PANTIP.COM : Y11962876 ขอความกรุณาอธิบายวิถีจิตขณะหลับว่าทำไม คนนอนกรนถึงไม่ได้ยินเสียงตัวเอง []

ขอความกรุณาอธิบายวิถีจิตขณะหลับว่าทำไม คนนอนกรนถึงไม่ได้ยินเสียงตัวเอง

ขอความกรุณาอธิบายวิถีจิตขณะหลับว่าทำไม คนนอนกรนถึงไม่ได้ยินเสียงตัวเอง

ตั้งกระทู้ถามทั้ง วิทยาศาสตร์ และ การแพทย์ ไว้ที่ห้อง หว้ากอ และ สวนลุมแล้วครับ

ขอบคุณครับ

แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 55 05:49:12

จากคุณ : สองนิ้วชี้

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 05:47:59

ความคิดเห็นที่ 1

...ตอนขณะกำลังหลับสนิท จิตจะเป็นภวังคจิตไปเรื่อยๆ คือ เป็นภวังค์ เกิด-ดับ ๆๆ ติดต่อไปเรื่อยๆๆ.. ในภาวะแบบนี้หมายถึงจิตไม่ขึ้นสู่วิถี คือไม่มารับรู้อารมณ์ที่เกิดจากการสัมผัสกระทบในวิถีจิต ไม่ว่าในมโนทวาร(ทวารทางใจ)หรือในปัญจทวาร( คือทวาร ๕ ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ) ...ดังนั้น เมื่อกำลังหลับสนิท จึงไม่ได้ยินเสียงกรนของตนเองหรือเสียงใดๆก็ตาม หรือโดนยุงกัดก็ไม่รู้เช่นกัน หรือใครมาตดใส่จมูกก็ไม่ได้กลิ่นใดๆเหมือนกัน หรือใครแอบเอาเกลือใส่ปากก็ไม่รู้รสเค็มเช่นกัน

...แต่ถ้าหลับไม่สนิท จิตอาจจะออกสู่วิถีบ้าง แต่เป็นวิถีทางใจหรือทางมโนทวาร ก็จะเกิดเป็นความฝันขึ้นมา อันนี้คือสุบินวิถี และอาจจะรับรู้อารมณ์ทางปัญจทวารบ้างตอนนั้น แต่จะแยกแยะไม่ออก และเอาการรับรู้นั้นไปฝันต่อ ปรุงแต่งต่อไปในขณะฝันนั่นเลย ผสมปนเปไปในความฝันนั่นเลย ถ้ากำลังกรนตอนนี้ อาจจะได้ยินเสียงกรนของตนบ้าง แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร เพราะอยู่ในภาวะเคลิบเคลิ้ม ขาดสติ แยกแยะอะไรไม่ออก

....ตอนที่จิตเป็นภวังคจิตตอนกำลังหลับสนิทนั้น อารมณ์ของจิตตอนนั้น คืออารมณ์ที่เป็นอารมณ์เดียวกับตอนมาปฏิสนธิ หรืออารมณ์เดียวกับจุติจิตสุดท้ายของภพก่อนหน้านั้น แต่เป็นอารมณ์ละเอียดฝังแน่นลึกในจิต ตัวจิตเองจะไม่รู้เรื่องอะไร เพราะกำลังจิตจะอ่อนมากๆในขณะกำลังหลับสนิทนั้น ก็ทำนองเดียวกับตอนเราหลับสนิท เราก็หลับมิดไปเลย ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่รู้ว่าขณะกำลังหลับสนินนั้นจิตเราเห็นอะไรบ้าง

...จิตที่กำลังเป็นภวังคจิต จะเป็นจิตที่มีกำลังอ่อนสุดๆ ..ส่วนจิตที่เป็นฌานจิตกำลังอยู่ในฌานวิถี จะมีกำลังมากๆสุดๆ ตรงข้ามกัน

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 06:07:16

ความคิดเห็นที่ 2

หลับลึก ลงภวังคจิต ไปแล้ว
อย่าว่าแต่เสียงกรน ตัวเอง
เสียงกรนใครใคร หรือเสียงสิบล้อวิ่งผ่าน ยังไม่ได้ยินเลย

จากคุณ : AvijJA

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 06:20:07

ความคิดเห็นที่ 3

man ...

ขอบคุณครับ
เคยมีคนบอกว่า มีหู อย่างไรก็ต้องได้ยิน ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะไหนก็ตาม
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ถ้าหลับสนิทจะไม่ได้ยิน
แสดงว่าร่างกายก็เป็นเพียงแค่ร่าง หากไม่มีจิตทำงาน(ประสานงาน) การได้ยินก็ไม่
เกิดขึ้น
แสดงว่า
1. ถ้าควบคุม จิต ไว้ได้ ก็จะควบคุมประสาทรับรู้ได้ทั้งหมด
2. ภวังค์จิต ไม่ใช่ ฌานจิต
ขอบคุณครับ

จากคุณ : สองนิ้วชี้

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 06:41:58

ความคิดเห็นที่ 4

นั่นแหละ...มีคนเข้าใจผิดบ่อยมากๆ เรื่อยๆ แม้แต่ระดับอาจารย์สอนคน ว่า ฌานคือภวังค์ เข้าใจผิดว่าการเข้าฌานคือเข้าภวังค์

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 07:01:44

ความคิดเห็นที่ 5

เข้ามาสวัสดี คุณ สองนิ้วชี้ ไม่เห็นนานเลย
ชอบแนวคำถามของคุณ สองนิ้วชี้มากครับ

จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 08:38:35

ความคิดเห็นที่ 6

ภวังคจิตคืออะไร มีในพระไตรปิฎกเล่มไหน ข้อไหน

วิถีจืต คืออะไร มีในพระไตรปิฎกเล่มไหน ข้อไหน

พวกเราควรสอบสวนในพระสูตร เทียบเคียงในพระวินัย

ถ้าลงในพระสูตรไม่ได้ เทียบเคียงในพระวินัยไม่ได้

ก็ต้องถึงความตกลงในข้อนี้ว่านี้มิใช่คำของพระผู้มีพระภาคแน่นอน และเขาเหล่านั้นจำมาผิด

ดังนั้น จึงควรทิ้งคำกล่าวนั้นเสีย

(มหาประเทศ4 พระไตรปิฎก เล่มที่10 ข้อที่112 ถึง 116)

จากคุณ : nirota

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 08:49:01

ความคิดเห็นที่ 7

อืม น่าสนใจ มีไหมนะ

จากคุณ : powerinvincible

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 10:41:55

ความคิดเห็นที่ 8

เพิ่มเติมครับ จากอาจารย์บุญมี เมธางกูร ผู้ทรงพระไตรปิฏก ได้บบรยายไว้ดังนี้

การนอนหลับคืออะไร
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=13427

ธรรมชาติของจิตเป็นธรรมชาติที่รู้อารมณ์ ลงมีจิตเกิดขึ้นมาแล้วจะต้องมีอารมณ์อยู่เสมอไป เหตุนี้จึงอาจกล่าวได้ว่า จิตอยู่ที่ไหน อารมณ์ก็อยู่ที่นั่น จิตอยู่ในที่ใด อารมณ์ก็จะอยู่ในที่นั้น จิตกับอารมณ์ไม่มีวันพรากจากกันเลย

แต่อารมณ์ที่เกิดแก่จิตนั้น แบ่งออกโดยหยาบๆเป็น ๒ ประการ คือ

๑. จิตที่ขึ้นวิถีรับอารมณ์

๒. จิตที่เป็นภวังค์ หรือภวังคจิต

จิตทั้ง ๒ ประเภท เป็นเรื่องใหญ่ ถ้าจะศึกษาโดยละเอียดแล้วก็จะต้องใช้เวลาศึกษามากทีเดียว ในที่นี้ผมจะกล่าวพอให้เข้าใจบ้างเล็กน้อยเท่านั้น

๑. จิตที่ขึ้นวิถีรับอารมณ์

คำว่า วิถี แปลตรงๆ ว่า หนทาง แต่หนทางในที่นี้มิได้หมายถึงหนทางตามที่เข้าใจกันในหมู่ประชาชนทั่วไป ว่าเป็นหนทางของสัตว์เดินหรือมนุษย์เดิน หากหมายถึงหนทางที่จิตเดิน หรือหมายถึงการทำงานของจิต เช่น ทำงาน “เห็น” หรือทำงาน “ได้ยิน” เป็นต้น

บุคคลทั้งหลาย ทำการงานอยู่ ณ ที่ทำงานต่างๆ เช่น เป็นทหารก็ทำงานอยู่ในกรมกองทหาร เป็นข้าราชการก็ทำงานอยู่ภายในอาคารที่ๆ ทำงาน ถ้าเป็นพ่อค้าก็ทำงานอยู่ในห้างร้าน

โดยทำนองเดียวกันนี้ จิตก็มีสถานที่ทำงานเหมือนกัน ไม่ว่าจะเห็น, ได้ยิน หรือคิดนึก จิตจะออกมาทำงานยังสถานที่ต่างๆ เช่น

จิต “เห็น” ก็อาศัยประสาทตาเป็นทางแสดงออกของจิต

จิต “ได้ยิน” ก็อาศัยประสาทหูเป็นทางแสดงออกของจิต

จิต “นึกคิด” ก็เกิดขึ้นทางจิตใจ เป็นต้น

บุคคลทั้งหลายมีประตูเป็นทางสำหรับออกไปทำธุรกิจต่างๆ จิตก็อาศัยแสดงออกทางประตูเหมือนกัน คือ ประตูตา ประตูหู ประตูใจ เป็นต้น หาไม่แล้วจิตก็ไม่สามารถทำงานเห็น ทำงานได้ยิน และทำงานคิดได้

วิถี คือการทำงานของจิต จากทางทวาร คือ ประตูต่างๆ มีทางตา, หู, จมูก, ลิ้น, กาย เรียกปัญจทวารวิถี (ประตูคือทวารทั้ง ๕) และวิถีที่เกิดขึ้นทางใจ เรียกมโนทวารวิถี (ประตูทางใจ)

การทำงานของจิต คือ รับอารมณ์ต่างๆ ทั้งทางปัญจทวารวิถี (ทางประตูทั้ง ๕) และมโนทวารวิถี (ประตูทางใจ) นั้นสลับซับซ้อนละเอียดพิสดารมาก ต้องบรรยายโดยมีภาพประกอบหลายภาพจึงจะเข้าใจได้ แล้วจำเป็นที่จะต้องศึกษาไปทีละขั้นๆ ตามลำดับ ขณะนี้ผมขอแสดงย่อๆ เท่านั้น

การรู้อารมณ์ต่างๆ นั้น มิใช่อยู่ๆ ก็จะรู้ขึ้นมาเฉยๆ จะต้องมีเหตุปัจจัยที่จะทำให้รู้เป็นอันมาก ไม่ว่าจะรู้ทางปัญจทวาร คือ ประตูทั้ง ๕ หรือจะรู้ทางมโนทวาร คือ ประตูทางใจก็ตาม

การรู้อารมณ์ดังกล่าวนี้ ต้องอาศัยรู้ตามทวารต่างๆ เช่น ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง ใจที่คิดนึกเรื่องราวต่างๆ ซึ่งเราเรียกว่า จิตที่เกิดขึ้นรับอารมณ์ในวิถีต่างๆ คือ ปัญจทวารวิถี และ มโนทวารวิถี ซึ่งยังมีแตกแขนงออกไปเป็นจำนวนร้อยๆ วิถี

๒. จิตเป็นภวังค์

คำว่า ภวังค์ เมื่อแยกออกเป็น ๒ ก็คือ ภว + องคฺ

ภว แปลว่า ภพ หรือ ชาติ

องคฺ แปลว่า ส่วนประกอบ อันหมายถึง จิตเป็นส่วนประกอบของภพหรือเป็นองค์แห่งภพ ซึ่งได้แก่ จิตเป็นภวังค์ มีจำนวน ๑๙ ประเภท (อุเบกขาสันตีรณะ ๒ มหาวิบาก ๘ มหัคคตวิบาก ๙)

