ความคิดเห็นที่ 1 พิธีกรรมทั้งหลายโดยมาก เป็นพิธีมาจากพรามณ์ ศาสนาพุทธไม่มีพิธีกรรมใดใดในลักษณะบูชา เซ่นสรวง สังเวย อ้อนวอน พิธีพรามณ์เป็นสิ่งจำเป็น ในทุกๆพิธีกรรมของไทย เพราะพิธีกรรมโดยทั่วไปพระสงฆ์ไม่สามารถจะทำได้  เช่น การสังเวย บวงสรวง การไหว้เทวดา ฯลฯ พิธีหลายพิธีของไทยเป็นพิธีมาจากศาสนาพรามณ์ เช่น ยกเสาเอก สร้างบ้าน การเจิม การตั้งศาล การทำขวัญ โกนจุก โกนผมไฟ  ฯลฯ ไม่ใช่ของพุทธ แต่ก็จะมีการทำบุญในศาสนาพุทธ เช่นการเจริญพระพุทธมนต์ ให้ทาน รักษาศีล ร่วมด้วยเสมอ จากคุณ : Neemo (Astro Neemo) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 13:34:33

ความคิดเห็นที่ 2 พุทธ  กับ พราหมณ์  เป็นของคู่กันในสังคมไทยมาตลอด..... ก็เป็นดังที่ท่านความเห็นที่  1   ว่าไว้ชัดแจ้งแล้ว.........ทางศาสนาพุทธไม่มีพิธีกรรมใด ๆ สำคัญมากไปกว่าความตั้งใจปฎิบัติและศรัทธาอันแท้จริง และก็ใคร่ขอเพิ่มเติมให้อีกสักนิด...สำหรับคนพุทธ...หรือคนที่เข้าใจว่าตนเป็นคนที่นับถือศาสนาพุทธ  ( เฉพาะบางท่านเท่านั้นนะ  มิใช่ส่วนใหญ่  )..........ว่า หากท่านจะเป็นคนพุทธเพื่อพระพุทธศาสนา  ที่ดี   แท้จริง ... โปรดต้องระวังเรื่องพิธีกรรมทางพราหมณ์  ว่า  การทำพิธี  ก็คือเพียงพิธีกรรม  เท่านั้น  แต่โปรดอย่าได้เอามาเป็นสรณะสาระในการปฎิบัติธรรมอันเป็นหัวใจสำคัญของศาสนาพุทธ  อย่างเด็ดขาด ด้วยความเคารพ จากคุณ : Detente เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 16:40:25

ความคิดเห็นที่ 3 ทางเหนือจะไม่ค่อยมีพุทธ-พราหมณ์ครับ ส่วนใหญ่จะเป็นพุทธผีมากกว่า ถ้างานบุญใหญ่ก็ต้องเลี้ยงผี เลี้ยงพระ จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 17:20:14

ความคิดเห็นที่ 4 ฉนั้น การไม่ออกไปบวงสรวงร่วมกับทางพรามหณ์นั้น  ตามที่จขกท แจ้งไม่บาปใช่ไหมครับ และไม่ได้เป็ฯการลบหลู่ แต่อย่างใด ในพิธี มีการโปรยเหรียญ ตามจุดต่างๆที่จะตอกเข็ม  อีกทั้งมีการทำไม้เพื่อตรอกตามจุดต่างๆ  โดยไม้ดังกล่าวลงยันต์ปลุกเสก ซึ่งมองว่าแปลก พุทธกับพราหมณ์ผสมกัน  แต่ที่แปลกว่าทำไมสถาบันสงฆ์ไทย ไม่มีการปรามหรือเตือนสติ กันบ้าง เพราะหัวใจของพุทธศาสนา หลักการดังกล่าว ไม่สามารถนำไปซึ่งการลดกิเลสได้ เลย จากคุณ : กำ (richyneung) เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 18:36:02

ความคิดเห็นที่ 5 คนอินเดียบอกว่า ประเทศอินเดีย คนที่ถือพุทธจะไม่กราบไหว้เทพฮินดู ส่วนตัวคิดว่านิสัยคนไทยเป็นคนง่ายๆ เชื่อถือโชคลาง อะไรใครเขาว่าดีก็รับเอามา หาคนที่เข้าใจพุทธแท้ๆยาก จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 19:14:17

