ความคิดเห็นที่ 1 มีเพื่อนสมาชิกได้แสดงหลักฐานและเหตุผลประกอบไปแล้ว  อาทิ  ความคิดเห็นที่ 5    คุณ AkALiKo23 ยกระเบียบมาอ้างหน่ะ เคยอ่านนี้ไหมครับ  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๐๒ ปาจิตตีย์ วรรคที่ ๒ ๒. ภูตคามวรรค สิกขาบทที่ ๑ เรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี [๓๕๔] โดยสมัยนั้น พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ อัคคาฬวเจดีย์ เขตรัฐ อาฬวี. ครั้งนั้น พวกภิกษุชาวรัฐอาฬวีทำนวกรรม ตัดต้นไม้เองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง. แม้ภิกษุชาวรัฐอาฬวีรูปหนึ่งก็ตัดต้นไม้. เทวดาผู้สิงสถิตอยู่ที่ต้นไม้นั้น ได้กล่าวคำนี้กะภิกษุนั้นว่า ท่านเจ้าข้า ท่านประสงค์จะทำที่อยู่ของท่าน โปรดอย่าตัดต้นไม้อันเป็นที่อยู่ของข้าพเจ้าเลย. ภิกษุรูปนั้นไม่เชื่อฟังได้ตัดลงจนได้ แลฟันถูกแขนทารกลูกของเทวดานั้น. เทวดาได้คิดขึ้นว่า ถ้ากระไรเราพึงปลงชีวิตภิกษุรูปนี้เสีย ณ ที่นี้แหละ แล้วคิดต่อไปว่า ก็การที่เราจะพึงปลงชีวิต ภิกษุรูปนี้เสีย ณ ที่นี้นั้นไม่สมควรเลย ถ้ากระไรเราควรกราบทูลเรื่องนี้แด่พระผู้มีพระภาค ดั่งนั้นเทวดานั้นจึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค แล้วกราบทูลเนื้อความนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาคทรงประทานสาธุการว่า ดีแล้วๆ เทวดา ดีนักหนาที่ท่านไม่ปลงชีวิต ภิกษุรูปนั้น ถ้าท่านปลงชีวิตภิกษุรูปนั้นในวันนี้ ตัวท่านจะพึงได้รับบาปเป็นอันมาก ไปเถิด เทวดา ต้นไม้ในโอกาสโน้นว่างแล้ว ท่านจงเข้าไปอยู่ที่ต้นไม้นั้น. ประชาชนพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน พวกพระสมณะเชื้อสายพระ- ศากยบุตรจึงได้ตัดต้นไม้เองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง? พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรทั้งหลาย ย่อมเบียดเบียนอินทรีย์ อย่างหนึ่งซึ่งมีชีวะ. ภิกษุทั้งหลายได้ยินพวกเขาเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาอยู่ บรรดาที่มักน้อย ... ต่างพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า ไฉน พวกภิกษุชาว รัฐอาฬวี จึงได้ตัดต้นไม้เองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง? แล้วกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. ทรงสอบถาม พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข่าวว่า พวกเธอตัดเองบ้าง ให้คนอื่น ตัดบ้าง ซึ่งต้นไม้ จริงหรือ? ภิกษุชาวรัฐอาฬวีทูลรับว่า จริง พระพุทธเจ้าข้า. ทรงติเตียนแล้วบัญญัติสิกขาบท พระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าทรงติเตียนว่า ดูกรโมฆบุรุษทั้งหลาย ไฉน พวกเธอจึงได้ ตัดเองบ้าง ให้คนอื่นตัดบ้าง ซึ่งต้นไม้? เพราะคนทั้งหลายสำคัญในต้นไม้ว่ามีชีวะ การกระทำ ของพวกเธอนั่น ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว-. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็แลพวกเธอพึงยกสิกขาบทนี้ขึ้นแสดงอย่างนี้ ว่าดังนี้:- พระบัญญัติ ๖๐. ๑. เป็นปาจิตตีย์ ในเพราะพรากภูตคาม. เรื่องภิกษุชาวรัฐอาฬวี จบ. สิกขาบทวิภังค์ [๓๕๕] ที่ชื่อว่า ภูตคาม ได้แก่พืช ๕ ชนิด พืชเกิดจากเง่า ๑ พืชเกิดจากต้น ๑ พืชเกิดจากข้อ ๑ พืชเกิดจากยอด ๑ พืชเกิดจากเมล็ดเป็นที่ครบห้า ๑. ที่ชื่อว่า พืชเกิดจากเง่า ได้แก่ ขมิ้น ขิง ว่านน้ำ ว่านเปราะ อุตพิด ข่า แฝก แห้วหมู, หรือแม้พืชอย่างอื่นใดซึ่งเกิดที่เง่า งอกที่เง่า นั่นชื่อว่า พืชเกิดจากเง่า. ที่ชื่อว่า พืชเกิดจากต้น ได้แก่ ต้นโพธิ์ ต้นไทร ต้นดีปลี ต้นมะเดื่อ ต้นเต่าร้าง ต้นมะขวิด, หรือแม้พืชอย่างอื่นใดซึ่งเกิดที่ต้น งอกที่ต้น นั่นชื่อว่า พืชเกิดจากต้น. ที่ชื่อว่า พืชเกิดจากข้อ ได้แก่ อ้อย ไม้ไผ่ ไม้อ้อ หรือแม้พืชอย่างอื่นใดซึ่งเกิด ที่ข้อ งอกที่ข้อ นั่นชื่อว่า พืชเกิดจากข้อ. ที่ชื่อว่า พืชเกิดจากยอด ได้แก่ ผักบุ้งล้อม แมงลัก เถาหญ้านาง, หรือแม้พืช อย่างอื่นใดซึ่งเกิดที่ยอด งอกที่ยอด นั่นชื่อว่า พืชเกิดจากยอด. ที่ชื่อว่า พืชเกิดจากเมล็ด ได้แก่ข้าว ถั่ว งา หรือแม้พืชอย่างอื่นใดซึ่งเกิดที่เมล็ด งอกที่เมล็ด นั่นชื่อว่า พืชเกิดจากเมล็ด เป็นที่ครบห้า. บทภาชนีย์ [๓๕๖] พืช ภิกษุสำคัญว่าพืช ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้คนอื่น ทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์. พืช ภิกษุสงสัย ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้คนอื่นทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ต้องอาบัติทุกกฏ. พืช ภิกษุสำคัญว่า ไม่ใช่พืช ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้คนอื่น ทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ไม่ต้องอาบัติ. ไม่ใช่พืช ภิกษุสำคัญว่าพืช ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้คนอื่น ทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ต้องอาบัติทุกกฏ. ไม่ใช่พืช ภิกษุสงสัย ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้คนอื่นทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ต้องอาบัติทุกกฏ. ไม่ใช่พืช ภิกษุสำคัญว่า ไม่ใช่พืช ตัดเองก็ดี ให้คนอื่นตัดก็ดี ทำลายเองก็ดี ให้ คนอื่นทำลายก็ดี ต้มเองก็ดี ให้คนอื่นต้มก็ดี ไม่ต้องอาบัติ. ไอ้เจ้าดอกกุหลาบนี่อย่ามาหัวเสธ.ว่า ดอกมันสีชมพู ไม่มีอะไรสีเขียวนะซะหน่อยนะครับ พิจารณาดีๆ อย่าไปโยงมั่วซั่วแบบนั้นซิ พระพุทธองค์ท่านทรงเคยสั่งสอนให้เดินเหยียบย่ำของเหล่านี้หรือครับ จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 17:33:02  ถูกใจ : tatra, tato_jang, บ่าวบ้านบาก, Leslie_Devil, สวรรค์รำไร http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11918886/Y11918886.html#5 แต่เพื่อนสมาชิกชาววัดพระธรรมกายก็ยังไม่รู้ว่า อาบัติพรากของเขียวเป็นอย่างไร ???  ความคิดเห็นที่ 6    ความคิดเห็นที่ 5 พระพุทธองค์ทรงห้ามพระภิกษุพรากของเขียว พระภิกษุบางรูปใช้วิธีพรากของเขียวมาปรุงอาหาร กรณีหนึ่ง พระภิกษุตัดต้นไม้สร้างกุฏิ พรากที่อยู่อาศัยของเทวดา กรณีหนึ่ง แต่ไม่เคยตรัสห้าม การที่ภิกษุเหยียบดอกไม้ พระภิกษุไม่ได้รับประโยชน์ใดจากการเหยียบนั้น เพราะฉนั้น กิเลสที่เกิดจากการเหยียบดอกไม้ จึงไม่มี พระพุทธองค์จะทรงห้ามทำไม แต่ผู้ที่ได้ประโยชน์คือผู้ที่โปรยดอกไม้ บูชา สังฆรัตนะ ต่างหาก พระพุทธองค์ทรงกล่าวอนุโมทนา การมีมือถือระเบียบดอกไม้ไปวิหารเชตวัน เพื่อบูชาพระสงฆ์ด้วยซ้ำ จากคุณ : AkALiKo23  เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 17:43:14  ถูกใจ : รัตนมาลี, wkiet, nay_nay จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:44:29

