ความคิดเห็นที่ 1 ชี้แจง   ไลท์โนเวลเรื่อง Legend of Legendary Heroes มีทั้งหมด 4 ภาค คือ     1.The Legend of the Legendary Heroes 11 เล่มจบ ภาคหลักที่กลายเป็นอนิเม 2.The Great Legend of the Legendary Heroes   11 เล่ม ยังไม่จบ ภาค 2 3.The Legend of Legendary Heroes Anyway   11 เล่มจบ ภาคเสริม 4.The Legend of the Black Fallen Hero   6 เล่ม ยังไม่จบ ภาคเสริม         สารบัญ   ภาค 2 - มหากาพย์ผู้กล้าในตำนาน     ปฐมบท - นี่คือเรื่องราวของการดิ้นรน บทที่ 1 - ช่วงเวลาที่โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (ครึ่งแรก) บทที่ 1 - ช่วงเวลาที่โลกได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง (ครึ่งหลัง)     บันทึกของชิออน   เล่มที่ 1 เล่มที่ 2 4ช่องจบจาก Rough Den   ภาคโรแลนด์        4ช่องจบจาก Nantonaku Denyuden   มาแล้ว! ราชานักปฏิวัติของพวกเรา  Edit - เพิ่มลิ้งค์ 4 ช่องจบ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 11:49:58 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 11:48:33 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 55 11:46:03 แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 55 15:07:32 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:21:50

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 2 ช่วงเวลาที่แสงตกลงมา เรื่อง ทาคายะ คางามิ| ภาพ ซาโอริ โทโยตะ แปล ซาคุรัมโบ เบต้า คายา ไอ สเปเชี่ยล แต๊งส์ ยุยหมี่     และแล้ว ไลเนอร์ก็พูดขึ้นมา เขาจ้องมองสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าด้วยตาที่ลืมอยู่ครึ่งเดียว จากตอนที่สลัดหนีพวกทหารเวทพ้นก็ผ่านไปได้สองชั่วโมงแล้ว เมื่อครู่ยังเป็นตอนกลางคืนอยู่เลย แต่ท้องฟ้าตอนนี้เริ่มจะเป็นสีขาวแล้ว ไลเนอร์ไปยัง 'ที่เดิม' ที่ตกลงกันไว้กับเฟริส ซึ่งก็คือร้านวีนิตดังโงะ แต่เธอก็ไม่อยู่ "เว้ย ที่นี่ก็ไม่ใช่เรอะ" ระหว่างที่ไลเนอร์บ่นหงุบหงิบเขาก็ตรงไปร้านฟาโก้ดังโงะ ไลเนอร์ถามเจ้าของร้านที่เปิดร้านแล้ว "อ่อ ถ้าเฟริสจังล่ะก็ เธอบอกว่า 'ฉันกำลังเดินสายทัวร์ร้านดังโงะอยู่ค่ะ !' แล้วไปที่ร้านขนมดังโงะปั๊บเปิ้ลแล้วล่ะจ้ะ" อยู่ระหว่างนัดแท้ ๆ ใช่เวลาเดินทัวร์ร้านดังโงะซะที่ไหน !! เขาตะโกนแล้วมุ่งหน้าไปร้านปั๊บเปิ้ลดังโงะ ตอนไปถึงที่นั่นก็เป็นเวลาตีห้าและร้านก็เปิดแล้ว ลุงที่เป็นเจ้าของร้านไม่ได้พูดอะไร แต่ยื่นกระดาษให้เขาหนึ่งใบ ในนั้นเขียนไว้ว่า 'หุ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ! ไงล่ะ ! ระดับสมองโง่ ๆ ---- ขอย่อเหลือไอ้โง่ละกัน อย่างนายน่ะ ตามหาสาวน้อยสุดสวยแสนอัจฉริยะอย่างฉันไม่เจอหรอก ! เจ็บใจใช่ไหมล่ะ ? เจ็บใจสินะ ? หุหุหุ เอาเลย ๆ ถ้าเจ็บใจนักก็ลองตามหาฉันให้เจอสิ !!' "อย่ามาท้านะเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยย !" ไลเนอร์ตะโกนออกไป แล้วลุงร้านดังโงะก็ "แหม เธอนี่ลำบากเสมอเลยนะ" พอถูกคนสงสาร ก็รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมานิด ๆ ใช่แล้วล่ะครับ หรือ ลำบากสุด ๆ เลยล่ะครับ เขาไม่มีแรงใจจะพูดคำพวกนี้เลย แถมเรื่องของเรื่อง ก็ไม่ใช่เพราะเจอเฟริสกวนตีนหรอก แต่เพราะโดนทหารโรแลนด์ไล่ล่าอยู่ต่างหาก ควรจะมาเจอกันให้เร็วขึ้นสักนาทีหรือหนึ่งวินาทีก็ยังดี แล้วปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อไป ดังนั้นเขาจึงเดินหารอบ ๆ และคิดว่าจะจับยัยตัวปัญหาบ้าดังโงะได้จากร้านดังโงะร้านไหนกันนะ เขามองทางซ้ายและขวาแล้วเริ่มคิด อืม ถ้าเป็นยัยนั่นจะไปร้านดังโงะร้านไหนนะ ? ร้านที่ใกล้ที่สุดอยู่ทางขวาก็จริง แต่ระยะนี้เหมือนยัยนั่นจะบอกว่าร้านดังโงะทางซ้ายกำลังฮิตกว่า หรือไม่ได้บอกหว่า อ๊า ทำไมเราจะต้องมาคิดเรื่องอะไรไร้สาระแบบนี้ด้วยเนี่ย ! ขณะที่คิดอย่างเอือมระอาอยู่นั่นเอง ลุงร้านดังโงะก็พูดขึ้นว่า  “เอาน่า ช่วยไม่ได้นี่ ถ้าเพื่อสาวงามผู้ชายก็ต้องพยายามหน่อยล่ะ ก็แม่หนูแกสวยซะขนาดนั้น” ไลเนอร์ตอบโดยไม่หันกลับไป "สวยแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไง ! ผมล่ะอยากจะตะโกนออกไปแบบนี้จะตาย" "ถึงเขาจะดูเป็นอย่างนั้น รวมทั้งนิสัยด้วย แต่แม่หนูแกก็เป็นคนน่าทึ่งออกนา ?" ไลเนอร์ขมวดคิ้ว "เหรอ ?" เขาตอบ แต่ลุงก็ไม่หวั่นไหว "ก็นั่นแหละ ช่วงนี้น่ะนะ มีรถม้าวิ่งผ่านหน้าร้านเร็วจี๋ แล้วเคยมีลูกหมาไปขวางทางอยู่ เกือบจะโดนชนแล้วด้วย !? แต่ตอนนั้นเองแม่หนูเขาก็มาช่วยได้อย่างฉิวเฉียด เนื้อตัวถลอกเปื้อนโคลนไปหมดเลย" "โฮ่" "แต่ถึงแม่หนูแกจะมีแผลเต็มไปหมด ลูกหมากลับไม่มีแผลเลยสักนิด ปกป้องลูกหมาอย่างสุดชีวิตเลยล่ะ" "เห แหม่ ยัยนั่นก็พอจะทำอะไรราว ๆ นี้ได้อยู่มั้ง......" พอไลเนอร์พูดแบบนั้น ลุงก็ยิ่งเล่าแบบใส่อารมณ์ "ลูกหมาที่หล่อนเคยช่วยไว้ ตอนนี้มีเกินสองร้อยกว่าตัวแล้วล่ะ......" "โม้เว่อร์เกินไปแล้ว !" ไลเนอร์พูดโพล่งขึ้นมา แล้วหันกลับไปทางลุงที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ พอหันไป คุณลุงก็มีท่าทีร้อนรน "............." แถมข้างหลังลุง ก็มีเฟริสที่โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อยู่ เธอกำลังขมักเขม้นเขียนอะไรบางอย่าง "............." เธอหลบอยู่ใต้เคาน์เตอร์ พอเขียนข้อความเสร็จ เฟริสก็ยื่นให้คุณลุงทันที แล้วคุณลุงก็อ่านกระดาษนั่นด้วยเสียงตื่น ๆ "ไม่ได้โกหกนะ ! ช่วยไว้ได้สองร้อยตัวจริง ๆ อ๊ะ ถ้าคิดว่าน้อยไป ก็ยังมี..? แมว ! แมวก็สองร้อย......ไม่สิ ช่วยไว้หนึ่งพันตัวแล้วต่างหาก" พอไลเนอร์ฟังประโยคนี้เข้าไป "............." ก็ไม่แปลกที่ไลเนอร์จะไม่ตอบ มีกระดาษจากใต้เคาน์เตอร์ขึ้นมาอีกใบ "นอกนั้นยังช่วยเด็กทารกไว้ด้วยนะ ! เด็กมันเพิ่งจะเริ่มคลานได้เลยตั้งอกตั้งใจคลานไปซะไกลลิบ….." มีเด็กทารกที่ไหนจะตั้งอกตั้งใจคลานไปซะไกลลิบกันเล่า ! เขาอยากพูดขัดออกไป แต่ถึงจะขัดไปก็ไม่มีความหมาย เขาเลยทนไว้ ทว่าเรื่องเล่างี่เง่าของคุณลุง----ของเฟริสก็ยังคงดำเนินต่อไป "ทำไมก็ไม่รู้เด็กนั่นถึงปีนขึ้นไปบนเขา แถมยังเป็นภูเขาไฟที่ยังคุอยู่ด้วย แต่เด็กมันไม่รู้หรอก ก็ยังแยกแยะไม่ออกว่าภูเขามันอันตรายหรือไม่อันตรายนี่นา" ไม่ ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น...... "แถมเด็กทารกที่ใช้มือคลานเตาะแตะออกจากบ้านไป ก็มีอยู่เกือบหนึ่งล้านห้าแสนล้านคนในเวลาเดียวกัน ! แถมทำท่าจะตกไปในปล่องภูเขาไฟพร้อม ๆ กันด้วยยยย !" คุณลุงตะโกนขึ้นอย่างแข็งขัน ไลเนอร์อยากจะตะโกนขัดออกไปอย่างเหลืออดว่า เรื่องบ้าพรรค์นี้มันมีซะที่ไหนเล่าาาาาาาาาา ไม่ก็ หนึ่งล้านห้าแสนล้านคนมันเป็นไปไม่ได้เว้ยยยยย แต่ก็แอบจินตนาการภาพเด็กเป็นหมื่นคนคลานไปพร้อม ๆ กัน แล้วกระโดดลงปากปล่องภูเขาไปพร้อมกันเข้านิดหน่อย "......อืม อ่า~ รู้สึก รู้สึกว่ามันสุดยอดยังไงก็ไม่รู้สิ" พอพูดจบ เฟริสก็ส่งกระดาษขึ้นมาอีกใบ คุณลุงอ่านกระดาษใบนั้น "ชะ ใช่ไหมล่ะ ! เป็นเหตุการณ์ที่อันตรายและชวนสลดมาก !" "......นั่นสินะ" "ตรงนั้นแหละ ! ตรงนั้นแหละที่เธออ่อนโยน ! ท่านเฟริส เอริสที่อ่อนโยนยิ่งกว่าขนมสายไหมได้ช่วยพวกเด็ก ๆ เอาไว้ ราวกับเธอได้ช่วยโลกนี้เอาไว้ก็ไม่ปาน!!" แล้วไลเนอร์ ไลเนอร์ที่ได้ฟังเรื่องที่สุดยอดแบบนั้น "............." ก็พยักหน้าอย่างแรง เขามองหน้าคุณลุงที่มีสีหน้าเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย ผมเข้าใจ เขาทำหน้าแบบเข้าใจความรู้สึกของลุงแก แล้วคุณลุงก็ยิ้มเฝื่อน ๆ ออกมา แล้วการสื่อสารด้วยใจของชายทั้งสองก็จบลง ไลเนอร์ค่อย ๆ เดินไปหลังเคาน์เตอร์ แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 55 22:48:28 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:25:57