คำว่า ภวังค์ เรียกว่า วิถีวิมุตฺติ อันหมายถึงว่าหาได้เป็นวิถีจิตเหมือนข้อ ๑ ไม่ กล่าวให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือ รับอารมณ์ใหม่ เช่น เห็น ได้ยิน อย่างวิถีจิตในข้อ ๑ ไม่ได้เลย ภวังคจิตก็คือ จิต ที่ได้เห็นรูป, ได้ยินเสียง, ได้ดมกลิ่น, ได้ลิ้มรส, ได้รับสัมผัส, ได้คิดนึกเรื่องราวต่างๆ ไม่ได้เลย

ถ้าจะดูความเป็นภวังค์ให้เห็นง่ายๆ ก็ดูได้จากคนที่นอนหลับสนิท คนนอนหลับสนิทจิตก็เกิด-ดับสืบต่อกันไปอยู่เสมอ (มิได้รับอารมณ์ใหม่) และนี่เองคือ จิตเป็นภวังค์

( อ่านต่อตาม link นะครับ)
-------------------------------------------
ค้นจาก ลานธรรมอภิธรรมมูลนิธิ

สุปินวิถี ( มีทั้งหมด 9 ตอน)
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/search.php?user=dokgaew

สุปินวิถี (๙) บุคคลที่ฝันได้
http://thaimisc.pukpik.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=13508
แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 55 10:59:01

จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 10:56:16

ความคิดเห็นที่ 9

http://www.abhidhamonline.org/Ajan/book.htm

ความฝัน โดย. ท่านอาจารย์บุญมี เมธางกูร
http://www.abhidhamonline.org/Ajan/BM/dream.doc

นักจิตวิทยาหลายท่าน ให้ความเห็นเอาไว้ว่า “ความฝัน เป็นอาการแสดงออกของจิตไร้สำนึก” ท่านมีแต่ความเห็นในเรื่องของความฝัน แต่จิตคืออะไร ท่านไม่เคยอธิบาย
มีบุคคลเป็นอันมาก มีความคิดเห็นว่า “ความฝันนั้นเป็นความคิดของบุคคลในขณะนอนหลับ” ทั้งๆ ที่การนอนหลับคืออะไรก็ยังไม่เข้าใจ แล้วยังได้สาธยายต่อไปอีกว่า “มีวิญญาณออกจากร่างกายแล้วท่องเที่ยวไป ไม่ว่าในดินแดนของนรก หรือสวรรค์ในที่ทุกหนทุกแห่ง ที่วิญญาณทั้งหลายสิงสถิตอยู่ วิญญาณได้ประสบอะไรมาก็สามารถปรากฏได้ในความฝัน”

มนุษย์ทุกชาติทุกภาษา ไม่ว่าจะเจริญก้าวหน้าในอารยธรรมและวัฒนธรรมไปไกล หรือยังล้าหลังอยู่ก็ตาม ต่างก็ประสบกับเรื่องที่แปลกประหลาดน่าอัศจรรย์ของความฝันด้วยกันทั้งนั้น อาจเกิดกับตัวเองหรือของญาติมิตร ที่บอกถึงเรื่องราวในอดีต และแสดงความจริงที่จะเกิดขึ้นอนาคตทั้งในด้านดีและด้านร้าย แล้วผลก็ปรากฏว่าความฝันเหล่านั้นถูกต้องอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้เลย

บรรดานักจิตวิทยาและนักวิทยาศาสตร์ในสาขาวิชาต่างๆ พยายามค้นคว้าหาความจริงในเรื่องของความฝันกันเป็นเวลานานมาแล้ว จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังไม่มีผู้ใดที่จะเสนอความจริงอันเร้นลับดำมืดดังกล่าวออกมาสู่มหาชนได้

อย่างไรก็ดี ความฝันนั้นย่อมจะเกี่ยวข้องพัวพันกับการนอนหลับอย่างใกล้ชิด เมื่อยังไม่ทราบว่า การนอนหลับคืออะไรเสียแล้ว จะอธิบายในเรื่องของความฝันได้อย่างไรเล่า (เชิญอ่านเรื่อง “การนอนหลับคืออะไร เมื่อนอนไม่หลับจะแก้ไขอย่างไร” ของอภิธรรมมูลนิธิ)

คำกล่าว ที่มีแต่คำกล่าว แต่หาหลักฐานข้อเท็จจริงไม่ได้เลย ก็คือคำว่า “วิญญาณ” และคำว่า “เจตภูต” วิญญาณและเจตภูตคืออะไร เกิดขึ้นมาได้อย่างไร ตั้งอยู่ตรงส่วนไหนของร่างกาย ก็ยังไม่มีคำอธิบาย

ในวิชาจิตวิทยา แสดงให้เราทราบว่ามนุษย์นั้นมี จิต และ “จิตไร้สำนึก” (Subconcious) ซึ่งถือว่าเป็นคลังเป็นพัสดุสารพัดอย่าง เช่นในเรื่องความรู้ในสรรพวิทยาการต่างๆ ความทรงจำในเรื่องราวทุกอย่าง ความชำนาญในงานหรือการเล่น ฯลฯ แต่ท่านก็มิได้บอกให้เราทราบเลยว่า “จิตไร้สำนึกนั้นคืออะไร ? แล้วมันทำให้เกิดความฝันขึ้นมาได้อย่างไร ?”

นักจิตวิทยาสมัยใหม่ ได้อธิบายเรื่องของความฝันว่า เป็น “จิตเหนือสำนึก” (Super Conscious mind) และในบางท่านก็ว่า เป็นประสาทที่ ๖ (The Sith Sense) เป็นปัญญาที่เกิดขึ้นได้อย่างมหัศจรรย์ เพราะมันมิได้ทำงานตามธรรมดาในขณะที่จิตเป็นสามัญ

สำนึก หรือเป็นจิตไร้สำนึก แต่มันควบคุมจิตเหนือสำนึกอีกทีหนึ่ง
ไม่ว่าเราจะศึกษาหาความรู้ในเรื่องความฝันจากที่แห่งใด จากใคร หรือหนังสือเล่มไหน เราก็พบแต่คำอธิบายที่คลุมเครือไม่มีความสว่างไสวในหัวใจได้
บรรดานักวิทยาศาสตร์ นักปรัชญา นักศาสนา ตลอดจนนักจิตวิทยา แม้จะได้ค้นคว้าหาความจริงในเรื่องของความฝันมามากมาย และเป็นเวลาช้านานสักเท่าใด ก็หาได้รับคำอธิบายให้หายสงสัยได้ไม่ว่า ความฝันนั้นคืออะไร ความฝันนั้นเกิดขึ้นมาได้อย่างไร ในขณะที่กำลังฝันอยู่นั้นจิตใจทำอะไรกัน และความฝันที่เป็นความจริงขึ้นมาได้ด้วยเหตุผลกลใด

-------------------------------------------------------------

ตั้งกระทู้ถามทั้ง วิทยาศาสตร์ และ การแพทย์ ไว้ที่ห้อง หว้ากอ และ สวนลุมแล้วครับ

ขอบคุณครับ

จากคุณ : สองนิ้วชี้

--------------------------------------------------

เรื่อง จิต นี้ ผมว่าไม่มี ศาสตร์ใด ที่จะอธิบายได้ละเอียดเท่า พุทธศาสตร์ โดยเฉพาะ เรื่องจิต พระอภิธรรม

จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 11:07:22

ความคิดเห็นที่ 10

แล้วทำไงถึงจะไม่กรน ค่ะ พอจะมีวิธีไหมคะ

จากคุณ : notenook

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 12:39:03

ความคิดเห็นที่ 11

การอธิบายในแง่ อภิธรรม เคยได้ยินได้ฟังมา บ่อย

ลองมาศึกษาในแง่ ความเห็นแบบแนวอื่นดูไหมครับ
การอธิบายในแง่ ปฎิจสหุหบาท

การนอนหลับเป็นการสงบระงับสังขาร กาย วจี สังขาร

สังขารดับ วิญญาณจึงดับ
สังขาร ทาง หู ดับ จึงไม่ได้ยินเสียง

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=12&A=6042&Z=6308

จากคุณ : aunemaek2

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 13:23:50

ความคิดเห็นที่ 12

แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 15:44:31

จากคุณ : ดห (Ant-san)

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 14:06:01

ความคิดเห็นที่ 13

man ...

สวัสดีครับ ท่านกัมดั้มฯ
คือผมสงสัยเรื่อง ฌานกับการได้ยินเสียง จาก ทฤษฎีแล้ว เมื่อถึงฌานแล้ว จะไม่ได้ยิน
เสียงแต่ในทางปฏิบัติจริงมันทำไม่ได้ซิครับ พอทำไม่ได้ มันก็เกิดความลังเลสังสัย
ว่า ทฤษฎี ถูกหรือเปล่า และคิดจะเลิกล้มความตั้งใจในเรื่องฌานทั้งหมด
เพราะคิดว่าตัวเองทำไม่ได้อย่างแน่นอน
วันนี้ตอนเช้ามืด ผมตัดสินใจอย่างแน่วแน่แล้วว่า จะนั่งสมาธิเป็นวันสุดท้าย
ถ้าเข้าฌานไม่ได้ ก็จะเลิกนั่งแล้วครับ
ขณะนั่งไปได้สัก 2 ชั่วโมงกว่า ก็ยังได้ยินเสียงอยู่ และก็ได้ยินเสียงรถมาจอด
หน้าบ้านครับ พอเสียงเครื่องยนต์ดับได้สักพักก็มีเสียงกรนตามมาครับ ดังมาก
ผมก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่า แปลกดีแฮะ จู่ๆก็มีรถมาจอดหน้าบ้าน ร้อยวันพันปีไม่เคยมี
ใครมาจอดนอนเลย สงสัยจะง่วงมาก ผมก็เลยเกิดความสงสัยขึ้นมา "ทำไมคนนอน
กรนถึงไม่ได้ยินเสียงตัวเอง" แสดงว่า จิตกับร่างกาย แยกกันสิ้นเชิง ดังนั้น
ทฤษฏี ที่บอกว่า เมื่อเข้าฌานจะต้องไม่ได้ยินเสียงนั้น ถูกต้อง เพราะคนหลับสนิท
ไม่ได้ยินเสียงจริงๆ ผมก็ลืมตาขึ้น แล้วก็รู้สึกขอบคุณคนที่นอนกรนหน้าบ้าน
แต่พอออกมาดุ กลับไม่พบรถหรือคนนอนกรนเลย แต่ในใจคิดว่า เขาคงขับรถไปแล้ว
แต่ไม่ได้ยินเสียงสตาร์ทเครื่อง ก็ยังงงๆว่า ร้อยวันพันปี ไม่เคยมีใครมาจอดนอนเลย
ก็เลยได้สติ ตั้งกระทู้ถามเลยครับ และก็หมดความลังเลสงสัยในเรื่อง ฌาน หมดสิ้นครับ
ก็จะพยายามต่อไปครับ ถึงจะเป็นอภัพสัตว์ที่ไม่มีวันบรรลุมรรคผลนิพพานก็ตาม
แต่แปลก มักจะอะไรมาบอกเหตุให้ต้องพยายามต่อไป ตอนที่คิดว่าตนเองบรรลุฌาน
แล้ว ก็แปลก จู่ๆท่าน ระนาดเอกก็โผล่มา ทั้งๆที่ท่านหายไปนาน พอท้อใจจะเลิก
ก็โดนท่าน เอิงเอย ดุเตือนสติอีก ก็เลยเลิกไม่ได้ซะทีครับ
ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ

จากคุณ : สองนิ้วชี้

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 15:23:46

ความคิดเห็นที่ 14

ลองหาวิธีอื่นฝึกสิครับ

อานาปานสติของแต่ละคน ผมว่าก็ต่างวิธีการกัน

สนามกีฬา ประตูทางเข้ามันมีหลายทางนะ

จากคุณ : รวดเดียว

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 17:18:43

ความคิดเห็นที่ 15

อาการกรน เป็นเรื่องของทางร่างกาย ไม่ใช่ทางจิต เดี๋ยวนี้ทางแพทย์มีเครื่องมือบางอย่างให้คนนอนกรนใส่ครอบอมไว้ในปากก่อนนอน นอนแล้วจะไม่มีเสียงกรน ลักษณะคล้ายๆกรอบยางครอบฟัน ที่อเมริกามีประกาศขายทางทีวีเรื่อยๆ อันละไม่กี่สตางค์

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 55 20:07:10

ความคิดเห็นที่ 16

ได้ความรู้มากเลยครับ

ผมเคยได้ยินอาจารย์สอนดนตรีผม ท่านบอกว่า ปฐมฌาน ก็คือทำสมาธิจนหลับไปนั่นแหละ ผมฟังแล้วก็คิดว่าไม่น่าจะใช่

มาฟังท่านโขตานตอนแล้ว ก็พอเข้าใจว่า ภวังค์มันเหมือนไม่รู้สึกตัว แต่ฌานน่ะต้องรู้ตัวตลอด แถมชัดกว่าปกติด้วย

จากคุณ : ป้อม (Bgate)

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 01:43:55

ความคิดเห็นที่ 17

คคห #1
โขตาน ว่า
..ตอนที่จิตเป็นภวังคจิตตอนกำลังหลับสนิทนั้น อารมณ์ของจิตตอนนั้น คืออารมณ์ที่เป็นอารมณ์เดียวกับตอนมาปฏิสนธิ หรืออารมณ์เดียวกับจุติจิตสุดท้ายของภพก่อนหน้านั้น

ก็เท่ากับบอกว่า สำหรับบุคคลใดก็ตาม ในภพชาติเดียวกัน ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต มีอารมณ์เดียวกัน แต่จุติจิต มีอารมณ์ต่างจาก ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต ของภพนั้น
นั่นคือบอกว่า จุติจิตของภพนี้ จะมีอารมณ์เดียวกับปฏิสนธิจิตในภพต่อไป ?!

ผิด !!

อธิบายว่า

ในรายการ "จิต ๑๒๑" นั้น ไม่มีจิตที่ชื่อว่า จุติจิต เช่นเดียวกับไม่มีจิตที่ชื่อว่า ปฏิสนธิจิต และ ภวังคจิต

ที่จริงนั้นคือ วิบากจิต ซึ่งมีทั้งสิ้น ๑๙ ดวง ที่ทำ "กิจ" หรือทำหน้าที่ ปฏิสนธิ ภวังค จุติ
ได้แก่ มหาวิบากจิต ๘, มหัคคตวิบากจิต ๙ (รูปาวจรวิบากจิต ๕ + อรูปาวจรวิบากจิต ๔), อุเบกขาสันรีรณจิต ๒

แต่ที่เรียกว่า ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต จุติจิต ก็เพื่อสะดวกในการทำความเข้าใจ
เหมือนกับ โวฏฐัพพนจิต ก็ไม่มีในรายการจิต ๑๒๑ แต่ที่จริงคือ มโนทวาราวัชชนจิต ที่ทำหน้าที่ โวฏฐัพพนกิจ
ทำนองเดียวกัน ไม่มี ชวนจิต อยู่ในรายการจิต ๑๒๑ - แต่มี มหากุศลจิต ๘, มหัคคตจิต ๙, อกุศลมูลจิต ๑๒ ทำกิจหรือทำหน้าที่ ชวนกิจ

ไม่ใช่ว่าปฏิสนธิจิตคือจิตดวงหนึ่ง จุติจิตก็เป็นจิตอีกดวง
แต่ ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต จุติจิต ก็คือจิตเดียวกัน หรือก็คือวิบากจิตดวงใดดวงหนึ่งใน มหาวิบากจิต ๘, มหัคคตวิบากจิต ๙, อุเบกขาสันรีรณจิต ๒ - เกิดขึ้นทำกิจนั้น
แม้จะทำกิจต่างกัน แต่เป็นจิตดวงเดียวกัน และมีอารมณ์เดียวกันด้วย

ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิตในภพเดียวกัน ในชาติเดียวกันในบุคคลเดียวกัน เป็นจิตดวงเดียวกันและมีอารมณ์ อย่างเดียวกันด้วย

สัตว์ที่ใกล้มรณะนั้น จะมี กรรมอารมณ์ กรรมนิมิตอารมณ์ หรือ คตินิมิตอารมณ์ อย่างใดอย่างหนึ่งมาปรากฏแก่ชวนจิตในมรณาสันนวิถี ที่เรียกว่า มรณาสันนชวนะ
ชวนจิตในมรณาสันนวิถีของชาติก่อนหน้า มีสิ่งใดเป็นอารมณ์ก็ตาม จิตที่เป็นปฏิสนธิ ภวังค ตลอดจน จุติจิต ในปัจจุบันชาตินี้ก็ถือเอาสิ่งนั้นเป็นอารมณ์
http://www.abhidhamonline.org/aphi/p5/083.htm

ดูอีกแห่ง
จิตที่มีอารมณ์เหมือนกัน ได้แก่
๑. มรณาสันนชวนะ ๒๙ ดวง ในอดีตภพ (โลกียกุสลจิต ๑๗ , อกุสลจิต ๑๒)
๒ ปฏิสนธิจิต ๑๙ ดวง ในปัจจุบันภพ
๓. ภวังคจิต ๑๙ ดวง ในปัจจุบันภพ
๔. จุติจิต ๑๙ ดวง ในปัจจุบันภพ
http://www.abhidhamonline.org/boss_files/sangaha/109.htm
แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 02:37:16

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 03:47:59

ความคิดเห็นที่ 18

ปัญหาเรื่อง ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต จุติจิต ที่โขตานเข้าใจผิดนั้น คำตอบไม่ยากเลยถ้าเข้าใจ จิต กับ กิจ

ที่เป็นปัญหาก็คือกรณีของ อสัญญีพรหม

บุคคลที่ได้ปัญจมฌาน และตั้งเจตนาเป็น สัญญาวิราคภาวนา จะมี "อารมณ์" ปรากฏแก่ชวนจิตในมรณาสันนวิถี (มรณาสันนชวนะ) เป็นอย่างไร?

อำนาจของปัญจมฌานที่ประกอบด้วยสัญญาวิราคภาวนา จะทำให้อุบัติเป็น อสัญญีพรหม ซึ่งจะไม่มีจิตเกิดขึ้นเลย ตลอดเวลาที่ดำรงภพนั้น แม้แต่มรณาสันนวิถีก็ไม่มี !

ครั้นเมื่ออสัญญีพรหมนั้นสิ้นอายุลง ภพนั้นย่อมดับลงด้วย รูปจุติ (จุติด้วยรูป ๙ ได้แก่ อวินิพโภครูป ๘, ชีวิตรูป ๑)

ปฏิสนธิจิตในภพถัดไป จะเป็นจิตใด มีอารมณ์อะไร อารมณ์นั้นมาจากไหน?

ลองอภิปรายกันดูซิ ?!

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 04:12:27

ความคิดเห็นที่ 20

ไม่ได้หมายถึงประเภทของจิต ตามแบบที่จำแนกเป็น ๘๙ ดวง หรือ ๑๒๑ ดวงนั้น ..แต่หมายถึงการเรียกตามหน้าที่ของจิต

เรื่องนี้ มีการถกเถียงกันมาก่อนแล้ว ในกระทู้ข้างล่าง ...

http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11911126/Y11911126.html

ดูจาก คห.ที่ 9 ลงไปเรื่อยๆ...

ถกกันมาแล้วกับคุณชาวมหาวิหาร ซึ่งก็ยังขอไปค้นหาคำตอบก่อน ...

สรุปคือ ยังหาข้อสรุปไม่ได้

ปัญหาคือ ถ้าสัตว์ทั้งหลาย มีอารมณ์ของจิต ๓ ดวงนี้(ปฏิสนธิจิต ภวังคยจิต และจุติจิต) เหมือนกัน ในชาติเดียวกัน สัตว์ทั้งหลายก็ย่อมเกิดมาในภพเดิม เกิดมาเหมือนเดิม ไม่ต้องเปลี่ยนไปเกิดในภพอื่นๆเลย...

สัตว์ทั้งหลายเวียนว่ายตายเกิดไปในภพภูมิต่างๆ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ น้อยครั้งจะเกิดที่เดิม เหมือนเดิม

นั่นคือ ปฏิสนธิจิตย่อมได้อารมณ์ต่างๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆในแต่ละภพนั้นๆ แล้วคำถามคือ อารมณ์ที่ได้มาใหม่ เปลี่ยนมาใหม่นั้น ได้มาจากไหน เพราะปฏิสนธิจิต(ในภพใหม่) จะเกิดในขณะต่อมาจากจุติจิต(ในภพเดิม)ทันที ไม่มีจิตขณะอื่นๆมาคั่น นั่นคือย่อมรับอารมณ์มาแต่จุติจิตนั้น นั่นเอง

ดังนั้น ถ้าพูดว่า ... ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ , ภวังคจิต(ในปวัตติกาล)ทั้งหลายในภพใหม่ , และจุติจิตในภพใหม่ .... มีอารม์เดียวกัน ..ผิดแน่ๆ

แต่ถ้าพูดว่า จุติจิตในภพก่อน , ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ , และภวังคจิต(ในปวัตติกาล) ในภพใหม่ มีอารมณ์เดียวกัน อย่างนี้ จึงจะถูก ...

สงสัยในเรื่องนี้ ตำราอธิบายพลาดไปหน่อย เพราะตอนมาอธิบายการส่งต่ออารมณ์ของจุติจิตไปสู่ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ ก็อธิบายตามที่ว่านั่นแหละ

จนบัดนี้ คุณชาวมหาวิหารยังหาคำตอบไม่ได้ ...

จึงอย่าเพิ่งฟันธงง่ายๆ บุ่มบ่าม ... พิจารณาดีๆก่อน

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 06:13:25

ความคิดเห็นที่ 21

เช่น สมมุติชาติที่แล้ว เราเกิดเป็นแมวอยู่ในวัด ตอนเราที่เป็นแมวจะตายและเกิดมรณสันนวิถีขึ้นในชาตินั้น เราที่เป็นแมวกำลังจะตายนั้นนึกถึงภาพพระที่เห็นบ่อยๆขึ้นมาเป็นคตินิมิตอารมณ์ ดังนั้นชวนะที่เกิดในมรณสันนวิถีตอนนั้นย่อมส่งต่อภาพพระ ที่เป็นคตินิมิตอารมณ์นั้นให้จิตดวงถัดๆๆไปต่อๆๆไปในวิถีนี้ไปจนถึงจุติจิต อารมณ์ของจุติจิตนั้นก็คือภาพระ เมื่อจุติจิตดับลง จิตดวงต่อมาที่เกิดติดต่อถัดมาก็คือปฏิสนธิจิตซึ่งเกิดในภพใหม่แล้ว (มาเกิดเป็นคน เป็นตัวเราในชาติปัจจุบันนี้) ปฏิสนธิจิตดวงนี้ของเราย่อมมีภาพพระเป็นอารมณ์ และจะเป็นอารมณ์สำหรับภวังคจิตในภพใหม่นั้น(คือภพปัจจุบันนี้ของเรา)ในปวัตติกาลไปอีกเรื่อยๆ จนถึงมรณสันนวิถีเมื่อเราจะตาย จึงจะเปลี่ยนใหม่เมื่อเกิดอารมณ์ ๓ อันใดอันหนึ่งขึ้นมา ส่งไปให้จุติจิตและส่งต่อไปให้ปฏิสนธิจิตในภพถัดต่อไปอีก

(อารมณ์ ๓ คือ กรรมมารมณ์ กรรมนิมิตอารมณ์ และ คตินิมิตอารมณ์ ที่จะเกิดกับชวนะจิตในมรณสันนวิถี)

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 06:35:29

ความคิดเห็นที่ 22

สรุปคือ อารมณ์ของ ปฏิสนธิจิต และภวังคจิตในปวัตติกาลทั้งหลายที่จะเกิดถัดๆๆต่อมาในแต่ละชาตินั้น ย่อมมีอารมณ์เดียวกัน อันนี้ถูกต้อง

แต่เมื่อจะตาย ก่อนจะเกิดจุติจิต อารมณ์ของจุติจิตสุดท้ายนี้ จะรับอารมณ์ที่ถัดมาจากชวนะในมรณสันนวิถี ซึ่งแทบทั้งหมดจะเป็นอารมณ์ใหม่ ไม่ใช่อารมณ์เดิมของปฏิสินธิจิต และภวังคจิตของชาตินั้น จะรับอารมณ์แบบเดิม ก็อาจจะเป็นไปได้บ้าง แต่ยากมากๆๆ ...