ความคิดเห็นที่ 2 คุณราชมัลจึงชี้แจงรายละเอียดเปรียบเทียบการโปรยดอกไม้บนทางลาดเดินย่างบาทของพระสงฆ์ในครั้งพุทธกาล  ว่า  เกิดขึ้นได้ด้วยความศรัทธาของพุทธบริษัท 4   ซึ่งแตกต่างจากกิจกรรมทุดงค์ธัมมชโยโดยสิ้นเชิง  เนื่องจากเป็นกิจกรรมที่เกิดจากกระบวนการจัดตั้ง  ชงกันเอง กินกันเอง จากอลัชชีเดียรถีย์ธัมมี่  ความคิดเห็นที่ 7    คุณ AkALiKo23 ก่อนอื่นก็ต้องเข้าใจ แม้แต่คำธุดงค์ก่อนครับ ก็จะเข้าใจประเด็นนี้อย่างกระจ่างว่าถูกต้องหรือไม่อย่างไร สำหรับ ธุดงค์ เป็นข้อวัตรปฏิบัติของพระภิกษุบางรูปที่มีอัธยาศัยในการขัดเกลากิเลสมากขึ้น ดังนั้น คำว่า ธุดงค์ จึงมีความหมายที่ว่า เป็นธรรมที่เป็นเครื่องกำจัดกิเลส ซึ่ง ในธรรมครื่องขัดเกลากิเลส ก็มีธรรมที่เป็นบริวาร ของธุดงค์ที่เป็นการขัดเกลากิเลสด้วย คือ ความเป็นผู้มักน้อย  สันโดษ ความอยู่เงียบสงัด ไม่คลุกคลี   จะเห็นนะครับว่า ความหมายธุดงค์ตามที่กล่าว เป็นธรรมที่ขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง และเป็นไปเพื่อความมักน้อย สันโดษ ไม่คลุกคลี และยินดีในความสงัดเงียบ ดังนั้น การจัดธุดงค์ โดยมีการโปรยดอกไม้ให้พระเหยียบ จึงไม่ใช่เป็นไปเพื่อความมักน้อย สันโดษ และสงัด สงบเงียบเลย แต่กลับเป็นไปเพื่อลาภ สักการะ ไม่เป็นไปเพื่อความมักน้อย แต่เป็นไปในการคลุกคลีในหมู่ชน  แม้ว่าในสมัยพุทธกาล จะมีการโปรยดอกไม้ โดยที่พระเจ้าพิมพิสารทำการต้อนรับพระพุทธเจ้าและพระภิกษุอีก 500 รูปที่จะเสด็จไปที่เมืองเวสาลีทีเกิด ภัยพิบัติ พระเจ้าพิมพิสารและหมู่มหาชนก็ได้ทำการต้อนรับอันสมควรกับพระพุทธเจ้าและพระภิกษุนั้น แต่พระองค์และพระภิกษุนั้น ไม่ได้ทำการเดินธุดงค์เลย แต่ตั้งใจไปแสดงธรรมให้กับชาวเวสาลีให้พ้นจากภัยพิบัติครับ ซึ่งพระเจ้าพิมพิสารก็ทรงเป็นผู้ปรารภเรื่องนี้เอง ที่จะบูชาพระพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์  แต่ปัจจุบันเป็นการปรารภของวัดในการให้โปรยดอกไม้และพระเดินเหยียบไป ไม่ใช่คฤหัสถ์ ดังเช่น พระเจ้าพิมพิสาร  ดังนั้น จึงแสดงถึงความเป็นผู้ไม่มักน้อย สันโดษ แต่เป็นการแสดงถึงความเป็นผู้มักมาก มุ่งลาภ และสักการะ   จึงไม่ใช่ธุดงค์   อันเป็นธรรมเครื่องขัดเกลากิเลสและไม่ถูกต้องแน่นอนครับ หากว่า เป็นไปเพื่อความมักมาก แม้จะใช้การเลียนแบบในสมัยพุทธกาลก็ตาม และแม้การเดินเหยียบดอกไม้นั้น ด้วยจุดประสงค์ที่ผิดแล้ว ที่ไม่ใช่ธุดงค์ การเดินเหยียบ ดอกไม้ของพระภิกษุ ด้วยเจตนาให้ชาวบ้านเลื่อมใส เพื่อลาภ สักการะ โดยการแสดง อาการน่าเลื่อมใสในการเหยียบดอกไม้ ก็ต้องอาบัติ ผิดพระวินัยด้วยครับ  ผู้ที่ได้ประโยชน์จากพระธรรม คือ ผู้ที่ตรงที่รู้ว่าศึกษาเพื่อขัดเกลากิเลส หากเริ่มจากจุดประสงค์ที่ผิดแล้ว กาย วาจาและใจก็ผิดไปตามกิเลสที่ตั้งจิตไว้ผิดนั่นเองครับ ซึ่งเป็นของธรรมดาของโลกที่ไม่ว่าอดีต ปัจจุบันและอนาคต    ก็ต้องเป็นไป ตามอำนาจของกิเลสที่สัตว์โลกสะสมมา พุทธบริษัทที่ดี จึงต้องอบรมปัญญา เป็นผู้ที่ละเอียดในการศึกษาพระธรรม  ก็จะมีความเข้าใจถูกว่าอะไรถูก อะไรผิด และประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ถูก ก็จะรักษาพระศาสนาให้ยาวนาน เพราะพระศาสนาก็อยู่ที่ใจของผู้นั้นเองที่เข้าใจ ครับ  จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 17:58:42  ถูกใจ : 13th friday, tatra, tato_jang, คาปูชิโน คุณรัตนมาลีก็ยังไม่เข้าใจว่า พรากของเขียวเป็นอย่างไร   ความคิดเห็นที่ 12    ขอถามคุณราชมัลว่า จากที่คุณยกพระไตรปิฎกมาใน คห 5 และนำมาอธิบายเทียบเคียงใน คห 7 (ซึ่่งดูแล้วไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน) คุณพอจะอธิบายเพิ่มหรือยกตัวอย่างเพิ่มให้เห็นภาพชัดเจนกว่านี้ได้หรือไม่คะว่า พระวัดพระธรรมกายพรากของเขียวอย่างไร จากคุณ : รัตนมาลี    เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 19:10:10  คุณ AkALiKo23 ก็ยังไม่เข้าใจ ?  ความคิดเห็นที่ 16    คห. 7  สรุปแล้ว ล็อกอินราชมัล จับประเด็นผิดไป การโปรยดอกไม้ คือการ คือให้การต้อนรับ และการบูชาพระสงฆ์ ไม่ใช่การโปรยดอกไม้ให้พระเหยียบ  (แม้ว่าพระต้องเดินผ่านแล้วเหยียบดอกไม้นั้นก็ตาม) อย่างนี้น่าจะเข้าใจ ส่วนธุดงควัตร ก็อย่านำมาปนกับเรื่องดอกไม้  ธุดงควัตร เป็นเรื่องส่วนตัว ที่พระสงฆ์เรื่มปฏิบัติ เมื่อเดินไปถึงที่พัก การโปรยดอกไม้ เป็นเรื่องของ สาธุชน บูชาพระสงฆ์ ที่ผ่านไปยังจุดต่างๆ พยายามอย่าตีประเด็นเหมารวมว่า ธุดงค์ผิดหลัก โดยการมุ่งหวังจะไปเหยียบกุหลาบโชว์ เป้าหมายของกิจกรรมนี้คือ ร่วมขบวนอัญเชิญหลวงปู่ทองคำไปยังวัดปากน้ำ และเปิดโอกาสให้สาธุชนได้บุญจากการบูชาด้วยดอกไม้ เรื่องดอกไม้เป็นเรื่องของสาธุชน เรื่องถือธุดงค์วัตรระหว่างทางที่พัก เป็นเรื่องของพระ  แยกแยะให้ชัดเจน จากคุณ : AkALiKo23  เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 20:01:25  ถูกใจ : รัตนมาลี, wkiet, ร่มธรรม, luckynara, otto&mom  ความคิดเห็นที่ 26    แล้วเหล่าพระที่มานั่งช่วยเด็ดกลีบกุหลาบเพื่อให้ "สาธุชน" นำไปโปรยล่ะ  ก็เป็นเรื่องสาธุชน ที่ออกบวชแล้วอยากมีส่วนร่วม คนเด็ด ไม่ได้เดิน  คนเดิน ไม่ได้เด็ด ชัดมั้ย จากคุณ : AkALiKo23  เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 55 22:37:11  ถูกใจ : wkiet, tato_jang, pa-o-toi-uan  ความคิดเห็นที่ 42    ถ้าเป็นดอกไม้ที่โยมจัดหามาโดยพระไม่ได้สั่ง ท่านจะเด็ดกี่ดอกก็ไม่อาบัติครับ ไม่อย่างนั้นเวลาโยมถวายน้ำพริกผักสดจะทำยังไง กิจกรรมนี้ผมเห็นกับตาระหว่างรอรถไปทำงาน เห็นศรัทธาของหลายๆคน ก็ได้แต่อนุโมทนา หากการนี้พอมีอานิสงส์ใดบ้าง ก็ขอให้ท่านเหล่านั้นเกิดสติและพบหนทางแห่งมรรคผลนิพพานโดยเร็ว จขกท. ผมว่าคุณเยอะไป อย่างที่บางท่านว่า คุณเองจะเนิ่นช้าเสียเปล่าๆ จากคุณ : kraionly1 (kraionly1)   เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 10:50:46   ความคิดเห็นที่ 56    อ้าว มาแล้วเหรอคะคุณราชมัล  คุณช่วยอธิบายให้ชัดเจนหน่อยสิคะ ว่า พระวัดพระธรรมกายพรากของเขียวยังงัย รอตั้งแต่ความเห็นที่ 12 ก็แล้ว 13 ก็แล้ว มาถึง 43  รออยู่นะคะ ขอความชัดเจนเรื่่องนี้ด้วยนะคร๊าาาา  แก้ไขเมื่อ 04 เม.ย. 55 17:17:29 จากคุณ : รัตนมาลี    เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 55 16:49:49  ถูกใจ : wkiet, pa-o-toi-uan จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:45:14

ความคิดเห็นที่ 3 คุณราชมัล  ได้ให้ความรู้ทั้งในเรื่องกฏระเบียบของมหาเถรสมาคม & สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ตลอดแม้กระทั่งในเรื่องพระธรรมวินัยมามากมายหลายความเห็นหลายกระทู้ แต่ก็ไม่วายถูกเพื่อนสมาชิกชาววัดพระธรรมกายหลับหูหลับตาไม่ยอมรับรู้หลักฐานความเป็นจริงทั้งมวล  ตวาดกลับดั่งภาพข้างล่างต่อไปนี้ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:46:27

ความคิดเห็นที่ 4 แล้วคุณรัตนมาลี-ดอกไม้แก้วสามประการที่ไม่ใช่พืชคาม ก็ออกไปตั้งกระทู้ใหม่  เจาะจงตัวคุณราชมัล ว่าด้วยเรื่องการอาบัติพรากของเขียวหรือไม่อย่างไร ? จุดประสงค์ในการตั้งกระทู้   ไม่ได้เป็นไปด้วยความสุจริตใจ หากแต่ตั้งกระทู้เพียงเพื่อกะว่า จะฉีกหน้าคุณราชมัล   โดยไม่ได้พิจารณาองค์ประกอบภูมิความรู้ของตัวเองเลยแม้แต่น้อย เพราะประเด็นเรื่องอาบัติเพราะพรากของเขียวนั้น  คุณราชมัลได้ยกพระวินัยมาให้เพื่อนสมาชิกได้พิจารณาดูแล้วดั่งที่ผมได้หยิบยกมาให้ท่านทั้งหลายได้พิจารณาในต้นกระทู้นี้  ซึ่งก็อยู่ในความเห็นที่ 5 ต้น ๆ กระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11918886/Y11918886.html#5   ผมล่ะอดแปลกใจไม่ได้ว่า  ทำไมคุณดอกไม้รัตนะ-ดอกไม้แก้วสามประการจึงเข้าใจอะไรยากเย็นเช่นนี้ Y11930872 คุณราชมัล และบางคนอ้างภาพนี้ว่าเป็นอาบัติพรากของเขียว ตกลงชัวร์หรือมั่วนิ่มคะ{แตกประเด็นจาก Y11918886} รัตนมาลี (93 - 10 เม.ย. 55 19:25)  http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11930872/Y11930872.html  คุณราชมัล และบางคนอ้างภาพนี้ว่าเป็นอาบัติพรากของเขียว ตกลงชัวร์หรือมั่วนิ่มคะ{แตกประเด็นจาก Y11918886}     กระทู้นี้แตกประเด็นมาจาก Y11918886 คุณราชมัล และบางคนอ้างภาพนี้ว่าเป็นอาบัติพรากของเขียว ตกลงชัวร์หรือมั่วนิ่มคะ" ดิฉันถามคุณและรอคำอธิบายจากคุณ ว่าเป็นอาบัติอย่างไร  ถาม 3 ครั้งแล้ว คุณก็ทำเป็นเด็ก ๆ มาเล่น 20 คำถาม เลี่ยงที่จะตอบทั้ง 3 ความเห็น  ถามจริง ๆ นะ คุณราชมัลเป็นคนพุทธรึป่าว ??? ถ้าเป็น ถือศีล 5 ครบมั้ยคร๊าาา ??? เรื่องพรากของเขียวนี่คุณไม่รู้ หรือแกล้งโง่ หรือโง่จริง ๆ อ่ะ  ตกลงคุณไ่ม่สามารถอธิบายได้ใช่มั้ยคะว่า "พระวัดพระธรรมกายพรากของเขียวอย่างไร" จากคุณ : รัตนมาลี    เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 14:00:01  ถูกใจ : pa-o-toi-uan bookmark เก็บเข้าคลังกระทู้ ส่งต่อกระทู้ พิมพ์ หน้าหลัก กระทู้ก่อนหน้า กระทู้ถัดไป จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:47:43

ความคิดเห็นที่ 5 คุณราชมัลก็ตอบไปชัด ๆ ว่า  ความคิดเห็นที่ 1    มาแล้วครับ  - พระในภาพกำลังทำอะไรครับ ไม่ทราบหรือแกล้งไม่ทราบครับว่า ภิกษุเด็ดใบไม้  เด็ดดอกไม้ ตัดต้นไม้ ถอนต้นหญ้า   ชื่อว่าพรากของเขียว   ยังอุส่าเอาหลักฐานการทำผิดวินัยมาให้ดูอีกนะครับ เอ๊ะ ในศีล ข้อ 8 นี่เขาว่าอย่างไรนะครับ ใช่หน้าที่หรือวัตรปฏิบัติของพระหรือไม่ครับ คุณรัตนมาลี  ลองไปศึกษาดูใน กังขาวิตรณวิสุทธิ.๑๖๕ , วิ.มหาวิ.อฏ.๒/๒๗๘ ดูนะครับ ทีนี้ผมมาตอบให้แล้วนะครับ  ขอสรุปตามความเห็นส่วนตัวว่า เพราะภิกษุในภาพนี้ หากเป็นพระในวัดพระธรรมกาย ก็กำลังผิดผิดวินัยและศีล แห่งสมณะ แน่นอนครับ  ทีนี้ขอเป็น ตาผมบ้างนะครับ พร้อมหรือยัง ครับ จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 14:18:17  ถูกใจ : Vees, dikmor, จริงจังตลอด, zenzen, iya_baa, ทวนทอง, Yogi Playgirl, Davaz, ผมไม่สู่คับ, 13th friday, Take To Drink, Gravity Distortion, comicclubs จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:49:29