ความคิดเห็นที่ 3 เฟริสกำลังนั่งยอง ๆ บนพื้น และเขียนอะไรบางอย่าง เขียนว่า 'เธอช่วยโคอาล่าแปดหมื่นหกล้านสี่ร้อยสี่ตัว ที่ปีนขึ้นต้นไม้ไปสูงเกินจนลงมาไม่ได้ไว้ด้วยนะ สุดยอดเลยใช่ไหมล่า ! (ตรงสุดยอดเลยใช่ไหมล่า ช่วยใส่อารมณ์นิดนึง)' เขามองข้อความบ้าบอพรรค์นั้นอยู่ ในที่สุดไลเนอร์กับเฟริสก็มาเจอกันตรงนั้นเอง "......เอ่อ" และแล้ว เขาก็พูดขึ้นมา ขณะจ้องมองด้านหลังของสาวสวยเจ้าปัญหาที่อยู่ตรงหน้าด้วยตาที่ลืมอยู่ครึ่งเดียว พอพูดขึ้น เธอก็หันกลับมาด้วยสีหน้าตกใจเหลือแสนราวกับจะพูดว่า เจอแล้วเรอะ !? และเหมือนอยากจะพูดอะไร แล้วก็หยุด แล้วก็เหมือนอยากจะพูด แล้วก็หยุดอีก จนสุดท้าย "บะ บังเอิญจังเลยนะ ไลเนอร์ ฉันเองก็เพิ่งมาถึงร้านนี้เหมือนกัน" "......เห" "ละ แล้ว เรื่องที่คุณลุงพูดตะกี๊น่ะ นายได้ฟังอะไรต่อมิอะไรเกี่ยวกับฉันแล้วสินะ ?" "......อ่อ ก็ได้ฟังอยู่......" "คะ คิดว่าไง ? ฉัน…….ฉันที่นายคิดไม่ถึงน่ะ…ฉัน เป็นยังไงบ้างล่ะ ?" ใบหน้าตื่นเต้นที่กำลังถามว่านิยายของฉันเป็นยังไงบ้าง ทำเอาไลเนอร์รู้สึกเอือมระอาหนักกว่าเดิม คำตอบของคำถามนี้ ก็คงมีแค่ มันงี่เง่าไร้สาระยิ่งกว่าที่คิดซะอีกเท่านั้นแหละ แต่ขืนตอบไปแบบนี้ ได้โดนฆ่าเห็น ๆ เขาจึงตอบด้วยน้ำเสียงทื่อ ๆ "......เอ่อ......อา~ อืม เอาเหอะ นั่นแหละ เรื่องที่เธอเป็นคนอ่อนโยนมากนั่นน่ะ ฉันรู้แล้วล่ะ ไม่สิ แปลกใจมากเลยล่ะ" เขาตอบโดยข่มน้ำเสียงไม่ให้เสแสร้งเอาไว้แทบตาย และแล้ว "จะ จริงเหรอ ! จริงใช่ไหม ! จริงสินะ ! ฉันเป็นคนดีสินะ ! หุหุหุ" เฟริสดีใจมากทีเดียว ใบหน้าของเธอบ่งบอกว่าดีใจมาก ด้วยเรื่องขี้ปะติ๋วแค่นี้ถึงกับดีใจซะมากมาย "............" ไม่สิ เธอไม่ค่อยแสดงสีหน้าออกมาเท่าไหร่หรอก คนอื่นอาจจะมองว่าเธอไม่ได้ดีใจอยู่เลยสักนิดเดียว ถึงอย่างนั้นไลเนอร์ก็มองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอออก ตอนนี้หน้าของเธอ กำลังแสดงความรู้สึกสนุกสนานมากทีเดียว ไลเนอร์มองหน้าเธอ เขายังอยากจะต่อว่าเธอสักเล็กน้อย "............" แต่ก็ไม่ทำ เขานึกอยากจะพูดว่าตอนนี้ใช่เวลามาล้อเล่นอะไรแบบนี้หรือไง แต่......เขาก็คิดว่า ด้วยเรื่องงี่เง่าไร้สาระพรรค์นั้น เธอถึงกับดีใจมากขนาดนี้ งั้นก็ช่างมันเถอะ ก็เพราะตั้งแต่ได้เจอเธอ เธอไม่เคยแสดงสีหน้าแบบนี้เลยสักครั้ง ครั้งแรกที่เจอเธอ ใบหน้านั้นไร้อารมณ์เหลือเกิน น้ำเสียงเองก็เรียบเฉยอย่างกับตุ๊กตา นี่คงจะเป็นผลกระทบจากสภาพแวดล้อมที่เธอเติบโตมา เพราะเป็นน้องสาวของปีศาจที่ชื่อว่าลูซีลนั่น ไม่สิ ไม่ใช่เพราะแค่นั้น เป็นเพราะตระกูลที่ผิดมนุษย์มนาของเธอด้วย ตระกูลของเธอ----ที่ถูกเรียกว่าตระกูลนักดาบ ครั้งแรกที่ไลเนอร์ได้พบเธอ เธอไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตา ตุ๊กตาที่แข็งแกร่งผิดปกติ  สำหรับคนทั่วไปแล้ว เจ้าของความแข็งแกร่งระดับนั้น คงไม่ต่างอะไรกับปีศาจ และเธอที่ยังอ่อนเยาว์ แต่กลับมีพลังแบบนั้นก็ย่อมจะต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่างไปบ้างอยู่แล้ว ในกรณีของเธอ คือความรู้สึก สีหน้า และรอยยิ้ม แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้มีอยู่ในประเทศนี้มากมาย และในสถานที่ที่เมื่อก่อนไลเนอร์เคยเข้าไปอยู่ ก็คล้ายสถานที่แบบนี้ ครั้งหนึ่งในจักรวรรดิโรแลนด์อันคลุ้มคลั่งแห่งนี้ มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเยอะแยะ คนที่บ้าคลั่งไปจากการฝึกที่ผิดปกติและการทดลองมนุษย์ ไลเนอร์ได้เห็นมามากมาย มีอยู่สองทาง ไม่ตายก่อนจะคลุ้มคลั่งไป ก็อยู่รอดไปจนบ้าคลั่ง และเธอก็มีชีวิตรอด แต่ก็แลกด้วยการสูญเสียอารมณ์ความรู้สึก "............" และขณะนี้เธอที่น่าจะสูญเสียความรู้สึกไปแล้ว ก็หัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ตรงหน้า เรื่องที่เธอหัวเราะอย่างมีความสุขนั้น ไลเนอร์เองก็ดีใจ บางทีอาจจะคาบเส้นก็ได้ ไลเนอร์คิดว่าเธออาจจะคาบเส้นระหว่างมีความรู้สึกกับไม่มี หรือ คลุ้มคลั่งกับไม่คลุ้มคลั่งก็ได้ เหมือนกับที่ไลเนอร์เองก็เลิกหวังในทุก ๆ สิ่ง เธอปิดผนึกความรู้สึกอย่างแน่นหนา แต่ใบหน้าของเธอในยามนี้ แม้จะแสดงความรู้สึกแค่เพียงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรก็กำลังหัวเราะ เธอคือสาวสวยเจ้าปัญหาที่ไร้สีหน้า ไร้อารมณ์ ชอบดังโงะ และไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไร ตุ๊กตาที่น่าจะไร้ความรู้สึก แต่นับวันความรู้สึกในตัวเธอก็ยิ่งก่อตัวเพิ่มมากขึ้นทุกที ไลเนอร์รู้สึกอย่างนั้น นับตั้งแต่วันที่ได้ใช้เวลาด้วยกันกับเขา นับตั้งแต่วันที่ได้ใช้เวลาด้วยกันกับชิออน นับตั้งแต่วันที่ได้ใช้เวลาที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเหมือนคนบ้าด้วยกันสามคน และไลเนอร์ก็ยังคิดอีกว่า ไลเนอร์คิดว่าเป็นเพราะชิออน เขาคิดว่าชิออนเองก็ได้ช่วยเฟริสไว้ เพราะคนที่แนะนำเฟริสให้กับเขาก็คือชิออน คนที่ดึงเฟริส ดึงไลเนอร์ที่อยู่ในความมืดมิดมาตลอดขึ้นมาก็คือหมอนั่น "............" ปกติเรื่องแบบนี้ไม่มีวันจะหลุดออกมาจากปากเขาแน่ ๆ เรื่องทั้งหมดนั้นราวกับไลเนอร์ฝันไป ตั้งแต่ได้พบชิออน ตั้งแต่ได้พบเฟริส ตั้งแต่ได้อยู่ด้วยกันกับเจ้าพวกนั้น ช่วงเวลาเหล่านั้นสนุกมากจนคิดว่าฝันไป ทุก ๆ วันโดนชิออนยัดเยียดงานมากมายให้ทำจนแทบบ้า เฟริสก็เอาแต่ใจ ถึงจะรำคาญเจ้าพวกนั้น แต่ถึงยังไง ถึงแม้จะแค่นิดหน่อยแต่ก็คิดว่าสนุก ถึงจะถูกกวนใจหลายต่อหลายครั้ง แต่จำนวนครั้งที่เจ้าพวกนั้นได้ช่วยเยียวยาหัวใจก็มีมากกว่า ไลเนอร์คิดเช่นนี้ "............" ในวันฝนตกที่ชิออนบอกว่าจะฆ่าไลเนอร์ ไลเนอร์ก็สิ้นหวังอีกครั้ง ด้วยนิสัยปกติที่ไม่ว่าเรื่องอะไรก็เห็นว่าน่ารำคาญก็เลยล้มเลิกไปซะทุกอย่าง ถ้าถูกหมอนั่นฆ่า ถ้าถูกเพื่อนคนที่เคยช่วยเหลือตนเอาไว้ฆ่าตาย เขาก็คิดขึ้นมาทันทีว่าจะให้ตายตรงนี้ก็ย่อมได้ ก็อย่างฉันมันไม่มีค่าพอจะมีชีวิตอยู่นี่นา แถมยังได้ฝันดีนิดหน่อยซะด้วย แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ ก็เป็นแบบนี้เสมอแหละ สิ่งสำคัญน่ะ ตัวฉันที่เป็นปีศาจคงจะเอื้อมมือไปไม่ถึง ก็เลยเลิกหวังมันเสียแต่เนิ่น ๆ แต่ ณ ตรงนั้น มีบางอย่างแตกต่างจากเมื่อก่อน ในหัวมีคำพูดของเฟริสผุดขึ้นมา ในที่ที่ปกติน่าจะสิ้นหวัง ก็มีใบหน้าของเธอผุดขึ้นมา และเธอก็พูด พูดต่อปีศาจที่ไม่มีค่าพอจะมีชีวิตอยู่ ปีศาจสกปรกที่มีแต่จะทำให้คนอื่นเจ็บปวด เธอหันหน้ามาและพูด แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 55 22:50:09 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:27:23

ความคิดเห็นที่ 4 เธอที่ไม่น่าจะมีความรู้สึก สีหน้าไร้อารมณ์อยู่เสมอ ทั้งป่าเถื่อน เอาแต่ใจ พูดอะไรก็ไม่รู้ที่ไม่อาจจะเข้าใจความหมายได้ เฟริสคนนั้น พูดกับไลเนอร์ที่เลิกล้มทุกสิ่งไปอย่างง่ายดาย และตั้งใจจะตาย เธอพูดด้วยสีหน้าที่เกือบจะร้องไห้ เธอที่ไม่น่าจะมีความรู้สึกคนนั้น กลับมีสีหน้าที่ใกล้จะร้องไห้เต็มที และยิ้มด้วยใบหน้าที่ดูเหงาหงอยอย่างมาก '......บ้า ถ้านายตายขึ้นมา......ฉันก็เหงาแย่น่ะสิ......' ไลเนอร์รู้สึกเหมือนโดนคำพูดนั้นต่อยเข้าอย่างจัง รู้สึกว่าสิ่งที่มารวมกันจนก่อตัวกลายเป็นกำแพงปกป้องตัวเองจนถึงตอนนี้ ได้พังทลายหมดในชั่วพริบตา และกลายเป็นว่า ไลเนอร์จะตายไม่ได้ จะสิ้นหวังไม่ได้ ได้รู้ว่าจนถึงตอนนี้ ตัวเองบ้าบอแค่ไหน ที่ทำให้ยัยนั่นทำหน้าเศร้าสร้อยได้ถึงขนาดนั้น เริ่มรู้สึกตัวว่าฉันมัวทำอะไรอยู่จนถึงตอนนี้ ทั้งที่ถูกช่วยมาถึงขนาดนี้ ทั้งที่ถูกยัยนั่น เจ้าพวกนั้น ช่วยมาจนถึงขนาดนี้ แต่ตัวเองทำอะไรลงไปกันนะ ทำไมตัวเองถึงปัดมือที่ยื่นเข้ามาน่ะเหรอ ก็เพราะไม่อยากเจ็บปวดน่ะสิ เพราะตัวเองไม่อยากเจ็บปวด แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเจ็บปวดก็เป็นแค่คำแก้ตัวน่ะแหละ "............" ไลเนอร์มองเฟริส มองหน้าเธอที่กำลังมีความสุข ในตอนนี้ใบหน้าของเธอ ปรากฏอารมณ์ขึ้นมาเพียงเล็กน้อย อาจจะเป็นอะไรที่เข้าใจยากสักหน่อย แต่ถ้าสังเกตดี ๆ ไม่ใช่แค่ไลเนอร์หรอก คนอื่นเองก็อาจจะรู้สึกถึงสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน เธอกำลังเปลี่ยนไปทีละเล็กทีละน้อย ไม่ใช่แค่ไลเนอร์ ทั้งไลเนอร์ ทั้งเฟริส และแม้แต่ชิออนเอง ก็เปลี่ยนแปลงไปทีละเล็กทีละน้อย เพราะอยู่ด้วยกัน เพราะทำเรื่องไร้สาระและหัวเราะเหมือนคนโง่ด้วยกัน ดังนั้น สักวันในอนาคตที่ไม่ไกลจากนี้ เธอจะต้องยิ้มออกมาได้แน่ ไลเนอร์คิดเช่นนั้น ถ้าอยู่ด้วยกันละก็ อาจจะคิดเข้าข้างตัวเอง แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแบบนี้ วันที่เธอหัวเราะได้อย่างเต็มที่จะต้องมาถึงแน่นอน อยากจะเห็นจังเลยนะ ไลเนอร์คิด ตอนที่เธอหัวเราะได้เต็มที่ ตอนที่หัวเราะจนหน้าย่น อยากจะมองดูอยู่ข้าง ๆ และ "............" อยากให้ชิออนได้เห็นด้วย เขาคิดเช่นนั้น อยากให้ชิออนที่โดนอะไรบางอย่างบดขยี้อยู่คนเดียวนั้น ได้เห็นน้ำตาและรอยยิ้มของเธอ ไลเนอร์คิด ไม่สิ ไม่ใช่แค่เธอ อยากจะให้หมอนั่นได้รับรู้ ตอนที่หมอนั่นสิ้นหวังอยู่คนเดียว ล้มเลิก และเหมือนกำลังจะตาย อยากให้รู้ว่าฉันกับเฟริสอยากจะช่วยมากแค่ไหน ถ้าชิออนตายไป ถ้าหมอนั่นตายไป ฉันคง ฉันคงร้องไห้ตะโกนจนแทบบ้าแน่ ๆ ความรู้สึกนี้ต้องให้หมอนั่นได้รู้ "............" หรือว่า ไลเนอร์มองเฟริส ก่อนหน้านี้ เฟริสร้องไห้ ตอนที่เห็นน้ำตาของเธอครั้งแรก ไลเนอร์ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ในคุก เธอมาช่วยไลเนอร์ และพอเห็นไลเนอร์ก็ร้องไห้ คนที่ทำให้เธอที่ไร้อารมณ์ร้องไห้ได้นั้น ก็คือไลเนอร์กับชิออน ไลเนอร์หายไปในที่ที่เธอไม่รู้ ชิออนก็แปลกไป และเธอไม่สบายใจ เธอรู้สึกสูญเสียทุกสิ่งไปจนไม่สบายใจ ในที่สุด ในที่สุดก็ตามหาไลเนอร์พบ และร้องไห้อย่างโล่งอก...... การคงอยู่ของสองคนนี้นั้นใหญ่หลวงเสียจนกระทบกับตัวเธอ สามารถไล่ต้อนเฟริสที่ไร้อารมณ์ราวตุ๊กตาให้จนมุมได้ขนาดนั้น แค่ไลเนอร์ไม่อยู่ แค่ชิออนแปลกไป ก็สามารถไล่ต้อนเธอได้ถึงขนาดนั้น ชิออนจะเข้าใจไหมนะ ? คิดว่าไลเนอร์กับเฟริสจะปล่อยให้ชิออนสู้คนเดียวงั้นเหรอ ? ถ้าคิดแบบนั้นจริง ๆ ล่ะก็ "......ต้องให้หมอนั่นได้รู้" ไลเนอร์คิดเช่นนั้น เอาเหอะ ถ้าจะว่าไป สถานภาพเขาตอนนี้ก็ไม่ค่อยน่ารื่นรมย์เท่าไหร่ เป็นสถานการณ์ที่ไม่อาจจะติดต่อชิออนได้เหมือนทุกที อย่างพวกทหารเวทเมื่อกี้ก็ได้รับคำสั่งว่าถ้าจับเป็นไลเนอร์ไม่ได้ จะฆ่าทิ้งเสียก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังอาจถูกหน่วยไล่ล่าชุดที่สองจู่โจมอีกก็ได้ เรื่องที่ต้องทำมีกองเป็นภูเขา ต่อให้เป็นเฟริสก็ตาม ถึงเธอจะไม่สบายใจมาตลอดจนถึงตอนนี้ นี่ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมารับตบมุกของเธอเหมือนทุกที ไลเนอร์มองเฟริส เธอหยิบดังโงะถั่วแดงจากชั้นวางเข้าปากตัวเองไปหนึ่งลูกจนแก้มตุ่ยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ "โอ้ อร่อย !" เธอพูด แถมคุณลุงเจ้าของร้านก็ทำหน้าปิ๊งปั๊งขึ้นทันควัน "อ๊ะ นั่นน่ะ ที่จริงเป็นสินค้าใหม่ล่ะ เฟริสจัง มิซึอังดังโงะนั่นราดน้ำเชื่อมสูตรพิเศษเลยนา" "มิซึอังดังโงะ !? คะ คิดได้นะเจ้าของร้าน !" "ใช่ม้า" "สุดยอด ! เล่นเอามิซึอังดังโงะอื่นในเมืองโดนพายุถล่มราบคาบ !" "หุหุหุ ก็ตอนต่อเติมบ้านให้เป็นร้านดังโงะ ลุงไปกู้เงินมาซะเยอะนี่ ลุงเองก็ต้องพยายามล่ะ~" ว่าไปนั่น พอมองสองคนนี้คุยกันอย่างสนุกสนานแล้ว ที่จริงยัยนี่ขอแค่มีดังโงะ ฉันกับชิออนคงไม่จำเป็นซะล่ะมั้ง ? ไลเนอร์คิดนิด ๆ แล้วพูดว่า "จะว่าไปนะ เฟริส เธอยังเจอชิออนไม่ได้แท้ ๆ หายซึมเร็วไปหน่อยรึเปล่า ?" พูดจบ เฟริสก็หันมาเอียงคออย่างแปลกใจ "หือ ? หายซึม ? เรื่องอะไรน่ะ ? ฉันดูเหมือนกลุ้มใจอยู่เหรอ ?" "ถามจริง ?" "ตอบตรง" "เอ๊ะ~ แต่เมื่อกี้ ในคุกเธอร้อง......" ในชั่วพริบตานั้น ก็เกิด ! ก็เกิดเรื่องพลิกผันขึ้น ! เธอชักดาบด้วยความเร็วที่ตามองไม่ทัน  ใช้หน้าดาบหวดไปที่หน้าของไลเนอร์ "แย้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !?" เขาลอยหมุนเป็นวงกลมก่อนตกลงมา "อ๊อก" สู่พื้น จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:27:59