ความคิดเห็นที่ 6 ลัทธิพราหมณ์ได้ถือกำเนิดและอยู่คู่กับโลกนี้มาช้านาน สังเกตว่าผมใช้คำว่าลัทธิ เพราะในสมัยก่อนนั้นมีการตั้งสำนักต่างๆ ขึ้นมามากมาย มีอาจารย์เจ้าลัทธิที่มีวิชาความรู้ต่างกันไป โดยไม่มีศาสดาที่เป็นผู้ประกาศศาสนา แม้ในสมัยที่เป็นสูญกัปป์ ลัทธิพราหมณ์ก็จะยังคงมีอยู่ ดังนั้น ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะอุบัติจึงไม่ใช่เรื่องแปลก ที่ศาสนาพราหมณ์จะเผยแพร่ไปทุกแห่ง รวมถึงกระทั่งประเพณีการปฏิบัติในการบูชาเทพเจ้าต่างๆ ตามความเชื่อ ในสมัยพุทธกาล ครั้นเมื่อเจ้าชายสิทธัตถะมีพระชนมายุได้ ๗ พรรษา ก็มีปรากฎตามหลักฐานต่างๆ ว่ามีการประกอบพระราชพิธีจรดพระนังคัลแรกนาขวัญ และในครั้งนั้น เจ้าชายสิทธัตถะได้ทรงประทับใต้ต้นหว้า และปฏิบัติสมาธิจนบรรลุปฐมฌาน ในเรื่องนี้ก็จะเห็นได้ว่า พิธีแรกนาขวัญซึ่งก็เป็นพิธีทางพราหมณ์ ก็ได้มีมาแต่โบราณกาล จนมาถึงในปัจจุบัน ประเทศไทยก็ยังคงมีปฏิบัติกันอยู่ ครั้นเมื่อพระพุทธเจ้าได้ทรงอุบัติขึ้นในโลกนี้แล้ว พุทธศาสนาได้เผยแผ่ไปยังสถานที่ต่างๆ ประเทศไทยกได้รับการผสมผสานระหว่างพุทธศาสนา พราหมณ์ และวัฒนธรรมท้องถิ่น พัฒนาเรื่อยมาจนปรากฎเป็นอย่างที่เห็นในปัจจุบัน ------------------------------------------------------------------- การบูชาบรวงสรวงเทพเจ้า ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย เพราะพุทธบริษัทอันได้แก่ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ก็พึงทราบและระลึกอยู่ในใจแล้วว่า การกราบไหว้เทวดามีผล เทวดาสามารถให้คุณให้โทษได้ จะมีเพียงแต่ผู้ที่มีมิจฉาทิฐิ ที่ไม่เชื่อว่ากรรมมี เทวดามี บุญบาปมี นรกสวรรค์มีเป็นต้น แม้เราทั้งหลายจะทราบกันดีว่าพระรัตนตรัยเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดก็ตาม แต่เราจะรู้ได้อย่างไรว่า การที่บุคคลบางส่วนกราบไหว้บูชา ปฏิบัติตามศาสนาพราหมณ์นั้น.. ไม่ใช่เพราะบุพกรรมที่เคยสั่งสม ที่เคยผูกพันกันมาตั้งแต่อดีตกาลนานจนประมาณมิได้ !? ในฐานะพุทธบริษัทขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น.. เราท่านทั้งหลายก็ควรน้อมคำสอนของพระพุทธองค์มาถือปฏิบัติกัน คือการหันมาพิจารณาตน แทนที่จะติเตียนผู้อื่น, หันมาดูกายใจตน แทนที่จะดูกายใจผู้อื่นเป็นต้น เพราะการพิจารณาติเตียนผู้อื่นนั้น นอกจากไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แล้ว ยังอกุศลจิตให้เกิดกับตนอีกด้วย ------------------------------------------------------------------- สมัยพุทธกาล.. ครั้นเมื่อพระเจ้าอชาตศัตรูต้องการยกทัพไปปราบแคว้นวัชชี วัสสการพราหมณ์จึงได้ไปทูลกับพระพุทธเจ้า เพื่อจะหยั่งลองดูว่าพระพุทธองค์จะตรัสอย่างไร พระพุทธเจ้าได้ทรงผินพระพักตร์ไปหาพระอานนท์ แล้วตรัสถึงอปริหานิยธรรม ๗ ประการ คือ ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความไม่เสื่อม ๗ ประการ หรือธรรมอันเป็นไปเพื่อเหตุแห่งความเจริญฝ่ายเดียว ได้แก่ ๑.  หมั่นประชุมกันเนืองนิจ  ๒.  พร้อมเพรียงกันประชุม เลิกประชุมและกระทำกิจที่ควรทำ  ๓.  ไม่บัญญัติสิ่งที่ยังไม่ได้บัญญัติและไม่เลิกล้มสิ่งที่บัญญัติไว้แล้ว  ๔.  เคารพนับถือผู้ใหญ่ เชื่อฟังถ้อยคำของท่าน ๕.  ไม่ข่มเหงล่วงเกินสตรี ๖.  สักการะเคารพเจดีย์  ๗.  ให้การอารักขา  คุ้มครอง  อันชอบธรรมแก่พระอรหันต์  คือการคุ้มครองบรรพชิต เมื่อลองพิจารณาดูแล้ว การประกอบพิธีกรรมต่างๆ นั้น ก็เป็นวัฒนธรรมประเพณีที่มีแต่ดั้งเดิม เป็นสิ่งที่ไม่ควรลบล้าง เป็นสิ่งที่ควรรักษาสืบทอดไว้ ถ้าจะพิจารณาด้วยเหตุและผลแล้ว.. พิธีแรกนาขวัญ การลอยกระทง การทำบุญบั้งไฟ ฯ ก็เป็นการปฏฺิบัตกันตามขนบธรรมเนียมทั้งนั้น ซึ่งเราทั้งหลายทราบกันดีอยู่แล้วว่า.. ข้าวจะออกดีไม่ดีก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับวัวสองตัวกินข้าวหรือกินเหล้า ? การเอาวัสดุไปลอยแม่น้ำลำคลองจนท่อตัน ก็ไม่ได้เป็นการช่วยกันรักษาอนุรักษ์แม่น้ำ ? การจุดบั้งไฟขึ้นสู่ท้องฟ้า ก็ไม่ได้ช่วยให้ฝนตก และยังก่อให้เกิดอันตรายกันคนใกล้เคียง ? ขนมธรรมเนียมประเพณีที่มีสืบต่อกันมานั้น ถ้าสิ่งใดถ้าไม่เป็นที่เสื่อมเสีย ก็ควรที่รักษาไว้ไม่ใช่หรือ ? ถ้าจะว่าตามหลักพุทธศาสนาโดยปรมัตถ์แล้ว ธรรมทั้งหลายล้วนไม่มีตัวตน การที่ใครจะปฏิบัติอะไร ถ้าเราเห็นอย่างไรก็ควรกำหนดรู้เพียงเท่านั้นพอ เพราะทุกสรรพสิ่งล้วนสมมุติ ดังคำสอนพระพุทธองค์ที่ว่า.. "ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่เขา ไม่ใช่ของเขา ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป นอกจากทุกข์ที่เกิด นอกจากทุกข์ที่ดับ แล้วไม่มีอะไรอื่นอีก" ปล. ผมไม่ได้เป็นผู้ศึกษาในศาสนาพราหมณ์ ถ้ามีสิ่งใดผิดพลาดไป ก็ขออภัยมาไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ   แก้ไขคำผิดและเพิ่ม Link แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 55 20:28:07 จากคุณ : ทะเลสีดำ หัวใจสีชมพู เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 20:10:38