ความคิดเห็นที่ 6 กระทู้ก่อนหน้านั้น  คุณราชมัลก็ยกพระวินัยว่าด้วยการพรากของเขียวมาให้ดูแล้ว มากระทู้ที่คุณรัตนมาลี-ดอกไม้แก้วสามประการกระทู้นี้  คุณราชมัลก็อธิบายอีก  พร้อมชี้แหล่งค้นหาข้อมูลให้ แล้วคุณ AkALiKo23 ก็เข้ามาทักท้วงท่วงทำนองว่า ทีสมเด็จโต  ท่านยังทำได้  ทำไมพระวัดพระธรรมกายจะทำมั่งไม่ได้  ความคิดเห็นที่ 20    เกจิอาจารย์ทั้งหลาย. อาทิ.... สมเด็จโต พรหมรังสี เด็ดดอกไม้ สร้างพระผงเนื้อว่าน ท่านก็ไม่อาบัติพรากของเขียว แต่ทำไมพระวัดพระธรรมกาย เด็ดดอกไม้ ที่เค้าซื้อมาเป็นช่่อ แล้วเป็นอาบัติ พรากของเขียว อ๋อ.....คนบอกว่าเป็นอาบัติ ไม่ใช่พระสงฆ์ ลองไปถามพระราชบัณฑิตกันดีมั้ย จากคุณ : AkALiKo23  เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 16:00:02  ถูกใจ : pa-o-toi-uan, wkiet, unit profile คุณราชมัลจึงเข้ามาชี้แจงรายละเอียดเพิ่มเติม ประมาณว่า การอาบัติพรากของเขียว  เป็นอาบัติเล็ก ๆ ที่สามารถปลงอาบัติได้  อาบัติเล็ก ๆ เหล่านี้  พระมักอาบัติกันได้ง่าย ๆ แต่อาบัติแล้วก็ปลงอาบัติได้   และกรณีการพรากของเขียว/การเด็ดดอกกุหลาบ มีพระวินัยระบุไว้ชัดแจ้ง  ไม่ว่าใครละเมิด  ก็อาบัติทั้งนั้น แต่คุณรัตนมาลี-ดอกไม้แก้วสามประการและเพื่อนสมาชิกเหล่าสานุศิษย์ธัมมี่ออกมาปฏิเสธในหลายความเห็นหลายกระทู้ว่า  การเด็ดดอกกุหลาบนั้นไม่ผิด/ไม่อาบัติ   ความคิดเห็นที่ 25    คุณ AkALiKo23 ผมก็ไม่เคยได้บอกว่าพระเกจิอื่นใดท่านจะไม่อาบัติ หรือชอบด้วยพระวินัย หากท่านจะพรากของเขียว อาบัติเช่นนี้เป็นอาบัติที่เล็กๆน้อยๆ สามารถปรับอาบัติ ปลงอาบัติกันได้ แต่ที่ต้องตั้งแบบนี้ ก็เพราะคุณรัตนมาลีท่านว่า " ไม่ผิด " ผมจึงอธิบายขยายความว่ามันผิด จะพระวัดไหนเกจิใดๆก็ตาม หากทำเช่นนี้ก็ผิดทั้งนั้น  ต่อมาคุณยกถึงท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรงฺสี ) คุณเกิดทันพระเดชพระคุณท่านหรือครับ หรือคุณนั่งอยู่ในขณะที่ท่านกำลังเด็ดดอกไม้อยู่ คุณถึงเห็นว่าท่าน " เด็ดดอกไม้ " นี่คุณพูดราวกับคุณเห็นกับตาตนเอง แบบนี้ปรักปรำพระโดยปราศจากมูลหลักฐานคิดว่า เป็นคนที่มีธรรมะในใจหรือปล่าวครับ  ส่วนจะให้ไปถามพระราชบัณฑิต มีใครเป็นพระราชบัณฑิตอีกหรือครับ เท่าที่ผมทราบ พระราชบัณฑิต เป็นสมณศักดิ์พระราชาคณะชั้นราช ซึ่งปัจจุบัน ราชทินนามนี้ในปัจจุบันก็ คือ พระราชบัณฑิต รักษาการรองอธิการบดี ฝ่ายกิจการต่างประเทศ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย คุณจะให้ผมไปถามท่านพระราชบัณฑิต รูปนี้ไหมครับ ทีหลังหาข้อมูลดีๆ และพยามอย่าให้ผิดพลาด นะครับ พระก็พระ ราชบัณฑิตก็ราชบัณฑิต อย่าเที่ยวทึกทักเอามาผสมกันเอง คนไม่รู้เขาจะเข้าใจผิด จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 16:29:00  ถูกใจ : ทวนทอง, OnceWakeUp, Milky Power, ผ้านวม, Gravity Distortion, baanpurida อธิบายเพิ่มเติมในอีกความเห็นหนึ่งว่า  ความคิดเห็นที่ 31    คุณ wkiet - เรื่องประวัติการสร้างพระพิมพ์วัดระฆัง หรือพระผงของสมเด็จพระพุฒาจารย์โตนั้น ผมว่าถกเถียงกันไม่จบหรอกครับ หากดูประวัติการสร้างจริง ๆ ( ซึ่งมีหลายตำรามาก ) บางตำราบอกรุ่นแรกๆไม่มีดอกไม้ใช่แค่ปูนขาว กาบหอย ผงพลอย และตั๋งอิ้ว บางตำราบอกเกสรดอกบัว ดอกไม้ร้อยแปด ดังนั้นข้อยุติจึงไม่สามารถพิเคราะห์ได้แน่นอน และผมก็ไม่เห็นว่าจะผิดแปลกตรงไหน  - แม้กระทั่งเรื่องการพรากของเขียว เด็ดดอกไม้ ซึ่งมันเป็นอาบัติเพียงเล็กน้อย ปรับปลง กันได้ ไม่ได้ปาราชิก สังฆาฑิเสส สักหน่อย เพียงผมแค่บอกว่า มันผิดศีล ผิดวินัย และไม่ใส่วัตรปฏิบัติ ของสมณเท่านั้นเอง  - ถ้าพวกคุณจะออกมาบอกว่า โอเค ทราบว่าผิดวินัย แต่มันเป็นเพียงเล็กน้อย พระท่านก็คงจะไปปรับไปปลงกันเองหล่ะ เท่านั้นก็พอเข้าใจไม่ใช่ดันทุรังบอก ไม่ผิดนะ ไม่ผิด ทีพระรูปอื่นทำได้ แล้วพระวัดนี้ทำไมทำไม่ได้หล่ะ ถ้าพระวัดนี้ผิด พระวัดอื่นก็ผิดด้วยซิ แบบนี้มันแปลก ๆ นะครับ  - เอ่อ ตกลงเรื่องแนะนำตัวกันตามารยาท เอายังไงดีครับ ไม่อยากรู้จักผมแล้วหรือ ก็เห็นขอเบอร์หลังไมค์ ยิกๆ จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 16:43:38  ถูกใจ : ทวนทอง, พจี แล้วคุณรัตนมาลี-ดอกไม้แก้วสามประการก็ออกมาสรุปประเด็นพระเด็ดดอกกุหลาบ  ไม่อาบัติ  ความคิดเห็นที่ 60    ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาแสดงความเห็นค่ะ สำหรับกระทู้นี้ ท่านผู้รู้ในห้องศาสนาหายไปไหนหมดน้อ ???  เอาล่ะค่ะ คุณราชมัล อ่านแล้วก็ยังไม่เห็นอยู่ดีว่าคุณอธิบายไว้ตรงไหน ??? จากการถามผู้รู้ส่วนตัวและค้นหาข้อมูลเพื่อนำมาสรุปกับคุณแล้ว  ดิฉันขอสรุปเป็นประเด็นโดยย่อที่พระภิกษุจะอาบัติการพรากของเขียวกรณีนี้ ดังนี้ค่ะ 1. พระภิกษุ ต้องเป็นผู้เด็ดใบไม้ ตัดต้นไม้นั้นเอง หรือใช้ให้ผู้อื่นตัด 2. พืชนั้นเมื่อตัดจากต้นแล้วยังงอกได้อีก รายละเอียดตามนี้นะคะ  http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=02&A=8542&Z=8605 ดังนั้น ในภาพต้นกระทู้นี้ ดิฉันเห็นว่าไม่เป็นการพรากของเขียว จึงไม่เป็นอาบัติ เพราะอะไร ?? เพราะพระภิกษุหรือสามเณรในรูป ไม่ได้ตัดต้นไม้หรือดอกไม้เอง และไม่ได้ใช้ให้คนอื่นตัด  แต่ดอกไม้นี้มีคนนำมาถวาย และดอกไม้หรือดอกกุหลาบที่ถูกตัดออกมาแล้วนั้น ไม่สามารถงอกเป็นต้นใหม่ได้อีก จึงสรุปได้ว่าภาพดังกล่าว ไม่เป็นอาบัติเรื่องพรากของเขียว ดิฉันยินดีหาคำตอบมาคุยกับคุณแล้วนะคะ พร้อมอธิบายโดยย่อ หวังว่าคุณจะทำความเข้าใจให้ถูกต้องด้วยค่ะ  แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 19:41:38 จากคุณ : รัตนมาลี    เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 19:40:27  ถูกใจ : wkiet ข้อสรุปนี้  นับเป็นการสรุปที่ผิด จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:50:15

ความคิดเห็นที่ 7 มาดูรายละเอียดกันว่า  ทำไมคุณรัตนมาลีจึงสรุปผิด  ความคิดเห็นที่ 78    คราวนี้มาดูลิงค์ที่คุณรัตนมาลีนำมาลงในความคิดเห็นที่ 60 ซึ่งคุณรัตนมาลีไม่ได้เอารายละเอียดมาลง    แต่กลับสรุปเข้าข้างการกระทำของพวกพ้องตนเองว่า การพรากของเขียว  ไม่อาบัติ ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาแสดงความเห็นค่ะ สำหรับกระทู้นี้ ท่านผู้รู้ในห้องศาสนาหายไปไหนหมดน้อ ???  เอาล่ะค่ะ คุณราชมัล อ่านแล้วก็ยังไม่เห็นอยู่ดีว่าคุณอธิบายไว้ตรงไหน ??? จากการถามผู้รู้ส่วนตัวและค้นหาข้อมูลเพื่อนำมาสรุปกับคุณแล้ว  ดิฉันขอสรุปเป็นประเด็นโดยย่อที่พระภิกษุจะอาบัติการพรากของเขียวกรณีนี้ ดังนี้ค่ะ 1. พระภิกษุ ต้องเป็นผู้เด็ดใบไม้ ตัดต้นไม้นั้นเอง หรือใช้ให้ผู้อื่นตัด 2. พืชนั้นเมื่อตัดจากต้นแล้วยังงอกได้อีก รายละเอียดตามนี้นะคะ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=02&A=8542&Z=8605 ดังนั้น ในภาพต้นกระทู้นี้ ดิฉันเห็นว่าไม่เป็นการพรากของเขียว จึงไม่เป็นอาบัติ เพราะอะไร ?? เพราะพระภิกษุหรือสามเณรในรูป ไม่ได้ตัดต้นไม้หรือดอกไม้เอง และไม่ได้ใช้ให้คนอื่นตัด  แต่ดอกไม้นี้มีคนนำมาถวาย และดอกไม้หรือดอกกุหลาบที่ถูกตัดออกมาแล้วนั้น ไม่สามารถงอกเป็นต้นใหม่ได้อีก จึงสรุปได้ว่าภาพดังกล่าว ไม่เป็นอาบัติเรื่องพรากของเขียว ดิฉันยินดีหาคำตอบมาคุยกับคุณแล้วนะคะ พร้อมอธิบายโดยย่อ หวังว่าคุณจะทำความเข้าใจให้ถูกต้องด้วยค่ะ  แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 19:41:38 จากคุณ : รัตนมาลี เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 19:40:27 ถูกใจ : wkiet ทีนี้มาดูการขยายความในอรรถกถาบ้าง ในอรรถกถาระบุไว้ชัดแจ้งอย่างนี้ "... ก็พืชทั้งหมดนี้ ที่แยกออกจากต้นแล้ว ยังสามารถงอกได้ เรียกว่าพืชคาม.  ส่วนพืชที่ยังไม่ได้แยกจากต้น ไม่แห้ง เรียกว่า ภูตคาม.  ในพืช ๒ อย่างนั้น การพรากภูตคาม พึงทราบว่า เป็นวัตถุแห่งปาจิตตีย์                          การพรากพืชคาม เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ. ..." http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=1&p=4 จากคุณ : ทวนทอง    เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:10:25  จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:51:03

ความคิดเห็นที่ 8  ความคิดเห็นที่ 80    ประเด็นภาพต้นกระทู้นั้น  เข้าข่ายเป็นพืชคาม  ที่เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ ดั่งทีระบุไว้ในพระไตรปิฎก หลายท่านอาจแย้งว่า ดอกกุหลาบ ไม่เป็นพืชคาม  เพราะนำไปปักชำให้งอกเป็นต้นใหม่ไม่ได้ ผมว่า   ท่านที่คิดเช่นนั้น   เข้าใจผิดแล้วครับ เพราะ  เวลาชาวสวนเขาตัดดอกมาขายในท้องตลาด   เขาไม่ได้ตัดเฉพาะส่วนดอกเท่านั้น   แต่จะตัดส่วนกิ่งติดออกมาด้วยยาวพอสมควร   ยาวเป็นฟุตเลยก็มี  เคยเห็นยาวเป็นเมตรก็เคยเห็นมีบ้างเหมือนกัน องค์ประกอบเหล่านั้นนั่นแหละที่ทำให้เป็นวัตถุอาบัติทุกกฏ เพราะการขยายพันธุ์กุหลาบ  นั้น เขาใช้ขยายพันธุ์ด้วยกิ่ง   เนื่องจากขยายพันธุ์ได้รวดเร็วกว่าเมล็ด ถึงแม้ชาวสวนจะขยายพันธุ์ด้วยวิธีใดนั้น  ก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า กิ่งของกุหลาบมันยังสามารถขยายพันธุ์ได้  ตรงตามที่ระบุไว้ในพระไตรปิฎกครับ จะอย่างไรก็แล้วแต่   การอาบัตินี้ เป็นอาบัติเล็ก ๆ ที่ปลงอาบัติได้ง่าย ๆ   ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาตะแบงว่า ไม่ผิด ไม่อาบัติ  มันเป็นสิ่งที่พระสงฆ์ทำแล้ว  เป็นที่ติเตียนจากสังคมโดยรอบ  พระพุทธองค์จึงได้ตราเป็นพระวินัยไงครับ จากคุณ : ทวนทอง    เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:15:54  ถูกใจ : บันทึก..การเดินทาง จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:53:07

