ความคิดเห็นที่ 1 สารเคมีกลุ่มแรกที่เกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อเสพแอมเฟตามีน คือสารเคมีกลุ่มแคทีโคลามีน (catecholamines)  ซึ่งประกอบด้วย 1. โดปามีน (dopamine) 2. นอร์อิพิเนฟริน (norepinephrine) 3. อิพิเนฟริน (epinephrine) หรืออะดรีนาลีน (adrenaline) โดปามีน (dopamine) ถูกสร้างขึ้นโดยเซลล์สมองส่วน  substantia nigra (ในสมองส่วนกลาง) และ ventral tegmental area (เซลล์กลุ่มบริเวณก้านสมอง)  นอกจากนี้ยังหลั่งมาจากสมองส่วนไฮโปธาลามัส ซึ่งจะไปกระตุ้นการสร้างฮอร์โมนในต่อมหมวกไตต่ออีกทีหนึ่ง โดปามีนสร้างมาจากกรดอะมิโนชนิดไทโรซีน โดยอาศัยการทำงานของเอนไซม์ไทโรซีนไฮดร็อกซิเลส โดยในสมองมีปริมาณโดปามีนประมาณ 80% ของสารกลุ่มแคทีโคลามีนที่ถูกสร้างขึ้นทั้งหมด เมื่อโดปามีนถูกหลั่งออกมาจากสมอง จะทำให้เกิด"ความสุข" เรียกว่า reward circuit หากถูกกระตุ้นด้วยพฤติกรรมซ้ำๆ ก็จะหลั่งโดปามีนออกมาตามปกติ  แต่หากไม่ถูกกระตุ้นหรือทำกิจกรรมอื่นที่ไม่ใช่กิจกรรมเดิม สารโดปามีนก็จะหยุดทำงาน ทำให้รู้สึกหงุดหงิด โมโหหรือเซื่องซึมได้ โดปามีนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับนอร์อิพิเนฟริน และอิพิเนฟริน โดยที่โดปามีนจะมีปฏิกิริยากับตัวรับต่างๆ หลายชนิด ซึ่งทำให้เกิดผลแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง  ตัวรับโดปามีนชนิดต่างๆ ได้แก่ D1, D2, D3, D4, D5  ซึ่งตัวรับโดปามีนชนิด D3 เกี่ยวข้องกับกลไกการติดสารเสพติด จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:08:57

ความคิดเห็นที่ 2 แอมเฟตามีนมีผลโดยตรงต่อตัวขนส่งนอร์อิพิเนฟริน "โดปามีน" และซีโรโทนิน  โดยทำให้มีการปลดปล่อยสารออกจากถุงกักเก็บไปยังส่วนที่เป็นน้ำหล่อเลี้ยงเซลล์หรือไซโตพลาสซึม (cytoplasm)  และจากไซโตพลาสซึมไปยังช่องว่างไซแนปส์ (ทำให้มีการปลดปล่อยโมโนเอมีน (monoamines) ในอัตราส่วน NE:DA = 1:2, NE:5HT = 1:60)  ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้มีการกระตุ้นตัวรับบริเวณหลังเซลล์ประสาท (post-synaptic receptors) เมทแอมเฟตามีนมีผลโดยตรงต่อการไหลย้อนกลับของสารสื่อประสาทซึ่งเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้สารอยู่บริเวณช่องว่างไซแนปส์ยาวนานขึ้น  (โดยการยับยั้งการย้อนกลับของโมโนเอมีนในหนูมีอัตราส่วน NE:DA = 1:2.35, NE:5HT = 1:44.5) จึงมีผลโดยตรงต่อการทำให้เกิดพิษที่เซลล์ประสาท เนื่องจากการทำลายตัวรับโดปามีน (Richard B. rothman and others.  2001) จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:11:34

ความคิดเห็นที่ 3 การได้รับเมทแอมเฟตามีนในปริมาณที่สูง มีผลลดการหลั่งโดปามีนและซีโรโทนินในเซลล์ประสาทสมอง (Itzhak Y  and others.  2002)  ทั้งความเข้มข้นและตำแหน่งการออกฤทธิ์ของโดปามีนและซีโรโทนินและการทำงานของไทโรซีนและทริปโทแฟน ไฮดรอกซิเดสจะถูกยับยั้งหลังการเสพเมทแอมเฟตามีน  ซึ่งจะชักนำให้เกิดความเป็นพิษต่อระบบประสาทได้ จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:14:10

ความคิดเห็นที่ 4 โดปามีนเป็นสารที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์พึงพอใจ ความปิติยินดี ความรักใคร่ชอบพอ  จากการศึกษาทดลองในหนู พบว่าเมื่อทำให้หนูเกิดความพึงพอใจ ระดับของโดปามีนจะเพิ่มสูงขึ้นเป็นลำดับ  เมื่อถูกกระตุ้นด้วยแอมเฟตามีน สมองจะมีโดปามีนเพิ่มมากกว่าปกติถึง 1,200%  - ผลคือผู้เสพแอมเฟตามีนจะรู้สึกมีความสุขหรือไฮ (Euphoria) - รู้สึกกระฉับกระเฉง ตื่นตัวตลอดเวลา มั่นใจในตัวเอง มีสมาธิมากขึ้น - มีความต้องการทางเพศเพิ่มมากกว่าปกติ เนื่องจากเซ็กส์ก็อาศัย dopamine pathway กระตุ้นสมองส่วนพึงพอใจ (reward circuit) แต่จะถึงจุดสุดยอดยากกว่าคนปกติ ทำให้ถูกใช้เพื่อเพิ่มความสุขทางเพศ (มีเซ็กส์ได้นานกว่าปกติ) จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:17:20