ความคิดเห็นที่ 5 พอไลเนอร์เงยหน้าที่เหมือนกับจะร้องไห้ขึ้นมา เฟริสก็พูด "ตะกี๊ว่าใครทำอะไรนะ ?"                            "......ง่า เอ่อ ก็เธอ......" เธอยื่นมือไปที่ดาบตรงเอว "หือ ?" ".............เปล่าคร้าบ ไม่มีอะไรครับ......" ไลเนอร์พูดด้วยเสียงสั่น ๆ         เอาเหอะ แต่จากปฏิกริยาเมื่อกี้ กะแล้วว่าเธอเองก็เป็นห่วงชิออน ล่ะมั้ง...... ไม่มั่นใจเลยแฮะ...... แล้วเธอก็ก้มลงมามองไลเนอร์ "จะว่าไปนะ ไลเนอร์ อยู่ดี ๆ ก็กระโดดออกไปนี่เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? มีแต่แผลแถมยังเปื้อนโคลนหมดเลย หรือนายเห็นภาพหลอนว่ามีลูกหมาจะโดนรถม้าทับ ? ไปกินยาอะไรแปลก ๆ มาเปล่า ?" แล้วไลเนอร์ก็ตอบว่า "......เออ ฉันเมา" เขาตอบแบบขอไปที ที่จริงเขาไม่มีเวลาจะมาทำเรื่องอะไรไร้สาระกับเธอแล้วล่ะ เขาถอนหายใจเบา ๆ และยืนขึ้น ใช้มือปัดเสื้อ 'ที่เต็มไปด้วยโคลน' แต่ก็ไม่ค่อยออกนักหรอก เขาถอนหายใจดังเฮ้อแล้วพูดว่า "งั้น รีบ ๆ คุยกันดีกว่า เราต้องจัดการกับสถานการณ์ของเราก่อนนะ" เธอพยักหน้าแล้วพูด "ใช่ แต่เดี๋ยวก่อนไลเนอร์ ฉันมีเรื่องที่จะต้องคุยกับนายให้ได้" "กับฉัน ?" "อืม" "อะไรล่ะ ?" "คือ ตอนนี้มีเรื่องใหญ่มากเกิดขึ้นในโรแลนด์แห่งนี้......รู้หรือเปล่า ?" เธอพูดด้วยสีหน้าสุขุมอย่างมาก ไลเนอร์หรี่ตาเล็กน้อย "......เรื่องใหญ่ ? หรือว่าเรื่องที่ทำสงครามกับเนลฟาจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมา ?" เฟริสพยักหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉย "เป็นเรื่องใหญ่มากจนหาอะไรมาเทียบเคียงไม่ได้เลย" "เทียบเคียง......เอ่อ อะไรอะ ?" พอเขาพูดจบเธอก็เงียบอีกครั้ง และหายใจลึก ๆ เพื่อคลายความตึงเครียด และพูดต่อว่า "ตอนนี้ มันถือกำเนิดขึ้นในจักรวรรดิโรแลนด์แล้ว เราต้องทำให้โลกนี้ยอมรับดังโงะที่สุดยอดที่สุดนี่ มิซึอังดังโงะเทพที่ลุงเจ้าของร้านขนมปั๊บเปิ้ลดังโงะรังสรรค์ขึ้นมา" "ก็ช่างหัวมันเซ่----------------------------------!!" คราวนี้ไลเนอร์ตะโกนสุดเสียง เธอทำหน้าตกใจสุดขีด "ชะ ชะ ช่างหัวมัน หมายความว่ายังไง ! คุณลุงร้านปั๊บเปิ้ลใช้เวลาตั้งหลายปีกว่ามันจะสมบูรณ์แบบเชียวนะ !" ตามด้วยคุณลุงพูด "ชะ ใช่แล้ว ! ฉันอุตส่าห์ต่อเติมบ้านให้กลายเป็นร้าน จนมีหนี้เพียบ ! ต้องขายไอ้นี่ให้ได้ ต้องขายได้ ไม่งั้นบ้านแตกเลยนะไอ้บ้าาา !" ".............เอ๊ะ เอ่อ คือ ถ้าบ้านแตกก็แย่นะ เอ่อ แล้วจะทำไงดีล่ะ" เขาคล้อยตามไปเล็กน้อย เฟริสทำหน้าเหมือนกำลังพูดว่า ในที่สุดก็เข้าใจสินะ "ดีล่ะ ก่อนอื่นก็ลองกินมิซึอังดังโงะนี่ดูสิ นายจะได้เข้าใจถึงความสุดยอดของมัน แล้วไปนั่งข้างในกัน มาวางแผนกันว่าจะทำยังไงให้โลกได้รับรู้ถึงดังโงะอันนี้" "ไม่ล่ะ ถ้าเราไม่วางแผนอีกเรื่อง เดี๋ยวจะแย่......" "เอาน่า ๆ ลองชิมดูสิ" "ตะ แต่ว่า เราถูกล่าตัวอยู่นะ มัวเอ้อระเหยลอยชายแบบนี้มันอันต......โห อะไรเนี่ย ! นี่มันโคตะระอร่อยเลยนี่ !" "ใช่ม้า ! ลุง ! ผู้ชายโง่เง่าคนนี้ยังชมเลยนะ !" พูดจบ คุณลุงก็ทำท่าเยส "สำเร็จ ! เท่านี้ก็ลากันทีเจ้าเงินกู้ !" เฟริสกับคุณลุงหัวเราะวะฮ่ะฮ่ะพร้อมกัน "............."                                             เขามองสองคนนี้อย่างอึ้ง ๆ ช่าง ช่างสงบสุขอะไรอย่างนี้ ไลเนอร์คิด สงบสุขซะจนรู้สึกว่าตัวเองที่ร้อนรนอยู่เป็นไอ้งั่ง ถ้าไปนั่งข้างในนั่น แล้วคิดอะไรโน่นนี่ไปเรื่อยเปื่อยก็ยังทันน่า เขา...... รู้สึกอย่างนั้น ทันใดนั้นเอง ! ".............อะ" จู่ ๆ ตรงถนนก็มีแสงสว่าง แล้วไลเนอร์ก็เบิ่งตากว้าง แสงนั้นกลายเป็นเส้น และตรงมาทางนี้ และเส้นของแสงนั้น ไลเนอร์รู้จักมันดี มันคือเวทมนตร์ แถมเป็นเวทโจมตีซะด้วย หอกแสงที่มีพลังรุนแรงทำให้บาดเจ็บหรือถึงตายได้ ในบรรดาเวทมนตร์ของโรแลนด์ มันเป็นเวทที่มีพลังทำลายสูงที่สุด---- 'ประกายแสง' น่ะเอง นั่นหอกแสง หนึ่งเล่ม สองเล่ม สามเล่ม สี่เล่ม จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:31:47

ความคิดเห็นที่ 6 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 18:38:24 แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 18:37:56 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:37:38

ความคิดเห็นที่ 7 ชั่วขณะที่ไลเนอร์ใช้ดวงตาตรวจสอบ ก็มีประกายแสงกำลังพุ่งมาทางนี้ถึงสิบสองเล่ม "เฟริส !" ไลเนอร์ตะโกน แต่เธอเคลื่อนไหวไปก่อนแล้ว เธอกระโดดและอุ้มคุณลุงไปยังชั้นสองของร้านดังโงะ พอไลเนอร์เห็นว่าเฟริสกระโดดพ้นแล้ว ตัวเองก็กระโดดตาม เขาจับทิศทางของ 'ประกายแสง' ทันทีหลังจากหันหนี เวทมาถึงที่นี่แล้ว แสงที่มีพลังอย่างท่วมท้น จนร้านขนมดังโงะปั๊บเปิ้ลเละตุ้มเป๊ะ เคาน์เตอร์ระเบิด เสาปลิวหาย กำแพงเป็นรู แล้วข้างหลังพวกเขาก็ "ระ ร้าน......เงินกู้ข้อยยยยยยยย !?" มีเสียงร้องขึ้นอย่างเศร้าโศก แต่เขาไม่มีเวลาจะหันไปดู ระดับความยากในการฝึก 'ประกายแสง' ถือว่าค่อนข้างสูงทีเดียว จากการโจมตีเมื่อครู่ ทหารเวททั่วไปไม่น่าจะได้อ่านตำราเวทมนตร์ของ 'ประกายแสง' นี่นา แปลว่าหน่วยไล่ล่าที่ตามมาที่นี่ มีพลังคนละชั้นกับพวกก่อนหน้านี้ แถมเจ้าพวกนี้ ถ้านับจากจำนวนเล่มของ 'ประกายแสง' แล้ว อย่างต่ำก็มีสิบสองคนล่ะ ไลเนอร์ขมวดคิ้ว "โธ่เว้ย น่ารำคาญชิบ......ถึงได้บอกไงล่ะว่าให้รีบ ๆ คุยกันแล้วเตรียมหาทางหนี......แล้วแบบนี้จะทำยังไงล่ะเฟริส" ไลเนอร์ยังจดจ่อกับศัตรูที่อยู่อีกด้าน แต่ก็มองไปทางเฟริส เธออยู่บนหลังคา ---- ซึ่งจะว่าไปชั้นหนึ่งของร้านน่ะพังไปแล้วล่ะ หลังคาเลยเตี้ยลงมาอีกโข ---- เธอยืนอยู่โดยหิ้วลุงไว้ด้วยมือซ้าย จับดาบที่เอวด้วยมือขวา เธอเองก็ยังมองไปทางศัตรูอยู่ "ต้องหนีอยู่แล้ว ถ้าสู้กัน ฉันไม่มั่นใจว่าจะทำให้พวกนี้ยอมแพ้โดยไม่บาดเจ็บได้หรือเปล่า" ไลเนอร์พยักหน้า เขาเองก็เห็นด้วย ถ้าเป็นเขากับเฟริสสองคนละก็ ต่อให้สู้ก็คงไม่แพ้หรอก หรือก็คือ สามารถที่จะล้มเจ้าพวกนั้นได้หมดโดยไม่มีบาดแผลแม้แต่นิดเดียว พวกเขามีพลังถึงขนาดนั้น แต่ศัตรูพวกนี้ไม่ใช่คู่มือที่จะออมมือสู้โดยไม่ให้มีบาดแผลได้ ต่อให้มีสักกี่คน ก็คงจะเจ็บหนัก หรืออาจถึงตายก็ได้ กับทหารโรแลนด์แล้ว ถึงจะเป็นตอนนี้ ไลเนอร์ก็จะไม่ฆ่าทหารที่สังกัดจักรวรรดิโรแลนด์ "......ให้ตายสิ น่ารำคาญจริง ๆ " ไลเนอร์พูดพร้อมกระโดดไปข้างหลังหนึ่งครั้ง ตอนนี้เขาวิ่งอยู่ข้าง ๆ เธอ "งั้น หนีกันเถอะ" เธอพยักหน้า "อืม ระหว่างที่หนีอยู่นี่ก็วางแผนกันเถอะ" "อ๊ะ ในที่สุดก็อยากปรึกษากันจริง ๆ จัง ๆ แล้วสินะ" "ฉันก็จริงจังเสมอนี่ ?" "................เฮ้อ" "ทะ ทำไมถอนหายใจล่ะ !?" "เปล่า ๆ ก็แค่คิดว่าพออยู่กับเธอแล้วมันรู้สึกสนุ๊กสนุก" "กะ แกคิดจะล้อเลียน......" "เปล่านะ เปล่า ศัตรูยังอยู่นะ เลิกเอาดาบหันมาทางฉันซะที !!" ไลเนอร์ตะโกนแล้วถอนหายใจอีกที และมองไปข้างหน้า ข้างหน้านั้นยังไม่มีศัตรูโผล่มา แต่ถ้าศัตรูไปหลบอยู่ในเงาของตึกและคอยจับตาดูสถานการณ์ของทางนี้อยู่ล่ะ ตรงนั้นจะมีอยู่กี่คนก็ไม่รู้ แต่ถ้าศัตรูบุ่มบ่ามบุกเข้ามาคงจะจัดการลำบาก อา ทำยังไงดีล่ะ "ตั้งรับอยู่แถวนี้สักพัก ดูทิศทางที่ศัตรูจะโผล่มา แล้วค่อยหนีกันดีกว่า แต่ถ้าสู้กันที่นี่ ลุงแกจะติดร่างแหด้วย......" เธอก้มลงมองดูลุงที่ดูสิ้นหวังพลางพึมพำว่า เงินกู้ เงินกู้ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 18:39:10 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:38:52

ความคิดเห็นที่ 8 แล้วเฟริสก็พยักหน้า "ปัญหาของพวกเรา จะดึงเอาร้านดังโงะเข้ามาเกี่ยวไม่ได้" "ไม่หรอก ไม่ใช่แค่ร้านดังโงะ ไม่อยากให้ใครเข้ามาเกี่ยวด้วยทั้งนั้นแหละ อืม แล้วจะหนีไปทางไหนดี ? ขวา ?" "ซ้าย" "ซ้ายนะ โอเค งั้นช่วยคุ้มกันหน่อยได้ไหม ? ถ้าฉันไม่ใช้เวทเพิ่มความเร็วจะตามเธอไม่ทัน แถมเวทนี่ก็ร่ายราว ๆ สามวินาทีด้วยสิ ?" "ก็ได้" "งั้นเอาล่ะนะ ?" "เอาเลย" แล้วไลเนอร์ก็ชูมือขึ้นกลางอากาศ และเริ่มเขียนอักขระแสงในอากาศ มันเป็นระบบเวทที่ต่างไปจากการวาดวงเวทของโรแลนด์อย่างเห็นได้ชัด มันคือเวทมนตร์ที่เขาใช้ดวงตา 'อัลฟ่า สติกม่า' ชิงมาจากอัศวินเวทของเอสตาบูลเมื่อนานมาแล้ว แต่อย่างที่คาดการณ์เอาไว้ ว่าศัตรูรอการเคลื่อนไหวจากพวกเขา และเข้าโจมตีทันทีเพื่อขัดขวางเวทมนตร์ของไลเนอร์ มีมีดสั้นพุ่งมาจากข้างหน้าแฉลบไปทางขวาหลายเล่ม แต่ไลเนอร์ไม่หลบ ไม่สิ ไม่มีความจำเป็นต้องหลบต่างหาก เพราะเฟริสสามารถใช้ดาบปัดมันไปได้อย่างง่ายดาย และยังมีลูกไฟพุ่งมาจากทางซ้าย แต่เฟริสแทงดาบไปที่กระเบื้องหลังคาของร้านค้าแล้วปัดไปทางลูกไฟ กระเบื้องปะทะกับลูกไฟจนระเบิด แถมเศษไฟก็มาไม่ถึงพวกเขาด้วย ไลเนอร์ที่มองภาพเหล่านั้นพูดขึ้นมาว่า "ยอดเลยแฮะ" เธอมองมาทางไลเนอร์แล้วตอบ "ช่างมัน เร็ว ๆ สิ" "คร้าบ ๆ " และสุดท้ายก็มีเวทชนิดเดียวกับก่อนหน้านี้ถูกปล่อยมาจากทางข้างหลังของเธอ หอกแสงของ 'ประกายแสง' น่ะเอง ถึงจะเป็นเฟริส แต่ก็คงจะไม่ไหวล่ะมั้ง ไลเนอร์เลยคิดจะหลบ ทว่า เธอก็เปล่งเสียง "หืม" ออกมาเบา ๆ และใช้ดาบฟันมันได้อย่างง่ายดาย ส่วนไลเนอร์นั้น "............" ชั่วแว่บหนึ่ง เขาเกือบจะยิ้มออกมา ก็เพราะเขาเพิ่งเคยเห็นคนที่ตัดแสงนั่นทิ้งได้เป็นครั้งแรก  เอาเถอะ ฝีมือดาบของเธอทำให้เขาประหลาดใจได้เสมอ จะว่าไป ก่อนหน้านี้ เขาก็เคยเห็นเธอฟันสายฟ้าได้อย่างง่ายดายมา...... ตอนนั้นเอง ไลเนอร์ก็รู้สึกถึงความขัดแย้งอย่างบอกไม่ถูก และหยุดมือที่วาดวงเวทลง "............เอ๊ะ ?" เขาส่งเสียงเบา ๆ เธอฟันสายฟ้าแล้ว ---- ขณะที่มีคำนั้นปรากฏขึ้นในสมอง จู่ ๆ เขาก็รู้สึกเจ็บที่หัว แล้วความทรงจำนั้น มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เกิดขึ้นที่ไหน แล้วทำไมเธอต้องฟันสายฟ้าด้วยล่ะ เขานึกไม่ออกเลยสักนิด จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:40:25