ดังนั้นถ้าพูดว่า อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในชาตินี้ , อารมณ์ของภวังคจิตในชาตินี้ ,และ อารมณ์ของจุติจิตในชาตินี้ เป็นอารมณ์เดียวกัน ย่อมเป็นการพูดที่โอกาสจะตรงกับความจริง เป็นไปได้น้อยๆๆๆๆ...อย่างยิ่ง...

ต้องพูดว่า อารมณ์ของจุติจิตจากชาติก่อน , อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในชาตินี้ ,และ อารมณ์ของภวังคจิตในชาตินี้ ...เป็นอารมณ์เดียวกัน ..นี่จึงจะถูกต้อง

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 06:46:07

ความคิดเห็นที่ 23

การอธิบายของโขตาน ทำให้นึกถึงสิ่งที่ผมเคยอธิบาย ตัณหา ว่าเป็นอำนาจที่มีอยู่จริงเหมือนอย่าง อวิชชา อุปาทาน นั่นแหละ
แต่ไม่ใช่นามธรรมอย่าง จิต เจตสิก
เพราะมีคำถามว่าขณะที่จิตเป็นกุศลจิต ตัณหามันมีอยู่ไหม
มีใช่ไหม แล้วมันจะเป็นอกุศลนาม(ปรมัตถธรรม) อย่างอกุศลจิต และอกุศลเจตสิกไปได้อย่างไร
ถ้าตัณหาคือ อกุศลจิตหรืออกุศลเจตสิก ก็แสดงว่า ขณะใดเป็นกุศล ขณะนั้นไม่มีตัณหา
แต่สุดท้าย เรายึดหลักตัดสินอะไร ถ้าไม่ใช่ตำรา ว่า ตัณหาคือโลภะเจตสิก
ถูกไหม?

อารมณ์ของ "วิบากจิต" นั้น มันชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเป็นอารมณ์ที่สืบเนื่องมาจากภพก่อน
วิบากจิตที่ทำกิจ ปฏิสนธิ เป็นจิตแรกของภพชาติ เมื่ออารมณ์นี้เป็นอย่างหนึ่งตายตัว
เมื่อวิบากจิต ทำกิจเป็นภวังค์ จิตนั้นก็ย่อมมีอารมณ์อย่างเดียวกับเมื่อทำกิจ ปฏิสนธิ ด้วย
เพราะเป็นจิตดวงเดียวกัน
เช่นเดียวกัน เมื่อวิบากจิตดวงเดียวกันนี้ ทำกิจเป็น จุติกิจ ก็ย่อมมีอารมณ์อย่างเดียวกับเมื่อทำกิจ ปฏิสนธิ ด้วย
เพราะเป็นจิตดวงเดียวกัน

โขตานยังคงไม่เข้าใจว่า วิบากจิต คืออะไร
ดังที่กล่าวว่า
ถ้าสัตว์ทั้งหลาย มีอารมณ์ของจิต ๓ ดวงนี้(ปฏิสนธิจิต ภวังคยจิต และจุติจิต) เหมือนกัน ในชาติเดียวกัน

แสดงให้เห็นว่า โขตานยังไม่เข้าใจเลยว่า ปฏิสนธิ ภวังค จุติ คือ "กิจ" แต่ทำหน้าที่ด้วยจิตดวงเดียวกัน(ในจิต 121)

วิบากจิตที่ทำกิจเป็น ภวังค ตลอดตั้งแต่ภวังคแรกของภพชาติ ไปจนภวังค สุดท้าย มีอารมณ์เป็นอะไร
ก็มีอารมณ์เดียวที่สืบทอดมาจากจิตแรกของภพชาตินั้น คือ ปฏิสนธินั่น ใช่ไหม
ก็แล้วในเมื่อเป็น วิบากจิต ดวงเดิมนั่นแหละ แต่ทำหน้าที่สุดท้ายของภพชาตินั้น คือ จุติ
แล้วมันจะไปรับอารมณ์มาจาก ชวนะ ได้อย่างไร

โขตานดู มรณาสันนวิถี ที่ชาวมหาวิหารยกมาแสดงใน คคห #19 ดูให้ดี
น. ท. ม. | ช. ช. ช. ช. ช. | ภ. จุติ | ปฏิสนธิ. ภ. ภ. ภ. ภ. ภ. ภ…

จุติ ไม่ได้สืบต่อจาก ชวนจิต จุติ ต่อจากอะไร?
ภวังคจิต ใช่ไหม

แล้วโขตานบอกว่าอะไร - โขตานบอกว่า
เพราะปฏิสนธิจิต(ในภพใหม่) จะเกิดในขณะต่อมาจากจุติจิต(ในภพเดิม)ทันที ไม่มีจิตขณะอื่นๆมาคั่น นั่นคือย่อมรับอารมณ์มาแต่จุติจิตนั้น นั่นเอง

ก็แสดงว่า ถ้าจิตเกิดต่อจากจิตดวงก่อนหน้า โดยไม่มีจิตขณะอื่นๆมาคั่น นั่นคือจิตนั้นย่อมรับอารมณ์มาแต่จิตดวงก่อนหน้านั่นเอง
ตรรกะของโขตานเป็นอย่างนี้

แต่หากกล่าวเช่นนี้ โขตานจะบอกว่าจุติจิตรับอารมณ์มาจาก ชวนจิต ได้อย่างไร
ก็ในเมื่อ จุติ ต่อจาก ภวังค ไม่ใช่ ชวนะ ?!

ตรรกะของโขตานจึงใช้ไม่ได้ !!

มันเป็นคนละวิถีคนละภพชาติกันแล้ว คือมรณาสันนวิถีของภพเก่า กับปฏิสนธิจิตในภพใหม่

การที่ มรณาสันนชวนะ จะส่งอารมณ์ผ่านไปให้ วิบากจิต ที่ทำปฏิสนธิกิจในภพใหม่ นั้น เป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมนิยาม

โขตานจะมาบอกว่า ตำราอธิบายผิดนั้น พูดเช่นนั้นไม่ได้
เพราะ อภิธัมมัตถสังคหะ นั้นไม่ได้อธิบายเอาเอง จึงจะเกิดเหตุการณ์ "อธิบายผิด" อย่างที่โขตานไปกล่าวตู่ตำรา
แต่อภิธัมมัตถสังคหะ นั้นเก็บความเอาจาก พระอภิธรรมปิฎก มาทั้งสิ้น
องค์ธรรมต่างๆ ก็มาจากพระอภิธรรมปิฎก จะเขียนขึ้นเองได้อย่างไร
จิตดวงใด มีอารมณ์อย่างไร
วิถีจิตใด มีจิตใดบ้าง มีชวนะกี่ดวง มีตทาลัมพนะ หรือไม่ ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้ ผู้เรียบเรียงอภิธัมมัตถสังคหะ จะอธิบายเอาเอง ไม่ได้เลย
เพราะมี "องค์ธรรม" มี "ตัวเลข" ควบคุม ซึ่งมาจากพระอภิธรรมปิฎกทั้งสิ้น

ถ้าโขตานบอกว่า "ตำราอธิบายพลาด" ก็เท่ากับบอกว่า พระพุทธเจ้าแสดงพระอภิธรรมปิฎกไว้ผิดพลาด
หรือไม่เช่นนั้น ก็ต้องหมายความว่า พระอภิธรรมปิฎกก่อนที่จะเกิดอภิธัมมัตถสังคหะและปรมัตถทีปนี ฯลฯ ในเวลาต่อมา ผิดพลาด !!

ย้ำไว้ว่า
1. ปฏิสนธิ ภวังค จุติ คือจิตดวงเดียวกัน คือวิบากจิต ๑๙ ดวง
ปฏิสนธิกิจ จิตนั้นมีอารมณ์อย่างไร จิตนั้นเองก็มีอารมณ์เดียวกันเมื่อทำภวังคกิจ
และเมื่อเป็นวิบากจิตดวงเดียวกัน เมื่อทำ "จุติกิจ" จิตนั้นก็ย่อมมีอารมณ์เดียวกับเมื่อทำภวังคกิจ และปฏิสนธิกิจด้วย
2. จุติกิจ ไม่ได้รับอารมณ์สืบต่อจาก มรณาสันนชวนะ - แต่มี ภวังค มาคั่นก่อน!
ถ้าจุติจะรับอารมณ์ต่อจากจิตดวงก่อนหน้า ดังตรรกะของโขตาน จุติจิต ก็ต้องรับอารมณ์ต่อจาก ภวังคจิต ไม่ใช่ ชวนจิต !

สรุปแล้ว ที่โขตานกำลังทำอยู่นี่แหละ คือ การอธิบายเอาเอง ซึ่งอธิบายผิดๆ ด้วยตรรกะผิดๆ !!

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 08:12:32

ความคิดเห็นที่ 24

คุณ สองนิ้วชี้ คคห #13

การที่ระนาดเอกโผล่มา ฟังดูราวกับว่า ระนาดเอกเป็นข้าศึกของปฐมฌาน อย่างนั้น

คนเขาจะเข้าฌานให้ได้ยินเสียงสักหน่อย ก็โผล่มาขัดฌานซะนี่ :)

เอาล่ะ

กระแสภวังค เป็นอย่างนี้

ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ | วิถีจิต ฯลฯ |

จะเห็นว่า ถ้าหลับสนิท ก็เป็น ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ ... ภ ภ ภ ภ ภ ภ ภ สนิท !!

ย่อมไม่ได้ยินเสียง เพราะไม่มีวิถีจิตมารู้เสียง

กระแส "ฌาน" ก็อย่างนั้น

ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ... ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ ฌ

ถ้ายังอยู่ในฌาน จะรู้เรื่องรู้ราวอะไรได้ยังไง

ส่วนเรื่องอาภัพอัปภาค อะไรนั่น..

พวกเราทุกวันนี้ ไม่ปฏิสนธิด้วย อุเบกขาสันตีรณจิต

แต่ได้เป็น บุคคลทวิเหตุ ก็ดีตั้งเท่าไหร่แล้ว

จะเอาอะไรนักหนา หาาา

อีกประการหนึ่ง แม้จะเป็นบุคคลปฏิสนธิด้วยไตรเหตุ ..

ก็ไม่ได้เป็นตรรกะอะไรเลย ที่จะทำสมาธิแล้ว จะต้องได้ "ฌาน" เสมอไป

คนสมัยนี้ ร่างกายก็ดี มีวิทยาศาสตร์การกีฬา แหล่งความรู้ก็มากมี ศักยภาพเต็มปรี..

แต่ไม่เห็นว่า นักมวยสมัยนี้จะเก่งได้อย่าง "ผล พระประแดง" เลย

ไม่ต้องย้อนไปถึง โจ หลุยส์ เดี๋ยวนี้มีซักคนมั้ย ที่ได้อย่าง ไมค์ ไทสัน ?

เพราะฉะนั้น อย่าพิราปร่ำรำพันนักเลย..