ความคิดเห็นที่ 5 นอร์เอพิเนฟริน (norepinephrine)และอิพิเนฟริน (epinephrine)  ฮอร์โมนทั้งคู่นี้ถูกสร้างขึ้นที่ต่อมหมวกไตด้านใน ต่อมหมวกไตส่วนในเป็นทั้งต่อมไร้ท่อและเป็นส่วนของประสาทซิมพาเทติก  จะทำงานเมื่อเผชิญหน้ากับ ภาวะเครียด ตื่นเต้น ตกใจ กลัว หนีภัย (fight or flight) เมื่อเจ็บปวดและออกกำลังกาย  โดยจะสร้างฮอร์โมนอิพิเนฟรินหรืออะดรีนาลินประมาณ 80%และฮอร์โมนนอร์อิพิเนฟริน ประมาณ 15% ซึ่งการหลั่งฮอร์โมนนี้จากต่อมหมวกไตจะอยู่ภายใต้การควบคุมของสมองส่วน"ไฮโปทาลามัส"  ซึ่งเป็นสมองส่วนที่ถูกกระตุ้นด้วยแอมเฟตามีน  จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:19:09

ความคิดเห็นที่ 6 ฮอร์โมน 2 ชนิดสร้างจากสารไทโรซีน โดยอาศัยเอนไซม์ไทโรซีนไฮดรอกซีเลส ให้กลายเป็นแอลโดปา (L-Dopa)  แล้วถูกโดปาดีคาบอกซีเลส แปลงให้เป็น"โดปามีน" (dopamine)  หลังจากนั้นจะถูกเปลี่ยนโดยโดปามีเบต้าไฮดรอกซีเลส ให้เป็น"นอร์เอพิเนฟริน" (norepinephrine)  ซึ่งจะถูกเปลี่ยนแปลงต่อไปเป็น"เอพิเนฟริน" (epinephrine) โดยเอนไซม์ PNMT (phenylethanolamine-N-methytransferase) จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:20:24

ความคิดเห็นที่ 7 ฮอร์โมนนอร์อิพิเนฟรินแต่ละครั้งจะหลั่งออกมาเพียงจำนวนน้อย  >> ทำให้เส้นเลือดที่ผิวหนัง  ที่เนื้อเยื่อภายใน (viscera )และกล้ามเนื้อที่ติดอยู่กับกระดูกหดรัดตัวจึงมีผลทำให้ ความดันโลหิตเพิ่ม >> เพิ่มการหายใจให้เร็วและแรงขึ้น ทำให้กล้ามเนื้อเรียบของระบบหายใจคลายตัว หลอดลมขยายตัว ลดแรงดันทำให้อากาศเข้าและออกจากปอดได้ดี >> กระตุ้นการสลายไกลโคเจน (glycogenolysis)ที่ตับและกล้ามเนื้อ แต่โดยทั่วไปแล้วไกลโคเจนที่กล้ามเนื้อ ไม่สามารถเปลี่ยนมาเป็นกลูโคสได้โดยตรง   ต้องเปลี่ยนมาเป็นกรดแลคติกก่อนจึงเปลี่ยนไปเป็นน้ำตาลกลูโคสได้ ตับจะกำจัดกรดแลกติก (lactic acid) จากกระแสเลือดและเปลี่ยนมาเป็นน้ำตาลกลูโคส  ดังนั้นจึงทำให้ระดับน้ำตาลในกระแสเลือดเพิ่มขึ้น นอกจากนี้อิพิเนฟรินและประสาทซิมพาเทติกยังยับยั้งการทำงานของฮอร์โมนอินซูลิน  เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ระดับน้ำตาลในกระแสเลือดเพิ่มขึ้น >> เพิ่มการใช้พลังงานจากไขมัน โดยการสลายเนื้อเยื่อไขมันเป็นกรดไขมันเพิ่มขึ้น และกระตุ้นตับให้เปลี่ยนกรดอะมิโน บางตัวมาเป็นกลูโคส ทำมีระดับกลูโคสเพิ่มขึ้นในกระแสเลือด >> การเผาผลาญอาหารเพิ่มมากขึ้น ทำให้อุณหภูมิของร่างกายเพิ่มขึ้น หลอดเลือดหดรัดตัวเพื่อป้องกันการ สูญเสียความร้อนและให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย  แต่ในขณะเดียวกันร่างกายสร้างเหงื่อเพิ่มมากขึ้นเพื่อกำจัดความร้อนออกจากร่างกาย >> มีผลต่อกล้ามเนื้อเรียบภายในลูกตา ทำให้ม่านตา (pupil) ขยาย และทำให้เลนส์ตาแบนลง ทำให้มองเห็นสิ่งที่เป็นอันตรายได้ดีขึ้น >> ทำให้การเคลื่อนไหวของลำไส้และหลอดอาหารลดน้อยลงและลดการทำงานของกระเพาะปัสสาวะ  ทำให้เมื่ออยู่ในภาวะเครียด ร่างกายจะไม่รู้สึกต้องการรับประทานอาหารและไม่ต้องการขับถ่ายปัสสาวะ (put and hold) >> แคทีโคลามีนมีส่วนในการควบคุมปริมาณและส่วนประกอบของเหลวนอกเซลล์โดยมีผลต่อฮอร์โมนอื่นๆ  เช่นกระตุ้นเรนินแอนจิโอเทนซิน ทำให้มีการหลั่งแอลโดสเตอโรนและกระตุ้นการหลั่งฮอร์โมนวาโซเพรสซิน ทำให้การดูดซึมของน้ำกลับเพิ่มขึ้น จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:22:43