ความคิดเห็นที่ 9  ความคิดเห็นที่ 81    ดูวิธีการต่อกิ่ง ติดตา   ยังมีดอกกุหลาบติดกิ่งมาด้วยเลยครับ จากคุณ : ทวนทอง    เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 55 15:19:08  ถูกใจ : Yogi Playgirl จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:53:55

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากที่ผมได้ชี้แจงรายละเอียดครบถ้วนแล้ว คุณ kraionly1 ได้เข้ามาแสดงความเห็นว่า  ถ้าอย่างนั้น พืชชนิดอื่น ๆ ที่เอาเพาะเนื้อเยื่อให้งอกได้ คงวุ่นวายกันน่าดู  ซึ่งพอจะตีความได้ว่า หากพระสงฆ์ไปพราก/เด็ดพืชเหล่านั้นก็คงอาบัติกันวุ่นวาย ผมจึงได้ชี้แจงว่า  ความคิดเห็นที่ 91    ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าตามที่คุณทวนทองยกอ้างก็คงอาบัติแหละครับ แต่พืชอีกหลายชนิดก็เพาะเนื้อเยื่อให้งอกได้ คงวุ่นวายกันน่าดู จากคุณ : kraionly1 เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 55 15:28:39 ในพระไตรปิฎกระบุไว้ชัดแจ้งว่า เป็นพืชที่คนทั้งหลายสำคัญว่า มีชีวิต พร้อมทั้งระบุประเภทของพืชคาม/ภูตคามอย่างใดเป็นวัตถุอาบัติ อย่างใดเป็นวัตถุไม่อาบัติไว้ด้วย หากพินิจพิจารณาลักษณะวัตถุอาบัติตามที่ระบุไว้ จะเป็นลักษณะของพืชที่เมื่อตัด/พรากออกจาต้นแล้ว  ชิ้นส่วนที่ตัด/พรากออกมานั้นสามารถงอก/แพร่พันธุ์ได้เองเป็นปกติอย่างธรรมชาติ และกุหลาบ   ก็เป็นลักษณะอย่างนั้น  คือกิ่งก้านของกุหลาบ  หากตัด/พรากออกมาจากต้นแล้วตกลงสู่พื้นดิน เมื่อสภาพภูมิอากาศอำนวย กิ่งก้านกุหลาบนั้นก็สามารถแทงรากแตกยอดใหม่ได้ สำหรับกระบวนการตอนกิ่ง  และการปักชำกิ่งที่ผมนำเสนอในความเห็นที่ 80-81 นั้น  เป็นกระบวนการประยุกต์/ลัดขั้นตอนจากการขยายพันธุ์โดยธรรมชาติที่มนุษย์นำมาปรับปรุงให้ขยายพันธุ์ได้รวดเร็วกว่าการขยายพันธุ์โดยวิธีธรรมชาติ หากมีคนนำกิ่งกุหลาบ(ที่บรรดาพระสงฆ์ตามรูปภาพต้นกระทู้กำลังตัดแต่งเด็ดกลีบดอกออกจากกิ่งนั้น) ไปทิ้งตามพื้นดินมันก็มีโอกาสสามารถแทงรากแตกยอดงอกกิ่งก้านออกมาได้ ในกรณีการเพาะเนื้อเยื่อตามที่คุณ kraionly1 บอกไว้นั้น   จึงไม่เข้าข่ายการขยายพันธุ์โดยวิธีการธรรมชาติครับ พืชใดที่ไม่สามารถงอกโดยการปักชำ ฯลฯ อย่างที่ระบุไว้ในพระไตรปิฎก ก็จะไม่อาบัติครับ จากคุณ : ทวนทอง    เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 55 19:20:30  จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:54:42

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:55:39

ความคิดเห็นที่ 12 รายละเอียดอ้างอิงจาก http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=02&A=8542&Z=8605 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:56:23

ความคิดเห็นที่ 13 ผมชี้แจง/แจกแจงรายละเอียดพร้อมข้อมูลหลักฐานครบถ้วนนับตั้้งแต่วันที่ 7 เม.ย. 2555 ถึงวันนี้  วันที่ 16 เม.ย. 2555 นับรวมได้ 10 วันแล้ว  ก็ไม่เห็นคุณรัตนมาลี-ดอกไม้แก้วสามประการเข้ามาแสดงถึงความรับผิดชอบที่ได้กล่าวคำสบประมาทปรามาสต่อคุณราชมัลว่า แกล้งโง่  หรือโง่จริง ๆ กัน จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 12:57:04

ความคิดเห็นที่ 14 ใครแกล้งโง่ ใครโง่จริง ๆ ล่ะครับทีนี้ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 13:07:44

ความคิดเห็นที่ 15 ขออนุญาต นำข้อมูลนี้ มาให้ร่วมทบทวนพระธรรมวินัยเพิ่มเติม จากกระทู้นี้ ถ้าในกลีบดอกกุหลาบมีแมลง สัตว์เล็กสัตว์น้อย พระที่เดินไปเหยียบ จะต้องอาบัติไหม http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2012/01/Y11575662/Y11575662.html จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 13:43:46

ความคิดเห็นที่ 16 นักบวชไชยบูลย์  มีใครเป็นพระศาสดาของคุณ ? ........ ผู้เดินตาม นักบวช ไชยบูลย์ ท่านมีอะไรเป็นที่พึ่ง ถึงอะไรเป็น สรณะ  พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ หรือว่า นักบวช ชื่อ.................. จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 13:58:31

ความคิดเห็นที่ 17 จะหงุดหงิดไปใย  เขาไม่ใยดีในพุทธเถรวาทอยู่แล้ว พระแพุทธเจ้เยังเป็นแค่สินค้า จุดขายเท่านั้น จากคุณ : neap เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 17:38:16

ความคิดเห็นที่ 18 เพื่อเป็นการช่วยพี่น้องชาวธรรมกายนิดหน่อย ผมขอแนะนำให้ตอบอย่างนี้ครับว่า.. "ไม่ได้พรากของเขียวซักหน่อย ไม่มีกุหลาบสีเขียวเลย  ดังนั้น นี่จึงเป็นการพรากของแดง"   จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 19:56:58

ความคิดเห็นที่ 19 ความคิดเห็นที่ 18 : chohokun >>> เล่นเอาหนมปังปิ้งในปาก กระเด็นติดจอเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ จากคุณ : แม่หนูนวล เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 20:45:16

ความคิดเห็นที่ 20 ลองอ่านในพระวินัยปิฏก มีอยู่ตอนหนึ่ง    ความจริงการพรากของเขียวทำให้อาบัติ แม้แต่ผลไม้ที่มีเมล็ดอยู่ ก็ฉันไม่ได้  ถ้าไม่ทำกัปปิยะ    ตามในรูปนั้นถือว่าเป็นการทำกัปปิยะอยู่ คือเด็ดด้วยเล็บ                         พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 282                         อธิบายการทำกัปปิยะและวัตถุที่ใช้ทำกัปปิยะ           ก็การกระทำกัปปิยะในสิกขาบทนี้  บัณฑิตพึงทราบโดยกระแสแห่งสูตร นี้ว่า ภิกษุทั้งหลายเราอนุญาตเพื่อบริโภคผลไม้ ด้วยสมณกัปปะ (สมณโวหาร) ๕   คือ   ผลที่จี้ด้วยไฟ   ที่แทงด้วยมีด   ที่จิกด้วยเล็บ  ผลที่ไม่มีเมล็ด ที่ปล้อน เม็ดออกแล้ว   เป็นที่คำรบ   ๕.๑            บรรดาบทเหล่านั้น    บทว่า    อคฺคิปริจิตํ   มีอรรถว่า   ฉาบ  คือ ลวก   เผา   จี้แล้วด้วยไฟ.              บทว่า    สตฺถกปริจิตํ    มีอรรถว่า  จด  คือ  ฝาน  ตัด  หรือแทง แล้วด้วยมีดเล็ก ๆ.   ในข้อว่า   จิกด้วยเล็บ   ก็นัยนั้นนั่นแล.    ผลไม้ที่ไม่มีเมล็ด และผลไม้ที่ปล้อนเมล็ดออกแล้ว   เป็นกัปปิยะด้วยตัวมันเองแท้.             ภิกษุเมื่อจะทำกัปปิยะด้วยไฟ    พึงทำกัปปิยะด้วยบรรดาไฟฟืนและไฟ โคมัยเป็นต้น      อย่างใดอย่างหนึ่ง      โดยที่สุดแม้ด้วยแต่งโลหะที่ร้อน.   ก็แล วัตถุนั้นจับไว้ข้างหนึ่ง   พึงกล่าวคำว่า   กัปปิยัง    แล้วทำเถิด.              เมื่อจะทำด้วยมีด.    แสดงรอยตัด   รอยผ่า   ด้วยปลาย   หรือด้วยคม แห่งมีดที่ทำด้วยโลหะอย่างใดอย่างหนึ่ง      โดยทีสุดแม้แห่งเข็มและมีดตัดเล็บ เป็นต้น.   พึงกล่าวว่า   กัปปิยัง   แล้วทำเถิด.              เมื่อจะทำกัปปิยะด้วยเล็บ      อย่าพึงทำด้วยเล็บเน่า.    ก็เล็บของพวก มนุษย์   สัตว์  ๔  เท้า   มีสีหะ   เสือโคร่ง   เสือเหลือง    และลิงเป็นต้น   และ แห่งนกทั้งหลาย    เป็นของแหลมคม,    พึงทำด้วยเล็บเหล่านั้น.    กีบแห่งสัตว์ มีม้า   กระบือ   สุกร   เนื้อ   และโคเป็นต้น ไม่คม  อย่าพึงทำด้วยกีบเหล่านั้น. แม้ทำแล้วก็ไม่เป็นอันทำ.   ส่วนเล็บช้าง ไม่เป็นกีบ.   จะทำกัปปิยะด้วยเล็บช้าง เหล่านั้น     ควรอยู่     แต่การทำกัปปิยะด้วยเล็บเหล่าใด   สมควร,    พึงแสดง การตัด การจิก ด้วยเล็บเหล่านั้นที่เกิดอยู่ในที่นั้นก็ดี   ที่ยกขึ้นถือไว้ก็ดี  กล่าวว่า กัปปิยัง   แล้วกระทำเถิด.            บรรดาพืชเป็นต้นเหล่านั้น     ถ้าแม้นว่าพืชกองเท่าภูเขาก็ดี     ต้นไม้ จำนวนพันที่เขาตัดแล้ว    ทำให้เนื่องเป็นอันเดียวกันกองไว้ก็ดี    อ้อยมัดใหญ่ที่ เขามัดรวมไว้ก็ดี,   เมื่อทำพืชเมล็ดหนึ่ง     กิ่งไม้กิ่งหนึ่งหรืออ้อยลำหนึ่งให้เป็น กัปปิยะแล้ว     ย่อมเป็นอันทำให้เป็นกัปปิยะแล้วทั้งหมด.     อ้อยลำและไม้ฟืน เป็นของอันเขามัดรวมกันไว้.   อนุปสัมบัน   จะแทงไม้ฟืนด้วยตั้งใจว่า    เราจัก กระทำอ้อยให้เป็นกัปปิยะ   ดังนี้   ก็ควรเหมือนกัน.    แต่ถ้าเป็นของที่เขาผูกมัด ด้วยเชือกหรือด้วยเถาวัลย์ใด  จะแทงเชือกหรือเถาวัลย์นั้น ไม่ควร. ชนทั้งหลาย บรรจุกระเช้าให้เต็มด้วยลำอ้อยท่อนแล้วนำมา.    เมื่อทำอ้อยท่อนลำหนึ่งให้เป็น กัปปิยะแล้ว   อ้อยท่อนทั้งหมด   ย่อมเป็นอันทำให้กัปปิยะแล้วเหมือนกัน.             ก็ถ้าว่า    พวกทายำนำภัตปนกับพริกสุกเป็นต้นมา    เมื่อภิกษุกล่าวว่า จงกระทำกัปปิยะ      ถ้าแม้นว่า      อนุปสัมบันแทงที่เมล็ดข้าวสวย     ก็สมควร เหมือนกัน.     แม้ในเมล็ดงาและข้าวสารเป็นต้น      ก็นัยนั้นนั่นแล.     แต่พริกสุก เป็นต้นนั้น   ที่เขาใส่ลงในข้าวต้ม   ไม่ตั้งอยู่ติดเนื่องเป็นอันเดียวกัน.    บรรดา พริกสุกเป็นต้นนั้น  พึงทำกัปปิยะแทงที่ละเมล็ดนั่นเทียว.  เยื่อในแห่งผลมะขวิด เป็นต้น    ร่อนเปลือกแล้วคลอนอยู่   (หลุดจากกะลาคลอนอยู่ช้างใน)    ภิกษุพึง ให้ทุบแล้วให้ทำกัปปิยะ.     (ถ้า)     ยังติดเนื่องเป็นอันเดียวกัน     (กับเปลือก), จะทำ   (กัปปิยะ)   แม้ทั้งเปลือก   (ทั้งกะลา)   ก็สมควร . http://www.dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=16529 จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 01:31:36