แต่ถ้าอยากได้ฌาน 4 เร็วทันใจ ก็รีบ add FB เข้าไปเลย

ไปโม้ไปมาเฟื่องซัก 4-5 วัน เดี๋ยวก็ได้เป็น "หงส์อุ่มอิ๋ม" แล้ว ?!

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 08:45:41

ความคิดเห็นที่ 25

ระนาดเข้าใจผิดแล้ว ที่บอกว่า ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิต เป็นจิตดวงเดียวกัน ... อันนี้ผิดชัดๆ

จิตทั้ง ๓ ประเภทนั้น เป็นจิตคนละดวง เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ของใครของมัน ไม่ใช่จิตดวงเดียวกัน ไปทบทวนมาใหม่ดีๆ

----------------------------------

และไม่อาจจะเอาไปเทียบกับเรื่อง ตัณหาคือโลภเจตสิก เพราะอันนั้น เป็นนิยามชัดเจนในตัวมันเองอยู่แล้ว เพียงแต่เรียกชื่อไปคนละอย่าง ทำนองเราเรียกว่า กระบือ คือ ควาย นั่นแหละ

----------------------------------

ประเด็นสำคัญคือ อารมณ์ของจิต ทั้ง ๓ ดวงนั้น ...

ระนาดฯยังสับสนงุนงงตรงนี้ ...

ระนาดฯ ก็ยอมรับว่า อารมณ์ของปฏิสนธิจิต เป็นอารมณ์เดียวที่รับมาจากภพก่อน จากข้อความนี้ ---> " อารมณ์ของ "วิบากจิต" นั้น มันชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเป็นอารมณ์ที่สืบเนื่องมาจากภพก่อน
วิบากจิตที่ทำกิจ ปฏิสนธิ เป็นจิตแรกของภพชาติ เมื่ออารมณ์นี้เป็นอย่างหนึ่งตายตัว
เมื่อวิบากจิต ทำกิจเป็นภวังค์ จิตนั้นก็ย่อมมีอารมณ์อย่างเดียวกับเมื่อทำกิจ ปฏิสนธิ ด้วย"...

และจากประโยคนี้ ---> " การที่ มรณาสันนชวนะ จะส่งอารมณ์ผ่านไปให้ วิบากจิต ที่ทำปฏิสนธิกิจในภพใหม่ นั้น เป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมนิยาม "

แต่ระนาดฯ ยังยืนยันว่า อารมณ์ของจิตทั้ง ๓ คือ ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิต ในชาติเดียวกันย่อมมีอารมณ์เดียวกัน ...

ถ้าเอาตามตรรกะนี้ ก็แสดงว่า ปฏิสนธิจิตใจภพใหม่ก็ย่อมรับอารมณ์เดียวกับ จิตทั้ง ๓ นั้นจากภพเก่านั่นเอง นั่นคือ จะเกิดๆตายๆกี่ภพกี่ชาติ สัตว์นั้นก็จะเกิดแบบเดิม ในภพเดิม ไม่ต้องเปลี่ยนไปภพอื่นๆ ไม่ต้องเปลี่ยนรูปร่างหน้าตา ใช่ไหม ? ถูกหรือ? เพราะจริงๆคือ สัตว์ทั้งหลาย จะเกิดเปลี่ยนภพชาติไปเรื่อยๆ รูปร่างหน้าตาก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ อาจจะซ้ำมั่งโอกาสก็น้อยๆๆ มากๆๆ น้อยอย่างยิ่ง

ในเมื่อสัตว์ทั้งหลาย เกิดเปลี่ยนภพชาติ เปลี่ยนขันธ์ของตนเองไปเรื่อยๆ แบบนี้ นั้นคือแสดงว่า ปฏิสนธิจิตได้อารมณ์ใหม่ๆมาเกิดในภพใหม่ งั้นลองไปหาคำอธิบายมาว่า ปฏิสนธิจิตไปได้อารมณ์ใหม่ๆมาตอนไหน ในเมื่อ ปฏิสนธิจิตจะเกิดต่อจากจุติจิตทันทีที่จุติจิตดับไป (แต่เป็นจิตคนละดวง อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นดวงเดียวกัน)

เรื่องของการส่งต่ออารมณ์ในมรณสันนวิถีจนถึงจุติจิตนั้น ขอให้ระนาดฯไปอ่านให้ละเอียดอีกทีว่า ที่ผมว่ามานั้นถูกแล้ว เพราะมรณสันนวิถีทั้ง ๔ แบบนั้น ไม่ว่าแบบไหนก็ตาม การส่งต่ออารมณ์ก็เป็นแบบเดียวกัน คือส่งไปจนถึงปฏิสนธิจิตในภพใหม่นั่นแหละ

{ มรณสันนวิถีทั้ง ๔ แบบนั้น ดังข้างล่างนี้

๑. ช. ช. ช. ช. ช. ต. ต. จุติ.

๒. ช. ช. ช. ช. ช. จุติ.

๓. ช. ช. ช. ช. ช. ต. ต. ภ. ภ. ภ. จุติ.

๔. ช. ช. ช. ช. ช. ภ. ภ. ฯ. จุติ.

ซึ่งจะเห็นว่า แบบแรกมีตทาลัมพนะมาคั่น ก่อนถึงจุติจิต

แบบที่ ๒ จากชวนะก็ถึงจุติจิตเลย

แบบที่ ๓ มีทั้ง ตลาลัมพนะ ทั้งภวังค์มาคั่นก่อนถึงจุติจิต

แบบที่ ๔ ไม่มีตทาลัมพนะ แต่ก็มีภวังค์มาคั่น จนถึงจุติจิต }

ถ้าเข้าใจผิดไปคนละเรื่อง ก็ย่อมพูดกันไม่เข้าใจ ...

---------------------------

สรุปคือ ไปหาคำตอบมาว่า อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในภพใหม่(ซึ่งทำให้สัตว์เกิดต่างไปจากภพเดิม ได้ขันธ์ต่างจากภพเดิม) ที่เปลี่ยนใหม่ รับมาใหม่ นั้น ปฏิสนธิจิตใหม่นี้ไปเอาอารมณ์ใหม่นั้นมาจากไหน ?

ถ้าตอบว่า ไม่ได้เอาอารมณ์ใหม่มาจากไหน ยังคงรับเอาอารมณ์เดิมอันเดียวมาจากจุติจิตในภพเดิม ... ดังนั้นคำถามต่อมาคือ ถ้าเอาอารมณ์เดิมนั้นมาใช้แล้วทำไมจึงไปเกิดในภพใหม่ ได้ขันธ์ใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม ??

เพราะถ้าเอาอารมณ์เดิมมาเกิดใหม่ ก็ต้องเกิดในภพเดิม ได้ขันธ์แบบเดิมไปตลอด ไม่ว่าเกิดๆตายๆไปกี่ภพชาติก็ตาม .. ซึ่งผิดหลักความจริง

{ ประเด็น ไม่เกี่ยวว่า จิตทั้ง ๓ ดวงนั้นจะเป็นวิบากจิตหรือกิริยาจิตหรืออะไร ไม่มีปัญหาตรงนี้ /..ประเด็นอยู่ที่ อารมณ์ของจิตทั้ง ๓ นั้น เป็นอารมณ์เดียวกันตลอดไปงั้นหรือ เปลี่ยนแปลงได้ไหมละ ในเมื่อพิจารณาในภพเดียวกัน และข้ามฟากมาจากภพก่อน ?? }
แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 55 10:03:39
แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 55 10:01:26

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 09:53:49

ความคิดเห็นที่ 26

คล้ายๆคนเข้าฌานไม่ได้ยินเสียงอะไร แม้แต่เสียงฟ้าผ่าใกล้ๆก็ไม่ได้ยิน

จากคุณ : wichcha

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 10:03:31

ความคิดเห็นที่ 27

พาดหัวกระทู้อย่างนี้ ช้าไม่ได้แล้ว ล้วนเป็นเรื่องใกล้ตัวและคนใกล้ใจ น่าสนใจทีเดียว
ตะนี้อ่านมาถึง คห.20 ของท่านโขตาน ขออนุญาตยกขึ้นปลากรอบ

"ดังนั้น ถ้าพูดว่า ... ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ , ภวังคจิต(ในปวัตติกาล)ทั้งหลายในภพใหม่ , และจุติจิตในภพใหม่ .... มีอารม์เดียวกัน ..ผิดแน่ๆ

แต่ถ้าพูดว่า จุติจิตในภพก่อน , ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ , และภวังคจิต(ในปวัตติกาล) ในภพใหม่ มีอารมณ์เดียวกัน อย่างนี้ จึงจะถูก ...

สงสัยในเรื่องนี้ ตำราอธิบายพลาดไปหน่อย เพราะตอนมาอธิบายการส่งต่ออารมณ์ของจุติจิตไปสู่ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ ก็อธิบายตามที่ว่านั่นแหละ"

*******

คือที่ยกมา เพราะอยากฟังความเห็นของท่านชาวมหาวิหาร
ว่าที่ท่านโขตานว่า "ตำราอธิบายพลาดไปหน่อย" นี่ ท่านมีความเห็นว่าอย่างไร
ในฐานะที่ท่านเป็นผู้นำเสนอซีรี่ส์พระอภิธรรม 3 นาที มาให้พวกเราได้สดับกัน

ขอขอบคุณล่วงหน้า และอนุโมทนากับทุกท่านด้วย

จากคุณ : Bg-view

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 18:16:52

ความคิดเห็นที่ 28

ผมก็รอคำตอบจากผู้เชี่ยวชาญอภิธรรมอยู่ (เพราะเรื่องนี้ คุณชาวมหาวิหารก็ยังแตะเบรคอยู่ ยังเหยียบคันเร่งไม่ออก) ... ช่วยหาคำอธิบายแบบ"จะจะ"มาชี้แจงซะหน่อย... หรือใครช่วยโทรไปถามที่วัดท่ามะโอซะหน่อยก็ดี ปรึกษาให้ละเอียดถึงจุดของเรื่องนี้ไปเลย

(เพราะเรื่องนี้ คุณชาวมหาวิหารก็ยังแตะเบรคอยู่ ยังเหยียบคันเร่งไม่ออก) ...

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 20:59:02

ความคิดเห็นที่ 29

ถ้าไม่ใช่เรื่องกรน จะไม่เซ้าซี้เลย ^___^
ถ้าแถมเรื่อง "นอนกัดฟัน" ด้วยล่ะก็ จะคอมพลีตมากเลย

หากท่านชาวมหาวิหารอนุเคราะห์เรื่อง "ตำราอธิบายผิดพลาดไปหน่อย" ได้
ก็ทูอินวันเลยซิถ้างั้น เพราะท่านโขตานก็รออยู่นิ

จากคุณ : Bg-view

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 22:55:37

ความคิดเห็นที่ 30

มาลงชื่อว่าเข้ามาอ่านแล้ว

ตอนนี้ติดงานอยู่ เลยมีเวลาเข้าบอร์ดจำกัด
เดี๋ยวขอเวลาสักพักแล้วจะเข้ามาร่วมสนทนาต่อนะครับ

(สนทนาเรื่องอภิธรรมเชิงลึก ก็มีผิดถูกได้เป็นธรรมดา เหมือนในที่โรงเรียนสอน
พระอภิธรรม เวลาสอบก็มีคนตอบผิดบ้างถูกบ้างเป็นธรรมดา
ดังนั้นก็ขอให้คุยกันฉันท์มิตร เพื่อเป็นการช่วยกันทำความเข้าใจให้ถูกต้องนะครับ......)