ความคิดเห็นที่ 7 ภาษาไทย จะเอาแบบไทยแท้ ๆ ไม่มีบาลีสันสกฤตปน ไม่มีทับศัพท์อังกฤษ จีน มันยังไม่ได้เลย ภาษาใหม่ ๆ ก็เกิดขึ้นตามยุคสมัย ศาสนาก็เหมือนกัน ผ่านกาลเวลา ผ่านวัฒนธรรม แต่ละท้องที่ มันเลยมีสภาพอย่างที่เห็นในทุกวันนี้ มีทั้งไสยศาสตร์ พราหมณ์ ฮินดู ปะปนกันอยู่  ต้นไม้ย่อมมี เปลือก กระพี้ กิ่ง ก้าน ใบ รวมถึึงราก ประกอบกัน ศาสนาก็มีลักษณะ แบบเดียวกัน จากคุณ : แล้วทำไม12 เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 20:12:22

ความคิดเห็นที่ 8 พิธีกรรม ประเพณี รูปแบบต่างๆ การผสมผสานทางศาสนาอย่างไรก็แล้วแต่ เป็นกระบวนการตามธรรมชาติของทุกๆอารยธรรม ในระบบสังคมโลก แต่ความเป็นพุทธ จะแท้ไม่แท้อยู่ที่จิืต ถ้าจิตละสังโยชน์ 3 ได้ ถึงจะแท้ ไม่ได้สำคัญที่อยู่ที่พิธีกรรมหรือวัตถุภายนอก ของแท้ต้องวางใจเป็นกลางได้กับทุกความเป็นจริง ทุกสถานกรณ์จริงบนโลกใบนี้ คนที่ต่อต้านพิธีกรรมต่างนั้น สำคัญตัวเองผิด เพราะแค่ใจตัวเองก็ยึดถือฝั่งต่อต้านแล้ว สภาวะทางจิตก็ไม่ได้เหนืออะไรจากฝ่ายที่ยึดถือพิธีกรรมเคร่งครัดเท่าไหร่ เพราะวางใจเป็นกลางกับเรื่องธรรมดาของโลกไม่ได้ พุทธศาสนามีแม้หลักสำคัญอยู่ชัดเจน แต่ก็ให้ความอิสระกับผู้นับถือ ไม่ได้บีบบังคับ หรือล่ามโซ่ให้ใครเชื่อแบบไหน จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 14 พ.ค. 55 20:15:06