ความคิดเห็นที่ 8 - ผลคือผู้เสพแอมเฟตามีนจะไม่หิวข้าว ไม่อยากอาหาร ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น - แต่สามารถมีแรงทำงานได้มากกว่าคนปกติ แม้ไม่ได้กินอาหาร - การมองเห็นดีขึ้นแต่จะไม่กล้าสู้แสงจ้าๆ เพราะม่านตาขยาย ทำให้มักจะต้องใส่แว่นกันแดด - รู้สึกมั่นใจในตัวเอง และกล้าสู้คนมากขึ้น จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:26:18

ความคิดเห็นที่ 9 ฮอร์โมนวาโซเพรสซิน (vasopressin) วาโซเพรสซิน (vasopressin) หรือ แอนติไดยูเรติก ฮอร์โมน (antidiuretic hormone) เป็นเปปไทด์ฮอร์โมน  ที่ได้ชื่อเช่นนี้เพราะเป็นฮอร์โมนที่ทำให้เส้นเลือดหดรัดตัว และลดการหลั่งปัสสาวะเรียกชื่อย่อว่า ADH ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะกระหายน้ำและการหลั่ง ADH พบว่า ADH จะหลั่งออกมาก่อนที่ร่างกายรู้สึกกระหายน้ำ - ผลคือผู้เสพแอมเฟตามีนจะหิวน้ำแต่จะไม่หิวข้าวและดื่มน้ำแล้วมักจะปัสสาวะบ่อยกว่าคนปกติ จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:27:57

ความคิดเห็นที่ 10 เซโรโทนิน (serotonin) อันที่จริงเซโรโทนินนั้นจะเกี่ยวข้องกับยาอีมากกว่าครับ ดังนั้นจึงขอลงรายละเอียดในตอนนี้เพียงเล็กน้อยนะครับ เซโรโทนินทำหน้าที่หลายอย่างในสมอง และมีความหลากหลายในชนิดของตัวรับสารสื่อประสาท (serotonin receptors) และชนิดของตัวกลางในการส่งเซโรโทนิน serotonin transporter  ซึ่งtranporter จะช่วยในการเก็บสารสื่อประสาทกลับคืน (reuptake) สู่เซลล์ประสาทก่อนหน้าsynapseนั้นๆ (presynapses) ซึ่งหากโมเลกุลเหล่านี้มีความผิดปกติจะทำให้เกิดโรคทางจิตได้  ปัจจุบันมียารักษาโรคทางประสาทหลายชนิดที่มีเป้าหมายที่ระบบการส่งกระแสประสาทที่ใช้เซโรโทนินเป็นสารสื่อประสาท  ซึ่งในตอนนี้จะเน้นการค้นคว้าเกี่ยวกับยีนที่เกี่ยวข้องกับเซโรโทนินที่มีผลต่อโรคทางจิตเภท ซึ่งบางรายงานได้เผยว่า promoter region ของ serotonin transporter protein เป็น10%ของตัวแปรสำคัญ ในการทำให้เกิดนิสัยวิตกกังวล และยีนนี้ยังมีผลต่อการเกิดโรคซึมเศร้า (depression) ซึ่งยังมีปัจจัยของสภาพแวดล้อมเป็นตัวแปรด้วย ในมนุษย์สารเซโรโทนินมีบทบาทสำคัญในการควบคุมอารมณ์, ความโกรธและความก้าวร้าว  เซโรโทนินยังมีผลต่อความอยากอาหาร (appetite) การนอนหลับ (sleep) และเมตาบอลิซึม (metabolism) - ผลคือผู้เสพแอมเฟตามีนจะรู้สึกว่าความทุกข์ใจกังวลใจต่างๆ เหมือนหายไป รู้สึกสบายใจขึ้น จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 22:30:57