จากคุณ : ชาวมหาวิหาร

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 23:11:02

ความคิดเห็นที่ 31

ตำราอธิบายพระอภิธรรมนั้นมีมากเล่ม
อันที่จริง หลักฐานจาก link ของมูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ ที่ให้ไว้ข้างบนนั้นก็ชัดเจนแล้ว

เอกสารอ้างอิงที่มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิได้นำมาขึ้นเว็บไว้ ก็มาจากตำรับตำราที่ใช้อ้างอิงเรียนสอนพระอภิธรรมมาตั้งแต่สมัย อาจารย์บุญมี เมธางกูร และ พระอาจารย์มหาแสวง โชติปาโล ยังมีชีวิตอยู่
พระอาจารย์มหาแสวงเป็นพระเถระผู้เชี่ยวชาญพระอภิธรรม เป็นองค์สำคัญในคณาจารย์ผู้แปลพระไตรปิฎกฉบับ มจร. ในส่วนพระอภิธรรมปิฎก

แต่ในเมื่อโขตานกล่าวถึง สำนักวัดท่ามะโอ จังหวัดลำปาง ก็จะยกตำราอ้างอิงที่เป็นผลงานของวัดท่ามะโอมาให้ดูเพียงเล็กน้อยก็พอ
นั่นคือ "อภิธัมมัตถสังคหะ และ ปรมัตถทีปนี" ความหนา 960 หน้า
http://www.wattamaoh.com/download/อภิธัมมัตถสังคหะ.pdf

นี่คือ อภิธัมมัตถสังคหะ ของ พระอนุรุทธาจารย์ ฉบับแปลภาษาไทยที่สมบูรณ์แบบเล่มแรก
พร้อมทั้ง คัมภีร์ปรมัตถทีปนี ซึ่งเป็นฎีกาอธิบายอภิธัมมัตถสังคหะ
( ประวัติความเป็นมาของ อภิธัมมัตถสังคหะ และ ปรมัตถทีปนี มีอยู่ในหนังสือแล้ว )

สมควรที่โขตานจะ download มาเปิดดู จะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ต่อไปจะได้เข้าใจอย่างถูกต้อง และไม่พูดว่า
ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ , ภวังคจิต(ในปวัตติกาล)ทั้งหลายในภพใหม่ , และจุติจิตในภพใหม่ .... มีอารม์เดียวกัน ..ผิดแน่ๆ
ต้องพูดว่า อารมณ์ของจุติจิตจากชาติก่อน , อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในชาตินี้ ,และ อารมณ์ของภวังคจิตในชาตินี้ ...เป็นอารมณ์เดียวกัน ..นี่จึงจะถูกต้อง

หวังว่าผลงานของวัดท่ามะโอ คงทำให้โขตานได้ตระหนักและต่อไปก็จะไม่พูดดูหมิ่นพระเถราจารย์ผู้รจนาคัมภีร์อรรถกถาฎีกาของพระอภิธรรม ว่า

ตำราอธิบายพลาดไปหน่อย..

( หมายเหตุ: ขออภัย ผมโพสหน้าหนังสือผิดรูป! กรุณาดูภาพประกอบที่ถูกต้อง ใน คคห #204 )
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 55 02:54:06
แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 23:09:16

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:32:27

ความคิดเห็นที่ 32

โขตานกล่าวว่า
..เมื่อจะตาย ก่อนจะเกิดจุติจิต อารมณ์ของจุติจิตสุดท้ายนี้ จะรับอารมณ์ที่ถัดมาจากชวนะในมรณสันนวิถี ซึ่งแทบทั้งหมดจะเป็นอารมณ์ใหม่ ไม่ใช่อารมณ์เดิมของปฏิสินธิจิต และภวังคจิตของชาตินั้น จะรับอารมณ์แบบเดิม ก็อาจจะเป็นไปได้บ้าง แต่ยากมากๆๆ ...
ต้องพูดว่า อารมณ์ของจุติจิตจากชาติก่อน , อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในชาตินี้ ,และ อารมณ์ของภวังคจิตในชาตินี้ ...เป็นอารมณ์เดียวกัน ..นี่จึงจะถูกต้อง

ระนาดเอกกล่าวว่า..
การที่ มรณาสันนชวนะ จะส่งอารมณ์ผ่านไปให้ วิบากจิต ที่ทำปฏิสนธิกิจในภพใหม่ นั้น เป็นเรื่องปกติ เป็นธรรมนิยาม
ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิตในภพเดียวกัน ในชาติเดียวกันในบุคคลเดียวกัน เป็นจิตดวงเดียวกันและมีอารมณ์ อย่างเดียวกันด้วย

แล้วโขตานก็สรุปเอาเองว่า..
... แต่ระนาดฯ ยังยืนยันว่า อารมณ์ของจิตทั้ง ๓ คือ ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิต ในชาติเดียวกันย่อมมีอารมณ์เดียวกัน ...
ถ้าเอาตามตรรกะนี้ ก็แสดงว่า ปฏิสนธิจิตใจภพใหม่ก็ย่อมรับอารมณ์เดียวกับ จิตทั้ง ๓ นั้นจากภพเก่านั่นเอง [/i]

ระนาดเอกก็บอกไว้ชัดแล้วว่า ปฏิสนธิจิต รับอารมณ์มาจาก มรณาสันนชวนะ ไม่ใช่รับอารมณ์มาจากจิตทั้ง 3 จากภพเก่า ?!
โขตานว่าระนาดเอกสับสนงุงงง แต่ที่จริงโขตานนั่นแหละที่สับสนงุนงง

สิ่งที่ระนาดว่าไว้นั้น ตรงตามหลักการที่แสดงไว้ใน อภิธัมมัตถสังคหะของพระอนุรุทธาจารย์ อย่างชัดเจนว่า

ปฏิสนธิจิต จะรับอารมณ์ตามที่ มรณาสันนวิถีจิต รับอารมณ์ไว้

คำกล่าวของระนาดเอกที่ว่า ปฏิสนธิ ภวังค์ จุติจิต ในภพเดียวกัน ย่อมมีอารมณ์อย่างเดียวกัน
ถูกต้องตรงตามคาถาสรุปของพระอนุรทธาจารย์ ใน อภิธัมมัตถสังคหะ ฉบับแปลภาษาไทยของวัดท่ามะโอหน้า ๖๑ ตามที่ยกมาข้างต้น

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:33:18

ความคิดเห็นที่ 33

ข้อนี้แหละ ที่จะทำให้โขตานเข้าใจกระจ่าง ขอเพียงปล่อยความยึดถือทิ้งไป แล้วพิจารณาให้ดีเถิด

คำอธิบายของโขตานสรุปได้ว่า
ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ จะรับอารมณ์จาก มรณาสันนวิถีจากภพเก่า โดยผ่าน จุติจิตจากภพเก่าอีกที

หลักฐานจากคาถาสรุปของพระอนุรุทธาจารย์ ชัดเจนดังกล่าวไปแล้ว
แต่มีตัวอย่างสำคัญจาก ปรมัตถทีปนี ซึ่งจะอธิบายให้อย่างชัดเจนว่า จุติจิตไม่อาจรับอารมณ์จากมรณาสันนชวนะได้ อย่างที่โขตานเข้าใจ

เพราะขัดแย้งกับสภาวธรรม นั่นคือ มรณาสันนวิถีของพระอรหันต์นั่นเอง

กล่าวคือ พระอรหันต์ที่เป็นมนุษย์ เป็นต้น ย่อมถือว่าปฏิสนธิในกามภูมิ จึงต้องปฏิสนธิด้วย มหาวิบากจิต ๔ (ญาณสัมปยุต) หรือก็คือ กามาวจรวิบากจิต
ในเมื่อ จุติจิต เป็น กามาวจรวิบากจิต เช่นนี้ จุติจิตจึงไม่อาจรับอารมณ์จากมรณาสันนชวนะ ได้อย่างที่โขตานว่าไว้
ข้อพิสูจน์คือ มรณาสันนวิถีของพระอรหันต์ชีวิตสมสีสี ซึ่งพิจารณา "มรรค" เป็นอารมณ์สุดท้ายในมรณาสันนวิถี ก่อนจุติ !

ก็เพราะ กามาวจรวิบากจิต ซึ่งเป็น จุติจิต ของพระอรหันต์นั้น ไม่อาจรู้พระนิพพานเป็นอารมณ์ !

หลักฐานจาก ปรมัตถทีปนี ยังได้แสดงไว้ชัดเจนว่า

กรรมอารมณ์เป็นต้น ตามที่ปฏิสนธิจิตของตน(พระอรหันต์) เคยรับไว้เมื่อปฏิสนธิในภพชาติสุดท้ายนั้น ย่อมเป็นอารมณ์ของจุติจิตที่เป็นปรินิพพานแห่งพระอรหันต์ทั้งหมด !

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:34:09

ความคิดเห็นที่ 34

ยังมีหลักฐานปรากฏอยู่ในปริจเฉท ๔ เรื่องมรณาสันนวิถี ในหนังสือของ พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ พระบูรพาจารย์ชาวพม่า แห่ง อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

หมายเหตุ: ที่แสดงหน้าปกปริจเฉท ๕ เล่ม ๒ ไม่ใช่ปริจเฉท ๔ ก็เพราะว่าจะสแกนหน้า ๓๒๗ ในคคห #35 จึงใช้เล่มนี้เสียทีเดียว - แต่ มรณาสันนวิถีทุกประเภทมีอยู่ในปริจเฉทที่ ๔ ถูกแล้ว
แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 08:02:01

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:34:54

ความคิดเห็นที่ 35

โขตานบอกว่า
ไปหาคำตอบมาว่า อารมณ์ของปฏิสนธิจิตในภพใหม่(ซึ่งทำให้สัตว์เกิดต่างไปจากภพเดิม ได้ขันธ์ต่างจากภพเดิม) ที่เปลี่ยนใหม่ รับมาใหม่ นั้น ปฏิสนธิจิตใหม่นี้ไปเอาอารมณ์ใหม่นั้นมาจากไหน ?
ถ้าตอบว่า ไม่ได้เอาอารมณ์ใหม่มาจากไหน ยังคงรับเอาอารมณ์เดิมอันเดียวมาจากจุติจิตในภพเดิม ... ดังนั้นคำถามต่อมาคือ ถ้าเอาอารมณ์เดิมนั้นมาใช้แล้วทำไมจึงไปเกิดในภพใหม่ ได้ขันธ์ใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม ??
เพราะถ้าเอาอารมณ์เดิมมาเกิดใหม่ ก็ต้องเกิดในภพเดิม ได้ขันธ์แบบเดิมไปตลอด ไม่ว่าเกิดๆตายๆไปกี่ภพชาติก็ตาม .. ซึ่งผิดหลักความจริง

นั่นมันความเข้าใจผิดๆ ของโขตาน !!

ประเด็นอยู่ที่ว่า มีหลักฐานชัดเจนแล้วว่า จุติจิตในภพใดก็ย่อมมีอารมณ์เดียวกับ ปฏิสนธิ และ ภวังค์ ในภพนั้น

ตำราจากทุกสำนัก มูลนิธิอภิธรรมมูลนิธิ ก็ดี
สำนักวัดท่ามะโอ ก็ดี
อภิธรรมโชติกะวิทยาลัย ก็ดี
ล้วนตรงกันทั้งสิ้น เพราะมาจาก อภิธัมมัตถสังคหะ หรือ พระอภิธรรมปิฎก นั่นเอง

ในปริจเฉทที่ ๔ นั้น ท่านอาจารย์พระสัทธัมมโชติกะ ธัมมาจริยะ ได้ระบุชัดๆ เรียงมรณาสันนวิถีทุกประเภทเลยว่า จุติจิตจะรับอารมณ์จาก กรรมอารมณ์ กรรมนิมิตอารมณ์ หรือคตินิมิตอารมณ์ ที่ได้รับมาจากมรณาสันนชวนะในภพก่อน
มีอยู่ชัดเจนแน่นอน ครอบคลุมมรณาสันนวิถี 4 แบบ ที่โขตานอ้างตีความไว้
แต่ตำราดังกล่าวนั้นมีมากมายหลายหน้า ผมขี้เกียจสแกนแล้ว !