ความคิดเห็นที่ 9    จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:41:02

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนนั้น สายฟ้านั่นมันเกิดมาจากเมฆบนท้องฟ้า ? หรือว่าเกิดมาจากเวทมนตร์กันแน่นะ ? เขานึกไม่ออกเลย อย่างน้อยที่โรแลนด์แห่งนี้ ก็ไม่น่าจะมีเวทมนตร์สายฟ้านี่นา...... "............เจ็บ" ไลเนอร์ร้อง ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเข้าจู่โจมหัวของเขา "นะ นี่มันอะไร" มีอะไรแปลก ๆ บางอย่างเกิดขึ้น พอเขาคิดถึงสายฟ้าก็ปวดหัวขึ้นมา สายฟ้า เวทสายฟ้า................................. "อึ้ก" ขณะนั้นเอง เขาก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง คลื่นไส้ ตาลาย "อะ อะไรเนี่ย" พอไลเนอร์หยุดคิด ความเจ็บปวดก็หายไปทันที เรื่องนี้แปลกประหลาดมาก ราวกับสมองสั่งการว่าห้ามคิดถึงอะไรก็ตามที่เกี่ยวกับสายฟ้า เขารู้สึกแบบนั้น แล้วเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ ? ไม่สิ ไม่ใช่แค่เมื่อกี้ เหมือนตอนที่โดนจับเข้าคุกจะมีอะไรสักอย่าง "......ฉัน โดนล้างสมองหรือไงเนี่ย......?" แต่จะล้างสมองไปเพื่ออะไรล่ะ ? หรือเพื่อจะลบความทรงจำที่เกี่ยวกับสายฟ้าทิ้งไป ? ในตอนที่ไลเนอร์เริ่มคิดเรื่องนี้นั่นเอง "เฮ้ย!" เป็นคำพูดที่มาพร้อมกับเสียง โป๊ก! อย่างที่คิด เขาโดนดาบฟาดเข้าที่หัว "โอ้ยยยย !?" ความเจ็บที่แล่นมาถึงหัวนั้นมากกว่าความเจ็บเมื่อกี้ร้อยเท่า ไลเนอร์เอามือกุมหัว "ทะ ทำอะไรน่ะ !" เขาตวาด แล้วเฟริสก็พูด "นายน่ะแหละ......ทะ......ทำอะไรอยู่ ! เจ้านี่มันแรงมากนะ ถ้าซัดมามากกว่านี้ล่ะก็.....ปัดโธ่" น้ำเสียงของเธอฟังดูเหนื่อยล้า พอเห็นสภาพเธอ ที่พยายามฟัน 'ประกายแสง' สิบกว่าเล่ม เพื่อไม่ให้โดนไลเนอร์อย่างเอาเป็นเอาตาย "อ๊ะ โทษที" ไลเนอร์ขอโทษ  หลังไลเนอร์พูดจบ เธอก็ตอบโดยไม่หันมามองไลเนอร์ "ถ้ามีเวลา......มาขอโทษล่ะก็......รีบ ๆ ......ร่ายเวทให้เสร็จสิ" เพราะคำพูดนี้ไลเนอร์จึงมองอักขระแสงที่ตัวเองเขียนค้างอยู่ แล้วพูดว่า "อา ยังไงก็ขอโทษนะ ใกล้เสร็จแล้วล่ะ" "เดี๋ยวฆ่าซะเลยนี่" "อย่าฆ่าเลยน้า" "งั้นก็เร็ว ๆ สิ" "คร้าบ ๆ" แล้วไลเนอร์ก็ร่ายเวท "ข้าขอมอบคำสัญญา ให้ที่พักพิงแก่วิญญาณสัตว์ร้ายที่หลับใหลในธรณี" ในที่สุดเวทก็เสร็จสิ้น ตอนนั้นเอง ร่างกายของไลเนอร์ก็เริ่มเคลื่อนไหวเร็วขึ้น เขาลองโบกมือ เพื่อทดสอบขีดจำกัดของกล้ามเนื้อว่าเร็วกว่าเมื่อกี้กี่เท่า แล้วเขาก็พูด "เอาล่ะ เรียบร้อย จะหนีไปทางไหนนะ ?" "ขวา" "โกห~ก ตะกี้เธอบอกว่าทางซ้ายไม่ใช่เรอ~ะ" "ถ้าจำได้ก็อย่าถามสิ !" "แล้ว สรุปไปทางไหน ?" เฟริสมองไปทางซ้ายและขวา ดูจนแน่ใจว่าไม่ว่าทางไหนก็มีศัตรูห้อมล้อมอยู่จนทางค่อย ๆ แคบลงทุกที "ข้างหลังแล้วกัน" ไลเนอร์พยักหน้า "หนีเถอะ" "อืม" "เฟริสหนีไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะใช้เวทสกัดไว้ให้" "เข้าใจล่ะ" "งั้น ขอลองสักตั้งแล้วกัน" ไลเนอร์เริ่มร่ายมือขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง แถมยังวาดวงเวทแสงด้วยความเร็วอันเหลือเชื่ออีกด้วย เสร็จไปหนึ่งวง สองวง สามวง สี่วง ห้าวง เป็นการร่ายเวทที่เร็วจนตามองไม่เห็น และไลเนอร์ก็มองไปทางศัตรู ศัตรูยังคงยิง 'ประกายแสง' เหมือนเดิม มันเป็นกลยุทธิ์ที่ถูกต้องแล้ว เพราะมันมีความรุนแรงมากกว่าไฟอย่างแน่นอน งั้นก็ต้องใช้สิ่งที่แรงกว่ามากดพลังนั้นจริงไหม จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:41:34

ความคิดเห็นที่ 11 แต่ว่า "วิธีใช้ 'ประกายแสง' ที่ถูกต้องน่ะ ไม่ใช่แบบนี้หรอก" ไลเนอร์แสยะยิ้มและร่ายมนตร์ "สิ่งที่ข้าค้นหาคือรุ้งแห่งการทำลาย>>>ประกายแสง !" ตอนนั้นเอง เส้นแสงเส้นที่หนึ่ง สอง สาม ก็ถูกปล่อยออกมาในเวลาเดียวกันจากวงเวทที่ไลเนอร์วาดไว้ ทั้งหมดพุ่งไปสู่จุดเดียวกัน แสงนั้นมาบรรจบกันจนกลายเป็นเส้นแสงขนาดมหึมา และตกลงไปตรงช่องว่างของศัตรู ทันใดนั้น แผ่นดินก็แตกพร้อมกับเสียงระเบิดดังลั่น พื้นถนนถูกพลิกกลับและปรับเปลี่ยนโฉมด้วยดินและหิน กรวดลอยกระจาย ฝุ่นฟุ้งตลบ ดินและหินคงจะกระเด็นไปโดนพวกนั้นบ้างแหละ ทว่าเขาไม่ได้หวังผลตรงนั้น แต่เป็นควันต่างหาก ชั่วขณะนั้น ฝุ่นก็ตลบอบอวน และวิสัยทัศน์ระหว่างศัตรูกับไลเนอร์ก็ถูกตัดขาดจากกัน ศัตรูคิดจะโจมตีโดยยิงเวทมนตร์มาทางนี้แบบรวดเดียว แต่การจะโจมตีด้วยเวทต่อต้องใช้เวลาสักพัก ต้องจับกุมไลเนอร์ทั้ง ๆ ที่วิสัยทัศน์กำลังย่ำแย่นี่แหละ พวกนั้นเองก็คงคิดแบบนี้มั้ง ทว่า ไลเนอร์ยังเหลือวงเวทที่วาดเสร็จแล้วอยู่สองวง ในระหว่างที่เขากำลังแสยะยิ้ม "สิ่งที่ข้าค้นหาคือรุ้งแห่งการทำลาย>>>ประกายแสง !" เขาเอ่ย มีแสงพุ่งออกมาอีกครั้ง จุดที่เล็งไว้คือฝั่งที่มีศัตรู แต่เล็งสูงขึ้นมาเล็กน้อย สูงขึ้นพอที่จะไม่ให้โดนเหล่าทหาร แต่ก็เฉียดหัวซะจนตกใจหรือต้องก้มลง "แว้ก !?" เขาได้ยินเสียงร้องตกใจราว ๆ นี้ แค่นี้คงทำให้ศัตรูหยุดการเคลื่อนไหวได้สักสิบวินาที มองอะไรก็ไม่เห็น แล้วยังกลัวจนเข่าอ่อน ว่าจะมี 'ประกายแสง' ยิงมาจากอีกฝั่งของควันหรือเปล่า ระหว่างนั้นเอง "งั้นก็~" ไลเนอร์เริ่มวิ่ง และเผ่นออกไปจากที่นั่นด้วยพละกำลังเหลือเชื่อ ระหว่างนั้น วงเวทที่เริ่มจะอยู่ไกลจากตัวเขาก็เริ่มทำงานอีก "สิ่งที่ข้าค้นหาคือรุ้งแห่งการทำลาย>>>ประกายแสง !" เวทถูกปล่อยออกไปจากวงเวทวงสุดท้าย แล้วศัตรูจะเข้าใจผิด คิดว่าไลเนอร์ยังอยู่บนหลังคาร้านดังโงะ คงจะหยุดศัตรูได้อีกสักสิบกว่าวินาที รวมกันแล้วก็ราว ๆ  สามสิบวินาที เพียงแค่นั้น ก็มีเวลาพอจะหลบหนีและซ่อนตัว ไลเนอร์หันไปข้างหน้า ละสายตาจากทางที่มีศัตรูอยู่ เฟริสกำลังเดินออกมาจากหลังตรอกที่ห่างออกมาจากตรงนั้นเล็กน้อย  เขาวิ่งไปจนถึงตรงนั้น "ไปทำอะไรอยู่หลังตรอกน่ะ" ไลเนอร์ถาม พอเขามองไปที่ข้างหลังของเธอ ก็พบลุงร้านดังโงะนอนอยู่ตรงนั้น "อ่อ จริงด้วย" ไลเนอร์พยักหน้าเหมือนเห็นด้วย ถ้าปล่อยลุงไว้ตรงนั้น เขาคงจะตายแน่ ๆ เรื่องนี้ไลเนอร์ไม่ได้คิดเลย แล้วเฟริสก็หันมาจ้องไลเนอร์ด้วยความสงสัยอย่างแรง "เมื่อกี้ นายเป็นอะไรไป ? ถึงร่ายเวทไม่เสร็จซะที แล้วยังลืมดูความปลอดภัยของเจ้าของร้าน แถมยังทำหน้าตางี่เง่าแล้วเหม่ออีก......ไม่สิ ที่ดูงี่เง่ามันเรื่องปกติอยู่แล้วแต่......" "เอ่อ ไม่ต้องพูดคำที่ไม่จำเป็นก็ได้นะ......" "แต่ เมื่อกี้นายเหม่อ ๆ นะ เป็นอะไรไป ?" ไลเนอร์เกาหัวและตอบคำถามของเธอ "เอ่อ คือ แค่รู้สึกติดใจอะไรนิดหน่อย......" "ติดใจ ?" "อืม ก็สายฟ้า......เอ่อ ช่างมันเถอะ ลุงแกปลอดภัยไหม ?" "อืม แค่หมดสติน่ะ"               "ถ้าลุงแกอาละวาดจะเป็นอันตราย เธอเลยชกสินะ ?" เธอส่ายหัว "อ๊ะ งั้นก็กลัวจนเป็นลม" แต่เธอก็ยังคงส่ายหัว "จู่ ๆ ลุงแกก็ตะโกนขึ้นมาว่าเงินกู้ววววววววว แล้วตาเหลือกไปเลย" "อ้อ~" พอไลเนอร์ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเจ็บแปล๊บในอกเล็กน้อย ไม่สิ อาจจะเจ็บกว่าคำว่าเล็กน้อยอีกหน่อย แต่เฟริสเฉย ๆ  จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:42:02

