เอามาให้อ่านกันเล่นๆนะครับ
เป็นการอธิบายพระสูตรชื่อ อุทุมพริกสูตร
....
ทำความเพียรสร้างกิเลสอีกอย่าง ๑
ครั้นเมื่อนิโครธะปริพาชกทูลถามต่อไปว่า อย่างไรพระองค์จึงกล่าวว่า ตะโปชิคุจฉะอันบริบูรณ์อย่างนี้ มีกิเลสอยู่มาก พระองค์ทรงตรัสว่า นี่แน่ะ..นิโครธะ
๑ ผู้ทำตะบะ (คือความเพียร) ยึดมั่นตะบะ ดีใจด้วยตะบะ มีความดำริเต็มไปด้วยตะบะ นี่เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๒ ผู้ทำตะบะ ยกตนข่มผู้อื่น เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๓ ผู้ทำตะบะ มัวเมาด้วยตะบะ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๔ ผู้ทำตะบะ ดีใจด้วยลาภสักการะและสรรเสริญ อันเกิดขึ้นด้วยตะบะ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๕ ผู้ทำตะบะ ยกตนข่มผู้อื่น ด้วยลาภสักการะที่เกิดจากตะบะ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๖ ผู้ทำตะบะ มัวเมาด้วยลาภสักการะสรรเสริญ อันเกิดด้วยตะบะนั้น เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๗ ผู้ทำตะบะ เลือกอาหารว่าสิ่งนี้สมควรแก่เรา อย่างนี้ไม่สมควรแก่เรา แล้วทิ้งสิ่งที่ตนเห็นว่าไม่สมควรเสีย ติดอยู่ในสิ่งที่ตนเห็นว่าสมควร ไม่เห็นโทษในสิ่งนั้น ไม่มีปัญญาสละสิ่งนั้น เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๘ ผู้ทำตะบะ ยึดมั่นตะบะ เพราะเห็นแก่ลาภสักการะสรรเสริญ ว่าพระราชา มหาอำมาตย์ กษัตริย์ พราหมณ์ คฤหบดี เดียรถีย์ จะทำสักการบูชาเรา เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๙ ผู้ทำตะบะ รุกราญสมณะ หรือพราหมณ์ผู้ใดผู้หนึ่งว่า อย่างไรท่านผู้นี้จึงมีอาชีพมาก กินไม่เลือก คือกินพืชอันเกิดจากราก เกิดจากลำต้น เกิดจากผล เกิดจากยอด เกิดจากพืช ฟันของเขาเคี้ยวไม่รู้จักหยุดจักหย่อนแต่ยังกล่าวว่าตนเป็นสมณะ เช่นนี้เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๐ ผู้ทำตะบะ ได้เห็นสมณะ หรือพราหมณ์คนใดคนหนึ่ง มีผู้สักการะเคารพนับถึงบูชาในตระกูลทั้งหลาย ก็คิดว่าพวกนี้สักการะเคารพนับถือบูชา ผู้ที่มีการกินมาก ไม่สักการะเคารพนับถือ บูชาเราผู้ทำตะบะ ผู้เลี้ยงชีพอย่างลำบาก เขาทำให้เกิดอิจฉามัจฉะมัจฉริยะ ในตระกูลทั้งหลายอย่างนี้ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๑ ผู้มีตะบะ นั่งในที่คนทั้งหลายพึงเห็น เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๒ ผู้มีตะบะ แสดงตนเที่ยวไปในตระกูลทั้งหลายว่า สิ่งนี้เป็นตะบะของเรา สิ่งนั้นก็เป็นตะบะของเรา เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๓ ผู้ทำตะบะ ซ่อนโทษหรือทิฏฐิอย่างใดอย่างหนึ่งไว้ เวลาถูกถามว่าสิ่งนี้ควรแก่ท่านหรือ สิ่งที่ไม่ควรก็บอกว่าควร สิ่งที่ควรก็บอกว่าไม่ควร แกล้งกล่าวเท็จเสียอย่างนี้ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๔ ผู้ทำตะบะ ไม่เห็นดีต่อสิ่งที่ควรเห็นดี ในธรรมของพระตถาคตเจ้าหรือของพระสาวกของตถาคตเจ้า เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๕ ผู้ทำตะบะ เป็นคนมีความโกรธ มีความผูกโกรธ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๖ มีความลบหลู่ มีความดีเสมอ เป็นอุปกิเลสอย่าง ๑
๑๗ มีความริสยา มีความตะหนี่ ความโอ้อวด ความเจ้าเล่ย์ ความแข็งกระด้าง ความถือตัวเกินไป ความปรารถนาลามก ความเห็นผิด ประกอบด้วยความเห็นว่า โลกมีที่สุดเป็นต้น ไม่ยอมสละความเห็นของตน เหล่านี้เป็นอุปกิเลสแต่ละอย่าง ๆ
นิโครธะ เราขอถามเธอว่า ตะโปชิคุจฉะเหล่านี้ มีอุปกิเลสหรือไม่
เขาตอบว่า มีแน่พระเจ้าข้า ผู้ทำตะบะย่อมประกอบด้วยอุปกิเลสเหล่านี้ทั้งสิ้น ไม่ใช่เพียงแต่อย่างใดอย่างหนึ่ง
จากหนังสือ ประวัติ หลวงพ่อเล็ก เกสโร อดีตเจ้าอาวาส วัดบางนมโค
โดยพระมหาวีระ ถาวโร
ผู้ที่ยังละอุปกิเลสเหล่านี้ไม่ได้
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ยังไม่ถึงสะเก็ดความดีของพระพุทธศาสนา
Overcome!