เพียงที่ยกมานี้ ก็ชัดเจนแล้ว

ถ้าโขตานจะไม่ยอมรับหลักฐาน แล้วกล่าวต่อไปว่า ตำราอธิบายผิดพลาด ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:35:45

ความคิดเห็นที่ 36

คคห #33 กับ #35 นั้น กระทั่งจะขีดเส้นใต้แดงๆ ไว้ให้ ผมยังขี้เกียจเลย คิดดูก็แล้วกันว่าผมขยันแค่ไหน !

ใครช่วยยกข้อความในหนังสือตามภาพใน #33 , #35 มาให้ดูกันชัดๆ ก็แล้วกัน

เดี๋ยวโขตานจะมองไม่เห็นเสียอีก

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 05:40:45

ความคิดเห็นที่ 37

(ก็ถือว่าเป็นการสนทนาเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้ และปรับความเข้าใจกันนะครับ
การสนทนาพระอภิธรรมในเชิงลึก มีผิดถูกเป็นธรรมดา แม้ในที่ อชว.
ก็ต้องมีผู้ตอบผิดจำผิดบ้างเป็นธรรมดา มิเช่นนั้นก็คงจะสอบได้ A กันหมดทุกคนแล้ว)

(ผมก็ อุตส่าห์ไปค้นมา หลังจากเคลียธุระการงานเสร็จ นี่ก็ยังไ่ม่ได้นอนเลย
ก็ขอนำมาลงประกอบไว้บ้างด้วยนะครับ

__________________________________________________________

บาลีอภิธัมมัตถสังคหะ(ปริเฉทที่ ๕) และคำแปล
มรณุปปัตติจตุกกะ (ความตาย ๔ ประการ)

๑๕. อิจฺเจวํ คหิตปฏิสนฺธิกานํ ปน ปฏิสนฺธินิโรธานนฺตรโต ปภูติ ตเมวารมฺมณมารพฺภ ตเทว จิตฺตํ ยาว จุติจิตฺตุปฺปาทา อสติ วิถีจิตฺตุปฺปาเท ภวสฺสองฺคภาเวน ภวงฺคสนฺตติสงฺขาตํ มานสํ อพฺโพจฺฉินฺนํ นทีโสโต วิย ปวตฺตติ ฯ ปริโยสาเน จ จวนวเสน จุติจิตฺตํ หุตฺวา นิรุชฺฌติ ฯ

   ตั้งแต่การดับลงแห่งปฏิสนธิจิตโดยไม่มีระหว่างคั่นของผู้ที่ถือเอาปฏิสนธิในภพใหม่โดยนัยดังที่กล่าวแล้วนั้น เมื่อขณะที่วิถีจิตไม่เกิด ปฏิสนธิจิตนั้นแหละถือเอาอารมณ์ของปฏิสนธิจิตที่เกิดขึ้นในภพใหม่นั้นเอง กลับเป็นจิตที่เรียกว่ากระแสภวังค์โดยความเป็นองค์แห่งภพเกิดขึ้นไม่ขาดสาย ตลอดจนถึงจุติจิตเกิดเสมือนหนึ่งกระแสน้ำในแม่น้ำ และในที่สุดแห่งปัจจุบันภพ ภวังคจิตนั้นแหละถือเอาอารมณ์ของปฏิสนธิจิตที่เกิดขึ้นในภพใหม่นั้นเองแล้วกลับเป็นจุติจิต ด้วยอำนาจแห่งการเคลื่อนจากภพเก่าแล้วก็ดับลง

______________________________________________________

คำอธิบายจาก
ปรมัตถโชติกะ มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา
ปริเฉทที่ ๕: วีถิมุตตสังคหะ (เล่ม ๒)

อธิบายบาลีข้อที่ ๑๕ มี “อิจฺเจวํ คหิตปฏิสนฺธิกานํ ปน” เป็นต้น
……………….

......................คำว่า “ตเมวารมฺมณมารพฺภ คือ ตํ + เอว + อารมฺมณํ + อารพฺภ” ถือเอาอารมณ์ของปฏิสนธิจิตนั้นเอง” ความว่าถ้าปฏิสนธิจิตมีกุศล หรืออกุศลกรรมเป็นอารมณ์ ภวังคจิตที่เกิดอยู่ตลอดภพและจุติจิตก็มีกุศลกรรมเป็นอารมณ์เช่นเดียวกัน ถ้ามีรูปารมณ์หรือสัททารมณ์กรรมนิมิตเป็นอารมณ์ ภวังคจิตที่เกิดอยู่ตลอดภพ และจุติจิตก็มีรูปารมณ์ หรือสัททารมณ์กรรมนิมิเป็นอารมณ์เช่นเดียวกัน ถ้ามีคตินิมิตรูปารมณ์เช่นเดียวกัน หรือสัททารมณ์เป็นอารมณ์ ภวังคจิตที่เกิดอยู่ตลอดภพและจุติจิตก็มีคตินิมิตรูปารมณ์ หรือสัททารมณ์เป็นอารมณ์เช่นเดียวกัน ความเป็นไปแห่งภวังคจิตที่อารมณ์เหมือนกันกับปฏิสนธิจิตนั้น นับแต่ปฏิสนธิจิตของผู้ที่เกิดในภพใหม่ดังลงจนถึงจุติจิตเกิด ดังนั้น พระอนุรุทธาจารย์จึงกล่าวว่า “คหิตปฏิสนฺธินิโรธานนฺตรโต ปภุติ ยาว จุติจิตฺตุปฺปาทา” “ตั้งแต่การดับลงแห่งปฏิสนธิจิตโดยไม่มีระหว่างคั่นของผู้ที่ได้ถือเอาปฏิสนธิในภพใหม่แล้วตลอดจนถึงจุติจิตเกิด”

   คำว่า “ภวงฺคสนฺตติสงฺขาตํ มานสํ หุตฺวา ปวตฺตติ” กลับเป็นจิตที่เรียกว่ากระแสภวังค์เกิดขึ้น” ความว่าการเกิดขึ้นติดต่อกันแห่งวิปากและกัมมชรูปตลอดภพหนึ่งๆ นั้นแหละเป็นตัวตั้งตัวตีในภพหนึ่งๆของสัตว์ทั้งหลาย ดังนั้นเมื่อวิปากจิตเกิดขึ้นโดยความเป็นปฏิสนธิในภพหนึ่งๆเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็หาได้ยุติลงเพียงเท่านี้ไม่ยังจะต้องเกิดอีกต่อไปโดยการเปลี่ยนภวังค์ การเปลี่ยนเป็นภวังค์แล้วก็เกิดขึ้นของปฏิสนธิจิตนี้คงเป็นไปได้เพียงแต่เวลาที่วิถีจิตยังไม่เกิดเท่านั้น เมื่อวิถีจิตเกิดขึ้นแล้วภวังคจิตก็พักไป ดังนั้นพระอนุรุทธาจารย์จึงกล่าวว่า “อสติ วิถีจิตฺตุปฺปาเท ภวสฺส องฺคภาเวน” เมื่อขณะที่วิถีไม่เกิด ความเป็นองค์แห่งภพ” (เกิดขึ้น)

   อนึ่ง ที่กล่าวว่าการเกิดขึ้นแห่งภวังคจิตในจิตขณะที่วิถีจิตยังไม่เกิด หาใช่ว่าจะเพียงแต่ ๑ ขณะ หรือ ๒ ขณะเท่านี้ก็หามิได้ หากแต่เป็นการเกิดขึ้นอย่างมากมายหลายขณะดุจดังกระแสน้ำ ฉะนั้น พระอนุรุทธาจารย์จึงกล่าวว่า “อพฺโพจฺฉินฺนํ นทีโสโต วิยปวตฺตติ” “เกิดขึ้นไม่ขาดสายเสมือนกระแสน้ำในแม่น้ำ”

ความเป็นไปในขณะที่วิถีจิตเกิด และภวังคจิตเกิด

   ตามธรรมดาคนทั้งหลายที่มีการรู้สึกว่าได้เห็น ได้ยิน เป็นต้น จนถึงการนึกคิดต่างๆได้นั้น ในขณะนั้นล้วนแต่เป็นวิถีจิตที่เกิดขึ้นทั้งสิ้น กล่าวคือวิถีจิตนั้นแหละเป็นผู้เห็นเป็นผู้ได้ยิน ตลอดจนถึงเป็นผู้คิดนึก หาใช่ภวังคจิตเป็นผู้เห็น เป็นผู้ได้ยิน เป็นผู้นึกคิดแต่อย่างใดไม่ แต่ถึงกระนั้นก็จริงในเมื่อขณะที่กำลังเห็น กำลังอ่าน กำลังฟัง กำลังคิด นึกอันเป็นวิถีจิตเกิดอยู่นั้น ในเวลานั้นภวังคจิตก็คงเกิดสลับกันไปในระหว่างวิถีหนึ่งกับวิถีหนึ่งเหมือนกัน หาใช่วิถีจิตเกิดอย่างเดียวก็หามิได้ ทั้งนี้ก็เพราะว่าวิถีจิตที่เกี่ยวกับการเห็นการได้ยิน การนึกคิดเหล่านี้เป็นชวนะที่มีมาตรฐานเกิดได้เพียงชั่วขณะหนึ่งๆแล้วก็ต้องมีภวังค์อันเป็นตัวมโนทวารทางใจเกิดขึ้นสลับกันไป จะมีแต่วิถีจิตเกิดติดต่อกันอย่างไม่ขาดสายเหมือนกับสมาบัติวิถีไม่ได้

   เหตุนี้จึงสันนิษฐานได้ว่า วิถีจิตที่มีชวนะเป็นมาตรฐานและมีภวังค์สลับอยู่นั้นทำให้มีความรู้สึกเกิดขึ้นจนถึงบุคคลธิษฐาน ส่วนสมาบัติวิถีอันเป็ยนวิถีที่มีจำนวนชวนะเป็นมาตรฐานไม่ได้ และไม่มีภวังค์สลับเหล่านี้ ย่อมทำความรู้สึกให้เกิดขึ้นจนถึงเป็นบุคคลาธิษฐานไม่ได้ การสันนิษฐานโดยยกเหตุดังกล่าวนี้เป็นสาเหตุประการหนึ่ง ในการที่กามชวนวิถีมีความรู้สึกเป็นบุคคลธิษฐานได้ แต่สมาบัติวิถีมีความรู้สึกเป้นบุคคลธิษฐานไม่ได้

   อนึ่ง ที่กล่าวว่าขณะภวังคจิตเกิดความรู้สึกต่างๆที่เกี่ยวกับการเห็น การได้ยินตลอดจนถึงการคิดนึกก็ไม่มีนั้น จะพึงเห็นได้โดยอย่างแจ้งชัดก็ในขณะที่นอนหลับอย่างสนิท เพราะธรรมดาคนที่นอนหลับสนิทอยู่นั้นวิถีจิตไม่เกิด เกิดแต่ภวังคจิตอย่างเดียวและภวังคจิตนี้ก็รับแต่อารมณ์เก่าในภพก่อน ไม่รับอารมณ์ใหม่ในปัจจุบันภพนี้ ดังนั้น เมื่อนอนหลับอย่างสนิทแล้ว ถ้าหากว่ามิได้สังเกตกำหนดจดจำเวลาก่อนนอนหรือหลังจากตื่นแล้ว แม้ว่าจะหลับไปเพียงแค่ ๕ นาที ก็เข้าใจไปว่าตั้งชั่วโมง หรือหลับไปตั้งหลายชั่วโมงก็เข้าใจไปว่าเพียงเดี๋ยวเดียว นี้ก็เพราะภวังคจิตนั้นแหละได้แสดงตัวให้ปรากฏออกมาแล้วว่าไม่รับรู้เรื่องใดๆ ที่เกี่ยวกับปัจจุบันภพทั้งสิ้นดังนี้นั้นเอง