ความคิดเห็นที่ 12 "เอ้า รีบหนีกันเถอะ" "โห เฟริสนี่แข็งแรงจริง ๆ เลยนะ ไม่เจ็บแขนบ้างเหรอ ?" เฟริสทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ "พูดเรื่องอะไรน่ะ ?" "เปล่า ถ้าไม่เข้าใจก็ช่างมันเถอะ" "ไปกันได้แล้ว ชักจะแย่แล้วแฮะ" ไหงเพิ่งมาพูดอะไรเอาตอนนี้ "นั่นฉันก็บอกตั้งแต่แรกแล้วไง~" "เหรอ ? เสียใจด้วยนะ เรื่องที่นายพูด ฉันไม่ได้ยินสักกะติ๊ด !" เธอพูด ทำไมไม่รู้แต่เขาเชื่อแฮะว่าเธอไม่ได้ฟัง แล้วไลเนอร์ก็ตอบเฟริสที่พูดอย่างมั่นอกมั่นใจเต็มที่ไปว่า "…….เอ่อ ฟังฉันหน่อยเหอะ……นะ ?" "ไม่" "เอ่อ......อืม เอาเถอะ ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอเป็นคนยังไง......" ไลเนอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหน็ดเหนื่อย และหันหัวกลับไปข้างหน้าอีกครั้ง ศัตรูยังไม่รู้ว่าพวกไลเนอร์หนีไปทางไหนจึงยังไม่ตามมา แต่ถ้ายังเอ้อระเหยอยู่ที่นี่แบบนี้ ก็คงจะถูกเจอเข้า ไลเนอร์มองไปทางเฟริสที่ไม่ยอมฟังเขา "......ดีล่ะ งั้นวิ่งไปปรึกษากันไปแล้วกัน" "อืม" แล้วทั้งสองก็เริ่มวิ่ง ออกจากย่านร้านค้า พอเลี้ยวเข้าซอยสองสามครั้ง ก็ขึ้นไปบนหลังคาของร้านขายผัก แล้วกระโดดจากหลังคาหนึ่งไปสู่หลังคาหนึ่ง ทั้งสองมุ่งสู่เมืองด้วยพละกำลังอันเหลือเชื่อจนพอที่จะคิดได้ว่าไม่มีมนุษย์หน้าไหนตามทัน ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่หยุดฝีเท้า ไลเนอร์พูดในขณะที่เขากำลังวิ่ง และมองไปทางเฟริสที่วิ่งอยู่ข้าง ๆ "ถึงจะเป็นเรื่องต่อจากนี้ก็เถอะ แต่ถ้าไม่ลองตรวจสอบสภาพการณ์ของประเทศนี้สักหน่อย คงไม่ดีแน่" พอเขาพูดจบ เฟริสก็พยักหน้า "หมุบหมับ หมุบหมุบหมับหมุบหมุบ หมับหมับหมับหมุบ" มีมิซึอังดังโงะอยู่ในปากของเธอสี่ลูก "สถานการณ์แบบนี้ยังจะหยิบมาอีกเรอะ !" หลังจากที่เธอกลืนดังโงะลงไปแล้ว "แหงล่ะ ที่ฉันพยายามจะปกป้องเอาไว้ที่สุดก็เพื่อไอ้นี่นี่" "เอาจริงดิ ?" “เออ เพราะต้องกันมัน ฉันเลยกันนายที่เหม่ออยู่จนเกือบจะโดนเวทยิงใส่ตั้งสองครั้งไม่ได้ ฉันล่ะหนาวไปถึงตับเลย” "น่ากลั๊ววววววววววว ไม่สิ เธอน่าจะกันฉันให้ดี ๆ หน่อยเซ่ ?" "นายที่เหม่อตอนสู้กันอยู่น่ะแหละผิด" "เธอที่เอาแต่ปกป้องดังโงะนั่นแหละผิด" สรุปผิดทั้งคู่ "เออ ยังไงก็เหอะ" ไลเนอร์พูด "ก็ต้องออกจากประเทศนี้ก่อน ถึงจะยังมีพวกไล่ล่าเรามาอีกก็เถอะ แต่ประเทศนี้ตอนนี้มันแปลก ๆ นะ ฉันว่าเราจำเป็นต้องจับตาดูประเทศนี้จากข้างนอกสักครั้ง" "ตะ ติดคอ......ขอน้ำชา......" "ห๊ะ ? หนวกหูน่า ไม่มีหรอก" "อะ อะ............มะ มองเห็นทุ่งดอกไม้......" "เฮ้ยยยยยยยยยย !?" "อ๊ะ หายแล้ว" "ตายไปซะ !" "อืม เกือบตายแล้วล่ะ อันตรายจริง ๆ" เฟริสกดหน้าอกและเปล่งเสียงดังฮืดฮาด แล้วไลเนอร์ก็พูดด้วยสีหน้าเอือมระอา "พอได้แล้ว ฟังที่ฉันพูดบ้างสิ" "อืม ฟังอยู่ เรื่องที่ดังโงะต้องมีน้ำชาใช่ไหม ?" "ไม่ใช่สักติ๊ดดดดดดดด ฉันไม่ได้จะพูดแบบนั้นเล้ยยยยยยยยย" ไลเนอร์แหกปาก แล้วเฟริสที่อยู่ข้าง ๆ ก็พูดว่า "ช่างเรื่องล้อเล่นไปก่อน จะออกไปนอกประเทศใช่ไหมล่ะ ?" "อ๊ะ ฟังอยู่สินะ ?" "หึหึ ฉันจริงจังเสมอไม่เหมือนนายหรอก" "เห สุดยอดเลยนะครับ......" ไลเนอร์พูดด้วยดวงตาที่หรี่อยู่ครึ่งหนึ่ง และเฟริสก็พยักหน้าอย่างพอใจ "ใช่สิ ฉันน่ะสุดยอดอยู่แล้ว ! แล้วพอออกนอกประเทศไปจะทำไงต่อ ? ไอ้ที่ว่าจะแก้ไขอะไรสักอย่างเรื่องสถานการณ์ตอนนี้ นายมีวิธีแล้วเรอะ ?" เธอถาม ".........." ไลเนอร์กลับมาคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่แยกจากกับชิออนในคืนวันฝนตก ชิออนบอกให้ไลเนอร์ตายไปซะ แล้วก็กลายเป็นการต่อสู้กัน และสุดท้ายชิออนก็กลายเป็นอะไรที่แปลกไป ชิออนในตอนนั้นบอกว่าอยากจะกินไลเนอร์หรือไงนี่แหละ แต่ก็ไม่เข้าใจเหตุผลอยู่ดี ดูเหมือนเขาจะหมายความว่าจะกิน 'ผู้ไขทุกระบบ' และอยากกลายเป็นอะไรสักอย่างที่เรียกว่าชิน แต่ถ้อยคำเหล่านั้นหมายความว่ายังไงกันล่ะ ? สิ่งที่เรียกว่า 'ผู้ไขทุกระบบ' น่าจะหมายถึงดวงตาของไลเนอร์ซึ่งถือว่าพิเศษกว่าในหมู่ดวงตา 'อัลฟ่า สติกม่า' ด้วยกัน ไลเนอร์หลับตาข้างขวาแล้วลองสัมผัสดวงตาผ่านเปลือกตา ถ้าชิออนกินตานี่เข้าไปแล้วจะกลายเป็นชิน แล้วมันคืออะไรล่ะ ? มันคือชินที่หมายถึงพระเจ้า ? หรือว่าจะเป็นชินที่หมายถึงความจริง ? แค่ข้อมูลที่มีอยู่ตอนนี้ ไม่ทำให้เข้าใจความหมายของถ้อยคำเหล่านั้นได้เลย เอาเถอะ แต่น่ากลัวว่าร่างชิออนที่เปลี่ยนไปนั้นมันจะ---- ตรงนั้นเอง ไลเนอร์ก็นึกถึงร่างของชิออนในตอนนั้น ผิวทั่วร่างของเขาส่องประกายสีทอง และใต้ล่างร่างนั้น มีบางสิ่งที่ทั้งมืดมิดและน่าเกลียดราวกับความสิ้นหวังเลื้อยไปมาอยู่รอบ ๆ ใต้ผิวของชิออน มีอะไรบางอย่างที่มีรูปร่างประหลาดอยู่......ราวกับว่ามีลวดลายอันซับซ้อน คาถา เวทมนตร์ แสงสว่าง ความมืด ทุกสรรพสิ่งที่มีอยู่ในโลกนี้กำลังเลื้อยไปมา แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 55 16:17:04 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:42:31

ความคิดเห็นที่ 13 หากจะให้ยกตัวอย่างล่ะก็ ก็ราวกับคำสาปแช่งที่รุกรานโลกไปทั่ว บางสิ่งที่ผิดปกติและไม่พึงประสงค์กำลังอยู่ในตัวชิออน และความมืดมิดก็ ไม่สิ มันดำมืดเสียยิ่งกว่าความมืดมิด สิ่งนั้นกำลังกลบฝังโลกใบนี้ แล้วทิวทัศน์ก็เปลี่ยนไป รอบ ๆ ตัวเขามีดาบสีดำไม่รู้กี่เล่มปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วดาบก็...... "อ๊ะ......." พอไลเนอร์คิดถึงตรงนี้ เขาก็ส่งเสียงออกมาเล็กน้อย ใช่แล้ว ตอนนั้นไลเนอร์ยิงเวทออกไป เวทจู่โจมสักชนิดที่มีพลังรุนแรง แต่พอชิออนที่เปลี่ยนไปกระทันหันยกมือขึ้น ดาบสีดำก็แทงเวทนั้นและมันก็หายไป เวทที่ไลเนอร์ยิงออกไปนั่น ราวกับว่าเวทมนตร์นั้นไม่เคยมีอยู่ในโลกนี้มาตั้งแต่แรก เวทที่ไลเนอร์ยิงออกไปมัน...... แต่เวทที่ยิงออกไปตอนนั้นมันเวทอะไรล่ะ...... แล้วพอคิดถึงตรงนี้ "............โอ๊ย" ไลเนอร์บีบหัวอีกครั้ง ความรู้สึกปวดหัวรุนแรง คลื่นไส้ ตาลายอย่างที่เคยเป็นก่อนหน้านี้ ทว่าเขาหัวเราะ ทั้งที่ปวดหัวอย่างรุนแรง แต่เขากลับหัวเราะ งั้นเหรอ สายฟ้าในตอนนั้น...... "......อ๊าก" อาการปวดหัวเข้ามาขัดเขา ถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงจะเข้ามาขวาง ไลเนอร์ก็ไม่หยุดคิด เวท.....................สาย..........ฟ้..........าที่ฉันใช้มัน.............กับชิออน และถูกทำให้หายไป เวทมนตร์หายไป ราวกับว่ามันไม่มีอยู่ในโลกนี้มาตั้งแต่แรก เหมือนว่ามันถูกทำให้หายไปจากทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ แต่มันมีอานุภาพมากขนาดไหนนะ ? แค่ลบจากความทรงจำของเราคนเดียว ? หรือว่า ไลเนอร์มองไปทางเฟริส เธอทำสีหน้าเป็นห่วงอีกครั้ง "เป็นอะไรไปไลเนอร์ นายเหม่ออีกแล้วนะ ปวดหัวหรือ ?" แล้วไลเนอร์ก็เอาแต่ยิ้มเหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไร แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ไม่มีปัญหาหรอก พอดีมีเรื่องจะถามนิดหน่อยน่ะ" "อะไรล่ะ ?" "ฉันน่ะ" "อืม" "ปกติใช้เวทแบบไหนเหรอ ?" "......เวท ?" เธอทวนคำถาม "อ้อ ก็เวทที่ฉันใช้อยู่ประจำน่ะ เธอจำได้ไหม ?" คำถามนี้ ทำให้เธอกอดอกไปด้วยวิ่งไปด้วยพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย "หืม มันคืออะไรน้า อะไรสักอย่าง......อื~ม ? ช่างเหอะ ฉันไม่รู้เรื่องเวทมนตร์ละเอียดนักหรอก" "แต่ก็เห็นฉันใช้บ่อยใช่ไหมล่ะ ?" "อืม" "ก็ฉันน่ะแทบจะไม่ใช้ 'ประกายแสง' เลยใช่มะ ? ก็ไอ้นั่นน่ะอานุภาพรุนแรงเกินไป ทำให้อีกฝ่ายถึงตายได้ง่าย ๆ" "นายไม่ได้ใช้" "แล้วก็ไม่ใช้ 'พิรุณทลาย' ด้วย เพราะใช้แล้วเปียกหมด น่ารำคาญจะตาย" เฟริสพยักหน้า "ไม่ใช้ 'อัคคีแดง' กับ 'เปลวตะวัน' ด้วย ก็เพราะยังไม่อยากถูกเผาล่ะนะ" เฟริสพยักหน้าอีกครั้ง "งั้น อะไรล่ะ ? ที่ฉันใช้ประจำน่ะ ?" พอถามเธอก็ทำหน้าลำบากใจ อึดอัดใจ "......หืมม ? แปลกจัง ลืมไปแล้วล่ะ ทำไมนะ......" แต่ เพียงแค่นี้ก็พอแล้ว ว่าแล้วว่าถูกลบออกไป จากหัวของเฟริส จากหัวของทุกคน จากทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ เป็นพลังที่ลบล้างการคงอยู่ของมันไปอย่างไร้ร่องรอย แบบนี้มัน ".......แบบนี้มัน ระดับพระเจ้าเลยมั้ง......" "พระเจ้า ?" เฟริสถาม แต่ไลเนอร์ไม่ตอบ มันเป็นพลังที่แปลกประหลาดมาก จนเทคโนโลยีเวทมนตร์ในตอนนี้ก็ไม่สามารถอธิบายได้ มันไม่อยู่ในระดับนั้นแล้ว ไม่สิ แม้แต่มรดกของผู้กล้าที่พวกไลเนอร์รวบรวมมาได้ ก็อาจจะไม่มีพลังขนาดนั้น พลังประหลาดที่เหนือกว่าแม้กระทั่งมรดกของผู้กล้า มีทั้งพลังนั้น และรวมกับการกินไลเนอร์เข้าไป ก็จะกลายเป็นชิน ไลเนอร์ยิ้มแห้ง ๆ โดยไม่รู้ตัว สิ่งที่ชิออนเข้าไปพัวพันด้วยนั้น "..........." ช่างเป็นอะไรที่ยุ่งยากน่ารำคาญสุด ๆ แค่มรดกของผู้กล้าเพียงอย่างเดียวก็คงรับมือไม่ได้ น่ากลัวว่ามันจะเป็นสิ่งแปลกประหลาดที่ยิ่งใหญ่และยุ่งยากมากกว่านั้น นั่นคงทำให้ชิออนคิดจะแบกรับไว้คนเดียวล่ะมั้ง แต่ปริศนานี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีกุญแจไขซะทีเดียว ถ้าจะมีคีย์เวิร์ดที่เป็นเบาะแสได้ล่ะก็ มันจะมีสักกี่คำกันล่ะ จนถึงตอนนี้ เพราะคำเหล่านั้นไม่ได้เชื่อมโยงกันเขาจึงไม่ได้ตระหนักถึงมันเลย จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:42:59

ความคิดเห็นที่ 14 เพราะคิดว่าไม่ได้อยากจะรับรู้ซะหน่อย จึงไม่ได้สนใจมันเลย คีย์เวิร์ดนั้นออกมาทั้งหมดกี่คำแล้วนะ   ผู้เชื่อมทุกระบบ ผู้ไขทุกระบบ α อัลฟ่า ω โอเมก้า ประตู กุญแจ อสูรสีแดงตนนั้นในความฝัน   แล้วก็ชิออน...... ไม่สิ อสูรในตัวชิออน ที่ถึงจะใช้ 'อัลฟ่า สติกม่า' ดูก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อสูรตนนั้นบอกว่าอยากจะกินไลเนอร์แล้วกลายเป็นชิน ที่หมายถึงความจริง หรือหมายถึงพระเจ้าก็ไม่รู้ ใช่แล้วล่ะ ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีเบาะแสซะหน่อย คีย์เวิร์ดเริ่มจะเข้าคู่กันแล้ว และคีย์เวิร์ดเหล่านี้เกือบทั้งหมด เขาได้มาจากนอกประเทศ จึงจำเป็นจะต้องออกไปนอกประเทศ จำเป็นจะต้องจับตามองประเทศนี้จากภายนอกดูสักครั้ง ทั้งจากอาณาจักรเนลฟา จากจักรวรรดิรูน่า จากคาสล่า หรือจะมองจากสามประเทศมหาอำนาจทางตอนกลางของทวีป คงจะเห็นภาพของประเทศนี้แตกต่างออกไป ไม่สิ อย่างน้อยถ้ามองประเทศนี้จากกัสตาร์ค ก็คงจะได้ภาพที่ต่างไปจากเดิม จักรวรรดิกัสตาร์คแห่งทวีปทางเหนือที่รวบรวมมรดกของผู้กล้าด้วยวิธีสกปรก ถ้าเป็นเจ้าพวกนี้ อาจจะรู้เรื่องของชิออนมากขึ้นก็ได้ และก็ใช่ว่าเขาจำไม่ได้ว่าเจ้าพวกนั้นฆ่าพวกพ้องของเขา ถ้าเป็นเจ้าคนที่ชื่อว่ารีล ที่ฆ่าราฟลากับพูเอก้าล่ะก็ จะต้องรู้อะไรสักอย่างแน่ ๆ ยังไงซะก่อนที่เจ้านั่นจะจากไป ก็เคยพูดอะไรแบบนี้   '......งั้นก็พยายามอย่าให้โดนหักหลังก็แล้วกัน ไอ้ปีศาจคลั่ง'   พยายามอย่าให้โดนหักหลังก็แล้วกัน นั่นเป็นคำคาดการณ์ของสถานการณ์ตอนนี้ไม่ใช่หรือ ? เจ้านั่นรู้อยู่แล้วว่าชิออนจะหักหลังไลเนอร์ไม่ใช่หรือ ? "............." ไม่ผิดหรอก เจ้านั่นต้องรู้อะไรสักอย่างแน่ ๆ กัสตาร์ครู้อะไรบางอย่าง แต่จะว่าไป ถ้าไลเนอร์ที่เป็นผู้ถือครอง 'อัลฟ่า สติกม่า' ไปหาเจ้าพวกที่ล่าดวงตาต้องสาป ก็ไม่มีทางที่จะญาติดีต่อกันได้หรอก ยากที่จะได้ข้อมูลมาจากพวกนั้น แต่คงจะมีข้อมูลทำนองนี้อยู่ภายนอกโรแลนด์บ้างล่ะมั้ง ? อย่างน้อยในโรแลนด์นี้ก็ไม่มีอะไรเหลือให้ตรวจสอบแล้ว ไลเนอร์ใช้เวลาตั้งหลายปีหลายเดือนตรวจสอบ 'อัลฟ่า สติกม่า' ของตัวเอง แต่ก็ไม่ค่อยพบเบาะแสอะไรนัก แต่พอออกไปนอกประเทศกลับมีข้อมูลออกมาทีละอย่างสองอย่าง หมายความว่า กุญแจที่จะไขไปสู่ปัญหาของชิออน ก็น่าจะมีอยู่ภายนอกบ้างไม่ใช่เหรอ ? เพื่อการนั้น ไลเนอร์จึงจำเป็นจะต้องออกไปนอกประเทศ เพื่อช่วยชิออน เพื่อจะได้ล่วงรู้ว่าดวงตาของตนเองคืออะไร "เฟริส" "หือ ?" "ออกนอกประเทศกันเถอะ" พูดจบ เฟริสก็หันมองมองราวกับจะบอกว่าเพิ่งมาพูดอะไรเอาป่านนี้ "นายพูดแบบนี้ไม่รู้กี่รอบแล้วนะ ? เป็นอะไรไป ? หรือกลายเป็นไอ้โง่ไปแล้วจริง ๆ ?" ไลเนอร์ยิ้มเฟื่อน ๆ "เปล่า แค่พอลองคิดดู ยิ่งพูดว่าจะออกไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจอเหตุผลหลายข้อที่จำเป็นต้องออกไปนอกประเทศน่ะ ก็แบบนี้แหละ" เธอทำหน้าเป็นห่วงเล็กน้อย ไลเนอร์ยักไหล่ให้ "พูดจริง ฉันไม่ได้เพี้ยนอะไรหรอก" เธอตบหัวไลเนอร์เบา ๆ "ไม่ใช่ว่าโดนใครปั่นหัวในตอนที่ฉันไม่เห็นมาเหรอ ?" คำพูดนี้แทงใจเขาเล็กน้อย แต่เขากลับส่ายหัว "ไม่หรอก ๆ" แต่เธอก็ไม่หยุดซัก "หรือหัวจะโดนกระแทกหนัก ?" "นั่นมันเธอที่เอาดาบมาฟาดโป๊ก ๆ แล้ว" เธอทำหน้าเหมือนร้องอ้อ "เพราะตอนนั้นเองเหรอ !" "มั้ง ?" "งั้นก็ดีไป" "ไม่ดี !" "ไม่เป็นไรหรอก นั่นแค่ตีเบา ๆ เอง" ฟาดแรงซะจนปลิวควงสว่านเนี่ยนะตีเบา ๆ จะว่าไป ถึงเถียงเรื่องนี้ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมา ไลเนอร์จึงพูดต่อ "ช่างเหอะ ก่อนอื่นก็ต้องออกไปจากประเทศนี้ก่อน" เธอพยักหน้า "จะออกไปก็ไม่ว่าหรอก" หลังจากที่ไลเนอร์ถามจนแน่ใจ เขาก็พูดว่า "แต่ก่อนหน้านั้น ควรจะสำรวจสภาพการณ์ของโรแลนด์สักครั้ง......เห็นว่าเริ่มทำสงครามกับเนลฟาแล้ว......เราต้องคาดการณ์ว่าหลังจากนี้ประเทศนี้จะเป็นยังไงต่อไปด้วย" "หืม แล้วต้องใช้เวลาตรวจสอบแค่ไหนล่ะ ?" "อืม ก็หนึ่งวันมั้ง ? จับทหารไว้สักคนแล้วถามการเคลื่อนไหวในตอนนี้ของประเทศนี้ แล้วคุยกับคนในเมืองหลาย ๆ คน ก็คงพอแล้วแหละ จากนั้นก็ไปดูสนามรบที่เนลฟา จากที่นั่นคงจะรู้อะไรได้ง่ายที่สุดว่าชิออนตั้งใจจะทำอะไร" พอพูดจบ เธอก็หยุดฝีเท้ากระทันหัน "งั้น ก็คือจะไปเนลฟาเหรอ ?" และมองไปทางทิศเหนือ ทางนั้นมีอาณาจักรเนลฟาตั้งอยู่ จากโรแลนด์ที่อยู่ทางใต้สุดของทวีปเมโนริส ประเทศอื่นนั้นอยู่ทางเหนือหมด แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 55 01:37:25 แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 55 01:09:40 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:43:36

