศรัทธา ที่มาจากการเชื่อด้วยการจำนนท์และประกอบด้วยเหตุผล ซึ่งเหนือกว่าเหตุผลใดๆ  นั่นคือความเชื่อและการศรัทธาขั้นสูงสุด ปล  ผมจะไม่กล่าวอ้างใดๆในหลักความเชื่อของศาสนาของเพื่อนๆซึ่งบางครั้งผมก็ไม่กินกับปัญญา แต่ผมก็เคารพและนับถือในการตัดสินใจ ของเพื่อนๆ ครับ เพราะอะไรผมคิดดั่งนั้น เพราะผมยอมจำนนท์ต่อบทบัญญัติของศาสนาอิสลาม ที่สอนว่า "ศรัทธาของใครก็เป้นของใคร " หรือ บางคนบอกว่า " ศรัทธาของเจ้าก้คือของเจ้า" เห้นไหมครับ แค่ตัวหนังสือในประโยคยังไม่เหมือนกันเลย เพราะนี่คือภาษาไทย ไม่ใช่ภาษาอาหรับ ความลึกของภาษาจึงได้แค่เทียบเคียงเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 09:53:47 จากคุณ : พี่จิม (Jimbovy) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 09:44:20

ความคิดเห็นที่ 13 "จงขับไล่พวกมุชริกีนออกจากคาบสมุทรอาหรับ" พวกมุชริกคือพวกบิดพริ้วทั้งหลาย  ใครที่ไม่เป็นพวกนี้ก็อยู่ในอาหรับได้  คุณอารามิสอาจจะเข้าใจผิดในความเห็นส่วนบุคคล กับหลักฐาน ผมยังไม่เคยเห็นหลักฐานไหนเลยที่ยืนยันว่าห้ามศาสนิกอื่นเผยแพร่ศาสนาของตัวเองบนคาบสมุทรอาหรับ(ยกเว้นมักกะห์) จากคุณ : mage_mann เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 12:55:32

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ สำหรับความหมาย "มุชริกีน" ครับคุณ mage_mann ถ้าตามที่คุณอธิบายมา ดังนั้น บทความดังกล่าวก็เป็นการแปลขยายความ ฮะดิษ "จงขับไล่พวกมุชริกีนออกจากคาบสมุทรอาหรับ" บทนี้เกินกว่าฮะดิษสิครับ เพราะ ผู้เขียนบทความ เขียนว่า "อัลลอฮฺมีโองการให้คาบสมุทรอาหรับนั้นมีเพียงศาสนาแห่งเตาฮีดเท่านั้น จะไม่ให้หลงเหลือศาสนาใดนอกจากศาสนาที่พระองค์อัลลอฮฺทรงพอพระทัยเท่านั้น" หรือว่า ผู้เขียนใช้ข้อความกำกวม (ซึ่งกำกวมในสาระสำคัญ) หรือเพราะผมอ่านภาษาไทยไม่แตกฉาน?" จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 13:35:54

ความคิดเห็นที่ 15 ปล. ถึงคุณ mage_mann พอดีบางครั้ง คำว่ามุชริกีน ในบางบทความ หรือในเชิงอรรถอธิบายอัล กุรอาน ก็เหมือนจะแปลให้รวมถึง "ผู้ปฏิเสธ" และ "ตั้งภาคี" ด้วย จึงอาจเกิดความเข้าใจคาดเคลื่อนในความหมายของคำดังกล่าวด้วยหรือไม่ " จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 13:55:00

ความคิดเห็นที่ 16 ตรงนี้ อัลลอฮฺมีโองการให้คาบสมุทรอาหรับนั้นมีเพียงศาสนาแห่งเตาฮีดเท่านั้น จะไม่ให้หลงเหลือศาสนาใดนอกจากศาสนาที่พระองค์อัลลอฮฺทรงพอพระทัยเท่านั้น เป็นความเห็นของผู้เขียนครับ เพราะปัจจุบัน ในคาบสมุทรอาหรับ และจริงๆ ก็ตั้งแต่สมัยนบีเรื่อยมา ก็ยังมีผู้ที่นับถือศาสนาอื่นอยู่ตลอดมานั่นแหละครับ ดังนั้นเรื่องนี้จึงต้องอ่านต่อเนื่องมาจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้คือ การรวมกลุ่ม และการบ่อนทำลาย ของพวกมุชริก ครับ หรือกลุ่มที่จ้องทำลายอิสลามมาตลอด และในเวลานั้น จักวรรดิเปอร์เซีย ซึ่งเป็นพวก ปฏิเสธศาสนา ก็จ้องโจมตีอิสลามอยู่ด้วย ต้องดูเหตุการณ์โดยรอบด้วยครับ ว่าขับไล่ มุชริกนั้น คืออะไร คือไล่ผู้ปฏิเสธทั้งหมดไปหรือ? ซึ่งเราก็รู้ๆ กันว่าผู้ที่ปฏิเสธก็ยังอยู่ในรัฐอิสลาม ยังอยู่ในคาบสมุทร อาหรับอยู่ หรือ แม้แต่ผู้ที่ลอบสังหารท่านอุมัรฺ ผู้ปกครองมุสลิมซึ่งเป็นสาวกของท่านศาสดามุฮัมมัด ก็เป็นคนต่างศาสนา แสดงการขับไล่มุชริกออกไปนั่นคือ กองกำลังของพวกนี้มากกว่าครับ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 21:06:58 แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 21:03:42 จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 21:02:58

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณคุณแครอทครับ ที่ให้ความรู้ ดังนั้น บทความนี้ควรแก้ไขอย่างยิ่งครับ เพราะ อาจก่อให้เกิดการเข้าใจผิดของเยาวชน และอาจอาจส่งผลตามมาอย่างที่ คุณเยาว์ ตั้งข้อสังเกตได้ครับ   ปล.เพิ่งอ่านท้ายบทความเห็นว่า แปลมาจากการฟัตวา ของมุฟตี ก็นับว่าเป็นการฟัตวาที่น่าสนใจนะครับ แก้ไขเมื่อ 12 ม.ค. 55 21:27:38 จากคุณ : aramis_s เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 55 21:24:24

ความคิดเห็นที่ 18 ขอสอบถามครับ ในคคห3.ในหัวข้อที่ 5-6 ดูเหมือนว่า ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮฺ อะลัยฮิ วะสัลลัม ได้ปฏิบัติต่อคนยิวด้วยความดีงาม ในบทซูเราะฮฺบางอัน ถึงกับห้ามคบคนยิวและคริสต์ มาเป็นมิตร เช่นบทนี้. Al-Maidah ผู้ศรัทธาทั้งหลาย ! จงอย่าได้ยึดเอาชาวยิวและชาวคริสต์เป็นมิตร บางส่วนของพวกเขาคือมิตรของอีกบางส่วน(*1*) และผู้ใดในหมู่พวกเจ้าเอาพวกเขามาเป็นมิตรแล้วไซร้ แน่นอนผู้นั้นก็เป็นคนหนึ่งในพวกเขา แท้จริงอัลลอฮ์นั้นไม่ทรงแนะนำกลุ่มชนที่อธรรม ทำไมแนวทางถึงต่างกันขนาดนั้น.. จากคุณ : zakai เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 55 19:51:14

ความคิดเห็นที่ 19 ท่าน kheedes อธิบายไว้แล้วที่นี่ครับ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2006/07/Y4561439/Y4561439.html จากคุณ : Carroth เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 55 07:13:44