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อเทียบกับสารเสพติดกลุ่มกระตุ้นประสาทด้วยกันอย่าง"โคเคน(Cocaine)"แล้วนั้น   แอมเฟตามีนออกฤทธิ์ต่อร่างกายและจิตใจได้มากกว่า-ยาวนานกว่า และ ราคาถูกกว่า จึงทำให้มีการระบาดอย่างหนัก และเนื่องจากฤทธิ์ทางเภสัชวิทยาที่รุนแรงกว่าโคเคน จึงทำให้เกิดการเสพติดได้ง่ายกว่าและรุนแรงกว่า ทำไมยาบ้าถึงเป็นเจ้าตลาดยาเสพติด? มาจาก 2  ปัจจัยนี้ครับ 1. กลุ่มลูกค้ากว้างกว่ายาเสพติดชนิดอื่น (เสพเพื่อทำงานหรือจะแค่เสพเพื่อให้มีความสุขหรือ"ไฮ"ก็ได้) 2. หาซื้อง่าย ราคาถูก ไม่ต้องใช้อุปกรณ์ยุ่งยาก ยาเสพติดกลุ่มกระตุ้นประสาทอย่างแอมเฟตามีนพิเศษอยู่อย่างหนึ่งคือ เสพแล้วสามารถทำงานได้ ทำให้มีสมาธิ (เดิมมันถูกเรียกว่ายาขยัน/ยาม้า)  ต่างจากสุรา-ยาอี-เฮโรอีน ที่เสพแล้วขาดสติทันที แต่ตอนหลังเมื่อเสพยาเป็นเวลานานจะทำให้มีอาการทางจิต และกลายเป็นคนวิกลจริตได้  จึงมีการเปลี่ยนชื่อเป็น"ยาบ้า"ซึ่งจะกล่าวถึงในตอนต่อไปครับ แอมเฟตามีนในรูปของ Methamphetamine Hydrochloride ภายใต้ชื่อยา Desoxyn นั้นถูกใช้เพื่อรักษาผู้ป่วยภาวะสมาธิสั้น แอมเฟตามีนโดยทั่วไปมักใช้วิธีสูบควัน ซึ่งจะออกฤทธิ์เร็วมากและมีค่า Bioavailability สูงกว่าการกิน (กินได้ 62% สูบควันได้ 90%) แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็สามารถกินได้อยู่ดี แม้ประสิทธิภาพจะลดลงแต่ก็ยังเห็นผล (ในกรณีที่สถานที่ไม่เอื้ออำนวย) ยาเสพติดเมื่อเรายังไม่รู้จักมัน ไม่เคยลองมัน เรามักจะรู้สึก"กลัว"  จะติดมั้ย? จะบ้าหรือเปล่า? จะโดนตำรวจจับมั้ย? แต่เมื่อได้ลองมันแล้ว ความกลัวนั้นจะหมดไป ความประมาทที่เราอาจจะไม่ตั้งใจจะเข้ามาแทนที่ การเสพครั้งต่อไปสามารถทำได้โดยไม่มีความกลัวหรืออาจจะลดลงไปมาก กลับมาที่ประเด็นเรื่องที่ว่าเสพเพื่อทำงานและเสพเพื่อความสุข คนรายได้น้อยและอาชีพไม่มั่นคง นั่นเพราะเขามีการศึกษาน้อย ซึ่งมาจากสังคมปัจจุบันตีเส้นกำหนดไว้ที่วุฒิการศึกษา ส่วนมากคนกลุ่มนี้มักทำงานใช้แรงงานหรือรับจ้างทั่วไป และมีจำนวนมาก (น่าจะคิดเป็นสัดส่วนมากที่สุดต่อประชากรทั้งหมดในประเทศกำลังพัฒนาอย่างไทยเรานะครับ) ซึ่งการทำงานมากขึ้น หมายถึงได้เงินมากขึ้น หนทางอื่นคงเป็นไปได้ยาก วัยรุ่นหรือคนบางกลุ่มที่ลองเสพตามเพื่อน เพื่อนชวน อยากลองหรือเสพเพื่อดับทุกข์ อะไรก็ตามแต่  เมื่อได้รับคำแนะนำผิดๆ ตัดสินใจผิดพลาด หรือสถานการณ์บีบคั้น เมื่อได้ก้าวเข้ามาลองเสพยาบ้าแล้วนั้น สิ่งที่จะตามมามี 4 ขั้นตอนครับ "เส้นทางการติดยา 4 ระยะ" จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:38:09

ความคิดเห็นที่ 12 ระยะที่ 1 - ระยะเริ่มต้นใช้ยา เมื่อได้รับคำแนะนำหรือได้รับยามาให้ลองเสพดู (โปรโมชั่นแจก tester ยาบ้าไม่ต้องลงทุนอะไรมาก) ในช่วงนี้ผู้เสพจะยังคงรู้สึกผิดอยู่ในใจ ความกลัวจะยังไม่หมดไป ยังคงมีความกังวลอยู่ แต่เมื่อลองเสพแล้ว พบว่าทำงานได้ทรหดมากขึ้นโดยไม่บั่นทอนคุณภาพงานลง แถมได้ค่าจ้าง/ค่าแรงเพิ่ม ในกรณีขับรถส่งสินค้าอาจจะสามารถขับได้ถึง 2 วัน 2 คืนโดยไม่ต้องนอนหลับและไม่ง่วง(แต่ต้องเสพยาเพิ่มนะครับ) ทำงานใช้แรงงานก็ทำได้มากกว่าคนปกติเท่าตัว ข้าวก็ไม่ต้องกิน กินแต่น้ำเปล่า ไม่เหนื่อย ฯลฯ หรือเสพแล้วมีความสุขหายเครียด อารมณ์แจ่มใส กระฉับกระเฉง ข้อดีมีมากขนาดนี้ สมองส่วนคิดจึงเลือกที่จะเสพยาต่อไป แต่สมองจะถูกวางเงื่อนไขทุกครั้งที่เขาเสพยาโดยไม่รู้ตัว ในระยะนี้ยังไม่มีการตอบสนองของสมองส่วนอยาก (Limbic System) สิ่งกระตุ้นต่างๆ เช่น สถานที่,เวลา,บุคคล,อารมณ์ ยังไม่มีอิทธิพลกระตุ้นสมองให้เกิดอาการอยากยาได้ ในระยะเริ่มต้นนี้สมองจะคิดถึงเรื่องเสพยาเป็นส่วนน้อย ยังคงคิดถึงเรื่องอื่นๆอยู่ ความประมาทต่อยาเสพติดโดยที่เราไม่รู้ตัว มักจะเกิดขึ้นในระยะนี้ครับ เลิกยาแล้ว ไม่มีอาการถอนยา (เฉพาะกรณียาบ้า) เพลียบ้าง นอนพักก็หาย ไม่มีอาการอยากยา แสดงว่ามันไม่ทำให้เสพติด แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 23:54:46 แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 23:53:57 จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:52:07