ความคิดเห็นที่ 21  ความคิดเห็นที่ 15 ขออนุญาต นำข้อมูลนี้ มาให้ร่วมทบทวนพระธรรมวินัยเพิ่มเติม จากกระทู้นี้ ถ้าในกลีบดอกกุหลาบมีแมลง สัตว์เล็กสัตว์น้อย พระที่เดินไปเหยียบ จะต้องอาบัติไหม ตรงกันกับ คำถามนี้ ถ้าเดินอยู่ในป่า ภายใต้ใบไม้มีแมลงอยู่ พระที่เดินในป่าเหยียบแมลงใต้ใบไม้ จะต้องอาบัติไหม จากคุณ : AkALiKo23 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 01:42:19

ความคิดเห็นที่ 22 ในกรณีนี้  ที่ได้นำมาตั้งกระทู้ว่า ถ้าในกลีบดอกกุหลาบมีแมลง สัตว์เล็กสัตว์น้อย พระที่เดินไปเหยียบ จะต้องอาบัติไหม อ่านรายละเอียดที่ผมเขียนไว้ในกระทู้ให้หมดเสียก่อน ว่า พระที่เดินบนกลีบกุหลาบนั้น เป็นผู้มีสติ  ควรรู้ว่า ในกลีบกุหลาบนั้น มีสัตว์เล็กสัตว์น้อยไหม องค์ประกอบ เกี่ยวกับอาบัตินั้นๆ ก็ได้นำมาแสดงไว้แล้ว ไม่ตรงกันเลย กับคำถามที่ว่า ตรงกันกับ คำถามนี้ ถ้าเดินอยู่ในป่า ภายใต้ใบไม้มีแมลงอยู่ พระที่เดินในป่าเหยียบแมลงใต้ใบไม้ จะต้องอาบัติไหม ตกลงเรื่องใบรับรองแพทย์ อาการป่วย? จะแถกแถ ว่าอย่างไรต่อไป การที่นักบวชไชยบูลย์ ใส่เสื้อยืด ถุงเท้า เดินหน้าระรื่นนั้น ถูกต้องตามวินัยไหม   อ้อลืมไปว่า เขาคงไม่ใช่นักบวชในพระพุทธศาสนาเถรวาท เพียงแต่ แอบอิงอาศัย พุทธศาสนาเถรวาท ทำมาหาเลี้ยงชีพ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 06:27:20

ความคิดเห็นที่ 23 ขออนุโมทนากับคุณ KOB ON KALA ในความคิดเห็นที่ 20 น่ะครับ คุณ KOB ON KALA มีความเข้าใจเรื่องกัปปิยะ/อกัปปิยะอย่างไร ? หรือครับ !!!!! การทำกัปปิยะนั้น  พระภิกสงฆ์ทำเองไม่ได้ครับ ต้องเป็นฆราวาสทำอกัปปิยะ  ให้เป็นกัปปิยะครับ  พระภิกษุสงฆ์จึงจะฉันได้ครับ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 07:55:25

ความคิดเห็นที่ 24 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 07:56:21

ความคิดเห็นที่ 25 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 07:57:07

ความคิดเห็นที่ 26 ู^ ^ ^ ภาพประกอบข้างบน  มาจากเวบไซต์ http://www.dlitemag.com/index.php?option=com_content&view=article&catid=51%3Alite-cuisine&id=138%3A2009-08-12-17-19-56&Itemid=1 ลองเข้าไปศึกษาดูน่ะครับ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 08:00:21

ความคิดเห็นที่ 27 การกัปปิยะ อาหาร ที่ถวายพระนั้นถ้ามีเนื้อสัตว์ ก่อนจะถวายต้องทำให้สุกด้วยไฟเสียก่อน เช่นต้ม ทอด ย่าง ถ้าอาหารนั้นไม่สุกด้วยไฟ เช่นสุกด้วยมะนาวหรือยังดิบอยู่ หรือยังสุกๆ ดิบๆ หากพระฉันเข้าไปจะเป็นอาบัติทุกฎ  อาหารบางอย่างเรามักนึกไม่ถึงว่า ยังไม่สุกด้วยไฟ เช่น น้ำพริกปลาทู ก่อนจะนำกะปิมาตำน้ำพริก จะต้องนำมาห่อใบตองปิ้งให้สุกก่อน หรือไข่ดาวและไข่ต้ม จะต้องต้มหรือทอดให้ไข่ขาวและไข่แดงสุกแข็งทั่วกัน หากยังเหลวเป็นยางมะตูมอยู่ถือว่ายังไม่สุก หรือส้มตำใส่ปลาร้าหรือปูก็จะต้องต้มปูเค็มหรือต้มปลาร้าเสียก่อน เป็นต้น  มี เนื้อ ๑๐ ชนิดที่ห้ามพระเณรฉันทุกกรณี ได้แก่ เนื้อมนุษย์ เนื้อสุนัข เนื้อช้าง เนื้อม้า เนื้องู เนื้อราชสีห์ เนื้อเสือโคร่ง เนื้อเสือดาว เนื้อเสือเหลือง เนื้อหมี นอกจากนั้นฉันได้ทุกชนิดแต่ต้องไม่ประกอบด้วยสามเหตุคือ  - ไม่เห็นว่าเขาฆ่ามาเพื่อตน  - ไม่ได้ยินว่าเขาฆ่ามาเพื่อตน  - ไม่สงสัยว่าเขาฆ่ามาเพื่อตน  เพราะ ฉะนั้นชาวพุทธเราเวลาประกอบอาหารถวายพระ ห้ามบอกพระล่วงหน้าว่าจะเอาอาหารชื่อนั้นชื่อนี้มาถวาย เพราะจะทำให้ท่านฉันไม่ได้ หากฉันเข้าไปจะเป็นอาบัติ  อีกประการ หนึ่งผักหรือผลไม้ที่จะนำมาถวายพระ หากมีเมล็ดแก่ที่สามารถนำไปปลูกให้งอกได้ อย่างส้ม แตงโม มะเขือสุก หรือมีส่วนอื่นที่นำไปปลูกได้ไม่ว่าจะเป็น ลำต้น ราก หัวก็ดี เช่น ผักบุ้ง ใบโหรพา หัวหอม จะต้องทำวินัยกรรมที่มักเรียกว่า “กัปปิยะ” เสียก่อน พระท่านจึงจะฉันได้ หากไม่ทำกัปปิยะก่อนแล้วพระฉันเข้าไปจะเป็นอาบัติทุกฎ  เรื่อง นี้สืบเนื่องมาจากพระวินัยที่ห้ามภิกษุพรากของเขียว คือตัดต้นไม้ เด็ดใบไม้นั่นเอง ซึ่งรวมไปถึงผลไม้หรือลำต้นที่สามารถนำไปปลูกให้งอกได้ด้วย  วิธีการ ทำกัปปิยะ คือ นำผักหรือผลไม้ที่ต้องทำกัปปิยะมาวางตรงหน้าพระ แล้วพระท่านจะถามว่า “กัปปิยัง กะโรหิ” แปลว่า “ทำให้สมควรแล้วหรือ” โยมหรือเณรจะใช้เล็บหรือมีดเด็ดหรือตัดพืชนั้นเพียง ๑ ต้นหรือ ๑ ผล ให้ขาดออกจากกัน พร้อมกับพูดว่า “กัปปิยัง ภันเต” แปลว่า “ทำให้สมควรแล้ว เจ้าข้า” การทำกัปปิยะกับพืชหรือผลไม้เพียงต้นเดียวหรือลูกเดียว จะมีผลทำให้พระฉันพืชหรือผลนั้นได้ทั้งจานหรือทั้งถาด  วินัยข้อนี้ เห็นนิยมทำกันแต่เฉพาะในสายวัดป่าเท่านั้น เพราะหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล และหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ท่านสอนลูกศิษย์ลูกหาสืบกันมา ไม่ค่อยได้เห็นวัดในเมืองทำกันสักเท่าใด  สมัยหนึ่งหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล เที่ยวธุดงค์ไปพักที่วัดหนึ่งใน จ.สกลนคร เจ้าอาวาสวัดนั้นซึ่งมีพรรษามากแล้ว เห็นหลวงปู่เสาร์ให้โยมทำกัปปิยะก็ไม่เชื่อถือและกล่าวปรามาสท่าน  หลวง ปู่เสาร์ท่านก็อธิบายว่า ท่านทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ได้คิดขึ้นเอง ทันใดนั้นหลวงตาเจ้าอาวาสท่านก็ล้มลงชักกับพื้น ด้วยอำนาจกรรมที่กล่าวปรามาสพระธรรมและพระสงฆ์ผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ  ฝ่าย พระลูกวัดก็พากันมาเขย่าตัวถามว่าเป็นอะไรไป ท่านจึงรู้สึกตัวขึ้นและกล่าวขอขมาหลวงปู่เสาร์ทันที และแต่นั้นมาท่านก็ทำตามหลวงปู่เสาร์มาจนตลอดชีวิต ครูบาอาจารย์บางรูปท่านสอนลูกศิษย์ว่าหากไปฉันในวัดที่เขาไม่ทำกัปปิยะก่อน ก็ควรเลี่ยงไม่ฉันพืชผลไม้นั้นและไม่ควรไปพูดตำหนิเขาด้วย แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ก็ให้ฉันแต่เนื้อผลไม้ พยายามแกะเมล็ดออกก่อน ระวังอย่าเคี้ยวเมล็ดจนแตก เพิ่มเติม - “กัป ปิยัง ภันเต” แปลว่า “ทำให้สมควรแล้ว เจ้าข้า” หมายถึง ทำให้สมควร ปลูกไม่ขึ้นอีกแล้ว นี้ ดูเผินๆเหมือนทำพอเป็นพิธีเพื่อเลี่ยงอาบัติเฉยๆ แต่เคยได้ยินมาว่า พืชผักผลไม้ที่ผ่านการทำกัปปิยกรรมที่วัดถ้ำกองเพลในสมัยที่หลวงปู่ขาวท่าน ยังอยู่ มีผู้ลองเอาไปปลูกแล้วไม่ขึ้นจริงๆ - บ่อยครั้งที่ได้ยินโยมที่ทำกัปปิยกรรมตอบเพี้ยนไปว่า “กัปปิยะ ภันเต” ศึกษารายละเอียดได้ที่เวบไซต์นี้ครับ http://www.watpadongrung.com/index.php?mo=3&art=552978 จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 08:11:41

ความคิดเห็นที่ 28 ตกลงเรื่องใบรับรองแพทย์ อาการป่วย? จะแถกแถ ว่าอย่างไรต่อไป กรณีใบรับรองแพทย์  นี้เป็นเรื่องส่วนบุคคลของผู้อาพาธ ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องของ Akaliko23 อีกแล้ว แม้ว่า Akaliko23 ได้หยิบยืมคำชี้แจงเกี่ยวกับ กรณีอาพาธนี้มาจากบรรดาศิษย์ เพื่อนำมาเล่าสู่กันฟังก็ตาม และคำถามนี้เป็นของคุณยามฯ ไม่ใช่คุณทวนทอง ดังนั้น หากตอบคำถามคุณยามฯไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องตอบคุณทวนทอง..อีก กรณีพระที่สวมเครื่องกันหนาวในขณะอาพาธด้วยโรคประจำตัว เคยสอบถาม......อุปัฏฐากพระสงฆ์ ในต่างประเทศ เขาจัดซื้อชุดอย่างนี้ เลือกเอาเฉพาะสีที่มีพุทธานุญาติไว้ เพื่อถวายให้พระที่ไม่ป่วย เอาไว้สวมกันป่วย ในเขตเวลาที่เหน็บหนาว เรื่องนี้เคลียร์กันไม่จบในแง่ข้อกล่าวหาทางสังคม  พระจึงไม่จำเป็นต้องส่ง ใบรับรองแพทย์ให้กับศาลเตี้ย เพราะกระบวนการสงฆ์สำหรับใช้ในการสำรวจตรวจสอบมีอยู่  ควรจะเคลียร์กันในกระบวนการที่สงฆ์รับผิดชอบตามอำนาจหน้าที่โดยตรง ส่วนสังคม มีสิทธิวิพากษ์ วิจารณ์กันตามอุปนิสัยใจคอ  ถามว่าในเมื่อท่านไม่โปรดปรานบุคคลท่านนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การสวมใส่ หรือไม่สวมใส่ ท่านผู้นั้นก็ยังโดนด่าเช่นเดิม ถ้าท่านเลิกใส่อย่างนั้น พวกคุณก็คงเสียดายเรื่องนี้ไปเรื่องนึง  กรณี "แถ" การตอบคำถาม หรือร่วมสนทนาในกระทู้ เป็นทั้งความเห็น และความจริง ผู้ตั้งกระทู้ กับผู้ตอบกระทู้ หากไม่ได้เป็นคู่กรณีกันด้วยเหตุทะเลาะวิวาทใดๆ ก็อย่าใจดำ เอาคำว่า"แถ"  ไปใช้กับฝ่ายที่เห็นต่าง เพราะมันไม่ใช่วิธีหาคำตอบ แต่มันเป็นวิธีเปลี่ยนมิตรเป็นศรัตรูไปเลย ช่วยสนทนากันตามประสาคนมีน้ำใจ เขาตอบถูกใจ ก็ชื่นชมกัน แต่หากตอบไม่ได้อย่างใจ ก็โปรดมีมารยาท โดยการสงวนคำว่า"แถ"เก็บไว้เองเถิด  อย่าปล่อยออกมาพร่ำเพรื่อ เพราะคู่สนทนาเขาคงไม่รับไว้อย่างแน่นอน แต่ถ้าไม่อยากเก็บไว้เอง ก็โยนทิ้งไปเสียเถิดคุณทวนทอง จากคุณ : AkALiKo23 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 10:13:09