ความคิดเห็นที่ 9 พรามหณ์ พยายามกลืนพุทธไปในทุกทางครับ ตั้งแต่เมื่อพุทธเริ่มสอนเรื่องวรรณะต่าง ๆ ว่าไม่ใช่เกิดจากพรหม การเมืองก็แย่สิถ้า คนจัณทาล  รู้ความจริง ลุกฮือ  พวกพราหมณ์ก็ อาศัยแอบแต่งตำราในพุทธบ้าง  มั่วว่า พระพุทธเจ้าเป็นนารายณ์ มาหลอกพวกยักษ์บ้าง ,,, เห็นป่าว ในที่สุดฮินดู ก็ยังไล่พุทธ หายไปจากอินเดีย  แล้ว ก็สามารถปกครองคนด้วยอ้างวรรณะต่อไป แต่พรามหณ์ที่แพร่ออกจากอินเดีย  อาศัยมาหากินในประเทศเรา ก็ต้องทำพิธีให้พระราชา  ก็ต้องทำให้มีพิธีขลังเข้าไว้ก่อน พูดง่าย ๆ ถ้าคนเชื่อพุทธแบบเข้าใจกันหมด    นักพรตพราหมณ์ จะหากินกับอะไรครับ ในเมื่อยังมีคนที่งมงายกับฤกษ์ยาม ทั้งที่พระพุทธเจ้าบอกว่าฤกษ์ไหน ก็ดีเมือพร้อมเสมอ   พราหมณ์บ้านเราก็ยังหากินเลี้ยงชีวิตไปได้ต่อ ยังมี  คนต้องเซ่นหัวหมู  แหกเนตร   ฝังลูกเหล็ก  ตั้งเสา  ทั้งที่ คนสมัยใหม่เรารู้หลักวิทยาศาสตร์  เหตุปัจจัย ของพวกนี้ไร้สาระทั้งเพ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ค. 55 20:41:51 จากคุณ : นบนอบ เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 55 20:40:03

ความคิดเห็นที่ 10 ธรรมชาติแ้ท้จริงของมนุษย์มีความหวาดกลัว ขาดความมั่นใจ และความอ่อนแออยู่ลึกๆ การที่ได้มีความรู้สึกว่ามีเทพเจ้าคอยช่วยเหลือคุ้มครอง ทำให้มีความมั่นใจได้ระดับหนึ่งครับ นั่นเป็นเหตุให้ผู้นำทางจิตวิญญาณในสมัยโบราณต้องสร้างเทพเจ้าต่างๆขึ้นมาเพื่อให้ชุมชนได้มีที่พึ่งทางใจครับ อีกอย่างหนึ่งเราต้องยอมรับความจริงว่าความรู้ทางศาสนาพุทธเป็นสิ่งที่ยากและละเอียดเกินกว่าที่คนทั่วไปจะเข้าใจได้ (อันนี้มียืนยันในพุทธประวัติ เมื่อครั้งทรงตรัสรู้ใหม่ๆ ได้ทรงพิจารณาเห็นว่า ธรรมที่พระองค์ทรงตรัสรู้นั้น เป็นสิ่งยากเกินกว่าที่คนทั่วไปจะสามารถรู้ตามเห็นตามได้) มนุษย์เราเลยต้องหาตัวช่วยเพื่อเสริมความมั่นใจ เมื่อกาลเวลาผ่านไปนานเข้า ก็มีการต่อเติมเสริมแต่งพิธีกรรมต่างๆนาๆอีกมากมาย สะสมมาเป็นพันปีจนฝังเข้าไปในความคิดความเชื่อของผู้คนสืบต่อกันมา ยากที่จะเปลี่ยนแปลง ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่าเราไม่จำเป็นต้องไปหักล้างความเชื่อของชนหมู่มาก แต่เราควรทำความเชื่อความเห็นของเราให้ตรงตามแนวทางพุทธศาสนา เพราะความรู้ทางพุทธศาสนาเป็นเรื่องรู้ได้เฉพาะตน(มีบทสวดมนตร์ยืนยันชัดเจน)ผู้ใดทำ ผู้ใดปฏิบัติ ผู้นั้นก็ได้เห็นได้รู้ครับ จากคุณ : pal (phusak p7) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 09:23:00