ความคิดเห็นที่ 13 จขกท.ขออนุญาตไปนอนก่อนนะครับ จะหลับคาคอมแล้ว 555+ เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้นะครับ จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 23:56:22

ความคิดเห็นที่ 14 แวะมาให้กำลังใจครับ จากคุณ : Taiyo เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 08:40:15 A:118.172.23.36 X: TicketID:319350

ความคิดเห็นที่ 15 ...โหวต+กิ๊ฟไว้ก่อนเดี๋ยวมาอ่านต่อ... จากคุณ : gunpen2010 เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 09:30:13

ความคิดเห็นที่ 16 ระยะที่ 2 - ระยะเสพยาต่อเนื่อง ผู้เสพจะเริ่มเพิ่มความถี่และปริมาณการเสพยาเพิ่มขึ้นคือเดือนละครั้งหรือสัปดาห์ละครั้ง  ข้อเสียจากการเสพยาเริ่มมีมากขึ้น แต่ผู้เสพก็ยังคงเสพต่อไปด้วยการหาข้ออ้างให้ตัวเองต่างๆนานา ตัวอย่างเช่น เสพแล้วทำงานได้มากขึ้น ได้เงินเพิ่ม โดยไม่ต้องเสียแรงหรือเหนื่อยเพิ่มขึ้นเลย หรือถึงแม้มันจะไม่ดี แต่มันทำให้มีเงินพอกินพอใช้โดยไม่ต้องไปกู้หนี้ยืมสินใคร  หรือก็ถ้าไม่เสพกับเพื่อน ก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน เฮฮากับกลุ่มเพื่อนไม่ได้เพราะเราไม่เหมือนเขา ฯลฯ เงื่อนไขเริ่มถูกวางโดยตัวกระตุ้นไม่ว่าจะเป็นบุคคล,สถานที่,สิ่งของต่างๆที่มีความเชื่อมโยงกับการเสพยา เมื่อเผชิญกับตัวกระตุ้นเหล่านี้ สมองจะคิดถึงการเสพยาขึ้นมาทันที  ตัวอย่างของตัวกระตุ้น เช่น คนที่เคยเสพยาด้วยกัน, แผ่นอลูมิเนียมฟลอยด์ที่เคยใช้เวลาเสพยา ฯลฯ กระบวนการที่เกิดขึ้นในสมองเป็นปฏิกิริยาทางสรีระวิทยาของสมองที่ทำให้เกิดอาการอยากยาในเวลาต่อมา และผลักดันให้ต้องเสพยาเสพติดในที่สุด ซึ่งสมองส่วนที่ตอบสนองต่อแอมเฟตามีนเรียกว่า Brain Reward Circuit โดยมีสารเคมีตัวสำคัญที่สุดที่เกี่ยวข้องคือ "โดปามีน" เมื่อร่างกายถูกกระตุ้นโดยแอมเฟตามีนให้หลั่งโดปามีนออกมามากกว่าปกติหลายร้อยเท่า ผู้เสพจะเกิดความพึงพอใจ-สุขใจ (ไฮ) ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นที่สมองส่วน reward circuit สมองจะรับรู้ว่าสิ่งนี้ทำให้พึงพอใจ  พอแอมเฟตามีนหมดฤทธิ์ลง สมองจะปรับระดับสารเคมีให้กลับสู่สภาวะปกติ ทำให้ร่างกายมีอาการเสมือนขาด"โดปามีน" ซึ่งในรายของผู้เสพที่ยังติดยาไม่นาน อาการขาดโดปามีนจะยังไม่รุนแรงเท่าไหร่นัก   และเมื่อเจอกับตัวกระตุ้น สมองจะสั่งให้เราเสพยาซ้ำอีก เพราะมันคือสิ่งที่สมองรับรู้ว่าทำให้เรามีความสุขได้มากกว่าสิ่งอื่น(ผิดธรรมชาติ) ความคิดในสมองที่เกี่ยวกับการเสพยาจะเกิดบ่อยขึ้น  ส่วนความคิดเรื่องอื่นๆเช่น การออกกำลังกาย การสันทนาการ ฯลฯ จะค่อยๆลดน้อยลงเรื่อยๆ โดยที่ผู้เสพมักหาข้ออ้างให้ตัวเองว่าเป็นเพราะ"ติดใจ" ไม่ใช่ "ติดยา" จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 11:42:27