ความคิดเห็นที่ 15 ไลเนอร์หยุดฝีเท้าและมองไปทางทิศเหนือ "จะไปรูน่าก็ได้หรอก......แต่ที่นั่นยังเป็นพันธมิตรกับโรแลนด์อยู่ สำหรับพวกเราที่โรแลนด์ล่าตัว ไปทางประเทศที่เป็นปรปักษ์กับโรแลนด์น่าจะสบายกว่า" ถึงกระนั้น ก็น่าสงสัยว่าโรแลนด์ที่เริ่มก่อสงครามกับประเทศพันธมิตรอย่างง่ายดายนั้น จะคงความสัมพันธ์ฉันท์มิตรกับจักวรรดิรูน่าอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ไลเนอร์มองไปข้างหลัง หน่วยไล่ล่าคลาดสายตาจากพวกเขาไปแล้ว ไลเนอร์จึงคลายเวทเพิ่มความเร็วที่ร่ายใส่ตนเองไว้ พอคลายเวทก็รู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อที่คลายลงอย่างรวดเร็ว เวทนี้เป็นการฝืนปลดขีดจำกัดของสมองเพื่อใช้ประสิทธิภาพของกล้ามเนื้อได้ถึงขีดสุด เขาจึงรู้สึกเหนื่อยล้ามาก เขาผ่อนกำลังลงทั่วร่าง และถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็มองไปทางเฟริส "เราลงไปเดินข้างล่างแทนหลังคากันไหม ?" "อืม ใกล้ ๆ นี่มีดังโงะร้านอร่อยอยู่ด้วย" "ดังโงะอีกแล้วเหรอครับ ?" "ทุกอย่างของฉันรายล้อมไปด้วยดังโงะนั่นแหละ" "......เอาเถอะ ถ้ามันทำให้มีความสุขได้ก็ดีไป งั้นเดินไปคุยไปแล้วกัน" "อืม" แล้วทั้งคู่ก็ลงมาจากหลังคาและเริ่มเดิน ไลเนอร์พูดต่อ "แล้วก็ตอนที่จะออกนอกประเทศน่ะ ฉันว่าถ้าไม่พาอาลัวร์ไปด้วยคงแย่แน่" อาลัวร์ที่พูดถึงคือเด็กที่เป็นผู้ถือครอง 'อัลฟ่า สติกม่า' เหมือนกับไลเนอร์ ที่พวกไลเนอร์ไปช่วยไว้จากการถูกปฏิบัติอย่างทารุณที่จักรวรรดิรูน่า และพามาที่ประเทศนี้ ตอนนี้อาศัยอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเฟริส แต่เรื่องนี้เฟริสทำสีหน้ากังวล "จะพาพวกอาลัวร์ข้ามชายแดนไปด้วยคงไม่ไหวมั้ง ? เราถูกไล่ล่าอยู่นะ ? จากนี้การไล่ล่าน่าจะยิ่งรุนแรงขึ้น เราจะปกป้องพวกอาลัวร์จากการโจมตีแล้วข้ามชายแดนไปได้เหรอ......?" "อื~ม  ฉันก็คิดว่าไม่ไหว......แต่พวกเราเป็นคนพาพวกแกมาที่นี่กันเองนะ ถ้าเราออกนอกประเทศ แล้วพวกอาลัวร์ถูกไล่ออกไป ก็แย่ไม่ใช่เหรอ ? ถึงชิออนจะใจดี ถ้าปล่อยพวกแกไว้ชิออนอาจจะดูแลให้ก็เถอะ" ไม่หรอก ถ้าเป็นชิออนในตอนนี้ ท่าทีที่แสดงออกมาจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ หากชิออนจับเป็นตัวประกัน แล้วบอกว่าถ้าไม่อยากให้ฆ่า ก็จงกลับมาเข้าคุก แบบนี้ก็คงจะไม่ดี ถ้าเป็นแบบนั้นก็จำเป็นต้องพาไปให้ได้ แต่จะพาไปด้วย และหนีหน่วยไล่ล่าก็ลำบากอยู่ ไม่สิ ลำบากมากด้วย "งั้นจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย ?" ไลเนอร์พูด แต่เฟริสทำสีหน้าแบบภาคภูมิใจแล้วหันมามองไลเนอร์ ให้อารมณ์ประมาณ หัวเราะหึหึ แล้วเธอก็พูด "หึหึ ♪" "เอ่อ แค่มองหน้าก็รู้แล้วล่ะว่าคิดบางอย่างออก ไม่ต้องพูดว่าหึหึ ♪ ก็ได้มั้ง ?" "หึหึหึ~♪" "อา คร้าบคร้าบ พอทีเถอะ บอกมาว่าคิดอะไรได้ มีความคิดดี ๆ ใช่ไหมล่ะ?" เขาถามโดยไม่ได้คาดหวังเท่าไหร่ เธอพยักหน้าและพูดขึ้น "ถ้าแบบนี้ล่ะเป็นไง ?" "ยังไงล่ะ ?" "ก็ให้อิริสพาพวกอาลัวร์หนีออกนอกประเทศไง ?" เธอพูด แถมอิริสที่พูดถึงก็คือน้องสาวของเฟริสที่อายุราว ๆ สิบขวบเท่านั้น ทั้งความสะสวยของรูปร่างหน้าตา ทั้งการสร้างความเดือนร้อนนั้นเหมือนกับพี่สาวไม่มีผิด เพราะเข้าคู่สร้างความเดือดร้อนกับพี่สาวได้เป็นสองเท่า จึงเป็นคนที่ยุ่งยากน่ารำคาญอย่างมาก แต่ว่าเธอก็แข็งแกร่ง แน่นอนว่าไม่เท่ากับเฟริส แต่ก็สมกับเป็นบุตรสาวคนรองแห่งตระกูลเอริสที่แข็งแกร่งราวกับปีศาจ ทั้งที่อายุแค่สิบขวบ แต่ก็มีพลังขนาดที่ทหารปกติคงจะเป็นคู่มือให้ไม่ได้ เฟริสพูดต่อ "อาลัวร์เอง ตั้งแต่มาที่นี่ก็พูดแก่แดดว่าจะปกป้องคูคุแล้วก็ฝึกหนักเลย ถ้าอิริสกับอาลัวร์ร่วมมือกันล่ะก็ น่าจะข้ามชายแดนได้ง่ายขึ้นมั้ง อย่างน้อยก็น่าจะปลอดภัยกว่าอยู่กับพวกเราที่โดนหมายหัว ต่อให้โดนจับก็คงแค่ถูกพาตัวไปหาชิออนเฉย ๆ คงไม่อันตรายหรอก ว่าไงล่ะ ?" นี่เป็นสิ่งที่เฟริสพูด ไลเนอร์ตอบความเห็นของเธอทันที "ยะ อย่างกับ..... เพิ่งมีวันนี้วันแรกที่เธอออกความเห็นจริงจังแบบนี้เลยนะเนี่ย" พอเขาพูดจบ เธอก็ทำสีหน้าดีใจ แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 55 20:55:25 จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:44:07

ความคิดเห็นที่ 16 "ตกใจเหรอ ?" "อืม ตกใจ" "งั้นก็จงทำหน้าตกใจให้มากกว่านี้สิ" "เอ๊ะ เห~ สั่งเลยเรอะ ?" "ก็ฉันอุตส่าห์พูดอะไรที่มันเข้าท่าทั้งทีนี่นา เพราะงั้น จงตะโกน 'ว้าวววววววววววววสุดยอดดดดดดดดดด เฟริสอัจฉริยะมากกกกกกก' แล้วลงไปกลิ้งกับพื้นซะ......" "ไม่กลิ้งเฟ้ยยยยยยยยย ไอ้การตัดมุกนี่ก็ด้วย มันเหนื่อยนะ เลิกออกนอกเรื่องได้หรือยัง ? ตั้งแต่ออกจากคุกมา เพราะใครก็ไม่รู้เอาแต่อาละวาดไร้สาระ ฉันเหนื่อยพอแล้วนะ" เฟริสเอียงคอ "ใครบางคนเนี่ย ? ใครเหรอ ?" "นั่นน่ะ ลองถามใจเธอดูจะดีกว่าไหม~?" ไลเนอร์พูดจบ เธอก็เปล่งเสียง ห๊ะ ! แล้วทำหน้าเหมือนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง และใช้มือปิดบังหน้าอกของตัวเอง "สะ สายตาหื่นกามนั่น......คะ คิดจะทำอะไรกับหน้าอกหน้าใจของฉันกันฮึ !?" วิธีพูดของเธอเสแสร้งเหมือนทุกครั้ง ไลเนอร์ปัดคำพูดนั้นทิ้ง "เอ่อ ไม่เล่นด้วยแล้วนะ ช่วยจริงจังหน่อยจะได้ไหมครับ ?" สีหน้าของเธอกลับไปไร้อารมณ์ทันที "น่าเบื่อ !" "ไม่เอาน่า......พอออกไปจากประเทศนี้ได้จะเล่นด้วยก็แล้วกัน ช่วยทนหน่อยเถอะ" "แน่นะ ?" "อยากให้เล่นด้วยขนาดนั้นเชียว" "อือ สองสัปดาห์ที่ผ่านมานี่ ฉันแทบจะไม่ได้คุยกับใครเลยนี่......น่าเบื่อจะตาย รีบ ๆ ออกไปแล้วมาเล่นกับฉันซะ !" น้ำเสียงของเฟริสดูขุ่นเคือง ไลเนอร์ยิ้มแห้ง ๆ เพราะอะไรก็เถอะ สุดท้ายเธอก็แค่เหงา "งั้นก็หมายความว่า ระหว่างสองสัปดาห์ที่เธอไปหาชิออนนั่นก็......?" เธอพยักหน้าทั้งที่ยังทำสีหน้าไม่พอใจ "ไปทีไรฉันก็จะถูกไล่กลับมา ที่นั่นมีปีศาจน่าขยะแขยงที่ร่างเปลี่ยนเป็นของเหลวได้อยู่เป็นสิบ......เข้าไปหาไม่ได้เลย" ปีศาจน่าขยะแขยงที่ร่างกายเปลี่ยนเป็นของเหลวได้ ไลเนอร์ขมวดคิ้ว มันคือปีศาจที่ชิออนใช้โจมตีไลเนอร์ในวันฝนตกวันนั้น ปีศาจที่ถูกสร้างจากการทดลองมนุษย์อันบ้าคลั่ง การทดลองเพิ่มประสิทธิภาพกองกำลังทหารนั้น น่ากลัวว่าจะต้องสังเวยชีวิตไปกี่ร้อยกี่พันกัน มันเป็นการทดลองที่ต่อยอดมาจากสมัยก่อนของโรแลนด์ แต่พอชิออนขึ้นมาเป็นกษัตริย์ การทดลองนี้ก็น่าจะหยุดลงแล้ว ชิออนไม่น่าจะยอมให้มีการทดลองแบบนี้ แต่ชิออนก็ทำมันต่อในที่ที่ไลเนอร์ไม่เห็น ขณะที่เขามองมาด้วยรอยยิ้มของคนดี เขาก็ทำเรื่องนี้ไปด้วย เบื้องหลังนั้น หมอนั่นตรากตรำขนาดไหนกันนะ ไลเนอร์ไม่รู้เลย แต่ หมอนั่น...... หมอนั่นไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมรับความตายของผู้คนได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น ไลเนอร์รู้ดีที่สุด ทั้งสิ้นหวังและตรากตรำอย่างเหลือแสน คืนวันฝนตกวันนั้น ใบหน้าของชิออนนั้น เป็นใบหน้าของคนที่กำลังแบกรับอยู่เพียงลำพัง และตอนนี้ ทหารประหลาดนับสิบนั่นก็เข้าปกป้องชิออน ปกป้องพระราชวังโรแลนด์ และไลเนอร์ "............" เขาละสายตาจากเฟริสไปที่เมือง และมองไปยังพระราชวังที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น ทั้งที่ทิวทัศน์ตรงนั้นไม่ได้ต่างไปจากเดิมสักนิด แต่ราวกับประเทศนี้ได้เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นไปแล้วยังไงอย่างงั้น แถมประเทศนี้ก็ยังรุกรานประเทศที่เป็นพันธมิตรอย่างอาณาจักรเนลฟา แล้วที่ได้ฟังจากเฟริส ก็ไม่ใช่แค่รบกับทหาร แต่ยังฆ่าไปถึงเด็กและผู้หญิงอีกด้วย แบบนี้อย่างกับ "............" ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ชิออนเป็นคนทำ แต่มันก็เป็นความจริงของประเทศนี้ เขาน่ะ หมอนั่นแบกความจริงที่ว่านั้นเพียงลำพังโดยไม่ให้พวกเราได้เห็นเลย ฆ่าไลเนอร์ ทำการทดลองมนุษย์ต่อ วางแผนรุกรานประเทศอื่น และยังให้อสูรที่ไม่รู้ว่าคืออะไรสิงสู่อยู่ในร่างกายอีก ราวกับเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนล้วนเกิดขึ้นกับประเทศนี้ในตอนนี้ ถึงจะต้องตรวจสอบเรื่องพวกนี้ก่อนแต่ว่า...... ไลเนอร์รู้สึกถึงเรื่องไม่ดีขึ้นมา เขามองหน้าเฟริส "อ๊ะ จริงด้วยเฟริส ฉันนึกเรื่องแย่ ๆ ออกนิดหน่อยด้วย" ไลเนอร์พูดจบ เธอก็มองเขา "อะไรเหรอ ?" "ก็ จากนี้พวกเราจะออกไปจากที่นี่ใช่ไหม ?" "อืม" "จะไปก็ต้องมีการเตรียมตัวใช่ไหม ?" "ก็ใช่" "แต่ ฉันน่ะ พักที่โรงแรมมาตลอดเลย ถ้าฉันไม่อยู่สัญญาเช่าก็เป็นโมฆะไปใช่ไหม ? คนออกเงินให้ก็ชิออนอีกต่างหาก......ก็หมายความว่าข้าวของฉันมัน......ก็ไม่อยู่แล้วน่ะสิ ?" จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:44:33