ความคิดเห็นที่ 29 ถามว่าในเมื่อท่านไม่โปรดปรานบุคคลท่านนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว การสวมใส่ หรือไม่สวมใส่ ท่านผู้นั้นก็ยังโดนด่าเช่นเดิม ถ้าท่านเลิกใส่อย่างนั้น พวกคุณก็คงเสียดายเรื่องนี้ไปเรื่องนึง      ^     ^ ใครจะเสียดายอะไร ? หรือครับ  หรือว่า จะมีใครเสียดาย ขายเสื้อยืดแขนยาว ให้นักบวชไม่ได้ ? กรณีนี้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปกล่าวอ้างพระ นักบวช ในต่างประเทศ นี่มันเมืองไทย ? หรือไม่ใช่  นักบวช ไชยบูลย์ มิสิทธิพิเศษ  อย่างนั้นหรือ  ? ก็โปรดมีมารยาท โดยการสงวนคำว่า"แถ"เก็บไว้เองเถิด  อย่าปล่อยออกมาพร่ำเพรื่อ เพราะคู่สนทนาเขาคงไม่รับไว้อย่างแน่นอน แต่ถ้าไม่อยากเก็บไว้เอง ก็โยนทิ้งไปเสียเถิดคุณทวนทอง ไม่เป็นไร สิ่งนี้ ผมรู้และเข้าใจดีว่า  การที่ใช้คำอะไรออกไป นั้น ตนเอง ผู้ใช้ย่อมได้รับก่อนคนอื่น แต่ในกรณีนี้ หมายถึง ถามสิ่งหนึ่ง ไปตอบสิ่งหนึ่ง คือตอบไม่ตรงประเด็นสังคมเขาเรียกว่า  แถ ส่วนกรณี ใครจะมารยาทดี มารยาททราม ช่วยปกปิด ปกป้องนักบวช ปราราชิก ก็ว่ากันไป ตามแต่อัฒยาศัย จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 11:40:58

ความคิดเห็นที่ 30 ก็อย่าใจดำ เอาคำว่า"แถ"  ไปใช้กับฝ่ายที่เห็นต่าง เพราะมันไม่ใช่วิธีหาคำตอบ แต่มันเป็นวิธีเปลี่ยนมิตรเป็นศรัตรูไปเลย คงเข้าใจนะ กรณีนี้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปกล่าวอ้างพระ นักบวช ในต่างประเทศ นี่มันเมืองไทย ? หรือไม่ใช่  ไทย-เทศ เหตุผลเดียวกัน คือกันหนาว  ลองหาคำตอบดูก่อน...... โรคอะไรบ้าง... ที่มีผลต่อไต  และทำให้เกิดอาการหนาวสั่น แม้อากาศร้อนก็ตาม?? จากคุณ : AkALiKo23 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 12:33:00

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องใจดำ ไม่ดำ แถ ไม่แถ เอาเป็นว่า ก็เห็นเป็นตามที่ปรากฏ ............... ผมถึงได้เคยบอกคุณแล้ว ไม่ใช่ หรือว่า  ความเห็น คอมเม้นต์ ของแพทย์ ที่มีใบประกอบโรคศีลป์  จะน่าเชื่อถือกว่า คำกล่าวอ้าง ของพวกคุณ  หรือว่า จีวร กันหนาวไม่ได้  ลองเปิดหูเปิดตา พิจารณา ภิกษุอาพาธ ท่านอื่นๆ ดังตัวอย่าง ที่ รพ.สงฆ์ เขาทำเยี่ยงนี้หรือไม่  หรือว่ากลัวตายมากถึงขนาด  รองรับการปฏิบัติตามพระวินัยไม่ได้ ก็สึกออกไปเสีย ............ ใครจะใจดี ใจดำ  ปกป้อง นักบวช ปาราชิก ก็ว่ากันไป ตามแต่ ตัณหา อุปาทาน ของตน   จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 13:07:14

ความคิดเห็นที่ 32 จากกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11965426/Y11965426.html#17 ความคิดเห็นที่ 17 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน เห็นพระพุทธรูปของลัทธินี้ก็ใส่เสื้อนะครับ ไม่ทราบว่าป่วยหรือเปล่า? จากคุณ : msdossys เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 55 23:44:28 [แก้ไข] จากคุณ : msdossys เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 13:07:24

ความคิดเห็นที่ 33 ลองเปิดหูเปิดตา พิจารณา ภิกษุอาพาธ ท่านอื่นๆ ดังตัวอย่าง ที่ รพ.สงฆ์ เขาทำเยี่ยงนี้หรือไม่  มีความเห็นว่า คุณยามฯ ควรแยกแยะชนิดของโรค ใน รพ.สงฆ์ ก่อนที่จะ อ้างอิงการเปรียบเทียบ ว่าอย่างใหน ควรใส่ อย่างในไม่ต้องใส่ เครื่องกันหนาว หรือแม้แต่ ชุดที่พระต้องใส่ในห้องผ่าตัด จากคุณ : AkALiKo23 เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 13:09:28

ความคิดเห็นที่ 34 ต้องขออภัยจริง ๆ    ถ้าไม่มีใบรับรองแพทย์มา อย่ามาต่อประเด็นเลยครับ  คำพูดของพวกคุณ มันไม่มีความน่าเชื่อถืออะไรเลย  หรือจะอธิบายอะไรๆ ต่อไป ก็เชิญ ตามแต่ท่านเลยครับ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 13:27:50

ความคิดเห็นที่ 35 @20 คุณยกเอาพระวินัยปิฎกเรื่องกัปปิยะมาอ้าง แต่ไม่ได้มีความรู้ในเรื่องการทำกัปปิยะเลย อยู่เฉยๆยังจะดีกว่า มาอวดรู้แบบนี้นะครับ มันน่าสมเพช จากคุณ : บันทึก..การเดินทาง เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 14:45:29

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบคุณบันทีก การเดินทาง ผมนำพระวินัยปิฏก ขึ้นมาอ้าง นี้เพื่อจะชี้ให้เห็นบ้างว่า วินัยข้อนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางออก  นี่ขนาดเราไม่ค่อยรู้    ที่จริงในเมื่อสาธุชนอย่างพวกคุณทราบทำไมทางวัดจะไม่ทราบได้ เรื่องแค่นี้  ผมตั้งข้อสังเกตุเผื่อเอาไว้เท่านั้น    ฉะนั้นเขาจะให้ใครทำ นั้น ผมไม่ทราบได้      แต่รุปที่นำมาให้นี้ คือการเด็ดก้านออกจากดอก ถ้าไม่ทำกัปปิยะก่อน ก็คือผิดวินัย แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 20:58:16 จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 17:06:37

ความคิดเห็นที่ 37 คุณ KOB ON KALA #36 ครับ ความเห็นของคุณว่า   ความคิดเห็นที่ 36    ตอบคุณบันทีก การเดินทาง ผมนำพระวินัยปิฏก ขึ้นมาอ้าง นี้เพื่อจะชี้ให้เห็นบ้างว่า วินัยข้อนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่มีทางออก  นี่ขนาดเราไม่ค่อยรู้    ที่จริงในเมื่อสาธุชนอย่างพวกคุณทราบทำไมทางวัดจะไม่ทราบได้ เรื่องแค่นี้  ผมตั้งข้อสังเกตุเผื่อเอาไว้เท่านั้น    ฉะนั้นเขาจะให้ใครทำ นั้น ผมไม่ทราบได้      แต่รุปที่นำมาให้นี้ คือการเด็ดก้านออกจากดอก ถ้าไม่ทำกัปปิยะก่อน ก็คือผิดวินัย แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 55 20:58:16 จากคุณ : KOB ON KALA   เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 55 17:06:37  เป็นการแสดงความคิดเห็นคลับคล้ายกับคุณจักรขวดแสดงความเห็นที่ 80  ความคิดเห็นที่ 80    อ่ะ..นั่นไง  ขนาดคุณก็รู้นี่  แล้วทำไมคนเป็นพระจะไม่รู้พระวินัย ก็แสดงว่าคนที่กินหมูกะทะ  ไม่ใช่พระ   ต่อให้พระได้กินหมูกะทะจิงๆ  ก็ต้องมีคนย่างให้แน่ๆ  เค้าก็รู้กันหรอกน่า จากคุณ : จักรขวด  เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 55 06:12:59  ถูกใจ : ร่มธรรม ในกระทู้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11906079/Y11906079.html#80 นี่เท่ากับคุณ KOB ON KALA  ตอกย้ำว่า   พระรู้เรื่องพรากของเขียว จริง ๆ น่ะหรือ ? รวมไปถึงเรื่องสั่งหมูกระทะมากินด้วยใช่ไหม ? จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:58:51

ความคิดเห็นที่ 38 กระบวนการจัดเตรียมให้โปรยกลีบดอกกุหลาบให้พระทุดงค์ธัมมชโยเดินนั้น  มันเริ่มต้นกระบวนการตั้งแต่อลัชชีเดียรถีย์และทีมงานประกาศปาว ๆ ๆ ให้บรรดาสาวกทั้งหลายเข้าร่วมขบวนโปรยกลีบกุหลาบ  โดยจะจัดเตรียมมาเอง  หรือจะบริจาคเงินซื้อกับทางวัดที่เตรียมไว้แล้ว ถ้าอลัชชีเดียรถีย์ธัมมี่คิดและสั่งการจัดเตรียมเองก็คงไม่เป็นไร   เพราะเขาขาดสถานภาพพระภิกษุสงฆ์ไปแล้ว แต่ถ้าไม่ใช่    โดยที่ถ้าเป็นการสั่งการโดยพระสงฆ์ระดับรอง ๆ ลงสั่งการให้จัดซื้อจัดหาจัดเตรียมตั้งแต่เริ่ม   ถึงแม้จะฆาราวาสจะมาทำกัปปิยะยังไง ๆ มันก็ไม่พ้นอาบัติไปได้  ในฐานที่พระสงฆ์เป็นตัวการให้เกิดการพรากของเขียวนั้น ๆ  นั่นประการหนึ่ง จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:59:22