ความคิดเห็นที่ 17 ระยะที่ 3 - ระยะหมกมุ่น ผู้เสพจะเพิ่มปริมาณการเสพยาต่อครั้งมากขึ้น และอาจจะเพิ่มความถี่ขึ้นด้วย เนื่องมาจากผลของอาการดื้อยาหรือทนยา (drug tolerance) เมื่อถูกกระตุ้นด้วยแอมเฟตามีนซ้ำๆ สมองจะเริ่มปรับตัวให้ตอบสนองต่อโดปามีนและเคมีสมองตัวอื่นๆน้อยลงในปริมาณเท่าเดิม ทำให้ผู้เสพจำเป็นต้องเพิ่มปริมาณของยาเสพติดในแต่ละครั้งที่เสพมากขึ้น เพื่อกระตุ้นสมองให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีดังเดิม ผู้เสพจะเห็นผลเสียของการเสพยาชัดเจน ชีวิตเริ่มขาดระเบียบ ไม่สามารถจัดการกับการดำเนินชีวิตปกติก่อนเสพยาได้ เช่น เริ่มควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ทะเลาะวิวาทกับผู้อื่นเป็นประจำ  ความสามารถในการคิดและการจดจำเรื่องต่างๆแย่ลง เนื่องมาจากสมองส่วนคิดถูกทำลายไปเรื่อยๆ ไม่สามารถยับยั้งชั่งใจในการใช้เงินได้ ท้ายที่สุดเงินที่หามาได้ก็จะหมดไปกับการซื้อยามาเสพ เพราะต้องใช้ยามากขึ้นกว่าช่วงเริ่มต้น จุดนี้เองสมองส่วนใช้เหตุผลหรือสมองส่วนคิดเริ่มที่จะสั่งให้หยุดใช้ยา แต่ไม่สามารถควบคุมสมองส่วนอยากได้ ในที่สุดก็ต้องกลับไปเสพยา ระยะนี้เป็นช่วงที่ตัวกระตุ้นมีอิทธิพลต่อสมองส่วนอยากมาก สามารถทำให้ผู้เสพเกิดอาการอยากยาอย่างรุนแรงได้เมื่อพบเจอตัวกระตุ้น หากยังถลำลึกต่อไป ผู้เสพจะเข้าสู่ระยะสุดท้ายของการติดยา เพราะสมองส่วนคิดเริ่มสูญเสียความสามารถในการทำงานไปเรื่อยๆ ท้ายที่สุดสมองส่วนอยากจะเข้ามามีอิทธิพลเหนือกว่า จึงเป็นที่มาของคำว่า "เสียคน" จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 12:09:29

ความคิดเห็นที่ 18 ระยะที่ 4 - ระยะวิกฤติ ระยะวิกฤตนี้เป็นระยะที่ผู้เสพจะเสพยาเกือบทุกวันหรือทุกวัน จะหยุดก็ต่อเมื่อสุขภาพทรุดโทรมหรือเสพเกิดขนาดจนเข้าโรงพยาบาลและถูกตำรวจจับเท่านั้น ผู้เสพจะคิดถึงแต่เรื่องยาเสพติดและวิธีการแสวงหายาเสพติดมาใช้เพียงอย่างเดียว แทบจะไม่คิดถึงเรื่องอื่นๆเลย ไม่สามารถประกอบอาชีพใดๆได้ นอกจากเป็นผู้ค้ายาเท่านั้น  ระยะนี้อาการอยากยาจะรุนแรงมาก ซึ่งถูกกระตุ้นจากสมองส่วนอยาก (Limbic System)  รวมกับความกลัวอาการถอนยา (withdrawal symptoms) ซึ่งจะรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนผู้เสพทนความทรมานนั้นไม่ไหว อาการถอนยาของแอมเฟตามีนมีได้หลายรูปแบบ เช่น หงุดหงิด-ก้าวร้าวควบคุมตัวเองไม่ได้ไปจนถึงซึมเศร้าทำอะไรก็ไม่มีความสุข สิ่งที่เคยสร้างความบันเทิงให้ตัวเองในยามปกติเช่น โทรทัศน์, เพลง, ภาพยนต์, อินเตอร์เน็ต จะกลายเป็นสิ่งขัดหูขัดตาไปหมด ระยะนี้บุคลิคภาพและการสื่อสารกับสังคมของผู้ติดยาจะอยู่ในขั้นเลวร้าย ไม่สามารถเข้าสังคมกับคนปกติได้ นอกจากกลุ่มคนที่เสพยาด้วยกันเท่านั้น สมองส่วนคิดในระยะวิกฤตินี้จะคิดเรื่องอื่นไม่ได้เลยนอกจากเรื่องยาเสพติดเพียงอย่างเดียว ผู้ติดยาเพียงแค่คิดถึงยาบ้าเท่านั้นก็จะเกิดอาการอยากยาอย่างรุนแรงได้ทันที (แค่คิดคำว่ายาบ้าก็อยากยาได้แล้วนะครับ) ตัวกระตุ้นในระยะนี้มีมากมายนับไม่ถ้วน สิ่งเล็กๆน้อยๆ เช่น ไฟแช็ก, ควันบุหรี่ หรือควันไฟธรรมดาๆ ก็สามารถกระตุ้นให้ผู้ติดยาในระยะนี้เกิดอาการอยากยาอย่างรุนแรงได้ทันที  ที่สำคัญนอกจากตัวกระตุ้นที่เป็นสิ่งของแล้ว ตัวกระตุ้นที่เป็น "อารมณ์-ความรู้สึก" ก็มีอิทธิพลอย่างมากในระยะนี้  เช่น ผู้เสพเผลอนึกถึงความรู้สึกตอนเสพยาขึ้นมาแว่บหนึ่ง ก็สามารถเกิดอาการอยากยาขึ้นมาได้ทันที หรือเมื่อรู้สึกเหงา เพราะไม่มีเพื่อนก็ทำให้เกิดอาการอยากยาได้เพราะจะได้กลับเข้าไปหากลุ่มเพื่อนติดยาและได้เสพยา ระยะนี้ผู้เสพจะตกเป็น "ทาส" ของยาบ้าโดยสมบูรณ์ครับ จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 12:34:59