ความคิดเห็นที่ 17 ไลเนอร์พูด แต่เฟริสตอบด้วยสีหน้าที่เหมือนจะบอกว่า นายจะบ้าเรอะ "ถึงสัญญาเช่ายังอยู่ ก็คงโดนดักซุ่มอยู่ดีล่ะ นายเป็นนักโทษหลบหนีนะ ?" "อ๊ะ จริงด้วย งั้นทำยังไงดี ฉันไม่มีเสื้อจะเปลี่ยนด้วยสิ ?" แล้วเธอก็ตอบกลับมาอย่างไม่ใส่ใจ "แหม ไม่เห็นจะเป็นไร นายมันเป็นไอ้บ้ากามอยู่แล้วนี่ จะแก้ผ้าวิ่งในโลกนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาสักนิด......" "วกกลับมาล้อเล่นอีกแล้วนะ แถมฉันเพิ่งนึกได้ว่าแย่แล้วยิ่งกว่าเดิมอีก ทั้งเงินทั้งเงินเก็บที่ซ่อนไว้ฉันทิ้งไว้ที่โรงแรมหมด เงินจะซื้อเสื้อยังไม่มีเลย" เฟริสทุบมือเหมือนนึกอะไรออกทันที ไลเนอร์จึงถาม "โอ้ เธอจัดการเรื่องนี้ได้สินะ มีคำแนะนำอะไรดี ๆ หรือ ?" เธอพยักหน้า เพราะอะไรไม่รู้แต่สีหน้านั้นดูชั่วร้าย แล้วเธอก็พูดขึ้น "ไอ้ยาจกเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!" ".............................เฮ้ย คิดแล้วเชียวว่าต้องลงอีหรอบนี้......จะจบมุกตรงที่ ก็แค่อยากจะลองพูดดูเท่านั้นแหละ ล่ะสิ ?" เธอพยักหน้า "รู้สึกดีขึ้นอย่างประหลาดเลยล่ะ" "ดีจังเนอะ......เฮ้อ......แล้ว เรื่องเงินจะทำไง ?" "ฉันไม่ให้ยืมหรอกนะ ?" "แล้วเธอมีเงินหรือไง ?" "ไม่มี" "โกหก ? มาถึงนี่โดยไม่มีเงินเนี่ยนะ ?" เธอส่ายหน้า "เปล่า ตอนที่ตามหานาย ฉันใช้เงินรวบรวมข่าวน่ะ ในกระเป๋าเลยมีเงินที่ไปยืมเขามาอยู่เพียบ" ช่วงที่ไลเนอร์ไม่อยู่สองสัปดาห์เธอพยายามหาเขาขนาดไหนนั้น แค่เขาได้ฟังเพียงเล็กน้อย เขาก็ไหล่ตกอย่างไม่สบายใจแล้ว และถาม "งั้น กระเป๋านั่นอยู่ไหนล่ะ ?" "ไม่อยู่" "วางไว้ที่บ้านเหรอ ?" เธอส่ายหน้า "เปล่า มีอยู่จนถึงเมื่อกี้" "แล้วเกิดอะไรขึ้น ?" "วางลืมไว้" "ที่ไหน ?" "ร้านดังโงะ ข้างในร้านของลุง......" แล้ว แล้วไลเนอร์ก็นึกถึงลุงผู้โศกเศร้าที่ร้องตะโกน 'เงินกู้ววววว' เมื่อกี้ขึ้นมา "อ่ะ อ้อ งั้นก็......ช่วยไม่ได้ล่ะนะ......." เขาพูด เธอพยักหน้า "อืม ช่วยไม่ได้ เอาเถอะ ถ้ามีมัน จะสร้างร้านดังโงะสักร้านสองร้านก็สบายอยู่แล้ว......" "หา ? พกเงินเยอะไปแล้วมั้ง ?" "อืม นั่นเงินทั้งหมดที่มีน่ะ" "โห ค่อนข้างรวยเลยนี่......ไม่สิ อยู่ในตระกูลขุนนางคงจะไม่แปลกมั้ง......" แต่เรื่องที่เธอจะใช้เงินเพื่อตามหาเขานี่มัน...... "............." รู้สึกไม่สบายใจจริง ๆ ไลเนอร์มองเธอด้วยใบหน้าที่จะเรียกว่ายิ้มแห้ง ๆ ดี หรือจะเรียกว่ายิ้มสุด ๆ ดี แต่ใบหน้านั้นดูพิลึกชอบกล แล้วเธอก็มองมา "เอาเหอะ เกินครึ่งนั่นเป็นเงินที่กู้มาโดยใช้ชื่อนาย ไม่ต้องกังวลไปหรอก......" "เธอใช้ชื่อฉันไปกู้เงินมาเรอะ !?" ไลเนอร์แหกปาก แต่เฟริสทำหน้าเหมือนจะพูดว่า น่าตกใจตรงไหน "แต่ก็เป็นเงินเพื่อใช้ตามหานายนะ ?" "เอ่อ นั่นมัน นั่นมันก็ใช่......แต่ว่าอย่างน้อย......" "แล้วก็เอาไปใช้สนับสนุนสมาคมดังโงะ......" "นั่นไง นั่นไง ! เริ่มแปลก ๆ แล้ว ?" "แล้วก็ใช้จัดปาร์ตี้ดังโงะสุดหรูทั้งเช้าสายบ่ายเย็น ให้ทุกคนได้สนุก แล้วเงินมันก็หายวับไป !" "ไม่สนุกเฟ้ยยยยยยยยยยยยย ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ !" ไลเนอร์ตะโกน แน่นอนว่าเฟริสทำหน้าประหลาดใจแล้วหันมามองเขา "ไหงตกใจขนาดนั้นล่ะ ? การที่ฉันใช้ชื่อนายกู้เงิน มันก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ? ยังไงซะมันก็มากจนนายใช้คืนไม่ได้อยู่แล้วน่า ฉันเลยกู้ให้มากขึ้นอีก !" ไลเนอร์โต้ตอบคำอันแข็งกร้าวของเฟริสว่า "ข้อดีแบบนั้นฉันไม่อยากได้ อีกอย่างเธอใช้ชื่อฉันกู้เงินมานะ ยังจะวางท่าข่มอยู่อีกเรอะ ?" "อืม วางท่าข่มอยู่ค่ะ !" หน้าเธอดูพอใจจากการได้วางท่าข่มอย่างชัดเจน ไลเนอร์มองเธอแล้วพูดว่า "......นั่นมัน......เอ่อ......เหรอ.......อืม.......เอาแบบนั้นก็ได้มั้ง ?" "ดีมาก" เธอพยักหน้า ด้วยเสียงแข็งกร้าวเช่นเดิม ส่วนไลเนอร์ "เหรอ......แบบนั้นดีแล้วสินะ" เขารู้สึกว่าไม่ดีเลยสักนิด แต่ก็คิดว่าช่างมันเถอะ ตอนนี้ถึงจะมีคนตามมาทวงหนี้สักหนึ่งคน สองคน สามคน สี่คน ร้อยคน หรือ พันคน เมื่อเอามาเทียบกับการโดนทหารโรแลนด์ไล่ตามแล้ว ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย จะไม่คิดเรื่องที่จะต้องเผชิญต่อไปก็ไม่ได้ เรื่องอื่น ๆ ก็ด้วย เขาเริ่มกลับมาคิดทบทวนอีกครั้ง ก่อนอื่นก็ต้องออกเดินทาง ต้องมีการเตรียมตัว แล้วก็ต้องมีเงิน จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:45:01

ความคิดเห็นที่ 18 ไลเนอร์พูด "นี่เฟริส" "หือ ?" "เธอบอกว่า มีเงินจนถึงร้านดังโงะของลุงใช่ไหม ?" "ก็พูดอยู่" "นั่นเงินทั้งหมดที่เธอมีเลย ?" "ทั้งหมดเลย" "ไม่เหลือไว้ที่บ้านเลย ?" พอเขาพูดจบ เธอทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้สักอย่าง "ก็ไม่ถึงกับไม่มีหรอก......แต่ว่า" ไลเนอร์พยักหน้า "ถ้าไปที่บ้านเธอ คงโดนซุ่มโจมตีเหมือนกันสินะ ?" "อืม คิดแล้วตามปกติก็น่าจะโดน" "นั่นสิ......งั้นพวกเราก็ถังแตก ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะกลายเป็ยยาจกในโรแลนด์แห่งนี้ที่มีชิออนอยู่" ไลเนอร์คิดและกอดอกอย่างกลุ้มใจ "งั้น จะเอายังไงดี ถ้าเธอไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยนก็แย่เหมือนกันใช่ม้า ? แล้วถ้าออกจากที่นี่ไป ทั้งที่ชุดเกราะยังมีตราของโรแลนด์ก็คงไม่ดี" พอเขาพูดจบ เธอก็มองชุดเกราะของตัวเอง ที่ชุดเกราะของเธอก็มีตราของโรแลนด์อยู่ตรงหน้าอก เพราะคำพูดของไลเนอร์ เธอจึงมองดูที่อกของตัวเอง "หืม จริงด้วยสิ จากนี้ไปมันจะเกะกะ" "......โรแลนด์ในตอนนี้ก็คงเป็นอย่างนั้นแหละ มีแต่ภาพลักษณ์ที่ไม่ดีในสายตาประเทศอื่น" "งั้นก็ต้องมีเสื้อกับเกราะใหม่" "ใช่มะ" "ถ้างั้น ก็ต้องใช้เงิน" "อืม ใช้เงิน แล้วจะทำยังไงดีล่ะ ?" ไลเนอร์พูด แล้วเธอก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างจึงหยุดฝีเท้ากระทันหัน ไลเนอร์หันกลับไปมอง "มีอะไรเหรอ ?" แต่เธอไม่ตอบ เธอมองไปรอบ ๆ และมองไปยังร้านร้านหนึ่งที่ยังไม่เปิด "งั้นก็ตรงนั้นไง" เธอพูด "หือ ? ตรงนั้นมีอะไร ?" ไลเนอร์พูดและมองไปทิศที่เธอมองอยู่ แล้วก็เห็นร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง เป็นร้านเสื้อผ้าที่ค่อนข้างใหญ่ มีทั้งเสื้อผู้ชายและเสื้อผู้หญิง พอเห็นร้านเสื้อ ไลเนอร์ก็รู้ทันทีว่าเธอคิดอะไร ปล้นน่ะเอง การพังประตูเข้าไป แล้วขโมยเสื้อ ตามด้วยขโมยเงินแบบนี้ ก็กล่าวได้ว่า เป็นการกระทำที่สุดแสนจะชั่วช้า ในฐานะคนด้วยกัน ถือเป็นการกระทำที่เลวร้ายมาก แล้ว แล้วไลเนอร์ก็ควรจะพูดว่า ถึงยังไงมันก็ไม่ดีนะ...... "อ๊ะ~ ตอนอยู่ประเทศอื่นพวกเราก็ทำอยู่บ่อย ๆ นี่นะ" พูดว่าไม่ดีซะที่ไหน เฟริสพยักหน้า "อืม มีอีกตัวเลือกก็บุกธนาคารเลย ไม่ก็บุกบ้านขุนนาง......ขโมยของจากคนไม่มีเงินคือโจรปล้นสะดม แต่ถ้าขโมยของจากคนมีเงินคือโจรใจบุญ !" ช่างเป็นคำพูดที่เข้าข้างตัวเองจริง ๆ ไลเนอร์โต้ตอบทันที "โห รู้สึก รู้สึกคิดถึงชะมัด นี่พวกเราขโมยบ่อยนะเนี่ย ? บุกโบสถ์หิวเงินของรูน่าก็เคย" "เคยบุก ๆ" ทั้งคู่หวนนึกถึงความทรงจำที่แทบจะเลือนรางไปแล้วขึ้นมา "แต่ถ้าทำลงไป ก็จะกลายเป็นนักโทษหลบหนีไปจริง ๆ เลยนะ" "อืม แต่ถึงจะไม่ใช่อย่างนั้น เราก็เป็นนักโทษหลบหนีอยู่แล้วนี่ ไม่มีปัญหาหรอก" "แถมดูท่าว่าฉันจะโดนนักทวงหนี้ล่าอีก......" "อืม แถมนายยังไปขืนใจหญิงสาวในเมืองตอนดึก ๆ ......" "ไม่มีเรื่องแบบนั้นซะหน่อย แต่ช่างเถอะ แล้วจะเอาไง ? จะบุกร้านเสื้อนี่เหรอ ?" เธอส่ายหน้า "ขืนทำก็กลายเป็นโจรปล้นสะดมสิ โจรใจบุญอย่างฉันน่ะต้องบุกบ้านขุนนางโลภมากอยู่แล้ว !" "เห ? งั้นเหรอ ? แล้วเธอมองร้านนั้นทำไม ?" เธอมองไปทางตู้กระจก แล้วชี้ไปยังเสื้อตัวหนึ่งที่ตั้งโชว์อยู่ มันเป็นเสื้อที่ส่วนล่างกับส่วนบนติดกันคล้ายชุดวันพีช และท่าทางจะเป็นเสื้อที่ขยับสะดวก สีสันสดใส จะว่าเท่ก็เท่ จะว่าน่ารักก็น่ารัก ก็เป็นชุดที่ดูดีทีเดียว แถมยังมาพร้อมกับเข็มขัดและรองเท้าบูท และมีป้ายเขียนไว้ว่าสินค้าใหม่อีกด้วย จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:45:28