   คำว่า “จุติจิตฺตํ หุตฺวา นิรุชฺฌติ เป็นจุติจิตแล้วดับลง” นั้น คือจิตที่มีสภาพเหมือนกันกับปฏิสนธิจิตนั้นแหละ เมื่อสุดท้ายแห่งปัจจุบันภพแล้วก็กลับเป็นจุติจิตโดยการย้ายจากภพที่กำลังเป็นอยู่ ดังนั้นพระอนุรุทธาจารย์จึงกล่าวว่า “ปริโยสาเน จ จวนวเสน” “ในที่สุดแห่งปัจจุบันภพ ด้วยอำนาจแห่งการเคลื่อนภพเก่า” (เป็นจุติแล้วก็ดับลง)   นี้เป็นการแสดงให้รูว่าในภพหนึ่งๆของสัตว์ทั้งหลาย ปฏิสนธิจิตที่เกิดในบั้นต้นแห่งภพภวังคจิตที่เกิดอยู่ในบั้นกลางแห่งภพ และจุติจิตที่เกิดในบั้นปลายแห่งภพทั้ง ๓ อย่างนี้มีสภาพเป็นอย่างเดียวกัน หรือจะกล่าวว่าเป็นดวงเดียวกันก็ได้ เป็นข้อความตรงกันกับที่ได้แสดงไว้ในปฏิสนธิจตุกกะว่า

       ปฏิสนฺธิ ภวงฺคญฺจ   ตถา จวนมานสํ
       เอกเมว ตเถเวก   วิสยญฺเจกชาติยํ ฯ

_______________________________________________

สรุป ได้ว่า ปฏิสนธิ ภวังคจิต และ จุติจิต ในภพชาติหนึ่งก็มีอารมณ์เดียวกัน
คือ มีอารมณ์เดียวกันกับ มรณาสันนชวนะ ในภพชาติก่อน

(ซึ่งถึงแม้ว่า มรณาสันนชวนะ จะถูกคั่นไว้ด้วย จุติจิต
แต่ปฏิสนธิจิตในภพชาติถัดไปก็รับอารมณ์เดียวกันกับ มรณาสันนชวนะในภพชาติก่อนได้)

แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 07:53:24
แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 07:41:36

จากคุณ : ชาวมหาวิหาร

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 07:31:05

ความคิดเห็นที่ 38

นี้แหละ ที่ผมเจอแต่แรก แต่พอจะกลับมาค้นอีกที ดันหาไม่เจอ ที่แท้อยู่หน้า 357 เกือบจบเล่มแล้ว

ผมขอยก ย่อหน้าสุดท้ายของคำอธิบายบาลีข้อที่ ๑๕ มาแสดงย้ำอีกที ให้โขตานได้เห็นชัดๆ

คำว่า “จุติจิตฺตํ หุตฺวา นิรุชฺฌติ เป็นจุติจิตแล้วดับลง” นั้น คือจิตที่มีสภาพเหมือนกันกับปฏิสนธิจิตนั้นแหละ เมื่อสุดท้ายแห่งปัจจุบันภพแล้วก็กลับเป็นจุติจิตโดยการย้ายจากภพที่กำลังเป็นอยู่ ดังนั้นพระอนุรุทธาจารย์จึงกล่าวว่า “ปริโยสาเน จ จวนวเสน” “ในที่สุดแห่งปัจจุบันภพ ด้วยอำนาจแห่งการเคลื่อนภพเก่า” (เป็นจุติแล้วก็ดับลง) นี้เป็นการแสดงให้รูว่าในภพหนึ่งๆของสัตว์ทั้งหลาย ปฏิสนธิจิตที่เกิดในบั้นต้นแห่งภพภวังคจิตที่เกิดอยู่ในบั้นกลางแห่งภพ และจุติจิตที่เกิดในบั้นปลายแห่งภพ ทั้ง ๓ อย่างนี้มีสภาพเป็นอย่างเดียวกัน หรือจะกล่าวว่าเป็นดวงเดียวกันก็ได้ เป็นข้อความตรงกันกับที่ได้แสดงไว้ในปฏิสนธิจตุกกะว่า

ปฏิสนฺธิ ภวงฺคญฺจ ตถา จวนมานสํ
เอกเมว ตเถเวก วิสยญฺเจกชาติยํ ฯ

...........................................................

โขตานเห็นแล้ว คงจะไม่งุนงงสับสนอีกนะว่า

ระนาดเข้าใจผิดแล้ว ที่บอกว่า ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิต เป็นจิตดวงเดียวกัน ... อันนี้ผิดชัดๆ
จิตทั้ง ๓ ประเภทนั้น เป็นจิตคนละดวง เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป ของใครของมัน ไม่ใช่จิตดวงเดียวกัน ไปทบทวนมาใหม่ดีๆ

หวังว่าโขตานจะทบทวนให้ดีๆ แยกแยะให้ออกว่า ปฏิสนธิจิต ภวังคจิต และจุติจิต เป็นจิตดวงเดียวกัน ท่านหมายความอย่างไร จะได้ไม่ปล่อยไก่อีก

จากคุณ : ระนาดเอก

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 08:52:32

ความคิดเห็นที่ 39

เรื่องมรณสันนวิถีของพระอรหันต์ ไม่จำเป็นต้องเอามาพูดก็ได้ เพราะท่านไม่เกิดอีกแล้ว เมื่อจุติจิต(หรือที่เรียกว่า จริมกจิต) ดับลงก็หมดเรื่องกัน ไม่มีปฏิสนธิจิตอีก....

เรามามุ่งถึงบุคคลอื่นๆหรือสัตว์อื่นๆทั้งหมดที่ยังต้องเกิดต่อไป เพราะประเด็นของเรื่องมีปฏิสนธิจิต ที่ต้องมาแจกแจงกัน ...

จุดสำคัญคือ ตอนที่เปลี่ยนอารมณ์ ที่ปฏิสนธิจิตรับอารมณ์ใหม่สำหรับการเกิดในภพใหม่นี่แหละ ประเด็นอยู่ตรงนี้ ...

จากหลักฐานที่ยกมาข้างบน ทั้งของคุณมหาวิหารและระนาดฯ สรุปคือ ปฏิสนธิจิต รับอารมณ์ใหม่ที่มาจากชวนะในมรณสันนวิถี แต่จุติจิตนั้นยังคงใช้อารมณ์เดิมที่สืบต่อมาจากตอนปฏิสนธิของปฏิสนธิจิตในภพที่กำลังจะตายนั้น

แต่ข้อน่าสงสัยคือ เมื่อสิ้นสุดมรณสันนวิถี ซึ่งชวนะแต่ละดวงทั้ง ๕ ดวงนั้น ส่งอารมณ์เดียวกันติดต่อกันไปเป็นทอดๆทั้ง ๕ ทอด แล้วส่งต่อไปถึงปฏิสนธิจิต ...แต่ปัญหาคือ ก่อนจะถึงปฏิสนธิจิต จะมีจุติจิตมาคั่นก่อน และบางวิถีก็มีตทาลัมพนะมาคั่น ก่อนถึงจุติจิต หรือบางวิถีก็มีทั้งตทาลัมพนะและภวังค์มาคั่นก่อนถึงจุติจิต หรือบางวิถีก็มีแต่ภวังค์มาคั่นก่อนถึงจุติจิต (ตามที่ยกมาใน คห.ที่ 25) แล้วทำไมอารมณ์ที่เกิดในชวนะจึงกระโดดข้ามไปที่ปฏิสนธิจิตเลย ?? ทั้งๆที่ก่อนจะถึงปฏิสนธิจิตก็มีจิตอื่นๆคั่นก่อนเสมอ ไม่มากก็น้อยตามที่ยกมานั่น

เพราะว่าเมื่อจิตดวงหนึ่งดับไป จิตดวงใหม่เกิดต่อมา จิตดวงที่เกิดต่อมานี้ก็ย่อมรับอารมณ์ของจิตดวงเดิมมา เป็นอนันตรปัจจัย(และปัจจัยอื่นๆฯฯ)ต่อกัน ...พอมาถึงจุติจิต จุติจิตนี้ก็กลับไปเอาอารมณ์เดิมที่ได้มาจากตอนปฏิสนธิครั้งแรกในภพนั้น แทนที่จะไปรับอารมณ์จากชวนะของมรณสันนวิถีไม่กี่ขณะก่อนถึงจุติจิตนั้น แล้วเมื่อจุติจิตดับลง ปฏิสนธิจิตในภพใหม่ก็เกิดต่อมาทันที คราวนี้ตำราอธิบายว่า ปฏิสนธิจิตในภพใหม่นี้รับอารมณ์ใหม่(เพื่อเกิดในภพใหม่) มาจากชวนะในมรณสันนวิถี

ปัญหาอยู่ตรงนี้แหละ ถ้ายังยึดตามคำอธิบายตามที่ยกมาข้างบนนั้น....

ย้ำอีกที ปัญหาคือ ทำไมอารมณ์ที่เกิดกับชวนะในมรณสันนวิถีที่จะส่งไปให้ปฏิสนธิจิตนั้น ทำไมส่งข้ามจุติจิตไป ? เพราะเมื่อจุติจิตดับไปปฏิสนธิจิตก็เกิดต่อทันที ปัจจัยต่างๆของจุติจิตนี่แหละที่จะส่งต่อไปให้ปฏิสนธิจิต ถ้าว่าตามตำราที่อ้างมานั้น ก็บอกว่า จุติจิตไม่ได้ส่งอารมณ์อะไรไปให้ปฏิสนธิจิตเลย ปฏิสนธิจิตไปรับอารมณ์มาจากชวนะในมรณสันนวิถีต่างหาก ซึ่งชวนะทั้ง๕นั้น เกิดก่อนจุติจิตทั้งนั้น และทั้งอาจจะส่งผ่านตทาลัมพนะหรือภวังค์มาก่อนจะถึงจุติจิตด้วยซ้ำ....

อารมณ์ที่จิตในวิถีเดียวกันเกิดดับสืบเนื่องไปแต่ละดวงๆ มีการกระโดดข้ามได้ด้วยหรือ ?

สมมุติยกตัวอย่างของมรณสันนวิถีมาสัก ๑ วิถี และเพิ่มปฏิสนธิจิตมนภพใหม่เพิ่มไปอีก ๑ ติดต่อกัน (ตามที่คุณวิหารยกมา) ..ดังนี้..

ช. ช. ช. ช. ช. ต. ต. ภ. ภ. ภ. จุติ. / ปฏิ
ภ. ภ. ภ. ภ. .....

เราเอาวิถีข้างบนนั้นมาแยกแยะอารมณ์ ดังข้างล่าง .ติ๊ต่างสมมุติว่า เป็นคนคนหนึ่งที่กำลังจะตาย ตอนคนนี้เกิด ได้ภาพองค์พระเป็นอารมณ์ของปฏิสนธิจิต(ซึ่งภาพองค์พระนี้ จะเป็นอารมณ์ของภวังคจิตและจุติจิตของคนนี้ด้วย ..ตามหลักในตำรา) .ต่อมาเมื่อคนนี้จะตายไปเกิดเป็นแมว ก็ได้ภาพแมวขึ้นมาในมรณสันนวิถี

เพราะฉะนั้นอารมณ์ของจิตแต่ละดวงจะเป็นดังนี้ (ตามหลักตำราที่ยกมาข้างบน)

ช.(แมว) ช.(แมว) ช.(แมว) ช.(แมว) ช.(แมว) ต.(แมว) ต.(แมว) ภ.(องค์พระ) ภ.(องค์พระ) ภ.(องค์พระ) จุติ(องค์พระ) / ปฏิ(แมว) ภ.(แมว) ภ.(แมว) ภ.(แมว) ภ.(แมว) .....

คำถามคือ อารมณ์ใหม่ของปฏิสนธิจิตซึ่งได้มาจากชวนะในมรณสันนวิถี (คือภาพแมวตามที่ยกตัวอย่างสมมุติมานั้น) กระโดดข้ามจิตดวงอื่นๆในวิถีนั้นไปที่ปฏิสนธิจิตเลย กระนั้นหรือ ? ทำไมยังงั้น ?? มีข้ออะไรมาอธิบายเหตุผล ??

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 09:05:12

บาลี อภิธัมมัตถสังคหะ