ความคิดเห็นที่ 19 มาโหวต+กิ๊ฟ รออ่านต่อครับผม จากคุณ : deepsnows เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 13:01:14

ความคิดเห็นที่ 20 บทส่งท้าย คำตอบของคำถามที่ว่าทำไมยาบ้าหรือแอมเฟตามีนถึงระบาดหนักและเป็นเจ้าตลาดยาเสพติดอยู่สรุปได้เป็นประเด็นดังนี้ครับ 1. แอมเฟตามีนมีรูปแบบการออกฤทธิ์ที่เด่นชัดต่อผู้เสพ 2 รูปแบบ หนึ่งคือออกฤทธิ์ต่อจิตใจ ซึ่งเป็นผลจากสารโดปามีน+เซโรโทนินไปกระตุ้นสมองส่วน"สุขใจหรือพีงพอใจ" ทำให้เสพแล้วมีความสุขและหายเครียด (เพิ่มสุข+ดับทุกข์พร้อมกัน) สองคือออกฤทธิ์ต่อร่างกาย ซึ่งเป็นผลมาจากฮอร์โมนนอร์เอพิเนฟรินและอิพิเนฟริน ซึ่งปกติจะหลั่งออกมาเมื่อเกิดภาวะตึงเครียด-กลัว-ตื่นเต้น-วิกฤติ เช่นเจอศัตรูแล้วจะสู้หรือหนีดี,บ้านไฟไหม้ต้องหนีเอาชีวิตรอด ซึ่งฮอร์โมนทั้ง 2 ชนิดนี้สามารถกระตุ้นร่างกายให้มีพลังทำสิ่งที่เหนือกว่าความสามารถปกติได้ครับ เช่น แบกตู้เย็นหนีไฟไหม้ได้ เมื่อทั้งสองสิ่งนี้มารวมกันทำให้ผู้เสพเกิดความรู้สึกสุขใจสบายกาย ใจก็สุข กายก็กระชุ่มกระชวย 2. แอมเฟตามีนเป็นยาเสพติดที่เสพแล้วสามารถทำงานได้ แต่ต้องเป็นการเสพติดในระยะที่ 1-2 เท่านั้น ซึ่งในระยะนี้ผู้ใช้จะยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะติดยา ส่วนระยะที่ 3-4 ผู้เสพจะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากแอมเฟตามีนเพื่อทำงานอีกต่อไป แต่จะใช้เพราะเสพติด (การเสพติดเกิดจากอาการถอนยาและการกระตุ้นของสมองส่วนอยากที่รุนแรงครับ) 3. แอมเฟตามีนราคาถูก (เม็ดละ 150 - 200 บาท), เสพง่าย (กินหรือสูบควัน), ออกฤทธิ์รวดเร็วและยาวนาน (ผู้เสพหน้าใหม่เสพ 24 ชั่วโมงต่อ 1 เม็ด ก็อยู่ได้แล้วครับ โดยแบ่งยาออกเป็นส่วนๆ แล้วทยอยเสพ) , หาซื้อง่าย เพราะระบาดหนักและผู้ขายเยอะ 4. สภาพสังคมไทยในปัจจุบันที่ค่าครองชีพสูงขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่งานดีๆที่มีรายได้งามๆมีไว้สำหรับผู้ที่จบการศึกษาสูงๆเท่านั้น   สัดส่วนของประชากรที่มีรายได้น้อยและจบการศึกษาต่ำกว่าปริญญาตรีก็มีอยู่มาก นอกจากนั้นการเข้าถึงความรู้ต่างๆของคนที่มีรายได้น้อยและการศึกษาน้อยก็ทำได้ยากกว่าคนที่เรียนจบมาสูงๆ ไม่ว่าจะด้วยเพราะหน้าที่การงานที่ต้องหาเช้ากินค่ำอย่างเดียวก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว หรือเพราะสภาพสังคมที่อาศัยอยู่แวดล้อมไปด้วยอบายมุขและยาเสพติด การจะเข้าถึงและรู้ถึงพิษภัยในเรื่องของยาเสพติดก็เป็นไปได้ยาก ที่รับรู้อาจจะมีเพียงด้านดีที่บอกต่อกันมาของยาบ้าเท่านั้น รวมทั้งสถานการณ์ที่บีบคั้นในการใช้ชีวิตของคนที่ขาดความมั่นคงในชีวิตก็สามารถทำให้เดินทางผิดไปได้ สิ่งเหล่านี้ล้วนมีส่วนต่อทั้งผู้ใหญ่หรือแม้กระทั่งวัยรุ่นที่โตมาในชุมชนแออัดหรืออยู่ในสังคมที่ใกล้ชิดกับยาเสพติดก็ล้วนสามารถตกเป็นเหยื่อได้ทุกเมื่อ ในตอนหน้า(น่าจะเป็นภาคจบของยาบ้า-ยาไอซ์นะครับ) จะเป็นเรื่องของปัญหาสังคมที่มีสาเหตุจากยาบ้า-ยาไอซ์ที่มักเป้นข่าวให้เห็นกันบ่อยๆครับ และเช่นเคย วิทยาศาสตร์สามารถตอบโจทย์เหล่านี้ได้ครับ ปล. References Links นั้นขอยกยอดไปกระทู้หน้านะครับ เพราะเชื่อมโยงข้อมูลของ 2 กระทู้ไว้ด้วยกัน แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 13:51:35 จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 13:06:49