ความคิดเห็นที่ 19 ไลเนอร์มองชุดตัวนั้นแล้วถาม "อยากได้ตัวนั้นเหรอ ?" เฟริสพยักหน้า "จะไปขโมยเงินจากพวกขุนนางแล้วเอามาซื้อใช่ไหม ?" เธอพยักหน้าอีกครั้ง แล้วไลเนอร์ก็พูดต่อ "แล้วมันจะใส่เดินทางได้เหรอ ?" ไลเนอร์มองว่าเสื้อตัวนั้นถ้าผู้หญิงตัวสูงใส่ กระโปรงก็นับว่าสั้นทีเดียว แล้วเธอก็ตอบกลับมา "ไม่มีปัญหา" "เหรอ ?" "อืม ต่อให้ขยับตัวลำบากฉันก็จะใส่มัน เพราะฉันถูกใจลายดังโงะตรงเอว" เธอพูด "หา ? ลายดังโงะ ? มีด้วยเรอะ ?" ไลเนอร์มองส่วนเอวของเสื้อตัวนั้น  เห็นลายหยดน้ำกลม ๆ เรียงกันสามอันมากกว่าจะเรียกว่าลายดังโงะ "อ๊ะ ที่เลือกตัวนั้นเพราะตรงนั้นเรอะ ?" "แน่นอน" "ไม่สิ ต้องไม่ตอบว่าแน่นอนไม่ใช่เรอะ ?" "หือ ? มีตรงไหนไม่ดีเหรอ ?" "เอ๊ะ~? อ่า~ เปล่า เอ่อเสื้อตัวนั้นก็น่ารักดีนะ ไม่มีตรงไหนไม่ดีหรอก" "เท่านี้ฉันก็จะเป็นหนึ่งเดียวทั้งกายและใจกับเทพเจ้าดังโงะแล้ว !" "ดีจังเลยน้า~" "ใช่ !" เฟริสผงกหัวอย่างพอใจ ไลเนอร์ยิ้มแห้ง ๆ แล้วมองไปที่เสื้อสำหรับผู้ชายที่โชว์ไว้อยู่ในสุด "งั้น ฉันเอาตัวนั้นแล้วกัน" เขาชี้ไปยังเสื้อตัวที่สวมอยู่กับหุ่นโชว์ ท่าทางจะเป็นเสื้อจากช่างตัดเสื้อคนเดียวกันกับเสื้อที่เฟริสเล็งไว้ ตั้งแต่ดีไซน์ที่ดูเคลื่อนไหวง่ายทั้งเสื้อและกางเกง แล้วยังมีโลโก้ที่เฟริสเรียกว่าลายดังโงะปักอยู่ ซึ่งเล็กกว่าของผู้หญิงจนดูแทบไม่ออก ดูท่าว่าโลโก้นั่น จะเป็นสัญลักษณ์ของช่างตัดเสื้อคนนี้ แล้วเฟริสก็พูดขึ้นว่า "โอ้ ในที่สุดก็มาถึงวันที่นายกลายเป็นผู้ศรัทธาลัทธิดังโงะแล้วสินะ !" ไลเนอร์ฟังคำเฟริสแล้วเอ่ยว่า "ถ้างั้น เธอก็ไปจิ๊กเงินจากพวกขุนนางมานะ เอามาซื้อเสื้อจากช่างตัดเสื้อคนนี้ แล้วก็ซื้อให้ฉันด้วยล่ะ" คำพูดของเขาทำให้หน้าของเธอกลับมาเคร่งขรึม แล้วเธอก็มองเขา "โฮ่ หรือว่านี่คือการแบ่งหน้าที่กัน แล้วนายล่ะ......" "อ้อ ของฉันก็ไปสำรวจสภาพการณ์ของประเทศนี้ไง หลังจากนี้ต้องคิดด้วยว่าจะไปสำรวจที่เนลฟาหรือที่รูน่าดี แล้วก็จะลองวางแผนการดูนิดหน่อย ส่วนเธอก็รับหน้าที่จัดเตรียมของเดินทาง กับไปบอกให้พวกอิริสออกนอกประเทศ ทำให้ได้ใช่ไหม ?" เธอพยักหน้า "ก็ได้ จะใช้เวลากี่วันถึงจะมาเจอกัน ?" ไลเนอร์คิดเล็กน้อย ไม่ใช่ใช้เวลากี่วันในการสำรวจ แต่เป็นใช้เวลากี่วันในการหนีไปด้วยสำรวจไปด้วยต่างหาก กลัวว่าหลังจากนี้ ทหารโรแลนด์ที่ไล่ล่าไลเนอร์จะยิ่งโจมตีรุนแรงยิ่งขึ้น ๆ   ระหว่างนั้นจะหลบหนีและแวะสำรวจยังไง เวลาที่จะเอ้อระเหยในอยู่โรแลนด์เหลือไม่มากแล้ว "ก็เหมือนกับที่พูดไปก่อนหน้านี้ล่ะว่าวันเดียวก็พอ เราไม่มีเวลามาจะมาค่อย ๆ ทำหรอก" ไลเนอร์พูด "มาเจอกันพรุ่งนี้แปดโมงเช้า" เฟริสพยักหน้า "เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้เช้า ที่เดิม......" เธอพูดจบไลเนอร์ก็ร้อนรน "อ๊ะ แบบนั้นไม่ได้ ที่เดิมของเธอเนี่ยมันที่ไหนก็ไม่รู้ วันนี้กว่าฉันจะเจอเธอ รู้ไหมว่าเหนื่อยขนาดไหน ?" "หืม งั้นจะเจอกันที่ไหนล่ะ ?" ไลเนอร์คิดอยู่สักครู่แล้วพูดว่า "ร้านน้ำชาดังโงะอาโซลด์เป็นไง ?" “โอ้ อาโซลด์เหรอ ! ฉันยังไม่เคยลองดังโงะชาของที่นั่นเลย นายก็เยี่ยมเหมือนกันนี่ไลเนอร์ !” เธอชมเขา "เออ ขอบใจ" เขาพยักหน้าไปงั้น ๆ แต่ที่เขาเลือกร้านน้ำชาดังโงะอาโซลด์ไม่ใช่เพราะดังโงะชา แต่ร้านน้ำชาร้านนั้นหากเดินไปอีกเล็กน้อย จะมีถนนจากเรย์รูดไปยังทิศเหนือ และยังเป็นทางแยกอีกด้วย นั่นคือเหตุผลที่เลือกที่นี่ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:45:56

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าไปทิศตะวันตกเฉียงเหนือ จะเป็นอาณาจักรเนลฟา ถ้าไปทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จะเป็นจักรวรรดิรูน่า ไม่ว่าทางเส้นไหน ก็เป็นทางที่จะออกจากโรแลนด์ทั้งสิ้น แถมเส้นทางนั้น ก็ยังไม่ค่อยใหญ่และเป็นทางอ้อมเล็กน้อย นั่นเป็นเหตุผลที่ทหารโรแลนด์ที่กำลังบุกเนลฟาไม่ใช้เส้นทางนี้ พรุ่งนี้ พอมาถึงร้านน้ำชาก็จะออกเดินทางได้เลย ตอนเที่ยงในวันนั้นพวกเขาจะออกจากเขตประเทศนี้ "............." เพื่อจะช่วยชิออน เพื่อจะช่วยประเทศนี้ที่กำลังเปลี่ยนไป ถึงจะกำลังรับมือกับปัญหาที่ดูยุ่งยากมาก แต่ไลเนอร์ไม่ค่อยมีความรู้สึกเครียดและแรงฮึดเลย และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้าเหมือนปกติว่า "งั้นเฟริส มาด้วยกันเถอะ" "อืม" เฟริสพยักหน้า ไลเนอร์พูดต่อ "......พวกเราสองคนมาช่วยหมอนั่น มาช่วยไอ้บ้าชิออนกันเถอะ" แล้วเธอก็มองเขา เธอมองเขาด้วยใบหน้าที่ดูตกใจเล็กน้อย และใบหน้านั้น ใบหน้านั้นก็มีรอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นมา "......อืม !" เธอพยักหน้าอีกครั้ง  จบบทที่ 2  บทที่ 3 เร็ว ๆ นี้ (มั้ง) จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:47:16

ความคิดเห็นที่ 21 เม้นท์ท้ายบท ตอนลงบทนี้ ต้องขอโทษด้วยนะคะ  ที่มีลงผิดไปสองครั้ง ไม่ค่อยอยากให้มีคำว่า "แก้ไขข้อความ" สักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องเวทมนตร์ ขอแปลเป็นภาษาไทยไปเลยนะคะ  เพราะสัมผัสกับบทเวทมนตร์ท่อนแรกมากกว่าที่จะแปลทับศัพท์  อิซึจิ = อสุนีบาต มิซุมิ = พิรุณทลาย คูริ = ประกายแสง คุเรไน = อัคคีแดง โฮมูระ = เปลวตะวัน ----------- ส่วนคำว่า ชิน  ที่แปลว่า "ความจริง(真)" กับ "พระเจ้า(神)" นั้น  เป็นคำพ้องเสียงซึ่งอ่านได้ว่า ชิน ทั้งคู่ค่ะ จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 18:57:53

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณที่แปลมากเลยครับ ท่าทางเหนื่อยนะนี่ สกิลชิออนโกงกว่าที่คิดแฮะ เล่นลบเวทหายไปจากโลกเลยตอนดูเมะนึกว่ามีแค่พลังทำลาย เฟริสนี่ก็โครตป่วนเลยสถานการณ์เครียดๆยังฮาได้ ไลเนอร์คงปวดหัวแย่ ชิบทน้องหนูอิริสยังไม่มีแฮะ อุตส่าอวย สงครามที่แท้จริงกำลังจะเริ่มแล้วสินะ หึหึหึ(ตื่นเต้นจนคลั่งไปแล้ว) จากคุณ : SirHibari เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:31:25

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณที่แปลให้อ่านกันน่ะครับ เป็นกำลังใจให้ในการแปลบลต่อๆไปน่ะครับ^^ จากคุณ : คุณชายร้านหนังสือ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 19:53:38

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณที่แปลให้อ่านครับ ผมติดตามตลอดเลยครับ จากคุณ : arjibakoh3 เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:19:04

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณครับผมที่เเปลมาให้อ่าน ตอนนี่เฟริสก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยเเฮะท่าทางดังโงะคือพระเจ้าจริงๆเลยเเฮะ จากคุณ : BOY@HAHA เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 20:19:23

ความคิดเห็นที่ 26 ฮาเฟริสตอนกำกับทให้ลุงร้านดังโงะจริงๆ ตอนแรกนึกว่าลุงจเล่าแบบจริงจังซะอีก 555+ เฟริสกับไลเนอ นี้ว่าไปแล้วกว่าจะรู้ใจตัวเองนี้ท่าทางจะนานอยู่ เลยนะเนี่ย ยาวๆไป ขอบคุณ จขกท นะครับแปลได้ลื่นไหลมาก จากคุณ : ลูกตาแก้ว เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 55 23:29:22

ความคิดเห็นที่ 27 รำคาญเฟริสมากเลยอะ  -_-'  รอดูตอนไปต่อ  ไปกัซสต๊ากแล้ว  จะเจอราชาที่เราปลื้มอยู่ไหมนะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 01:56:55

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณสำหรับบทแปลครับ #22 เจอเพื่อนร่วมอุมการณือวยหนูอิริสแล้ววุ้ย นึกว่าจะมีเราคนเดียวซะอีก จากคุณ : Haruhi-ism เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 09:01:06

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณที่เเปลมาให้อ่านนะครับ จากคุณ : Maxwill เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 11:41:18

ความคิดเห็นที่ 30 นาน ๆ จะได้จัด 3 กิ๊ฟซักที ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : Mar_202 เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 55 15:23:32

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่แปลมาให้อ่านแบบนี้ >.< ใช้เวลาอ่านนานมากเหมือนกันเรา ค่อยๆอ่านทีละนิดๆเท่าที่เวลาจะอำนวย บทที่สองนี้ท่าน จขกท.ให้มาเต็มที่ ยาวเหยียด และจุใจคนอ่านอย่างเรามาก อ่านแล้วสงสารไรเนอร์เหมือนกัน เจอความป่วนของเฟริสเข้าไปก็ลำบากไม่ใช่น้อยเลยนะ 55555 แต่ยังไงเฟรีสก็น่ารักเกินกว่าจะถือสาเอาความอยู่แล้ว อิอิๆๆ ไรเนอร์และคนอ่านอย่างเราคงได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ส่ายหน้าระอานิดๆ และยอมรับได้ไปตามระเบียบ 55555 ถึงชิออนจะไม่ออกโรง แต่ก็มีการกล่าวถึงอยู่เรื่อยๆเพราะไรเนอร์นี่แหละ อยากจะเอาใจช่วยไรเนอร์ให้มากที่สุด อยากให้ไรเนอร์ช่วยชิออนได้ ไรเนอร์เป็นเพื่อนที่ดีมาก เข้าใจชิออนและความเจ็บปวดของชิออน ถึงชิออนจะปิดมันไว้ แบกรับทุกอย่างไว้ตามลำพัง หรือทำสิ่งเลวร้ายแล้วไรเนอร์ได้รับรู้ แต่ไรเนอร์ก็เข้าใจในตัวชิออนและอยากจะช่วยให้ได้อยู่ดี ซาบซึ้งใจจริงๆเลย บทต่อไปคงออกจากโรแลนด์แล้ว ทีนี้ก็จะได้รู้ข้อมูลอะไรต่อมิอะไรเพิ่มเติมอีกเยอะเลย ^^ จากคุณ : koyuki (kochan) เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 01:45:49

ความคิดเห็นที่ 32 @SirHibari เดี๋ยวหนูอิริสก็มีบทค่า สกิลหลังๆ ของไลเนอร์ก็ไม่แพ้กันหรอก  ถ้าเราเป็นไลเนอร์คงโมโหเฟริสน่าดู กวนซ้าาาาาาาาา  @คุณชายร้านหนังสือ  ขอบคุณค่า ได้แรงไปแปลต่อเยอะเลย  @arjibakoh3 ขอบคุณค่ะ จะพยายามเอามาลงเรื่อย ๆ นะคะ @BOY@HAHA ขอบคุณค่ะ  เพราะเฟริสเป็นเทพธิดาดังโงะกลับชาติมาเกิดไงคะ ^^ @ลูกตาแก้ว เราชอบตรงที่ไลเนอร์ ทำหน้าตาเข้าใจเจ้าของร้านมากเลยล่ะค่ะ  ขอบคุณสำหรับคำติชมค่ะ ก็ช่วยกันเกลากับเพื่อนสองคนนี่แหละค่ะ @กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เฟริสถ้าเจอในชีวิตจริงก็คงจะน่ารำคาญเหมือนกัน ^^; @Haruhi-ism  ขอบคุณค่ะ หนูอิริสแกก็น่ารักจริง ๆ แหละค่ะ  @Maxwill  ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ^^  @Mar_202 ขอบคุณเช่นกันค่ะ ^^ @koyuki (kochan) ตอนนี้ยาวจริง ๆ แหละค่ะ  เฟริสเธอเหงาเลยพยายามตามหาของเล่น......เอ๊ย ตามหาไลเนอร์เท่านั้นเอง แต่ของเล่น...เอ๊ย ไลเนอร์คราวนี้ไม่ค่อยเล่นด้วย เฟริสก็เลย พยายามกวนสุดขีดเลยล่ะมั้งคะ  แต่เฟริสก็น่ารัก เป็นสีสันของเรื่องมากเลย  ตรงจุดนี้ที่ไลเนอร์พยายามช่วยชิออนนั้น พยายามเข้าใจชิออนนั้น  หลัง ๆ (อาจจะไกลไปหน่อย) ชิออนเอง ก็พยายามช่วยไลเนอร์เหมือนกันค่ะ  เราชอบคนเขียนคนนี้มากเลยค่ะ เขาเขียนจนเราเกลียดตัวละครตัวไหนไม่ลงจริง ๆ บรรยายจนเข้าใจว่าทำไมตัวละครดังกล่าวทำอย่างนั้น อย่างนู้น อย่างนี้    เราอยากรีบแปลอยากให้คนอื่นที่ติดตามเรื่องนี้ ได้อ่านถึงบางส่วนที่เราได้อ่านไปมากเลยค่ะ อยากให้คนมาคุยเรื่องนี้เยอะ ๆ  ----------------- ขอบคุณทุกคนที่ช่วยติดตามและเป็นกำลังใจมากเลยนะคะ ^^   จะพยายามแปลให้เร็วเท่าที่ทำได้ค่ะ  อยากให้มีคนซื้อลิขสิทธิ์นิยายเรื่องนี้เข้ามาจังเลย จากคุณ : sakuranbo เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 55 22:36:55

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วสนุกมากเลยค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้ตามเรื่องนี้แล้วซะอีก ดีใจมากๆ ที่มีคนใจดีแปลมาให้อ่านต่อๆ ไปกัน ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ แบบว่า ตอนอ่านนึกนึกภาพของเฟริสกับไรเนอร์ที่เป็นเมะตามไปด้วย แล้วรู้สึกฮามากเลยอ่ะ 555 ว่าไปเดี๋ยวกลับไปดูเมะอีกรอบดีกว่า ปล. อยากเห็นบทฟลอดคุงอ่ะ 555 ชอบพี่แกมากเลย ^o^ รอติดตามบทต่อไป และเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ :) จากคุณ : ReallyDer เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 55 18:43:44