ความคิดเห็นที่ 39 ประการต่อมา การทำกัปปิยะ  ปกติโดยมากเขาจะทำกับพืชผักอาหารเป็นส่วนใหญ่  ทั้งนี้เพราะชิ้นส่วนของพืชผักผลไม้บางชนิดสามารถนำไปขยายพันธุ์ได้ดั่งข้อมูลที่ผมได้นำเสนอไปแล้วข้างต้น .....อีกประการ หนึ่งผักหรือผลไม้ที่จะนำมาถวายพระ หากมีเมล็ดแก่ที่สามารถนำไปปลูกให้งอกได้ อย่างส้ม แตงโม มะเขือสุก หรือมีส่วนอื่นที่นำไปปลูกได้ไม่ว่าจะเป็น ลำต้น ราก หัวก็ดี เช่น ผักบุ้ง ใบโหรพา หัวหอม จะต้องทำวินัยกรรมที่มักเรียกว่า “กัปปิยะ” เสียก่อน พระท่านจึงจะฉันได้ หากไม่ทำกัปปิยะก่อนแล้วพระฉันเข้าไปจะเป็นอาบัติทุกฎ  เรื่อง นี้สืบเนื่องมาจากพระวินัยที่ห้ามภิกษุพรากของเขียว คือตัดต้นไม้ เด็ดใบไม้นั่นเอง ซึ่งรวมไปถึงผลไม้หรือลำต้นที่สามารถนำไปปลูกให้งอกได้ด้วย  วิธีการ ทำกัปปิยะ คือ นำผักหรือผลไม้ที่ต้องทำกัปปิยะมาวางตรงหน้าพระ แล้วพระท่านจะถามว่า “กัปปิยัง กะโรหิ” แปลว่า “ทำให้สมควรแล้วหรือ” โยมหรือเณรจะใช้เล็บหรือมีดเด็ดหรือตัดพืชนั้นเพียง ๑ ต้นหรือ ๑ ผล ให้ขาดออกจากกัน พร้อมกับพูดว่า “กัปปิยัง ภันเต” แปลว่า “ทำให้สมควรแล้ว เจ้าข้า” การทำกัปปิยะกับพืชหรือผลไม้เพียงต้นเดียวหรือลูกเดียว จะมีผลทำให้พระฉันพืชหรือผลนั้นได้ทั้งจานหรือทั้งถาด ..... ซึ่งยังไง ๆ ผมก็มองว่า ปรับเอาวิธีกัปปิยะมาใช้กับกรณีกิจกรรมเด็ดกลีบกุหลาบมาให้พระสงฆ์เหยียบย่ำไม่ได้หรอกครับ อาหารนั้น  ทำกัปปิยะ เพื่อการบริโภค  โดยที่พระสงฆ์ไม่รู้มาก่อนว่า จะมีพืชผักผลไม้อะไรมาให้ฉันในแต่ละมื้อ  การทำกัปปิยะโดยส่วนใหญ่ทำต่อหน้าพระสงฆ์ ดังตัวอย่างที่ยกมาในความเห็นข้างบนนี้ เครื่องอุปโภคอื่น ๆ ก็ในทำนองเดียวกันคือ มีฆาราวาสนำมาเครื่องอุปโภคเหล่านั้นมาถวายให้พระสงฆ์ใช้  เมื่อพระสงฆ์เห็นว่า น่าจะเป็นการพรากของเขียวหรือไม่ก็จะถามว่า เครื่องอุปโภนั้นผ่านการทำกัปปิยะที่เหมาะสมกับพระสงฆ์แล้วหรือไม่ ? แต่ ๆ ๆ ๆ  ไอ้การเด็ดดอกุหลาบ คลี่กลีบกุหลาบ  ที่เกิดจะคณะสงฆ์ในวัดพระธรรมกายสั่งการให้จัดซื้อจัดหาจัดเตรียมมาจากสวนจากตลาด  แล้วก็ให้คณะสงฆ์ในวัดพระธรรมกายนั่นและนั่งคลีนั่งเด็ดดออกกุหลาบออกจากกิ่งก้านที่ยาวเป็นฟุต ๆ  คลี/แกะเสร็จแล้วก็ให้จำหน่ายให้สาวกเอาไปโปรยบนเสื่อสาดทางลาดเดินของคณะสงฆ์ทุดงค์ธัมมชโย เสมือนเด็ก ๆ ระดับประถมเที่ยวเอาหนังสะติ๊กไปยิงนก เอาเบ็ดไปตกปลาเล่น ๆ เพื่อความสนุกสนาน  ยิงได้ตกได้ก็ปล่อยไป แล้วยิงใหม่ตกใหม่  คือทำไปเพื่อความสนุกสนาน  ไม่ใช่ทำเพื่อการบริโภคประทังชีวิต กรณีพระสงฆ์วัดพระธรรมกายคลี/เด็ดดอกกุหลาบนี้ก็ไม่แตต่างกันเท่าไรนักหรอกครับ จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 00:59:55

ความคิดเห็นที่ 40 อีกประการหนึ่งที่สำคัญก็ คือ สาวกอลัชชีเดียรถีย์ทั้งหลายทั้งปวง   ต่างก็ออกมาปฏิเสธเสียงแข็งว่า   ไม่ผิด  ความคิดเห็นที่ 60    ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาแสดงความเห็นค่ะ สำหรับกระทู้นี้ ท่านผู้รู้ในห้องศาสนาหายไปไหนหมดน้อ ???  เอาล่ะค่ะ คุณราชมัล อ่านแล้วก็ยังไม่เห็นอยู่ดีว่าคุณอธิบายไว้ตรงไหน ??? จากการถามผู้รู้ส่วนตัวและค้นหาข้อมูลเพื่อนำมาสรุปกับคุณแล้ว  ดิฉันขอสรุปเป็นประเด็นโดยย่อที่พระภิกษุจะอาบัติการพรากของเขียวกรณีนี้ ดังนี้ค่ะ 1. พระภิกษุ ต้องเป็นผู้เด็ดใบไม้ ตัดต้นไม้นั้นเอง หรือใช้ให้ผู้อื่นตัด 2. พืชนั้นเมื่อตัดจากต้นแล้วยังงอกได้อีก รายละเอียดตามนี้นะคะhttp://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=02&A=8542&Z=8605 ดังนั้น ในภาพต้นกระทู้นี้ ดิฉันเห็นว่าไม่เป็นการพรากของเขียว จึงไม่เป็นอาบัติ เพราะอะไร ?? เพราะพระภิกษุหรือสามเณรในรูป ไม่ได้ตัดต้นไม้หรือดอกไม้เอง และไม่ได้ใช้ให้คนอื่นตัด  แต่ดอกไม้นี้มีคนนำมาถวาย และดอกไม้หรือดอกกุหลาบที่ถูกตัดออกมาแล้วนั้น ไม่สามารถงอกเป็นต้นใหม่ได้อีก จึงสรุปได้ว่าภาพดังกล่าว ไม่เป็นอาบัติเรื่องพรากของเขียว ดิฉันยินดีหาคำตอบมาคุยกับคุณแล้วนะคะ พร้อมอธิบายโดยย่อ หวังว่าคุณจะทำความเข้าใจให้ถูกต้องด้วยค่ะ  แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 55 19:41:38 จากคุณ : รัตนมาลี    เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 19:40:27  ถูกใจ : wkiet ผมจึงได้ไป search หามาไงล่ะครับว่า บรรดาดอกและกิ่งกุหลาบทั้งหลายที่พระสงฆ์วัดพระธรรมกายเด็ดอยู่นั้น  กิ่งก้านเหล่านั้นมันยังสามารถงอกได้อีก   มันจึงเป็นวัตถุอาบติ แล้วคุณราชมัลก็บอกอีกครั้งว่า   ความคิดเห็นที่ 25    คุณ AkALiKo23 ผมก็ไม่เคยได้บอกว่าพระเกจิอื่นใดท่านจะไม่อาบัติ หรือชอบด้วยพระวินัย หากท่านจะพรากของเขียว อาบัติเช่นนี้เป็นอาบัติที่เล็ก ๆ น้อย ๆ  สามารถปรับอาบัติ ปลงอาบัติกันได้ แต่ที่ต้องตั้งแบบนี้ ก็เพราะคุณรัตนมาลีท่านว่า " ไม่ผิด " ผมจึงอธิบายขยายความว่ามันผิด จะพระวัดไหนเกจิใด ๆ ก็ตาม หากทำเช่นนี้ก็ผิดทั้งนั้น  ต่อมาคุณยกถึงท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ ( โต พรหมรงฺสี ) คุณเกิดทันพระเดชพระคุณท่านหรือครับ หรือคุณนั่งอยู่ในขณะที่ท่านกำลังเด็ดดอกไม้อยู่ คุณถึงเห็นว่าท่าน " เด็ดดอกไม้ " นี่คุณพูดราวกับคุณเห็นกับตาตนเอง แบบนี้ปรักปรำพระโดยปราศจากมูลหลักฐานคิดว่า เป็นคนที่มีธรรมะในใจหรือปล่าวครับ  ส่วนจะให้ไปถามพระราชบัณฑิต มีใครเป็นพระราชบัณฑิตอีกหรือครับ เท่าที่ผมทราบ พระราชบัณฑิต เป็นสมณศักดิ์พระราชาคณะชั้นราช ซึ่งปัจจุบัน ราชทินนามนี้ในปัจจุบันก็ คือ พระราชบัณฑิต รักษาการรองอธิการบดี ฝ่ายกิจการต่างประเทศ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย คุณจะให้ผมไปถามท่านพระราชบัณฑิต รูปนี้ไหมครับ ทีหลังหาข้อมูลดีๆ และพยามอย่าให้ผิดพลาด นะครับ พระก็พระ ราชบัณฑิตก็ราชบัณฑิต อย่าเที่ยวทึกทักเอามาผสมกันเอง คนไม่รู้เขาจะเข้าใจผิด จากคุณ : ราชมัล  เขียนเมื่อ : วันจักรี 55 16:29:00  ถูกใจ : ทวนทอง, OnceWakeUp, Milky Power, ผ้านวม, Gravity Distortion, baanpurida จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 01:00:40

ความคิดเห็นที่ 41 ทุกท่านครับ ด้วยเหตุว่าในแต่ละวัน ไม่ทราบว่ามีอะไรที่เป็นเหตุของอาบัติเล็ก อาบัติน้อยเหล่านี้บ้าง พระที่เคร่งครัดในวินัยจริง ๆ จะทำพิธีปลงอาบัติทุกวันครับ ส่วนใหญ่แล้วจะทำตอนทำวัตรเย็น ส่วนวัดที่หย่อนยานหน่อย ก็ปลงอาบัติตอนจะมีพิธีกรรมสำคัญเท่านั้น เช่น สวดปาฏิโมกข์หรือบวชพระเป็นต้น ส่วนวัดที่ไม่สนใจเลย ก็ไม่จำต้องกล่าวถึงครับ จากคุณ : วันวิสาข์ เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:24:07

ความคิดเห็นที่ 42 ถึงคุณทวนทอง ก่อนอื่นต้องขอประกาศจุดยืน  ว่า    สนับสนุนกิจกรรมของวัดพระธรรมกายในเรื่องการเผยแพร่พุทธศาสนา และวิชชาธรรมกาย  ทุกกิจกรรม  ชูมือให้สองมือ เต็มที่     แต่ไม่สนับสนุน เรื่องการเงินและการทำบุญที่มีปริมาณมาก เสนอให้ตรวจสอบ ที่มาที่ไป และการใช้เงิน ต่าง ๆ ของทางวัด  ถ้าเป็นวัดที่จ้องหาประโยชน์ใส่ตนแล้ว ไซร้  ย่อมผิดพระธรรมวินัยอย่างแน่นอน  หากแม้นว่าทุกบาททุกสตางค์นั้น ทำเพื่อ พระศาสนาแล้ว ย่อมไม่ผิด     ผมจึงไม่เหมือนคุณจักรขวด ที่จะต้องแก้ต่าง ๆ ให้ทางวัดทุกประการ แม้แต่เรื่อง หมูกะทะ ถ้ามันผิดมีหลักฐานก็ต้องผิด ไม่จำเป็น ใด ๆ ที่ต้องแก้ต่างทั้งสิ้น      ฉะนั้นแล้วความผิดที่เกิดขึ้น จะต้องประกอบด้วยหลักฐานที่แน่ชัด เพื่อใช้ในทาง กฏหมายและวินัยต่อไป       หากว่าคุณทวนทองเห็นว่า มีข้อมุลและหลักฐานชัดแล้วก็ ดำเนินการได้เลย จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 02:52:25

ความคิดเห็นที่ 43 แวะเข้ามา กดโหวต & เก็บเข้าคลังกระทู้แล้วขอรับท่าน กระทู้ได้ความรู้เยอะอีกแล้ว _/\_อนุโมทนาพี่ๆทุกท่านครับ จากคุณ : Zim-MorLuth- เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 05:59:24