ความคิดเห็นที่ 21 แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 13:55:48 จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 13:55:22

ความคิดเห็นที่ 22 สำหรับเพื่อนๆที่ยังไม่รู้จักเพจ ขอฝากเพจด้วยนะครับ https://www.facebook.com/ThaiFightDrugs จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 13:56:21

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับโหวตให้แล้ว จากคุณ : เวย์คุง เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 19:50:02

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากครับ ได้ความรู้มากๆๆ อ่านบทความภาษาอังกฤษ ก็แปลไม่ออก อิอิ ขอบคุณมากๆๆเลยคับ จากคุณ : approved-by-ME เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 21:00:58

ความคิดเห็นที่ 25 ขอถามเพิ่มครับว่า ตามสถิติคนไทย หรือคนกลุ่มไหนก็ตามแต่ ระยะเวลาที่คนทั่วไปวิวัฒนาการไปตามขั้นต่างๆนั้นใช้เวลานานแค่ไหนครับ หรือคนที่เคยลองยาบ้า มีโอกาสวิวัฒนาการไปถึงระดับต่างๆกี่เปอเซ็นต์ ข้อมูลตรงนี้ไม่เคยเห็นเลยครับ ผมเห็นตามลานกีฬาจังหวัดต่างๆ มีทั้งก้นบุหรี่ ทั้งฟอล์ย ไอพวกเล่นกีฬานี่แหละตัวดี แต่ผมก็ไม่ทราบนะว่าเค้าวิวัฒนาการไปถึงไหน จากคุณ : หล่อเขลา เบาปัญญา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 01:52:37

ความคิดเห็นที่ 26       ยากให้จขกท. เพิ่มกระทู้ ผลกระทบต่อสมอง ร่างกาย สุขภาพ ของผู้ที่เคยติดยาเสพติดมาก่อน ระยะเวลา 1-5 ปี หรือ 1-10 ปีในระยะยาว คนเหล่านั้นจะมีอาการเป็นอย่างไรบ้าง แล้วผู้ที่เคยติดยาเสพติดในระยะ 1-4 โดยสามารถเลิกได้เองในทุกระยะ คนเหล่านั้น จะมีสมอง หรือสุขภาพ จะกลับมาเป็นปรกติได้กี่ % ในระยะที่เขาสามารถเลิกได้เอง ตามระยะนั้น ๆ เช่น นาย ก. เสพอยู่ในระยะที่ 1 แล้วตัดสินใจเลิกได้เอง นาย ข. เสพอยู่ในระยะที่ 2 แล้วเลิกได้เอง จนถึงระยะที่ 3-4 ค่ะ       ขอบคุณมากค่ะ โหวตให้แล้วนะค่ะ จากคุณ : Mushroom forest เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 14:03:50

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีดีค่ะ เลยหาลิ้งที่เป็นวิธีเลิกยาเสพติด http://translate.google.co.th/translate?hl=th&langpair=en%7Cth&u=http://www.helpguide.org/mental/drug_abuse_addiction_rehab_treatment.htm จากคุณ : simplebest เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 17:10:24

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ หล่อเขลา เบาปัญญา >> ได้ขอรับ ผมเองก็อยากทราบข้อมูลนี้เหมือนกัน คุณ  Mushroom forest >> ระยะสั้น + ระยะ 1-2 ปีหลังเลิกยาผมพอมีข้อมูลแล้วครับ แต่ระยะยาวกว่านั้น(1-10ปี) คงต้องขอเวลาไปสืบค้นข้อมูลจากงานวิจัยทั้งในประเทศ-ต่างประเทศดู เพราะน่าจะมีคนเคยทำวิจัยเรื่องนี้ไว้(มั้งนะขอรับ) จขกท.ขอขอบคุณทุกท่านสำหรับคำขอบคุณและสำหรับทุกคำแนะนำเลยนะครับ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 55 20:46:58 จากคุณ : pinspin เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 20:46:48

ความคิดเห็นที่ 29 ใครสนใจเมท แนะนำดุ ซีรี่ http://en.wikipedia.org/wiki/Breaking_Bad จากคุณ : Mr.Feynman เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 21:22:48

ความคิดเห็นที่ 30 คุณ จขกท.. อยากให้คุณนำข้อมูลดังกล่าวใน คห. ที่ 28 มาลงและเผยแพร่จังเลยค่ะ จะได้ให้คนที่คิดจะลองยาเสพติด ตระหนักถึงผลร้ายที่เกิดขึ้นกับชีวิตและตัวเขาค่ะ     ขอบคุณมาก ๆ นะค่ะ จะติดตามเป็นแฟนกระทู้ของคุณ จขกท. ต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ จากคุณ : Mushroom forest เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 55 16:05:16

ความคิดเห็นที่ 31 ถ้าติดแค่ปีสองปีแล้วเลิกได้ด้วยตนเอง(สนิทนะครับ)จะปกติเหมือนคนปกติ แต่อารมณ์จะขึ้นๆลงๆตลอด และจะขึ้นง่ายมากไม่รู้ทำไม(เทียบจากพื้นฐานนิสัย) พอจะมีงานวิจัยไหมครับ และมีทางแก้ไหมครับ ส่วนที่เลิกได้ด้วยแพทย์ ในระยะยาวจะดีกว่าครับ จากคุณ : เหมือนอันเก่า เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 55 01:27:10