ความคิดเห็นที่ 44 แต่ไหน ๆ ก็ได้ตอบแล้วก็ลองสนทนาธรรมกันดู เรื่องของพระวินัยเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ต้องเปิดตำราเหมือน กฏหมายไม่มีผิด จะคิดเองเดาเองไม่ได้  ต้องมีการตีความด้วย  มีประเด็นอยู่คือ  เอาประเด็นเดียวก่อน   -   โดยที่ถ้าเป็นการสั่งการโดยพระสงฆ์ระดับรอง ๆ ลงสั่งการให้จัดซื้อจัดหาจัดเตรียมตั้งแต่เริ่ม   ถึงแม้จะฆาราวาสจะมาทำกัปปิยะยังไง ๆ มันก็ไม่พ้นอาบัติไปได้  ในฐานที่พระสงฆ์เป็นตัวการให้เกิดการพรากของเขียวนั้น ๆ นั่นประการหนึ่ง         ตอบคือ จัดหาจัดเตรียม แต่ไม่ระบุลงไปว่ากุหลาบที่ไหน ต้นไหน เหล่าใด ไม่เป็นอาบัติ หรือปาจิตติยภัณฑ์ อ้างอิงจาก            ส่วนที่ 2 พระวินัยปิฎก เล่ม 2 มหาวิภังค์ ทุติยภาค      ปาจิตติยภัณฑ์     [ว่าด้วยการตัดทำลายเผาเองและใช้ให้ทำเป็นต้น]  สองบทว่า ฉินฺทติ วา ฉินฺทาเปติ วา มีความว่า ภิกษุเมื่อจะ กวาดพื้นดิน ด้วยคิดว่า เราจักตัดหญ้า ตัดเองก็ดี ใช้คนอื่นให้ตัดก็ดี โดย ที่สุดแม้ด้วยซี่ไม่กวาด. สองบทว่า ภินฺทติ วา ภินฺทาเปติ วา มีความว่า โดยที่สุด แม้เมื่อจะเดินจงกรมแกล้งเอาเท้าทั้งสองเหยียบไป ด้วยคิดว่า สิ่งที่จะขาด จงขาดไป สิ่งที่จะแตก จงแตกไป เราจักแสดงที่ที่เราจงกรม ดังนี้ ย่อม ทำลายเองก็ดี ใช้คนอื่นให้ทำลายก็ดี ซึ่งหญ้าและเถาวัลย์เป็นต้น. ถ้าแม้นว่า เมื่อภิกษุทำหญ้าและเถาวัลย์ ให้เป็นขมวด หญ้าและเถาวัลย์จะขาด, แม้ทำให้ เป็นหมวด ก็ไม่ควร. ก็ชนทั้งหลาย ย่อมดอกไม้แมลงมุม (หุ่นยนต์แมลงมุม) ผูกหนาม ที่ต้นตาลเป็นต้น เพื่อต้องการไม่ให้พวกโจรขึ้นลัก. การกระทำอย่างนั้น  ไม่ควรแก่ภิกษุ ก็ถ้าว่า หุ่นยนต์แมลงมุมเป็นแค่เพียงติดอยู่ที่ต้นไม้เท่านั้น ไม่บีบรัดต้นไม้ ควรอยู่ แม้จะกล่าวว่า เธอจงตัดต้นไม้ จงตัดเถาวัลย์  จงถอนเหง้า หรือราก ดังนี้ ก็ควรอยู่ เพราะเป็นคำพูด ไม่กำหนดลงแน่นอน. แต่จะกำหนดลงไป พูดคำเป็นต้นว่า จงตัดต้นไม้นี้ ไม่ควร.  ถึงแม้การระบุ ชื่อกล่าวคำเป็นต้นว่า จงตัด จงทุบ จงถอน ต้นมะม่วง เถาสี่เหลี่ยม หัว เผือกมัน หญ้ามุงการตาย สะเก็ดต้นไม้โน้น ดังนี้ ก็เป็นคำที่ไม่กำหนด  แน่นอนเหมือนกัน. แท้จริง คำเป็นต้นว่า ต้นมะม่วงนี้ เท่านั้น ชื่อว่า เป็นคำกำหนดแน่นอน คำนั้น ไม่ควร สองบทว่า ปจติ วา ปจาเปติ วา มีความว่า บัณฑิตพึงทราบ คำทั้งปวง โดยนัยดังได้กล่าวแล้วในปฐวีขนนสิกขาบทนั้นแลว่า ชั้นที่สุด แม้ประสงค์จะระบมบาตร  แกล้งก่อไฟข้างบนกองหญ้าเป็นต้น เผาเองก็ดี ใช้คนอื่นให้เผาก็ดี ดังนี้ . แต่จะกล่าวไม่กำหนดแน่นอนว่า จงต้มถั่วเขียว จงต้มถั่วเหลือง เป็นต้น ควรอยู่  จะกล่าวอย่างนี้ว่า จงต้มถั่วเขียวเหล่านี้ จงต้มถั่วเหลืองเหล่านี้ ไม่ควร. ในคำว่า อนาปตฺติ อิมํ ชาน เป็นต้น บัณฑิตพึงเห็นเนื้อความ อย่างนี้ว่า เธอจงรู้มูลเภสัชนี้ จงให้รากไม้ หรือ ใบไม้นี้ก็ดี จงนำต้นไม้  หรือเถาวัลย์นี้มาก็ดี ต้องการดอกไม้ หรือผลไม้ หรือใบไม้นี้ก็ดี จงกระทำ ต้นไม้ หรือเถาวัลย์ หรือว่าผลไม้นี้ ให้เป็นกัปปิยะก็ดี. ด้วยคำเพียงเท่านี้ ย่อมเป็นอันภิกษุกระทำการปลดเปลื้องภูตคาม. แต่ภิกษุผู้จะบริโภคพึงให้ อนุปสัมบันทำให้เป็นกัปปิยะซ้ำอีก เพื่อปลดเปลื้องพีชคาม.                           นี่คือพระวินัยทั้งเล่ม   ที่มา http://www.vinaya.mbu.ac.th/sec2book2/page312.htm แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 55 06:48:13 จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 06:38:29

ความคิดเห็นที่ 45 กรณีความเห็นที่ 44 ที่คุณ KOB ON KALA ยกมานั้น  ผมว่า  คุณ  KOB ONKALA กำลังตีความและเข้าใจผิด ลองอ่านทบทวนดูใหม่น่ะครับ ตอนนี้ผมยังไม่มีเวลาแจกแจงรายละเอียด ลองอ่านตรงนี้ประกอบดูด้วยละกันครับ [อธิบายพีชคามและภูตคามเป็นต้น]   จริงอยู่ ในภูตคามสิกขาบทนี้ มีวินิจฉัยกถา ดังต่อไปนี้ ภิกษุพรากภูตคาม เป็นปาจิตตีย์. พรากพีชคามแม้ทั้ง ๕ อย่าง อัน นอกจากภูตคาม เป็นทุกกฏ. ชื่อว่า พีชคามและภูตคามนี้ อยู่ในน้ำก็มี อยู่ บนบกก็มี. บรรดาพีชคามและภูตคามที่อยู่ในน้ำและบนบกทั้งสองนั้น พีชคาม และภูตคามที่อยู่ในน้ำ คือ เสวาลชาติ (สาหร่าย) ทั้งที่มีใบและไม่มีใบทั้งหมด มีชนิดเช่นแหนและจอกเป็นต้น โดยที่สุดกระทั่งฝ้าน้ำ (ตระไคร้น้ำ) บัณฑิต พึงทราบว่า ภูตคาม. ชื่อว่าฝ้าน้ำ (ตระไคร้น้ำ) ข้างบนแข็ง มีสีกร้าน ข้างล่างอ่อน มีสีเขียว. บรรดาเสวาลชาตินั้น รากของสาหร่ายใดหยั่งลงไปอยู่ในแผ่นดิน แผ่นดินเป็นฐานของสาหร่ายนั้น. น้ำเป็นฐานของสาหร่ายที่ลอยไปมาบนน้ำ เป็นปาจิตตีย์แก่ภิกษุผู้พรากภูตคามที่อยู่ในแผ่นดินในที่ใดที่หนึ่งก็ดี ยกขึ้นย้าย ไปสู่ที่อื่นก็ดี. เป็นปาจิตตีย์แก่ภิกษุผู้พรากภูตคามที่ลอยไปมาบนน้ำเหมือนกัน. แต่จะเอามือทั้งสองแหวกไปทางโน้นทางนี้ แล้วอาบน้ำ ควรอยู่. แท้จริง น้ำทั้งสิ้นเป็นฐานของสาหร่ายที่อยู่ในน้ำนั้น เพราะเหตุนั้น สาหร่ายนั้น ยังไม่ จัดว่าเป็นอันภิกษุย้ายไปสู่ที่อื่น ด้วยเหตุเพียงเท่านี้. แต่จะแกล้งยกขึ้นจากน้ำ โดยเว้นน้ำเสียไม่ควร. ยกขึ้นพร้อมทั้งน้ำ แล้ววางลงในน้ำอีก ควรอยู่. สาหร่ายออกมาทางช่องผ้ากรองน้ำ, ควรให้ทำกัปปิยะก่อน จึงบริโภคน้ำ. ภิกษุถอนเถาวัลย์และหญ้าที่เกิดในน้ำ มีกออุบลและกอปทุมเป็นต้น ขึ้นจากน้ำ ก็ดี พรากเสียในน้ำนั้นเองก็ดี เป็นปาจิตตีย์. พรากกออุบลและกอปทุมเป็นต้น ที่คนอื่นถอนขึ้นไว้แล้ว เป็นทุกกฏ. จริงอยู่ กออุบลและปทุมเป็นต้น ที่คนอื่น ถอนขึ้นไว้นั้น ย่อมถึงรากสงเคราะห์เข้าในพีชคาม. แม้สาหร่ายคือจอกและ แหน* ที่เขายกขึ้นจากน้ำแล้ว ยังไม่เหี่ยว ย่อมถึงซึ่งอันสงเคราะห์เข้าในพืช ที่เกิดจากยอด. ในอรรถกถามหาปัจจรีเป็นต้น ท่านกล่าวไว้ว่า แหน** ไม่มีราก และหน่อและตระไคร้น้าเป็นต้น เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ. เหตุในคำนั้นไม่ปรากฎ. ในอันธกอรรถกถา ท่านกล่าวไว้ว่า ยังไม่เป็นภูตคามที่สมบูรณ์ เหตุนั้น จึงเป็นทุกกฏ. แม้คำในอันธกอรรถกถานั้น ก็ไม่สมกัน (กับพระบาลี). จริงอยู่ พระผู้มีพระภาคเจ้าปรับปาจิตตีย์ในเพราะภูตคาม, ปรับทุกกฏในเพราะพีชคาม. ชื่อว่า ภูตคามอันไม่สมบูรณ์ เป็นโกฎฐาสที่ ๓ ไม่ได้มาในบาลี ไม่ได้ มาในอรรถกถาทั้งหลายเลย. ก็ถ้าจะพึงมีมติว่า แหนไม่มีรากและหน่อนั้น จักถึงการสงเคราะห์เข้าในพีชคามไซร้, แม้คำนั้นก็ไม่ควร เพราะพืชเช่นนั้น ไม่เป็นมูลเหตุแห่งภูตคามเลย. อีกนัยหนึ่ง คำว่า บรรดาฐานะที่หนักและเบา ภิกษุควรตั้งอยู่ในฐานะที่หนัก นี้เป็นลักษณะแห่งวินัย. [ว่าด้วยภูตคามที่เกิดบนบกและการพรากภูตคามนั้น ] วินิจฉัยในภูตคามที่เกิดบนบกต่อไป ส่วนที่เหลือของจำพวกต้นไม้ ที่ถูกตัดจัดว่าเป็นดอกไม้ที่เขียวสด. ในตอไม้เขียวสดนั้น ตอแห่งไม้กุ่ม ไม้- กระถินพิมาน ไม้ประยงค์ และไม้ขนุนเป็นต้น ย่อมงอกขึ้นได้. ตอไม้นั้น ท่านสงเคราะห์เข้าด้วยภูตคาม. ตอแห่งต้นตาลและมะพร้าวเป็นต้น ย่อมไม่ งอกขึ้นได้. ตอแห่งต้นตาลเป็นต้นนั้น ท่านสงเคราะห์เข้าด้วยพีชคาม. ส่วนตอกล้วยที่ยังไม่ตกเครือ ท่านสงเคราะห์ด้วยภูตคาม. ดอกกล้วย ที่ตกเครือแล้ว ท่านสงเคราะห์เข้าด้วยพีชคาม. แต่ต้นกล้วยที่ตกเครือแล้ว ท่านสงเคราะห์ เข้าด้วยภูตคามเหมือนกัน ตลอดเวลาที่ยังมีโบเขียวอยู่. ไม้ไผ่ ที่ตกขุยแล้ว ก็อย่างนั้น. แต่ไม้ไผ่ ในเวลาแห้งลงมาตั้งแต่ยอด จึงถึงอัน สงเคราะห์ด้วยพีชคาม. สงเคราะห์ด้วยพีชคามชนิดไหน. ด้วยพืชตามชนิด เกิดจากข้อ อะไรเกิดจากต้นไผ่นั้น. จริงอยู่ ถ้าหากว่าอะไร ๆ ไม่พึงเกิด. (ต้นไผ่ตกขุย) พึงถึงการสงเคราะห์เข้าในภูตคาม. ชนทั้งหลายตัดไม้ช้างน้าวเป็นต้น รวมเป็นกองไว้. กิ่งทั้งหลายแม้ ประมาณศอกหนึ่งงอกออกจากท่อนไม้ที่รวมเป็นกองไว้ ย่อมถึงการสงเคราะห์ เข้าด้วยพีชคามเหมือนกัน. ชนทั้งหลายปักลงในพื้นดิน เพื่อประโยชน์เป็น มณฑปก็ดี เพื่อประโยชน์เป็นรั้วก็ดี เพื่อประสงค์จะปลูกเถาวัลย์ก็ดี. เมื่อ จำพวกรากและใบงอกออกแล้ว ย่อมถึงอันนับเข้าเป็นภูตคามอีกแม้โดยแท้ ถึงอย่างนั้นเมื่องอกเพียงทุ่มรากหรือเพียงตุ่มใบก็สงเคราะห์เข้าเป็นพืชคาม เท่านั้น. จากคุณ : ทวนทอง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 14:40:20

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีครับ ยินดีทีได้สนทนาธรรม อ่านแล้ว  เข้าใจผิดตรงไหน จากคุณ : KOB ON KALA เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 55 16:09:43